Immortality Chapter 1093 Gong Shuzi
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1093 กงซูจื้อ.
Chapter 1093 Gong Shuzi
公输子
กงซูจื้อ.
"เสี่ยวจิน,มีคนสนใจเจ้าด้วยล่ะ!"
กลุ่มของจงซานที่เรื่องดังกล่าวนี้เป็นเหมือนกับเรื่องเล็กๆน้อย,สิบปีมานี้ไม่ได้ต่อสู้,จึงได้มาปรับอารมณ์ที่นี่นั่นเอง.
เสี่ยวจินที่ได้ยินคำพูดของเห่าเม่ยลี่,จึงได้บินลงมา,ที่ด้านล่าง.
"มีร่างกายที่ยอดเยี่ยม,มาเป็นสัตว์เลี้ยงของนายน้อยคนนี้ซะ,แล้วข้าจะไม่สังหารเจ้า,ยินดีที่จะมากลับข้าหรือไม่?"นายน้อยลู่ที่เอ่ยต่อเสี่ยวจิน.
กล่าวเสร็จพร้อมกับสะบัดพัดกระดาษออกไปแสดงพลัง,"วีด-โครม!"
"เจ้าหนูมันหลงตัวเองจริงๆ!"จินเผิงที่เอ่ยปากออกมา.
"แค่พวกตัวตลก!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยหัวร่อออกมา.
ทุกคนที่หัวเราะตาม.
"บัดซบ,กล้าดูแคลนนายน้อยอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาของนายน้อยลู่สองคนที่พุ่งออกไปในทันที.
ทว่านายน้อยลู่ที่ถูกหัวเราะเยาะ,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง,จ้องมองอย่างดุร้ายขึ้นไปด้านบน.
”!” ”!”
หากของเสี่ยวจินที่ตะวัดออกไป,ผู้ใต้บัญชาสองคนที่ลอยโด่งออกไปนอกร้านในทันที.
”!”
นายน้อยลู่ที่สะบัดพัดไปมา.
"พูดดีๆไม่ยอมต้องการให้ใช้กำลังมาบังคับ,บอกมา,ใช้วิธีอะไรในการควบคุม!"นายน้อยลู่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"วิธีอะไรอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ก้าวออกมา.
"เจ้าเป็นเจ้านายของมังกรตัวเล็กนี้ไม่ใช่รึ?"นายน้อยลู่ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เสี่ยวจินเป็นเพื่อนของข้า,ข้าไม่ใช้เจ้านาย! ข้าไม่มีวิธีอะไรหรอก!"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"บอกวิธีมา,ไม่ว่าเจ้าจะมีสัมพันธ์ใดก็ตาม,วันนี้มังกรทองต้องอยู่ที่นี่,ขวางทางข้าตาย!"นายน้อยลู่ที่แค่นเสียงเย็นชา.
เถ้าแก่ที่เผยสีหาหดเกร็ง,จะต่อสู้กันรึ?
"เจ้าต้องการชิงเสี่ยวจินอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยสอบถาม.
"นายน้อย,ผู้ก่อตั้งไม่ให้พวกเรา....!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เร่งรีบเอ่ยออกมาในทันที.
"หุบปาก,ข้าต้องการมังกรทอง,ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!"นายน้อยลู่ที่ดวงตาขวาง.
"ครับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์จดจ้องมองไปยังเหยี่ยนหนานเทียน.
เห่าเม่ยลี่ที่เงยหน้าและเอ่ยออกมาว่า,"เอาล่ะ,ข้ากำลังจะกินอาหาร,ไม่ต้องการจะบอกเจ้า,ตอนนี้,นี่คือการปล้น! ส่งของทั้งหมดในกำลังเก็บของเจ้าออกมา!"
เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาต่อกลุ่มของนายน้อยลู่ที่จ้องมองด้วยสายตาแปลกๆ,ปล้นอย่างงั้นรึ?
ใครกำลังปล้นใครกัน?
จงซานอยู่ด้านบนที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ก่อนที่จะยกสุราขึ้นจิบ,ส่วนจินเผิงและคนอื่นๆที่หัวเราะออกมาเบาๆ.
"สารเลว,ปล้นนายน้อยอย่างงั้นรึ?
เจ้า,นั่นมันคำพูดของข้าต่างหาก!"นายน้อยลู่ที่ดวงตาเบิกกว้าง.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของนายน้อยลู่ต่างส่งเสียงไม่พอใจ!
"เป็นแค่กุ้งแห้ง,ทว่ากลับวางกล้ามใหญ่โตอย่างงั้นรึ?
เสี่ยวจิน,ลงมือ!"เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
กลุ่มของกุ้งแห้งอย่างงั้นรึ?
ขณะที่เห่าเม่ยลี่เอ่ย,กลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาที่พุ่งมาทันที,ทว่ากับพลาดเป้า,ไม่สามารถแม้แต่สัมผัสร่างของเสี่ยวจิน.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,นายน้อยลู่ที่เผยความโกรธเกรี้ยว,"กลุ่มขยะ,ยังไม่รีบจัดการอีก.
"โครม ........................!”
เห็นเพียงแค่ริ้วแสง,เหล่ากลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาที่ลอยละลิ่วออกไปจากร้านพร้อมๆกัน,ก่อนที่จะพุ่งหายไปบนขอบฟ้าไกล.
พริบตาเดียวเท่านั้นก็มองไม่เห็นร่างแล้ว.
เหล่าจอมยุทธ์ภายในร้านที่จ้องมองดวงตาเบิกกว้างด้วยท่าทางหวาดกลัว,พริบตาเดียวก็ฟาดคนมากมายลอยออกไปอย่างงั้นรึ?
อีกทั้งยังหายไป,ไม่รู้ว่าลอยออกไปไกลถึงใหน.
"ขยะ!"นายน้อยลู่ที่แค่นเสียงด่าเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ลอยหายไปไกลบนขอบฟ้า.
"ยังไม่เอาสมบัติออกมาจากำไลเก็บของอีกรึ?"เห่าเม่ยลี่แค่นเสียงเย็นชา.
"เม่ยลี่,ข้าจัดการเอง,เจ้าพวกสารเลวนี้คาดไม่ถึงต้องการข้าไปเป็นสัตว์เลี้ยง,ข้าคงต้องสั่งสอนพวกมันสักหน่อย!"มังกรทองเสี่ยวจินกล่าว.
"ตกลง,อย่าลืมรูดทรัพย์พวกมันมาให้หมด!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"โปรดวางใจ!"เสี่ยวจินพยักหน้ารับ.
"ชิ,ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นอสูรที่แข็งแกร่ง,ทว่านั้นต้องหลังจากเจ้าแปลงร่างได้แล้ว,ทว่าตอนนี้เจ้ายังไม่สามารถแปลงกายได้,ไม่มีทางสู้ข้าได้!"นายน้อยลู่ที่เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
ส่วนจงซานยังคงนั่งอยู่ด้านบน,ไม่ได้สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย,ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าฝั่งตรงข้ามนั้นมั่นอกมั่นใจมากมาย,ทั้งที่เหมือนกับดอกไม้ในเรือนกระจก,ไม่รับรู้ถึงอันตรายที่ตัวเองต้องเผชิญ.
"ดี,งั้นก็รับ,กงเล็บมังกรของข้าหน่อยเป็นไง!"เสี่ยวจินที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จากนั้นกงเล็บของเสี่ยวจินที่ตะวัดพุ่งตรงไปยังนายน้อยลู่,กระแสอากาศที่เป็นระลอกคลื่นพวยพุ่งพัดกรีดกรายด้วยความเร็วออกมาในทันที.
นายน้อยลี่ที่ยื่นฝ่ามือตบฝ่ามืออกไป.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
นายน้อยลู่ที่กระเด็นออกไป,กระแสลมที่รุนแรงทำให้ผมของนายลู่กลายเป็นกระเซอะกระเซิง,ฝ่ามือที่กลายเป็นสีม่วงช้ำไปหมด,พร้อมกับลมครูดไปกับพื้น.
"เป็นไปได้อย่างไร?
เป็นไปได้รึ?ข้าเป็นเซียนลึกล้ำ,เจ้าจะเทียบกับข้าได้อย่างไร?"นายน้อยลู่ที่เผยใบหน้าท่าทางไม่อยากเชื่อ.
เหยี่ยนหนานเทียนที่เผยใบหน้าตื่นตระหนกรีบหลบไปด้านข้าง.
เหยี่ยนหนานเทียนรับรู้ดีว่านายน้อยลู่นั้นมีความแข็งแกร่งขนาดใหน,เซียนลึกล้ำ,แม้แต่เซียนลึกล้ำ,ยังพ่ายแพ้แค่การโจมตีเดียวอย่างงั้นรึ?
"น่าเบื่อ,มีพลังแค่นี้นะรึ?!"เสี่ยวจินที่เผยแววตาเหยียดหยัน.
"สารเลว,เจ้าสารเลว!"นายน้อยลู่ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
กล่าวเสร็จ,นายน้อยลู่ที่ยื่นมือซ้ายและขวาออกไป,ก่อนที่จะปรากฏอสูรยักษ์ทมิฬสองตัว,เป็นอสูรยักษ์ที่มีความสูงสิบจั้ง,ร่างกายที่ดูแข็งแกร่ง,ปลดปล่อยกลิ่นอายที่บ้าคลั่งออกมา,ดวงตาของมันแดงซาน,ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก,ราวกับไม่ใช่สิ่งมีชีวิต.
"หืม?"เซี่ยนเซิงซือที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
"ข้าเดาเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้,ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งนั้นจริงๆ!"จินเผิงที่ดวงตาเป็นประกาย.
"เจ้าหนึ่ง,เจ้าสอง,ทำลายโรงเตี้ยมนี้ซะ,สังหารทุกคนที่อยู่ด้านใน,จับมังกรตัวนั้นมาให้ข้า!"นายน้อยลู่ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
อสูรยักษ์ทั้งสองตนที่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย.
"รับทราบ!"อสูรยักษ์สองตนกล่าวตอบรับ.
ภายในร้านอาการ,เหล่าจอมยุทธ์ที่เผยท่าทางหวาดผวา,ใบหน้าของเถ้าแก่ที่หวาดกลัวกำลังจ้องมองไปยังจงซานและพวก.
"สิ่งนี้น่าสนใจ!"จงซานที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
จินเผิงได้ยินคำพูดของจงซาน,ยื่นมือออกไปด้านนอก,อสูรยักษ์ตนหนึ่งที่ย่อขนาดเล็กลงในทันที,ก่อนที่จะลอยเข้ามาหาจินเผิง,ขนาดของมันที่มีขนาดเท่านิ้วโป้งถูกนำมาว่างไว้หน้าจงซาน,"เซิ่งหวัง,อสูรตนนี้เหมือนกับหุ่นเชิด! ทว่ากลับเป็นเหมือนกับหุ่นเชิดที่มีชีวิต,ค่อนข้างหายาก,นอกจากนี้ยังมีความแข็งแกร่งเทียบกับเซียนปฐพีอีกด้วย."
"อืม!"จงซานทีพยักหน้ารับจดจ้องมองอสูรตนเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะ.
ในเวลานี้อสูรใหญ่ยักษ์ถูกย่อขนาดลงในทันที,แน่นอนว่าพลังของมันก็ลดลงด้วย,จินเผิงที่ไม่ต้องออกแรงอะไรมากมายด้วยซ้ำ,ก็ถูกฉกไปวางบนโต๊ะแล้ว.
นี่มันอะไรกัน?
"เป็นวิชาหลอมที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก!"หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ.
ที่ด้านนอกโรงเตี้ยม,นายน้อยลู่ที่กำลังหวาดวาขึ้นมาในทันที,อสูรยักษ์สองตน,ที่เขากว่าจะได้มาจากบิดาด้วยความลำบากยากเย็น,และยังเป็นอาวุธลับอีกด้วย,ทว่าคนเหล่านั้นกับทำมันเหมือนกับของเล่น,และนำมันไป,แม้แต่ย่อขนาดมันลงอีกด้วย?
คนเหล่านี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
ในเวลานี้,นายน้อยลู่ที่ไม่กล้าเอ่ยถามสถานะของพวกเขา.
"ปัง!”
หางของเสี่ยวจินที่ตะวัดไปอีกครั้งฟาดอสูรหุ่นเชิด,ลอยออกไป,พริบตาเดียวก็หายไปในอากาศอีกครั้งแล้ว.
"นายน้อยลู่ที่อ้าปากค้าง,ใบหน้าที่ไม่อยากเชื่อ,มังกรทองจะร้ายกาจขนาดนั้น?
เพียงแค่สะบัดหางก็ลอยออกไปไกล,ไม่แม้แต่ต่อสู้,ก็พ่ายแพ้แล้ว,หัวใจของเขาที่บีบรัดในทันที.
"ยังมีอะไรอีก?
ตอนนี้รีบส่งกำไลเก็บของทั้งหมดมาซะ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เลิกคิดซะ!"นายน้อยลู่ที่ไม่เต็มใจยอมรับความผิดพลาด.
--------------------
บนตำหนักที่อยู่ไกลออกไป,อยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,สถานที่แห่งนี้มีคนกลุ่มหนึ่งประจำอยู่.
เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกฟาดลอยออกไปก่อนหน้านี้,ร่างกายโชกไปด้วยโลหิต,เร่งรีบเข้ามาในตำหนัก.
"บรรพชน,ไม่ได้การแล้ว,รีบไปช่วยชีวิตนายน้อยเร็วเข้า!"
จากนั้นไม่นาน,ภายในห้องโถงชายชราไป๋ฮุยจื่อที่ก้าวออกมา.
"ยังไม่นำทางไปอีก!"ชายชราไป๋ฮุยจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"รับทราบ!"
จากนั้น,คนสองคนที่เร่งรีบบินตรงมาจากภายในเมืองอย่างรวดเร็ว.
ภายในเมืองมีผู้คนมากมายที่ลอบมองอยู่ไม่ไกล.
บนถนนในเวลานี้,อสูรยักษ์ถูกเสี่ยวจินพัดหายไป,ไม่รู้เป็นหรือตาย,ชายชราไป๋ฮุยจื่อที่แววตาส่ายไปมา.
ในเวลานี้,นายน้อยลู่ที่อยู่ในสภาพร่อแร่! ที่ด้านหน้านั้นมีของวิเศษและศิลาเซียนมากมายกองอยู่.
ทว่าที่ด้านหน้าเขานั้น,มีสตรีคนหนึ่งและมังกรทองตัวเอง.
"มีแค่นี้รึ? ใครบอกเจ้าให้หรอกข้ากัน?
นี่มันขยะทั้งนั้น,เอาออกมา,ยังไม่เอาออกมาอีก?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวข่มขู่.
"ยังไม่อีก!"เสี่ยวจินที่กล่าวข่มขู่.
"!"หางของเสี่ยวจินที่ฟาดไปบนร่างของนายน้อยลู่.
"ไม่มี,ข้าไม่มีแล้วจริงๆ!"นายน้อยลู่ที่กำลังโอดครวญ.
"ไม่มี,วันนี้ก็ไม่ต้องไปใหน,ชิ,กล้าที่จะมาจับเสี่ยวจินอย่างงั้นรึ?
ข้าจะจับเจ้าไปเป็นสัตว์เลี้ยงซะเลย!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความชั่วร้าย.
นายน้อยลู่ที่เป็นคนชั่วร้าย,ทว่าเทียบกับนางแล้ว,เทียบไม่ได้จริงๆ.
"ข้าไม่มีแล้วจริงๆ!"นายน้อยลู่ที่ร้องโหยหวน.
"บรรพชน,นายน้อย,เร็วเข้า,ช่วยนายน้อยเร็ว!"บนอากาศ,ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่เห็นภาพที่เกิดขึ้นด้านล่าง,แววตาที่ระเบิดความโกรธ,พร้อมกับเตรียมพุ่งลงไปด้านล่าง.
ทันใดนั้น,ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่ขนทั่วร่างสั่นไหว,ความหนาวเย็นที่สั่นสะท้านกินหัวใจ,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองชายในชุดสีทองในร้านอาหาร,ซึ่งก็คือจินเผิงนั่นเอง,สายตาของจินเผิงนั้น,ทำให้ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อหวาดผวาขึ้นมาในทันที!
มีคนแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
สายตานั้น,ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อสามารถสัมผัสได้,ต้องเป็นสายตาของเซียนบรรพชน,นี่มีเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?คิดได้ดังนี้ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่สูดหายใจลึก,ใครจะคิดว่านายน้อยไปหาเรื่องกับเซียนบรรพชน?
"บรรพชน,เร็วเข้า,ช่วยนายน้อยเร็ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เผยท่าทางร้อนรน.
"มังกรนั่นมาพร้อมกับกลุ่มคนบนโรงเตี้ยมอย่างงั้นรึ?"ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อสอบถาม.
"หืม,ใช่,ใช่,พวกเขา...?"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เผยท่าทางสงสัย.
"เจ้าโง่!"ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง.
ไม่รู้จักดีชั่วแต่กลับไปหาเรื่อง,นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายหรอกรึ?
ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่บินเข้าไป.
"อาจารย์อา,ช่วยข้าด้วย,ช่วยข้า,ช่วยข้าเร็วเข้า!"นายน้อยลู่ที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ทว่าผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย,ทว่าบินตรงไปยังร้านอาหาร.
"ศิษย์รุ่นสามกงซูจี่อ,เจียงฉวน,คารวะอาวุโส,ขอให้อาวุโสเห็นแก่หน้าอาจารย์ปล่อยศิษย์หลายของซือจูด้วยเถอะ!"ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ปราชญ์เทพ,กงซูจื่ออย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
Chapter 1093 Gong Shuzi
公输子
กงซูจื้อ.
"เสี่ยวจิน,มีคนสนใจเจ้าด้วยล่ะ!"
กลุ่มของจงซานที่เรื่องดังกล่าวนี้เป็นเหมือนกับเรื่องเล็กๆน้อย,สิบปีมานี้ไม่ได้ต่อสู้,จึงได้มาปรับอารมณ์ที่นี่นั่นเอง.
เสี่ยวจินที่ได้ยินคำพูดของเห่าเม่ยลี่,จึงได้บินลงมา,ที่ด้านล่าง.
"มีร่างกายที่ยอดเยี่ยม,มาเป็นสัตว์เลี้ยงของนายน้อยคนนี้ซะ,แล้วข้าจะไม่สังหารเจ้า,ยินดีที่จะมากลับข้าหรือไม่?"นายน้อยลู่ที่เอ่ยต่อเสี่ยวจิน.
กล่าวเสร็จพร้อมกับสะบัดพัดกระดาษออกไปแสดงพลัง,"วีด-โครม!"
"เจ้าหนูมันหลงตัวเองจริงๆ!"จินเผิงที่เอ่ยปากออกมา.
"แค่พวกตัวตลก!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยหัวร่อออกมา.
ทุกคนที่หัวเราะตาม.
"บัดซบ,กล้าดูแคลนนายน้อยอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาของนายน้อยลู่สองคนที่พุ่งออกไปในทันที.
ทว่านายน้อยลู่ที่ถูกหัวเราะเยาะ,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง,จ้องมองอย่างดุร้ายขึ้นไปด้านบน.
”!” ”!”
หากของเสี่ยวจินที่ตะวัดออกไป,ผู้ใต้บัญชาสองคนที่ลอยโด่งออกไปนอกร้านในทันที.
”!”
นายน้อยลู่ที่สะบัดพัดไปมา.
"พูดดีๆไม่ยอมต้องการให้ใช้กำลังมาบังคับ,บอกมา,ใช้วิธีอะไรในการควบคุม!"นายน้อยลู่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"วิธีอะไรอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ก้าวออกมา.
"เจ้าเป็นเจ้านายของมังกรตัวเล็กนี้ไม่ใช่รึ?"นายน้อยลู่ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เสี่ยวจินเป็นเพื่อนของข้า,ข้าไม่ใช้เจ้านาย! ข้าไม่มีวิธีอะไรหรอก!"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"บอกวิธีมา,ไม่ว่าเจ้าจะมีสัมพันธ์ใดก็ตาม,วันนี้มังกรทองต้องอยู่ที่นี่,ขวางทางข้าตาย!"นายน้อยลู่ที่แค่นเสียงเย็นชา.
เถ้าแก่ที่เผยสีหาหดเกร็ง,จะต่อสู้กันรึ?
"เจ้าต้องการชิงเสี่ยวจินอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยสอบถาม.
"นายน้อย,ผู้ก่อตั้งไม่ให้พวกเรา....!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เร่งรีบเอ่ยออกมาในทันที.
"หุบปาก,ข้าต้องการมังกรทอง,ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!"นายน้อยลู่ที่ดวงตาขวาง.
"ครับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์จดจ้องมองไปยังเหยี่ยนหนานเทียน.
เห่าเม่ยลี่ที่เงยหน้าและเอ่ยออกมาว่า,"เอาล่ะ,ข้ากำลังจะกินอาหาร,ไม่ต้องการจะบอกเจ้า,ตอนนี้,นี่คือการปล้น! ส่งของทั้งหมดในกำลังเก็บของเจ้าออกมา!"
เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาต่อกลุ่มของนายน้อยลู่ที่จ้องมองด้วยสายตาแปลกๆ,ปล้นอย่างงั้นรึ?
ใครกำลังปล้นใครกัน?
จงซานอยู่ด้านบนที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ก่อนที่จะยกสุราขึ้นจิบ,ส่วนจินเผิงและคนอื่นๆที่หัวเราะออกมาเบาๆ.
"สารเลว,ปล้นนายน้อยอย่างงั้นรึ?
เจ้า,นั่นมันคำพูดของข้าต่างหาก!"นายน้อยลู่ที่ดวงตาเบิกกว้าง.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของนายน้อยลู่ต่างส่งเสียงไม่พอใจ!
"เป็นแค่กุ้งแห้ง,ทว่ากลับวางกล้ามใหญ่โตอย่างงั้นรึ?
เสี่ยวจิน,ลงมือ!"เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
กลุ่มของกุ้งแห้งอย่างงั้นรึ?
ขณะที่เห่าเม่ยลี่เอ่ย,กลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาที่พุ่งมาทันที,ทว่ากับพลาดเป้า,ไม่สามารถแม้แต่สัมผัสร่างของเสี่ยวจิน.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,นายน้อยลู่ที่เผยความโกรธเกรี้ยว,"กลุ่มขยะ,ยังไม่รีบจัดการอีก.
"โครม ........................!”
เห็นเพียงแค่ริ้วแสง,เหล่ากลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาที่ลอยละลิ่วออกไปจากร้านพร้อมๆกัน,ก่อนที่จะพุ่งหายไปบนขอบฟ้าไกล.
พริบตาเดียวเท่านั้นก็มองไม่เห็นร่างแล้ว.
เหล่าจอมยุทธ์ภายในร้านที่จ้องมองดวงตาเบิกกว้างด้วยท่าทางหวาดกลัว,พริบตาเดียวก็ฟาดคนมากมายลอยออกไปอย่างงั้นรึ?
อีกทั้งยังหายไป,ไม่รู้ว่าลอยออกไปไกลถึงใหน.
"ขยะ!"นายน้อยลู่ที่แค่นเสียงด่าเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ลอยหายไปไกลบนขอบฟ้า.
"ยังไม่เอาสมบัติออกมาจากำไลเก็บของอีกรึ?"เห่าเม่ยลี่แค่นเสียงเย็นชา.
"เม่ยลี่,ข้าจัดการเอง,เจ้าพวกสารเลวนี้คาดไม่ถึงต้องการข้าไปเป็นสัตว์เลี้ยง,ข้าคงต้องสั่งสอนพวกมันสักหน่อย!"มังกรทองเสี่ยวจินกล่าว.
"ตกลง,อย่าลืมรูดทรัพย์พวกมันมาให้หมด!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
"โปรดวางใจ!"เสี่ยวจินพยักหน้ารับ.
"ชิ,ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นอสูรที่แข็งแกร่ง,ทว่านั้นต้องหลังจากเจ้าแปลงร่างได้แล้ว,ทว่าตอนนี้เจ้ายังไม่สามารถแปลงกายได้,ไม่มีทางสู้ข้าได้!"นายน้อยลู่ที่เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
ส่วนจงซานยังคงนั่งอยู่ด้านบน,ไม่ได้สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย,ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าฝั่งตรงข้ามนั้นมั่นอกมั่นใจมากมาย,ทั้งที่เหมือนกับดอกไม้ในเรือนกระจก,ไม่รับรู้ถึงอันตรายที่ตัวเองต้องเผชิญ.
"ดี,งั้นก็รับ,กงเล็บมังกรของข้าหน่อยเป็นไง!"เสี่ยวจินที่ร้องออกมาเสียงดัง.
จากนั้นกงเล็บของเสี่ยวจินที่ตะวัดพุ่งตรงไปยังนายน้อยลู่,กระแสอากาศที่เป็นระลอกคลื่นพวยพุ่งพัดกรีดกรายด้วยความเร็วออกมาในทันที.
นายน้อยลี่ที่ยื่นฝ่ามือตบฝ่ามืออกไป.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
นายน้อยลู่ที่กระเด็นออกไป,กระแสลมที่รุนแรงทำให้ผมของนายลู่กลายเป็นกระเซอะกระเซิง,ฝ่ามือที่กลายเป็นสีม่วงช้ำไปหมด,พร้อมกับลมครูดไปกับพื้น.
"เป็นไปได้อย่างไร?
เป็นไปได้รึ?ข้าเป็นเซียนลึกล้ำ,เจ้าจะเทียบกับข้าได้อย่างไร?"นายน้อยลู่ที่เผยใบหน้าท่าทางไม่อยากเชื่อ.
เหยี่ยนหนานเทียนที่เผยใบหน้าตื่นตระหนกรีบหลบไปด้านข้าง.
เหยี่ยนหนานเทียนรับรู้ดีว่านายน้อยลู่นั้นมีความแข็งแกร่งขนาดใหน,เซียนลึกล้ำ,แม้แต่เซียนลึกล้ำ,ยังพ่ายแพ้แค่การโจมตีเดียวอย่างงั้นรึ?
"น่าเบื่อ,มีพลังแค่นี้นะรึ?!"เสี่ยวจินที่เผยแววตาเหยียดหยัน.
"สารเลว,เจ้าสารเลว!"นายน้อยลู่ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
กล่าวเสร็จ,นายน้อยลู่ที่ยื่นมือซ้ายและขวาออกไป,ก่อนที่จะปรากฏอสูรยักษ์ทมิฬสองตัว,เป็นอสูรยักษ์ที่มีความสูงสิบจั้ง,ร่างกายที่ดูแข็งแกร่ง,ปลดปล่อยกลิ่นอายที่บ้าคลั่งออกมา,ดวงตาของมันแดงซาน,ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก,ราวกับไม่ใช่สิ่งมีชีวิต.
"หืม?"เซี่ยนเซิงซือที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
"ข้าเดาเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้,ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งนั้นจริงๆ!"จินเผิงที่ดวงตาเป็นประกาย.
"เจ้าหนึ่ง,เจ้าสอง,ทำลายโรงเตี้ยมนี้ซะ,สังหารทุกคนที่อยู่ด้านใน,จับมังกรตัวนั้นมาให้ข้า!"นายน้อยลู่ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
อสูรยักษ์ทั้งสองตนที่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย.
"รับทราบ!"อสูรยักษ์สองตนกล่าวตอบรับ.
ภายในร้านอาการ,เหล่าจอมยุทธ์ที่เผยท่าทางหวาดผวา,ใบหน้าของเถ้าแก่ที่หวาดกลัวกำลังจ้องมองไปยังจงซานและพวก.
"สิ่งนี้น่าสนใจ!"จงซานที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
จินเผิงได้ยินคำพูดของจงซาน,ยื่นมือออกไปด้านนอก,อสูรยักษ์ตนหนึ่งที่ย่อขนาดเล็กลงในทันที,ก่อนที่จะลอยเข้ามาหาจินเผิง,ขนาดของมันที่มีขนาดเท่านิ้วโป้งถูกนำมาว่างไว้หน้าจงซาน,"เซิ่งหวัง,อสูรตนนี้เหมือนกับหุ่นเชิด! ทว่ากลับเป็นเหมือนกับหุ่นเชิดที่มีชีวิต,ค่อนข้างหายาก,นอกจากนี้ยังมีความแข็งแกร่งเทียบกับเซียนปฐพีอีกด้วย."
"อืม!"จงซานทีพยักหน้ารับจดจ้องมองอสูรตนเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะ.
ในเวลานี้อสูรใหญ่ยักษ์ถูกย่อขนาดลงในทันที,แน่นอนว่าพลังของมันก็ลดลงด้วย,จินเผิงที่ไม่ต้องออกแรงอะไรมากมายด้วยซ้ำ,ก็ถูกฉกไปวางบนโต๊ะแล้ว.
นี่มันอะไรกัน?
"เป็นวิชาหลอมที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก!"หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ.
ที่ด้านนอกโรงเตี้ยม,นายน้อยลู่ที่กำลังหวาดวาขึ้นมาในทันที,อสูรยักษ์สองตน,ที่เขากว่าจะได้มาจากบิดาด้วยความลำบากยากเย็น,และยังเป็นอาวุธลับอีกด้วย,ทว่าคนเหล่านั้นกับทำมันเหมือนกับของเล่น,และนำมันไป,แม้แต่ย่อขนาดมันลงอีกด้วย?
คนเหล่านี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
ในเวลานี้,นายน้อยลู่ที่ไม่กล้าเอ่ยถามสถานะของพวกเขา.
"ปัง!”
หางของเสี่ยวจินที่ตะวัดไปอีกครั้งฟาดอสูรหุ่นเชิด,ลอยออกไป,พริบตาเดียวก็หายไปในอากาศอีกครั้งแล้ว.
"นายน้อยลู่ที่อ้าปากค้าง,ใบหน้าที่ไม่อยากเชื่อ,มังกรทองจะร้ายกาจขนาดนั้น?
เพียงแค่สะบัดหางก็ลอยออกไปไกล,ไม่แม้แต่ต่อสู้,ก็พ่ายแพ้แล้ว,หัวใจของเขาที่บีบรัดในทันที.
"ยังมีอะไรอีก?
ตอนนี้รีบส่งกำไลเก็บของทั้งหมดมาซะ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เลิกคิดซะ!"นายน้อยลู่ที่ไม่เต็มใจยอมรับความผิดพลาด.
--------------------
บนตำหนักที่อยู่ไกลออกไป,อยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,สถานที่แห่งนี้มีคนกลุ่มหนึ่งประจำอยู่.
เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกฟาดลอยออกไปก่อนหน้านี้,ร่างกายโชกไปด้วยโลหิต,เร่งรีบเข้ามาในตำหนัก.
"บรรพชน,ไม่ได้การแล้ว,รีบไปช่วยชีวิตนายน้อยเร็วเข้า!"
จากนั้นไม่นาน,ภายในห้องโถงชายชราไป๋ฮุยจื่อที่ก้าวออกมา.
"ยังไม่นำทางไปอีก!"ชายชราไป๋ฮุยจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"รับทราบ!"
จากนั้น,คนสองคนที่เร่งรีบบินตรงมาจากภายในเมืองอย่างรวดเร็ว.
ภายในเมืองมีผู้คนมากมายที่ลอบมองอยู่ไม่ไกล.
บนถนนในเวลานี้,อสูรยักษ์ถูกเสี่ยวจินพัดหายไป,ไม่รู้เป็นหรือตาย,ชายชราไป๋ฮุยจื่อที่แววตาส่ายไปมา.
ในเวลานี้,นายน้อยลู่ที่อยู่ในสภาพร่อแร่! ที่ด้านหน้านั้นมีของวิเศษและศิลาเซียนมากมายกองอยู่.
ทว่าที่ด้านหน้าเขานั้น,มีสตรีคนหนึ่งและมังกรทองตัวเอง.
"มีแค่นี้รึ? ใครบอกเจ้าให้หรอกข้ากัน?
นี่มันขยะทั้งนั้น,เอาออกมา,ยังไม่เอาออกมาอีก?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวข่มขู่.
"ยังไม่อีก!"เสี่ยวจินที่กล่าวข่มขู่.
"!"หางของเสี่ยวจินที่ฟาดไปบนร่างของนายน้อยลู่.
"ไม่มี,ข้าไม่มีแล้วจริงๆ!"นายน้อยลู่ที่กำลังโอดครวญ.
"ไม่มี,วันนี้ก็ไม่ต้องไปใหน,ชิ,กล้าที่จะมาจับเสี่ยวจินอย่างงั้นรึ?
ข้าจะจับเจ้าไปเป็นสัตว์เลี้ยงซะเลย!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความชั่วร้าย.
นายน้อยลู่ที่เป็นคนชั่วร้าย,ทว่าเทียบกับนางแล้ว,เทียบไม่ได้จริงๆ.
"ข้าไม่มีแล้วจริงๆ!"นายน้อยลู่ที่ร้องโหยหวน.
"บรรพชน,นายน้อย,เร็วเข้า,ช่วยนายน้อยเร็ว!"บนอากาศ,ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่เห็นภาพที่เกิดขึ้นด้านล่าง,แววตาที่ระเบิดความโกรธ,พร้อมกับเตรียมพุ่งลงไปด้านล่าง.
ทันใดนั้น,ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่ขนทั่วร่างสั่นไหว,ความหนาวเย็นที่สั่นสะท้านกินหัวใจ,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองชายในชุดสีทองในร้านอาหาร,ซึ่งก็คือจินเผิงนั่นเอง,สายตาของจินเผิงนั้น,ทำให้ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อหวาดผวาขึ้นมาในทันที!
มีคนแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
สายตานั้น,ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อสามารถสัมผัสได้,ต้องเป็นสายตาของเซียนบรรพชน,นี่มีเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?คิดได้ดังนี้ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่สูดหายใจลึก,ใครจะคิดว่านายน้อยไปหาเรื่องกับเซียนบรรพชน?
"บรรพชน,เร็วเข้า,ช่วยนายน้อยเร็ว!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เผยท่าทางร้อนรน.
"มังกรนั่นมาพร้อมกับกลุ่มคนบนโรงเตี้ยมอย่างงั้นรึ?"ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อสอบถาม.
"หืม,ใช่,ใช่,พวกเขา...?"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เผยท่าทางสงสัย.
"เจ้าโง่!"ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง.
ไม่รู้จักดีชั่วแต่กลับไปหาเรื่อง,นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายหรอกรึ?
ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่บินเข้าไป.
"อาจารย์อา,ช่วยข้าด้วย,ช่วยข้า,ช่วยข้าเร็วเข้า!"นายน้อยลู่ที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ทว่าผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย,ทว่าบินตรงไปยังร้านอาหาร.
"ศิษย์รุ่นสามกงซูจี่อ,เจียงฉวน,คารวะอาวุโส,ขอให้อาวุโสเห็นแก่หน้าอาจารย์ปล่อยศิษย์หลายของซือจูด้วยเถอะ!"ผู้ชราไป๋ฮุยจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ปราชญ์เทพ,กงซูจื่ออย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น