Immortality Chapter 1170 Eastern Continent changes, Jian Ao leaves
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1170 ทวีปตะวันออกที่เปลี่ยนไป,เจียนอ้าวปรากฏ.
Chapter 1170 Eastern Continent changes, Jian
Ao leaves
东洲变,剑傲出
ทวีปตะวันออกที่เปลี่ยนไป,เจียนอ้าวปรากฏ.
ที่ด้านนอกวิหารใต้เหล่ยหยินนั้น,แต่ละยอดเขาต่างก็มีกลุ่มของยอดฝีมือมากมาย,แต่ละคนจ้องมองมองไปยังวิหารใต้เหล่ยหยินเป็นสายตาเดียวกัน.
กลุ่มของจงซาน,ที่เพิ่งเข้ามาทีหลังและยิ่งชิงยอดเขามาจากคนอื่น.
วิหารใต้เหล่ยหยิน,ที่เคยเป็นหนึ่งกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปซือต้าปู่.
ด้วยการมีอรหันต์ยูไล,ทั่วแผ่นดินนี้ยากที่จะมีใครต้าน!
ทว่า,หลายร้อยปีที่ผ่านมานี้การปรากฏตัวของตำหนักไป่โหยวที่ผุดขึ้นมาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป,ซาปรากฏตัว,ได้เปลี่ยนทุกอย่างในทวีปซือต้าปู่,แม้นว่าเขาจะปรากฏตัวน้อยมาก,ทว่าการต่อสู้สองครั้งใหญ่,ของเขา,ก็สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคนทั้งหมด.
การต่อสู้ครั้งแรก,เป็นการต่อสู้กับกงจื่อ,ที่ยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะหรือพ่ายแพ้ได้,ส่วนการต่อสู้ครั้งที่สองเป็นการต่อสู้กับอรหันต์ยูไล,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้อรหันต์ยูไลได้รับบาดเจ็บหนัก.
ตอนนี้,ขณะที่ยูไลกลับไปรักษาตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าเหล่าศัตรูเก่าของพวกเขาก็มาเยือน?
ทวีปตะวันออกกำลังวุ่นวายแล้ว,เหล่ายอดฝีมือมากมายเดินทางมาที่นี่,เพียงแค่ตำหนักจื่อเซียว,และพลังที่ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งที่ผนึกเอาไว้,กลับล้ำค่าล่อลวงผู้คนได้มากมายขนาดนี้เลยรึ?
ตำหนักจื่อเซียวยังไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ที่ใหน,ทว่ากลับทำให้บรรยากาศทั่วทวีปตะวันออกกลายเป็นอึมคลึมไปแล้ว.
เหล่าเสนาธิการด้านหลังจงซานนั้น,ไม่เพียงแค่เฝ้ามองสนามรบยังคงมองรอบๆเพื่ออารักษ์ขาจงซานด้วย.
จากที่ไกลออกไปมือกระบี่ในชุดสีขาวที่แผ่อำนาจกระบี่ออกมาจนถึงยอดเขาของจงซาน,เป็นจิตวิญญาณกระบี่ที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
และที่ไกลออกไปเองก็สามารถมองเห็นเหมือนกับทะเลสีทอง,ที่แผ่ออกมาจากด้านในตำหนักใต้เหล่ยหยิน,ทะเลสีทองที่เริ่มไหลบ่าออกมาด้านนอกอย่างรุนแรง.
ทั่วท้องฟ้ามีอรหันต์หลายคน,ปู่ซาที่ถือของวิเศษเพื่อควบคุมทะเลสีทอง,ดูเหมือนว่าทะเลสีทองนี้เป็นเขตแดนป้องกันผู้บุกรุก.
มีอรหันต์อยู่ทุกที่,ปู่ซาอีกมากมายนับไม่ถ้วน,ทุกคนกำลังสวนมนต์เสียงดังกระหึ่มดังไปทั่วทุกสารทิศ,อำนาจกรรมวาสนาที่มากมายราวกับลาวาไหลออกมาจากด้านใน,เป็นเหมือนกับทะเลอำนาจสีทองที่แม้แต่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว.
เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่อลังการเป็นอย่างมาก,แสงสว่างเจิดจรัส,ส่องกระจายออกไปรอบๆ.
พลังดังกล่าวที่ทำให้หลากหลายพื้นที่กลายเป็นมาสมดุล,ค่ายกลมากมายของพวกเขาที่ถูกเสริมพลังเข้าให้แข็งแกร่งขึ้นในทันที.
"นี่คือ,ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ?
นี่คือค่ายกลลำดับหนึ่งของวิหารใต้เหล่ยหยิน?"เซิ่งกงเป้าเอ่ยสอบถามออกมา.
"ใช่,แม้นว่าในอดีตข้าจะเคยบุกเข้าไปในวิหารใต้เหล่ยหยิน,ทว่าในเวลานั้นค่ายกลห้าร้อยพุทธะก็ไม่ได้นำมาใช้,แต่กระนั้นข้าก็ไม่สามารถบุกเข้าไปต่อได้,ได้ยินมาว่าเป็นยูไลเป็นคนคิดค้น,เป็นค่ายกลที่น่าอัศจรรย์,แม้นพุทธะจะมีพลังเซียนโบราณเท่านั้น,แต่เซียนบรรพชนก็ยากที่จะหลบหนีออกจากค่ายกลดังกล่าวได้!"จินเผิงกล่าว.
"ดูเหมือนว่าด้านในนั้นจะมีเซียนบรรพชนอยู่หลายคน!"เต้าเหรินถูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่,ใครอยู่ด้านในไม่รู้,หากแต่มีอรหันต์ของวิหารใต้เหล่ยหยินและปู่ซาเองก็ลงมือด้วยกันทั้งหมด,พุทธะห้าร้อยคนที่รักษาค่ายกลคงไม่มีใครสามารถทะลวงออกมาได้."จินเผิงที่กล่าวออกมา.
"วิหารใต้เหล่ยหยินนับว่ามีประวัติศาสตร์ยาวนาน,ถึงกับมีเซียนโบราณห้าร้อยคน?"เต้าเหรินถูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"พุทธะห้าร้อยคน,แม้นว่าพวกเขาจะมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าชั่วชีวิตพวกเขาก็หยุดที่เซียนโบราณตลอดไป!"จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"พลังฝึกตนของพวกเขาไม่ได้มาจากการบำเพ็ญเพียร,ทว่ามันเป็นการยกระดับโดยใช้พลัง,ทำให้พวกเขาไม่สามารถก้าวไปต่อได้อีก,ข้าเองก็ได้ยินเรื่องนี้มาจากกงเชียนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น,เป็นการเพิ่มพลังให้กับเหล่าพุทธะด้วยของวิเศษหลิงซานที่ปราชญ์เทพจื่อหยินทิ้งเอาไว้."จินเผิงกล่าวตอบ.
"ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ,เป็นเหมือนกับค่ายกลทะเลทองคำ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่สามารถกำราบยอดฝีมือด้านในได้?
ที่ด้านในนั้นมีคนมากมายขนาดใหนกัน?"เต้าเหรินถูที่จ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหง.
เห็นชัดเจนว่าจื่อหยางจินหงกำลังพยากรอยุ่.
"ดูเหมือนว่า,จะมีคนเดียว!"จงซานที่เป็นคนกล่าวออกมา.
"คนเดียว?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
หลังจากนั้น,ทุกคนที่ได้แต่เงียบ,ใช่,ที่ด้านในต้องเป็นสุดยอดฝีมือ,ไม่เช่นนั้นแล้ว,จะกล้าบุกเข้าไปในวิหารใต้เหล่ยหยินได้อย่างไร?
วิหารใต้เหล่ยหยิน,นับเป็นสถานที่น่าเกรงขามลำดับต้นๆของโลกหล้า,ที่ด้านในมียอดฝีมือมากมาย,และยังมีเซียนโบราณมากกว่าห้าร้อยคน.
"ซี่~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประกายแสงที่เย็นยะเยือบกำลังทะลวงไปทั่วทะเลสีทอง,พุ่งตรงขึ้นไปราวกับจะทะลวงไปยังอวกาศ.
เป็นปราณกระบี่,เป็นปราณกระบี่ที่ทำให้รู้สึกหนาวเย็นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ริ้วแสงที่ทะลวงขึ้นไปบนท้องฟ้า,เกิดเป็นเสียงฉีกอากาศเป็นระยะๆ,ห้วงมิติที่กลายเป็นรอยตามปราณกระบี่ที่หนาวเย็นนั่น.
"ฟิ้ว ~~~~~~~~~~~~~~~!”
พื้นที่รอบๆนั้น,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เผยท่าทางหวาดหวั่น,เพราะปราณกระบี่ที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว,อำนาจของมันที่ดูน่าเกรงขาม,จนทำให้พวกเขาหวั่นเกรงเช่นกัน!
ใบหน้าของผู้ฝึกตนรอบๆถึงกับกระตุก,อำนาจของกระบี่เทวะรวดเร็วทรงพลัง,แม้แต่ห้วงอากาศยังฉีกเป็นรอยกระจายไปทั่ว.
"ซี่~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ริ้วแสงที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็น,กำลังฉีกทะเลสีทองทุกทิศทาง,เจตจำนงกระบี่ที่ตัดผ่านพื้นที่รอบๆ,แม้แต่ห้วงอากาศยังถูกสะบั้นไปพร้อมกับทะเลสีทอง.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทะเลที่แตกเป็นทางตามริ้วแสงของปราณกระบี่,แม้แต่แสงของทะเลวาสนายังถูกกลบด้วยปราณกระบี่,ทะเลสีทองที่สลายหายไปทันที,ทิ้งเอาไว้เพียงกลุ่มของแสงกระบี่ที่ลากผ่าน.
ทุกคนที่ค่อยๆเห็นพื้นที่ด้านใน,ริ้วแสงกระบี่ที่เห็นเป็นดอกบัวที่ประกอบด้วยกระบี่สีเขียวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น.
บัวกระบี่ที่เต็มไปด้วยเจตจำนงกระบี่,ถูกแผ่ออกไปรอบๆตามกลีบของดอกบัว.
ปราณกระบี่ที่ราวกับพายุอันบ้าคลั่ง,ทรงพลังเหนือล้ำเกินจะพรรณนา.
ดอกบัวที่มีขนนาดถึงหมื่นจั้งประกอบด้วยเงากระบี่ก่อร่างกลายเป็นดอกบัว,และที่ใจกลางนั้นปรากฏชายที่อหังการในชุดสีขาว.
แขนเสื้อของเขาที่สะบัดไปตามแรงลม,ผมที่ยาวสยาย,ใบหน้าที่ดูหล่อเหลาไม่น้อย,ในมือถือกระบี่สีฟ้า,ดวงตาที่ส่องประกายเจิดจรัส,สามารถดูแคลนกระบี่ทั่วหล้าได้,ในมือของเขานั้นถือกระบี่ธรรมดาทั่วๆไป.
ชายในชุดสีเขียวที่ใช้กระบี่ธรรมดาทั่วไป,ที่ดูคล้ายกับเป็นหนึ่งในกลีบกระบี่ใต้เท้าของเขา.
ปราณกระบี่รูปดอกบัวที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,มากมายแม้แต่ปกคลุมทะเลสีทอง,และผลักมันออกไปด้วยพลัง,คลื่นของกระบี่ที่ถูกส่งออกไปเป็นระยะๆ,กระแทกไปทุกทิศทาง,เป็นคลื่นที่ทรงพลังมาก,ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง,เพียงแค่มันสัมผัสเท่านั้น.
ทะเลทองคำที่ถูกบัวกระบี่ทำลาย,จนไม่สามารถคงรูปได้แล้ว,แตกสลายหายไปอย่างสมบูรณ์.
"ครืนนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
500
พุทธะที่ถูกแรงกระแทกของคลื่นกระบี่ลอยละลิ่วไปบนอากาศ,ต่างก็พ่นโลหิตออกมาคำโตพร้อมๆกัน.
"ทะลวงค่ายกลห้าร้อยพุทธะ? ทรงพลังมาก!"จินเผิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่มัน,เจี้ยนอ้าวไม่ใช่รึ?"เซียนเซิงซือที่อุทานออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อนัก.
เจี้ยนอ้าว,เป็นพญามารของแดนเทพอเวจี,เดิมที่เป็นหนึ่งในสี่แดนเทวะของโลกใบเล็ก,ผู้ที่เดินไปบนวิถีกระบี่,เป็นยอดฝีมือกระบี่ลำดับหนึ่ง,ไม่มีใครสามารถเทียบได้.
ในมือของเขานั้นไม่ใช่กระบี่,แต่เป็นหัวใจกระบี่,เป็นสิ่งของที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังฟ้าดิน,เป็นเทพกระบี่ที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ก่อนที่เขาจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่,จงซานได้ไปส่งในครั้งนั้นและได้วิธีในการสร้างแผนทีก่อนเกิดบรรพกาลให้กับจงซาน,เขาเป็นมือกระบี่ที่มีชื่อเสียงก้องกังวานไปทั่วโลกใบเล็ก.
ในโลกใบเล็ก,เขาที่ต่อสู้กับหยิงแม้นว่าจะไม่ชนะ,แต่ก็ไม่ได้พ่ายแพ้.
เมื่อเขาโบยบินสู่โลกใบใหญ่,มียอดฝีมือจากโลกใบใหญ่มากมายที่มาขวางเขา,เจียนอ้าวที่ใช้ริ้วแสงกระบี่สีฟ้า,สังหารยอดฝีมือมากมายจนท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงิน.
ผู้มีจิตวิญญาณที่ไม่ย่อท้อ,มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พุ่งทะยาน,ต่อหน้าริ้วกระบี่สีฟ้า,ท้องฟ้าที่ถูกย้อมกลายเป็นสีน้ำเงิน,เหล่าคนที่มีระดับเดียวกันในโลกใบใหญ่,ต่อหน้าเจี้ยนอ้าวแล้ว,ต้องตกตายไปมากมาย,ไม่สามารถแม้แต่เป็นศัตรูกับเขา.
หลังจากเดินทางมาถึงโลกใบใหญ่แล้ว,จะเก็บเนื้อเก็บตัวทีเดียว.
แน่นอน,จงซานไม่เคยดูแคลนเจี้ยนอ้าว,ในโลกใบเล็กนั้น,มีคนหลายคนที่จงซานให้ความสำคัญสูง,และเจี้ยนอ้าวคือหนึ่งในนั้น.
จงซานแม้นว่าจะมีพรสวรรค์ร่างกายไม่ดีนัก,ทว่าก็สามารถยกระดับพลังฝึกตนได้เทียบเท่ากับเหล่าพรสวรรค์สูง,และยังมีพลังในการตระหนักรู้ที่สูงล้ำ,และแน่นอนเจี้ยนอ้าวเองก็มีพลังในการตระหนักรู้ไม่ได้ด้อยไปกว่าจงซานเช่นกัน.
เจี้ยนอ้าวจุติสามครั้ง,เพื่อที่จะแก้ไขวิถีกระบี่ของตัวเองให้สมบูรณ์.
เป้าหมายในชีวิต,ดูเหมือนว่าต้องการล้มยอดฝีมือทั่วหล้า.
ดังนั้น,จงซานจึงไม่เคยประเมินเจี้ยนอ้าวต่ำเลย,แม้นว่าหลายปีมานี้ไม่ได้ข่าว,ทว่าจงซานก็เชื่อว่าเจี้ยนอ้าวยังคงอยู่ที่ใหนสักแห่ง,และเมื่อถึงเวลาเพลงกระบี่ของเขาจะคำรามดังก้องไปถึงเก้าสวรรค์แน่นอน.
อีกอย่างเจี้ยนอ้าวถือว่าเป็นหนึ่งคนที่คุ้นเคยของจงซาน,อีกอย่างหากจะนับล่ะก็,ในส่วนที่เขาเกี่ยวพันธ์กับต้าเจิ้ง,เจี้ยนอ้าวถือว่าเป็นพ่อต้าของเสี่ยวหวัง,แม่ทัพกองกำลังที่สิบด้วย.
"ใช่,เป็นเจี้ยนอ้าว!"จงซานพยักหน้ารับ.
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,หมายความว่าอย่างไร?
มาพบกับคนที่แข็งแกร่ง,เซิ่งหวังรู้จักอย่างงั้นรึ?
"เซียนเซิงซือ,เจียนอ้าวผู้นี้คือ......!”จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ในอดีตก่อนที่ต้าเจิ้งจะมาบนโลกใบใหญ่,เขาคือเซียนสวรรค์จากโลกใบเล็กคนหนึ่ง!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบด้วยย่อๆ.
"เป็นหนึ่งคนจากโลกใบเล็ก!"จินเผิงถึงกับงงงวย.
หลายปีมานี้,เขาพบว่ามีคนมากมายที่มาจากโลกใบเล็กใบเดียวกับจงซาน,ทุกคนล้วนแต่เป็นอสุรกายพรสวรรค์ทั้งนั้น.
แม้แต่จนถึงตอนนี้,จินเผิงยังแทบไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง,เพราะว่าเจี้ยนอ้าวไม่ใช่ยอดฝีมือทั่วไปจะเทียบได้,หากเขามาจากโลกใบเล็กเดียวกับเซิ่งหวัง,หลายร้อยปีมานี้?
เขามีพลังเพียงพอที่จะบุกวิหารใต้เหล่ยหยินเลยอย่างงั้นรึ? ต้องร้ายกาจขนาดใหนกัน?
โลกใบเล็กที่เซิ่งหวังจากมาก,ดูเหมือนว่าจะไม่ด้อยกว่าโลกใบเล็กของผ่านกูในอดีตเลย.
ในโลกใบเล็กของผ่านกูนั้นมีปราชญ์เทพถึงเจ็ดคน,กงเชียนและเหล่าอสุรกายพรสวรรค์อีกมากมาย.
ดูเหมือนว่าโลกใบเล็กของจงซานเองก็เต็มไปด้วยอสุรกายพรสวรรค์เช่นกัน.
หยิงต้าฉิน,จี่กงหนี่ต้าโจว,เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,ตี้เสวียนชาเผ่าหมาป่า,และยังมีเสวียนหยวน,ร่างโลกต้นกำเนิด.
และยังมีอีกหนึ่งยังมีมือกระบี่ที่ทรงพลังอีกอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวรึ?
"ในโลกใบเล็ก,มีหยิง,จีกงหนี่,ตี้เสวียนชา,เสวียนหยวน,เจี้ยนอ้าว,เซียนเซิงซือ,ทุกคนนี้มาจากที่เดียวกัน,ยังมีคนมากมายขนาดใหนกันที่มาจากที่นั่น?"จินเผิงที่อดไม่ได้จนต้องเอ่ยออกมา.
"ในโลกใบเล็กแห่งนั้นนะรึ?
นับเป็นสถานที่รวมของเหล่ายอดฝีมือ,มีเหล่าคนที่แข็งแกร่งไม่น้อยที่มาจากที่นั่น,ในอดีตนั้นต่างก็เป็นโลกใบเล็กที่ใช้บ่มเพาะเหล่าคนที่แข็งแกร่ง,แน่นอนว่า,บางคนเองก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,แต่ก็มีบางคนที่กลายเป็นแค่หินที่ใช้รองเท้าเท่านั้น."เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมา.
ความจริง,ในโลกใบเล็กแห่งนั้นต่างก็มีตัวตนที่ร้ายกายมาก,อรหันต์กุยหยวน,กู่เฉิงตง,เต๋าจวินอีกาศักดิ์สิทธิ์,เย่ชิงเฉิง,อื่นๆอีกหลายคนที่ต้องตกตายไปในอดีต,หากพวกเขายังมีชีวิต,ไม่ต้องบอกเลยว่าจะต้องส่องประกายอยู่ในโลกใบใหญ่เช่นกัน.
ทว่าจินเผิง,ที่จ้องมองไปยังบัวกระบี่ของเจี้ยนอ้าวไม่วางตาด้วยความประหลาดใจอย่างที่สุด,กระบี่สีฟ้าที่ร่ายรำไปในอากาศ,ประกายแสงของกระบี่ที่ทรงพลัง,เพียงแค่ส่องประกายก็สังหารพุทธะได้,ทุกครั้งที่กระบี่ของเจี้ยนอ้าวสะบัด,สามารถที่จะตัดแขนขาของพวกเขาในทันที,โลหิตที่สาดกระจายท้องฟ้าที่กลายเป็นสีน้ำเงินไปในทันที.
Chapter 1170 Eastern Continent changes, Jian
Ao leaves
东洲变,剑傲出
ทวีปตะวันออกที่เปลี่ยนไป,เจียนอ้าวปรากฏ.
ที่ด้านนอกวิหารใต้เหล่ยหยินนั้น,แต่ละยอดเขาต่างก็มีกลุ่มของยอดฝีมือมากมาย,แต่ละคนจ้องมองมองไปยังวิหารใต้เหล่ยหยินเป็นสายตาเดียวกัน.
กลุ่มของจงซาน,ที่เพิ่งเข้ามาทีหลังและยิ่งชิงยอดเขามาจากคนอื่น.
วิหารใต้เหล่ยหยิน,ที่เคยเป็นหนึ่งกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปซือต้าปู่.
ด้วยการมีอรหันต์ยูไล,ทั่วแผ่นดินนี้ยากที่จะมีใครต้าน!
ทว่า,หลายร้อยปีที่ผ่านมานี้การปรากฏตัวของตำหนักไป่โหยวที่ผุดขึ้นมาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป,ซาปรากฏตัว,ได้เปลี่ยนทุกอย่างในทวีปซือต้าปู่,แม้นว่าเขาจะปรากฏตัวน้อยมาก,ทว่าการต่อสู้สองครั้งใหญ่,ของเขา,ก็สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคนทั้งหมด.
การต่อสู้ครั้งแรก,เป็นการต่อสู้กับกงจื่อ,ที่ยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะหรือพ่ายแพ้ได้,ส่วนการต่อสู้ครั้งที่สองเป็นการต่อสู้กับอรหันต์ยูไล,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้อรหันต์ยูไลได้รับบาดเจ็บหนัก.
ตอนนี้,ขณะที่ยูไลกลับไปรักษาตัว,คาดไม่ถึงเลยว่าเหล่าศัตรูเก่าของพวกเขาก็มาเยือน?
ทวีปตะวันออกกำลังวุ่นวายแล้ว,เหล่ายอดฝีมือมากมายเดินทางมาที่นี่,เพียงแค่ตำหนักจื่อเซียว,และพลังที่ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งที่ผนึกเอาไว้,กลับล้ำค่าล่อลวงผู้คนได้มากมายขนาดนี้เลยรึ?
ตำหนักจื่อเซียวยังไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ที่ใหน,ทว่ากลับทำให้บรรยากาศทั่วทวีปตะวันออกกลายเป็นอึมคลึมไปแล้ว.
เหล่าเสนาธิการด้านหลังจงซานนั้น,ไม่เพียงแค่เฝ้ามองสนามรบยังคงมองรอบๆเพื่ออารักษ์ขาจงซานด้วย.
จากที่ไกลออกไปมือกระบี่ในชุดสีขาวที่แผ่อำนาจกระบี่ออกมาจนถึงยอดเขาของจงซาน,เป็นจิตวิญญาณกระบี่ที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
และที่ไกลออกไปเองก็สามารถมองเห็นเหมือนกับทะเลสีทอง,ที่แผ่ออกมาจากด้านในตำหนักใต้เหล่ยหยิน,ทะเลสีทองที่เริ่มไหลบ่าออกมาด้านนอกอย่างรุนแรง.
ทั่วท้องฟ้ามีอรหันต์หลายคน,ปู่ซาที่ถือของวิเศษเพื่อควบคุมทะเลสีทอง,ดูเหมือนว่าทะเลสีทองนี้เป็นเขตแดนป้องกันผู้บุกรุก.
มีอรหันต์อยู่ทุกที่,ปู่ซาอีกมากมายนับไม่ถ้วน,ทุกคนกำลังสวนมนต์เสียงดังกระหึ่มดังไปทั่วทุกสารทิศ,อำนาจกรรมวาสนาที่มากมายราวกับลาวาไหลออกมาจากด้านใน,เป็นเหมือนกับทะเลอำนาจสีทองที่แม้แต่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว.
เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่อลังการเป็นอย่างมาก,แสงสว่างเจิดจรัส,ส่องกระจายออกไปรอบๆ.
พลังดังกล่าวที่ทำให้หลากหลายพื้นที่กลายเป็นมาสมดุล,ค่ายกลมากมายของพวกเขาที่ถูกเสริมพลังเข้าให้แข็งแกร่งขึ้นในทันที.
"นี่คือ,ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ?
นี่คือค่ายกลลำดับหนึ่งของวิหารใต้เหล่ยหยิน?"เซิ่งกงเป้าเอ่ยสอบถามออกมา.
"ใช่,แม้นว่าในอดีตข้าจะเคยบุกเข้าไปในวิหารใต้เหล่ยหยิน,ทว่าในเวลานั้นค่ายกลห้าร้อยพุทธะก็ไม่ได้นำมาใช้,แต่กระนั้นข้าก็ไม่สามารถบุกเข้าไปต่อได้,ได้ยินมาว่าเป็นยูไลเป็นคนคิดค้น,เป็นค่ายกลที่น่าอัศจรรย์,แม้นพุทธะจะมีพลังเซียนโบราณเท่านั้น,แต่เซียนบรรพชนก็ยากที่จะหลบหนีออกจากค่ายกลดังกล่าวได้!"จินเผิงกล่าว.
"ดูเหมือนว่าด้านในนั้นจะมีเซียนบรรพชนอยู่หลายคน!"เต้าเหรินถูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่,ใครอยู่ด้านในไม่รู้,หากแต่มีอรหันต์ของวิหารใต้เหล่ยหยินและปู่ซาเองก็ลงมือด้วยกันทั้งหมด,พุทธะห้าร้อยคนที่รักษาค่ายกลคงไม่มีใครสามารถทะลวงออกมาได้."จินเผิงที่กล่าวออกมา.
"วิหารใต้เหล่ยหยินนับว่ามีประวัติศาสตร์ยาวนาน,ถึงกับมีเซียนโบราณห้าร้อยคน?"เต้าเหรินถูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"พุทธะห้าร้อยคน,แม้นว่าพวกเขาจะมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าชั่วชีวิตพวกเขาก็หยุดที่เซียนโบราณตลอดไป!"จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"พลังฝึกตนของพวกเขาไม่ได้มาจากการบำเพ็ญเพียร,ทว่ามันเป็นการยกระดับโดยใช้พลัง,ทำให้พวกเขาไม่สามารถก้าวไปต่อได้อีก,ข้าเองก็ได้ยินเรื่องนี้มาจากกงเชียนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น,เป็นการเพิ่มพลังให้กับเหล่าพุทธะด้วยของวิเศษหลิงซานที่ปราชญ์เทพจื่อหยินทิ้งเอาไว้."จินเผิงกล่าวตอบ.
"ค่ายกลห้าร้อยพุทธะ,เป็นเหมือนกับค่ายกลทะเลทองคำ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่สามารถกำราบยอดฝีมือด้านในได้?
ที่ด้านในนั้นมีคนมากมายขนาดใหนกัน?"เต้าเหรินถูที่จ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหง.
เห็นชัดเจนว่าจื่อหยางจินหงกำลังพยากรอยุ่.
"ดูเหมือนว่า,จะมีคนเดียว!"จงซานที่เป็นคนกล่าวออกมา.
"คนเดียว?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
หลังจากนั้น,ทุกคนที่ได้แต่เงียบ,ใช่,ที่ด้านในต้องเป็นสุดยอดฝีมือ,ไม่เช่นนั้นแล้ว,จะกล้าบุกเข้าไปในวิหารใต้เหล่ยหยินได้อย่างไร?
วิหารใต้เหล่ยหยิน,นับเป็นสถานที่น่าเกรงขามลำดับต้นๆของโลกหล้า,ที่ด้านในมียอดฝีมือมากมาย,และยังมีเซียนโบราณมากกว่าห้าร้อยคน.
"ซี่~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประกายแสงที่เย็นยะเยือบกำลังทะลวงไปทั่วทะเลสีทอง,พุ่งตรงขึ้นไปราวกับจะทะลวงไปยังอวกาศ.
เป็นปราณกระบี่,เป็นปราณกระบี่ที่ทำให้รู้สึกหนาวเย็นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ริ้วแสงที่ทะลวงขึ้นไปบนท้องฟ้า,เกิดเป็นเสียงฉีกอากาศเป็นระยะๆ,ห้วงมิติที่กลายเป็นรอยตามปราณกระบี่ที่หนาวเย็นนั่น.
"ฟิ้ว ~~~~~~~~~~~~~~~!”
พื้นที่รอบๆนั้น,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เผยท่าทางหวาดหวั่น,เพราะปราณกระบี่ที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว,อำนาจของมันที่ดูน่าเกรงขาม,จนทำให้พวกเขาหวั่นเกรงเช่นกัน!
ใบหน้าของผู้ฝึกตนรอบๆถึงกับกระตุก,อำนาจของกระบี่เทวะรวดเร็วทรงพลัง,แม้แต่ห้วงอากาศยังฉีกเป็นรอยกระจายไปทั่ว.
"ซี่~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ริ้วแสงที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็น,กำลังฉีกทะเลสีทองทุกทิศทาง,เจตจำนงกระบี่ที่ตัดผ่านพื้นที่รอบๆ,แม้แต่ห้วงอากาศยังถูกสะบั้นไปพร้อมกับทะเลสีทอง.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทะเลที่แตกเป็นทางตามริ้วแสงของปราณกระบี่,แม้แต่แสงของทะเลวาสนายังถูกกลบด้วยปราณกระบี่,ทะเลสีทองที่สลายหายไปทันที,ทิ้งเอาไว้เพียงกลุ่มของแสงกระบี่ที่ลากผ่าน.
ทุกคนที่ค่อยๆเห็นพื้นที่ด้านใน,ริ้วแสงกระบี่ที่เห็นเป็นดอกบัวที่ประกอบด้วยกระบี่สีเขียวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น.
บัวกระบี่ที่เต็มไปด้วยเจตจำนงกระบี่,ถูกแผ่ออกไปรอบๆตามกลีบของดอกบัว.
ปราณกระบี่ที่ราวกับพายุอันบ้าคลั่ง,ทรงพลังเหนือล้ำเกินจะพรรณนา.
ดอกบัวที่มีขนนาดถึงหมื่นจั้งประกอบด้วยเงากระบี่ก่อร่างกลายเป็นดอกบัว,และที่ใจกลางนั้นปรากฏชายที่อหังการในชุดสีขาว.
แขนเสื้อของเขาที่สะบัดไปตามแรงลม,ผมที่ยาวสยาย,ใบหน้าที่ดูหล่อเหลาไม่น้อย,ในมือถือกระบี่สีฟ้า,ดวงตาที่ส่องประกายเจิดจรัส,สามารถดูแคลนกระบี่ทั่วหล้าได้,ในมือของเขานั้นถือกระบี่ธรรมดาทั่วๆไป.
ชายในชุดสีเขียวที่ใช้กระบี่ธรรมดาทั่วไป,ที่ดูคล้ายกับเป็นหนึ่งในกลีบกระบี่ใต้เท้าของเขา.
ปราณกระบี่รูปดอกบัวที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,มากมายแม้แต่ปกคลุมทะเลสีทอง,และผลักมันออกไปด้วยพลัง,คลื่นของกระบี่ที่ถูกส่งออกไปเป็นระยะๆ,กระแทกไปทุกทิศทาง,เป็นคลื่นที่ทรงพลังมาก,ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง,เพียงแค่มันสัมผัสเท่านั้น.
ทะเลทองคำที่ถูกบัวกระบี่ทำลาย,จนไม่สามารถคงรูปได้แล้ว,แตกสลายหายไปอย่างสมบูรณ์.
"ครืนนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
500
พุทธะที่ถูกแรงกระแทกของคลื่นกระบี่ลอยละลิ่วไปบนอากาศ,ต่างก็พ่นโลหิตออกมาคำโตพร้อมๆกัน.
"ทะลวงค่ายกลห้าร้อยพุทธะ? ทรงพลังมาก!"จินเผิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่มัน,เจี้ยนอ้าวไม่ใช่รึ?"เซียนเซิงซือที่อุทานออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อนัก.
เจี้ยนอ้าว,เป็นพญามารของแดนเทพอเวจี,เดิมที่เป็นหนึ่งในสี่แดนเทวะของโลกใบเล็ก,ผู้ที่เดินไปบนวิถีกระบี่,เป็นยอดฝีมือกระบี่ลำดับหนึ่ง,ไม่มีใครสามารถเทียบได้.
ในมือของเขานั้นไม่ใช่กระบี่,แต่เป็นหัวใจกระบี่,เป็นสิ่งของที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังฟ้าดิน,เป็นเทพกระบี่ที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ก่อนที่เขาจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่,จงซานได้ไปส่งในครั้งนั้นและได้วิธีในการสร้างแผนทีก่อนเกิดบรรพกาลให้กับจงซาน,เขาเป็นมือกระบี่ที่มีชื่อเสียงก้องกังวานไปทั่วโลกใบเล็ก.
ในโลกใบเล็ก,เขาที่ต่อสู้กับหยิงแม้นว่าจะไม่ชนะ,แต่ก็ไม่ได้พ่ายแพ้.
เมื่อเขาโบยบินสู่โลกใบใหญ่,มียอดฝีมือจากโลกใบใหญ่มากมายที่มาขวางเขา,เจียนอ้าวที่ใช้ริ้วแสงกระบี่สีฟ้า,สังหารยอดฝีมือมากมายจนท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงิน.
ผู้มีจิตวิญญาณที่ไม่ย่อท้อ,มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พุ่งทะยาน,ต่อหน้าริ้วกระบี่สีฟ้า,ท้องฟ้าที่ถูกย้อมกลายเป็นสีน้ำเงิน,เหล่าคนที่มีระดับเดียวกันในโลกใบใหญ่,ต่อหน้าเจี้ยนอ้าวแล้ว,ต้องตกตายไปมากมาย,ไม่สามารถแม้แต่เป็นศัตรูกับเขา.
หลังจากเดินทางมาถึงโลกใบใหญ่แล้ว,จะเก็บเนื้อเก็บตัวทีเดียว.
แน่นอน,จงซานไม่เคยดูแคลนเจี้ยนอ้าว,ในโลกใบเล็กนั้น,มีคนหลายคนที่จงซานให้ความสำคัญสูง,และเจี้ยนอ้าวคือหนึ่งในนั้น.
จงซานแม้นว่าจะมีพรสวรรค์ร่างกายไม่ดีนัก,ทว่าก็สามารถยกระดับพลังฝึกตนได้เทียบเท่ากับเหล่าพรสวรรค์สูง,และยังมีพลังในการตระหนักรู้ที่สูงล้ำ,และแน่นอนเจี้ยนอ้าวเองก็มีพลังในการตระหนักรู้ไม่ได้ด้อยไปกว่าจงซานเช่นกัน.
เจี้ยนอ้าวจุติสามครั้ง,เพื่อที่จะแก้ไขวิถีกระบี่ของตัวเองให้สมบูรณ์.
เป้าหมายในชีวิต,ดูเหมือนว่าต้องการล้มยอดฝีมือทั่วหล้า.
ดังนั้น,จงซานจึงไม่เคยประเมินเจี้ยนอ้าวต่ำเลย,แม้นว่าหลายปีมานี้ไม่ได้ข่าว,ทว่าจงซานก็เชื่อว่าเจี้ยนอ้าวยังคงอยู่ที่ใหนสักแห่ง,และเมื่อถึงเวลาเพลงกระบี่ของเขาจะคำรามดังก้องไปถึงเก้าสวรรค์แน่นอน.
อีกอย่างเจี้ยนอ้าวถือว่าเป็นหนึ่งคนที่คุ้นเคยของจงซาน,อีกอย่างหากจะนับล่ะก็,ในส่วนที่เขาเกี่ยวพันธ์กับต้าเจิ้ง,เจี้ยนอ้าวถือว่าเป็นพ่อต้าของเสี่ยวหวัง,แม่ทัพกองกำลังที่สิบด้วย.
"ใช่,เป็นเจี้ยนอ้าว!"จงซานพยักหน้ารับ.
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,หมายความว่าอย่างไร?
มาพบกับคนที่แข็งแกร่ง,เซิ่งหวังรู้จักอย่างงั้นรึ?
"เซียนเซิงซือ,เจียนอ้าวผู้นี้คือ......!”จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ในอดีตก่อนที่ต้าเจิ้งจะมาบนโลกใบใหญ่,เขาคือเซียนสวรรค์จากโลกใบเล็กคนหนึ่ง!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบด้วยย่อๆ.
"เป็นหนึ่งคนจากโลกใบเล็ก!"จินเผิงถึงกับงงงวย.
หลายปีมานี้,เขาพบว่ามีคนมากมายที่มาจากโลกใบเล็กใบเดียวกับจงซาน,ทุกคนล้วนแต่เป็นอสุรกายพรสวรรค์ทั้งนั้น.
แม้แต่จนถึงตอนนี้,จินเผิงยังแทบไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง,เพราะว่าเจี้ยนอ้าวไม่ใช่ยอดฝีมือทั่วไปจะเทียบได้,หากเขามาจากโลกใบเล็กเดียวกับเซิ่งหวัง,หลายร้อยปีมานี้?
เขามีพลังเพียงพอที่จะบุกวิหารใต้เหล่ยหยินเลยอย่างงั้นรึ? ต้องร้ายกาจขนาดใหนกัน?
โลกใบเล็กที่เซิ่งหวังจากมาก,ดูเหมือนว่าจะไม่ด้อยกว่าโลกใบเล็กของผ่านกูในอดีตเลย.
ในโลกใบเล็กของผ่านกูนั้นมีปราชญ์เทพถึงเจ็ดคน,กงเชียนและเหล่าอสุรกายพรสวรรค์อีกมากมาย.
ดูเหมือนว่าโลกใบเล็กของจงซานเองก็เต็มไปด้วยอสุรกายพรสวรรค์เช่นกัน.
หยิงต้าฉิน,จี่กงหนี่ต้าโจว,เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,ตี้เสวียนชาเผ่าหมาป่า,และยังมีเสวียนหยวน,ร่างโลกต้นกำเนิด.
และยังมีอีกหนึ่งยังมีมือกระบี่ที่ทรงพลังอีกอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวรึ?
"ในโลกใบเล็ก,มีหยิง,จีกงหนี่,ตี้เสวียนชา,เสวียนหยวน,เจี้ยนอ้าว,เซียนเซิงซือ,ทุกคนนี้มาจากที่เดียวกัน,ยังมีคนมากมายขนาดใหนกันที่มาจากที่นั่น?"จินเผิงที่อดไม่ได้จนต้องเอ่ยออกมา.
"ในโลกใบเล็กแห่งนั้นนะรึ?
นับเป็นสถานที่รวมของเหล่ายอดฝีมือ,มีเหล่าคนที่แข็งแกร่งไม่น้อยที่มาจากที่นั่น,ในอดีตนั้นต่างก็เป็นโลกใบเล็กที่ใช้บ่มเพาะเหล่าคนที่แข็งแกร่ง,แน่นอนว่า,บางคนเองก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,แต่ก็มีบางคนที่กลายเป็นแค่หินที่ใช้รองเท้าเท่านั้น."เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมา.
ความจริง,ในโลกใบเล็กแห่งนั้นต่างก็มีตัวตนที่ร้ายกายมาก,อรหันต์กุยหยวน,กู่เฉิงตง,เต๋าจวินอีกาศักดิ์สิทธิ์,เย่ชิงเฉิง,อื่นๆอีกหลายคนที่ต้องตกตายไปในอดีต,หากพวกเขายังมีชีวิต,ไม่ต้องบอกเลยว่าจะต้องส่องประกายอยู่ในโลกใบใหญ่เช่นกัน.
ทว่าจินเผิง,ที่จ้องมองไปยังบัวกระบี่ของเจี้ยนอ้าวไม่วางตาด้วยความประหลาดใจอย่างที่สุด,กระบี่สีฟ้าที่ร่ายรำไปในอากาศ,ประกายแสงของกระบี่ที่ทรงพลัง,เพียงแค่ส่องประกายก็สังหารพุทธะได้,ทุกครั้งที่กระบี่ของเจี้ยนอ้าวสะบัด,สามารถที่จะตัดแขนขาของพวกเขาในทันที,โลหิตที่สาดกระจายท้องฟ้าที่กลายเป็นสีน้ำเงินไปในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น