Immortality Chapter 1129 Tian Ling'er breaks through the enemy lines, is such simple
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1129 เทียนหลิงเอ๋อ ทะลวงค่ายกลอย่างง่ายดาย.
Chapter 1129 Tian Ling'er breaks through the
enemy lines, is such simple
天灵儿破阵,就是这么简单
เทียนหลิงเอ๋อ ทะลวงค่ายกลอย่างง่ายดาย.
"ร้ายกาจจริงรึ? ข้าไม่คิดว่ายาก!"เทียนหลิงเอ๋อที่อดไม่ได้เอ่ยออกมาในที่สุด.
ได้ยินคำพูดดังกล่าวทุกคนที่หันหน้ามามองเทียนหลิงเอ๋อ,เสียสติไปแล้ว,นางคิดว่ามันง่ายอย่างงั้นรึ?
หรือว่าต้องการกล่าวอะไร?
กับคำพูดของนาง,ที่ดูใสซื่อน่ารัก,ทำให้ทุกคนต่างก็คิดว่านี่เป็นเพียงแค่การล้อเล่น,เป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้น,แต่ไม่คิดว่าจะล้อเล่นกับเรื่องที่ใหญ่โตเช่นนี้.
กับพูดดังกล่าวนั้นทำให้ทุกคนพูดกันไม่ออก,ถึงกับกลั้นหายใจไม่เอ่ยอะไรออกมา.
หากเป็นเวลาปรกติ,เทียนหลิงเอ๋อย่อมต้องอดทน,อย่างน้อยก็คอยกระซับบออกจงซาน,ทว่าจงซานที่จ้องมองค่ายกลไม่ว่าตา,และคนอื่นๆที่ต่างก็เอ่ยอ้างว่าร้ายกาจไม่หยุด,มีเหรอที่เทียนหลิงเอ๋อจะทนได้?
ท้ายที่สุดก็เผลอโพลงออกมาในที่สุด.
เพียงคำพูดไม่กี่คำ,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นนิ่งเงียบ,หันหน้ามาจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสาม,พวกเขาใช้เวลานับห้าสิบปี,ไม่รู้ว่าต้องคำนวณต่างๆมากมายใช้สมองทุกส่วนเค้นความเป็นไปได้ออกมา,จนท้ายที่สุดก็ล้มเหลว,เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทำลายความมั่นใจของพวกเขาเป็นอย่างมาก,ขณะที่เตรียมใช้เวลาอีกสิบปีเพื่อเตรียมการก่อนจะกลับทำใหม่.
ทว่าได้ยินคำพูดของเทียนหลิงเอ๋อ,ทำให้พวกเขาทำใจยอมรับได้ยากนัก!
เป็นความรู้สึกที่อัดอั้นเกินประมาณ!
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามที่กักเก็บอาการบาดแผลเอาไว้เมื่ออารมณ์ไม่คงที่ทำให้พ่นโลหิตออกมาในทันที,"พู!!"
อาวุโสอวิ๋นเองก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาเช่นกัน.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นๆใบหน้ากระตุก,ไม่อยากเชื่ออย่างชัดเจน,ทว่าใครใช้ให้นางเป็นฮวงโห่ว,แล้วพวกเขาจะกล้าตำหนิได้อย่างไร?
Xuan Yuan has a look at Tian Ling'er, on the
face is also
เสวียนหยวนจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อด้วยท่าทางแปลกประหลาด,เพราะว่าเทียนหลิงเอ๋อสองวันที่แล้วยังสอบถามตัวเองเพราะไม่เข้าใจอะไรเลย,ทำไมวันนี้ถึงกล่าวว่าง่ายล่ะ?
จ้องมองไปยังใบหน้าของจงซาน,เสวียนหยวนจึงไม่ใส่ใจกับคำพูดโอ้อวดของนาง.
"เจี่ยเจีย,ท่านทะลวงได้จริงๆรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัยเช่นกัน.
"แน่นอน,ง่ายจะตาย,ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาใช้เวลาตั้งหลายปีแต่ไม่สามารถทะลวงได้,ก่อนหน้านี้คนทั้งสามที่ผลักไปมามั่วๆ,เลยไม่ถูก!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวกับเห่าเม่ยลี่เบาๆ.
แม้นว่าจะเป็นการกระซิบเบาๆ,ทว่าที่นี่ไม่ได้มีปุถุชนคนธรรมดา,มีเหรอที่คนอื่นๆจะไม่ได้ยิน?
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเวลานี้ใบหน้าบิดเบี้ยวดูไม่ได้,พวกเขาเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่น่าเกรงขาม,เป็นหนึ่งในตัวตนที่มีชื่อเสียง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเด็กสาวข่มอย่างงั้นรึ?
หากไม่เพราะว่าคนกลุ่มนี้ช่วยเหลือพวกเขาก่อนหน้านี้,คนทั้งสามคงต้องสั่งสอนนางแน่.
"สหายเต๋าจง,เรื่องนี้....!"อาวุโสอวิ๋นที่จอ้งมองไปยังจงซาน.
เห็นชัดเจนว่า,อาวุโสอวิ๋นนั้นไม่เชื่อเทียนเหลิงเอ๋อ,หากมันง่ายจริง,เหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าไม่กลายเป็นตัวโง่งมที่ใช้เวลาตลอดหลายสิบล้านปีอย่างงั้นรึ?
"ข้าเชื่อหลิงเอ๋อ!"
เสียงของจงซานที่กล่าวสนับสนุนเทียนหลิงเอ๋ออย่างคาดไม่ถึง,ทำให้ทุกคนตกใจเล็กน้อย.
ข้าราชบริพารต้าเจิ้ง,แต่ละคนไม่เข้าใจนัก,ทว่าในเวลานั้น,เซียนเซิงซือที่ดวงตาเป็นประกาย,ราวกับคิดอะไรได้,จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อด้วยความลึกล้ำ,ท้ายที่สุดก็ลอบเผยยิ้มออกมา.
"หืม,สหายเต๋าจง,ท่านกล่าวว่านางพูดความจริงอย่างงั้นรึ?"อาวุโสอวิ๋นที่ไม่อยากเชื่อ.
ค่ายกลนี้,มีกี่คนที่งงงวยไร้ผล,จะสามารถแก้ได้ง่ายอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้ยังเป็นเพียงแค่เด็กสาวเท่านั้น?
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเองก็ไม่เข้าใจ.
"ข้าเชื่อนาง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เทียนหลิงเอ๋อที่เผยความสุขออกมา,ภายในสวรรค์แห่งนี้ทุกคนไม่เชื่อก็ช่างปะไร,ขอเพียงแค่จงซานเชื่อก็พอ.
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้จริงๆรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ในเวลานั้น,เสวียนหยวนที่ดวงตาเป็นประกาย,ท้ายที่สุดก็สูดหายใจลึก,"เสียมารยาทแล้ว! ข้าเองก็เชื่อเทียนหลิงเอ๋อ!"
"หืม?"
เสวียนหยวนก็เชื่ออย่างงั้นรึ? อาวุโสอวิ๋นไม่รู้จะกล่าวสิ่งใดออกมาเช่นกัน!
"อาวุโสอวิ๋นจะใส่ใจหรือไม่หากพวกเราจะทะลวงค่ายกล!"จงซานเอ่ย.
"ไม่มีปัญหา,ทว่าข้าต้องการเตือนเพียงว่า,ค่ายกลนี้ยากที่จะทะลวง,ในเวลานี้ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามก่อนหน้านี้,ทุกคนเองก็เห็นแล้วเป็นเช่นไร,ไม่เพียงแต่อันตรายที่มากมายหลังจากที่ค่ายกลสะท้อนกลับ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังย่ำแย่!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"แน่นอน,พวกเราย่อมต้องระมัดระวัง!"จงซานพยักหน้ารับ.
อาวุโสอวิ๋นพยักหน้า,เห็นด้วยที่จงซานคิดจะทะลวงค่ายกล,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสาม,"ทั้งสามได้รับบาดเจ็บ,เวลานี้พักผ่อนเถอะ,ไม่พักฟื้นอย่างงั้นรึ?"
"ไม่จำเป็น,ข้าต้องการจะเห็นจริงๆ,ค่ายกลนี้มันง่ายที่ใหน!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาคนหนึ่งที่จ้องมองแข็งกร้าว.
ผู้ฝึกตนคนหนึ่งไม่ไป,อีกสองคนย่อมไม่ไปเช่นกัน,เพราะว่าเทียนหลิงเอ๋อได้กล่าวท้ายทายเขา,พวกเขาที่คำนวณพยากรมาเกือบทั้งชีวิต,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนมากล่าวอะไรไร้สาระ,ภายในใจที่เคืองโกรธ,แม้ว่าคนเหล่านี้จะช่วยชีวิตก็ตาม,ทว่าก็ไม่สามารถเก็บความขุ่นเคืองนี้ได้.
"หลิงเอ๋อ,เจ้ามานี่!"จงซานเอ่ย
"อืม,ข้าอยู่ที่นี่,ใครจะเป็นคนผลักดวงดาวให้กับข้า?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าว.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน,หวังจิงเหวินเข้าใจได้ในทันที.
จากนั้นเขาที่ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะใช้วิชาสร้างแผนภูมิดวงดาราบนท้องฟ้าขึ้นมา,บอกตำแหน่งต่างๆของดวงดาราบนอากาศย่อส่วนลงมา.
"หลิงเอ๋อเจ้าใช้วิชาผลักดวงดาราด้านล่าง,จินเผิงจะรับผิดชอบผลักดวงดาราตามเจ้า,ทว่าสถานที่แห่งนี้นับว่าไกล,เต้าเหรินถู,เจ้าเองก็ไปอยู่ระหว่างกลางทาง,คอยส่งข้อมูลต่อให้กับจินเผิง,อย่างได้ทำอะไรผิดพลาด!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"แม้นว่าทั้งสองจะไม่อยากเชื่อ,ทว่าก็รับคำในทันที.
"บนอวกาศที่อยู่สูงขึ้นไป,เต้าเหรินถูที่ไปคอยรับข้อมูลระยะกลางก่อนที่จะส่งไปให้กับจินเผิง,และเทียนหลิงเอ่อส่งข้อมูลให้เขาอีกรอบ,ทว่าก็ยังนับว่าไกล,ข้าจะสร้างแผนภูมิขนาดใหญ่ให้กับเต้าเหรินถูอีกทอดเอง!"เสวียนหยวนที่เอ่ยปากออกมา.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
คนกลุ่มหนึ่งที่เตรียมการในทันที.
เทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,ก่อนที่จะเริ่มผลักดวงดาราบนแผนภูมิที่หวังจิงเหวินสร้างขึ้นมาเบาๆ,ซึ่งแทนตำแหน่งต่างๆบนอวกาศ.
ตำแหน่งแรก,เทียนหลิงเอ๋อที่เริ่มผลักขึ้นมาในทันที.
"เหลวไหล,มันไม่สามารถผลักได้!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเอ่ย.
ทว่าเสวียนหยวนที่ไม่ได้สนใจผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ทำการสร้างแผนภูมิที่เทียนหลิงเอ๋อขยับ,ส่งต่อไปยังเต้าเหรินถูให้มองเห็นชัดเจน,ก่อนที่เต้าเหรินถูจะส่งต่อไปยังจินเผิง.
บนอวกาศ,จินเผิงที่จ้องมองแผนภูมิขนาดใหญ่จากเต้าเหรินถู,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนก่อนที่จะตัดสินใจเด็ดขาด,"อย่างน้อยหากมีปัญหาข้าก็หลบหนีล่ะว่ะ,ด้วยความเร็วของข้า,จะต้องหนีออกมาจากค่ายกลบดขยี้ได้อย่างแน่นอน!"
เทียนเต๋าสีทองส่องสว่าง,จินเผิงที่เริ่มผลักดันดวงดาราในทันที.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาแน่นอนว่าไม่ได้มีพลังด้อยไปกว่าจินเผิง,ดังนั้นจึงไม่เชื่อว่าจินเผิงจะทำได้.
ดวงดาราที่ขยับช้าๆ,จินเผิงที่ค่อนข้างร้อนรน,ททว่าทุกคนมากมายรู้สึกหนักอึ้ง,แม้แต่ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามยังเผยท่าทางดูแคลน.
ทว่า,ขณะดวงดาราขยับ,บนอวกาศกับไม่มีการตอบสนองใดๆ.
"เอ๊ะ?"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่,ไม่เกิดผลอะไรเลยอย่างงั้นรึ?"
"ยิ่งสงบก็ยิ่งอันตราย!"
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตามทั้งสามยังไม่เชื่อเหมือนดังเดิม.
ในเวลาเดียวกัน,เทียนหลิงเอ๋อที่ขยับดวงดาราดวงที่สอง.
ดวงดาราบนแผนภูมิขยับ,จินเผิงที่ขยับอีกครั้งเช่นกัน.
อาวุโสอวิ๋น,เห่าเม่ยลี่,อาวุโสเทียน,จางหยงหัวที่กำหมัดแน่น,ทว่าท้องฟ้ากลับยังคงนิ่งสงบ.
ไม่มีเสียงกึกก้อง,ไม่มีเสียงคำราม,ไม่มีแรงกดดันใดๆแผ่ออกมา.
"แปลก! แปลกมาก! ไม่มีอภินิหารอะไร,ไม่มีเลย!"อาวุโสอวิ๋นที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
ดวงที่สาม,ปลอดภัย!
ดวงที่สี่,ปลอดภัย!
ดวงที่ห้า,ปลอดภัย!
..................
............
......
ดวงที่หนึ่งหมื่น,ปลอดภัย!
ในเวลาเดียวกัน,ทุกๆคนไม่สามารถประเมินเทียนหลิงเอ๋อต่ำได้อีกต่อไป,สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาถึงกับปิดปากเงียบ,อาวุโสอวิ๋นที่ปากสั่นไม่หยุด.
"มีพรสวรรค์ที่หายาก,ยากยิ่งนัก!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ห่างออกไปสามหมื่นลี้,บนซุ้มไม้แห่งหนึ่ง,ปราณเทพหยิงเห่าที่พ่นลมออกมาเบาๆ.
"เอ๊ะ?"
หยิงเห่าที่ก้าวออกมาจากซุ้มไม้,เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,แน่นอนว่าเขาสามารถมองเห็นแผนภูมิที่ถูกส่งต่อเป็นทอดๆจากเสวียนหยวนไปยังเต้าเหรินถู,ไปยังจินเผิง,สร้างความประหลาดใจเป็นอย่างมาก,นี้มันอะไร?
"กำลังทะลวงค่ายกลอย่างงั้นรึ?"หยิงเห่าที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เพราะว่าหยิงเห่าพบว่าบนท้องฟ้านั้นไม่มีระลอกคลื่นผันผวนของพลังอะไรเลย,เป็นไปได้ว่ามีคนกำลังทะลวงค่ายกลได้อย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าที่บินออกไปยังเกาะลอยฟ้าที่เคยไปก่อนหน้านี้.
ทว่าบนเกาะดังกล่าวนั้น,หยิงเห่าที่ชะงักงัน.
เด็กสาวผู้นี้กำลังทะลวงค่ายกล?
"ตรงนั้น,อีกนิดหน่อย,ใช่!
ถูกแล้ว,ท้ายที่สุดก็เสร็จแล้วครึ่งหนึ่ง,เหลือครึ่งหนึ่ง."เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ช้าก่อน,ผลักมาหนึ่งหมื่นดวงแล้ว,จินเผิงคงเกือบหมดแรง,ให้เต้าเหรินถูเปลี่ยนกับเขา!"จงซานเอ่ย.
จากนั้นอาวุโสเทียนก็ส่งสัญญาณออกไป.
จากนั้น,ก็เป็นเต้าเหรินถูเป็นคนผลัก.
ในเวลานี้,แม้นว่าปราชญ์เทพจะปรากฏขึ้นมา,ทว่าไม่มีใครสนใจเขาแล้ว,อาวุโสอวิ๋นเองก็ด้วย,แทบจะทุกคนก็ว่าได้.
ทว่าทุกคนบนเกาะลอยฟ้าเวลานี้,เหล่าหมาป่ามากมาย,ต่างก็มาเป็นพยานความมหัศจรรย์ที่กำลังจะเกิดขึ้น.
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเวลานี้ได้แต่เงยหน้ามองท้องฟ้า,ไม่บ่นอีกต่อไป,ดวงตาของทั้งสองคนที่เปล่งประกายผิดปรกติ.
"คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหน!"
"ใช่,ใต้โลกหล้าแห่งนี้ไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้!"
"กับสิ่งที่ลึกซึ้ง,และยังถูกส่งไปอย่างรวดเร็ว,พวกเราด้อยกว่าแล้ว!"
........................
............
......
หลากหลายคนมากมายที่กล่าวชม,ทำให้เทียนหลิงเอ๋อใบหน้าแดงเล็กน้อย,"นี่,เรื่องนี้,ไม่มีอะไรเลย!"
"หายากนัก,กับพรสวรรค์เช่นนี้,ทว่าอย่าได้ถ่อมตัวเอย,อนาคตของเจ้าจะต้องไร้ขีดจำกัด!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เอ่ยออกมาพลางถอนหายใจ.
"ไม่มีอะไรเลย,ข้าไม่ได้ถ่อมตัว,ข้าเป็นเช่นนี้,ไม่ได้เป็นดังที่พวกเจ้าเอ่ยสักหน่อย!"เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกเขินอายกับคำชมเป็นอย่างมาก.
ทว่าเทียนหลิงเอ๋อยิ่งถ่อมตัว,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามยิ่งชื่นชม!
"เอาล่ะ,หลิงเอ๋อ,ทะลวงเสร็จค่อยว่ากัน!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่ต้องอดทนต่อคำชม,ก่อนที่จะเริ่มทะลวงค่ายกลต่อ.
ผ่านไปสองวัน,ระหว่างนี้เผ่าหมาป่าที่เผยท่าทางตื่นเต้น,ก่อนที่เทียนหลิงเอ๋อจะเอ่ยปากออกมา.
"เอาล่ะ,อันสุดท้ายแล้ว!"เทียนหลิงเอ๋อกล่าว.
กับคำพูดว่าตำแหน่งสุดท้าย,ทุกคนที่ดวงตาเป็นประกาย.
และทันใดนั้นแสงสว่างที่เจิดจ้าปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าราวกับเวลากลางวัน,ปกคลุมพื้นที่กว้างขวางไร้สิ้นสุด.
"ทะลวง? ทะลวงค่ายกลได้แล้ว!"อาวุโสอวิ๋นที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น.
Chapter 1129 Tian Ling'er breaks through the
enemy lines, is such simple
天灵儿破阵,就是这么简单
เทียนหลิงเอ๋อ ทะลวงค่ายกลอย่างง่ายดาย.
"ร้ายกาจจริงรึ? ข้าไม่คิดว่ายาก!"เทียนหลิงเอ๋อที่อดไม่ได้เอ่ยออกมาในที่สุด.
ได้ยินคำพูดดังกล่าวทุกคนที่หันหน้ามามองเทียนหลิงเอ๋อ,เสียสติไปแล้ว,นางคิดว่ามันง่ายอย่างงั้นรึ?
หรือว่าต้องการกล่าวอะไร?
กับคำพูดของนาง,ที่ดูใสซื่อน่ารัก,ทำให้ทุกคนต่างก็คิดว่านี่เป็นเพียงแค่การล้อเล่น,เป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้น,แต่ไม่คิดว่าจะล้อเล่นกับเรื่องที่ใหญ่โตเช่นนี้.
กับพูดดังกล่าวนั้นทำให้ทุกคนพูดกันไม่ออก,ถึงกับกลั้นหายใจไม่เอ่ยอะไรออกมา.
หากเป็นเวลาปรกติ,เทียนหลิงเอ๋อย่อมต้องอดทน,อย่างน้อยก็คอยกระซับบออกจงซาน,ทว่าจงซานที่จ้องมองค่ายกลไม่ว่าตา,และคนอื่นๆที่ต่างก็เอ่ยอ้างว่าร้ายกาจไม่หยุด,มีเหรอที่เทียนหลิงเอ๋อจะทนได้?
ท้ายที่สุดก็เผลอโพลงออกมาในที่สุด.
เพียงคำพูดไม่กี่คำ,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นนิ่งเงียบ,หันหน้ามาจ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสาม,พวกเขาใช้เวลานับห้าสิบปี,ไม่รู้ว่าต้องคำนวณต่างๆมากมายใช้สมองทุกส่วนเค้นความเป็นไปได้ออกมา,จนท้ายที่สุดก็ล้มเหลว,เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทำลายความมั่นใจของพวกเขาเป็นอย่างมาก,ขณะที่เตรียมใช้เวลาอีกสิบปีเพื่อเตรียมการก่อนจะกลับทำใหม่.
ทว่าได้ยินคำพูดของเทียนหลิงเอ๋อ,ทำให้พวกเขาทำใจยอมรับได้ยากนัก!
เป็นความรู้สึกที่อัดอั้นเกินประมาณ!
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามที่กักเก็บอาการบาดแผลเอาไว้เมื่ออารมณ์ไม่คงที่ทำให้พ่นโลหิตออกมาในทันที,"พู!!"
อาวุโสอวิ๋นเองก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาเช่นกัน.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นๆใบหน้ากระตุก,ไม่อยากเชื่ออย่างชัดเจน,ทว่าใครใช้ให้นางเป็นฮวงโห่ว,แล้วพวกเขาจะกล้าตำหนิได้อย่างไร?
Xuan Yuan has a look at Tian Ling'er, on the
face is also
เสวียนหยวนจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อด้วยท่าทางแปลกประหลาด,เพราะว่าเทียนหลิงเอ๋อสองวันที่แล้วยังสอบถามตัวเองเพราะไม่เข้าใจอะไรเลย,ทำไมวันนี้ถึงกล่าวว่าง่ายล่ะ?
จ้องมองไปยังใบหน้าของจงซาน,เสวียนหยวนจึงไม่ใส่ใจกับคำพูดโอ้อวดของนาง.
"เจี่ยเจีย,ท่านทะลวงได้จริงๆรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัยเช่นกัน.
"แน่นอน,ง่ายจะตาย,ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาใช้เวลาตั้งหลายปีแต่ไม่สามารถทะลวงได้,ก่อนหน้านี้คนทั้งสามที่ผลักไปมามั่วๆ,เลยไม่ถูก!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวกับเห่าเม่ยลี่เบาๆ.
แม้นว่าจะเป็นการกระซิบเบาๆ,ทว่าที่นี่ไม่ได้มีปุถุชนคนธรรมดา,มีเหรอที่คนอื่นๆจะไม่ได้ยิน?
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเวลานี้ใบหน้าบิดเบี้ยวดูไม่ได้,พวกเขาเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่น่าเกรงขาม,เป็นหนึ่งในตัวตนที่มีชื่อเสียง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเด็กสาวข่มอย่างงั้นรึ?
หากไม่เพราะว่าคนกลุ่มนี้ช่วยเหลือพวกเขาก่อนหน้านี้,คนทั้งสามคงต้องสั่งสอนนางแน่.
"สหายเต๋าจง,เรื่องนี้....!"อาวุโสอวิ๋นที่จอ้งมองไปยังจงซาน.
เห็นชัดเจนว่า,อาวุโสอวิ๋นนั้นไม่เชื่อเทียนเหลิงเอ๋อ,หากมันง่ายจริง,เหล่ายอดฝีมือเผ่าหมาป่าไม่กลายเป็นตัวโง่งมที่ใช้เวลาตลอดหลายสิบล้านปีอย่างงั้นรึ?
"ข้าเชื่อหลิงเอ๋อ!"
เสียงของจงซานที่กล่าวสนับสนุนเทียนหลิงเอ๋ออย่างคาดไม่ถึง,ทำให้ทุกคนตกใจเล็กน้อย.
ข้าราชบริพารต้าเจิ้ง,แต่ละคนไม่เข้าใจนัก,ทว่าในเวลานั้น,เซียนเซิงซือที่ดวงตาเป็นประกาย,ราวกับคิดอะไรได้,จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อด้วยความลึกล้ำ,ท้ายที่สุดก็ลอบเผยยิ้มออกมา.
"หืม,สหายเต๋าจง,ท่านกล่าวว่านางพูดความจริงอย่างงั้นรึ?"อาวุโสอวิ๋นที่ไม่อยากเชื่อ.
ค่ายกลนี้,มีกี่คนที่งงงวยไร้ผล,จะสามารถแก้ได้ง่ายอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้ยังเป็นเพียงแค่เด็กสาวเท่านั้น?
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเองก็ไม่เข้าใจ.
"ข้าเชื่อนาง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เทียนหลิงเอ๋อที่เผยความสุขออกมา,ภายในสวรรค์แห่งนี้ทุกคนไม่เชื่อก็ช่างปะไร,ขอเพียงแค่จงซานเชื่อก็พอ.
"เซิ่งหวัง,เรื่องนี้จริงๆรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ในเวลานั้น,เสวียนหยวนที่ดวงตาเป็นประกาย,ท้ายที่สุดก็สูดหายใจลึก,"เสียมารยาทแล้ว! ข้าเองก็เชื่อเทียนหลิงเอ๋อ!"
"หืม?"
เสวียนหยวนก็เชื่ออย่างงั้นรึ? อาวุโสอวิ๋นไม่รู้จะกล่าวสิ่งใดออกมาเช่นกัน!
"อาวุโสอวิ๋นจะใส่ใจหรือไม่หากพวกเราจะทะลวงค่ายกล!"จงซานเอ่ย.
"ไม่มีปัญหา,ทว่าข้าต้องการเตือนเพียงว่า,ค่ายกลนี้ยากที่จะทะลวง,ในเวลานี้ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามก่อนหน้านี้,ทุกคนเองก็เห็นแล้วเป็นเช่นไร,ไม่เพียงแต่อันตรายที่มากมายหลังจากที่ค่ายกลสะท้อนกลับ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังย่ำแย่!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"แน่นอน,พวกเราย่อมต้องระมัดระวัง!"จงซานพยักหน้ารับ.
อาวุโสอวิ๋นพยักหน้า,เห็นด้วยที่จงซานคิดจะทะลวงค่ายกล,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสาม,"ทั้งสามได้รับบาดเจ็บ,เวลานี้พักผ่อนเถอะ,ไม่พักฟื้นอย่างงั้นรึ?"
"ไม่จำเป็น,ข้าต้องการจะเห็นจริงๆ,ค่ายกลนี้มันง่ายที่ใหน!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาคนหนึ่งที่จ้องมองแข็งกร้าว.
ผู้ฝึกตนคนหนึ่งไม่ไป,อีกสองคนย่อมไม่ไปเช่นกัน,เพราะว่าเทียนหลิงเอ๋อได้กล่าวท้ายทายเขา,พวกเขาที่คำนวณพยากรมาเกือบทั้งชีวิต,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนมากล่าวอะไรไร้สาระ,ภายในใจที่เคืองโกรธ,แม้ว่าคนเหล่านี้จะช่วยชีวิตก็ตาม,ทว่าก็ไม่สามารถเก็บความขุ่นเคืองนี้ได้.
"หลิงเอ๋อ,เจ้ามานี่!"จงซานเอ่ย
"อืม,ข้าอยู่ที่นี่,ใครจะเป็นคนผลักดวงดาวให้กับข้า?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าว.
จงซานที่จ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน,หวังจิงเหวินเข้าใจได้ในทันที.
จากนั้นเขาที่ยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะใช้วิชาสร้างแผนภูมิดวงดาราบนท้องฟ้าขึ้นมา,บอกตำแหน่งต่างๆของดวงดาราบนอากาศย่อส่วนลงมา.
"หลิงเอ๋อเจ้าใช้วิชาผลักดวงดาราด้านล่าง,จินเผิงจะรับผิดชอบผลักดวงดาราตามเจ้า,ทว่าสถานที่แห่งนี้นับว่าไกล,เต้าเหรินถู,เจ้าเองก็ไปอยู่ระหว่างกลางทาง,คอยส่งข้อมูลต่อให้กับจินเผิง,อย่างได้ทำอะไรผิดพลาด!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"แม้นว่าทั้งสองจะไม่อยากเชื่อ,ทว่าก็รับคำในทันที.
"บนอวกาศที่อยู่สูงขึ้นไป,เต้าเหรินถูที่ไปคอยรับข้อมูลระยะกลางก่อนที่จะส่งไปให้กับจินเผิง,และเทียนหลิงเอ่อส่งข้อมูลให้เขาอีกรอบ,ทว่าก็ยังนับว่าไกล,ข้าจะสร้างแผนภูมิขนาดใหญ่ให้กับเต้าเหรินถูอีกทอดเอง!"เสวียนหยวนที่เอ่ยปากออกมา.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
คนกลุ่มหนึ่งที่เตรียมการในทันที.
เทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,ก่อนที่จะเริ่มผลักดวงดาราบนแผนภูมิที่หวังจิงเหวินสร้างขึ้นมาเบาๆ,ซึ่งแทนตำแหน่งต่างๆบนอวกาศ.
ตำแหน่งแรก,เทียนหลิงเอ๋อที่เริ่มผลักขึ้นมาในทันที.
"เหลวไหล,มันไม่สามารถผลักได้!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเอ่ย.
ทว่าเสวียนหยวนที่ไม่ได้สนใจผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ทำการสร้างแผนภูมิที่เทียนหลิงเอ๋อขยับ,ส่งต่อไปยังเต้าเหรินถูให้มองเห็นชัดเจน,ก่อนที่เต้าเหรินถูจะส่งต่อไปยังจินเผิง.
บนอวกาศ,จินเผิงที่จ้องมองแผนภูมิขนาดใหญ่จากเต้าเหรินถู,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนก่อนที่จะตัดสินใจเด็ดขาด,"อย่างน้อยหากมีปัญหาข้าก็หลบหนีล่ะว่ะ,ด้วยความเร็วของข้า,จะต้องหนีออกมาจากค่ายกลบดขยี้ได้อย่างแน่นอน!"
เทียนเต๋าสีทองส่องสว่าง,จินเผิงที่เริ่มผลักดันดวงดาราในทันที.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาแน่นอนว่าไม่ได้มีพลังด้อยไปกว่าจินเผิง,ดังนั้นจึงไม่เชื่อว่าจินเผิงจะทำได้.
ดวงดาราที่ขยับช้าๆ,จินเผิงที่ค่อนข้างร้อนรน,ททว่าทุกคนมากมายรู้สึกหนักอึ้ง,แม้แต่ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามยังเผยท่าทางดูแคลน.
ทว่า,ขณะดวงดาราขยับ,บนอวกาศกับไม่มีการตอบสนองใดๆ.
"เอ๊ะ?"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่,ไม่เกิดผลอะไรเลยอย่างงั้นรึ?"
"ยิ่งสงบก็ยิ่งอันตราย!"
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตามทั้งสามยังไม่เชื่อเหมือนดังเดิม.
ในเวลาเดียวกัน,เทียนหลิงเอ๋อที่ขยับดวงดาราดวงที่สอง.
ดวงดาราบนแผนภูมิขยับ,จินเผิงที่ขยับอีกครั้งเช่นกัน.
อาวุโสอวิ๋น,เห่าเม่ยลี่,อาวุโสเทียน,จางหยงหัวที่กำหมัดแน่น,ทว่าท้องฟ้ากลับยังคงนิ่งสงบ.
ไม่มีเสียงกึกก้อง,ไม่มีเสียงคำราม,ไม่มีแรงกดดันใดๆแผ่ออกมา.
"แปลก! แปลกมาก! ไม่มีอภินิหารอะไร,ไม่มีเลย!"อาวุโสอวิ๋นที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
ดวงที่สาม,ปลอดภัย!
ดวงที่สี่,ปลอดภัย!
ดวงที่ห้า,ปลอดภัย!
..................
............
......
ดวงที่หนึ่งหมื่น,ปลอดภัย!
ในเวลาเดียวกัน,ทุกๆคนไม่สามารถประเมินเทียนหลิงเอ๋อต่ำได้อีกต่อไป,สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาถึงกับปิดปากเงียบ,อาวุโสอวิ๋นที่ปากสั่นไม่หยุด.
"มีพรสวรรค์ที่หายาก,ยากยิ่งนัก!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ห่างออกไปสามหมื่นลี้,บนซุ้มไม้แห่งหนึ่ง,ปราณเทพหยิงเห่าที่พ่นลมออกมาเบาๆ.
"เอ๊ะ?"
หยิงเห่าที่ก้าวออกมาจากซุ้มไม้,เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,แน่นอนว่าเขาสามารถมองเห็นแผนภูมิที่ถูกส่งต่อเป็นทอดๆจากเสวียนหยวนไปยังเต้าเหรินถู,ไปยังจินเผิง,สร้างความประหลาดใจเป็นอย่างมาก,นี้มันอะไร?
"กำลังทะลวงค่ายกลอย่างงั้นรึ?"หยิงเห่าที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เพราะว่าหยิงเห่าพบว่าบนท้องฟ้านั้นไม่มีระลอกคลื่นผันผวนของพลังอะไรเลย,เป็นไปได้ว่ามีคนกำลังทะลวงค่ายกลได้อย่างงั้นรึ?
หยิงเห่าที่บินออกไปยังเกาะลอยฟ้าที่เคยไปก่อนหน้านี้.
ทว่าบนเกาะดังกล่าวนั้น,หยิงเห่าที่ชะงักงัน.
เด็กสาวผู้นี้กำลังทะลวงค่ายกล?
"ตรงนั้น,อีกนิดหน่อย,ใช่!
ถูกแล้ว,ท้ายที่สุดก็เสร็จแล้วครึ่งหนึ่ง,เหลือครึ่งหนึ่ง."เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ช้าก่อน,ผลักมาหนึ่งหมื่นดวงแล้ว,จินเผิงคงเกือบหมดแรง,ให้เต้าเหรินถูเปลี่ยนกับเขา!"จงซานเอ่ย.
จากนั้นอาวุโสเทียนก็ส่งสัญญาณออกไป.
จากนั้น,ก็เป็นเต้าเหรินถูเป็นคนผลัก.
ในเวลานี้,แม้นว่าปราชญ์เทพจะปรากฏขึ้นมา,ทว่าไม่มีใครสนใจเขาแล้ว,อาวุโสอวิ๋นเองก็ด้วย,แทบจะทุกคนก็ว่าได้.
ทว่าทุกคนบนเกาะลอยฟ้าเวลานี้,เหล่าหมาป่ามากมาย,ต่างก็มาเป็นพยานความมหัศจรรย์ที่กำลังจะเกิดขึ้น.
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเวลานี้ได้แต่เงยหน้ามองท้องฟ้า,ไม่บ่นอีกต่อไป,ดวงตาของทั้งสองคนที่เปล่งประกายผิดปรกติ.
"คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหน!"
"ใช่,ใต้โลกหล้าแห่งนี้ไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้!"
"กับสิ่งที่ลึกซึ้ง,และยังถูกส่งไปอย่างรวดเร็ว,พวกเราด้อยกว่าแล้ว!"
........................
............
......
หลากหลายคนมากมายที่กล่าวชม,ทำให้เทียนหลิงเอ๋อใบหน้าแดงเล็กน้อย,"นี่,เรื่องนี้,ไม่มีอะไรเลย!"
"หายากนัก,กับพรสวรรค์เช่นนี้,ทว่าอย่าได้ถ่อมตัวเอย,อนาคตของเจ้าจะต้องไร้ขีดจำกัด!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เอ่ยออกมาพลางถอนหายใจ.
"ไม่มีอะไรเลย,ข้าไม่ได้ถ่อมตัว,ข้าเป็นเช่นนี้,ไม่ได้เป็นดังที่พวกเจ้าเอ่ยสักหน่อย!"เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกเขินอายกับคำชมเป็นอย่างมาก.
ทว่าเทียนหลิงเอ๋อยิ่งถ่อมตัว,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามยิ่งชื่นชม!
"เอาล่ะ,หลิงเอ๋อ,ทะลวงเสร็จค่อยว่ากัน!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่ต้องอดทนต่อคำชม,ก่อนที่จะเริ่มทะลวงค่ายกลต่อ.
ผ่านไปสองวัน,ระหว่างนี้เผ่าหมาป่าที่เผยท่าทางตื่นเต้น,ก่อนที่เทียนหลิงเอ๋อจะเอ่ยปากออกมา.
"เอาล่ะ,อันสุดท้ายแล้ว!"เทียนหลิงเอ๋อกล่าว.
กับคำพูดว่าตำแหน่งสุดท้าย,ทุกคนที่ดวงตาเป็นประกาย.
และทันใดนั้นแสงสว่างที่เจิดจ้าปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าราวกับเวลากลางวัน,ปกคลุมพื้นที่กว้างขวางไร้สิ้นสุด.
"ทะลวง? ทะลวงค่ายกลได้แล้ว!"อาวุโสอวิ๋นที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น