Immortality Chapter 1143 Startled changes again and again
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1143 เปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า.
Chapter 1143 Startled changes again and
again
惊变连连
เปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน!
ห้าเซียนบรรพชน,จัดการปราชญ์เทพ,เป็นเรื่องยาก,เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ,แม้แต่อาจถูกสังหารโดยหยิงเห่า,ทว่า,ให้จับตาเซียนบรรพชนนั้นไม่ใช่เรื่องยากแม้แต่น้อย.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,เป็นพวกบ้าการต่อสู้อยู่แล้ว.
โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,เซียนบรรพชนเผ่าโครงกระดูก,ที่เป็นเซียนบรรพชนมาหลายแสนปีแล้ว,ลำพังตอนนี้?
หนีปู่ซาได้ช่วยหล่อเลี้ยงพวกเขาด้วยห้ามนทิน,ยิ่งทำให้พวกเขาแข็งแกร่งมากกว่าเดิมมาก.
จับตาเซียนบรรพชน,ไม่ยากเลย,นอกจากนี้,แม้จะเป็นศิษย์ปราชญ์เทพก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวแม้แต่น้อย.
ทันใดนั้น,หยิงเห่าก็รับรู้ว่ามีเพียงแค่ตัวเองแล้ว.
หยิงเห่าที่เปลี่ยนเป็นเงียบจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,สภาพแวดล้อมรอบๆที่ปรากฏหิมะขึ้นมาในทันที,จิตสังหารของหยิงเห่าที่ปะทุมากขึ้นและก็มากขึ้น.
"วูซซซซซ!"
ที่ไกลออกไปนั้น,ปรากฏเงาร่างสีดำปรากฏขึ้น,แม้แต่ปราชญ์เทพที่ยืนอยู่ด้านนอกประตู,เงาร่างนั้นยังไม่รู้สึกหวั่นเกรงแม้แต่น้อย.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งต่างขมวดคิ้วไปมาเช่นกัน,ห้าศิษย์ปราชญ์เทพเองก็เช่นกัน,จ้องมองไปยังหยิงเห่า,ตอนนี้เป็นใครมาจากใหน,ถึงได้กระโดดออกมาโดยไม่รู้สึกหวาดกลัวความตาย?
จงซานที่โบกมือเล็กน้อย,หยุดทุกคนเอาไว้,แม้แต่ให้หนานกงเซิ่งลดค่ายกลปล่อยให้เงาร่างดังกล่าวเข้ามายังลานตำหนักซ่างเฉิน.
คนที่มานั้นไม่ใช่ใครคนอื่นแต่อย่างใด,เป็นจื่อหยางจิงหงของตระกูลจื่อหยาง,ที่คุ้มกันจงซานมานั่นเอง.
จื่อหยางจิงหงที่บินมา,ไม่ไกลออกไปสองร่างที่อยู่ใกล้ๆตำหนักบินออกไปหาเช่นกัน,เป็นจื่อหยางจิงหุนและจื่อหยางจิงซิน.
"เซิ่งหวังจง!"คนทั้งสามที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ในเวลานี้นั้น,หากทั้งสามไปจากไปก็ยากที่จะจากไปได้,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าคงไม่มีโอกาส,ทั้งสามที่พยากรแล้วว่ากลุ่มของเทียนโจวจื่อได้ไล่ตามมาแล้ว,อีกไม่นานก็จะกลายเป็นปราชญ์เทพสองคนที่เข้าล้อมกรอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
ทว่าการจะขวางปราชญ์เทพสองคนได้อย่างงั้นรึ?
และยังมีกลุ่มเซียนบรรพชนอีกหลายคนอีก,จะเป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องธรรมดา,คนทั้งสามที่ได้ทำงานเสร็จแล้ว,เหลือเพียงแค่รับ,เขตแดนแห่งแสง,ตอนนี้ไม่สามารถรอคอยได้แล้ว,ในความเห็นของพวกเขา,ต้าเจิ้งจะต้องล่มสลายแน่นอน,เมื่อจงซานตายไป,เขตแดนแห่งแสง,จะทำอย่างไร?
เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งที่จ้องมองด้วยความสงสัย,จงซานที่สูดหายใจลึก,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ทั้งสาม,ขอบคุณมาก,นี่คือเขตแดนแห่งแสงที่ทุกคนต้องการ,โปรดรับไว้."
จ้องมองเขตแดนแห่งแสงในมือจงซานที่ส่งมอบออกมา,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
จื่อหยางจิงหงที่รับมาในทันที,หลังจากที่รับมา,จื่อหยางจิงหงที่สั่นสะท้านเล็กน้อย.
"ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
จื่อหยางจิงซินและจื่อหยางจิงหุนที่แสดงความเคารพออกมาเช่นกัน."ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"
"ต้าเจิ้งกำลังเผชิญหน้ากับปราชญ์เทพหยิงเห่า,เป็นกรรมที่ก้อนใหญ่จริงๆ,ทั้งสามโปรดรีบไปแต่เนิ่นๆเถอะ."จงซานกล่าว.
จื่อหยางจิงซิน,จื่อหยางจิงหุนที่แสดงความขอบคุณออกมา,ส่วนจื่อหยางจิงหงที่เผยใบหน้าซับซ้อน.
"ลาก่อน!"จื่อหยางจิงหงที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะนำจื่อหยางจิงซิน,จื่อหยางจิงหุนบินออกจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวจากไปอย่างรวดเร็ว.
ระหว่างนี้,เหล่าเสนาธิการที่เผยท่าทางสงสัย,ทว่าฝั่งหยิงเห่ารับรู้ว่าคนเหล่านี้คือคนนำทางของพวกจงซานนั่นเอง.
ต้าเจิ้งที่ปรากฏโหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,สามเซียนบรรพชนขึ้นมา,เรื่องนี้ทำให้หยิงเห่าประหลาดใจเป็นอย่างมาก,และยังมีคนทั้งสามนี้อีกรึ?
การที่พวกเขาจากไป,หยิงเห่าแน่นอนย่อมไม่ขวาง.
สามเซียนบรรพชนมีผลต่อการต่อสู้แน่,ในเมื่อพวกเขาจากไปเอง,ทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ?
นอกจากนี้หยิงเห่ายังหวังให้พวกเขาจากไปเร็วๆด้วยซ้ำ,เพราะว่าเขารับรู้ต้าเจิ้งนั้นมีเรื่องราวที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
สามตระกูลจื่อหยางที่จากไปอย่างรวดเร็วพริบตาเดียวก็หายไปลับตาทุกคนแล้ว.
จงซานที่จ้องมองชั่วครู่,จากนั้นก็หันหน้าจับจ้องมองหยิงเห่าด้วยความโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง.
ทว่าคนของตระกูลจื่อหยางทั้งสามที่ได้ไปหยุดอยู่พื้นที่ไกลออกไป.
"ไม่รีบจากไปอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงซินที่สอบถามออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ.
จื่อหยางจิงหงที่ยืนบนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,พร้อมกับส่ายหน้าไปมา,"เขตแดนแห่งแสง,เจ้าจงนำกลับไป,ข้าจะยังคงอยู่!"
"อาวุโสใหญ่,ท่านไม่ไปอย่างงั้นรึ?
หมายความว่าอย่างไร? บรรพชนได้สั่งไว้ว่าไม่อนุญาตให้เข้าร่วมราชวงศ์วาสนา,ท่านต้องการช่วยต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งใกล้จะล่มสลายแล้ว,พวกเราควรนำเขตแดนแห่งแสงกลับคืนไปให้เร็วที่สุด!"จื่อหยางจิงหุนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เฮ้อ!"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา,ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"มีปัญหาอะไร?
ท่านต้องการช่วยต้าเจิ้งจริงๆรึ?"
"ข้าไม่ต้องการช่วยต้าเจิ้ง,ตระกูลจื่อหยางของพวกเรา,จะไม่เกิดอะไรขึ้นจริงรึ?
พวกเราเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ตลอดหลายปีมานี้ไม่มีกรรมเกิดขึ้นจริงๆรึ?"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา.
คนทั้งสองที่เปลี่ยนเป็นเงียบในทันที,เป็นดังที่จื่อหยางจิงหงกล่าว,แม้นว่าหยิงเห่าจะไม่สนใจที่พวกเขาจากมา,ทว่าก็ไม่สามารถบอกได้ว่าหยิงเห่าและตระกูลจื่อหยางจะไม่ขัดแย้งกัน,ถึงแม้นว่าพวกเขาจะไม่เอาเรื่อง,แต่ก็ไม่ได้จบแค่นั้น,ยังมีเทียนโจวจื่ออีก,มีรึที่ตระกูลเทียนจะไม่แค้นคนตระกูลจื่อหยาง?
"คำสอนของบรรพชนไม่สามารถละเลยได้,แล้วท่านจะทำอย่างไร?"จื่อหยางจิงซินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้านำเขตแดนแห่งแสงกลับไปก่อน,นำมันกลับไปยังตระกูลเพื่อความมั่นใจ,ข้าต้องการอยู่ดู,ถึงแม้นว่าจะไม่สามารถช่วยต้าเจิ้งได้,ข้าก็ต้องการเห็นผลลัทธ์สุดทาย,หลังจากนี้ตระกูลของเราจะได้เตรียมตัวได้!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
"แต่ว่า ............!”
"ไม่จำเป็นต้องกังวลด้วยวิชาช่วงชิงชะตาของข้า,สามารถซ่อนตัวไม่ให้ฝ่ายตรงข้าพบได้,ไม่ใช่เรื่องยากอะไร,ข้าเพียงแค่ต้องการเห็นไม่ได้ต้องการเข้าไปช่วย!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
"ตกลง,ระวังตัวด้วย!"
--------------------------------------------------------------
จงซานที่จ้องมองท้องฟ้าอย่างไม่แยแส,คนอื่นๆไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของหยิงเห่าได้,ทว่าจงซานกลับสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
หยิงเห่าจ้องมองจงซานอย่างขุ่นเคือง,สายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ราวกับว่าต้องการจะสังหารให้ตกตายไปในทันที.
หากแต่ในเวลานี้,หยิงเห่าที่ยังคงลังเล,ไม่ลงมือในทันที.
"อาจารย์,พวกเราร่วมมือกันสังหารเซียนบรรพชนก่อนเป็นอันดับแรก,จากนั้นก็ทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"ศิษย์คนหนึ่งเอ่ย.
"ยังไม่ต้องรีบร้อน!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
ขณะที่ทุกคนกำลังสงสัย,พริบตาหลังจากนั้น,สิบเซียวบรรพชนที่ต้องหยุดยิ่ง,เงยหน้ไปมองยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.
กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวได้ระเบิดพุ่งผ่านมา,กลิ่นอายที่อยู่ไกลออกไปนั้น,ดูน่าเกรงขามมาก.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นๆใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,รู้สึกไม่ดีนัก.
"ฟิ้ว~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คลื่นสายลมที่หนักหน่วงรุนแรงโบกพัดแยกอากาศออกเป็นสองซีก,ต้นไม้ใบหญ้าแบนบี้ราบเป็นหน้ากลอง,แทบจะทุกคนต้องหันหน้าไปมา.กลิ่นอายที่ดูน่าเกรงขามนี้กำลังกดดันพุ่งมาด้วยความเร็วสูง.
กลิ่นอายที่สามารถข่มขวัญดวงวิญญาณ,เหล่าประชาชนของต้าเจิ้งถึงก้มหน้าด้วยความตื่นตระหนก.
เหล่าเสนาธิการหลายคนที่ไม่สามารถทนแรงกดดันได้,ต้องก้มหน้าลงด้วยเช่นกัน.
กลิ่นอายของปราชญ์เทพ,กลิ่นอายนี้ที่เหนือกว่าหยิงเห่า,กำลังโถมทับบดทับพวกเขาอย่างหนัก.
กลิ่นอายของปราชญ์เทพ,ที่อาบไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
บนท้องฟ้าไกลออกไป,เมฆบนท้องฟ้าที่บดเบี้ยวแยกเป็นทาง,พลังกดดันวิญญาณมหาศาล,ทำให้ประชาชนทุกไม่สามารถหายใจได้ถนัด.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรทองวาสนาสองตนของต้าเจิ้งที่คำรามลั่,สร้างม่านแสงสีทองปกคลุมทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทำให้ประชาชนทั่วไปรู้สึกดีขึ้น.
ใบหน้าของประชาชนที่แสดงท่าทางหลากหลายออกมา,หลายๆคนที่กลับเข้าไปในห้องด้วยความหวั่นเกรง,ทว่าก็ยังมีผู้ฝึกตนอีกไม่น้อยที่ยังคงยินดีรอคอยมั่นใจในตัวของจงซาน,แม้แต่เงยหน้าจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความโกรธเกรี้ยว.
กลุ่มของหยิงเห่าเองก็หยุดนิ่ง,ไม่มีทีท่าว่าจะเริ่มแต่อย่างใด.
อีกหนึ่งกลุ่มที่ปรากฏขึ้นมา,เป็นเทียนโจวจื่อที่นำมานั่นเอง.
เทียนโจวจื่อที่ใช้เวลาหลายปี,ไล่ล่าจงซานที่เดินทางกลับมายังต้าเจิ้ง,เขาที่ทำงานตามคำสั่งของประมุขตระกูลแต่กลับใช้เวลาหลายปี,ท้ายที่สุดก็มายับที่ตรงนี้?
เรื่องนี้ทำให้เทียนโจวจื่อรู้สึกถูกดูแคลนอย่างรุนแรง.
คนกลุ่มนี้ที่ไล่ล่าเทียนหลิงเอ๋อ,แน่นอนว่าต้องสร้างความโกรธเกรี้ยวเกลียดชังให้กับจงซานไม่น้อยเช่นกัน.
ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,พร้อมกับเซียนบรรพชนตระกูลเทียน
11
คน,จ้องมองไปยังจงซานที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,สายตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความโกรธ,ปล่อยให้พวกเขาไล่ตามหัวปลักหัวปลำ,เจ้ากลับมาอยู่ที่นี่เอง!
"เทียนโจวจื่อ?
ทำไมถึงได้โกรธเกรี้ยวถึงเพียงนั้น?"หยิงเห่าที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
เทียนโจวจื่อที่หันหน้าไปยังหยิงเห่า,เซียนบรรพชนทั้ง
11 คนเองก็เช่นกันจ้องมองหยิงเห่าแปลกๆ.
สถานการณ์เวลานี้คืออะไร?
หยิงเห่าเองก็ต้องการรบกับจงซานอย่างงั้นรึ?
"หยิงเห่า? ได้ยินมาว่าของล้ำค่าของเจ้าถูกจงซานทำลาย,แต่ว่ายังใจเย็นได้อีกรึ?"เทียนโหยวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ยินดีที่ถูกกล่าวเสียดสี.
เหล่าศิษย์ของหยิงเห่าที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
กับภาพเหตุการณ์ในเวลานี้ทำให้ทุกคนกลายเป็นเงียบลง,สองปราชญ์เทพที่มาพบเจอกัน,สายตาที่จ้องมองกันและกัน.
ท้ายที่สุด,เทียนโจวจื่อและหยิงเห่าที่หัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างคาดไม่ถึง.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
............!”
ปราชญ์เทพสองคนที่เกินกว่าจะหยั่งถึงหัวเราะออกมาเสียงดัง,ทำให้เหล่าเซียนบรรพชนที่ตามมา,ต่างคาดไม่ถึงกับเรื่องที่เกิดขึ้น.
ทว่า,กับการไล่ล่าที่น่าสะพรึงเช่นนี้,ต่อหน้าสองปราชญ์เทพ,พวกเขาที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเกลียดชังพร้อมกัน.
"วูซซซ!"
สายตาของปราชญ์เทพทั้งสอง,เต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล,สายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง,จ้องมองไปยังจงซานเป็นสายตาเดียวกัน,จนทำให้ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินปรากฏสายลมพัดโบกที่รุนแรง,เหล่าข้าราชบริพารบางคนถึงกับต้องถอยออกไปด้วยความหวั่นเกรง.
สองปราชญ์เทพ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะเข้าใจกันอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับเล็งเป้าไปยังต้าเจิ้งพร้อมกัน?
ไม่ไกลออกไป,จินเผิงและคนอื่นๆที่ฝืนยิ้มออกมา.
เป็นเรื่องที่ใหญ่โตจริงๆ,ใหญ่โตมาก,การท้าทายในเวลานี้,เพียงแค่เซียนบรรพชนฝั่งตรงข้าม,ก็เกินจะรับมือได้แล้ว.
ที่ไกลออกไป,จื่อหยางจิงหงที่ซ่อนตัวอยู่จดจ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,สองปราชญ์เทพ,16
เซียนบรรพชนที่กำลังบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทำให้เขาใบหน้ากระตุกขึ้นมาในทันที.
สองปราชญ์เทพ? 16 เซียนบรรพชน?
ต้าเจิ้งครั้งนี้คงจะมีชื่อเสียงไปทั่วแล้ว,แม้นว่าจะล่มสลาย,กับเรื่องที่เกินกว่าจะคาดการนี้,เป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินจริงมาก!
ใบหน้าของจื่อหยางจิงเหงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เผยความเศร้าใจออกมา,เสียใจกับต้าเจิ้งที่กำลังจะกลายเป็นอดีต,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ใบหน้าของจื่อหยางจิงหงเปลี่ยนไปอีกครั้ง,ครั้งนี้ต้องกำหมัดแน่น,หายใจหอบ,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"อีกคน,ปราชญ์เทพคนที่สาม? หมี่เทียน?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเดินทางมายังต้าเจิ้ง? ร้ายแรงเกินไปแล้ว? เป็นไปได้อย่างไร?
ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็ยังมาอีกรึ?"จื่อหยางจิงหงที่ต้องอุทานออกมาเสียงแหบแห้ง.
Chapter 1143 Startled changes again and
again
惊变连连
เปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน!
ห้าเซียนบรรพชน,จัดการปราชญ์เทพ,เป็นเรื่องยาก,เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ,แม้แต่อาจถูกสังหารโดยหยิงเห่า,ทว่า,ให้จับตาเซียนบรรพชนนั้นไม่ใช่เรื่องยากแม้แต่น้อย.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,เป็นพวกบ้าการต่อสู้อยู่แล้ว.
โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,เซียนบรรพชนเผ่าโครงกระดูก,ที่เป็นเซียนบรรพชนมาหลายแสนปีแล้ว,ลำพังตอนนี้?
หนีปู่ซาได้ช่วยหล่อเลี้ยงพวกเขาด้วยห้ามนทิน,ยิ่งทำให้พวกเขาแข็งแกร่งมากกว่าเดิมมาก.
จับตาเซียนบรรพชน,ไม่ยากเลย,นอกจากนี้,แม้จะเป็นศิษย์ปราชญ์เทพก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวแม้แต่น้อย.
ทันใดนั้น,หยิงเห่าก็รับรู้ว่ามีเพียงแค่ตัวเองแล้ว.
หยิงเห่าที่เปลี่ยนเป็นเงียบจ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,สภาพแวดล้อมรอบๆที่ปรากฏหิมะขึ้นมาในทันที,จิตสังหารของหยิงเห่าที่ปะทุมากขึ้นและก็มากขึ้น.
"วูซซซซซ!"
ที่ไกลออกไปนั้น,ปรากฏเงาร่างสีดำปรากฏขึ้น,แม้แต่ปราชญ์เทพที่ยืนอยู่ด้านนอกประตู,เงาร่างนั้นยังไม่รู้สึกหวั่นเกรงแม้แต่น้อย.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งต่างขมวดคิ้วไปมาเช่นกัน,ห้าศิษย์ปราชญ์เทพเองก็เช่นกัน,จ้องมองไปยังหยิงเห่า,ตอนนี้เป็นใครมาจากใหน,ถึงได้กระโดดออกมาโดยไม่รู้สึกหวาดกลัวความตาย?
จงซานที่โบกมือเล็กน้อย,หยุดทุกคนเอาไว้,แม้แต่ให้หนานกงเซิ่งลดค่ายกลปล่อยให้เงาร่างดังกล่าวเข้ามายังลานตำหนักซ่างเฉิน.
คนที่มานั้นไม่ใช่ใครคนอื่นแต่อย่างใด,เป็นจื่อหยางจิงหงของตระกูลจื่อหยาง,ที่คุ้มกันจงซานมานั่นเอง.
จื่อหยางจิงหงที่บินมา,ไม่ไกลออกไปสองร่างที่อยู่ใกล้ๆตำหนักบินออกไปหาเช่นกัน,เป็นจื่อหยางจิงหุนและจื่อหยางจิงซิน.
"เซิ่งหวังจง!"คนทั้งสามที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ในเวลานี้นั้น,หากทั้งสามไปจากไปก็ยากที่จะจากไปได้,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าคงไม่มีโอกาส,ทั้งสามที่พยากรแล้วว่ากลุ่มของเทียนโจวจื่อได้ไล่ตามมาแล้ว,อีกไม่นานก็จะกลายเป็นปราชญ์เทพสองคนที่เข้าล้อมกรอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
ทว่าการจะขวางปราชญ์เทพสองคนได้อย่างงั้นรึ?
และยังมีกลุ่มเซียนบรรพชนอีกหลายคนอีก,จะเป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องธรรมดา,คนทั้งสามที่ได้ทำงานเสร็จแล้ว,เหลือเพียงแค่รับ,เขตแดนแห่งแสง,ตอนนี้ไม่สามารถรอคอยได้แล้ว,ในความเห็นของพวกเขา,ต้าเจิ้งจะต้องล่มสลายแน่นอน,เมื่อจงซานตายไป,เขตแดนแห่งแสง,จะทำอย่างไร?
เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งที่จ้องมองด้วยความสงสัย,จงซานที่สูดหายใจลึก,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ทั้งสาม,ขอบคุณมาก,นี่คือเขตแดนแห่งแสงที่ทุกคนต้องการ,โปรดรับไว้."
จ้องมองเขตแดนแห่งแสงในมือจงซานที่ส่งมอบออกมา,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
จื่อหยางจิงหงที่รับมาในทันที,หลังจากที่รับมา,จื่อหยางจิงหงที่สั่นสะท้านเล็กน้อย.
"ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
จื่อหยางจิงซินและจื่อหยางจิงหุนที่แสดงความเคารพออกมาเช่นกัน."ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"
"ต้าเจิ้งกำลังเผชิญหน้ากับปราชญ์เทพหยิงเห่า,เป็นกรรมที่ก้อนใหญ่จริงๆ,ทั้งสามโปรดรีบไปแต่เนิ่นๆเถอะ."จงซานกล่าว.
จื่อหยางจิงซิน,จื่อหยางจิงหุนที่แสดงความขอบคุณออกมา,ส่วนจื่อหยางจิงหงที่เผยใบหน้าซับซ้อน.
"ลาก่อน!"จื่อหยางจิงหงที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะนำจื่อหยางจิงซิน,จื่อหยางจิงหุนบินออกจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวจากไปอย่างรวดเร็ว.
ระหว่างนี้,เหล่าเสนาธิการที่เผยท่าทางสงสัย,ทว่าฝั่งหยิงเห่ารับรู้ว่าคนเหล่านี้คือคนนำทางของพวกจงซานนั่นเอง.
ต้าเจิ้งที่ปรากฏโหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,สามเซียนบรรพชนขึ้นมา,เรื่องนี้ทำให้หยิงเห่าประหลาดใจเป็นอย่างมาก,และยังมีคนทั้งสามนี้อีกรึ?
การที่พวกเขาจากไป,หยิงเห่าแน่นอนย่อมไม่ขวาง.
สามเซียนบรรพชนมีผลต่อการต่อสู้แน่,ในเมื่อพวกเขาจากไปเอง,ทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ?
นอกจากนี้หยิงเห่ายังหวังให้พวกเขาจากไปเร็วๆด้วยซ้ำ,เพราะว่าเขารับรู้ต้าเจิ้งนั้นมีเรื่องราวที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
สามตระกูลจื่อหยางที่จากไปอย่างรวดเร็วพริบตาเดียวก็หายไปลับตาทุกคนแล้ว.
จงซานที่จ้องมองชั่วครู่,จากนั้นก็หันหน้าจับจ้องมองหยิงเห่าด้วยความโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง.
ทว่าคนของตระกูลจื่อหยางทั้งสามที่ได้ไปหยุดอยู่พื้นที่ไกลออกไป.
"ไม่รีบจากไปอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงซินที่สอบถามออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ.
จื่อหยางจิงหงที่ยืนบนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,พร้อมกับส่ายหน้าไปมา,"เขตแดนแห่งแสง,เจ้าจงนำกลับไป,ข้าจะยังคงอยู่!"
"อาวุโสใหญ่,ท่านไม่ไปอย่างงั้นรึ?
หมายความว่าอย่างไร? บรรพชนได้สั่งไว้ว่าไม่อนุญาตให้เข้าร่วมราชวงศ์วาสนา,ท่านต้องการช่วยต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งใกล้จะล่มสลายแล้ว,พวกเราควรนำเขตแดนแห่งแสงกลับคืนไปให้เร็วที่สุด!"จื่อหยางจิงหุนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เฮ้อ!"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา,ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"มีปัญหาอะไร?
ท่านต้องการช่วยต้าเจิ้งจริงๆรึ?"
"ข้าไม่ต้องการช่วยต้าเจิ้ง,ตระกูลจื่อหยางของพวกเรา,จะไม่เกิดอะไรขึ้นจริงรึ?
พวกเราเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ตลอดหลายปีมานี้ไม่มีกรรมเกิดขึ้นจริงๆรึ?"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา.
คนทั้งสองที่เปลี่ยนเป็นเงียบในทันที,เป็นดังที่จื่อหยางจิงหงกล่าว,แม้นว่าหยิงเห่าจะไม่สนใจที่พวกเขาจากมา,ทว่าก็ไม่สามารถบอกได้ว่าหยิงเห่าและตระกูลจื่อหยางจะไม่ขัดแย้งกัน,ถึงแม้นว่าพวกเขาจะไม่เอาเรื่อง,แต่ก็ไม่ได้จบแค่นั้น,ยังมีเทียนโจวจื่ออีก,มีรึที่ตระกูลเทียนจะไม่แค้นคนตระกูลจื่อหยาง?
"คำสอนของบรรพชนไม่สามารถละเลยได้,แล้วท่านจะทำอย่างไร?"จื่อหยางจิงซินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้านำเขตแดนแห่งแสงกลับไปก่อน,นำมันกลับไปยังตระกูลเพื่อความมั่นใจ,ข้าต้องการอยู่ดู,ถึงแม้นว่าจะไม่สามารถช่วยต้าเจิ้งได้,ข้าก็ต้องการเห็นผลลัทธ์สุดทาย,หลังจากนี้ตระกูลของเราจะได้เตรียมตัวได้!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
"แต่ว่า ............!”
"ไม่จำเป็นต้องกังวลด้วยวิชาช่วงชิงชะตาของข้า,สามารถซ่อนตัวไม่ให้ฝ่ายตรงข้าพบได้,ไม่ใช่เรื่องยากอะไร,ข้าเพียงแค่ต้องการเห็นไม่ได้ต้องการเข้าไปช่วย!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
"ตกลง,ระวังตัวด้วย!"
--------------------------------------------------------------
จงซานที่จ้องมองท้องฟ้าอย่างไม่แยแส,คนอื่นๆไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของหยิงเห่าได้,ทว่าจงซานกลับสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
หยิงเห่าจ้องมองจงซานอย่างขุ่นเคือง,สายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ราวกับว่าต้องการจะสังหารให้ตกตายไปในทันที.
หากแต่ในเวลานี้,หยิงเห่าที่ยังคงลังเล,ไม่ลงมือในทันที.
"อาจารย์,พวกเราร่วมมือกันสังหารเซียนบรรพชนก่อนเป็นอันดับแรก,จากนั้นก็ทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!"ศิษย์คนหนึ่งเอ่ย.
"ยังไม่ต้องรีบร้อน!"หยิงเห่าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
ขณะที่ทุกคนกำลังสงสัย,พริบตาหลังจากนั้น,สิบเซียวบรรพชนที่ต้องหยุดยิ่ง,เงยหน้ไปมองยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.
กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวได้ระเบิดพุ่งผ่านมา,กลิ่นอายที่อยู่ไกลออกไปนั้น,ดูน่าเกรงขามมาก.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นๆใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,รู้สึกไม่ดีนัก.
"ฟิ้ว~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คลื่นสายลมที่หนักหน่วงรุนแรงโบกพัดแยกอากาศออกเป็นสองซีก,ต้นไม้ใบหญ้าแบนบี้ราบเป็นหน้ากลอง,แทบจะทุกคนต้องหันหน้าไปมา.กลิ่นอายที่ดูน่าเกรงขามนี้กำลังกดดันพุ่งมาด้วยความเร็วสูง.
กลิ่นอายที่สามารถข่มขวัญดวงวิญญาณ,เหล่าประชาชนของต้าเจิ้งถึงก้มหน้าด้วยความตื่นตระหนก.
เหล่าเสนาธิการหลายคนที่ไม่สามารถทนแรงกดดันได้,ต้องก้มหน้าลงด้วยเช่นกัน.
กลิ่นอายของปราชญ์เทพ,กลิ่นอายนี้ที่เหนือกว่าหยิงเห่า,กำลังโถมทับบดทับพวกเขาอย่างหนัก.
กลิ่นอายของปราชญ์เทพ,ที่อาบไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
บนท้องฟ้าไกลออกไป,เมฆบนท้องฟ้าที่บดเบี้ยวแยกเป็นทาง,พลังกดดันวิญญาณมหาศาล,ทำให้ประชาชนทุกไม่สามารถหายใจได้ถนัด.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรทองวาสนาสองตนของต้าเจิ้งที่คำรามลั่,สร้างม่านแสงสีทองปกคลุมทั่วทั้งสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทำให้ประชาชนทั่วไปรู้สึกดีขึ้น.
ใบหน้าของประชาชนที่แสดงท่าทางหลากหลายออกมา,หลายๆคนที่กลับเข้าไปในห้องด้วยความหวั่นเกรง,ทว่าก็ยังมีผู้ฝึกตนอีกไม่น้อยที่ยังคงยินดีรอคอยมั่นใจในตัวของจงซาน,แม้แต่เงยหน้าจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความโกรธเกรี้ยว.
กลุ่มของหยิงเห่าเองก็หยุดนิ่ง,ไม่มีทีท่าว่าจะเริ่มแต่อย่างใด.
อีกหนึ่งกลุ่มที่ปรากฏขึ้นมา,เป็นเทียนโจวจื่อที่นำมานั่นเอง.
เทียนโจวจื่อที่ใช้เวลาหลายปี,ไล่ล่าจงซานที่เดินทางกลับมายังต้าเจิ้ง,เขาที่ทำงานตามคำสั่งของประมุขตระกูลแต่กลับใช้เวลาหลายปี,ท้ายที่สุดก็มายับที่ตรงนี้?
เรื่องนี้ทำให้เทียนโจวจื่อรู้สึกถูกดูแคลนอย่างรุนแรง.
คนกลุ่มนี้ที่ไล่ล่าเทียนหลิงเอ๋อ,แน่นอนว่าต้องสร้างความโกรธเกรี้ยวเกลียดชังให้กับจงซานไม่น้อยเช่นกัน.
ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,พร้อมกับเซียนบรรพชนตระกูลเทียน
11
คน,จ้องมองไปยังจงซานที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,สายตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความโกรธ,ปล่อยให้พวกเขาไล่ตามหัวปลักหัวปลำ,เจ้ากลับมาอยู่ที่นี่เอง!
"เทียนโจวจื่อ?
ทำไมถึงได้โกรธเกรี้ยวถึงเพียงนั้น?"หยิงเห่าที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
เทียนโจวจื่อที่หันหน้าไปยังหยิงเห่า,เซียนบรรพชนทั้ง
11 คนเองก็เช่นกันจ้องมองหยิงเห่าแปลกๆ.
สถานการณ์เวลานี้คืออะไร?
หยิงเห่าเองก็ต้องการรบกับจงซานอย่างงั้นรึ?
"หยิงเห่า? ได้ยินมาว่าของล้ำค่าของเจ้าถูกจงซานทำลาย,แต่ว่ายังใจเย็นได้อีกรึ?"เทียนโหยวจื่อที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ยินดีที่ถูกกล่าวเสียดสี.
เหล่าศิษย์ของหยิงเห่าที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
กับภาพเหตุการณ์ในเวลานี้ทำให้ทุกคนกลายเป็นเงียบลง,สองปราชญ์เทพที่มาพบเจอกัน,สายตาที่จ้องมองกันและกัน.
ท้ายที่สุด,เทียนโจวจื่อและหยิงเห่าที่หัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างคาดไม่ถึง.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
............!”
ปราชญ์เทพสองคนที่เกินกว่าจะหยั่งถึงหัวเราะออกมาเสียงดัง,ทำให้เหล่าเซียนบรรพชนที่ตามมา,ต่างคาดไม่ถึงกับเรื่องที่เกิดขึ้น.
ทว่า,กับการไล่ล่าที่น่าสะพรึงเช่นนี้,ต่อหน้าสองปราชญ์เทพ,พวกเขาที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเกลียดชังพร้อมกัน.
"วูซซซ!"
สายตาของปราชญ์เทพทั้งสอง,เต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล,สายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง,จ้องมองไปยังจงซานเป็นสายตาเดียวกัน,จนทำให้ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินปรากฏสายลมพัดโบกที่รุนแรง,เหล่าข้าราชบริพารบางคนถึงกับต้องถอยออกไปด้วยความหวั่นเกรง.
สองปราชญ์เทพ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะเข้าใจกันอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับเล็งเป้าไปยังต้าเจิ้งพร้อมกัน?
ไม่ไกลออกไป,จินเผิงและคนอื่นๆที่ฝืนยิ้มออกมา.
เป็นเรื่องที่ใหญ่โตจริงๆ,ใหญ่โตมาก,การท้าทายในเวลานี้,เพียงแค่เซียนบรรพชนฝั่งตรงข้าม,ก็เกินจะรับมือได้แล้ว.
ที่ไกลออกไป,จื่อหยางจิงหงที่ซ่อนตัวอยู่จดจ้องมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,สองปราชญ์เทพ,16
เซียนบรรพชนที่กำลังบุกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทำให้เขาใบหน้ากระตุกขึ้นมาในทันที.
สองปราชญ์เทพ? 16 เซียนบรรพชน?
ต้าเจิ้งครั้งนี้คงจะมีชื่อเสียงไปทั่วแล้ว,แม้นว่าจะล่มสลาย,กับเรื่องที่เกินกว่าจะคาดการนี้,เป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินจริงมาก!
ใบหน้าของจื่อหยางจิงเหงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เผยความเศร้าใจออกมา,เสียใจกับต้าเจิ้งที่กำลังจะกลายเป็นอดีต,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ใบหน้าของจื่อหยางจิงหงเปลี่ยนไปอีกครั้ง,ครั้งนี้ต้องกำหมัดแน่น,หายใจหอบ,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"อีกคน,ปราชญ์เทพคนที่สาม? หมี่เทียน?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเดินทางมายังต้าเจิ้ง? ร้ายแรงเกินไปแล้ว? เป็นไปได้อย่างไร?
ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็ยังมาอีกรึ?"จื่อหยางจิงหงที่ต้องอุทานออกมาเสียงแหบแห้ง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น