Immortality Chapter 1177 Various draw back
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1177 ล่าถอยไปทั้งหมด.
Chapter 1177 Various draw back
诸强退
ล่าถอยไปทั้งหมด.
ร่างในในชุดดำที่โค้งคำนับให้กับจงซาน,ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
คนกลุ่มหนึ่งช่างอหังการก้าวร้าวนัก,ทุกคนที่จ้องมองอย่างเงียบๆ,จริงหรือเท็จกัน?
คนกลุ่มนี้ผิดปรกติไม่ธรรมดาจริงๆรึ?
หนึ่งคนก่อนหน้านี้ที่หยุดกงเชียนไว้,แน่นอน,พวกเขาที่นี่ไม่ได้โง่,สามารถคาดเดาได้ว่าพวกเขารู้จักกับกงเชียน,ทว่าคนกลุ่มนี้,ในเมื่อรู้จักกับกงเชียน,เช่นนี้ก็ต้องไม่เป็นมิตรกับเจิ้นหยวนจื่อใช่หรือไม่?
เจิ้นหยวนจื่อที่กระโดดเข้าไป,และมีชายชุดดำออกมาอีกรึ?
เขาจะป้องกันได้จริงๆรึ?
ชายในชุดสีดำ,ยื่นมือฟาดออกไป,ปรากฏของวิเศษ,ที่มีแสงสีฟ้าเปล่งประกาย,พุ่งปล่อยกลิ่นอายโถมทับไปยังเจิ้นหยวนจื่ออย่างรุนแรง.
กลิ่นอายจากบรรพกาล?
ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนไป,ในมือของเขาปรากฏตำราปฐพีที่ถูกส่องออกไปปะทะเกิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! „
หลังจากเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ห้วงมิติที่บิดเบี้ยวปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,แรกสะท้อนที่ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนระดับต่ำตกตายไปทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่ลอยขึ้นไปบนอากาศโดยมีชายในชุดดำที่ผลักเข้าขึ้นไป.
บนอากาศ,เจิ้นหยวนจื่อที่ถือตำราปฐพี,จ้องมองไปยังฝ่ามือของฝ่ายตรงข้ามด้วยความประหลาดใจ.
ชายผู้นี้สวมชุดสีดำปกคลุมไปทั้งหมด,ฝ่ามือของเขาที่ผูกรัดด้วยผ้าพันแผลปกคลุมไปจนถึงฝ่ามือ,พร้อมกับปรากฏบัลลังก์ทองแดงที่มีกลิ่นอายทรงพลังไม่ได้ด้อยไปกว่าตำราปฐพีของเข้าแม้แต่น้อย.
บัลลังก์ทองแดง,เป็นของโบราณของเผ่าโครงกระดูก,เป็นสัญลักษณ์ของเผ่า,มีพลังอำนาจที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าตำราปฐพี.
ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่กระตุก,เรื่องนี้,หรือว่าเขาคาดการผิดจริงๆรึ?
แข็งแกรง,แข็งแกร่งอย่างแน่นอน!
แม้นว่าคนทั้งสองจะยังไม่ทุ่มกำลังออกไปทั้งหมด,ทว่าเจิ้นหยวนจื่อที่สามารถบอกได้ว่าชายในชุดดำนั้นไม่มีทางที่จะใช่เซียนบรรพชนทั่วไป,อีกทั้งของวิเศษในมือก็ไม่ได้ด้อยกว่าตำราปฐพีที่เขามีอยู่อีกด้วย.
เรื่องนี้,ข้าเข้าใจผิดไปเองอย่างงั้นรึ?
คนกลุ่มนี้คือเซียนบรรพชนที่ทรงพลังอย่างงั้นรึ?
12? นี่คือกลุ่มอิทธิพลใดกัน?
ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่มืดมนลังเล,จ้องมองไปยังชายชุดดำ.
ชายในชุดดำที่ไม่ลงมือต่อ,ยังไม่ขยับ,เขาไม่คิดที่จะเริ่มแต่อย่างใด.
อึมคลึม!เจิ้นหยวนจื่อที่กลายเป็นลังเลกระอักกระอ่วนใจทันที.
การปะทะกันคราวๆ,สามารถคาดเดาพลังที่แท้จริงๆได้หยาบๆ,แม้นว่าจะไม่ได้ทรงพลังมากมายนัก,แต่ก็ไม่ได้ต่างจากเขามาก,หากแต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,เพราะนั่นเพียงแค่คนเดียว,หากแต่ฝ่ายตรงข้ามนั้นกลับมีถึง
12 คน.
การต่อสู้หนึ่งคนยังตรึงมือ,สองคนล่ะหรือมากกว่าอีกล่ะ,ตัวเขา............
กลุ่มเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,ถึงจะเป็นเจิ้นหยวนจื่อ,ในเวลานี้ก็ไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปสี่ยงอันตราย,ต้องไม่ลืมว่าสถานการณ์ของทวีปตะวันออกกำลังวุ่นวายโกลาหล,มีเซียนบรรพชนมากมายมารวมตัวกัน,แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่กล้าลงมือกับยูไลเต็มกำลังทั้งที่ยูไลได้รับบาดเจ็บหนัก,เป็นโอการดีแท้ที่จะยึดครองตำหนักเอาเอาไว้,ทว่าเขาก็หวาดกลัวหากได้รับบาดเจ็บ,อาจจะมีศัตรูคู่แค้นรอคอยโอกาสกำจัดเขาไปเช่นกัน!
ดังนั้น,เจิ้นหยวนจื่อที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ! ใบหน้าที่ดูซับซ้อนลังเล.
อีกทั้ง,พื้นที่แห่งนี้ยังมียอดฝีมือมากมายที่ล้อมรอบอยู่เต็มไปหมด.
กงเชียนไม่อธิบายว่ามีปัญหาอะไร,แล้วมีเหรอที่เขาจะบอกเจิ้นหยวนจื่อ?
คนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดาจริงๆรึ? นี่แค่เพียงผู้ใต้บังคับบัญชา,เป็นไปได้อย่างไร?
ใต้สวรรค์แห่งนี้ยังมีกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งเช่นนี้?
พวกเขาเป็นใคร?
กงเชียนจ้องมองหวังคูที่เข้าปะทะกับเจิ้นหยวนจื่อ,ทำให้ดวงตาของเขาหรี่เล็กลง,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซาน.
กงเชียนที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างสมบูรณ์,จินเผิงไปอยู่รวมกับคนกลุ่มนี้อย่างงั้นรึ?
พวกเขาเป็นใครกัน? ทำให้เจิ้นหยวนจื่อหวาดกลัวได้?
เขาที่สูดหายใจลึก,แผนการที่เขาวางไว้ก่อนหน้านี้ถูกยกเลิกไปในทันที.
เจิ้นหวนจื่อถูกผลักลอยออกไปเพียงแค่คนๆเดียว,ทั้ง
12 คน แน่นอนว่าจะต้องเป็นยอดฝีมือ,อย่างน้อยมีผู้ใต้บังคับบัญชาอีก 4
คน,ที่อยู่ในระดับสอง,ก้าวออกมาเพียงคนเดียว.
ม่อจื่อที่จ้องมองอย่างเงียบๆ.
เห็นหวังคูสร้างความหวาดหวั่นต่อเจิ้นหยวนจื่อ,ทำให้สายตาของม่อจื่อกลายเป็นมืดมน.
"ม่อจื่อ,ทวีปตะวันอกนั้น,เจ้าน่าจะรู้ว่าตัวเองต้องการสิ่งใด,หลิงซานเพียงแค่สิ่งเล็กน้อย,ข้าคิดว่ามันไม่อยู่ในสายตาของเจ้าด้วยซ้ำ!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่ยังคงจ้องมองไปยังม่อจื่อ.
ม่อจื่อสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,เจิ้นหยวนจื่อเผยท่าทางหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด.
ส่วนอีกฝั่งกงเชียนที่ไม่ลงมือต่อ,นั่นก็เพราะจินเผิง.
จินเผิงและกงเชียนที่เป็นเหมือนพี่น้องต่างสายพันธ์,ทุกคนรู้ดี,อย่างน้อยม่อจื่อก็รับรู้ว่า,ตอนนี้กงเชียนอาจจะร่วมมือกับจงซานได้.
หากว่าเขาลงมืออาจขายหน้าได้,หากว่าไม่สามารถสังหารจงซานได้.
ไม่ใช่แค่กงเชียน,ยังมีเซียนบรรพชนระดับสูงอีกแปดคนที่กำลังเฝ้ามองเขาที่เป็นปราชญ์เทพอยู่,ในเวลานั้นหากไม่สามารถจัดการอีกฝ่ายได้,คนเหล่านี้ก็พร้อมที่จะกลายมาเป็นศัตรูเพื่อแย่งชิงตำแหน่งของเขาได้.
นอกจากนี้,การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของทวีปตะวันออก,แม้นว่าบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย,การเดิมพันครั้งนี้คงเสียหายอย่างรุนแรง.
และยังมีคู่แข่งอื่นที่เหนือกว่าเขา,ทั้งหงจวิน,เฉิงโห่วอีก.
ม่อจื่อจ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำ,ตอนนี้ม่อจือ่รู้สึกเสียใจเล็กน้อยแล้วว่าทำไมก่อนหน้านี้ไม่คิดกำจัดต้าเจิ้ง,ไมเช่นนั้นคงจะไม่มีเรื่องที่น่าอึดอัดใจเช่นนี้ในเวลานี้.
"หลิงซานเพียงสิ่งเล็กน้อย?
อย่างไร,ม่อจื่อหาได้เป็นคนชั่วร้าย,ต้องการสิ่งของ,ของคนอื่น,แต่เพียงอยากบอกเอาไว้,หลิงซาน,หงจวินก็ต้องการเช่นกัน."ม่อจื่อกล่าว.
ม่อจื่อยอมรับตัดใจไปอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเองก็จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,ทุกคนที่เข้าใจสถานการณ์ได้,กลุ่มคนในชุดสีดำ,พวกเขาทั้ง
12
คน,มีสองคนออกมาก็สามารถสร้างความหวาดหวั่นต่อกงเชียนและเจิ้นหยวนจื่อได้,ผู้นำของคนชุดดำเอง,ก็สามารถกล่าวให้ม่อจื่อยอมจากไปได้อย่างงั้นรึ?! คนกลุ่มนี้น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
ม่อจื่อยกมือโบกออกไป,เขาและผู้ใต้บังคับบัญชาก็หายไปทั้งหมด,ชัดเจนว่าม่อจื่อยอมจากไปอย่างชัดเจน.
การจากไปของม่อจื่อ,ชัดเจนว่า,เขาไม่ต้องการเป็นศัตรูกับคนกลุ่มนี้.
ถอนขนเส้นเดียวสะท้านไปทั่วร่างกาย.
"เจิ้นหยวนจื่อ,ม่อจื่อจากไปแล้ว,เจ้ายังคิดที่จะชิงหลิงซานอีกรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"วูซซ!"
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเจิ้นหยวนจื่อพร้อมๆกันในทันที.
หลังจากที่ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ก่อนที่เขาจะสูดหายใจลึกพร้อมกล่าวออกมาว่า,"ไม่รู้ว่าขอรู้นาม....?"
เจิ้นหยวนจื่อที่เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้.
"หลังจากนี้,เจ้าจะรู้!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
เจิ้นหยวนจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ทว่าเขาก็ไม่มีทางเลือก,ก่อนที่จะสะบัดแขนเสื้อ,แค่นเสียงเย็นชาก่อนที่จะกลายเป็นลำแสงพุ่งหนีหายไปบนท้องฟ้า.
เจิ้นหยวนจื่อถูกไล่ไปแล้ว?
จงซานที่กวาดตามองทุกคนที่อยู่รอบๆ.
"ทุกท่าน,โปรดถอยกลับไป!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆใบหน้าบิดเบี้ยวไม่ต่างกัน,ทว่าจะทำอย่างไรได้?
คนกลุ่มนี้,ยังมีเจี้ยนอ้าวอีกที่ผิดปรกติ,เจิ้นหยวนจื่อและม่อจื่อก็ถูกไล่ไปแล้ว,ลำพังพวกเขาอยู่ที่นี่จะทำอะไรได้?
ความไม่ยินดีที่มากมายรุนแรงนัก,ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนก็บินจากไปทีละคนๆ,แม้นว่าจะบินห่างออกมานับสิบลี้ยังลอบมองกลับมา,ทว่าจะทำอย่างไร?แม้แต่ปราชญ์เทพยังถูกไล่ออกไป,คนกลุ่มนี้ร้ายกาจยิ่งกว่าปราชญ์เทพ?
ไม่นานหลังจากนั้น,ผู้ฝึกตนรอบๆจากไป,จากนั้นเหล่าศิษย์ของแดนเทพอเวจีที่บินเข้ามาหาด้วยความเร็ว.
"คารวะเทียนจู่!"เหล่าศิษย์ของแดนเทพอเวจีที่กล่าวต่อเจี้ยนอ้าว.
เจี้ยนอ้าวพยักหน้ารับ.
ที่อยู่ใกล้ๆนั้น,กงเชียนที่ยังไม่จากไป,เขาที่ก้าวเข้าไปหาก,จ้องมองไปยังจินเผิง.
"จินเผิง,หลายปีมานี้เจ้าไปใหนมา?
นอกจากนี้,คนเหล่านี้เป็นใครกัน?"กงเชียนที่สอบถามออกไป.
"กงเชียน,เจ้ายังจำข้าได้หรือไม่?"เสียงของจงซานที่เปลี่ยนไปในทะนที.
กงเชียนที่ขมวดคิ้วแน่น,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"เป็นเจ้า,จงซาน!"
กงเชียนที่เหลือเชื่อเป็นอย่างมาก,คนทั้ง 12
คนนั้นทรงพลังทำให้หัวใจของกงเชียนรัดแน่นได้เลยทีเดียว,ทว่า,เรื่องนี้ทำให้กงเชียนคาดไม่ถึงแม้แน่น้อย,ทุกคนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน.
เป็นไปได้อย่างไร?
"จินเผิง,ตอนนี้เจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่จ้องมองจินเผิงด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
"ใช่,ตอนนี้ข้าเป็นเซียนเฟิงโห่วของต้าเจิ้ง."จินเผิงพยักหน้ารับ.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง? โห่ว? เจ้าเป็นแค่โห่ว? ด้วยพลังฝึกตนเช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเพียงโห่ว?"กงเชียนที่เผยความโกรธเกรี้ยว.
แม้ว่าจินเผิงจะไม่ใช่เผ่าพันธ์เดียวกัน,ทว่าเขาก็เป็นพี่น้องที่เชื่อใจของเข้า,ภายในใจของเขาที่ไม่ยอมรับกับการกระทำของจินเผิง.
เพียงแค่ข้าราชบริพาร? เรื่องนี้กงเชียนจะทนได้อย่างไร,อีกทั้งยังมีระดับเพียงแค่โห่วอย่างงั้นรึ?
"ใช่,ตี้(น้อง)มีบรรดาศักดิ์,โห่ว,ตี้พึงพอใจแล้ว!"จินเผิงที่พยักหน้ารับ.
พอใจแล้ว? โห่วของศาลเทวะ? มีอะไรผิดพลาดกัน?
กงเชียนที่ไม่เข้าใจกับจินเผิงโดยสิ้นเชิง,จากท่าทางของเขาแล้ว,จินเผิงยินดีเป็นอย่างมาก,เป็นไปได้อย่างไร?
"จงซาน,นี่เจ้ามอบเพียงตำแหน่งโห่วให้จินเผิงอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"สหายเต๋ากงเชียน,การจัดการของต้าเจิ้ง,ไม่พอใจอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำของจงซานที่เอ่ยถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
"แน่นอนไม่พอใจ,น้องชายของข้าจินเผิง,เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,ต้าเจิ้งควรจะมอบบรรดาศักดิ์หวังจื่อเป็นอย่างต่ำ!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา.
"ผู้น้อยเป็นกงของต้าเจิ้ง,ไม่รู้ว่าสหายกงเชียนคิดว่าข้าด้อยกว่าจินเผิงอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
(โห่ว->กง->หวัง)
"เจ้าจะเทียบกับน้องชายข้า.......?"กงเชียนที่เผยท่าทางไม่พอใจ,ใบหน้าที่เปลี่ยนไปอีกในทันที.
"เซิ่งกั๋ว?
เป็นเจ้าอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
กงเชียน,ในอดีตเองก็คือแม่ทัพคนหนึ่งของต้าซ่าง,ทว่าเซิ่งกงเป้านั้นกั๋วซือ(ราชครู)แม้ว่ากงเชียนจะมีพลังมากกว่า,ทว่าสถานะของกงเชียนนั้นต่ำกว่าเซิ่งกงเป้า,ในต้าซ่างในอดีตนั้น,กงเชียนจำเป็นต้องแสดงความเคารพต่อ,ไป๋กั๋วซือ(ราชครูไป๋)
ถึงกระนั้น,เซิ่งกงเป้ากับมีตำแหน่งกง,จินเผิงจะไปมีความสามารถเหนือกว่าเซิ่งกงเป้าได้อย่างไร?
"ต้าเกอ,ไม่ต้องกล่าวอะไรแล้ว,ข้าจินเผิงมีเส้นทางของจินเผิงเอง,โห่วต้าเจิ้ง,ข้าพอใจแล้ว,นอกจากนี้ต้าเจิ้งไม่ได้เปราะบางขนาดนั้น,เมื่อเร็วๆนี้,สามปราชญ์เทพเข้าล้อมต้าเจิ้ง,แต่ก็ถูกเซิ่งหวังไล่ออกไป,และต่อหน้าผู้คนมากมาย,หยิงเห่าถึงกับถูกตบหน้าสองฉาด,ตอนนี้ในทวีปภาคเหนือไม่มีใครไม่รู้!"จินเผิงตอบ.
จินเผิงถึงกับอ้าปากหว๋อ,เห็นชัดเจนว่าคำพูดของจินเผิงนั้นไม่ได้โกหก.
เป็นไปได้อย่างไร?การเติบโตของจงซาน,กงเชียนที่เห็นได้ชัดเจน,เขามีอายุ
1500 ปีเท่านั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะขับไล่สามปราชญ์เทพออกไปอย่างคาดไม่ถึง?
แม้แต่ตบหน้าหยิงเห่าสองครั้งอย่างงั้นรึ?
แม้นว่ากงเชียนในอดีตจะมีเชื่อเสียงที่สั่นคลอนโลกหล้า,ทว่าก็ไม่เคยทำอะไรที่เกินจริงเช่นจงซานเช่นนี้เลย!
คำพูดของจินเผิงที่กล่าวออกมานั้น,กงเชียนที่เชื่ออย่างแน่นอน,ทว่ามันก็เหลือเชื่อเกินที่กงเชียนจะรับได้,ทำไมการพบเจอกับจงซาน,เขากลับแข็งแกร่งขึ้นมากมายในทุกๆครั้งเลยรึ?
คิดถึงม่อจื่อที่ถอยไปง่ายๆก่อนหน้านี้,กงเชียนก็ไม่สามารถสงบใจได้แล้ว.
กงเชียนที่สูดหายใจลึกจ้องมองจงซาน.
"ต้าเกอ,ตำหนักจื่อเซียวปรากฏขึ้น,ท่านรู้อะไรหรือไม่?"จิงเผิงที่สอบถามออกไป.
"ตำหนักจื่อเซียว?
ออกมาแล้ว,ในทวีปซือต้าปู่ทางใต้,และที่ทวีปหนานจานปู่,มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตามากมายทำการพยากร,ทว่าไม่มีใครพบมัน,ตำหนักจื่อเซียวไม่สามารถหาเจอ,หงจวินเองก็ปรากฏออกมาสองคน,ชิ!"กงเชียนที่กล่าวแค่นเสียง.
"สองหงจวิน?"จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย.
Chapter 1177 Various draw back
诸强退
ล่าถอยไปทั้งหมด.
ร่างในในชุดดำที่โค้งคำนับให้กับจงซาน,ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
คนกลุ่มหนึ่งช่างอหังการก้าวร้าวนัก,ทุกคนที่จ้องมองอย่างเงียบๆ,จริงหรือเท็จกัน?
คนกลุ่มนี้ผิดปรกติไม่ธรรมดาจริงๆรึ?
หนึ่งคนก่อนหน้านี้ที่หยุดกงเชียนไว้,แน่นอน,พวกเขาที่นี่ไม่ได้โง่,สามารถคาดเดาได้ว่าพวกเขารู้จักกับกงเชียน,ทว่าคนกลุ่มนี้,ในเมื่อรู้จักกับกงเชียน,เช่นนี้ก็ต้องไม่เป็นมิตรกับเจิ้นหยวนจื่อใช่หรือไม่?
เจิ้นหยวนจื่อที่กระโดดเข้าไป,และมีชายชุดดำออกมาอีกรึ?
เขาจะป้องกันได้จริงๆรึ?
ชายในชุดสีดำ,ยื่นมือฟาดออกไป,ปรากฏของวิเศษ,ที่มีแสงสีฟ้าเปล่งประกาย,พุ่งปล่อยกลิ่นอายโถมทับไปยังเจิ้นหยวนจื่ออย่างรุนแรง.
กลิ่นอายจากบรรพกาล?
ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนไป,ในมือของเขาปรากฏตำราปฐพีที่ถูกส่องออกไปปะทะเกิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! „
หลังจากเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ห้วงมิติที่บิดเบี้ยวปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,แรกสะท้อนที่ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนระดับต่ำตกตายไปทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่ลอยขึ้นไปบนอากาศโดยมีชายในชุดดำที่ผลักเข้าขึ้นไป.
บนอากาศ,เจิ้นหยวนจื่อที่ถือตำราปฐพี,จ้องมองไปยังฝ่ามือของฝ่ายตรงข้ามด้วยความประหลาดใจ.
ชายผู้นี้สวมชุดสีดำปกคลุมไปทั้งหมด,ฝ่ามือของเขาที่ผูกรัดด้วยผ้าพันแผลปกคลุมไปจนถึงฝ่ามือ,พร้อมกับปรากฏบัลลังก์ทองแดงที่มีกลิ่นอายทรงพลังไม่ได้ด้อยไปกว่าตำราปฐพีของเข้าแม้แต่น้อย.
บัลลังก์ทองแดง,เป็นของโบราณของเผ่าโครงกระดูก,เป็นสัญลักษณ์ของเผ่า,มีพลังอำนาจที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าตำราปฐพี.
ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่กระตุก,เรื่องนี้,หรือว่าเขาคาดการผิดจริงๆรึ?
แข็งแกรง,แข็งแกร่งอย่างแน่นอน!
แม้นว่าคนทั้งสองจะยังไม่ทุ่มกำลังออกไปทั้งหมด,ทว่าเจิ้นหยวนจื่อที่สามารถบอกได้ว่าชายในชุดดำนั้นไม่มีทางที่จะใช่เซียนบรรพชนทั่วไป,อีกทั้งของวิเศษในมือก็ไม่ได้ด้อยกว่าตำราปฐพีที่เขามีอยู่อีกด้วย.
เรื่องนี้,ข้าเข้าใจผิดไปเองอย่างงั้นรึ?
คนกลุ่มนี้คือเซียนบรรพชนที่ทรงพลังอย่างงั้นรึ?
12? นี่คือกลุ่มอิทธิพลใดกัน?
ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่มืดมนลังเล,จ้องมองไปยังชายชุดดำ.
ชายในชุดดำที่ไม่ลงมือต่อ,ยังไม่ขยับ,เขาไม่คิดที่จะเริ่มแต่อย่างใด.
อึมคลึม!เจิ้นหยวนจื่อที่กลายเป็นลังเลกระอักกระอ่วนใจทันที.
การปะทะกันคราวๆ,สามารถคาดเดาพลังที่แท้จริงๆได้หยาบๆ,แม้นว่าจะไม่ได้ทรงพลังมากมายนัก,แต่ก็ไม่ได้ต่างจากเขามาก,หากแต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,เพราะนั่นเพียงแค่คนเดียว,หากแต่ฝ่ายตรงข้ามนั้นกลับมีถึง
12 คน.
การต่อสู้หนึ่งคนยังตรึงมือ,สองคนล่ะหรือมากกว่าอีกล่ะ,ตัวเขา............
กลุ่มเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,ถึงจะเป็นเจิ้นหยวนจื่อ,ในเวลานี้ก็ไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปสี่ยงอันตราย,ต้องไม่ลืมว่าสถานการณ์ของทวีปตะวันออกกำลังวุ่นวายโกลาหล,มีเซียนบรรพชนมากมายมารวมตัวกัน,แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่กล้าลงมือกับยูไลเต็มกำลังทั้งที่ยูไลได้รับบาดเจ็บหนัก,เป็นโอการดีแท้ที่จะยึดครองตำหนักเอาเอาไว้,ทว่าเขาก็หวาดกลัวหากได้รับบาดเจ็บ,อาจจะมีศัตรูคู่แค้นรอคอยโอกาสกำจัดเขาไปเช่นกัน!
ดังนั้น,เจิ้นหยวนจื่อที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ! ใบหน้าที่ดูซับซ้อนลังเล.
อีกทั้ง,พื้นที่แห่งนี้ยังมียอดฝีมือมากมายที่ล้อมรอบอยู่เต็มไปหมด.
กงเชียนไม่อธิบายว่ามีปัญหาอะไร,แล้วมีเหรอที่เขาจะบอกเจิ้นหยวนจื่อ?
คนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดาจริงๆรึ? นี่แค่เพียงผู้ใต้บังคับบัญชา,เป็นไปได้อย่างไร?
ใต้สวรรค์แห่งนี้ยังมีกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งเช่นนี้?
พวกเขาเป็นใคร?
กงเชียนจ้องมองหวังคูที่เข้าปะทะกับเจิ้นหยวนจื่อ,ทำให้ดวงตาของเขาหรี่เล็กลง,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซาน.
กงเชียนที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างสมบูรณ์,จินเผิงไปอยู่รวมกับคนกลุ่มนี้อย่างงั้นรึ?
พวกเขาเป็นใครกัน? ทำให้เจิ้นหยวนจื่อหวาดกลัวได้?
เขาที่สูดหายใจลึก,แผนการที่เขาวางไว้ก่อนหน้านี้ถูกยกเลิกไปในทันที.
เจิ้นหวนจื่อถูกผลักลอยออกไปเพียงแค่คนๆเดียว,ทั้ง
12 คน แน่นอนว่าจะต้องเป็นยอดฝีมือ,อย่างน้อยมีผู้ใต้บังคับบัญชาอีก 4
คน,ที่อยู่ในระดับสอง,ก้าวออกมาเพียงคนเดียว.
ม่อจื่อที่จ้องมองอย่างเงียบๆ.
เห็นหวังคูสร้างความหวาดหวั่นต่อเจิ้นหยวนจื่อ,ทำให้สายตาของม่อจื่อกลายเป็นมืดมน.
"ม่อจื่อ,ทวีปตะวันอกนั้น,เจ้าน่าจะรู้ว่าตัวเองต้องการสิ่งใด,หลิงซานเพียงแค่สิ่งเล็กน้อย,ข้าคิดว่ามันไม่อยู่ในสายตาของเจ้าด้วยซ้ำ!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่ยังคงจ้องมองไปยังม่อจื่อ.
ม่อจื่อสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,เจิ้นหยวนจื่อเผยท่าทางหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด.
ส่วนอีกฝั่งกงเชียนที่ไม่ลงมือต่อ,นั่นก็เพราะจินเผิง.
จินเผิงและกงเชียนที่เป็นเหมือนพี่น้องต่างสายพันธ์,ทุกคนรู้ดี,อย่างน้อยม่อจื่อก็รับรู้ว่า,ตอนนี้กงเชียนอาจจะร่วมมือกับจงซานได้.
หากว่าเขาลงมืออาจขายหน้าได้,หากว่าไม่สามารถสังหารจงซานได้.
ไม่ใช่แค่กงเชียน,ยังมีเซียนบรรพชนระดับสูงอีกแปดคนที่กำลังเฝ้ามองเขาที่เป็นปราชญ์เทพอยู่,ในเวลานั้นหากไม่สามารถจัดการอีกฝ่ายได้,คนเหล่านี้ก็พร้อมที่จะกลายมาเป็นศัตรูเพื่อแย่งชิงตำแหน่งของเขาได้.
นอกจากนี้,การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของทวีปตะวันออก,แม้นว่าบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย,การเดิมพันครั้งนี้คงเสียหายอย่างรุนแรง.
และยังมีคู่แข่งอื่นที่เหนือกว่าเขา,ทั้งหงจวิน,เฉิงโห่วอีก.
ม่อจื่อจ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำ,ตอนนี้ม่อจือ่รู้สึกเสียใจเล็กน้อยแล้วว่าทำไมก่อนหน้านี้ไม่คิดกำจัดต้าเจิ้ง,ไมเช่นนั้นคงจะไม่มีเรื่องที่น่าอึดอัดใจเช่นนี้ในเวลานี้.
"หลิงซานเพียงสิ่งเล็กน้อย?
อย่างไร,ม่อจื่อหาได้เป็นคนชั่วร้าย,ต้องการสิ่งของ,ของคนอื่น,แต่เพียงอยากบอกเอาไว้,หลิงซาน,หงจวินก็ต้องการเช่นกัน."ม่อจื่อกล่าว.
ม่อจื่อยอมรับตัดใจไปอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเองก็จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,ทุกคนที่เข้าใจสถานการณ์ได้,กลุ่มคนในชุดสีดำ,พวกเขาทั้ง
12
คน,มีสองคนออกมาก็สามารถสร้างความหวาดหวั่นต่อกงเชียนและเจิ้นหยวนจื่อได้,ผู้นำของคนชุดดำเอง,ก็สามารถกล่าวให้ม่อจื่อยอมจากไปได้อย่างงั้นรึ?! คนกลุ่มนี้น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
ม่อจื่อยกมือโบกออกไป,เขาและผู้ใต้บังคับบัญชาก็หายไปทั้งหมด,ชัดเจนว่าม่อจื่อยอมจากไปอย่างชัดเจน.
การจากไปของม่อจื่อ,ชัดเจนว่า,เขาไม่ต้องการเป็นศัตรูกับคนกลุ่มนี้.
ถอนขนเส้นเดียวสะท้านไปทั่วร่างกาย.
"เจิ้นหยวนจื่อ,ม่อจื่อจากไปแล้ว,เจ้ายังคิดที่จะชิงหลิงซานอีกรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"วูซซ!"
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเจิ้นหยวนจื่อพร้อมๆกันในทันที.
หลังจากที่ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ก่อนที่เขาจะสูดหายใจลึกพร้อมกล่าวออกมาว่า,"ไม่รู้ว่าขอรู้นาม....?"
เจิ้นหยวนจื่อที่เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้.
"หลังจากนี้,เจ้าจะรู้!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
เจิ้นหยวนจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ทว่าเขาก็ไม่มีทางเลือก,ก่อนที่จะสะบัดแขนเสื้อ,แค่นเสียงเย็นชาก่อนที่จะกลายเป็นลำแสงพุ่งหนีหายไปบนท้องฟ้า.
เจิ้นหยวนจื่อถูกไล่ไปแล้ว?
จงซานที่กวาดตามองทุกคนที่อยู่รอบๆ.
"ทุกท่าน,โปรดถอยกลับไป!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆใบหน้าบิดเบี้ยวไม่ต่างกัน,ทว่าจะทำอย่างไรได้?
คนกลุ่มนี้,ยังมีเจี้ยนอ้าวอีกที่ผิดปรกติ,เจิ้นหยวนจื่อและม่อจื่อก็ถูกไล่ไปแล้ว,ลำพังพวกเขาอยู่ที่นี่จะทำอะไรได้?
ความไม่ยินดีที่มากมายรุนแรงนัก,ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนก็บินจากไปทีละคนๆ,แม้นว่าจะบินห่างออกมานับสิบลี้ยังลอบมองกลับมา,ทว่าจะทำอย่างไร?แม้แต่ปราชญ์เทพยังถูกไล่ออกไป,คนกลุ่มนี้ร้ายกาจยิ่งกว่าปราชญ์เทพ?
ไม่นานหลังจากนั้น,ผู้ฝึกตนรอบๆจากไป,จากนั้นเหล่าศิษย์ของแดนเทพอเวจีที่บินเข้ามาหาด้วยความเร็ว.
"คารวะเทียนจู่!"เหล่าศิษย์ของแดนเทพอเวจีที่กล่าวต่อเจี้ยนอ้าว.
เจี้ยนอ้าวพยักหน้ารับ.
ที่อยู่ใกล้ๆนั้น,กงเชียนที่ยังไม่จากไป,เขาที่ก้าวเข้าไปหาก,จ้องมองไปยังจินเผิง.
"จินเผิง,หลายปีมานี้เจ้าไปใหนมา?
นอกจากนี้,คนเหล่านี้เป็นใครกัน?"กงเชียนที่สอบถามออกไป.
"กงเชียน,เจ้ายังจำข้าได้หรือไม่?"เสียงของจงซานที่เปลี่ยนไปในทะนที.
กงเชียนที่ขมวดคิ้วแน่น,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"เป็นเจ้า,จงซาน!"
กงเชียนที่เหลือเชื่อเป็นอย่างมาก,คนทั้ง 12
คนนั้นทรงพลังทำให้หัวใจของกงเชียนรัดแน่นได้เลยทีเดียว,ทว่า,เรื่องนี้ทำให้กงเชียนคาดไม่ถึงแม้แน่น้อย,ทุกคนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน.
เป็นไปได้อย่างไร?
"จินเผิง,ตอนนี้เจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่จ้องมองจินเผิงด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
"ใช่,ตอนนี้ข้าเป็นเซียนเฟิงโห่วของต้าเจิ้ง."จินเผิงพยักหน้ารับ.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง? โห่ว? เจ้าเป็นแค่โห่ว? ด้วยพลังฝึกตนเช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเพียงโห่ว?"กงเชียนที่เผยความโกรธเกรี้ยว.
แม้ว่าจินเผิงจะไม่ใช่เผ่าพันธ์เดียวกัน,ทว่าเขาก็เป็นพี่น้องที่เชื่อใจของเข้า,ภายในใจของเขาที่ไม่ยอมรับกับการกระทำของจินเผิง.
เพียงแค่ข้าราชบริพาร? เรื่องนี้กงเชียนจะทนได้อย่างไร,อีกทั้งยังมีระดับเพียงแค่โห่วอย่างงั้นรึ?
"ใช่,ตี้(น้อง)มีบรรดาศักดิ์,โห่ว,ตี้พึงพอใจแล้ว!"จินเผิงที่พยักหน้ารับ.
พอใจแล้ว? โห่วของศาลเทวะ? มีอะไรผิดพลาดกัน?
กงเชียนที่ไม่เข้าใจกับจินเผิงโดยสิ้นเชิง,จากท่าทางของเขาแล้ว,จินเผิงยินดีเป็นอย่างมาก,เป็นไปได้อย่างไร?
"จงซาน,นี่เจ้ามอบเพียงตำแหน่งโห่วให้จินเผิงอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"สหายเต๋ากงเชียน,การจัดการของต้าเจิ้ง,ไม่พอใจอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำของจงซานที่เอ่ยถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
"แน่นอนไม่พอใจ,น้องชายของข้าจินเผิง,เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,ต้าเจิ้งควรจะมอบบรรดาศักดิ์หวังจื่อเป็นอย่างต่ำ!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา.
"ผู้น้อยเป็นกงของต้าเจิ้ง,ไม่รู้ว่าสหายกงเชียนคิดว่าข้าด้อยกว่าจินเผิงอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
(โห่ว->กง->หวัง)
"เจ้าจะเทียบกับน้องชายข้า.......?"กงเชียนที่เผยท่าทางไม่พอใจ,ใบหน้าที่เปลี่ยนไปอีกในทันที.
"เซิ่งกั๋ว?
เป็นเจ้าอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
กงเชียน,ในอดีตเองก็คือแม่ทัพคนหนึ่งของต้าซ่าง,ทว่าเซิ่งกงเป้านั้นกั๋วซือ(ราชครู)แม้ว่ากงเชียนจะมีพลังมากกว่า,ทว่าสถานะของกงเชียนนั้นต่ำกว่าเซิ่งกงเป้า,ในต้าซ่างในอดีตนั้น,กงเชียนจำเป็นต้องแสดงความเคารพต่อ,ไป๋กั๋วซือ(ราชครูไป๋)
ถึงกระนั้น,เซิ่งกงเป้ากับมีตำแหน่งกง,จินเผิงจะไปมีความสามารถเหนือกว่าเซิ่งกงเป้าได้อย่างไร?
"ต้าเกอ,ไม่ต้องกล่าวอะไรแล้ว,ข้าจินเผิงมีเส้นทางของจินเผิงเอง,โห่วต้าเจิ้ง,ข้าพอใจแล้ว,นอกจากนี้ต้าเจิ้งไม่ได้เปราะบางขนาดนั้น,เมื่อเร็วๆนี้,สามปราชญ์เทพเข้าล้อมต้าเจิ้ง,แต่ก็ถูกเซิ่งหวังไล่ออกไป,และต่อหน้าผู้คนมากมาย,หยิงเห่าถึงกับถูกตบหน้าสองฉาด,ตอนนี้ในทวีปภาคเหนือไม่มีใครไม่รู้!"จินเผิงตอบ.
จินเผิงถึงกับอ้าปากหว๋อ,เห็นชัดเจนว่าคำพูดของจินเผิงนั้นไม่ได้โกหก.
เป็นไปได้อย่างไร?การเติบโตของจงซาน,กงเชียนที่เห็นได้ชัดเจน,เขามีอายุ
1500 ปีเท่านั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะขับไล่สามปราชญ์เทพออกไปอย่างคาดไม่ถึง?
แม้แต่ตบหน้าหยิงเห่าสองครั้งอย่างงั้นรึ?
แม้นว่ากงเชียนในอดีตจะมีเชื่อเสียงที่สั่นคลอนโลกหล้า,ทว่าก็ไม่เคยทำอะไรที่เกินจริงเช่นจงซานเช่นนี้เลย!
คำพูดของจินเผิงที่กล่าวออกมานั้น,กงเชียนที่เชื่ออย่างแน่นอน,ทว่ามันก็เหลือเชื่อเกินที่กงเชียนจะรับได้,ทำไมการพบเจอกับจงซาน,เขากลับแข็งแกร่งขึ้นมากมายในทุกๆครั้งเลยรึ?
คิดถึงม่อจื่อที่ถอยไปง่ายๆก่อนหน้านี้,กงเชียนก็ไม่สามารถสงบใจได้แล้ว.
กงเชียนที่สูดหายใจลึกจ้องมองจงซาน.
"ต้าเกอ,ตำหนักจื่อเซียวปรากฏขึ้น,ท่านรู้อะไรหรือไม่?"จิงเผิงที่สอบถามออกไป.
"ตำหนักจื่อเซียว?
ออกมาแล้ว,ในทวีปซือต้าปู่ทางใต้,และที่ทวีปหนานจานปู่,มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตามากมายทำการพยากร,ทว่าไม่มีใครพบมัน,ตำหนักจื่อเซียวไม่สามารถหาเจอ,หงจวินเองก็ปรากฏออกมาสองคน,ชิ!"กงเชียนที่กล่าวแค่นเสียง.
"สองหงจวิน?"จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น