Immortality Chapter 1072 Heavenly Emperor dense boundary
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1072 เขตแดนลับเทียนตี้.
Chapter 1072 Heavenly Emperor dense boundary
天帝密境
เขตแดนลับเทียนตี้.
"ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี!"
ข่าวเรื่องดังกล่าวที่เกิดขึ้นนั้น,ได้กระจายไปทั่วทุกสารทิศยังกลุ่มอิทธิพลใหญ่ต่างๆ,แต่ละกลุ่มที่กลายเป็นร้อนรนขึ้นมาในทันที.
ภายในห้องเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญที่พูดจากันไปต่างๆนาๆ,เกี่ยวกับเขตแดนลับของเทียนตี้กันไม่หยุด!
"ท่านพ่อ,สี่เดือนที่แล้ว! ไม่มีใครเห็นเลยอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
เขตแดนลับเทียนตี้,นอกจากนี้ยังชัดเจนว่าส่งมอบให้กับทุกคน,คำรามที่เทียนตี้เอ่ยออกมานั้นทุกคนมีสิทธิ์,เทียนตี้ผู้นี้แข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
ที่ทำให้สามปราชญ์เทพยินดีเป็นข้าราชบริพาร?
ตั้งแต่ยุคโบราณกาล,เทียนตี้ผู้นี้ทรงพลังน่าเกรงขามขนาดนี้เลยรึ?
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซิ่งหวัง,ข่าวล่าสุด,ต้าเซียน,สามเซียนสวรรค์เข้าไปสำรวจในวันนี้,ถูกทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณในค่ายกล!"เสนาบดีหลิวที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"เพียงแค่ต้าเซียน,ความแข็งแกร่งของพวกเขายังไม่พอ,ยิ่งเวลาผ่านไป,แน่นอนว่ายิ่งมียอดฝีมือพุ่งตรงไปยังเขตแดนลับเทียนตี้,ตอนนี้ยังไม่เริ่ม,หากว่าพวกเราช้า,ทุกอย่างอาจสาย!"เนี่ยนเปินที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
เสนาบดีหลิวที่จ้องมองไปยังเนี่ยนเปินถอนสายตากลับ,แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป,ส่วนเนี่ยนเปินพริบตานั้นสามารถมองเห็นประกายแสงแห่งความดูแคลนเสนาบดีหลิว.
เห็นแววตาดังกล่าวนั่น,ภายในใจเนี่ยนเปินเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เพียงแค่ข้าราชบริพารกล้าดูแคลนข้าอย่างงั้นรึ?
ขณะที่เนี่ยนเปินกำลังจะกล่าวอะไรออกมา.
"ฟิ้ว!"
ปรากฏสายลมที่เย็นยะเยือบพัดผ่านเข้ามาราวกับพายุ.
จากนั้นก็ปรากฏขันทีชราปรากฏขึ้นด้านหน้าทุกคนในทันที.
ดวงตาของเนี่ยนเปินหรี่เล็กลง,เพราะว่าเขามีระดับเซียนโบราณไม่สามารถมองเห็นพลังฝึกตนได้,และไม่คิดคิดเลยว่าเขาจะไม่เคยเห็นขันทีชราผู้นี้มาก่อนเลย.
เป็นเขา? เขาผู้นี้ติดตามท่านพ่ออย่างงั้นรึ?
จงกวานของวังหลวง? นี่เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ? เซียนบรรพชนรึ?
"ขันทีชราคารวะเซิ่งหวัง!"ขันทีที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,เหล่าเฉียน,เจ้ามีความเห็นเช่นไร?"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
ขณะที่เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเขาพร้อมๆกัน.
"เหล่าเฉียน,ได้ไปตรวจสอบแล้ว,เป็นค่ายโบราณจริงๆ,ไม่มีทางที่จะกลายเป็นกับดักที่มีคนสร้างขึ้น,นอกจากนี้ค่ายกลโบราณนี้,เหล่าเฉียนไม่เคยเห็นมาก่อน,แม้นว่าจะศึกษามานาน,ค่ายกลนี้น่าจะมีก่อนยุคหงจวินด้วยซ้ำ!"เหล่าเฉียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เนี่ยนเปิดท้ายที่สุดก็เข้าใจ,เซิ่งหวังอู๋เซียงนั้นเป็นคนที่ระมัดระวัง,กังวลว่าอาจจะไม่ใช่สมบัติของเทียนตี้,อาจจะเป็นกับนัก,ดังนั้นจึงยังไม่เคลื่อนไหว! เนี่ยนเปินขมวดคิ้วไปมา,ไม่ได้กล่าวอะไร,ทว่ารู้สึกเกลียดเสนาบดีหลิวมากขึ้นอีก,เรื่องนี้,เจ้าบอกข้าก็ดี,ทำไมถึงได้ปล่อยให้ข้าขายหน้าขายตาต่อท่านพ่อด้วย,ชิ!
"หลิวอ้ายชิง!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ส่งทูตนำสารไปยังอาณาเขตจวงหลุนด้วยความเร็วที่สุด,รอคอยให้จงซานตอบกลับ! แล้วส่งมาให้ข้า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
"น้อมรับบัญชา!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวรับคำสั่งในทันที.
------------------------------------------------------------------------
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ตำหนักปู่ซือ!
ที่ทะเลทิศตะวันตกเฉียงใต้,ปรากฏเขตแดนลับเทียนตี้ขึ้น,เป็นเหตุให้คนมากมายจับตามอง,ภายในท้องพระโรงของต้าเจิ้งเองก็กลายเป็นหัวข้อให้ทุกคนพูดถึง.
เขตแดนลับเทียนตี้! มีอะไรอยู่ด้านใน? สมบัติลับเทียนตี้รึ? ทำไมเซิ่งหวังไม่ออกมาในวันนี้! จินเผิง,ในเวลานี้แสดงท่าทางร้อนใจออกมาเช่นกัน.
หากว่าจินเผิงตัวคนเดียวมีอิสระ,ได้ยินเรื่องสำคัญเช่นนี้,เขาคงเร่งรีบตรงไปยังสถานที่ดังกล่าวแล้ว,ทว่าตอนนี้เขาจำนนต่อต้าเจิ้ง,จึงไม่สามารถทำเช่นนั้นได้.
"เซิ่งหวัง,แปดเดือนแล้ว,ยังไม่ไปอีกรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
จงซานที่ไม่สนใจจินเผิง,ทว่ายังคงจัดการราชกิจสำคัญประจำวันทั้งหมดก่อน.
ท้ายที่สุด,จงซานก็กล่าวออกมาว่า,"เขตแดนลับเทียนตี้นั้น,ข้าได้ยินมาว่าต้าเซียนแปดคนที่ถูกส่งไปตายทั้งหมด,แม้แต่เซียนโบราณ,ยังไม่สามารถทำอะไรได้?"
"ไปเถอะ!
เซิ่งหวัง,เรื่องสำคัญเช่นนี้ไม่ไปอย่างงั้นรึ?
มรดกของเทียนตี้,จะปล่อยให้กับคนอื่นได้อย่างไร?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"ร่างเซิ่งหวังมีค่ามากกว่าล้านล้านทอง,ไม่สามารถเอาตัวไปเสี่ยงอันตรายได้!"อี้เหยี่ยนที่ตอบกลับเช่นกัน.
"อี้เหยี่ยน,เจ้าขลาดเขลา,กลัวความตาย,แต่ข้าไม่กลัว!"จินเผิงที่ประกาศกร้าว.
"เงียบ!"จงซานที่ตวาดเสียงดัง.
กับคำพูดของจงซาน,จินเผิงที่ได้แต่เงียบอย่างช่วยไม่ได้.
อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา,ไม่ได้กล่าวตำหนิจินเผิง.
"เฉินคิดว่าควรจะไป,สมบัติของเทียนตี้,ถึงแม้นว่าต้าเจิ้งจะไม่ได้,แต่คนอื่นก็ไม่ควรได้เช่นกัน! ไม่เช่นนั้นต้าเจิ้งอาจจะได้รับภัยพิบัติ!"เสี่ยวหวังที่กล่าวเสนอ.
"ใช่แล้ว,แม่ทัพหวังกล่าวได้ถูกต้อง!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เฉินคิดว่าไม่ควร!" เฉินเองก็คิดว่าควร!"
.....................
ทันใดนั้น,ภายในท้องพระโรงก็เกิดเสียงเซ็งแซ่,หลายๆคนที่ต้องการไป,หลายคนไม่ออกความเห็น,จินเผิงที่ฝืนยิ้มออกมา,เพราะว่าหลายวันมานี้การพูดคุยกันเช่นนั้น,มันจะกลายเป็นเรื่องที่ไม่จบสิ้นซะที.
"รายงานเซิ่งหวัง!"ที่ด้านนอกนั้นปรากฏเสียงขององค์รักษ์ที่ดังขึ้นในทันที.
เสียงขององค์รักษ์,ทำให้ทุกคนเงียบลง.
"อะไรรึ?"จงซานกล่าว.
"ศาลเทวะอู๋เซียงได้สงทูตมา,และขอเข้าพบเซิ่งหวัง!"องค์รักษ์เอ่ย.
"ให้เขาเข้ามา!"จงซานพยักหน้ารับ.
"รับทราบ!"
เหล่าขุนนางที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ทูตจากเขตแดนอู๋เซี่ยงรึ?
จากนั้นไม่นาน,เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง.
"คารวะเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,เซิ่งหวังของพวกเรา,ได้ให้ข้าส่งสารปิดผนึกมาให้เซิ่งหวังต้าเจิ้ง!"ทูตผู้หนึ่งที่ก้าวพร้อมกับยกสารดังกล่าวขึ้นสองมือ.
จากนั้นขันทีราชสำนักที่รับมันส่งมอบให้กับจงซาน.
จงซานที่จ้องมองสารก่อนที่จะเงียบไปชั่วขณะ.
เหล่าขุนนางต่างก็จ้องมองไปยังจงซาน,ไม่รู้ว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงปรารถนาสิ่งใด,ทุกคนเต็มไปด้วยความยากรู้.
"เซิ่งหวังอู๋เซียงต้องการพบกับข้าที่เขตแดนเทียนตี้หกเดือนหลังจานี้,เพื่อแลกเปลี่ยนเจ้าโส่วเซี่ยงและเนี่ยนข่านอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
จากนั้น,จงซานที่เคาะนิ้วไปบนพนักพิง,แสดงท่าทางเหมือนกับครุ่นคิดอยู่.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จินเผิงที่ดวงตาเป็นประกาย.
ท้ายที่สุดก็เข้าใจว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นจงใจที่จะส่งเนี่ยนข่านมาเป็นนักโทษ.
หากไม่มีเนี่ยนข่าน,การที่เขาจับตัวเจ้าโส่วเซี่ยงก็เป็นเหมือนกับบีบบังคับ,การบังคับให้จงซานออกไป,ก็เหมือนกับว่าเป็นการบอกว่ามีกับดัก,ด้วยเหตุนี้จึงได้ส่งเนียนข่ายมา,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นต้องการที่จะจัดการจงซานและให้จงซานคิดว่าไม่มีกับดัก,จึงจงใจส่งเนี่ยนข่านมา,จงใจลดความสงสัยให้จงซานยอมรับแลกเปลี่ยน.
การแลกเปลี่ยนนักโทษระหว่างกันนั้น,สำหรับราชวงศ์วาสนานั้นเป็นเรื่องปรกติธรรมดามาก,นอกจากนี้เวลานี้ยังเกิดเหตุการณ์เขตแดนลับเทียนตี้ปรากฏขึ้น,เซิ่งหวังอู๋เซียงจึงใช้เหตุการณ์นี้เพื่อแลกเปลี่ยนและเข้าไปในเขตแดนลับเทียนตี้,ต้าเจิ้ง,แม้นจงซานไม่ต้องการตกเข้าไปในกำดัก,ทว่าจงซานในเวลานี้ต้องไปแน่,นอกจากนี้การแลกเปลี่ยนเจ้าโส่วเซี่ยงยังดูน่าชวนตื่นเต้น,ไม่มีเหตุใดที่จงซานต้องปฏิเสธ.
ล่อเสือออกจากถ้ำ? นี่คือล่อเสีอออกจากถ้ำเหมือนที่อี้เหยี่ยนกล่าวอย่างงั้นรึ?
จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"กลับไปแจ้งเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,หกเดือนหลังจากนี้,ข้าจะไปอย่างแน่นอน,ดูแลคนของข้าดีๆ!"
"รับทราบ!"ทูตที่กล่าวตอบรับในทันที.
จินเผิงในเวลานี้เผยความดีใจออกมา,ท้ายที่สุดเซิ่งหวังก็ตกลง.
หลังจากที่ทูตจากไปแล้ว,ขุนนางที่กล่าวปรึกษาพูดคุยกันต่อไป.
"อี้เหยี่ยน!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"สงครามในเขตแดนทิศใต้,เกี่ยวพันกับห้าดินแดน,เขตแดนลับเทียนตี้,คนอื่นก็ควรจะรู้ด้วย,สี่ศาลเทวะ,หนึ่งนิกาย,ยังมีข้าและเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เจ้าส่งคนออกไปแจ้งพวกเขาด้วย,หกเดือนหลังจากนี้,พวกเราจะเดินทางไปยังเขตแดนลับเทียนตี้!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
ทว่าจินเผิงที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,เซิ่งหวังมีความคิดอะไร?
แค่เพียงเซิ่งหวังอู๋เซียงก็มากเกินพอแล้ว,ทว่ายังเพิ่มคนเข้าไปอีกอย่างงั้นรึ?
หกเดือน,จงซานกับเตรียมการทุกอย่างเรียบร้อย.
ส่วนจินเผิงได้สมใจหวัง,ท้ายที่สุดจงซานก็อนุญาตให้เดินทางไปยังเขตแดนลับเทียนตี้ด้วย!
ขณะที่จะออกเดินทาง.
จงซาน,จินเผิงและอี้เหยี่ยนที่อยู่ในวิหารปู่ซือ,พูดคุยกันเป็นครั้งสุดท้าย.
ส่วนฝั่งของ
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ขันทีชรา,และเสนาบดีหลิว
สามคนภายในท้องพระโรง,ปรึกษาหารือกันครั้งสุดท้ายด้วยเช่นกัน..
"อี้เหยี่ยน,ล่อเสื้ออกจากถ้ำ,ตอนนี้สามารถเดินทางไปยังเขตแดนอู๋เซี่ยงได้แล้ว!"จงซานกล่าวต่ออี้เหยี่ยน.
"หลิวอ้ายชิง,ล่อเสื้อออกจากถ้ำ,สามารถเดินทางไปยังเขตแดนจวงหลุนได้แล้ว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าวต่อเสนาบดีหลี่.
"รับด้วยเกล้า!"
"รับด้วยเกล้า!"
----------------------------------------------------------------------
ครึ่งปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่นำเจินเผิงและเนี่ยนข่านเดินทางไปยังเขตแดนลับเทียนตี้,พื้นที่รอบๆ,ก่อนหน้านี้หลายเดือน,เหล่าเซิ่งหวังและประมุขนิกายอื่นๆได้ส่งการถอนกำลังออกไปไปหมด,ทุกคนไม่สามารถเข้าใกล้ได้,กองกำลังทัพของพวกเขาที่ประจำการปกป้องฐานที่มั่นและเขตแดนลับเทียนตี้เอาไว้.
พื้นที่รอบๆนี้กลายเป็นพื้นที่หวงห้ามไปแล้ว,จงซานที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ท้องฟ้าที่ดูหนาแน่มืดมน,คลื่นบนทะเลบ้าคลั่งคำรามลั่น,มีแสงสีฟ้าเจิดจรัส,นอกจากนี้ยังพบค่ายกลบนพื้นผิดของน้ำอีกด้วย.
ที่ใจกลางนั้นปรากฏหลุมยักษ์,ที่กำลังหมุนอย่างรวดเร็ว,บนท้องฟ้าบริเวณนั้นมีอักษรที่เขียนเอาไว้ว่า,"ราชันย์ส่งมอบมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพโค้งคำนับด้วยความยินดี!,พร้อมกับแผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงน่าเกรงขามออกมา.
กลิ่นอายดังกล่าวนั้นแผ่ออกไปทั่วทุกสารทิศ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงนี้สร้างความตื่นตระหนกให้กับคนที่เข้าใกล้.
จงซานที่จ้องมองด้วยแววตาจริงจง,สูดหายใจลึก,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,เต็มไปด้วยความคาดหวัง,ส่วนจินเผิงนั้น,จดจ้องแววตาที่ส่ายไปมาเช่นกัน.
"เซิ่งหวัง,นื่คือเขตแดนลับเทียนตี้แน่นอน,ค่ายกลนิรันดร์,นี่คือค่ายกลตั้งแต่โบราณกาล,ข้าเคยเห็นในบันทึกในตระกูลของกงเชียน,ทว่าเขาเองก็ไม่เข้าใจ,รับรองว่าไม่ผิดแน่,ตามบันทึกแล้ว,ค่ายกลนี้ดูเหมือนว่าจะเก่าแก่กว่ายุคของหงจวินซะอีก"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
หลังจากที่เห็นพลังของจงซานที่เขตแดนโครงกระดูก,จินเผิงตอนนี้ได้อยู่ในการปกครองของจงซานโดยสมบูรณ์แล้ว.
ทว่าเนี่ยนข่านที่ได้ยิน,แววตาที่ดูส่องสว่างมากขึ้นและก็มากขึ้น,เป็นเขตแดนลับเทียนตี้จริงๆรึ?
ในเวลาเดียวกันนั้นที่ด้านหน้าของพวกเขา.
"ฟิ้ว!"
ที่ไกลออกไปนั้นสายลมที่เย็นยะเยือบที่พวยพุ่งออกมา,จินเผิงที่ออกมาขวางด้านหน้าจงซานเอาไว้ในทันที.
บนอากาศ,ปรากฏร่างสามร่างขึ้นมาในทันที.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่ปรากฏขึ้นในกลุ่มพวกเขาด้วย,ซึ่งจับคุมตัวอยู่นั่นเอง.
"เซิ่งหวัง!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่เอ่ยออกมาในทันที.
จงซานพยักหน้ารับ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังคนอีกสองคน.
"ท่านพ่อ!"เนี่ยนข่านเอ่ยออกมา.
ฝ่ายตรงข้ามนั้น,สวมชุดนักรบเสื้อคลุมเก้ามังกร,แน่นอนว่าจะต้องเป็นเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ส่วนอีกคนนั้นมาในชุดขุนนางเช่นกัน,จงซานรับรู้ว่าคนผู้นี้จะต้องเป็นจงกวนวังหลวงของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เหล่าเฉียน!
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ดูเคร่งขรึมน่าเกรงขาม,จดจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามสบตาจงซาน.
สองเซิ่งหวัง,ซึ่งเป็นคนจากโลกใบเล็ก,เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็กต่างกันเพียงยุคสมัย,ท้ายที่สุดก็มาพบกัน!
"เซิ่งหวังจง,ได้ยินชื่อมานนแล้ว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังเนี่ยน,เช่นกัน!"จงซานพยักหน้ารับ.
Chapter 1072 Heavenly Emperor dense boundary
天帝密境
เขตแดนลับเทียนตี้.
"ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี!"
ข่าวเรื่องดังกล่าวที่เกิดขึ้นนั้น,ได้กระจายไปทั่วทุกสารทิศยังกลุ่มอิทธิพลใหญ่ต่างๆ,แต่ละกลุ่มที่กลายเป็นร้อนรนขึ้นมาในทันที.
ภายในห้องเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญที่พูดจากันไปต่างๆนาๆ,เกี่ยวกับเขตแดนลับของเทียนตี้กันไม่หยุด!
"ท่านพ่อ,สี่เดือนที่แล้ว! ไม่มีใครเห็นเลยอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปินที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
เขตแดนลับเทียนตี้,นอกจากนี้ยังชัดเจนว่าส่งมอบให้กับทุกคน,คำรามที่เทียนตี้เอ่ยออกมานั้นทุกคนมีสิทธิ์,เทียนตี้ผู้นี้แข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
ที่ทำให้สามปราชญ์เทพยินดีเป็นข้าราชบริพาร?
ตั้งแต่ยุคโบราณกาล,เทียนตี้ผู้นี้ทรงพลังน่าเกรงขามขนาดนี้เลยรึ?
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซิ่งหวัง,ข่าวล่าสุด,ต้าเซียน,สามเซียนสวรรค์เข้าไปสำรวจในวันนี้,ถูกทำลายทั้งร่างกายและวิญญาณในค่ายกล!"เสนาบดีหลิวที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"เพียงแค่ต้าเซียน,ความแข็งแกร่งของพวกเขายังไม่พอ,ยิ่งเวลาผ่านไป,แน่นอนว่ายิ่งมียอดฝีมือพุ่งตรงไปยังเขตแดนลับเทียนตี้,ตอนนี้ยังไม่เริ่ม,หากว่าพวกเราช้า,ทุกอย่างอาจสาย!"เนี่ยนเปินที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
เสนาบดีหลิวที่จ้องมองไปยังเนี่ยนเปินถอนสายตากลับ,แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป,ส่วนเนี่ยนเปินพริบตานั้นสามารถมองเห็นประกายแสงแห่งความดูแคลนเสนาบดีหลิว.
เห็นแววตาดังกล่าวนั่น,ภายในใจเนี่ยนเปินเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เพียงแค่ข้าราชบริพารกล้าดูแคลนข้าอย่างงั้นรึ?
ขณะที่เนี่ยนเปินกำลังจะกล่าวอะไรออกมา.
"ฟิ้ว!"
ปรากฏสายลมที่เย็นยะเยือบพัดผ่านเข้ามาราวกับพายุ.
จากนั้นก็ปรากฏขันทีชราปรากฏขึ้นด้านหน้าทุกคนในทันที.
ดวงตาของเนี่ยนเปินหรี่เล็กลง,เพราะว่าเขามีระดับเซียนโบราณไม่สามารถมองเห็นพลังฝึกตนได้,และไม่คิดคิดเลยว่าเขาจะไม่เคยเห็นขันทีชราผู้นี้มาก่อนเลย.
เป็นเขา? เขาผู้นี้ติดตามท่านพ่ออย่างงั้นรึ?
จงกวานของวังหลวง? นี่เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ? เซียนบรรพชนรึ?
"ขันทีชราคารวะเซิ่งหวัง!"ขันทีที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,เหล่าเฉียน,เจ้ามีความเห็นเช่นไร?"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
ขณะที่เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเขาพร้อมๆกัน.
"เหล่าเฉียน,ได้ไปตรวจสอบแล้ว,เป็นค่ายโบราณจริงๆ,ไม่มีทางที่จะกลายเป็นกับดักที่มีคนสร้างขึ้น,นอกจากนี้ค่ายกลโบราณนี้,เหล่าเฉียนไม่เคยเห็นมาก่อน,แม้นว่าจะศึกษามานาน,ค่ายกลนี้น่าจะมีก่อนยุคหงจวินด้วยซ้ำ!"เหล่าเฉียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เนี่ยนเปิดท้ายที่สุดก็เข้าใจ,เซิ่งหวังอู๋เซียงนั้นเป็นคนที่ระมัดระวัง,กังวลว่าอาจจะไม่ใช่สมบัติของเทียนตี้,อาจจะเป็นกับนัก,ดังนั้นจึงยังไม่เคลื่อนไหว! เนี่ยนเปินขมวดคิ้วไปมา,ไม่ได้กล่าวอะไร,ทว่ารู้สึกเกลียดเสนาบดีหลิวมากขึ้นอีก,เรื่องนี้,เจ้าบอกข้าก็ดี,ทำไมถึงได้ปล่อยให้ข้าขายหน้าขายตาต่อท่านพ่อด้วย,ชิ!
"หลิวอ้ายชิง!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ส่งทูตนำสารไปยังอาณาเขตจวงหลุนด้วยความเร็วที่สุด,รอคอยให้จงซานตอบกลับ! แล้วส่งมาให้ข้า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
"น้อมรับบัญชา!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวรับคำสั่งในทันที.
------------------------------------------------------------------------
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ตำหนักปู่ซือ!
ที่ทะเลทิศตะวันตกเฉียงใต้,ปรากฏเขตแดนลับเทียนตี้ขึ้น,เป็นเหตุให้คนมากมายจับตามอง,ภายในท้องพระโรงของต้าเจิ้งเองก็กลายเป็นหัวข้อให้ทุกคนพูดถึง.
เขตแดนลับเทียนตี้! มีอะไรอยู่ด้านใน? สมบัติลับเทียนตี้รึ? ทำไมเซิ่งหวังไม่ออกมาในวันนี้! จินเผิง,ในเวลานี้แสดงท่าทางร้อนใจออกมาเช่นกัน.
หากว่าจินเผิงตัวคนเดียวมีอิสระ,ได้ยินเรื่องสำคัญเช่นนี้,เขาคงเร่งรีบตรงไปยังสถานที่ดังกล่าวแล้ว,ทว่าตอนนี้เขาจำนนต่อต้าเจิ้ง,จึงไม่สามารถทำเช่นนั้นได้.
"เซิ่งหวัง,แปดเดือนแล้ว,ยังไม่ไปอีกรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
จงซานที่ไม่สนใจจินเผิง,ทว่ายังคงจัดการราชกิจสำคัญประจำวันทั้งหมดก่อน.
ท้ายที่สุด,จงซานก็กล่าวออกมาว่า,"เขตแดนลับเทียนตี้นั้น,ข้าได้ยินมาว่าต้าเซียนแปดคนที่ถูกส่งไปตายทั้งหมด,แม้แต่เซียนโบราณ,ยังไม่สามารถทำอะไรได้?"
"ไปเถอะ!
เซิ่งหวัง,เรื่องสำคัญเช่นนี้ไม่ไปอย่างงั้นรึ?
มรดกของเทียนตี้,จะปล่อยให้กับคนอื่นได้อย่างไร?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"ร่างเซิ่งหวังมีค่ามากกว่าล้านล้านทอง,ไม่สามารถเอาตัวไปเสี่ยงอันตรายได้!"อี้เหยี่ยนที่ตอบกลับเช่นกัน.
"อี้เหยี่ยน,เจ้าขลาดเขลา,กลัวความตาย,แต่ข้าไม่กลัว!"จินเผิงที่ประกาศกร้าว.
"เงียบ!"จงซานที่ตวาดเสียงดัง.
กับคำพูดของจงซาน,จินเผิงที่ได้แต่เงียบอย่างช่วยไม่ได้.
อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา,ไม่ได้กล่าวตำหนิจินเผิง.
"เฉินคิดว่าควรจะไป,สมบัติของเทียนตี้,ถึงแม้นว่าต้าเจิ้งจะไม่ได้,แต่คนอื่นก็ไม่ควรได้เช่นกัน! ไม่เช่นนั้นต้าเจิ้งอาจจะได้รับภัยพิบัติ!"เสี่ยวหวังที่กล่าวเสนอ.
"ใช่แล้ว,แม่ทัพหวังกล่าวได้ถูกต้อง!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เฉินคิดว่าไม่ควร!" เฉินเองก็คิดว่าควร!"
.....................
ทันใดนั้น,ภายในท้องพระโรงก็เกิดเสียงเซ็งแซ่,หลายๆคนที่ต้องการไป,หลายคนไม่ออกความเห็น,จินเผิงที่ฝืนยิ้มออกมา,เพราะว่าหลายวันมานี้การพูดคุยกันเช่นนั้น,มันจะกลายเป็นเรื่องที่ไม่จบสิ้นซะที.
"รายงานเซิ่งหวัง!"ที่ด้านนอกนั้นปรากฏเสียงขององค์รักษ์ที่ดังขึ้นในทันที.
เสียงขององค์รักษ์,ทำให้ทุกคนเงียบลง.
"อะไรรึ?"จงซานกล่าว.
"ศาลเทวะอู๋เซียงได้สงทูตมา,และขอเข้าพบเซิ่งหวัง!"องค์รักษ์เอ่ย.
"ให้เขาเข้ามา!"จงซานพยักหน้ารับ.
"รับทราบ!"
เหล่าขุนนางที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ทูตจากเขตแดนอู๋เซี่ยงรึ?
จากนั้นไม่นาน,เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง.
"คารวะเซิ่งหวังต้าเจิ้ง,เซิ่งหวังของพวกเรา,ได้ให้ข้าส่งสารปิดผนึกมาให้เซิ่งหวังต้าเจิ้ง!"ทูตผู้หนึ่งที่ก้าวพร้อมกับยกสารดังกล่าวขึ้นสองมือ.
จากนั้นขันทีราชสำนักที่รับมันส่งมอบให้กับจงซาน.
จงซานที่จ้องมองสารก่อนที่จะเงียบไปชั่วขณะ.
เหล่าขุนนางต่างก็จ้องมองไปยังจงซาน,ไม่รู้ว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงปรารถนาสิ่งใด,ทุกคนเต็มไปด้วยความยากรู้.
"เซิ่งหวังอู๋เซียงต้องการพบกับข้าที่เขตแดนเทียนตี้หกเดือนหลังจานี้,เพื่อแลกเปลี่ยนเจ้าโส่วเซี่ยงและเนี่ยนข่านอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
จากนั้น,จงซานที่เคาะนิ้วไปบนพนักพิง,แสดงท่าทางเหมือนกับครุ่นคิดอยู่.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จินเผิงที่ดวงตาเป็นประกาย.
ท้ายที่สุดก็เข้าใจว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นจงใจที่จะส่งเนี่ยนข่านมาเป็นนักโทษ.
หากไม่มีเนี่ยนข่าน,การที่เขาจับตัวเจ้าโส่วเซี่ยงก็เป็นเหมือนกับบีบบังคับ,การบังคับให้จงซานออกไป,ก็เหมือนกับว่าเป็นการบอกว่ามีกับดัก,ด้วยเหตุนี้จึงได้ส่งเนียนข่ายมา,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นต้องการที่จะจัดการจงซานและให้จงซานคิดว่าไม่มีกับดัก,จึงจงใจส่งเนี่ยนข่านมา,จงใจลดความสงสัยให้จงซานยอมรับแลกเปลี่ยน.
การแลกเปลี่ยนนักโทษระหว่างกันนั้น,สำหรับราชวงศ์วาสนานั้นเป็นเรื่องปรกติธรรมดามาก,นอกจากนี้เวลานี้ยังเกิดเหตุการณ์เขตแดนลับเทียนตี้ปรากฏขึ้น,เซิ่งหวังอู๋เซียงจึงใช้เหตุการณ์นี้เพื่อแลกเปลี่ยนและเข้าไปในเขตแดนลับเทียนตี้,ต้าเจิ้ง,แม้นจงซานไม่ต้องการตกเข้าไปในกำดัก,ทว่าจงซานในเวลานี้ต้องไปแน่,นอกจากนี้การแลกเปลี่ยนเจ้าโส่วเซี่ยงยังดูน่าชวนตื่นเต้น,ไม่มีเหตุใดที่จงซานต้องปฏิเสธ.
ล่อเสือออกจากถ้ำ? นี่คือล่อเสีอออกจากถ้ำเหมือนที่อี้เหยี่ยนกล่าวอย่างงั้นรึ?
จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"กลับไปแจ้งเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,หกเดือนหลังจากนี้,ข้าจะไปอย่างแน่นอน,ดูแลคนของข้าดีๆ!"
"รับทราบ!"ทูตที่กล่าวตอบรับในทันที.
จินเผิงในเวลานี้เผยความดีใจออกมา,ท้ายที่สุดเซิ่งหวังก็ตกลง.
หลังจากที่ทูตจากไปแล้ว,ขุนนางที่กล่าวปรึกษาพูดคุยกันต่อไป.
"อี้เหยี่ยน!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"สงครามในเขตแดนทิศใต้,เกี่ยวพันกับห้าดินแดน,เขตแดนลับเทียนตี้,คนอื่นก็ควรจะรู้ด้วย,สี่ศาลเทวะ,หนึ่งนิกาย,ยังมีข้าและเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เจ้าส่งคนออกไปแจ้งพวกเขาด้วย,หกเดือนหลังจากนี้,พวกเราจะเดินทางไปยังเขตแดนลับเทียนตี้!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
ทว่าจินเผิงที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,เซิ่งหวังมีความคิดอะไร?
แค่เพียงเซิ่งหวังอู๋เซียงก็มากเกินพอแล้ว,ทว่ายังเพิ่มคนเข้าไปอีกอย่างงั้นรึ?
หกเดือน,จงซานกับเตรียมการทุกอย่างเรียบร้อย.
ส่วนจินเผิงได้สมใจหวัง,ท้ายที่สุดจงซานก็อนุญาตให้เดินทางไปยังเขตแดนลับเทียนตี้ด้วย!
ขณะที่จะออกเดินทาง.
จงซาน,จินเผิงและอี้เหยี่ยนที่อยู่ในวิหารปู่ซือ,พูดคุยกันเป็นครั้งสุดท้าย.
ส่วนฝั่งของ
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ขันทีชรา,และเสนาบดีหลิว
สามคนภายในท้องพระโรง,ปรึกษาหารือกันครั้งสุดท้ายด้วยเช่นกัน..
"อี้เหยี่ยน,ล่อเสื้ออกจากถ้ำ,ตอนนี้สามารถเดินทางไปยังเขตแดนอู๋เซี่ยงได้แล้ว!"จงซานกล่าวต่ออี้เหยี่ยน.
"หลิวอ้ายชิง,ล่อเสื้อออกจากถ้ำ,สามารถเดินทางไปยังเขตแดนจวงหลุนได้แล้ว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าวต่อเสนาบดีหลี่.
"รับด้วยเกล้า!"
"รับด้วยเกล้า!"
----------------------------------------------------------------------
ครึ่งปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่นำเจินเผิงและเนี่ยนข่านเดินทางไปยังเขตแดนลับเทียนตี้,พื้นที่รอบๆ,ก่อนหน้านี้หลายเดือน,เหล่าเซิ่งหวังและประมุขนิกายอื่นๆได้ส่งการถอนกำลังออกไปไปหมด,ทุกคนไม่สามารถเข้าใกล้ได้,กองกำลังทัพของพวกเขาที่ประจำการปกป้องฐานที่มั่นและเขตแดนลับเทียนตี้เอาไว้.
พื้นที่รอบๆนี้กลายเป็นพื้นที่หวงห้ามไปแล้ว,จงซานที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ท้องฟ้าที่ดูหนาแน่มืดมน,คลื่นบนทะเลบ้าคลั่งคำรามลั่น,มีแสงสีฟ้าเจิดจรัส,นอกจากนี้ยังพบค่ายกลบนพื้นผิดของน้ำอีกด้วย.
ที่ใจกลางนั้นปรากฏหลุมยักษ์,ที่กำลังหมุนอย่างรวดเร็ว,บนท้องฟ้าบริเวณนั้นมีอักษรที่เขียนเอาไว้ว่า,"ราชันย์ส่งมอบมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพโค้งคำนับด้วยความยินดี!,พร้อมกับแผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงน่าเกรงขามออกมา.
กลิ่นอายดังกล่าวนั้นแผ่ออกไปทั่วทุกสารทิศ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงนี้สร้างความตื่นตระหนกให้กับคนที่เข้าใกล้.
จงซานที่จ้องมองด้วยแววตาจริงจง,สูดหายใจลึก,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,เต็มไปด้วยความคาดหวัง,ส่วนจินเผิงนั้น,จดจ้องแววตาที่ส่ายไปมาเช่นกัน.
"เซิ่งหวัง,นื่คือเขตแดนลับเทียนตี้แน่นอน,ค่ายกลนิรันดร์,นี่คือค่ายกลตั้งแต่โบราณกาล,ข้าเคยเห็นในบันทึกในตระกูลของกงเชียน,ทว่าเขาเองก็ไม่เข้าใจ,รับรองว่าไม่ผิดแน่,ตามบันทึกแล้ว,ค่ายกลนี้ดูเหมือนว่าจะเก่าแก่กว่ายุคของหงจวินซะอีก"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
หลังจากที่เห็นพลังของจงซานที่เขตแดนโครงกระดูก,จินเผิงตอนนี้ได้อยู่ในการปกครองของจงซานโดยสมบูรณ์แล้ว.
ทว่าเนี่ยนข่านที่ได้ยิน,แววตาที่ดูส่องสว่างมากขึ้นและก็มากขึ้น,เป็นเขตแดนลับเทียนตี้จริงๆรึ?
ในเวลาเดียวกันนั้นที่ด้านหน้าของพวกเขา.
"ฟิ้ว!"
ที่ไกลออกไปนั้นสายลมที่เย็นยะเยือบที่พวยพุ่งออกมา,จินเผิงที่ออกมาขวางด้านหน้าจงซานเอาไว้ในทันที.
บนอากาศ,ปรากฏร่างสามร่างขึ้นมาในทันที.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่ปรากฏขึ้นในกลุ่มพวกเขาด้วย,ซึ่งจับคุมตัวอยู่นั่นเอง.
"เซิ่งหวัง!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่เอ่ยออกมาในทันที.
จงซานพยักหน้ารับ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังคนอีกสองคน.
"ท่านพ่อ!"เนี่ยนข่านเอ่ยออกมา.
ฝ่ายตรงข้ามนั้น,สวมชุดนักรบเสื้อคลุมเก้ามังกร,แน่นอนว่าจะต้องเป็นเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,ส่วนอีกคนนั้นมาในชุดขุนนางเช่นกัน,จงซานรับรู้ว่าคนผู้นี้จะต้องเป็นจงกวนวังหลวงของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เหล่าเฉียน!
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ดูเคร่งขรึมน่าเกรงขาม,จดจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามสบตาจงซาน.
สองเซิ่งหวัง,ซึ่งเป็นคนจากโลกใบเล็ก,เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็กต่างกันเพียงยุคสมัย,ท้ายที่สุดก็มาพบกัน!
"เซิ่งหวังจง,ได้ยินชื่อมานนแล้ว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังเนี่ยน,เช่นกัน!"จงซานพยักหน้ารับ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น