Immortality Chapter 1171 Lingshan, is my!
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1171 หลิงซาน,เป็นของข้า
Chapter 1171 Lingshan, is my!
灵山,是我的!
หลิงซาน,เป็นของข้า!
โลหิตที่สาดกระจาย,หลังจากที่ทะลวงค่ายกลเรียบร้อยแล้ว,แม้นว่าห้าร้อยพุทธะจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าก็ยังไม่ตาย,พวกเขาที่กระจายไปรอบๆ.
เจี้ยนอ้าวที่โจมตีออกไปเพื่อเปิดทาง,กระบี่ของเขานั้นมีเป้าหมาย.
ห้าร้อยพุทธะ,ทุกคนที่มีพลังฝึกตนระดับเซียนโบราณ,เพียงแค่ริ้วแสงกระบี่,ก็ถูกตัดเฉือนออกเป็นสองท่อนแล้ว,ในอดีต,พวกเขาคือยอดฝีมือที่ทุกคนในทวีปซือต้าปู่รู้จักกันทั้งนั้น.
ทว่าในเวลานี้,ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง,เพียงแค่ริ้วแสงส่วนเกินของปราณกระบี่,ก็สามารถตัดร่าง,สังหารพวกเขาได้แล้ว,เปราะยิ่งกว่าเปลือกไข่,เพียงกระบี่เจี้ยนอ้าวตะวัดออกไป,กลิ่นอายกระบี่ก็ทำให้เศษส่วนร่างกายของพวกเขาลอยเคว้งไปบนอากาศ.
เป้าหมายของปราณกระบี่ของเจี้ยนอ้าวคือเหล่าอรหันต์,พริบตาที่ริ้วแสงกระบี่กระแทกของพวกเขา,ร่างในจีวรสีเหลืองถูกย้อมเป็นสีแดงทันที.
ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!
ทุกๆครั้งที่เจี้ยวอ้าวสะบัดกระบี่,จะต้องมีพุทธะตกตายไป.
ปราณกระบี่รูปดอกบัวทรงพลังมาก,ทำให้พุทธะรอบๆกลายเป็นโกลาหล.
ปราณหยวนต้นกำเนิดของวิหารใต้เหล่ยหยินเวลานี้กำลังบดเบี้ยวถูกฉีกกระชากเสียหายไปในทันที.
เหล่าอรหันต์มากมาย,รวมทั้งปู่ซานับไม่ถ้วนได้นำของวิเศษออกมา,ไม่ว่าจะเป็นบาตรทองคำ,กระบองเพชร,ขวดหยกพิสุทธิ์,และของวิเศษอีกมากมายโจมตีไปยังเจี้ยวอ้าว.
ทว่าเจี้ยนอ้าวที่สะบัดการโจมตีออกไปนั้น,ดวงตาทั้งสองข้างของเขาราวกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่าน,พร้อมกับปล่อยกระแสริ้วแสงที่น่าเกรงขามออกไปด้วย.
เหล่าปู่ซา,ไม่เว้นแม้แต่เหล่าอรหันต์ที่รู้สึกว่ามีกระบี่เทวะทะลวงเข้ามายังจิตสำนึก.
"ตาย!”
กระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่สะบัดออกมา,สามารถสังหารเซียนโบราณให้ตายไปในทันที,ถูกทำลายสิ้นทั้งร่างกายและวิญญาณ.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆถึงกับหวาดผวา,เจี้ยนอ้าวทรงพลังน่าเกรงขาม,สังหารคนอื่นๆได้อย่างน่าหวาดกลัว,การต่อสู้ของเขา
ทำให้ศัตรูรู้สึกหวาดหวั่น.
กระบี่ของเขาที่ราวกับตัดลูกแตงโม,พริบตาเดียว,สองร้อยพุทธะตกตายไปเรียบร้อยแล้ว.
สองร้อยพุทธะ,สองร้อยเซียนโบราณ.
สถานที่เจี้ยนอ้าวกำลังมุ่งไปนั้นก็คือหลิงซาน,(ภูเขาวิญญาณ)เหล่าปู่ซาและอรหันที่ต่างก็ขวางป้องกันไม่ให้เจี้ยนอ้าวเข้าไปได้.
แสงสีทองสว่างจ้า,เป็นวิชาที่พวกเขาใช้ออกมา,หากแต่กลับไม่สามารถหยุดการก้าวเข้าไปของเจี้ยนอ้าวได้เลย,ทุกครั้งที่เจี้ยนอ้าวก้าวเข้าไป,ที่เท้าของเขาก็ปรากฏเป็นดอกบัวกระบี่พุ่งทำลายไปยังคนที่ป้องกันหลิงซาน.
„พรึด!”
”!”
”!”
”!”
”โอม บา บี!”
”ฮง!”
ทันใดนั้นอักขระที่ใหญ่โตปรากฏขึ้นมา,อักษรหว่าน’卍’
ที่ปรากฏขึ้นพุ่งตรงไปยังเจี้ยนอ้าว.
"ซี่ ซี่ ซี่!”
กระบี่เทวะสีฟ้าที่พุ่งออกไป,ผนึกเหล่าอรหันต์,ก่อนที่ปราณะรบี่จะสังหารเหล่าอรหันต์ไป,กระบี่ของเจี้ยนอ้าวตะวัดหนึ่งครั้งสังหรอรหันต์,ตะวัดอีกหนึ่งครั้งสังหารปู่ซา.
ในเวลานี้,ราวกับปิศาจร้ายที่มาเยือนโลก,เทพมาขวางสังการเทพ,อรหันต์มาขวางสังหารอรหันต์.
ที่ด้านนอกหลิงซาน,ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นนรกอเวจีไปแล้ว,เสียงโหยหวน,โอดโอยดังก้องไปทั่วท้องฟ้า.
ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!
เพียงไม่นาน,ห้าร้อยพุทธะล่วงหล่นลงจากท้องฟ้าทั้งหมด,เหลือเพียงแค่สิบกว่าพุทธะที่หนีกลับเข้าไปด้านใน,แม้แต่อรหันต์ยังตกตายไปกว่าสิบคน,และปู่ซาเองก็ตกตายไปเกือบร้อยด้วยฝีมือของเจี้ยนอ้าว.
วิหารใต้เหล่ยหยินที่เวลานี้พบเข้ากับหายนะครั้งใหญ่สุดตั้งแต่ก่อตั้งมา.
ในเวลานั้นตะเกียงน้ำมันได้ปรากฏขึ้น,เทียนเต๋าที่ถูกใช้ออกมาในทันที.
อรหันต์หลั่นเติ้งท้ายที่สุดก็ลงมือ,นอกจากนี้หลั่นเติ้งยังก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนแล้วด้วย,เซียนบรรพชนที่สามารถใช้เทียนเต๋าได้,ทรงพลังอย่างแน่นอน.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าปกป้องร่างกาย,กระบี่ของเจี้ยนอ้าวทันใดนั้นกับฟันไปยังตะเกียงน้ำมัน,ระเบิดเสียงดังสนั่น,ตะเกียงน้ำมันแตกออกเป็นส่วนๆ.
อรหันต์หลั่นเติ้งที่ลอยออกไปไกล,จีวรที่ขาดวิ่นไปทั่วร่าง.
"อรหันต์หลั่นเติ้ง!"ใครบางคนที่ร้องออกมา.
อรหันต์หลั่นเติ้งที่พยุงร่าง,เร่งรีบถอยกลับเข้าไปยังหลิงซาน,ไม่ยินดีที่จะต่อสู้อีกแล้ว.
เจี้ยนอ้าวน่าหวาดกลัวเกินไป.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเฝ้ามองจากพื้นที่ไกลออกไปเปลี่ยนเป็นเงียบงัน,การต่อสู้ครั้งนี้,ความน่าเกรงขามของเจี้ยนอ้าวได้ประทับลงในใจของทุกคน,ยอดฝีมือ,ยอดฝีมืออย่างแน่นอน,แม้แต่อรหันต์หลั่นเติ้งยังไม่ใช่คู่มือ,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะทรงพลังขนาดนี้,เพียงกระบี่เดียวก็ทำลายของวิเศษของอรหันต์หลั่นเติ้ง?
ผู้คนมากมายถึงกับต้องกลืนน้ำลายคำโต.
กลุ่มของจงซานเองก็จ้องมองอย่างเงียบๆเช่นกัน.
"เพลงกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ทรงพลังมากมายนัก!"จินเผิงที่สูดหายลึก.
"ใช่สังหารเซียนโบราณราวกับตัดหญ้าแห้ง,ล้มเซียนบรรพชนที่ขวางทางได้หมด!"เต้าเหรินถูที่เผยแววตาตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน.
"สามารถเอาชนะหลั่นเติ้งได้อย่างง่ายๆ,การต่อสู้ครั้งนี้,คงจะสามารถจัดการคนทั้งหมดได้!"จินเผิงที่พยักหน้ารับ.
"ไม่!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
"หืม?เซียนเซิงเซิ่งพบอะไรเข้าอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เจี้ยนอ้าว,ไม่สามารถเอาชนะคนทั้งหมดได้!"เซิ่งกงเป้าตอบ.
"ทำไม?"จินเผิงที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
"เจี้ยนอ้าว,น่าจะมีระดับเพียงเซียนโบราณ!"เซิ่งกงเป้ากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เซียนโบราณ?"เต้าเหรินถูที่เผยท่าทางหวาดผวา.
"เรื่องนี้,จะเป็นไปได้อย่างไร"จินเผิงถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เจี้ยนอ้าวในเวลานี้,เห็นชัดเจนว่าเป็นยอดฝีมือ,จะต้องมีระดับเซียนบรรพชนอย่างแน่นอน,แม้นว่าจะเห็นการต่อสู้ที่รุนแรงถึงเพียงนี้,ทว่าเซิ่งกงเป้ากล่าวว่าเขามีระดับเซียนโบราณจริงๆรึ?
เซียนโบราณที่สังหารเซียนโบราณด้วยกันราวกับตัดหญ้าแห้ง?นอกจากนี้ยังสังหารเซียนโบราณไปหลายร้อยคนแล้ว.
เซียนโบราณที่เอาชนะเซียนบรรพชนหนึ่งกระบวนท่า?แม้แต่หลั่นเติ้งถึงจะไม่ใช่เซียนบรรพชนที่ร้ายกาจ,แต่กลับไม่ใช่คู่มือของเจี้ยนอ้าวแม้แต่น้อย!
จินเผิงไม่เชื่อ,เต้าเหรินถูเองก็ไม่เชื่อเช่นกัน.
"ใช่,เจี้ยนอ้าวมีระดับเซียนโบรานจริงๆ!"จงซานที่พยักหน้ารับเบาๆ.
"?"จินเผิงที่จ้องมองจงซาน,อ้าปากหว๋อไม่อยากเชื่อ.
"ข้าเข้าใจนิสัยของเจี้ยนอ้าวดี,หากตอนนี้เขาก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,เขาคงไม่ใช้อำนาจสังหาร!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หากเป็นเซียนบรรพชน,จะไม่ใช้อำนาจสังหาร?
แล้วอะไรคืออำนาจสังหาร?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"หากว่าเจี้ยนอ้าวอยู่ในระดับเซียนบรรพชน,เขาจะใช้เพียงแค่กระบี่เดียว,หลังจากนั้นทุกคนก็จะไม่กล้าป้องกันหลิงซาน,ไม่กล้าต่อสู้อีก!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
หลังจากใช้หนึ่งกระบี่,ก็จะไม่มีใครกล้าสู้เพื่อป้องกันหลิงซานอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของจินเผิงกระตุก,เต้าเหรินถูเองก็ยังไม่อยากเชื่อ.
"เป็นเพลงกระบี่อะไรกัน?"จินเผิงกล่าวออกมาน้ำเสียงที่ไม่อยากเชื่อ.
เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาเบาๆ,"ปัญหาไม่ใช่เพลงกระบี่!"
เห็นชัดเจนเซียนเซิงซือนั้นเข้าใจความหมายของจงซานได้.
"แล้วปัญหาคืออะไร?"
"หนี่งกระบี่สังหารพุทธะห้าร้อยคน,เจ้าลองคิดซิว่าเหล่าคนที่ปกป้องหลิงซานเวลานี้จะกล้าต่อสู้อีกหรือไม่?"เซียนเซิงซือกล่าว.
”....................................!”
หนึ่งกระบี่สังหารห้าร้อยพุทธะ,เรื่องตลกแล้ว! จินเผิงรู้ดี,ไม่มีทางที่จะทำเรื่องที่เกินจริงเช่นนั้นได้.
"เพลงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวนั้น,ข้าเคยเห็นมาก่อนแข็งแกร่งมาก,หากสู้กันด้วยวิถีกระบี่ล่ะก็,ข้าไม่สามารถเอาชนะเขาได้!"จงซานกล่าว.
กับคำพูดของจงซานนั้น,บอกได้ว่าเจี้ยนอ้าวนั้นทรงพลังมาก,หากเปลี่ยนเป็นจงซาน,คงไม่สามารถสังหารได้อย่างราบรื่นถึงเพียงนั้น,จงซานแข็งแกร่งเพียงใด,ทุกคนรู้ดี,เขาสามารถต่อสู้กับปราชญ์เทพด้วยระดับเซียนโบราณได้.
ในระดับเซียนโบราณด้วยกัน,จงซานสามารถบอกได้ว่าไร้เทียนทาน,แม้แต่ระดับเซียนบรรพชนยังยากที่จะรับมือจงซานได้,ทว่าจงซานเอ่ยว่าว่าด้วยวิถีกระบี่นั้นไม่สามารถเทียบเจี้ยนอ้าวได้?
"เจี้ยนอ้าว!"ดวงตาของจินเผิงหรี่เล็ก,แววตาที่เผยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
แม้นว่าจะไม่ได้ต่อสู้กัน,ก็ทำให้จิตวิญญาณการต่อสู้ของจินเผิงลุกโชนได้.
เจี้ยนอ้าว,ไร้ซึ่งคนต้าน,สังหาร?
ห้าร้อยพุทธะถูกสังหารทั้งหมด,ส่วนคนที่เหลือเร่งรีบถอยเข้าไปด้วยความหวาดกลัว.
อรหันต์จำนวนมาก,ปู่ซาไม่น้อย,ไม่กล้าลงมือ.
ยกเว้นหลั่นเติ้งแล้ว,ยังมีอรหันต์หมี่เล่ออีกที่ได้ลงมือครั้งหนึ่ง,อรหันต์หมี่เล่อเองก็ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนได้แล้วเช่นกัน,ทว่าเขากลับถูกปราณกระบี่ที่ทรงพลังทำร้าย,จนทำให้ถูกตัดแขนขวาออกไป.
เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลังนั้น,ทำให้อรหันต์หมี่เล่อเก็บแขนตัวเองถอยกลับคืนไปด้วยความหวาดกลัว.
ท้ายที่สุด,เจี้ยนอ้าวก็สังหารทุกคนที่อยู่รอบๆซานหลิน(ภูเขาวิญญาณ)ไปทั้งหมด.
"ยูไล,เจ้ายังไม่ออกมาอีก!"เจี้ยนอ้าวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้าย.
"สามหาว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้ายที่สุด,เสียงที่น่าเกรงขามที่ดังออกมาจากหลิงซาน,เป็นเสียงของยูไลนั่นเอง.
หลังจากมีนักบวชตกตายไปหลายร้อยคน,ท้ายที่สุดยูไลก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,พร้อมกับส่งเสียงดังลั่น.
ยูไลที่คำรามดังสนั่น,พร้อมกันนั้นบนอากาศที่ว่างเปล่า,ปรากฏฝ่ามือทองคำพุ่งลงมาตรงไปยังเจี้ยนอ้าว.
ฝ่ามือทองคำที่ส่องประกายแสงสีทอง,ส่องประกายสว่างจ้าฟาดลงมาอย่างรุนแรง.
"ฝ่ามือเทวะยูไล?"จินเผิงที่อุทานออกมา.
ไม่ไกลออกไป,ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่เบิกกว้าง,กระบี่สีฟ้าที่ตะวัดออกไป,ก่อนที่บนหวงห้วงอากาศฝ่ามือของยูไลจะถูกฟัน.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง.
เกิดระเบิดดังสนั่น,เจี้ยนอ้าวที่ถอยออกมาร้อยจั้ง,บัวกระบี่ที่พุ่งขึ้นไปบนฟ้า,ราวกับธารน้ำตกที่สวนกระแส,ก่อนที่จะค่อยๆสลายหายไป.
ทว่าฝ่ามือเทวะของยูไลเองก็สลายหายไปเช่นกัน.
การต่อสู้ที่หยุดลงชั่วขณะ.
บนหลิงซาน,ซึ่งมีวิหารใต้เหล่ยหยินตั้งอยู่,ปรากฏนักบวชห่มจีวรปรากฏออกมาช้าๆ.
ยูไล,ที่มีความสูงสิบจั้งก้าวออกมาช้าๆ.
"คารวะอรหันต์ยูไล!"เหล่าพุทธะ,ปู่ซาและอรหันต์ต่างก็แสดงความเคารพออกมา.
ยูไลที่ก้าวออกมา,สายตาที่กวาดตามองพุทธะมากมายที่ถูกสังหาร,และยังมีปู่ซาและอรหันต์อีกไม่น้อย,หากแต่ยังคงเก็บอาการควบคุมตัวเองได้,แม้นว่าแววตานั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อรหันต์ที่แท้จริงไม่สามารถโกรธได้,แม้ว่าโลกจะล่มสลายก็ไม่สามารถแสดงอาการได้.
"ประมุขแดนเทพอเวจี,เจ้าต้องการทำลายล้างวิหารใต้เหล่ยหยินของข้าอย่างงั้นรึ?"อรหันต์ยูไลที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจี้ยนอ้าวไม่ต้องการที่จะสร้างความลำบากให้กับวิหารใต้เหล่ยหยินแม้แต่น้อย,ไม่เช่นนั้นเมื่อท่านต่อสู้กับซา,ข้าคงลงมือสังหารทุกคนของวิหารใต้เหล่ยหยินไปแล้ว,ข้านั้นมาเพื่อพบกับท่านตลอดเวลา,แต่ท่านกับบ่ายเบี่ยง,แม้แต่ส่งคนมาไล่ข้ากลับไป,ท่านต้องการหลบอยู่ตลอดอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวไม่ต้องการเอาเปรียบคนใกล้ตายแต่อย่างใด,ทว่าสิ่งของของข้า,ข้าก็ต้องการนำมันไป!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมดังก้อง.
"สิ่งของของเจ้า?"ท่าทางของยูไลที่แสดงท่าทางลึกล้ำจริงจัง.
"ชิ,ในวันนั้นเจ้าได้สาบาน,เมื่อข้าสังหารต้าตี้เจิ้นอู๋,ต้าตี้จื่อเหว่ย,และต้าตี้โกวเฉิน,ได้,จะมอบหลิงซานให้กับข้า!ข้าทำสำเร็จแล้ว,นี่คือศีรษะของพวกเขา."เจี้ยนอ้าวตะโกนออกไปเสียงดัง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,หัวสามหัวก็ลอยออกไปยังตำหนักใต้เหล่ยหยิน.
ต้าตี้เจิ้นอู๋? ต้าตี้จื่อเหว่ย?ต้าตี้โกวเฉิน?
หัวสามหัวที่ถูกส่งไปให้กับยูไล,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เผยใบหน้าหวาดหวั่น,เจี้ยนอ้าวสังหารสามเซียนบรรพชนไปอย่างงั้นรึ?
จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ,"นี่เจี้ยนอ้าวร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ?
ต้าตี้เจิ้นอู๋?
ต้าตี้จื่อเหว่ย?ต้าตี้โกวเฉิน?ไม่ใช่ว่าพวกเขาคือผู้ใต้บังคับบัญชาของราชันย์หยกหรอกรึ?
ยูไลและราชันย์หยกตัดสินพันธ์กันแล้วรึ? ทำไมยูไลถึงได้ต้องการสังหารพวกเขา?"
"ตัดสัมพันธ์จริงๆรึ?
คนนอกยากที่จะมองเห็นความจริงได้อย่างถ่องแท้!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
ที่ไกลออกไป.
"ข้ารู้ว่าเจ้าคงต้องการทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น,ยูไล,เจ้าคิดจริงๆรึว่าเซียนโบราณจะไม่สามารถสังหารพวกเขาได้?
ข้าทำสำเร็จแล้ว,เจ้ากลับบอกปัดไม่รับรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น,ข้าเพียงต้องการนำสิ่งของของข้าไป,หลิงซาน,เป็นของข้าแล้ว!"เจี้ยนอ้าวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น.
Chapter 1171 Lingshan, is my!
灵山,是我的!
หลิงซาน,เป็นของข้า!
โลหิตที่สาดกระจาย,หลังจากที่ทะลวงค่ายกลเรียบร้อยแล้ว,แม้นว่าห้าร้อยพุทธะจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าก็ยังไม่ตาย,พวกเขาที่กระจายไปรอบๆ.
เจี้ยนอ้าวที่โจมตีออกไปเพื่อเปิดทาง,กระบี่ของเขานั้นมีเป้าหมาย.
ห้าร้อยพุทธะ,ทุกคนที่มีพลังฝึกตนระดับเซียนโบราณ,เพียงแค่ริ้วแสงกระบี่,ก็ถูกตัดเฉือนออกเป็นสองท่อนแล้ว,ในอดีต,พวกเขาคือยอดฝีมือที่ทุกคนในทวีปซือต้าปู่รู้จักกันทั้งนั้น.
ทว่าในเวลานี้,ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง,เพียงแค่ริ้วแสงส่วนเกินของปราณกระบี่,ก็สามารถตัดร่าง,สังหารพวกเขาได้แล้ว,เปราะยิ่งกว่าเปลือกไข่,เพียงกระบี่เจี้ยนอ้าวตะวัดออกไป,กลิ่นอายกระบี่ก็ทำให้เศษส่วนร่างกายของพวกเขาลอยเคว้งไปบนอากาศ.
เป้าหมายของปราณกระบี่ของเจี้ยนอ้าวคือเหล่าอรหันต์,พริบตาที่ริ้วแสงกระบี่กระแทกของพวกเขา,ร่างในจีวรสีเหลืองถูกย้อมเป็นสีแดงทันที.
ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!
ทุกๆครั้งที่เจี้ยวอ้าวสะบัดกระบี่,จะต้องมีพุทธะตกตายไป.
ปราณกระบี่รูปดอกบัวทรงพลังมาก,ทำให้พุทธะรอบๆกลายเป็นโกลาหล.
ปราณหยวนต้นกำเนิดของวิหารใต้เหล่ยหยินเวลานี้กำลังบดเบี้ยวถูกฉีกกระชากเสียหายไปในทันที.
เหล่าอรหันต์มากมาย,รวมทั้งปู่ซานับไม่ถ้วนได้นำของวิเศษออกมา,ไม่ว่าจะเป็นบาตรทองคำ,กระบองเพชร,ขวดหยกพิสุทธิ์,และของวิเศษอีกมากมายโจมตีไปยังเจี้ยวอ้าว.
ทว่าเจี้ยนอ้าวที่สะบัดการโจมตีออกไปนั้น,ดวงตาทั้งสองข้างของเขาราวกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่าน,พร้อมกับปล่อยกระแสริ้วแสงที่น่าเกรงขามออกไปด้วย.
เหล่าปู่ซา,ไม่เว้นแม้แต่เหล่าอรหันต์ที่รู้สึกว่ามีกระบี่เทวะทะลวงเข้ามายังจิตสำนึก.
"ตาย!”
กระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่สะบัดออกมา,สามารถสังหารเซียนโบราณให้ตายไปในทันที,ถูกทำลายสิ้นทั้งร่างกายและวิญญาณ.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆถึงกับหวาดผวา,เจี้ยนอ้าวทรงพลังน่าเกรงขาม,สังหารคนอื่นๆได้อย่างน่าหวาดกลัว,การต่อสู้ของเขา
ทำให้ศัตรูรู้สึกหวาดหวั่น.
กระบี่ของเขาที่ราวกับตัดลูกแตงโม,พริบตาเดียว,สองร้อยพุทธะตกตายไปเรียบร้อยแล้ว.
สองร้อยพุทธะ,สองร้อยเซียนโบราณ.
สถานที่เจี้ยนอ้าวกำลังมุ่งไปนั้นก็คือหลิงซาน,(ภูเขาวิญญาณ)เหล่าปู่ซาและอรหันที่ต่างก็ขวางป้องกันไม่ให้เจี้ยนอ้าวเข้าไปได้.
แสงสีทองสว่างจ้า,เป็นวิชาที่พวกเขาใช้ออกมา,หากแต่กลับไม่สามารถหยุดการก้าวเข้าไปของเจี้ยนอ้าวได้เลย,ทุกครั้งที่เจี้ยนอ้าวก้าวเข้าไป,ที่เท้าของเขาก็ปรากฏเป็นดอกบัวกระบี่พุ่งทำลายไปยังคนที่ป้องกันหลิงซาน.
„พรึด!”
”!”
”!”
”!”
”โอม บา บี!”
”ฮง!”
ทันใดนั้นอักขระที่ใหญ่โตปรากฏขึ้นมา,อักษรหว่าน’卍’
ที่ปรากฏขึ้นพุ่งตรงไปยังเจี้ยนอ้าว.
"ซี่ ซี่ ซี่!”
กระบี่เทวะสีฟ้าที่พุ่งออกไป,ผนึกเหล่าอรหันต์,ก่อนที่ปราณะรบี่จะสังหารเหล่าอรหันต์ไป,กระบี่ของเจี้ยนอ้าวตะวัดหนึ่งครั้งสังหรอรหันต์,ตะวัดอีกหนึ่งครั้งสังหารปู่ซา.
ในเวลานี้,ราวกับปิศาจร้ายที่มาเยือนโลก,เทพมาขวางสังการเทพ,อรหันต์มาขวางสังหารอรหันต์.
ที่ด้านนอกหลิงซาน,ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นนรกอเวจีไปแล้ว,เสียงโหยหวน,โอดโอยดังก้องไปทั่วท้องฟ้า.
ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!
เพียงไม่นาน,ห้าร้อยพุทธะล่วงหล่นลงจากท้องฟ้าทั้งหมด,เหลือเพียงแค่สิบกว่าพุทธะที่หนีกลับเข้าไปด้านใน,แม้แต่อรหันต์ยังตกตายไปกว่าสิบคน,และปู่ซาเองก็ตกตายไปเกือบร้อยด้วยฝีมือของเจี้ยนอ้าว.
วิหารใต้เหล่ยหยินที่เวลานี้พบเข้ากับหายนะครั้งใหญ่สุดตั้งแต่ก่อตั้งมา.
ในเวลานั้นตะเกียงน้ำมันได้ปรากฏขึ้น,เทียนเต๋าที่ถูกใช้ออกมาในทันที.
อรหันต์หลั่นเติ้งท้ายที่สุดก็ลงมือ,นอกจากนี้หลั่นเติ้งยังก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนแล้วด้วย,เซียนบรรพชนที่สามารถใช้เทียนเต๋าได้,ทรงพลังอย่างแน่นอน.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าปกป้องร่างกาย,กระบี่ของเจี้ยนอ้าวทันใดนั้นกับฟันไปยังตะเกียงน้ำมัน,ระเบิดเสียงดังสนั่น,ตะเกียงน้ำมันแตกออกเป็นส่วนๆ.
อรหันต์หลั่นเติ้งที่ลอยออกไปไกล,จีวรที่ขาดวิ่นไปทั่วร่าง.
"อรหันต์หลั่นเติ้ง!"ใครบางคนที่ร้องออกมา.
อรหันต์หลั่นเติ้งที่พยุงร่าง,เร่งรีบถอยกลับเข้าไปยังหลิงซาน,ไม่ยินดีที่จะต่อสู้อีกแล้ว.
เจี้ยนอ้าวน่าหวาดกลัวเกินไป.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเฝ้ามองจากพื้นที่ไกลออกไปเปลี่ยนเป็นเงียบงัน,การต่อสู้ครั้งนี้,ความน่าเกรงขามของเจี้ยนอ้าวได้ประทับลงในใจของทุกคน,ยอดฝีมือ,ยอดฝีมืออย่างแน่นอน,แม้แต่อรหันต์หลั่นเติ้งยังไม่ใช่คู่มือ,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะทรงพลังขนาดนี้,เพียงกระบี่เดียวก็ทำลายของวิเศษของอรหันต์หลั่นเติ้ง?
ผู้คนมากมายถึงกับต้องกลืนน้ำลายคำโต.
กลุ่มของจงซานเองก็จ้องมองอย่างเงียบๆเช่นกัน.
"เพลงกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ทรงพลังมากมายนัก!"จินเผิงที่สูดหายลึก.
"ใช่สังหารเซียนโบราณราวกับตัดหญ้าแห้ง,ล้มเซียนบรรพชนที่ขวางทางได้หมด!"เต้าเหรินถูที่เผยแววตาตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน.
"สามารถเอาชนะหลั่นเติ้งได้อย่างง่ายๆ,การต่อสู้ครั้งนี้,คงจะสามารถจัดการคนทั้งหมดได้!"จินเผิงที่พยักหน้ารับ.
"ไม่!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
"หืม?เซียนเซิงเซิ่งพบอะไรเข้าอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เจี้ยนอ้าว,ไม่สามารถเอาชนะคนทั้งหมดได้!"เซิ่งกงเป้าตอบ.
"ทำไม?"จินเผิงที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
"เจี้ยนอ้าว,น่าจะมีระดับเพียงเซียนโบราณ!"เซิ่งกงเป้ากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เซียนโบราณ?"เต้าเหรินถูที่เผยท่าทางหวาดผวา.
"เรื่องนี้,จะเป็นไปได้อย่างไร"จินเผิงถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
เจี้ยนอ้าวในเวลานี้,เห็นชัดเจนว่าเป็นยอดฝีมือ,จะต้องมีระดับเซียนบรรพชนอย่างแน่นอน,แม้นว่าจะเห็นการต่อสู้ที่รุนแรงถึงเพียงนี้,ทว่าเซิ่งกงเป้ากล่าวว่าเขามีระดับเซียนโบราณจริงๆรึ?
เซียนโบราณที่สังหารเซียนโบราณด้วยกันราวกับตัดหญ้าแห้ง?นอกจากนี้ยังสังหารเซียนโบราณไปหลายร้อยคนแล้ว.
เซียนโบราณที่เอาชนะเซียนบรรพชนหนึ่งกระบวนท่า?แม้แต่หลั่นเติ้งถึงจะไม่ใช่เซียนบรรพชนที่ร้ายกาจ,แต่กลับไม่ใช่คู่มือของเจี้ยนอ้าวแม้แต่น้อย!
จินเผิงไม่เชื่อ,เต้าเหรินถูเองก็ไม่เชื่อเช่นกัน.
"ใช่,เจี้ยนอ้าวมีระดับเซียนโบรานจริงๆ!"จงซานที่พยักหน้ารับเบาๆ.
"?"จินเผิงที่จ้องมองจงซาน,อ้าปากหว๋อไม่อยากเชื่อ.
"ข้าเข้าใจนิสัยของเจี้ยนอ้าวดี,หากตอนนี้เขาก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,เขาคงไม่ใช้อำนาจสังหาร!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หากเป็นเซียนบรรพชน,จะไม่ใช้อำนาจสังหาร?
แล้วอะไรคืออำนาจสังหาร?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"หากว่าเจี้ยนอ้าวอยู่ในระดับเซียนบรรพชน,เขาจะใช้เพียงแค่กระบี่เดียว,หลังจากนั้นทุกคนก็จะไม่กล้าป้องกันหลิงซาน,ไม่กล้าต่อสู้อีก!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
หลังจากใช้หนึ่งกระบี่,ก็จะไม่มีใครกล้าสู้เพื่อป้องกันหลิงซานอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของจินเผิงกระตุก,เต้าเหรินถูเองก็ยังไม่อยากเชื่อ.
"เป็นเพลงกระบี่อะไรกัน?"จินเผิงกล่าวออกมาน้ำเสียงที่ไม่อยากเชื่อ.
เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาเบาๆ,"ปัญหาไม่ใช่เพลงกระบี่!"
เห็นชัดเจนเซียนเซิงซือนั้นเข้าใจความหมายของจงซานได้.
"แล้วปัญหาคืออะไร?"
"หนี่งกระบี่สังหารพุทธะห้าร้อยคน,เจ้าลองคิดซิว่าเหล่าคนที่ปกป้องหลิงซานเวลานี้จะกล้าต่อสู้อีกหรือไม่?"เซียนเซิงซือกล่าว.
”....................................!”
หนึ่งกระบี่สังหารห้าร้อยพุทธะ,เรื่องตลกแล้ว! จินเผิงรู้ดี,ไม่มีทางที่จะทำเรื่องที่เกินจริงเช่นนั้นได้.
"เพลงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวนั้น,ข้าเคยเห็นมาก่อนแข็งแกร่งมาก,หากสู้กันด้วยวิถีกระบี่ล่ะก็,ข้าไม่สามารถเอาชนะเขาได้!"จงซานกล่าว.
กับคำพูดของจงซานนั้น,บอกได้ว่าเจี้ยนอ้าวนั้นทรงพลังมาก,หากเปลี่ยนเป็นจงซาน,คงไม่สามารถสังหารได้อย่างราบรื่นถึงเพียงนั้น,จงซานแข็งแกร่งเพียงใด,ทุกคนรู้ดี,เขาสามารถต่อสู้กับปราชญ์เทพด้วยระดับเซียนโบราณได้.
ในระดับเซียนโบราณด้วยกัน,จงซานสามารถบอกได้ว่าไร้เทียนทาน,แม้แต่ระดับเซียนบรรพชนยังยากที่จะรับมือจงซานได้,ทว่าจงซานเอ่ยว่าว่าด้วยวิถีกระบี่นั้นไม่สามารถเทียบเจี้ยนอ้าวได้?
"เจี้ยนอ้าว!"ดวงตาของจินเผิงหรี่เล็ก,แววตาที่เผยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
แม้นว่าจะไม่ได้ต่อสู้กัน,ก็ทำให้จิตวิญญาณการต่อสู้ของจินเผิงลุกโชนได้.
เจี้ยนอ้าว,ไร้ซึ่งคนต้าน,สังหาร?
ห้าร้อยพุทธะถูกสังหารทั้งหมด,ส่วนคนที่เหลือเร่งรีบถอยเข้าไปด้วยความหวาดกลัว.
อรหันต์จำนวนมาก,ปู่ซาไม่น้อย,ไม่กล้าลงมือ.
ยกเว้นหลั่นเติ้งแล้ว,ยังมีอรหันต์หมี่เล่ออีกที่ได้ลงมือครั้งหนึ่ง,อรหันต์หมี่เล่อเองก็ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนได้แล้วเช่นกัน,ทว่าเขากลับถูกปราณกระบี่ที่ทรงพลังทำร้าย,จนทำให้ถูกตัดแขนขวาออกไป.
เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลังนั้น,ทำให้อรหันต์หมี่เล่อเก็บแขนตัวเองถอยกลับคืนไปด้วยความหวาดกลัว.
ท้ายที่สุด,เจี้ยนอ้าวก็สังหารทุกคนที่อยู่รอบๆซานหลิน(ภูเขาวิญญาณ)ไปทั้งหมด.
"ยูไล,เจ้ายังไม่ออกมาอีก!"เจี้ยนอ้าวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้าย.
"สามหาว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้ายที่สุด,เสียงที่น่าเกรงขามที่ดังออกมาจากหลิงซาน,เป็นเสียงของยูไลนั่นเอง.
หลังจากมีนักบวชตกตายไปหลายร้อยคน,ท้ายที่สุดยูไลก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,พร้อมกับส่งเสียงดังลั่น.
ยูไลที่คำรามดังสนั่น,พร้อมกันนั้นบนอากาศที่ว่างเปล่า,ปรากฏฝ่ามือทองคำพุ่งลงมาตรงไปยังเจี้ยนอ้าว.
ฝ่ามือทองคำที่ส่องประกายแสงสีทอง,ส่องประกายสว่างจ้าฟาดลงมาอย่างรุนแรง.
"ฝ่ามือเทวะยูไล?"จินเผิงที่อุทานออกมา.
ไม่ไกลออกไป,ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่เบิกกว้าง,กระบี่สีฟ้าที่ตะวัดออกไป,ก่อนที่บนหวงห้วงอากาศฝ่ามือของยูไลจะถูกฟัน.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง.
เกิดระเบิดดังสนั่น,เจี้ยนอ้าวที่ถอยออกมาร้อยจั้ง,บัวกระบี่ที่พุ่งขึ้นไปบนฟ้า,ราวกับธารน้ำตกที่สวนกระแส,ก่อนที่จะค่อยๆสลายหายไป.
ทว่าฝ่ามือเทวะของยูไลเองก็สลายหายไปเช่นกัน.
การต่อสู้ที่หยุดลงชั่วขณะ.
บนหลิงซาน,ซึ่งมีวิหารใต้เหล่ยหยินตั้งอยู่,ปรากฏนักบวชห่มจีวรปรากฏออกมาช้าๆ.
ยูไล,ที่มีความสูงสิบจั้งก้าวออกมาช้าๆ.
"คารวะอรหันต์ยูไล!"เหล่าพุทธะ,ปู่ซาและอรหันต์ต่างก็แสดงความเคารพออกมา.
ยูไลที่ก้าวออกมา,สายตาที่กวาดตามองพุทธะมากมายที่ถูกสังหาร,และยังมีปู่ซาและอรหันต์อีกไม่น้อย,หากแต่ยังคงเก็บอาการควบคุมตัวเองได้,แม้นว่าแววตานั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อรหันต์ที่แท้จริงไม่สามารถโกรธได้,แม้ว่าโลกจะล่มสลายก็ไม่สามารถแสดงอาการได้.
"ประมุขแดนเทพอเวจี,เจ้าต้องการทำลายล้างวิหารใต้เหล่ยหยินของข้าอย่างงั้นรึ?"อรหันต์ยูไลที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจี้ยนอ้าวไม่ต้องการที่จะสร้างความลำบากให้กับวิหารใต้เหล่ยหยินแม้แต่น้อย,ไม่เช่นนั้นเมื่อท่านต่อสู้กับซา,ข้าคงลงมือสังหารทุกคนของวิหารใต้เหล่ยหยินไปแล้ว,ข้านั้นมาเพื่อพบกับท่านตลอดเวลา,แต่ท่านกับบ่ายเบี่ยง,แม้แต่ส่งคนมาไล่ข้ากลับไป,ท่านต้องการหลบอยู่ตลอดอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวไม่ต้องการเอาเปรียบคนใกล้ตายแต่อย่างใด,ทว่าสิ่งของของข้า,ข้าก็ต้องการนำมันไป!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมดังก้อง.
"สิ่งของของเจ้า?"ท่าทางของยูไลที่แสดงท่าทางลึกล้ำจริงจัง.
"ชิ,ในวันนั้นเจ้าได้สาบาน,เมื่อข้าสังหารต้าตี้เจิ้นอู๋,ต้าตี้จื่อเหว่ย,และต้าตี้โกวเฉิน,ได้,จะมอบหลิงซานให้กับข้า!ข้าทำสำเร็จแล้ว,นี่คือศีรษะของพวกเขา."เจี้ยนอ้าวตะโกนออกไปเสียงดัง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,หัวสามหัวก็ลอยออกไปยังตำหนักใต้เหล่ยหยิน.
ต้าตี้เจิ้นอู๋? ต้าตี้จื่อเหว่ย?ต้าตี้โกวเฉิน?
หัวสามหัวที่ถูกส่งไปให้กับยูไล,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เผยใบหน้าหวาดหวั่น,เจี้ยนอ้าวสังหารสามเซียนบรรพชนไปอย่างงั้นรึ?
จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ,"นี่เจี้ยนอ้าวร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ?
ต้าตี้เจิ้นอู๋?
ต้าตี้จื่อเหว่ย?ต้าตี้โกวเฉิน?ไม่ใช่ว่าพวกเขาคือผู้ใต้บังคับบัญชาของราชันย์หยกหรอกรึ?
ยูไลและราชันย์หยกตัดสินพันธ์กันแล้วรึ? ทำไมยูไลถึงได้ต้องการสังหารพวกเขา?"
"ตัดสัมพันธ์จริงๆรึ?
คนนอกยากที่จะมองเห็นความจริงได้อย่างถ่องแท้!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
ที่ไกลออกไป.
"ข้ารู้ว่าเจ้าคงต้องการทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น,ยูไล,เจ้าคิดจริงๆรึว่าเซียนโบราณจะไม่สามารถสังหารพวกเขาได้?
ข้าทำสำเร็จแล้ว,เจ้ากลับบอกปัดไม่รับรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น,ข้าเพียงต้องการนำสิ่งของของข้าไป,หลิงซาน,เป็นของข้าแล้ว!"เจี้ยนอ้าวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น