Immortality Chapter 1074 Flawless practicing trickery
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1074 ปลอมตัวแบบไร้ที่ติ.
Chapter 1074 Flawless practicing trickery
天衣无缝的瞒天过海
ปลอมตัวแบบไร้ที่ติ.
"หนี่ปู่ซา,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,ที่ใช้อำนาจห้ามนทิน,เข้าล้อมสองเซียนบรรพชนแล้ว!ไป,ถึงเวลาพวกเราแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
อี้เหยี่ยน,เนี่ยนโหยวโหยวและคนอื่นๆที่บินตรงไปยังตำหนักสังสารวัฏ.
พื้นที่รอบๆตำหนักสังสารวัฏที่พังทลายเสียหาย,หากแต่ตำหนักสังสารวัฏนั้นไร้ซึ่งรอยขีดข่วน,ยังสมบูรณ์ดี!
ทุกคนที่บินไปยังด้านนอกตำหนัก,ซึ่งมีหนี่ปู่ซารอคอยอยู่แล้ว.
"คารวะฮวงโหว!"หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"จับได้แล้วรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวเอ่ย.
"ครับ,อยู่ด้านใน,โหยวซาน,โหยวสุ่ยและโหยวฉวนกำลังคุมตัวอยู่!"หนี่ปู่ซาเอ่ย.
ภายใต้การนำของหนี่ปู่ซา,ได้พาทุกคนก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในห้องโถงนั้น,มีปราณทมิฬคละคลุ้งไปทั่วอาการ,ปราณทมิฬมากมายที่รวมตัวกันกลายเป็นอักษรรูที่แปลกประหลาด,แม้แต่รวมตัวกันกลายเป็นโซ่สีดำมืด,บนโซ่นั้นมีอักษรรูนมากมายลอยตัวอยู่.
ที่กลางอากาศนั้น,มีผู้ฝึกตนสองคนร่างกายที่ถูกรัดแน่นเอาไว้ด้วยโซ่ทมิฬหมุนวันพันร่างอย่างแน่นหนา,จนไม่สามารถขยับกายได้,ดวงตาเบิกกว้าง,ที่เผยความอายและโกรธเกรี้ยวออกมา.
ที่ด้านล่างนั้นมีโหยวซาน,โหยวสุ่ยและโหยวฉวนนั่งสมาธิ,บำเพ็ญลมหายใจอยู่.
"อี้อี้อี้อี้!"เสี่ยวชิงบนไหล่ของเนี่ยนโหยวโหยวร้องไปมา.
เสียงของเสี่ยวชิง,ทำให้โหยวซาน,โหยวสุ่ยและโยวแวนลืมตาขึ้นมาเบาๆ!
"ฮวงโหว!"สามโครงกระดูกที่เอ่ยปมากออกมา.
"รบกวนทั้งสามแล้ว!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ควรทำแล้ว!"สามโครงกระดูกที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ทั้งสองนี้เป็นยอดฝีมือเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวสอบถาม.
"ไม่,พวกเขาไม่ใช่ยอดฝีมือ,กล่าวได้ว่าเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเซียนบรรพชนเท่านั้น!"โหยวซานที่กล่าวรายงานตามจริง.
"เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่เผยท่าทางสงสัย.
โหยวซานที่จ้องมองท่าทางของเนี่ยนโหยวโหยวและพอจะคาดเดาความคิดของนางได้.
"พวกเราจับพวกเขาทั้งที่ยังมีชีวิต,การใช้กำลังจับกุมในขณะยังมีชีวิตนั้นนับว่ายากมาก,ดังนั้นหากไม่ได้รับการช่วยเหลือจากหนี่ปู่ซา,บางที่พวกเขาอาจจะหนีไปได้เช่นกัน!"โหยวซานที่กล่าวตอบ.
"อืม!ทั้งสามไปพักได้,หากว่ามีเรื่องสำคัญจะไปแจ้ง!"เนี่ยนโหยวโหยวพยักหน้ารับ.
"รับทราบ!"สามโครงกระดูกที่พยักหน้ารับในทันที.
"นี่คือ?
เซิ่งหวังจินมู่,เซิ่งหวังสุ่ยโห่ว!"อี้เหยี่ยนที่จำได้.
"สารเลว,ปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้,ไม่เช่นนั้น,นายท่านจะต้องทำลายตำหนักสังสารวัฏราบเป็นหน้ากองแน่!"เสียงคำรามของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มอย่างเย็นชา,"นี่พวกเจ้าทั้งสอง,ไม่เข้าใจสถานการณ์อย่างงั้นรึ?"
เซียนบรรพชนทั้งสองที่ได้แต่เงียบ!
"ฮวงโหว,ท่านคิดว่าอย่างไร?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"พวกเจ้าออกไปก่อน,เซียนเซิงอี้เหยี่ยน,แผนการขั้นต่อไปเริ่มได้!"เนี่ยนโหยวโหยวครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
ทุกๆคนที่ออกจากห้องโถง,มีเพียงเนี่ยนโหยวโหยว,เสี่ยวชิงและสองนักโทษอยู่ด้านใน.
สองวันถัดมา,ภายในตำหนักสังสารวัฏ.
"นังแพศยา,เจ้ามันนังแพศยา!"เซิ่งหวังคนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ในเวลานั้น,ร่างของเนี่ยนโหยวโหยว,ที่เปลี่ยนเป็นเซิ่งหวังคนนั้น,พร้อมกับคำรามกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เหมือนๆกัน.
"นังแพศยา,เจ้ามันนังแพศยา!"เซิ่งหวังคนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
รูปร่างที่เหมือนกันเป็นอย่างมาก,ทำให้เซิ่งหวังแทบทรุดลง.
"เจ้าเป็นใคร?
ใต้สวรรค์แห่งนี้,วิชาเนตรเลียนแบบ,ที่เหมือนทั้งกลิ่นอายและรูปร่าง,มีเพียงนายท่านเท่านั้น,ทำไมเจ้า,ทำได้,แม้แต่ไท่จื่อศาลเทวะอู๋เซียงยังทำไม่ได้,เจ้าเป็นใคร?"เซิ่งหวังอีกคนที่คำรามลั่น.
"ข้ามีนามว่าเนี่ยนโหยวโหยว!"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กล่าวเสร็จไม่สนใจพวกเขาอีกต่อไป,นางที่เปิดประตูก้าวออกมาในทันที.
ที่ด้านนอกลานของตำหนักสังสารวัฏ,ในเวลานี้เหล่าขุนนางมากมายที่รออยู่,รอคอยเนี่ยนโหยวโหยว,ขณะที่นางออกมา.
"เจ้าหนี่ออกมาได้อย่างไร,ฮวงโหวล่ะ!"โหยวซานที่ตกใจ,พร้อมกับคำรามเสียงดัง.
"อาวุโสโหยวซาน,ไม่จำเป็นต้องกังวล,นี่คือฮวงโหว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เพราะว่าอี้เหยี่ยนมองเห็นเทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิง,นั่งอยู่บนไหล่ของเซิ่งหวังนั่นเอง.
"ฮวง,ฮวงโหว!"โหยวซานที่เผยท่าทางอัศจรรย์ออกมา.
ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เนี่ยนโหยวโหยวที่เปลี่ยนร่างเป็นโหยวซานและกล่าวออกมาว่า,"เตรียมพร้อมรึยัง?"
โหยวซานถึงกับผวา,พยักหน้าอย่างโง่งม,"อืม,ใช่!"
พริบตานั้น,เนี่ยนโหยวโหยวที่เปลี่ยนร่างอีก,"ในเมื่อเตรียมการแล้ว,พวกเราไป!"
"โหยวฉวนอยู่ปกป้องตำหนักสังสารวัฏ,คุ้มครองต้าเจิ้ง!
โหยวซานและโหยวสุ่ย,พวกเจ้าทั้งคู่ต้องเชื่อฟังฮวงโหว,ไม่จำเป็นต้องสงสัยในเชาว์ปัญญาของฮวงโหว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"โครงกระดูกทั้งสองที่รับคำในทันที.
"ออกเดินทาง!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
โหยวซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะโบกมือ,เนี่ยนโหยวโยว,เสี่ยวชิง,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,ที่บินตรงไปยังทิศใต้พร้อมๆกัน.
จ้องมองเนี่ยนโหยวโหยวจากไปแล้ว,อี้เหยี่ยนจ้องมองไปยังเหยี่ยนฉงจื่อด้านข้าง.
"แม่ทัพเหยี่ยน,ส่งสัญญาณชีวิตหนู,ไปยังเหล่าคนที่เดินทางไปยังเขตแดนอู๋เซี่ยง,แจ้งพวกเขาว่าแผนการสำเร็จแล้ว!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"โปรดวางใจ,ทุกอย่างได้เตรียมการไว้หมดแล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อพยักหน้ารับ.
------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นสิบวัน,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองศักดิ์สิทธิ์จินเซิ่ง.
ที่ทำการตำหนักรองเสนาธิการฝ่ายพลเรือน,ภายในห้องลับหวังจิงเหวินเวลานี้มีแขกสามคนมาเยือน,กล่าวให้ถูกล่ะก็,มีส่องร่างเป็นโครงกระดูก!
เนี่ยนโหยวโหยว,โหยวซานและโหยวสุ่ย,ส่วนเทพอสูรบรรพชนนั้นไม่นับ.
"เฉินหวังจิงเหวิน,คารวะฮวงโหว!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เซียนเซิงหวังหลายปีมานี้อยู่ในศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ต้องลำบากท่านแล้ว,เทียบกับข้าแล้ว,ข้าคิดว่าเซียนเซิงหวังต้องลำบากไม่น้อย,ตอนนี้เซียนเซิงหวังได้เตรียมการอะไรบ้าง!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ฮวงโหว,ขอให้ข้าได้เห็นการแปลงกายของท่านได้หรือไม่?"หวังจิงเหวินกล่าว.
ร่างของเนี่ยนโหยวโหยวที่สั่นไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปลี่ยนไป,สายตาของหวังจิงเหวินที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,นี่มันรูปร่างของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง!
"เยี่ยม,ยอดเยี่ยมมาก,ไม่มีที่ติเลย!"หวังจิงเหวินอุทาน.
"ฮวงโหวจะเดินทางไปยังท้องพระโรงพรุ่งนี้เลยรึไม่?"โหยวซานสอบถาม.
"ในเวลานี้ยังไม่สามารถลงมือได้,ภายในศาลเทวะอู๋เซี่ยงนั้น,จำเป็นต้องจัดการคนผู้หนึ่งก่อน,หากไม่จัดการคนผู้นี้,ทุกอย่างจะยากลำบากมาก!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เสนาบดีหลิว?"เนี่ยนโหยวโหยวครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ใช่,เสนาบดีหลิวนั้น,คนผู้นี้ระเอียดรอบครอบ,ไม่ได้ด้อยกว่าข้าเลย,นอกจากนี้ยังมีอำนาจไม่น้อย,เขาจะต้องสงสัยในตัวฮวงโหวในทันที,จากนั้นก็จะทำให้แผนการของพวกเราเสียหาย! นอกจากนี้เขายังซื่อสัตย์ต่อเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ไม่มีทางที่จะยอมจำนนง่ายๆ!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"งั้นก็สังหาร!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าวออกมาตามตรง.
"บอกที่อยู่ข้ามา,ข้าจะไปสังหารเขาเอง!"โหยวซานกล่าวออกมาทันที.
เนี่ยนโหยวโหยวและหวังจิงเหวินที่จ้องมองเขา,ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา,"ไม่ควร!"
"ทำไม?"โหยวซานที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"การตายของเสนาบดีหลิว,จะต้องทำให้เราคุ้มค่า!"หวังจิงเหวินที่เผยยิ้มออกมา.
"คนตายจะมีประโยชน์อะไร?"โหยวซานที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด.
เนี่ยนโหยวโหยวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"แน่นอน,ไม่เช่นนั้น,ทำไมต้องรอให้เซียนเซิงหวังมีตำแหน่งกง?"
"กง?
เซียนเซิงหวัง?"โหยวซานที่จ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน.
"เพียงแค่ชื่อหาได้มีอะไร,ไม่มีอำนาจอะไร,ต้องรับคำสั่งจากเสนาบดีเท่านั้น,แต่อย่างน้อยก็มีนามว่ากง,สามารถที่จะสั่งการขุนนางอื่นๆได้บ้าง!"หวังจิงเหวินกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
โหยวซาน,โหยวสุ่ยต่างมองหน้ากันและกัน,ก่อนหน้านี้หวังจิงเหวินที่ได้รับตำแหน่งกงจากความคิดของต้าเจิ้ง,คล้ายเป็นการหลอกล่อกับเซิ่งหวังอู๋เซียน,ตอนนี้,ดูเหมือนว่ามันจะมีประโยชน์แล้ว!
"แล้วพวกเราจะจัดการอย่างไร?"เนี่ยนโหยวโหยวจ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน.
"ต้องการจัดการเสนาบดีหลิว,จะต้องได้รับความช่วยเหลือจากขุนนางคนอื่นๆ,ท่านควรจะเรียกไท่จื่อและขุนนางคนอื่นๆเข้าไปคุยก่อน,เมื่อได้รับความเชื่อใจแล้ว,ข้าคิดว่าเรื่องนี้น่าจะไม่ยาก!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"ไม่มีปัญหา!"เนี่ยนโหยวโหยวพยักหน้ารับ.
"ส่วนการจัดการเขานั้น,เพราะว่าข้าเพิ่งได้รับตำแหน่งกง,มีเหล่าขุนนางไม่น้อยที่เข้ามาประจบข้า,ข้าจะจัดการงานเลี้ยงขึ้น,เซิ่งหวังอู๋เซียงไม่ได้ใจ,ข้าจะค่อยๆควบคุมเหล่าขุนนางจำนวนมากเอาไว้,แม้นว่าพวกเขาจะไม่รู้สถานะของข้า,ทว่าในเวลานี้ภายในท้องพระโรงเอง,ข้าก็นับว่ามีอิทธิพลอยู่อย่างแน่นอน."หวังจิงเหวินกล่าว.
....................................
........................
............
หลังจากนั้นห้าวัน,ตำหนักของเสนาบดี.
"อะไร? เจ้ากล่าวว่าเซิ่งหวังกลับมาแล้วรึ?
ไร้สาระ!"เสนาบพีหลิวที่กล่าวเสียงดังพูดกับพ่อบ้าน.
"เป็นความจริง,ข้าได้ยินมาว่ากลับมาสองวันแล้ว,ได้เรียกไท่จื่อและขุนนางอีกหลายคนเข้าไปพูดคุย!"พ่อบ้านเอ่ย.
"เป็นไปไม่ได้,เซิ่งหวังกลับมา,จะต้องมาหาข้าเป็นคนแรก! เจ้าไปได้ยินข่าวลือมาจากใหน?"เสนาบดีหลิวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
"ไม่ใช่ข่าวลือ,เซิ่งหวังได้ส่งหมายเรียกประชุม,ตอนบ่ายจะมีการประชุมว่าราชกิจ!"พ่อบ้านกล่าว.
"หมายประชุม?
ที่ใหน?"เสนาบดีหลิวกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"สถานที่แห่งนี้!"พ่อบ้านที่นำหมายประชุมออกมา.
เสนาบดีที่จ้องมองหมายเรียกประชุม,ดวงตาหรี่เล็กลง"ประชุมที่ตำหนักหลงไท่?
ไม่ใช่ท้องพระโรง?"
"ครับ,ได้ยินมาว่าได้เรียกเหล่าแม่ทัพนายกองเข้าประชุมด้วย!"พ่อบ้านกล่าว.
เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิด,จากนั้นก็ขมวดคิ้วไปมา,"ข้ารูแล้ว,เจ้าออกไปก่อน!"
"ครับ!"พ่อบ้านรับคำก่อนที่จะถอยออกไป.
ทว่าเสนาบดีหลิวถือหมายเรียกประชุมจ้องมองอีกครั้ง.
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว,เซิ่งหวังจะกลับมาในสองวันอย่างงั้นรึ?
แล้วทำไมไม่แจ้งข้า?
ไม่ใช่ว่าเซิ่งหวังเดินทางไปยังทะเลตะวันออกเฉียงเหนือ,เขตแดนลับเทียนตี้หรอกรึ?
ไม่ถูก! ยังมีจินหมู่และสุ่ยโหว,พวกเขาเดินทางไปยังเขตแดนสังสารวัฏ,พวกเขาควรจะส่งข่าวมาได้แล้ว?
ประชุมที่ตำหนักหลงไท่อย่างงั้นรึ? แปลก,แปลกเกินไปแล้ว!"เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิดอยู่คนเดียว.
---------------------------------------------------
ตำหนักหลงไท่,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง.
การประชุมในครั้งนี้มีเหล่าแม่ทัพนายกองเข้าร่วมอย่างเพร้อมเพรียง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,จ้องมองไปยังเหล่าแม่ทัพทุกคน,การประชุมที่เริ่มบายโมง,ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงก็ได้เดินทางมาถึงก่อนหน้านี้แล้ว,ซ่งมีไท่จื่อสอง,ไท่จื่อสามและไท่จื่อสี่อยู่ข้างๆ.
เหล่าขุนนางที่เห็นเซิ่งหวังได้มาก่อนเวลา,ทำให้ภายในใจตื่นตระหนกตกใจ,หลายๆคนที่เข้าประจำที่แต่ไม่กล้ารบกวนเซิ่งหวัง,หวังว่าเซิ่งหวังจะไม่ตำหนิพวกเขาที่มาช้า!
ถึงเวลาบ่าย,เหล่าข้าราชบริพารหลายร้อยคนก็มากันครบ,ทว่าในเวลาเดียวกันเหล่าแม่ทัพเองนั้นก็ได้นำเหล่าขุนพลและพลทหารมากมายมากมายเข้าฝึกฝนเป็นปรกติอย่างพร้อมเพรียง!
Chapter 1074 Flawless practicing trickery
天衣无缝的瞒天过海
ปลอมตัวแบบไร้ที่ติ.
"หนี่ปู่ซา,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,ที่ใช้อำนาจห้ามนทิน,เข้าล้อมสองเซียนบรรพชนแล้ว!ไป,ถึงเวลาพวกเราแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
อี้เหยี่ยน,เนี่ยนโหยวโหยวและคนอื่นๆที่บินตรงไปยังตำหนักสังสารวัฏ.
พื้นที่รอบๆตำหนักสังสารวัฏที่พังทลายเสียหาย,หากแต่ตำหนักสังสารวัฏนั้นไร้ซึ่งรอยขีดข่วน,ยังสมบูรณ์ดี!
ทุกคนที่บินไปยังด้านนอกตำหนัก,ซึ่งมีหนี่ปู่ซารอคอยอยู่แล้ว.
"คารวะฮวงโหว!"หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"จับได้แล้วรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวเอ่ย.
"ครับ,อยู่ด้านใน,โหยวซาน,โหยวสุ่ยและโหยวฉวนกำลังคุมตัวอยู่!"หนี่ปู่ซาเอ่ย.
ภายใต้การนำของหนี่ปู่ซา,ได้พาทุกคนก้าวเข้าไปด้านใน.
ที่ด้านในห้องโถงนั้น,มีปราณทมิฬคละคลุ้งไปทั่วอาการ,ปราณทมิฬมากมายที่รวมตัวกันกลายเป็นอักษรรูที่แปลกประหลาด,แม้แต่รวมตัวกันกลายเป็นโซ่สีดำมืด,บนโซ่นั้นมีอักษรรูนมากมายลอยตัวอยู่.
ที่กลางอากาศนั้น,มีผู้ฝึกตนสองคนร่างกายที่ถูกรัดแน่นเอาไว้ด้วยโซ่ทมิฬหมุนวันพันร่างอย่างแน่นหนา,จนไม่สามารถขยับกายได้,ดวงตาเบิกกว้าง,ที่เผยความอายและโกรธเกรี้ยวออกมา.
ที่ด้านล่างนั้นมีโหยวซาน,โหยวสุ่ยและโหยวฉวนนั่งสมาธิ,บำเพ็ญลมหายใจอยู่.
"อี้อี้อี้อี้!"เสี่ยวชิงบนไหล่ของเนี่ยนโหยวโหยวร้องไปมา.
เสียงของเสี่ยวชิง,ทำให้โหยวซาน,โหยวสุ่ยและโยวแวนลืมตาขึ้นมาเบาๆ!
"ฮวงโหว!"สามโครงกระดูกที่เอ่ยปมากออกมา.
"รบกวนทั้งสามแล้ว!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ควรทำแล้ว!"สามโครงกระดูกที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ทั้งสองนี้เป็นยอดฝีมือเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวสอบถาม.
"ไม่,พวกเขาไม่ใช่ยอดฝีมือ,กล่าวได้ว่าเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเซียนบรรพชนเท่านั้น!"โหยวซานที่กล่าวรายงานตามจริง.
"เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่เผยท่าทางสงสัย.
โหยวซานที่จ้องมองท่าทางของเนี่ยนโหยวโหยวและพอจะคาดเดาความคิดของนางได้.
"พวกเราจับพวกเขาทั้งที่ยังมีชีวิต,การใช้กำลังจับกุมในขณะยังมีชีวิตนั้นนับว่ายากมาก,ดังนั้นหากไม่ได้รับการช่วยเหลือจากหนี่ปู่ซา,บางที่พวกเขาอาจจะหนีไปได้เช่นกัน!"โหยวซานที่กล่าวตอบ.
"อืม!ทั้งสามไปพักได้,หากว่ามีเรื่องสำคัญจะไปแจ้ง!"เนี่ยนโหยวโหยวพยักหน้ารับ.
"รับทราบ!"สามโครงกระดูกที่พยักหน้ารับในทันที.
"นี่คือ?
เซิ่งหวังจินมู่,เซิ่งหวังสุ่ยโห่ว!"อี้เหยี่ยนที่จำได้.
"สารเลว,ปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้,ไม่เช่นนั้น,นายท่านจะต้องทำลายตำหนักสังสารวัฏราบเป็นหน้ากองแน่!"เสียงคำรามของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มอย่างเย็นชา,"นี่พวกเจ้าทั้งสอง,ไม่เข้าใจสถานการณ์อย่างงั้นรึ?"
เซียนบรรพชนทั้งสองที่ได้แต่เงียบ!
"ฮวงโหว,ท่านคิดว่าอย่างไร?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"พวกเจ้าออกไปก่อน,เซียนเซิงอี้เหยี่ยน,แผนการขั้นต่อไปเริ่มได้!"เนี่ยนโหยวโหยวครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
ทุกๆคนที่ออกจากห้องโถง,มีเพียงเนี่ยนโหยวโหยว,เสี่ยวชิงและสองนักโทษอยู่ด้านใน.
สองวันถัดมา,ภายในตำหนักสังสารวัฏ.
"นังแพศยา,เจ้ามันนังแพศยา!"เซิ่งหวังคนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ในเวลานั้น,ร่างของเนี่ยนโหยวโหยว,ที่เปลี่ยนเป็นเซิ่งหวังคนนั้น,พร้อมกับคำรามกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เหมือนๆกัน.
"นังแพศยา,เจ้ามันนังแพศยา!"เซิ่งหวังคนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
รูปร่างที่เหมือนกันเป็นอย่างมาก,ทำให้เซิ่งหวังแทบทรุดลง.
"เจ้าเป็นใคร?
ใต้สวรรค์แห่งนี้,วิชาเนตรเลียนแบบ,ที่เหมือนทั้งกลิ่นอายและรูปร่าง,มีเพียงนายท่านเท่านั้น,ทำไมเจ้า,ทำได้,แม้แต่ไท่จื่อศาลเทวะอู๋เซียงยังทำไม่ได้,เจ้าเป็นใคร?"เซิ่งหวังอีกคนที่คำรามลั่น.
"ข้ามีนามว่าเนี่ยนโหยวโหยว!"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กล่าวเสร็จไม่สนใจพวกเขาอีกต่อไป,นางที่เปิดประตูก้าวออกมาในทันที.
ที่ด้านนอกลานของตำหนักสังสารวัฏ,ในเวลานี้เหล่าขุนนางมากมายที่รออยู่,รอคอยเนี่ยนโหยวโหยว,ขณะที่นางออกมา.
"เจ้าหนี่ออกมาได้อย่างไร,ฮวงโหวล่ะ!"โหยวซานที่ตกใจ,พร้อมกับคำรามเสียงดัง.
"อาวุโสโหยวซาน,ไม่จำเป็นต้องกังวล,นี่คือฮวงโหว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เพราะว่าอี้เหยี่ยนมองเห็นเทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิง,นั่งอยู่บนไหล่ของเซิ่งหวังนั่นเอง.
"ฮวง,ฮวงโหว!"โหยวซานที่เผยท่าทางอัศจรรย์ออกมา.
ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เนี่ยนโหยวโหยวที่เปลี่ยนร่างเป็นโหยวซานและกล่าวออกมาว่า,"เตรียมพร้อมรึยัง?"
โหยวซานถึงกับผวา,พยักหน้าอย่างโง่งม,"อืม,ใช่!"
พริบตานั้น,เนี่ยนโหยวโหยวที่เปลี่ยนร่างอีก,"ในเมื่อเตรียมการแล้ว,พวกเราไป!"
"โหยวฉวนอยู่ปกป้องตำหนักสังสารวัฏ,คุ้มครองต้าเจิ้ง!
โหยวซานและโหยวสุ่ย,พวกเจ้าทั้งคู่ต้องเชื่อฟังฮวงโหว,ไม่จำเป็นต้องสงสัยในเชาว์ปัญญาของฮวงโหว!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับทราบ!"โครงกระดูกทั้งสองที่รับคำในทันที.
"ออกเดินทาง!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
โหยวซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะโบกมือ,เนี่ยนโหยวโยว,เสี่ยวชิง,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,ที่บินตรงไปยังทิศใต้พร้อมๆกัน.
จ้องมองเนี่ยนโหยวโหยวจากไปแล้ว,อี้เหยี่ยนจ้องมองไปยังเหยี่ยนฉงจื่อด้านข้าง.
"แม่ทัพเหยี่ยน,ส่งสัญญาณชีวิตหนู,ไปยังเหล่าคนที่เดินทางไปยังเขตแดนอู๋เซี่ยง,แจ้งพวกเขาว่าแผนการสำเร็จแล้ว!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"โปรดวางใจ,ทุกอย่างได้เตรียมการไว้หมดแล้ว!"เหยี่ยนฉงจื่อพยักหน้ารับ.
------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นสิบวัน,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองศักดิ์สิทธิ์จินเซิ่ง.
ที่ทำการตำหนักรองเสนาธิการฝ่ายพลเรือน,ภายในห้องลับหวังจิงเหวินเวลานี้มีแขกสามคนมาเยือน,กล่าวให้ถูกล่ะก็,มีส่องร่างเป็นโครงกระดูก!
เนี่ยนโหยวโหยว,โหยวซานและโหยวสุ่ย,ส่วนเทพอสูรบรรพชนนั้นไม่นับ.
"เฉินหวังจิงเหวิน,คารวะฮวงโหว!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เซียนเซิงหวังหลายปีมานี้อยู่ในศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ต้องลำบากท่านแล้ว,เทียบกับข้าแล้ว,ข้าคิดว่าเซียนเซิงหวังต้องลำบากไม่น้อย,ตอนนี้เซียนเซิงหวังได้เตรียมการอะไรบ้าง!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ฮวงโหว,ขอให้ข้าได้เห็นการแปลงกายของท่านได้หรือไม่?"หวังจิงเหวินกล่าว.
ร่างของเนี่ยนโหยวโหยวที่สั่นไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปลี่ยนไป,สายตาของหวังจิงเหวินที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,นี่มันรูปร่างของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง!
"เยี่ยม,ยอดเยี่ยมมาก,ไม่มีที่ติเลย!"หวังจิงเหวินอุทาน.
"ฮวงโหวจะเดินทางไปยังท้องพระโรงพรุ่งนี้เลยรึไม่?"โหยวซานสอบถาม.
"ในเวลานี้ยังไม่สามารถลงมือได้,ภายในศาลเทวะอู๋เซี่ยงนั้น,จำเป็นต้องจัดการคนผู้หนึ่งก่อน,หากไม่จัดการคนผู้นี้,ทุกอย่างจะยากลำบากมาก!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เสนาบดีหลิว?"เนี่ยนโหยวโหยวครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ใช่,เสนาบดีหลิวนั้น,คนผู้นี้ระเอียดรอบครอบ,ไม่ได้ด้อยกว่าข้าเลย,นอกจากนี้ยังมีอำนาจไม่น้อย,เขาจะต้องสงสัยในตัวฮวงโหวในทันที,จากนั้นก็จะทำให้แผนการของพวกเราเสียหาย! นอกจากนี้เขายังซื่อสัตย์ต่อเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ไม่มีทางที่จะยอมจำนนง่ายๆ!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"งั้นก็สังหาร!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าวออกมาตามตรง.
"บอกที่อยู่ข้ามา,ข้าจะไปสังหารเขาเอง!"โหยวซานกล่าวออกมาทันที.
เนี่ยนโหยวโหยวและหวังจิงเหวินที่จ้องมองเขา,ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา,"ไม่ควร!"
"ทำไม?"โหยวซานที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"การตายของเสนาบดีหลิว,จะต้องทำให้เราคุ้มค่า!"หวังจิงเหวินที่เผยยิ้มออกมา.
"คนตายจะมีประโยชน์อะไร?"โหยวซานที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด.
เนี่ยนโหยวโหยวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"แน่นอน,ไม่เช่นนั้น,ทำไมต้องรอให้เซียนเซิงหวังมีตำแหน่งกง?"
"กง?
เซียนเซิงหวัง?"โหยวซานที่จ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน.
"เพียงแค่ชื่อหาได้มีอะไร,ไม่มีอำนาจอะไร,ต้องรับคำสั่งจากเสนาบดีเท่านั้น,แต่อย่างน้อยก็มีนามว่ากง,สามารถที่จะสั่งการขุนนางอื่นๆได้บ้าง!"หวังจิงเหวินกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
โหยวซาน,โหยวสุ่ยต่างมองหน้ากันและกัน,ก่อนหน้านี้หวังจิงเหวินที่ได้รับตำแหน่งกงจากความคิดของต้าเจิ้ง,คล้ายเป็นการหลอกล่อกับเซิ่งหวังอู๋เซียน,ตอนนี้,ดูเหมือนว่ามันจะมีประโยชน์แล้ว!
"แล้วพวกเราจะจัดการอย่างไร?"เนี่ยนโหยวโหยวจ้องมองไปยังหวังจิงเหวิน.
"ต้องการจัดการเสนาบดีหลิว,จะต้องได้รับความช่วยเหลือจากขุนนางคนอื่นๆ,ท่านควรจะเรียกไท่จื่อและขุนนางคนอื่นๆเข้าไปคุยก่อน,เมื่อได้รับความเชื่อใจแล้ว,ข้าคิดว่าเรื่องนี้น่าจะไม่ยาก!"หวังจิงเหวินกล่าว.
"ไม่มีปัญหา!"เนี่ยนโหยวโหยวพยักหน้ารับ.
"ส่วนการจัดการเขานั้น,เพราะว่าข้าเพิ่งได้รับตำแหน่งกง,มีเหล่าขุนนางไม่น้อยที่เข้ามาประจบข้า,ข้าจะจัดการงานเลี้ยงขึ้น,เซิ่งหวังอู๋เซียงไม่ได้ใจ,ข้าจะค่อยๆควบคุมเหล่าขุนนางจำนวนมากเอาไว้,แม้นว่าพวกเขาจะไม่รู้สถานะของข้า,ทว่าในเวลานี้ภายในท้องพระโรงเอง,ข้าก็นับว่ามีอิทธิพลอยู่อย่างแน่นอน."หวังจิงเหวินกล่าว.
....................................
........................
............
หลังจากนั้นห้าวัน,ตำหนักของเสนาบดี.
"อะไร? เจ้ากล่าวว่าเซิ่งหวังกลับมาแล้วรึ?
ไร้สาระ!"เสนาบพีหลิวที่กล่าวเสียงดังพูดกับพ่อบ้าน.
"เป็นความจริง,ข้าได้ยินมาว่ากลับมาสองวันแล้ว,ได้เรียกไท่จื่อและขุนนางอีกหลายคนเข้าไปพูดคุย!"พ่อบ้านเอ่ย.
"เป็นไปไม่ได้,เซิ่งหวังกลับมา,จะต้องมาหาข้าเป็นคนแรก! เจ้าไปได้ยินข่าวลือมาจากใหน?"เสนาบดีหลิวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
"ไม่ใช่ข่าวลือ,เซิ่งหวังได้ส่งหมายเรียกประชุม,ตอนบ่ายจะมีการประชุมว่าราชกิจ!"พ่อบ้านกล่าว.
"หมายประชุม?
ที่ใหน?"เสนาบดีหลิวกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"สถานที่แห่งนี้!"พ่อบ้านที่นำหมายประชุมออกมา.
เสนาบดีที่จ้องมองหมายเรียกประชุม,ดวงตาหรี่เล็กลง"ประชุมที่ตำหนักหลงไท่?
ไม่ใช่ท้องพระโรง?"
"ครับ,ได้ยินมาว่าได้เรียกเหล่าแม่ทัพนายกองเข้าประชุมด้วย!"พ่อบ้านกล่าว.
เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิด,จากนั้นก็ขมวดคิ้วไปมา,"ข้ารูแล้ว,เจ้าออกไปก่อน!"
"ครับ!"พ่อบ้านรับคำก่อนที่จะถอยออกไป.
ทว่าเสนาบดีหลิวถือหมายเรียกประชุมจ้องมองอีกครั้ง.
"ไม่ได้การ,ไม่ได้การแล้ว,เซิ่งหวังจะกลับมาในสองวันอย่างงั้นรึ?
แล้วทำไมไม่แจ้งข้า?
ไม่ใช่ว่าเซิ่งหวังเดินทางไปยังทะเลตะวันออกเฉียงเหนือ,เขตแดนลับเทียนตี้หรอกรึ?
ไม่ถูก! ยังมีจินหมู่และสุ่ยโหว,พวกเขาเดินทางไปยังเขตแดนสังสารวัฏ,พวกเขาควรจะส่งข่าวมาได้แล้ว?
ประชุมที่ตำหนักหลงไท่อย่างงั้นรึ? แปลก,แปลกเกินไปแล้ว!"เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิดอยู่คนเดียว.
---------------------------------------------------
ตำหนักหลงไท่,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง.
การประชุมในครั้งนี้มีเหล่าแม่ทัพนายกองเข้าร่วมอย่างเพร้อมเพรียง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,จ้องมองไปยังเหล่าแม่ทัพทุกคน,การประชุมที่เริ่มบายโมง,ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงก็ได้เดินทางมาถึงก่อนหน้านี้แล้ว,ซ่งมีไท่จื่อสอง,ไท่จื่อสามและไท่จื่อสี่อยู่ข้างๆ.
เหล่าขุนนางที่เห็นเซิ่งหวังได้มาก่อนเวลา,ทำให้ภายในใจตื่นตระหนกตกใจ,หลายๆคนที่เข้าประจำที่แต่ไม่กล้ารบกวนเซิ่งหวัง,หวังว่าเซิ่งหวังจะไม่ตำหนิพวกเขาที่มาช้า!
ถึงเวลาบ่าย,เหล่าข้าราชบริพารหลายร้อยคนก็มากันครบ,ทว่าในเวลาเดียวกันเหล่าแม่ทัพเองนั้นก็ได้นำเหล่าขุนพลและพลทหารมากมายมากมายเข้าฝึกฝนเป็นปรกติอย่างพร้อมเพรียง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น