Immortality Chapter 1096 Phoenix area
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1096 เขตแดนหงส์เพลิง.
Chapter 1096 Phoenix area
凤凰疆域
เขตแดนหงส์เพลิง.
อารมณ์ที่ซับซ้อนนี้,มีแววตาที่เย้ยหยันตัวเอง,"ข้าเข้าใจ,ที่จริงแล้ว,ในโลกใบเล็กน้อย,ตั้งแต่ตอนแรกนั้นความรู้สึกของข้านั้นเห็นแต่เจ้าเป็นศัตรูมาตลอด,ทว่าเจ้านั้นกับไม่เคยเห็นข้าเป็นศัตรูเลย,นั่นก็เพราะว่าข้าไม่คู่ควรเป็นศัตรูของข้าเลยอย่างงั้นรึ?
ในโลกใบเล็กน้อยข้าที่พยายามอย่างมากมาย,เพื่อที่จะเทียบเคียงเจ้า,แต่ไม่คิดเลยว่าข้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นศัตรูของเจ้าเลยรึ?
เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"
จงซานที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
"บอกข้า,เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"เจ้าเทียนชาที่กล่าวถามย้ำอีกครั้ง.
จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าเทียนชาพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ก่อนที่อาจารย์จะตายนั้นเจ้าคือศิษย์คนโปรดของอาจารย์,แม้แต่ถ่ายทอด,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาให้,ทั้งที่มันเป็นวิชาสืบทอด,แต่หลิงเอ๋อไม่สามารถเรียนได้,จึงได้มอบมันให้กับเจ้า,และเขาจะเป็นอาจารย์ของข้าจงซานตลอดไป,เจ้าคือศิษย์ที่อาจารย์โปรดที่สุด,หลังจากที่รวมโลกใบเล็กแล้วข้าก็เข้าใจชัดเจนถึงสิ่งที่เจ้าเป็น,ทว่าข้าไม่คิดที่จะทำอะไรเจ้า,ไม่คิดที่จะดูแคลนเจ้า,ข้าจงซานเข้าใจ,รับรู้ถึงต้นตอปัญหา,ส่วนเรื่องที่เจ้าคิดนั้น
ข้าบอกได้ว่าไม่เคยดูแคลนเจ้ามาก่อน,ทว่าข้าคิดเสมอว่าเจ้าคือศิษย์ของอาจารย์."
เจ้าเทียนชาที่จ้องมองจงซาน,ราวกับไม่สามารถยอมรับคำตอบของจงซานได้,บนดวงตาที่มีเส้นโลหิตเกิดขึ้น,ทว่ากลับมีอีกอารมณ์ที่กำราบหัวใจของเขาเอาไว้.
"หลุมศพอาจารย์นั้นอยู่ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทว่ามีเพียงข้า,ที่ไปคารวะอาจารย์."จงซานกล่าว.
เจ้าเทียนชาที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ขบฟันแน่น,หลับตาลง,มีน้ำตาไหลออกมาเช้าๆ.
เจ้าเทียนชาหันหน้าไปฝั่งทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,ก่อนที่จะคุกเข่าลงทันที,พร้อมกับโขลกศีรษะลงสามครั้ง.
จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ! ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมา.
เจ้าเทียนชาที่ลุกขึ้น,น้ำตาที่สลายหายไปแล้ว,จ้องมองจงซานเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่านิสัยใจคอของจงซานนั้นไม่เคยเปลี่ยน,แม้นว่าเขาจะเอ่ยถึงอาจารย์,ทว่าจงซานนั้นไม่เคยใส่ใจเรื่องในอดีต,เจ้าเทียนชารับรู้ว่าจงซานไม่เคยดูแคลนตัวเขาอย่างแน่นอน.
"ไม่ว่าอย่างไร,เจ้าก็ช่วยบุตรชายของข้าไว้,เรื่องนี้วันนี้,เจ้าเทียนชาจะจำเอาไว้."เจ้าเทียนชาเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเห็นคนก่อนหน้านี้,น่าจะเป็นศิษย์ของกงซูจื่อ,ทว่าก่อนหน้านี้,ข้าเคยเห็นพวกเขากับคนของนิกายเหรินเต๋าเหยียนหนานเทียนสนิทสนมกันมาก,หากเจ้าไม่สามารถอยู่ในนิกายเหรินเต๋าได้,สามารถกลับไปยังสำนักไคหยางได้."จงซานเอ่ย.
"ไม่จำเป็น!"เจ้าเทียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
"เหยี่ยนเทียนหนานนั้น,สายโลหิตของตระกูลเหยี่ยนที่เป็นหนึ่งในคนสำคัญของนิกายเหรินเต๋า,ทว่าสายโลหิตตระกูลเจ้าเองก็ไม่ได้ด้อยกว่ากัน,นอกจากนี้บุตรของข้ายังเป็นหลานของเจ้านิกาย,ผ่านวันนี้ไปแล้ว,จะไม่มีใครทำอะไรข้าได้,คงรับได้แค่ความปรารถนาดีของเจ้ามา,ขอบคุณ."เจ้าเทียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของจงซานที่สั่นไหวเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
"เจ้ากำลังไปหาหลิงเอ๋ออย่างงั้นรึ?"เจ้าเทียนชาที่จ้องมองไปยังจงซาน,ท่าทางที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน.
"เจ้าดูแลภรรยาของเจ้าให้ดีก็แล้วกัน,,หลิงเอ๋อเป็นภรรยาข้า,ครั้งนี้ข้าต้องการเดินทางไปพบนางเพื่อพานางกลับ!"จงซานเอ่ย.
"ข้ารู้ว่าหลิงเอ๋ออยู่เขตแดนหงเพลิง,ไม่มีใครกล้ารังแกนาง,อย่างไรก็ตาม,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา,อาจารย์ไม่ได้ส่งมอบให้เจ้าจริงๆรึ?"เจ้าเทียนชาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?
เจ้าหมายความว่าอย่างไร?
สงสัยในตัวอาจารย์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
"ไม่ใช่เช่นนั้น,บางที่หนึ่งเดือนที่แล้ว,ข้าเห็นคนกลุ่มหนึ่งผ่านมาที่นี่,ในเวลานั้นมีคนๆหนึ่งที่ใช้ทักษะนี้,เป็นเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างแน่นอน,ข้าเองจึงได้แต่สงสัย!"เจ้าเทียนชากล่าว.
"เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เจ้าเทียนชาที่ราวกับตระหนักได้ถึงบางสิ่ง.
"ข้ายังไม่มีเวลาอธิบาย,เจ้าจำไว้ว่า,อาจารย์ไม่เคยถ่ายทอดเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาให้กับข้า,คนกลุ่มนี้กำลังมาสร้างปัญหาให้กับหลิงเอ๋อ,ข้าจะต้องเดินทางในทันที,วันนี้คงต้องจากไปแล้ว,หากว่าเจ้ามีสิ่งใดสามารถเดินทางไปหาข้าที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอาณาเขตเฟิงจงได้!"จงซานเอ่ย
จงซานที่ไม่สนใจเจ้าเทียนชาต่อไป,ก่อนที่จะตะโกนออกไป,"เตรียมตัวเดินทางได้!"
"เดินทางแล้วรึ? ข้าต้องการ.......!"เห่าเม่ยลี่ที่โอดครวญ,ยังไม่อยากเดินทางต่อ.
"คนของตระกูลเทียนหนึ่งเดือนที่แล้วผ่านมาที่นี่,พวกเราจะต้องรีบเดินทาง!"จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"คำพูดของจงซาน,ทุกคนก็เข้าใจได้ในทันที.
"ลาก่อน!"จงซานที่เอ่ยต่อเจ้าเทียนชา.
ไม่รอให้เจ้าเทียนชาตอบ,พวกเขาก็บินออกไปในทันที.
ทว่าในเวลานั้น,ไม่ไกลออกไป,ทันใดนั้นก็มีมือกระบี่หลายร้อยคนที่บินตรงมา,พวกเขาที่เห็นศพมากมายเกลื่อนหุบเขา,ทันใดนั้นก็จ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เห็นกลุ่มของจงซานที่บินออกไป,พวกเขาที่เร่งรีบชักกระบี่ออกมาขวางกลุ่มของจงซานในทันที.
ในเวลานั้น,จงซานที่ไม่ต้องการเสียเวลาแม้แต่น้อย,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"จินเผิง!"
"หยุดก่อน,ให้พวกเขาไป!"เจ้าเทียนชาที่เอ่ยออกมาในทันที.
เหล่ายอดฝีมือที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปิดทางในทันที.
จงซานที่กวาดตามอง,หากแต่ไม่กล่าวสิ่งใด.
"จงซาน!"เจ้าเทียนชาที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
จงซานจ้องมองเจ้าเทียนชา.
"คนกลุ่มนี้มีอยู่ด้วยกันห้าสิบหกคน! หนึ่งในนั้นมีเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาที่ร้ายกาจกว่าข้า!"เจ้าเทียนชาเอ่ย.
จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้น,กลุ่มของจงซานที่พุ่งตรงด้วยความเร็วไปยังทิศตะวันตก.
เหล่ายอดฝีมือกลุ่มดังกล่าวที่ร่อนลงมา.
"นายท่าน!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เก็บศพทุกคน!"เจ้าเทียนชากล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
เจ้านั้น,เจ้าเทียนชาจดจ้องมองไปยังทิศทางกลุ่มจงซานที่จากไป,แววตาที่ดูซับซ้อน,ก่อนที่จะหันหน้ากลับเข้าไปในกระท่อม,พบกับภรรยาและบุตรที่รอเขาปลอบใจอยู่.
------------------------------------------------------------------
ที่อีกหุบเขาแห่งหนึ่ง.
เจียงฉวนและคนอื่นที่กลับมารวมตัวกันที่แห่งนี้.
"น่าเสียดาย,เกือบแล้ว!"หนึ่งในนั้นกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเสียดาย.
"เสียดายอย่างงั้นรึ?
มีชีวิตรอดกลับมาก็ดีแล้ว!"เจียงฉวนที่ส่ายฟน้าไปมา.
"เจียงฉวน,เจ้ารู้จักคนกลุ่มนั้นอย่างงั้นรึ?พวกเขาเป็นใครกัน?"ชายที่แสดงท่าทางเสียดายก่อนหน้าเอ่ยสอบถามออกมา.
"ใช่,คนเหล่านั้นเป็นใคร?"
"ข้าเองก็ไม่เข้าใจ,ทว่าชายในชุดสีทองนั้น,ข้าบอกได้ว่าเขาเป็นเซียนบรรพชน,ทว่าเซียนบรรพชนนั้นยังเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,คนกลุ่มนี้,ข้าจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามลงมือเด็ดขาด!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"แล้วเจ้ารู้จักพวกเขาอย่างไร?"
"ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้บอกพวกเจ้า?
พวกเขาคือคนในเมืองปุถุชน!"เจียงฉวนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นพวกเขา?"
"น่าเสียดาย,การกำราบนิกายเหรินเต๋ากลับล้มเหลว!"
"พวกเขาได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มอื่นแล้ว,กลุ่มคนเหล่านี้ทรงพลังมาก,ไม่สามารถที่จะสร้างความขัดแย้งกับพวกเขาได้,นิกายเหรินเต๋าเวลานี้ปล่อยไปก่อน,พวกเราจะต้องรีบไปรายงานอาจารย์,เรื่องนี้สำคัญมาก,อาจารย์จะได้วางแผนการรับมือได้!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม,งานของบรรพชนสำคัญกว่า,จะผิดพลาดไม่ได้."อีกคนที่เอ่ยปากออกมา.
"บรรพชนเป็นถึงปราชญ์เทพ,มีเรื่องใหนที่จะล้มเหลวรึ?
พวกเราทำหน้าที่ของพวกเราก็พอแล้ว."อีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ถึงบรรพชนจะเป็นปราชญ์เทพก็ตาม,ทว่าเจ้ารู้เรื่องแดนหงส์เพลงและเซิ่งหวังต้าลี่เนี่ยฟ่านเฉยดีแล้วรึ?เขายังมีอีกสถานะหนึ่ง!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?"อีกคนที่จ้องมองเจียงฉวน.
"จีกงหนี่!"เจียงฉวนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ใครคือจี้กงหนี่?"หนึ่งคนที่แสดงท่าทางงงงวย.
"จีกงหนี่~~~~~~!”อีกคนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
"มีอะไร?ศิษย์พี่สามรู้จักอย่างงั้นรึ?"ชายคนที่งงงวนประหลาดใจที่คนอื่นอุทานเสียงดัง.
"จี้กงหนี่,เนี่ยผ่านเฉิน,ไม่สงสัยเลยว่าอาจารย์บรรพชนถึงได้ระมัดระวังตัวนัก!"ศิษย์พี่สามที่อุทานก่อนหน้านี้เอ่ยตอบในทันที.
"ใครคือจี้กงหนี่?"อีกคนที่ยังไม่รู้จัก.
เจียงฉวนที่จ้องมองเขา,ถอนหายใจเบาๆ,"อ๋องโจวโหยวก็คือจี้กงหนี่,เป็นยอดฝีมือภาคตะวันตก,เป็นประมุขของศาลสวรรค์ต้าโจวในอดีต,ผู้คนมากมายที่แซ่ซ้องชื่นชมทั่วสวรรค์ในเวลานั้น!"
"โจว,ราชันย์โจวโหยว? ไม่ใช่ว่าเขาตกตายไปแล้วรึ?"ชายคนดังกล่าวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"กำเนิดใหม่จากเปลวเพลิง,นั่นล่ะเขา,เนี่ยฟ่านเฉิน!"เจียงฉวนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคนที่สูดหายใจลึกเข้ามา.
"นับเป็นศัตรูที่น่าเกรงขามสำหรับอาจารย์บรรพชน!"อีกคนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ข้ารู้สึกว่ายังมีเรื่องที่พวกเรายังไม่รู้อยู่อีก!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีอะไรที่พวกเราไม่รู้อย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ใช่,อาจารย์บรรพชนและเนี่ยนฟ่านเฉินเห็นชัดเจนว่าเป็นศัตรูกัน,ทว่ากลับมีอะไรบางอย่างที่ดูคลุมเครืออยู่,ตอนนี้คงพูดไม่ได้,ไม่ต้องคาดเดา,ศิษย์พี่ศิษย์น้อย,พวกเรากลับไปพักกันก่อน!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
---------------------------------------------------------------------------
หนึ่งเดือนผ่านมาแล้ว,คนของตระกูลเทียนที่ผ่านพื้นที่ของเจ้าเทียนชา.
กลุ่มของจงซานที่เร่งรีบเดินทางไปยังภาคตะวันตกด้วยความเร็ว.
จินเผิงที่เปลี่ยนร่างเป็นวิหกปีกทองในตำนาน,ทุกคนที่ขึ้นไปยืนบนนกปีกทองยักษ์ในตำนาน,ทำให้สามารถบินตรงไปยังทิศตะวันตกด้วยความเร็ว.
จินเผิงที่บินด้วยความเร็วสูง,เพราะสัมผัสได้ถึงจงซานที่กำลังร้อนรน.
หนึ่งเดือน,ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือน,ตระกูลเทียนสงคนมากห้าสิบหกคนอย่างงั้นรึ?
แม้นว่าจะเป็นเพียงกองกำลังขนาดเล็ก,ทว่าก็มีเซียนบรรพชนในนั้นอีกหลายคน.
อาณาเขตหงส์เพลิง,เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าเผ่าหงส์!
พวกเขาที่บินตรงมาใช้เวลาราวกับเกือบสองเดือน,ท้ายที่สุดก็มาถึงเขตแดนหงส์เพลิงในที่สุด.
รอบๆเขตแดนหงส์เพลิงนั้น,มีทะเลที่ขวางกั้นเอาไว้,ทำให้กลุ่มของจงซานหยุดเอาไว้.
บนพื้นที่รอบๆมีหงส์เพลิงนับหมื่นที่บินอยู่บนอากาศ,ส่องประกายแสงวับวาว,ดูเจิดจรัสยิ่งใหญ่,ปกป้องพื้นที่แห่งนี้เอาไว้.
เห็นเผ่าหงส์เพลิงมากมายที่เฝ้าพื้นที่รอบๆแน่นขนาด,สถานการณ์ที่ดูตรึงเครียด,แน่นอนว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน.
วิหกปีกทองยักษ์ในตำนานที่อยู่ๆก็ปรากฏขึ้น,เหล่าหงส์เพลิงที่กลายเป็นระมัดระวังในทันที.
"กวี๊กกก~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของหงส์เพลง,หงส์เพลิงนับหมื่นที่บินออกมา,และมีคนผู้หนึ่งที่ก้าวออกมา,จดจ้องมองกลุ่มของจงซานที่กำลังตรงมา.
เหล่าหงส์เพลิงที่เฝ้าระวัง,จงซานที่รับรู้ได้ในทันที,ยืนยันได้ว่า,ไม่นานมานี้,เกิดเรื่องสำคัญขึ้น.
คนของตระกูลเทียน,เดินทางมาก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?
"ผู้มาเป็นใคร!"หงส์เพลิงตนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าขอถามเจ้า,หลิงเอ๋อ,ไม่,กงจูหลิงเอ๋อตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่แสดงท่าทางร้อนใจสอบถามออกไป.
"กงจูหลิงเอ๋ออย่างงั้นรึ?
พวกเจ้าต้องการพบกงจูหลิงเอ๋อ?
พวกเจ้าเป็นใคร?"หงส์เพลิงตนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ข้าจงซานจากศาลเทวะต้าเจิ้ง,ตอนนี้ต้องการพบกับเนี่ยฟ่านเฉินต้าหลี่!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ในเวลานั้นเหล่าหงส์เพลิงที่เริ่มพูดคุยกันไปมา,ทว่าจากที่ไกลออกไป,ก็ปรากฏเสียงที่เย็นชาดังขึ้นในทันที.
"ข้าเป็นคนตัดสินใจที่นี่,หากใครข้ามผ่านมาทางนี้คือศัตรู,ไปให้พ้น!"
ที่ไกลออกไปปรากฏชายที่สวมชุดหรูหราโอ่อ่า,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย,จ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,สายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
ในอดีตเขาก็คือเสี่ยวโหยวโหวของต้าหลี่,เนี่ยกวง!
Chapter 1096 Phoenix area
凤凰疆域
เขตแดนหงส์เพลิง.
อารมณ์ที่ซับซ้อนนี้,มีแววตาที่เย้ยหยันตัวเอง,"ข้าเข้าใจ,ที่จริงแล้ว,ในโลกใบเล็กน้อย,ตั้งแต่ตอนแรกนั้นความรู้สึกของข้านั้นเห็นแต่เจ้าเป็นศัตรูมาตลอด,ทว่าเจ้านั้นกับไม่เคยเห็นข้าเป็นศัตรูเลย,นั่นก็เพราะว่าข้าไม่คู่ควรเป็นศัตรูของข้าเลยอย่างงั้นรึ?
ในโลกใบเล็กน้อยข้าที่พยายามอย่างมากมาย,เพื่อที่จะเทียบเคียงเจ้า,แต่ไม่คิดเลยว่าข้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นศัตรูของเจ้าเลยรึ?
เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"
จงซานที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
"บอกข้า,เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"เจ้าเทียนชาที่กล่าวถามย้ำอีกครั้ง.
จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าเทียนชาพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ก่อนที่อาจารย์จะตายนั้นเจ้าคือศิษย์คนโปรดของอาจารย์,แม้แต่ถ่ายทอด,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาให้,ทั้งที่มันเป็นวิชาสืบทอด,แต่หลิงเอ๋อไม่สามารถเรียนได้,จึงได้มอบมันให้กับเจ้า,และเขาจะเป็นอาจารย์ของข้าจงซานตลอดไป,เจ้าคือศิษย์ที่อาจารย์โปรดที่สุด,หลังจากที่รวมโลกใบเล็กแล้วข้าก็เข้าใจชัดเจนถึงสิ่งที่เจ้าเป็น,ทว่าข้าไม่คิดที่จะทำอะไรเจ้า,ไม่คิดที่จะดูแคลนเจ้า,ข้าจงซานเข้าใจ,รับรู้ถึงต้นตอปัญหา,ส่วนเรื่องที่เจ้าคิดนั้น
ข้าบอกได้ว่าไม่เคยดูแคลนเจ้ามาก่อน,ทว่าข้าคิดเสมอว่าเจ้าคือศิษย์ของอาจารย์."
เจ้าเทียนชาที่จ้องมองจงซาน,ราวกับไม่สามารถยอมรับคำตอบของจงซานได้,บนดวงตาที่มีเส้นโลหิตเกิดขึ้น,ทว่ากลับมีอีกอารมณ์ที่กำราบหัวใจของเขาเอาไว้.
"หลุมศพอาจารย์นั้นอยู่ที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทว่ามีเพียงข้า,ที่ไปคารวะอาจารย์."จงซานกล่าว.
เจ้าเทียนชาที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ขบฟันแน่น,หลับตาลง,มีน้ำตาไหลออกมาเช้าๆ.
เจ้าเทียนชาหันหน้าไปฝั่งทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,ก่อนที่จะคุกเข่าลงทันที,พร้อมกับโขลกศีรษะลงสามครั้ง.
จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ! ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมา.
เจ้าเทียนชาที่ลุกขึ้น,น้ำตาที่สลายหายไปแล้ว,จ้องมองจงซานเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่านิสัยใจคอของจงซานนั้นไม่เคยเปลี่ยน,แม้นว่าเขาจะเอ่ยถึงอาจารย์,ทว่าจงซานนั้นไม่เคยใส่ใจเรื่องในอดีต,เจ้าเทียนชารับรู้ว่าจงซานไม่เคยดูแคลนตัวเขาอย่างแน่นอน.
"ไม่ว่าอย่างไร,เจ้าก็ช่วยบุตรชายของข้าไว้,เรื่องนี้วันนี้,เจ้าเทียนชาจะจำเอาไว้."เจ้าเทียนชาเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเห็นคนก่อนหน้านี้,น่าจะเป็นศิษย์ของกงซูจื่อ,ทว่าก่อนหน้านี้,ข้าเคยเห็นพวกเขากับคนของนิกายเหรินเต๋าเหยียนหนานเทียนสนิทสนมกันมาก,หากเจ้าไม่สามารถอยู่ในนิกายเหรินเต๋าได้,สามารถกลับไปยังสำนักไคหยางได้."จงซานเอ่ย.
"ไม่จำเป็น!"เจ้าเทียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
"เหยี่ยนเทียนหนานนั้น,สายโลหิตของตระกูลเหยี่ยนที่เป็นหนึ่งในคนสำคัญของนิกายเหรินเต๋า,ทว่าสายโลหิตตระกูลเจ้าเองก็ไม่ได้ด้อยกว่ากัน,นอกจากนี้บุตรของข้ายังเป็นหลานของเจ้านิกาย,ผ่านวันนี้ไปแล้ว,จะไม่มีใครทำอะไรข้าได้,คงรับได้แค่ความปรารถนาดีของเจ้ามา,ขอบคุณ."เจ้าเทียนชาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของจงซานที่สั่นไหวเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
"เจ้ากำลังไปหาหลิงเอ๋ออย่างงั้นรึ?"เจ้าเทียนชาที่จ้องมองไปยังจงซาน,ท่าทางที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน.
"เจ้าดูแลภรรยาของเจ้าให้ดีก็แล้วกัน,,หลิงเอ๋อเป็นภรรยาข้า,ครั้งนี้ข้าต้องการเดินทางไปพบนางเพื่อพานางกลับ!"จงซานเอ่ย.
"ข้ารู้ว่าหลิงเอ๋ออยู่เขตแดนหงเพลิง,ไม่มีใครกล้ารังแกนาง,อย่างไรก็ตาม,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา,อาจารย์ไม่ได้ส่งมอบให้เจ้าจริงๆรึ?"เจ้าเทียนชาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?
เจ้าหมายความว่าอย่างไร?
สงสัยในตัวอาจารย์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
"ไม่ใช่เช่นนั้น,บางที่หนึ่งเดือนที่แล้ว,ข้าเห็นคนกลุ่มหนึ่งผ่านมาที่นี่,ในเวลานั้นมีคนๆหนึ่งที่ใช้ทักษะนี้,เป็นเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างแน่นอน,ข้าเองจึงได้แต่สงสัย!"เจ้าเทียนชากล่าว.
"เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เจ้าเทียนชาที่ราวกับตระหนักได้ถึงบางสิ่ง.
"ข้ายังไม่มีเวลาอธิบาย,เจ้าจำไว้ว่า,อาจารย์ไม่เคยถ่ายทอดเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาให้กับข้า,คนกลุ่มนี้กำลังมาสร้างปัญหาให้กับหลิงเอ๋อ,ข้าจะต้องเดินทางในทันที,วันนี้คงต้องจากไปแล้ว,หากว่าเจ้ามีสิ่งใดสามารถเดินทางไปหาข้าที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอาณาเขตเฟิงจงได้!"จงซานเอ่ย
จงซานที่ไม่สนใจเจ้าเทียนชาต่อไป,ก่อนที่จะตะโกนออกไป,"เตรียมตัวเดินทางได้!"
"เดินทางแล้วรึ? ข้าต้องการ.......!"เห่าเม่ยลี่ที่โอดครวญ,ยังไม่อยากเดินทางต่อ.
"คนของตระกูลเทียนหนึ่งเดือนที่แล้วผ่านมาที่นี่,พวกเราจะต้องรีบเดินทาง!"จงซานที่เอ่ยออกมาทันที.
"คำพูดของจงซาน,ทุกคนก็เข้าใจได้ในทันที.
"ลาก่อน!"จงซานที่เอ่ยต่อเจ้าเทียนชา.
ไม่รอให้เจ้าเทียนชาตอบ,พวกเขาก็บินออกไปในทันที.
ทว่าในเวลานั้น,ไม่ไกลออกไป,ทันใดนั้นก็มีมือกระบี่หลายร้อยคนที่บินตรงมา,พวกเขาที่เห็นศพมากมายเกลื่อนหุบเขา,ทันใดนั้นก็จ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เห็นกลุ่มของจงซานที่บินออกไป,พวกเขาที่เร่งรีบชักกระบี่ออกมาขวางกลุ่มของจงซานในทันที.
ในเวลานั้น,จงซานที่ไม่ต้องการเสียเวลาแม้แต่น้อย,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"จินเผิง!"
"หยุดก่อน,ให้พวกเขาไป!"เจ้าเทียนชาที่เอ่ยออกมาในทันที.
เหล่ายอดฝีมือที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปิดทางในทันที.
จงซานที่กวาดตามอง,หากแต่ไม่กล่าวสิ่งใด.
"จงซาน!"เจ้าเทียนชาที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
จงซานจ้องมองเจ้าเทียนชา.
"คนกลุ่มนี้มีอยู่ด้วยกันห้าสิบหกคน! หนึ่งในนั้นมีเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาที่ร้ายกาจกว่าข้า!"เจ้าเทียนชาเอ่ย.
จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้น,กลุ่มของจงซานที่พุ่งตรงด้วยความเร็วไปยังทิศตะวันตก.
เหล่ายอดฝีมือกลุ่มดังกล่าวที่ร่อนลงมา.
"นายท่าน!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เก็บศพทุกคน!"เจ้าเทียนชากล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
เจ้านั้น,เจ้าเทียนชาจดจ้องมองไปยังทิศทางกลุ่มจงซานที่จากไป,แววตาที่ดูซับซ้อน,ก่อนที่จะหันหน้ากลับเข้าไปในกระท่อม,พบกับภรรยาและบุตรที่รอเขาปลอบใจอยู่.
------------------------------------------------------------------
ที่อีกหุบเขาแห่งหนึ่ง.
เจียงฉวนและคนอื่นที่กลับมารวมตัวกันที่แห่งนี้.
"น่าเสียดาย,เกือบแล้ว!"หนึ่งในนั้นกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเสียดาย.
"เสียดายอย่างงั้นรึ?
มีชีวิตรอดกลับมาก็ดีแล้ว!"เจียงฉวนที่ส่ายฟน้าไปมา.
"เจียงฉวน,เจ้ารู้จักคนกลุ่มนั้นอย่างงั้นรึ?พวกเขาเป็นใครกัน?"ชายที่แสดงท่าทางเสียดายก่อนหน้าเอ่ยสอบถามออกมา.
"ใช่,คนเหล่านั้นเป็นใคร?"
"ข้าเองก็ไม่เข้าใจ,ทว่าชายในชุดสีทองนั้น,ข้าบอกได้ว่าเขาเป็นเซียนบรรพชน,ทว่าเซียนบรรพชนนั้นยังเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา,คนกลุ่มนี้,ข้าจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามลงมือเด็ดขาด!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"แล้วเจ้ารู้จักพวกเขาอย่างไร?"
"ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้บอกพวกเจ้า?
พวกเขาคือคนในเมืองปุถุชน!"เจียงฉวนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นพวกเขา?"
"น่าเสียดาย,การกำราบนิกายเหรินเต๋ากลับล้มเหลว!"
"พวกเขาได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มอื่นแล้ว,กลุ่มคนเหล่านี้ทรงพลังมาก,ไม่สามารถที่จะสร้างความขัดแย้งกับพวกเขาได้,นิกายเหรินเต๋าเวลานี้ปล่อยไปก่อน,พวกเราจะต้องรีบไปรายงานอาจารย์,เรื่องนี้สำคัญมาก,อาจารย์จะได้วางแผนการรับมือได้!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม,งานของบรรพชนสำคัญกว่า,จะผิดพลาดไม่ได้."อีกคนที่เอ่ยปากออกมา.
"บรรพชนเป็นถึงปราชญ์เทพ,มีเรื่องใหนที่จะล้มเหลวรึ?
พวกเราทำหน้าที่ของพวกเราก็พอแล้ว."อีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ถึงบรรพชนจะเป็นปราชญ์เทพก็ตาม,ทว่าเจ้ารู้เรื่องแดนหงส์เพลงและเซิ่งหวังต้าลี่เนี่ยฟ่านเฉยดีแล้วรึ?เขายังมีอีกสถานะหนึ่ง!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?"อีกคนที่จ้องมองเจียงฉวน.
"จีกงหนี่!"เจียงฉวนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ใครคือจี้กงหนี่?"หนึ่งคนที่แสดงท่าทางงงงวย.
"จีกงหนี่~~~~~~!”อีกคนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
"มีอะไร?ศิษย์พี่สามรู้จักอย่างงั้นรึ?"ชายคนที่งงงวนประหลาดใจที่คนอื่นอุทานเสียงดัง.
"จี้กงหนี่,เนี่ยผ่านเฉิน,ไม่สงสัยเลยว่าอาจารย์บรรพชนถึงได้ระมัดระวังตัวนัก!"ศิษย์พี่สามที่อุทานก่อนหน้านี้เอ่ยตอบในทันที.
"ใครคือจี้กงหนี่?"อีกคนที่ยังไม่รู้จัก.
เจียงฉวนที่จ้องมองเขา,ถอนหายใจเบาๆ,"อ๋องโจวโหยวก็คือจี้กงหนี่,เป็นยอดฝีมือภาคตะวันตก,เป็นประมุขของศาลสวรรค์ต้าโจวในอดีต,ผู้คนมากมายที่แซ่ซ้องชื่นชมทั่วสวรรค์ในเวลานั้น!"
"โจว,ราชันย์โจวโหยว? ไม่ใช่ว่าเขาตกตายไปแล้วรึ?"ชายคนดังกล่าวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"กำเนิดใหม่จากเปลวเพลิง,นั่นล่ะเขา,เนี่ยฟ่านเฉิน!"เจียงฉวนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคนที่สูดหายใจลึกเข้ามา.
"นับเป็นศัตรูที่น่าเกรงขามสำหรับอาจารย์บรรพชน!"อีกคนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ข้ารู้สึกว่ายังมีเรื่องที่พวกเรายังไม่รู้อยู่อีก!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีอะไรที่พวกเราไม่รู้อย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ใช่,อาจารย์บรรพชนและเนี่ยนฟ่านเฉินเห็นชัดเจนว่าเป็นศัตรูกัน,ทว่ากลับมีอะไรบางอย่างที่ดูคลุมเครืออยู่,ตอนนี้คงพูดไม่ได้,ไม่ต้องคาดเดา,ศิษย์พี่ศิษย์น้อย,พวกเรากลับไปพักกันก่อน!"เจียงฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
---------------------------------------------------------------------------
หนึ่งเดือนผ่านมาแล้ว,คนของตระกูลเทียนที่ผ่านพื้นที่ของเจ้าเทียนชา.
กลุ่มของจงซานที่เร่งรีบเดินทางไปยังภาคตะวันตกด้วยความเร็ว.
จินเผิงที่เปลี่ยนร่างเป็นวิหกปีกทองในตำนาน,ทุกคนที่ขึ้นไปยืนบนนกปีกทองยักษ์ในตำนาน,ทำให้สามารถบินตรงไปยังทิศตะวันตกด้วยความเร็ว.
จินเผิงที่บินด้วยความเร็วสูง,เพราะสัมผัสได้ถึงจงซานที่กำลังร้อนรน.
หนึ่งเดือน,ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือน,ตระกูลเทียนสงคนมากห้าสิบหกคนอย่างงั้นรึ?
แม้นว่าจะเป็นเพียงกองกำลังขนาดเล็ก,ทว่าก็มีเซียนบรรพชนในนั้นอีกหลายคน.
อาณาเขตหงส์เพลิง,เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าเผ่าหงส์!
พวกเขาที่บินตรงมาใช้เวลาราวกับเกือบสองเดือน,ท้ายที่สุดก็มาถึงเขตแดนหงส์เพลิงในที่สุด.
รอบๆเขตแดนหงส์เพลิงนั้น,มีทะเลที่ขวางกั้นเอาไว้,ทำให้กลุ่มของจงซานหยุดเอาไว้.
บนพื้นที่รอบๆมีหงส์เพลิงนับหมื่นที่บินอยู่บนอากาศ,ส่องประกายแสงวับวาว,ดูเจิดจรัสยิ่งใหญ่,ปกป้องพื้นที่แห่งนี้เอาไว้.
เห็นเผ่าหงส์เพลิงมากมายที่เฝ้าพื้นที่รอบๆแน่นขนาด,สถานการณ์ที่ดูตรึงเครียด,แน่นอนว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน.
วิหกปีกทองยักษ์ในตำนานที่อยู่ๆก็ปรากฏขึ้น,เหล่าหงส์เพลิงที่กลายเป็นระมัดระวังในทันที.
"กวี๊กกก~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของหงส์เพลง,หงส์เพลิงนับหมื่นที่บินออกมา,และมีคนผู้หนึ่งที่ก้าวออกมา,จดจ้องมองกลุ่มของจงซานที่กำลังตรงมา.
เหล่าหงส์เพลิงที่เฝ้าระวัง,จงซานที่รับรู้ได้ในทันที,ยืนยันได้ว่า,ไม่นานมานี้,เกิดเรื่องสำคัญขึ้น.
คนของตระกูลเทียน,เดินทางมาก่อนแล้วอย่างงั้นรึ?
"ผู้มาเป็นใคร!"หงส์เพลิงตนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าขอถามเจ้า,หลิงเอ๋อ,ไม่,กงจูหลิงเอ๋อตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่แสดงท่าทางร้อนใจสอบถามออกไป.
"กงจูหลิงเอ๋ออย่างงั้นรึ?
พวกเจ้าต้องการพบกงจูหลิงเอ๋อ?
พวกเจ้าเป็นใคร?"หงส์เพลิงตนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ข้าจงซานจากศาลเทวะต้าเจิ้ง,ตอนนี้ต้องการพบกับเนี่ยฟ่านเฉินต้าหลี่!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ในเวลานั้นเหล่าหงส์เพลิงที่เริ่มพูดคุยกันไปมา,ทว่าจากที่ไกลออกไป,ก็ปรากฏเสียงที่เย็นชาดังขึ้นในทันที.
"ข้าเป็นคนตัดสินใจที่นี่,หากใครข้ามผ่านมาทางนี้คือศัตรู,ไปให้พ้น!"
ที่ไกลออกไปปรากฏชายที่สวมชุดหรูหราโอ่อ่า,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย,จ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,สายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
ในอดีตเขาก็คือเสี่ยวโหยวโหวของต้าหลี่,เนี่ยกวง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น