Immortality Chapter 1099 The red ghost confuses the god incantation
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1099 คำสาปเทวะมนต์แมงปอแดง.
Chapter 1099 The red ghost confuses the god
incantation
红煞迷神咒
คำสาปเทวะมนต์แมงปอแดง.
กัวฟูเฉิงและกลุ่มของจงซานที่เร่งรีบกับเมืองหลี่โห่วเซิ่งด้วยความเร็ว.
สามวันหลังจากนั้น,ท้ายที่สุดก็ไปถึงตำหนักหลี่โห่วเซิ่ง!
"เซิ่งหวังจง,ถึงตำหนักหลี่โห่วเซิ่งแล้ว,พวกเราจะตรงไปที่นั่นเอง.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้นพวกเขาก็พุ่งตรงไปยังตรงกลางตำหนักหลี่โห่วเซิ่ง.
เมืองหลี่โห่วเซิ่ง,แม้นว่าจะข้ามมาในโลกใบใหญ่แล้ว,ทว่าพื้นที่ต่างๆ,รูปแบบสิ่งก่อสร้างทุกอย่าง,ทั้งตำหนักหลักและรองเหมือนกับเมืองหลี่โห่วเซิ่งในโลกใบเล็กเช่นเดิม.
ขณะที่จงซานบินเข้ามาใกล้,ที่ด้านหน้าตำหนักนั้น,มีคนกลุ่มหนึ่งที่รออยู่.
ตำหนักของเทียนหลิงเอ๋อ,เหมือนดังที่เป็นในโลกใบเล็ก.
ที่ด้านหน้านั้นเนี่ยฟ่านเฉินในชุดคลุมเก้ามังกร,ยืนไขว้หลัง,รอคอย,ใบหน้าเฉยชา,ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่.
ที่ด้านหลัง,ชายชราผมขาว,สวมชุดที่ดูคล้ายกับกัวซือฝูยืนอยู่,แววตาที่จ้องมองมองไปยังจงซาน.
เหล่าขุนนางคนอื่นๆเองเช่นกันที่จ้องมองด้วยความสงสัย.
"เซิ่งหวังจงมาเยือนต้าหลี่,ไม่ได้ตอนรับ,เสียมารยาทแล้ว!"เนี่ยฟ่านเฉินเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จงซานเป็นห่วงความปลอดภัยของหลิงเอ๋อ,จึงได้ล่วงเกินด้านหน้า,นับว่าเสียมารยาทแล้ว!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยในทันที.
"เซิ่งหวัง,เซิ่งหวังจงเอ่ยว่ามีสหายเป็นผู้ฝึกตนคำสาบ,สามารถที่จะดูอาการคำสาปของกงจูชิงชิงได้!"กัวซือฝูเอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?ผู้ฝึกตนคำสาป?"เนี่ยฟ่านเฉินเผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่ไม่ใช่กงจูศาลสวรรค์ของทวีปซือต้าปู่,เห่าเม่ยลี่หรอกรึ?"ชายชราที่อยู่ด้านหลังเนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เสนาบดีซ้ายรู้จักด้วยอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
กัวซือฝู,คือเสนาบดีขวา,ทว่าชายชราด้านหน้าคือเสนาบดีซ้ายของต้าหลี่,ชัดเจนว่าไม่ได้มีสถานะที่ต่ำต้อยอย่างแน่นอน.
เนี่ยฟ่านเฉินและชายชราที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ชายชราได้เอ่ยออกมาว่า,"ข้าเองก็เพิ่งได้รับข่าวเมื่อเร็วๆนี้,ได้ยินมาว่าคนทุกคนของศาลสวรรค์ถูกฝังไปพร้อมกับการต่อสู้ครั้งใหญ่,คาดไม่ถึงเลยว่ากงจูแปดจะยังมีชีวิต,เสียมารยาทแล้ว!"
"คนผู้นี้คือ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเนี่ยฟ่านเฉิน.
"เจียงซ่าง,คารวะเซิ่งหวังจง,ต้าเจิ้ง!"เสนาบดีซ้ายที่เป็นคนเอ่ยออกมาก่อน.
"เจียงซ่าง?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลงเล็กน้อย.
ในอดีตเขาคือกุนซือที่มีความสามารถเทียมสวรรค์เจียงซ่าง,เจียงจื่อหยา?
เป็นเสนาบดีต้าเจิ้ง,ผู้ที่สามารถเปลี่ยนโองการสวรรค์,ทว่าที่ทวีปซือต้าปู่นั้นกลับไม่มีเจียงจื่อหยา,ไม่คิดเลยว่าเจียงจื่อหยาจะอยู่ต้าโจว.
คาดไม่ถึงเลยว่าเจียงซ่างจะยังมีชีวิต?
เจียงซ่างผู้นี้,มีรึที่จะซานจะไม่รับรู้ความสามารถ.
"เสียมารยาทแล้ว!"จงซานที่เอ่ยกับเจียงซ่าง.
"เซิ่งหวังจงสภาพไปแล้ว!"เจียงซ่างที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,ข้าคิดว่าพวกเราควรรีบไปดูอาการกงจูชิงชิง,ต้องไม่ลืมว่านางถูกคำสาปยิ่งปล่อยไว้นาน,ก็จะยิ่งเป็นอันตราย!"จงซานเอ่ย.
"ดี,เชิญ!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาตรงๆ.
เจียงซ่างที่โบกมือให้เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆถอยออกไป,มีเพียงแค่กัวซือฟูและเจียงซ่านที่ก้าวตาม.
จากนั้นพวกเขาก็มาถึงตำหนักเห่าหงอย่างรวดเร็ว,ที่ด้านนอกนั้นมีองค์รักษ์มากมาย.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าองค์รักษ์ที่เร่งรีบแสดงความเคารพออกมา.
เนี่ยฟ่านเฉินหาได้สนใจ,เร่งรีบนำทุกคนเข้าไปในห้องโถงทันที.
ภายในห้องโถงนั้นมีม่านกันลม,และมีสาวใช้มากมายกำลังทำงานวุ่นอยู่.
ที่ใจกลางนั้นเป็นบ่อน้ำ,ที่บ่อน้ำนั้นส่องประกายแสงสีแดง,ที่ด้านในมีของเหลวสีแดง,และมีสตรีที่งดงามสวมชุดสีขาวนอนอยู่,จงซานที่มองผ่านผ้าม่านสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นเนี่ยชิงชิง.
เนี่ยชิงชิงที่หลับตานอนอยู่,ใบหน้าที่ดูเงียบสงบ,ทว่าที่ตำแหน่งหน้าผากมีอักษรรูนสีดำ,เปล่งพลังปิศาจออกมา.
เทียนหลิงเอ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ,ใบหน้าที่ดูเซียนเซียว,มีหงสาเท่ากำปั้นมือเกาะบนไหล่ของนาง,จงซานและคนอื่นๆที่เข้ามาในห้องนางที่ไม่รู้สึกแม้แต่น้อย,นางยังคงจ้องมองเนี่ยชิงชิงในบ่อน้ำ,มีน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง.
"จิบ จิบ จิบ จิบ
............!”
หงสาเพลิงที่เห็นจงซาน,ทันใดนั้นก็เต้นไปมาในทันที.
"เสี่ยหง,ข้าอารมณ์ไม่ดีตอนนี้,อย่ารบกวนข้า!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,ภายในใจของจงซานที่สั่นไหวไปมา.
"หลิงเอ๋อ!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
เทียนหลิงเอ๋อที่สูดหายใจลึก,ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน,จากนั้นก็ค่อยๆหันหน้ามาช้าๆ.
ขณะที่มองเห็นจงซาน,เทียนหลิงเอ๋อที่กลายเป็นโง่งม,จากนั้นก็สีตาไปมาอีกครั้ง,ราวกับว่าไม่อยากเชื่อภาพที่เห็น.
"จงซาน,ท้ายที่สุดเจ้าก็มาแล้ว!"
เทียนหลิงเอ๋อที่วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว,ทว่าก่อนที่จะพุ่งเข้าอ้อมกอดจงซาน,นางก็หยุดลงในทันที.
นางที่หยุดลง,คนอื่นๆที่จ้องมองด้วยท่าทางตกใจเล็กน้อย,เทียนหลิงเอ๋อเป็นอะไรอย่างงั้นรึ?
"ขนมกุยฮวา!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวยืนยันตัวตน.
จงซานที่เผยยิ้มด้วยความพึงพอใจ,"ลูกเต๋า!"
นี่เป็นคำสั่งของจงซาน,เป็นรหัสลับที่มีเพียงคนสองคนเข้าใจ,ขนมกุยฮวา,คำๆนี้ที่ฝังใจอยู่ในจิตใจของนางในอดีต,และคำที่จงซานกล่าวออกมานั้นเป็นเรื่องสนุกสนาน,ในอดีตที่พาเทียนหลิงเอ๋อออกมาโลกภายนอก,พร้อมกับเข้าไปพนัน,และทำให้นางถูกลวงหลอกในการเดิมพันในครั้งนั้น.
ก่อนที่จะแยกสวรรค์,จงซานได้กล่าวเรื่องนี้กับทุกคน,ว่าเนี่ยนโหยวโหยวนั้นสามารถแปลงร่างเป็นคนอื่นๆได้,จงซานแม้ว่าจะไม่เคยเห็นว่าคนในโลกใบใหญ่มีใครมีความสามารถนี้หรือไม่,ทว่าก็ได้เตรียมรหัสลับนี้ต่อสตรีของเขาทุกคน.
"เป็นเจ้าจริงๆ,ท้ายที่สุดเจ้าก็มา,เจ้ามาแล้ว!"
เทียนหลิงเอ๋อที่พุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของจงซาน,ดวงตาที่มีน้ำตาไหลออกมา,เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ.
"ข้ามาแล้ว,ข้ามาพบเจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวลและกล่าวปลอบนางด้วย.
เห่าเม่ยลี่ที่อยู่ข้างๆ,แววตาของนางสั่นไหว,ลึกลงไปข้างในรู้สึกอิจฉา,ก่อนที่นางจะเก็บมันเอาไว้,ทำให้จิตใจของตัวเองมั่นคง.
"จงซาน,ข้าจะไปดูเนี่ยชิงชิง!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
เทียนหลิงเอ๋อที่อยู่ในอ้อมกอดจงซาน,ความรู้สึกกลิ่นอายนี้ไม่เคยเปลี่ยน,ทว่าขณะได้ยินคำว่าเนี่ยชิงชิง,ก็ออกมาจากอ้อมกอดจงซานในทันที,ทว่าจงซานที่กุมมือนางเอาไว้.
"เจี่ยเจียขยับตัวไม่ได้!"เทียนหลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยความร้อนใจ.
"เม่ยลี่นั้นเป็นผู้ฝึกตนคำสาป,นางดูเนี่ยชิงชิง,จะต้องมีวิธีช่วยเนี่ยชิงชิงอย่างแน่นอน!"จงซานเอ่ย.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เทียนหลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาในทันที,"เม่ยลี่,เจ้าช่วยเจี่ยเจียของข้าด้วย,ตราบเท่าที่เจ้าช่วยนางได้,ข้าจะจดจำมันเอาไว้ไปชั่วชีวิต."
"เจี่ยเจียเหลิงเอ๋อโปรดวางใจข้าจะต้องทำเต็มที่อย่างแน่นอน!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่พยักหน้ารับ,มีน้ำตาคลอ,เผยแววตาแห่งความคาดหวัง.
เห่าเม่ยลี่ที่ก้าวไปด้านหน้า.
"ในเวลานั้นเกิดอะไรขึ้น?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ฮืม,พวกเราสารเลวสามคน,มันต้องการจับข้า,และยังใช้คำสาปกับข้าด้วย,ทว่าในเวลานั้นมีประกายแสงเกิดขึ้นที่กระจก,ทำให้เจี่ยเจียออกมาผลักข้าออกไป,ไม่เช่นนั้นจะต้องเป็นข้าที่ต้องอยู่ในบ่อนั้น!"เทียนหลิงเอ๋อที่ร้องไห้ออกมา.
"เนี่ยชิงชิงหมดสติข้างๆเจ้าอย่างงั้นรึ?
"เจี่ยเจียหลายปีมานี้นางอยู่เป็นเพื่อนของข้าทุกวัน,เมื่อข้าคิดถึงเจ้า,ภายในใจของขาที่มีแต่ความเศร้า,นางจะมาปลอบใจข้า,ทุกๆวันนางที่เหล่าเรื่องต่างๆให้ข้าฟังมากมาย,ทำทุกอย่างให้ข้า,ข้าร้องไห้นางจะคอยกอดข้า,นางอยู่ข้างข้าทุกวัน,ข้าคิดถึงเจ้า,นางบอกข้าว่าเจ้ากำลังรีบมาก,ในเวลานั้นเจ้าพวกสารเลวสามตนก็ปรากฏขึ้น,ฮือออ"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวไปร้องไห้ไป.
"นางบอกว่าข้ากำลังรีบมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เนี่ยฟ่านเฉินที่อยู่ข้างๆที่เอ่ยออกมาในทันที,"ข้าบอกกับชิงชิงเอง,ไว้หลังจากนี้ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังเอง.
จงซานที่จ้องมองเนี่ยฟ่านเฉิน,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,ตัวเขาที่ลอบเดินทางมายังทวีปตะวันตกเงียบๆ,เนี่ยฟ่านเฉินรู้ได้อย่างไร?
"ในอดีตนั้น,เจ้าได้ส่งข้อความมาให้กับข้า,ให้ข้าบอกชิงชิงอยู่เป็นเพื่อนหลิงเอ๋อ,เพื่อที่จะไม่ให้หลิงเอ๋อนั้นเดียวดาย,ชิงชิงย่อมรับรู้ความปรารถนาของเจ้า,นางที่คอยปกป้องหลิงเอ๋อ,ไม่ว่าจะเป็นเวลาใด,แม้แต่ใช้ตัวเอง....."เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยก่อนจะหยุดเอาไว้ไม่พูดต่อ.
จงซานพยักหน้า,เข้าใจความหมายที่เนี่ยฟ่านเฉินต้องการสื่อ.
ในเวลาเดียวกัน,เห่าเม่ยลี่ที่ตรวจสอบเนี่ยชิงชิงก่อนที่จะหันกลับมาพูดกับทุกคน,"คำสาปในร่างของเนี่ยชิงชิงนั้น,ในเร็วๆนี้ไม่มีผลร้ายอะไร,เว้นแต่ผู้ฝึกตนคำสาปคนนั้นจะร่ายคำสาปซ้ำอีกรอบ,ยากที่จะที่จะแก้ไขในเวลานี้! ข้าสามารถปลุกนางให้ฟื้นคืนมาครั้งหนึ่ง,ทว่าผู้ฝึกตนคำสาปที่อยู่ไกลออกไปนั้นย่อมรับรู้และอาจเพิ่มคำสาปเข้ามาได้,เนี่ยชิงชิงที่หมดสติในเวลานี้,การจะทำให้ฟื้นนับว่ายาก!"
"ยากรึ? เจ้าสามารถแก้คำสาปได้หรือไม่?"หลิงเอ๋อกล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ข้าไม่รู้รายระเอียดทั้งหมด,ทว่าการจะแก้ปัญหานั้น,จะต้องปลุกนางขึ้นมา,สอบถามสถานการณ์! แต่ก็ไม่สามารถรับประกันได้เต็มร้อย!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"ปลุกนางก่อน!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
เห่าเม่ยลี่ทีพยักหน้า,ก่อนที่จะยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะปรากฏตำราเล่มหนึ่งขึ้นมา,พร้อมกับร่ายอาคมที่มีเพียงนางเข้าใจ,จากนั้นก็ปรากฏลำแสงบางอย่างแผ่ออกมา,จากนั้นผนึกบนตำราที่ลอยอยู่,ได้ส่องแสงสีดำทมิฬออกมามากมาย.
ลำแสงเหล่านั้นพุ่งเข้าไปที่หน้าผากของเนี่ยชิงชิงในทันที.
"ฟิ้ว!"
ลำแสงที่ปรากฏขึ้นที่หน้าผากเนี่ยชิงชิง.
"ฟิ้ว!"
ดวงตาของเนี่ยชิงชิงที่เปิดขึ้นมาด้วยความแปลกหลาด,จากนั้นทุกคนที่ตื่นตกใจขึ้นมาเล็กน้อย.
"เนี่ยชิงชิง,เวลานี้เจ้ามองเห็นสีใด?
แดง,เขียวหรือเหลือง?"เห่าเม่ยลี่ที่สอบถามออกไปในทันที.
ทันทีที่นางลืมตา,เนี่ยชิงชิงที่ยังไม่ได้สติดีนัด,ทว่าก็กล่าวออกมาตามสัญชาติญาณ,"แดง!"
แดง? เห่าเม่ยลีที่ดวงตาหดเกร็ง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,จากนั้นก็ถอยหลังกลับมา.
ทว่าเวลานั้น,เนี่ยชิงชิงก็ได้สติกลับมาพร้อมกับหายใจหอบ.
"เจี่ยเจีย!"หลิงเอ๋อร้องไห้,พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเนี่ยชิงชิง.
เห็นหลิงเอ๋อ,เนี่ยชิงชิงที่เผยยิ้มที่อบอุ่นออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
"หลิงเอ๋อ,เจ้าเป็นไรหรือไม่!"เนี่ยชิงชิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าไม่เป็นไร!"หลิงเอ๋อสะอื้น.
ในเวลานั้น,เนี่ยชิงชิงที่จ้องมองไปยังใบหน้าคนอื่นๆ,ขณะที่เห็นจงซาน,ทันใดนั้นก็หยุดนิ่งขึ้นมาทันที.
"จงซาน!"เนี่ยชิงชิงที่อุทานออกมา.
จงซานที่ก้าวเข้ามาใกล้ๆ,พร้อมจ้องมองเนี่ยชิงชิงด้วยแววตาซาบซึ้งใจ.
"ข้าช่วยเจ้าดูแลหลิงเอ๋อ,จะไม่มีใครรังแกนาง,จะไม่มีใครทำร้ายนางได้!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,แววตาของเนี่ยชิงชิงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน.
"ข้ารู้,ข้าเห็น!"จงซานพยักหน้ารับ,สายตาของเขาที่เผยท่าทางค่อนข้างซับซ้อน.
เห็นท่าทางของจงซานแล้ว,เนี่ยชิงชิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จากนั้นร่างกายของนางที่สั่นไหว,ก่อนที่จะค่อยๆหลับลงอีกครั้ง.
"เจี่ยเจีย,เจี่ยเจียท่านฟื้นสิ!"หลิงเอ๋อที่กุมร่างเนี่ยชิงชิงร้องไห้.
"นั่นเป็นฝีมือผู้ฝึกตนคำสาป,โปรดวางใจ,เจี่ยเจียหลิงเอ๋อ,เนี่ยชิงชิงจะไม่มีอันตรายในชั่วคราว!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
จงซานที่พยุงเทียนหลิงเอ๋อออกมา,ขณะที่นางกำลังสะอึกสะอื้นกุมมือเนี่ยนชิงชิงเอาไว้.
"มีวิธีแก้คำสาปหรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี.
หลิงเอ๋อที่จ้องมองเห่าเม่ยลีด้วยแววตาน่าสงสาร,คนอื่นๆเองก็เช่นกัน.
เห่าเม่ยลี่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา,"นี่คือคำสาปเทวะมนต์แมงปอแดง.เป็นคำสาบที่ชั่วร้ายมาก,ฝ่ายตรงข้ามต้องการควบคุมหลิงเอ๋อ,ดังนั้นจึงใช้วิชาคำสาปเชื่อมต่อชะตาวิถีมาตรฐาน,ใช้หัวใจควบคุม! ต้องการจะแก้คำสาปนั้น,จะต้องทำให้พลังชีวิตของฝ่ายตรงข้ามเหลือ50%,จึงจะสามารถคลายคำสาปได้!"
"คำสาปเทวะมนต์แมงปอแดงอย่างงั้นรึ?เหลือชะตาชีวิตครึ่งหนึ่ง?
แล้วฝ่ายตรงข้ามจะยอมอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่ส่ายหน้าไปมา.
Chapter 1099 The red ghost confuses the god
incantation
红煞迷神咒
คำสาปเทวะมนต์แมงปอแดง.
กัวฟูเฉิงและกลุ่มของจงซานที่เร่งรีบกับเมืองหลี่โห่วเซิ่งด้วยความเร็ว.
สามวันหลังจากนั้น,ท้ายที่สุดก็ไปถึงตำหนักหลี่โห่วเซิ่ง!
"เซิ่งหวังจง,ถึงตำหนักหลี่โห่วเซิ่งแล้ว,พวกเราจะตรงไปที่นั่นเอง.
"ดี!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้นพวกเขาก็พุ่งตรงไปยังตรงกลางตำหนักหลี่โห่วเซิ่ง.
เมืองหลี่โห่วเซิ่ง,แม้นว่าจะข้ามมาในโลกใบใหญ่แล้ว,ทว่าพื้นที่ต่างๆ,รูปแบบสิ่งก่อสร้างทุกอย่าง,ทั้งตำหนักหลักและรองเหมือนกับเมืองหลี่โห่วเซิ่งในโลกใบเล็กเช่นเดิม.
ขณะที่จงซานบินเข้ามาใกล้,ที่ด้านหน้าตำหนักนั้น,มีคนกลุ่มหนึ่งที่รออยู่.
ตำหนักของเทียนหลิงเอ๋อ,เหมือนดังที่เป็นในโลกใบเล็ก.
ที่ด้านหน้านั้นเนี่ยฟ่านเฉินในชุดคลุมเก้ามังกร,ยืนไขว้หลัง,รอคอย,ใบหน้าเฉยชา,ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่.
ที่ด้านหลัง,ชายชราผมขาว,สวมชุดที่ดูคล้ายกับกัวซือฝูยืนอยู่,แววตาที่จ้องมองมองไปยังจงซาน.
เหล่าขุนนางคนอื่นๆเองเช่นกันที่จ้องมองด้วยความสงสัย.
"เซิ่งหวังจงมาเยือนต้าหลี่,ไม่ได้ตอนรับ,เสียมารยาทแล้ว!"เนี่ยฟ่านเฉินเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"จงซานเป็นห่วงความปลอดภัยของหลิงเอ๋อ,จึงได้ล่วงเกินด้านหน้า,นับว่าเสียมารยาทแล้ว!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยในทันที.
"เซิ่งหวัง,เซิ่งหวังจงเอ่ยว่ามีสหายเป็นผู้ฝึกตนคำสาบ,สามารถที่จะดูอาการคำสาปของกงจูชิงชิงได้!"กัวซือฝูเอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?ผู้ฝึกตนคำสาป?"เนี่ยฟ่านเฉินเผยท่าทางประหลาดใจ.
"นี่ไม่ใช่กงจูศาลสวรรค์ของทวีปซือต้าปู่,เห่าเม่ยลี่หรอกรึ?"ชายชราที่อยู่ด้านหลังเนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เสนาบดีซ้ายรู้จักด้วยอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
กัวซือฝู,คือเสนาบดีขวา,ทว่าชายชราด้านหน้าคือเสนาบดีซ้ายของต้าหลี่,ชัดเจนว่าไม่ได้มีสถานะที่ต่ำต้อยอย่างแน่นอน.
เนี่ยฟ่านเฉินและชายชราที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ชายชราได้เอ่ยออกมาว่า,"ข้าเองก็เพิ่งได้รับข่าวเมื่อเร็วๆนี้,ได้ยินมาว่าคนทุกคนของศาลสวรรค์ถูกฝังไปพร้อมกับการต่อสู้ครั้งใหญ่,คาดไม่ถึงเลยว่ากงจูแปดจะยังมีชีวิต,เสียมารยาทแล้ว!"
"คนผู้นี้คือ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเนี่ยฟ่านเฉิน.
"เจียงซ่าง,คารวะเซิ่งหวังจง,ต้าเจิ้ง!"เสนาบดีซ้ายที่เป็นคนเอ่ยออกมาก่อน.
"เจียงซ่าง?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลงเล็กน้อย.
ในอดีตเขาคือกุนซือที่มีความสามารถเทียมสวรรค์เจียงซ่าง,เจียงจื่อหยา?
เป็นเสนาบดีต้าเจิ้ง,ผู้ที่สามารถเปลี่ยนโองการสวรรค์,ทว่าที่ทวีปซือต้าปู่นั้นกลับไม่มีเจียงจื่อหยา,ไม่คิดเลยว่าเจียงจื่อหยาจะอยู่ต้าโจว.
คาดไม่ถึงเลยว่าเจียงซ่างจะยังมีชีวิต?
เจียงซ่างผู้นี้,มีรึที่จะซานจะไม่รับรู้ความสามารถ.
"เสียมารยาทแล้ว!"จงซานที่เอ่ยกับเจียงซ่าง.
"เซิ่งหวังจงสภาพไปแล้ว!"เจียงซ่างที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,ข้าคิดว่าพวกเราควรรีบไปดูอาการกงจูชิงชิง,ต้องไม่ลืมว่านางถูกคำสาปยิ่งปล่อยไว้นาน,ก็จะยิ่งเป็นอันตราย!"จงซานเอ่ย.
"ดี,เชิญ!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาตรงๆ.
เจียงซ่างที่โบกมือให้เหล่าเสนาธิการคนอื่นๆถอยออกไป,มีเพียงแค่กัวซือฟูและเจียงซ่านที่ก้าวตาม.
จากนั้นพวกเขาก็มาถึงตำหนักเห่าหงอย่างรวดเร็ว,ที่ด้านนอกนั้นมีองค์รักษ์มากมาย.
"เซิ่งหวัง!"เหล่าองค์รักษ์ที่เร่งรีบแสดงความเคารพออกมา.
เนี่ยฟ่านเฉินหาได้สนใจ,เร่งรีบนำทุกคนเข้าไปในห้องโถงทันที.
ภายในห้องโถงนั้นมีม่านกันลม,และมีสาวใช้มากมายกำลังทำงานวุ่นอยู่.
ที่ใจกลางนั้นเป็นบ่อน้ำ,ที่บ่อน้ำนั้นส่องประกายแสงสีแดง,ที่ด้านในมีของเหลวสีแดง,และมีสตรีที่งดงามสวมชุดสีขาวนอนอยู่,จงซานที่มองผ่านผ้าม่านสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นเนี่ยชิงชิง.
เนี่ยชิงชิงที่หลับตานอนอยู่,ใบหน้าที่ดูเงียบสงบ,ทว่าที่ตำแหน่งหน้าผากมีอักษรรูนสีดำ,เปล่งพลังปิศาจออกมา.
เทียนหลิงเอ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ,ใบหน้าที่ดูเซียนเซียว,มีหงสาเท่ากำปั้นมือเกาะบนไหล่ของนาง,จงซานและคนอื่นๆที่เข้ามาในห้องนางที่ไม่รู้สึกแม้แต่น้อย,นางยังคงจ้องมองเนี่ยชิงชิงในบ่อน้ำ,มีน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง.
"จิบ จิบ จิบ จิบ
............!”
หงสาเพลิงที่เห็นจงซาน,ทันใดนั้นก็เต้นไปมาในทันที.
"เสี่ยหง,ข้าอารมณ์ไม่ดีตอนนี้,อย่ารบกวนข้า!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาเบาๆ.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,ภายในใจของจงซานที่สั่นไหวไปมา.
"หลิงเอ๋อ!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
เทียนหลิงเอ๋อที่สูดหายใจลึก,ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน,จากนั้นก็ค่อยๆหันหน้ามาช้าๆ.
ขณะที่มองเห็นจงซาน,เทียนหลิงเอ๋อที่กลายเป็นโง่งม,จากนั้นก็สีตาไปมาอีกครั้ง,ราวกับว่าไม่อยากเชื่อภาพที่เห็น.
"จงซาน,ท้ายที่สุดเจ้าก็มาแล้ว!"
เทียนหลิงเอ๋อที่วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว,ทว่าก่อนที่จะพุ่งเข้าอ้อมกอดจงซาน,นางก็หยุดลงในทันที.
นางที่หยุดลง,คนอื่นๆที่จ้องมองด้วยท่าทางตกใจเล็กน้อย,เทียนหลิงเอ๋อเป็นอะไรอย่างงั้นรึ?
"ขนมกุยฮวา!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวยืนยันตัวตน.
จงซานที่เผยยิ้มด้วยความพึงพอใจ,"ลูกเต๋า!"
นี่เป็นคำสั่งของจงซาน,เป็นรหัสลับที่มีเพียงคนสองคนเข้าใจ,ขนมกุยฮวา,คำๆนี้ที่ฝังใจอยู่ในจิตใจของนางในอดีต,และคำที่จงซานกล่าวออกมานั้นเป็นเรื่องสนุกสนาน,ในอดีตที่พาเทียนหลิงเอ๋อออกมาโลกภายนอก,พร้อมกับเข้าไปพนัน,และทำให้นางถูกลวงหลอกในการเดิมพันในครั้งนั้น.
ก่อนที่จะแยกสวรรค์,จงซานได้กล่าวเรื่องนี้กับทุกคน,ว่าเนี่ยนโหยวโหยวนั้นสามารถแปลงร่างเป็นคนอื่นๆได้,จงซานแม้ว่าจะไม่เคยเห็นว่าคนในโลกใบใหญ่มีใครมีความสามารถนี้หรือไม่,ทว่าก็ได้เตรียมรหัสลับนี้ต่อสตรีของเขาทุกคน.
"เป็นเจ้าจริงๆ,ท้ายที่สุดเจ้าก็มา,เจ้ามาแล้ว!"
เทียนหลิงเอ๋อที่พุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของจงซาน,ดวงตาที่มีน้ำตาไหลออกมา,เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ.
"ข้ามาแล้ว,ข้ามาพบเจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวลและกล่าวปลอบนางด้วย.
เห่าเม่ยลี่ที่อยู่ข้างๆ,แววตาของนางสั่นไหว,ลึกลงไปข้างในรู้สึกอิจฉา,ก่อนที่นางจะเก็บมันเอาไว้,ทำให้จิตใจของตัวเองมั่นคง.
"จงซาน,ข้าจะไปดูเนี่ยชิงชิง!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
เทียนหลิงเอ๋อที่อยู่ในอ้อมกอดจงซาน,ความรู้สึกกลิ่นอายนี้ไม่เคยเปลี่ยน,ทว่าขณะได้ยินคำว่าเนี่ยชิงชิง,ก็ออกมาจากอ้อมกอดจงซานในทันที,ทว่าจงซานที่กุมมือนางเอาไว้.
"เจี่ยเจียขยับตัวไม่ได้!"เทียนหลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยความร้อนใจ.
"เม่ยลี่นั้นเป็นผู้ฝึกตนคำสาป,นางดูเนี่ยชิงชิง,จะต้องมีวิธีช่วยเนี่ยชิงชิงอย่างแน่นอน!"จงซานเอ่ย.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เทียนหลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาในทันที,"เม่ยลี่,เจ้าช่วยเจี่ยเจียของข้าด้วย,ตราบเท่าที่เจ้าช่วยนางได้,ข้าจะจดจำมันเอาไว้ไปชั่วชีวิต."
"เจี่ยเจียเหลิงเอ๋อโปรดวางใจข้าจะต้องทำเต็มที่อย่างแน่นอน!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่พยักหน้ารับ,มีน้ำตาคลอ,เผยแววตาแห่งความคาดหวัง.
เห่าเม่ยลี่ที่ก้าวไปด้านหน้า.
"ในเวลานั้นเกิดอะไรขึ้น?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ฮืม,พวกเราสารเลวสามคน,มันต้องการจับข้า,และยังใช้คำสาปกับข้าด้วย,ทว่าในเวลานั้นมีประกายแสงเกิดขึ้นที่กระจก,ทำให้เจี่ยเจียออกมาผลักข้าออกไป,ไม่เช่นนั้นจะต้องเป็นข้าที่ต้องอยู่ในบ่อนั้น!"เทียนหลิงเอ๋อที่ร้องไห้ออกมา.
"เนี่ยชิงชิงหมดสติข้างๆเจ้าอย่างงั้นรึ?
"เจี่ยเจียหลายปีมานี้นางอยู่เป็นเพื่อนของข้าทุกวัน,เมื่อข้าคิดถึงเจ้า,ภายในใจของขาที่มีแต่ความเศร้า,นางจะมาปลอบใจข้า,ทุกๆวันนางที่เหล่าเรื่องต่างๆให้ข้าฟังมากมาย,ทำทุกอย่างให้ข้า,ข้าร้องไห้นางจะคอยกอดข้า,นางอยู่ข้างข้าทุกวัน,ข้าคิดถึงเจ้า,นางบอกข้าว่าเจ้ากำลังรีบมาก,ในเวลานั้นเจ้าพวกสารเลวสามตนก็ปรากฏขึ้น,ฮือออ"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวไปร้องไห้ไป.
"นางบอกว่าข้ากำลังรีบมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เนี่ยฟ่านเฉินที่อยู่ข้างๆที่เอ่ยออกมาในทันที,"ข้าบอกกับชิงชิงเอง,ไว้หลังจากนี้ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังเอง.
จงซานที่จ้องมองเนี่ยฟ่านเฉิน,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,ตัวเขาที่ลอบเดินทางมายังทวีปตะวันตกเงียบๆ,เนี่ยฟ่านเฉินรู้ได้อย่างไร?
"ในอดีตนั้น,เจ้าได้ส่งข้อความมาให้กับข้า,ให้ข้าบอกชิงชิงอยู่เป็นเพื่อนหลิงเอ๋อ,เพื่อที่จะไม่ให้หลิงเอ๋อนั้นเดียวดาย,ชิงชิงย่อมรับรู้ความปรารถนาของเจ้า,นางที่คอยปกป้องหลิงเอ๋อ,ไม่ว่าจะเป็นเวลาใด,แม้แต่ใช้ตัวเอง....."เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยก่อนจะหยุดเอาไว้ไม่พูดต่อ.
จงซานพยักหน้า,เข้าใจความหมายที่เนี่ยฟ่านเฉินต้องการสื่อ.
ในเวลาเดียวกัน,เห่าเม่ยลี่ที่ตรวจสอบเนี่ยชิงชิงก่อนที่จะหันกลับมาพูดกับทุกคน,"คำสาปในร่างของเนี่ยชิงชิงนั้น,ในเร็วๆนี้ไม่มีผลร้ายอะไร,เว้นแต่ผู้ฝึกตนคำสาปคนนั้นจะร่ายคำสาปซ้ำอีกรอบ,ยากที่จะที่จะแก้ไขในเวลานี้! ข้าสามารถปลุกนางให้ฟื้นคืนมาครั้งหนึ่ง,ทว่าผู้ฝึกตนคำสาปที่อยู่ไกลออกไปนั้นย่อมรับรู้และอาจเพิ่มคำสาปเข้ามาได้,เนี่ยชิงชิงที่หมดสติในเวลานี้,การจะทำให้ฟื้นนับว่ายาก!"
"ยากรึ? เจ้าสามารถแก้คำสาปได้หรือไม่?"หลิงเอ๋อกล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ข้าไม่รู้รายระเอียดทั้งหมด,ทว่าการจะแก้ปัญหานั้น,จะต้องปลุกนางขึ้นมา,สอบถามสถานการณ์! แต่ก็ไม่สามารถรับประกันได้เต็มร้อย!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"ปลุกนางก่อน!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
เห่าเม่ยลี่ทีพยักหน้า,ก่อนที่จะยื่นมืออกไป,ก่อนที่จะปรากฏตำราเล่มหนึ่งขึ้นมา,พร้อมกับร่ายอาคมที่มีเพียงนางเข้าใจ,จากนั้นก็ปรากฏลำแสงบางอย่างแผ่ออกมา,จากนั้นผนึกบนตำราที่ลอยอยู่,ได้ส่องแสงสีดำทมิฬออกมามากมาย.
ลำแสงเหล่านั้นพุ่งเข้าไปที่หน้าผากของเนี่ยชิงชิงในทันที.
"ฟิ้ว!"
ลำแสงที่ปรากฏขึ้นที่หน้าผากเนี่ยชิงชิง.
"ฟิ้ว!"
ดวงตาของเนี่ยชิงชิงที่เปิดขึ้นมาด้วยความแปลกหลาด,จากนั้นทุกคนที่ตื่นตกใจขึ้นมาเล็กน้อย.
"เนี่ยชิงชิง,เวลานี้เจ้ามองเห็นสีใด?
แดง,เขียวหรือเหลือง?"เห่าเม่ยลี่ที่สอบถามออกไปในทันที.
ทันทีที่นางลืมตา,เนี่ยชิงชิงที่ยังไม่ได้สติดีนัด,ทว่าก็กล่าวออกมาตามสัญชาติญาณ,"แดง!"
แดง? เห่าเม่ยลีที่ดวงตาหดเกร็ง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,จากนั้นก็ถอยหลังกลับมา.
ทว่าเวลานั้น,เนี่ยชิงชิงก็ได้สติกลับมาพร้อมกับหายใจหอบ.
"เจี่ยเจีย!"หลิงเอ๋อร้องไห้,พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเนี่ยชิงชิง.
เห็นหลิงเอ๋อ,เนี่ยชิงชิงที่เผยยิ้มที่อบอุ่นออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
"หลิงเอ๋อ,เจ้าเป็นไรหรือไม่!"เนี่ยชิงชิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าไม่เป็นไร!"หลิงเอ๋อสะอื้น.
ในเวลานั้น,เนี่ยชิงชิงที่จ้องมองไปยังใบหน้าคนอื่นๆ,ขณะที่เห็นจงซาน,ทันใดนั้นก็หยุดนิ่งขึ้นมาทันที.
"จงซาน!"เนี่ยชิงชิงที่อุทานออกมา.
จงซานที่ก้าวเข้ามาใกล้ๆ,พร้อมจ้องมองเนี่ยชิงชิงด้วยแววตาซาบซึ้งใจ.
"ข้าช่วยเจ้าดูแลหลิงเอ๋อ,จะไม่มีใครรังแกนาง,จะไม่มีใครทำร้ายนางได้!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,แววตาของเนี่ยชิงชิงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน.
"ข้ารู้,ข้าเห็น!"จงซานพยักหน้ารับ,สายตาของเขาที่เผยท่าทางค่อนข้างซับซ้อน.
เห็นท่าทางของจงซานแล้ว,เนี่ยชิงชิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จากนั้นร่างกายของนางที่สั่นไหว,ก่อนที่จะค่อยๆหลับลงอีกครั้ง.
"เจี่ยเจีย,เจี่ยเจียท่านฟื้นสิ!"หลิงเอ๋อที่กุมร่างเนี่ยชิงชิงร้องไห้.
"นั่นเป็นฝีมือผู้ฝึกตนคำสาป,โปรดวางใจ,เจี่ยเจียหลิงเอ๋อ,เนี่ยชิงชิงจะไม่มีอันตรายในชั่วคราว!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
จงซานที่พยุงเทียนหลิงเอ๋อออกมา,ขณะที่นางกำลังสะอึกสะอื้นกุมมือเนี่ยนชิงชิงเอาไว้.
"มีวิธีแก้คำสาปหรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี.
หลิงเอ๋อที่จ้องมองเห่าเม่ยลีด้วยแววตาน่าสงสาร,คนอื่นๆเองก็เช่นกัน.
เห่าเม่ยลี่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา,"นี่คือคำสาปเทวะมนต์แมงปอแดง.เป็นคำสาบที่ชั่วร้ายมาก,ฝ่ายตรงข้ามต้องการควบคุมหลิงเอ๋อ,ดังนั้นจึงใช้วิชาคำสาปเชื่อมต่อชะตาวิถีมาตรฐาน,ใช้หัวใจควบคุม! ต้องการจะแก้คำสาปนั้น,จะต้องทำให้พลังชีวิตของฝ่ายตรงข้ามเหลือ50%,จึงจะสามารถคลายคำสาปได้!"
"คำสาปเทวะมนต์แมงปอแดงอย่างงั้นรึ?เหลือชะตาชีวิตครึ่งหนึ่ง?
แล้วฝ่ายตรงข้ามจะยอมอย่างงั้นรึ?"กัวซือฝูที่ส่ายหน้าไปมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
กัวฟูเฉิง ชื่อเหมือนพระเอกทีวีบี
ตอบลบ