Immortality Chapter 1128 Anxiety of Tian Ling'er
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1128 ความกังวลของเทียนหลิงเอ๋อ
Chapter 1128 Anxiety of Tian Ling'er
天灵儿的焦急
ความกังวลของเทียนหลิงเอ๋อ
"นี่มัน?แปลกไปหรือไม่?"เสวียนหยวนที่กล่าวออกมาด้วยทางประหลาดใจ.
"แปลก?เฮ้เอ้,ข้าเองไม่สามารถที่จะเห็นได้เช่นกัน!"อาวุโสอวิ๋นที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ไม่สามารถเห็นได้? นี่ไม่ใช่บรรพชนหมาป่าทิ้งเอาไวหรอกรึ?
เจ้าไม่เคยได้ยินอะไรเลยอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"บรรพชนหมาป่าเคยเอ่ยเอาไว้,ตราบเท่าเคลื่อนดวงดาราไปยังตำแหน่งที่ถูกต้องได้,ตราบเท่าที่โลกยังไม่ล่มสลาย,บรรพชนหมาป่าจะหวนกลับคืนมา!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"บรรพชนหมาป่าหวนกลับคืนมา?
ไม่ใช่ว่าบรรพชนหมาป่าตายไปแล้วรึ?"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่รู้เลย!"อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่รู้อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"ในอดีตนั้น,บรรพชนได้สร้างค่ายกลที่แปลกๆนี้ขึ้น,พร้อมกับกล่าวออกมาสิ่งนี้ก่อนที่จะตกตายไป,หากทะลวงค่ายกล,ก็ไม่สามารถกลับมาได้,หลังจากนั้น,เผ่าหมาป่าของพวกเราก็เชิญเหล่ายอดฝีมือมากมายมา,เพื่อที่จะทะลวงค่ายกล,ทว่าก็ไม่มีใครสามารถทำได้สำเร็จ,จึงไม่รู้ว่าเป็นไปได้หรือไม่!"อาวุโสอวิ๋นที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจจะไม่สามารถกลับมาก็ได้อย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม!"อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ,จินเผิงที่เอ่ยออกมา,"บรรพชนหมาป่า,มีอายุไขอยู่จนถึงเวลานี้เลยรึ?"
"บรรพชนหมาป่าไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ไม่สามารถมีอายุไขไร้ขีดจำกัดได้!"อาวุโสอวิ๋นสายหน้าไปมา.
"จากวันนั้นถึงเวลานี้ผ่านมากี่ปีแล้ว?"
"98 ล้านปี!"อาวุโสอวิ๋นที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคน".....................!”
"เขา,ในเมื่อไม่ได้เป็นปราชญ์เทพ, 98
ล้านปี,ไม่ใช่ว่าตายไปแล้วรึ?
แล้วจะฟื้นคืนกลับได้อย่างไร?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"ไม่รู้,ทว่ามันเป็นคำพูดของบรรพชนหมาป่าที่ทิ้งไว้จริงๆ,แดนเทวะซือเทียนสืบทอดส่งมาจนถึงวันนี้,ที่จริงเวลานี้เป้าหมายเดียวก็คือ,ทะลวงผ่านเท่านั้น!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"ข้าเห็นมีโลกเขตแดนอยู่ด้านใน,ทว่าไม่สามารถมองเห็นทั้งหมดได้!"เสวียนหยวนกล่าวออกมาเบาๆ.
"เจ้าเห็นอย่างงั้นรึ?"อาวุโสอวิ๋นที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ทุกคนที่จ้องมองเสวียนหยวนด้วยความประหลาดใจ.
"ดวงตาของข้าพิเศษ!"ดวงตาของเสวียนหยวนที่เป็นประกายสีเงินเล็กน้อย.
"โอ้ว!"อาวุโสอวิ๋นถอนหายใจ.
"เรื่องที่เอ่ยว่าบรรพชนจะกลับมา,ไม่สามารถเปิดเผยออกมาใช่หรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว,ค่ายกล,พรของดวงดารานั้น,บรรพชนหมาป่าได้ทิ้งเอาไว้ในอดีต,ตอนนี้มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาของตำหนักจื่อหยางกำลังช่วยกันแก้อยู่!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"พรจากดวงดารา?" ( 星祝词)
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังป้ายหยก.
------------------------
"คำอวยพรของดวงดารา"
ค่ายกลดวงดาราโบราณไร้จำกัด,ทะลวงสวรรค์สะบั้นปฐพี,ทำลายล้างปิศาจ,หมื่พันไม่เคยก้ม....................................
..................
............
-----------
"แต่ละดวงดารานั้นมีอักษรรวมทั้งสิ้น 3333
อักษร!
เป็นตัวอักขระทั้งหมดที่ถูกบันทึกเอาไว้ถูกสลักเอาไว้ทั้งแนวตั้งและลึก,ไม่มีใครเข้าใจได้!"อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา.
โลกเขตแดนด้านใน,คำพูดนี้ทำให้จินเผิง,เต้าเหรินถู,เสวียนหยวนและคนอื่นๆต่างก็กลืนน้ำลายคำโต,ครุ่นคิดไปต่างๆนาๆ.
"ข้าสัมผัสได้ว่าด้านในนั้นมีค่ายกลชุดหนึ่ง!"
"ไม่,ข้ารู้สึกว่าโลกเขตแดนด้านในนั้นถูกสร้างขึ้นด้วยวิชาที่ทรงพลัง!"จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าสัมผัสได้ถึงวิชาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร!"เต้าเหรินถูที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,ข้าคิดว่าเป็นวิชาที่เต็มไปด้วยจิตวิญาณแห่งการต่อสู้,ไม่มีจิตสังหาร!"จินเผิงที่กล่าวแย้งเต้าเหรินถู.
อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา,"ทุกๆคนล้วนแต่เห็นแตกต่าง,ทว่าข้าคิดว่าเสวียนหยวนใกล้เคียงสุด,มันต้องเกี่ยวข้องกับค่ายกลแน่!"
ในเวลานั้น,ที่ด้านหน้าพวกเขาชายในชุดสีดำทั้งสามคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล,ก็ปรากฏฟองอากาศเกิดขึ้น,เป็นฟองอากาศสิบสี.
"ปัง!"ฟองอากาศที่ระเบิดออก,ก่อนทีทั้งสามคนจะลืมตาขึ้นมา.
"วูซซซซ!"
"ทั้งสาม,เสร็จสิ้นการตระหนักรู้แล้วรึ?"อาวุโสอวิ๋นที่ก้าวเข้าไปหาทันที.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ก่อนที่จะพยักหน้าให้กัน.
"อาวุโสอวิ๋น,คำพูดดังกล่าว,นับว่าเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่,เป็นอะไรที่ลึกซึ้ง,ถึงแม้ตอนนี้จะไม่กล้าบอกว่าเข้าใจ,ทว่าก็พอมีความคิดอยู่,ข้าคิดว่าจะสามารถทะลวงค่ายกลนี้ได้!"สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเอ่ย.
"ดี,ดี,ดีเลย,ทั้งสามรบกวนแล้ว,แม้นว่าแดนเทวะซือเทียนจะยังคงปิดอยู่,ข้าอาวุโสภายนอกต้องตอบแทนทุกท่านอย่างแน่นอน.
คนทั้งสามที่ส่ายหน้าไปมา,"ไม่จำเป็น,พวกเราเดินทางมาเพื่อทะลวงค่ายกลนี้ด้วยความต้องการของพวกเราเอง!"
จากนั้น,ยอดฝีมือทั้งสามก็ลอยขึ้นบนอากาศ,พุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า,เห็นเป็นจุดสามจุด.
ทุกคนต่างจ้องมองด้วยความสนใจ.
หลังจากนั้นหลายชั่วยามบนอวกาศ,สามยอดฝีมือ,ที่รวบรวมเทียนเต๋า,ก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนย้ายดวงดารา.
ในเวลานั้นทั้งสามที่เคลื่อนไหวตำแหน่งของดวงดาราช้าๆ,
"ปัง!"
จากบนอากาศสายฟ้ามากมายที่มารวมตัวกัน,นอกจากดวงดาราทั้ง
20,000จะเคลื่อนที่ช้าๆแล้ว,แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่กำลังโถมทับลงมาบนผืนปฐพีอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ในเวลานั้นแดนเทวะซือเทียนรอบนอก,ปรากฏสนามวายุที่หนักหน่วงรุนแรงขึ้นทันที,เศษดิน,ก้อนศิลาแม้แต่สายฟ้าที่โถมกระหนกฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ.
"แจ้งไปยังเผ่าหมาป่าทุกตน,ให้พวกเขาอดทนเอาไว้!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยปากสั่งการในทันที.
"รับทราบ!"
บนอวกาศนั้น,สามยอดฝีมือยังคงเคลื่อนย้ายดวงดารา,จากนั้นก็สับเปลี่ยนตำแหน่ง,กรงกดดันจากบนอวกาศนั้นมากขึ้นและก็มากขึ้น,จนแม้แต่เกิดหลุมดำเขามา,แม้แต่คนที่อยู่ไกลออกไปยังเผยความหวาดกลัว.
"สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาร้ายกายนัก,การเคลื่อนย้ายดวงดาราเช่นนี้,ไม่มีใครสามารถทำได้"เสวียนหยวนที่อุทานออกมา.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ,ทว่าก็มีหลายคนไม่เข้าใจ.
"หมายความว่าอย่างไร?"เทียนหลิงเอ๋อที่ไม่เข้าใจ.
เสวียนหยวนที่จ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะอธิบายออกมาว่า,"ค่ายกลในอวกาศนั้นซ่อนตัวอยู่,พวกเขาทั้งสามคนกำลังเคลื่อนย้ายดวงดาราเพื่อเผยค่ายกลออกมา,นับว่าเป็นเรื่องที่เสี่ยงมาก,เมื่อค่ายกลเผยออกมาก็จะสามารถแก้ไขได้!"
ดวงตาของเทียนหลิงเอ๋อที่เป็นประกาย,แต่ไม่เข้าใจ.
เสวียนหยวนถึงกับพูดไม่ออก.
เกิดระเบิดดังขึ้นเป็นระยะๆ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงก็ยิงเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น.
หนึ่งวันหลังจากนั้น,เสวียนหยวนที่อ้าปากเอ่ยออกมา,"ร้ายกาจมาก,เคลื่อนไหว,โลกเขตแดน,ไม่ใช่ว่าเริ่มปรากฏออกมาแล้วรึ?
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตายอดเยี่ยมจริงๆ!"
"ย้ายตำแหน่งจริงๆรึ?"เทียนเหลิงเอ๋อที่จ้องมองจงซาน.
"ย้ายตำแหน่ง,เพียงเล็กน้อย!"จงซานพยักหน้า.
"หากเป็นเช่นนี้,ต้องสำเร็จแน่!"อาวุโสอวิ๋นที่เผยความตื่นเต้น.
"ใช่,จะทะลวงได้แล้ว!"จินเผิงเอ่ย
..................
............
......
จ้องมองทุกคนที่ต่างถอนหายใจด้วยความร้ายกาจของค่ายกลจากการทะลวงมัน,เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกต่างไป,ไม่สบายใจนัก,ราวกับพบอะไรบางอย่างเข้า,ทว่านางก็ไม่กล้าเอ่ยออกมา,เพียงแค่เก็บเอาไว้ในใจไม่เอ่ยออกมา.
ทว่าไม่รู้มาจากใหน,ปรากฏร่างๆหนึ่งปรากฏขึ้นมาในทันที.
ชายในชุดสีแดง,ที่ไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายออกมา,แต่กับทำให้ทุกคนต้องการเคารพอย่างไม่มีเหตุผลชายในชุดสีแดงที่มีผมยาว,แต่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้.
"คารวะปราชญ์เทพหยิงเห่า!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยปากออกมา.
"คารวะปราชญ์เทพหยิงเห่า!"คนอื่นๆเองก็เอ่ยออกมาเช่นเดียวกัน.
หยิงเห่าที่ไม่เอ่ยสิ่งใด,ทว่ายังคงจ้องมองอย่างตั้งใจไปบนท้องฟ้า.
สองวันหลังจากนั้น.
"เป็นค่ายกลที่ลึกล้ำมาก,ยิ่งผ่านไปยังทรงพลังมากขึ้นเท่านั้น,ข้าไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาพลางถอนหายใจ.
แน่นอนทุกคนต่างก็พยักหน้ารับ,เพราะว่าจากบนอวกาศนั้น,ดวงดาราแต่ละดวงปลดปล่อยพลังออกมาจนน่าหวั่นเกรง.
"ใกล้แล้ว,อีกนิดเดียว,ก็จะทะลวงผ่านได้แล้ว!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ภายในโลกใบเล็กนั่น,ปรากฏพายุที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆและยังเพิ่มขึ้นไม่หยุด!"เสวียนหยวนพยักหน้า.
ขณะที่ทุกคนเตรียมที่จะเป็นพยานในความยอดเยี่ยมนี้.
บนอวกาศนั้น,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาคนหนึ่ง,ก็พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
จากนั้น,ทุกคนก็มองเห็นดวงดารามายที่เคลื่อนกระแทกผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสาม,พลังอำนาจที่ระเบิดเสียงดังสนั่น,โถมทับมายังพวกเขา.
เป็นค่ายกลที่น่าหวาดกลัวมาก,เวลานี้มันหันกลับมาโจมตีผู้ฝึกตนทั้งสามแล้ว,เวลานี้พวกเขาที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,ทันใดนั้นพวกเขาก็หนีจากการบดขยี้ของค่ายกลดังกล่าวทันที.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เสวียนหวนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"การทะลวงค่ายกลล้มเหลว?"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว!"อาวุโสอวิ๋นที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
จากนั้น,อาวุโสอวิ๋นที่จ้องมองไปยังปราชญ์เทพหยิงเห่า.
"ปราชญ์เทพ,อวิ๋นเทียนซีเป็นตัวแทนของแดนเทวะซือเทียนร้องขอให้ช่วยเหลือคนทั้งสาม,ซึ่งเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของแดนเทวะซือเทียน!"อาวุโสอวิ๋นที่กล่าวต่อปราชญ์เทพหยิงเห่าในทันที.
หยิงเห่าที่ไม่มีอารมณ์จ้องมองท้องฟ้าอีกต่อไป,ทั้งยังเผยท่าทางดูแคลนอาวุโสอวิ๋นอีกด้วย,จากนั้นก็ไม่สนใจก้าวออกไปหายไปในทันที.
อาวุโสอวิ๋นที่ก้าวไปได้แค่ครึ่งก้าว,ใบหน้ากระตุก,ก่อนหน้านี้รับรู้ว่าหยิงเห่าใจไม้ใส้ระกำ,ไม่คิดเลยว่าจะเฉยเมยเช่นนี้,ปราชญ์เทพที่ควรช่วยเหลือทุกสิ่งมีชีวิต,คาดไม่ถึงเลยว่าหยิงเห่าจะนิ่งดูดายเช่นนี้.
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,ช่วยเหลือพวกเขาทั้งสามคนอย่างเต็มกำลัง!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"
คนทั้งสองที่พุ่งขึ้นไปบนอากาศอย่างรวดเร็ว.
ถึงแม้นว่าจะไม่ได้ใสใจใจคอของเผาหมาป่า,ทว่าจงซานก็ต้องการช่วยเหลือคนทั้งสาม,ต้องไม่ลืมว่าคนทั้งสามนั้นมีสถานะที่ไม่ธรรมดา,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ต้าเจิ้งเองก็ต้องการคนเช่นนี้,ถึงแม้นว่าจะไม่สามารถกำราบ,อย่างน้อยก็หากมีความสัมพันธ์อันดีก็นับว่าเป็นเรื่องดี.
"ตูมมม!”
บนอวกาศที่เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามที่ถูกแรกกระแทกโถมกระหน่ำ,ทำให้ได้รับบาดเจ็บ,ก่อนที่จินเผิงและเต้าเหรินถูจะช่วยออกมาได้,พวกเขากระดูกทั่วร่างแทบแตกสลาย,อยู่ในสภาพอ่อนแอ.
"ขอบคุณ!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เอ่ยต่อจงซาน.
"ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ,ไม่รู้ว่าทั้งสามรับรู้อะไรได้บ้าง?"จงซานสอบถามออกไป.
"น่าอาย,น่าอายยิ่งนัก!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ใบหน้ากลายเป็นเคร่งขรึม.
"กับค่ายกลเช่นนี้,พวกท่านทั้งสามไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง!"จงซานเอ่ย.
"ไม่,ที่จริง,ค่ายกลบนอวกาศนั้น,กล่าวได้ว่าเป็นพวกเราที่สร้างขึ้นมา,การที่สูญเสียการควบคุมจนหันมาทำร้ายพวกเรา,นับเป็นเรื่องที่ซับซ้อน,การตระหนักรู้ของพวกเรายังไม่เพียงพอ!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ส่ายหน้าไปมา.
"อาวุโสอวิ๋น,ข้าต้องการตระหนักรู้อีกหลายปีที่นี่,ครั้งต่อไปต้องแก้ไขได้อย่างแน่นอน!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเอ่ยต่ออาวุโสอวิ๋น.
"ทั้งสามต้องการ,เผ่าหมาป่าย่อมยินดี,การทะลวงค่ายกลนี้เป็นความต้องการมาหลายยุคหลานสมัย,ดวงดาราเหล่านั้นได้กลับตำแหน่งเดิมแล้ว,ครั้งหน้าค่อยเริ่มใหม่,การทะลวงค่ายกลนี้,ความปลอดภัยต้องมาก่อน!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"อืม!"
ทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ดวงดารากลับตำแหน่งเดิมแล้ว,ทำให้ทุกอย่างกลับคืนสู่ปรกติ.
"เป็นค่ายกลที่ร้ายกาจนัก!"เสวียนหยวนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่,ไม่คิดว่าจะทรงพลังขนาดนี้!"อาวุโสเทียนพยักหน้า.
"ร้ายกาจจริงรึ? ข้าไม่คิดว่ายาก!"เทียนหลิงเอ๋อที่อดไม่ได้เอ่ยออกมาในที่สุด.
ได้ยินคำพูดดังกล่าวทุกคนที่หันหน้ามามองเทียนหลิงเอ๋อ,เสียสติไปแล้ว,นางคิดว่ามันง่ายอย่างงั้นรึ?
หรือว่าต้องการกล่าวอะไร?
Chapter 1128 Anxiety of Tian Ling'er
天灵儿的焦急
ความกังวลของเทียนหลิงเอ๋อ
"นี่มัน?แปลกไปหรือไม่?"เสวียนหยวนที่กล่าวออกมาด้วยทางประหลาดใจ.
"แปลก?เฮ้เอ้,ข้าเองไม่สามารถที่จะเห็นได้เช่นกัน!"อาวุโสอวิ๋นที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ไม่สามารถเห็นได้? นี่ไม่ใช่บรรพชนหมาป่าทิ้งเอาไวหรอกรึ?
เจ้าไม่เคยได้ยินอะไรเลยอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"บรรพชนหมาป่าเคยเอ่ยเอาไว้,ตราบเท่าเคลื่อนดวงดาราไปยังตำแหน่งที่ถูกต้องได้,ตราบเท่าที่โลกยังไม่ล่มสลาย,บรรพชนหมาป่าจะหวนกลับคืนมา!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"บรรพชนหมาป่าหวนกลับคืนมา?
ไม่ใช่ว่าบรรพชนหมาป่าตายไปแล้วรึ?"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่รู้เลย!"อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่รู้อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"ในอดีตนั้น,บรรพชนได้สร้างค่ายกลที่แปลกๆนี้ขึ้น,พร้อมกับกล่าวออกมาสิ่งนี้ก่อนที่จะตกตายไป,หากทะลวงค่ายกล,ก็ไม่สามารถกลับมาได้,หลังจากนั้น,เผ่าหมาป่าของพวกเราก็เชิญเหล่ายอดฝีมือมากมายมา,เพื่อที่จะทะลวงค่ายกล,ทว่าก็ไม่มีใครสามารถทำได้สำเร็จ,จึงไม่รู้ว่าเป็นไปได้หรือไม่!"อาวุโสอวิ๋นที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจจะไม่สามารถกลับมาก็ได้อย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม!"อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ,จินเผิงที่เอ่ยออกมา,"บรรพชนหมาป่า,มีอายุไขอยู่จนถึงเวลานี้เลยรึ?"
"บรรพชนหมาป่าไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ไม่สามารถมีอายุไขไร้ขีดจำกัดได้!"อาวุโสอวิ๋นสายหน้าไปมา.
"จากวันนั้นถึงเวลานี้ผ่านมากี่ปีแล้ว?"
"98 ล้านปี!"อาวุโสอวิ๋นที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคน".....................!”
"เขา,ในเมื่อไม่ได้เป็นปราชญ์เทพ, 98
ล้านปี,ไม่ใช่ว่าตายไปแล้วรึ?
แล้วจะฟื้นคืนกลับได้อย่างไร?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"ไม่รู้,ทว่ามันเป็นคำพูดของบรรพชนหมาป่าที่ทิ้งไว้จริงๆ,แดนเทวะซือเทียนสืบทอดส่งมาจนถึงวันนี้,ที่จริงเวลานี้เป้าหมายเดียวก็คือ,ทะลวงผ่านเท่านั้น!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"ข้าเห็นมีโลกเขตแดนอยู่ด้านใน,ทว่าไม่สามารถมองเห็นทั้งหมดได้!"เสวียนหยวนกล่าวออกมาเบาๆ.
"เจ้าเห็นอย่างงั้นรึ?"อาวุโสอวิ๋นที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ทุกคนที่จ้องมองเสวียนหยวนด้วยความประหลาดใจ.
"ดวงตาของข้าพิเศษ!"ดวงตาของเสวียนหยวนที่เป็นประกายสีเงินเล็กน้อย.
"โอ้ว!"อาวุโสอวิ๋นถอนหายใจ.
"เรื่องที่เอ่ยว่าบรรพชนจะกลับมา,ไม่สามารถเปิดเผยออกมาใช่หรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว,ค่ายกล,พรของดวงดารานั้น,บรรพชนหมาป่าได้ทิ้งเอาไว้ในอดีต,ตอนนี้มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาของตำหนักจื่อหยางกำลังช่วยกันแก้อยู่!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"พรจากดวงดารา?" ( 星祝词)
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังป้ายหยก.
------------------------
"คำอวยพรของดวงดารา"
ค่ายกลดวงดาราโบราณไร้จำกัด,ทะลวงสวรรค์สะบั้นปฐพี,ทำลายล้างปิศาจ,หมื่พันไม่เคยก้ม....................................
..................
............
-----------
"แต่ละดวงดารานั้นมีอักษรรวมทั้งสิ้น 3333
อักษร!
เป็นตัวอักขระทั้งหมดที่ถูกบันทึกเอาไว้ถูกสลักเอาไว้ทั้งแนวตั้งและลึก,ไม่มีใครเข้าใจได้!"อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา.
โลกเขตแดนด้านใน,คำพูดนี้ทำให้จินเผิง,เต้าเหรินถู,เสวียนหยวนและคนอื่นๆต่างก็กลืนน้ำลายคำโต,ครุ่นคิดไปต่างๆนาๆ.
"ข้าสัมผัสได้ว่าด้านในนั้นมีค่ายกลชุดหนึ่ง!"
"ไม่,ข้ารู้สึกว่าโลกเขตแดนด้านในนั้นถูกสร้างขึ้นด้วยวิชาที่ทรงพลัง!"จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าสัมผัสได้ถึงวิชาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร!"เต้าเหรินถูที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,ข้าคิดว่าเป็นวิชาที่เต็มไปด้วยจิตวิญาณแห่งการต่อสู้,ไม่มีจิตสังหาร!"จินเผิงที่กล่าวแย้งเต้าเหรินถู.
อาวุโสอวิ๋นที่ส่ายหน้าไปมา,"ทุกๆคนล้วนแต่เห็นแตกต่าง,ทว่าข้าคิดว่าเสวียนหยวนใกล้เคียงสุด,มันต้องเกี่ยวข้องกับค่ายกลแน่!"
ในเวลานั้น,ที่ด้านหน้าพวกเขาชายในชุดสีดำทั้งสามคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล,ก็ปรากฏฟองอากาศเกิดขึ้น,เป็นฟองอากาศสิบสี.
"ปัง!"ฟองอากาศที่ระเบิดออก,ก่อนทีทั้งสามคนจะลืมตาขึ้นมา.
"วูซซซซ!"
"ทั้งสาม,เสร็จสิ้นการตระหนักรู้แล้วรึ?"อาวุโสอวิ๋นที่ก้าวเข้าไปหาทันที.
ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ก่อนที่จะพยักหน้าให้กัน.
"อาวุโสอวิ๋น,คำพูดดังกล่าว,นับว่าเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่,เป็นอะไรที่ลึกซึ้ง,ถึงแม้ตอนนี้จะไม่กล้าบอกว่าเข้าใจ,ทว่าก็พอมีความคิดอยู่,ข้าคิดว่าจะสามารถทะลวงค่ายกลนี้ได้!"สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเอ่ย.
"ดี,ดี,ดีเลย,ทั้งสามรบกวนแล้ว,แม้นว่าแดนเทวะซือเทียนจะยังคงปิดอยู่,ข้าอาวุโสภายนอกต้องตอบแทนทุกท่านอย่างแน่นอน.
คนทั้งสามที่ส่ายหน้าไปมา,"ไม่จำเป็น,พวกเราเดินทางมาเพื่อทะลวงค่ายกลนี้ด้วยความต้องการของพวกเราเอง!"
จากนั้น,ยอดฝีมือทั้งสามก็ลอยขึ้นบนอากาศ,พุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า,เห็นเป็นจุดสามจุด.
ทุกคนต่างจ้องมองด้วยความสนใจ.
หลังจากนั้นหลายชั่วยามบนอวกาศ,สามยอดฝีมือ,ที่รวบรวมเทียนเต๋า,ก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนย้ายดวงดารา.
ในเวลานั้นทั้งสามที่เคลื่อนไหวตำแหน่งของดวงดาราช้าๆ,
"ปัง!"
จากบนอากาศสายฟ้ามากมายที่มารวมตัวกัน,นอกจากดวงดาราทั้ง
20,000จะเคลื่อนที่ช้าๆแล้ว,แรงกดดันพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่กำลังโถมทับลงมาบนผืนปฐพีอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ในเวลานั้นแดนเทวะซือเทียนรอบนอก,ปรากฏสนามวายุที่หนักหน่วงรุนแรงขึ้นทันที,เศษดิน,ก้อนศิลาแม้แต่สายฟ้าที่โถมกระหนกฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ.
"แจ้งไปยังเผ่าหมาป่าทุกตน,ให้พวกเขาอดทนเอาไว้!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยปากสั่งการในทันที.
"รับทราบ!"
บนอวกาศนั้น,สามยอดฝีมือยังคงเคลื่อนย้ายดวงดารา,จากนั้นก็สับเปลี่ยนตำแหน่ง,กรงกดดันจากบนอวกาศนั้นมากขึ้นและก็มากขึ้น,จนแม้แต่เกิดหลุมดำเขามา,แม้แต่คนที่อยู่ไกลออกไปยังเผยความหวาดกลัว.
"สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาร้ายกายนัก,การเคลื่อนย้ายดวงดาราเช่นนี้,ไม่มีใครสามารถทำได้"เสวียนหยวนที่อุทานออกมา.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ,ทว่าก็มีหลายคนไม่เข้าใจ.
"หมายความว่าอย่างไร?"เทียนหลิงเอ๋อที่ไม่เข้าใจ.
เสวียนหยวนที่จ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะอธิบายออกมาว่า,"ค่ายกลในอวกาศนั้นซ่อนตัวอยู่,พวกเขาทั้งสามคนกำลังเคลื่อนย้ายดวงดาราเพื่อเผยค่ายกลออกมา,นับว่าเป็นเรื่องที่เสี่ยงมาก,เมื่อค่ายกลเผยออกมาก็จะสามารถแก้ไขได้!"
ดวงตาของเทียนหลิงเอ๋อที่เป็นประกาย,แต่ไม่เข้าใจ.
เสวียนหยวนถึงกับพูดไม่ออก.
เกิดระเบิดดังขึ้นเป็นระยะๆ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงก็ยิงเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น.
หนึ่งวันหลังจากนั้น,เสวียนหยวนที่อ้าปากเอ่ยออกมา,"ร้ายกาจมาก,เคลื่อนไหว,โลกเขตแดน,ไม่ใช่ว่าเริ่มปรากฏออกมาแล้วรึ?
สามผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตายอดเยี่ยมจริงๆ!"
"ย้ายตำแหน่งจริงๆรึ?"เทียนเหลิงเอ๋อที่จ้องมองจงซาน.
"ย้ายตำแหน่ง,เพียงเล็กน้อย!"จงซานพยักหน้า.
"หากเป็นเช่นนี้,ต้องสำเร็จแน่!"อาวุโสอวิ๋นที่เผยความตื่นเต้น.
"ใช่,จะทะลวงได้แล้ว!"จินเผิงเอ่ย
..................
............
......
จ้องมองทุกคนที่ต่างถอนหายใจด้วยความร้ายกาจของค่ายกลจากการทะลวงมัน,เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกต่างไป,ไม่สบายใจนัก,ราวกับพบอะไรบางอย่างเข้า,ทว่านางก็ไม่กล้าเอ่ยออกมา,เพียงแค่เก็บเอาไว้ในใจไม่เอ่ยออกมา.
ทว่าไม่รู้มาจากใหน,ปรากฏร่างๆหนึ่งปรากฏขึ้นมาในทันที.
ชายในชุดสีแดง,ที่ไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายออกมา,แต่กับทำให้ทุกคนต้องการเคารพอย่างไม่มีเหตุผลชายในชุดสีแดงที่มีผมยาว,แต่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้.
"คารวะปราชญ์เทพหยิงเห่า!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยปากออกมา.
"คารวะปราชญ์เทพหยิงเห่า!"คนอื่นๆเองก็เอ่ยออกมาเช่นเดียวกัน.
หยิงเห่าที่ไม่เอ่ยสิ่งใด,ทว่ายังคงจ้องมองอย่างตั้งใจไปบนท้องฟ้า.
สองวันหลังจากนั้น.
"เป็นค่ายกลที่ลึกล้ำมาก,ยิ่งผ่านไปยังทรงพลังมากขึ้นเท่านั้น,ข้าไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาพลางถอนหายใจ.
แน่นอนทุกคนต่างก็พยักหน้ารับ,เพราะว่าจากบนอวกาศนั้น,ดวงดาราแต่ละดวงปลดปล่อยพลังออกมาจนน่าหวั่นเกรง.
"ใกล้แล้ว,อีกนิดเดียว,ก็จะทะลวงผ่านได้แล้ว!"อาวุโสอวิ๋นที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ภายในโลกใบเล็กนั่น,ปรากฏพายุที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆและยังเพิ่มขึ้นไม่หยุด!"เสวียนหยวนพยักหน้า.
ขณะที่ทุกคนเตรียมที่จะเป็นพยานในความยอดเยี่ยมนี้.
บนอวกาศนั้น,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาคนหนึ่ง,ก็พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
จากนั้น,ทุกคนก็มองเห็นดวงดารามายที่เคลื่อนกระแทกผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสาม,พลังอำนาจที่ระเบิดเสียงดังสนั่น,โถมทับมายังพวกเขา.
เป็นค่ายกลที่น่าหวาดกลัวมาก,เวลานี้มันหันกลับมาโจมตีผู้ฝึกตนทั้งสามแล้ว,เวลานี้พวกเขาที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,ทันใดนั้นพวกเขาก็หนีจากการบดขยี้ของค่ายกลดังกล่าวทันที.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เสวียนหวนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"การทะลวงค่ายกลล้มเหลว?"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว!"อาวุโสอวิ๋นที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
จากนั้น,อาวุโสอวิ๋นที่จ้องมองไปยังปราชญ์เทพหยิงเห่า.
"ปราชญ์เทพ,อวิ๋นเทียนซีเป็นตัวแทนของแดนเทวะซือเทียนร้องขอให้ช่วยเหลือคนทั้งสาม,ซึ่งเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของแดนเทวะซือเทียน!"อาวุโสอวิ๋นที่กล่าวต่อปราชญ์เทพหยิงเห่าในทันที.
หยิงเห่าที่ไม่มีอารมณ์จ้องมองท้องฟ้าอีกต่อไป,ทั้งยังเผยท่าทางดูแคลนอาวุโสอวิ๋นอีกด้วย,จากนั้นก็ไม่สนใจก้าวออกไปหายไปในทันที.
อาวุโสอวิ๋นที่ก้าวไปได้แค่ครึ่งก้าว,ใบหน้ากระตุก,ก่อนหน้านี้รับรู้ว่าหยิงเห่าใจไม้ใส้ระกำ,ไม่คิดเลยว่าจะเฉยเมยเช่นนี้,ปราชญ์เทพที่ควรช่วยเหลือทุกสิ่งมีชีวิต,คาดไม่ถึงเลยว่าหยิงเห่าจะนิ่งดูดายเช่นนี้.
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,ช่วยเหลือพวกเขาทั้งสามคนอย่างเต็มกำลัง!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"
คนทั้งสองที่พุ่งขึ้นไปบนอากาศอย่างรวดเร็ว.
ถึงแม้นว่าจะไม่ได้ใสใจใจคอของเผาหมาป่า,ทว่าจงซานก็ต้องการช่วยเหลือคนทั้งสาม,ต้องไม่ลืมว่าคนทั้งสามนั้นมีสถานะที่ไม่ธรรมดา,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ต้าเจิ้งเองก็ต้องการคนเช่นนี้,ถึงแม้นว่าจะไม่สามารถกำราบ,อย่างน้อยก็หากมีความสัมพันธ์อันดีก็นับว่าเป็นเรื่องดี.
"ตูมมม!”
บนอวกาศที่เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งสามที่ถูกแรกกระแทกโถมกระหน่ำ,ทำให้ได้รับบาดเจ็บ,ก่อนที่จินเผิงและเต้าเหรินถูจะช่วยออกมาได้,พวกเขากระดูกทั่วร่างแทบแตกสลาย,อยู่ในสภาพอ่อนแอ.
"ขอบคุณ!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่เอ่ยต่อจงซาน.
"ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ,ไม่รู้ว่าทั้งสามรับรู้อะไรได้บ้าง?"จงซานสอบถามออกไป.
"น่าอาย,น่าอายยิ่งนัก!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ใบหน้ากลายเป็นเคร่งขรึม.
"กับค่ายกลเช่นนี้,พวกท่านทั้งสามไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง!"จงซานเอ่ย.
"ไม่,ที่จริง,ค่ายกลบนอวกาศนั้น,กล่าวได้ว่าเป็นพวกเราที่สร้างขึ้นมา,การที่สูญเสียการควบคุมจนหันมาทำร้ายพวกเรา,นับเป็นเรื่องที่ซับซ้อน,การตระหนักรู้ของพวกเรายังไม่เพียงพอ!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาที่ส่ายหน้าไปมา.
"อาวุโสอวิ๋น,ข้าต้องการตระหนักรู้อีกหลายปีที่นี่,ครั้งต่อไปต้องแก้ไขได้อย่างแน่นอน!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาเอ่ยต่ออาวุโสอวิ๋น.
"ทั้งสามต้องการ,เผ่าหมาป่าย่อมยินดี,การทะลวงค่ายกลนี้เป็นความต้องการมาหลายยุคหลานสมัย,ดวงดาราเหล่านั้นได้กลับตำแหน่งเดิมแล้ว,ครั้งหน้าค่อยเริ่มใหม่,การทะลวงค่ายกลนี้,ความปลอดภัยต้องมาก่อน!"อาวุโสอวิ๋นกล่าว.
"อืม!"
ทุกคนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ดวงดารากลับตำแหน่งเดิมแล้ว,ทำให้ทุกอย่างกลับคืนสู่ปรกติ.
"เป็นค่ายกลที่ร้ายกาจนัก!"เสวียนหยวนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่,ไม่คิดว่าจะทรงพลังขนาดนี้!"อาวุโสเทียนพยักหน้า.
"ร้ายกาจจริงรึ? ข้าไม่คิดว่ายาก!"เทียนหลิงเอ๋อที่อดไม่ได้เอ่ยออกมาในที่สุด.
ได้ยินคำพูดดังกล่าวทุกคนที่หันหน้ามามองเทียนหลิงเอ๋อ,เสียสติไปแล้ว,นางคิดว่ามันง่ายอย่างงั้นรึ?
หรือว่าต้องการกล่าวอะไร?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น