Immortality Chapter 1121 About Bai Si
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1121 เกี่ยวกับเป๋าซือ
Chapter 1121 About Bai Si
关于褒姒
เกี่ยวกับเป๋าซือ
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกไม่ดีนัก,จากน้ำเสียงของนางแล้ว,ดูเหมือนว่ากำลังโกรธเกรี้ยวอยู่.
ทว่าความโกรธของนางนั้น,มีความโศกเศร้าแฝงอยู่ด้วย,ก่อนที่จะค่อยๆกลายเป็นสุขุม.
ตราครรลองสวรรค์?อะไรที่นางหมายถึง?สิ่งของ?
ตราครรลองสวรรค์ที่เขาหลอมขึ้นมาเอง,นอกจากหยกเก้ามังกรแล้วก็ยังมี,มุกสีแดงที่เขาไม่รู้ความเป็นมา.
มุกสีแดง? มารดาแห่งหงส์รู้ความเป็นมาของมันอย่างงั้นรึ?
"อาวุโส.....!"จงซานขณะที่จะกล่าวอะไรออกมาอยู่นั้น.
"จิบ จิบ จิบ จิบ
..................!”
เสียงวิหกที่ดังกึก้อง,เป็นเสียงของเสี่ยวหงที่ดังขึ้น,ต้องการเข้ามาหาจงซาน.
เป็นหงสาเพลิง? เป็นหงสาเพลิงที่เข้ามาหามารดาแห่งหงส์?
"นำหงสาเพลิงไปได้!"มารดาแห่งหงส์เอ่ย.
"จิบ จิบ จิบ จิบ
..................!”หงสาเพลิงที่บินเข้ามาก่อนที่จะมาเกาะที่ไหล่จงซาน.
จงซานที่กลายเป็นแปลกประหลาด,มารดาแห่งหงส์อนุญาต?ทำไม?
"อาวุโส,ผู้เยาว์มีเรื่องไม่เข้าใจ,ทว่าต้องการจะ....!"จงซานที่ต้องการคลายความสงสัยในใจ.
"ยังไม่พอรึ? จิวเทียน,นำแขกออกไป!"มารดาแห่งหงส์สั่งการออกไปในทันที.
แววตาของจงซานที่ส่ายไปมา,ท้ายที่สุดก็ระงับความสงสัยนี้เอาไว้.
"ผู้เยาว์ขอลา!"จงซานกล่าวลา.
มุกสีแดง,ท้ายที่สุดก็มีคนรู้ต้นกำเนิดมัน?
มุกสีแดงที่นำพาเขาจากโลกมนุษย์ไปยังโลกใบเล็ก,โลกที่เป็นตำหนักหงจวินแปรร่าง,เจี่ยหยินกล่าวว่ามีพลังของหงจวินซ่อนอยู่,สิ่งนี้คือของวิเศษที่หงจวินเก็บเอาไว้หรือไม่?
ของวิเศษล้ำค่าหลายอย่างที่เกี่ยวเนื่องกับหงจวิน,แน่นอนว่ามันต้องไม่ธรรมดา,ทว่าก็ไม่สามารถที่จะยืนยันเช่นกันว่ามันเกี่ยวข้องกับหงจวินหรือไม่?
ทว่าพลังที่มุกสีแดงแผ่ออกมานั้น,ลึกลับทรงพลังมาก,จงซานที่ได้แต่คาดเดาว่ามันเป็นพลังของหงจวิน,ช่างน่าเสียดาย,มารดาแห่งหงส์เอ่ยว่าของเขา,เขาคนนั้นไม่มีทางที่จะเป็นหงจวินไปได้เลย.
มุกนี้คือสิ่งใดกัน?
การที่หงจวินนำของวิเศษมากมายไปซ่อน,แม้แต่เวลานี้ยังไม่จุติ,หากว่ามันเกี่ยวข้องกับหงจวิน,แล้วหงจวินมีแผนอันใด?
เห็นท่าทางของหงส์จวินที่หวนรำลึก,จากนั้นก็เปลี่ยนไปไม่ต้องการจะกล่าว?
เขา?ของเขา,เป็นหนึ่งตัวตนในอดีตที่ทรงพลัง,ที่มารดาแห่งหงส์รับรู้.
คิดได้เพียงเท่านี้,ภายในใจของจงซานพอที่จะรับรู้อะไรบ้างเล็กน้อยที่เกี่ยวกับต้นกำเนิดของมุกแดงชิ้นนี้.
"จงซาน,เชิญ!"อู๋จิวเทียนเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
อู๋จิวเทียนที่นำจงซานออกมาจากรังหงส์.
-----------------------------------------------
ก่อนหน้านั้นหลังจากที่จงซานเข้าไปในรังหงส์.
จีกงหนี่ที่หันหน้าไปหาหวังจิวเหวินในทันที.
"เซียนเซิงหวัง!"จีกงหนี่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
หวังจิงเหวินและคนอื่นๆที่ตำใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะหันหน้าไปพร้อมๆกัน,หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังจีกงหนี่,ด้วยท่าทางสงสัย,"เซิ่งหวังจี่,เรียกผู้น้อยอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ข้ามีเรื่องบางอย่างที่ต้องการหารือ!"จีกงหนี่ที่กล่าวออกมาอย่างสุขุม.
"หืม?"หวังจิงเหวินที่เผยท่าทางสงสัย.
เซียนเซิงซือและคนอื่นๆเองก็เผยท่าทางสงสัยเช่นเดียวกัน.
"เซียนเซิงหวังในต้าเจิ้งเวลานี้ดำราตำแหน่งใด?"จี่กงหนี่เอ่ยถาม.
"แม่ทัพกองกำลังที่ 12 ,ชั้นกง!"หวังจิงเหวินที่กล่าวอย่างถ่อมตน.
"เซียนเซิงหวังคิดว่าต้าโจวของพวกเราเป็นเช่นใด?"จีกงหนี่ที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"ต้าโจว,มีวาสนามากมาย,มีศักยภาพที่สูงล้ำ,เป็นตัวตนที่ยิ่งใดใหญ่ในอดีต,บางที่คงยากจะมีใครเทียบ,หวังจิงเหวินชื่นชม!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยออกมาตามตรง.
"แล้วเทียบกับต้าเจิ้งในเวลานี้เป็นเช่นไร?"จีกงหนี่ที่สอบถามออกมาอีกครั้ง.
แล้วจะกล่าวว่าต้าเจิ้งด้อยกว่าได้อย่างไรกัน?
หวังจิงเหวินที่ดวงตาหดเกร็ง,เซียนเซิงซืเองก็ดวงตาหรี่เล็งลง,จินเผิงและอาวุโสเทียนที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.
จีกงหนี่ต้องการอะไร?
ต้องการเปรียบกับต้าเจิ้งรึ?เพื่อสิ่งใด?ต้องการให้หวังจิงเหวินกล่าวยกยอต้าโจวอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าต้าโจวย่อมทรงพลังไม่ธรรมดา,แม้นว่าต้าเจิ้งจะน่าเกรงขาม,ทว่าเทียบกับต้าโจวก็ยังด้อยกว่า,หวังจิงเหวินเป็นขุนนางคนสำคัญของต้าเจิ้ง,แล้วจะให้เขาตอบอะไรกัน?
หวังจิงเหวินที่สูดหายใจลึก,ราวกับว่าเข้าใจเจตนาของจีกงหนี่,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ต้าเจิ้งเวลานี้ย่อมด้วยกว่าต้าโจว,ทว่าการพัฒนาของต้าเจิ้งก็เทียบกับต้าโจวได้,เพียงแต่ต้าโจวรวมทวีปตะวันตก,ต้าเจิ้งของพวกเราอาจจะยังไม่ใช่คู่มือ,ทว่าในอนาคตนั้นต้องไม่ด้อยกว่าอย่างแน่นอน!"
จีกงหนี่ที่เผยยิ้มออกมเล็กน้อย,ก่อนที่จะกล่าวออกมาในทันที,"หากข้ามอบตำแหน่งของเซียนเซิงซือเทียบเท่ากับซ่างโหลว,เป็นขุนนางของเขา,เซียนเซิงหวังจะยินดีอยู่ช่วยเหลือข้าหรือไม่?"
ท้ายที่สุดจี่กงหนี่ก็เผยเป้าหมายในที่สุด.
จี่กงหนี่ที่เอ่ยออกมา,จินเผิงและคนอื่นๆเผยความโกรธออกมาเช่นกัน,จี่กงหนี่คิดจะชักจูงคนอื่นอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าเอ่ยออกมาอย่างเปิดเผยเช่นนี้?
จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ที่กำลังจะกล่าวอะไรออกมา,ทว่าเซียนเซิงซือที่ออกมาห้ามทั้งสองเอาไว้,ให้พวกเขาทั้งสองอดทนเอาไว้,ใบหน้าของเซียนเซิงซือก็ไม่ดีนัก,ทว่าก็ยังสามารถทนได้.
จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยสายตาแปลกๆ,เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าเบาๆ.
เซียนเซิงซือเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สี่,หากเทียบตามตำแหน่งแล้ว,เขามีระดับสูงกว่าหวังจิงเหวิน,ที่นี่ยกเว้นเทียนหลิงเอ๋อแล้ว,เซียนเซิงซือก็นับว่ามีสถานะสูงที่สุด,จงซานไม่อยู่,ย่อมเป็นเซียนเซิงซือเป็นคนสั่งการ.
เป็นช่วงระยะเวลาที่บีบลมหายใจจริงๆ,จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ไม่กล่าวสิ่งใด,ทำได้แค่มองจ้องเขม็งไปยังหวังจิงเหวินและจี่กงหนี่.
หวังจิงเหวินที่ยกมือแสดงท่าทางเคารพต่อจีกงหนี่,"เซิ่งหวังจี่ช่างกรุณานัก,ทว่าผู้น้อยเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,ใหนเลยจะรับความกรุณานี้ได้?"
"ข้าสามารถพูดให้เจ้าได้!"จี่กงหนี่เอ่ยออกมาอย่าเงคร่งขรึม.
หวังจิงเหวินที่ส่ายหน้าไปมาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล,"หวังจิวเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,ใหนเลยจะเปลี่ยนราชวงศ์ในทันที,เรื่องนี้เป็นกลายไม่ควร,ผิดต่อสวรรค์,แม้ตายก็ยังถูกคนทั่วหล้าสาปแช่ง,เซิ่งหวังจีอย่าได้ทำให้ข้าทำผิดพลาดเลย!"
"เมื่อจงซานออกมา,ข้าสามารถพูดกับเขาได้,ตราบเท่าที่เจ้าตกลง,ขุนนางคนสำคัญของต้าเจิ้ง,ข้าพร้อมที่จะให้เจ้าได้รับความสำคัญกว่าเดิมร้อยเท่า!"จี่กงหนี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนเซิงหวัง,เซิ่งหวังนั้นรักษาคำมั่นกับขุนนางทุกคน,หากว่าเซียนเซิงหวังมีเรื่องอะไรแล้วล่ะก็,เซิ่งหวังย่อมทำให้สมปรารถนาได้,ของให้เซียนเซิงหวังคิดดูให้ดี!"เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยปากออกมาสนับสนุนเช่นกัน.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองหวังจิงเหวิน,จ้องมองเส้าเฟิยโห่ว,ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา,"ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย,หวังจิงเหวินขอบคุณแต่ไม่สามารถรับความกรุณาของเซิ่งหวังจี่ได้."
จินเผิงและคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆที่ลอบถอนหายใจ,ทว่าเหล่าขุนนางของจีกงหนี่นั้นเผยท่าทางโกรธเกรี้ยว,เซิ่งหวังที่เอ่ยปากด้วยตัวเอง,หวังจิงเหวินกลับเล่นตัว.
.....
ในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานและอู๋จิวเทียนที่ออกมาจากรังหงส์,จงซานที่กวาดตามองทุกคน,คาดไม่ถึงเลยว่ากำลังหันหน้าเข้าประจันกับจี่กงหนี่?
,"ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย,หวังจิงเหวินขอบคุณแต่ไม่สามารถรับความกรุณาของเซิ่งหวังจี่ได้."
จงซานที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวนั้น,แน่นอนย่อมเข้าใจได้ในทันที,จี่กงหนี่คนนี้ยากที่จะประมาทได้,นับเป็นราชาที่แท้จริง.
"เซิ่งหวังจี่,ดูเหมือนว่าท่านจะไม่ซื่อสัตย์นะ!"จงซานที่ไขว้หลังกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห็นจงซานที่ออกมา,จีกงหนี่ตกใจเล็กน้อย,จ้องมองหงสาเพลิงที่บินเข้ามาหาเทียนหลิงเอ๋อ,นี่มารดาแห่งหงส์เปลี่ยนคำพูดอย่างงั้นรึ?
"เสี่ยวหง!"เทียนหลิงเอ๋อที่กอดหงสาเพลิงเอาไว้.
หงสาเพลิงที่ถูไถไปมาบนหน้าของเทียนหลิงเอ๋อ,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเสี่ยวจินและเห่าเม่ยลี่,คิดถึงความรู้สึกที่คล้ายๆกัน.
"เซิ่งหวังจงนำกงจูไปจากต้าโจว,และยังนำหงสาเพลิงไปด้วยด้วย,ไม่คิดที่จะทิ้งสิ่งใดให้ต้าโจวอย่างงั้นรึ?"จี่กงหนี่ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หวังจิงเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของข้า,ทว่าหวังจิงเหวินนั้นแตกต่างจากคนอื่น,ขณะที่เขาเข้าร่วมต้าเจิ้งนั้น,ข้าให้คำมั่นต่อหวังจิงเหวินจะเข้าหรือออกต้าเจิ้งได้อย่างอิสระ,ตราบเท่าเขาต้องการอยู่ต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งก็มีหน้าที่ปกป้องเขา,หากเขาต้องการจะไป,ข้าก็จะไม่ขวาง,ในเมื่อเซิ่งหวังจีชื่นชอบหวังจิงเหวิน,ก็ถือว่าเป็นวาสนาของเขา,หากเขายินดีที่จะไป,ข้าจงซานก็ไม่มีสิทธิ์เอ่ยคำใดๆ,ทว่าหากเขาไม่ต้องการ,ข้าจงซานก็จะปกป้องเขาจนถึงที่สุด,แม้แต่ต้องพินาศไปพร้อมๆกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ท่าทางของจงซานที่เผยท่าทางดุร้ายออกมา,เทียนหลิงเอ๋อเองก็รู้สึกโกรธ,ทว่าก็รู้สึกกว่าเช่นกัน,จินเผิง,เต้าเหรินถู,อาวุโสเทียน,เซียนเซิงซือที่ก้าวมาอยู่ด้านหลังจงซานในทันที.
จี่กงหนี่ที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความซับซ้อน,ท้ายที่สุดก็หันหน้าไปมองหวังจิงเหวิน.
หวังจิงเหวินที่แสดงความเคารพต่อจีกงหนี่,"หวังจิงเหวินนั้นเป็นเพียงผู้ต่ำต้อย,ไม่คู่ควรต่อเซิ่งหวังจี,ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย,เซิ่งหวังจีโปรดอภัย!"
หวังจิงเหวินที่ก้าวมาอยู่ด้านหลังจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จินเผิงและคนอื่นเองรู้สึกชื่นชมหวังจิงเหวินไม่น้อย.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ข้าเองก็สงสัยใคร่รู้,ขุนนางซื่อสัตย์ไม่มีสองนาย,หากแต่ต้าโจวมีสิ่งใดที่ด้อยกว่าต้าเจิ้ง?"
ทุกอย่างที่กลายเป็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัด,จี่กงนี้ดูเหมือนว่าจะต้องการหวังจิงเหวินไม่น้อย.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังจี่กงหนี่,ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา,ท้ายที่สุดก็สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"สิ่งที่ข้าต้องการนั้น,เซิ่งหวังจี่ไม่สามารถให้ข้าได้!"
หวังจิงเหวินที่ยืนอยู่ด้านหลังจงซาน.
เซิ่งหวังจีไม่สามารถให้ได้อย่างงั้นรึ?"เหล่าขุนนางต้าโหวเผยท่าทางไม่เข้าใจ,มีสิ่งใดที่เซิ่งหวังไม่สามารถมอบให้ได้?
หวังจิงเหวินผู้นี้ช่างยโสโอหังนัก.
"มองข้ามความหวังดีคนอื่น!"
"ยโสโอหัง!"
........................
..................
......
เหล่าขุนนางของอีกฝั่งที่จ้องมองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว.
"เซิ่งหวังจี่!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"หวังจิงเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของข้า,เซิ่งหวังจี่อย่าได้ทำให้ข้าต้องรู้สึกกระอักกระอ่วลใจเลย."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของจี่กงหนี่ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนไม่น่าดู.
"ความจริงจงซานเดินทางมายังต้าเจิ้งนั้น,เตรียมที่จะมอบข้อมูลหนึ่งให้กับเซิ่งหวังจี่,รับรองต้าโจวไม่ขาดทุน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
ข้อมูลใด?"จี่กงหนี่ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"เกี่ยวกับเป๋าซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาหนึ่งประโยค.
"ซูมม!"
รอบๆร่างของจี่กงหนี่ปรากฏสายลมที่ระเบิดออกมา,พัดผ่านไปทุกทิศทุกทาง.
เป๋าซือ?
ได้ยินคำว่าเป๋าซือ,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,สำหรับคนในต้าโจว,มีใครที่จะไม่รู้จักเป๋าซือ?
นี่คือสตรีผู้งดงามอันดับหนึ่งของโลกหล้า,เป็นฮวงโหวของต้าโจว!
รอยยิ้มของสตรีที่ทำให้บุรุษทั่วหล้าลุ่มหลง!
Chapter 1121 About Bai Si
关于褒姒
เกี่ยวกับเป๋าซือ
ภายในใจของจงซานที่รู้สึกไม่ดีนัก,จากน้ำเสียงของนางแล้ว,ดูเหมือนว่ากำลังโกรธเกรี้ยวอยู่.
ทว่าความโกรธของนางนั้น,มีความโศกเศร้าแฝงอยู่ด้วย,ก่อนที่จะค่อยๆกลายเป็นสุขุม.
ตราครรลองสวรรค์?อะไรที่นางหมายถึง?สิ่งของ?
ตราครรลองสวรรค์ที่เขาหลอมขึ้นมาเอง,นอกจากหยกเก้ามังกรแล้วก็ยังมี,มุกสีแดงที่เขาไม่รู้ความเป็นมา.
มุกสีแดง? มารดาแห่งหงส์รู้ความเป็นมาของมันอย่างงั้นรึ?
"อาวุโส.....!"จงซานขณะที่จะกล่าวอะไรออกมาอยู่นั้น.
"จิบ จิบ จิบ จิบ
..................!”
เสียงวิหกที่ดังกึก้อง,เป็นเสียงของเสี่ยวหงที่ดังขึ้น,ต้องการเข้ามาหาจงซาน.
เป็นหงสาเพลิง? เป็นหงสาเพลิงที่เข้ามาหามารดาแห่งหงส์?
"นำหงสาเพลิงไปได้!"มารดาแห่งหงส์เอ่ย.
"จิบ จิบ จิบ จิบ
..................!”หงสาเพลิงที่บินเข้ามาก่อนที่จะมาเกาะที่ไหล่จงซาน.
จงซานที่กลายเป็นแปลกประหลาด,มารดาแห่งหงส์อนุญาต?ทำไม?
"อาวุโส,ผู้เยาว์มีเรื่องไม่เข้าใจ,ทว่าต้องการจะ....!"จงซานที่ต้องการคลายความสงสัยในใจ.
"ยังไม่พอรึ? จิวเทียน,นำแขกออกไป!"มารดาแห่งหงส์สั่งการออกไปในทันที.
แววตาของจงซานที่ส่ายไปมา,ท้ายที่สุดก็ระงับความสงสัยนี้เอาไว้.
"ผู้เยาว์ขอลา!"จงซานกล่าวลา.
มุกสีแดง,ท้ายที่สุดก็มีคนรู้ต้นกำเนิดมัน?
มุกสีแดงที่นำพาเขาจากโลกมนุษย์ไปยังโลกใบเล็ก,โลกที่เป็นตำหนักหงจวินแปรร่าง,เจี่ยหยินกล่าวว่ามีพลังของหงจวินซ่อนอยู่,สิ่งนี้คือของวิเศษที่หงจวินเก็บเอาไว้หรือไม่?
ของวิเศษล้ำค่าหลายอย่างที่เกี่ยวเนื่องกับหงจวิน,แน่นอนว่ามันต้องไม่ธรรมดา,ทว่าก็ไม่สามารถที่จะยืนยันเช่นกันว่ามันเกี่ยวข้องกับหงจวินหรือไม่?
ทว่าพลังที่มุกสีแดงแผ่ออกมานั้น,ลึกลับทรงพลังมาก,จงซานที่ได้แต่คาดเดาว่ามันเป็นพลังของหงจวิน,ช่างน่าเสียดาย,มารดาแห่งหงส์เอ่ยว่าของเขา,เขาคนนั้นไม่มีทางที่จะเป็นหงจวินไปได้เลย.
มุกนี้คือสิ่งใดกัน?
การที่หงจวินนำของวิเศษมากมายไปซ่อน,แม้แต่เวลานี้ยังไม่จุติ,หากว่ามันเกี่ยวข้องกับหงจวิน,แล้วหงจวินมีแผนอันใด?
เห็นท่าทางของหงส์จวินที่หวนรำลึก,จากนั้นก็เปลี่ยนไปไม่ต้องการจะกล่าว?
เขา?ของเขา,เป็นหนึ่งตัวตนในอดีตที่ทรงพลัง,ที่มารดาแห่งหงส์รับรู้.
คิดได้เพียงเท่านี้,ภายในใจของจงซานพอที่จะรับรู้อะไรบ้างเล็กน้อยที่เกี่ยวกับต้นกำเนิดของมุกแดงชิ้นนี้.
"จงซาน,เชิญ!"อู๋จิวเทียนเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
อู๋จิวเทียนที่นำจงซานออกมาจากรังหงส์.
-----------------------------------------------
ก่อนหน้านั้นหลังจากที่จงซานเข้าไปในรังหงส์.
จีกงหนี่ที่หันหน้าไปหาหวังจิวเหวินในทันที.
"เซียนเซิงหวัง!"จีกงหนี่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
หวังจิงเหวินและคนอื่นๆที่ตำใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะหันหน้าไปพร้อมๆกัน,หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังจีกงหนี่,ด้วยท่าทางสงสัย,"เซิ่งหวังจี่,เรียกผู้น้อยอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ข้ามีเรื่องบางอย่างที่ต้องการหารือ!"จีกงหนี่ที่กล่าวออกมาอย่างสุขุม.
"หืม?"หวังจิงเหวินที่เผยท่าทางสงสัย.
เซียนเซิงซือและคนอื่นๆเองก็เผยท่าทางสงสัยเช่นเดียวกัน.
"เซียนเซิงหวังในต้าเจิ้งเวลานี้ดำราตำแหน่งใด?"จี่กงหนี่เอ่ยถาม.
"แม่ทัพกองกำลังที่ 12 ,ชั้นกง!"หวังจิงเหวินที่กล่าวอย่างถ่อมตน.
"เซียนเซิงหวังคิดว่าต้าโจวของพวกเราเป็นเช่นใด?"จีกงหนี่ที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"ต้าโจว,มีวาสนามากมาย,มีศักยภาพที่สูงล้ำ,เป็นตัวตนที่ยิ่งใดใหญ่ในอดีต,บางที่คงยากจะมีใครเทียบ,หวังจิงเหวินชื่นชม!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยออกมาตามตรง.
"แล้วเทียบกับต้าเจิ้งในเวลานี้เป็นเช่นไร?"จีกงหนี่ที่สอบถามออกมาอีกครั้ง.
แล้วจะกล่าวว่าต้าเจิ้งด้อยกว่าได้อย่างไรกัน?
หวังจิงเหวินที่ดวงตาหดเกร็ง,เซียนเซิงซืเองก็ดวงตาหรี่เล็งลง,จินเผิงและอาวุโสเทียนที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.
จีกงหนี่ต้องการอะไร?
ต้องการเปรียบกับต้าเจิ้งรึ?เพื่อสิ่งใด?ต้องการให้หวังจิงเหวินกล่าวยกยอต้าโจวอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าต้าโจวย่อมทรงพลังไม่ธรรมดา,แม้นว่าต้าเจิ้งจะน่าเกรงขาม,ทว่าเทียบกับต้าโจวก็ยังด้อยกว่า,หวังจิงเหวินเป็นขุนนางคนสำคัญของต้าเจิ้ง,แล้วจะให้เขาตอบอะไรกัน?
หวังจิงเหวินที่สูดหายใจลึก,ราวกับว่าเข้าใจเจตนาของจีกงหนี่,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ต้าเจิ้งเวลานี้ย่อมด้วยกว่าต้าโจว,ทว่าการพัฒนาของต้าเจิ้งก็เทียบกับต้าโจวได้,เพียงแต่ต้าโจวรวมทวีปตะวันตก,ต้าเจิ้งของพวกเราอาจจะยังไม่ใช่คู่มือ,ทว่าในอนาคตนั้นต้องไม่ด้อยกว่าอย่างแน่นอน!"
จีกงหนี่ที่เผยยิ้มออกมเล็กน้อย,ก่อนที่จะกล่าวออกมาในทันที,"หากข้ามอบตำแหน่งของเซียนเซิงซือเทียบเท่ากับซ่างโหลว,เป็นขุนนางของเขา,เซียนเซิงหวังจะยินดีอยู่ช่วยเหลือข้าหรือไม่?"
ท้ายที่สุดจี่กงหนี่ก็เผยเป้าหมายในที่สุด.
จี่กงหนี่ที่เอ่ยออกมา,จินเผิงและคนอื่นๆเผยความโกรธออกมาเช่นกัน,จี่กงหนี่คิดจะชักจูงคนอื่นอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าเอ่ยออกมาอย่างเปิดเผยเช่นนี้?
จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ที่กำลังจะกล่าวอะไรออกมา,ทว่าเซียนเซิงซือที่ออกมาห้ามทั้งสองเอาไว้,ให้พวกเขาทั้งสองอดทนเอาไว้,ใบหน้าของเซียนเซิงซือก็ไม่ดีนัก,ทว่าก็ยังสามารถทนได้.
จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยสายตาแปลกๆ,เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าเบาๆ.
เซียนเซิงซือเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สี่,หากเทียบตามตำแหน่งแล้ว,เขามีระดับสูงกว่าหวังจิงเหวิน,ที่นี่ยกเว้นเทียนหลิงเอ๋อแล้ว,เซียนเซิงซือก็นับว่ามีสถานะสูงที่สุด,จงซานไม่อยู่,ย่อมเป็นเซียนเซิงซือเป็นคนสั่งการ.
เป็นช่วงระยะเวลาที่บีบลมหายใจจริงๆ,จินเผิงและเห่าเม่ยลี่ไม่กล่าวสิ่งใด,ทำได้แค่มองจ้องเขม็งไปยังหวังจิงเหวินและจี่กงหนี่.
หวังจิงเหวินที่ยกมือแสดงท่าทางเคารพต่อจีกงหนี่,"เซิ่งหวังจี่ช่างกรุณานัก,ทว่าผู้น้อยเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,ใหนเลยจะรับความกรุณานี้ได้?"
"ข้าสามารถพูดให้เจ้าได้!"จี่กงหนี่เอ่ยออกมาอย่าเงคร่งขรึม.
หวังจิงเหวินที่ส่ายหน้าไปมาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล,"หวังจิวเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,ใหนเลยจะเปลี่ยนราชวงศ์ในทันที,เรื่องนี้เป็นกลายไม่ควร,ผิดต่อสวรรค์,แม้ตายก็ยังถูกคนทั่วหล้าสาปแช่ง,เซิ่งหวังจีอย่าได้ทำให้ข้าทำผิดพลาดเลย!"
"เมื่อจงซานออกมา,ข้าสามารถพูดกับเขาได้,ตราบเท่าที่เจ้าตกลง,ขุนนางคนสำคัญของต้าเจิ้ง,ข้าพร้อมที่จะให้เจ้าได้รับความสำคัญกว่าเดิมร้อยเท่า!"จี่กงหนี่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนเซิงหวัง,เซิ่งหวังนั้นรักษาคำมั่นกับขุนนางทุกคน,หากว่าเซียนเซิงหวังมีเรื่องอะไรแล้วล่ะก็,เซิ่งหวังย่อมทำให้สมปรารถนาได้,ของให้เซียนเซิงหวังคิดดูให้ดี!"เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยปากออกมาสนับสนุนเช่นกัน.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองหวังจิงเหวิน,จ้องมองเส้าเฟิยโห่ว,ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา,"ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย,หวังจิงเหวินขอบคุณแต่ไม่สามารถรับความกรุณาของเซิ่งหวังจี่ได้."
จินเผิงและคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆที่ลอบถอนหายใจ,ทว่าเหล่าขุนนางของจีกงหนี่นั้นเผยท่าทางโกรธเกรี้ยว,เซิ่งหวังที่เอ่ยปากด้วยตัวเอง,หวังจิงเหวินกลับเล่นตัว.
.....
ในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานและอู๋จิวเทียนที่ออกมาจากรังหงส์,จงซานที่กวาดตามองทุกคน,คาดไม่ถึงเลยว่ากำลังหันหน้าเข้าประจันกับจี่กงหนี่?
,"ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย,หวังจิงเหวินขอบคุณแต่ไม่สามารถรับความกรุณาของเซิ่งหวังจี่ได้."
จงซานที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวนั้น,แน่นอนย่อมเข้าใจได้ในทันที,จี่กงหนี่คนนี้ยากที่จะประมาทได้,นับเป็นราชาที่แท้จริง.
"เซิ่งหวังจี่,ดูเหมือนว่าท่านจะไม่ซื่อสัตย์นะ!"จงซานที่ไขว้หลังกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห็นจงซานที่ออกมา,จีกงหนี่ตกใจเล็กน้อย,จ้องมองหงสาเพลิงที่บินเข้ามาหาเทียนหลิงเอ๋อ,นี่มารดาแห่งหงส์เปลี่ยนคำพูดอย่างงั้นรึ?
"เสี่ยวหง!"เทียนหลิงเอ๋อที่กอดหงสาเพลิงเอาไว้.
หงสาเพลิงที่ถูไถไปมาบนหน้าของเทียนหลิงเอ๋อ,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเสี่ยวจินและเห่าเม่ยลี่,คิดถึงความรู้สึกที่คล้ายๆกัน.
"เซิ่งหวังจงนำกงจูไปจากต้าโจว,และยังนำหงสาเพลิงไปด้วยด้วย,ไม่คิดที่จะทิ้งสิ่งใดให้ต้าโจวอย่างงั้นรึ?"จี่กงหนี่ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"หวังจิงเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของข้า,ทว่าหวังจิงเหวินนั้นแตกต่างจากคนอื่น,ขณะที่เขาเข้าร่วมต้าเจิ้งนั้น,ข้าให้คำมั่นต่อหวังจิงเหวินจะเข้าหรือออกต้าเจิ้งได้อย่างอิสระ,ตราบเท่าเขาต้องการอยู่ต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งก็มีหน้าที่ปกป้องเขา,หากเขาต้องการจะไป,ข้าก็จะไม่ขวาง,ในเมื่อเซิ่งหวังจีชื่นชอบหวังจิงเหวิน,ก็ถือว่าเป็นวาสนาของเขา,หากเขายินดีที่จะไป,ข้าจงซานก็ไม่มีสิทธิ์เอ่ยคำใดๆ,ทว่าหากเขาไม่ต้องการ,ข้าจงซานก็จะปกป้องเขาจนถึงที่สุด,แม้แต่ต้องพินาศไปพร้อมๆกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
ท่าทางของจงซานที่เผยท่าทางดุร้ายออกมา,เทียนหลิงเอ๋อเองก็รู้สึกโกรธ,ทว่าก็รู้สึกกว่าเช่นกัน,จินเผิง,เต้าเหรินถู,อาวุโสเทียน,เซียนเซิงซือที่ก้าวมาอยู่ด้านหลังจงซานในทันที.
จี่กงหนี่ที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความซับซ้อน,ท้ายที่สุดก็หันหน้าไปมองหวังจิงเหวิน.
หวังจิงเหวินที่แสดงความเคารพต่อจีกงหนี่,"หวังจิงเหวินนั้นเป็นเพียงผู้ต่ำต้อย,ไม่คู่ควรต่อเซิ่งหวังจี,ขุนนางซื่อสัตย์ใหนเลยจะมีสองนาย,เซิ่งหวังจีโปรดอภัย!"
หวังจิงเหวินที่ก้าวมาอยู่ด้านหลังจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จินเผิงและคนอื่นเองรู้สึกชื่นชมหวังจิงเหวินไม่น้อย.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ข้าเองก็สงสัยใคร่รู้,ขุนนางซื่อสัตย์ไม่มีสองนาย,หากแต่ต้าโจวมีสิ่งใดที่ด้อยกว่าต้าเจิ้ง?"
ทุกอย่างที่กลายเป็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัด,จี่กงนี้ดูเหมือนว่าจะต้องการหวังจิงเหวินไม่น้อย.
หวังจิงเหวินที่จ้องมองไปยังจี่กงหนี่,ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา,ท้ายที่สุดก็สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"สิ่งที่ข้าต้องการนั้น,เซิ่งหวังจี่ไม่สามารถให้ข้าได้!"
หวังจิงเหวินที่ยืนอยู่ด้านหลังจงซาน.
เซิ่งหวังจีไม่สามารถให้ได้อย่างงั้นรึ?"เหล่าขุนนางต้าโหวเผยท่าทางไม่เข้าใจ,มีสิ่งใดที่เซิ่งหวังไม่สามารถมอบให้ได้?
หวังจิงเหวินผู้นี้ช่างยโสโอหังนัก.
"มองข้ามความหวังดีคนอื่น!"
"ยโสโอหัง!"
........................
..................
......
เหล่าขุนนางของอีกฝั่งที่จ้องมองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว.
"เซิ่งหวังจี่!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"หวังจิงเหวินนั้นเป็นข้าราชบริพารของข้า,เซิ่งหวังจี่อย่าได้ทำให้ข้าต้องรู้สึกกระอักกระอ่วลใจเลย."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของจี่กงหนี่ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนไม่น่าดู.
"ความจริงจงซานเดินทางมายังต้าเจิ้งนั้น,เตรียมที่จะมอบข้อมูลหนึ่งให้กับเซิ่งหวังจี่,รับรองต้าโจวไม่ขาดทุน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
ข้อมูลใด?"จี่กงหนี่ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"เกี่ยวกับเป๋าซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาหนึ่งประโยค.
"ซูมม!"
รอบๆร่างของจี่กงหนี่ปรากฏสายลมที่ระเบิดออกมา,พัดผ่านไปทุกทิศทุกทาง.
เป๋าซือ?
ได้ยินคำว่าเป๋าซือ,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,สำหรับคนในต้าโจว,มีใครที่จะไม่รู้จักเป๋าซือ?
นี่คือสตรีผู้งดงามอันดับหนึ่งของโลกหล้า,เป็นฮวงโหวของต้าโจว!
รอยยิ้มของสตรีที่ทำให้บุรุษทั่วหล้าลุ่มหลง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น