Immortality Chapter 1092 Honored guests
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1092 แขกผู้ทรงเกียรติ.
Chapter 1092 Honored guests
贵客
แขกผู้ทรงเกียรติ.
เขตแดนมนุษย์
โหวเทียน
เขตแดนผู้ฝึกตน(ยังเป็นมนุษย์)
· อาณาจักรเซียนเทียน
· อาณาจักรแกนทอง
· อาณาก่อตั้งวิญญาณ.
· อาณาจักรหลอมกายธาตุ
· อาณาจักรจักรพรรดิแท้
· อาณาจักรราชันย์แท้
· อาณาจักรสวรรค์แท้
ระดับพลังจากมนุษย์
ไปเป็นเซียน.(ชำระล้างผ่านทัณฑ์สวรรค์)
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่ 9 ผ่านทัณฑ์สวรรค์
เป็นเซียนมนุษย์(เซียนศิลา)
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่10 ผ่านทัณฑ์สวรรค์ เป็นเซียนลึกล้ำ
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่11 ผ่านทัณฑ์สวรรค์ เป็นเซียนปฐพี
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่12 ผ่านทัณฑ์สวรรค์ เซียนสวรรค์
เขตแดน เซียน
· เซียนศิลา(เซียนมนุษย์) 10 ขั้น
· เซียนลึกล้ำ 10 ขั้น
· เซียนปฐพี 10 ขั้น
· เซียนสวรรค์ 10 ขั้น
· ต้าเซียน 10 ขั้น
· เซียนโบราณ 10 ขั้น
· เซียนบรรพชน 13 ขั้น
ภายในเมือง,กลุ่มของจงซานที่ก้าวเข้าไป,เป็นเมืองปุถุชนที่มีอายุไม่กี่ร้อยปี,แม้นว่าจะไม่คึกคักเหมือนเมืองเซียน,ทว่าก็ดูคึกครื้นไม่น้อย.
เหล่าประชาชนทั่วไปที่เห็นกลุ่มคนที่แต่งตัวหรูหรา,พวกเขาย่อมไม่กล้าเข้ามายั่วยุ,นอกจากนี้กลุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา,สร้างความหวั่นเกรงให้กับคนทั่วไป,ดูมั่งคั่ง,เหล่าพ่อค้าแม่ค้าหลายร้านต่างแสดงความเคารพให้.
ตอนบ่าย,เห่าเม่ยลี่ที่ได้ซื้อของต่างๆมากมายของโลกปุถุชน,ก่อนที่พวกเขาทุกคนจะมายังร้านอาหารใหญ่ร้านหนึ่ง.
ในเวลานั้น,เหล่าแขกส่วนมากในร้านต่างก็จำกลุ่มของจงซานได้,พวกเขาที่เห็นสัตว์เลี้ยงคนกลุ่มนี้จัดการเหยี่ยนหนานเทียน,พวกเขาย่อมรับรู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดา.
กลุ่มของจงซานที่ได้รับการต้อนรับบนห้องเดี่ยวที่หรูหรา,บนชั้นสองที่มีหน้าต่างที่สามารถมองเห็นภาพต่างๆในเมืองและชั้นล่างได้!
ไม่จำเป็นต้องให้จงซานได้สั่งการ,หวังจิงเหวินที่ให้เถ้าแก่น้ำอาหารมาบริการ!
แม้นว่าพวกเขาทุกคนไม่จำเป็นต้องกินอาการ,ทว่าก็ไม่เสียการลิ้มรสไปแต่อย่างใด.
"ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะมีผลิตผลพิเศษที่แตกต่างจากที่เรามา!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อาหารธรรมดาทั่วไป,สุราไร้รส,โชคดีที่ข้านำมันมาด้วย!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กลุ่มของจงซานที่มากินอาหาร,ทำให้ผู้คนมามายจับจ้องมอง,โดยเฉพาะเถ้าแก่ร้านอาหาร,เขาที่รับรู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดา,ดังนั้นจึงนำอาหารที่ดีที่สุดมา,แม้แต่สุรา,ที่เป็นสุราเซียนหายากที่มีเพียงเซียนเท่านั้น,ซึ่งเขามีเพียงหนึ่งไหยังนำมาเสิร์ฟ.
สุราเซียนที่เขาได้มารสชาติแย่อย่างงั้นรึ?
ภายในแววตาของเถ้าแก่รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน.
ทว่าขณะจ้องมองไหสุราของชานในชุดสีทอง,ที่กล่าวตำหนิ,ก็จดจ้องมองด้วยท่าทางระมัดระวัง.
ไหสุราไม่ได้ใหญ่นัก,ทว่ากลับมีกลิ่นหอมที่น่าเหลือเชื่อ,แม้นว่าจะไม่ได้รินออกมาใส่ถ้วยสุราก็ตาม,และไห่สุรานั่นต้องเป็นของวิเศษอย่างแน่นอน.
สิ่งสำคัญที่สุด,กลิ่นที่หอมยั่วยวนนี้อบอวลไปทั่วร้าน,ทุกคนที่ได้กลิ่นถึงกับตัวสั่นไปในทันที.
"เถ้าแก่,มีสุราดีขนาดนี้,ทำไมถึงไม่ให้พวกเราได้ลิ้มลองบ้าง!"
"ใช่,เถ้าแก่,สุราดีเช่นนี้,คิดว่าพวกเราไม่มีเงินหรืออย่างไร!"
"เพ่ย,ขายแต่เหล่าถูกๆให้กับพวกเรา?ไม่ยอมขายสุราชั้นเลิศให้พวกเราอย่างงั้นรึ?!"
..............................
..................
......
ที่ชั้นล่างเกิดความโกลาหลในทันที,จงซานที่อยู่ด้านบนเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,แต่ไม่กล่าวสิ่งใด.
ทว่าเถ้าแก่ในเวลานี้ที่หลับตาไปทั่วครู่,ร่างกายที่เผยกลิ่นอายของพลังออกมา.
"ปัง!”
ดวงตาของเถ้าแก่ลืมขึ้น,ส่องแสงสีทอง! เหล่ากลุ่มคนด้านล่างเผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ.
แกนทอง,ตัวเขาที่อยู่ระดับเซียนเทียนขั้นปลายมานานหลายปี,ไม่มีทีท่าทางจะทะลวงผ่านระดับ,แม้นว่าจะมีคนมากมายที่ชี้แนะ,พรสวรรค์ทางร่างกายที่ไม่ได้ย่ำแย่,แต่ก็ไม่ไปไม่ได้เลยที่จะก้าวไปถึงระดับแกนทอง,เขาที่กินเม็ดยาเซียนมากมาย,ทว่ากลับไม่ได้ช่วยอะไรเลย,ทว่าในเวลานี้เพียงแค่ได้กลิ่นสุราก็ทำให้ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความยินดี,คาดไม่ถึง,แม้แต่ตัดผ่านระดับอย่างงั้นรึ?
สุรานี้เหนือล้ำกว่าเม็ดยาเซียนอีก,สุรานี้ต้องมีมูลค่ามากมายขนาดไหนกัน?
แล้วคนกลุ่มนี้,เป็นใครมาจากใหน,มีสถานะสูงขนาดใหน?
"เถ้าแก่,พวกเราต้องการสุราดังกล่าวด้วย!"ชายขี้เมาคนหนึ่งที่เอ่ยขึ้น.
"ร้านของพวกเราไม่มีสุราเช่นนั้น,หากไม่กิน,ก็รีบไปในทันที,อย่าได้มารบกวนแขกทรงเกียรติ!"เถ้าแก่เอ่ยออกไปในทันที.
"เถ้าแก่,เจ้าพูดอะไร?"ชายขึ้เมาที่โกรธเกรี้ยว,ยื่นมือชี้ออกไปในทันที.
"โยนออกไป!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาอย่างขึงขัง.
"เจ้ากล้า!"ชายขี้เมาที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
ทว่า,ชายฉกรรจ์เจ็ดแปดคนที่อยู่ใกล้ๆ,ก็ก้าวเข้าหาชายขี้เมาทันที,ก่อนที่จะคุมตัวชายขี้เมาอย่างรวดเร็ว.
"ปล่อยข้า,ปล่อยข้าเดียวนี้!"ชายขี้เมาที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"ปัง!"ชายขี้เมาถูกเหวี่ยงออกมาจากร้าน.
"ยังคิดว่าเป็นโรงเตี้ยมอยู่อีกรึ?
ข้าเป็นคนของตำหนักโจร,เจ้ากล้าไล่แขกเช่นนี้,ข้าจะบอกกลับทุกคน,ไม่ให้เจ้าได้ทำธุรกิจได้อีก!"ชายขี้เมาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ความจริงเถ้าแก่นับว่าทำเกินไป,ทว่าทุกคนก็ได้แต่มองเท่านั้น.
เถ้าแก่ที่กวาดตามองทุกคนและกล่าวออกมาว่า,"ทุกท่าน,สร้างความวุ่นวายเล็กน้อย,ต้องขออภัย,เกี่ยวกับสุราดังกล่าวนั้นร้านของพวกเราไม่มี,เป็นของแขกทรงเกียรตินำมาเอง,เพื่อขออภัย,วันนี้ค่าอาหารของร้านทั้งหมด,ทางร้านจะไม่คิดเงิน,หวังว่าทุกท่านจะไม่รบกวนแขกพิเศษ!"
กับความอ่อนน้อมของเถ้าแก่,ทำให้ความไม่พอใจก่อนหน้านี้ลดลง.
หากแต่ทำให้ทุกคนจดจ้องมองขึ้นไปบนชั้นบนด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
บนชั้นสองในเวลานี้,เถ้าแก่ที่ให้พ่อครัวเสิร์ฟอาหารที่ดีที่สุดแก่แขกผู้ทรงเกียรติ.
จงซานที่จ้องมอง,รับรู้ความคิดของเถ้าแก่ดี,หากแต่ไม่เอ่ยอะไร,ยังคงกินอาหารอย่างเงียบๆ.
"อาหารธรรมดาๆ,ทว่าไม่กินมานาน,ก็นับว่าผ่าน!"เห่าเม่ยลี่ที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ก็มีอาหารจานใหม่ถูกนำมา,เป็นอาหารที่มีกลิ่นค่อนข้างหอม,มีคนสองคนที่ยกมา.
"ทุกท่าน,นี่เป็นอาหารที่ดีที่สุดของพวกเรา,ตุ๋นอุ้งตีนอสูรหมี,เชิญลิ้มรส!"เสียงของเถ้าแก่เอ่ย,ก่อนที่จะนำมาวางบนโต๊ะ.
"ตุ๋นอุ้งอสุรหมี,เถ้าแก่ทุ่มจริงๆ,อาหารนี้มีราคาสูงมาก,เป็นอาหารของเหล่าเซียนที่แท้จริง!"เหล่าลูกค้าชั้นล่างที่ต่างพูดคุยไปต่างๆนา.
"ใช่,ถึงมีเงินก็ซือไม่ได้,อาหารนี้ไม่ได้มีกันทุกร้าน!"
..................
............
......
เหล่าลูกค้าด้านล่างที่ส่งเสียงฮือฮา.
"เสี่ยวจิน,เจ้าชิมแล้วคิดว่าอย่างไร!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
เสี่ยวจินที่เคี้ยวไปมาในปาก.
"ก็ทั่วไป,อุ้งตีนหมีนี้มีอายุราวๆ 300
ปี,หากว่าได้อสูรหมีอายุหมื่นปีจะอร่อยกว่านี้!"เสี่ยวจิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
เสี่ยวเอ๋อที่ดวงตาเบิกกว้าง,อสูรตนนี้พูดได้อย่างงั้นรึ?
ส่วนเถ้าแก่ในเวลานี้ที่หัวใจเต้นไปมาด้วยความตกใจ,อสูรหมีหมื่นปีอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่ามันกลายเป็นเซียนแล้วรึ?,คนกลุ่มนี้เคยกิน.............
เถ้าแก่ที่คาดเดาสถานะของคนกลุ่มนี้ไว้สูงแล้ว,ทว่าไม่คิดเลยว่าจะยังไม่พอ.
"ทุกท่านโปรดรอสักครู,ร้านเรายังมีเห็ดวิญญาณ
5000ปี,ข้าจะรีบสั่งพ่อครัวทำอาหารมาให้ทุกท่านทันที!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาทันที.
"เห็ดวิญญาณ 5000
ปี?"เหล่าลูกค้าด้านล่างถึงกับตัวแข็งขึ้นมาในทันที.
เห็นวิญญาณ 5000ปี?
นี่เถ้าแก่ทุ่มทุนขนาดนี้เลยรึ?
เห็นวิญญาณห้าพันปีนี้,มีเพียงในเทือกเขาเซียนเท่านั้น,นี่เขาคิดจะนำมันออกมาใช้จริงๆรึ?
นี่เป็นวัตถุดิบที่ไม่ว่าเมืองใหนก็ยังหาได้ยาก,ทว่าตอนนี้เขา?
"เห็นวิญญาณห้าพันปีรึ? ดีเลย,ไม่ต้องนำไปทำอาหารหรอก,นำมาให้ข้ากินเล่นเป็นอาหารว่างดีกว่า!"เสี่ยวจินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ได้,ได้!"เถ้าแก่ที่กลายเป็นแข็งค้าง.
อาหารว่างอย่างงั้นรึ?
จากนั้นไม่นาน,เห็นวิญญาณที่ส่องเงาประกายวับวาวก็ถูกนำมา,เถ้าแก่ที่แสดงท่าทางระมัดระวังเป็นอย่างมาก,ทว่าเหล่าแขกด้านล่างในเวลานี้ดวงตาลุกวาวดวงตาแทบถลนออกมา.
เห็ดวิญญาณส่วนมากมีสีแดง,ทว่ากลับกลายเป็นโปรงแสง?
มีพลังมากมายจริงๆ?
เถ้าแก่ที่ไม่กล้าประมาท,ที่นำมาส่งให้ด้วยความเคารพ.
"ก็ธรรมดาทั่วไป,มีสิ่งเจือปนมากเกินไป!"เสี่ยวจิงเอ่ย.
มังกรทองที่ยื่นกงเล็บออกไปปล่อยเพลิงสีทอง,ลุกไหม้ท่วมเห็ดวิญญาณ,พริบตาเดียวนั้นปราณสีทมิฬที่ระเหยออกไปในทันที,เห็ดวิญญาณที่มีขนาดเถ้าจาน,เหลือเพียงแค่นิ้วโป้งมือ.
จากนั้น,มันก็อ้าปากกลืนกินไปในทันที.
"เยี่ยม,เยี่ยม,เถ้าแก่,เจ้ายังมีเห็ดวิญญาณอีกหรือไม่?"มังกรทองเสี่ยวจินเอ่ย.
เถ้าแก่ที่ส่ายหน้าไปมาด้วยความตกใจ,"มีเพียงเท่านี้!"
"เอาล่ะ,เจ้าลงไปได้แล้ว!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ขอรับ!"เถ้าแก่ที่ตอบรับในทันที.
เถ้าแก่ที่ก้าวลงไป,พร้อมกับปากเหงื่ออกมา,ตัวเขาที่พยายามที่จะบริการอย่างดีที่สุด,ทว่าฝ่ายตรงข้ามกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยอย่างงั้นรึ?
เถ้าแก่ที่รับว่าเป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่สูงส่งมาก,จนไม่รู้สึกประทับใจอะไรต่อเข้าเลย.
ทว่าในเวลานี้,เหล่าแขกคนอื่นๆในร่างที่ภพกับความลึกลับ,เพราะว่าพวกเขาที่เริ่มรับรู้ถึงความแตกต่างของพลังฝึกตน,เป็นพลังที่พวกเขาไม่สามารถรบกวนได้,ทุกคนเวลานี้จ้องมองไปยังเถ้าแก่.
"เถ้าแก่!"จอมยุทธิ์ของโลกปุถุชนที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนก.
เถ้าแก่ที่พยักหน้ารับ,ให้สัญญาณว่าอย่าไปรบกวนแขกผู้ทรงเกียรติกลุ่มนี้!
เหล่าจอมยุทธิ์โลกปุถุชนที่พยักหน้ารับ,เข้าใจสัญญาณที่เถ้าแก่ส่งมา.
แทบจะในทันที,ภายในโรงเตี้ยมที่กลายเป็นเงียบในทันที.
ในเวลานี้ภายในโรงเตี้ยมที่ในเวลานี้หยุดกิจการชั่วคราว,เหล่าแขกที่มาก่อนหน้าจะได้รับการยกเว้นค่าอาหาร,เพื่อเป็นการขอโทษพวกเขา.
"จอมยุทธ์เหยี่ยน,ที่นี่,พวกเขาอยู่ด้านบน!"
ที่ด้านนอกร้านอาหาร,ที่ได้ยินเสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้น,เป็นชายขี้เมาก่อนหน้านี้ที่ถูกโยนออกไป,ในเวลานเสียงของเขาที่แสดงท่าทางดีใจกับความโชคร้ายของคนอื่นออกมา.
บนร้านอาหารชั้นสอง,กลุ่มของจงซานที่ลิ้มรสอาหารอยู่,ก็ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมาด้านนอก.
"พรตเฒ่านั่นยังไม่พอใจถึงกับกล้าไล่ตามมาอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
จอมยุทธ์เหยี่ยน? เหล่าจอมยุทธ์คนอื่นๆของโลกปุถุชนท่ได้ยินเชื่อ,ต่างก็ตกใจ,มีปัญหาอะไร?
จอมยุทธ์เหยี่ยนหนานเทียนมีความแค้นอะไรกับแขกผู้ทรงเกียรติอย่างงั้นรึ?
ไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไรแม้แต่น้อย,เหล่าจอมยุทธิ์ของโลกปุถุชนที่จ้องมองไปยังเถ้าแก่.
"ไปให้พ้น,ไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร?"เหยี่ยนหนานเทียนที่คำรามใส่เสี่ยวเอ๋อที่ออกมาขวาง.
จากนั้น,ก็เกิดเสียงดังอื้ออึ้งขึ้นในทันที.
"ทุกท่าน,จอมยุทธ์เหยี่ยน,ต้องการทำอะไร?"ทันใดนั้นเถ้าแก่เร่งรีบออกมาขวางในทันที.
เหยียนหนานเทียนที่กระโผกกระเผกที่นำคนกลุ่มหนึ่งมาด้วย,ที่ด้านหลังนั้นเป็นบุรุษที่หล่อเหลาในชุดสีขาว,ถือพัดกระดาษ,พร้อมกับน้ำผู้ใต้บังคับบัญชามา
7-8 คน.
"เหยี่ยนหนานเทียน,นั่นคือมังกรทองแท้จริงๆรึ?"บุรุษที่หล่อเหล่าปรบพัดกับมือขณะกล่าว.
"ใช่,นายน้อยลู่,เป็นมังกรทองที่มีพลังฝึกตนสูงมาก,ข้าเองก็รู้สึกังวล!"เหยี่ยนหนานเทียนที่แสดงท่าทางลังเล.
"อย่าได้กังวล,เป็นมังกรทองที่ก้าวไปถึงระดับเซียนแล้ว,นายน้อยคนนี้จะจับมันเอง,กับมังกรทองเช่นนี้ต้องไม่ธรรมดา,แต่อย่าได้หลอกข้า."นายน้อยลู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"มิกล้า,นายน้อยลู่ไร้เทียนทาน,ผู้น้อยไม่กล้าอย่างแน่นอน!"เหยี่ยนหนานเทียนที่โค้งคำนับขณะกล่าว.
"หืม?
เป็นมังกรทองจริงๆ,นอกจากนี้ยังมีร่างกายที่ยอดเยี่ยมอย่างคาดไม่ถึง!"นายน้อยลู่ที่ยกมือขึ้น,แววตาที่เผยความตื่นเต้นดีใจ.
เหยี่ยนหนานเทียนที่เผยท่าทางตื่นเต้น,เห็นชัดเจนว่าการได้ประจบนายน้อยลู่นั้นทำให้เขามีความสุข.
ใบหน้าของเถ้าแก่ที่เผยท่าทางเป็นกังวล,เหยี่ยนหนานเทียนที่เป็นคนนิกายเหรินเต๋า,เป็นกลุ่มอิทธิพลใหญ่ในพื้นที่แห่งนี้,ยังโน้มหัวให้กับนายน้อยลู่ผู้นี้,คนที่แม้แต่นิกายเหรินเต๋าก้มหัวให้พกเขาเป็นใคร?
กับแขกผู้ทรงเกียรติ,เองก็มีสถานะที่สูงเช่นกัน,เวลานี้พวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดีเช่นกัน.
"เสี่ยวจิน,มีคนสนใจเจ้าด้วยล่ะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มในทันที.
Chapter 1092 Honored guests
贵客
แขกผู้ทรงเกียรติ.
เขตแดนมนุษย์
โหวเทียน
เขตแดนผู้ฝึกตน(ยังเป็นมนุษย์)
· อาณาจักรเซียนเทียน
· อาณาจักรแกนทอง
· อาณาก่อตั้งวิญญาณ.
· อาณาจักรหลอมกายธาตุ
· อาณาจักรจักรพรรดิแท้
· อาณาจักรราชันย์แท้
· อาณาจักรสวรรค์แท้
ระดับพลังจากมนุษย์
ไปเป็นเซียน.(ชำระล้างผ่านทัณฑ์สวรรค์)
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่ 9 ผ่านทัณฑ์สวรรค์
เป็นเซียนมนุษย์(เซียนศิลา)
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่10 ผ่านทัณฑ์สวรรค์ เป็นเซียนลึกล้ำ
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่11 ผ่านทัณฑ์สวรรค์ เป็นเซียนปฐพี
· ระดับสวรรค์แท้ ขั้นที่12 ผ่านทัณฑ์สวรรค์ เซียนสวรรค์
เขตแดน เซียน
· เซียนศิลา(เซียนมนุษย์) 10 ขั้น
· เซียนลึกล้ำ 10 ขั้น
· เซียนปฐพี 10 ขั้น
· เซียนสวรรค์ 10 ขั้น
· ต้าเซียน 10 ขั้น
· เซียนโบราณ 10 ขั้น
· เซียนบรรพชน 13 ขั้น
ภายในเมือง,กลุ่มของจงซานที่ก้าวเข้าไป,เป็นเมืองปุถุชนที่มีอายุไม่กี่ร้อยปี,แม้นว่าจะไม่คึกคักเหมือนเมืองเซียน,ทว่าก็ดูคึกครื้นไม่น้อย.
เหล่าประชาชนทั่วไปที่เห็นกลุ่มคนที่แต่งตัวหรูหรา,พวกเขาย่อมไม่กล้าเข้ามายั่วยุ,นอกจากนี้กลุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา,สร้างความหวั่นเกรงให้กับคนทั่วไป,ดูมั่งคั่ง,เหล่าพ่อค้าแม่ค้าหลายร้านต่างแสดงความเคารพให้.
ตอนบ่าย,เห่าเม่ยลี่ที่ได้ซื้อของต่างๆมากมายของโลกปุถุชน,ก่อนที่พวกเขาทุกคนจะมายังร้านอาหารใหญ่ร้านหนึ่ง.
ในเวลานั้น,เหล่าแขกส่วนมากในร้านต่างก็จำกลุ่มของจงซานได้,พวกเขาที่เห็นสัตว์เลี้ยงคนกลุ่มนี้จัดการเหยี่ยนหนานเทียน,พวกเขาย่อมรับรู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดา.
กลุ่มของจงซานที่ได้รับการต้อนรับบนห้องเดี่ยวที่หรูหรา,บนชั้นสองที่มีหน้าต่างที่สามารถมองเห็นภาพต่างๆในเมืองและชั้นล่างได้!
ไม่จำเป็นต้องให้จงซานได้สั่งการ,หวังจิงเหวินที่ให้เถ้าแก่น้ำอาหารมาบริการ!
แม้นว่าพวกเขาทุกคนไม่จำเป็นต้องกินอาการ,ทว่าก็ไม่เสียการลิ้มรสไปแต่อย่างใด.
"ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะมีผลิตผลพิเศษที่แตกต่างจากที่เรามา!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อาหารธรรมดาทั่วไป,สุราไร้รส,โชคดีที่ข้านำมันมาด้วย!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กลุ่มของจงซานที่มากินอาหาร,ทำให้ผู้คนมามายจับจ้องมอง,โดยเฉพาะเถ้าแก่ร้านอาหาร,เขาที่รับรู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดา,ดังนั้นจึงนำอาหารที่ดีที่สุดมา,แม้แต่สุรา,ที่เป็นสุราเซียนหายากที่มีเพียงเซียนเท่านั้น,ซึ่งเขามีเพียงหนึ่งไหยังนำมาเสิร์ฟ.
สุราเซียนที่เขาได้มารสชาติแย่อย่างงั้นรึ?
ภายในแววตาของเถ้าแก่รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน.
ทว่าขณะจ้องมองไหสุราของชานในชุดสีทอง,ที่กล่าวตำหนิ,ก็จดจ้องมองด้วยท่าทางระมัดระวัง.
ไหสุราไม่ได้ใหญ่นัก,ทว่ากลับมีกลิ่นหอมที่น่าเหลือเชื่อ,แม้นว่าจะไม่ได้รินออกมาใส่ถ้วยสุราก็ตาม,และไห่สุรานั่นต้องเป็นของวิเศษอย่างแน่นอน.
สิ่งสำคัญที่สุด,กลิ่นที่หอมยั่วยวนนี้อบอวลไปทั่วร้าน,ทุกคนที่ได้กลิ่นถึงกับตัวสั่นไปในทันที.
"เถ้าแก่,มีสุราดีขนาดนี้,ทำไมถึงไม่ให้พวกเราได้ลิ้มลองบ้าง!"
"ใช่,เถ้าแก่,สุราดีเช่นนี้,คิดว่าพวกเราไม่มีเงินหรืออย่างไร!"
"เพ่ย,ขายแต่เหล่าถูกๆให้กับพวกเรา?ไม่ยอมขายสุราชั้นเลิศให้พวกเราอย่างงั้นรึ?!"
..............................
..................
......
ที่ชั้นล่างเกิดความโกลาหลในทันที,จงซานที่อยู่ด้านบนเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,แต่ไม่กล่าวสิ่งใด.
ทว่าเถ้าแก่ในเวลานี้ที่หลับตาไปทั่วครู่,ร่างกายที่เผยกลิ่นอายของพลังออกมา.
"ปัง!”
ดวงตาของเถ้าแก่ลืมขึ้น,ส่องแสงสีทอง! เหล่ากลุ่มคนด้านล่างเผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ.
แกนทอง,ตัวเขาที่อยู่ระดับเซียนเทียนขั้นปลายมานานหลายปี,ไม่มีทีท่าทางจะทะลวงผ่านระดับ,แม้นว่าจะมีคนมากมายที่ชี้แนะ,พรสวรรค์ทางร่างกายที่ไม่ได้ย่ำแย่,แต่ก็ไม่ไปไม่ได้เลยที่จะก้าวไปถึงระดับแกนทอง,เขาที่กินเม็ดยาเซียนมากมาย,ทว่ากลับไม่ได้ช่วยอะไรเลย,ทว่าในเวลานี้เพียงแค่ได้กลิ่นสุราก็ทำให้ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความยินดี,คาดไม่ถึง,แม้แต่ตัดผ่านระดับอย่างงั้นรึ?
สุรานี้เหนือล้ำกว่าเม็ดยาเซียนอีก,สุรานี้ต้องมีมูลค่ามากมายขนาดไหนกัน?
แล้วคนกลุ่มนี้,เป็นใครมาจากใหน,มีสถานะสูงขนาดใหน?
"เถ้าแก่,พวกเราต้องการสุราดังกล่าวด้วย!"ชายขี้เมาคนหนึ่งที่เอ่ยขึ้น.
"ร้านของพวกเราไม่มีสุราเช่นนั้น,หากไม่กิน,ก็รีบไปในทันที,อย่าได้มารบกวนแขกทรงเกียรติ!"เถ้าแก่เอ่ยออกไปในทันที.
"เถ้าแก่,เจ้าพูดอะไร?"ชายขึ้เมาที่โกรธเกรี้ยว,ยื่นมือชี้ออกไปในทันที.
"โยนออกไป!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาอย่างขึงขัง.
"เจ้ากล้า!"ชายขี้เมาที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
ทว่า,ชายฉกรรจ์เจ็ดแปดคนที่อยู่ใกล้ๆ,ก็ก้าวเข้าหาชายขี้เมาทันที,ก่อนที่จะคุมตัวชายขี้เมาอย่างรวดเร็ว.
"ปล่อยข้า,ปล่อยข้าเดียวนี้!"ชายขี้เมาที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"ปัง!"ชายขี้เมาถูกเหวี่ยงออกมาจากร้าน.
"ยังคิดว่าเป็นโรงเตี้ยมอยู่อีกรึ?
ข้าเป็นคนของตำหนักโจร,เจ้ากล้าไล่แขกเช่นนี้,ข้าจะบอกกลับทุกคน,ไม่ให้เจ้าได้ทำธุรกิจได้อีก!"ชายขี้เมาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ความจริงเถ้าแก่นับว่าทำเกินไป,ทว่าทุกคนก็ได้แต่มองเท่านั้น.
เถ้าแก่ที่กวาดตามองทุกคนและกล่าวออกมาว่า,"ทุกท่าน,สร้างความวุ่นวายเล็กน้อย,ต้องขออภัย,เกี่ยวกับสุราดังกล่าวนั้นร้านของพวกเราไม่มี,เป็นของแขกทรงเกียรตินำมาเอง,เพื่อขออภัย,วันนี้ค่าอาหารของร้านทั้งหมด,ทางร้านจะไม่คิดเงิน,หวังว่าทุกท่านจะไม่รบกวนแขกพิเศษ!"
กับความอ่อนน้อมของเถ้าแก่,ทำให้ความไม่พอใจก่อนหน้านี้ลดลง.
หากแต่ทำให้ทุกคนจดจ้องมองขึ้นไปบนชั้นบนด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
บนชั้นสองในเวลานี้,เถ้าแก่ที่ให้พ่อครัวเสิร์ฟอาหารที่ดีที่สุดแก่แขกผู้ทรงเกียรติ.
จงซานที่จ้องมอง,รับรู้ความคิดของเถ้าแก่ดี,หากแต่ไม่เอ่ยอะไร,ยังคงกินอาหารอย่างเงียบๆ.
"อาหารธรรมดาๆ,ทว่าไม่กินมานาน,ก็นับว่าผ่าน!"เห่าเม่ยลี่ที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ก็มีอาหารจานใหม่ถูกนำมา,เป็นอาหารที่มีกลิ่นค่อนข้างหอม,มีคนสองคนที่ยกมา.
"ทุกท่าน,นี่เป็นอาหารที่ดีที่สุดของพวกเรา,ตุ๋นอุ้งตีนอสูรหมี,เชิญลิ้มรส!"เสียงของเถ้าแก่เอ่ย,ก่อนที่จะนำมาวางบนโต๊ะ.
"ตุ๋นอุ้งอสุรหมี,เถ้าแก่ทุ่มจริงๆ,อาหารนี้มีราคาสูงมาก,เป็นอาหารของเหล่าเซียนที่แท้จริง!"เหล่าลูกค้าชั้นล่างที่ต่างพูดคุยไปต่างๆนา.
"ใช่,ถึงมีเงินก็ซือไม่ได้,อาหารนี้ไม่ได้มีกันทุกร้าน!"
..................
............
......
เหล่าลูกค้าด้านล่างที่ส่งเสียงฮือฮา.
"เสี่ยวจิน,เจ้าชิมแล้วคิดว่าอย่างไร!"เห่าเม่ยลี่เอ่ย.
เสี่ยวจินที่เคี้ยวไปมาในปาก.
"ก็ทั่วไป,อุ้งตีนหมีนี้มีอายุราวๆ 300
ปี,หากว่าได้อสูรหมีอายุหมื่นปีจะอร่อยกว่านี้!"เสี่ยวจิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
เสี่ยวเอ๋อที่ดวงตาเบิกกว้าง,อสูรตนนี้พูดได้อย่างงั้นรึ?
ส่วนเถ้าแก่ในเวลานี้ที่หัวใจเต้นไปมาด้วยความตกใจ,อสูรหมีหมื่นปีอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่ามันกลายเป็นเซียนแล้วรึ?,คนกลุ่มนี้เคยกิน.............
เถ้าแก่ที่คาดเดาสถานะของคนกลุ่มนี้ไว้สูงแล้ว,ทว่าไม่คิดเลยว่าจะยังไม่พอ.
"ทุกท่านโปรดรอสักครู,ร้านเรายังมีเห็ดวิญญาณ
5000ปี,ข้าจะรีบสั่งพ่อครัวทำอาหารมาให้ทุกท่านทันที!"เถ้าแก่ที่กล่าวออกมาทันที.
"เห็ดวิญญาณ 5000
ปี?"เหล่าลูกค้าด้านล่างถึงกับตัวแข็งขึ้นมาในทันที.
เห็นวิญญาณ 5000ปี?
นี่เถ้าแก่ทุ่มทุนขนาดนี้เลยรึ?
เห็นวิญญาณห้าพันปีนี้,มีเพียงในเทือกเขาเซียนเท่านั้น,นี่เขาคิดจะนำมันออกมาใช้จริงๆรึ?
นี่เป็นวัตถุดิบที่ไม่ว่าเมืองใหนก็ยังหาได้ยาก,ทว่าตอนนี้เขา?
"เห็นวิญญาณห้าพันปีรึ? ดีเลย,ไม่ต้องนำไปทำอาหารหรอก,นำมาให้ข้ากินเล่นเป็นอาหารว่างดีกว่า!"เสี่ยวจินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ได้,ได้!"เถ้าแก่ที่กลายเป็นแข็งค้าง.
อาหารว่างอย่างงั้นรึ?
จากนั้นไม่นาน,เห็นวิญญาณที่ส่องเงาประกายวับวาวก็ถูกนำมา,เถ้าแก่ที่แสดงท่าทางระมัดระวังเป็นอย่างมาก,ทว่าเหล่าแขกด้านล่างในเวลานี้ดวงตาลุกวาวดวงตาแทบถลนออกมา.
เห็ดวิญญาณส่วนมากมีสีแดง,ทว่ากลับกลายเป็นโปรงแสง?
มีพลังมากมายจริงๆ?
เถ้าแก่ที่ไม่กล้าประมาท,ที่นำมาส่งให้ด้วยความเคารพ.
"ก็ธรรมดาทั่วไป,มีสิ่งเจือปนมากเกินไป!"เสี่ยวจิงเอ่ย.
มังกรทองที่ยื่นกงเล็บออกไปปล่อยเพลิงสีทอง,ลุกไหม้ท่วมเห็ดวิญญาณ,พริบตาเดียวนั้นปราณสีทมิฬที่ระเหยออกไปในทันที,เห็ดวิญญาณที่มีขนาดเถ้าจาน,เหลือเพียงแค่นิ้วโป้งมือ.
จากนั้น,มันก็อ้าปากกลืนกินไปในทันที.
"เยี่ยม,เยี่ยม,เถ้าแก่,เจ้ายังมีเห็ดวิญญาณอีกหรือไม่?"มังกรทองเสี่ยวจินเอ่ย.
เถ้าแก่ที่ส่ายหน้าไปมาด้วยความตกใจ,"มีเพียงเท่านี้!"
"เอาล่ะ,เจ้าลงไปได้แล้ว!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ขอรับ!"เถ้าแก่ที่ตอบรับในทันที.
เถ้าแก่ที่ก้าวลงไป,พร้อมกับปากเหงื่ออกมา,ตัวเขาที่พยายามที่จะบริการอย่างดีที่สุด,ทว่าฝ่ายตรงข้ามกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยอย่างงั้นรึ?
เถ้าแก่ที่รับว่าเป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่สูงส่งมาก,จนไม่รู้สึกประทับใจอะไรต่อเข้าเลย.
ทว่าในเวลานี้,เหล่าแขกคนอื่นๆในร่างที่ภพกับความลึกลับ,เพราะว่าพวกเขาที่เริ่มรับรู้ถึงความแตกต่างของพลังฝึกตน,เป็นพลังที่พวกเขาไม่สามารถรบกวนได้,ทุกคนเวลานี้จ้องมองไปยังเถ้าแก่.
"เถ้าแก่!"จอมยุทธิ์ของโลกปุถุชนที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนก.
เถ้าแก่ที่พยักหน้ารับ,ให้สัญญาณว่าอย่าไปรบกวนแขกผู้ทรงเกียรติกลุ่มนี้!
เหล่าจอมยุทธิ์โลกปุถุชนที่พยักหน้ารับ,เข้าใจสัญญาณที่เถ้าแก่ส่งมา.
แทบจะในทันที,ภายในโรงเตี้ยมที่กลายเป็นเงียบในทันที.
ในเวลานี้ภายในโรงเตี้ยมที่ในเวลานี้หยุดกิจการชั่วคราว,เหล่าแขกที่มาก่อนหน้าจะได้รับการยกเว้นค่าอาหาร,เพื่อเป็นการขอโทษพวกเขา.
"จอมยุทธ์เหยี่ยน,ที่นี่,พวกเขาอยู่ด้านบน!"
ที่ด้านนอกร้านอาหาร,ที่ได้ยินเสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้น,เป็นชายขี้เมาก่อนหน้านี้ที่ถูกโยนออกไป,ในเวลานเสียงของเขาที่แสดงท่าทางดีใจกับความโชคร้ายของคนอื่นออกมา.
บนร้านอาหารชั้นสอง,กลุ่มของจงซานที่ลิ้มรสอาหารอยู่,ก็ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมาด้านนอก.
"พรตเฒ่านั่นยังไม่พอใจถึงกับกล้าไล่ตามมาอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
จอมยุทธ์เหยี่ยน? เหล่าจอมยุทธ์คนอื่นๆของโลกปุถุชนท่ได้ยินเชื่อ,ต่างก็ตกใจ,มีปัญหาอะไร?
จอมยุทธ์เหยี่ยนหนานเทียนมีความแค้นอะไรกับแขกผู้ทรงเกียรติอย่างงั้นรึ?
ไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไรแม้แต่น้อย,เหล่าจอมยุทธิ์ของโลกปุถุชนที่จ้องมองไปยังเถ้าแก่.
"ไปให้พ้น,ไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร?"เหยี่ยนหนานเทียนที่คำรามใส่เสี่ยวเอ๋อที่ออกมาขวาง.
จากนั้น,ก็เกิดเสียงดังอื้ออึ้งขึ้นในทันที.
"ทุกท่าน,จอมยุทธ์เหยี่ยน,ต้องการทำอะไร?"ทันใดนั้นเถ้าแก่เร่งรีบออกมาขวางในทันที.
เหยียนหนานเทียนที่กระโผกกระเผกที่นำคนกลุ่มหนึ่งมาด้วย,ที่ด้านหลังนั้นเป็นบุรุษที่หล่อเหลาในชุดสีขาว,ถือพัดกระดาษ,พร้อมกับน้ำผู้ใต้บังคับบัญชามา
7-8 คน.
"เหยี่ยนหนานเทียน,นั่นคือมังกรทองแท้จริงๆรึ?"บุรุษที่หล่อเหล่าปรบพัดกับมือขณะกล่าว.
"ใช่,นายน้อยลู่,เป็นมังกรทองที่มีพลังฝึกตนสูงมาก,ข้าเองก็รู้สึกังวล!"เหยี่ยนหนานเทียนที่แสดงท่าทางลังเล.
"อย่าได้กังวล,เป็นมังกรทองที่ก้าวไปถึงระดับเซียนแล้ว,นายน้อยคนนี้จะจับมันเอง,กับมังกรทองเช่นนี้ต้องไม่ธรรมดา,แต่อย่าได้หลอกข้า."นายน้อยลู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"มิกล้า,นายน้อยลู่ไร้เทียนทาน,ผู้น้อยไม่กล้าอย่างแน่นอน!"เหยี่ยนหนานเทียนที่โค้งคำนับขณะกล่าว.
"หืม?
เป็นมังกรทองจริงๆ,นอกจากนี้ยังมีร่างกายที่ยอดเยี่ยมอย่างคาดไม่ถึง!"นายน้อยลู่ที่ยกมือขึ้น,แววตาที่เผยความตื่นเต้นดีใจ.
เหยี่ยนหนานเทียนที่เผยท่าทางตื่นเต้น,เห็นชัดเจนว่าการได้ประจบนายน้อยลู่นั้นทำให้เขามีความสุข.
ใบหน้าของเถ้าแก่ที่เผยท่าทางเป็นกังวล,เหยี่ยนหนานเทียนที่เป็นคนนิกายเหรินเต๋า,เป็นกลุ่มอิทธิพลใหญ่ในพื้นที่แห่งนี้,ยังโน้มหัวให้กับนายน้อยลู่ผู้นี้,คนที่แม้แต่นิกายเหรินเต๋าก้มหัวให้พกเขาเป็นใคร?
กับแขกผู้ทรงเกียรติ,เองก็มีสถานะที่สูงเช่นกัน,เวลานี้พวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดีเช่นกัน.
"เสี่ยวจิน,มีคนสนใจเจ้าด้วยล่ะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น