Immortality Chapter 1083 Finally war
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1083 สงครามสุดท้าย.
Chapter 1083 Finally war
最后之战
สงครามสุดท้าย.
"หากไม่ใช่ข้า,เจ้าคิดว่าเป็นใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง,ทำไมไม่รู้เช่นกัน,ความโกรธเกรี้ยวที่มากมายนั้นพริบตาก็กลายเป็นสงบ,จดจ้องมองจงซานอย่างระมัดระวัง.
นี่คือคนที่มีกลิ่นอายของราชันย์อย่างงั้นรึ? หากเป็นผู้ฝึกตนทั่วไป,ในเวลานี้คงจะโกรธเกรี้ยวอย่างบ้าคลั่งแล้ว,ความโกรธที่ทำให้คนสับสัน,อย่างไรก็ตามราชันย์สวรรค์,แม้นว่าจะรู้ว่าตกอยู่ในหลุมกับดัก,ทว่าตราบเท่าที่ยังมีชีวิตก็ยังมีหนทาง,เวลานี้เขาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,ไม่ได้สนใจดินแดนที่เสียไปแล้ว.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงพริบตาเดียวก็กลายเป็นสุขุม,จิตใจที่ยังคงมั่นคง,จดจ้องมองจงซานอย่างสงบ,ในเวลานี้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจ้องมองจงซานที่ยืนอยู่บนห้วงอากาศ,กระแสอากาศที่บ้าคลั่งไม่ส่งผลต่อเขา,พลังมากมายที่กวาดผ่านร่างของจงซาน,ไม่สามารถผลอะไรต่อจงซานแม้แต่น้อย.
เห็นเช่นนี้แล้ว,ดวงตาของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่หดเกร็ง.
"ร้ายกาจ!
ควรค่าแล้วที่เป็นตัวตันอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก,แม้แต่อสุรกายชราในแดนเทพอมตะยังถูกเจ้าจัดการซะเกลี้ยง!
ไม่สงสัยเลยว่าเพียงแค่ไม่นานก็สามารถจัดการสับเปลี่ยนขุนนางระดับสูงของศาลเทวะอู๋เซี่ยงของข้าออกไปทั้งหมดได้,แม้แต่ทำลายศาลเทวะอู๋เซี่ยงของข้า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวชม.
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงดูสงบ,แววตาที่ดูแหลมคม,เผยประกายแสงจิตวิญญาณแห่งความต่อสู้,ไม่มีความโศกเศร้าเสียใจกับศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่พังทลาย,นอกจากนี้ยังเผยความตื่นเต้นออกมาด้วย.
เซิ่งหวังเย่ที่อยู่ข้างๆเผยท่าทางประหลาดใจ,อะไร?
หลายปีมานี้,ต้าเจิ้งทำลายล้างศาลเทวะอู๋เซี่ยงไปอย่างงั้นรึ?
แม้แต่เปลี่ยนขุนนางของศาลเทวะอู๋เซี่ยงไปอย่างสมบูรณ์?
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เป็นไปได้อย่างไร?
ยึดครองดินแดนเพียงเวลาไม่กี่ปี? เรื่องนี้มันเป็นไปได้ด้วยรึ?
นี่จงซานวางแผนใช้เขตแดนเทียนตี้เพื่อล่อลวง,ยึดครองพื้นที่รอบๆอย่างงั้นรึ?
Saint King Ye looks at Zhong Shan, the
eyelid did not jump jumping on own initiative.
เซิ่งหวังเย่ที่จ้องมองจงซาน,แววตาที่ส่ายไปมา,ไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น.
จงซานที่ได้ยินคำพูดของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางตื่นเต้น,ดวงตาหดเกร็ง,จากนั้นก็เข้าใจความคิดของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงในทันที.
ที่มุมปากของจงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"คิดที่จะใช้ข้าเป็นหิบลับมีดอย่างงั้นรึ?ถึงได้กล่าวเช่นนี้?"
"ข้ารับรู้ว่าก่อนหน้านี้ได้ประเมินเจ้าต่ำไปมากนัก,ทว่าตอนนี้ไม่แล้ว,พวกเรามาจากโลกใบเล็กดวงเดียวกัน,ตราบเท่าที่เป็นบุคคลอันดับหนึ่ง,ย่อมไม่ธรรมดา,ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีอายุเพียงแค่พันปี,เจ้าก็มีคุณสมบัติพอกับข้าที่ผ่านชีวิตมากว่าหมื่นปี,ข้าสัมผัสได้,ตราบเท่าที่ข้าล้มเจ้าได้,ขาจะสามารถยกระดับไปได้อีกขั้น,ถึงแม้นว่าเจ้าจะมีระดับเซียนโบราณ,ส่วนดินแดนที่เสียไป,ตราบเท่าที่ข้าล้มเจ้าได้,พื้นที่ทั้งหมดย่อมสามารถนำกลับมาได้."เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าววออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน!"จงซานกล่าวอย่างจริงจัง.
"เจ้าเองก็ต้องการใช้ข้าลับหัวใจราชันย์อย่างงั้นรึ?
ก็ต้องดูว่าเจ้าจะมีความสามารถขนาดใหน!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"อ๊ากกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
ที่ไกลออกไปนั้นเสียงเจ็บปวดน่าเวทนาก็ปรากฏขึ้นในทันที.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยัง,ขันทีชราที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ,ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถต้านทานกระแสพลังงานที่บ้าคลั่งเอาไว้ได้,เขาที่สูญเสียการควบคุมตัวเองถูกกระแสพลังงานที่รุนแรงกระแทกจนร่างแตกสลายระเบิดไปในทันที.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เผยท่าทางเศร้าใจอย่างล้ำลึก,ทว่าก็สามารถระงับความโกรธเกรี้ยวของตัวเองเอาไว้ได้.
เห็นท่าทางของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ไม่มีร่องรอยความโกรธ,จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา,เพราะว่าการควบคุมของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงอยู่ในระดับที่เหนือล้ำ,ดูเหมือนว่าคงยากที่จะยั่วให้เขาโกรธได้.
เซิ่งหวังเย่ที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ในเวลานี้รู้สึกระวนกระวายใจเล็กน้อย,ขันทีชราตายแล้ว,การต่อสู้นี้,กำลังจำเริ่มขึ้น!
"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ก่อนที่ข้าจะสู้กับเจ้าเพื่อลับหัวใจราชันย์,พวกเราคงต้องจัดการเรื่องอื่นให้เรียบร้อยก่อน!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและจงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังเย่! สายตาของทั้งสองที่เต็มไปด้วยความเย็นชา!
สายตาของทั้งสอง,ทำให้เซิ่งหวังเย่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ตระหนักได้ถึงความรู้สึกเลวร้าย.
"พวกเจ้าต้องการทำอะไร...........!”เซิ่งหวังเย่ที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
ในเวลานั้น,ดวงดาราขนาดใหญ่ที่พุ่งออกไป,เซิ่งหวังเย่ที่ตะวัดกระบี่เทวะฟาดฟันไปยังดวงดาราดวงดังกล่าวทันที.
"ตูมมมม!”
ในเวลานั้นที่ด้านหลังของเซิ่งหวังเย่ปรากฏเงาของจงซานขึ้นในทันที,เซิ่งหวังเย่ที่ตะวัดกระบี่ออกไปทันที.
"เก้าธารโลหิต!"
"หลุมสังสารวัฏยักษ์!"
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและจงซาน,แทบจะลงมือพร้อมกัน,เข้าโจมตีเซิ่งหวังเย่!
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ด้วยกระแสพลังที่บ้าคลั่งภายในอวกาศแห่งนี้,ทว่าระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหวก็ทำให้ห้วงมิติส่ายไปมาอย่างรุนแรง,ห้วงมิติที่ค่อยสงบช้าๆ,เซิ่งหวังเย่ในเวลานี้อาบไปด้วยโลหิตลอยออกไป,กระบี่เทวะของเขาที่ค้ำร่างเอาไว้.
"บ้าไปแล้ว,พวกเจ้ามันบ้าไปแล้ว!"เซิ่งหวังเย่ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
พวกเขาร่วมมือกัน?
เซิ่งหวังเย่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อย,ไม่ใช่ว่าพวกเขาคือศัตรูที่ต้องการตัดสินเป็นตายกันรึ?
แล้วมาร่วมมือกันทำไม? ทำไมต้องมาจัดการข้าด้วย?
เซิ่งหวังเย่ไม่เข้าใจเลย,ทว่าไม่มีเวลาให้เขาหาคำตอบเพราะพวกเขาตอนนี้ได้ทุ่มกำลังจัดการเขาแล้ว.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งก้านธูป.
เทียนเต๋าที่สลายหายไป,เซิ่งหวังเย่ที่กลายเป็นผุยผง,ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว!
เหล่ายอดฝีมือมากมายที่เดินทางเข้ามา,ในเวลานี้มีเพียงแค่จงซานและเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงในด่านที่หก.
ทั้งสองที่ต้องเผชิญหน้ากับตามลำพัง,เพื่อลับความสามารถ,หัวใจราชันย์,นี่คือตัวตนบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก,หนึ่งคือคนที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีที่น่าเกรงขาม,กลับหนึ่งตัวตนอันดับหนึ่งในอดีต,เป็นยอดฝีมือที่น่าเกรงขามลึกลับ,ทั้งสองที่มีกลิ่นอายราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่,เวลานี้ตัดสินใจที่จะต่อสู้กันเพื่อยกระดับกลิ่นอายของราชันย์!
ทั้งสองที่ลอยอยู่บนอวกาศที่กว้างใหญ่,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ปลดปล่อยกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรง,แรงกดดันวิญญาณที่สามารถผลักกระแสพลังที่ยุ่งเหยิงออกไปได้ทั้งหมด.
ทว่าในเวลานี้จงซานที่จ้องมองด้วยความเย็นชาไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,แม้นว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจะได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่น้อย,ทว่าต่อหน้าเขาก็ยังยากที่จะต่อกร.
"จงซาน,จ้องมองมายังข้า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ร่างกายของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เปลี่ยนไปในทันที,รูปร่างหน้าตาที่กลายเป็นสตรี,ทว่าสตรีผู้นี้สวมชุดราชาเหมือนกับก่อนหน้านี้.
สตรี!
เห็นใบหน้าของสตรีคนดังกล่าว,ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเล็กน้อย.
ร่างสตรีที่เผยยิ้มอย่างพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
"ขอข้าส่องกระจกสักเล็กน้อย,เป็นใครกันที่ซ่อนอยู่ลึกในหัวใจของเจ้า,ใครคือคนที่ข้าแปลงกายเป็น?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กลายเป็นสตรีเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ในเวลานี้,ทำให้จงซานหวั่นไหวอยู่ไม่น้อย,ทักษะเทวะของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงคาดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างผลกระทบไม่น้อย!
"เจ้าไม่รู้เหรอว่าเป็นใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเองก็อยากรู้ว่า,คนผู้นี้เป็นใคร,ถึงได้ทำให้จิตใจที่มั่นคงของเจ้าสั่นไหว?
กับอารมณ์เช่นนี้,ดูซิ,ว่าเจ้าจะต่อสู้อย่างไรกับข้า!"เสียงของสตรีดังขึ้น.
"ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เคยเห็นรูปลักษณ์ที่เจ้าแปลงเป็นมาก่อน,ด้วยทักษะเทวะของเจ้าสามารถสร้างมันขึ้นมาจากเจตจำนง,ขอแค่เพียงข้าเคยเห็น,เจ้าก็สามารถแปลงเป็นคนๆนั้นได้,ต้องการที่จะสร้างปัญหากับอารมณ์ที่ฝั่งลึกลงในใจของข้าอย่างงั้นรึ?"
"ต่อหน้ารูปลักษณ์นี้,เจ้าสามารถใช้พลังเต็มที่ได้อย่างงั้นรึ?"
"ทำให้ข้าหวั่นไหวรึ?
เจ้าถือว่าทำสำเร็จ,ทว่าการจะห้ามไม่ให้ข้าสังหารนั้น,ไม่มีทาง,ข้ายังคงเป็นข้า,กุยเอ๋อก็ยังเป็นกุยเอ๋อ,ไม่มีทางที่จะเลียนแบบได้,เจ้าไม่มีทางเป็นนางได้อยู่แล้ว!"ดวงตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชาที่แผดลึกทิ่มแทงฝ่ายตรงข้าม.
Chapter 1083 Finally war
最后之战
สงครามสุดท้าย.
"หากไม่ใช่ข้า,เจ้าคิดว่าเป็นใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง,ทำไมไม่รู้เช่นกัน,ความโกรธเกรี้ยวที่มากมายนั้นพริบตาก็กลายเป็นสงบ,จดจ้องมองจงซานอย่างระมัดระวัง.
นี่คือคนที่มีกลิ่นอายของราชันย์อย่างงั้นรึ? หากเป็นผู้ฝึกตนทั่วไป,ในเวลานี้คงจะโกรธเกรี้ยวอย่างบ้าคลั่งแล้ว,ความโกรธที่ทำให้คนสับสัน,อย่างไรก็ตามราชันย์สวรรค์,แม้นว่าจะรู้ว่าตกอยู่ในหลุมกับดัก,ทว่าตราบเท่าที่ยังมีชีวิตก็ยังมีหนทาง,เวลานี้เขาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง,ไม่ได้สนใจดินแดนที่เสียไปแล้ว.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงพริบตาเดียวก็กลายเป็นสุขุม,จิตใจที่ยังคงมั่นคง,จดจ้องมองจงซานอย่างสงบ,ในเวลานี้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจ้องมองจงซานที่ยืนอยู่บนห้วงอากาศ,กระแสอากาศที่บ้าคลั่งไม่ส่งผลต่อเขา,พลังมากมายที่กวาดผ่านร่างของจงซาน,ไม่สามารถผลอะไรต่อจงซานแม้แต่น้อย.
เห็นเช่นนี้แล้ว,ดวงตาของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่หดเกร็ง.
"ร้ายกาจ!
ควรค่าแล้วที่เป็นตัวตันอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก,แม้แต่อสุรกายชราในแดนเทพอมตะยังถูกเจ้าจัดการซะเกลี้ยง!
ไม่สงสัยเลยว่าเพียงแค่ไม่นานก็สามารถจัดการสับเปลี่ยนขุนนางระดับสูงของศาลเทวะอู๋เซี่ยงของข้าออกไปทั้งหมดได้,แม้แต่ทำลายศาลเทวะอู๋เซี่ยงของข้า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวชม.
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงดูสงบ,แววตาที่ดูแหลมคม,เผยประกายแสงจิตวิญญาณแห่งความต่อสู้,ไม่มีความโศกเศร้าเสียใจกับศาลเทวะอู๋เซี่ยงที่พังทลาย,นอกจากนี้ยังเผยความตื่นเต้นออกมาด้วย.
เซิ่งหวังเย่ที่อยู่ข้างๆเผยท่าทางประหลาดใจ,อะไร?
หลายปีมานี้,ต้าเจิ้งทำลายล้างศาลเทวะอู๋เซี่ยงไปอย่างงั้นรึ?
แม้แต่เปลี่ยนขุนนางของศาลเทวะอู๋เซี่ยงไปอย่างสมบูรณ์?
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เป็นไปได้อย่างไร?
ยึดครองดินแดนเพียงเวลาไม่กี่ปี? เรื่องนี้มันเป็นไปได้ด้วยรึ?
นี่จงซานวางแผนใช้เขตแดนเทียนตี้เพื่อล่อลวง,ยึดครองพื้นที่รอบๆอย่างงั้นรึ?
Saint King Ye looks at Zhong Shan, the
eyelid did not jump jumping on own initiative.
เซิ่งหวังเย่ที่จ้องมองจงซาน,แววตาที่ส่ายไปมา,ไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น.
จงซานที่ได้ยินคำพูดของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางตื่นเต้น,ดวงตาหดเกร็ง,จากนั้นก็เข้าใจความคิดของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงในทันที.
ที่มุมปากของจงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"คิดที่จะใช้ข้าเป็นหิบลับมีดอย่างงั้นรึ?ถึงได้กล่าวเช่นนี้?"
"ข้ารับรู้ว่าก่อนหน้านี้ได้ประเมินเจ้าต่ำไปมากนัก,ทว่าตอนนี้ไม่แล้ว,พวกเรามาจากโลกใบเล็กดวงเดียวกัน,ตราบเท่าที่เป็นบุคคลอันดับหนึ่ง,ย่อมไม่ธรรมดา,ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีอายุเพียงแค่พันปี,เจ้าก็มีคุณสมบัติพอกับข้าที่ผ่านชีวิตมากว่าหมื่นปี,ข้าสัมผัสได้,ตราบเท่าที่ข้าล้มเจ้าได้,ขาจะสามารถยกระดับไปได้อีกขั้น,ถึงแม้นว่าเจ้าจะมีระดับเซียนโบราณ,ส่วนดินแดนที่เสียไป,ตราบเท่าที่ข้าล้มเจ้าได้,พื้นที่ทั้งหมดย่อมสามารถนำกลับมาได้."เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าววออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน!"จงซานกล่าวอย่างจริงจัง.
"เจ้าเองก็ต้องการใช้ข้าลับหัวใจราชันย์อย่างงั้นรึ?
ก็ต้องดูว่าเจ้าจะมีความสามารถขนาดใหน!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"อ๊ากกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
ที่ไกลออกไปนั้นเสียงเจ็บปวดน่าเวทนาก็ปรากฏขึ้นในทันที.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยัง,ขันทีชราที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ,ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถต้านทานกระแสพลังงานที่บ้าคลั่งเอาไว้ได้,เขาที่สูญเสียการควบคุมตัวเองถูกกระแสพลังงานที่รุนแรงกระแทกจนร่างแตกสลายระเบิดไปในทันที.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เผยท่าทางเศร้าใจอย่างล้ำลึก,ทว่าก็สามารถระงับความโกรธเกรี้ยวของตัวเองเอาไว้ได้.
เห็นท่าทางของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ไม่มีร่องรอยความโกรธ,จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา,เพราะว่าการควบคุมของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงอยู่ในระดับที่เหนือล้ำ,ดูเหมือนว่าคงยากที่จะยั่วให้เขาโกรธได้.
เซิ่งหวังเย่ที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ในเวลานี้รู้สึกระวนกระวายใจเล็กน้อย,ขันทีชราตายแล้ว,การต่อสู้นี้,กำลังจำเริ่มขึ้น!
"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ก่อนที่ข้าจะสู้กับเจ้าเพื่อลับหัวใจราชันย์,พวกเราคงต้องจัดการเรื่องอื่นให้เรียบร้อยก่อน!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและจงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังเย่! สายตาของทั้งสองที่เต็มไปด้วยความเย็นชา!
สายตาของทั้งสอง,ทำให้เซิ่งหวังเย่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ตระหนักได้ถึงความรู้สึกเลวร้าย.
"พวกเจ้าต้องการทำอะไร...........!”เซิ่งหวังเย่ที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ.
ในเวลานั้น,ดวงดาราขนาดใหญ่ที่พุ่งออกไป,เซิ่งหวังเย่ที่ตะวัดกระบี่เทวะฟาดฟันไปยังดวงดาราดวงดังกล่าวทันที.
"ตูมมมม!”
ในเวลานั้นที่ด้านหลังของเซิ่งหวังเย่ปรากฏเงาของจงซานขึ้นในทันที,เซิ่งหวังเย่ที่ตะวัดกระบี่ออกไปทันที.
"เก้าธารโลหิต!"
"หลุมสังสารวัฏยักษ์!"
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและจงซาน,แทบจะลงมือพร้อมกัน,เข้าโจมตีเซิ่งหวังเย่!
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ด้วยกระแสพลังที่บ้าคลั่งภายในอวกาศแห่งนี้,ทว่าระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหวก็ทำให้ห้วงมิติส่ายไปมาอย่างรุนแรง,ห้วงมิติที่ค่อยสงบช้าๆ,เซิ่งหวังเย่ในเวลานี้อาบไปด้วยโลหิตลอยออกไป,กระบี่เทวะของเขาที่ค้ำร่างเอาไว้.
"บ้าไปแล้ว,พวกเจ้ามันบ้าไปแล้ว!"เซิ่งหวังเย่ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
พวกเขาร่วมมือกัน?
เซิ่งหวังเย่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อย,ไม่ใช่ว่าพวกเขาคือศัตรูที่ต้องการตัดสินเป็นตายกันรึ?
แล้วมาร่วมมือกันทำไม? ทำไมต้องมาจัดการข้าด้วย?
เซิ่งหวังเย่ไม่เข้าใจเลย,ทว่าไม่มีเวลาให้เขาหาคำตอบเพราะพวกเขาตอนนี้ได้ทุ่มกำลังจัดการเขาแล้ว.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งก้านธูป.
เทียนเต๋าที่สลายหายไป,เซิ่งหวังเย่ที่กลายเป็นผุยผง,ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว!
เหล่ายอดฝีมือมากมายที่เดินทางเข้ามา,ในเวลานี้มีเพียงแค่จงซานและเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงในด่านที่หก.
ทั้งสองที่ต้องเผชิญหน้ากับตามลำพัง,เพื่อลับความสามารถ,หัวใจราชันย์,นี่คือตัวตนบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก,หนึ่งคือคนที่แยกสวรรค์สะบั้นปฐพีที่น่าเกรงขาม,กลับหนึ่งตัวตนอันดับหนึ่งในอดีต,เป็นยอดฝีมือที่น่าเกรงขามลึกลับ,ทั้งสองที่มีกลิ่นอายราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่,เวลานี้ตัดสินใจที่จะต่อสู้กันเพื่อยกระดับกลิ่นอายของราชันย์!
ทั้งสองที่ลอยอยู่บนอวกาศที่กว้างใหญ่,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ปลดปล่อยกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรง,แรงกดดันวิญญาณที่สามารถผลักกระแสพลังที่ยุ่งเหยิงออกไปได้ทั้งหมด.
ทว่าในเวลานี้จงซานที่จ้องมองด้วยความเย็นชาไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,แม้นว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจะได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่น้อย,ทว่าต่อหน้าเขาก็ยังยากที่จะต่อกร.
"จงซาน,จ้องมองมายังข้า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ร่างกายของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เปลี่ยนไปในทันที,รูปร่างหน้าตาที่กลายเป็นสตรี,ทว่าสตรีผู้นี้สวมชุดราชาเหมือนกับก่อนหน้านี้.
สตรี!
เห็นใบหน้าของสตรีคนดังกล่าว,ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเล็กน้อย.
ร่างสตรีที่เผยยิ้มอย่างพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
"ขอข้าส่องกระจกสักเล็กน้อย,เป็นใครกันที่ซ่อนอยู่ลึกในหัวใจของเจ้า,ใครคือคนที่ข้าแปลงกายเป็น?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กลายเป็นสตรีเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ในเวลานี้,ทำให้จงซานหวั่นไหวอยู่ไม่น้อย,ทักษะเทวะของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงคาดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างผลกระทบไม่น้อย!
"เจ้าไม่รู้เหรอว่าเป็นใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าเองก็อยากรู้ว่า,คนผู้นี้เป็นใคร,ถึงได้ทำให้จิตใจที่มั่นคงของเจ้าสั่นไหว?
กับอารมณ์เช่นนี้,ดูซิ,ว่าเจ้าจะต่อสู้อย่างไรกับข้า!"เสียงของสตรีดังขึ้น.
"ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เคยเห็นรูปลักษณ์ที่เจ้าแปลงเป็นมาก่อน,ด้วยทักษะเทวะของเจ้าสามารถสร้างมันขึ้นมาจากเจตจำนง,ขอแค่เพียงข้าเคยเห็น,เจ้าก็สามารถแปลงเป็นคนๆนั้นได้,ต้องการที่จะสร้างปัญหากับอารมณ์ที่ฝั่งลึกลงในใจของข้าอย่างงั้นรึ?"
"ต่อหน้ารูปลักษณ์นี้,เจ้าสามารถใช้พลังเต็มที่ได้อย่างงั้นรึ?"
"ทำให้ข้าหวั่นไหวรึ?
เจ้าถือว่าทำสำเร็จ,ทว่าการจะห้ามไม่ให้ข้าสังหารนั้น,ไม่มีทาง,ข้ายังคงเป็นข้า,กุยเอ๋อก็ยังเป็นกุยเอ๋อ,ไม่มีทางที่จะเลียนแบบได้,เจ้าไม่มีทางเป็นนางได้อยู่แล้ว!"ดวงตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชาที่แผดลึกทิ่มแทงฝ่ายตรงข้าม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น