Immortality Chapter 1133 The Kai Tian three types, Heavenly Dao gathers soldier
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1133 แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,เทียนเต๋าเหอปิง.
Chapter 1133 The Kai Tian three types,
Heavenly Dao gathers soldier
开天三式,天道合兵
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,เทียนเต๋าเหอปิง.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนกินอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,หยิงเห่าย่อมโกรธเกรี้ยว,ทันทีที่เขารู้ว่ามันคือแปดหาง,แม้แต่หยิงเห่าที่สัมผัสได้ด้วยว่ามันถูกทำลายไปอย่างรวดเร็ว,เรื่องเช่นนี้จะให้หยิงเห่าไม่โกรธได้อย่างไร?
เทียนกง,อุปกรณ์ปราชญ์เทพหยิงเห่า,ที่ฟูมฟังมานานแสนนาน,แม้แต่ไม่ลังเลที่จะมอบทุกอย่างให้กับมัน,แม้แต่รอคอยโอกาสโชคครั้งใหญ่,เพื่อช่วงชิงลิขิตให้กับมัน,เป็นของสุดหวงของเขา,ทว่าเวลานี้กับถูกจงซานทำลายไปอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าที่คำรามลั่น,ไม่สนใจเหล่าเซียนบรรพชนแม้แต่น้อย,พุ่งเข้าหาจงซานในทันที.
กลิ่นอายที่น่าสะพรึงโถมทับลงมา,อำนาจที่เหลือล้นสวรรค์และปฐพี,ปราชญ์เทพผู้ทรงพลัง,กลิ่นอายของเขายากที่จะมีใครต้าน,เพียงแค่กลิ่นอายก็ทำลายสิ้นทุกสรรพสิ่งแล้ว,อำนาจที่เหนือล้ำเกินจะคาดการณ์.
เต้าเหรินถู,จินเผิงที่ไม่มีเวลา,สิบแปดเซียนบรรพชนเผ่าหมาป่าก็เช่นกัน,ตี้เสวียนชาเองก็ยังคงดื่มด่ำซึมซับกับลิขิตไร้รากฐานอยู่.
บนเกาะลอยฟ้าที่จงซานอยู่,เวลานี้กำลังโคลงเครงไปมาราวกับเรือเล็กในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่,กำลังส่ายอย่างรุนแรงจวนเจียนจะล่มสลาย.
บนเกาะลอยฟ้าที่จงซานยืนอยู่นั้น,คนที่มีพลังฝึกตนสูงสุดคือ,จงซาน,เซียนเซิงซือและอาวุโสเทียน,แต่กระนั้นก็อยู่ในระดับเซียนโบราณ.
เซียนโบราณและปราชญ์เทพ,ในสายตาของคนทั่วไป,ความแตกต่างนี้ไม่ต่างกับมดสามตนกับราชสีย์ที่กำลังโกรธเกรี้ยว,นี่คือหายนะอย่างแท้จริง!
"เซิ่งหวัง!"ที่ไกลออกไปจินเผิงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
เซียนบรรพชนย่อมเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว,ทว่าจะเทียบปราชญ์เทพได้อย่างงั้นรึ?แม้แต่จินเผิงยังเป็นไปไม่ได้.
หยิงเห่าที่พุ่งมาด้วยความเร็ว,แรงกดดันที่พวยพุ่งเพิ่มขึ้นหลายพันเท่า,แสงสีแดงที่ปกคลุมร่าง,อำนาจของต้าเต๋าที่เขย่าสวรรค์และปฐพีกำลังพุ่งเข้ามากุ่มของจงซานเพื่อกำจัดให้สิ้นซา,ฝ่ามืของหยิงเห่าที่ฟาดออกมา,หวังทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง,ห้วงมิติที่สั่นไหว,ก่อนที่จะปรากฏหลุมดำขึ้น,หลุมดำขนาดพันจั้งพร้อมกับฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ตรงมายังทิศทางของจงซาน.
เร็วมาก,ด้วยท่าทางร้อนรน,เทียนกงที่กำลังถูกทำลาย,เขาไม่คำนึกถึงสิ่งใดทั้งนั้น.
แววตาของาอาวุโสเทียนที่เผยท่าทางเศร้าใจ,ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว!
เทียนหลิงเอ๋อและเห่าเม่ยลี่ที่เผยความหวาดผวา,ใบหน้างามที่เผยท่าทางต้องการหลบออกไป,ทว่าแรงกดดันที่ใหญ่ยิ่งจนไม่สามารถขยับได้,ทำได้อย่างเดียวเพียงแค่ภาวนาไม่ให้ตกตายเท่านั้น!
หวังจิงเหวินที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เชื่อมั่นในตัวของจงซานอย่างสมบูรณ์.
ที่หน้าผากของเซียนเซิงซือที่เผยรอยแตกออกมา,พร้อมที่จะปลดปล่อยศพที่น่าเกรงขามออกมา.
จงซานที่ก้าวออกมาขวางหน้าทุกคนเอาไว้,ปกป้องแรงกดดันที่โถมทับมา,ฝ่ามือยักษ์ที่ฉีกห้วงมิติกำลังพุ่งเข้มมาบดขยี้ทุกอย่าง,นี่คือพลังโจมตีที่รุนแรงที่สุดที่จงซานต้องแบกรับ.
หนีเหรอ?
ไม่สามารถหนีไปใหนได้,มีคนสนิทที่เขาห่วงใยหลายคน,หากหนีไป,เมือฝ่ามือของหยิงเห่าโจมตีมา,ทุกคนต้องตกตายไป,ร่างกายและวิญญาณแตกสลาย,การโจมตีของหยิงเห่าในเวลานี้,ถึงแม้นว่าจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด,แต่สามารถทำลายเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน.
ไม่สามารถหนีได้,ไม่มีทางหนีอย่างแน่นอน,มีเพียงต้องรับการโจมตีนี้เท่านั้น!
จงซานรู้ดี,เพียงแค่ป้องกันการโจมตีนี้เอาไว้,ก็เพียงพอแล้ว.
ทว่าต่อหน้าปราชฃญ์เทพ,นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกหล้า.
แม้นว่าจะมีพลังฝึกตนห่างชั้นกัน,ทว่าจงซานก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เขาคือราชาผู้เป็นอัจฉริยะ,ต่อหน้าหายนะมากมาย,ด้วยจิตใจของราชา,ไม่เคยมีสิ่งใดสั่นคลอนได้.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในร่างกายของเขา,มังกรแท้คำรามลั่น,มังกรทองวาสนาของต้าเจ้ง,คำรามออกมาเสียงดัง,พร้อมกับยืมอำนาจของต้าเจิ้งเพิ่มพลังขึ้นในทันที.
ร่างกายที่ขยายขึ้นพร้อมบินออกไป!
วิชากายาเทพอสูรที่ถูกใช้งาน,กายาเทพอสูรขั้นที่เก้า! เพิ่มพลังขึ้นสิบเท่า.
เหล่าผู้ฝึกตนหมาป่ามากมายต่างก็จ้องมองจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจ,เพราะว่าจงซานต้องการช่วยตี้เสวียนชาทำให้นำหายนะจากปราชญ์เทพมาเยื่อน,คนของจงซานทั้งหมดจึงต้องได้รับความโหดร้ายในเวลานี้.
เหล่าหมาป่ามากมายที่คิดว่าจงซานต้องจบสิ้นแล้ว,ในเวลานี้จงซานจะรับมือหยิงเห่าได้อย่างไร,ไม่มีทางเป็นไปได้.
อาวุโสจื่อหร่านที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,ก่อนหน้านี้หลายร้อยปีที่เห็นจงซาน,เวลานี้เขาก้าวมาถึงระดับเซียนโบราณได้?
ทว่าตอนนี้ล่ะ? กำลังจะรับมือปราชญ์เทพ?
จงซานที่ก้าวออกไปด้านหน้า,ภายในร่างกายที่มีมังกรคำราม,พร้อมกับแสงสว่างจ้าระเบิดออกมาจากร่างในทันที,ร่างกายของเขาที่แข็งแกร่งขึ้น,แสงสีทองที่อาบๆไล้ไปทั่ว,แม้แต่ห้วงมิติรอบๆยังสั่นไหว.
พลังของเขาที่เทียบได้กับเซียนบรรพชนทั่วไป,ไม่มีทางเป็นคู่มือกับหยิงเห่า.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ยังไม่พอ,เหล่าหมาป่าที่เผยท่าทางเศร้าใจ,ทว่าในเวลานั้นที่ด้านหลังของจงซานปรากฏเมฆสีม่วงขึ้นทันที,ที่ใจกลางเมฆสีม่วงนั้น,แตกแยกออกเป็นทางขึ้น,บนเกาะลอยฟ้า.
ดวงตาสีม่วงขนาดใหญ่,ลืมขึ้นในทันที,ประกายแสงสีม่วงที่อาบไล้ไปทั่วเกราะ,ทำให้เกาะลอยฟ้าหยุดนิ่งอยู่กับที่.
"เนตรเทียนชู!"อาวุโสอวิ๋นที่เผยท่าทางตื่นตกใจ.
ความจริง,มันคือเนตรเทียนฟาซึ่งมีลักษณะเหมือนกับเนตรเทียนชู,ต่างกันแค่สีเท่านั้น,ทว่าพลังอำนาจนั้นยังเทียบกันไม่ได้.
แต่กระนั้น,อำนาจของเนตรเทียนฟ้านั้น,ก็สามารถทำให้หยิงเห่าสั่นไหวอย่างรุนแรง,ต้องไม่ลืมว่าปราชญ์เทพนั้นไม่สามารถขัดขืนเนตรเทียนชูได้,เนตรเทียนชูนั้นคือฝันร้ายที่ประทับติดแน่นในใจเหล่าปราชญ์เทพ.
เนตรเทียนฟ้า,ทำให้หยิงเห่าชะงัก,อย่างน้อยแรงกดดันของมันก็เทียนเนตรเทียนชูไม่ได้.
พริบตาเดียวที่หยิงเห่ากำลังตัดสินว่ามันคือเนตรเทียนชูหรือไม่,แม้นว่าจะไม่ใช่,ก็ทำให้เขาชะงักไปแล้ว.
การโจมตีของปราชญ์เทพที่ปล่อยออกมานั้น,จะไม่สลายหายไป,ทว่าพลังอำนาจที่เหลืออยู่ก็ทรงพลังพอที่จะเอาชีวิตเซียนบรรพชนทั่วไป,ซ้ำจงซานในเวลานี้ยังก้าวไปไม่ถึงระดับเซียนบรรพชน!
แม้นว่าพลังฝ่ามือจะลดลงบ้าง,ทว่าเขาก็ยังคงดูแคลนจงซาน.
เนตรเทียนฟานั้นใช้ปกป้องหลิงเอ๋อและคนของเขา,ทำให้จงซานสามารถลงมือได้อย่างเต็มที่.
จงซานที่ไม่คิดที่จะหลบหลีกใดๆ,แขนทั้งสองข้างที่ชูขึ้น,ก้าวไปด้านหน้าโก้งโค้งเป็นเหมือนดั่งคันศร,ดวงตาเบิกกว้าง,ร่างกายที่เต็มไปด้วยเส้นโลหิต.
ทว่าในเวลาเดียวกันขณะที่ฝ่ามือของหยิงเห่าพุ่งมานั้น,ที่ฝ่ามือของจงซานก็ปรากฏเทียนเต๋าขึ้นเช่นกัน.
"นั่นมัน?"จินเผิงที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เทียนไม,อำนาจเทียนไม,ในอดีตเซิ่งหวังเคยใช้มันชนะตัวเอง,ทว่าเซิ่งหวังยังคงอยู่ในระดับเซียนโบราณ,ยังไม่สามารถผสานเทียนเต๋าได้,แต่กระนั้นเทียนไมของเขาก็ยังนับว่าแข็งแกร่ง,สามารถที่จะจัดการตัวเองได้,ทว่าจะสามารถป้องกันฝ่ามือของปราชญ์เทพได้หรือไม่?
อำนาจเทียนไม,อาวุโสจื่อหร่านที่ใบหน้ากระตุก,เซียนโบราณ?
มีระดับเพียงแค่เซียนโบราณกับใช้เทียนเต๋าได้? เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่า,อาวุโสจื่อหร่านที่เผยท่าทางแปลกประหลาดขึ้นมาในทันที.
ทว่าความประหลาดใจของอาวุโสจื่อหร่านยังไม่จบ,ยังมีเรื่องที่เหลือเชื่อขึ้นอีก,กับภาพที่เห็นอาวุโสจื่อหร่านราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป.
ไม่ใช่แค่อาวุโสจื่อหร่าน,เซียนบรรพชนทั้งหมดก็จ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
สิ่งที่ปรากฏขึ้นด้านหลังของจงซานนั้นไม่ใช่แค่เทียนไมอย่างงั้นรึ?
มีเทียนเต๋าอื่นด้วย?
สอง,สิบ,หนึ่งร้อย?
หนึ่งร้อยเทียนเต๋า?
แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่ภาพเงา,ที่ดูจืดจาง,ทว่าแน่นอนว่ามันคือเทียนเต๋า,เทียนเต๋าหนึ่งร้อยเส้น?
มีมีทางที่เซียนบรรพชนใหนๆทำได้,จงซานผู้นี้,สามารถเรียกเทียนเต๋าร้อยเส้น?
เทียนเต๋าร้อยเส้นจริงๆรึ?
" แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,เทียนเต๋าเหอปิง.~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่คำรามลั่น,หนึ่งเทียนไหม,หนึ่งร้อยเทียนเต๋า,ถูกฟาดออกไปในทันที.
ฝ่ามือทั้งสองข้างของจงซาน,ปลดปล่อยฝ่ามือสะบั้นสวรรค์โจมตีไปยังทิศทางของฝ่ามือของหยิงเห่า,ร่างกายของจงซานสั่นสะท้าน.
อำนาจแยกสวรรค์กระบวนท่าที่สามของจงซาน,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว,หลุมดำขนาดใหญ่ที่ผุดขึ้น,สะบั้นอากาศ,ภายในหลุมดำปรากฏเป็นขวานที่ใหญ่ยักษ์สับออกไป.
จงซานที่ลงมือเต็มกำลัง,พลังทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่พุ่งตรงไปยังหยิงเห่า.
พลังทำลายล้าง,ภาพเงาขวานยักษ์ที่บดบี้ฉีกห้วงมิติ,ปะทะเข้ากับฝ่ามือของหยิงเห่าในที่สุด.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังสองสายที่เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง,เกิดเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักกว่าหมื่นลี้,และยังมีรอยแตกร้าวของห้วงมิติลามออกไปกว่าหนึ่งแสนลี้.
เสียงระเบิดที่รุนแรง,ปานฟ้าถลม,ถึงกับทำให้เผ่าหมาป่าเกือบทั้งหมดหูดับไปในทันที.
พลังอำนาจฝ่ามือสะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,ขวางฝ่ามือของหยิงเห่าเอาไว้ได้ในที่สุด,และยังกระแทกไปถึงร่างของหยิงเห่าด้วย.
หยิงเห่าที่ขวางการโจมตีถึงกับถอยห่างออกไปก้าวหนึ่ง,ก่อนที่จะยื่นนิ่งบนอากาศจดจ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,เพียงแค่มดปลวกแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
เซียนโบราณ,เพียงแค่เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าที่ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน,เพียงแค่มดตัวเล็กก่อนหน้านี้,ใครจะคิดเล่าว่าเป็นเพียงเปลือกนอก,ที่ซ่อนพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง?
แม้นว่านี่จะไม่ใช่การโจมตีสุดกำลัง,ทว่าก็เทียบกับพลังครึ่งหนึ่งของเขา,ด้วยพลังของปราชญ์เทพ,ไม่เพียงอาจต้าเต้าเท่านั้น,ยังมีพลังสนับสนุนจากสวรรค์และปฐพีอีกด้วย.
ทว่ามดตัวนั้นกลับทำลายมันลงได้อย่างงั้นรึ?
"เป็นไปไม่ได้!"
หยิงเห่าที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,นี่คือพลังของเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
แม้แต่ทำให้หยิงเห่าถอยออกมาหนึ่งเก้า,จงซานเองก็ถอยออกไปหนึ่งรอยลี้,เทียบกับแรงสะท้อนนั่นแล้ว,ดูจงซานจะลำบากไม่น้อย,ร่างกายที่สั่นไหว,กล้าเนื้อที่สั่นไปมา,เห็นชัดเจนว่าเขาได้ใช้พลังเกินขีดจำกัด,ทำให้ร่างกายของเขากำลังสั่นไปมา.
แขนทั้งสองข้างของจงซานที่สั่นไหว,ทว่าแววตานั้นยังเผยแววตาดุร้ายเย็นชา,ไม่ยินยอมการกดขี่ของหยิงเห่า.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,ยากที่จงซานจะเหวี่ยงได้อีกในวันนี้,ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,จินเผิง,เต้าเหรินถู,กับอีกสิบเซียนบรรพชนที่ออกมาขวางทางปกป้องจงซานเอาไว้,ทำให้เขาปลอดภัย.
ทว่าในเวลานี้ยอดฝีมือรอบๆที่กลายเป็นเงียบงัน.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาวุโสจื่อหร่าน,ในเวลานี้ดวงตาเบิกกว้างแทบถลนออกมา,มารดาเถอะนี่คือเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
จินเผิงถึงกับปาดเหงื่อ,ที่คิดว่าเนตรเทียนฟาคือไพไม้ตายสุดทายของจงซานแล้ว,ทว่ากลับมีอย่างอื่นอีก,เนตรเทียนฟาใช้มาปกป้องหวังจิงเหวินและคนอื่นเองอย่างงั้นรึ?
แล้วเซิ่งหวังยังซ่อนอะไรไว้อีก?
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สอง,และยังมีกระบวนท่าที่สามอีก?
เพียงแค่กระบวนท่าที่สองก็ทำให้จินเผิงสะดุ้งแล้ว,วันนี้ยังได้เห็นกระบวนท่าที่สาม,ทำให้เขาตื่นตะลึงพูดไม่ออกอีกแล้ว.
ฝ่ามือของหยิงเห่าที่มีอำนาจสวรรค์และปฐพี,โจมตีออกมาด้วยความโกรธ,ถึงจะเป็นเขาเพียงคนเดียว,หากไม่ตายก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนัก,ทว่าคาดไม่ถึงเซิ่งหวังรับเอาไว้ได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องเอ่ยถึงพลังฝึกตนของจงซานในเวลานี้,ทุกคนไม่เคยประเมินอยู่แล้ว,ว่ามือมือของปราชญ์เทพอ่อนด้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ,เป็นไปได้ด้วยรึ?
Chapter 1133 The Kai Tian three types,
Heavenly Dao gathers soldier
开天三式,天道合兵
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,เทียนเต๋าเหอปิง.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนกินอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,หยิงเห่าย่อมโกรธเกรี้ยว,ทันทีที่เขารู้ว่ามันคือแปดหาง,แม้แต่หยิงเห่าที่สัมผัสได้ด้วยว่ามันถูกทำลายไปอย่างรวดเร็ว,เรื่องเช่นนี้จะให้หยิงเห่าไม่โกรธได้อย่างไร?
เทียนกง,อุปกรณ์ปราชญ์เทพหยิงเห่า,ที่ฟูมฟังมานานแสนนาน,แม้แต่ไม่ลังเลที่จะมอบทุกอย่างให้กับมัน,แม้แต่รอคอยโอกาสโชคครั้งใหญ่,เพื่อช่วงชิงลิขิตให้กับมัน,เป็นของสุดหวงของเขา,ทว่าเวลานี้กับถูกจงซานทำลายไปอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าที่คำรามลั่น,ไม่สนใจเหล่าเซียนบรรพชนแม้แต่น้อย,พุ่งเข้าหาจงซานในทันที.
กลิ่นอายที่น่าสะพรึงโถมทับลงมา,อำนาจที่เหลือล้นสวรรค์และปฐพี,ปราชญ์เทพผู้ทรงพลัง,กลิ่นอายของเขายากที่จะมีใครต้าน,เพียงแค่กลิ่นอายก็ทำลายสิ้นทุกสรรพสิ่งแล้ว,อำนาจที่เหนือล้ำเกินจะคาดการณ์.
เต้าเหรินถู,จินเผิงที่ไม่มีเวลา,สิบแปดเซียนบรรพชนเผ่าหมาป่าก็เช่นกัน,ตี้เสวียนชาเองก็ยังคงดื่มด่ำซึมซับกับลิขิตไร้รากฐานอยู่.
บนเกาะลอยฟ้าที่จงซานอยู่,เวลานี้กำลังโคลงเครงไปมาราวกับเรือเล็กในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่,กำลังส่ายอย่างรุนแรงจวนเจียนจะล่มสลาย.
บนเกาะลอยฟ้าที่จงซานยืนอยู่นั้น,คนที่มีพลังฝึกตนสูงสุดคือ,จงซาน,เซียนเซิงซือและอาวุโสเทียน,แต่กระนั้นก็อยู่ในระดับเซียนโบราณ.
เซียนโบราณและปราชญ์เทพ,ในสายตาของคนทั่วไป,ความแตกต่างนี้ไม่ต่างกับมดสามตนกับราชสีย์ที่กำลังโกรธเกรี้ยว,นี่คือหายนะอย่างแท้จริง!
"เซิ่งหวัง!"ที่ไกลออกไปจินเผิงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
เซียนบรรพชนย่อมเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว,ทว่าจะเทียบปราชญ์เทพได้อย่างงั้นรึ?แม้แต่จินเผิงยังเป็นไปไม่ได้.
หยิงเห่าที่พุ่งมาด้วยความเร็ว,แรงกดดันที่พวยพุ่งเพิ่มขึ้นหลายพันเท่า,แสงสีแดงที่ปกคลุมร่าง,อำนาจของต้าเต๋าที่เขย่าสวรรค์และปฐพีกำลังพุ่งเข้ามากุ่มของจงซานเพื่อกำจัดให้สิ้นซา,ฝ่ามืของหยิงเห่าที่ฟาดออกมา,หวังทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง,ห้วงมิติที่สั่นไหว,ก่อนที่จะปรากฏหลุมดำขึ้น,หลุมดำขนาดพันจั้งพร้อมกับฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ตรงมายังทิศทางของจงซาน.
เร็วมาก,ด้วยท่าทางร้อนรน,เทียนกงที่กำลังถูกทำลาย,เขาไม่คำนึกถึงสิ่งใดทั้งนั้น.
แววตาของาอาวุโสเทียนที่เผยท่าทางเศร้าใจ,ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว!
เทียนหลิงเอ๋อและเห่าเม่ยลี่ที่เผยความหวาดผวา,ใบหน้างามที่เผยท่าทางต้องการหลบออกไป,ทว่าแรงกดดันที่ใหญ่ยิ่งจนไม่สามารถขยับได้,ทำได้อย่างเดียวเพียงแค่ภาวนาไม่ให้ตกตายเท่านั้น!
หวังจิงเหวินที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เชื่อมั่นในตัวของจงซานอย่างสมบูรณ์.
ที่หน้าผากของเซียนเซิงซือที่เผยรอยแตกออกมา,พร้อมที่จะปลดปล่อยศพที่น่าเกรงขามออกมา.
จงซานที่ก้าวออกมาขวางหน้าทุกคนเอาไว้,ปกป้องแรงกดดันที่โถมทับมา,ฝ่ามือยักษ์ที่ฉีกห้วงมิติกำลังพุ่งเข้มมาบดขยี้ทุกอย่าง,นี่คือพลังโจมตีที่รุนแรงที่สุดที่จงซานต้องแบกรับ.
หนีเหรอ?
ไม่สามารถหนีไปใหนได้,มีคนสนิทที่เขาห่วงใยหลายคน,หากหนีไป,เมือฝ่ามือของหยิงเห่าโจมตีมา,ทุกคนต้องตกตายไป,ร่างกายและวิญญาณแตกสลาย,การโจมตีของหยิงเห่าในเวลานี้,ถึงแม้นว่าจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด,แต่สามารถทำลายเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน.
ไม่สามารถหนีได้,ไม่มีทางหนีอย่างแน่นอน,มีเพียงต้องรับการโจมตีนี้เท่านั้น!
จงซานรู้ดี,เพียงแค่ป้องกันการโจมตีนี้เอาไว้,ก็เพียงพอแล้ว.
ทว่าต่อหน้าปราชฃญ์เทพ,นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกหล้า.
แม้นว่าจะมีพลังฝึกตนห่างชั้นกัน,ทว่าจงซานก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เขาคือราชาผู้เป็นอัจฉริยะ,ต่อหน้าหายนะมากมาย,ด้วยจิตใจของราชา,ไม่เคยมีสิ่งใดสั่นคลอนได้.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในร่างกายของเขา,มังกรแท้คำรามลั่น,มังกรทองวาสนาของต้าเจ้ง,คำรามออกมาเสียงดัง,พร้อมกับยืมอำนาจของต้าเจิ้งเพิ่มพลังขึ้นในทันที.
ร่างกายที่ขยายขึ้นพร้อมบินออกไป!
วิชากายาเทพอสูรที่ถูกใช้งาน,กายาเทพอสูรขั้นที่เก้า! เพิ่มพลังขึ้นสิบเท่า.
เหล่าผู้ฝึกตนหมาป่ามากมายต่างก็จ้องมองจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจ,เพราะว่าจงซานต้องการช่วยตี้เสวียนชาทำให้นำหายนะจากปราชญ์เทพมาเยื่อน,คนของจงซานทั้งหมดจึงต้องได้รับความโหดร้ายในเวลานี้.
เหล่าหมาป่ามากมายที่คิดว่าจงซานต้องจบสิ้นแล้ว,ในเวลานี้จงซานจะรับมือหยิงเห่าได้อย่างไร,ไม่มีทางเป็นไปได้.
อาวุโสจื่อหร่านที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,ก่อนหน้านี้หลายร้อยปีที่เห็นจงซาน,เวลานี้เขาก้าวมาถึงระดับเซียนโบราณได้?
ทว่าตอนนี้ล่ะ? กำลังจะรับมือปราชญ์เทพ?
จงซานที่ก้าวออกไปด้านหน้า,ภายในร่างกายที่มีมังกรคำราม,พร้อมกับแสงสว่างจ้าระเบิดออกมาจากร่างในทันที,ร่างกายของเขาที่แข็งแกร่งขึ้น,แสงสีทองที่อาบๆไล้ไปทั่ว,แม้แต่ห้วงมิติรอบๆยังสั่นไหว.
พลังของเขาที่เทียบได้กับเซียนบรรพชนทั่วไป,ไม่มีทางเป็นคู่มือกับหยิงเห่า.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ยังไม่พอ,เหล่าหมาป่าที่เผยท่าทางเศร้าใจ,ทว่าในเวลานั้นที่ด้านหลังของจงซานปรากฏเมฆสีม่วงขึ้นทันที,ที่ใจกลางเมฆสีม่วงนั้น,แตกแยกออกเป็นทางขึ้น,บนเกาะลอยฟ้า.
ดวงตาสีม่วงขนาดใหญ่,ลืมขึ้นในทันที,ประกายแสงสีม่วงที่อาบไล้ไปทั่วเกราะ,ทำให้เกาะลอยฟ้าหยุดนิ่งอยู่กับที่.
"เนตรเทียนชู!"อาวุโสอวิ๋นที่เผยท่าทางตื่นตกใจ.
ความจริง,มันคือเนตรเทียนฟาซึ่งมีลักษณะเหมือนกับเนตรเทียนชู,ต่างกันแค่สีเท่านั้น,ทว่าพลังอำนาจนั้นยังเทียบกันไม่ได้.
แต่กระนั้น,อำนาจของเนตรเทียนฟ้านั้น,ก็สามารถทำให้หยิงเห่าสั่นไหวอย่างรุนแรง,ต้องไม่ลืมว่าปราชญ์เทพนั้นไม่สามารถขัดขืนเนตรเทียนชูได้,เนตรเทียนชูนั้นคือฝันร้ายที่ประทับติดแน่นในใจเหล่าปราชญ์เทพ.
เนตรเทียนฟ้า,ทำให้หยิงเห่าชะงัก,อย่างน้อยแรงกดดันของมันก็เทียนเนตรเทียนชูไม่ได้.
พริบตาเดียวที่หยิงเห่ากำลังตัดสินว่ามันคือเนตรเทียนชูหรือไม่,แม้นว่าจะไม่ใช่,ก็ทำให้เขาชะงักไปแล้ว.
การโจมตีของปราชญ์เทพที่ปล่อยออกมานั้น,จะไม่สลายหายไป,ทว่าพลังอำนาจที่เหลืออยู่ก็ทรงพลังพอที่จะเอาชีวิตเซียนบรรพชนทั่วไป,ซ้ำจงซานในเวลานี้ยังก้าวไปไม่ถึงระดับเซียนบรรพชน!
แม้นว่าพลังฝ่ามือจะลดลงบ้าง,ทว่าเขาก็ยังคงดูแคลนจงซาน.
เนตรเทียนฟานั้นใช้ปกป้องหลิงเอ๋อและคนของเขา,ทำให้จงซานสามารถลงมือได้อย่างเต็มที่.
จงซานที่ไม่คิดที่จะหลบหลีกใดๆ,แขนทั้งสองข้างที่ชูขึ้น,ก้าวไปด้านหน้าโก้งโค้งเป็นเหมือนดั่งคันศร,ดวงตาเบิกกว้าง,ร่างกายที่เต็มไปด้วยเส้นโลหิต.
ทว่าในเวลาเดียวกันขณะที่ฝ่ามือของหยิงเห่าพุ่งมานั้น,ที่ฝ่ามือของจงซานก็ปรากฏเทียนเต๋าขึ้นเช่นกัน.
"นั่นมัน?"จินเผิงที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เทียนไม,อำนาจเทียนไม,ในอดีตเซิ่งหวังเคยใช้มันชนะตัวเอง,ทว่าเซิ่งหวังยังคงอยู่ในระดับเซียนโบราณ,ยังไม่สามารถผสานเทียนเต๋าได้,แต่กระนั้นเทียนไมของเขาก็ยังนับว่าแข็งแกร่ง,สามารถที่จะจัดการตัวเองได้,ทว่าจะสามารถป้องกันฝ่ามือของปราชญ์เทพได้หรือไม่?
อำนาจเทียนไม,อาวุโสจื่อหร่านที่ใบหน้ากระตุก,เซียนโบราณ?
มีระดับเพียงแค่เซียนโบราณกับใช้เทียนเต๋าได้? เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่า,อาวุโสจื่อหร่านที่เผยท่าทางแปลกประหลาดขึ้นมาในทันที.
ทว่าความประหลาดใจของอาวุโสจื่อหร่านยังไม่จบ,ยังมีเรื่องที่เหลือเชื่อขึ้นอีก,กับภาพที่เห็นอาวุโสจื่อหร่านราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป.
ไม่ใช่แค่อาวุโสจื่อหร่าน,เซียนบรรพชนทั้งหมดก็จ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
สิ่งที่ปรากฏขึ้นด้านหลังของจงซานนั้นไม่ใช่แค่เทียนไมอย่างงั้นรึ?
มีเทียนเต๋าอื่นด้วย?
สอง,สิบ,หนึ่งร้อย?
หนึ่งร้อยเทียนเต๋า?
แม้นว่าจะเป็นเพียงแค่ภาพเงา,ที่ดูจืดจาง,ทว่าแน่นอนว่ามันคือเทียนเต๋า,เทียนเต๋าหนึ่งร้อยเส้น?
มีมีทางที่เซียนบรรพชนใหนๆทำได้,จงซานผู้นี้,สามารถเรียกเทียนเต๋าร้อยเส้น?
เทียนเต๋าร้อยเส้นจริงๆรึ?
" แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,เทียนเต๋าเหอปิง.~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่คำรามลั่น,หนึ่งเทียนไหม,หนึ่งร้อยเทียนเต๋า,ถูกฟาดออกไปในทันที.
ฝ่ามือทั้งสองข้างของจงซาน,ปลดปล่อยฝ่ามือสะบั้นสวรรค์โจมตีไปยังทิศทางของฝ่ามือของหยิงเห่า,ร่างกายของจงซานสั่นสะท้าน.
อำนาจแยกสวรรค์กระบวนท่าที่สามของจงซาน,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว,หลุมดำขนาดใหญ่ที่ผุดขึ้น,สะบั้นอากาศ,ภายในหลุมดำปรากฏเป็นขวานที่ใหญ่ยักษ์สับออกไป.
จงซานที่ลงมือเต็มกำลัง,พลังทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่พุ่งตรงไปยังหยิงเห่า.
พลังทำลายล้าง,ภาพเงาขวานยักษ์ที่บดบี้ฉีกห้วงมิติ,ปะทะเข้ากับฝ่ามือของหยิงเห่าในที่สุด.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังสองสายที่เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง,เกิดเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักกว่าหมื่นลี้,และยังมีรอยแตกร้าวของห้วงมิติลามออกไปกว่าหนึ่งแสนลี้.
เสียงระเบิดที่รุนแรง,ปานฟ้าถลม,ถึงกับทำให้เผ่าหมาป่าเกือบทั้งหมดหูดับไปในทันที.
พลังอำนาจฝ่ามือสะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,ขวางฝ่ามือของหยิงเห่าเอาไว้ได้ในที่สุด,และยังกระแทกไปถึงร่างของหยิงเห่าด้วย.
หยิงเห่าที่ขวางการโจมตีถึงกับถอยห่างออกไปก้าวหนึ่ง,ก่อนที่จะยื่นนิ่งบนอากาศจดจ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,เพียงแค่มดปลวกแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
เซียนโบราณ,เพียงแค่เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าที่ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน,เพียงแค่มดตัวเล็กก่อนหน้านี้,ใครจะคิดเล่าว่าเป็นเพียงเปลือกนอก,ที่ซ่อนพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง?
แม้นว่านี่จะไม่ใช่การโจมตีสุดกำลัง,ทว่าก็เทียบกับพลังครึ่งหนึ่งของเขา,ด้วยพลังของปราชญ์เทพ,ไม่เพียงอาจต้าเต้าเท่านั้น,ยังมีพลังสนับสนุนจากสวรรค์และปฐพีอีกด้วย.
ทว่ามดตัวนั้นกลับทำลายมันลงได้อย่างงั้นรึ?
"เป็นไปไม่ได้!"
หยิงเห่าที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,นี่คือพลังของเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
แม้แต่ทำให้หยิงเห่าถอยออกมาหนึ่งเก้า,จงซานเองก็ถอยออกไปหนึ่งรอยลี้,เทียบกับแรงสะท้อนนั่นแล้ว,ดูจงซานจะลำบากไม่น้อย,ร่างกายที่สั่นไหว,กล้าเนื้อที่สั่นไปมา,เห็นชัดเจนว่าเขาได้ใช้พลังเกินขีดจำกัด,ทำให้ร่างกายของเขากำลังสั่นไปมา.
แขนทั้งสองข้างของจงซานที่สั่นไหว,ทว่าแววตานั้นยังเผยแววตาดุร้ายเย็นชา,ไม่ยินยอมการกดขี่ของหยิงเห่า.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สาม,ยากที่จงซานจะเหวี่ยงได้อีกในวันนี้,ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,จินเผิง,เต้าเหรินถู,กับอีกสิบเซียนบรรพชนที่ออกมาขวางทางปกป้องจงซานเอาไว้,ทำให้เขาปลอดภัย.
ทว่าในเวลานี้ยอดฝีมือรอบๆที่กลายเป็นเงียบงัน.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาวุโสจื่อหร่าน,ในเวลานี้ดวงตาเบิกกว้างแทบถลนออกมา,มารดาเถอะนี่คือเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
จินเผิงถึงกับปาดเหงื่อ,ที่คิดว่าเนตรเทียนฟาคือไพไม้ตายสุดทายของจงซานแล้ว,ทว่ากลับมีอย่างอื่นอีก,เนตรเทียนฟาใช้มาปกป้องหวังจิงเหวินและคนอื่นเองอย่างงั้นรึ?
แล้วเซิ่งหวังยังซ่อนอะไรไว้อีก?
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่สอง,และยังมีกระบวนท่าที่สามอีก?
เพียงแค่กระบวนท่าที่สองก็ทำให้จินเผิงสะดุ้งแล้ว,วันนี้ยังได้เห็นกระบวนท่าที่สาม,ทำให้เขาตื่นตะลึงพูดไม่ออกอีกแล้ว.
ฝ่ามือของหยิงเห่าที่มีอำนาจสวรรค์และปฐพี,โจมตีออกมาด้วยความโกรธ,ถึงจะเป็นเขาเพียงคนเดียว,หากไม่ตายก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนัก,ทว่าคาดไม่ถึงเซิ่งหวังรับเอาไว้ได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องเอ่ยถึงพลังฝึกตนของจงซานในเวลานี้,ทุกคนไม่เคยประเมินอยู่แล้ว,ว่ามือมือของปราชญ์เทพอ่อนด้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ,เป็นไปได้ด้วยรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น