Immortality chapter 1071 An emperor inherits to pass Wan Shi,
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1071 ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า
chapter 1071 An emperor inherits to pass Wan
Shi, the three sages bows the head Gansu to profess allegiance!
一帝传承通万世,三圣俯首甘称臣!
ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี!
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซียงเวลานี้มีสองไท่จื่อยืนอยู่พร้อมกับเหล่ากุนซืออีกหลายคน.
"ต้าเจิ้งส่งจอมพลนำทัพใหญ่สองทัพมา,นับว่าร้ายกาจมาก,เจ้าโส่วเซี่ยงแม่ทัพทะลวงฟัน,ทุกๆแห่งที่เขาย่างกาย,ทำให้ขวัญกำลังใจทัพฮึกเหิมไร้เทียนทาน,เสี่ยวหวังผู้นี้แทบไม่จำเป็นต้องรบก็เอาชนะศึกแล้วศึกเล่า,จงซานเป็นคนที่โชคดีจริงๆ,ที่พบกับเหล่าผู้มากพรสวรรค์เช่นนี้!"เสนาบดีที่ส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจ.
"เสนาบดีหลิว,ท่านกล่าวตามจริง,เขตแดนเทละเหนือตอนนี้เป็นอย่างไร?"ไท่จื่อสามเนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจเล็กน้อย.
"การแข่งขันแย่งชิงเกาะทางเหนือนั้น,มีห้าเขตแดนเข้าร่วม,สี่ศาลเทวะ,หนึ่งนิกาย,เป็นไปได้ว่าจะกลายเป็นศึกที่รุนแรง,สี่ปีหลังจากนี้,ต้าเจิ้งจะได้รับชัยชนะในที่สุด,จอมพลทั้งสองนั้นต้องบอกเลยว่าพวกเขาเคยรับมือกับสามแดนเทวะและหนึ่งนิกายมาก่อน!"เสนาบดีหลิวกล่าวพลางถอนหายใจ.
"สองจอมพลของต้าเจิ้งนับเป็นทัพไม้ตายของพวกเรา,ทว่าทัพที่พวกเราส่งไปนั้น,ไม่ได้ยอดเยี่ยมนัก,และยังถือว่าอ่อนแอด้วยซ้ำ,ไม่ช้าก็เร็วคงพ่ายแพ้!"เนียนเปินครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
เสนาบดีหลิวที่ส่ายหน้าไปมา,ขณะที่เนี่ยนข่านหยุดเนียนเปินเอาไว้.
"น้องสาม,สงครามครั้งนี้ไม่ธรรมดา,ต้าเจิ้งส่งสองจอมพลออกมา,พวกเขาที่ใช้กำลังเต็มที่,ถึงเราส่งยอดฝีมือไป,ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกำราบสามศาลเทวะและหนึ่งนิกายได้,พวกเขาสามารถทำได้,การบัญชาการของพวกเขานั้นทรงพลังมาก,ไม่จำเป็นต้องอิจฉา,ต้องอิจฉาที่เขาทำให้เจ้าสับสน,ลองใจเย็น,ครุ่นคิดว่าเพียงแค่สองยอดฝีมือมันจะพอจริงๆรึ?"ไท่จื่อใหญ่เนียนข่ายกล่าว.
"ครับ!"เนียนเปินพยักหน้ารับ.
"ท่านพ่อ,หากว่าพวกเราจัดการจงซาน,ต้าเจิ้งก็จะล่มสลาย,ยอดฝีมือทั้งหมดไม่ใช่ว่าจะหันมาพึงศาลเทวะอู๋เซียงของพวกเราหรอกรึ?"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมา.
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่ส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะหันหน้าไปยังเสนาบดีหลิวและกล่าวออกมาว่า,"เจ้า!"
"ครับ!"เสนาบดีหลิวที่รับคำในทันที.
จากนั้น,เสนาบดีหลิวได้นำข้อมูลเกี่ยวกับราชาเผ่าโครงกระดูกที่เปลี่ยนคน,พร้อมกับพลังที่แข็งแกร่งของจงซานออกมาให้ทุกคนได้ดู.
เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับอะไร,และเขตแดนโครงกระดูกและเขตแดนอู๋เซี่ยงก็ไม่ได้อยู่ไกลกันมากนัก,ดังนั้นข้อมูลย่อมเชื่อมถึงกัน.
"นี่จงซานแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จงซานที่เป็นเพียงเซียนโบราณคาดไม่ถึงเลยว่าจะล้มนายน้อยปิศาจสวรรค์,และยังเอาชนะศิษย์ของปราชญ์เทพสังสารวัฏได้อีกรึ?
"จงซานทรงพลังเกินกว่าที่เราจะจินตนาการถึง,ไม่สามารถประมาทได้! ควรคู่แล้วที่เป็นบุรุษอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก!"เซิ่งหวังอู่เซียงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ไม่ว่าพลังฝึกตนของจงซานจะอยู่ระดับใดแล้ว,ทว่าความสามารถของเขานั้นก็ไม่ได้ด้อยกว่าเซียนบรรพชน,ทุกคนรับรู้ดี,เซิ่งหวังอู๋เซียงเองก็เคยเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก,แน่นอนว่าเขาย่อมรับรู้เรื่องราวของโลกใบเล็กเป็นอย่างดี,แม้ว่าจงซานและเขานั้นจะอยู่คนละยุคสมัย,ทว่าก็นับว่าเป็นบุคคลอันดับหนึ่งเหมือนกัน.
ตอนนี้,เป็นการต่อสู้ของบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็กสองรุ่นไปแล้ว.
"บางที่การเดินทางไปยังอาณาเขตโครงกระดูก,จงซานอาจจะได้ผลประโยชน์บางอย่างมาด้วย!"เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?
ทำไมล่ะ?"ไท่จื่อสามที่ไม่เข้าใจ.
"เรื่องแรก,จงซานที่เผยความแข็งแกร่งออกมานั้น,ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์กับตัวเอง,นี่คือการแข่งขับของราชาเผ่าอื่น,อย่างที่สอง,หวังคูไม่ได้กลับมาด้วย,นอกจากนี้จากรายงานที่ได้,อดีตราชาโครงกระดูกหมิงโม่ตกตายไป,เหล่าอาวุโสทั้งหมดของดินแดนโครงกระดูก,ไม่มีทางที่จะติดตามจงซาน!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"งั้นก็หมายความว่าหวังคูไม่ใช่คนของต้าเจิ้งแล้วรึ?"เนียนเปินที่เผยท่าทางดีใจออกมาเล็กน้อย.
"ก็ไม่แน่,ไม่มีใครรับรู้ข้อตกลงของพวกเขา,ไม่ว่าอย่างไรต้าเจิ้งและเผ่าโครงกระดูกไม่มีทางเป็นศัตรูกันแน่,บางที,หวังคูอาจจะกลับมาด้วยซ้ำ!"เสนาบดีหลิวเอ่ย.
"หวังคูยินยอมเป็นเมืองขึ้นของต้าเจิ้ง,หากพวกเขาร่วมมือกันล่ะก็,ต้าเจิ้งจะต้องเติบโตอย่างบ้าคลั่งแน่!"ไท่จื่อใหญ่เนี่ยนข่านกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ใช่,ต้าเจิ้งตอนนี้กำลังเติบโตอย่างบ้าคลั่ง,หากว่าเขาสามารถเปิดตำหนักกงล้อแห่งความลับได้,จะยิ่งก้าวกระโดดขึ้นไปอีก,แม้แต่เฉินเองคิดว่าอาจจะเป็นหนึ่งในแผนการของต้าเจิ้ง,ตอนนี้ค่ายกลห้ามนทินที่ปกปิดเขตแดนสังสารวัฏ,บางที่อาจจะชักชวนเผ่าโครงกระดูกมาได้แล้วก็ได้!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หากเผ่าโครงกระดูกและต้าเจิ้งร่วมมือกัน,จงซานเปิดตำหนักกงล้อมแห่งความลับ,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงไม่ต้องอยู่ในภาวะวิกฤติหรอกรึ?
เรื่องนี้ต้าเจิ้ง,จะต้องกำราบพวกเราอย่างแน่นอน,ไม่คิดเลยว่าต้าเจิ้งจะร้ายกาจขนาดนี้,ก่อนที่หวังคูจะกลับมา,ต้าเจิ้งจะต้องล่มสลาย,พวกเราจะต้องยึดครองตำหนักกงล้อแห่งความลับให้ได้!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
"กำจัดอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"แน่นอน,แน่นอนอยู่แล้ว,
..................!”
ก่อนหน้านี้เนี่ยนข่านนั้นเตรียมส่งยอดฝีมือจำนวนมากเข้าโจมตีเมืองซ่าง,ทว่าเขาที่ต้องกลืนคำพูดดังกล่าวเอาไว้,กำจัดจงซานอย่างงั้นรึ?
แต่กับรู้ว่าจงซานเวลานี้สามารถล้มเซียนบรรพชนได้,เพียงแค่เขา,หากนำกองกำลังตัวเองออกไป,ไม่เท่ากับแส่หาความตายเท่านั้นรึ?
"เซียนโบราณที่เซิ่งหวัง,ให้พวกเราส่งออกไป,เพื่อตรวจสอบค่ายกลห้ามนทินได้กลับมาแล้ว!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เป็นอย่างไรบ้าง?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังเสนาบดีหลิว.
"ทรงพลังมาก,เป็นค่ายกลกลโบราณ,เซียนโบราณที่ได้ทดสอบแล้ว,สามารถป้องกันเซียนโบราณได้ห้าสิบคน,ถึงจะทำลายค่ายกลนี้ได้,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ต่ำกว่าเซียนบรรพชน,สามารถป้องกันได้ทั้งหมด!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซานได้คิดเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ,ไม่หวาดกลัวการโจมตี,ผนึกเขตแดนสังสารวัฏเอาไว้จากกองทัพทุกด้าน,ตัวเองสามารถที่จะรับความโชคดีนี้ไปคนเดียว,และยังอยู่ในตำแหน่งที่ไร้เทียมทานอีกด้วย.
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่หลับตา,นิ้วของเขาที่เคาะไปที่พนักพิงเบาๆ,ขมวดคิ้วคุ่นคิดไปมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้เขาต้องใช้ความคิดมากมายขนาดนี้.
ทันใดนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงลืมตาขึ้นมาในทันที.
"เมืองซ่าง,ตำหนักที่ไร้เทียมทานอย่างงั้นรึ?บุกตรงไปหาจงซาน!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตรงๆรึ?
บุกเข้าไปตรงๆ?"เนี่ยนข่านที่แสดงท่าทางกระตือรือร้น.
"ก่อนอื่นต้องจับเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยงให้ได้!"เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"จับตัวเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยงรึ?
เป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะเสี่ยงชีวิตออกมาช่วยพวกเขา!"เนี่ยนข่านที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าบอกเพียงว่าขั้นแรกเท่านั้น,นี่ก็แค่เริ่ม!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"บุตรยินดีที่จะแบ่งเบาบิดา!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองเนี่ยนข่าน,ดวงตาส่องประกายแสงเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"!"
"ขอบคุณท่านพ่อ!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
เซิ่งหวังไท่อี้เผยยิ้มออกมาและกล่าวว่า,"นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น."
--------------------------------------
หลังจากนั้นหลายเดือน,เมืองซ่าง,ภายในห้องอักษรของจงซาน.
จงซานอยู่ในห้องอักษรพร้อมกับอี้เหยี่ยนและขุนนางอีกหลายคน,ในเวลานั้นก็ปรากฏขันทีกล่าวออกมาเสียงดัง.
"เรียนเซิ่งหวัง,จินเผิงและเสี่ยวหวังขอเข้าพบ!"
อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังจงซานที่กำลังเผยยิ้มเล็กน้อย,"เซิ่งหวัง,เริ่มแล้ว!"
จงซานพยักหน้ารับ,และกล่าวออกไปว่า,"ให้พวกเขาเข้ามา!"
"ครืนนนน!"
"ครืนนน!"จินเผิงที่เร่งรีบเข้ามาในห้องอักษร.
เสี่ยวหวังที่ก้าวเดิมตามมาด้านหลังอยากเอื่อยเฉื่อย.
"เซิ่งหวัง,เกิดเรื่องแล้ว,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงไม่ทำตามธรรมเนียม,พวกเขาส่งยอดฝีมือมากมายเข้าโจมตีเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยง,ข้าอยู่ในค่ายของเสี่ยวหวังจึงช่วยได้เพียงแค่เสี่ยวหวัง,ส่วนเจ้าโส่วเซี่ยงนั้นไม่มีเวลาช่วย,ฝ่ายตรงข้ามนั้นส่งผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนมาหลายคน,พวกเราเร่งรีบตามไป,หากแต่เจ้าโส่วเซี่ยงถูกจับตัวไปแล้ว,ตอนนี้ทำอย่างไรดี!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"ข้ารู้แล้ว!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
ภายในห้องอักษรคนอื่นๆที่ดูเฉยชา,เป็นเรื่องที่จินเผิงคาดไม่ถึง,ไม่ใช่ว่าเจ้าโส่วเซี่ยงถูกจับไป,ทุกคนต้องดูร้อนรนหรอกรึ?
ทำไมถึงทำเหมือนว่าเป็นเรื่องทั่วไป.
แม้แต่เสี่ยวหวังที่เขาช่วยเอาไว้,ยังแสดงท่าทางไม่แยแสด้วยเช่นกัน.
"เจ้า?"จินเผิงที่ดูงงงวย.
"เสี่ยวหวัง,แล้วฝั่งเจ้าล่ะ?"จงซานสอบถาม.
"ที่จริงนอกจากแม่ทัพเจ้าแล้ว,ยังมีข้าเป็นเป้าหมาย,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงถึงกับส่งไท่จื่อใหญ่เนี่ยนข่านมาให้ขุนพลจินเผิงจับกุม,ตอนนี้ได้ถูกส่งตัวไปอยู่ในคุกสวรรค์แล้ว!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
ใบหน้าของจินเผงถึงกับกระตุก,สถานการณ์เช่นนี้คืออะไร?
"ไม่คิดเลยว่าจะใช้บุตรตัวเองวางกับดักล่อหมาป่า,เซิ่งหวังอู๋เซียงช่างอาจหาญนัก,คาดไม่ถึงเลยจะส่งไท่จื่อใหญ่เนียนข่านมาเป็นนักโทษ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เนี่ยนข่านที่ถูกจับเพราะเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงตั้งใจอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
เสี่ยวหวังที่อยู่ข้างๆพยักหน้ารับ.
เห็นท่าทางของเสี่ยวหวังและท่าทางของคนอื่นแล้ว,จินเผิงที่ได้แต่เงียบ,ภายในใจที่ไม่เข้าใจโดยสมบูรณ์,ทำไม?
ไท่จื่อจึงถูกส่งมาเป็นนักโทษ? นี่เป็นแผนการที่ถูกวางไว้แล้วอย่างงั้นรึ?
"อี้เหยี่ยน,เจ้าคิดว่าแผนการขั้นต่อไปของเซิ่งหวังอู๋เซียงจะทำอะไรต่อ?"จงซานสอบถาม.
"หากเป็นข้า,ที่ล่อเสือออกจากถ้ำแล้ว,ก็จะปิดฟ้าข้ามทะเล,ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"นั่นก็ยังไม่พอ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
เสี่ยวหวังที่อยู่ใกล้ๆกล่าวออกมาอีกคน,"ความจริงถือว่ายังไม่พอ,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงผู้นี้เป็นคนอมหิตอย่างแน่นอน,เขาที่ใช้กลยุทธ์ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม? เขาคือบูรพา,ปัจจิมก็ต้องถูกโจมตี!
ทำลายสิ้นทั้งหมด!"
------------
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
"ท่านพ่อ,พี่ใหญ่ถูกจับ,จะทำอย่างไรดี?"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"เซิ่งหวัง,เจ้าโส่วเซี่ยงถูกจับแล้ว,ไท่จื่อใหญ่ถูกฝั่งตรงข้ามจับกุมไว้เช่นกัน,จะเริ่มแผนการต่อไปเช่นไร?"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสอบถาม.
"ล่องูออกจากรู,ปิดฟ้าข้ามทะเล,ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม!"เสนาบดีหลิวเอ่ย.
เสนาบดีหลิวที่กล่าวเหมือนกับอี้เหยี่ยน,ล่อเสื้อออกจากถ้ำซึ่งก็เหมือนกับล่องูออกจากรู,ซึ่งมีความหมายเดียวกัน,เนื่องจากยืนอยู่คนละหวัง,จึงใช้ประโยชน์ที่ต่างกัน.
"ยงไม่พอ,ไม่เพียงแค่ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม,ข้าต้องการทำลายล้างทั้งหมด,ไม่ให้มีปัญหาหลงเหลือที่จะก่อให้เกิดปัญหาในอนาคตได้!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวรับในทันที.
"อะไร,หมายความว่าอย่างไร?
เสนาบดีหลิว,ท่านพูดอะไร?"เนี่ยนเปินที่ไม่เข้าแม้แต่น้อย.
เสนาบดีหลิวที่ไม่สนใจเนี่ยนเปินเหมือนแต่ก่อน,ก่อนที่จะออกไปดำเนินการ.
ส่วนเนี่ยนเปินในเวลานี้ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ไท่จื่อที่น่าเกรงขาม,กี่ครั้งแล้วที่ถูกขุนนางเมินเฉย!
-------------------
การประชันแผนการของเซิ่งหวังทั้งสอง,โดยมีพื้นที่ทะเลทิศเหนือเป็นสมรภูมิ.
และยังมีสี่ศาลเทวะและหนึ่งนิกายเข้าร่วมชิงเกาะขนาดใหญ่บนทะเลเหนือ,บนที่ไกลออกไปนั้นทันใดก็ปรากฏหลุมน้ำวนขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,หลุมขนาดใหญ่นี้ดูเหมือนจะเป็นค่ายกลบางอย่าง,ที่ทำให้ท้องทะเลส่องประกายสีฟ้าเจิดจรัสออกมา.
บนพื้นทะเลที่สั่นไหว,วายุและเมฆาสับสนอลหม่าน,สภาพอากาศของทะเลที่รุนแรง,เมฆหนาปกคลุม,สนามวายุรุนแรง,กลิ่นอายจากโบราณกาลที่แผ่ออกไปทั่วทุกสารทิศ,ทัพใหญ่ทั้งสี่,หยุดต่อสู้กัน,ต่างก็จดจ้องมองด้วยความแปลกประหลาดไปยังผืนทะเล.
ช้าๆ,ที่ใจกลางทะเล,หลุมดำขนาดใหญ่ลึกลงไป,เริ่มรวมกับประกายแสงสีฟ้าแถวหนึ่ง.
"ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี!"
อักขระหนึ่งแถวที่ปรากฏขึ้น,สร้างความตื่นตะลึงต่อทุกคน,อักษรดังกล่าวนั้นยากที่จะเข้าใจ,ทว่าสามารถบอกได้ว่าเป็นเรื่องที่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือนอย่างแน่นอน.
ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี?
เทียนตี้โบราณกำลังส่อต่อมรดกอย่างงั้นรึ?
สถานที่แห่งนี้กลายเป็นพื้นที่ลึกลับที่เทียนตี้โบราณจะส่งมอบมรดกอย่างงั้นรึ?
ทว่าเทียนตี้ผู้นี้คงทรงพลังแข็งแกร่งมาก,แม้แต่ปราชญ์เทพยังยินยอมก้มหัวให้อย่างคาดไม่ถึง?
ภพหยินมีปราชญ์เทพทั้งหมดหกคน,ปราชญ์เทพสามคนให้การยอมรับเทียนตี้ผู้นี้อย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องจริงหรือเท็จกัน?
***************
ส่งเสียงบูรพา ตีฝ่าประจิม
เป็นกลยุทธที่ 6 ในตำราพิชัยยุทธของซุนวู เขียนเป็นภาษาจีนว่า 聲東擊西 (อ่านว่า
เซิงตงจี๋ซี)
กลยุทธนี้ใช้ได้ทั้งกรณีรุก และ รับ กล่าวคือ
ถ้าเราเป็นฝ่ายรับ ศัตรูบุกมามาก เราจำเป็นต้องถอย ทำอย่างไร ให้เสียกำลังน้อย คือ
แสร้งทำทีว่าจะเข้ารุกด้านหนึ่ง แต่ความจริงกำลังส่วนใหญ่ ถอยออกอีกด้านหนึ่ง
กำลังเราก็จะสามารถล่าถอยได้โดยสูญเสียน้อย หรือไม่สูญเสีย
กลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเล
หรือ หมานเทียนกว้อไห่ 瞞天過海;Mán tiān guò hǎi เป็นหนึ่งในกลศึกสามก๊ก
กลยุทธ์ที่มีความหมายถึงการที่คิดหรือมองข้ามสิ่งใด ๆ ก็ตาม
ที่คิดว่าตนเองนั้นได้ตระเตรียมการไว้พร้อมสรรพแล้ว
ก็มักจะมีความประมาทเลินเล่อและมองข้ามศัตรูไปอย่างง่ายดาย
พบเห็นสิ่งใดที่มองเห็นเสมอในยามปกติก็ไม่บังเกิดความสงสัยหรือติดใจในสิ่งนั้น
เกิดความชะล่าใจในตนเอง
การบุกเข้าโจมตีศัตรูโดยที่ศัตรูไม่ทันรู้ตัวและตั้งระวังทัพได้ทันนับว่าเป็นการได้ชัยชนะในการต่อสู้มาแล้วครึ่งหนึ่ง
สามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย การปกปิดอำพรางซ่อนเร้น
จึงเป็นกลยุทธ์ที่มีความสำคัญมากที่สุดในการทำศึกสงคราม[1]
chapter 1071 An emperor inherits to pass Wan
Shi, the three sages bows the head Gansu to profess allegiance!
一帝传承通万世,三圣俯首甘称臣!
ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี!
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซียงเวลานี้มีสองไท่จื่อยืนอยู่พร้อมกับเหล่ากุนซืออีกหลายคน.
"ต้าเจิ้งส่งจอมพลนำทัพใหญ่สองทัพมา,นับว่าร้ายกาจมาก,เจ้าโส่วเซี่ยงแม่ทัพทะลวงฟัน,ทุกๆแห่งที่เขาย่างกาย,ทำให้ขวัญกำลังใจทัพฮึกเหิมไร้เทียนทาน,เสี่ยวหวังผู้นี้แทบไม่จำเป็นต้องรบก็เอาชนะศึกแล้วศึกเล่า,จงซานเป็นคนที่โชคดีจริงๆ,ที่พบกับเหล่าผู้มากพรสวรรค์เช่นนี้!"เสนาบดีที่ส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจ.
"เสนาบดีหลิว,ท่านกล่าวตามจริง,เขตแดนเทละเหนือตอนนี้เป็นอย่างไร?"ไท่จื่อสามเนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจเล็กน้อย.
"การแข่งขันแย่งชิงเกาะทางเหนือนั้น,มีห้าเขตแดนเข้าร่วม,สี่ศาลเทวะ,หนึ่งนิกาย,เป็นไปได้ว่าจะกลายเป็นศึกที่รุนแรง,สี่ปีหลังจากนี้,ต้าเจิ้งจะได้รับชัยชนะในที่สุด,จอมพลทั้งสองนั้นต้องบอกเลยว่าพวกเขาเคยรับมือกับสามแดนเทวะและหนึ่งนิกายมาก่อน!"เสนาบดีหลิวกล่าวพลางถอนหายใจ.
"สองจอมพลของต้าเจิ้งนับเป็นทัพไม้ตายของพวกเรา,ทว่าทัพที่พวกเราส่งไปนั้น,ไม่ได้ยอดเยี่ยมนัก,และยังถือว่าอ่อนแอด้วยซ้ำ,ไม่ช้าก็เร็วคงพ่ายแพ้!"เนียนเปินครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
เสนาบดีหลิวที่ส่ายหน้าไปมา,ขณะที่เนี่ยนข่านหยุดเนียนเปินเอาไว้.
"น้องสาม,สงครามครั้งนี้ไม่ธรรมดา,ต้าเจิ้งส่งสองจอมพลออกมา,พวกเขาที่ใช้กำลังเต็มที่,ถึงเราส่งยอดฝีมือไป,ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกำราบสามศาลเทวะและหนึ่งนิกายได้,พวกเขาสามารถทำได้,การบัญชาการของพวกเขานั้นทรงพลังมาก,ไม่จำเป็นต้องอิจฉา,ต้องอิจฉาที่เขาทำให้เจ้าสับสน,ลองใจเย็น,ครุ่นคิดว่าเพียงแค่สองยอดฝีมือมันจะพอจริงๆรึ?"ไท่จื่อใหญ่เนียนข่ายกล่าว.
"ครับ!"เนียนเปินพยักหน้ารับ.
"ท่านพ่อ,หากว่าพวกเราจัดการจงซาน,ต้าเจิ้งก็จะล่มสลาย,ยอดฝีมือทั้งหมดไม่ใช่ว่าจะหันมาพึงศาลเทวะอู๋เซียงของพวกเราหรอกรึ?"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมา.
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่ส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะหันหน้าไปยังเสนาบดีหลิวและกล่าวออกมาว่า,"เจ้า!"
"ครับ!"เสนาบดีหลิวที่รับคำในทันที.
จากนั้น,เสนาบดีหลิวได้นำข้อมูลเกี่ยวกับราชาเผ่าโครงกระดูกที่เปลี่ยนคน,พร้อมกับพลังที่แข็งแกร่งของจงซานออกมาให้ทุกคนได้ดู.
เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับอะไร,และเขตแดนโครงกระดูกและเขตแดนอู๋เซี่ยงก็ไม่ได้อยู่ไกลกันมากนัก,ดังนั้นข้อมูลย่อมเชื่อมถึงกัน.
"นี่จงซานแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จงซานที่เป็นเพียงเซียนโบราณคาดไม่ถึงเลยว่าจะล้มนายน้อยปิศาจสวรรค์,และยังเอาชนะศิษย์ของปราชญ์เทพสังสารวัฏได้อีกรึ?
"จงซานทรงพลังเกินกว่าที่เราจะจินตนาการถึง,ไม่สามารถประมาทได้! ควรคู่แล้วที่เป็นบุรุษอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก!"เซิ่งหวังอู่เซียงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ไม่ว่าพลังฝึกตนของจงซานจะอยู่ระดับใดแล้ว,ทว่าความสามารถของเขานั้นก็ไม่ได้ด้อยกว่าเซียนบรรพชน,ทุกคนรับรู้ดี,เซิ่งหวังอู๋เซียงเองก็เคยเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็ก,แน่นอนว่าเขาย่อมรับรู้เรื่องราวของโลกใบเล็กเป็นอย่างดี,แม้ว่าจงซานและเขานั้นจะอยู่คนละยุคสมัย,ทว่าก็นับว่าเป็นบุคคลอันดับหนึ่งเหมือนกัน.
ตอนนี้,เป็นการต่อสู้ของบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบเล็กสองรุ่นไปแล้ว.
"บางที่การเดินทางไปยังอาณาเขตโครงกระดูก,จงซานอาจจะได้ผลประโยชน์บางอย่างมาด้วย!"เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?
ทำไมล่ะ?"ไท่จื่อสามที่ไม่เข้าใจ.
"เรื่องแรก,จงซานที่เผยความแข็งแกร่งออกมานั้น,ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์กับตัวเอง,นี่คือการแข่งขับของราชาเผ่าอื่น,อย่างที่สอง,หวังคูไม่ได้กลับมาด้วย,นอกจากนี้จากรายงานที่ได้,อดีตราชาโครงกระดูกหมิงโม่ตกตายไป,เหล่าอาวุโสทั้งหมดของดินแดนโครงกระดูก,ไม่มีทางที่จะติดตามจงซาน!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"งั้นก็หมายความว่าหวังคูไม่ใช่คนของต้าเจิ้งแล้วรึ?"เนียนเปินที่เผยท่าทางดีใจออกมาเล็กน้อย.
"ก็ไม่แน่,ไม่มีใครรับรู้ข้อตกลงของพวกเขา,ไม่ว่าอย่างไรต้าเจิ้งและเผ่าโครงกระดูกไม่มีทางเป็นศัตรูกันแน่,บางที,หวังคูอาจจะกลับมาด้วยซ้ำ!"เสนาบดีหลิวเอ่ย.
"หวังคูยินยอมเป็นเมืองขึ้นของต้าเจิ้ง,หากพวกเขาร่วมมือกันล่ะก็,ต้าเจิ้งจะต้องเติบโตอย่างบ้าคลั่งแน่!"ไท่จื่อใหญ่เนี่ยนข่านกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ใช่,ต้าเจิ้งตอนนี้กำลังเติบโตอย่างบ้าคลั่ง,หากว่าเขาสามารถเปิดตำหนักกงล้อแห่งความลับได้,จะยิ่งก้าวกระโดดขึ้นไปอีก,แม้แต่เฉินเองคิดว่าอาจจะเป็นหนึ่งในแผนการของต้าเจิ้ง,ตอนนี้ค่ายกลห้ามนทินที่ปกปิดเขตแดนสังสารวัฏ,บางที่อาจจะชักชวนเผ่าโครงกระดูกมาได้แล้วก็ได้!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หากเผ่าโครงกระดูกและต้าเจิ้งร่วมมือกัน,จงซานเปิดตำหนักกงล้อมแห่งความลับ,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงไม่ต้องอยู่ในภาวะวิกฤติหรอกรึ?
เรื่องนี้ต้าเจิ้ง,จะต้องกำราบพวกเราอย่างแน่นอน,ไม่คิดเลยว่าต้าเจิ้งจะร้ายกาจขนาดนี้,ก่อนที่หวังคูจะกลับมา,ต้าเจิ้งจะต้องล่มสลาย,พวกเราจะต้องยึดครองตำหนักกงล้อแห่งความลับให้ได้!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
"กำจัดอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"แน่นอน,แน่นอนอยู่แล้ว,
..................!”
ก่อนหน้านี้เนี่ยนข่านนั้นเตรียมส่งยอดฝีมือจำนวนมากเข้าโจมตีเมืองซ่าง,ทว่าเขาที่ต้องกลืนคำพูดดังกล่าวเอาไว้,กำจัดจงซานอย่างงั้นรึ?
แต่กับรู้ว่าจงซานเวลานี้สามารถล้มเซียนบรรพชนได้,เพียงแค่เขา,หากนำกองกำลังตัวเองออกไป,ไม่เท่ากับแส่หาความตายเท่านั้นรึ?
"เซียนโบราณที่เซิ่งหวัง,ให้พวกเราส่งออกไป,เพื่อตรวจสอบค่ายกลห้ามนทินได้กลับมาแล้ว!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"เป็นอย่างไรบ้าง?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังเสนาบดีหลิว.
"ทรงพลังมาก,เป็นค่ายกลกลโบราณ,เซียนโบราณที่ได้ทดสอบแล้ว,สามารถป้องกันเซียนโบราณได้ห้าสิบคน,ถึงจะทำลายค่ายกลนี้ได้,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ต่ำกว่าเซียนบรรพชน,สามารถป้องกันได้ทั้งหมด!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซานได้คิดเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ,ไม่หวาดกลัวการโจมตี,ผนึกเขตแดนสังสารวัฏเอาไว้จากกองทัพทุกด้าน,ตัวเองสามารถที่จะรับความโชคดีนี้ไปคนเดียว,และยังอยู่ในตำแหน่งที่ไร้เทียมทานอีกด้วย.
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่หลับตา,นิ้วของเขาที่เคาะไปที่พนักพิงเบาๆ,ขมวดคิ้วคุ่นคิดไปมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้เขาต้องใช้ความคิดมากมายขนาดนี้.
ทันใดนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงลืมตาขึ้นมาในทันที.
"เมืองซ่าง,ตำหนักที่ไร้เทียมทานอย่างงั้นรึ?บุกตรงไปหาจงซาน!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ตรงๆรึ?
บุกเข้าไปตรงๆ?"เนี่ยนข่านที่แสดงท่าทางกระตือรือร้น.
"ก่อนอื่นต้องจับเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยงให้ได้!"เสนาบดีหลิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"จับตัวเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยงรึ?
เป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะเสี่ยงชีวิตออกมาช่วยพวกเขา!"เนี่ยนข่านที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าบอกเพียงว่าขั้นแรกเท่านั้น,นี่ก็แค่เริ่ม!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"บุตรยินดีที่จะแบ่งเบาบิดา!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองเนี่ยนข่าน,ดวงตาส่องประกายแสงเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"!"
"ขอบคุณท่านพ่อ!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
เซิ่งหวังไท่อี้เผยยิ้มออกมาและกล่าวว่า,"นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น."
--------------------------------------
หลังจากนั้นหลายเดือน,เมืองซ่าง,ภายในห้องอักษรของจงซาน.
จงซานอยู่ในห้องอักษรพร้อมกับอี้เหยี่ยนและขุนนางอีกหลายคน,ในเวลานั้นก็ปรากฏขันทีกล่าวออกมาเสียงดัง.
"เรียนเซิ่งหวัง,จินเผิงและเสี่ยวหวังขอเข้าพบ!"
อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังจงซานที่กำลังเผยยิ้มเล็กน้อย,"เซิ่งหวัง,เริ่มแล้ว!"
จงซานพยักหน้ารับ,และกล่าวออกไปว่า,"ให้พวกเขาเข้ามา!"
"ครืนนนน!"
"ครืนนน!"จินเผิงที่เร่งรีบเข้ามาในห้องอักษร.
เสี่ยวหวังที่ก้าวเดิมตามมาด้านหลังอยากเอื่อยเฉื่อย.
"เซิ่งหวัง,เกิดเรื่องแล้ว,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงไม่ทำตามธรรมเนียม,พวกเขาส่งยอดฝีมือมากมายเข้าโจมตีเสี่ยวหวังและเจ้าโส่วเซี่ยง,ข้าอยู่ในค่ายของเสี่ยวหวังจึงช่วยได้เพียงแค่เสี่ยวหวัง,ส่วนเจ้าโส่วเซี่ยงนั้นไม่มีเวลาช่วย,ฝ่ายตรงข้ามนั้นส่งผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนมาหลายคน,พวกเราเร่งรีบตามไป,หากแต่เจ้าโส่วเซี่ยงถูกจับตัวไปแล้ว,ตอนนี้ทำอย่างไรดี!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"ข้ารู้แล้ว!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
ภายในห้องอักษรคนอื่นๆที่ดูเฉยชา,เป็นเรื่องที่จินเผิงคาดไม่ถึง,ไม่ใช่ว่าเจ้าโส่วเซี่ยงถูกจับไป,ทุกคนต้องดูร้อนรนหรอกรึ?
ทำไมถึงทำเหมือนว่าเป็นเรื่องทั่วไป.
แม้แต่เสี่ยวหวังที่เขาช่วยเอาไว้,ยังแสดงท่าทางไม่แยแสด้วยเช่นกัน.
"เจ้า?"จินเผิงที่ดูงงงวย.
"เสี่ยวหวัง,แล้วฝั่งเจ้าล่ะ?"จงซานสอบถาม.
"ที่จริงนอกจากแม่ทัพเจ้าแล้ว,ยังมีข้าเป็นเป้าหมาย,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงถึงกับส่งไท่จื่อใหญ่เนี่ยนข่านมาให้ขุนพลจินเผิงจับกุม,ตอนนี้ได้ถูกส่งตัวไปอยู่ในคุกสวรรค์แล้ว!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
ใบหน้าของจินเผงถึงกับกระตุก,สถานการณ์เช่นนี้คืออะไร?
"ไม่คิดเลยว่าจะใช้บุตรตัวเองวางกับดักล่อหมาป่า,เซิ่งหวังอู๋เซียงช่างอาจหาญนัก,คาดไม่ถึงเลยจะส่งไท่จื่อใหญ่เนียนข่านมาเป็นนักโทษ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เนี่ยนข่านที่ถูกจับเพราะเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงตั้งใจอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
เสี่ยวหวังที่อยู่ข้างๆพยักหน้ารับ.
เห็นท่าทางของเสี่ยวหวังและท่าทางของคนอื่นแล้ว,จินเผิงที่ได้แต่เงียบ,ภายในใจที่ไม่เข้าใจโดยสมบูรณ์,ทำไม?
ไท่จื่อจึงถูกส่งมาเป็นนักโทษ? นี่เป็นแผนการที่ถูกวางไว้แล้วอย่างงั้นรึ?
"อี้เหยี่ยน,เจ้าคิดว่าแผนการขั้นต่อไปของเซิ่งหวังอู๋เซียงจะทำอะไรต่อ?"จงซานสอบถาม.
"หากเป็นข้า,ที่ล่อเสือออกจากถ้ำแล้ว,ก็จะปิดฟ้าข้ามทะเล,ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"นั่นก็ยังไม่พอ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
เสี่ยวหวังที่อยู่ใกล้ๆกล่าวออกมาอีกคน,"ความจริงถือว่ายังไม่พอ,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงผู้นี้เป็นคนอมหิตอย่างแน่นอน,เขาที่ใช้กลยุทธ์ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม? เขาคือบูรพา,ปัจจิมก็ต้องถูกโจมตี!
ทำลายสิ้นทั้งหมด!"
------------
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
"ท่านพ่อ,พี่ใหญ่ถูกจับ,จะทำอย่างไรดี?"เนี่ยนเปิ่นที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"เซิ่งหวัง,เจ้าโส่วเซี่ยงถูกจับแล้ว,ไท่จื่อใหญ่ถูกฝั่งตรงข้ามจับกุมไว้เช่นกัน,จะเริ่มแผนการต่อไปเช่นไร?"เสนาบดีหลิวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสอบถาม.
"ล่องูออกจากรู,ปิดฟ้าข้ามทะเล,ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม!"เสนาบดีหลิวเอ่ย.
เสนาบดีหลิวที่กล่าวเหมือนกับอี้เหยี่ยน,ล่อเสื้อออกจากถ้ำซึ่งก็เหมือนกับล่องูออกจากรู,ซึ่งมีความหมายเดียวกัน,เนื่องจากยืนอยู่คนละหวัง,จึงใช้ประโยชน์ที่ต่างกัน.
"ยงไม่พอ,ไม่เพียงแค่ส่งเสียงบูรพา
ตีฝ่าประจิม,ข้าต้องการทำลายล้างทั้งหมด,ไม่ให้มีปัญหาหลงเหลือที่จะก่อให้เกิดปัญหาในอนาคตได้!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เสนาบดีหลิวที่กล่าวรับในทันที.
"อะไร,หมายความว่าอย่างไร?
เสนาบดีหลิว,ท่านพูดอะไร?"เนี่ยนเปินที่ไม่เข้าแม้แต่น้อย.
เสนาบดีหลิวที่ไม่สนใจเนี่ยนเปินเหมือนแต่ก่อน,ก่อนที่จะออกไปดำเนินการ.
ส่วนเนี่ยนเปินในเวลานี้ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ไท่จื่อที่น่าเกรงขาม,กี่ครั้งแล้วที่ถูกขุนนางเมินเฉย!
-------------------
การประชันแผนการของเซิ่งหวังทั้งสอง,โดยมีพื้นที่ทะเลทิศเหนือเป็นสมรภูมิ.
และยังมีสี่ศาลเทวะและหนึ่งนิกายเข้าร่วมชิงเกาะขนาดใหญ่บนทะเลเหนือ,บนที่ไกลออกไปนั้นทันใดก็ปรากฏหลุมน้ำวนขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,หลุมขนาดใหญ่นี้ดูเหมือนจะเป็นค่ายกลบางอย่าง,ที่ทำให้ท้องทะเลส่องประกายสีฟ้าเจิดจรัสออกมา.
บนพื้นทะเลที่สั่นไหว,วายุและเมฆาสับสนอลหม่าน,สภาพอากาศของทะเลที่รุนแรง,เมฆหนาปกคลุม,สนามวายุรุนแรง,กลิ่นอายจากโบราณกาลที่แผ่ออกไปทั่วทุกสารทิศ,ทัพใหญ่ทั้งสี่,หยุดต่อสู้กัน,ต่างก็จดจ้องมองด้วยความแปลกประหลาดไปยังผืนทะเล.
ช้าๆ,ที่ใจกลางทะเล,หลุมดำขนาดใหญ่ลึกลงไป,เริ่มรวมกับประกายแสงสีฟ้าแถวหนึ่ง.
"ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี!"
อักขระหนึ่งแถวที่ปรากฏขึ้น,สร้างความตื่นตะลึงต่อทุกคน,อักษรดังกล่าวนั้นยากที่จะเข้าใจ,ทว่าสามารถบอกได้ว่าเป็นเรื่องที่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือนอย่างแน่นอน.
ราชันย์ส่งต่อมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพยังต้องโค้งคำนับด้วยความยินดี?
เทียนตี้โบราณกำลังส่อต่อมรดกอย่างงั้นรึ?
สถานที่แห่งนี้กลายเป็นพื้นที่ลึกลับที่เทียนตี้โบราณจะส่งมอบมรดกอย่างงั้นรึ?
ทว่าเทียนตี้ผู้นี้คงทรงพลังแข็งแกร่งมาก,แม้แต่ปราชญ์เทพยังยินยอมก้มหัวให้อย่างคาดไม่ถึง?
ภพหยินมีปราชญ์เทพทั้งหมดหกคน,ปราชญ์เทพสามคนให้การยอมรับเทียนตี้ผู้นี้อย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องจริงหรือเท็จกัน?
***************
ส่งเสียงบูรพา ตีฝ่าประจิม
เป็นกลยุทธที่ 6 ในตำราพิชัยยุทธของซุนวู เขียนเป็นภาษาจีนว่า 聲東擊西 (อ่านว่า
เซิงตงจี๋ซี)
กลยุทธนี้ใช้ได้ทั้งกรณีรุก และ รับ กล่าวคือ
ถ้าเราเป็นฝ่ายรับ ศัตรูบุกมามาก เราจำเป็นต้องถอย ทำอย่างไร ให้เสียกำลังน้อย คือ
แสร้งทำทีว่าจะเข้ารุกด้านหนึ่ง แต่ความจริงกำลังส่วนใหญ่ ถอยออกอีกด้านหนึ่ง
กำลังเราก็จะสามารถล่าถอยได้โดยสูญเสียน้อย หรือไม่สูญเสีย
กลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเล
หรือ หมานเทียนกว้อไห่ 瞞天過海;Mán tiān guò hǎi เป็นหนึ่งในกลศึกสามก๊ก
กลยุทธ์ที่มีความหมายถึงการที่คิดหรือมองข้ามสิ่งใด ๆ ก็ตาม
ที่คิดว่าตนเองนั้นได้ตระเตรียมการไว้พร้อมสรรพแล้ว
ก็มักจะมีความประมาทเลินเล่อและมองข้ามศัตรูไปอย่างง่ายดาย
พบเห็นสิ่งใดที่มองเห็นเสมอในยามปกติก็ไม่บังเกิดความสงสัยหรือติดใจในสิ่งนั้น
เกิดความชะล่าใจในตนเอง
การบุกเข้าโจมตีศัตรูโดยที่ศัตรูไม่ทันรู้ตัวและตั้งระวังทัพได้ทันนับว่าเป็นการได้ชัยชนะในการต่อสู้มาแล้วครึ่งหนึ่ง
สามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย การปกปิดอำพรางซ่อนเร้น
จึงเป็นกลยุทธ์ที่มีความสำคัญมากที่สุดในการทำศึกสงคราม[1]
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น