Immortality Chapter 1174 Kong Xuan fights Zhen Yuanzi
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1174 กงเชียนปะทะ เจิ้นหยวนจื่อ.
Chapter 1174 Kong Xuan fights Zhen Yuanzi
孔宣战镇元子
กงเชียนปะทะ
เจิ้นหยวนจื่อ.
กงเชียนที่ปรากฏขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,ซ้ำยังบอกเล่าเกี่ยวกับคุณค่าของหลิงซานอีก.
ทุกคนที่รับรู้ว่าหลิงซานสามารถรวบรวมปราณหยวนฟ้าดิน,ทำให้สามารถยกระดับพลังฝึกตนได้,เพียงเท่านี้ทุกคนก็เพียงพอให้ตาลุกวาวแล้ว.
ทว่าสิ่งที่พวกเขาคดไม่ถึงที่สุดคือมอบโชควาสนาทุกๆห้าพันปีอย่างคาดไม่ถึง?
ทำให้ปุถุชนก้าวไปถึงเซียนโบราณ? ต้องเป็นโชควาสนาขนาดใหนกันที่ทำให้เป็นเซียนโบราณ?
ทันใดนั้นผู้ฝึกตนมากมายเริ่มคลุ้มคลั่ง,ชัดเจนว่าหลิงซานเวลานี้ทำให้พวกเขาเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นตัวสั่นขึ้นมาในทันที.
แม้นแต่ต้องการพุ่งเข้ามาในทันทีเช่นกัน.
ผู้ฝึกตนมากมายที่ดวงตาลุกวาวด้วยความโลภ.
"กงเชียน!"เจิ้นหยวนจื่อที่คำรามออกมาเสียงดัง.
เจินหยวนจื่อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจากคำพูดของกงเขียน,ด้วยสถานการณ์เวลานี้,เพียงแค่เขาชนะเจี้ยนอ้าวก็จะได้หลิงซานแล้ว,ผู้ฝึกตนรอบๆ,เองก็คงไม่สนใจ,แม้แต่ยูไลที่บาดเจ็บก็ยังไม่เป็นอุปสรรค์ต่อเขา.
แม้แต่กงเชียนที่เพิ่งมาถึง,หากต้องต่อสู้กับกงเชียน,เจิ้นหยวนจื่อที่มีตำราปฐพี,การต่อสู้ครั้งนี้,เขาไม่กลัวกงเชียนแม้แต่น้อย.
ทว่าหลังจากที่กงเชียนเผยความลับดังกล่าวออกไป,สถานการณ์ที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง,ผู้ฝึกตนมากมายที่ดวงตาลุกวาวฉาบไปด้วยความโลภ.
หากว่าเป็นผลประโยชน์เล็ก,มีใครต้องการเข้ามาแย่งชิง,เจิ้นหยวนจื่อเพียงแค่แสดงความแข็งแกร่งเชือดไก่ให้ลิงดูก็สามารถสยบคนรอบๆได้แล้ว,ทว่าเมื่อมันกลายเป็นผลประโยชน์ก้อนใหญ่ที่ไม่ได้ด้อยกว่าของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,คงยากที่จะควบคุม,ของวิเศษชิ้นนี้แม้แต่อุปกรณ์ปราชญ์เทพยังมีความยั่วยวนน้อยกว่าหลิงซานด้วยซ้ำ.
ในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนที่เต็มไปด้วยความโลกแม้แต่ร่างกายถูกหั่นเป็นเสี่ยงๆ,พวกเขายังจะยอมอีกรึ?
หากว่าพวกเขาสามารถนำมันหนีไปจากทวีปตะวันออกได้,มันจะมีมูลค่ามากมายขนาดใหน.
กงเชียนที่จ้องมองเจิ้นหยวนจื่อด้ายสายตาดูแคลน.
"เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับข้าจริงๆรึ?"เจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ข้าไม่ได้ต้องการเป็นศัตรูของเจ้า,ทว่าข้าไม่ต้องการให้หลิงซานต้องตกไปอยู่ในมือของหงจวิน!"กงเชียนกล่าว.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"เจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"หงจวิน,เห่าเทียน,ก็พวกเดียวกัน,ไม่ใช่ว่าอยู่ในมือเจ้า,ก็ต้องอยู่ในมือของหงจวินไม่ใช่รึ?"กงเชียนเอ่ย.
"เจ้า!"เจิ้นหยวนจื่อที่จ้องมองกงเชียนเขม็ง.
กงเชียนไม่สนใจที่จะมองคนอื่นเขาจ้องมองเพียงเจิ้นหยวนจื่อ,"มีข้าอยู่,เจ้าไม่มีทางได้หลิงซาน!"
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเวลานี้เริ่มบินตรงไปยังหลิงซาน,แม้นว่าจะไม่เร็วนัก,ทว่ากลับกลายเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่,มีผู้ฝึกตนมากมายที่เร่งรีบบินตามมาเป็นขโยง,ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดขึ้นมาทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่สะบัดแขนเสื้อปรากฏแสงปกคลุมหลิงซานเอาไว้ทันที.
นี่คือวิชาลับที่ทรงพลังของเจิ้นหยวนจื่อ,จักรวาลในแขนเสื้อ,เป็นการสร้างหลุมดำขนาดใหญ่,ดูดซานหลิงเข้าไปเก็บด้านใน.
เจิ้นหยวนจื่อที่คิดจะลงมือก่อนเพื่อน,ไม่พูดไม่จากนำซานหลิงไปก่อน,ตราบเท่าที่ได้หลิงซานแล้ว,ในเวลานั้น,ถึงจะมีผู้ฝึกตนมากมาย,เจิ้นหยวนจื่อก็มั่นใจว่าจะหนีพ้น.
"ชิ!”
กงเชียนลงมือ,ปรากฏภาพเงาของนกยูงขนาดห้าร้อยจั้งขึ้นในทันที,ริ้วสีที่ไม่ซ้ำกั้น,ขนห้าสี,พร้อมกับสะบัดปีกปรากฏลำแสงเทวะห้าสีออกมาในทันที.
ในเวลานั้นแสงเทวะห้าสี,ที่เขาใช้เคยใช้ออกมาที่โลกใบเล็กมีคนรู้ไม่มากนัก,แสงเทวะห้าสี,ที่สามารถผนึกสวรรค์และปฐพี,เป็นภาพเงาลวงตาที่ทรงพลังแม้แต่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงเทวะห้าสีที่โจมตีไปยังแขนเสื้อของเจิ้นหยวนจื่อ.
วิชาลับจักรวาลในแขนเสื้อหยุดลงในทันที.
ดวงตาของเจิ้นหยวนจื่อเต็มไปด้วยความโกรธ,ทว่ากงเชียนไม่ได้หยุดเท่านั้น,เขายื่นมือออกไป,นี้วทั้งห้าที่ชี้ออกไป,ก่อนอีกฝ่ามือจะโจมตีออกไปพร้อมๆกัน,พุ่งตรงไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
ทันใดนั้นปรากฏเป็นฝ่ามือยักษ์,ทว่าเป็นฝ่ามือที่แปลกประหลาด,เพราะว่ามีห้านิ้วที่ต่อท้ายเป็นเหมือนกับหางนกยูง.
ฝ่ามือที่มีหางแหวกอากาศ,ปรากฏพลังที่มากมายมหาศาลกำลังพุ่งตรงโถมทับไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลาเดียวกันเจิ้งหยวนจื่อที่ฟาดฝ่ามือออกไป,พลังฝ่ามือยักษ์ปรากฏขึ้นบนอากาศพุ่งตรงไปยังกงเชียน,พลังสองสายที่เข้าปะทะกัน,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ก่อนที่จะเกิดเป็นหลุมดำขนาดใหญ่รัศมีกว่าหมื่นลี้.
สองสุดยอดฝีมือเซียนบรรพชน,ฝ่ามือยักษ์เข้าปะทะกัน,เกิดเป็นหลุมดำยักษ์และแสงที่เจิดจรัสปกคลุมท้องฟ้า.
"ตูมมม!”
กงเชียนที่พุ่งจากล่างขึ้นบน,ผลักเจิ้นหยวนจื่อให้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ยอกจากนี้,สองคนที่เป็นเซียนบรรพชนที่ร้ายกาจ,ไม่มีใครจัดการใครได้ในทันทีแน่นอน,อีกทั้งกงเชียนที่ตั้งใช้เพียงผลักให้เจิ้นหยวนจื่อออกห่างผลักให้สูงขึ้นไป.
"กงเชียน,เจ้ามาขวางข้าทำไม,เจ้าไม่ต้องการหลิงซานรึไง!"เจ้นหยวนจื่อที่แสดงท่าทางกระวนกระวายใจ.
"ข้าบอกไปแล้วข้าไม่ต้องการหลิงซาน,ใครจะได้มันก็ช่าง,ขอเพียงไม่ใช่เจ้าก็พอ!"กงเชียนที่กล่าวออกมาเตรียมต่อสู้.
"ชิ......!”
"ชิ,ครั้งนี้,โอกาสเป็นของทุกคน,เจิ้นหยวนจื่อ,เจ้าดูแลตัวเองเถอะ!"กงเชียนที่คำรามเสียงดัง.
ที่ด้านล่าง,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พากกันเฮโลเข้ามา,เห็นเจิ้นหยวนจื่อและกงจื่อลอยขึ้นไปบนฟ้า,พวกเขาเองก็เริ่งรีบพุ่งเข้าไปยังหลิงซานด้วยความเร็ว.
ทุกๆคนต่างก็จ้องมองไปยังหลิงซาน,ทุกคนต่างปรารถนา,ไม่ใช่แค่เซียนบรรพชนที่กำลังร้อนรนปรารถนาในครานี้.
หลิงซาน,นี่เป็นของวิเศษที่ไม่สามารถเก็บไว้ในกำไลเก็บของได้,เว้นแต่เหล่าเซียนบรรพชนที่นำมันเก็บเอาไว้ในโลกเขตแดน,ยูไลไม่ได้เก็บหลิงซาน(ภูเขาจิตวิญญาณ)นั่นเพราะว่าเขาบาดเจ็บไม่สามารถทนรับการโจมตีได้.
ใครที่ต้องการหลิงซาน,ล้วนเป็นศัตรูได้ทั้งนั้น.
กงเชียนที่ผลักเจิ้นหยวนจื่อลอยขึ้นไปบนฟ้า,ในเวลานี้ไม่สามารถบอกได้ว่าจะนานเท่าใด!
ดังนั้นผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เริ่งรีบขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่ปะทุพลังโจมตี,พร้อมกับปล่อยออกมายังผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
"ใครเข้ามาใกล้,ตาย!"เจี้ยนอ้าวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ทว่าในเวลานี้,ผลประโยชน์มันบังตา,ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
ฉับบ ฉับบ ฉับบ ฉับบ!
กระบี่สีฟ้าของเจี้ยนอ้าวที่กวัดแกว่ง,ด้วยเพลงกระบี่สุดลึกล้ำโจมตีออกมาด้วยพลังที่น่าเกรงขาม.
หนึ่งกระบี่ที่ฟันออกไป,ทำให้เซียนบรรพชนระดับต้นระเบิดออกมาในทันที,ปราณกระบี่ที่สังหารเหล่าเซียนบรรพชนให้ขาดวิ่งกลายเป็นกลายเป็นเศษส่วน.
เจี้ยนอ้าวที่ยืนอยู่บนยอดเขา,หลิงซาน,ตราบเท่าที่ใครเข้าใกล้,กระบี่สีฟ้าของเขาก็จะฟันออกไปในทันที.
ไม่ว่าจะมีมากเท่าใด,เจี้ยนอ้าวยังคงสังหาร,ฆ่า
ฆ่า ฆ่า ทุกคนที่เข้าใกล้!
แต่กระนั้นผู้ฝึกตนมากมายมืดฟ้ามัวดินก็พุ่งเข้าหาเจี้ยนอ้าวราวกับเสียสติ.
ฆ่า,ฆ่า,ฆ่า!
การต่อสู้ที่รุนแรงน่าสยดสยองก็เริ่มขึ้น,เจี้ยนอ้าวคนเดียวที่ปกป้องหลิงซาน,เพราะว่าภายในใจของเจี้ยนอ้าว,หลิงซานคือสมบัติของเขาแล้ว.
ที่ไกลออกมา,จงซานบนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
"เซิ่งหวัง,ตอนนี้พวกเรา....?"จินเผิงที่สอบถามออกไป.
"ไม่จำเป็น,ผู้ฝึกตนทั่วไป,เจี้ยนอ้าวสามารถจัดการได้,เจ้าไม่เห็นรึว่าเหล่ายอดฝีมือระดับสูงยังไม่ขยับ?"จงซานกล่าว.
จินเผิงทำการตรวจสอบอย่างรวดเร็ว,บนยอดเขาหลายแห่ง,ยอดฝีมือยังไม่ขยับจริงๆ,คนเหล่านี้,ยังคงปิดบังตัวเอง,เอาไว้,และยังมีศาลแห่งหนึ่ง,ไม่สามารถมองเห็นด้านใน,และยังมีผู้คุ้มกันเซียนโบราณมากมาย.
"ทุกคนเป็นยอดฝีมือทั้งหมดแล้วรึ?"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"พวกเขาไม่น่าจะด้อยกว่าเจ้า!"จงซานพยักหน้า.
ไม่ด้อยกว่าเจ้า,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นๆ,เต้าเหรินถูรู้สึกไม่ดีแน่นอน,จงซานที่เอ่ยออกมาราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาเป็นอย่างมาก.
บนยอดเขานั้นมีเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,หลายคนที่พุ่งเข้าไปต่อสู้กับเจี้ยนอ้าว,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าคนจะมากมายขนาดนี้ที่บุกเข้าไป.
บนท้องฟ้า,เจิ้นหยวนจื่อและกงเชียนที่กำลังต่อสู้กันอยู่,และยังลอบมองลงมาด้านล่างเป็นระยะมีผู้ฝึกตนมากมายที่เข้าล้อมหน้าล้อมหลัง,เจิ้นหยวนจื่อที่เผยท่าทางกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ,อีกไม่ช้าก็เร็วจะต้องมีคนได้หลิงซานไปครองแน่,ในเลานั้นเขาตัดสินใจนำตำราโลหะออกมาในทันที.
"ตำราปฐพี,ของวิเศษกระจกฟ้าดิน?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ตำราปฐพีของเจิ้นหยวนจื่อนั้น,เป็นตำราปฐพีที่แข็งแกร่ง,เวลานี้กำลังแผ่กลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา,แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป,ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแรงกดดันวิญญาณที่มหาศาลกำลังกดลงมา.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ผู้ฝึกตนมากมายสัมผัสได้ถึงแรงกดดันของตำราปฐพี,แทบโงหัวไม่ขึ้น.
เจิ้นหยวนจื่อกำลังใช้ของวิเศษอย่างงั้นรึ?
ตำราปฐพี,นี่คือของวิเศษที่มีพลังเทียนเท่าอุปกรณ์ปราชญ์เทพ.
"ตำราปฐพี!"ดวงตาของจงซานที่หรี่ตาเล็กลง,ดวงตาเป็นประกาย.
ตำราปฐพี?
พริบตาที่ตำราปฐพีปรากฏขึ้น,จงซานที่รับรู้ว่าตัดสินใจถูกแล้ว,ตำราปฐพีเวลานี้เดินทางมายังทวีปตะวันออกเท่าใด?
มีผู้ฝึกตนมากมายขนาดใหนกัน,ตำราปฐพีหรือสมบัติที่เทียบเท่ากันจะเท่าใด?
เขาจะสามารถรวบรวมมันมาได้เท่าใด?
ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆ,ที่เผยท่าทางร้อนใจ,ตำราปฐพีถูกนำมาใช้,เจิ้นหยวนจื่อที่ต้องการลงมืดเต็มกำลังแล้ว,เมื่อไหร่ที่เขาสะกดกงเชียวได้,จะต้องพุ่งตรงมายังหลิงซาน,พร้อมกับใช้วิชาลับ,จักรวาลในแขนเสื้อเก็บมันไปอย่างแน่นอน.
เร็วขนาดนี้รึ?
เดิมทีก่อนหน้านี้มีเซียนบรรพชนหลายคนที่ยังคงรั้งรอ,ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถทนได้.
บนยอดเขาสี่ลูกจงซานสามารถเห็นได้,เหล่ายอดฝีมือแต่ละยอดเขาที่เริ่มลงมือแล้ว,ร่างกายที่ถูกคลุมด้วยเทียนเต๋า,ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังด้านใน.
เจี้ยนอ้าวคนเดียว,เวลานี้มีสุดยอดเซียนบรรพชนสี่คนกำลังพุ่งตรงเข้าไป,เขาในเวลานี้ได้ไปถึงขีดสุดแล้ว,จะสามารถรับมือคนทั้งสี่ได้หรือไม่?
ยอดฝีมือสี่เซียนบรรพชนที่เต็มไปด้วยแรงกดดันวิญญาณมหาศาล,ทว่าขณะที่พวกเขาเข้าไปใกล้,กลับไม่ได้รวมมือกัน,หนำซ้ำยังเริ่มต่อสู้กันด้วยซ้ำ.
ต้องไม่ลืมว่า,หลิงซานมีเพียงแค่อันเดียว,การที่ทุกคนต้องการของล้ำค่าร่วมกัน,ย่อมไม่มีใครยอมใคร.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลายเป็นเหตุการณ์ที่วุ่นวายสับสนไปในทันที,ไม่สามารถบอกว่าชนะหรือพ่ายแพ้.
บนท้องฟ้าเอง,กงเชียนที่จ้องมองมายังด้านล่าง,นับตั้งแต่เจิ้นหยวนจื่อนำตำราปฐพีออกมา,ก็ทำให้ทุกอย่างวุ่นวายไปในทันที,ไม่คิดเลยว่าเจิ้นหยวนจื่อจะชั่วร้ายขนาดนี้,นับตั้งแต่ที่เขาออกมาจากโลกใบเล็ก,แม้นว่าจะไม่เผยตัวออกมาให้ทุกคนได้เห็น,ทว่าความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่มีใครกล้าประมาท.
สู้,สู้,สู้!
แม้นว่าจะไม่มีใครยอมใคร,ทว่าเจิ้นหยวนจื่อในเวลานี้ได้สลัดกงเชียนพร้อมกลับสามารถพุ่งตรงมายังสนามรบด้านนอกแล้ว,เขาที่พุ่งตรงไปยังหลิงซาน,ซึ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ.
เจิ้นหยวนจื่อที่เข้าใกล้หลิงซานแล้ว? กงเชียนที่ไม่สามารถมองเห็นได้,เจิ้นหยวนจื่อช่างลึกลับนัก,เขากำลังจะคว้าหลิงซานไปอย่างงั้นรึ?
"ม่อจื่อ,เจ้าไม่ลงมืออีก,คิดจะเฉยไปถึงเมื่อไหร่! เก็บหลิงซานไปซะ~~~~~~~~!”กงเชียนที่ตะโกนออกมาในทันที.
เสียงกงเชียนที่ดังก้องไปทั่วเข้าหูของทุกคน,ทำให้ทุกคนหลายเป็นแปลกประหลาดเล็กน้อย,พร้อมกับเผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังกงเชียน.
ม่อจื่อ? ปราชญ์เทพ?
มีปราชญ์เทพอยู่ที่นี่ด้วยรึ?
Chapter 1174 Kong Xuan fights Zhen Yuanzi
孔宣战镇元子
กงเชียนปะทะ
เจิ้นหยวนจื่อ.
กงเชียนที่ปรากฏขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,ซ้ำยังบอกเล่าเกี่ยวกับคุณค่าของหลิงซานอีก.
ทุกคนที่รับรู้ว่าหลิงซานสามารถรวบรวมปราณหยวนฟ้าดิน,ทำให้สามารถยกระดับพลังฝึกตนได้,เพียงเท่านี้ทุกคนก็เพียงพอให้ตาลุกวาวแล้ว.
ทว่าสิ่งที่พวกเขาคดไม่ถึงที่สุดคือมอบโชควาสนาทุกๆห้าพันปีอย่างคาดไม่ถึง?
ทำให้ปุถุชนก้าวไปถึงเซียนโบราณ? ต้องเป็นโชควาสนาขนาดใหนกันที่ทำให้เป็นเซียนโบราณ?
ทันใดนั้นผู้ฝึกตนมากมายเริ่มคลุ้มคลั่ง,ชัดเจนว่าหลิงซานเวลานี้ทำให้พวกเขาเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นตัวสั่นขึ้นมาในทันที.
แม้นแต่ต้องการพุ่งเข้ามาในทันทีเช่นกัน.
ผู้ฝึกตนมากมายที่ดวงตาลุกวาวด้วยความโลภ.
"กงเชียน!"เจิ้นหยวนจื่อที่คำรามออกมาเสียงดัง.
เจินหยวนจื่อที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจากคำพูดของกงเขียน,ด้วยสถานการณ์เวลานี้,เพียงแค่เขาชนะเจี้ยนอ้าวก็จะได้หลิงซานแล้ว,ผู้ฝึกตนรอบๆ,เองก็คงไม่สนใจ,แม้แต่ยูไลที่บาดเจ็บก็ยังไม่เป็นอุปสรรค์ต่อเขา.
แม้แต่กงเชียนที่เพิ่งมาถึง,หากต้องต่อสู้กับกงเชียน,เจิ้นหยวนจื่อที่มีตำราปฐพี,การต่อสู้ครั้งนี้,เขาไม่กลัวกงเชียนแม้แต่น้อย.
ทว่าหลังจากที่กงเชียนเผยความลับดังกล่าวออกไป,สถานการณ์ที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง,ผู้ฝึกตนมากมายที่ดวงตาลุกวาวฉาบไปด้วยความโลภ.
หากว่าเป็นผลประโยชน์เล็ก,มีใครต้องการเข้ามาแย่งชิง,เจิ้นหยวนจื่อเพียงแค่แสดงความแข็งแกร่งเชือดไก่ให้ลิงดูก็สามารถสยบคนรอบๆได้แล้ว,ทว่าเมื่อมันกลายเป็นผลประโยชน์ก้อนใหญ่ที่ไม่ได้ด้อยกว่าของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,คงยากที่จะควบคุม,ของวิเศษชิ้นนี้แม้แต่อุปกรณ์ปราชญ์เทพยังมีความยั่วยวนน้อยกว่าหลิงซานด้วยซ้ำ.
ในเวลานี้เหล่าผู้ฝึกตนที่เต็มไปด้วยความโลกแม้แต่ร่างกายถูกหั่นเป็นเสี่ยงๆ,พวกเขายังจะยอมอีกรึ?
หากว่าพวกเขาสามารถนำมันหนีไปจากทวีปตะวันออกได้,มันจะมีมูลค่ามากมายขนาดใหน.
กงเชียนที่จ้องมองเจิ้นหยวนจื่อด้ายสายตาดูแคลน.
"เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับข้าจริงๆรึ?"เจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ข้าไม่ได้ต้องการเป็นศัตรูของเจ้า,ทว่าข้าไม่ต้องการให้หลิงซานต้องตกไปอยู่ในมือของหงจวิน!"กงเชียนกล่าว.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"เจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"หงจวิน,เห่าเทียน,ก็พวกเดียวกัน,ไม่ใช่ว่าอยู่ในมือเจ้า,ก็ต้องอยู่ในมือของหงจวินไม่ใช่รึ?"กงเชียนเอ่ย.
"เจ้า!"เจิ้นหยวนจื่อที่จ้องมองกงเชียนเขม็ง.
กงเชียนไม่สนใจที่จะมองคนอื่นเขาจ้องมองเพียงเจิ้นหยวนจื่อ,"มีข้าอยู่,เจ้าไม่มีทางได้หลิงซาน!"
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเวลานี้เริ่มบินตรงไปยังหลิงซาน,แม้นว่าจะไม่เร็วนัก,ทว่ากลับกลายเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่,มีผู้ฝึกตนมากมายที่เร่งรีบบินตามมาเป็นขโยง,ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดขึ้นมาทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่สะบัดแขนเสื้อปรากฏแสงปกคลุมหลิงซานเอาไว้ทันที.
นี่คือวิชาลับที่ทรงพลังของเจิ้นหยวนจื่อ,จักรวาลในแขนเสื้อ,เป็นการสร้างหลุมดำขนาดใหญ่,ดูดซานหลิงเข้าไปเก็บด้านใน.
เจิ้นหยวนจื่อที่คิดจะลงมือก่อนเพื่อน,ไม่พูดไม่จากนำซานหลิงไปก่อน,ตราบเท่าที่ได้หลิงซานแล้ว,ในเวลานั้น,ถึงจะมีผู้ฝึกตนมากมาย,เจิ้นหยวนจื่อก็มั่นใจว่าจะหนีพ้น.
"ชิ!”
กงเชียนลงมือ,ปรากฏภาพเงาของนกยูงขนาดห้าร้อยจั้งขึ้นในทันที,ริ้วสีที่ไม่ซ้ำกั้น,ขนห้าสี,พร้อมกับสะบัดปีกปรากฏลำแสงเทวะห้าสีออกมาในทันที.
ในเวลานั้นแสงเทวะห้าสี,ที่เขาใช้เคยใช้ออกมาที่โลกใบเล็กมีคนรู้ไม่มากนัก,แสงเทวะห้าสี,ที่สามารถผนึกสวรรค์และปฐพี,เป็นภาพเงาลวงตาที่ทรงพลังแม้แต่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงเทวะห้าสีที่โจมตีไปยังแขนเสื้อของเจิ้นหยวนจื่อ.
วิชาลับจักรวาลในแขนเสื้อหยุดลงในทันที.
ดวงตาของเจิ้นหยวนจื่อเต็มไปด้วยความโกรธ,ทว่ากงเชียนไม่ได้หยุดเท่านั้น,เขายื่นมือออกไป,นี้วทั้งห้าที่ชี้ออกไป,ก่อนอีกฝ่ามือจะโจมตีออกไปพร้อมๆกัน,พุ่งตรงไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
ทันใดนั้นปรากฏเป็นฝ่ามือยักษ์,ทว่าเป็นฝ่ามือที่แปลกประหลาด,เพราะว่ามีห้านิ้วที่ต่อท้ายเป็นเหมือนกับหางนกยูง.
ฝ่ามือที่มีหางแหวกอากาศ,ปรากฏพลังที่มากมายมหาศาลกำลังพุ่งตรงโถมทับไปยังเจิ้นหยวนจื่อ.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลาเดียวกันเจิ้งหยวนจื่อที่ฟาดฝ่ามือออกไป,พลังฝ่ามือยักษ์ปรากฏขึ้นบนอากาศพุ่งตรงไปยังกงเชียน,พลังสองสายที่เข้าปะทะกัน,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ก่อนที่จะเกิดเป็นหลุมดำขนาดใหญ่รัศมีกว่าหมื่นลี้.
สองสุดยอดฝีมือเซียนบรรพชน,ฝ่ามือยักษ์เข้าปะทะกัน,เกิดเป็นหลุมดำยักษ์และแสงที่เจิดจรัสปกคลุมท้องฟ้า.
"ตูมมม!”
กงเชียนที่พุ่งจากล่างขึ้นบน,ผลักเจิ้นหยวนจื่อให้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ยอกจากนี้,สองคนที่เป็นเซียนบรรพชนที่ร้ายกาจ,ไม่มีใครจัดการใครได้ในทันทีแน่นอน,อีกทั้งกงเชียนที่ตั้งใช้เพียงผลักให้เจิ้นหยวนจื่อออกห่างผลักให้สูงขึ้นไป.
"กงเชียน,เจ้ามาขวางข้าทำไม,เจ้าไม่ต้องการหลิงซานรึไง!"เจ้นหยวนจื่อที่แสดงท่าทางกระวนกระวายใจ.
"ข้าบอกไปแล้วข้าไม่ต้องการหลิงซาน,ใครจะได้มันก็ช่าง,ขอเพียงไม่ใช่เจ้าก็พอ!"กงเชียนที่กล่าวออกมาเตรียมต่อสู้.
"ชิ......!”
"ชิ,ครั้งนี้,โอกาสเป็นของทุกคน,เจิ้นหยวนจื่อ,เจ้าดูแลตัวเองเถอะ!"กงเชียนที่คำรามเสียงดัง.
ที่ด้านล่าง,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พากกันเฮโลเข้ามา,เห็นเจิ้นหยวนจื่อและกงจื่อลอยขึ้นไปบนฟ้า,พวกเขาเองก็เริ่งรีบพุ่งเข้าไปยังหลิงซานด้วยความเร็ว.
ทุกๆคนต่างก็จ้องมองไปยังหลิงซาน,ทุกคนต่างปรารถนา,ไม่ใช่แค่เซียนบรรพชนที่กำลังร้อนรนปรารถนาในครานี้.
หลิงซาน,นี่เป็นของวิเศษที่ไม่สามารถเก็บไว้ในกำไลเก็บของได้,เว้นแต่เหล่าเซียนบรรพชนที่นำมันเก็บเอาไว้ในโลกเขตแดน,ยูไลไม่ได้เก็บหลิงซาน(ภูเขาจิตวิญญาณ)นั่นเพราะว่าเขาบาดเจ็บไม่สามารถทนรับการโจมตีได้.
ใครที่ต้องการหลิงซาน,ล้วนเป็นศัตรูได้ทั้งนั้น.
กงเชียนที่ผลักเจิ้นหยวนจื่อลอยขึ้นไปบนฟ้า,ในเวลานี้ไม่สามารถบอกได้ว่าจะนานเท่าใด!
ดังนั้นผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เริ่งรีบขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่ปะทุพลังโจมตี,พร้อมกับปล่อยออกมายังผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
"ใครเข้ามาใกล้,ตาย!"เจี้ยนอ้าวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ทว่าในเวลานี้,ผลประโยชน์มันบังตา,ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
ฉับบ ฉับบ ฉับบ ฉับบ!
กระบี่สีฟ้าของเจี้ยนอ้าวที่กวัดแกว่ง,ด้วยเพลงกระบี่สุดลึกล้ำโจมตีออกมาด้วยพลังที่น่าเกรงขาม.
หนึ่งกระบี่ที่ฟันออกไป,ทำให้เซียนบรรพชนระดับต้นระเบิดออกมาในทันที,ปราณกระบี่ที่สังหารเหล่าเซียนบรรพชนให้ขาดวิ่งกลายเป็นกลายเป็นเศษส่วน.
เจี้ยนอ้าวที่ยืนอยู่บนยอดเขา,หลิงซาน,ตราบเท่าที่ใครเข้าใกล้,กระบี่สีฟ้าของเขาก็จะฟันออกไปในทันที.
ไม่ว่าจะมีมากเท่าใด,เจี้ยนอ้าวยังคงสังหาร,ฆ่า
ฆ่า ฆ่า ทุกคนที่เข้าใกล้!
แต่กระนั้นผู้ฝึกตนมากมายมืดฟ้ามัวดินก็พุ่งเข้าหาเจี้ยนอ้าวราวกับเสียสติ.
ฆ่า,ฆ่า,ฆ่า!
การต่อสู้ที่รุนแรงน่าสยดสยองก็เริ่มขึ้น,เจี้ยนอ้าวคนเดียวที่ปกป้องหลิงซาน,เพราะว่าภายในใจของเจี้ยนอ้าว,หลิงซานคือสมบัติของเขาแล้ว.
ที่ไกลออกมา,จงซานบนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
"เซิ่งหวัง,ตอนนี้พวกเรา....?"จินเผิงที่สอบถามออกไป.
"ไม่จำเป็น,ผู้ฝึกตนทั่วไป,เจี้ยนอ้าวสามารถจัดการได้,เจ้าไม่เห็นรึว่าเหล่ายอดฝีมือระดับสูงยังไม่ขยับ?"จงซานกล่าว.
จินเผิงทำการตรวจสอบอย่างรวดเร็ว,บนยอดเขาหลายแห่ง,ยอดฝีมือยังไม่ขยับจริงๆ,คนเหล่านี้,ยังคงปิดบังตัวเอง,เอาไว้,และยังมีศาลแห่งหนึ่ง,ไม่สามารถมองเห็นด้านใน,และยังมีผู้คุ้มกันเซียนโบราณมากมาย.
"ทุกคนเป็นยอดฝีมือทั้งหมดแล้วรึ?"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"พวกเขาไม่น่าจะด้อยกว่าเจ้า!"จงซานพยักหน้า.
ไม่ด้อยกว่าเจ้า,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นๆ,เต้าเหรินถูรู้สึกไม่ดีแน่นอน,จงซานที่เอ่ยออกมาราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาเป็นอย่างมาก.
บนยอดเขานั้นมีเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,หลายคนที่พุ่งเข้าไปต่อสู้กับเจี้ยนอ้าว,ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าคนจะมากมายขนาดนี้ที่บุกเข้าไป.
บนท้องฟ้า,เจิ้นหยวนจื่อและกงเชียนที่กำลังต่อสู้กันอยู่,และยังลอบมองลงมาด้านล่างเป็นระยะมีผู้ฝึกตนมากมายที่เข้าล้อมหน้าล้อมหลัง,เจิ้นหยวนจื่อที่เผยท่าทางกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ,อีกไม่ช้าก็เร็วจะต้องมีคนได้หลิงซานไปครองแน่,ในเลานั้นเขาตัดสินใจนำตำราโลหะออกมาในทันที.
"ตำราปฐพี,ของวิเศษกระจกฟ้าดิน?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ตำราปฐพีของเจิ้นหยวนจื่อนั้น,เป็นตำราปฐพีที่แข็งแกร่ง,เวลานี้กำลังแผ่กลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา,แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป,ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแรงกดดันวิญญาณที่มหาศาลกำลังกดลงมา.
พริบตาเดียวเท่านั้น,ผู้ฝึกตนมากมายสัมผัสได้ถึงแรงกดดันของตำราปฐพี,แทบโงหัวไม่ขึ้น.
เจิ้นหยวนจื่อกำลังใช้ของวิเศษอย่างงั้นรึ?
ตำราปฐพี,นี่คือของวิเศษที่มีพลังเทียนเท่าอุปกรณ์ปราชญ์เทพ.
"ตำราปฐพี!"ดวงตาของจงซานที่หรี่ตาเล็กลง,ดวงตาเป็นประกาย.
ตำราปฐพี?
พริบตาที่ตำราปฐพีปรากฏขึ้น,จงซานที่รับรู้ว่าตัดสินใจถูกแล้ว,ตำราปฐพีเวลานี้เดินทางมายังทวีปตะวันออกเท่าใด?
มีผู้ฝึกตนมากมายขนาดใหนกัน,ตำราปฐพีหรือสมบัติที่เทียบเท่ากันจะเท่าใด?
เขาจะสามารถรวบรวมมันมาได้เท่าใด?
ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆ,ที่เผยท่าทางร้อนใจ,ตำราปฐพีถูกนำมาใช้,เจิ้นหยวนจื่อที่ต้องการลงมืดเต็มกำลังแล้ว,เมื่อไหร่ที่เขาสะกดกงเชียวได้,จะต้องพุ่งตรงมายังหลิงซาน,พร้อมกับใช้วิชาลับ,จักรวาลในแขนเสื้อเก็บมันไปอย่างแน่นอน.
เร็วขนาดนี้รึ?
เดิมทีก่อนหน้านี้มีเซียนบรรพชนหลายคนที่ยังคงรั้งรอ,ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถทนได้.
บนยอดเขาสี่ลูกจงซานสามารถเห็นได้,เหล่ายอดฝีมือแต่ละยอดเขาที่เริ่มลงมือแล้ว,ร่างกายที่ถูกคลุมด้วยเทียนเต๋า,ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังด้านใน.
เจี้ยนอ้าวคนเดียว,เวลานี้มีสุดยอดเซียนบรรพชนสี่คนกำลังพุ่งตรงเข้าไป,เขาในเวลานี้ได้ไปถึงขีดสุดแล้ว,จะสามารถรับมือคนทั้งสี่ได้หรือไม่?
ยอดฝีมือสี่เซียนบรรพชนที่เต็มไปด้วยแรงกดดันวิญญาณมหาศาล,ทว่าขณะที่พวกเขาเข้าไปใกล้,กลับไม่ได้รวมมือกัน,หนำซ้ำยังเริ่มต่อสู้กันด้วยซ้ำ.
ต้องไม่ลืมว่า,หลิงซานมีเพียงแค่อันเดียว,การที่ทุกคนต้องการของล้ำค่าร่วมกัน,ย่อมไม่มีใครยอมใคร.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลายเป็นเหตุการณ์ที่วุ่นวายสับสนไปในทันที,ไม่สามารถบอกว่าชนะหรือพ่ายแพ้.
บนท้องฟ้าเอง,กงเชียนที่จ้องมองมายังด้านล่าง,นับตั้งแต่เจิ้นหยวนจื่อนำตำราปฐพีออกมา,ก็ทำให้ทุกอย่างวุ่นวายไปในทันที,ไม่คิดเลยว่าเจิ้นหยวนจื่อจะชั่วร้ายขนาดนี้,นับตั้งแต่ที่เขาออกมาจากโลกใบเล็ก,แม้นว่าจะไม่เผยตัวออกมาให้ทุกคนได้เห็น,ทว่าความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่มีใครกล้าประมาท.
สู้,สู้,สู้!
แม้นว่าจะไม่มีใครยอมใคร,ทว่าเจิ้นหยวนจื่อในเวลานี้ได้สลัดกงเชียนพร้อมกลับสามารถพุ่งตรงมายังสนามรบด้านนอกแล้ว,เขาที่พุ่งตรงไปยังหลิงซาน,ซึ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ.
เจิ้นหยวนจื่อที่เข้าใกล้หลิงซานแล้ว? กงเชียนที่ไม่สามารถมองเห็นได้,เจิ้นหยวนจื่อช่างลึกลับนัก,เขากำลังจะคว้าหลิงซานไปอย่างงั้นรึ?
"ม่อจื่อ,เจ้าไม่ลงมืออีก,คิดจะเฉยไปถึงเมื่อไหร่! เก็บหลิงซานไปซะ~~~~~~~~!”กงเชียนที่ตะโกนออกมาในทันที.
เสียงกงเชียนที่ดังก้องไปทั่วเข้าหูของทุกคน,ทำให้ทุกคนหลายเป็นแปลกประหลาดเล็กน้อย,พร้อมกับเผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังกงเชียน.
ม่อจื่อ? ปราชญ์เทพ?
มีปราชญ์เทพอยู่ที่นี่ด้วยรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น