Immortality Chapter 1095 vicissitudes
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1095 ทะเลเป็นท้องนา
Chapter 1095 vicissitudes
沧海桑田
ทะเลเป็นท้องนา
ทะเลเป็นท้องนา (沧海桑田 : cang hai sang tian : ชางห่ายซางเถียน) หรือ ท้องนาเป็นทะเล
(桑田沧海 : sang tian cang hai) หมายถึง เปลี่ยนแปลงพลิกผันโดยสิ้นเชิง เหมือนจากท้องนา กลายเป็นกลางทะเล และจากกลางทะเลกลายมาเป็นท้องนา
"เจ้าเทียนชา?"อาวุโสเทียนที่อุทานออกมาเบาๆ.
เจ้าเทียนชา,นั่นคือนามเดิมของเขา,เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของสำหนักไคหยาง,บิดาของเทียนหลิงเอ๋อ,เทียนซิงจื่อนั้นมีศิษย์สองคน,เป็นจงซานและอีกคนก็คือเจ้าเทียนชา!
เทียนซิงจื่อที่มอบเพลงกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักให้กับเขา,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา!
ช่างน่าเศร้า,จงซานที่ได้รับความไว้ใจจากเทียนซิงจื่อมากกว่า,เป็นเหตุให้เจ้าเทียนชายากที่จะอดกลั้น,จนระเบิดความอิจฉาออกมาพร้อมกับต้องการสังหารจงซาน,น่าเศร้านักที่ไม่สามารถทำได้สำเร็จ.
หลังจากที่จงซานแยกสวรรค์แล้ว,เจ้าเทียนชาก็เข้าร่วมสำนักเหรินเต๋า,ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้รับข่าวคราวอีก.
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาพบเจ้าเทียนชาที่นี่,จงซานที่จ้องมองเจ้าเทียนชาที่ไว้เครา,ดูเคร่งขรึมหล่อเหลาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกไม่น้อย.
หากจะกล่าวให้ถูกล่ะก็การเติบโตนี้,จงซานสามารถมองเห็นแววตาของเจ้าเทียนชาได้ว่าได้เปลี่ยนจากทะเลเป็นท้องนาแล้ว.
ในอดีตนั้น,แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความอหังการ,เวลานี้ไม่มีเหลือแม้แต่น้อย,หลายปีมานี้,แววตาของเขาดูสงบขึ้นมา.
บนพื้นเวลานี้มีศพนอนอยู่มากมาย,ดูเหมือนว่าจะถูกเจียงฉวนและพวกสังหารไป.
ที่ยังคงเหลือยู่ตอนนี้มีเพยงเจ้าเทียนชา,เจ้าเทียนชาที่ยันหยัดปกป้องกระท่อมดังกล่าวเอาไว้,ไม่ให้เจียงฉวนและคนอื่นบุกไปถึงกระท่อมด้านใน.
จากที่เห็น,จงซานรับรู้ว่าเจ้าเทียนชานั้นเปลี่ยนไปมากมายนัก.
จากท่าทางแล้ว,หลายปีมานี้,เจ้าเทียนชาคงเรียนรู้อะไรหลายอย่างมากมายมาย.
ร่างกายของเจ้าเทียนชาโชกไปด้วยโลหิต,ทว่าแววตายังส่องประกายด้วยความเย็นชา,มือซ้ายกุมฝักกระบี่,มือขวาถือกระบี่,ด้วยท่วงท่าที่แปลกประหลาด,ขึ้นตรงไปด้านหน้า,ตั้งรับเหล่ายอดฝีมือมากมาย.
ฝั่งของเจียงฉวนและคนอื่นๆคาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่กล้าบุกเข้าไป.
"หงเพลิงร่ายรำ!"เจียงฉวนคำรามดัง.
ทันใดนั้นหุ่นเชิดอสูรหงส์เพลิงที่พุ่งเข้าไป,ก่อนที่จะถูกฟาดฟัน.
"ฉับบ!"
กระบี่ยาวของเทียนชาที่ถูกชัดออกมา,ฟ้าดินที่สั่นไหวเล็กน้อย,เห็นเพียงเส้นแสงที่ตัดผ่าน,แทบไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าว่าเกิดสิ่งใดขึ้น.
"ฉับบ!"
กระบี่ยาวที่กลับคืนฝักอีกครั้ง.
เส้นแสงกระบี่หายไป,ทว่าในเวลานั้น,หุ่นเชิดอสูรหงส์เพลิงที่ขาดเป็นสองท่อน.
เจียงฉวนและคนอื่นๆเผยสีหน้าตื่นตระหนก,ทว่าร่างกายของเจ้าเทียนชาที่อาบด้วยโลหิต,ใบหน้าที่ขาวซีดขึ้นเรื่อยๆ,เห็นชัดเจนว่าเป็นทักษะเพลงกระบี่ที่กลืนกินพลังกายมหาศาล.
"นี่คือวิชาของตระกูลเทียน,ปิดสวรรค์เฉือนนภา!"อาวุโสเทียนที่ถอยหายใจเบาๆ.
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภานั้นเป็นเพลงกระบี่ที่ร้ายกาจมากในโลกใบเล็ก,ทว่ามีน้อยคนนักที่จะสามารถฝึกฝนวิชานี้ได้,ที่จริงมันคือเพลงกระบี่ของตระกูลเทียนนี่เอง.
"เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างงั้นรึ?
ต้าเซียนที่สามารถกดดันเซียนโบราณได้,นับว่าเป็นเพลงกระบี่ที่ร้ายกาจ!"จินเผิงที่กล่าวถอนหายใจ.
"เจ้าเทียนชา,ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เจ้าเทียนชามีพรสวรรค์ทางร่างกายที่ยอดเยี่ยม,การจะก้าวมาถึงระดับต้าเซียนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก!"จงซานเอ่ย.
ทุกคนที่เงียบไป,เพราะว่ายกเว้นจินเผิงและเห่าเม่ยลี่แล้ว,ทุกคนต่างก็รู้ว่าจงซานและเจ้าเทียนชามีความแค้นต่อกันไม่น้อย,เรื่องนี้เกี่ยวกับฮวงโหวสองคนของจงซานด้วย,เทียนหลิงเอ๋อและเป่ยชิงซือ.
กล่าวได้ว่าจงซานนั้นเป็นเหมือนกับศัตรูความรักของเจ้าเทียนชา!
"ไม่ใช่สิ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางแปลกประหลาดออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ข้าจำได้ว่านายน้อยลู่อะไรนั่น,จะสนิทสนมกับเหยี่ยนหนานเทียน,ยวีเองเองก็บอกว่าเหยี่ยนหนานเทียนเป็นคนของนิกายเหรินเต๋า,เจ้าบอกว่าเจ้าเทียนชาเป็นศิษย์ของนิกายเหรินเต๋า,ตกลงเจียงฉวนและนิกายเหรินเต๋านั้นเป็นมิตรหรือศัตรูกัน?"เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"กลายเป็นเรื่องยุ่งยากไปแล้ว?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.
"แน่นอน!"
"สถานการณ์เช่นนี้ยากที่จะสรุปได้!"หวังจิงเหวินเอ่ย.
ที่ไกลออกไปนั้น,เจียงฉวนและคนอื่นที่เผยท่าทางประหลาดใจและไม่แน่ใจ,ต้องไม่ลืมว่าเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภานั้นทรงพลังมาก,เพยงแค่โจมตี,ก็สังหารฝ่ายตรงข้ามได้แล้ว!
อย่างไรก็ตาม,เจียงฉวนและคนอื่นๆนั้นยังไม่ได้เริ่มลงมือ,เพราะว่าพวกเขาสามารถมองเห็นได้ว่า,เรี่ยวแรงของเจ้าเทียนชานั้นอ่อนลงเรื่อยๆ,วิชาดังกล่าวนั้นกลืนกินพลังมหาศาล.
"เข้ามา,ข้าจะสังหารมันทุกคน! วันนี้,ถึงข้าตายไปก็จะไม่ถอยเด็ดขาด!"เจ้าเทียนชาที่คำรามลั่น.
คำพูดของเจ้าเทียนชาที่แสดงเจตจำนงที่จะแลกชีวิต,ทำให้ฝ่ายตรงข้ามหยุดชั่วคราว,พวกเขาที่หวั่นเกรงไม่น้อย,ไม่เข้าใจว่า,ทำไมเจ้าเทียนชาถึงต้องทำเช่นนี้.
ตามข้อมูลแล้ว,เจ้าเทียนชาไม่ใช่คนที่พร้อมกับจะแลกชีวิตกับคนอื่นเช่นนี้,หากเป็นแต่ก่อน,เขาคงหนีไปแล้ว,ตอนนี้มีคนมากมายที่บุกเข้ามา,ทว่าเจ้าเทียนชากลับไม่คิดหนีแม้แต่น้อย?
ทั้งสองฝ่ายปฏิเสธที่จะประนีประนอม,ทว่าทันใดนั้นภายในกระท่อมที่มีเสียงทารกที่ดังขึ้นในทันที!"อุแว้~~~~~~ ~~~~~~~ ~~~~~~~~~~!”
เสียงร้องของทารกดังก้องหุบเขา.
เจ้าเทียนชาที่คำรามลั่นเมื่อครู่นี้,ในเวลานี้เผยยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมาอย่างคาดไม่ถึง,เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข.
จากนั้น,สายตาของเจ้าเทียนชาที่กลายเป็นมั่นคง,เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมและอ่อนโยนไปพร้อมกัน,ใบหน้ายึดมั่นราวกับสามารถที่จะปกป้องกระท่อมดังกล่าวด้วยชีวิต.
"คลอดแล้ว,นายท่านคลอดแล้ว,เป็นนายน้อย,เป็นนายน้อย!"
ทันใดนั้นกระท่อมที่เปิดออกมา,พื้นที่รอบๆมีริ้วแสงสีฟ้า,ชัดเจนว่ากระท่อมดังกล่าวนั้นมีค่ายกลคุ้มกันอยู่,ทำให้ด้านในไม่ได้ยินด้านนอก,ทว่าด้านนอกได้ยินด้านใน.
"นายท่าน,เป็นนายน้อย,เป็นนายน้อย!"สตรีวัยกลางคนที่วิ่งออกมาในทันที.
ทว่า,ขณะที่นางเปิดประตู,ก้าวออกมา,ต้องหยุดเสียงเอาไว้ในทันที,ชัดเจนว่าได้พบฉากที่น่าหวาดผวาเลือดนองพื้นที่รอบๆ.
"!"สตรีวัยกลางคนถึงกับร้องเสียงหลง,เร่งรีบหลบไปในทันที.
"เลือดชั่วมันเกิดแล้ว! ศิษย์พี่ทุกท่าน,ลงมือพร้อมกับ,ทำลายเลือดชั่วนี้อย่าให้มีปัญหา!"เจียงฉวนที่ร้องออกมา.
"ดี,นายเท่าไหร่แล้วนิกายเหรินเต๋าไม่ได้รวมพลเช่นนี้,เร็วเข้า,ลงมือพร้อมกัน!"อีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ทำร้ายบุตรของข้า,ข้ามศพข้าไปก่อน!"เจ้าเทียนชาที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ลุย!"เจียงฉวนที่คำรามออกมาเสียงดัง.
หุ่นเชิดอสูรห้าตนบนท้องฟ้าพร้อมกับยอดฝีมือที่บุกเข้ามาพร้อมๆกัน.
"ฉวั๊ว!"
"ฉวั๊ว!" .................
เจ้าโส่วเซี่ยงไม่มีทางเลือก,กระตุ้นเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างรวดเร็ว,เปลวเพลิงที่หน้าผากของเขาที่ลุกไหม้อย่างรุนแรง,เผ่าผลาญพลังชีวิตของเขาไปด้วย,ทว่าด้วยพลังของเจ้าเทียนชาใช้ไปมากมาย,ทำให้ผมบนศีรษะของเขาซีดขาวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว.
"ซี่ ซี่ ซี่
............!”
กลิ่นอายที่ทรงพลังปกคลุมไปทั่วร่างเจ้าเทียนชา,ร่างของเขาที่สั่นไหวไปมา,แม้แต่ปริแตก,มีโลหิตไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"เทียนชา!"เสียงของสตรีที่อ่อนล้าดังขึ้นมาจากภายในกระท่อม.
"อุแว้!"เสียงของทารกที่ดังขึ้นไม่หยุด.
หลังจากที่สตรีวัยกลางคนที่วิ่งกลับเข้าไป,ตัวของนางที่ตัวสั่นงันงกนั่นเอง.
ที่ไกลออกไป,กลุ่มของจงซานที่มาหยุดยืนอยู่บนยอดเขาสูง,ทุกๆคนที่เงียบไม่กล่าวสิ่งใด,จ้องมองไปยังจงซาน,ต้องไม่ลืมว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน,ไม่มีใครรู้ว่าจงซานคิดอะไร.
จงซานที่หลับตาลง,สูดหายใจลึกกล่าวออกมาเสียงสั่นเล็กน้อย,"จินเผิง.
"อยู่นี่แล้ว!"จินเผิงที่รับคำในทันที.
"ช่วย!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"ฝั่ง? ช่วยใคร?
ช่วยเจียงฉวน,หรือว่าเจ้าเทียนชา?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจนัก.
"ช่วยเจ้าเทียนชา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"รับทราบ!"จินเผิงที่รับคำสั่งในทันที.
ร่างกายของจินเผิงที่หายไปพุ่งออกไปในทันที.
เห็นเพียงริ้วแสงสีทองเท่านั้น,เหล่าหุ่นเชิดต่างถูกโจมตีลอยออกไป,เซียนบรรพชนที่ลงมือ,แม้ว่าจะไม่ต้องรวมเทียนเต๋า,ทว่าก็ทรงพลังน่าเกรงขามอย่างแน่นอน.
เห็นเพียงริ้วแสงสีทองเท่านั้น,หุ่นเชิดทุกตัวที่ถูกฟาดลอยออกไป,เจียงฉวนและคนอื่นๆเร่งรีบถอยออกไปอย่างรวดเร็ว.
ทันใดนั้นทุกอย่างที่เปลี่ยนไปในทันที,สนามรบที่หยุดนิ่งชั่วขณะ.
จินเผิงที่กระแทกเหล่าหุนเชิดลอยออกไป,ทว่าเจียงฉวนแลคนอื่นคงไม่ยอมแค่นี้แน่.
เจียงฉวนและคนอื่นที่เผยท่าทางประหลาดใจ,สายตาของทุกคนที่จ้องมองจินเผิงที่เพิ่มเข้ามาในสนามรบ.
เจ้าเทียนชาที่กุมกระบี่ยาว,ทั่วร่างที่มีดโลหิตไหลออกมา,หายใจหอบๆ,ผมที่เริ่มกลายเป็นสีขาว,เพลิงที่หน้าผากยังคงลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง.
ศิษย์พี่ของเจียงฉวนขณะที่จะเข้าโจมตีอีกครั้ง.
"ทุกคนหยุด,หยุดก่อน!"เจียงฉวนที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังเจียงฉวน.
"อาวุโส,นี่เป็นความแค้นของข้าและคนอื่น,ไม่รู้ว่าท่านต้องการอะไร?"เจียงฉวนเอ่ยออกไป.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังเจียงฉวนรับรู้ว่าเจียงฉวนรู้จักจินเผิง,ดังนั้นจึงไม่ได้เอ่ยอะไร,ให้เจียงฉวนเป็นคนจัดการ.
จินเผิงที่ไม่สนใจ,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่นำกลุ่มคนบินตรงออกไป.
เจ้าเทียนชาที่เห็นจงซาน,ดวงตาหดเกร็ง,คิ้วตั้งชัน,แววตาเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"อาวุโส,เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?"เจียงฉวนที่เอ่ยต่อจงซานในทันที.
"ศิษย์พี่ใหญ่,หลายปีไม่เจอหน้ากัน,ไม่คิดว่าจะมาพบเจอกันเช่นนี้!"จงซานที่เอ่ยต่อเจ้าเทียนชา.
แม้ว่าจงซานและเจ้าเทียนชาจะไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อกันมากนัก,ทว่าเจ้าเทียนชาก็นับว่าเป็นศิษย์ของเทียนซิงจื่อ,เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเขา,ตราบเท่าที่จงซานยอมรับว่าเทียนซิงจื่อเป็นอาจารย์,เจ้าเทียนชาก็ยังเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเขาเช่นเดิม.
เทียนซิงจื่อ? จะให้จงซานลืมได้อย่างไร?
นี่คืออาจารย์และเป็นอาจารย์หนึ่งเดียวของเขาตลอดชีวิต.
ศิษย์พี่ใหญ่?
หลังจากที่จงซานเอ่ยออกไป,เจียงฉวนและพวกที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ในเวลานี้,เจียงฉวนรับรู้กลายเป็นเรื่องยากไปซะแล้ว.
เจียงฉวนที่ถอยหายใจเบาๆ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"อาวุโส,ล่วงเกินแล้ว,พวกเราของลาก่อน!"
จงซานพยักหน้า.
เจียงแวนที่นำกลุ่มศิษย์พี่จากไปทั้งที่ไม่ยินดีนัก,แต่ก็เร่งจากไปอย่างรวดเร็ว.
เจ้าเทียนชา,ที่จ้องมองจงซาน,ความรู้สึกที่กลายเป็นซับซ้อน,เขาที่เตรียมใจที่จะตายแล้วก่อนหน้านี้,ทั้งที่ตัดสินใจอย่างแนวแน่,ทว่ากลับเกิดเรื่องที่คาดไม่ถึง,มีคนก้าวออกมาช่วย,และคนที่ก้าวออกมาช่วยเขานั้น,กลับเป็นคนที่เขาต้องการสังหารในอดีต,จงซาน.
ศิษย์พี่ใหญ่อย่างงั้นรึ?
เจ้าเทียนชาที่ฝืนยิ้มออกมา!
ในเวลาเดียวกันนั้น,ภายในกระท่อมที่เปิดขึ้นอีกครั้ง,สตรีในชุดสีดำ,ใบหน้าเหนื่อยอ่อน,กอดทารกในสภาพอ่อนแอโซซัดโซเซก้าวออกมา.
"เทียนชา!
เทียนชา!"สตรีคนดังกล่าวที่ร้องออกมาเสียงดัง.
เจ้าเทียนชาที่บินออกมาในทันที.
เห็นเจ้าเทียนชาที่อาบไปด้วยโลหิต,ทารกที่ไม่ได้ร้องไห้แล้วทว่าเป็นสตรีคนดังกล่าวที่ร้องไห้ออกมาแทน,ที่หน้าผากของนางนั้นมีเพลิงสีแดงเหมือนกับเจ้าเทียนชา.
"เจ้าเป็นไรหรือไม่?"สตรีคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความกังวล.
"ข้าไม่เป็นไร,ข้าไม่เป็นไร,เจ้าและลูกปลอดภัยก็ดีแล้ว!"เจ้าเทียนชาที่กอดสตรีและบุตรชายของตัวเองเอาไว้.
สายตาของเจ้าเทียนชาที่เปลี่ยนไป,ความยโสโอหังของเขาที่หายไปหมดแล้ว,ถูกแทนทีด้วยความอ่อนโยน,ตอนนี้เขากลายเป็นบิดาคนหนึ่ง,เป็นสามีของสตรีผู้หนึ่งเท่านั้น.
หลังจากที่ปลอบโยนสตรีของเขาแล้ว,เจ้าเทียนชาก็พานางกลับเข้าไปในกระท่อม,จากนั้นกระท่อมก็ปิดลง.
เจ้าเทียนชาที่ก้าวออกมาพบจงซานใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน,ในเวลานี้จงซานที่โบกมือให้ทุกคนออกไป,ตอนนี้เหลือเพียงเขากับเจ้าเทียนชา.
"ทำไมเจ้าถึงได้ช่วยข้า?"เป็นเจ้าเทียนชาที่เอ่ยปากกล่าวต่อจงซาน.
"เพราะว่าเจ้าเป็นศิษย์ของอาจารย์!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"อาจารย์?"แววตาของเจ้าเทียนชาที่สั่นไหวไปมาด้วยอารมณ์ที่เกินจะบรรยาย.
อารมณ์ที่ซับซ้อนนี้,มีแววตาที่เย้ยหยันตัวเอง,"ข้าเข้าใจ,ที่จริงแล้ว,ในโลกใบเล็กนั้น,ตั้งแต่ตอนแรกนั้นความรู้สึกของข้านั้นเห็นแต่เจ้าเป็นศัตรูมาตลอด,ทว่าเจ้านั้นกับไม่เคยเห็นข้าเป็นศัตรูเลย,นั่นก็เพราะว่าข้าไม่คู่ควรเป็นศัตรูของเจ้าเลยอย่างงั้นรึ?
ในโลกใบเล็กนั้นทั้งที่ข้าพยายามดิ้นรนมากมาย,เพื่อที่จะเทียบเคียงเจ้า,แต่ไม่คิดเลยว่าข้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นแม้แต่ศัตรูของเจ้าเลยรึ?
เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"
จงซานที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
"บอกข้า,เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"เจ้าเทียนชาที่กล่าวถามย้ำอีกครั้ง.
Chapter 1095 vicissitudes
沧海桑田
ทะเลเป็นท้องนา
ทะเลเป็นท้องนา (沧海桑田 : cang hai sang tian : ชางห่ายซางเถียน) หรือ ท้องนาเป็นทะเล
(桑田沧海 : sang tian cang hai) หมายถึง เปลี่ยนแปลงพลิกผันโดยสิ้นเชิง เหมือนจากท้องนา กลายเป็นกลางทะเล และจากกลางทะเลกลายมาเป็นท้องนา
"เจ้าเทียนชา?"อาวุโสเทียนที่อุทานออกมาเบาๆ.
เจ้าเทียนชา,นั่นคือนามเดิมของเขา,เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของสำหนักไคหยาง,บิดาของเทียนหลิงเอ๋อ,เทียนซิงจื่อนั้นมีศิษย์สองคน,เป็นจงซานและอีกคนก็คือเจ้าเทียนชา!
เทียนซิงจื่อที่มอบเพลงกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักให้กับเขา,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา!
ช่างน่าเศร้า,จงซานที่ได้รับความไว้ใจจากเทียนซิงจื่อมากกว่า,เป็นเหตุให้เจ้าเทียนชายากที่จะอดกลั้น,จนระเบิดความอิจฉาออกมาพร้อมกับต้องการสังหารจงซาน,น่าเศร้านักที่ไม่สามารถทำได้สำเร็จ.
หลังจากที่จงซานแยกสวรรค์แล้ว,เจ้าเทียนชาก็เข้าร่วมสำนักเหรินเต๋า,ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้รับข่าวคราวอีก.
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาพบเจ้าเทียนชาที่นี่,จงซานที่จ้องมองเจ้าเทียนชาที่ไว้เครา,ดูเคร่งขรึมหล่อเหลาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกไม่น้อย.
หากจะกล่าวให้ถูกล่ะก็การเติบโตนี้,จงซานสามารถมองเห็นแววตาของเจ้าเทียนชาได้ว่าได้เปลี่ยนจากทะเลเป็นท้องนาแล้ว.
ในอดีตนั้น,แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความอหังการ,เวลานี้ไม่มีเหลือแม้แต่น้อย,หลายปีมานี้,แววตาของเขาดูสงบขึ้นมา.
บนพื้นเวลานี้มีศพนอนอยู่มากมาย,ดูเหมือนว่าจะถูกเจียงฉวนและพวกสังหารไป.
ที่ยังคงเหลือยู่ตอนนี้มีเพยงเจ้าเทียนชา,เจ้าเทียนชาที่ยันหยัดปกป้องกระท่อมดังกล่าวเอาไว้,ไม่ให้เจียงฉวนและคนอื่นบุกไปถึงกระท่อมด้านใน.
จากที่เห็น,จงซานรับรู้ว่าเจ้าเทียนชานั้นเปลี่ยนไปมากมายนัก.
จากท่าทางแล้ว,หลายปีมานี้,เจ้าเทียนชาคงเรียนรู้อะไรหลายอย่างมากมายมาย.
ร่างกายของเจ้าเทียนชาโชกไปด้วยโลหิต,ทว่าแววตายังส่องประกายด้วยความเย็นชา,มือซ้ายกุมฝักกระบี่,มือขวาถือกระบี่,ด้วยท่วงท่าที่แปลกประหลาด,ขึ้นตรงไปด้านหน้า,ตั้งรับเหล่ายอดฝีมือมากมาย.
ฝั่งของเจียงฉวนและคนอื่นๆคาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่กล้าบุกเข้าไป.
"หงเพลิงร่ายรำ!"เจียงฉวนคำรามดัง.
ทันใดนั้นหุ่นเชิดอสูรหงส์เพลิงที่พุ่งเข้าไป,ก่อนที่จะถูกฟาดฟัน.
"ฉับบ!"
กระบี่ยาวของเทียนชาที่ถูกชัดออกมา,ฟ้าดินที่สั่นไหวเล็กน้อย,เห็นเพียงเส้นแสงที่ตัดผ่าน,แทบไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าว่าเกิดสิ่งใดขึ้น.
"ฉับบ!"
กระบี่ยาวที่กลับคืนฝักอีกครั้ง.
เส้นแสงกระบี่หายไป,ทว่าในเวลานั้น,หุ่นเชิดอสูรหงส์เพลิงที่ขาดเป็นสองท่อน.
เจียงฉวนและคนอื่นๆเผยสีหน้าตื่นตระหนก,ทว่าร่างกายของเจ้าเทียนชาที่อาบด้วยโลหิต,ใบหน้าที่ขาวซีดขึ้นเรื่อยๆ,เห็นชัดเจนว่าเป็นทักษะเพลงกระบี่ที่กลืนกินพลังกายมหาศาล.
"นี่คือวิชาของตระกูลเทียน,ปิดสวรรค์เฉือนนภา!"อาวุโสเทียนที่ถอยหายใจเบาๆ.
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภานั้นเป็นเพลงกระบี่ที่ร้ายกาจมากในโลกใบเล็ก,ทว่ามีน้อยคนนักที่จะสามารถฝึกฝนวิชานี้ได้,ที่จริงมันคือเพลงกระบี่ของตระกูลเทียนนี่เอง.
"เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างงั้นรึ?
ต้าเซียนที่สามารถกดดันเซียนโบราณได้,นับว่าเป็นเพลงกระบี่ที่ร้ายกาจ!"จินเผิงที่กล่าวถอนหายใจ.
"เจ้าเทียนชา,ต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เจ้าเทียนชามีพรสวรรค์ทางร่างกายที่ยอดเยี่ยม,การจะก้าวมาถึงระดับต้าเซียนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก!"จงซานเอ่ย.
ทุกคนที่เงียบไป,เพราะว่ายกเว้นจินเผิงและเห่าเม่ยลี่แล้ว,ทุกคนต่างก็รู้ว่าจงซานและเจ้าเทียนชามีความแค้นต่อกันไม่น้อย,เรื่องนี้เกี่ยวกับฮวงโหวสองคนของจงซานด้วย,เทียนหลิงเอ๋อและเป่ยชิงซือ.
กล่าวได้ว่าจงซานนั้นเป็นเหมือนกับศัตรูความรักของเจ้าเทียนชา!
"ไม่ใช่สิ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางแปลกประหลาดออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ข้าจำได้ว่านายน้อยลู่อะไรนั่น,จะสนิทสนมกับเหยี่ยนหนานเทียน,ยวีเองเองก็บอกว่าเหยี่ยนหนานเทียนเป็นคนของนิกายเหรินเต๋า,เจ้าบอกว่าเจ้าเทียนชาเป็นศิษย์ของนิกายเหรินเต๋า,ตกลงเจียงฉวนและนิกายเหรินเต๋านั้นเป็นมิตรหรือศัตรูกัน?"เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"กลายเป็นเรื่องยุ่งยากไปแล้ว?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.
"แน่นอน!"
"สถานการณ์เช่นนี้ยากที่จะสรุปได้!"หวังจิงเหวินเอ่ย.
ที่ไกลออกไปนั้น,เจียงฉวนและคนอื่นที่เผยท่าทางประหลาดใจและไม่แน่ใจ,ต้องไม่ลืมว่าเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภานั้นทรงพลังมาก,เพยงแค่โจมตี,ก็สังหารฝ่ายตรงข้ามได้แล้ว!
อย่างไรก็ตาม,เจียงฉวนและคนอื่นๆนั้นยังไม่ได้เริ่มลงมือ,เพราะว่าพวกเขาสามารถมองเห็นได้ว่า,เรี่ยวแรงของเจ้าเทียนชานั้นอ่อนลงเรื่อยๆ,วิชาดังกล่าวนั้นกลืนกินพลังมหาศาล.
"เข้ามา,ข้าจะสังหารมันทุกคน! วันนี้,ถึงข้าตายไปก็จะไม่ถอยเด็ดขาด!"เจ้าเทียนชาที่คำรามลั่น.
คำพูดของเจ้าเทียนชาที่แสดงเจตจำนงที่จะแลกชีวิต,ทำให้ฝ่ายตรงข้ามหยุดชั่วคราว,พวกเขาที่หวั่นเกรงไม่น้อย,ไม่เข้าใจว่า,ทำไมเจ้าเทียนชาถึงต้องทำเช่นนี้.
ตามข้อมูลแล้ว,เจ้าเทียนชาไม่ใช่คนที่พร้อมกับจะแลกชีวิตกับคนอื่นเช่นนี้,หากเป็นแต่ก่อน,เขาคงหนีไปแล้ว,ตอนนี้มีคนมากมายที่บุกเข้ามา,ทว่าเจ้าเทียนชากลับไม่คิดหนีแม้แต่น้อย?
ทั้งสองฝ่ายปฏิเสธที่จะประนีประนอม,ทว่าทันใดนั้นภายในกระท่อมที่มีเสียงทารกที่ดังขึ้นในทันที!"อุแว้~~~~~~ ~~~~~~~ ~~~~~~~~~~!”
เสียงร้องของทารกดังก้องหุบเขา.
เจ้าเทียนชาที่คำรามลั่นเมื่อครู่นี้,ในเวลานี้เผยยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมาอย่างคาดไม่ถึง,เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข.
จากนั้น,สายตาของเจ้าเทียนชาที่กลายเป็นมั่นคง,เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมและอ่อนโยนไปพร้อมกัน,ใบหน้ายึดมั่นราวกับสามารถที่จะปกป้องกระท่อมดังกล่าวด้วยชีวิต.
"คลอดแล้ว,นายท่านคลอดแล้ว,เป็นนายน้อย,เป็นนายน้อย!"
ทันใดนั้นกระท่อมที่เปิดออกมา,พื้นที่รอบๆมีริ้วแสงสีฟ้า,ชัดเจนว่ากระท่อมดังกล่าวนั้นมีค่ายกลคุ้มกันอยู่,ทำให้ด้านในไม่ได้ยินด้านนอก,ทว่าด้านนอกได้ยินด้านใน.
"นายท่าน,เป็นนายน้อย,เป็นนายน้อย!"สตรีวัยกลางคนที่วิ่งออกมาในทันที.
ทว่า,ขณะที่นางเปิดประตู,ก้าวออกมา,ต้องหยุดเสียงเอาไว้ในทันที,ชัดเจนว่าได้พบฉากที่น่าหวาดผวาเลือดนองพื้นที่รอบๆ.
"!"สตรีวัยกลางคนถึงกับร้องเสียงหลง,เร่งรีบหลบไปในทันที.
"เลือดชั่วมันเกิดแล้ว! ศิษย์พี่ทุกท่าน,ลงมือพร้อมกับ,ทำลายเลือดชั่วนี้อย่าให้มีปัญหา!"เจียงฉวนที่ร้องออกมา.
"ดี,นายเท่าไหร่แล้วนิกายเหรินเต๋าไม่ได้รวมพลเช่นนี้,เร็วเข้า,ลงมือพร้อมกัน!"อีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ทำร้ายบุตรของข้า,ข้ามศพข้าไปก่อน!"เจ้าเทียนชาที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ลุย!"เจียงฉวนที่คำรามออกมาเสียงดัง.
หุ่นเชิดอสูรห้าตนบนท้องฟ้าพร้อมกับยอดฝีมือที่บุกเข้ามาพร้อมๆกัน.
"ฉวั๊ว!"
"ฉวั๊ว!" .................
เจ้าโส่วเซี่ยงไม่มีทางเลือก,กระตุ้นเพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภาอย่างรวดเร็ว,เปลวเพลิงที่หน้าผากของเขาที่ลุกไหม้อย่างรุนแรง,เผ่าผลาญพลังชีวิตของเขาไปด้วย,ทว่าด้วยพลังของเจ้าเทียนชาใช้ไปมากมาย,ทำให้ผมบนศีรษะของเขาซีดขาวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว.
"ซี่ ซี่ ซี่
............!”
กลิ่นอายที่ทรงพลังปกคลุมไปทั่วร่างเจ้าเทียนชา,ร่างของเขาที่สั่นไหวไปมา,แม้แต่ปริแตก,มีโลหิตไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"เทียนชา!"เสียงของสตรีที่อ่อนล้าดังขึ้นมาจากภายในกระท่อม.
"อุแว้!"เสียงของทารกที่ดังขึ้นไม่หยุด.
หลังจากที่สตรีวัยกลางคนที่วิ่งกลับเข้าไป,ตัวของนางที่ตัวสั่นงันงกนั่นเอง.
ที่ไกลออกไป,กลุ่มของจงซานที่มาหยุดยืนอยู่บนยอดเขาสูง,ทุกๆคนที่เงียบไม่กล่าวสิ่งใด,จ้องมองไปยังจงซาน,ต้องไม่ลืมว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน,ไม่มีใครรู้ว่าจงซานคิดอะไร.
จงซานที่หลับตาลง,สูดหายใจลึกกล่าวออกมาเสียงสั่นเล็กน้อย,"จินเผิง.
"อยู่นี่แล้ว!"จินเผิงที่รับคำในทันที.
"ช่วย!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"ฝั่ง? ช่วยใคร?
ช่วยเจียงฉวน,หรือว่าเจ้าเทียนชา?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจนัก.
"ช่วยเจ้าเทียนชา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"รับทราบ!"จินเผิงที่รับคำสั่งในทันที.
ร่างกายของจินเผิงที่หายไปพุ่งออกไปในทันที.
เห็นเพียงริ้วแสงสีทองเท่านั้น,เหล่าหุ่นเชิดต่างถูกโจมตีลอยออกไป,เซียนบรรพชนที่ลงมือ,แม้ว่าจะไม่ต้องรวมเทียนเต๋า,ทว่าก็ทรงพลังน่าเกรงขามอย่างแน่นอน.
เห็นเพียงริ้วแสงสีทองเท่านั้น,หุ่นเชิดทุกตัวที่ถูกฟาดลอยออกไป,เจียงฉวนและคนอื่นๆเร่งรีบถอยออกไปอย่างรวดเร็ว.
ทันใดนั้นทุกอย่างที่เปลี่ยนไปในทันที,สนามรบที่หยุดนิ่งชั่วขณะ.
จินเผิงที่กระแทกเหล่าหุนเชิดลอยออกไป,ทว่าเจียงฉวนแลคนอื่นคงไม่ยอมแค่นี้แน่.
เจียงฉวนและคนอื่นที่เผยท่าทางประหลาดใจ,สายตาของทุกคนที่จ้องมองจินเผิงที่เพิ่มเข้ามาในสนามรบ.
เจ้าเทียนชาที่กุมกระบี่ยาว,ทั่วร่างที่มีดโลหิตไหลออกมา,หายใจหอบๆ,ผมที่เริ่มกลายเป็นสีขาว,เพลิงที่หน้าผากยังคงลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง.
ศิษย์พี่ของเจียงฉวนขณะที่จะเข้าโจมตีอีกครั้ง.
"ทุกคนหยุด,หยุดก่อน!"เจียงฉวนที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังเจียงฉวน.
"อาวุโส,นี่เป็นความแค้นของข้าและคนอื่น,ไม่รู้ว่าท่านต้องการอะไร?"เจียงฉวนเอ่ยออกไป.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังเจียงฉวนรับรู้ว่าเจียงฉวนรู้จักจินเผิง,ดังนั้นจึงไม่ได้เอ่ยอะไร,ให้เจียงฉวนเป็นคนจัดการ.
จินเผิงที่ไม่สนใจ,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่นำกลุ่มคนบินตรงออกไป.
เจ้าเทียนชาที่เห็นจงซาน,ดวงตาหดเกร็ง,คิ้วตั้งชัน,แววตาเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"อาวุโส,เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?"เจียงฉวนที่เอ่ยต่อจงซานในทันที.
"ศิษย์พี่ใหญ่,หลายปีไม่เจอหน้ากัน,ไม่คิดว่าจะมาพบเจอกันเช่นนี้!"จงซานที่เอ่ยต่อเจ้าเทียนชา.
แม้ว่าจงซานและเจ้าเทียนชาจะไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อกันมากนัก,ทว่าเจ้าเทียนชาก็นับว่าเป็นศิษย์ของเทียนซิงจื่อ,เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเขา,ตราบเท่าที่จงซานยอมรับว่าเทียนซิงจื่อเป็นอาจารย์,เจ้าเทียนชาก็ยังเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเขาเช่นเดิม.
เทียนซิงจื่อ? จะให้จงซานลืมได้อย่างไร?
นี่คืออาจารย์และเป็นอาจารย์หนึ่งเดียวของเขาตลอดชีวิต.
ศิษย์พี่ใหญ่?
หลังจากที่จงซานเอ่ยออกไป,เจียงฉวนและพวกที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ในเวลานี้,เจียงฉวนรับรู้กลายเป็นเรื่องยากไปซะแล้ว.
เจียงฉวนที่ถอยหายใจเบาๆ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"อาวุโส,ล่วงเกินแล้ว,พวกเราของลาก่อน!"
จงซานพยักหน้า.
เจียงแวนที่นำกลุ่มศิษย์พี่จากไปทั้งที่ไม่ยินดีนัก,แต่ก็เร่งจากไปอย่างรวดเร็ว.
เจ้าเทียนชา,ที่จ้องมองจงซาน,ความรู้สึกที่กลายเป็นซับซ้อน,เขาที่เตรียมใจที่จะตายแล้วก่อนหน้านี้,ทั้งที่ตัดสินใจอย่างแนวแน่,ทว่ากลับเกิดเรื่องที่คาดไม่ถึง,มีคนก้าวออกมาช่วย,และคนที่ก้าวออกมาช่วยเขานั้น,กลับเป็นคนที่เขาต้องการสังหารในอดีต,จงซาน.
ศิษย์พี่ใหญ่อย่างงั้นรึ?
เจ้าเทียนชาที่ฝืนยิ้มออกมา!
ในเวลาเดียวกันนั้น,ภายในกระท่อมที่เปิดขึ้นอีกครั้ง,สตรีในชุดสีดำ,ใบหน้าเหนื่อยอ่อน,กอดทารกในสภาพอ่อนแอโซซัดโซเซก้าวออกมา.
"เทียนชา!
เทียนชา!"สตรีคนดังกล่าวที่ร้องออกมาเสียงดัง.
เจ้าเทียนชาที่บินออกมาในทันที.
เห็นเจ้าเทียนชาที่อาบไปด้วยโลหิต,ทารกที่ไม่ได้ร้องไห้แล้วทว่าเป็นสตรีคนดังกล่าวที่ร้องไห้ออกมาแทน,ที่หน้าผากของนางนั้นมีเพลิงสีแดงเหมือนกับเจ้าเทียนชา.
"เจ้าเป็นไรหรือไม่?"สตรีคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความกังวล.
"ข้าไม่เป็นไร,ข้าไม่เป็นไร,เจ้าและลูกปลอดภัยก็ดีแล้ว!"เจ้าเทียนชาที่กอดสตรีและบุตรชายของตัวเองเอาไว้.
สายตาของเจ้าเทียนชาที่เปลี่ยนไป,ความยโสโอหังของเขาที่หายไปหมดแล้ว,ถูกแทนทีด้วยความอ่อนโยน,ตอนนี้เขากลายเป็นบิดาคนหนึ่ง,เป็นสามีของสตรีผู้หนึ่งเท่านั้น.
หลังจากที่ปลอบโยนสตรีของเขาแล้ว,เจ้าเทียนชาก็พานางกลับเข้าไปในกระท่อม,จากนั้นกระท่อมก็ปิดลง.
เจ้าเทียนชาที่ก้าวออกมาพบจงซานใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน,ในเวลานี้จงซานที่โบกมือให้ทุกคนออกไป,ตอนนี้เหลือเพียงเขากับเจ้าเทียนชา.
"ทำไมเจ้าถึงได้ช่วยข้า?"เป็นเจ้าเทียนชาที่เอ่ยปากกล่าวต่อจงซาน.
"เพราะว่าเจ้าเป็นศิษย์ของอาจารย์!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"อาจารย์?"แววตาของเจ้าเทียนชาที่สั่นไหวไปมาด้วยอารมณ์ที่เกินจะบรรยาย.
อารมณ์ที่ซับซ้อนนี้,มีแววตาที่เย้ยหยันตัวเอง,"ข้าเข้าใจ,ที่จริงแล้ว,ในโลกใบเล็กนั้น,ตั้งแต่ตอนแรกนั้นความรู้สึกของข้านั้นเห็นแต่เจ้าเป็นศัตรูมาตลอด,ทว่าเจ้านั้นกับไม่เคยเห็นข้าเป็นศัตรูเลย,นั่นก็เพราะว่าข้าไม่คู่ควรเป็นศัตรูของเจ้าเลยอย่างงั้นรึ?
ในโลกใบเล็กนั้นทั้งที่ข้าพยายามดิ้นรนมากมาย,เพื่อที่จะเทียบเคียงเจ้า,แต่ไม่คิดเลยว่าข้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นแม้แต่ศัตรูของเจ้าเลยรึ?
เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"
จงซานที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
"บอกข้า,เป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?"เจ้าเทียนชาที่กล่าวถามย้ำอีกครั้ง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น