Immortality Chapter 1139 Manages well your dog
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1139 ดูแลหมาของเจ้าให้ดี!
Chapter 1139 Manages well your dog
管好你的狗
ดูแลหมาของเจ้าให้ดี!
แดนเทพหมาป่า.
ที่ด้านนอกเขตแดนเทวะซือเทียน,หมาป่านับหมื่นที่แสดงความเคารพอยู่,บนท้องฟ้ากับปรากฏแขกผู้มาเยือนทั้ง
11 คนในทันทีเช่นกัน.
11
คนที่มาเยือนนั้นเผยแรงกดดันที่ไม่ธรรมดา,เพียงแค่มาถึงก็สร้างสนามวายุที่รุนแรง,พร้อมกับแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ.
เหล่าหมาป่าที่มีพลังฝึกตนต่ำ,ถึงกับพ่นโลหิตออกมาคำโต,แม้แต่หมดสติทันที.
นี่มัน?
unscrupulous?
ยอดฝีมือเผ่าหมาป่ามากมายที่คำรามออกมาเสียงดังสนั่น,ไม่สนว่าจะเป็นใครที่มาปรากฏตัว,เมื่อรุกเข้ามาในเขตแดนเทวะซือเทียน,เป็นศูนย์กลางของเผ่าหมาป่าเช่นนี้,เมื่อบรรพชนชรากลับคืนมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้ากำแหงต่อเผ่าหมาป่า?
ไร้ยางอายยิ่งนัก?
เผ่าหมาป่ามากมายที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที,ถึงแม้นว่าฝ่ายตรงข้ามจะแผ่แรงกดดันที่หนักหน่วงออกมาก็ตาม,ทว่าเผ่าหมาป่าก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
เพราะว่า,ในเวลานี้เผ่าหมาป่ามั่นใจในตัวบรรพชนชราเมื่อเก้าสิบล้านปีได้กลับมาแล้ว,พวกเขาไม่รู้สึกหวาดกลัวตราบเท่าที่มีจือจุ้นเผ่าหมาป่า,พวกเขาทรงพลัง,เต็มไปด้วยความกล้าหาญ.
แม้แต่เหล่าผู้ฝึกตนที่มีพลังฝึกตนต่ำไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้,แต่ก็ยังไม่ยอมจำนนต่อเหล่าผู้บุกรุกทั้ง
11ที่มาเยือน.
"ปราชญ์เทพ?"หมาป่าตนหนึ่งที่เห็นหนึ่งคนผู้นำที่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้.
นี่เป็นหนึ่งในเอกลักษณ์ของปราชญ์เทพนั่นเอง.
ที่ด้านหลังปราชญ์เทพสิบคน,เต็มไปด้วยความอหังการ,สายตาของพวกเขาที่เหยียดหยันคนทั่วหล้า,กลิ่นอายเช่นนี้มีเพียงระดับเซียนบรรพชนเท่านั้นถึงจะมีแรงกดดันวิญญาณมากขนาดนี้.
หนึ่งปราชญ์เทพ,สิบเซียนบรรพชน?
พวกเขาต้องการทำอะไร?
กำราบเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?
"โฮกกกก!"เหล่าหมาป่าที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เสียงคำรามดังกึกก้อง,ทำให้ 11
ยอดฝีมือบนอากาศจ้องมองด้วยความแปลกใจเล็กน้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าเผ่าหมาป่าจะกล้าท้าทายอำนาจตนอย่างงั้นรึ?
คนทั้งสิบเอ็ดที่หรี่ตามองเผ่าหมาป่าเล็กน้อย,สายตาของพวกมันที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
พวกเขาที่เพิ่มแรงกดดันที่รุนแรงแผ่ออกมา,เป็นการเตือนเหล่าหมาป่าที่มีระดับเพียงเซียนโบราณในทันที.
"โฮกกก!”
"โฮกกก!”
"โฮกกก!”
........................
............
......
ทั่วลานเวลานี้,เผ่าหมาป่าทั้งหมดคำรามเสียงดังสนั่นตัวแล้วตัวเล่า,ไม่ยินยอม,ปฏิเสธที่จะยอมรับ,ความโกรธเกรี้ยวหนักหน่วง,คำรามลั่น,เสียงที่ดังกึกก้องเต็มไปด้วยความโกรธ.
กลุ่มเซียนบรรพชนบนอากาศที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เผ่าหมาป่าเสียสติไปแล้ว?
พวกมันกล้าท้ายทายพวกเขาได้อย่างไร?
คิดจะต่อกรกับพวกเขา,สมองพวกมันมีปัญหาแล้ว,ทว่าตอนนี้กำลังคำรามออกมาด้วยความโกรธไม่หยุด,เป็นกลุ่มสิ่งมีชีวิตบัดซบสิ้นดี.
"โฮกกก!”
เสียงของเหล่าหมาป่าที่ดังกึกก้องมากขึ้นเรื่อยๆ,ด้านนอกแดนเทวะซือเทียนเวลานี้เต็มไปด้วยเสียงคำราม,เสียงข่มขู่ที่ดังขึ้นไปทั่วทุกสารทิศ,คำรามด้วยความโกรธใส่
11 ผู้ฝึกตนที่มาเยือนครานี้.
แรงกดดันจากเสียงคำรามที่อ่อนแอ,จากสิบ,เป็นร้อยเป็นพัน,เป็นหมื่น,เป็นแสน?
หมาป่าทั้งหมดคำรามออกมาแทบจะพร้อมๆกัน.
"พวกสัตว์ป่าที่โง่เขลา!"เสียงของเซียนบรรพชนในชุดสีเขียวแค่นเสียงเย็นชาออกมา.
"ใครกันที่เจ้าบอกกว่าเป็นสัตว์ป่า?"จากด้านในแดนเทวะซือเทียน,เซียนบรรพชนเพิ่งผุดออกมา,เป็นอาวุโสจื่อหร่าน.
อาวุโสจื่อหร่านที่จ้องมองออกมาด้วยเสียงเย็นชาจดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนที่ดูแคลนเผ่าหมาป่า,ใบหน้าที่ราวจะกินเลือดกินเนื้อ,เห็นจัดเจนว่าคำพูดนี้ดูแคลนเผ่าหมาป่าเป็นอย่างมาก,ถึงกับหาว่าเผ่าอสูรเป็นเหมือนกับสัตว์ป่า,ที่ไม่ต่างจากพวกปสุสัตว์,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ย่อมรู้สึกไม่ดี.
"เผ่าหมาป่า? แดนเทวะซือเทียน?
ชิ,ให้ตี้ซือเทียนมาพบข้า!"ปราชญ์เทพที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
ให้ตื่อซือเทียนมาพบข้า?
ท่าทางที่ยืนอยู่เหนือสุด,เต็มไปด้วยการกดขี่ทรงอำนาจของปราชญ์เทพ.
หากเป็นในอดีต,อาวุโสจื่อหร่านต้องระมัดระวังอย่างแน่นอน,เผ่าหมาป่าที่เป็นเพียงแดนเทวะ,ที่นี่,แม้ว่าไม่ต้องหวาดกลัวปราชญ์เทพ,ทว่าก็ไม่ยินดีที่จะล่วงเกินปราชญ์เทพเช่นกัน,เพราะตัวตนของเผ่าหมาป่านั้นยังไม่ได้ทรงพลังเพียงพอ.
หากแต่เวลานี้,บรรพชนหมาป่าที่ทรงพลังหวนคืนมาแล้ว,หากอาวุโสจื่อหรานยอมจำนน,ไม่ต้องบอกเลยว่าเผ่าหมาป่าตนอื่นๆเองคงยากที่จะยอมรับ,ต้องเต็มไปด้วยความดูแคลนเขาอย่างแน่นอน.
ปราชญ์เทพ,ปราชญ์เทพแล้วอย่างไร?
คิดจะมาข่มเหงเผ่าหมาป่าที่แดนเทวะ,และต้องการให้ข้าจำนนประจบสอพลออย่างงั้นรึ?
แม้นว่าอาวุโสจื่อหร่านจะสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่ของปราชญ์เทพได้,ทว่าก็ไม่คิดที่จะบินเข้าไปด้านในทันที,ทว่ายังคงจดจ้องมองด้วยความเย็นชาไปยังด้านหน้า,"เดิมที่คนของตระกูลเทียนมาหลายคน,คงจะนำมาโดยเทียนโจวจื่อ! จื่อหร่านได้เสียมารยาทแล้ว,ทว่า,ที่นี่คือแดนเทวะของเผ่าหมาป่า,ทุกท่านแสดงท่าทางข่มเหงเช่นนี้,ต้องการกำราบเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?"
เรื่องนี้นับว่าเป็นความผิดปรกติสำหรับเผ่าอสูรเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าเหล่าเซียนบรรพชนจะอหังการ,ทว่าก็ไม่ได้โง่,แน่นอนพวกเขาย่อมมองเห็นความผิดแปลกของเผ่าหมาป่า,แม้แต่ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,พวกเขายังไร้ซึ่งความหวาดกลัว,แปลกมาก,ไม่คิดว่าพวกเขาจะบ้าคลั่งขนาดนี้,พวกเขาคิดว่าตัวเองได้เปรียบ,ถึงกล้ากำแหงอย่างงั้นรึ?
"ให้ตี้ซือเทียนมาพบข้า!"เทียนโจวจื่อเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อาวุโสจื่อหร่านที่โบกมือเบาๆ,ผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่าที่บินเข้าไปในแดนเทวะซือเทียน,เพื่อรายงานตี้เสวียนชา,ทว่าอาวุโสจื่อหร่านยังคงยืนอยู่ด้านนอกและกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เผ่าหมาป่าของข้า,ตอนนี้ไม่มีตี้ซือเทียนแล้ว,ตอนนี้มีเพียงจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า! เทียนโจวจื่อ,เจ้าเดินทางมาเพื่ออะไร?
คิดว่าจะข่มเหงเผ่าหมาป่าพวกเราได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?"
กับคำพูดของจื่อหลานที่เอ่ยนามเทียนโจวจื่อราวกับสถานะของปราชญ์เทพไม่มีค่ายอะไรเลย,ราวกับกำลังพูดกับเพื่อเก่าเพื่อแก่อย่างน่าไม่อาย.
เทียนโจวจื่อที่จ้องมองอาวุโสจื่อหร่าน,เซียนบรรพชนอีกสิบคนเองก็จ้องมองอาวุโสจื่อหร่านด้วยแววตาไม่พอใจเช่นกัน.
"เจ้าเป็นตัวอะไร,กล้าพูดเช่นนี้กับปราชญ์เทพ,คิดว่าเผ่าหมาป่าเหนือล้ำไร้เทียมทานรึอย่างไร?"เซียนบรรพชนในชุดสีเขียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"สถานที่แห่งนี้คือแดนเทวะของเผ่าหมาป่า,ที่ศูนย์กลางของเผ่าหมาป่าของจ้า,เจ้าคิดมาสังหารคนของเผ่าหมาป่า,ขอถามพวกเจ้าคิดว่าข้าต้องยอมแต่โดยดีอย่างงั้นรึ?หากว่าที่นี่เป็นตระกูลเทียน,ข้าต้องการสังหารศิษย์ของพวกเจ้า,พวกเจ้าจะรู้สึกอย่างไร?
เผ่าหมาป่า,ไม่มีทางที่จะยอมให้ใครมากำแหงถึงถิ่น.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เผ่าหมาป่า? แดนเทวะ?
ถุยยยย,ตระกูลเทียนของข้าจะทำลายเผ่าหมาป่าง่ายยิ่งกว่าตัดเต้าหู้,กำแหงรึ?
กำแหงแล้วอย่างไร? เจ้าพวกสัตว์ป่าทั้งหลาย!"เซียนบรรพชนชุดสีเขียวกล่าวเหยียดหยัน.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~!”
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระเบิดบนอากาศดังสนั่นหวั่นไหว,ถูกโจมตีไปยังเซียนบรรพชนในชุดสีเขียว,ก่อนที่เขาจะผสานเทียนเต๋า,เพื่อป้องกันตัวเองซะอีก.
เหล่าเซียนบรรพชนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นระมัดระวังตัวเองในทันที,เพราะเมื่อสักครู่นี้เร็วมาก,เร็วจนไม่สามารถป้องกันได้ทัน,ส่งผลทำให้เซียนบรรพชนชุดเขียวถูกโจมตี,จนใบหน้าบิดเบี้ยวดำมืดอยู่ในเวลานี้.
ทุกคนที่สามารถเห็นแค่เพียงประกายแสงสีทองที่ปรากฏขึ้นในเสี้ยววินาที.
"พวกไร้มารยาท,สมควรได้รับ!"เสียงๆหนึ่งที่ดังออกมาจากด้านในแดนเทวะซือเทียน.
เสียงๆดังกล่าว,ทำให้เหล่าหมาป่ารู้สึกตื่นเต้น,แม้แต่อาวุโสจื่อหร่านที่โค้งให้ด้วยความเคารพ,แม้แต่รอคอยให้ร่างดังกล่าวออกมา.
เหล่าผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนที่ลอยอยู่จ้องมองดวงตาหดเกร็ง,จดจ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังทางเข้าแดนเทวะซือเทียน.
จากนั้น,ชายผมสีขาวที่ออกมาจากด้านใน,สวมชุดที่อลังการยิ่งใหญ่,ดวงตาที่ดุร้าย,บินออกมาช้าๆ,พร้อมกับเซียนบรรพชนของเผ่าหมาป่าสิบตน,แต่ละตนที่แสดงความเคารพต่อชายผมสีขาวเป็นอย่างมาก.
"คารวะ,จื่อจุ้น!"
"คารวะ,จื่อจุ้น!"
....................................
........................
............
กลุ่มของเผ่าหมาป่าที่ตื่นเต้นแสดงความเคารพออกมาพร้อมๆกัน.
ชายผมสีขาวก็คือตี้เสวียนชา,ผมสีขาวไม่ใช่แก่ชรา,ทว่าเป็นขนสีขาวที่เป็นเหมือนกับขนของเขา,แววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,อหังการ,จดจ้องมองคนทั้ง
11 คนบนอากาศ,แม้แต่กดดันให้เซียนบรรพชนในชุดสีเขียวต้องใช้เทียนเต๋าออกมา.
สายตาของผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนชุดสีเขียวเต็มไปด้วยความเย็นชามืดคลึ้ม,เขาไม่สามารถที่จะเอ่ยออกมได้,แรงกดดันนี้มันทรงพลังกว้างใหญ่ไพศาลนัก.
"ตี้ซือเทียน?"เทียนโจวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่คือจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า,ตี้เสวียนชา!"อาวุโสจื่อหร่านที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาในทันที.
ตี้เสวียนชา? จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า? เทียนโจวจื่อจ้องมองตี้เสวียนชาด้วยความแปลกประหลาด,สายตาของตี้เสวียนชา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไร้ซึ่งความหวั่นเกรงขอบเขา,แม้แต่เผยท่าทางเกลียดชังออกมาด้วย! เพียงแค่เซียนบรรพชนกล้ามองเช่นนี้มายังเขาอย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชาจ้องมองอย่างลึกล้ำไปยังเทียนโจวจื่อ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเล็กน้อย,"ดูแลหมาของเจ้าให้ดี,อย่าปล่อยให้มาเพ่นพ่านในแดนเทพหมาป่า!"
ดูแลหมาของเจ้าให้ดี?,อย่าปล่อยให้มาเพ่นพ่านในแดนเทพหมาป่า?
เทียนโจวจื่อที่อยู่ด้านหน้าเหล่าเซียนบรรพชน,ถึงกับใบหน้ากระตุก,โดยเฉพาะเซียนบรรพชนในชุดสีเขียวที่ใช้เทียนเต๋าป้องกันตัวเอง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเรียกว่าหมา?
สารเลวบัดซบจริงๆ.
เหล่าเซียนบรรพชนที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิในความแข็งแรก่งของตัวเอง,ตระกูลเทียนที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่ยาวนาน,บางทีเพราะว่ากลุ่มหมาป่าที่กล้าพูดจาไร้ความเคารพกับปราชญ์เทพ,หรือเป็นเพราะว่ามีจื่อจุ้นตี้เสวียนชารึ?
ทว่าไม่คิดเลยว่าจะกล้าท้าทายกับตระกูลเทียน,จากทวีปเทียน!
ผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนทั้งสิบที่จ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยวไปยังตี้เสวียนชา.
ทว่าเทียนโจวจื่อ,เวลานี้จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังตี้เสวียนชา.
อย่าปล่อยให้มาเพ่นพ่านในแดนเทพหมาป่า?
ใต้สวรรค์แห่งนี้ใครบ้างที่กล้าพูดเช่นนี้กับตน? จื่อจุ้นเผ่าหมาป่ารึ?
คาดไม่ถึงเลยว่า! จะพูดจาใหญ่โตเช่นนี้.
หลายวันมานี้,ตี้เสวียนชาได้กำราบเผ่าหมาป่าทั้งหมด,สมาชิกเผ่าหมาป่าหลายล้านตนอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา,แน่นอนพวกมันยืนอยู่ข้างตี้เสวียนชาทั้งหมด.
เวลานี้เหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าที่เริ่มบินออกมาจากแดนเทวะซือเทียน,สายตาของพวกมันที่จองมองด้วยความดุร้ายไปยังผู้ฝึกตนทั้ง
11 คนบนอากาศ.
ต่อหน้าผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนเผ่าหมาป่า,แน่นอนย่อมมีปัญหาเล็กน้อย,ไม่มีใครกล้าลงมือง่ายๆแน่,นอกจากนี้ผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่านั้น,ต่อสู้สังหารอยู่ตลอดเวลา,การต่อสู้และจิตสังหารของพวกมันนั้นย่อมเป็นปัญหาอย่างแน่นอน.
ต่อหน้าศัตรูที่ไม่รู้จักกลัวความตาย,ไม่ถือว่าได้เปรียบแม้แต่น้อย.
เทียนโจวจื่อที่ได้แต่เงียบ,จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาเล็กน้อย,ภายในใจกลายเป็นระลอกคลื่น,หากแต่ไม่ได้ต้องการสร้างปัญหาในเวลานี้,เพราะไม่ใช่เวลาที่ดี,เขาเคยได้ข้อมูลบางอย่างมา,คนของต้าเจิ้งนั้นมีนามตี้เสวียนชาด้วย,แต่คงจะไม่ใช่ที่อยู่ต่อหน้าเขาแน่,บางทีคงจะแค่มีชื่อซ้ำกันเท่านั้น.
บรรพชนหมาป่าหวนคืนกลับมาเป็นจื่อจุ้นอย่างคาดไม่ถึง,ตี้เสวียนชาเวลานี้กำราบเผ่าหมาป่าทั้งหมด,แม้แต่เปลี่ยนกฎเกณฑ์ต่างๆของแดนเทวะซือเทียนไป.
ตี้เสวียนชา.
แม้นว่าตี้เสวียนชาจะไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายของเขาออกมา,ทว่าเทียนโจวจื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงแห่งการต่อสู้มากมายมหาศาล,ดวงตาคู่นั่น,เผยท่าทางดูแคลนแม้แต่ตัวเอง.
ความรู้สึกนี้,เทียนโจวจื่อสัมผัสได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่คุกคามเขา,เป็นประมุข,เทียนเต๋าจื่อ!
ในเวลานี้ตี้เสวียนชาเป็นใครมาจากใหนกัน?
ทำไมถึงได้มีกลิ่นอายที่ทรงพลังขนาดนี้?
เทียนโจวจื่อไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป,เพราะว่าไม่จำเป็นต้องกล่าว,แข็งแกร่ง,ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งแน่นอน,แม้นว่าปราชญ์เทพจะไม่อ่อนแอ,แต่ก็ไม่สามารถรับประกันจะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามได้.
เซียนบรรพชนที่อยู่ด้านหลังเทียนโจวจื่อเป็นคนเอ่ยปากออกมาก่อน,"ตี้เสวียนชา?
พวกเรามีเรื่องจะถาม,ไม่ได้มีความต้องการจะมาหาเรื่อง,เพียงตอบคำถามมาว่า,มีคนกลุ่มหนึ่งได้ผ่านที่นี่หรือไม่,ผู้นำมีนามว่าจงซานและเทียนหลิงเอ๋อ!"
ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังกลุ่มคนดังกล่าวบนอากาศ,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส,"ไม่ได้ยินคำพูดของข้าก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"
Chapter 1139 Manages well your dog
管好你的狗
ดูแลหมาของเจ้าให้ดี!
แดนเทพหมาป่า.
ที่ด้านนอกเขตแดนเทวะซือเทียน,หมาป่านับหมื่นที่แสดงความเคารพอยู่,บนท้องฟ้ากับปรากฏแขกผู้มาเยือนทั้ง
11 คนในทันทีเช่นกัน.
11
คนที่มาเยือนนั้นเผยแรงกดดันที่ไม่ธรรมดา,เพียงแค่มาถึงก็สร้างสนามวายุที่รุนแรง,พร้อมกับแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ.
เหล่าหมาป่าที่มีพลังฝึกตนต่ำ,ถึงกับพ่นโลหิตออกมาคำโต,แม้แต่หมดสติทันที.
นี่มัน?
unscrupulous?
ยอดฝีมือเผ่าหมาป่ามากมายที่คำรามออกมาเสียงดังสนั่น,ไม่สนว่าจะเป็นใครที่มาปรากฏตัว,เมื่อรุกเข้ามาในเขตแดนเทวะซือเทียน,เป็นศูนย์กลางของเผ่าหมาป่าเช่นนี้,เมื่อบรรพชนชรากลับคืนมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้ากำแหงต่อเผ่าหมาป่า?
ไร้ยางอายยิ่งนัก?
เผ่าหมาป่ามากมายที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที,ถึงแม้นว่าฝ่ายตรงข้ามจะแผ่แรงกดดันที่หนักหน่วงออกมาก็ตาม,ทว่าเผ่าหมาป่าก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
เพราะว่า,ในเวลานี้เผ่าหมาป่ามั่นใจในตัวบรรพชนชราเมื่อเก้าสิบล้านปีได้กลับมาแล้ว,พวกเขาไม่รู้สึกหวาดกลัวตราบเท่าที่มีจือจุ้นเผ่าหมาป่า,พวกเขาทรงพลัง,เต็มไปด้วยความกล้าหาญ.
แม้แต่เหล่าผู้ฝึกตนที่มีพลังฝึกตนต่ำไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้,แต่ก็ยังไม่ยอมจำนนต่อเหล่าผู้บุกรุกทั้ง
11ที่มาเยือน.
"ปราชญ์เทพ?"หมาป่าตนหนึ่งที่เห็นหนึ่งคนผู้นำที่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้.
นี่เป็นหนึ่งในเอกลักษณ์ของปราชญ์เทพนั่นเอง.
ที่ด้านหลังปราชญ์เทพสิบคน,เต็มไปด้วยความอหังการ,สายตาของพวกเขาที่เหยียดหยันคนทั่วหล้า,กลิ่นอายเช่นนี้มีเพียงระดับเซียนบรรพชนเท่านั้นถึงจะมีแรงกดดันวิญญาณมากขนาดนี้.
หนึ่งปราชญ์เทพ,สิบเซียนบรรพชน?
พวกเขาต้องการทำอะไร?
กำราบเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?
"โฮกกกก!"เหล่าหมาป่าที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เสียงคำรามดังกึกก้อง,ทำให้ 11
ยอดฝีมือบนอากาศจ้องมองด้วยความแปลกใจเล็กน้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าเผ่าหมาป่าจะกล้าท้าทายอำนาจตนอย่างงั้นรึ?
คนทั้งสิบเอ็ดที่หรี่ตามองเผ่าหมาป่าเล็กน้อย,สายตาของพวกมันที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
พวกเขาที่เพิ่มแรงกดดันที่รุนแรงแผ่ออกมา,เป็นการเตือนเหล่าหมาป่าที่มีระดับเพียงเซียนโบราณในทันที.
"โฮกกก!”
"โฮกกก!”
"โฮกกก!”
........................
............
......
ทั่วลานเวลานี้,เผ่าหมาป่าทั้งหมดคำรามเสียงดังสนั่นตัวแล้วตัวเล่า,ไม่ยินยอม,ปฏิเสธที่จะยอมรับ,ความโกรธเกรี้ยวหนักหน่วง,คำรามลั่น,เสียงที่ดังกึกก้องเต็มไปด้วยความโกรธ.
กลุ่มเซียนบรรพชนบนอากาศที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เผ่าหมาป่าเสียสติไปแล้ว?
พวกมันกล้าท้ายทายพวกเขาได้อย่างไร?
คิดจะต่อกรกับพวกเขา,สมองพวกมันมีปัญหาแล้ว,ทว่าตอนนี้กำลังคำรามออกมาด้วยความโกรธไม่หยุด,เป็นกลุ่มสิ่งมีชีวิตบัดซบสิ้นดี.
"โฮกกก!”
เสียงของเหล่าหมาป่าที่ดังกึกก้องมากขึ้นเรื่อยๆ,ด้านนอกแดนเทวะซือเทียนเวลานี้เต็มไปด้วยเสียงคำราม,เสียงข่มขู่ที่ดังขึ้นไปทั่วทุกสารทิศ,คำรามด้วยความโกรธใส่
11 ผู้ฝึกตนที่มาเยือนครานี้.
แรงกดดันจากเสียงคำรามที่อ่อนแอ,จากสิบ,เป็นร้อยเป็นพัน,เป็นหมื่น,เป็นแสน?
หมาป่าทั้งหมดคำรามออกมาแทบจะพร้อมๆกัน.
"พวกสัตว์ป่าที่โง่เขลา!"เสียงของเซียนบรรพชนในชุดสีเขียวแค่นเสียงเย็นชาออกมา.
"ใครกันที่เจ้าบอกกว่าเป็นสัตว์ป่า?"จากด้านในแดนเทวะซือเทียน,เซียนบรรพชนเพิ่งผุดออกมา,เป็นอาวุโสจื่อหร่าน.
อาวุโสจื่อหร่านที่จ้องมองออกมาด้วยเสียงเย็นชาจดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนที่ดูแคลนเผ่าหมาป่า,ใบหน้าที่ราวจะกินเลือดกินเนื้อ,เห็นจัดเจนว่าคำพูดนี้ดูแคลนเผ่าหมาป่าเป็นอย่างมาก,ถึงกับหาว่าเผ่าอสูรเป็นเหมือนกับสัตว์ป่า,ที่ไม่ต่างจากพวกปสุสัตว์,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ย่อมรู้สึกไม่ดี.
"เผ่าหมาป่า? แดนเทวะซือเทียน?
ชิ,ให้ตี้ซือเทียนมาพบข้า!"ปราชญ์เทพที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
ให้ตื่อซือเทียนมาพบข้า?
ท่าทางที่ยืนอยู่เหนือสุด,เต็มไปด้วยการกดขี่ทรงอำนาจของปราชญ์เทพ.
หากเป็นในอดีต,อาวุโสจื่อหร่านต้องระมัดระวังอย่างแน่นอน,เผ่าหมาป่าที่เป็นเพียงแดนเทวะ,ที่นี่,แม้ว่าไม่ต้องหวาดกลัวปราชญ์เทพ,ทว่าก็ไม่ยินดีที่จะล่วงเกินปราชญ์เทพเช่นกัน,เพราะตัวตนของเผ่าหมาป่านั้นยังไม่ได้ทรงพลังเพียงพอ.
หากแต่เวลานี้,บรรพชนหมาป่าที่ทรงพลังหวนคืนมาแล้ว,หากอาวุโสจื่อหรานยอมจำนน,ไม่ต้องบอกเลยว่าเผ่าหมาป่าตนอื่นๆเองคงยากที่จะยอมรับ,ต้องเต็มไปด้วยความดูแคลนเขาอย่างแน่นอน.
ปราชญ์เทพ,ปราชญ์เทพแล้วอย่างไร?
คิดจะมาข่มเหงเผ่าหมาป่าที่แดนเทวะ,และต้องการให้ข้าจำนนประจบสอพลออย่างงั้นรึ?
แม้นว่าอาวุโสจื่อหร่านจะสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่ของปราชญ์เทพได้,ทว่าก็ไม่คิดที่จะบินเข้าไปด้านในทันที,ทว่ายังคงจดจ้องมองด้วยความเย็นชาไปยังด้านหน้า,"เดิมที่คนของตระกูลเทียนมาหลายคน,คงจะนำมาโดยเทียนโจวจื่อ! จื่อหร่านได้เสียมารยาทแล้ว,ทว่า,ที่นี่คือแดนเทวะของเผ่าหมาป่า,ทุกท่านแสดงท่าทางข่มเหงเช่นนี้,ต้องการกำราบเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?"
เรื่องนี้นับว่าเป็นความผิดปรกติสำหรับเผ่าอสูรเป็นอย่างมาก.
แม้นว่าเหล่าเซียนบรรพชนจะอหังการ,ทว่าก็ไม่ได้โง่,แน่นอนพวกเขาย่อมมองเห็นความผิดแปลกของเผ่าหมาป่า,แม้แต่ปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,พวกเขายังไร้ซึ่งความหวาดกลัว,แปลกมาก,ไม่คิดว่าพวกเขาจะบ้าคลั่งขนาดนี้,พวกเขาคิดว่าตัวเองได้เปรียบ,ถึงกล้ากำแหงอย่างงั้นรึ?
"ให้ตี้ซือเทียนมาพบข้า!"เทียนโจวจื่อเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อาวุโสจื่อหร่านที่โบกมือเบาๆ,ผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่าที่บินเข้าไปในแดนเทวะซือเทียน,เพื่อรายงานตี้เสวียนชา,ทว่าอาวุโสจื่อหร่านยังคงยืนอยู่ด้านนอกและกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เผ่าหมาป่าของข้า,ตอนนี้ไม่มีตี้ซือเทียนแล้ว,ตอนนี้มีเพียงจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า! เทียนโจวจื่อ,เจ้าเดินทางมาเพื่ออะไร?
คิดว่าจะข่มเหงเผ่าหมาป่าพวกเราได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?"
กับคำพูดของจื่อหลานที่เอ่ยนามเทียนโจวจื่อราวกับสถานะของปราชญ์เทพไม่มีค่ายอะไรเลย,ราวกับกำลังพูดกับเพื่อเก่าเพื่อแก่อย่างน่าไม่อาย.
เทียนโจวจื่อที่จ้องมองอาวุโสจื่อหร่าน,เซียนบรรพชนอีกสิบคนเองก็จ้องมองอาวุโสจื่อหร่านด้วยแววตาไม่พอใจเช่นกัน.
"เจ้าเป็นตัวอะไร,กล้าพูดเช่นนี้กับปราชญ์เทพ,คิดว่าเผ่าหมาป่าเหนือล้ำไร้เทียมทานรึอย่างไร?"เซียนบรรพชนในชุดสีเขียวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"สถานที่แห่งนี้คือแดนเทวะของเผ่าหมาป่า,ที่ศูนย์กลางของเผ่าหมาป่าของจ้า,เจ้าคิดมาสังหารคนของเผ่าหมาป่า,ขอถามพวกเจ้าคิดว่าข้าต้องยอมแต่โดยดีอย่างงั้นรึ?หากว่าที่นี่เป็นตระกูลเทียน,ข้าต้องการสังหารศิษย์ของพวกเจ้า,พวกเจ้าจะรู้สึกอย่างไร?
เผ่าหมาป่า,ไม่มีทางที่จะยอมให้ใครมากำแหงถึงถิ่น.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เผ่าหมาป่า? แดนเทวะ?
ถุยยยย,ตระกูลเทียนของข้าจะทำลายเผ่าหมาป่าง่ายยิ่งกว่าตัดเต้าหู้,กำแหงรึ?
กำแหงแล้วอย่างไร? เจ้าพวกสัตว์ป่าทั้งหลาย!"เซียนบรรพชนชุดสีเขียวกล่าวเหยียดหยัน.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~!”
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระเบิดบนอากาศดังสนั่นหวั่นไหว,ถูกโจมตีไปยังเซียนบรรพชนในชุดสีเขียว,ก่อนที่เขาจะผสานเทียนเต๋า,เพื่อป้องกันตัวเองซะอีก.
เหล่าเซียนบรรพชนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นระมัดระวังตัวเองในทันที,เพราะเมื่อสักครู่นี้เร็วมาก,เร็วจนไม่สามารถป้องกันได้ทัน,ส่งผลทำให้เซียนบรรพชนชุดเขียวถูกโจมตี,จนใบหน้าบิดเบี้ยวดำมืดอยู่ในเวลานี้.
ทุกคนที่สามารถเห็นแค่เพียงประกายแสงสีทองที่ปรากฏขึ้นในเสี้ยววินาที.
"พวกไร้มารยาท,สมควรได้รับ!"เสียงๆหนึ่งที่ดังออกมาจากด้านในแดนเทวะซือเทียน.
เสียงๆดังกล่าว,ทำให้เหล่าหมาป่ารู้สึกตื่นเต้น,แม้แต่อาวุโสจื่อหร่านที่โค้งให้ด้วยความเคารพ,แม้แต่รอคอยให้ร่างดังกล่าวออกมา.
เหล่าผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนที่ลอยอยู่จ้องมองดวงตาหดเกร็ง,จดจ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังทางเข้าแดนเทวะซือเทียน.
จากนั้น,ชายผมสีขาวที่ออกมาจากด้านใน,สวมชุดที่อลังการยิ่งใหญ่,ดวงตาที่ดุร้าย,บินออกมาช้าๆ,พร้อมกับเซียนบรรพชนของเผ่าหมาป่าสิบตน,แต่ละตนที่แสดงความเคารพต่อชายผมสีขาวเป็นอย่างมาก.
"คารวะ,จื่อจุ้น!"
"คารวะ,จื่อจุ้น!"
....................................
........................
............
กลุ่มของเผ่าหมาป่าที่ตื่นเต้นแสดงความเคารพออกมาพร้อมๆกัน.
ชายผมสีขาวก็คือตี้เสวียนชา,ผมสีขาวไม่ใช่แก่ชรา,ทว่าเป็นขนสีขาวที่เป็นเหมือนกับขนของเขา,แววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,อหังการ,จดจ้องมองคนทั้ง
11 คนบนอากาศ,แม้แต่กดดันให้เซียนบรรพชนในชุดสีเขียวต้องใช้เทียนเต๋าออกมา.
สายตาของผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนชุดสีเขียวเต็มไปด้วยความเย็นชามืดคลึ้ม,เขาไม่สามารถที่จะเอ่ยออกมได้,แรงกดดันนี้มันทรงพลังกว้างใหญ่ไพศาลนัก.
"ตี้ซือเทียน?"เทียนโจวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่คือจื่อจุ้นเผ่าหมาป่า,ตี้เสวียนชา!"อาวุโสจื่อหร่านที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาในทันที.
ตี้เสวียนชา? จื่อจุ้นเผ่าหมาป่า? เทียนโจวจื่อจ้องมองตี้เสวียนชาด้วยความแปลกประหลาด,สายตาของตี้เสวียนชา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไร้ซึ่งความหวั่นเกรงขอบเขา,แม้แต่เผยท่าทางเกลียดชังออกมาด้วย! เพียงแค่เซียนบรรพชนกล้ามองเช่นนี้มายังเขาอย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชาจ้องมองอย่างลึกล้ำไปยังเทียนโจวจื่อ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเล็กน้อย,"ดูแลหมาของเจ้าให้ดี,อย่าปล่อยให้มาเพ่นพ่านในแดนเทพหมาป่า!"
ดูแลหมาของเจ้าให้ดี?,อย่าปล่อยให้มาเพ่นพ่านในแดนเทพหมาป่า?
เทียนโจวจื่อที่อยู่ด้านหน้าเหล่าเซียนบรรพชน,ถึงกับใบหน้ากระตุก,โดยเฉพาะเซียนบรรพชนในชุดสีเขียวที่ใช้เทียนเต๋าป้องกันตัวเอง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเรียกว่าหมา?
สารเลวบัดซบจริงๆ.
เหล่าเซียนบรรพชนที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิในความแข็งแรก่งของตัวเอง,ตระกูลเทียนที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่ยาวนาน,บางทีเพราะว่ากลุ่มหมาป่าที่กล้าพูดจาไร้ความเคารพกับปราชญ์เทพ,หรือเป็นเพราะว่ามีจื่อจุ้นตี้เสวียนชารึ?
ทว่าไม่คิดเลยว่าจะกล้าท้าทายกับตระกูลเทียน,จากทวีปเทียน!
ผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนทั้งสิบที่จ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยวไปยังตี้เสวียนชา.
ทว่าเทียนโจวจื่อ,เวลานี้จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังตี้เสวียนชา.
อย่าปล่อยให้มาเพ่นพ่านในแดนเทพหมาป่า?
ใต้สวรรค์แห่งนี้ใครบ้างที่กล้าพูดเช่นนี้กับตน? จื่อจุ้นเผ่าหมาป่ารึ?
คาดไม่ถึงเลยว่า! จะพูดจาใหญ่โตเช่นนี้.
หลายวันมานี้,ตี้เสวียนชาได้กำราบเผ่าหมาป่าทั้งหมด,สมาชิกเผ่าหมาป่าหลายล้านตนอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา,แน่นอนพวกมันยืนอยู่ข้างตี้เสวียนชาทั้งหมด.
เวลานี้เหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าที่เริ่มบินออกมาจากแดนเทวะซือเทียน,สายตาของพวกมันที่จองมองด้วยความดุร้ายไปยังผู้ฝึกตนทั้ง
11 คนบนอากาศ.
ต่อหน้าผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนเผ่าหมาป่า,แน่นอนย่อมมีปัญหาเล็กน้อย,ไม่มีใครกล้าลงมือง่ายๆแน่,นอกจากนี้ผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่านั้น,ต่อสู้สังหารอยู่ตลอดเวลา,การต่อสู้และจิตสังหารของพวกมันนั้นย่อมเป็นปัญหาอย่างแน่นอน.
ต่อหน้าศัตรูที่ไม่รู้จักกลัวความตาย,ไม่ถือว่าได้เปรียบแม้แต่น้อย.
เทียนโจวจื่อที่ได้แต่เงียบ,จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาเล็กน้อย,ภายในใจกลายเป็นระลอกคลื่น,หากแต่ไม่ได้ต้องการสร้างปัญหาในเวลานี้,เพราะไม่ใช่เวลาที่ดี,เขาเคยได้ข้อมูลบางอย่างมา,คนของต้าเจิ้งนั้นมีนามตี้เสวียนชาด้วย,แต่คงจะไม่ใช่ที่อยู่ต่อหน้าเขาแน่,บางทีคงจะแค่มีชื่อซ้ำกันเท่านั้น.
บรรพชนหมาป่าหวนคืนกลับมาเป็นจื่อจุ้นอย่างคาดไม่ถึง,ตี้เสวียนชาเวลานี้กำราบเผ่าหมาป่าทั้งหมด,แม้แต่เปลี่ยนกฎเกณฑ์ต่างๆของแดนเทวะซือเทียนไป.
ตี้เสวียนชา.
แม้นว่าตี้เสวียนชาจะไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายของเขาออกมา,ทว่าเทียนโจวจื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงแห่งการต่อสู้มากมายมหาศาล,ดวงตาคู่นั่น,เผยท่าทางดูแคลนแม้แต่ตัวเอง.
ความรู้สึกนี้,เทียนโจวจื่อสัมผัสได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่คุกคามเขา,เป็นประมุข,เทียนเต๋าจื่อ!
ในเวลานี้ตี้เสวียนชาเป็นใครมาจากใหนกัน?
ทำไมถึงได้มีกลิ่นอายที่ทรงพลังขนาดนี้?
เทียนโจวจื่อไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป,เพราะว่าไม่จำเป็นต้องกล่าว,แข็งแกร่ง,ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งแน่นอน,แม้นว่าปราชญ์เทพจะไม่อ่อนแอ,แต่ก็ไม่สามารถรับประกันจะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามได้.
เซียนบรรพชนที่อยู่ด้านหลังเทียนโจวจื่อเป็นคนเอ่ยปากออกมาก่อน,"ตี้เสวียนชา?
พวกเรามีเรื่องจะถาม,ไม่ได้มีความต้องการจะมาหาเรื่อง,เพียงตอบคำถามมาว่า,มีคนกลุ่มหนึ่งได้ผ่านที่นี่หรือไม่,ผู้นำมีนามว่าจงซานและเทียนหลิงเอ๋อ!"
ตี้เสวียนชาจ้องมองไปยังกลุ่มคนดังกล่าวบนอากาศ,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส,"ไม่ได้ยินคำพูดของข้าก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น