Immortality Chapter 1176 Formidable one group of black robe people
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1176 กลุ่มคนชุดดำที่น่าเกรงขาม.
Chapter 1176 Formidable one group of black
robe people
强大的一群黑袍人
กลุ่มคนชุดดำที่น่าเกรงขาม.
คาดไม่ถึงในโลกหล้านี้จะมีคนที่กล่าวกล่าวหยันปราชญ์เทพ?
แทบจะในทันทีที่ทุกคนจ้องมองไปด้วยความสนใจ,มีคนที่แส่หาความตายจริงๆ! เจ้าคิดว่าเป็นหยิงต้าฉินอย่างงั้นรึ? หยิงที่ล้มกงจื่อ,ตัวเขาก็ยังไม่เคยกล่าวหยันปราชญ์เทพเลยไม่ใช่รึ?
กล่าวหยันปราชญ์เทพอย่างไม่มีเหตุผล,เป็นเหมือนกับการยุแหย่ปราชญ์เทพ,ไม่เท่ากับกำลังแส่หาความตายอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่า,เหล่าผู้ฝึกตนเหล่านี้ไม่รู้ถึงเรื่องที่แส่หาความตายของจงซาน,ไม่ได้เพียงแค่หยันปราชญ์เทพ,ในทวีปทิศเหนือนั้น,เขาได้ตบหน้าปราชญ์เทพต่อหน้าผู้คนมากมาย,มอบความอับอายจนปราชญ์เทพต้องหนีจากไป.
เรื่องการต่อสู้ในทวีปทิศเหนือ,แม้นว่าจะทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน,ทว่าเรื่องดังกล่าวนั้นก็ไม่ได้ถูกส่งมาได้อย่างรวดเร็วขนาดนั้น,อีกอย่างกลุ่มของจงซานเองก็เดินทามาด้วยความเร็วสูงด้วยเช่นกัน.
ดังนั้นการที่พวกเขาเห็นจงซานกล่าวหยันม่อจื่อ,ทุกๆคนจึงรู้สึกไม่ปลื้มคนกลุ่มนี้,พวกเขากล้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร?
พวกเขาไม่ใช่ปราชญ์เทพ,คู่ควรที่จะตีตนเท่ากับปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ก้าวพร้อมบินออกไป,คน 11 คนที่บินตามไป.
คนทั้ง 12 คนที่ค่อยๆบินเข้าไปในหลิงซาน(ภูเขาจิตวิญญาณ)
ในเวลานี้,ม่อจื่อไม่ได้ขวาง,อนุญาตให้คนกลุ่มนี้เข้าไปในหลิงซาน.
ม่อจื่อที่ปล่อยให้จงซานนำคนของเขาบินเข้าไป,คนอื่นๆเวลานี้รู้สึกสังหรใจไม่ดีนัก.
ต้องไม่ลืมว่า,ในเวลานี้มีผู้ฝึกตนมากมายที่จับจ้องมองไปยังหลิงซาน,ทว่าคนกลุ่มนี้ที่กล้ากล่าวข่มขู่ปราชญ์เทพ,ทำให้พวกเขาไม่กล้าลงมือในทันที.
มีเซียนบรรพชนบางคนที่ต้องการจะลงมือสร้างปัญหา,เจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลงพร้อมกับกุมตำราปฐพีแน่น,ราวกับต้องการจะลงมือเช่นกัน,กงเชียนเองก็หรี่ตาเล็กลง,จดจ้องมองไม่วางตาเช่นกัน.
จื่อหยางจิงหงที่คลุมคนกลุ่มนี้ด้วยสวรรค์ลี้ลับ,บางที่ที่นี่,คงมีเพียงม่อจื่อที่รับรู้ว่าคนกลุ่มนี้เป็นใคร.
ทุกคนที่เตรียมลงมือ,แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ยังคงตั้งท่าอยู่เท่านั้น.
เพราะพวกเขารู้ว่าแม้แต่ปราชญ์เทพ,เจี้ยนอ้าวยังบ้าคลั่งไม่ยินยอม,คนกลุ่มนี้,เจี้ยนอ้าวจะจัดการกับพวกเขาอย่างไรขณะเข้าใกล้หลิงซาน.
เจี้ยนอ้าวที่ชี้กระบี่สีฟ้าไปด้านหน้า,จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังคนทั้ง
12 ที่บินมา.
"เจิ้นอ้าว,นับตั้งแต่จากกันที่เทือกเขาเหมย,ท้ายที่สุดก็ได้พบกันจนได้,หลิงซานจะอนุญาตให้ข้าข้าไปได้หรือไม่!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ในเวลานี้,เสียงของจงซานที่เปลี่ยนไป,ไม่มีใครจะคิดว่าจงซานได้มาถึงที่นี่แล้ว,หลายๆคนที่พยายามที่จะคาดเดาสถานะของเขา.
จากกันที่เทือกเขาเหมย?
ผู้ฝึกตนรอบๆที่เผยท่าทางแปลกประหลาดทันที,คนกลุ่มนี้รู้จักเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าแววตาของเจิ้นหยวนจื่อที่สั่นไหวไปมาด้วยความเย็นชา.
ใบหน้าของกงเชียนที่เปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,กงเชียนแม้นว่าจะไม่ต้องการให้จิ้นหยวนจื่อได้รับมันไป,และยังต้องการถวายพานให้กับปราชญ์เทพม่อจื่อ,ชัดเจนแล้วมันเป็นแผนการของเขา.
การมาถึงของคนกลุ่มนี้นั้น,ได้ทำลายแผนการของเขาไปแล้ว,แน่นอนว่าภายในใจของกงเชียนรู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที.
เหล่าเซียนบรรพชนอื่นๆเองจ้องมองไปยังกลุ่มของจงซานด้วยแววตาไม่เป็นมิตรเช่นกัน.
ส่วนม่อจื่อ,ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ทั้งที่ถูกพวกเขากล่าวหยัน,ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขามไม่รู้สึกอะไรอย่างงั้นรึ?
กลุ่มของจงซานที่ปรากฏตัวขึ้นมา,กลายเป็นศัตรูของทุกคนไปในทันที,ไม่มีใครที่อยูรอบๆพึงพอใจอยู่แล้ว.
อย่างไรก็ตาม,จงซานเวลานี้ไม่ใช่จงซานในอดีต,กลับกลุ่มอิทธิพบใหญ่ใดๆ,จงซานมั่นใจว่าจะสามารถรับมือได้.
จากกันที่เทือกเขาเหมย?
สายตาของเจี้ยนอ้าวที่สั่นไหว,จากนั้นก็เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
เทือกเขาเหมย? เทือกเขาเหมยใหน?
มันคือเทือกเขาในโลกใบเล็ก,ก่อนที่เขาจะโบยบินออกมา,ได้พูดคุยปรึกษาร่ำสุรากับจงซานที่เทือกเขาเหม่ย?
จงซาน?
เป็นจงซานจริงๆ?
เจี้ยนอ้าวที่เก็บปราณกระบี่,เปิดทางออกมา.
กลุ่มของจงซานที่บินร่อนลงยังหลิงซาน.
ไม่ต้องเอ่ยอะไรต่อไป,จงซานในเวลานี้กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนไปแล้ว.
ต้าเจิ้ง,หากเป็นเมื่อไม่อดีต,คงไม่สามารถกระทำอะไรเช่นนี้ได้,หากแต่จงซานในเวลานี้,พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกคน,ด้วยกลยุทธ์และแผนการ,และนั่นจะยิ่งทำให้เขาได้รับผลประโยชน์ที่ใหญ่ขึ้นไปด้วย.
จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังม่อจื่อที่อยู่ไกลออกไป.
ทั้งสองฝั่งที่จ้องมองกันและกัน,แม้นว่าจะไม่เห็นใบหน้า,ทว่าทั้งสองฝั่งต่างก็สามารถบอกได้ว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นเป็นใคร.
ม่อจื่อที่จ้องมองจงซาน,ภายในใจที่เผยท่าทางแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งเดินทางไปยังต้าเจิ้งเพื่อขวางปราชญ์เทพหมี่เทียนไว้,ทว่าม่อจื่อรู้ดีว่าจงซานไม่ได้รู้สึกขอบคุณอะไรเขาอย่างแน่นอน.
ในเวลานั้น,ม่อจื่อก็บอกว่ามาชดใช้บุญคุณคนอื่น,คนที่จงซานต้องขอบคุณ,ย่อมต้องเป็นสตรีสองคน.
ส่วนม่อจื่อ,หลังจากที่หมี่เทียนจากไปแล้ว,เขาเองก็ไม่ได้แสดงว่าจะยืนอยู่ฝ่ายใหน.
จงซานเป็นคนรู้คุณคนอย่างแน่นอน,ทว่าก็ไม่ได้ตาบอดมืดมัวที่จะซาบซึ้งไปทั่ว,ในเวลานั้น,แม้นว่าม่อจื่อจะช่วยต้าเจิ้ง,จงซานก็ยังตัดสินใจเช่นนี้.
เจี้ยนอ้าว,เขาเป็นคนมอบวิธีในการหลอมแผนที่ก่อเกิดบรรพกาลให้กับจงซานในอดีต,สิ่งสำคัญที่สุด,การมอบถ่านไฟในหน้าหนาว,ย่อมดีกว่าปักดอกไม้บนผ้าลายงานอยู่แล้ว.
ระหว่างม่อจื่อและเจี้ยนอ้าว,เขาย่อมต้องเลือกเจี้ยนอ้าว.
"ม่อจื่อ!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ทุกคนที่จ้องมองจงซาน,เขาและม่อจื่อรู้จักกันอย่างงั้นรึ?
"เจ้าถอยไปเถอะ!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
?
แทบทุกคนที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,กับคำพูดเช่นนี้?
ไม่ใช่ว่าเป็นคำพูดที่ม่อจื่อใช้พูดกับเจิ้นหยวนจื่อก่อนหน้านี้หรอกรึ?
เหมือนกันมาก? เรื่องนี้.....,คนผู้นี้เสียสติไปแล้วรึ?
แปดเซียนบรรพชนที่จ้องมองจงซานด้วยความโกรธ,กงเชียน,เจิ้นหยวนจื่อเองก็เผยใบหน้าเย็นชาจดจ้องมองไปยังจงซาน.
"เจ้าเป็นใคร!"กงเชียนที่คำรามออกมาเสียงดัง.
สายตาของกงเชียนที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาเกลียดชัง,แต่สามารถพูดได้,ราวกับว่าความรู้สึกนี้มีมานานแล้ว,คล้ายกับศัตรูเก่าแก่ของเขา,เขาเป็นใคร?
"เจ้าเป็นใคร,กล้าไม่ให้ความเคารพปราชญ์เทพ?
แส่หาความตาย!"ในเวลานั้นเซียนโบราณคนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลไปจากจงซานตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่หันหน้าจ้องมอง,จิตสังหารที่แผ่พุ่งออกไป.
แม้นว่าจะไม่เห็นใบหน้าของจงซาน,ทว่าเซีนโบราณคนดังกล่าวกลับรู้สึกหนาวเย็นสั่นสะท้าน,จนต้องถอยหลังออกไปหลายก้าว.
"เจ้า,เจ้า............!”เซียนโบราณคนดังกล่าวที่เอ่ยเสียงสั่นระรัว.
"ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ให้เจ้ามาเอ่ยปาก!"จงซานที่กล่าวออกมาดั้วยเสียงเย็นชา.
เซียนโบราณที่สัมผัสได้ถึงเสียงที่เย็นเยือบทุ่มแทงเข้ามาในจิตใจจนทำให้หายใจติดขัด,ใช่ตัวเขามีคุณสมบัติอะไร,กล้าเอ่ยกับคนที่แม้แต่กล่าวหยันปราชญ์เทพ,ตัวเขาที่เสียสติโดยไร้ซึ่งเหตผล.
เขาที่เป็นเซียนโบราณ,อาศัยว่ายืนอยู่ไม่ไกลจากกงเชียนเท่านั้น.
ในเวลานั้น,ราวกับคำพูดของจงซานที่กล่าวต่อว่ากงเชียนอ้อมๆด้วย,ทำให้ใบหน้าของกงเชียนบิดเบี้ยวด้วยความเกลียดชัง.
"นานมาแล้วจริงๆ,คนที่พูดเช่นนี้กับข้าล้วนแต่หายไปหมดแล้ว"กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
กงเชียนมีแผนการของตัวเอง,ไม่คิดว่าคนกลุ่มนี้จะมาปลุกปั่นแผนของตัวเอง,ในเวลานี้แผนการของเขาจะต้องล้มไม่เป็นท่าด้วยคนกลุ่มนี้.
จงซานที่จ้องมองไปยังกงเชียนและชี้นิ้วออกไปในทันที.
การชี้ไปยังกงเชียน,ในเวลานี้ทำให้ทุกคนรู้สึกแปลกประหลาด.
ที่ด้านหลังจงซาน,คนในชุดสีดำผู้ใต้บังคับบัญชาระดับสาม,ที่แสดงความเคารพจงซานเล็กน้อย,จากนั้นก็บินออกไป,ตามการชี้ของจงซาน,บินเข้าไปหากงเชียน.
ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆถึงกับอ้าปากค้าง.
นี่มัน,นี่หมายความว่า?
ทุกคนที่เข้าใจว่าเป็นสั่นญาณของจงซาน,ออกไป,ทำให้เขาหุบปาก.
แม้นว่าจงซานจะไม่ได้กล่าว,สัญญาณที่ใช้ออกมาก็ทำให้ทุกคนเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว.
ใครคือกงเชียน!
ในอดีตเขาคือเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งเป็นหนึ่งในต้าหล้า,เป็นประมุขตระกูลกง,แน่นอนว่าต้องเป็นเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,ทว่าคนชุดดำนี้เป็นใครกัน?
ถึงกับส่งผู้ใต้บังคับบัญชาไปหุบปากกงเชียน?
สายตาของทุกคนที่จ้องมองกลุ่มของจงซานที่ดูกับคนบ้าก็ไม่ปาน.
แม้นแต่กงเชียน,ในเวลานี้ยังเผยท่าทางดูแคลนออกมา.
ชายในชุดสีดำที่บินออกไป,ทันใดนั้นก็ฟาดฝ่ามือออกไป,ฝ่ามือที่มีประกายแสงสีทองสว่างจ้าพุ่งตรงไปยังกงเชียน.
โจมตีไปจริงๆรึ?
ไม่ไกลออกไปเจิ้นหยวนจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
หลังจากที่กงเชียนมองเห็นฝ่ามือดังกล่าว,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
กงเชียนที่ตะวัดฝ่ามืออกไปเข้าปะทะฝ่ามือของคนชุดดำในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดัง,ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา.
ก่อนที่ห้วงมิติจะค่อยๆกลับเป็นปกติช้าๆ,แววตาของกงเชียนที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อจ้องมองไปยังชายชุดดำ.
"เจ้า......!” กงเชียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"อย่ามายุ่ง!"ชายในชุดสีดำที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของกงเชียนที่กระตุก,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ในเวลานี้,เหมือนจะรับรู้แล้ว,แต่ไม่สามารถเอ่ยอะไรได้.
ทว่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆที่อยู่รอบๆ,ต่างๆก็เริ่มสังหารใจไม่ดีแต่ไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้เช่นกัน.
เพราะทุกคนที่เห็นได้ชัดเจน,กงเชียนไม่เข้าไปจัดการ,ไม่ลงมือต่อ,ทำได้แค่มองชายชุดดำเท่านั้น.
เป็นไปได้อย่างไร?
คนกลุ่มนี้ผิดปรกติเกินไปแล้ว?
เป็นใครในใต้หล้าแห่งนี้?
เพียงผู้ใต้บังคับบัญชา,ก็เพียงพอขู่กงเชียนรึ?
นั่นมันกงเชียนนะ!
เจิ้นหยวนจื่อ,ที่ใบหน้ากระตุก,ฝ่ามือเมื่อครู่นี้,ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรนัก,แต่กระนั้นกับทำให้กงเชียนไม่คิดที่จะต่อสู้ต่อไปอย่างงั้นรึ?
เป็นใครในโลกหล้า,ที่ทำให้กงเชียนหวาดกลัว?
เป็นไปไม่ได้!
แน่นอนว่าคนที่จะสะกดกงเชียนได้,ก็ต้องเป็นจินเผิง,ไม่ใช่เพราะว่าจินเผิงแข็งแกร่งกว่ากงเชียน,ทว่าพวกเขาทั้งคู่รู้จักกัน,เป็นเหมือนกับพี่น้องต่างเผ่า,นอกจากนี้กงเชียนที่ติดค้างจินเผิงเป็นอย่างมาก,ในอดีตเมื่อครั้งที่เขาได้รับบาดเจ็บถูกจับตัวในวิหารใต้เหล่ยหยิน,เป็นจินเผิงที่บุกเข้าไปช่วยอย่างไม่คิดชีวิต,พวกเขาที่มีความสัมพันธ์พี่น้องที่เหนี่ยวแน่น,จึงทำให้กงเชียนหยุดนั่นเอง.
จงซานที่จ้องมองไปยังจินเผิงที่สะกดกงเชียนเอาไว้แล้ว,ก่อนที่จะหันหน้ามามองม่อจื่อ.
"ม่อจื่อ,เจ้าควรจะรู้ว่าไม่สามารถนำหลิงซานไปในวันนี้ได้,ถึงเจ้าไม่หยุด,ตำหนักจื่อเซียวก็ไม่มีทางหาเจอ,เจ้าคิดว่าจะต่อสู้กับพวกเราตอนนี้จริงๆรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ม่อจื่อที่ได้แต่เงียบ,ราวกับคาดไว้แล้วเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้.
จริงๆแล้ว,ขณะที่จงซานกล่าวอยู่นั้น,เจิ้นหยวนจื่อที่บินเข้ามาในทันที.
จินเผิงที่ปะฝ่ามือกับกงเชียน,เจิ้นหยวนจื่อสามารถมองเห็นได้,แม้นว่าจะไม่รู้ชายชุดดำเป็นใคร,ทว่าก็มั่นใจได้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ใช่คนที่กงเชียนไม่รู้จัก.
ดังนั้น,เจิ้นหยวนจื่อจึงต้องการลงมือ.
คนกลุ่มนี้ขวางกงเชียนไว้,และต้องการไล่ม่อจื่อไป?
ม่อจื่อกลับเงียบ,แล้วเขาต้องถอยไปด้วยอย่างงั้นรึ?
เจิ้นหวนจื่อที่ตอนนี้คาดเดาไว้สองประเด็น.
ประเด็นแรกคนกลุ่มนี้แข็งแกร่งมาก,เพียงแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาก็สามารถไล่กงเชียนได้,และยังสามารถที่จะไล่ปราชญ์เทพไปได้ด้วย,ทว่า,เป็นไปได้รึ?
เป็นไปไม่ได้แน่นอน!
อีกประเด็นหนึ่ง,คนกลุ่มนี้กำลังพูดจาใหญ่โต,แม้นว่าจะมีพลังอยู่บาง,ทว่าก็เป็นไปไม่ได้ที่จะผิดปรกติไม่ธรรมดา,นอกจากนี้ยังรู้จักกับกงเชียนด้วย.
หากเป็นประเด็นแรก,เป็นไปไม่ได้เลยที่ตัวเขาจะได้รับหลิงซานไป.
หากเป็นประเด็นที่สอง?
หากเขาทำให้เกิดความวุ่นวายได้,ก็มีโอกาสได้รับหลิงซาน.
ต้อกวนน้ำเพื่อจับปลา,ต้องไม่ให้ม่อจื่อจากไป,ดังนั้นด้วยสถานการณ์เวลานี้เจิ้นหวนจื่อจึงลงมือต่อหน้าม่อจื่อเพื่อนำทาง,ถึงแม้นว่าจะไม่สามารถล้มคนกลุ่มนี้ได้,อย่างน้อยก็สามารถสร้างความวุ่นวายกระตุ้นให้เกิดการต่อสู้ลามไปทั้งหมด,ตัวเขาก็จะสามารถใช้ความวุ่นวายนี้ฉกฉวยผลประโยชน์ไป.
เจิ้นหยวนจื่อที่บินออกไป,ก่อนที่จะปล่อยตำราปฐพีพุ่งตรงไปด้านหน้า.
"ชิ!"จงซานแค่นเสียง.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานที่แสดงท่าทางเช่นเดิม,เขาชี้ไปยังเจิ้นหยวนจื่ออีกครั้ง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น