Immortality Chapter 1070 Avalanche Wuxiang Holy Court plan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1070 แผนการทำลายศาลเทวะอู๋เซี่ยง
Chapter 1070 Avalanche Wuxiang Holy Court
plan
崩塌无相圣庭计划
แผนการทำลายศาลเทวะอู๋เซี่ยง
"ตำหนักสังสารวัฏ?
ล่อเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงให้ละโมบอย่างงั้นรึ?ล่ออย่างไร?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เซิ่งหวังที่สร้างค่ายกลปกป้องไปทั่วเขตแดนตำหนักสังสารวัฏ,ไม่ก่อให้เกิดจุดอ่อนรึ?"อี้เหยี่ยนที่ครุ่นคิด.
"ก่อให้เกิดจุดอ่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่แค่ก่อให้เกิดจุดอ่อน,แต่เป็นการสร้างจุดอ่อนขนาดใหญ่ออกมา!"เสี่ยวหวังที่เหมือนจะเข้าใจ,พยักหน้า,พลางถอนหายใจ.
"จุดอ่อนขนาดใหญ่? หมายความว่าอย่างไร!"
อี้เหยี่ยนจ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"ความหมายของเซิ่งหวังนั้น,สร้างการปกป้องที่หนาแน่น,เพื่อเผยจุดอ่อนอันใหญ่โต,เพื่อให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกระโดดเข้าหากับดักของต้าเจิ้ง,ทว่ากลับดักนี้,ที่จริงเป็นต้าเจิ้งวางเอาไว้,ให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงเป็นคนก้าวเข้ามาหาเอง,นี่ไม่ใช่ต้าเจิ้งของเราที่เผยจุดอ่อน,แต่เป็นเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงก้าวเข้ามาค้นหาเอง!"
เจ้าโส่วเซี่ยงที่แววตาส่ายไปมา,ก่อนที่จะส่ายหน้าพลางถอนหายใจ,"เป็นอะไรที่ลึกลับซับซ้อนมาก,ข้าเขาใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น! ถึงจะแสดงให้เห็น,ก็คงยากที่จะเข้าใจทั้งหมดได้"
อี้เหยี่ยนและเสี่ยวหวังเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ท้ายที่สุดอี้เหยี่ยนก็เอ่ยออกมาว่า,"เซิ่งหวังนั้นได้วางแผนการเอาไว้หลายชั้น,ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นเป็นจิ้งจอกชรา,แผนการทั่วไปไม่สามารถตบตาเขาได้,จำเป็นต้องซับซ้อนเล็กน้อย.
"ข้าคงไม่สามารถแนะนำเรื่องนี้ให้เซิ่งหวังได้,ขอรับหน้าที่ทำให้สำเร็จก็แล้วกัน!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
จงซานพยักหน้ารับ,เจ้าโส่วเซี่ยงเป็นข้าราชบริพารที่ไม่ได้ปราชญ์เปรื่องนัก,ทว่าก็นับว่าซื่อสัตย์,เต็มใจที่จะรับหน้าที่,ทำมันอย่างสุดสามารถ,กับแม่ทัพเช่นนี้ก็ยากที่จะหาได้เช่นกัน.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่เอ่ยปาก,"ครั้งนี้,ข้าได้วางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว,ค่อนข้างเตรียมการเอาไว้เนิ่นนาน,ข้าจะบอกส่วนสำคัญที่มันเชื่อมโยงกัน,อย่าได้ทำให้มันล้มเหลว,การต่อสู้ครั้งนี้จะผิดพลาดไม่ได้,หากไม่แล้ว,พวกเราจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักในการต่อสู้ในครั้งนี้!"
"ครับ!"ทุกคนที่เอ่ยตอบรับด้วยความเคารพ.
"แผ่นการนี้ข้าจะใช้ชื่อว่า,แผนการทำลายศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ห้ามให้คนอื่นรู้,เรื่องนี้ห้ามมีคนรู้เพิ่มอีก."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!”
..............................
..................
......
ภายในห้องอักษรของจงซาน,มีการประชุมลับกันอีกสามวันสามคืน.
ตลอดสามวันสามคืนนี้,ไม่มีใครเข้ามารบกวนได้,ทุกอย่างหยุดเอาไว้ชั่วคราว,ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องอักษร,ต้าเจิ้งกำลังวางแผนร้ายอะไรกันอยู่.
หลังจากผ่านสามวันสามคืนแล้ว.
"เหยียนฉงจื่อ!"จงซานที่เอ่ยสั่งการ.
"เฉินอยู่นี้แล้ว!"
"เจ้าเตรียมนักเหล่าคนที่เตรียมไว้หลายร้อยปี,ให้จัดทัพเตรียมการ,พร้อมปฏิบัติงานเอาไว้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า!"เหยี่ยนฉงจื่อที่เผยความตื่นเต้นเล็กน้อย.
"เจ้าเสี่ยวเซี่ยง,เสี่ยวหวัง!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"คนทั้งสองที่ตอบรับในทันที.
"เจ้าโส่วเซี่ยงจอมพลปีกซ้าย,เสี่ยวหวังจอมพลปีกขวา,ให้นำทัพทั้งสองเข้ายึดครอบครองพื้นที่รอบๆอาณาเขตสังสารวัฏ,ยึดครองเกาะขนาดใหญ่เอาไว้,พร้อมกับประจำการยึดฐานที่มั่นเอาไว้!"จงซานที่ชี้ไปยังแผ่นที่,แบ่งแย่งสองกองกำลังในการรับผิดชอบของกองกำลังทั้งสอง.
"รับทราบ!"ทั้งสองที่กล่าวรับในทันที.
"อี้เหยี่ยน,รับหน้าที่แม่ทัพบัญชาการ,ควบคุมการตัดสินใจทั้งหมด!"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
----------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นหลายเดือน,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองหลวงจินเซิ่ง.
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เซิ่งหวังอู๋เซียงในชุดนักรบ,ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ดวงตาที่ส่องประกายมีอำนาจของสวรรค์กำลังหมุนวน.
ภายในห้องอักษรนั้นมีเหล่าเสนาธิการคนสำคัญ! และสองไท่จื่อที่เพิ่งกลับมาจากตำหนักยามาด้วย,เนี่ยข่านและเนี่ยนเปิน!
"กล่าว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ท่านพ่อบางที,กองทัพของพวกเราบนทะเลเหนือนั้นมีอยู่เป็นจำนวนมาก,ยกเว้นพวกเรายังมีอีกสี่พื้นที่ที่ต้องจัดการ,ตอนนี้เกิดการขัดแย้งกับทัพของพวกเขาหลายจุด,แน่นอนว่าจะต้องเกิดปัญหาแน่!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
"ยึดครองเกาะ,เตรียมนำคนขึ้นบกอย่างงั้นรึ?
เขตแดนสังสารวัฏ,พวกเขาต้องการท้าท้ายศาลเทวะอู๋เซี่ยงของพวกเราเท่านั้นอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปิ่นที่เผยท่าทางดูแคลน,ดูถูกต้าเจ้ง.
"ใช่ท่านพ่อ,จงซานนั้นได้วางค่ายกลห้ามนทินล้อมรอบตำหนักสังสารวัฏเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง,ทำให้หน่วยสอดแนมของพวกเราเข้าไปไม่ถึง! ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาอาจจะกำลังเตรียมการกันอยู่จริงๆ!"เนี่ยนข่านพยักหน้าและกล่าว.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
"เซิ่งหวัง,ท่าต้องการเขตแดนสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการในชุดสีขาวที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่จ้องมองไปยังเขาและกล่าวออกมาว่า,"ท่านเสนาบดีคิดว่าอย่างไร,ค่ายกลห้ามนทิน,ภายในตำหนักสังสารวัฏนั้นมีความลับมากมาย,เพราะว่าก่อนหน้านี้ภายในน้นมีผนึกข้าราชบริพารของต้าโจวซ่อนอยู่,การเป็นก้อนกรรมที่ใหญ่โต,นอกจากนี้ตำหนักสังสารวัฏนั่นยังเกี่ยวข้องกับกรรมโบราณ,ดังนั้นจึงไม่สามารถแตะต้องได้ง่ายๆ,ตอนนี้ขุนนางต้าโจวคนนั้นจากไปแล้ว,ดูเหมือนว่าผลประโยชน์ที่เหลือเอาไว้นั้นมีมากมาย,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า,ประมุขทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็คิดต้องการครอบครอง!"
"เซิ่งหวังต้องการรู้ว่าจงซานกำลังคิดอะไรอย่างงั้นรึ?"เสนาบดีคนดังกล่าวเผยยิ้มออกมา.
"อืม!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงพยักหน้ารับ.
"อย่างไร?
เสนาบดี,ท่านกำลังหมายความว่าอย่างไร?"เนี่ยนข่านที่สอบถามออกไป.
เสนาบดีเผยยิ้มส่ายหน้าไปมาแต่ไม่ได้กล่าวอะไร.
จากนั้น,พวกเขาก็พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ,จนผ่านไปสามชั่วยาม!
"เอาล่ะ,เลิกประชุม!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวเลิกประชุม.
"รับทราบ!"
ทุกคนต่างแยกย้าย.
.............
เมืองหลวงเมืองจินเซิ่ง,ตำหนักรองเสนาบดีฝ่ายพลเรือน.
รองเสนาบดีฝ่ายพลเรือน,หวังจิงเหวิน! แม้นว่าจะมีตำแหน่งค่อนข้าสูง,ทว่าก็ไม่ได้มีอำนาจมากมายนัก.
ในวันนี้,ภายในห้องอักษรของหวังจิงเหวิน.
หวังจิงเหวิ่นที่นำแผ่นริ้วหยกออกมา,ก่อนที่จะใช้วิชาลับเปิดออก,อ่านข้อความด้านใน,ทันทีที่อ่านเสร็จ,หวังจิงเหวินที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,วางแผ่นริ้วหยกบนโต๊ะ,หลับตาครุ่นคิดบำเพ็ญลมหายใจ.
ทว่าขณะที่เขาบำเพ็ญลมหายใจนั้น,ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น,เขาที่หลับลงไปอย่างคาดไม่ถึง.
หลังจากที่หวังจิงเหวินหลับนั้น,แผ่นริ้วหยกที่ลอยขึ้นมาทันที,แม้แต่เปล่งแสงออกมาด้วยตัวเอง,จากนั้นก็ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะเหมือนเดิม,ภายในห้องนั้นไม่ปรากฏร่างผู้ใดแม้แต่น้อย,ทว่ากลับเกิดเรื่องที่ประหลาดนี้ขึ้น.
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม.
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เวลานี้มีเพียงเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและเสนาบดี.
บนโต๊ะนั้นมีตำราไหม,บนตำราไหมนั้นมีอักษรเกิดขึ้นแถวหนึ่ง.
"เข้ามีเรื่องสำคัญให้ทำ,อย่างไรก็ตามตำแหน่งของเจ้ายังไม่เพียงพอที่จะจัดการ,ข้าได้เตรียมการช่วยให้เจ้าได้รับความดีความขอบครั้งใหญ่,ทำให้เจ้าสามารถเลื่อนระดับเป็นกงในไม่ช้านี้,เมื่อเจ้าได้เป็นกง,ข้ามีงานใหญ่ให้ทำ!"
ตัวอักษรที่อยู่บนตำราไหมทอง,ทำให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงขมวดคิ้วไปมา,นี่คือข้อมูลของจดหมายลับที่ส่งมาถึงหวังจิงเหวิน,เป็นข้อความของจงซาน,ทว่าข้อมูลนี้,?ให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสับสน,มีแผนการใหญ่อย่างงั้นรึ?
จงซานกำลังจะเคลื่อนไหวครั้งใหญ่อย่างงั้นรึ?
จากความเห็นของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงแล้ว,รู้สึกว่าต้าเจิ้งนั้นกำลังมีแผนการใหญ่ที่กำลังวางเอาไว้อยู่.
"เสนาบดี,ท่านเห็นว่าอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสอบถามออกไป.
เสนาบดีที่อ่านข้อความบนตำรามไหม,ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา,"มองไม่เห็นเลยว่าในอักษรเหล่านั้นหมายความว่าอย่างไร!"
"ใช่,ไม่ชัดเจนนัก,ทว่าก็บอกได้ว่ามีแผนการอะไรบางอย่างอยู่!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่พยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวัง,ต้องการรับรู้แผนการก็ไม่อยาก,แม้นว่าหวังจิงเหวินจะเป็นสายลับของราชวงศ์เรา,ทว่าก็อยู่ในการควบคุมของพวกเราอยู่แล้ว,ไม่ว่าจะมอบตำแหน่งอะไรให้เขา,การจัดการทุกอย่าง,คำสั่งที่มีไม่ใช่ว่าเป็นเซิ่งหวังเป็นคนตัดสินใจอยู่ดี,แม้นว่าจะมอบตำแหน่ง,กง,ให้เขา,เขาก็หาได้มีอำนาจจริงๆ,ไม่ได้ล่วงล้ำอำนาจของเซิ่งหวังเลยไม่ใช่รึ?"เสนาบดีกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"คงต้องทำเช่นนี้สินะ!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
หลังจากนั้น,หวังจิงเหวินที่ไม่ใช่คนโปรดมาเนิ่นนาย,ทันใดนั้นกลับกลายเป็นคนโปรดของเซิ่งหวัง,แม้แต่เตรียมมอบตำแหน่งหน้าที่ให้,แม้แต่ตำแหน่งการงานของหวังจิงเหวินยังก้าวหน้าขึ้นมาในทันที.
ภายในท้องพระโรง,เหล่าขุนนางมากมายที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,เซิ่งหวังอู๋เซียงถึงได้หันมาสนับสนุนหวังจิงเหวินเช่นนี้.
แม้ว่ารองเสนาธิการฝ่ายพลเรือน,จะไม่ได้โดดเด่นนัก,ทว่าตำแหน่งหน้าที่ของเขากลับเลื่อนระดับไปจนถึงกง.
ภายในหนึ่งปี,หวังจิงเหวินที่ก้าวเป็นกง,จากรองเสนาธิการ,นี่นับเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในศาลเทวะอู๋เซียง.
และในเวลานี้ที่ตำหนักของหวังจิวเหวินเวลานี้ก็มีคนมาไม่ขาดสาย.
ขาวเรื่องนี้ถูกส่งมายังอาณาเขตจวงหลุนอย่างรวดเร็วด้วยวิธีการหลายอย่าง.
เมืองซ่าง,ภายในห้องอักษรของจงซาน.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง,ท้ายที่สุดหวังจิงเหวินก็ได้กลายเป็นกงแล้ว."อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดี!"จงซานที่พยักหน้าพึงพอใจ.
"เมื่อเป็นกง,ตอนนี้ยังอยู่ในการควบคุม,อีกนานเท่าไหร่ที่หวังจิงเหวินจะหลุดการควบคุม!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ปลาเริ่มมาอังหน้าบ่อแล้ว,เริ่มทอดเบ็ดได้!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับด้วยความเคารพ.
นี่คือการเคารพจากหัวใจ,ที่ได้สนับสนุนเซิ่งหวัง,แผนการที่แยบยลกำลังก้าวไปตามเส้นทางที่พวกเขาวางไหว้.
------------------------
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน,ศาลทวะอู๋เซียง,เมืองจินเซิ่ง!
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวัง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองไปยังตำราไหมทอง,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวัง,มีสารส่งมาหาหวังจิงเหวินแล้วอย่างงั้นรึ?"เสนาบดีกล่าวสอบถาม.
"เจ้าดูเอง!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่นำตำราไหมทองให้เขาดู.
เสนาบดีที่รับมา,พร้อมกับจ้องมองข้อมูลต่างๆที่อยู่ในบันทึกตำราไหมทอง.
เสนาบดีจดจ้องพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,"จงซานผู้นี้,โชคดียิ่งนัก,เขตแดนสังสารวัฏ,ตำหนักเก็บกงล้อแห่งความลับ!"
"ตำหนักเก็บกงล้อแห่งความลับ!
เจ้ากล่าวถูกแล้ว,ข้าคิดว่าต้องเป็นตำหนักเก็บกงล้อแห่งความลับอย่างแน่นอน,ไม่เช่นนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะเคลื่อนกำลังจำนวนมากยึดครองพื้นที่รอบๆ!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่พยักหน้ารับ.
"เข้ายึดครองเกาะที่อยู่รอบๆ,เพื่อสร้างความเข้าใจผิดให้กับคนอื่นว่าเตรียมยึดครองบุกเบิกดินแดน,แท้จริงแล้วจงซานได้เปิดค่ายกลห้ามนทินปกคลุม,ปกป้องอาณาเขตสังสารวัฏเอาไว้,ป้องกันไม่ให้สอดแนม,เขาไม่ได้เตรียมการยึดครองดินแดนของพวกเรา,นี่เป็นการกระทำบังหน้า,เพื่อปกป้องตัวเอง,เป็นการโจมตีเพื่อเพิ่มการป้องกัน,ด้วยการร่วมมือกับหวังจิงเหวิน,ให้เข้าโจมตีพื้นที่ดังกล่าว,เพื่อที่จะยื้อเวลาเอาไว้,ทำให้กองทัพทั้งสองอยู่ในสมดุล,ไม่,พวกเขาน่าจะพบกับความลับบางอย่างของตำหนักสังสารวัฏด้วยเป็นแน่!"เสนาบดีที่กล่าวทอดถอนใจ.
"ตำหนักสังสารวัฏที่เป็นหนึ่งในซือตาน,แต่ละตำหนักนั้นซ่อนความลับที่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือนเอาไว้,จงซานน่าจะยังทำไม่สำเร็จ,ทว่าน่าจะอยู่ในช่วงเวลาวิกฤติ,จึงได้สร้างสถานการณ์เช่นนี้ขึ้นมา,เขาเตรียมที่จะเปิดตำหนักสังสารวัฏอย่างเป็นทางการ,ดังนั้นจึงได้ทำการบุกเบิกคุกรามราชวงศ์ของพวกเราเพื่อสร้างความสนใจ!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
Chapter 1070 Avalanche Wuxiang Holy Court
plan
崩塌无相圣庭计划
แผนการทำลายศาลเทวะอู๋เซี่ยง
"ตำหนักสังสารวัฏ?
ล่อเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงให้ละโมบอย่างงั้นรึ?ล่ออย่างไร?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เซิ่งหวังที่สร้างค่ายกลปกป้องไปทั่วเขตแดนตำหนักสังสารวัฏ,ไม่ก่อให้เกิดจุดอ่อนรึ?"อี้เหยี่ยนที่ครุ่นคิด.
"ก่อให้เกิดจุดอ่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่แค่ก่อให้เกิดจุดอ่อน,แต่เป็นการสร้างจุดอ่อนขนาดใหญ่ออกมา!"เสี่ยวหวังที่เหมือนจะเข้าใจ,พยักหน้า,พลางถอนหายใจ.
"จุดอ่อนขนาดใหญ่? หมายความว่าอย่างไร!"
อี้เหยี่ยนจ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,"ความหมายของเซิ่งหวังนั้น,สร้างการปกป้องที่หนาแน่น,เพื่อเผยจุดอ่อนอันใหญ่โต,เพื่อให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกระโดดเข้าหากับดักของต้าเจิ้ง,ทว่ากลับดักนี้,ที่จริงเป็นต้าเจิ้งวางเอาไว้,ให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงเป็นคนก้าวเข้ามาหาเอง,นี่ไม่ใช่ต้าเจิ้งของเราที่เผยจุดอ่อน,แต่เป็นเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงก้าวเข้ามาค้นหาเอง!"
เจ้าโส่วเซี่ยงที่แววตาส่ายไปมา,ก่อนที่จะส่ายหน้าพลางถอนหายใจ,"เป็นอะไรที่ลึกลับซับซ้อนมาก,ข้าเขาใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น! ถึงจะแสดงให้เห็น,ก็คงยากที่จะเข้าใจทั้งหมดได้"
อี้เหยี่ยนและเสี่ยวหวังเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ท้ายที่สุดอี้เหยี่ยนก็เอ่ยออกมาว่า,"เซิ่งหวังนั้นได้วางแผนการเอาไว้หลายชั้น,ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นเป็นจิ้งจอกชรา,แผนการทั่วไปไม่สามารถตบตาเขาได้,จำเป็นต้องซับซ้อนเล็กน้อย.
"ข้าคงไม่สามารถแนะนำเรื่องนี้ให้เซิ่งหวังได้,ขอรับหน้าที่ทำให้สำเร็จก็แล้วกัน!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
จงซานพยักหน้ารับ,เจ้าโส่วเซี่ยงเป็นข้าราชบริพารที่ไม่ได้ปราชญ์เปรื่องนัก,ทว่าก็นับว่าซื่อสัตย์,เต็มใจที่จะรับหน้าที่,ทำมันอย่างสุดสามารถ,กับแม่ทัพเช่นนี้ก็ยากที่จะหาได้เช่นกัน.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่เอ่ยปาก,"ครั้งนี้,ข้าได้วางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว,ค่อนข้างเตรียมการเอาไว้เนิ่นนาน,ข้าจะบอกส่วนสำคัญที่มันเชื่อมโยงกัน,อย่าได้ทำให้มันล้มเหลว,การต่อสู้ครั้งนี้จะผิดพลาดไม่ได้,หากไม่แล้ว,พวกเราจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักในการต่อสู้ในครั้งนี้!"
"ครับ!"ทุกคนที่เอ่ยตอบรับด้วยความเคารพ.
"แผ่นการนี้ข้าจะใช้ชื่อว่า,แผนการทำลายศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ห้ามให้คนอื่นรู้,เรื่องนี้ห้ามมีคนรู้เพิ่มอีก."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!”
..............................
..................
......
ภายในห้องอักษรของจงซาน,มีการประชุมลับกันอีกสามวันสามคืน.
ตลอดสามวันสามคืนนี้,ไม่มีใครเข้ามารบกวนได้,ทุกอย่างหยุดเอาไว้ชั่วคราว,ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องอักษร,ต้าเจิ้งกำลังวางแผนร้ายอะไรกันอยู่.
หลังจากผ่านสามวันสามคืนแล้ว.
"เหยียนฉงจื่อ!"จงซานที่เอ่ยสั่งการ.
"เฉินอยู่นี้แล้ว!"
"เจ้าเตรียมนักเหล่าคนที่เตรียมไว้หลายร้อยปี,ให้จัดทัพเตรียมการ,พร้อมปฏิบัติงานเอาไว้!"จงซานที่ออกคำสั่ง.
"รับด้วยเกล้า!"เหยี่ยนฉงจื่อที่เผยความตื่นเต้นเล็กน้อย.
"เจ้าเสี่ยวเซี่ยง,เสี่ยวหวัง!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"คนทั้งสองที่ตอบรับในทันที.
"เจ้าโส่วเซี่ยงจอมพลปีกซ้าย,เสี่ยวหวังจอมพลปีกขวา,ให้นำทัพทั้งสองเข้ายึดครอบครองพื้นที่รอบๆอาณาเขตสังสารวัฏ,ยึดครองเกาะขนาดใหญ่เอาไว้,พร้อมกับประจำการยึดฐานที่มั่นเอาไว้!"จงซานที่ชี้ไปยังแผ่นที่,แบ่งแย่งสองกองกำลังในการรับผิดชอบของกองกำลังทั้งสอง.
"รับทราบ!"ทั้งสองที่กล่าวรับในทันที.
"อี้เหยี่ยน,รับหน้าที่แม่ทัพบัญชาการ,ควบคุมการตัดสินใจทั้งหมด!"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้ารับ.
----------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นหลายเดือน,ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองหลวงจินเซิ่ง.
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เซิ่งหวังอู๋เซียงในชุดนักรบ,ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ดวงตาที่ส่องประกายมีอำนาจของสวรรค์กำลังหมุนวน.
ภายในห้องอักษรนั้นมีเหล่าเสนาธิการคนสำคัญ! และสองไท่จื่อที่เพิ่งกลับมาจากตำหนักยามาด้วย,เนี่ยข่านและเนี่ยนเปิน!
"กล่าว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ท่านพ่อบางที,กองทัพของพวกเราบนทะเลเหนือนั้นมีอยู่เป็นจำนวนมาก,ยกเว้นพวกเรายังมีอีกสี่พื้นที่ที่ต้องจัดการ,ตอนนี้เกิดการขัดแย้งกับทัพของพวกเขาหลายจุด,แน่นอนว่าจะต้องเกิดปัญหาแน่!"เนี่ยนข่านที่กล่าวออกมาในทันที.
"ยึดครองเกาะ,เตรียมนำคนขึ้นบกอย่างงั้นรึ?
เขตแดนสังสารวัฏ,พวกเขาต้องการท้าท้ายศาลเทวะอู๋เซี่ยงของพวกเราเท่านั้นอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนเปิ่นที่เผยท่าทางดูแคลน,ดูถูกต้าเจ้ง.
"ใช่ท่านพ่อ,จงซานนั้นได้วางค่ายกลห้ามนทินล้อมรอบตำหนักสังสารวัฏเอาไว้อย่างคาดไม่ถึง,ทำให้หน่วยสอดแนมของพวกเราเข้าไปไม่ถึง! ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาอาจจะกำลังเตรียมการกันอยู่จริงๆ!"เนี่ยนข่านพยักหน้าและกล่าว.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
"เซิ่งหวัง,ท่าต้องการเขตแดนสังสารวัฏอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการในชุดสีขาวที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
เซิ่งหวังอู๋เซียงที่จ้องมองไปยังเขาและกล่าวออกมาว่า,"ท่านเสนาบดีคิดว่าอย่างไร,ค่ายกลห้ามนทิน,ภายในตำหนักสังสารวัฏนั้นมีความลับมากมาย,เพราะว่าก่อนหน้านี้ภายในน้นมีผนึกข้าราชบริพารของต้าโจวซ่อนอยู่,การเป็นก้อนกรรมที่ใหญ่โต,นอกจากนี้ตำหนักสังสารวัฏนั่นยังเกี่ยวข้องกับกรรมโบราณ,ดังนั้นจึงไม่สามารถแตะต้องได้ง่ายๆ,ตอนนี้ขุนนางต้าโจวคนนั้นจากไปแล้ว,ดูเหมือนว่าผลประโยชน์ที่เหลือเอาไว้นั้นมีมากมาย,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่า,ประมุขทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็คิดต้องการครอบครอง!"
"เซิ่งหวังต้องการรู้ว่าจงซานกำลังคิดอะไรอย่างงั้นรึ?"เสนาบดีคนดังกล่าวเผยยิ้มออกมา.
"อืม!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงพยักหน้ารับ.
"อย่างไร?
เสนาบดี,ท่านกำลังหมายความว่าอย่างไร?"เนี่ยนข่านที่สอบถามออกไป.
เสนาบดีเผยยิ้มส่ายหน้าไปมาแต่ไม่ได้กล่าวอะไร.
จากนั้น,พวกเขาก็พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ,จนผ่านไปสามชั่วยาม!
"เอาล่ะ,เลิกประชุม!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวเลิกประชุม.
"รับทราบ!"
ทุกคนต่างแยกย้าย.
.............
เมืองหลวงเมืองจินเซิ่ง,ตำหนักรองเสนาบดีฝ่ายพลเรือน.
รองเสนาบดีฝ่ายพลเรือน,หวังจิงเหวิน! แม้นว่าจะมีตำแหน่งค่อนข้าสูง,ทว่าก็ไม่ได้มีอำนาจมากมายนัก.
ในวันนี้,ภายในห้องอักษรของหวังจิงเหวิน.
หวังจิงเหวิ่นที่นำแผ่นริ้วหยกออกมา,ก่อนที่จะใช้วิชาลับเปิดออก,อ่านข้อความด้านใน,ทันทีที่อ่านเสร็จ,หวังจิงเหวินที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,วางแผ่นริ้วหยกบนโต๊ะ,หลับตาครุ่นคิดบำเพ็ญลมหายใจ.
ทว่าขณะที่เขาบำเพ็ญลมหายใจนั้น,ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น,เขาที่หลับลงไปอย่างคาดไม่ถึง.
หลังจากที่หวังจิงเหวินหลับนั้น,แผ่นริ้วหยกที่ลอยขึ้นมาทันที,แม้แต่เปล่งแสงออกมาด้วยตัวเอง,จากนั้นก็ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะเหมือนเดิม,ภายในห้องนั้นไม่ปรากฏร่างผู้ใดแม้แต่น้อย,ทว่ากลับเกิดเรื่องที่ประหลาดนี้ขึ้น.
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม.
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เวลานี้มีเพียงเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและเสนาบดี.
บนโต๊ะนั้นมีตำราไหม,บนตำราไหมนั้นมีอักษรเกิดขึ้นแถวหนึ่ง.
"เข้ามีเรื่องสำคัญให้ทำ,อย่างไรก็ตามตำแหน่งของเจ้ายังไม่เพียงพอที่จะจัดการ,ข้าได้เตรียมการช่วยให้เจ้าได้รับความดีความขอบครั้งใหญ่,ทำให้เจ้าสามารถเลื่อนระดับเป็นกงในไม่ช้านี้,เมื่อเจ้าได้เป็นกง,ข้ามีงานใหญ่ให้ทำ!"
ตัวอักษรที่อยู่บนตำราไหมทอง,ทำให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงขมวดคิ้วไปมา,นี่คือข้อมูลของจดหมายลับที่ส่งมาถึงหวังจิงเหวิน,เป็นข้อความของจงซาน,ทว่าข้อมูลนี้,?ให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสับสน,มีแผนการใหญ่อย่างงั้นรึ?
จงซานกำลังจะเคลื่อนไหวครั้งใหญ่อย่างงั้นรึ?
จากความเห็นของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงแล้ว,รู้สึกว่าต้าเจิ้งนั้นกำลังมีแผนการใหญ่ที่กำลังวางเอาไว้อยู่.
"เสนาบดี,ท่านเห็นว่าอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสอบถามออกไป.
เสนาบดีที่อ่านข้อความบนตำรามไหม,ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา,"มองไม่เห็นเลยว่าในอักษรเหล่านั้นหมายความว่าอย่างไร!"
"ใช่,ไม่ชัดเจนนัก,ทว่าก็บอกได้ว่ามีแผนการอะไรบางอย่างอยู่!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่พยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวัง,ต้องการรับรู้แผนการก็ไม่อยาก,แม้นว่าหวังจิงเหวินจะเป็นสายลับของราชวงศ์เรา,ทว่าก็อยู่ในการควบคุมของพวกเราอยู่แล้ว,ไม่ว่าจะมอบตำแหน่งอะไรให้เขา,การจัดการทุกอย่าง,คำสั่งที่มีไม่ใช่ว่าเป็นเซิ่งหวังเป็นคนตัดสินใจอยู่ดี,แม้นว่าจะมอบตำแหน่ง,กง,ให้เขา,เขาก็หาได้มีอำนาจจริงๆ,ไม่ได้ล่วงล้ำอำนาจของเซิ่งหวังเลยไม่ใช่รึ?"เสนาบดีกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"คงต้องทำเช่นนี้สินะ!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
หลังจากนั้น,หวังจิงเหวินที่ไม่ใช่คนโปรดมาเนิ่นนาย,ทันใดนั้นกลับกลายเป็นคนโปรดของเซิ่งหวัง,แม้แต่เตรียมมอบตำแหน่งหน้าที่ให้,แม้แต่ตำแหน่งการงานของหวังจิงเหวินยังก้าวหน้าขึ้นมาในทันที.
ภายในท้องพระโรง,เหล่าขุนนางมากมายที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,เซิ่งหวังอู๋เซียงถึงได้หันมาสนับสนุนหวังจิงเหวินเช่นนี้.
แม้ว่ารองเสนาธิการฝ่ายพลเรือน,จะไม่ได้โดดเด่นนัก,ทว่าตำแหน่งหน้าที่ของเขากลับเลื่อนระดับไปจนถึงกง.
ภายในหนึ่งปี,หวังจิงเหวินที่ก้าวเป็นกง,จากรองเสนาธิการ,นี่นับเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในศาลเทวะอู๋เซียง.
และในเวลานี้ที่ตำหนักของหวังจิวเหวินเวลานี้ก็มีคนมาไม่ขาดสาย.
ขาวเรื่องนี้ถูกส่งมายังอาณาเขตจวงหลุนอย่างรวดเร็วด้วยวิธีการหลายอย่าง.
เมืองซ่าง,ภายในห้องอักษรของจงซาน.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง,ท้ายที่สุดหวังจิงเหวินก็ได้กลายเป็นกงแล้ว."อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดี!"จงซานที่พยักหน้าพึงพอใจ.
"เมื่อเป็นกง,ตอนนี้ยังอยู่ในการควบคุม,อีกนานเท่าไหร่ที่หวังจิงเหวินจะหลุดการควบคุม!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ปลาเริ่มมาอังหน้าบ่อแล้ว,เริ่มทอดเบ็ดได้!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับด้วยความเคารพ.
นี่คือการเคารพจากหัวใจ,ที่ได้สนับสนุนเซิ่งหวัง,แผนการที่แยบยลกำลังก้าวไปตามเส้นทางที่พวกเขาวางไหว้.
------------------------
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน,ศาลทวะอู๋เซียง,เมืองจินเซิ่ง!
ภายในห้องอักษรของเซิ่งหวัง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองไปยังตำราไหมทอง,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวัง,มีสารส่งมาหาหวังจิงเหวินแล้วอย่างงั้นรึ?"เสนาบดีกล่าวสอบถาม.
"เจ้าดูเอง!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่นำตำราไหมทองให้เขาดู.
เสนาบดีที่รับมา,พร้อมกับจ้องมองข้อมูลต่างๆที่อยู่ในบันทึกตำราไหมทอง.
เสนาบดีจดจ้องพร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,"จงซานผู้นี้,โชคดียิ่งนัก,เขตแดนสังสารวัฏ,ตำหนักเก็บกงล้อแห่งความลับ!"
"ตำหนักเก็บกงล้อแห่งความลับ!
เจ้ากล่าวถูกแล้ว,ข้าคิดว่าต้องเป็นตำหนักเก็บกงล้อแห่งความลับอย่างแน่นอน,ไม่เช่นนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะเคลื่อนกำลังจำนวนมากยึดครองพื้นที่รอบๆ!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่พยักหน้ารับ.
"เข้ายึดครองเกาะที่อยู่รอบๆ,เพื่อสร้างความเข้าใจผิดให้กับคนอื่นว่าเตรียมยึดครองบุกเบิกดินแดน,แท้จริงแล้วจงซานได้เปิดค่ายกลห้ามนทินปกคลุม,ปกป้องอาณาเขตสังสารวัฏเอาไว้,ป้องกันไม่ให้สอดแนม,เขาไม่ได้เตรียมการยึดครองดินแดนของพวกเรา,นี่เป็นการกระทำบังหน้า,เพื่อปกป้องตัวเอง,เป็นการโจมตีเพื่อเพิ่มการป้องกัน,ด้วยการร่วมมือกับหวังจิงเหวิน,ให้เข้าโจมตีพื้นที่ดังกล่าว,เพื่อที่จะยื้อเวลาเอาไว้,ทำให้กองทัพทั้งสองอยู่ในสมดุล,ไม่,พวกเขาน่าจะพบกับความลับบางอย่างของตำหนักสังสารวัฏด้วยเป็นแน่!"เสนาบดีที่กล่าวทอดถอนใจ.
"ตำหนักสังสารวัฏที่เป็นหนึ่งในซือตาน,แต่ละตำหนักนั้นซ่อนความลับที่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือนเอาไว้,จงซานน่าจะยังทำไม่สำเร็จ,ทว่าน่าจะอยู่ในช่วงเวลาวิกฤติ,จึงได้สร้างสถานการณ์เช่นนี้ขึ้นมา,เขาเตรียมที่จะเปิดตำหนักสังสารวัฏอย่างเป็นทางการ,ดังนั้นจึงได้ทำการบุกเบิกคุกรามราชวงศ์ของพวกเราเพื่อสร้างความสนใจ!"เซิ่งหวังอู๋เซียงที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น