Immortality Chapter 1126 Day hole
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1126 เทียนกง.
Chapter 1126 Day hole
天孔
เทียนกง.
"จินเผิง,เต้าเหรินถู!"จงซานเอ่ยปากออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ช่วยอาวุโสหมาป่าทั้งสอง,จัดการกับกุยเช่อ!"
"รับทราบ!"
จินเผิงที่นำฟางเทียนฮวาจีออกมา,เต้าเหรินถูที่นำดาบปิงเสวี๋ยออกมา,ทั้งสองที่ก้าวออกไปหายไปในทันที.
"ตูมมม!”
ท้องฟ้าที่กำลังสั่นไหวไปมา,ร่างๆหนึ่งระเบิดล่วงหล่นลงมาทันที.
"ตูมม ตูมม ตูมม
..................!”
ร่างของอาวุโสหมาป่าอีกร่างก็ลอยล่วงหล่นลงมาอีก,กระแทกภูเขาสิบลูกถึงจะหยุดลง.
กุชเช่อนั้นแข็งแกร่งมาก,อาวุโสหมาป่าทั้งสองที่เพิ่งก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน,ไม่สามารถผสานเทียนเต๋าได้,ทว่ากุยเช่อนั้นแตกต่าง,เขาที่มีอายุหลายแสนปี,เคยสั่นสะคลอนโลกหล้า,ทำให้พวกเขาไม่สามารถต้านได้แม้แต่ลมหายใจเดียว.
สองเซียนบรรพชนขั้นต้น,พริบตาเดียวก็พ่ายแพ้แล้ว.
โชคดีที่เต้าเหรินถูและจินเผิงเริ่งรีบตามมา,แม้นว่าทั้งคู่จะไม่ใช่สุดยอดเซียนบรรพชน,แต่ก็นับว่าเป็นหนึ่งในยอดฝีมือ,ทั้งคู่ที่สามารถผสานเทียนเต๋าได้,และเคยต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมามากมาย,สามารถที่จะต้านปราณจิตสังหารที่รุนแรงนี้ได้.
สองเทียนเต๋าที่หยุด,กุยเช่อเอาไว้ในทันที.
เทียนเต๋าสีแดงชาดที่พวยพุ่ง,เข้าปะทะเทียนเต๋าของกุยเช่อ,จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เข้าปะทะพร้อมกันในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,ก่อนที่จะเกิดเป็นหลุมดำขึ้น,เหล่าหมาป่ามากมายที่จ้องมองอยู่ถึงกับสูดหายใจที่เย็นเยือบเขาไป.
การที่เกิดหลุมดำนั้น,พวกมันต่างก็รู้ว่าเป็นการต่อสู้ระดับใด! เซียนบรรพชน,นี่คือการต่อสู้ของยอดฝีมืออย่างแน่นอน.
กุยเช่อนั้นทรงพลังมาก.
อาวุโสหมาป่าทั้งสองที่เร่งรีบกลับมา,สี่เซียนบรรพชนที่เข้าล้อมกุยเช่อ.
ถึงอย่างนั้น,กุยเช่อก็ไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย,การเข้าปะกันของเทียนเต๋าครั้งแล้วครั้งเล่าก่อให้เกิดคลื่นกระแทกที่รุนแรงมาก.
การต่อสู้ของเซียนบรรพชนที่หนักหน่วงนี้,ได้ปกคลุมกลืนการต่อสู้ของเสวียนหยวนและเหรินชุดที่กลายเป็นธรรมดาไปเลย.
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เข้าคู่กันเป็นอย่างมาก,ทำให้พวกเขาทรงพลังไม่น้อยเช่นกัน.
สี่เซียนบรรพชนที่เข้าปะทะกุยเช่อ,แต่อีกฝ่ายกลับไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย,พวกเขาที่ทำได้แค่ขวางไม่ให้กุยเช่อ,ไม่เข้าไปยุ่งการต่อสู้ของเสวียนหยวนและเหรินชุนเท่านั้น.
บนเกาะลอยฟ้า,อาวุโสอวิ๋นที่พ่นลมหายใจยาว.
"ขอบคุณสหายเต๋าจง!"อาวุโสอวิ๋นที่กล่าวต่อจงซาน.
"อาวุโสอวิ๋นอย่าได้เกรงใจ,ข้าและเผ่าหมาป่าทำพันธะสัญญากัน,เมื่อเผ่าหมาป่าประสบความลำบาก,แน่นอนว่าข้าจงซานไม่สามารถนิ่งดูดายได้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
อาวุโสอวิ๋นที่พยักหน้ารับ.
ที่ไกลออกไป,เกิดประกายแสงขึ้นเป็นระยะๆ,สี่เซียนบรรพชนขวางทางกุยเช่อเอาไว้,ส่วนด้านล่างเสวียนหยวนที่กำราบเหรินชุน,เสวียนหยวนที่ดูเหมือนทรงพลังมากขึ้นกว่าเดิมมาก,พริบเตาเดียวก็มีพลังเพิ่มขึ้นสามเท่า,ทำให้เหรินชุนถูกคุกคาม.
จากที่ไกลออกไปสามแสนลี้,บนซุ้มไม้แห่งหนึ่ง,ปราชญ์เทพที่จ้องมองจงซาน,เขาที่ยังคงดื่มสุราอยู่,ขณะที่วางถ้วยสุราลง,เขาที่หยิบหยกชิ้นหนึ่งที่งดงามออกมา,ก่อนที่จะวางมันลงบนโต๊ะข้างถ้วยสุรา.
รอบผิวของหยกนั้น,สลักอักษร
เทียนหยวนตี้ฟาง,อยู่คนละมุม.
天圆地方Tiān yuán dìfāng ฟ้ากลมดินเหลี่ยม
รอบๆหยกที่มีอักขระงดงาม,เวลานี้มันเริ่มเปล่งแสง,และปรากฏความลึกลับขึ้น.
หยิ่งเห่าที่ชี้ไปยังแผ่นหยก,พร้อมกับปล่อยบอลแสงออกไป,เป็นลิขิตหยวนก่อเกิด,ที่ใช้ในการสังเวยในครั้งนี้.
ห่วงหยกที่งดงามเผยแสง 12
สีออกมาทันที,ส่องประกายแสงงดงามเป็นอย่างมาก.
"หืม,เทียนกง,เจ้าอยู่กับข้ามาสี่แสนปี,เจ้าใช้ลิขิตไปมากเท่าใด?
ทุกๆร้อยวันข้าต้องมอบลิขิตให้กับเจ้า,ด้วยลิขิตมากมาย,ถึงทำให้เจ้ามีจิตวิญญาณเทวะขึ้นมา,ไม่ใช่ว่าข้าเชื่อใจเจ้ารึ?ถึงได้ใช้ลิขิตมากมาย?
อุปกรณ์ปราชญ์เทพ,คนที่ผลาญลิขิต,บางทีคงมีแต่เจ้าแล้ว!"หยิงเห่าที่ฝืนยิ้มออกมา
หยิงเห่าที่จ้องมองของวิเศษ,เทียนกง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"โปรดวางใจ,ในเมื่อข้าวางใจเจ้า,แน่นอนว่าข้าไม่ทอดทิ้งเจ้า,ตามที่ข้าพยากร,อีกไม่นาน,จะปรากฏโอกาสใหญ่เกิดขึ้น,แน่นอนว่าข้าจะเปิดโอกาสให้เจ้าแน่."
ได้ยินคำพูดของหยิงเห่าแล้ว,เทียนกงที่ราวกับเข้าใจความหมายของหยิงเห่า,มันสั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ราวกับว่ากำลังขอบคุณหยิงเห่า.
หยิงเห่าที่ถูมันไปมาด้วยความรัก,ก่อนที่จะเก็บเทียนกงไปอย่างระมัดระวัง.
----------------------------------------------------
เสวียนหยวนที่กำลังต่อสู้กับเหรินชุน.
เสวียนหยวนสามร่างนั้นชัดเจนว่าทรงพลัง,ธารโลหิตอสุรา,ที่เวลานี้ยากที่จะต้านทานพลังได้,กำลังถูกแสงของเทวะทูตกัดกร่อน,แม้นว่าเทวทูตจำนวนมากจะตกตายไปด้วยก็ตาม.
การต่อสู้เหมือนว่าจะมาถึงช่วยท้ายแล้ว,ทว่าเหรินชุนก็ยังคงขัดขืนเอาไว้,ร่างบรรพชนโบราณหมิงเหอ,ยังคงควบคุมธารโลหิตรับมือเสวียนหยวน.
"ชิ,น่าเสวียนดายที่นี่ไม่ใช่บรรพชนหมิงเหอที่แท้จริง!"เสวียนหยวนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ชิ!"
ร่างแปลงบรรพชนชราหมิงเหอ,แค่นเสียง,ก่อนที่จะยื่นมือออกไป,เวลานี้เป็นครั้งแรกที่เขาลงมือ,ก่อนหน้านี้ทำเพียงแค่ควบคุมอสุรา,ทว่าเวลานี้เริ่มลงมือด้วยตัวเองแล้ว.
ฝ่ามือของบรรพชนชราหมิงเหอที่สบัดฟาดตรงไปยังเสวียนหยวน,บนห้วงอากาศ,ปรากฏฝ่ามือโลหิตขนาดใหญ่,เต็มไปด้วยพลังปิศาจโลหิตที่มากมายไร้ที่สุดสุด,ตรงไปยังร่างของเสวียนหยวนด้วยความเร็ว.
ดวงตาของเสวียนหยวนที่เผยความเย็นชาออกมา,แส้ของเสวียนหยวนทั้งสามร่าง,สะบัดออกไปพร้อมๆกัน.
แส้ที่ปล่อยพลังออกมา,ส่องประกายแสงสว่างจ้า,ก่อนที่จะปรากฏดวงดาราดวงหนึ่งจากอวกาศพุ่งตรงไปยังธารโลหิต.
เพียงแค่สะบัดแส้,ดวงดาวบนอวกาศ,ก็ผุดล่วงหล่นตกลงมา.
ฝ่ามือของบรรพชนหมิงเหอเวลานี้สลายหายไปในทันที.
จากนั้นเส้นแสงสีเงินจากแสงก็สว่างจ้า,กลายเป็นภาพเงาของแส้ปกคลุมทั่วทั้งธารโลหิต,ปิดผนึกมันเอาไว้.
ร่างของเสวียนหยวนที่ส่องประกาย,เสวียนหยวนที่แผ่อำนาจเทียนเต๋าลงไปในภาพเงาแส้,ทำให้มันทรงพลังเพิ่มมากขึ้น.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ธารโลหิตที่ถูกปกคลุมด้วยพลังอำนาจของเงาแส้หนึ่งเดียว.
"โฮก ~~~~~~~~~~”
"โฮก ~~~~~~~~~~”
..................
............
หมาป่าทั้งหมดคำรามออกมาด้วยความยินดี.
พลังที่น่าเกรงขาม,เพียงพอที่จะกำราบความอหังการของเหรินชุนเอาไว้ได้.
"แส้หนึ่งเดียว?นี่คือหนึ่งในสิบสมบัติโบราณ,แส้หนึ่งเดียว,คาดไม่ถึงจะแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนี้!"หวังจิงเหวินที่สูดหายใจลึก.
หวังจิงเหวินที่มาจากโลกใบเล็กใบเดียวกับจงซาน,แน่นอนย่อมเข้าใจสมบัติโบราณทั้งสิบได้,นี่คือแส้หนึ่งเดียว.
สมบัติโบราณทั้งสิบ,ชุดกระบี่สังหารเซียน,ขวานสะบั้นสวรรค์,แผนที่ก่อเกิดบรรพกาล,แผนผังขุนเขาและสายน้ำ,โลงศพกำราบโลกา,ไม้เท้าเคลื่อนภูผา,และอีกหลายอย่าง,แต่ละชิ้นล้วนทรงพลังและโดดเด่น,ในเวลานี้ได้พบกับแส้หนึ่งเดียวที่ทรงพลัง,พลังอำนาจของแส้หนึ่งเดียว,นับเป็นครั้งแรกที่หวังจิงเหวินได้เห็น.
ทุกๆคนที่กำลังคิดว่าเสวียนหยวนกำลังกำราบเหรินชุนได้แล้ว,ทว่าในเวลานั้นเสวียนหยวนต้องดวงตาหดเกร็ง.
"เคร้ง~~ ~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระฆังที่ดังกึกก้องเข้าปะทะแส้หนึ่งเดียว,สายแส้ที่กำลังสั่นไปมา.
"เคร้ง เคร้ง~~
~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระฆังที่ดังติดต่อกันไม่หยุด.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างเงาของแส้เสวียนหยวนที่ใช้ผนึกระเบิดออกมาเสียงดัง,แรงระเบิดนั้น,ทำให้ธารโลหิตทั้งหมดแตกสลายหายไปในอากาศทั้งที.
ภาพเงาของแส้ผนึกแตกเป็นเสียงๆ,ก่อนที่จะหายไปในอากาศ.
ส่วนของแส้ในมือของเสวียนหยวนที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง,เสวียนหยวนสามร่าง,กำลังสั่นตามไปด้วย.
ธารโลหิตหายไปแล้ว,ในเวลานี้ไม่เหลืออยู่แม้แต่น้อย,เวลานี้เหลือเพียงแค่ร่างในชุดสีเหลือง,ที่บนศีรษะของเขานั้นมีระฆังสีเหลืองขนาดใหญ่.
ชายในชุดสีเหลืองที่จ้องมองเสวียนหยวนด้วยความดุร้าย,หลังจากทำลายผนึกออกมา,เป็นเหรินชุนนั่นเอง.
"ระฆังแห่งความโกลาหล,นี่ก็คือหนึ่งในสมบัติโบราณในโลกใบเล็กเช่นกัน,เซิ่งหวัง,เฉินพบว่าโลกใบเล็กของพวกเรานั้น,มียอดคนที่ได้นำพวกมันออกมา,จวบจนได้กลายเป็นของวิเศษที่ยอดเยี่ยมสามารถนำมาใช้ในโลกใบใหญ่แห่งนี้ได้หลายคน!"เซียนเซิงซือเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เซียนเซิงซือไม่ได้รู้สึกร้อนใจนัก,ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้าเบาๆ.
ที่ไกลออกไป,สามเสวียนหยวนที่ถือแส้หนึ่งเดียว,จดจ้องมองไปยังระฆังแห่งความโกลาหล,จ้องมองเหรินชุนที่จ้องมองเขาไม่วางตา.
เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบๆเวลานี้เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,เสวียนหยวนที่เหมือนว่าจะกำราบเหรินชุนได้,ทว่ากับหลุดออกมา,พวกเขาไม่รู้จกกล่าวอะไร,บอกได้เพียงแค่ว่าระฆังที่ปรากฏขึ้นมานี้ร้ายกาจมาก.
"ดี,เสวียนหยวน,ข้าดูแคลนเจ้าไปจริงๆ!"เหรินชุนที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าเองก็ด้วย,ข้าไม่คิดเลยว่าเหรินชุนจะก้าวมาถึงจุดๆนี้ได้!"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
เหรินชุนที่จ้องมองเสวียนหยวน,จากนั้นก็จ้องมองไปยังบนเกาะลอยฟ้า,ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา,"ก่อนต่อสู้ข้าบอกว่าตราบเท่าที่ทำลายค่ายกลข้าได้,พวกเราจะไป,โปรดวางใจ,ข้าเหรินชุนเป็นคนรักษาคำพูด,วันนี้,เมื่อศัตรูทำลายค่ายกลได้,แม้นว่าจะไม่ใช่เผ่าหมาป่าก็ตาม,วันข้างหน้า,ข้าจะกลับมาใหม่! เมื่อถึงเวลาตี้ซือเทียนคงไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!"
จากนั้น,เหรินชุนที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"กุยเช่อ,กลับ!"เหรินชุนที่เอ่ยออกไปเสียงดัง.
หลังจากเอ่ยออกไป,ระฆังแห่งความโกลาหลก็ดงขึ้นอีกครั้ง.
การต่อสู้บนท้องฟ้าก็หยุดลงในทันที.
กุยเชอที่หยุดลง,เซียนบรรพชนทั้งสี่เองก็ไม่รุกต่อไปเช่นกัน.
เหรินชุดที่ก้าวขึ้นไปเหยียบบนระฆังแห่งความโกลาหล,บินออกไปยังทิศใต้,กุยเช่อที่จ้องมองเต้าเหรินถูและจินเผิงด้วยความลึกล้ำ,สายตาที่เผยความเย็นชา,ก่อนที่จะแค่นเสียงหนึ่งครั้ง,พร้อมไล่ตามเหรินชุนไป.
วิกฤติเผ่าหมาป่า,ถูกแก้ไขได้ในที่สุด.
"โฮกก!”
"โฮกก!”
..................
............
......
เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบๆส่งเสียงดังสนั่นด้วยความยินดี,เหล่าปาป่ามากมายที่จ้องมองเสวียนหยวน,จินเผิง,เต้าเหรินถูด้วยความเคารพ.
เสวียนหวนสามร่าง,ก่อนที่จะผสานกลับเป็นสองและกลายเป็นหนึ่ง,เทียนเต๋าที่หายไป,ก่อนที่จะบินกลับมา.
จินเผิง,เต้าเหรินถูที่จ้องมองทิศที่กุยเช่อจากไป,จ้องมองด้วยความลึกล้ำ,แววตาของพวกเขาที่แสดงความจริงจัง,แววตาที่ลุกโชนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
ก่อนที่จะบินกลับมา.
เสวียนหยวนที่บินกลับมา,ทันใดนั้นก็เห็นจงซาน.
"จงซาน!"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!"
*********
คนจีนมีคำที่ว่า 天圆地方 ฟ้ากลมดินเหลี่ยม ฟ้าคือ 乾 เฉียน ธาตุทอง ทรงกลม ส่วน ดิน
คือ 坤 คุน ธาตุดิน สี่เหลี่ยม
เหรียญอีแปะจีนโบราณ กลมอยู่นอกเหลี่ยมอยู่ใน แปลว่า ฟ้าครอบดิน ส่วน
เข็มทิศฮวงจุ้ยทรงกลม อยู่บน ถาดไม้สี่เหลี่ยม อยู่ล่าง แปลว่า
พื้นดินรองรับแผ่นฟ้า
คนจีนมีความเชื่อว่า เข็มทิศฮวงจุ้ยเป็นของมีครู
ป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ แต่ก็มีข้อกำหนดเช่นกัน เช่น หิ้งพระที่ตั้งเสร็จแล้ว
ไม่ควรนำมาวัด หรือ ไม่ควรนำมาวัดส่งเดช
Chapter 1126 Day hole
天孔
เทียนกง.
"จินเผิง,เต้าเหรินถู!"จงซานเอ่ยปากออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ช่วยอาวุโสหมาป่าทั้งสอง,จัดการกับกุยเช่อ!"
"รับทราบ!"
จินเผิงที่นำฟางเทียนฮวาจีออกมา,เต้าเหรินถูที่นำดาบปิงเสวี๋ยออกมา,ทั้งสองที่ก้าวออกไปหายไปในทันที.
"ตูมมม!”
ท้องฟ้าที่กำลังสั่นไหวไปมา,ร่างๆหนึ่งระเบิดล่วงหล่นลงมาทันที.
"ตูมม ตูมม ตูมม
..................!”
ร่างของอาวุโสหมาป่าอีกร่างก็ลอยล่วงหล่นลงมาอีก,กระแทกภูเขาสิบลูกถึงจะหยุดลง.
กุชเช่อนั้นแข็งแกร่งมาก,อาวุโสหมาป่าทั้งสองที่เพิ่งก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน,ไม่สามารถผสานเทียนเต๋าได้,ทว่ากุยเช่อนั้นแตกต่าง,เขาที่มีอายุหลายแสนปี,เคยสั่นสะคลอนโลกหล้า,ทำให้พวกเขาไม่สามารถต้านได้แม้แต่ลมหายใจเดียว.
สองเซียนบรรพชนขั้นต้น,พริบตาเดียวก็พ่ายแพ้แล้ว.
โชคดีที่เต้าเหรินถูและจินเผิงเริ่งรีบตามมา,แม้นว่าทั้งคู่จะไม่ใช่สุดยอดเซียนบรรพชน,แต่ก็นับว่าเป็นหนึ่งในยอดฝีมือ,ทั้งคู่ที่สามารถผสานเทียนเต๋าได้,และเคยต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมามากมาย,สามารถที่จะต้านปราณจิตสังหารที่รุนแรงนี้ได้.
สองเทียนเต๋าที่หยุด,กุยเช่อเอาไว้ในทันที.
เทียนเต๋าสีแดงชาดที่พวยพุ่ง,เข้าปะทะเทียนเต๋าของกุยเช่อ,จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เข้าปะทะพร้อมกันในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,ก่อนที่จะเกิดเป็นหลุมดำขึ้น,เหล่าหมาป่ามากมายที่จ้องมองอยู่ถึงกับสูดหายใจที่เย็นเยือบเขาไป.
การที่เกิดหลุมดำนั้น,พวกมันต่างก็รู้ว่าเป็นการต่อสู้ระดับใด! เซียนบรรพชน,นี่คือการต่อสู้ของยอดฝีมืออย่างแน่นอน.
กุยเช่อนั้นทรงพลังมาก.
อาวุโสหมาป่าทั้งสองที่เร่งรีบกลับมา,สี่เซียนบรรพชนที่เข้าล้อมกุยเช่อ.
ถึงอย่างนั้น,กุยเช่อก็ไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย,การเข้าปะกันของเทียนเต๋าครั้งแล้วครั้งเล่าก่อให้เกิดคลื่นกระแทกที่รุนแรงมาก.
การต่อสู้ของเซียนบรรพชนที่หนักหน่วงนี้,ได้ปกคลุมกลืนการต่อสู้ของเสวียนหยวนและเหรินชุดที่กลายเป็นธรรมดาไปเลย.
จินเผิงและเต้าเหรินถูที่เข้าคู่กันเป็นอย่างมาก,ทำให้พวกเขาทรงพลังไม่น้อยเช่นกัน.
สี่เซียนบรรพชนที่เข้าปะทะกุยเช่อ,แต่อีกฝ่ายกลับไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย,พวกเขาที่ทำได้แค่ขวางไม่ให้กุยเช่อ,ไม่เข้าไปยุ่งการต่อสู้ของเสวียนหยวนและเหรินชุนเท่านั้น.
บนเกาะลอยฟ้า,อาวุโสอวิ๋นที่พ่นลมหายใจยาว.
"ขอบคุณสหายเต๋าจง!"อาวุโสอวิ๋นที่กล่าวต่อจงซาน.
"อาวุโสอวิ๋นอย่าได้เกรงใจ,ข้าและเผ่าหมาป่าทำพันธะสัญญากัน,เมื่อเผ่าหมาป่าประสบความลำบาก,แน่นอนว่าข้าจงซานไม่สามารถนิ่งดูดายได้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
อาวุโสอวิ๋นที่พยักหน้ารับ.
ที่ไกลออกไป,เกิดประกายแสงขึ้นเป็นระยะๆ,สี่เซียนบรรพชนขวางทางกุยเช่อเอาไว้,ส่วนด้านล่างเสวียนหยวนที่กำราบเหรินชุน,เสวียนหยวนที่ดูเหมือนทรงพลังมากขึ้นกว่าเดิมมาก,พริบเตาเดียวก็มีพลังเพิ่มขึ้นสามเท่า,ทำให้เหรินชุนถูกคุกคาม.
จากที่ไกลออกไปสามแสนลี้,บนซุ้มไม้แห่งหนึ่ง,ปราชญ์เทพที่จ้องมองจงซาน,เขาที่ยังคงดื่มสุราอยู่,ขณะที่วางถ้วยสุราลง,เขาที่หยิบหยกชิ้นหนึ่งที่งดงามออกมา,ก่อนที่จะวางมันลงบนโต๊ะข้างถ้วยสุรา.
รอบผิวของหยกนั้น,สลักอักษร
เทียนหยวนตี้ฟาง,อยู่คนละมุม.
天圆地方Tiān yuán dìfāng ฟ้ากลมดินเหลี่ยม
รอบๆหยกที่มีอักขระงดงาม,เวลานี้มันเริ่มเปล่งแสง,และปรากฏความลึกลับขึ้น.
หยิ่งเห่าที่ชี้ไปยังแผ่นหยก,พร้อมกับปล่อยบอลแสงออกไป,เป็นลิขิตหยวนก่อเกิด,ที่ใช้ในการสังเวยในครั้งนี้.
ห่วงหยกที่งดงามเผยแสง 12
สีออกมาทันที,ส่องประกายแสงงดงามเป็นอย่างมาก.
"หืม,เทียนกง,เจ้าอยู่กับข้ามาสี่แสนปี,เจ้าใช้ลิขิตไปมากเท่าใด?
ทุกๆร้อยวันข้าต้องมอบลิขิตให้กับเจ้า,ด้วยลิขิตมากมาย,ถึงทำให้เจ้ามีจิตวิญญาณเทวะขึ้นมา,ไม่ใช่ว่าข้าเชื่อใจเจ้ารึ?ถึงได้ใช้ลิขิตมากมาย?
อุปกรณ์ปราชญ์เทพ,คนที่ผลาญลิขิต,บางทีคงมีแต่เจ้าแล้ว!"หยิงเห่าที่ฝืนยิ้มออกมา
หยิงเห่าที่จ้องมองของวิเศษ,เทียนกง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"โปรดวางใจ,ในเมื่อข้าวางใจเจ้า,แน่นอนว่าข้าไม่ทอดทิ้งเจ้า,ตามที่ข้าพยากร,อีกไม่นาน,จะปรากฏโอกาสใหญ่เกิดขึ้น,แน่นอนว่าข้าจะเปิดโอกาสให้เจ้าแน่."
ได้ยินคำพูดของหยิงเห่าแล้ว,เทียนกงที่ราวกับเข้าใจความหมายของหยิงเห่า,มันสั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ราวกับว่ากำลังขอบคุณหยิงเห่า.
หยิงเห่าที่ถูมันไปมาด้วยความรัก,ก่อนที่จะเก็บเทียนกงไปอย่างระมัดระวัง.
----------------------------------------------------
เสวียนหยวนที่กำลังต่อสู้กับเหรินชุน.
เสวียนหยวนสามร่างนั้นชัดเจนว่าทรงพลัง,ธารโลหิตอสุรา,ที่เวลานี้ยากที่จะต้านทานพลังได้,กำลังถูกแสงของเทวะทูตกัดกร่อน,แม้นว่าเทวทูตจำนวนมากจะตกตายไปด้วยก็ตาม.
การต่อสู้เหมือนว่าจะมาถึงช่วยท้ายแล้ว,ทว่าเหรินชุนก็ยังคงขัดขืนเอาไว้,ร่างบรรพชนโบราณหมิงเหอ,ยังคงควบคุมธารโลหิตรับมือเสวียนหยวน.
"ชิ,น่าเสวียนดายที่นี่ไม่ใช่บรรพชนหมิงเหอที่แท้จริง!"เสวียนหยวนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ชิ!"
ร่างแปลงบรรพชนชราหมิงเหอ,แค่นเสียง,ก่อนที่จะยื่นมือออกไป,เวลานี้เป็นครั้งแรกที่เขาลงมือ,ก่อนหน้านี้ทำเพียงแค่ควบคุมอสุรา,ทว่าเวลานี้เริ่มลงมือด้วยตัวเองแล้ว.
ฝ่ามือของบรรพชนชราหมิงเหอที่สบัดฟาดตรงไปยังเสวียนหยวน,บนห้วงอากาศ,ปรากฏฝ่ามือโลหิตขนาดใหญ่,เต็มไปด้วยพลังปิศาจโลหิตที่มากมายไร้ที่สุดสุด,ตรงไปยังร่างของเสวียนหยวนด้วยความเร็ว.
ดวงตาของเสวียนหยวนที่เผยความเย็นชาออกมา,แส้ของเสวียนหยวนทั้งสามร่าง,สะบัดออกไปพร้อมๆกัน.
แส้ที่ปล่อยพลังออกมา,ส่องประกายแสงสว่างจ้า,ก่อนที่จะปรากฏดวงดาราดวงหนึ่งจากอวกาศพุ่งตรงไปยังธารโลหิต.
เพียงแค่สะบัดแส้,ดวงดาวบนอวกาศ,ก็ผุดล่วงหล่นตกลงมา.
ฝ่ามือของบรรพชนหมิงเหอเวลานี้สลายหายไปในทันที.
จากนั้นเส้นแสงสีเงินจากแสงก็สว่างจ้า,กลายเป็นภาพเงาของแส้ปกคลุมทั่วทั้งธารโลหิต,ปิดผนึกมันเอาไว้.
ร่างของเสวียนหยวนที่ส่องประกาย,เสวียนหยวนที่แผ่อำนาจเทียนเต๋าลงไปในภาพเงาแส้,ทำให้มันทรงพลังเพิ่มมากขึ้น.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ธารโลหิตที่ถูกปกคลุมด้วยพลังอำนาจของเงาแส้หนึ่งเดียว.
"โฮก ~~~~~~~~~~”
"โฮก ~~~~~~~~~~”
..................
............
หมาป่าทั้งหมดคำรามออกมาด้วยความยินดี.
พลังที่น่าเกรงขาม,เพียงพอที่จะกำราบความอหังการของเหรินชุนเอาไว้ได้.
"แส้หนึ่งเดียว?นี่คือหนึ่งในสิบสมบัติโบราณ,แส้หนึ่งเดียว,คาดไม่ถึงจะแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนี้!"หวังจิงเหวินที่สูดหายใจลึก.
หวังจิงเหวินที่มาจากโลกใบเล็กใบเดียวกับจงซาน,แน่นอนย่อมเข้าใจสมบัติโบราณทั้งสิบได้,นี่คือแส้หนึ่งเดียว.
สมบัติโบราณทั้งสิบ,ชุดกระบี่สังหารเซียน,ขวานสะบั้นสวรรค์,แผนที่ก่อเกิดบรรพกาล,แผนผังขุนเขาและสายน้ำ,โลงศพกำราบโลกา,ไม้เท้าเคลื่อนภูผา,และอีกหลายอย่าง,แต่ละชิ้นล้วนทรงพลังและโดดเด่น,ในเวลานี้ได้พบกับแส้หนึ่งเดียวที่ทรงพลัง,พลังอำนาจของแส้หนึ่งเดียว,นับเป็นครั้งแรกที่หวังจิงเหวินได้เห็น.
ทุกๆคนที่กำลังคิดว่าเสวียนหยวนกำลังกำราบเหรินชุนได้แล้ว,ทว่าในเวลานั้นเสวียนหยวนต้องดวงตาหดเกร็ง.
"เคร้ง~~ ~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระฆังที่ดังกึกก้องเข้าปะทะแส้หนึ่งเดียว,สายแส้ที่กำลังสั่นไปมา.
"เคร้ง เคร้ง~~
~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงระฆังที่ดังติดต่อกันไม่หยุด.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างเงาของแส้เสวียนหยวนที่ใช้ผนึกระเบิดออกมาเสียงดัง,แรงระเบิดนั้น,ทำให้ธารโลหิตทั้งหมดแตกสลายหายไปในอากาศทั้งที.
ภาพเงาของแส้ผนึกแตกเป็นเสียงๆ,ก่อนที่จะหายไปในอากาศ.
ส่วนของแส้ในมือของเสวียนหยวนที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง,เสวียนหยวนสามร่าง,กำลังสั่นตามไปด้วย.
ธารโลหิตหายไปแล้ว,ในเวลานี้ไม่เหลืออยู่แม้แต่น้อย,เวลานี้เหลือเพียงแค่ร่างในชุดสีเหลือง,ที่บนศีรษะของเขานั้นมีระฆังสีเหลืองขนาดใหญ่.
ชายในชุดสีเหลืองที่จ้องมองเสวียนหยวนด้วยความดุร้าย,หลังจากทำลายผนึกออกมา,เป็นเหรินชุนนั่นเอง.
"ระฆังแห่งความโกลาหล,นี่ก็คือหนึ่งในสมบัติโบราณในโลกใบเล็กเช่นกัน,เซิ่งหวัง,เฉินพบว่าโลกใบเล็กของพวกเรานั้น,มียอดคนที่ได้นำพวกมันออกมา,จวบจนได้กลายเป็นของวิเศษที่ยอดเยี่ยมสามารถนำมาใช้ในโลกใบใหญ่แห่งนี้ได้หลายคน!"เซียนเซิงซือเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
เซียนเซิงซือไม่ได้รู้สึกร้อนใจนัก,ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้าเบาๆ.
ที่ไกลออกไป,สามเสวียนหยวนที่ถือแส้หนึ่งเดียว,จดจ้องมองไปยังระฆังแห่งความโกลาหล,จ้องมองเหรินชุนที่จ้องมองเขาไม่วางตา.
เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบๆเวลานี้เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,เสวียนหยวนที่เหมือนว่าจะกำราบเหรินชุนได้,ทว่ากับหลุดออกมา,พวกเขาไม่รู้จกกล่าวอะไร,บอกได้เพียงแค่ว่าระฆังที่ปรากฏขึ้นมานี้ร้ายกาจมาก.
"ดี,เสวียนหยวน,ข้าดูแคลนเจ้าไปจริงๆ!"เหรินชุนที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าเองก็ด้วย,ข้าไม่คิดเลยว่าเหรินชุนจะก้าวมาถึงจุดๆนี้ได้!"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
เหรินชุนที่จ้องมองเสวียนหยวน,จากนั้นก็จ้องมองไปยังบนเกาะลอยฟ้า,ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา,"ก่อนต่อสู้ข้าบอกว่าตราบเท่าที่ทำลายค่ายกลข้าได้,พวกเราจะไป,โปรดวางใจ,ข้าเหรินชุนเป็นคนรักษาคำพูด,วันนี้,เมื่อศัตรูทำลายค่ายกลได้,แม้นว่าจะไม่ใช่เผ่าหมาป่าก็ตาม,วันข้างหน้า,ข้าจะกลับมาใหม่! เมื่อถึงเวลาตี้ซือเทียนคงไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!"
จากนั้น,เหรินชุนที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"กุยเช่อ,กลับ!"เหรินชุนที่เอ่ยออกไปเสียงดัง.
หลังจากเอ่ยออกไป,ระฆังแห่งความโกลาหลก็ดงขึ้นอีกครั้ง.
การต่อสู้บนท้องฟ้าก็หยุดลงในทันที.
กุยเชอที่หยุดลง,เซียนบรรพชนทั้งสี่เองก็ไม่รุกต่อไปเช่นกัน.
เหรินชุดที่ก้าวขึ้นไปเหยียบบนระฆังแห่งความโกลาหล,บินออกไปยังทิศใต้,กุยเช่อที่จ้องมองเต้าเหรินถูและจินเผิงด้วยความลึกล้ำ,สายตาที่เผยความเย็นชา,ก่อนที่จะแค่นเสียงหนึ่งครั้ง,พร้อมไล่ตามเหรินชุนไป.
วิกฤติเผ่าหมาป่า,ถูกแก้ไขได้ในที่สุด.
"โฮกก!”
"โฮกก!”
..................
............
......
เหล่าหมาป่าที่อยู่รอบๆส่งเสียงดังสนั่นด้วยความยินดี,เหล่าปาป่ามากมายที่จ้องมองเสวียนหยวน,จินเผิง,เต้าเหรินถูด้วยความเคารพ.
เสวียนหวนสามร่าง,ก่อนที่จะผสานกลับเป็นสองและกลายเป็นหนึ่ง,เทียนเต๋าที่หายไป,ก่อนที่จะบินกลับมา.
จินเผิง,เต้าเหรินถูที่จ้องมองทิศที่กุยเช่อจากไป,จ้องมองด้วยความลึกล้ำ,แววตาของพวกเขาที่แสดงความจริงจัง,แววตาที่ลุกโชนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
ก่อนที่จะบินกลับมา.
เสวียนหยวนที่บินกลับมา,ทันใดนั้นก็เห็นจงซาน.
"จงซาน!"เสวียนหยวนที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!"
*********
คนจีนมีคำที่ว่า 天圆地方 ฟ้ากลมดินเหลี่ยม ฟ้าคือ 乾 เฉียน ธาตุทอง ทรงกลม ส่วน ดิน
คือ 坤 คุน ธาตุดิน สี่เหลี่ยม
เหรียญอีแปะจีนโบราณ กลมอยู่นอกเหลี่ยมอยู่ใน แปลว่า ฟ้าครอบดิน ส่วน
เข็มทิศฮวงจุ้ยทรงกลม อยู่บน ถาดไม้สี่เหลี่ยม อยู่ล่าง แปลว่า
พื้นดินรองรับแผ่นฟ้า
คนจีนมีความเชื่อว่า เข็มทิศฮวงจุ้ยเป็นของมีครู
ป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ แต่ก็มีข้อกำหนดเช่นกัน เช่น หิ้งพระที่ตั้งเสร็จแล้ว
ไม่ควรนำมาวัด หรือ ไม่ควรนำมาวัดส่งเดช
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น