Immortality Chapter 1052 The kings went out
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1052 องค์ราชาออกมาแล้ว.
Chapter 1052 The kings went out
王出关了
องค์ราชาออกมาแล้ว.
เศษวิญญาณของราชันย์โจวที่กำลังจางลงเรื่อยๆ,พร้อมจะหายไปเร็วๆนี้.
เซิ่งกงเป้าที่คุกเข่าลงด้วยความเคารพ,ดวงตาที่เอ่อล้นด้วยน้ำตา.
"ออกไป,ปิดทางเข้าสุสาน! อย่าได้รบกวนข้าและต้าจี้!"
กล่าวเสร็จ,ร่างของราชันย์โจวก็สลายหายไปอย่างสมบูรณ์!
เซิ่งกงเป้าที่ส่งโลงศพของราชันย์โจวให้ลึกเข้าไปด้านใน.
จงซานที่เข้าใจ,พร้อมกับนำทุกคนออกมารอด้านนอกถ้ำ.
ขณะที่ทุกคนยืนอยู่หน้าถ้ำ,รอคอยเซิ่งกงเป้า.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,สุสานราชันย์โจวที่กำลังสั่นไหวไปมา.
ขณะที่ศิลามากมายล่วงหล่น,เซิ่งกงเป้าก็ออกมาอยู่ด้านนอกถ้ำ.
เมื่อเซิ่งกงเป้าออกมาเรียบร้อยแล้ว,เทือกเขาดังกล่าวที่ค่อยๆทรุดลงช้าๆ,จมลงไปใต้พื้นดิน,ภูมิประเทศที่เปลี่ยนไปในทันที.
จากยอดเขาสูงได้หายไป,ทำให้ผืนปฐพีเลือนแผ่นดินเข้ามากลบอีกรอบ.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองอย่างเงียบๆ.
ส่วนจงซานที่อยู่ข้างๆรู้สึกพึงพอใจในตัวเซิ่งกงเป้าเป็นอย่างมาก,เขาเป็นคนเหลี่ยมจัด,มีแผนร้ายนะรึ?
กับคนเช่นนี้? เขาที่ซื่อสัตย์ต่อต้าซ่าง,กับคนที่รู้คุณคน,จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
ผู้ชนะคือราชา,ผู้แพ้คือโจรร้าย,มีเพียงผู้ชนะเท่านั้นที่จะได้เขียนประวัติศาสตร์,ส่วนผู้พ่ายแพ้ก็คือโจรผู้ชั่วร้าย!
สุสานราชันย์โจวได้ถูกปิดแล้ว,เซิ่งกงเป้าที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะหันหน้ามามองจงซาน.
"เซิ่งกงเป้า,คารวะเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"เซิ่งกงเป้า,นับจากวันนี้,ข้าจะประทานตำแหน่งให้เจ้าเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สิบของต้าเจิ้ง! ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงเรื่องในอดีต,ข้าเชื่อว่าอีกไม่นาน,ด้วยความสามารถของเจ้า,จะสามารถปรับตัวได้อย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่งและคนอื่นๆที่ประหลาดใจเล็กน้อย,แม่ทัพของต้าเจิ้งนั้น,ล้วนแต่เป็นคนที่ไม่ธรรมดากันทั้งนั้น,และได้รับการแต่งตั้งจากเซิ่งหวังเป็นการส่วนตัว,คนที่จะได้รับตำแหน่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก,เพราะว่าจวบจุนถึงวันนี้,ต้าเจิ้งนั้นมีจำนวนแม่ทัพอยู่เพียง
9 คนเท่านั้น,นับเป็นจำนวนที่น้อยมากๆ.
ความเสามารถของเซิ่งกงเป้าสามารถที่จะเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สิบได้เลยรึ?
เขามีเชาว์ปัญญาเทียนเท่ากับแม่ทัพคนอื่นๆเลยอย่างงั้นรึ?
กับเชื่อเสียงที่ไม่ดีของเขานั้น,จงซานจึงให้ความสำคัญกับเขาอย่างงั้นรึ,หรือว่าเซิ่งกงเป้านั้นมีความสามารถจริงๆ.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"อาจจะมีขุนนางคนอื่นที่ต้องการเข้าร่วมกับพวกเรา,เจ้าจงไปจัดการ,หากว่าพวกเขาต้องการให้นำพวกเขาเดินทางไปยังต้าเจิ้งในทันที!"จงซ่านเอ่ย.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองจงซานอย่างลึกล้ำและกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เฉินเชื่อในสายตาที่กว้างไกลของราชันย์โจว,ด้วยทักษะเทวะของเขานั้นไม่เคยผิดพลาด,เฉินเข้าใจในกฎเกณฑ์ต่างๆดี! และจะทำอย่างดีที่สุด!"
"เหล่าขุนนางต่างๆที่ต้องการเข้าร่วม,ข้าคาดหวังกับเจ้าอยู่!"จงซานพยักหน้า.
"เฉินไม่ได้เป็นขุนนางมานาน,การเข้าร่วมต้าเจิ้งในครั้งน้,แม้นว่าจะมีสหายที่เคยเป็นขุนนางอยู่ด้วย,แต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องการเข้าร่วมต้าเจิ้งหรือไม่?ถึงไม่สามารถชักชวนพวกเขาได้,อย่างน้อยก็สามารถร้องขอไม่ให้พวกเขาไม่ให้เข้าร่วมกลุ่มอื่นเพื่อเป็นศัตรูกับพวกเรา!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"แน่นอน!"ดวงตาของจงซานเป็นประกายอยู่เช่นกัน.
นับว่าคุ้มค้า,หากว่าสามารถเข้าร่วมต้าเจิ้งได้,ก็นับว่าช่วยสนับสนุนต้าเจิ้งยกระดับขึ้นไปอีกขั้น.
"เซิ่งหวังโปรดกลับต้าเจิ้งก่อน,เฉินจะไปพบกับเหล่าสหาย,จากนั้นจะเริ่งรีบเดินทางตามไปในทันที!"เซิ่งกงเป้ากล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"สหายของเจ้าอยู่ไกลหรือไม่?
หาไม่แล้วพวกเราเดินทางไปด้วยกันได้!"จงซานเอ่ย.
"หลายปีไม่ได้พบหน้า,นานๆครั้งถึงจะได้พบกัน,นอกจากนี้ยังมีหลายคนที่อยู่กันคนละที่! คงไม่เสร็จในเร็วๆนี้!
เซิ่งหวังกลับไปก่อน,เฉินจะต้องรีบตามกลับไปอย่างแน่นอน!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
จงซนพยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า,"โหลวซิงเฉิน!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เจ้าอยู่ที่นี่,คอยให้ความคุ้มครองเซิ่งกงเป้า,อย่าได้ให้เกิดอะไรผิดพลาด!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"โหลวซิงเฉินที่ตอบรับในทันที.
เซิ่งกงเป้าที่ต้องการเอ่ยอะไรบางอย่าง,ทว่าก็เงียบไป.
"บางที่เรื่องราวเกี่ยวกับต้าเจิ้งนั้น,มีหลายเรื่องที่เจ้ายังไม่รู้,ให้โหลวซิงเฉินเป็นคนอธิบายรายระเอียดต่อเจ้าเป็นการส่วนตัว,นอกจากนี้โหลวซิงเฉินยังสามารถนำทางเจ้าไปยังต้าเจิ้งด้วย!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"เซิ่งหงเป้าพยักหน้ารับ.
ด้วยการให้โหลวซิงเฉินอยู่,ไม่จำเป็นต้องให้จงซานได้เป็นห่วงอะไรอีก,แม้นว่าเซิ่งกงเป้าจะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ทว่าเขาในเวลานี้ยังไม่ถือว่าแข็งแกร่ง,มีโหลวซิงเฉินอยู่,ย่อมทำให้เขาปลอดภัย,อีกอย่างถึงไม่สามารถนำพาเหล่าคนที่มีความสามารถกลับไปได้,การมีโหลวซิงเฉินที่มีภรรยาที่รักรอคอยอยู่ต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าเขาไม่มีทางทรยศต้าเจิ้ง.
เมื่อเซิงกงเป้าและโหลวซิงเฉินไปแล้ว,กลุ่มของจงซานก็เดินทางกลับอาณาเขตเฟิงจงตามกำหนดการ.
ขณะที่พวกเขาเดินทางได้ราวๆห้าปี.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินดำคำราม,จากนั้นบนพื้นปฐพี,ปรากฏแสงสีที่พุ่งทะยาน,เสียงดนตรีสวรรค์ที่กระจายฟุ้งไปทั่ว,แสงดวงอาทิตย์หลากสี,ภาพเงาของเทพอสูรร่ายรำบนท้องฟ้า.
การเป็นดั่งภาพงานรื่นเริง.
ทุกคนที่ชะงักเล็กน้อย.
"นี่มัน,เป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เสี่ยวจินบนไหล่เห่าเม่ยลี่ที่ตอบรับเห็นด้วยเช่นกัน.
"มีใครบางคนกลายเป็นปราชญ์เทพ!"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,กับที่ว่างกงจื่อที่หายไป,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนมาทดแทนรวดเร็วขนาดนี้!"
"ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะเป็นใคร!"หนานกงเซิ่งที่เอ่ย.
"ก่อนอื่นควรจะกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อน,ตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้,รอคอยข้อคอยข้อมูลของเหล่าทหารสังเกตุการณ์ก็แล้วกัน!"จงซานกล่าว.
"อืม!"
กลุ่มของจงซานที่ใช้เวลาทั้งหมด 30 ปี,ท้ายที่สุดก็กลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
ตลอดเส้นทาง,จงซานที่ต้องถูกจินเผิงล่อลวงหาเรื่องเข้ามาหาตลอดเวลา,แม้ว่าจะไม่ใช่เหตุที่ทำให้ถึงตาย,แต่ก็เป็นปัญหาที่ต้องหยุดชะงักได้เช่นกัน,ถึงกระนั้นเขาก็ไม่สามารถที่จะละเมิดคำสาบานของเขาได้.
หนึ่งพันปี,ถึงจะเป็นอิสระ,ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้!
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ตำหนักเทียนหยวน,ห้องอักษรจงซาน.
จงซานที่หลับตาควบคุมบำเพ็ญลมหายใจ,หลังจากที่เขากลืนกินศพของซ่างหยาง,พลังฝึกตนของเขาได้ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนขั้นที่เก้าแล้ว! เวลานี้สามารถทำให้มันเสถียรเรียบร้อยแล้วนั่นเอง!
"เซิ่งหวัง!"ที่ด้านนอกเสียงของสุ่ยจิงดังขึ้น!
"เข้ามา!"จงซานเอ่ย.
จากนั้น,สุ่ยจิงได้นำแผ่นริ้วหยกก้าวเข้ามา.
"เซิ่งหวัง,นี่คือแผ่นริ้วหยกที่โหลวซิงเฉินให้คนส่งมา.
"หืม?"จงซานที่เก็บแผ่นริ้วหยก.
หลังจากใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบ,จากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"เซิ่งหวัง,มีเรื่องสำคัญอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"
"อืม,ห้าสิบปีที่แล้ว,ปราชญ์เทพจุติ,สวรรค์อวยพรเฉลิมฉลองไปทั่วหล้า,เจ้ายังจำได้หรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ครับ!"สุ่ยจิงพยักหน้ารับ.
"เป็นต้าฉินกุยกูซือ,กุยกูซือได้เป็นปราชญ์เทพแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"กุยกูซือ?
สุ่ยจิงที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย.
"ใช่,ข้าเองก็รู้สึกประหลาดใจ,ขณะที่ล้อมสังหารกงจื่อ,ทำไมถึงไม่เห็นร่างของกุยกูซือเลย,แท้จริงเขาได้หลบเลี่ยงความสงสัย,เพื่อที่จะคว้าตำแหน่งปราชญ์เทพนี่เอง?หยิงได้คำนวณเอาไว้ทุกอย่างแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังต้าฉิน,ความจริง....!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับพลางถอนหายใจ.
"ไม่,ไม่ใช่เซิ่งหวังต้าฉินแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
จงซานที่ส่งแผ่นริ้วหยกให้,สุ่ยจิงที่ทำการตรวจสอบข้อมูลในทันที,ขณะที่จ้องมองไปยังสุ่ยจิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ต้าฉินยกระดับเป็นศาลสวรรค์?
ศาลสวรรค์ต้าฉิน? เทียนตี้,หยิง?"สุ่ยจิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ดังนั้นข้าบอกได้เลยว่าหยิงนั้นวางแผนได้อย่างระเอียด,เขาที่ยกระดับเป็นศาลสวรรค์,กลายเป็นเทียนตี้,กำจัดปราชญ์เทพ,แม้แต่ทำให้กุยกูซือกลายเป็นปราชญ์เทพได้,ครั้งนี้เขาได้กำไรมหาศาล,ยิ่งความแข็งแกร่งของเขาในเวลานี้,สามารถที่จะยึดครองดินแดน,พรมแดนหลี่ได้อีกด้วย!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
การเดินทางของจงซานไปภาคตะวันออกคราวนี้,ได้ตำราชีวิตและความตายและสร้างเทียนเต๋าในโลกเทวะ,ได้จินเผิงและเซิ่งกังเป้า,แม้แต่เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่ง,เนียนโหยวโหยวและเห่าเม่ยลี่ต่างก็เก็บเกี่ยวได้มากมาย,แต่ทุกคนก็ยังได้รับน้อยกว่าหยิงมาก.
ได้ปราชญ์เทพเป็นข้าราชบริพาร,ก่อตั้งศาลสวรรค์,กลายเป็ฯเทียนตี้! หยิงคือผู้ชนะอย่างแท้จริง.
"นี่มัน,นี่มัน.....!"สุ่ยจิงถึงกับพูดไม่ออกทีเดียว.
"อย่าได้ใส่ใจ,พวกเราเองก็มีโอกาส,ตราบเท่าที่มีเจ้าอยู่,ศาลสวรรค์ต้าเจิ้ง,ก็จะอยู่ไม่ไกลเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
"ครับ!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับ
------------------------------------------------------
ภพหยิน,อาณาเขตจวงหลุนทางเหนือ.
แดนเทวะเผ่าโครงกระดูก,สถานที่แห่งนี้มีชายหาดกระดูกที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา,บนท้องฟ้าที่มืดคลึ้มตลอดเวลา,มีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลาง,และมีองค์รักษ์โครงกระดูกคอยปกป้อง.
ภายในตำหนักแห่งหนึ่ง,สถานที่แห่งนั้นมีโครงกระดูกที่สวมชุดคลุมสีดำนั่งอยู่.
"ครืนนนน!"เสียงของตำหนักขนาดใหญ่ที่เปิดออกมาเสียงดัง.
"องค์ราชาออกมาแล้ว!"ขุนพลโครงกระดูกที่ร้องออกมาเสียงดัง.
"ราชาออกมาแล้ว?ยอดเยี่ยม,ท้ายที่สุดก็ออกมา!"โครงกระดูกในชุดดำที่เผยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ.
"เจ้าต้องการพบกับองค์ราชาอย่างงั้นรึ?"ขุนพลโครงกระดูกกล่าว.
"ใช่,ข้ามีเรื่องสำคัญต้องแจ้งต่อองค์ราชา,ข้าสามารถใช้ชีวิตเป็นประกัน,เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญจริงๆ!"โครงกระดูกในชุดดำที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตามข้ามา,ข้าได้รายงานต่อองค์ราชาแล้ว!"ขุนพลโครงกระดูกกล่าว.
"ดี,ดีมาก!"โครงกระดูกในชุดสีดำที่ลุกขึ้นยืนในทันที.
โครงกระดูกชุดดำ,ที่ไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเอง,ทว่าหลังจากเขาได้รายงานข่าวให้กับองค์ราชาแล้ว,เขาจะต้องได้รับรางวัล,นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับราชาองค์ก่อน,เมื่อราชาองค์ใหม่รุ้,เขาต้องได้รับประโยชน์ของรางวัลมากมาย!
-----------------------------------------------------
ภพหยาง,อาณาเขตจวงหลุน,ภายในเมืองซ่าง.
ขณะที่จงซานกำลังปรึกษาหารือกับอี้เหยี่ยนและคนอื่นๆ.
"ภายในศาลเทวะอู๋เซี่ยง,หวังจิงเหวนเวลานี้ได้กลายเป็นรองเสนาบดีฝ่ายสงครามแล้ว,เซิ่งหวังวางหมากนี้เอาไว้นับว่ามีประโยชน์จริงๆ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"มีข่าวอะไรหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรนัก,เขาขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อยด้วยซ้ำ.
"ครับ,เพราะหวังจิวเหวิน,พวกเราเลยรู้ก่อน,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงต้องการเคลื่อนทัพมาโจมตีเรา,และนอกจากนี้ยังมีอีกสองราชวงศ์ที่เวลานี้ประจำการอยู่บนเกาะกลางทะเล,รอคำสั่งพวกเขาก็จะเคลื่อนพลขึ้นบก,พร้อมเข้าโจมตีทัพหน้าของพวกเรา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก
..................!”
จงซานหลับตา,เคาะไปที่พนักพิงเบาๆ,อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆม่กล่าวสิ่งใด,รอคอยให้จงซานครุ่นคิด.
"วูซซซ!"
จงซานที่ลืมตาขึ้น,แววตาที่หดเกร็งและกล่าวออกมาว่า,"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เป็นตัวตนที่ร้ายกาจจริงๆ!"
"อย่างไร?"อี้เหยี่ยนที่ตกใจเล็กน้อย.
"หวังจิงเหวินพบแล้วว่า,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นได้จงใจให้หวังจิวเหวินส่งข่าวนี้กลับให้พวกเรา!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"พบแล้ว?หวังจิวเหวินที่ร้ายกาจถึงเพียงนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกพบแล้ว?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
หวังจิวเหวิน,เดิมที่ก็คือกุนซือฟ่านอี้พิน,นับเป็นคนที่มีเชาว์ปัญญาสูง,กับคำที่แข็งแกร่งเช่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกับพบแล้วอย่างงั้นรึ?
Chapter 1052 The kings went out
王出关了
องค์ราชาออกมาแล้ว.
เศษวิญญาณของราชันย์โจวที่กำลังจางลงเรื่อยๆ,พร้อมจะหายไปเร็วๆนี้.
เซิ่งกงเป้าที่คุกเข่าลงด้วยความเคารพ,ดวงตาที่เอ่อล้นด้วยน้ำตา.
"ออกไป,ปิดทางเข้าสุสาน! อย่าได้รบกวนข้าและต้าจี้!"
กล่าวเสร็จ,ร่างของราชันย์โจวก็สลายหายไปอย่างสมบูรณ์!
เซิ่งกงเป้าที่ส่งโลงศพของราชันย์โจวให้ลึกเข้าไปด้านใน.
จงซานที่เข้าใจ,พร้อมกับนำทุกคนออกมารอด้านนอกถ้ำ.
ขณะที่ทุกคนยืนอยู่หน้าถ้ำ,รอคอยเซิ่งกงเป้า.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,สุสานราชันย์โจวที่กำลังสั่นไหวไปมา.
ขณะที่ศิลามากมายล่วงหล่น,เซิ่งกงเป้าก็ออกมาอยู่ด้านนอกถ้ำ.
เมื่อเซิ่งกงเป้าออกมาเรียบร้อยแล้ว,เทือกเขาดังกล่าวที่ค่อยๆทรุดลงช้าๆ,จมลงไปใต้พื้นดิน,ภูมิประเทศที่เปลี่ยนไปในทันที.
จากยอดเขาสูงได้หายไป,ทำให้ผืนปฐพีเลือนแผ่นดินเข้ามากลบอีกรอบ.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองอย่างเงียบๆ.
ส่วนจงซานที่อยู่ข้างๆรู้สึกพึงพอใจในตัวเซิ่งกงเป้าเป็นอย่างมาก,เขาเป็นคนเหลี่ยมจัด,มีแผนร้ายนะรึ?
กับคนเช่นนี้? เขาที่ซื่อสัตย์ต่อต้าซ่าง,กับคนที่รู้คุณคน,จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
ผู้ชนะคือราชา,ผู้แพ้คือโจรร้าย,มีเพียงผู้ชนะเท่านั้นที่จะได้เขียนประวัติศาสตร์,ส่วนผู้พ่ายแพ้ก็คือโจรผู้ชั่วร้าย!
สุสานราชันย์โจวได้ถูกปิดแล้ว,เซิ่งกงเป้าที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะหันหน้ามามองจงซาน.
"เซิ่งกงเป้า,คารวะเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"เซิ่งกงเป้า,นับจากวันนี้,ข้าจะประทานตำแหน่งให้เจ้าเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สิบของต้าเจิ้ง! ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงเรื่องในอดีต,ข้าเชื่อว่าอีกไม่นาน,ด้วยความสามารถของเจ้า,จะสามารถปรับตัวได้อย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่งและคนอื่นๆที่ประหลาดใจเล็กน้อย,แม่ทัพของต้าเจิ้งนั้น,ล้วนแต่เป็นคนที่ไม่ธรรมดากันทั้งนั้น,และได้รับการแต่งตั้งจากเซิ่งหวังเป็นการส่วนตัว,คนที่จะได้รับตำแหน่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก,เพราะว่าจวบจุนถึงวันนี้,ต้าเจิ้งนั้นมีจำนวนแม่ทัพอยู่เพียง
9 คนเท่านั้น,นับเป็นจำนวนที่น้อยมากๆ.
ความเสามารถของเซิ่งกงเป้าสามารถที่จะเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สิบได้เลยรึ?
เขามีเชาว์ปัญญาเทียนเท่ากับแม่ทัพคนอื่นๆเลยอย่างงั้นรึ?
กับเชื่อเสียงที่ไม่ดีของเขานั้น,จงซานจึงให้ความสำคัญกับเขาอย่างงั้นรึ,หรือว่าเซิ่งกงเป้านั้นมีความสามารถจริงๆ.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"อาจจะมีขุนนางคนอื่นที่ต้องการเข้าร่วมกับพวกเรา,เจ้าจงไปจัดการ,หากว่าพวกเขาต้องการให้นำพวกเขาเดินทางไปยังต้าเจิ้งในทันที!"จงซ่านเอ่ย.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองจงซานอย่างลึกล้ำและกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เฉินเชื่อในสายตาที่กว้างไกลของราชันย์โจว,ด้วยทักษะเทวะของเขานั้นไม่เคยผิดพลาด,เฉินเข้าใจในกฎเกณฑ์ต่างๆดี! และจะทำอย่างดีที่สุด!"
"เหล่าขุนนางต่างๆที่ต้องการเข้าร่วม,ข้าคาดหวังกับเจ้าอยู่!"จงซานพยักหน้า.
"เฉินไม่ได้เป็นขุนนางมานาน,การเข้าร่วมต้าเจิ้งในครั้งน้,แม้นว่าจะมีสหายที่เคยเป็นขุนนางอยู่ด้วย,แต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องการเข้าร่วมต้าเจิ้งหรือไม่?ถึงไม่สามารถชักชวนพวกเขาได้,อย่างน้อยก็สามารถร้องขอไม่ให้พวกเขาไม่ให้เข้าร่วมกลุ่มอื่นเพื่อเป็นศัตรูกับพวกเรา!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"แน่นอน!"ดวงตาของจงซานเป็นประกายอยู่เช่นกัน.
นับว่าคุ้มค้า,หากว่าสามารถเข้าร่วมต้าเจิ้งได้,ก็นับว่าช่วยสนับสนุนต้าเจิ้งยกระดับขึ้นไปอีกขั้น.
"เซิ่งหวังโปรดกลับต้าเจิ้งก่อน,เฉินจะไปพบกับเหล่าสหาย,จากนั้นจะเริ่งรีบเดินทางตามไปในทันที!"เซิ่งกงเป้ากล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"สหายของเจ้าอยู่ไกลหรือไม่?
หาไม่แล้วพวกเราเดินทางไปด้วยกันได้!"จงซานเอ่ย.
"หลายปีไม่ได้พบหน้า,นานๆครั้งถึงจะได้พบกัน,นอกจากนี้ยังมีหลายคนที่อยู่กันคนละที่! คงไม่เสร็จในเร็วๆนี้!
เซิ่งหวังกลับไปก่อน,เฉินจะต้องรีบตามกลับไปอย่างแน่นอน!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
จงซนพยักหน้ารับและกล่าวออกมาว่า,"โหลวซิงเฉิน!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เจ้าอยู่ที่นี่,คอยให้ความคุ้มครองเซิ่งกงเป้า,อย่าได้ให้เกิดอะไรผิดพลาด!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"โหลวซิงเฉินที่ตอบรับในทันที.
เซิ่งกงเป้าที่ต้องการเอ่ยอะไรบางอย่าง,ทว่าก็เงียบไป.
"บางที่เรื่องราวเกี่ยวกับต้าเจิ้งนั้น,มีหลายเรื่องที่เจ้ายังไม่รู้,ให้โหลวซิงเฉินเป็นคนอธิบายรายระเอียดต่อเจ้าเป็นการส่วนตัว,นอกจากนี้โหลวซิงเฉินยังสามารถนำทางเจ้าไปยังต้าเจิ้งด้วย!"จงซานเอ่ย.
"ครับ!"เซิ่งหงเป้าพยักหน้ารับ.
ด้วยการให้โหลวซิงเฉินอยู่,ไม่จำเป็นต้องให้จงซานได้เป็นห่วงอะไรอีก,แม้นว่าเซิ่งกงเป้าจะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ทว่าเขาในเวลานี้ยังไม่ถือว่าแข็งแกร่ง,มีโหลวซิงเฉินอยู่,ย่อมทำให้เขาปลอดภัย,อีกอย่างถึงไม่สามารถนำพาเหล่าคนที่มีความสามารถกลับไปได้,การมีโหลวซิงเฉินที่มีภรรยาที่รักรอคอยอยู่ต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าเขาไม่มีทางทรยศต้าเจิ้ง.
เมื่อเซิงกงเป้าและโหลวซิงเฉินไปแล้ว,กลุ่มของจงซานก็เดินทางกลับอาณาเขตเฟิงจงตามกำหนดการ.
ขณะที่พวกเขาเดินทางได้ราวๆห้าปี.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินดำคำราม,จากนั้นบนพื้นปฐพี,ปรากฏแสงสีที่พุ่งทะยาน,เสียงดนตรีสวรรค์ที่กระจายฟุ้งไปทั่ว,แสงดวงอาทิตย์หลากสี,ภาพเงาของเทพอสูรร่ายรำบนท้องฟ้า.
การเป็นดั่งภาพงานรื่นเริง.
ทุกคนที่ชะงักเล็กน้อย.
"นี่มัน,เป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เสี่ยวจินบนไหล่เห่าเม่ยลี่ที่ตอบรับเห็นด้วยเช่นกัน.
"มีใครบางคนกลายเป็นปราชญ์เทพ!"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,กับที่ว่างกงจื่อที่หายไป,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนมาทดแทนรวดเร็วขนาดนี้!"
"ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะเป็นใคร!"หนานกงเซิ่งที่เอ่ย.
"ก่อนอื่นควรจะกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก่อน,ตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้,รอคอยข้อคอยข้อมูลของเหล่าทหารสังเกตุการณ์ก็แล้วกัน!"จงซานกล่าว.
"อืม!"
กลุ่มของจงซานที่ใช้เวลาทั้งหมด 30 ปี,ท้ายที่สุดก็กลับมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
ตลอดเส้นทาง,จงซานที่ต้องถูกจินเผิงล่อลวงหาเรื่องเข้ามาหาตลอดเวลา,แม้ว่าจะไม่ใช่เหตุที่ทำให้ถึงตาย,แต่ก็เป็นปัญหาที่ต้องหยุดชะงักได้เช่นกัน,ถึงกระนั้นเขาก็ไม่สามารถที่จะละเมิดคำสาบานของเขาได้.
หนึ่งพันปี,ถึงจะเป็นอิสระ,ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้!
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ตำหนักเทียนหยวน,ห้องอักษรจงซาน.
จงซานที่หลับตาควบคุมบำเพ็ญลมหายใจ,หลังจากที่เขากลืนกินศพของซ่างหยาง,พลังฝึกตนของเขาได้ก้าวไปถึงระดับต้าเซียนขั้นที่เก้าแล้ว! เวลานี้สามารถทำให้มันเสถียรเรียบร้อยแล้วนั่นเอง!
"เซิ่งหวัง!"ที่ด้านนอกเสียงของสุ่ยจิงดังขึ้น!
"เข้ามา!"จงซานเอ่ย.
จากนั้น,สุ่ยจิงได้นำแผ่นริ้วหยกก้าวเข้ามา.
"เซิ่งหวัง,นี่คือแผ่นริ้วหยกที่โหลวซิงเฉินให้คนส่งมา.
"หืม?"จงซานที่เก็บแผ่นริ้วหยก.
หลังจากใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบ,จากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"เซิ่งหวัง,มีเรื่องสำคัญอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"
"อืม,ห้าสิบปีที่แล้ว,ปราชญ์เทพจุติ,สวรรค์อวยพรเฉลิมฉลองไปทั่วหล้า,เจ้ายังจำได้หรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ครับ!"สุ่ยจิงพยักหน้ารับ.
"เป็นต้าฉินกุยกูซือ,กุยกูซือได้เป็นปราชญ์เทพแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"กุยกูซือ?
สุ่ยจิงที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย.
"ใช่,ข้าเองก็รู้สึกประหลาดใจ,ขณะที่ล้อมสังหารกงจื่อ,ทำไมถึงไม่เห็นร่างของกุยกูซือเลย,แท้จริงเขาได้หลบเลี่ยงความสงสัย,เพื่อที่จะคว้าตำแหน่งปราชญ์เทพนี่เอง?หยิงได้คำนวณเอาไว้ทุกอย่างแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังต้าฉิน,ความจริง....!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับพลางถอนหายใจ.
"ไม่,ไม่ใช่เซิ่งหวังต้าฉินแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
จงซานที่ส่งแผ่นริ้วหยกให้,สุ่ยจิงที่ทำการตรวจสอบข้อมูลในทันที,ขณะที่จ้องมองไปยังสุ่ยจิงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ต้าฉินยกระดับเป็นศาลสวรรค์?
ศาลสวรรค์ต้าฉิน? เทียนตี้,หยิง?"สุ่ยจิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ดังนั้นข้าบอกได้เลยว่าหยิงนั้นวางแผนได้อย่างระเอียด,เขาที่ยกระดับเป็นศาลสวรรค์,กลายเป็นเทียนตี้,กำจัดปราชญ์เทพ,แม้แต่ทำให้กุยกูซือกลายเป็นปราชญ์เทพได้,ครั้งนี้เขาได้กำไรมหาศาล,ยิ่งความแข็งแกร่งของเขาในเวลานี้,สามารถที่จะยึดครองดินแดน,พรมแดนหลี่ได้อีกด้วย!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
การเดินทางของจงซานไปภาคตะวันออกคราวนี้,ได้ตำราชีวิตและความตายและสร้างเทียนเต๋าในโลกเทวะ,ได้จินเผิงและเซิ่งกังเป้า,แม้แต่เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่ง,เนียนโหยวโหยวและเห่าเม่ยลี่ต่างก็เก็บเกี่ยวได้มากมาย,แต่ทุกคนก็ยังได้รับน้อยกว่าหยิงมาก.
ได้ปราชญ์เทพเป็นข้าราชบริพาร,ก่อตั้งศาลสวรรค์,กลายเป็ฯเทียนตี้! หยิงคือผู้ชนะอย่างแท้จริง.
"นี่มัน,นี่มัน.....!"สุ่ยจิงถึงกับพูดไม่ออกทีเดียว.
"อย่าได้ใส่ใจ,พวกเราเองก็มีโอกาส,ตราบเท่าที่มีเจ้าอยู่,ศาลสวรรค์ต้าเจิ้ง,ก็จะอยู่ไม่ไกลเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
"ครับ!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับ
------------------------------------------------------
ภพหยิน,อาณาเขตจวงหลุนทางเหนือ.
แดนเทวะเผ่าโครงกระดูก,สถานที่แห่งนี้มีชายหาดกระดูกที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา,บนท้องฟ้าที่มืดคลึ้มตลอดเวลา,มีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลาง,และมีองค์รักษ์โครงกระดูกคอยปกป้อง.
ภายในตำหนักแห่งหนึ่ง,สถานที่แห่งนั้นมีโครงกระดูกที่สวมชุดคลุมสีดำนั่งอยู่.
"ครืนนนน!"เสียงของตำหนักขนาดใหญ่ที่เปิดออกมาเสียงดัง.
"องค์ราชาออกมาแล้ว!"ขุนพลโครงกระดูกที่ร้องออกมาเสียงดัง.
"ราชาออกมาแล้ว?ยอดเยี่ยม,ท้ายที่สุดก็ออกมา!"โครงกระดูกในชุดดำที่เผยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ.
"เจ้าต้องการพบกับองค์ราชาอย่างงั้นรึ?"ขุนพลโครงกระดูกกล่าว.
"ใช่,ข้ามีเรื่องสำคัญต้องแจ้งต่อองค์ราชา,ข้าสามารถใช้ชีวิตเป็นประกัน,เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญจริงๆ!"โครงกระดูกในชุดดำที่กล่าวออกมาในทันที.
"ตามข้ามา,ข้าได้รายงานต่อองค์ราชาแล้ว!"ขุนพลโครงกระดูกกล่าว.
"ดี,ดีมาก!"โครงกระดูกในชุดสีดำที่ลุกขึ้นยืนในทันที.
โครงกระดูกชุดดำ,ที่ไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเอง,ทว่าหลังจากเขาได้รายงานข่าวให้กับองค์ราชาแล้ว,เขาจะต้องได้รับรางวัล,นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับราชาองค์ก่อน,เมื่อราชาองค์ใหม่รุ้,เขาต้องได้รับประโยชน์ของรางวัลมากมาย!
-----------------------------------------------------
ภพหยาง,อาณาเขตจวงหลุน,ภายในเมืองซ่าง.
ขณะที่จงซานกำลังปรึกษาหารือกับอี้เหยี่ยนและคนอื่นๆ.
"ภายในศาลเทวะอู๋เซี่ยง,หวังจิงเหวนเวลานี้ได้กลายเป็นรองเสนาบดีฝ่ายสงครามแล้ว,เซิ่งหวังวางหมากนี้เอาไว้นับว่ามีประโยชน์จริงๆ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"มีข่าวอะไรหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรนัก,เขาขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อยด้วยซ้ำ.
"ครับ,เพราะหวังจิวเหวิน,พวกเราเลยรู้ก่อน,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงต้องการเคลื่อนทัพมาโจมตีเรา,และนอกจากนี้ยังมีอีกสองราชวงศ์ที่เวลานี้ประจำการอยู่บนเกาะกลางทะเล,รอคำสั่งพวกเขาก็จะเคลื่อนพลขึ้นบก,พร้อมเข้าโจมตีทัพหน้าของพวกเรา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก
..................!”
จงซานหลับตา,เคาะไปที่พนักพิงเบาๆ,อี้เหยี่ยนและคนอื่นๆม่กล่าวสิ่งใด,รอคอยให้จงซานครุ่นคิด.
"วูซซซ!"
จงซานที่ลืมตาขึ้น,แววตาที่หดเกร็งและกล่าวออกมาว่า,"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,เป็นตัวตนที่ร้ายกาจจริงๆ!"
"อย่างไร?"อี้เหยี่ยนที่ตกใจเล็กน้อย.
"หวังจิงเหวินพบแล้วว่า,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนั้นได้จงใจให้หวังจิวเหวินส่งข่าวนี้กลับให้พวกเรา!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"พบแล้ว?หวังจิวเหวินที่ร้ายกาจถึงเพียงนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกพบแล้ว?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
หวังจิวเหวิน,เดิมที่ก็คือกุนซือฟ่านอี้พิน,นับเป็นคนที่มีเชาว์ปัญญาสูง,กับคำที่แข็งแกร่งเช่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกับพบแล้วอย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
เมืองซ่าง อยู่ในภพหยิน ไม่ใช่เหรอครับ
ตอบลบ