Immortality Chapter 1120 Phoenix Mother
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1120 มารดาแห่งหงส์
Chapter 1120 Phoenix Mother
凤凰老母
มารดาแห่งหงส์
เนี่ยฟ่านเฉินที่เปลี่ยนชื่อมาใช้จีกงหนี่เช่นเดิม!
ต้าหลี่เปลี่ยนนามเป็นต้าโจว!
และยังมีปราชญ์เทพเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,กงซูจื่อ.
และรับผู้ใต้บังคับบัญชาในอดีตกลับมา,ครองพื้นที่อีกแปดดินแดน!
จีกงหนี่ในเวลานี้ครอบครองดินแดนสิบแห่ง,แม้นว่าตอนนี้จะยังคงเป็นเซิ่งหวัง,ทว่าอีกไม่นานก็ต้องกลับคืนสู่ตำแหน่งเทียนตี้,ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อย่างแน่นอน.
ต้าโจวนับจากวันนี้จะกลายเป็นยักษ์ใหญ่ของทวีปตะวันตก.
ทวีปตะวันตกนั้นมีทั้งหมด 36
ดินแดน,เวลานี้สิบดินแดนอยู่ในมือจีกงหนี่แล้ว,ด้วยการสนับสนุนของอาณาเขตหงส์เพลิง,และปราชญ์เทพ,ตลอดจนข้าราชบริพารในอดีตของต้าเจิ้ง,อำนาจของจีกงหนี่จะต้องกลับมาอย่างแน่นอน.
ดูเหมือนว่าการกลับมาใช้นามจีกงหนี่นั้นจะมีประโยชน์เป็นอย่างมาก.
”!”
เหล่าข้าราชบริพารไม่น้อยที่กลับมารวมตัว.
แม้แต่ดินแดนแปดแห่งยังยอมจำนนผนวกรวมเข้ามาทันที.
"เจียงซ่าง!"จีกงหนี่เอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"แจ้งไปทั่วแผ่นดิน,บวงศรวงดินแดน,ขออภัยต่อสวรรค์,ฟื้นคืนเหล่าข้าราชบริพาร!"จีกงหนี่เอ่ย.
"น้อมรับบัญชา!"เจียงซ่างที่ตอบรับในทันที.
"กัวซือฝู!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"แจ้งไปยังมารดาแห่งหงส์,ต้าโจวกลับมาแล้ว,ขอเข้าพบมารดาแห่งหงส์อย่างเป็นทางการ!"จีกงหนี่เอ่ย.
"เซิ่งหวัง,มารดาแห่งหงส์สังการไว้ว่า,หากไม่มีเรื่องสำคัญเป็นตายไม่ให้รบกวน,ตอนนี้หากเรียก..........!"กัวซือฝูที่เผยท่าทางอักอ่วน.
"ไม่ว่าอย่างไร,นางต้องออกมา,ลองดูก่อนทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จีกงหนี่เอ่ย.
"รับทราบ!"
"ช้าก่อน!"จงซานทีเอ่ยปากออกมาในทันที.
เสียงของจงซานทำให้ทุกคนตื่นตกใจเล็กน้อย.
จงซาน? เขาต้องการสิ่งใด?
"เซิ่งหวังจง?"จีกงหนี่ที่เผยท่าทางสงสัย.
"เซิ่งหวังจี,เกิดเรื่องมากมายในทันที,จงซานไม่มีทางเลือกอื่นต้องกล่าวลา!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จีกงหนี่ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.
ทว่าแน่นอนว่าเหล่าขุนนางแน่นอนแสดงท่าทางไม่ดีนัก,ต้าโจวกำลังฟื้นคืน,จงซานต้องการทำสิ่งใด?
"เหล่ายอดฝีมือตระกูลเทียนกำลังเคลื่อนไหว,จงซานไม่สามารถสร้างปัญหาต่อที่นี่ได้,จึงจำเป็นต้องร้องขอให้เซิ่งหวังจีแนะนำมารดาแห่งหงส์ให้พบกับข้า,ข้าต้องการนำหงสาเพลิงไปด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ภายในใจของเทียนหลิงเอ๋อที่สั่นไหว,ต้องไปแล้วรึ?แววตาที่ไม่ยินดีที่จะแยกจาก,เนี่ยชิงชิงเองก็ด้วย,นางที่จ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,จ้องมองจงซาน,ด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน.
"หงสเพลิง?"จีกงหนี่ที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาที่ซับซ้อน.
บางทีเพราะว่าสถานะของเขาที่เปลี่ยนไปในทันที,จีกงหนี่จึงได้ต้องนำเรื่องนี้มาขบคิดอีกครั้ง.
"เซิ่งหวังจง,คงไม่ลืมไปแล้วนะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามอย่างนุ่มนวล.
การที่จงซานต้องการออกจากต้าโจวในเวลานี้,เรื่องหนึ่งอาจเป็นเพราะตระกูลเทียนที่กำลังส่งยอดฝีมือมากมายมา,อีกเรื่องนี้เพราะจีกงหนี,จีกงหนี่มีสถานะที่เปลี่ยนไป,เวลานี้ยิ่งปล่อยให้นานไป,ก็ยิ่งมีอะไรที่คาดเดาไม่ได้,ทางที่ดีควรจะจากไปในเวลานี้.
"ตกลง,ตามข้ามา!"จีกงหนี่พยักหน้า.
จีกงหนี่ได้รับปากแล้ว,แน่นอนว่าเหล่าขุนนางเองก็ไม่สามารถกล่าวอะไรได้,ทำได้แค่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย,โดยเฉพาะกงซูจื่อ,เพราะกงซูจื่อรู้สถานะของหงสาเพลิงดี,หงสาเพลิงเป็นร่างส่วนหนึ่งของธิดา,มารดาแห่งหงส์
จะจากไปได้รึ? จงซานจะสามารถนำไปได้อย่างงั้นรึ?
จากนั้นทุกคนที่อยู่บนเมฆ,พร้อมกับลอยออกจากหัวมังกร,บินไปยังทิศทางของแดนหงส์เพลิง.
พริบตาเดียว,ที่ด้านหน้านั้นเป็นเทือกเขาลูกหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าของเทือกเขานั้น,มีสิ่งก่อสร้างมากมาย,เหล่าหงส์มากมายที่อาศัยอยู่.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าหงส์เพลิงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จีกงหนี่พยักหน้า,นำคนกลุ่มหนึ่งก้าวเดินเข้าไป,จดจ้องมองไปยังถ้ำขนาดใหญ่,ซึ่งมีความสูงสิบจั้ง,ที่ด้านบนนั้นมีอักขระสองตัวสลักอยู่.
รังหงส์!
ที่ถ้ำนั้นมีลานอยู่,และเป็นหลุมนำวนขนาดใหญ่,ดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก,ชัดเจนว่ามันเป็นโลกใบเล็ก.
ขณะที่ทุกคนก้าวเข้ามาใกล้,ที่ปากทางเข้ารังหงส์ก็ปรากฏสตรีผู้งดงามในชุดสีแดงก้าวออกมา.
เห็นร่างดังกล่าวแล้ว,หลิงเอ๋อที่เผยรอยยิ้มออกมา,คนผู้นี้นางรู้จัก,ในโลกใบเล็กนั้นนางก็คือจื่อจุ้นหงส์เพลิง,อู๋จิวเทียน.
ทว่านับตั้งแต่ที่เดินทางมายังเขตแดนหงส์เพลิงนั้น,นับเป็นครั้งแรกที่ได้พบกับอู๋จิวเทียน.
"จื่อจุ้นอู๋!"จงซานเผยยิ้มและพยักหน้าให้.
อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังจงซาน,พยักหน้าให้,จากนั้นก็หันหน้าไปมองจีกงหนี่.
"ฟื้นคืนต้าโจว,มารดาแห่งหงส์รู้แล้ว,ทว่าหลายแสนปีมานี้ไม่ออกจากรังหงส์,ครานี้เองก็ไม่ต้องการเช่นกัน,ยินดีกับต้าโจวด้วย,ที่กลับคืนสู่โลกหล้าอีกครั้ง!"อู๋จิวเทียนที่เอ่ยปากออกมา.
"ขอบคุณมารดาแห่งหงส์,ทว่าวันนี้,ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของต้าโจว,ข้าต้องการแนะนำมารดาแห่งหงส์ต่อคนผู้หนึ่ง! ข้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับมารดาแห่งหงส์!"จีกงหนี่ที่เอ่ยปากกล่าว.
"หืม?"อู๋จิวเทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
แนะนำใครบางคน,ใครที่จีกงหนี่ต้องการแนะนำให้มารดาแห่งหงส์?
"คนผู้นี้,เจ้าก็รู้จัก,เป็นจงซานนั่นเอง,เจ้านำเขาไปพบกับมารดาแห่งหงส์เถอะ!"จี่กงหนี่ที่เอ่ยปาก.
"จงซาน?"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
"จุดประสงค์ที่มา,มารดาแห่งหงส์ย่อมรู้ดี,เจ้าเพียงนำเขา,เข้าไปในรังหงส์เถอะ!"จีกงหนี่เอ่ย.
อู๋จิวเทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,จ้องมองจี่กงหนี่,ท้ายที่สุดก็พยักหน้า,เพราะอู๋จิวเทียนเข้าใจดี,จีกงหนี่นั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะเอ่ยคำโกหก.
ขอบคุณต้องรบกวนแล้ว!"จงซานเอ่ยต่ออู๋จิวเทียน.
"เช่นนั้น,เจ้าตามเข้ามา,ทว่ามีเพียงเจ้าคนเดียวที่เข้ามาในรังหงส์!"อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้ว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ส่วนคนอื่นๆเวลานี้รอคอยอยู่ด้านนอกรังหงส์,จงซานที่เข้าไปในรังหงส์พร้อมกับอู๋จิวเทียน.
"ฟิ้ว!"คนทั้งสองที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในนั้น,เต็มไปด้วยแสงสว่างจ้า.
ปรากฏเป็นโลกใหม่.
จงซานที่จ้องมองไปยังด้านหน้า,ปรากฏเป็นอีกโลกที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง,มีภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง,และมีตำหนักอยู่ตรงกลางด้วย.
"จิวเทียน,เจ้ากลับมามีอะไร?"
เสียงที่ดังขึ้นมาจากห้วงอากาศดังกึกก้อง,พุ่งตรงมา,เสียงที่ดูเก่าแก่โบราณ,ทำให้คนที่ได้ฟังหัวใจสั่นสะท้าน.
"จีกงหนี่ให้ข้านำคนมาแนะนำต่อท่าน,จงซาน!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังภูเขาที่อยู่ไกลออกไป.
"จงซาน?"เสียงที่ดูเคร่งขรึมจริงจัง,ดังก้องกังวาน.
จงซานที่สูดหายใจลึก,ก้าวไปด้านหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ผู้เยาว์จงซาน,คารวะมารดาแห่งหงส์."
"เจ้ามีสิ่งใด?"เสียงที่เคร่งขรึมดังขึ้นอีกครั้ง.
"ใครขอให้อาวุโสอนุญาตเป็นพิเศษ,ให้หงสาเพลิงเดินทางกลับต้าเจิ้งพร้อมกับข้า!"จงซานที่กล่าวอย่างสุขุม.
"อนุญาตให้นำหงสาเพลิงไปนะรึ?"
"ภรรยาของข้า,เทียนหลิงเอ๋อและหงสาเพลิงต่างก็มีความสัมพันธ์อันดีกัน,ไม่สามารถแยกจากหงสาเพลิงได้,หงสาเพลิงเองก็เช่นกัน,ขอให้อาวุโสเห็นแต่มิตรภาพ,อนุญาตด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หงสาเพลิงเป็นร่างส่วนหนึ่งของจิวเทียน,เป็นธิดาของข้า,ให้ข้าปล่อยเจ้านำธิดาข้าไป?
ทำไม?"เสียงที่ดูจริงจังเย็นชาดังขึ้นมา.
เปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วงขึ้นมารอบๆแผ่นดินทันที.
"เพื่อให้มาอยู่ในการปกป้องของข้า,และการคุ้มกันที่สมบูรณ์!"จงซานที่ก้าวออกมา.
"ลำพังเจ้า?
คิดว่ามีโชคในการต่อสู้พออย่างงั้นรึ?"มารดาแห่งหงส์กล่าว.
โชคเท่าไหร่ที่จะต่อสู้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่เข้าใจความหมาย,การต่อสู้หลายๆครั้ง,มารดาแห่งหงส์จับจ้องมองอยู่,การนำหงสาเพลิงไป,แน่นอนว่าจีกงหนี่คงได้รายงานมาก่อนแล้ว,ทว่ามารดาแห่งหงส์นั้นไม่ยอม,ต้องการเก็บหงสาเพลิงเอาไว้ข้างกาย.
"โชค?
อาวุโสชื่นชมแล้ว,ข้าจงซานที่ก่อตั้งราวงศ์มาได้พันกว่าปี,ไม่เคยหวังในโชค,ไม่เชื่อในโชค!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าจะปกป้องบุตรสาวข้าอย่างไร?
ลำพังความแข็งแกร่งของเจ้าตอนนี้,ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่สามารถออกจากที่นี่ไปได้ด้วยซ้ำ!"มารดาแห่งหงส์กล่าว.
เป็นดังคำพูดของมารดาแห่งหงส์,มันไม่ได้เกินเลยนัก,เห็นชัดเจนว่าก่อนหน้านี้จีกงนี้ได้รับรู้ก่อนหน้านี้แล้ว,ว่านางเองก็ต้องการเก็บเทียนหลิงเอ๋ออยู่ที่นี่,และให้มารดาแห่งหงส์เป็นคนกล่าว.
"ความแข็งแกร่ง?
ท่านต้องการเห็นความแข็งแกร่งของข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จงซานที่ม่ยินยอม,เขาไม่มีทางยินยอมแน่นอน,ความแข็งแกร่งที่ใช้สังหารผู้คน,ทว่ามันไม่ได้หมายความเกี่ยวกับการใช้เชาว์ปัญญา.
ทุกๆการเคลื่อนไหวที่กัดกร่อนเจตจำนง,เพียงแค่เผยความแข็งแกร่งอย่างนั้น,หากไม่มีอำนาจแห่งราชา,ไม่ว่าจะเป็นใครก็มีแต่ดูแคลนอย่างไร้เหตุผล.
"กงเล็บเพลิง!"มารดาแห่งหงส์แค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลานั้นทั่วท้องฟ้าที่ปรากฏเปลวเพลิงที่ร้อนแรง,อำนาจของหงส์เพลิงที่ลุกโชนนับหมื่นจั้งพร้อมที่จะเผาไหม้ทุกอย่างล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า.
กงเล็บวิหก,ที่ตะวัดตรงมาจงซาน,อำนาจแรงกดดันพลานุภาพสยบที่บดขยี้ลงมาในทันที.
แรงกดดันนี้ทำให้กระดูกของจงซานลั่นไปทั่วร่าง.
แข็งแกร่งมา,กลิ่นอายที่แข็งแกร่งนี้,ยกเว้นเนตรเทียนชูแล้ว,จงซานสามารถบอกได้ว่ามันแข็งแกร่งที่สุด,แม้แต่ปราชญ์เทพยังกลายเป็นธรรมดา.
นี่คือความแข็งแกร่งของมารดาแห่งหงส์,อำนาจของหงส์เพลิง?
กงเล็บวิหกที่พุ่งมา,ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,ก่อนที่จะยื่นมือออกไปด้านหน้าปรากฏสิ่งของบางอย่างที่ขยายออกมาหนึ่งแสนจั้งรับมือกงเล็บวิหกในทันที.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
..........................................
........................
......
สิ่งของดังกล่าวนั้น,มีมังกรคำรามเก้าครั้ง,รับมือกงเล็บวิหก.
อำของสิ่งของดังกล่าวที่ทำให้ห้วงมิติสั่นสะท้าน,มีอักษรแปดตัวปรากฏขึ้น.
"รับโองการสวรรค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
นี่คือของวิเศษของอาณาจักรต้าเจิ้ง,ตราประทับครรลองสวรรค์,อำนาจของต้าเจิ้งทั่วแผ่นดิน,เข้าปะทะกงเล็บหง.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,ตราครรลองสวรรค์ที่ราวกับว่าจะไม่สามารถต้านทานได้,กำลังจะพ่ายแพ้,ทว่ามุกสีแดงแผ่แสงสีแดงออกมาในทันที,ทำให้ตราครรลองสวรรค์ส่องสว่างโชติช่วงปกป้องกงเล็บหงได้.
"เอ๊ะ!"
เสียงของมารดาแห่งหงส์อุทานออกมาเบาๆ,จากนั้นกงเล็บหงส์ก็หายไป,จงซานที่เก็บตราครรลองสวรรค์กลับมา.
ตราครรลองสวรรค์ที่ย่อขนาดกลับมาอยู่ในฝ่ามือของจงซาน.
"อย่าขยับ!"เสียงของมารดาแห่งหงส์เอ่ยออกมาในทันที.
จากนั้นอำนาจที่ผนึกห้วงมิติก็ปรากฏขึ้น,ร่างของจงซานที่ถูกผนึกเอาไว้.
จงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"มารดาแห่งหงส์,ต้องการสิ่งใดอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ไม่สามารถขยับได้,เวลานี้ถูกฝ่ายตรงข้ามผนึกสามารถถูกฉีกกระชากได้ทุกเมื่อ,ตัวเขานั้นไม่ใช่คู่มือของมารดาแห่งหงส์แม้แต่น้อย,หากมารดาแห่งหงส์กระทำการอะไรตามใจ,ตัวเขาย่อมโชคร้ายมากกว่าโชคดี,ทว่าบัวหงหลวนที่ไม่เปลี่ยนสี,ทำให้จงซานคิดไว้ว่าไม่มีอันตราย.
แม้นว่าจะถูกผนึกการเคลื่อนไว,ทว่าจงซานก็ยังสงบใจได้,ก่อนที่การผนึกจะค่อยๆหายไป.
"สิ่งนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะอยู่ในมือเจ้า!"มารดาแห่งหงส์ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหวนรำลึก.
จงซานที่เป็นอิสระ,ทว่าใบหน้ายังคงกลายเป็นมืดมน,ก่อนที่จะสะบัดมือเก็บตราลัญจกร,ด้วยอารมณ์ที่เคร่งขรึม,กงเล็บหงส์ของมารดาหงส์ที่หยั่งเชิงตน,จงซานสามารถยอมรับได้,ทว่าการผนึกเขานี้,ทำให้เขารู้สึกไม่ใคร่ดีนัก.
Chapter 1120 Phoenix Mother
凤凰老母
มารดาแห่งหงส์
เนี่ยฟ่านเฉินที่เปลี่ยนชื่อมาใช้จีกงหนี่เช่นเดิม!
ต้าหลี่เปลี่ยนนามเป็นต้าโจว!
และยังมีปราชญ์เทพเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,กงซูจื่อ.
และรับผู้ใต้บังคับบัญชาในอดีตกลับมา,ครองพื้นที่อีกแปดดินแดน!
จีกงหนี่ในเวลานี้ครอบครองดินแดนสิบแห่ง,แม้นว่าตอนนี้จะยังคงเป็นเซิ่งหวัง,ทว่าอีกไม่นานก็ต้องกลับคืนสู่ตำแหน่งเทียนตี้,ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อย่างแน่นอน.
ต้าโจวนับจากวันนี้จะกลายเป็นยักษ์ใหญ่ของทวีปตะวันตก.
ทวีปตะวันตกนั้นมีทั้งหมด 36
ดินแดน,เวลานี้สิบดินแดนอยู่ในมือจีกงหนี่แล้ว,ด้วยการสนับสนุนของอาณาเขตหงส์เพลิง,และปราชญ์เทพ,ตลอดจนข้าราชบริพารในอดีตของต้าเจิ้ง,อำนาจของจีกงหนี่จะต้องกลับมาอย่างแน่นอน.
ดูเหมือนว่าการกลับมาใช้นามจีกงหนี่นั้นจะมีประโยชน์เป็นอย่างมาก.
”!”
เหล่าข้าราชบริพารไม่น้อยที่กลับมารวมตัว.
แม้แต่ดินแดนแปดแห่งยังยอมจำนนผนวกรวมเข้ามาทันที.
"เจียงซ่าง!"จีกงหนี่เอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"แจ้งไปทั่วแผ่นดิน,บวงศรวงดินแดน,ขออภัยต่อสวรรค์,ฟื้นคืนเหล่าข้าราชบริพาร!"จีกงหนี่เอ่ย.
"น้อมรับบัญชา!"เจียงซ่างที่ตอบรับในทันที.
"กัวซือฝู!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"แจ้งไปยังมารดาแห่งหงส์,ต้าโจวกลับมาแล้ว,ขอเข้าพบมารดาแห่งหงส์อย่างเป็นทางการ!"จีกงหนี่เอ่ย.
"เซิ่งหวัง,มารดาแห่งหงส์สังการไว้ว่า,หากไม่มีเรื่องสำคัญเป็นตายไม่ให้รบกวน,ตอนนี้หากเรียก..........!"กัวซือฝูที่เผยท่าทางอักอ่วน.
"ไม่ว่าอย่างไร,นางต้องออกมา,ลองดูก่อนทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้!"จีกงหนี่เอ่ย.
"รับทราบ!"
"ช้าก่อน!"จงซานทีเอ่ยปากออกมาในทันที.
เสียงของจงซานทำให้ทุกคนตื่นตกใจเล็กน้อย.
จงซาน? เขาต้องการสิ่งใด?
"เซิ่งหวังจง?"จีกงหนี่ที่เผยท่าทางสงสัย.
"เซิ่งหวังจี,เกิดเรื่องมากมายในทันที,จงซานไม่มีทางเลือกอื่นต้องกล่าวลา!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จีกงหนี่ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.
ทว่าแน่นอนว่าเหล่าขุนนางแน่นอนแสดงท่าทางไม่ดีนัก,ต้าโจวกำลังฟื้นคืน,จงซานต้องการทำสิ่งใด?
"เหล่ายอดฝีมือตระกูลเทียนกำลังเคลื่อนไหว,จงซานไม่สามารถสร้างปัญหาต่อที่นี่ได้,จึงจำเป็นต้องร้องขอให้เซิ่งหวังจีแนะนำมารดาแห่งหงส์ให้พบกับข้า,ข้าต้องการนำหงสาเพลิงไปด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ภายในใจของเทียนหลิงเอ๋อที่สั่นไหว,ต้องไปแล้วรึ?แววตาที่ไม่ยินดีที่จะแยกจาก,เนี่ยชิงชิงเองก็ด้วย,นางที่จ้องมองเทียนหลิงเอ๋อ,จ้องมองจงซาน,ด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน.
"หงสเพลิง?"จีกงหนี่ที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาที่ซับซ้อน.
บางทีเพราะว่าสถานะของเขาที่เปลี่ยนไปในทันที,จีกงหนี่จึงได้ต้องนำเรื่องนี้มาขบคิดอีกครั้ง.
"เซิ่งหวังจง,คงไม่ลืมไปแล้วนะ?"จงซานที่กล่าวสอบถามอย่างนุ่มนวล.
การที่จงซานต้องการออกจากต้าโจวในเวลานี้,เรื่องหนึ่งอาจเป็นเพราะตระกูลเทียนที่กำลังส่งยอดฝีมือมากมายมา,อีกเรื่องนี้เพราะจีกงหนี,จีกงหนี่มีสถานะที่เปลี่ยนไป,เวลานี้ยิ่งปล่อยให้นานไป,ก็ยิ่งมีอะไรที่คาดเดาไม่ได้,ทางที่ดีควรจะจากไปในเวลานี้.
"ตกลง,ตามข้ามา!"จีกงหนี่พยักหน้า.
จีกงหนี่ได้รับปากแล้ว,แน่นอนว่าเหล่าขุนนางเองก็ไม่สามารถกล่าวอะไรได้,ทำได้แค่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย,โดยเฉพาะกงซูจื่อ,เพราะกงซูจื่อรู้สถานะของหงสาเพลิงดี,หงสาเพลิงเป็นร่างส่วนหนึ่งของธิดา,มารดาแห่งหงส์
จะจากไปได้รึ? จงซานจะสามารถนำไปได้อย่างงั้นรึ?
จากนั้นทุกคนที่อยู่บนเมฆ,พร้อมกับลอยออกจากหัวมังกร,บินไปยังทิศทางของแดนหงส์เพลิง.
พริบตาเดียว,ที่ด้านหน้านั้นเป็นเทือกเขาลูกหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าของเทือกเขานั้น,มีสิ่งก่อสร้างมากมาย,เหล่าหงส์มากมายที่อาศัยอยู่.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าหงส์เพลิงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
จีกงหนี่พยักหน้า,นำคนกลุ่มหนึ่งก้าวเดินเข้าไป,จดจ้องมองไปยังถ้ำขนาดใหญ่,ซึ่งมีความสูงสิบจั้ง,ที่ด้านบนนั้นมีอักขระสองตัวสลักอยู่.
รังหงส์!
ที่ถ้ำนั้นมีลานอยู่,และเป็นหลุมนำวนขนาดใหญ่,ดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก,ชัดเจนว่ามันเป็นโลกใบเล็ก.
ขณะที่ทุกคนก้าวเข้ามาใกล้,ที่ปากทางเข้ารังหงส์ก็ปรากฏสตรีผู้งดงามในชุดสีแดงก้าวออกมา.
เห็นร่างดังกล่าวแล้ว,หลิงเอ๋อที่เผยรอยยิ้มออกมา,คนผู้นี้นางรู้จัก,ในโลกใบเล็กนั้นนางก็คือจื่อจุ้นหงส์เพลิง,อู๋จิวเทียน.
ทว่านับตั้งแต่ที่เดินทางมายังเขตแดนหงส์เพลิงนั้น,นับเป็นครั้งแรกที่ได้พบกับอู๋จิวเทียน.
"จื่อจุ้นอู๋!"จงซานเผยยิ้มและพยักหน้าให้.
อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังจงซาน,พยักหน้าให้,จากนั้นก็หันหน้าไปมองจีกงหนี่.
"ฟื้นคืนต้าโจว,มารดาแห่งหงส์รู้แล้ว,ทว่าหลายแสนปีมานี้ไม่ออกจากรังหงส์,ครานี้เองก็ไม่ต้องการเช่นกัน,ยินดีกับต้าโจวด้วย,ที่กลับคืนสู่โลกหล้าอีกครั้ง!"อู๋จิวเทียนที่เอ่ยปากออกมา.
"ขอบคุณมารดาแห่งหงส์,ทว่าวันนี้,ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของต้าโจว,ข้าต้องการแนะนำมารดาแห่งหงส์ต่อคนผู้หนึ่ง! ข้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับมารดาแห่งหงส์!"จีกงหนี่ที่เอ่ยปากกล่าว.
"หืม?"อู๋จิวเทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
แนะนำใครบางคน,ใครที่จีกงหนี่ต้องการแนะนำให้มารดาแห่งหงส์?
"คนผู้นี้,เจ้าก็รู้จัก,เป็นจงซานนั่นเอง,เจ้านำเขาไปพบกับมารดาแห่งหงส์เถอะ!"จี่กงหนี่ที่เอ่ยปาก.
"จงซาน?"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
"จุดประสงค์ที่มา,มารดาแห่งหงส์ย่อมรู้ดี,เจ้าเพียงนำเขา,เข้าไปในรังหงส์เถอะ!"จีกงหนี่เอ่ย.
อู๋จิวเทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,จ้องมองจี่กงหนี่,ท้ายที่สุดก็พยักหน้า,เพราะอู๋จิวเทียนเข้าใจดี,จีกงหนี่นั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะเอ่ยคำโกหก.
ขอบคุณต้องรบกวนแล้ว!"จงซานเอ่ยต่ออู๋จิวเทียน.
"เช่นนั้น,เจ้าตามเข้ามา,ทว่ามีเพียงเจ้าคนเดียวที่เข้ามาในรังหงส์!"อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้ว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ส่วนคนอื่นๆเวลานี้รอคอยอยู่ด้านนอกรังหงส์,จงซานที่เข้าไปในรังหงส์พร้อมกับอู๋จิวเทียน.
"ฟิ้ว!"คนทั้งสองที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในนั้น,เต็มไปด้วยแสงสว่างจ้า.
ปรากฏเป็นโลกใหม่.
จงซานที่จ้องมองไปยังด้านหน้า,ปรากฏเป็นอีกโลกที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง,มีภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง,และมีตำหนักอยู่ตรงกลางด้วย.
"จิวเทียน,เจ้ากลับมามีอะไร?"
เสียงที่ดังขึ้นมาจากห้วงอากาศดังกึกก้อง,พุ่งตรงมา,เสียงที่ดูเก่าแก่โบราณ,ทำให้คนที่ได้ฟังหัวใจสั่นสะท้าน.
"จีกงหนี่ให้ข้านำคนมาแนะนำต่อท่าน,จงซาน!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังภูเขาที่อยู่ไกลออกไป.
"จงซาน?"เสียงที่ดูเคร่งขรึมจริงจัง,ดังก้องกังวาน.
จงซานที่สูดหายใจลึก,ก้าวไปด้านหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ผู้เยาว์จงซาน,คารวะมารดาแห่งหงส์."
"เจ้ามีสิ่งใด?"เสียงที่เคร่งขรึมดังขึ้นอีกครั้ง.
"ใครขอให้อาวุโสอนุญาตเป็นพิเศษ,ให้หงสาเพลิงเดินทางกลับต้าเจิ้งพร้อมกับข้า!"จงซานที่กล่าวอย่างสุขุม.
"อนุญาตให้นำหงสาเพลิงไปนะรึ?"
"ภรรยาของข้า,เทียนหลิงเอ๋อและหงสาเพลิงต่างก็มีความสัมพันธ์อันดีกัน,ไม่สามารถแยกจากหงสาเพลิงได้,หงสาเพลิงเองก็เช่นกัน,ขอให้อาวุโสเห็นแต่มิตรภาพ,อนุญาตด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หงสาเพลิงเป็นร่างส่วนหนึ่งของจิวเทียน,เป็นธิดาของข้า,ให้ข้าปล่อยเจ้านำธิดาข้าไป?
ทำไม?"เสียงที่ดูจริงจังเย็นชาดังขึ้นมา.
เปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วงขึ้นมารอบๆแผ่นดินทันที.
"เพื่อให้มาอยู่ในการปกป้องของข้า,และการคุ้มกันที่สมบูรณ์!"จงซานที่ก้าวออกมา.
"ลำพังเจ้า?
คิดว่ามีโชคในการต่อสู้พออย่างงั้นรึ?"มารดาแห่งหงส์กล่าว.
โชคเท่าไหร่ที่จะต่อสู้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่เข้าใจความหมาย,การต่อสู้หลายๆครั้ง,มารดาแห่งหงส์จับจ้องมองอยู่,การนำหงสาเพลิงไป,แน่นอนว่าจีกงหนี่คงได้รายงานมาก่อนแล้ว,ทว่ามารดาแห่งหงส์นั้นไม่ยอม,ต้องการเก็บหงสาเพลิงเอาไว้ข้างกาย.
"โชค?
อาวุโสชื่นชมแล้ว,ข้าจงซานที่ก่อตั้งราวงศ์มาได้พันกว่าปี,ไม่เคยหวังในโชค,ไม่เชื่อในโชค!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าจะปกป้องบุตรสาวข้าอย่างไร?
ลำพังความแข็งแกร่งของเจ้าตอนนี้,ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่สามารถออกจากที่นี่ไปได้ด้วยซ้ำ!"มารดาแห่งหงส์กล่าว.
เป็นดังคำพูดของมารดาแห่งหงส์,มันไม่ได้เกินเลยนัก,เห็นชัดเจนว่าก่อนหน้านี้จีกงนี้ได้รับรู้ก่อนหน้านี้แล้ว,ว่านางเองก็ต้องการเก็บเทียนหลิงเอ๋ออยู่ที่นี่,และให้มารดาแห่งหงส์เป็นคนกล่าว.
"ความแข็งแกร่ง?
ท่านต้องการเห็นความแข็งแกร่งของข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จงซานที่ม่ยินยอม,เขาไม่มีทางยินยอมแน่นอน,ความแข็งแกร่งที่ใช้สังหารผู้คน,ทว่ามันไม่ได้หมายความเกี่ยวกับการใช้เชาว์ปัญญา.
ทุกๆการเคลื่อนไหวที่กัดกร่อนเจตจำนง,เพียงแค่เผยความแข็งแกร่งอย่างนั้น,หากไม่มีอำนาจแห่งราชา,ไม่ว่าจะเป็นใครก็มีแต่ดูแคลนอย่างไร้เหตุผล.
"กงเล็บเพลิง!"มารดาแห่งหงส์แค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลานั้นทั่วท้องฟ้าที่ปรากฏเปลวเพลิงที่ร้อนแรง,อำนาจของหงส์เพลิงที่ลุกโชนนับหมื่นจั้งพร้อมที่จะเผาไหม้ทุกอย่างล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า.
กงเล็บวิหก,ที่ตะวัดตรงมาจงซาน,อำนาจแรงกดดันพลานุภาพสยบที่บดขยี้ลงมาในทันที.
แรงกดดันนี้ทำให้กระดูกของจงซานลั่นไปทั่วร่าง.
แข็งแกร่งมา,กลิ่นอายที่แข็งแกร่งนี้,ยกเว้นเนตรเทียนชูแล้ว,จงซานสามารถบอกได้ว่ามันแข็งแกร่งที่สุด,แม้แต่ปราชญ์เทพยังกลายเป็นธรรมดา.
นี่คือความแข็งแกร่งของมารดาแห่งหงส์,อำนาจของหงส์เพลิง?
กงเล็บวิหกที่พุ่งมา,ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,ก่อนที่จะยื่นมือออกไปด้านหน้าปรากฏสิ่งของบางอย่างที่ขยายออกมาหนึ่งแสนจั้งรับมือกงเล็บวิหกในทันที.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
..........................................
........................
......
สิ่งของดังกล่าวนั้น,มีมังกรคำรามเก้าครั้ง,รับมือกงเล็บวิหก.
อำของสิ่งของดังกล่าวที่ทำให้ห้วงมิติสั่นสะท้าน,มีอักษรแปดตัวปรากฏขึ้น.
"รับโองการสวรรค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
นี่คือของวิเศษของอาณาจักรต้าเจิ้ง,ตราประทับครรลองสวรรค์,อำนาจของต้าเจิ้งทั่วแผ่นดิน,เข้าปะทะกงเล็บหง.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,ตราครรลองสวรรค์ที่ราวกับว่าจะไม่สามารถต้านทานได้,กำลังจะพ่ายแพ้,ทว่ามุกสีแดงแผ่แสงสีแดงออกมาในทันที,ทำให้ตราครรลองสวรรค์ส่องสว่างโชติช่วงปกป้องกงเล็บหงได้.
"เอ๊ะ!"
เสียงของมารดาแห่งหงส์อุทานออกมาเบาๆ,จากนั้นกงเล็บหงส์ก็หายไป,จงซานที่เก็บตราครรลองสวรรค์กลับมา.
ตราครรลองสวรรค์ที่ย่อขนาดกลับมาอยู่ในฝ่ามือของจงซาน.
"อย่าขยับ!"เสียงของมารดาแห่งหงส์เอ่ยออกมาในทันที.
จากนั้นอำนาจที่ผนึกห้วงมิติก็ปรากฏขึ้น,ร่างของจงซานที่ถูกผนึกเอาไว้.
จงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"มารดาแห่งหงส์,ต้องการสิ่งใดอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ไม่สามารถขยับได้,เวลานี้ถูกฝ่ายตรงข้ามผนึกสามารถถูกฉีกกระชากได้ทุกเมื่อ,ตัวเขานั้นไม่ใช่คู่มือของมารดาแห่งหงส์แม้แต่น้อย,หากมารดาแห่งหงส์กระทำการอะไรตามใจ,ตัวเขาย่อมโชคร้ายมากกว่าโชคดี,ทว่าบัวหงหลวนที่ไม่เปลี่ยนสี,ทำให้จงซานคิดไว้ว่าไม่มีอันตราย.
แม้นว่าจะถูกผนึกการเคลื่อนไว,ทว่าจงซานก็ยังสงบใจได้,ก่อนที่การผนึกจะค่อยๆหายไป.
"สิ่งนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะอยู่ในมือเจ้า!"มารดาแห่งหงส์ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหวนรำลึก.
จงซานที่เป็นอิสระ,ทว่าใบหน้ายังคงกลายเป็นมืดมน,ก่อนที่จะสะบัดมือเก็บตราลัญจกร,ด้วยอารมณ์ที่เคร่งขรึม,กงเล็บหงส์ของมารดาหงส์ที่หยั่งเชิงตน,จงซานสามารถยอมรับได้,ทว่าการผนึกเขานี้,ทำให้เขารู้สึกไม่ใคร่ดีนัก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น