Immortality Chapter 1144 Mi Tian , the under the heavens peak opens
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1144 การมาของหมี่เทียน,เทือกเขาเทียนเซี่ยเปิดอีกครั้ง.
Chapter 1144 Mi Tian , the under the heavens peak opens
弥天至,天下峰开
การมาของหมี่เทียน,เทือกเขาเทียนเซี่ยเปิดอีกครั้ง.
ที่ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,มีปราชญ์เทพสองคนปรากฏขึ้น.
ไม่ต้องเอ่ยถึงปราชญ์เทพเลยก็ตาม,คนที่พวกเขาน้ำมา,เซียนบรรพชนทั้ง
16 คน!
16
เซียนบรรพชน?จำนวนดังกล่าวนี้,เพียงแค่ได้ยิน,แม้แต่เผ่าอสูรชนาดใหญ่ยังต้องหวั่นเกรง,นับเป็นกองกำลังที่น่าเกรงขามนัก.
ต้าเจิ้งที่มีขนาดเล็กๆ,เวลานี้มีเซียนบรรพชน 16
คนกำลังจ้องมองด้วยความโกรธ.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นที่เผยท่าทางเศร้าใจ?
16
เซียนบรรพชน,และยังมีตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดอีกสองคน,สองคนที่สามารถเคลื่อนพลังสวรรค์และปฐพี,เพื่อขึ้นมาอีก?
สู้อย่างไร? กับศัตรูเช่นนี้!
เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจที่สุด,เซิ่งหวังที่มีศัตรูมากมายขนาดนี้,ครานี้คงไม่พ้นล่มสลาย.
จินเผิง,เต้าเหรินถูที่เผยท่าทางเศร้าใจนัก,ทั้งคู่ชื่นชอบการต่อสู้,ทว่าก็ไม่ต้องการตกตายไปเช่นกัน,บางทีกับพลังที่เกินจะต้านเวลานี้,คงทำอะไรไม่ได้แล้ว,นอกจากนี้,ตัวพวกเขาก็ยังมีคำสาบานอยู่ด้วย,ไม่สามารถทิ้งต้าเจิ้งได้,เรื่องนี้ยิ่งทำให้พวกเขาเศร้าเข้าไปอีก.
สถานการณ์เวลานี้,ไม่ได้เปรียบแม้แต่น้อย,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งเอง,ก็รู้สึกคอแห้งเผือก,ราวกับวิ่งไปชนภูเขาที่สูงใหญ่เข้าให้แล้ว.
ห้าเซียนบรรพชนของต้าเจิ้งก่อนหน้านี้ที่ถูกส่งออกไป,ความจริงยังพอต่อกรได้บ้าง,ทว่า,ตอนนี้ต่างออกไป.
หากไม่มีจงซานที่เป็นดั่งเสาหลักในเวลานี้,ผู้คนมากมายคงหนีเตลิดไปแล้ว.
จงซานที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังท้องฟ้า,กับสถานการณ์เวลานี้,จงซานที่เตรียมการไว้,ทว่าเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ก็นับว่าเกินกว่าจะคาดถึงเช่นกัน.
สองปราชญ์เทพยากที่จะจัดการ,ตอนนี้สถานการณ์ของต้าเจิ้งนับว่ายากที่จะรับมือ.
การกลืนกินเทียนกงของหยิงเห่า,จงซานไม่รู้สึกเสียใจ,และไม่รู้สึกเสียใจที่ล่วงเกินตระกูลเทียนปัจจุบัน,จงซานไม่ได้รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว,ในเมื่อไม่รู้สึกเสียใจ,จงซานจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบในการตัดสินใจเช่นกัน.
"จงซาน,ดี,ดีมาก,เทียนหลิงจื่อล่ะ!"เทียนโจวจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ภายใต้เสียงที่ดังลั่น,ฟ้าดินสั่นสะเทือน,ราวกับสายฟ้าฟาดไปยังหูของทุกคนภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,อำนาจของปราชญ์เทพนั้น,สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน,หากไม่เพราะว่ามีพลังวาสนาของต้าเจิ้งคุ้มกันอยู่,เกรงว่าประชาชนทั้งหมด
ดวงวิญญาณคงแตกสลาย,ระเบิดกลายเป็นเสี่ยงๆไปแล้ว.
จงซานที่หันหน้ามามองเทียนโจวจื่อ.
สายตาที่เคร่งขรึม,กล่าวออกมาเบาๆ,"เทียนโจวจื่อ,ภรรยาเจ้าล่ะ!"
”........................!”
”........................!”
..................
............
......
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่กลายเป็นโง่งม,แม้แต่ปราชญ์เทพหยิงเห่ายังคาดไม่ถึง,ไม่มีใครที่คิดอะไรได้ทันตามจงซาน.
จินเผิงที่กระวนกระวายอยู่,เวลานี้ยังอดชื่นชมความสุขุมของจงซานได้,กับการป้องกันที่ดีที่สุด,คือเกียรติยศชื่อเสียงทั่วหล้า,ปราชญ์เทพที่เอ่ยถึงภรรยาเซิ่งหวังอย่างคาดไม่ถึง,เรื่องนี้ถูกทำให้กลายเป็นเรื่องเข้าใจผิดในทันที.
เหล่าประชาชนของต้าเจิ้งที่จ้องมองเซิ่งหวังด้วยความชื่นชม.
ห้าเซียนบรรพชนศิษย์หยิงเห่า,11
เซียนบรรพชนที่เทียนโจวจื่อนำมา,ไม่เข้าใจความคิดของจงซานแม้แต่น้อย,ภรรยาของเทียนโจวจื่อ?
จงซานหมายถึงอะไร,ทว่ากับการพูดถึงภรรยาคนอื่นของปราชญ์เทพ,นับจากวันนี้เป็นต้นไป,คงจะกลายเป็นเรื่องสนุกปากให้กับคนทั่วหล้าได้เอ่ยถึง.
พริบตานั้น,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเทียนโหยวจื่อ,แม้แต่หยิงเห่าในเวลานี้,ยังต้องการรับรู้เรื่องของเทียนโจวจื่อ,เทียนโจวจื่อต้องการอะไร.
กับสายตาของทุกคนที่มองมา,เทียนโจวจื่อที่เวลานี้ทั้งโกรธและอับอายในใจตัวเอง,โดยเฉพาะหลายปีที่ถูกจงซานปั่นหัวไปหยุด,ความอับอายนี้เกิดกว่าความโกรธเกรี้ยวที่มีด้วยซ้ำ.
หากไม่เพราะกังวลว่าจะไม่สามารถหาเทียนหลิงเอ๋อเจอ,ในเวลานี้,เขาคงตบสังหารไปยังจงซานที่กล้าสามหาวให้ตกตายไปในทันที!
"สารเลวจงซาน,เจ้าควรรู้ว่ากำลังกล่าวอยู่กับใคร?"เซียนบรรพชนที่อยู่ด้านหลังเทียนโจวจื่อที่ด่าว่าออกมาในทันที.
เซียนบรรพชนที่กล่าวดุด่าออกมา,หวังว่าจะช่วยแก้สถานการณ์ให้กับเทียนโจวจื่อ,ทว่ากลับทำให้เทียนโจวจื่อรู้สึกผิดหวังยิ่งกว่าเดิม,ทำให้ทุกคนยิ่งเข้าใจผิดเข้าไปอีก.
"เทียนหลิงจื่อเป็นภรรยาของข้า,เทียนโจวจื่อถามถึงเทียนหลิงจื่อ,แล้วข้าถามหาภรรยาของเทียนโจวจื่อไม่ได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คำอธิบายของจงซาน,ทำให้ทุกคนกลายเป็นเงียบงัน.
ทุกคนต่างก็มองเห็นได้ว่า,จงซานกำลังกล่าวล้อเทียนโจวจื่อ,ทว่าไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ของเทียนโจวจื่อได้,เพราะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเทียนโจวจื่อได้.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมายังจงซานพร้อมๆกัน.
หยิงเห่าที่อยู่ใกล้ๆเอ่ยออกไปเล็กน้อย,"เทียนโจวจื่อ,เจ้ากังวลอะไร?
เพียงแค่จับจงซานไว้,หลอมวิญญาณของเขา,มีหรือที่เทียนหลิงจื่อจะไม่สามารถหาเจอ?"
"วูซซ!"
เหล่าผู้ฝึกตนของต้าเจิ้งทั้งหมดจดจ้องมองไปยังหยิงเห่า,สายตาของแต่ละคนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ดี!"เทียนโจวจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่จ้องมองคนทั้งสอง,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาอีกครั้ง,"ในเมื่อมาแล้ว,ทำไมยังซ่อนตัวอยู่กัน?"
คำพูดของจงซานทำให้เหล่าผู้ฝึกตนมากมายขมวดคิ้ว,จงซานหมายความว่าอย่างไร?
ทว่าสองปราชญ์เทพที่จ้องมองหน้ากันและกัน,จากนั้นหยิงเห่าที่เอ่ยปากออกมาเบาๆ,"หมี่เทียนอย่างงั้นรึ?"
ทันใดนั้น,ระหว่างหยิงเห่าและเทียนโจวจื่อ,ปรากฏร่างๆหนึ่งออกมา,กลิ่นอายที่ถูกเก็บไว้,ชุดสีขาว,ใบหน้าไม่สามารถมองเห็นได้เหมือนปราชญ์เทพคนอื่นๆ.
ทุกคนที่รับรู้ได้ทันทีว่าปราชญ์เทพอีกคนได้ปรากฏขึ้นแล้ว.
ปราชญ์เทพหมี่เทียน?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฏปราชญ์เทพสามคนพร้อมกัน?
ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,การปรากฏตัวของหมี่เทียนเอง,ก็อยู่ในหนึ่งการคาดการณ์เช่นกัน,แต่ก็เหนือการควบคุมในเวลานี้,เขาต้องการทำอะไร?
เป็นศัตรูหรือมิตร?
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,นับเป็นเกียรติจริงๆ,ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดต้องการแนะนำอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสุภาพเล็กน้อย.
เกี่ยวกับหมี่เทียน,จงซานไม่ได้มีความประทับใดๆ,ทว่า,ก็ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องเช่นกัน,กับหมี่เทียนนั้น,ไม่ว่าอย่างไรลึกลงไปก็เป็นคนที่เขาเกลียดชังเป็นอย่างมาก,ซึ่งต่างจากหยิงเห่าและเทียนโจวจื่อ,การล่วงเกินปราชญ์เทพ,แม้นจงซานจะไม่ได้หวาดกลัวความตาย,ทว่าหากเป็นไปได้,หมี่เทียนในเวลานี้,เขาก็ไม่ต้องการจะไปยุ่งเกี่ยวด้วย.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ไม่ได้สนใจจงซาน,ไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับคำพูดของจงซาน.
จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืด,ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่ดีซะแล้ว!
"หมี่เทียน? เจ้ามาที่นี่ทำไม?"เทียนโจวจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ก็เหมือนกับทุกคนที่มาวันนี้,กำจัดศัตรูคู่แค้น!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"ศัตรู?
หมายความว่าอย่างไร?"เทียนโจวจื่อที่ไม่เข้าใจ.
"เทียนโจวจื่อหลายปีมานี้ที่เจ้าไล่ตามจงซาน,แต่กับคว้าน้ำเหลว,ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด,ข้าเองก็มาเป้าหมายเดียวกับเจ้า!"ปราชญ์เทพหมี่เทียนเอ่ย.
"เป็นศัตรูกับจงซานอย่างงั้นรึ?
เขาคือศัตรูคู่แค้นของเจ้าอย่างงั้นรึ?"เทียนโจวจื่อที่ไม่เข้าใจนัก.
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียนด้วยแววตาแปลกประหลาด,ไม่มีเหตุผลเลย,เขาไปเป็นศัตรูคู่แค้นกับหมี่เทียนเวลาใหนกัน?
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,จงซานมั่นใจว่าไม่เคยล่วงเกินเจ้า,ข้าไปเป็นศัตรูคู่แค้นเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่,ปราชญ์เทพที่เป็นต้นแบบให้กับคนทั่วหล้า,ทุกๆคำควรจะมาจากความจริง,ใต้สวรรค์แห่งนี้,ข้าและเทียนโจวจื่อ,แม้แต่หยิงเห่า,คนทั่วหล้ารับรู้ว่ามีความแค้นกัน,การที่พวกเขามาหาเรื่องข้าก็นับเป็นเรื่องธรรมดา,ส่วนเจ้าปราชญ์เทพหมี่เทียนมาหาเรื่องข้าด้วยสาเหตุใด?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนโจวจื่อและหยิงเห่า,จงซานที่เรียกนามพวกเขาโดยตรง,ส่วนหมี่เทียนกับเรียกปราชญ์เทพหมี่เทียน,ดูเหมือนว่าจงซานจะไม่ต้องการยั่วยุปราชญ์เทพหมี่เทียนนั่นเอง.
ไม่เพียงแค่จงซานที่สงสัย,แทบทุกคนก็จ้องมองไปยังหมี่เทียนด้วยความสงสัยเช่นกัน.
หมี่เทียนที่หันหน้าเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงซาน,"บางครั้ง,การหยั่งรู้ก็นับว่าเป็นเรื่องสำคัญ,ด้านรูปธรรมเจ้าไม่ได้สร้างความแค้นใดๆกับข้า,แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าไม่เกี่ยวอะไร,เพราะว่าเจ้านั่นไร้พลัง,มีหลายต่อหลายครั้งครั้งที่เจ้านั้นมีกรรมเกี่ยวพันธ์กับข้าหลายครั้ง,เหม่ย,หวัง,เหลียง,ต้าฉิน,ทวีปซือต้าปู่,เหตุการณ์มากมายที่สำคัญที่เกิดขึ้นนั้น,มีเจ้าเข้ามาเกี่ยวข้องตลอด,แม้นว่าจะไม่เกิดขึ้นโดยตรง,ทว่าก็มีส่วนเกี่ยวกับเจ้าแทบทุกครั้ง,ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะไม่ส่งผลกระทบอะไรกับข้า,ข้าที่สามารถก้าวมาถึงตรงนี้ได้,แม้แต่หงจวินยังล่วงหล่นจากสวรรค์,จนข้าได้รับตำแหน่งปราชญ์เทพคืน,การหยั่นรู้ของข้าไม่เคยพลาด,ดังนั้น,นี่จึงเป็นเหตุที่ตัวตนของเจ้าไม่ควรจะมีอยู่!"
สิ้นคำพูดสุดท้าย,จิตสังหารที่รุนแรงแผ่ออกไปยังตำหนักซ่างเฉิน,อากาศรอบๆที่เย็นลง,หากไม่เพราะยังมีม่านวาสนามังกรปกคลุมต้าเจิ้ง,ในเวลานี้ทุกคนก็กลายเป็นน้ำแข็งด้วยจิตสังหารที่รุนแรงในครั้งนี้.
จงซานที่เผยยิ้มแปลกๆ,เหตุผลที่น่าประหลาดใจ,จงซานไม่คิดจริงๆว่าหมี่เทียนจะกล่าวเหตุผลที่ไร้สาระขนาดนี้,ทว่าเหตุผลดังกล่าว,กับเพียงพอที่จะหลอกคนทั่วไปได้.
คำพูดของหมี่เทียนที่สรุปแล้วว่ามันคือโชคชะตา,เหมือนกับบางคนชั่วชีวิตไม่สามารถได้เห็นปราชญ์เทพได้,จงซานที่พบเห็นหมี่เทียน
6-7
ครั้ง,แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่มองเท่านั้น,ทว่ากลับกลายเป็นว่าเป็นชะตาซะอย่างงั้น,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก.
คำพูดที่กลับขาวเป็นดำ,บางที่คงเป็นเพราะว่าแข็งแกร่งกว่าก็เท่านั้น.
"ข้าเข้าใจ!"จงซานที่พยักหน้าด้วยเสียงเคร่งขรึม.
ในเวลานี้,จงซานดูเหมือนว่าจะไม่มีโชค,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่มาปรากฏตัวในเวลานี้,เผยตัวต้องการเป็นศัตรูกับเขาโดยตรง,ดังนั้นท่าทางของเขาก็ย่อมต่างไปกับก่อนหน้า.
จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศ,พลางถอนหายใจ.
"ต้าเจิ้งของข้า,นับว่ามีเกียรติยิ่งนัก,มีสามปราชญ์เทพและ
16 เซียนบรรพชนที่มาเยือน!"จงซานที่ถอนหายใจพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
จินเผิงจ้องมองจงซานอย่างงงวย,สามปราชญ์เทพเข้ารอบกรอบ,มีเหรอที่จะรอด?
ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีศาลเทวะใดที่ทรงเกียรติขนาดนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีสามปราชญ์เทพเข้าล้อมกรอบ?
ครั้งนี้คงรอดยาก.
กับการต้องตกตายในการต่อสู้,เซิ่งหวังที่ยังคงเผยยิ้ม,นี่คือวิถีของราชาจริงๆ.
ต้าเจิ้งที่ต้องพบกับมหันตภัยใหญ่,แม้แต่ประชาชน,ข้าราชบริพาร,ในเวลานี้,ยังเผยท่าทางห่อเหี่ยวเศร้าใจ,ความจริง,เซิ่งหวังแข็งแกร่งมาก,สร้างความอัศจรรย์ใจให้กับพวกเขานับครั้งไม่ถ้วน,ทว่าตอนนี้,สามปราชญ์เทพที่เข้าล้อม,ยังจะมีปาฏิหาริย์อีกรึ?
ทั่วหล้าภพหยาง,มีปราชญ์เทพเก้าคน,กับมาปรากฏที่นี่สามคนอย่างงั้นรึ?
เพียงไม่นาน,รอบๆมีผู้ฝึกตนสังเกตการณ์ที่กำลังซุ่มดูอยู่,ในเวลานี้พวกเขาแทบไม่เชื่อว่านี่เป็นความจริง.
"เซิ่งหวัง!"จินเผิงและคนอื่นๆที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจเช่นกัน.
อย่าว่าแต่สามปราชญ์เทพ,เพียงแค่ปราชญ์เทพคนเดียว,พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว! ต้าเจิ้งถึงคราล่มสลาย,พวกเขาจะทำอะไรได้?
จงซานที่จ้องมองกลุ่มผู้ฝึกตน,หลับตาลง,สูดหายใจลึก,"หลายเดือนก่อนก็ตื่นขึ้นมาแล้ว,ปัญหาก็มาจากพวกท่าน,โปรดออกมาแก้ไขด้วยตัวเอง!"
ขณะที่ทุกคนคิดว่าต้าเจิ้งคงไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว,จงซานที่กล่าวอะไรบางอย่างออกไป,ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นตกใจเล็กน้อย,จงซานหมายความว่าอย่างไร?
ปัญหาก็มาจากพวกท่าน,โปรดออกมาแก้ไขด้วยตัวเองรึ?
จงซานกล่าวถึงใคร?
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ตำหนักทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทันใดนั้นเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น.
ภูเขาลูกหนึ่งที่สั่นอย่างรุนแรง,อาวุโสเทียนที่จ้องมองไปยังทิศทางดังกล่าว,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เทือกเขาที่แยกออกมาครึ่งหนึ่ง,จากนั้นตำหนักขนาดใหญ่ที่ผุดออกมา,ตำหนักสีทองที่สาดกระจายไปทุกทิศทุกทาง.
"เทือกเขาเทียนเซี่ย?"อี้เหยี่ยนขมวดคิ้วไปมา,ใบหน้าแววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจอยู่เหมือนกัน.
จินเผิงที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ใบหน้ากระตุกไปมา,ต้าเจิ้งยังมีคนอีกอย่างงั้นรึ?มีเรื่องที่แปลกประหลาดมาเท่าใดกัน?
เรื่องนี้,เป็นไพ่ลับในมือของจงซานอีกใบอย่างงั้นรึ?
Chapter 1144 Mi Tian , the under the heavens peak opens
弥天至,天下峰开
การมาของหมี่เทียน,เทือกเขาเทียนเซี่ยเปิดอีกครั้ง.
ที่ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,มีปราชญ์เทพสองคนปรากฏขึ้น.
ไม่ต้องเอ่ยถึงปราชญ์เทพเลยก็ตาม,คนที่พวกเขาน้ำมา,เซียนบรรพชนทั้ง
16 คน!
16
เซียนบรรพชน?จำนวนดังกล่าวนี้,เพียงแค่ได้ยิน,แม้แต่เผ่าอสูรชนาดใหญ่ยังต้องหวั่นเกรง,นับเป็นกองกำลังที่น่าเกรงขามนัก.
ต้าเจิ้งที่มีขนาดเล็กๆ,เวลานี้มีเซียนบรรพชน 16
คนกำลังจ้องมองด้วยความโกรธ.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นที่เผยท่าทางเศร้าใจ?
16
เซียนบรรพชน,และยังมีตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดอีกสองคน,สองคนที่สามารถเคลื่อนพลังสวรรค์และปฐพี,เพื่อขึ้นมาอีก?
สู้อย่างไร? กับศัตรูเช่นนี้!
เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจที่สุด,เซิ่งหวังที่มีศัตรูมากมายขนาดนี้,ครานี้คงไม่พ้นล่มสลาย.
จินเผิง,เต้าเหรินถูที่เผยท่าทางเศร้าใจนัก,ทั้งคู่ชื่นชอบการต่อสู้,ทว่าก็ไม่ต้องการตกตายไปเช่นกัน,บางทีกับพลังที่เกินจะต้านเวลานี้,คงทำอะไรไม่ได้แล้ว,นอกจากนี้,ตัวพวกเขาก็ยังมีคำสาบานอยู่ด้วย,ไม่สามารถทิ้งต้าเจิ้งได้,เรื่องนี้ยิ่งทำให้พวกเขาเศร้าเข้าไปอีก.
สถานการณ์เวลานี้,ไม่ได้เปรียบแม้แต่น้อย,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งเอง,ก็รู้สึกคอแห้งเผือก,ราวกับวิ่งไปชนภูเขาที่สูงใหญ่เข้าให้แล้ว.
ห้าเซียนบรรพชนของต้าเจิ้งก่อนหน้านี้ที่ถูกส่งออกไป,ความจริงยังพอต่อกรได้บ้าง,ทว่า,ตอนนี้ต่างออกไป.
หากไม่มีจงซานที่เป็นดั่งเสาหลักในเวลานี้,ผู้คนมากมายคงหนีเตลิดไปแล้ว.
จงซานที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังท้องฟ้า,กับสถานการณ์เวลานี้,จงซานที่เตรียมการไว้,ทว่าเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ก็นับว่าเกินกว่าจะคาดถึงเช่นกัน.
สองปราชญ์เทพยากที่จะจัดการ,ตอนนี้สถานการณ์ของต้าเจิ้งนับว่ายากที่จะรับมือ.
การกลืนกินเทียนกงของหยิงเห่า,จงซานไม่รู้สึกเสียใจ,และไม่รู้สึกเสียใจที่ล่วงเกินตระกูลเทียนปัจจุบัน,จงซานไม่ได้รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว,ในเมื่อไม่รู้สึกเสียใจ,จงซานจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบในการตัดสินใจเช่นกัน.
"จงซาน,ดี,ดีมาก,เทียนหลิงจื่อล่ะ!"เทียนโจวจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ภายใต้เสียงที่ดังลั่น,ฟ้าดินสั่นสะเทือน,ราวกับสายฟ้าฟาดไปยังหูของทุกคนภายในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,อำนาจของปราชญ์เทพนั้น,สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน,หากไม่เพราะว่ามีพลังวาสนาของต้าเจิ้งคุ้มกันอยู่,เกรงว่าประชาชนทั้งหมด
ดวงวิญญาณคงแตกสลาย,ระเบิดกลายเป็นเสี่ยงๆไปแล้ว.
จงซานที่หันหน้ามามองเทียนโจวจื่อ.
สายตาที่เคร่งขรึม,กล่าวออกมาเบาๆ,"เทียนโจวจื่อ,ภรรยาเจ้าล่ะ!"
”........................!”
”........................!”
..................
............
......
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่กลายเป็นโง่งม,แม้แต่ปราชญ์เทพหยิงเห่ายังคาดไม่ถึง,ไม่มีใครที่คิดอะไรได้ทันตามจงซาน.
จินเผิงที่กระวนกระวายอยู่,เวลานี้ยังอดชื่นชมความสุขุมของจงซานได้,กับการป้องกันที่ดีที่สุด,คือเกียรติยศชื่อเสียงทั่วหล้า,ปราชญ์เทพที่เอ่ยถึงภรรยาเซิ่งหวังอย่างคาดไม่ถึง,เรื่องนี้ถูกทำให้กลายเป็นเรื่องเข้าใจผิดในทันที.
เหล่าประชาชนของต้าเจิ้งที่จ้องมองเซิ่งหวังด้วยความชื่นชม.
ห้าเซียนบรรพชนศิษย์หยิงเห่า,11
เซียนบรรพชนที่เทียนโจวจื่อนำมา,ไม่เข้าใจความคิดของจงซานแม้แต่น้อย,ภรรยาของเทียนโจวจื่อ?
จงซานหมายถึงอะไร,ทว่ากับการพูดถึงภรรยาคนอื่นของปราชญ์เทพ,นับจากวันนี้เป็นต้นไป,คงจะกลายเป็นเรื่องสนุกปากให้กับคนทั่วหล้าได้เอ่ยถึง.
พริบตานั้น,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเทียนโหยวจื่อ,แม้แต่หยิงเห่าในเวลานี้,ยังต้องการรับรู้เรื่องของเทียนโจวจื่อ,เทียนโจวจื่อต้องการอะไร.
กับสายตาของทุกคนที่มองมา,เทียนโจวจื่อที่เวลานี้ทั้งโกรธและอับอายในใจตัวเอง,โดยเฉพาะหลายปีที่ถูกจงซานปั่นหัวไปหยุด,ความอับอายนี้เกิดกว่าความโกรธเกรี้ยวที่มีด้วยซ้ำ.
หากไม่เพราะกังวลว่าจะไม่สามารถหาเทียนหลิงเอ๋อเจอ,ในเวลานี้,เขาคงตบสังหารไปยังจงซานที่กล้าสามหาวให้ตกตายไปในทันที!
"สารเลวจงซาน,เจ้าควรรู้ว่ากำลังกล่าวอยู่กับใคร?"เซียนบรรพชนที่อยู่ด้านหลังเทียนโจวจื่อที่ด่าว่าออกมาในทันที.
เซียนบรรพชนที่กล่าวดุด่าออกมา,หวังว่าจะช่วยแก้สถานการณ์ให้กับเทียนโจวจื่อ,ทว่ากลับทำให้เทียนโจวจื่อรู้สึกผิดหวังยิ่งกว่าเดิม,ทำให้ทุกคนยิ่งเข้าใจผิดเข้าไปอีก.
"เทียนหลิงจื่อเป็นภรรยาของข้า,เทียนโจวจื่อถามถึงเทียนหลิงจื่อ,แล้วข้าถามหาภรรยาของเทียนโจวจื่อไม่ได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คำอธิบายของจงซาน,ทำให้ทุกคนกลายเป็นเงียบงัน.
ทุกคนต่างก็มองเห็นได้ว่า,จงซานกำลังกล่าวล้อเทียนโจวจื่อ,ทว่าไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ของเทียนโจวจื่อได้,เพราะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเทียนโจวจื่อได้.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมายังจงซานพร้อมๆกัน.
หยิงเห่าที่อยู่ใกล้ๆเอ่ยออกไปเล็กน้อย,"เทียนโจวจื่อ,เจ้ากังวลอะไร?
เพียงแค่จับจงซานไว้,หลอมวิญญาณของเขา,มีหรือที่เทียนหลิงจื่อจะไม่สามารถหาเจอ?"
"วูซซ!"
เหล่าผู้ฝึกตนของต้าเจิ้งทั้งหมดจดจ้องมองไปยังหยิงเห่า,สายตาของแต่ละคนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ดี!"เทียนโจวจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่จ้องมองคนทั้งสอง,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาอีกครั้ง,"ในเมื่อมาแล้ว,ทำไมยังซ่อนตัวอยู่กัน?"
คำพูดของจงซานทำให้เหล่าผู้ฝึกตนมากมายขมวดคิ้ว,จงซานหมายความว่าอย่างไร?
ทว่าสองปราชญ์เทพที่จ้องมองหน้ากันและกัน,จากนั้นหยิงเห่าที่เอ่ยปากออกมาเบาๆ,"หมี่เทียนอย่างงั้นรึ?"
ทันใดนั้น,ระหว่างหยิงเห่าและเทียนโจวจื่อ,ปรากฏร่างๆหนึ่งออกมา,กลิ่นอายที่ถูกเก็บไว้,ชุดสีขาว,ใบหน้าไม่สามารถมองเห็นได้เหมือนปราชญ์เทพคนอื่นๆ.
ทุกคนที่รับรู้ได้ทันทีว่าปราชญ์เทพอีกคนได้ปรากฏขึ้นแล้ว.
ปราชญ์เทพหมี่เทียน?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฏปราชญ์เทพสามคนพร้อมกัน?
ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,การปรากฏตัวของหมี่เทียนเอง,ก็อยู่ในหนึ่งการคาดการณ์เช่นกัน,แต่ก็เหนือการควบคุมในเวลานี้,เขาต้องการทำอะไร?
เป็นศัตรูหรือมิตร?
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,นับเป็นเกียรติจริงๆ,ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดต้องการแนะนำอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสุภาพเล็กน้อย.
เกี่ยวกับหมี่เทียน,จงซานไม่ได้มีความประทับใดๆ,ทว่า,ก็ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องเช่นกัน,กับหมี่เทียนนั้น,ไม่ว่าอย่างไรลึกลงไปก็เป็นคนที่เขาเกลียดชังเป็นอย่างมาก,ซึ่งต่างจากหยิงเห่าและเทียนโจวจื่อ,การล่วงเกินปราชญ์เทพ,แม้นจงซานจะไม่ได้หวาดกลัวความตาย,ทว่าหากเป็นไปได้,หมี่เทียนในเวลานี้,เขาก็ไม่ต้องการจะไปยุ่งเกี่ยวด้วย.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ไม่ได้สนใจจงซาน,ไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับคำพูดของจงซาน.
จงซานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืด,ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่ดีซะแล้ว!
"หมี่เทียน? เจ้ามาที่นี่ทำไม?"เทียนโจวจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ก็เหมือนกับทุกคนที่มาวันนี้,กำจัดศัตรูคู่แค้น!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"ศัตรู?
หมายความว่าอย่างไร?"เทียนโจวจื่อที่ไม่เข้าใจ.
"เทียนโจวจื่อหลายปีมานี้ที่เจ้าไล่ตามจงซาน,แต่กับคว้าน้ำเหลว,ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด,ข้าเองก็มาเป้าหมายเดียวกับเจ้า!"ปราชญ์เทพหมี่เทียนเอ่ย.
"เป็นศัตรูกับจงซานอย่างงั้นรึ?
เขาคือศัตรูคู่แค้นของเจ้าอย่างงั้นรึ?"เทียนโจวจื่อที่ไม่เข้าใจนัก.
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียนด้วยแววตาแปลกประหลาด,ไม่มีเหตุผลเลย,เขาไปเป็นศัตรูคู่แค้นกับหมี่เทียนเวลาใหนกัน?
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,จงซานมั่นใจว่าไม่เคยล่วงเกินเจ้า,ข้าไปเป็นศัตรูคู่แค้นเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่,ปราชญ์เทพที่เป็นต้นแบบให้กับคนทั่วหล้า,ทุกๆคำควรจะมาจากความจริง,ใต้สวรรค์แห่งนี้,ข้าและเทียนโจวจื่อ,แม้แต่หยิงเห่า,คนทั่วหล้ารับรู้ว่ามีความแค้นกัน,การที่พวกเขามาหาเรื่องข้าก็นับเป็นเรื่องธรรมดา,ส่วนเจ้าปราชญ์เทพหมี่เทียนมาหาเรื่องข้าด้วยสาเหตุใด?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
เทียนโจวจื่อและหยิงเห่า,จงซานที่เรียกนามพวกเขาโดยตรง,ส่วนหมี่เทียนกับเรียกปราชญ์เทพหมี่เทียน,ดูเหมือนว่าจงซานจะไม่ต้องการยั่วยุปราชญ์เทพหมี่เทียนนั่นเอง.
ไม่เพียงแค่จงซานที่สงสัย,แทบทุกคนก็จ้องมองไปยังหมี่เทียนด้วยความสงสัยเช่นกัน.
หมี่เทียนที่หันหน้าเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงซาน,"บางครั้ง,การหยั่งรู้ก็นับว่าเป็นเรื่องสำคัญ,ด้านรูปธรรมเจ้าไม่ได้สร้างความแค้นใดๆกับข้า,แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าไม่เกี่ยวอะไร,เพราะว่าเจ้านั่นไร้พลัง,มีหลายต่อหลายครั้งครั้งที่เจ้านั้นมีกรรมเกี่ยวพันธ์กับข้าหลายครั้ง,เหม่ย,หวัง,เหลียง,ต้าฉิน,ทวีปซือต้าปู่,เหตุการณ์มากมายที่สำคัญที่เกิดขึ้นนั้น,มีเจ้าเข้ามาเกี่ยวข้องตลอด,แม้นว่าจะไม่เกิดขึ้นโดยตรง,ทว่าก็มีส่วนเกี่ยวกับเจ้าแทบทุกครั้ง,ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะไม่ส่งผลกระทบอะไรกับข้า,ข้าที่สามารถก้าวมาถึงตรงนี้ได้,แม้แต่หงจวินยังล่วงหล่นจากสวรรค์,จนข้าได้รับตำแหน่งปราชญ์เทพคืน,การหยั่นรู้ของข้าไม่เคยพลาด,ดังนั้น,นี่จึงเป็นเหตุที่ตัวตนของเจ้าไม่ควรจะมีอยู่!"
สิ้นคำพูดสุดท้าย,จิตสังหารที่รุนแรงแผ่ออกไปยังตำหนักซ่างเฉิน,อากาศรอบๆที่เย็นลง,หากไม่เพราะยังมีม่านวาสนามังกรปกคลุมต้าเจิ้ง,ในเวลานี้ทุกคนก็กลายเป็นน้ำแข็งด้วยจิตสังหารที่รุนแรงในครั้งนี้.
จงซานที่เผยยิ้มแปลกๆ,เหตุผลที่น่าประหลาดใจ,จงซานไม่คิดจริงๆว่าหมี่เทียนจะกล่าวเหตุผลที่ไร้สาระขนาดนี้,ทว่าเหตุผลดังกล่าว,กับเพียงพอที่จะหลอกคนทั่วไปได้.
คำพูดของหมี่เทียนที่สรุปแล้วว่ามันคือโชคชะตา,เหมือนกับบางคนชั่วชีวิตไม่สามารถได้เห็นปราชญ์เทพได้,จงซานที่พบเห็นหมี่เทียน
6-7
ครั้ง,แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่มองเท่านั้น,ทว่ากลับกลายเป็นว่าเป็นชะตาซะอย่างงั้น,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก.
คำพูดที่กลับขาวเป็นดำ,บางที่คงเป็นเพราะว่าแข็งแกร่งกว่าก็เท่านั้น.
"ข้าเข้าใจ!"จงซานที่พยักหน้าด้วยเสียงเคร่งขรึม.
ในเวลานี้,จงซานดูเหมือนว่าจะไม่มีโชค,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่มาปรากฏตัวในเวลานี้,เผยตัวต้องการเป็นศัตรูกับเขาโดยตรง,ดังนั้นท่าทางของเขาก็ย่อมต่างไปกับก่อนหน้า.
จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศ,พลางถอนหายใจ.
"ต้าเจิ้งของข้า,นับว่ามีเกียรติยิ่งนัก,มีสามปราชญ์เทพและ
16 เซียนบรรพชนที่มาเยือน!"จงซานที่ถอนหายใจพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
จินเผิงจ้องมองจงซานอย่างงงวย,สามปราชญ์เทพเข้ารอบกรอบ,มีเหรอที่จะรอด?
ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีศาลเทวะใดที่ทรงเกียรติขนาดนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีสามปราชญ์เทพเข้าล้อมกรอบ?
ครั้งนี้คงรอดยาก.
กับการต้องตกตายในการต่อสู้,เซิ่งหวังที่ยังคงเผยยิ้ม,นี่คือวิถีของราชาจริงๆ.
ต้าเจิ้งที่ต้องพบกับมหันตภัยใหญ่,แม้แต่ประชาชน,ข้าราชบริพาร,ในเวลานี้,ยังเผยท่าทางห่อเหี่ยวเศร้าใจ,ความจริง,เซิ่งหวังแข็งแกร่งมาก,สร้างความอัศจรรย์ใจให้กับพวกเขานับครั้งไม่ถ้วน,ทว่าตอนนี้,สามปราชญ์เทพที่เข้าล้อม,ยังจะมีปาฏิหาริย์อีกรึ?
ทั่วหล้าภพหยาง,มีปราชญ์เทพเก้าคน,กับมาปรากฏที่นี่สามคนอย่างงั้นรึ?
เพียงไม่นาน,รอบๆมีผู้ฝึกตนสังเกตการณ์ที่กำลังซุ่มดูอยู่,ในเวลานี้พวกเขาแทบไม่เชื่อว่านี่เป็นความจริง.
"เซิ่งหวัง!"จินเผิงและคนอื่นๆที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจเช่นกัน.
อย่าว่าแต่สามปราชญ์เทพ,เพียงแค่ปราชญ์เทพคนเดียว,พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว! ต้าเจิ้งถึงคราล่มสลาย,พวกเขาจะทำอะไรได้?
จงซานที่จ้องมองกลุ่มผู้ฝึกตน,หลับตาลง,สูดหายใจลึก,"หลายเดือนก่อนก็ตื่นขึ้นมาแล้ว,ปัญหาก็มาจากพวกท่าน,โปรดออกมาแก้ไขด้วยตัวเอง!"
ขณะที่ทุกคนคิดว่าต้าเจิ้งคงไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว,จงซานที่กล่าวอะไรบางอย่างออกไป,ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นตื่นตกใจเล็กน้อย,จงซานหมายความว่าอย่างไร?
ปัญหาก็มาจากพวกท่าน,โปรดออกมาแก้ไขด้วยตัวเองรึ?
จงซานกล่าวถึงใคร?
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ตำหนักทิศใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทันใดนั้นเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น.
ภูเขาลูกหนึ่งที่สั่นอย่างรุนแรง,อาวุโสเทียนที่จ้องมองไปยังทิศทางดังกล่าว,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เทือกเขาที่แยกออกมาครึ่งหนึ่ง,จากนั้นตำหนักขนาดใหญ่ที่ผุดออกมา,ตำหนักสีทองที่สาดกระจายไปทุกทิศทุกทาง.
"เทือกเขาเทียนเซี่ย?"อี้เหยี่ยนขมวดคิ้วไปมา,ใบหน้าแววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจอยู่เหมือนกัน.
จินเผิงที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ใบหน้ากระตุกไปมา,ต้าเจิ้งยังมีคนอีกอย่างงั้นรึ?มีเรื่องที่แปลกประหลาดมาเท่าใดกัน?
เรื่องนี้,เป็นไพ่ลับในมือของจงซานอีกใบอย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น