Immortality Chapter 1141 Outside Cloud Soaring Heavenly Court
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1141 ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
Chapter 1141 Outside Cloud Soaring Heavenly
Court
凌霄天庭外
ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,อาณาจักรเฟิงจง.
ภายในป่าเขาบนเทือกเขาแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป,บนยอดเขา,มีซุ้มไม้สีแดงไม่ใหญ่นัก.
ที่ด้านในนั้นมีโต๊ะหยก,หยิงเห่าในชุดสีแดง,นั่งบนเก้าอี้พร้อมกับจิบชาเบาๆ,พร้อมกับชำเลืองมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่อยู่ไกลออกไป.
ที่ด้านหลังหยิงเห่านั้น,มีชายยืนอยู่ห้าคน.
"อาจารย์,เพียงแค่จัดการจงซาน,ต้องให้ท่านลงมือเลยรึ?
พวกเราห้าคน,ก็น่าจะเพียงพอแล้ว,อีกอย่างเขามีแค่ระดับเซียนโบราณเอง!"หนึ่งในพวกเขาที่ขมวดคิ้วเอ่ยออกมา.
"ความแค้นของเทียนกง,ข้าจะต้องล้างแค้นด้วยตัวเอง!
อีกอย่างเขายังเป็นคนที่แปลกประหลาด,ที่นี่เป็นรังของเขา,ที่แห่งนี้จะต้องมีอะไรผิดปกติน่าเกรงขามแน่นอน,หากให้พวกเจ้าลงมือ,อาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันอย่างแน่นอน.
"พวกเราที่เพิ่งยกระดับมาเป็นศาลเทวะเพียงไม่กี่ร้อยปีเท่านั้น,แม้แต่ถึงเวลานี้,พวกเราได้รับข้อมูลมาเล็กน้อย,ด้านในไม่ได้มียอดฝีมือมากมายนัก,มีเพียงแค่เทพอสูรที่ดูร้ายกาจ!"ศิษย์คนหนึ่งที่ไม่อยากยอมรับนัก.
"ข้อมูลอย่างงั้นรึ?
คราแรกข้ายังวิเคราะห์ผิดพลาด,ลำพังพวกเจ้านะรึ?"หยิงเห่าที่ส่ายหน้าไปมา.
"อาจารย์,ทำไมพวกเราไม่กำจัดต้าเจิ้งไปก่อนล่ะ,จากนั้นค่อยรอจัดการจงซาน?"อีกคนที่แสดงความเห็น.
"ศิษย์น้อง,กล่าวผิดแล้ว!"
"หืม?ศิษย์พี่ท่านหมายความว่าอย่างไร?"
"จงซานนั้นเจ้าเล่ห์จะตายไป,หากว่าเราทำเช่นนั้น,เมื่อต้าเจิ้งถูกทำลายสิ้น,จงซานยังจะกลับมางั้นรึ?
หากเป็นเช่นนั้น,ความแค้นของอาจารย์จะทำอย่างไร?"
"ศิษย์พี่ได้สั่งสอนแล้ว!"
"อาจารย์,ได้ยินมาว่าเทียนโจวจื่อกำลังไล่ตามจงซาน,ไม่ใช่ว่าถูกจัดการระหว่างทางแล้วรึ?"
หยิงเห่าที่ส่ายหน้าไปมากล่าวออกมาว่า,"เทียนโจวจื่อล่าตามเขา,ข้าไม่คิดว่าจะไล่ได้ทัน,จงซานนั้นเจ้าเล่ห์มาก,และยังมีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาช่วยเขาอีก,ก่อนหน้านี้คนกลุ่มหนึ่งได้มาถึงแล้ว,ช่างน่าเสียดายที่ไม่มีจงซาน,นอกจากนี้วาสนาบนท้องฟ้ายังไม่เปลี่ยน,จงซานยังปลอดภัย,เทียนโจวจื่อ?
ดูเหมือนว่าจะยังไม่สามารถจัดการจงซานได้!"
"อาจารย์เชาว์ปัญญายิ่ง,มารอคอยที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าเลย,เฝ้าตอไม้,ให้กระต่ายวิ่งมาชน,จงซานจะหลบไปใหนก็ไม่มีทางหนีแน่!"
หยิงเห่าที่ไม่กล่าวอะไร,ยังคงยกชาขึ้นจิบ,รอคอยอย่างอดทน.
-----------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ถ้ำร้อยสวรรค์!
"กรีดๆๆ ~~~~~~~~~~~~~~! ”
ภายในถ้ำร้อยสวรรค์,เสียงของเทียนหลิงเอ๋อที่หวีดดังด้วยความตกใจ.
จากนั้น,เทียนหลิงเอ๋อก็ต้องพบกับความประหลาดใจ,นางได้มาโผล่บนจานอักขระขนาดใหญ่,พื้นที่รอบๆที่ดูมืดมัว,มองเห็นไม่ชัด,ที่นี่ที่ใหน?
หรือเป็นดั่งที่จงซานกล่าว,ข้ากลับมาบ้านแล้ว?
ในเวลาเดียวกันนั้น,เทียนหลิงเอ่อก็พบว่าที่ด้านข้างแผ่นจานอักขระนั้นปรากฏหญิงสาวในชุดสีทอง,สตรีคนดังกล่าวจ้องมองมายังเทียนหลิงเอ๋อพลางเผยยิ้มบางๆให้.
"เจ้าคือ,จงซานบอกว่าเนียนโหยวโหยวอยู่ในถ้ำร้อยสวรรค์รอข้า,เจ้าคือเนี่ยนโหยวโหยวรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความอยากรู้.
แม้นว่านางจะค่อยข้างกระวนกระวายใจ,ทว่าทุกอย่างจงซานได้บอกกล่าวไว้แล้ว,ทำให้ภายในใจของนางสงบได้.
"ใช่แล้ว,เจี่ยเจี่ยนหลิงเอ๋อ,ข้าโหยวโหยว,ทว่าตอนนี้เจี่ยเจียหลิงเอ๋อสวมใส่เสื้อผ้าก่อนดีใหม?"เนี่ยนโหยวโหยวที่เผยยิ้มบางออกมา,ระหว่างที่กล่าวนั้นได้สงมอบเสื้อผ้าชุดหนึ่งให้กับนาง.
”~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนหลิงเอ๋อที่พบว่าตัวเองโล่งโจ้ง,เปลือยเปล่า,เสื้อฟ้าของนางที่ไม่มาด้วย,เวลานี้ทำให้ใบหน้าของนางแดงลามไปทั่ว.
"เจี่ยเจี่ยหลิงเอ๋อรีบสวมชุดเร็วเข้า,หงสาเพลิงและคนอื่นๆได้กลับมาเรียบร้อยแล้ว."เนี่ยนโหยวโหยวเอ่ย.
"อืม!"
"จงซานบอกข้าว่าให้เจี่ยเจียเดินทางไปภพหยินพร้อมกับข้าในทันที,สถานที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัย!"
---------------------------------------------------
หลังจากนั้นอีกหลายเดือน,บนทะเลของทวีปทิศเหนือ.
จงซานและจื่อหยางจิงหงที่บินข้ามทะเลไปด้วยกัน.
"วิชาช่วงชิงชะตาของตระกูลจื่อหยางนับว่าร้ายกาจจริงๆ,กลุ่มของเทียนโจวจื่อ,ถูกเจ้าหลอกซะราบคาบ!"จงซานที่กล่าวชื่นชม.
"นับว่าโชคดีเช่นกัน,ที่จริงผู้น้อยก็มีเรื่องไม่เข้าใจเช่นกัน,เทียนหลิงเอ๋อไม่ได้กลับไปต้าเจิ้งรึ?
ทำไมพวกเขาไม่สามารถสัมผัสได้? และยังถูกข้าหลอกอีก?
สิ่งของดังกล่าวที่พวกเขาหาอยู่ในมือของเซิ่งหวังจงอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"สิ่งนั้นไม่ได้อยู่ในมือข้า,ทว่ามันเกี่ยวกับความลับของต้าเจิ้งของข้า,หากเซียนเซิงจิงหงยินดีเก็บเป็นความรับ,ข้าก็ยินดีที่จะเล่าให้ฟังเช่นกัน."จงซานที่กล่าวหยั่งเชิง.
จื่อหยางจิงหงที่ยิ้มขมๆออกมา,"เซิ่งหวังจงไม่ต้องเล่าก็ได้."
"ช่างน่าเสียดายจริงๆ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เดินทางมาพร้อมกับเซิ่งหวังจงหลายปี,ผู้น้อยรู้สึกว่าวิถีราชาของเซิ่งหวังจงน่าเกรงขามมาก,หากไม่เพราะขัดขืนธรรมเนียมของบรรพชน,บางที่การชักชวนของเซิ่งหวังจงก็นับว่าน่าสนใจ,ทว่ากับคำสั่งของบรรพชนไม่สามารถละเลยได้,ต้องขออภัยจริงๆ!"จื่อหยางจิงหงฝืนยิ้มออกมา.
"หากวันใหนเปลี่ยนแปลง,ประตูของต้าเจิ้งก็เปิดต้อนรับตระกูลจื่อหยางตลอดเวลา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ขอบคุณ!"จื่อหยางจิงหงพยักหน้ารับ.
"อืม,เซียนเซิงจิงหง,จวนจะถึงต้าเจิ้งอีกไม่ไกลแล้ว,ทว่า,พวกเราจะต้องซ่อนตัวอีกครั้ง."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"นอกเหนือเทียนโจวจื่อที่ไล่ตามมาแล้ว,ที่ด้านหน้าของพวกเรานั้น,ยังมีปราชญ์เทพอีกคนรออยู่,ดังนั้นการกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวของข้านั้น,จึงจำเป็นต้องอาศัยวิชาช่วงชิงชะตาของท่าน."จงซานเอ่ย.
"ยังมีปราชญ์เทพอีกคนอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาอีกครั้ง.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้ยุแหย่สองปราชญ์เทพอย่างคาดไม่ถึง,หากเปลี่ยนเป็นราชวงศ์อื่น,ในเวลานี้คงหน้าตาขาวซีดไปแล้ว,ทว่าจงซานในเวลานี้กลับยังคงสุขุมใจเย็นอยู่.
สองปราชญ์เทพ?มีความแข็งแกร่งขนาดใหนกันถึงจะต้านได้! ศาลเทวะเล็กๆจะสามารถต้านทานได้หรือ?
--------------------------------------------------------------
ทวีปทิศเหนือฟากตะวันตก.
เทียนโจวจื่อและผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนกลุ่มหนึ่งที่ไปหยุดอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาในชุดสีแดงที่เป็นคนนำไล่ล่าจงซาน.
"หยุดทำไม?"เทียนโจวจื่อที่ท่าทางไม่สู้ดีนัก.
หลายปีมานี้,ไม่เพียงไม่เห็นแม้แต่ขนสักเส้นของจงซาน,สภาพจิตใจของเขาก็นับว่าย่ำแย่มาก.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาในชุดสีแดงจ้องมองไปยังเทียนโจวจื่อ,ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาอย่างขมขื่น,"พลาดแล้ว,ครั้งนี้,ดูเหมือนว่าพวกเราจะไล่ตามมาผิดทาง!"
”........................!”
เทียนโจวจื่อจ้องมองไปยังผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาชุดสีแดงและเซียนบรรพชนอีกสิบคน,แต่ละคนที่ใบหน้ามืดคลึ้ม,กี่ครั้งแล้ว?
พวกเขาที่คิดว่าจะพบจงซาน,นับตั้งแต่แดนเทวะซือเทียน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาจากทวีปเทียนมาช่วยอีก.
"ตระกูลจื่อหยาง? ชิ!"เทียนโจวจื่อแค่นเสียงด้วยความโกรธ.
จื่อหยานจิงหงรู้สึกว่าจงซานได้ลอบกล่าวเตือนเขาหลายหนระหว่างทาง,เกี่ยวกับเหตุผลต่างๆ,แม้นว่าจงซานจะไม่สามารถชักชวนพวกเขาเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ถึงแม้นว่าจื่อหยางจิงหงจะยอมรับปาก,ทว่าท้ายที่สุดก็ยังขัดขืนธรรมเนียมของบรรพชนไม่ได้,ทว่าจื่อหยางจิงหงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คิด,ถึงแม้นว่าจะไม่ได้รับปาก,ทว่าก็ถูกจงซานลากเข้ามาในวงแล้ว,เพราะว่าการช่วยจงซานด้วยคำของ่ายๆนี้,ที่จริงกับเป็นการล่วงเกินปราชญ์เทพเข้าให้แล้ว.
ตระกูลจื่อหยางและต้าเจิ้งได้มีก้อนกรรมที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้ตัว.
..........
"เอาล่ะ,ตอนนี้หาอีกครั้ง!"เทียนโจวจื่อเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"ปราชญ์เทพจู่,ในเวลานี้ดูแปลกประหลาดมาก,ข้าไม่สามารถค้นหาตราสวรรค์ได้อีกเลย!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
"ไม่สามารถหาได้? ไม่ใช่ว่าบัญชาสวรรค์อยู่ในมือของเจ้าอย่างงันรึ?"เทียนโจวจื่อเอ่ยถาม.
"ไร้ประโยชน์,ข้าไม่รู้สึกเลย,บางที
............!”
"บางทีอะไร?"
"บางทีเทียนหลิงจื่อได้นำตราสวรรค์เข้าไปในโลกใบเล็กแล้ว,พวกเราจึงไม่สามารถค้นหามันได้อีกครั้ง!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยใบหน้าขมขื่น.
”.............................!”
เทียนโจวจื่อและสิบเซียนบรรพชนถึงกับพูดไม่ออก.
"ภายในกลุ่มของจงซานพวกเขาไม่ใช่ปราชญ์เทพ,แล้วจะเข้าไปในโลกใบเล็กได้อย่างไร?"เซียนบรรพชนอีกคนเอ่ย.
"ข้าเองก็ไม่เข้าใจ! แต่ไม่สามารถสัมผัสได้แล้ว,หากไม่เข้าไปในโลกใบเล็ก,ก็อาจจะไปอยู่ในพื้นที่ไกลมากๆ,จนบัญชาสวรรค์ไม่สามารถมองเห็นได้."ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก,ความรู้สึกเวลานี้ไม่สู้ดีแม้แต่น้อย! ย่ำแย่จริงๆ.
"ปราชญ์เทพจู่,ข้าคิดว่าพวกเราควรจะกลับไปรายงานท่านประมุข!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเบาๆ.
"บัดซบ,ท่านประมุขต้องการผลลับ,ไม่เกี่ยงวิธี,เรื่องนี้ไม่สามารถผิดพลาดได้,กลับไปรายงานอะไร?ตอนนี้พวกเรามีแต่ต้องไปยังฐานที่มั่นจงซาน,ไปยังต้าเจิ้ง,ข้าไม่เชื่อว่าจงซานจะไม่กลับมา,นอกจากนี้,พวกเรายังมาถึงทวีปทิศเหนือแล้ว,แน่นอนจงซานต้องกลับมายังต้าเจิ้งแน่! ไป!"เทียนโจวจื่อที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
เทียนโจวจื่อ,พร้อมกับ 11 เซียนบรรพชน,ที่สามารถทำลายล้างกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งได้,เวลานี้กำลังมุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต้าเจิ้งแล้ว.
ทุกพื้นที่ที่พวกเขาข้ามผ่าน,หลายๆกลุ่มอิทธิพลถึงกับอกสั่นขวัญหาตัวสั่นงันงก.
เหล่ายอดฝีมือจำนวนมาก,กับการปรากฏตัวขึ้นมาเช่นนี้,ต้องกำลังเกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้นอย่างแน่นอน,หลายๆกลุ่มอิทธิพลที่ลอบตามไปสืบข่าว.
----------------------------------------------------------
"เซิ่งหวังจง,ถึงอาณาเขตเฟิงจงแล้ว!"จื่อหยางจิงหงที่เอ่ยตอบ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,จากนั้นแววตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นระมัดระวัง.
.......
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ด้านนอกห้องโถง.
เซียนเซิงเสี่ยวจิงที่รออยู่,จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยนที่อยู่ไกลออกไปกำลังก้าวเข้ามา.
"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน,มาแล้วรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวังมีคำสั่ง,เริ่มได้!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม!"
สุ่ยจิงพยักหน้ารับ,จากนั้นหนูในห้องโถงก็ถูกสังหารไปจำนวนหนึ่งในทันที.
ทันใดนั้น,ภายในเขตแดนเฟิงจง,ใกล้ๆกับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,หยกสัญญาณชีพที่แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ,ผู้ฝึกตนทุกคนที่เงยขึ้นไปมองท้องฟ้าพร้อมกัน,จากพื้นที่ไกลกัน,มีเหล่ายอดฝีมือจากหลากหลายที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า,บินตรงขึ้นไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,และมีอีกหลายคนเป็นจำนวนมากที่บินออกมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเช่นกัน,มีผู้คนมากมายที่สวมชุดที่โอ่อ่าหรูหราเป็นจำนวนมากเต็มท้องฟ้าไปหมด.
ที่ข้างๆสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,หยิงเห่าที่ยกชาขึ้นจิบ,จากนั้นก็หยุดลงในทันที.
"อาจารย์,จงซานกลับมาแล้วรึ?!"ศิษย์คนหนึ่งที่อุทานออกมา.
"มีคนมากมายที่กำลังบินเข้าออกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ศิษย์อีกคนที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"ศิษย์พี่,พวกเราต้องขวางคนเหล่านั้นเอาไว้,จงซานต้องฉวยโอกาสกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแน่."
"ขวาง,ขวางอย่างงั้นรึ? คนมากมายขนาดนี้,คนเหล่านี้ยังเป็นนิกายประจำชาติต้าเจิ้ง,วิหารต้าหมิง,พลังฝึกตนของพวกเขาสูงมาก,ยากที่จะขวางได้!"
"ส่งคนมากมายออกมาปกคลุมท้องฟ้า,จงซานชั่วร้ายนัก,คิดที่จะตบตาพวกเรา!"
"จงซานเจ้าเล่ห์นัก!"
หยิงเห่าที่หลับตา,ภายในใจที่สั่นไหวขึ้นๆลงๆ,เขาที่คอยจงซานมาเป็นเวลานาน,หวังที่จะออกไปปิดทางจงซาน,ไม่คิดเลยว่าจงซานจะส่งผู้ฝึกตนจำนวนมากเดินทางเข้าออกเต็มท้องฟ้า,จงซานมีแผนการที่ชั่วร้ายนัก.
"ฟรึบ!"หยิงเห่าที่ลุกขึ้นในทันที.
"อาจารย์?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังหยิงเห่า.
"ทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับข้า!"หยิงเห่าแค่นเสียงเย็นชา.
Chapter 1141 Outside Cloud Soaring Heavenly
Court
凌霄天庭外
ด้านนอกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,อาณาจักรเฟิงจง.
ภายในป่าเขาบนเทือกเขาแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป,บนยอดเขา,มีซุ้มไม้สีแดงไม่ใหญ่นัก.
ที่ด้านในนั้นมีโต๊ะหยก,หยิงเห่าในชุดสีแดง,นั่งบนเก้าอี้พร้อมกับจิบชาเบาๆ,พร้อมกับชำเลืองมองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่อยู่ไกลออกไป.
ที่ด้านหลังหยิงเห่านั้น,มีชายยืนอยู่ห้าคน.
"อาจารย์,เพียงแค่จัดการจงซาน,ต้องให้ท่านลงมือเลยรึ?
พวกเราห้าคน,ก็น่าจะเพียงพอแล้ว,อีกอย่างเขามีแค่ระดับเซียนโบราณเอง!"หนึ่งในพวกเขาที่ขมวดคิ้วเอ่ยออกมา.
"ความแค้นของเทียนกง,ข้าจะต้องล้างแค้นด้วยตัวเอง!
อีกอย่างเขายังเป็นคนที่แปลกประหลาด,ที่นี่เป็นรังของเขา,ที่แห่งนี้จะต้องมีอะไรผิดปกติน่าเกรงขามแน่นอน,หากให้พวกเจ้าลงมือ,อาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันอย่างแน่นอน.
"พวกเราที่เพิ่งยกระดับมาเป็นศาลเทวะเพียงไม่กี่ร้อยปีเท่านั้น,แม้แต่ถึงเวลานี้,พวกเราได้รับข้อมูลมาเล็กน้อย,ด้านในไม่ได้มียอดฝีมือมากมายนัก,มีเพียงแค่เทพอสูรที่ดูร้ายกาจ!"ศิษย์คนหนึ่งที่ไม่อยากยอมรับนัก.
"ข้อมูลอย่างงั้นรึ?
คราแรกข้ายังวิเคราะห์ผิดพลาด,ลำพังพวกเจ้านะรึ?"หยิงเห่าที่ส่ายหน้าไปมา.
"อาจารย์,ทำไมพวกเราไม่กำจัดต้าเจิ้งไปก่อนล่ะ,จากนั้นค่อยรอจัดการจงซาน?"อีกคนที่แสดงความเห็น.
"ศิษย์น้อง,กล่าวผิดแล้ว!"
"หืม?ศิษย์พี่ท่านหมายความว่าอย่างไร?"
"จงซานนั้นเจ้าเล่ห์จะตายไป,หากว่าเราทำเช่นนั้น,เมื่อต้าเจิ้งถูกทำลายสิ้น,จงซานยังจะกลับมางั้นรึ?
หากเป็นเช่นนั้น,ความแค้นของอาจารย์จะทำอย่างไร?"
"ศิษย์พี่ได้สั่งสอนแล้ว!"
"อาจารย์,ได้ยินมาว่าเทียนโจวจื่อกำลังไล่ตามจงซาน,ไม่ใช่ว่าถูกจัดการระหว่างทางแล้วรึ?"
หยิงเห่าที่ส่ายหน้าไปมากล่าวออกมาว่า,"เทียนโจวจื่อล่าตามเขา,ข้าไม่คิดว่าจะไล่ได้ทัน,จงซานนั้นเจ้าเล่ห์มาก,และยังมีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาช่วยเขาอีก,ก่อนหน้านี้คนกลุ่มหนึ่งได้มาถึงแล้ว,ช่างน่าเสียดายที่ไม่มีจงซาน,นอกจากนี้วาสนาบนท้องฟ้ายังไม่เปลี่ยน,จงซานยังปลอดภัย,เทียนโจวจื่อ?
ดูเหมือนว่าจะยังไม่สามารถจัดการจงซานได้!"
"อาจารย์เชาว์ปัญญายิ่ง,มารอคอยที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าเลย,เฝ้าตอไม้,ให้กระต่ายวิ่งมาชน,จงซานจะหลบไปใหนก็ไม่มีทางหนีแน่!"
หยิงเห่าที่ไม่กล่าวอะไร,ยังคงยกชาขึ้นจิบ,รอคอยอย่างอดทน.
-----------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ถ้ำร้อยสวรรค์!
"กรีดๆๆ ~~~~~~~~~~~~~~! ”
ภายในถ้ำร้อยสวรรค์,เสียงของเทียนหลิงเอ๋อที่หวีดดังด้วยความตกใจ.
จากนั้น,เทียนหลิงเอ๋อก็ต้องพบกับความประหลาดใจ,นางได้มาโผล่บนจานอักขระขนาดใหญ่,พื้นที่รอบๆที่ดูมืดมัว,มองเห็นไม่ชัด,ที่นี่ที่ใหน?
หรือเป็นดั่งที่จงซานกล่าว,ข้ากลับมาบ้านแล้ว?
ในเวลาเดียวกันนั้น,เทียนหลิงเอ่อก็พบว่าที่ด้านข้างแผ่นจานอักขระนั้นปรากฏหญิงสาวในชุดสีทอง,สตรีคนดังกล่าวจ้องมองมายังเทียนหลิงเอ๋อพลางเผยยิ้มบางๆให้.
"เจ้าคือ,จงซานบอกว่าเนียนโหยวโหยวอยู่ในถ้ำร้อยสวรรค์รอข้า,เจ้าคือเนี่ยนโหยวโหยวรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความอยากรู้.
แม้นว่านางจะค่อยข้างกระวนกระวายใจ,ทว่าทุกอย่างจงซานได้บอกกล่าวไว้แล้ว,ทำให้ภายในใจของนางสงบได้.
"ใช่แล้ว,เจี่ยเจี่ยนหลิงเอ๋อ,ข้าโหยวโหยว,ทว่าตอนนี้เจี่ยเจียหลิงเอ๋อสวมใส่เสื้อผ้าก่อนดีใหม?"เนี่ยนโหยวโหยวที่เผยยิ้มบางออกมา,ระหว่างที่กล่าวนั้นได้สงมอบเสื้อผ้าชุดหนึ่งให้กับนาง.
”~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนหลิงเอ๋อที่พบว่าตัวเองโล่งโจ้ง,เปลือยเปล่า,เสื้อฟ้าของนางที่ไม่มาด้วย,เวลานี้ทำให้ใบหน้าของนางแดงลามไปทั่ว.
"เจี่ยเจี่ยหลิงเอ๋อรีบสวมชุดเร็วเข้า,หงสาเพลิงและคนอื่นๆได้กลับมาเรียบร้อยแล้ว."เนี่ยนโหยวโหยวเอ่ย.
"อืม!"
"จงซานบอกข้าว่าให้เจี่ยเจียเดินทางไปภพหยินพร้อมกับข้าในทันที,สถานที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัย!"
---------------------------------------------------
หลังจากนั้นอีกหลายเดือน,บนทะเลของทวีปทิศเหนือ.
จงซานและจื่อหยางจิงหงที่บินข้ามทะเลไปด้วยกัน.
"วิชาช่วงชิงชะตาของตระกูลจื่อหยางนับว่าร้ายกาจจริงๆ,กลุ่มของเทียนโจวจื่อ,ถูกเจ้าหลอกซะราบคาบ!"จงซานที่กล่าวชื่นชม.
"นับว่าโชคดีเช่นกัน,ที่จริงผู้น้อยก็มีเรื่องไม่เข้าใจเช่นกัน,เทียนหลิงเอ๋อไม่ได้กลับไปต้าเจิ้งรึ?
ทำไมพวกเขาไม่สามารถสัมผัสได้? และยังถูกข้าหลอกอีก?
สิ่งของดังกล่าวที่พวกเขาหาอยู่ในมือของเซิ่งหวังจงอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"สิ่งนั้นไม่ได้อยู่ในมือข้า,ทว่ามันเกี่ยวกับความลับของต้าเจิ้งของข้า,หากเซียนเซิงจิงหงยินดีเก็บเป็นความรับ,ข้าก็ยินดีที่จะเล่าให้ฟังเช่นกัน."จงซานที่กล่าวหยั่งเชิง.
จื่อหยางจิงหงที่ยิ้มขมๆออกมา,"เซิ่งหวังจงไม่ต้องเล่าก็ได้."
"ช่างน่าเสียดายจริงๆ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เดินทางมาพร้อมกับเซิ่งหวังจงหลายปี,ผู้น้อยรู้สึกว่าวิถีราชาของเซิ่งหวังจงน่าเกรงขามมาก,หากไม่เพราะขัดขืนธรรมเนียมของบรรพชน,บางที่การชักชวนของเซิ่งหวังจงก็นับว่าน่าสนใจ,ทว่ากับคำสั่งของบรรพชนไม่สามารถละเลยได้,ต้องขออภัยจริงๆ!"จื่อหยางจิงหงฝืนยิ้มออกมา.
"หากวันใหนเปลี่ยนแปลง,ประตูของต้าเจิ้งก็เปิดต้อนรับตระกูลจื่อหยางตลอดเวลา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ขอบคุณ!"จื่อหยางจิงหงพยักหน้ารับ.
"อืม,เซียนเซิงจิงหง,จวนจะถึงต้าเจิ้งอีกไม่ไกลแล้ว,ทว่า,พวกเราจะต้องซ่อนตัวอีกครั้ง."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
"นอกเหนือเทียนโจวจื่อที่ไล่ตามมาแล้ว,ที่ด้านหน้าของพวกเรานั้น,ยังมีปราชญ์เทพอีกคนรออยู่,ดังนั้นการกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวของข้านั้น,จึงจำเป็นต้องอาศัยวิชาช่วงชิงชะตาของท่าน."จงซานเอ่ย.
"ยังมีปราชญ์เทพอีกคนอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาอีกครั้ง.
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ได้ยุแหย่สองปราชญ์เทพอย่างคาดไม่ถึง,หากเปลี่ยนเป็นราชวงศ์อื่น,ในเวลานี้คงหน้าตาขาวซีดไปแล้ว,ทว่าจงซานในเวลานี้กลับยังคงสุขุมใจเย็นอยู่.
สองปราชญ์เทพ?มีความแข็งแกร่งขนาดใหนกันถึงจะต้านได้! ศาลเทวะเล็กๆจะสามารถต้านทานได้หรือ?
--------------------------------------------------------------
ทวีปทิศเหนือฟากตะวันตก.
เทียนโจวจื่อและผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนกลุ่มหนึ่งที่ไปหยุดอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาในชุดสีแดงที่เป็นคนนำไล่ล่าจงซาน.
"หยุดทำไม?"เทียนโจวจื่อที่ท่าทางไม่สู้ดีนัก.
หลายปีมานี้,ไม่เพียงไม่เห็นแม้แต่ขนสักเส้นของจงซาน,สภาพจิตใจของเขาก็นับว่าย่ำแย่มาก.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาในชุดสีแดงจ้องมองไปยังเทียนโจวจื่อ,ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาอย่างขมขื่น,"พลาดแล้ว,ครั้งนี้,ดูเหมือนว่าพวกเราจะไล่ตามมาผิดทาง!"
”........................!”
เทียนโจวจื่อจ้องมองไปยังผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาชุดสีแดงและเซียนบรรพชนอีกสิบคน,แต่ละคนที่ใบหน้ามืดคลึ้ม,กี่ครั้งแล้ว?
พวกเขาที่คิดว่าจะพบจงซาน,นับตั้งแต่แดนเทวะซือเทียน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาจากทวีปเทียนมาช่วยอีก.
"ตระกูลจื่อหยาง? ชิ!"เทียนโจวจื่อแค่นเสียงด้วยความโกรธ.
จื่อหยานจิงหงรู้สึกว่าจงซานได้ลอบกล่าวเตือนเขาหลายหนระหว่างทาง,เกี่ยวกับเหตุผลต่างๆ,แม้นว่าจงซานจะไม่สามารถชักชวนพวกเขาเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ถึงแม้นว่าจื่อหยางจิงหงจะยอมรับปาก,ทว่าท้ายที่สุดก็ยังขัดขืนธรรมเนียมของบรรพชนไม่ได้,ทว่าจื่อหยางจิงหงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คิด,ถึงแม้นว่าจะไม่ได้รับปาก,ทว่าก็ถูกจงซานลากเข้ามาในวงแล้ว,เพราะว่าการช่วยจงซานด้วยคำของ่ายๆนี้,ที่จริงกับเป็นการล่วงเกินปราชญ์เทพเข้าให้แล้ว.
ตระกูลจื่อหยางและต้าเจิ้งได้มีก้อนกรรมที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้ตัว.
..........
"เอาล่ะ,ตอนนี้หาอีกครั้ง!"เทียนโจวจื่อเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"ปราชญ์เทพจู่,ในเวลานี้ดูแปลกประหลาดมาก,ข้าไม่สามารถค้นหาตราสวรรค์ได้อีกเลย!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
"ไม่สามารถหาได้? ไม่ใช่ว่าบัญชาสวรรค์อยู่ในมือของเจ้าอย่างงันรึ?"เทียนโจวจื่อเอ่ยถาม.
"ไร้ประโยชน์,ข้าไม่รู้สึกเลย,บางที
............!”
"บางทีอะไร?"
"บางทีเทียนหลิงจื่อได้นำตราสวรรค์เข้าไปในโลกใบเล็กแล้ว,พวกเราจึงไม่สามารถค้นหามันได้อีกครั้ง!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เผยใบหน้าขมขื่น.
”.............................!”
เทียนโจวจื่อและสิบเซียนบรรพชนถึงกับพูดไม่ออก.
"ภายในกลุ่มของจงซานพวกเขาไม่ใช่ปราชญ์เทพ,แล้วจะเข้าไปในโลกใบเล็กได้อย่างไร?"เซียนบรรพชนอีกคนเอ่ย.
"ข้าเองก็ไม่เข้าใจ! แต่ไม่สามารถสัมผัสได้แล้ว,หากไม่เข้าไปในโลกใบเล็ก,ก็อาจจะไปอยู่ในพื้นที่ไกลมากๆ,จนบัญชาสวรรค์ไม่สามารถมองเห็นได้."ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก,ความรู้สึกเวลานี้ไม่สู้ดีแม้แต่น้อย! ย่ำแย่จริงๆ.
"ปราชญ์เทพจู่,ข้าคิดว่าพวกเราควรจะกลับไปรายงานท่านประมุข!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเบาๆ.
"บัดซบ,ท่านประมุขต้องการผลลับ,ไม่เกี่ยงวิธี,เรื่องนี้ไม่สามารถผิดพลาดได้,กลับไปรายงานอะไร?ตอนนี้พวกเรามีแต่ต้องไปยังฐานที่มั่นจงซาน,ไปยังต้าเจิ้ง,ข้าไม่เชื่อว่าจงซานจะไม่กลับมา,นอกจากนี้,พวกเรายังมาถึงทวีปทิศเหนือแล้ว,แน่นอนจงซานต้องกลับมายังต้าเจิ้งแน่! ไป!"เทียนโจวจื่อที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
เทียนโจวจื่อ,พร้อมกับ 11 เซียนบรรพชน,ที่สามารถทำลายล้างกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งได้,เวลานี้กำลังมุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต้าเจิ้งแล้ว.
ทุกพื้นที่ที่พวกเขาข้ามผ่าน,หลายๆกลุ่มอิทธิพลถึงกับอกสั่นขวัญหาตัวสั่นงันงก.
เหล่ายอดฝีมือจำนวนมาก,กับการปรากฏตัวขึ้นมาเช่นนี้,ต้องกำลังเกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้นอย่างแน่นอน,หลายๆกลุ่มอิทธิพลที่ลอบตามไปสืบข่าว.
----------------------------------------------------------
"เซิ่งหวังจง,ถึงอาณาเขตเฟิงจงแล้ว!"จื่อหยางจิงหงที่เอ่ยตอบ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,จากนั้นแววตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นระมัดระวัง.
.......
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ด้านนอกห้องโถง.
เซียนเซิงเสี่ยวจิงที่รออยู่,จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยนที่อยู่ไกลออกไปกำลังก้าวเข้ามา.
"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน,มาแล้วรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวังมีคำสั่ง,เริ่มได้!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม!"
สุ่ยจิงพยักหน้ารับ,จากนั้นหนูในห้องโถงก็ถูกสังหารไปจำนวนหนึ่งในทันที.
ทันใดนั้น,ภายในเขตแดนเฟิงจง,ใกล้ๆกับสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,หยกสัญญาณชีพที่แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ,ผู้ฝึกตนทุกคนที่เงยขึ้นไปมองท้องฟ้าพร้อมกัน,จากพื้นที่ไกลกัน,มีเหล่ายอดฝีมือจากหลากหลายที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า,บินตรงขึ้นไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,และมีอีกหลายคนเป็นจำนวนมากที่บินออกมาจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเช่นกัน,มีผู้คนมากมายที่สวมชุดที่โอ่อ่าหรูหราเป็นจำนวนมากเต็มท้องฟ้าไปหมด.
ที่ข้างๆสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,หยิงเห่าที่ยกชาขึ้นจิบ,จากนั้นก็หยุดลงในทันที.
"อาจารย์,จงซานกลับมาแล้วรึ?!"ศิษย์คนหนึ่งที่อุทานออกมา.
"มีคนมากมายที่กำลังบินเข้าออกสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ศิษย์อีกคนที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"ศิษย์พี่,พวกเราต้องขวางคนเหล่านั้นเอาไว้,จงซานต้องฉวยโอกาสกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแน่."
"ขวาง,ขวางอย่างงั้นรึ? คนมากมายขนาดนี้,คนเหล่านี้ยังเป็นนิกายประจำชาติต้าเจิ้ง,วิหารต้าหมิง,พลังฝึกตนของพวกเขาสูงมาก,ยากที่จะขวางได้!"
"ส่งคนมากมายออกมาปกคลุมท้องฟ้า,จงซานชั่วร้ายนัก,คิดที่จะตบตาพวกเรา!"
"จงซานเจ้าเล่ห์นัก!"
หยิงเห่าที่หลับตา,ภายในใจที่สั่นไหวขึ้นๆลงๆ,เขาที่คอยจงซานมาเป็นเวลานาน,หวังที่จะออกไปปิดทางจงซาน,ไม่คิดเลยว่าจงซานจะส่งผู้ฝึกตนจำนวนมากเดินทางเข้าออกเต็มท้องฟ้า,จงซานมีแผนการที่ชั่วร้ายนัก.
"ฟรึบ!"หยิงเห่าที่ลุกขึ้นในทันที.
"อาจารย์?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังหยิงเห่า.
"ทำลายสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวพร้อมกับข้า!"หยิงเห่าแค่นเสียงเย็นชา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น