Immortality Chapter 1098 The farce ended
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1098 จบสิ้นเรื่องตลก.
Chapter 1098 The farce ended
闹剧结束
จบสิ้นเรื่องตลก.
เขตแดนหงเพลิง,เมืองหลี่โห่วเซิ่ง!
ภายในเมืองหลี่โห่วเซิ่งในเวลานี้,กลายเป็นวุ่นวาย,เหล่าเสนาธิการที่วิ่งไปมา.
ในเวลาเดียวกันนี้,กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง,ที่ดูทรงพลังไม่น้อย,ทว่าเวลานี้กับกลายเป็นตรึงเครียดขึ้นมา.
"เสนาบดี,ไม่สามารถช่วยกงจูได้จริงๆรึ?"หนึ่งในนั้นที่สอบถามออกไปในทันที.
เสนาธิการคนนี้,ไม่ใช่ใครอื่น,ทว่าคือคนที่ถูกคุมขังที่ตำหนักสังสารวัฏ,กัวซือฟู่,หลังจากนั้น,จงซานและหนี่ปู่ซาปล่อยออกมา,เป็นเหตุให้เขตแดนจวงหลุนวุ่นวาย,จนดึงร่างสิงปราชญ์เทพมา.
"กงจู?
เซิ่งหวังที่ไปดูด้วยตัวเอง,คำสาปนับว่าแรงมาก!"กัวซือฟู่ที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา.
"พวกนั้นเป็นใครจากใหนกัน? หาญกล้านัก!"ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ.
"เป็นใครอย่างงั้นรึ? ไม่ต้องถาม!"กัวซืฝูที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลาเดียวกัน,องค์รักษ์คนหนึ่งที่เร่งรีบวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น.
ในเวลานั้นภายในตำหนักกำลังประชุมกันอยู่,ใบหน้าขององค์รักษ์ที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
"มีปัญหาอะไร?"กัวซือฝูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รายงานเสนาบดี,ที่ทิศตะวันออกได้รับรายงานมาว่า,มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา,จอมพลหวงไม่สามารถขวางเอาไว้ได้! สั่งให้ข้าเร่งรีบมารายงานเซิ่งหวัง!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
"จอมพลเหลือไม่สามารถขวางเอาไว้ได้?"เหล่าขุนนางที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นใครกัน?
ไม่ใช่ว่าเป็นคนกลุ่มเดียวกับคนก่อนหน้านี้หรือไม่?"
เหล่าขุนนางหลายคนที่เอ่ยออกความเห็น.
"บุกมาอย่างงั้นรึ? ชิ,ก่อนหน้านี้กลับลอบโจมตี,ครั้งนี้กลับบุกมาตรงๆรึ!"กัวซือฝูที่กล่าวอย่างไม่สนใจ,ก่อนที่จะก้าวออกจากตำหนักในทันที.
เขตแดนหงเพลิง.
กลุ่มของจงซานที่บินพุ่งตรงมายังตรงกลาง.
เหล่าผู้ฝึกตนจำนวนมากที่ถูกจินเผิงสลัดหลุม,ไม่มีใครสามารถไล่ตามความเร็วของจินเผิงได้.
ที่ด้านหลังเวลานี้มีเพียงจอมพลหวง,และเซียนบรรพชนอีกหนึ่งคนที่ไล่ตามมาส่วนคนอื่นๆเวลานี้มองไม่เห็นแล้ว.
ทั้งคู่ที่มุ่งตรงไปยังเมืองหลี่โห่วเซิ่ง,สองเซียนบรรพชนที่กำลังไล่ล่ากันอยู่.
"หยุดเดี๋ยวนี้!"จอมพลเหลือที่คำรามร้องตะโกนออกมาเสียงดัง.
มีรึที่จินเผิงจะหยุด?
นอกจากนี้เห่าเม่ยลี่ยังกล่าวก่อนหน้านี้ยิ่งปล่อยให้เวลาผ่านไป,หลิงเอ๋อก็จะยิ่งอยู่ในอันตราย,คำสาปที่เกาะกินนั้นน่าเกรงขาม,และผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนคำสาปยังสามารถควบคุมระยะไกลอีกด้วย.
หลิงเอ๋อไม่สามารถทนได้แน่,จงซานเองก็ไม่มีเวลาอธิบายให้คนอื่นๆเข้าใจ,เร่งรีบตรงไปยังเมืองหลี่โห่วเซี่ยงเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้.
เกี่ยวกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้น,ไว้ช่วยหลิงเอ๋อแล้วค่อยพูดกันอีกที.
สองเซียนบรรพชนที่กำลังไล่ล่ามา.
การไล่ล่านี้,ผ่านไปสามวันสามคืน!
ทว่าก็ยังไม่สามารถไล่จนเผิงได้ทัน,ใบหน้าของพวกเขาที่เปลี่ยนอัปลักษณ์,ดูสถานการณ์เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ.
ท้ายที่สุดเมื่อผ่านวันที่สาม,ที่ไกลออกไป,จากที่ไกลออกไปปรากฏสองเทียนเต๋าปรากฏขึ้น,หนึ่งสีแดงหนึ่งสีม่วง,กำลังพุ่งตรงมา.
มีอีกสองเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
สองเซียนบรรพชนที่มาขวางทางอย่างงั้นรึ? และยังตามมาด้านหลังอีกสองคน?
สี่เซียนบรรพชน?
"ต้าหลี่นับว่าทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
ที่ออกมาขวางนี้,แน่นอนว่าไม่ใช่ทั้งหมดเป็นแน่,ทว่าเพียงจำนวนนี้,สี่เซียนบรรพชน?
เรื่องนี้? ต้าหลี่ทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
ส่วนจงซาน,จินเผิงที่ทำให้เขาประหลาดใจหลายอย่าง,ทว่าใต้สวรรค์แห่งนี้ก็มีศาลเทวะที่มีความแข็งแกร่งมากมาย,และที่นี่ก็คือแห่งหนึ่ง.
ต้าโจว? นี่คือต้าโจวในอดีตอย่างงั้นรึ?
"หยุด!"สองเซียนบรรพชนที่ออกมาขวางหน้า,พร้อมกับเตรียมเข้าโจมตี.
จินเผิงที่ต้องการอ้อม,ทว่าฝ่ายตรงข้ามกลับมาขวางหน้า,เห็นชัดเจนว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก.
ทำให้จินเผิงที่หยุดลงเล็กน้อย.
จากนั้น,สองเซียนบรรพชนที่ไล่ตามมา,แต่ละคนที่ระเบิดจิตสังหารพุ่งไปยังจงซาน.
"อย่าคิดต่อสู้เด็ดขาด!"จอมพลหวงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ปล่อยเสี่ยวเหยาโห่ว!"อีกคนที่ตะโกนออกมา.
พร้อมกันนี้ยังปล่อยแรงกดดันวิญญาณมหาศาลออไปยังทิศทางของจินเผิง.
"หยุดก่อน!"จากที่ไกลออกไป,ปรากฏเสียงของใครบางคนดังขึ้นในทันที.
ทุกคนที่ขมวดคิ้ว,จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน.
ที่ไกลออกไป,ปรากฏชายที่หล่อเหล่าบินตามมา,ด้านหลังมีองค์รักษ์สองคน.
"เสี่ยวเหยาโห่ว?
เจ้ารีบหนีเร็วเข้า,คนกลุ่มนี้เต็มไปด้วยความชั่ว,ชีวิตของเสี่ยวเหยาโห่วก็อยู่ในกำมือของพวกมันแล้ว!"จอมพลหวงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เส้าเฟยโห่ว,ในโลใบเล็กเป็นหนึ่งในขุนนางราชวงศ์สวรรค์,มีเชาว์ปัญญาที่ยอดเยี่ยม,เป็นผู้ควบคุมกองกำลังที่แข็งแกร่ง,ครั้งหนึ่งจงซาน,เจ้าเทียนชา,เนี่ยนกวงและเส้าเฟยโห่วที่เข้าร่วมแข็งแกร่งเพื่อแข่งขันหาคนที่จะได้แต่งงานของเทียนหลิงเอ๋อ,ทวาท้ายที่สุดเขากลับเป็นคนที่ยอดแพ้ในการแข่งขันครั้งสุดท้าย.
จากที่เห็นในเวลานี้คนอื่นๆที่มองเขา,แม้ว่าเส้าเฟยโห่ว,จะมีพลังฝึกตนไม่สูงนัก,ทว่าสี่เซียนบรรพชนก็ไม่กล้าเพิกเฉยต่อคำพูดของเขา.
เขาที่อยู่ในระดับต้าเซียน,ทว่ากลับบินมาอย่างไม่มีความกังวล.
"เซิ่งหวังจง,ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็สร้างเรื่องอึกทึกคึกโครมได้เสมอๆ!"เส้าเฟยโห่วที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เซิ่งหวังจง?
ทุกคนที่จ้องจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเส้าเฟยโห่ว,นี่เส้าเฟยโห่วรู้จักเขาอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เห็นเส้าเผยโห่ว,ใบหน้าที่ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย.
"หลิงเอ๋อ,ถูกคำสาปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เร่งรีบสอบถามออกมาในทันที.
"หืม,เฮ้เฮ้,ความจริงมีกงจือที่ถูกคำสาป,ทว่าไม่ใช่กงจูหลิงเอ๋อ,เซิ่งหวังจงโปรดวางใจ!"เส้าเฟิยโห่วที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับเอยยิ้มออกมา.
ได้ยินคำพูดของเส้าเฟยโห่ว,จงซานที่ลอบถอนหายใจ,ตราบเท่าที่หลิงเอ๋อปลอดภัยก็ดีแล้ว.
"ทุกท่าน,ก่อนหน้านี้ล่วงเกินแล้ว!"จงซานที่กล่าวต่อทุกคน.
"ล่วงเกินรึ?คิดว่าแค่ลวงเกินอย่างงั้นรึ?
เสี่ยวเหยาโห่วถูกคนของเจ้าดึกแขนหลุดออกมา!"จอมพลหวงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
จงซานที่จ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา,ก่อนที่จะปลุกเขาให้ตื่น.
"เป็นเขาที่แส่หาความอัปยศให้ตัวเอง! คนผู้นี้,เจ้านำไป,นั่นแขนของเขา!
"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
เซียนเซิงซือที่ปล่อยเนี่ยกวง,พร้อมกับแขนของเขา,ส่งมอบให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา,ส่งคืนกลับไป.
จินเผิงที่สะบัดร่างเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรูปร่างมนุษย์.
จอมพลหวงที่ใบหน้ามืดคลึ้มเย็นชา,"แส่หาความอัปยศให้ตัวเอง,เจ้าบุกต้าหรี่,ทำร้ายเสี่ยวเหยาโห่ว,ยังบอกว่าเขาแส่หาความอัปยศให้ตัวเองอย่างงั้นรึ?
นี่คิดจะดูกแคลนคนของต้าหลี่อย่างงั้นรึ?."
"จอมพลหวง,เจ้ารับผิดชอบปกป้องข้า,นั่นจงซาน,สังหารมันซะ!"เนี่ยกวงที่ตื่นขึ้นมาเอ่ยออกมาด้วยเสียงแผ่วๆ.
"เนี่ยกวงสาปแช่งหลิงเอ๋อ,นั่นคือเหตุผลของข้า,ไม่ใช่ว่าเป็นเขาแส่หาความอัปยศให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"โอหังยิ่งนัก!"จอมพลเหลืองที่ร้องออกมา,ส่วนเซียนบรรพชนคนอื่นๆเองต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความรู้สึกไม่ดีเช่นกัน,ไม่ว่าอย่างไร,พวกเขาก็บุกเข้ามา.
"จอมพลหวง!"เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยออกมาในทันที.
เส้าเฟยโห่วที่กล่าวห้ามปราม.
"เสี่ยวเหยาโห่วแขนขาด,ตอนนี้ควรที่จะเร่งรีบต่อแขนขาให้กับเขา,และยังมีคนได้รับคำสาปอีกหลายคน,ตอนนี้ขอให้จอมพลหวงใจเย็นก่อน!
จงซานผู้นี้,ข้าจะพาไปพบเซิ่งหวังเอง."เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไม่ได้,หากวันนี้ปล่อยเข้าไป,ต้าหลี่จะต้องอับอายถูกคนหัวเราะเยาะ!"จอมพลเหลืองที่กล่าวออกมาอย่างแข็งขืน.
ขณะที่ทุกคนโต้เถียงกันนั้น,ที่ไกลออกไป,ปรากฏริ้วแสงสีดำพุ่งผ่านมา.
"โจรตัวใหน?กล้าบุกเข้ามา?"ที่ไกลออกไปนั้นปรากฏเสียงคำรามดังลั่น.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปพร้อมๆกัน.
ชายในชุดสีดำที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว.
"เซียนบรรพชน? ต้าหลี่มีเซียนบรรพชนมากขนาดใหนกัน?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เสนาบดี,ท่านมาแล้ว,ท่านต้องมอบความเป็นธรรมให้ข้า,ให้กับแขนข้า!"เนี่ยหวงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ฟิ้ว!"
กระแสลมที่โบกพัดกวาดออกมาอย่างรุนแรง,ก่อนที่จะปรากฏกัวซือฟูในชุดขุนนางเต็มยศ.
"เสนาบดี,โปรดฟังข้าก่อน,เซิ่งหวังจงนั้น,เพราะว่าเป็นห่วงกงจูหลิงเอ๋อ,จึงเร่งรีบบุกเข้ามาในเขตแดนหงส์เพลิง!"เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยออกมาในทันที.
"กัวซือฟูที่จ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจอมพลหวง.
"เจ้ามีพลังฝึกตนเท่าใด?
ไม่สามารถกันพวกเขาเอาไว้อย่างงั้นรึ?
ไม่ละอายต่อเซิ่งหวังรึอย่างไร?"กัวซือฟูที่ตำหนิด้วยความโกรธ.
จอมพลหวงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,มีสีแดงระเรื่อ,กล่าวออกมาว่า,"อาจารย์,เรื่องนี้,ข้า.......!"
กัวซือฝูที่ยกมือห้ามก่อนที่จะหันหน้ามายังจงซานและกล่าวออกมาว่า,"เซิ่งหวังจงเป็นแขกผู้ทรงเกียรติมาเยี่ยมด้วยตัวเอง,ไม่ได้ออกมาต้อนรับ,เสียมารยาทแล้ว!"
คำพูดของกัวซือฝูที่ทำให้ทุกคนนิ่งงัน,ก่อนหน้านี้ก็ตำหนิจอมพลหวง,ทั้งที่คิดว่ากัวซือฝูจะจับกุมจงซาน,เรื่องนี้?
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
"เสนาบดี,พวกมันทำแขนข้าขาด,ท่านต้องช่วยข้าแก้แค้น!"เนี่ยกวงที่เอ่ยออกมาด้วยความร้อนใจ.
กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังเนี่ยกวงเล็กน้อย,กัวซือฝูกล่าวออกมาย่าง,"เส้าเฟยโห่ว,เจ้านำเสี่ยวเหยาโห่วไปต่อแขน,นำเขากลับไปยังเมืองหลี่โห่วเซิ่ง,ส่วนพวกเจ้าทั้งสี่,ยังไม่กลับไปรักษาขวัญกำลังใจทับอีก,รอให้เกิดความวุ่นวายอย่างงั้นรึ?
"รับทราบ!"เซียนบรรพชนทั้งสี่เร่งรีบรับคำในทันที.
เนี่ยกวงที่ใบหน้าแดงซ่าน,เส้าเฟยโห่วที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ส่วนเซียนบรรพชนทั้งสี่ที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,เซิ่งหวังจง,เป็นใครจากใหนกัน?
ถึงได้ทำให้เสนาบดีหลี่ต้องแสดงท่าทางสุภาพเรียบร้อยขนาดนี้?
"เซิ่งหวังจง,ตามข้ามา!"กัวซือฝูเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ครั้งนี้,รู้ว่าหลิงเอ๋อไม่เป็นอะไร,จงซานก็เบาใจ.
ระหว่างทางนั้น,จงซานที่สอบถามไปอีกรอบ,"ข้าได้ยินมาว่าครึ่งเดือนที่แล้ว,มีผู้ฝึกตนคำสาป,ใช้คำสาปทำร้ายกงจู?"
"อืม,เซิ่งหวังจงโปรดวางใจไม่ใช่กงจูหลิงเอ๋อ,เป็นกงจูชิงชิง!"กัวซือฝูเอ่ย.
"กงจูชิงชิง?เนี่ยชิงชิง?"จงซานที่สายตาส่ายไปมาเล็กน้อย.
"ใช่,พวกเขามากันสามคน,ลอบโจมตีหลิงเอ๋อ,เป็นกงจูชิงชิงที่นำร่างตัวเองเข้าป้องกัน,ทำให้กงจูหลิงเอ๋อโปรดภัย,ช่างน่าเศร้ากงจูชิงชิงได้รับคำสาปที่รุนแรงไปแทน,ยังไม่สามารถแก้ได้!"กัวซือฝูกล่าวพลางถอนหายใจ.
"เนี่ยชิงชิงช่วยหลิงเอ๋อเอาไว้?"จงซานที่จ้องมองด้วยสายตาที่ซับว้อน.
"อืม!หลังจากนั้นเซิ่งหวังก็พบเข้า,เร่งรีบออกไปช่วยกงจูชิงชิงทันที,ทำให้พวกโจรร้ายทั้งสามหนีไปได้."กัวซือฝูพยักหน้า.
"พวกมันเป็นใครอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไป,อย่างไรก็ตามคนเหล่านั้นก็เล็งไปที่หลิงเอ๋อ.
"น่าจะเป็นคนตระกูลเทียน!"กัวซือฝูที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เป็นคนของตระกูลเทยนจริงๆ,พวกเขามาถึงก่อนพวกเรา,โชคดีที่หลิงเอ๋อยังปลอดภัย!"จงซานสูดหายใจลึก.
"เจ้ารู้ว่าเป็นคนของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"พวกเรามาด้วยเรื่องนี้,ช่างน่าเศร้า,มีสายเกินไป,ทำให้เนี่ยชิงชิงได้รับคำสาปแทน,หลิงเอ๋อคงต้องรบกวนท่านแล้ว!"จงซานกล่าวพร้อมพ่นลมหายใจ.
"กงจูหลิงเอ๋อเป็นกงจูของต้าหลี่,จะเรียกว่ารบกวนได้อย่างไร?เซิ่งหวังจงไม่จำเป็นต้องเอ่ยเช่นนั้น!"
"อืม,พวกเรารีบกลับเถอะ,ข้ามีสหาย,เห่าเม่ยลี่,นางเป็นผู้ฝึกตนคำสาบ,อาจจะมีวิธีในการแก้คำสาปได้!"จงซานที่กล่าวแน่นำในทันที.
"หืม?ผู้ฝึกตนคำสาป?"กัวซือฝูที่ขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ.
"รีบเถอะ,ข้ากังวลว่ายิ่งปล่อยไว้นานคำสาปจะยิ่งรุนแรง!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"อืม,ใช่,พวกเรารีบเถอะ!"กัวซือฝูพยักหน้ารับ.
Chapter 1098 The farce ended
闹剧结束
จบสิ้นเรื่องตลก.
เขตแดนหงเพลิง,เมืองหลี่โห่วเซิ่ง!
ภายในเมืองหลี่โห่วเซิ่งในเวลานี้,กลายเป็นวุ่นวาย,เหล่าเสนาธิการที่วิ่งไปมา.
ในเวลาเดียวกันนี้,กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง,ที่ดูทรงพลังไม่น้อย,ทว่าเวลานี้กับกลายเป็นตรึงเครียดขึ้นมา.
"เสนาบดี,ไม่สามารถช่วยกงจูได้จริงๆรึ?"หนึ่งในนั้นที่สอบถามออกไปในทันที.
เสนาธิการคนนี้,ไม่ใช่ใครอื่น,ทว่าคือคนที่ถูกคุมขังที่ตำหนักสังสารวัฏ,กัวซือฟู่,หลังจากนั้น,จงซานและหนี่ปู่ซาปล่อยออกมา,เป็นเหตุให้เขตแดนจวงหลุนวุ่นวาย,จนดึงร่างสิงปราชญ์เทพมา.
"กงจู?
เซิ่งหวังที่ไปดูด้วยตัวเอง,คำสาปนับว่าแรงมาก!"กัวซือฟู่ที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา.
"พวกนั้นเป็นใครจากใหนกัน? หาญกล้านัก!"ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ.
"เป็นใครอย่างงั้นรึ? ไม่ต้องถาม!"กัวซืฝูที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลาเดียวกัน,องค์รักษ์คนหนึ่งที่เร่งรีบวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น.
ในเวลานั้นภายในตำหนักกำลังประชุมกันอยู่,ใบหน้าขององค์รักษ์ที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
"มีปัญหาอะไร?"กัวซือฝูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รายงานเสนาบดี,ที่ทิศตะวันออกได้รับรายงานมาว่า,มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา,จอมพลหวงไม่สามารถขวางเอาไว้ได้! สั่งให้ข้าเร่งรีบมารายงานเซิ่งหวัง!"องค์รักษ์คนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.
"จอมพลเหลือไม่สามารถขวางเอาไว้ได้?"เหล่าขุนนางที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นใครกัน?
ไม่ใช่ว่าเป็นคนกลุ่มเดียวกับคนก่อนหน้านี้หรือไม่?"
เหล่าขุนนางหลายคนที่เอ่ยออกความเห็น.
"บุกมาอย่างงั้นรึ? ชิ,ก่อนหน้านี้กลับลอบโจมตี,ครั้งนี้กลับบุกมาตรงๆรึ!"กัวซือฝูที่กล่าวอย่างไม่สนใจ,ก่อนที่จะก้าวออกจากตำหนักในทันที.
เขตแดนหงเพลิง.
กลุ่มของจงซานที่บินพุ่งตรงมายังตรงกลาง.
เหล่าผู้ฝึกตนจำนวนมากที่ถูกจินเผิงสลัดหลุม,ไม่มีใครสามารถไล่ตามความเร็วของจินเผิงได้.
ที่ด้านหลังเวลานี้มีเพียงจอมพลหวง,และเซียนบรรพชนอีกหนึ่งคนที่ไล่ตามมาส่วนคนอื่นๆเวลานี้มองไม่เห็นแล้ว.
ทั้งคู่ที่มุ่งตรงไปยังเมืองหลี่โห่วเซิ่ง,สองเซียนบรรพชนที่กำลังไล่ล่ากันอยู่.
"หยุดเดี๋ยวนี้!"จอมพลเหลือที่คำรามร้องตะโกนออกมาเสียงดัง.
มีรึที่จินเผิงจะหยุด?
นอกจากนี้เห่าเม่ยลี่ยังกล่าวก่อนหน้านี้ยิ่งปล่อยให้เวลาผ่านไป,หลิงเอ๋อก็จะยิ่งอยู่ในอันตราย,คำสาปที่เกาะกินนั้นน่าเกรงขาม,และผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนคำสาปยังสามารถควบคุมระยะไกลอีกด้วย.
หลิงเอ๋อไม่สามารถทนได้แน่,จงซานเองก็ไม่มีเวลาอธิบายให้คนอื่นๆเข้าใจ,เร่งรีบตรงไปยังเมืองหลี่โห่วเซี่ยงเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้.
เกี่ยวกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้น,ไว้ช่วยหลิงเอ๋อแล้วค่อยพูดกันอีกที.
สองเซียนบรรพชนที่กำลังไล่ล่ามา.
การไล่ล่านี้,ผ่านไปสามวันสามคืน!
ทว่าก็ยังไม่สามารถไล่จนเผิงได้ทัน,ใบหน้าของพวกเขาที่เปลี่ยนอัปลักษณ์,ดูสถานการณ์เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ.
ท้ายที่สุดเมื่อผ่านวันที่สาม,ที่ไกลออกไป,จากที่ไกลออกไปปรากฏสองเทียนเต๋าปรากฏขึ้น,หนึ่งสีแดงหนึ่งสีม่วง,กำลังพุ่งตรงมา.
มีอีกสองเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
สองเซียนบรรพชนที่มาขวางทางอย่างงั้นรึ? และยังตามมาด้านหลังอีกสองคน?
สี่เซียนบรรพชน?
"ต้าหลี่นับว่าทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
ที่ออกมาขวางนี้,แน่นอนว่าไม่ใช่ทั้งหมดเป็นแน่,ทว่าเพียงจำนวนนี้,สี่เซียนบรรพชน?
เรื่องนี้? ต้าหลี่ทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
ส่วนจงซาน,จินเผิงที่ทำให้เขาประหลาดใจหลายอย่าง,ทว่าใต้สวรรค์แห่งนี้ก็มีศาลเทวะที่มีความแข็งแกร่งมากมาย,และที่นี่ก็คือแห่งหนึ่ง.
ต้าโจว? นี่คือต้าโจวในอดีตอย่างงั้นรึ?
"หยุด!"สองเซียนบรรพชนที่ออกมาขวางหน้า,พร้อมกับเตรียมเข้าโจมตี.
จินเผิงที่ต้องการอ้อม,ทว่าฝ่ายตรงข้ามกลับมาขวางหน้า,เห็นชัดเจนว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก.
ทำให้จินเผิงที่หยุดลงเล็กน้อย.
จากนั้น,สองเซียนบรรพชนที่ไล่ตามมา,แต่ละคนที่ระเบิดจิตสังหารพุ่งไปยังจงซาน.
"อย่าคิดต่อสู้เด็ดขาด!"จอมพลหวงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ปล่อยเสี่ยวเหยาโห่ว!"อีกคนที่ตะโกนออกมา.
พร้อมกันนี้ยังปล่อยแรงกดดันวิญญาณมหาศาลออไปยังทิศทางของจินเผิง.
"หยุดก่อน!"จากที่ไกลออกไป,ปรากฏเสียงของใครบางคนดังขึ้นในทันที.
ทุกคนที่ขมวดคิ้ว,จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน.
ที่ไกลออกไป,ปรากฏชายที่หล่อเหล่าบินตามมา,ด้านหลังมีองค์รักษ์สองคน.
"เสี่ยวเหยาโห่ว?
เจ้ารีบหนีเร็วเข้า,คนกลุ่มนี้เต็มไปด้วยความชั่ว,ชีวิตของเสี่ยวเหยาโห่วก็อยู่ในกำมือของพวกมันแล้ว!"จอมพลหวงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เส้าเฟยโห่ว,ในโลใบเล็กเป็นหนึ่งในขุนนางราชวงศ์สวรรค์,มีเชาว์ปัญญาที่ยอดเยี่ยม,เป็นผู้ควบคุมกองกำลังที่แข็งแกร่ง,ครั้งหนึ่งจงซาน,เจ้าเทียนชา,เนี่ยนกวงและเส้าเฟยโห่วที่เข้าร่วมแข็งแกร่งเพื่อแข่งขันหาคนที่จะได้แต่งงานของเทียนหลิงเอ๋อ,ทวาท้ายที่สุดเขากลับเป็นคนที่ยอดแพ้ในการแข่งขันครั้งสุดท้าย.
จากที่เห็นในเวลานี้คนอื่นๆที่มองเขา,แม้ว่าเส้าเฟยโห่ว,จะมีพลังฝึกตนไม่สูงนัก,ทว่าสี่เซียนบรรพชนก็ไม่กล้าเพิกเฉยต่อคำพูดของเขา.
เขาที่อยู่ในระดับต้าเซียน,ทว่ากลับบินมาอย่างไม่มีความกังวล.
"เซิ่งหวังจง,ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็สร้างเรื่องอึกทึกคึกโครมได้เสมอๆ!"เส้าเฟยโห่วที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เซิ่งหวังจง?
ทุกคนที่จ้องจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเส้าเฟยโห่ว,นี่เส้าเฟยโห่วรู้จักเขาอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เห็นเส้าเผยโห่ว,ใบหน้าที่ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย.
"หลิงเอ๋อ,ถูกคำสาปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เร่งรีบสอบถามออกมาในทันที.
"หืม,เฮ้เฮ้,ความจริงมีกงจือที่ถูกคำสาป,ทว่าไม่ใช่กงจูหลิงเอ๋อ,เซิ่งหวังจงโปรดวางใจ!"เส้าเฟิยโห่วที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับเอยยิ้มออกมา.
ได้ยินคำพูดของเส้าเฟยโห่ว,จงซานที่ลอบถอนหายใจ,ตราบเท่าที่หลิงเอ๋อปลอดภัยก็ดีแล้ว.
"ทุกท่าน,ก่อนหน้านี้ล่วงเกินแล้ว!"จงซานที่กล่าวต่อทุกคน.
"ล่วงเกินรึ?คิดว่าแค่ลวงเกินอย่างงั้นรึ?
เสี่ยวเหยาโห่วถูกคนของเจ้าดึกแขนหลุดออกมา!"จอมพลหวงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
จงซานที่จ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา,ก่อนที่จะปลุกเขาให้ตื่น.
"เป็นเขาที่แส่หาความอัปยศให้ตัวเอง! คนผู้นี้,เจ้านำไป,นั่นแขนของเขา!
"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
เซียนเซิงซือที่ปล่อยเนี่ยกวง,พร้อมกับแขนของเขา,ส่งมอบให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา,ส่งคืนกลับไป.
จินเผิงที่สะบัดร่างเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรูปร่างมนุษย์.
จอมพลหวงที่ใบหน้ามืดคลึ้มเย็นชา,"แส่หาความอัปยศให้ตัวเอง,เจ้าบุกต้าหรี่,ทำร้ายเสี่ยวเหยาโห่ว,ยังบอกว่าเขาแส่หาความอัปยศให้ตัวเองอย่างงั้นรึ?
นี่คิดจะดูกแคลนคนของต้าหลี่อย่างงั้นรึ?."
"จอมพลหวง,เจ้ารับผิดชอบปกป้องข้า,นั่นจงซาน,สังหารมันซะ!"เนี่ยกวงที่ตื่นขึ้นมาเอ่ยออกมาด้วยเสียงแผ่วๆ.
"เนี่ยกวงสาปแช่งหลิงเอ๋อ,นั่นคือเหตุผลของข้า,ไม่ใช่ว่าเป็นเขาแส่หาความอัปยศให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"โอหังยิ่งนัก!"จอมพลเหลืองที่ร้องออกมา,ส่วนเซียนบรรพชนคนอื่นๆเองต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความรู้สึกไม่ดีเช่นกัน,ไม่ว่าอย่างไร,พวกเขาก็บุกเข้ามา.
"จอมพลหวง!"เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยออกมาในทันที.
เส้าเฟยโห่วที่กล่าวห้ามปราม.
"เสี่ยวเหยาโห่วแขนขาด,ตอนนี้ควรที่จะเร่งรีบต่อแขนขาให้กับเขา,และยังมีคนได้รับคำสาปอีกหลายคน,ตอนนี้ขอให้จอมพลหวงใจเย็นก่อน!
จงซานผู้นี้,ข้าจะพาไปพบเซิ่งหวังเอง."เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไม่ได้,หากวันนี้ปล่อยเข้าไป,ต้าหลี่จะต้องอับอายถูกคนหัวเราะเยาะ!"จอมพลเหลืองที่กล่าวออกมาอย่างแข็งขืน.
ขณะที่ทุกคนโต้เถียงกันนั้น,ที่ไกลออกไป,ปรากฏริ้วแสงสีดำพุ่งผ่านมา.
"โจรตัวใหน?กล้าบุกเข้ามา?"ที่ไกลออกไปนั้นปรากฏเสียงคำรามดังลั่น.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปพร้อมๆกัน.
ชายในชุดสีดำที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว.
"เซียนบรรพชน? ต้าหลี่มีเซียนบรรพชนมากขนาดใหนกัน?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เสนาบดี,ท่านมาแล้ว,ท่านต้องมอบความเป็นธรรมให้ข้า,ให้กับแขนข้า!"เนี่ยหวงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ฟิ้ว!"
กระแสลมที่โบกพัดกวาดออกมาอย่างรุนแรง,ก่อนที่จะปรากฏกัวซือฟูในชุดขุนนางเต็มยศ.
"เสนาบดี,โปรดฟังข้าก่อน,เซิ่งหวังจงนั้น,เพราะว่าเป็นห่วงกงจูหลิงเอ๋อ,จึงเร่งรีบบุกเข้ามาในเขตแดนหงส์เพลิง!"เส้าเฟยโห่วที่เอ่ยออกมาในทันที.
"กัวซือฟูที่จ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจอมพลหวง.
"เจ้ามีพลังฝึกตนเท่าใด?
ไม่สามารถกันพวกเขาเอาไว้อย่างงั้นรึ?
ไม่ละอายต่อเซิ่งหวังรึอย่างไร?"กัวซือฟูที่ตำหนิด้วยความโกรธ.
จอมพลหวงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,มีสีแดงระเรื่อ,กล่าวออกมาว่า,"อาจารย์,เรื่องนี้,ข้า.......!"
กัวซือฝูที่ยกมือห้ามก่อนที่จะหันหน้ามายังจงซานและกล่าวออกมาว่า,"เซิ่งหวังจงเป็นแขกผู้ทรงเกียรติมาเยี่ยมด้วยตัวเอง,ไม่ได้ออกมาต้อนรับ,เสียมารยาทแล้ว!"
คำพูดของกัวซือฝูที่ทำให้ทุกคนนิ่งงัน,ก่อนหน้านี้ก็ตำหนิจอมพลหวง,ทั้งที่คิดว่ากัวซือฝูจะจับกุมจงซาน,เรื่องนี้?
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
"เสนาบดี,พวกมันทำแขนข้าขาด,ท่านต้องช่วยข้าแก้แค้น!"เนี่ยกวงที่เอ่ยออกมาด้วยความร้อนใจ.
กัวซือฝูที่จ้องมองไปยังเนี่ยกวงเล็กน้อย,กัวซือฝูกล่าวออกมาย่าง,"เส้าเฟยโห่ว,เจ้านำเสี่ยวเหยาโห่วไปต่อแขน,นำเขากลับไปยังเมืองหลี่โห่วเซิ่ง,ส่วนพวกเจ้าทั้งสี่,ยังไม่กลับไปรักษาขวัญกำลังใจทับอีก,รอให้เกิดความวุ่นวายอย่างงั้นรึ?
"รับทราบ!"เซียนบรรพชนทั้งสี่เร่งรีบรับคำในทันที.
เนี่ยกวงที่ใบหน้าแดงซ่าน,เส้าเฟยโห่วที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ส่วนเซียนบรรพชนทั้งสี่ที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,เซิ่งหวังจง,เป็นใครจากใหนกัน?
ถึงได้ทำให้เสนาบดีหลี่ต้องแสดงท่าทางสุภาพเรียบร้อยขนาดนี้?
"เซิ่งหวังจง,ตามข้ามา!"กัวซือฝูเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ครั้งนี้,รู้ว่าหลิงเอ๋อไม่เป็นอะไร,จงซานก็เบาใจ.
ระหว่างทางนั้น,จงซานที่สอบถามไปอีกรอบ,"ข้าได้ยินมาว่าครึ่งเดือนที่แล้ว,มีผู้ฝึกตนคำสาป,ใช้คำสาปทำร้ายกงจู?"
"อืม,เซิ่งหวังจงโปรดวางใจไม่ใช่กงจูหลิงเอ๋อ,เป็นกงจูชิงชิง!"กัวซือฝูเอ่ย.
"กงจูชิงชิง?เนี่ยชิงชิง?"จงซานที่สายตาส่ายไปมาเล็กน้อย.
"ใช่,พวกเขามากันสามคน,ลอบโจมตีหลิงเอ๋อ,เป็นกงจูชิงชิงที่นำร่างตัวเองเข้าป้องกัน,ทำให้กงจูหลิงเอ๋อโปรดภัย,ช่างน่าเศร้ากงจูชิงชิงได้รับคำสาปที่รุนแรงไปแทน,ยังไม่สามารถแก้ได้!"กัวซือฝูกล่าวพลางถอนหายใจ.
"เนี่ยชิงชิงช่วยหลิงเอ๋อเอาไว้?"จงซานที่จ้องมองด้วยสายตาที่ซับว้อน.
"อืม!หลังจากนั้นเซิ่งหวังก็พบเข้า,เร่งรีบออกไปช่วยกงจูชิงชิงทันที,ทำให้พวกโจรร้ายทั้งสามหนีไปได้."กัวซือฝูพยักหน้า.
"พวกมันเป็นใครอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไป,อย่างไรก็ตามคนเหล่านั้นก็เล็งไปที่หลิงเอ๋อ.
"น่าจะเป็นคนตระกูลเทียน!"กัวซือฝูที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เป็นคนของตระกูลเทยนจริงๆ,พวกเขามาถึงก่อนพวกเรา,โชคดีที่หลิงเอ๋อยังปลอดภัย!"จงซานสูดหายใจลึก.
"เจ้ารู้ว่าเป็นคนของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"พวกเรามาด้วยเรื่องนี้,ช่างน่าเศร้า,มีสายเกินไป,ทำให้เนี่ยชิงชิงได้รับคำสาปแทน,หลิงเอ๋อคงต้องรบกวนท่านแล้ว!"จงซานกล่าวพร้อมพ่นลมหายใจ.
"กงจูหลิงเอ๋อเป็นกงจูของต้าหลี่,จะเรียกว่ารบกวนได้อย่างไร?เซิ่งหวังจงไม่จำเป็นต้องเอ่ยเช่นนั้น!"
"อืม,พวกเรารีบกลับเถอะ,ข้ามีสหาย,เห่าเม่ยลี่,นางเป็นผู้ฝึกตนคำสาบ,อาจจะมีวิธีในการแก้คำสาปได้!"จงซานที่กล่าวแน่นำในทันที.
"หืม?ผู้ฝึกตนคำสาป?"กัวซือฝูที่ขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ.
"รีบเถอะ,ข้ากังวลว่ายิ่งปล่อยไว้นานคำสาปจะยิ่งรุนแรง!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"อืม,ใช่,พวกเรารีบเถอะ!"กัวซือฝูพยักหน้ารับ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น