Immortality Chapter 1132 Going crazy Ying Huo
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1132 หยิงเห่าผู้บ้าคลั่ง.
Chapter 1132 Going crazy Ying Huo
发疯的荧惑
หยิงเห่าผู้บ้าคลั่ง.
เห็นตี้เสวียนชาที่เปลี่ยนเป็น,กับความเป็นมาของแดนเทวะซือเทียนที่มีอายุหลายสิบล้านปี,แน่นอนว่ามีบันทึกโบราณของพวกเขา,อาวุโสหลายคนของเผ่าหมาป่าต่างคาดเดาว่ามันต้องเป็นเรื่องจริง.
บรรพชนหมาป่าหวนคืนอย่างงั้นรึ?
ผู้ก่อตั้งแดนเทวะซือเทียน,นามตี้ซือเทียน,นี่คือผู้ปกครองคนแรก,เขาคือตี้ซือเทียน.
ตี้ซือเทียนนั้น,คือบรรพชนอัจฉริยะของเผ่าหมาป่าได้หวนคืนกลับมาแล้วรึ?
ผ่านมาแล้ว 90 ล้านปี,คาดไม่ถึงว่าจะกลับมา?
ไม่ต้องเอ่ยถึงสถานะของตี้ซือเทียน,ไม่ต้องกล่าวถึงยุคสมัยก่อน,เพียงเท่านี้ก็สร้างความตื่นตะลึงกับทุกคน?
มีอายุไขได้มากมายขนาดนั้นเลยอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้ตี้เสวียนชาความจริงได้เลือกใช้ชื่อใหม่ว่าตี้ซือเทียนแล้ว,นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน,ผู้ปกครองจะใช้นามตี้ซือเทียน.
"คารวะบรรพชนชรา!"อาวุโสเผ่าหมาป่าที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
"คารวะบรรพชนชรา!"เหล่าหมาป่าทั้งหมดที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพทุกๆตน.
ที่ไกลออกไปนั้น,ตี้เสวียนชาไม่สนใจใครแต่อย่างใด,ทว่าทันใดนั้นก็คำรามออกมาเสียงดังขึ้นท้องฟ้า.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ตี้เสวียนชาที่คำรามขึ้นบนท้องฟ้า,ทันใดนั้นท้องฟ้าเมฆที่บิดม้วนออกจากกัน,แดนเทพหมาป่าเกิดสนามพลังวายุที่หนักหน่วง,เสียงคำรามของตี้เสวียนชา,ไม่เกิดความผันผวนจากอภินิหาร,แต่กลับสามารถทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนแปลงได้.
ท้องฟ้าเปลี่ยนแปลง,จงซานที่อยู่ไกลออกมายังสัมผัสได้ถึงแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงนั่น.
จินเผิงที่จ้องมองออกไป,ด้วยแววตาไม่อยากเชื่อเช่นกัน,กลิ่นอายนี้,กลิ่นอายนี้มัน?
เมฆที่หนาแน่นบิดม้วน,ท้องฟ้าทั่วแดนเทพหมาป่า,พริบตาเดียวก็เปลี่ยนไปเป็นสีเหลือง,ฟ้าดินที่หยุดนิ่ง,เผยให้เห็นเทียนเต๋าทั้งหมด,สามพันเทียนเต๋าปรากฏออกมา.
เมฆสีเหลืองที่ปรากฏขึ้นตรงกลางนั้น,ปรากฏรอยแยกออกจากกัน,แรงกดดันมากมายไร้ที่สิ้นสุดโถมทับลงมา.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่อลังการ,แรงกดดันที่บดบี้กับทับทุกคน,จินเผิง,เต้าเหรินถูและเทียนหลิงเอ๋อและคนอื่นๆยังจำเป็นต้องคุกเข่าลง.
จงซานที่ปรากฏแท่นบูชาฟ้าดินขึ้น,แต่กระนั้นก็ยังทำให้ขนทั่วร่างลุกตั้งชัน.
แรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวนี้,แทบทุกคนในแดนเทพหมาป่าต้องคุกเข่าลง.
คนที่ไม่คุกเข่านั้น,มีเพียงสามคน.
จงซาน,หยิงเห่าและตี้เสวียนชา!
จงซานและหยิงเห่าที่ก้าวขึ้นไปบนแท่นบูชาฟ้าดิน,ทว่าตี้เสวียนชานั้นไม่,ทว่ากลับมีตำหนักเต๋าหลี่เทียนที่ปรากฏสนับสนุนเขา,สามารถต้านทานอำนาจดังกล่าวได้.
"ฟิ้ว!"บนท้องฟ้าเมฆสีเหลือที่แยกออกจากกัน.
แรงกดดันที่ราวกับจะชอนไชบดขยี้ไปถึงดวงวิญญาณที่ค่อยๆปรากฏขึ้น,ทุกคนจำเป็นต้องก้มหน้าลง,รวมทั้งจงซาน,หยิงเห่าและตี้เสวียนชา!
บนท้องฟ้าที่ค่อยๆปรากฏดวงตาดวงหนึ่งขึ้น,ดวงตาสีขาวดำสลับกัน,แผ่อำนาจฟ้าดินสยบทุกโลกหล้า,ตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุด,เนตรเทียนชู.
เสียงคำรามของตี้เสวียนชา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปลุกเร้าเรียกเนตรเทียนชูออกมาเลยรึ?
นี่มัน?
ภายในใจของจงซานภายในใจที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,เนตรเทียนชูคือสิ่งใด,จงซานรู้ตัวดี,ในโลกใบใหญ่คือตนที่ทรงพลังที่สุดยากที่ใครจะเทียบเคียง,คาดไม่ถึงเลยว่าตี้เสวียนชาจะเรียกออกมาได้.
ตี้เสวียนชาที่เงยหน้าขึ้นช้าๆ,จงซานเองก็เช่นกัน,แม้นว่าต้องต่อต้านกับแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่,ในอดีตหมี่เทียนที่ระเบิดแท่นบูชาฟ้าดินของตัวเองก็สามารถเรียกเนตรเทียนชูออกมาได้เช่นกัน,ทว่าจงซานล่ะ?
แม้นว่าจงซานจะไม่สามารถบอกได้อย่างแจ่มแจ้ง,แต่ก็รู้ดีว่าการที่เรียกเนตรเทียนชูออกมานั้นไม่ใช่ตี้เสวียนชา,ทว่าคือตี้ซือเทียน!
ทว่าเนตรเทียนชูที่ไม่สนใจรายระเอียดความเป็นไปของโลกหล้า,นี่ทำไม?
"เปรี้ยง!"
สวรรค์และปฐพีในเวลานี้,ปรากฏปราณสวีมากมายมารวมตัวกัน,ไม่ว่าจะเป็นวาสนา,กรรมวาสนา,ต่างถูกปราณสวีกดข่ม,จนกลายเป็นลิขิตรวมตัวกันมากมาย,ลิขิตที่พุ่งทะยานไปยังร่างของตี้เสวียนชา.
ตี้เสวียนชาที่ยื่นมือสองข้างขึ้น,ดวงตาหลับลงดื่มด่ำจากลิขิตที่มากมายทะลวงมาภายในร่างของตี้เสวียนชา,ร่างของตี้เสวียนชาที่ส่องประกายแสง,ส่องสว่างเจิดจรัสอย่างที่สุด.
ได้รับการประทาน?
เนตรเทียนชูประทานให้กับตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?
ทำไมถึงได้รับการประทานล่ะ?
จงซานไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,บนท้องฟ้าเนตรเทียนชูหลังจากประทานพร,ก็ค่อยๆหลับลง,จากนั้นก็หายไปในทันที,เมฆสีเหลืองที่ค่อยๆสลายหายไปเช่นกัน.
ที่เหลืออยู่มีเพียงปราณสวีมากมาย,ปราณสีที่กำลังผ่านกรรมวาสนาและวาสนาให้กลายเป็นลิขิต,ส่งต่อมายังร่างกายของตี้เสวียนชาไม่หยุดหย่อน.
ร่างของตี้เสวียนชาที่เริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ,เขาที่กำลังดื่มด่ำกับลิขิตที่หล่อเลี้ยงผสานเข้ามาในร่าง.
เนตรเทียนชูหายไปแล้ว,แรงกดดันพลานุภาพสยบกระชากขวัญค่อยๆหายไป,หลายๆคนที่ค่อยๆลุกขึ้นมาได้แล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่า,ที่จ้องมองตี้เสวียนชาด้วยความเคารพ,จดจ้องมองลิขิตที่กำลังไหลบ่าเข้ามาในร่างของตี้เสวียนชาไม่หยุดนิ่ง.
"นี่คือลิขิตไร้ฐาน!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อะไรคือลิขิตไร้รากฐาน?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าวออกมาด้วยความอยากรู้.
"ผู้คนมากมายที่ต่อสู้กันนั้น,ก็เพื่อแย่งชิงวาสนาและกรรมวาสนา,ทว่าไม่สามารถแย่งชิงลิขิตได้,ค่ายกลของลิขิต,นั้นปนเปื้อนด้วยวาสนาของราชวงศ์และผู้ถือครองคนก่อน,ทำให้ไม่สามารดูดซับได้,ทำได้เพียงแค่ทะลวงกรรมวาสนาและวาสนา,ให้แตกออก,ก่อนที่จะสร้างเป็นเมฆวาสนาหรือเมฆกรรมวาสนา,จากนั้นค่อยสร้างเป็นลิขิตของตัวเองอีกครั้ง,ลิขิตนั้นเป็นของบุคคลๆหนึ่ง,ถึงแม้นว่าจะแย่งชิงลิขิตของคนอื่นมาได้,แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนให้เป็นของตัวเองได้,ทว่าลิขิตไร้รากฐานนี้ต่างออกไป,วาสนาและกรรมวาสนานี้,เทียนชูได้ประทานต่อเทียนชู,เพื่อเปลี่ยนให้เป็นลิขิตของเขา,แต่ยอดฝีมือทั่วหล้าก็สามารถครอบครองแย่งชิงมาเป็นของตัวเองได้เช่นกัน."จงซานตอบ.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ไม่ไกลออกไป,ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นในทันที.
"ปราชญ์เทพหยิงเห่า,เจ้าต้องการทำอะไร?"เสียงคำรามที่ดั่งสนั่น.
ตี้เสวียนชาที่ยังคงดูดซับลิขิตอยู่,ไม่มีเวลาสนใจด้านนอก,หมาป่าขนสีทองปรากฏขึ้นปกป้องตี้เสวียนชาในทันที.
หมาป่าขนสีทองที่เผยสายตาที่เย็นชาออกมา,จดจ้องมองปราชญ์เทพหยิงเห่าที่อยู่ไกลออกไป.
ปราชญ์เทพหยิงเห่าจ้องมองตี้เสวียนชา,ราวกับว่าต้องการกลืนกินเขา.
"ตี้ซือเทียน,ไปให้พ้น!"หยิงเห่าที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ข้าไม่ใช่ตี้ซือเทียนอีกต่อไปแล้ว,บรรพชนก็คือตี้ซือเทียนที่แท้จริง,ในเวลานี้บรรพชนชรากลับมาแล้ว,กับเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่,ถึงเจ้าจะเป็นปราชญ์เทพก็ไม่สามารถรบหลู่บรรพชนชราได้!"หมาป่าขนสีทองที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
นามตี้ซือเทียนจากอดีต? มอบให้กับตี้เสวียนชา!
"ชิ!"หยิงเห่าที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ,ยื่นมือออกไป,ส่งแผ่นหยกกลมออกมา,เป็นแผ่นหยกที่ดูงดงามมีลวดลายมุมอักขระสีทิศ.
ปราชญ์เทพลงมือ,ใหนเลยยอดฝีมือเผ่าหมาป่าจะทนรับได้,กลุ่มยอดฝีมือเผ่าหมาป่าบินออกมาอย่างรวดเร็ว,ป้องกันปราชญ์เทพหยิงเห่าลงมือ.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังอำนาจของปราชญ์เทพ,แม้แต่คนที่จับจ้องมองไม่วางตายังมองไม่เห็น,พริบตาเดียวที่ห้วงมิติสั่นไหว,ก็ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่แล้ว.
ยอดฝีมือเผ่าหมาป่า 18
เซียนบรรพชน,ที่เข้าต้านหยิงเห่า.
เซียนบรรพชนไม่สามารถต่อกรกับปราชญ์เทพได้,ทว่าที่นี่คือแดนเทวะของเผ่าหมาป่า,เซียนบรรพชนเผ่าหมาป่ามีอยู่มากมาย.
18 ต่อหนึ่ง,ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้,ก็สร้างความเสียหายให้กับหยิงเห่าได้.
เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่าน,เข้าปะทะกับพลังของหยิงเห่า,เกิดเป็นหลุมดำขนาดยักษ์ปกป้องตี้เสวียนชาในทันที.
ทว่าเซียนบรรพชนหมาป่าไม่ได้โง่งม,สิบสองเซียนบรรพชนป้องกันการโจมตีของหยิงเห่า,ส่วนอีกหกคนที่คอยคุ้มกันตี้เสวียนชาอยู่ด้านหลัง.
ไม่ใช่เรื่องง่าย,หยิงเห่าที่ถูกผลักออกไปบนอวกาศ,หลุมดำที่เลื่อนไหลลากยาวห่างออกไปจากผืนปฐพี.
"ปราชญ์เทพ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกผลักออกไป?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางดูแคลน.
ทว่าเห่าเม่ยลี่ที่ดูแคลน,ไม่ไกลออกไป,ร่างๆหนึ่งก็กลับมาปรากฏขึ้นที่ไม่ไกลออกไปในทันที,เป็นหยิงเห่า.
ทุกคนที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมๆกัน,เข้าใจได้ในทันที,ปราชญ์เทพไม่ได้ถูกผลักขึ้นไปบนอวกาศ,ทว่าเป็นการจงใจล่อ
12 เซียนบรรพชนให้แตกออกไป.
"ปัง!"หมาป่าขนสีทองที่เข้าปะทะกับหยิงเห่าอีกครั้ง.
บนอวกาศ,12
เซียนบรรพชนเห็นชัดเจนว่าไม่สามารถกลับมาได้ทัน.
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,ลงมือ!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่บินออกไปเข้าร่วมวง,แปดเซียนบรรพชนเข้าต้านหยิงเห่า.
หยิงเห่าที่ลงมืออีกครั้ง,อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ถอยไม่ได้อีกแล้ว,ภายในใจของเขาไม่สนสิ่งใด,เพราะลิขิตไร้รากฐานบนศีรษะของตี้เสวียนชาที่ค่อยน้อยลงเรื่อยๆแล้ว.
"ตูมมมม!"
รอบๆร่างหยิงเห่าปรากฏต้าเต๋าสีดำระเบิดออกมาในทันที,เซียนบรรพชนทั้งแปดที่ยากจะต้านทานได้,จากนั้นเขาที่ปล่อยหยกวงกลมที่งดงามพุ่งตรงไปยังทิศทางของตี้เสวียนชา.
ที่มุมทั้งสี่ของเหรียญหยกนั้นปรากฏพลังสูบที่น่าสะพรึง,ถูกส่งออกไปปกคลุมร่างของตี้เสวียนชา,ด้วยพลังสูมหาศาล,ปราณสวีมากมายเริ่มสั่นไหว.
อุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ที่ทำให้เกาะที่อยู่รอบๆถึงกับระเบิดออกมาด้วยแรงกดดันที่ทรงพลัง.
หยิงเห่าที่ถูกแปดเซียนบรรพชนสะกดไว้,ทว่าของวิเศษของเขานั้นถูกปล่อยออกมาถูกส่งออกไปโจมตีตี้เสวียนชาแล้ว.
ตี้เสวียนชาที่หลับตาพริ้ม,ราวกับว่าไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกเลยแม้แต่น้อย.
หยิงเห่าบ้าคลั่งยิ่งนัก,เหล่าหมาป่าทุกตนที่คิดว่าเขาเสียสติไปแล้ว,เขาจะทำอะไร?
คิดที่จะทำลายล้างศูนย์รวมของเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?
อุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ทุกคนต่างรู้จัก,นี่คือเทียนกง.
อุปกรณ์ปราชญ์เทพของหยิงเห่า,เทียนกง,เป็นของวิเศษที่สูงศักดิ์นัก.
"บรรพชนชรา,ตื่นเร็วเข้า
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"สารเลว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
..............................
............
......
เสียงของเหล่าหมาป่าที่คำรามลั่น,ทว่าก็ไร้ซึ่งเวลาและพลังที่จะต้านทาน,ทว่าตี้เสวียนชากับไม่รู้สึกตัว.
เทียนกงที่กำลังขยายใหญ่ปิดท้องฟ้า,พุ่งตรงเข้าหาตี้เสวียนชาที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ซึ่งตี้เสวียนชากำลังจะถูกเทียนกงสูบไป,เป็นความตั้งใจของหยิงเห่า.
เหล่าผู้ฝึกตนหมาป่าที่ไม่สามารถทำอะไรได้,เพราะว่าเทียนกงกำลังจะกลืนกินตี้เสวียนชาแล้ว,ทว่าในเวลานั้นได้เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้น,เวลานี้ปรากฏอสุรกายแปดหางที่มีขนาดหมื่นลี้ปรากฏขึ้น.
อสุรกายแปดหาง,หางของมันที่สะบัดไปมา ทำให้ห่วงมิติสั่นไหวเป็นระลอก.
ปากที่กว้างใหญ่ไพศาลของมัน,พุ่งเข้ามาไล่ตามเทียนกงอย่างบ้าคลั่ง.
"สว๊วฟ!"
อสุรกายแปดหางที่กลืนกินเทียนกง,จากนั้นก็หายไปต่อหน้าต่อตาทุกคน.
ทุกคนที่อยู่รอบๆ"........................!”
หยิงเห่าที่หยุดต่อสู้ในทันที,เซียนบรรพชนเองก็หยุดด้วยเช่นกัน,เทียนกงก่อนหน้านี้หายไป,หยิงเห่าที่แทบกลายเป็นบ้าคลั่ง,แม้แต่เซียนบรรพชนทั้งแปด,ก็พบว่าปากที่ใหญ่โตนั้นปรากฏขึ้นและหายไปอย่างรวดเร็ว.
อุปกรณ์ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,พริบตาเดียวก็หายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
จริงหรือเท็จกัน?
"เทียนกง,เทียนกง!"หยิงเห่าที่ร้องออกมาด้วยความเศร้า,สัมผัสได้ว่าเทียนกงกำลังถูกทำลายไปอย่างรวดเร็ว.
พริบตาเดียวหลังจากนั้น,หยิงเห่าที่จ้องมองมายังจงซาน,ราวกับว่ารู้เป็นฝีมือจงซาน.
"สารเลว,เทียนกงเป็นของข้า."หยิงเห่าที่คำรามลั่น,ที่หนีออกจากวงล้อมเซียนบรรพชนทั้งแปด,พุ่งตรงมายังทิศทางของจงซาน.
ปราชญ์เทพที่โกรธเกรี้ยว,คำรามลั่นอย่างบ้าคลั่ง,พุ่งเข้ามาโจมตีจงซาน.
ผู้ฝึกตนหมาป่าที่เข้าใจได้ในทันที,รับรู้ว่าจงซานเป็นคนช่วยตี้เสวียนชา,ทว่าเหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าที่ต้องกาช่วย,ยังอยู่ห่างออกไป,
12
เซียนบรรพชนบนอวกาศที่เร่งรีบกับมา,ส่วนคนอื่นๆไม่มีเวลาแล้ว,จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เผยท่าทางร้อนรนขึ้น.
จงซานที่ต้องต้านรับหายนะของปราชญ์เทพที่กำลังบ้าคลั่ง!
Chapter 1132 Going crazy Ying Huo
发疯的荧惑
หยิงเห่าผู้บ้าคลั่ง.
เห็นตี้เสวียนชาที่เปลี่ยนเป็น,กับความเป็นมาของแดนเทวะซือเทียนที่มีอายุหลายสิบล้านปี,แน่นอนว่ามีบันทึกโบราณของพวกเขา,อาวุโสหลายคนของเผ่าหมาป่าต่างคาดเดาว่ามันต้องเป็นเรื่องจริง.
บรรพชนหมาป่าหวนคืนอย่างงั้นรึ?
ผู้ก่อตั้งแดนเทวะซือเทียน,นามตี้ซือเทียน,นี่คือผู้ปกครองคนแรก,เขาคือตี้ซือเทียน.
ตี้ซือเทียนนั้น,คือบรรพชนอัจฉริยะของเผ่าหมาป่าได้หวนคืนกลับมาแล้วรึ?
ผ่านมาแล้ว 90 ล้านปี,คาดไม่ถึงว่าจะกลับมา?
ไม่ต้องเอ่ยถึงสถานะของตี้ซือเทียน,ไม่ต้องกล่าวถึงยุคสมัยก่อน,เพียงเท่านี้ก็สร้างความตื่นตะลึงกับทุกคน?
มีอายุไขได้มากมายขนาดนั้นเลยอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้ตี้เสวียนชาความจริงได้เลือกใช้ชื่อใหม่ว่าตี้ซือเทียนแล้ว,นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน,ผู้ปกครองจะใช้นามตี้ซือเทียน.
"คารวะบรรพชนชรา!"อาวุโสเผ่าหมาป่าที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
"คารวะบรรพชนชรา!"เหล่าหมาป่าทั้งหมดที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพทุกๆตน.
ที่ไกลออกไปนั้น,ตี้เสวียนชาไม่สนใจใครแต่อย่างใด,ทว่าทันใดนั้นก็คำรามออกมาเสียงดังขึ้นท้องฟ้า.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ตี้เสวียนชาที่คำรามขึ้นบนท้องฟ้า,ทันใดนั้นท้องฟ้าเมฆที่บิดม้วนออกจากกัน,แดนเทพหมาป่าเกิดสนามพลังวายุที่หนักหน่วง,เสียงคำรามของตี้เสวียนชา,ไม่เกิดความผันผวนจากอภินิหาร,แต่กลับสามารถทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนแปลงได้.
ท้องฟ้าเปลี่ยนแปลง,จงซานที่อยู่ไกลออกมายังสัมผัสได้ถึงแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงนั่น.
จินเผิงที่จ้องมองออกไป,ด้วยแววตาไม่อยากเชื่อเช่นกัน,กลิ่นอายนี้,กลิ่นอายนี้มัน?
เมฆที่หนาแน่นบิดม้วน,ท้องฟ้าทั่วแดนเทพหมาป่า,พริบตาเดียวก็เปลี่ยนไปเป็นสีเหลือง,ฟ้าดินที่หยุดนิ่ง,เผยให้เห็นเทียนเต๋าทั้งหมด,สามพันเทียนเต๋าปรากฏออกมา.
เมฆสีเหลืองที่ปรากฏขึ้นตรงกลางนั้น,ปรากฏรอยแยกออกจากกัน,แรงกดดันมากมายไร้ที่สิ้นสุดโถมทับลงมา.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่อลังการ,แรงกดดันที่บดบี้กับทับทุกคน,จินเผิง,เต้าเหรินถูและเทียนหลิงเอ๋อและคนอื่นๆยังจำเป็นต้องคุกเข่าลง.
จงซานที่ปรากฏแท่นบูชาฟ้าดินขึ้น,แต่กระนั้นก็ยังทำให้ขนทั่วร่างลุกตั้งชัน.
แรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวนี้,แทบทุกคนในแดนเทพหมาป่าต้องคุกเข่าลง.
คนที่ไม่คุกเข่านั้น,มีเพียงสามคน.
จงซาน,หยิงเห่าและตี้เสวียนชา!
จงซานและหยิงเห่าที่ก้าวขึ้นไปบนแท่นบูชาฟ้าดิน,ทว่าตี้เสวียนชานั้นไม่,ทว่ากลับมีตำหนักเต๋าหลี่เทียนที่ปรากฏสนับสนุนเขา,สามารถต้านทานอำนาจดังกล่าวได้.
"ฟิ้ว!"บนท้องฟ้าเมฆสีเหลือที่แยกออกจากกัน.
แรงกดดันที่ราวกับจะชอนไชบดขยี้ไปถึงดวงวิญญาณที่ค่อยๆปรากฏขึ้น,ทุกคนจำเป็นต้องก้มหน้าลง,รวมทั้งจงซาน,หยิงเห่าและตี้เสวียนชา!
บนท้องฟ้าที่ค่อยๆปรากฏดวงตาดวงหนึ่งขึ้น,ดวงตาสีขาวดำสลับกัน,แผ่อำนาจฟ้าดินสยบทุกโลกหล้า,ตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุด,เนตรเทียนชู.
เสียงคำรามของตี้เสวียนชา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปลุกเร้าเรียกเนตรเทียนชูออกมาเลยรึ?
นี่มัน?
ภายในใจของจงซานภายในใจที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,เนตรเทียนชูคือสิ่งใด,จงซานรู้ตัวดี,ในโลกใบใหญ่คือตนที่ทรงพลังที่สุดยากที่ใครจะเทียบเคียง,คาดไม่ถึงเลยว่าตี้เสวียนชาจะเรียกออกมาได้.
ตี้เสวียนชาที่เงยหน้าขึ้นช้าๆ,จงซานเองก็เช่นกัน,แม้นว่าต้องต่อต้านกับแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่,ในอดีตหมี่เทียนที่ระเบิดแท่นบูชาฟ้าดินของตัวเองก็สามารถเรียกเนตรเทียนชูออกมาได้เช่นกัน,ทว่าจงซานล่ะ?
แม้นว่าจงซานจะไม่สามารถบอกได้อย่างแจ่มแจ้ง,แต่ก็รู้ดีว่าการที่เรียกเนตรเทียนชูออกมานั้นไม่ใช่ตี้เสวียนชา,ทว่าคือตี้ซือเทียน!
ทว่าเนตรเทียนชูที่ไม่สนใจรายระเอียดความเป็นไปของโลกหล้า,นี่ทำไม?
"เปรี้ยง!"
สวรรค์และปฐพีในเวลานี้,ปรากฏปราณสวีมากมายมารวมตัวกัน,ไม่ว่าจะเป็นวาสนา,กรรมวาสนา,ต่างถูกปราณสวีกดข่ม,จนกลายเป็นลิขิตรวมตัวกันมากมาย,ลิขิตที่พุ่งทะยานไปยังร่างของตี้เสวียนชา.
ตี้เสวียนชาที่ยื่นมือสองข้างขึ้น,ดวงตาหลับลงดื่มด่ำจากลิขิตที่มากมายทะลวงมาภายในร่างของตี้เสวียนชา,ร่างของตี้เสวียนชาที่ส่องประกายแสง,ส่องสว่างเจิดจรัสอย่างที่สุด.
ได้รับการประทาน?
เนตรเทียนชูประทานให้กับตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?
ทำไมถึงได้รับการประทานล่ะ?
จงซานไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,บนท้องฟ้าเนตรเทียนชูหลังจากประทานพร,ก็ค่อยๆหลับลง,จากนั้นก็หายไปในทันที,เมฆสีเหลืองที่ค่อยๆสลายหายไปเช่นกัน.
ที่เหลืออยู่มีเพียงปราณสวีมากมาย,ปราณสีที่กำลังผ่านกรรมวาสนาและวาสนาให้กลายเป็นลิขิต,ส่งต่อมายังร่างกายของตี้เสวียนชาไม่หยุดหย่อน.
ร่างของตี้เสวียนชาที่เริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ,เขาที่กำลังดื่มด่ำกับลิขิตที่หล่อเลี้ยงผสานเข้ามาในร่าง.
เนตรเทียนชูหายไปแล้ว,แรงกดดันพลานุภาพสยบกระชากขวัญค่อยๆหายไป,หลายๆคนที่ค่อยๆลุกขึ้นมาได้แล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนเผ่าหมาป่า,ที่จ้องมองตี้เสวียนชาด้วยความเคารพ,จดจ้องมองลิขิตที่กำลังไหลบ่าเข้ามาในร่างของตี้เสวียนชาไม่หยุดนิ่ง.
"นี่คือลิขิตไร้ฐาน!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อะไรคือลิขิตไร้รากฐาน?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าวออกมาด้วยความอยากรู้.
"ผู้คนมากมายที่ต่อสู้กันนั้น,ก็เพื่อแย่งชิงวาสนาและกรรมวาสนา,ทว่าไม่สามารถแย่งชิงลิขิตได้,ค่ายกลของลิขิต,นั้นปนเปื้อนด้วยวาสนาของราชวงศ์และผู้ถือครองคนก่อน,ทำให้ไม่สามารดูดซับได้,ทำได้เพียงแค่ทะลวงกรรมวาสนาและวาสนา,ให้แตกออก,ก่อนที่จะสร้างเป็นเมฆวาสนาหรือเมฆกรรมวาสนา,จากนั้นค่อยสร้างเป็นลิขิตของตัวเองอีกครั้ง,ลิขิตนั้นเป็นของบุคคลๆหนึ่ง,ถึงแม้นว่าจะแย่งชิงลิขิตของคนอื่นมาได้,แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนให้เป็นของตัวเองได้,ทว่าลิขิตไร้รากฐานนี้ต่างออกไป,วาสนาและกรรมวาสนานี้,เทียนชูได้ประทานต่อเทียนชู,เพื่อเปลี่ยนให้เป็นลิขิตของเขา,แต่ยอดฝีมือทั่วหล้าก็สามารถครอบครองแย่งชิงมาเป็นของตัวเองได้เช่นกัน."จงซานตอบ.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ไม่ไกลออกไป,ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นในทันที.
"ปราชญ์เทพหยิงเห่า,เจ้าต้องการทำอะไร?"เสียงคำรามที่ดั่งสนั่น.
ตี้เสวียนชาที่ยังคงดูดซับลิขิตอยู่,ไม่มีเวลาสนใจด้านนอก,หมาป่าขนสีทองปรากฏขึ้นปกป้องตี้เสวียนชาในทันที.
หมาป่าขนสีทองที่เผยสายตาที่เย็นชาออกมา,จดจ้องมองปราชญ์เทพหยิงเห่าที่อยู่ไกลออกไป.
ปราชญ์เทพหยิงเห่าจ้องมองตี้เสวียนชา,ราวกับว่าต้องการกลืนกินเขา.
"ตี้ซือเทียน,ไปให้พ้น!"หยิงเห่าที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ข้าไม่ใช่ตี้ซือเทียนอีกต่อไปแล้ว,บรรพชนก็คือตี้ซือเทียนที่แท้จริง,ในเวลานี้บรรพชนชรากลับมาแล้ว,กับเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่,ถึงเจ้าจะเป็นปราชญ์เทพก็ไม่สามารถรบหลู่บรรพชนชราได้!"หมาป่าขนสีทองที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
นามตี้ซือเทียนจากอดีต? มอบให้กับตี้เสวียนชา!
"ชิ!"หยิงเห่าที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ,ยื่นมือออกไป,ส่งแผ่นหยกกลมออกมา,เป็นแผ่นหยกที่ดูงดงามมีลวดลายมุมอักขระสีทิศ.
ปราชญ์เทพลงมือ,ใหนเลยยอดฝีมือเผ่าหมาป่าจะทนรับได้,กลุ่มยอดฝีมือเผ่าหมาป่าบินออกมาอย่างรวดเร็ว,ป้องกันปราชญ์เทพหยิงเห่าลงมือ.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังอำนาจของปราชญ์เทพ,แม้แต่คนที่จับจ้องมองไม่วางตายังมองไม่เห็น,พริบตาเดียวที่ห้วงมิติสั่นไหว,ก็ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่แล้ว.
ยอดฝีมือเผ่าหมาป่า 18
เซียนบรรพชน,ที่เข้าต้านหยิงเห่า.
เซียนบรรพชนไม่สามารถต่อกรกับปราชญ์เทพได้,ทว่าที่นี่คือแดนเทวะของเผ่าหมาป่า,เซียนบรรพชนเผ่าหมาป่ามีอยู่มากมาย.
18 ต่อหนึ่ง,ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้,ก็สร้างความเสียหายให้กับหยิงเห่าได้.
เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่าน,เข้าปะทะกับพลังของหยิงเห่า,เกิดเป็นหลุมดำขนาดยักษ์ปกป้องตี้เสวียนชาในทันที.
ทว่าเซียนบรรพชนหมาป่าไม่ได้โง่งม,สิบสองเซียนบรรพชนป้องกันการโจมตีของหยิงเห่า,ส่วนอีกหกคนที่คอยคุ้มกันตี้เสวียนชาอยู่ด้านหลัง.
ไม่ใช่เรื่องง่าย,หยิงเห่าที่ถูกผลักออกไปบนอวกาศ,หลุมดำที่เลื่อนไหลลากยาวห่างออกไปจากผืนปฐพี.
"ปราชญ์เทพ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกผลักออกไป?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางดูแคลน.
ทว่าเห่าเม่ยลี่ที่ดูแคลน,ไม่ไกลออกไป,ร่างๆหนึ่งก็กลับมาปรากฏขึ้นที่ไม่ไกลออกไปในทันที,เป็นหยิงเห่า.
ทุกคนที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมๆกัน,เข้าใจได้ในทันที,ปราชญ์เทพไม่ได้ถูกผลักขึ้นไปบนอวกาศ,ทว่าเป็นการจงใจล่อ
12 เซียนบรรพชนให้แตกออกไป.
"ปัง!"หมาป่าขนสีทองที่เข้าปะทะกับหยิงเห่าอีกครั้ง.
บนอวกาศ,12
เซียนบรรพชนเห็นชัดเจนว่าไม่สามารถกลับมาได้ทัน.
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,ลงมือ!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่บินออกไปเข้าร่วมวง,แปดเซียนบรรพชนเข้าต้านหยิงเห่า.
หยิงเห่าที่ลงมืออีกครั้ง,อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ถอยไม่ได้อีกแล้ว,ภายในใจของเขาไม่สนสิ่งใด,เพราะลิขิตไร้รากฐานบนศีรษะของตี้เสวียนชาที่ค่อยน้อยลงเรื่อยๆแล้ว.
"ตูมมมม!"
รอบๆร่างหยิงเห่าปรากฏต้าเต๋าสีดำระเบิดออกมาในทันที,เซียนบรรพชนทั้งแปดที่ยากจะต้านทานได้,จากนั้นเขาที่ปล่อยหยกวงกลมที่งดงามพุ่งตรงไปยังทิศทางของตี้เสวียนชา.
ที่มุมทั้งสี่ของเหรียญหยกนั้นปรากฏพลังสูบที่น่าสะพรึง,ถูกส่งออกไปปกคลุมร่างของตี้เสวียนชา,ด้วยพลังสูมหาศาล,ปราณสวีมากมายเริ่มสั่นไหว.
อุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ที่ทำให้เกาะที่อยู่รอบๆถึงกับระเบิดออกมาด้วยแรงกดดันที่ทรงพลัง.
หยิงเห่าที่ถูกแปดเซียนบรรพชนสะกดไว้,ทว่าของวิเศษของเขานั้นถูกปล่อยออกมาถูกส่งออกไปโจมตีตี้เสวียนชาแล้ว.
ตี้เสวียนชาที่หลับตาพริ้ม,ราวกับว่าไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกเลยแม้แต่น้อย.
หยิงเห่าบ้าคลั่งยิ่งนัก,เหล่าหมาป่าทุกตนที่คิดว่าเขาเสียสติไปแล้ว,เขาจะทำอะไร?
คิดที่จะทำลายล้างศูนย์รวมของเผ่าหมาป่าอย่างงั้นรึ?
อุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ทุกคนต่างรู้จัก,นี่คือเทียนกง.
อุปกรณ์ปราชญ์เทพของหยิงเห่า,เทียนกง,เป็นของวิเศษที่สูงศักดิ์นัก.
"บรรพชนชรา,ตื่นเร็วเข้า
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"สารเลว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
..............................
............
......
เสียงของเหล่าหมาป่าที่คำรามลั่น,ทว่าก็ไร้ซึ่งเวลาและพลังที่จะต้านทาน,ทว่าตี้เสวียนชากับไม่รู้สึกตัว.
เทียนกงที่กำลังขยายใหญ่ปิดท้องฟ้า,พุ่งตรงเข้าหาตี้เสวียนชาที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ซึ่งตี้เสวียนชากำลังจะถูกเทียนกงสูบไป,เป็นความตั้งใจของหยิงเห่า.
เหล่าผู้ฝึกตนหมาป่าที่ไม่สามารถทำอะไรได้,เพราะว่าเทียนกงกำลังจะกลืนกินตี้เสวียนชาแล้ว,ทว่าในเวลานั้นได้เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้น,เวลานี้ปรากฏอสุรกายแปดหางที่มีขนาดหมื่นลี้ปรากฏขึ้น.
อสุรกายแปดหาง,หางของมันที่สะบัดไปมา ทำให้ห่วงมิติสั่นไหวเป็นระลอก.
ปากที่กว้างใหญ่ไพศาลของมัน,พุ่งเข้ามาไล่ตามเทียนกงอย่างบ้าคลั่ง.
"สว๊วฟ!"
อสุรกายแปดหางที่กลืนกินเทียนกง,จากนั้นก็หายไปต่อหน้าต่อตาทุกคน.
ทุกคนที่อยู่รอบๆ"........................!”
หยิงเห่าที่หยุดต่อสู้ในทันที,เซียนบรรพชนเองก็หยุดด้วยเช่นกัน,เทียนกงก่อนหน้านี้หายไป,หยิงเห่าที่แทบกลายเป็นบ้าคลั่ง,แม้แต่เซียนบรรพชนทั้งแปด,ก็พบว่าปากที่ใหญ่โตนั้นปรากฏขึ้นและหายไปอย่างรวดเร็ว.
อุปกรณ์ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,พริบตาเดียวก็หายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
จริงหรือเท็จกัน?
"เทียนกง,เทียนกง!"หยิงเห่าที่ร้องออกมาด้วยความเศร้า,สัมผัสได้ว่าเทียนกงกำลังถูกทำลายไปอย่างรวดเร็ว.
พริบตาเดียวหลังจากนั้น,หยิงเห่าที่จ้องมองมายังจงซาน,ราวกับว่ารู้เป็นฝีมือจงซาน.
"สารเลว,เทียนกงเป็นของข้า."หยิงเห่าที่คำรามลั่น,ที่หนีออกจากวงล้อมเซียนบรรพชนทั้งแปด,พุ่งตรงมายังทิศทางของจงซาน.
ปราชญ์เทพที่โกรธเกรี้ยว,คำรามลั่นอย่างบ้าคลั่ง,พุ่งเข้ามาโจมตีจงซาน.
ผู้ฝึกตนหมาป่าที่เข้าใจได้ในทันที,รับรู้ว่าจงซานเป็นคนช่วยตี้เสวียนชา,ทว่าเหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าที่ต้องกาช่วย,ยังอยู่ห่างออกไป,
12
เซียนบรรพชนบนอวกาศที่เร่งรีบกับมา,ส่วนคนอื่นๆไม่มีเวลาแล้ว,จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เผยท่าทางร้อนรนขึ้น.
จงซานที่ต้องต้านรับหายนะของปราชญ์เทพที่กำลังบ้าคลั่ง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น