Immortality Chapter 1049 Maintenance
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1049 บำรุงรักษา.
Chapter 1049 Maintenance
保养
บำรุงรักษา.
เหรินชุนที่เร่งรีบบินกลับมายังเขตแดนราชวงศ์ซ่งในทันที.
"เร็ว,เร็วเข้า,เป็นไปได้อย่างไรกัน?"เหรินชุนที่เอ่ยออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"ชายในชุดดำเอ่ย.
"รีบกลับ,ศัตรูกำลังทะลวงผ่านค่ายกลด้วยความเร็วเหลือเชื่อ!"เหรินชุนที่ร้อนใจ.
"เร็วขนาดนั้นเลยรึ?"
"ใช่,ค่ายกลถูกทะลวงไปกว่า 30% แล้ว,ค่ายกลแปดขาดหกผสานนั้นเชื่อมต่อกับอำนาจฟ้าดิน,มีเพียงเซียนบรรพชนขั้นปราชญ์หรือปราชญ์เทพเท่านั้นถึงจะเร็วขนาดนี้!"เหรินชุนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนบิดเบี้ยว.
"เซียนบรรพชนขั้นปลาย? ปราชญ์เทพ?เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะปลดผนึก,มันมีกรรมก้อนใหญ่ติดอยู่! มีเพียงแค่คนโง่เท่านั้นที่พยายามทะลวงเข้าไป!"ชายในชุดสีดำที่ส่ายหน้าไปมาทันที.
"หรืออาจเป็นคนที่มีของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ทว่าในสวรรค์แห่งนี้,ใครกันที่มีของวิเศษเช่นนั้น,ถึงกับใช้ปลดผนึกได้?"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"ผนึกถูกทะลวงไปแล้วรึ?"ชายในชุดดำอีกคนที่เอ่ยถาม.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,แม้ว่าจะยังปลอดภัย,ทว่าคงจะทนอยู่ได้อีกไม่นานนี้!"เหรินชุนที่กล่าวตอบ.
"อืม!"
-------------------------------------------------------
ตำหนักราชวงศ์ซ่ง.
"รวยแล้ว,พวกเรารวยแล้ว,เฟยเกอ,นี่มันเพชรนี่?"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
คนทั้งสองที่ขุดผ่านทะลวงค่ายกลแปดขาดหกผสาน,พร้อมกับเผยให้เห็นผลึกหน้า,ส่องประกายแสงวับวาวรัศมีสิบจั้ง.
เฟยเกอและจูกานที่จ้องมองไปยังเสาบันได,เผยความตื่นเต้นดีใจออกมา.
"ขุมสมบัติ,นี่คือขุมสมบัติขนาดใหญ่,มีเพชรขนาดใหญ่ขนาดนี้เลยรึ?"เฟยเกอที่ตื่นเต้นดีใจจนตัวสั่น.
"พลั่ววิเศษใช้งานง่ายจริงๆ,ตอนแรกก็พาพวกเรามายังโลกใบใหญ่,ยอดเยี่ยมาก!"จูกานที่ถือพลั่ววิเศษด้วยความตื่นเต้น.
"อืม!"เฟยเกอหัวเราะอย่างพึงพอใจเช่นกัน.
"เฟยเกอ,ท่านว่าเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้,จะซื้อรถแทรกเตอร์ได้กี่คัน?"จูกานที่กล่าวออกมาทันที.
"เจ้าโง่,รถแทกเตอร์สองคันก็พอแล้ว,หลังจากนี้พวกเราจะเป็นคนรวยแล้ว,ซื้อมาทำไมมากมาย!"เฟยเกอที่กล่าวสอน.
"ใช่ๆ!
พวกเรามีเงินแล้วจากนั้นจะซื้ออะไรอีก?"
"ซื้อน้ำมันสิ,เจ้าโง่ไปถึงใหน,เจ้าไม่เคยได้ยินคนพูดกันรึไง?
ซือรถราคาถูก,แต่ค่าบำรุงรักษานั้นแพงมหาศาล,เงินมากมายคิดว่ามันจะพอบำรุงรักษารึอย่างไร,เรื่องเล็กๆน้อยๆนี้,อย่าได้กล่าวให้คนหัวเราะ!"เฟยเกอกล่าวตำหนิทันที.
"ใช่,บำรุงรักษา,ต้องใช้บำรุงรักษา! เอ๊ะ,เฟยเกอ,ท่านรู้สึกอะไรหรือไม่?"
"รู้สึกอะไร?"
"เพชรขนาดใหญ่นี่,มันกำลังดูดซับอะไรบางอย่าง?
มายืนอยู่ใกล้ๆสิ,ข้ารู้สึกเย็นยะเยือบเลย?"จูกานเอ่ยถาม.
"เอ๊ก?
ข้ารู้สึกเล็กน้อย,ทว่าในเมื่อมันไม่ได้ดูดซับพลังปราณฟ้าดิน,แล้วมันดูดซับอะไรกัน?"เฟยเกอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เฟยเกอก็ไม่รู้!"
"ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่ามันกำลังดูดซับอะไร,รีบเก็บมันเร็วเข้า!"เฟยเกอที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ.
"แต่ว่า,มันฝังอยู่ในดิน,กำลังเก็บของต่างมิติก็ไม่สามารถเก็บเข้ามาได้ด้วย!"จูกานเอ่ย.
"ทุบมัน,แยกออกมันเป็นส่วนๆด้วยพลั่ววิเศษนั่นสิ!"เฟยเกอกล่าวแนะนำ.
"ใช่,เอ๊ะ!"จูกานที่อุทานออกมาในทันที.
จากนั้น,เขาที่ใช้พลั่ววิเศษกระแทกเปลือกเพชรในทันที,พวกเขาไม่มีทางเลือกที่ต้องแยกส่วนมันก่อนที่จะเก็บเข้าไปในกำไลเก็บของต่างมิติ.
เพชรที่ถูกเก็บไปหมดแล้ว,ทว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,ทันทีที่พวกเขากระแทะเพชรออกไปทั้งหมดก็พบกับกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังปรากฏขึ้นในทันที.
"ฮึม!"คนทั้งสองที่ตัวแข็งทื่อราวกับพบอะไรบางอย่างเข้า.
ลึกลงไปด้านล่างนั้นราวกับหลุมดำ,แผ่แสงที่ดำมืดเย็นยะเยือกออกมา,และทำให้ผืนปฐพีสั่นไหวอีกด้วย.
"ครืนนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ผืนปฐพีกำลังสั่นไหว,แม้แต่ภูเขาที่อยู่รอบๆยังพังทลาย,ศิลาที่ใหญ่ยักษ์กลายเป็นผุยผง,สร้างความตื่นตะหนกตกใจต่อคนทั้งสองเป็นอย่างมาก.
เฟยเกอและจูกาน,ทั้งสองกอดกันแน่นด้วยความหวาดกลัว.
"เฟยเกอ,นี่มัน,เกิดอะไรขึ้น?"จูกานที่เอ่ยถามเสียงสั่น.
"ปลดผนึก,ปลดผนึก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามจากด้านนอกที่ดังกึกก้อง.
"เฟยเกอ,ใต้พื้นดินมีเสียงอะไรรึ?,เหมือนกับ,เสียงของอสูร!"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.
"ข้า,ข้าไม่รู้!"เฟยเกอที่คิดอะไรไม่ออกแม้เลยในเวลานี้.
ในเวลานี้,ปรากฏเสียงที่มืดมนเย็นยะเยือกดังก้องไปทั่ว!
"หูหนวกรึอย่างไร?เร็วเข้า,ปลดผนึกข้า,ไม่เช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้า
~~~~~~~~~~~~~~!”
ด้านล่างเสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวดังกึกก้อง.
"เฟยเกอ,ทำอย่างไรดี? พวกเราจะทะลวงผนึกหรือไม่?"จูกานเอ่ยถาม.
"ทะลวงอย่างงั้นรึ?เฟยเกอที่กล่าวเสียงสั่น.
"เฟยเกอ?ข้าบอกท่านแล้ว?ด้านล่างนี้น่ากลัว,พวกเราเดินผิดทาง,ค่อนชั่วร้ายที่แพ้ภัยตัวเอง,ย่อมไม่ต่างจากฆ่าตัวตายไม่ใช่รึ?"จูกานที่กล่าวด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด.
"ทะลวง? ทะลวงอะไร! หนีสิ,หนีเร็วเข้า!"เฟยเกอที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"หนี!"จูกานที่ตะโกนล่นตามเฟยเกอ.
จากนั้นทั้งคู่ที่ไม่สนอะไรแล้ว,เร่งรีบหนี,พริบตาเดียวไม่เห็นแม้แต่เงา.
หลังจากที่ทั้งคู่หนีไปแล้ว,รอบๆพื้นที่ราชวงซ์ซ่งก็วุ่นวายแรงสั่นสเทือนที่ยากจะทานทน,ศิลาใหญ่ยักษ์ที่ถูกบดขยี้,เกิดแผ่นดินเลื่อนขนาดใหญ่,แผ่นดินสะท้านสวรรค์สะเทือน,จนไม่แม้แต่มองเห็นอสูรที่ผนึกเอาไว้.
"ปลดผนึกให้บิดาเดี๋ยวนี้,ยังไม่ปลดผนึกอีก?"
"ปลดผนึกเร็ว! ปลดผนึก,บิดาไม่สังหารพวกเจ้าก็ได้!"
"ปลดผนึก,บิดายังไม่อยากตาย!"
"ปลดผนึก!
ข้ากำลังจะตาย!"
"ขอร้องเจ้า,ปลดผนึก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปลดผนึก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
..........................................
........................
............
หลังจากที่เฟยเกอและจูกานหนีไปแล้ว,พื้นที่รอบๆเสียงที่ดังกึกก้องใต้พื้นดิน,เสียงคำรามที่ดังก้องนั้นก็ค่อยอ่อนลงเรื่อยๆ.
-----------------------------------------------------------
เหรินชุนที่นำคนในชุดสีดำบินกลับมาอย่างรวดเร็ว.
"เหรินชุน,มีคนปลดผนึกไปแล้วรึ?"ชายในชุดสีดำคนหนึ่งกล่าวออกมาอย่างร้อนใจ.
"ดูเหมือนว่าจะปลดผนึกไปแล้ว 99%,เกือบเสร็จแล้ว!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความกังวลใจ.
"ไม่เปิด? ใคร?
ใครมันชั่วร้ายขนาดนี้กัน?"ชายในชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ภายในผนึก,มีเทพอสูรีที่ทรงพลังของศาลสวรรค์ในอดีต,ซ่างหยาง!
ก่อนหน้านี้เขาได้ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนขั้นปลาย,เป็นไปได้ว่ามีใครต้องการช่วยอาวุโสซ่างหยางอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รีบเดินทางไปเร็วเข้า!"เหรินชุนเอ่ย.
หลังจากนั้นหนึ่งวันครึ่ง,เหรินชุนและพรรคพวกก็ลับมาถึงพื้นที่ของราชวงศ์ซ่ง.
ในเวลานี้ราชวงศ์ซ่งสงบแล้ว,พื้นดินกลับมาอยู่ในสภาพปกติ,ทว่าหลุมขนาดใหญ่ที่เฟยเกอและจูกานทิ้งเอาไว้นั้นมีขนาดใหญ่มาก.
เหรินชุนที่หยุดจดจ้องมองไปยังพื้นที่เกิดขึ้น,แววตาที่ตะลึงงัน,ที่หน้าผากหลั่งเงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา.
ใบหน้าของเหรินชุนที่กระตุกไปมา.
"เหรินชุน,นี่,ทำอย่างไร?"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยสอบถามออกมาในทันที.
"ทำอะไรได้เล่า? เหลือผนึกเล็กน้อย,ทะลวง!"เหรินชุนคำราม.
"รับทราบ!"
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลุ่มชายในชุดดำสิบคนที่ลงมือพร้อมกัน,จากการโจมตีพร้อมๆกัน,ผลึกทีเหลือเล็กน้อยก็ระเบิดออกมา.
หลังจากที่ระเบิดดังกึกก้อง,ก้อนผลึกที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,เผยให้เห็นห้วงมิติสีดำด้านใน,ปราณทมิฬที่หนักหน่วงรุนแรงปะทุขึ้นมา.
พื้นที่รอบๆสั่นไหวอีกครั้ง,ทว่าตอนนี้มีปราณทมิฬพุ่งทะยาน,กลิ่นอายที่น่าพรั่นพรึงแช่แข็งพื้นที่รอบๆไปในทันที,สายลมที่รุนแรง,เมฆทมิฬที่ไหลมารวมตัวกัน,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ของยอดฝีมือ,กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ในหุบเขาแห่งหนึ่งมีกลุ่มคนที่สวมชุดเหมือนๆกัน,บนชุดของพวกนั้นมีลายปักษ์ที่ไม่ใหญ่นัก,เป็นต้นสนสีขาว,พวกเขาที่มองเห็นปราณทมิฬที่พุ่งทะยายขึ้นไปบนท้องฟ้า,ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ไป!"คนกลุ่มดังกล่าวบินตรงไปยังตำแหน่งของราชวงศ์ซ่งในทันที.
อีกกลุ่มหนึ่ง,จงซานที่มาจากทวีปซือตาปู่,กำลังค้นหาตำแหน่งของราชวงศ์ซ่าง,ต้องไม่ลืมว่า,ตำแหน่งที่เขาได้มานั้นไม่ได้ถูกต้องแม่นยำ.
"จงซาน,เจ้าดูนั่นเร็วเข้า,มีปราณทมิฬปะทุขึ้นมาด้วย!"เห่าเม่ยลี่ที่อุทานกล่าวออกมาเสียงดังชี้ไปยังตำแหน่งดังกล่าว.
"เป็นกลิ่นอายจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงขนาดนี้เลยรึ?"จินเผิงที่อยู่ใกล้ๆอุทานออกมา.
"ไป,ตรวจสอบก่อนค่อยกล่าวอีกที!"จงซานกล่าว.
แน่นอนว่าทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,ตอนนี้จินเผิงที่สะบัดปีกช้าๆ,ก่อนที่จะเพิ่มความเร็วสูงพุ่งออกไปเต็มกำลัง.
-----------------------------------------------------------
ตำแหน่งราชวงศ์ซ่ง!
เหรินชุนและกลุ่มคนชุดดำที่ยืนอยู่ปากหลุมที่มีปราณทมิฬปะทุขึ้นมา,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นนิ่งงันจับจ้องมองภาพที่เกิดขึ้น.
ด้านล่างหลุมนั้น,บนห้วงมิติ,มีปราณทมิฬที่ปกคลุมโดยรอบ,สามารถมองเห็นร่างขนาดหมื่นจั้งอยู่ด้านใน.
วิหกขนาดหมื่นจั้ง,ตัวใหญ่ยักษ์,เป็นวิหกยักษ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,เวลานี้กำลังนอนนิ่งตาค้าง,ไร้ซึ่งประกาย.
เทพอสูรขนาดใหญ่ที่พวกเขามาช่วย,ซ่างหยาง,ในเวลานี้,นอนนิ่งไม่ขยับแม้แต่น้อย.
!
เซียนบรรพชนขั้นปลาย,ตาย?
นอกจากนี้ยังตายมาแล้วหนึ่งวัน.
"โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!"ชายในชุดสีดำถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา.
"ตาย?อาวุโสซ่างหยาง,ตายแล้วรึ?
เป็นไปได้อย่างไร? จักรพรรดิเทวะได้ผนึกเขาเอาไว้ในอดีต,ได้เตรียมการเอาไว้อย่างดี,ไม่ตายง่ายๆอย่าแน่นอน!"ชายในชุดดำอีคนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อยใจ.
"ดูเหมือนว่าจะทุกข์ทรมานก่อนตาย,ผนึกเช่นนี้,เมื่อปราณสวีปะทุแล้ว,แม้แต่เซียนบรรพชนก็ไม่สามารถทนได้!"อีกคนกล่าว.
"ใครกัน? ใครเป็นคำทำ!"เหรินชุนที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"เป็นการสังหารที่ร้ายกาจน่าหวาดกลังมาก,นอกจากนี้ยังสามารถทะลวงผ่านค่ายกลระดับนี้ได้,แน่นอนต้องเป็นยอดฝีมือ,และต้องเป็นสุดยอดฝีมือออกด้วย!"ชายอีกคนกล่าว.
"ยอดฝีมือจากที่ใดกัน,ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร,ข้าต้องการรู้?
เขามาจากกลุ่มอิทธิพลใดกัน?"เหรินชุนที่เต็มไปด้วยความโกรธ.
"ข้าจะพยากร!"ชายในชุดสีดำเอ่ย.
"พยากร?"เหรินชุนที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นใครมาจากใหน,ไม่รู้แม้แต่หน้าตา,เป็นไปไม่ได้,ด้วยวิชาลับของข้า,ไม่สามารถบอกได้,เว้นแต่ไม่ใช่คนจากโลกใบใหญ่,หรือแข็งแกร่ง,แข็งแกร่งจนข้าไม่สามารถ
พยากรได้!"ชายในชุดดำเอ่ย.
"แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?"เหรินชุนเอ่ย.
ทุกคนที่มองศพของซ่างหยาง,เวลานี้เหรินชุนที่เปลี่ยนเป็นสงบเลยรึ?
"มีข้อมูลอะไรอีก!"ชายในชุดสีดำเอ่ย.
"ข้อมูล?"
"ไม่ใช่คนเดียว,สองคน,น่าจะมาจากกลุ่มอิทธิพล,สองคนนี้,ดูดเหมือนว่า....!"ชายในชุดสีดำแสดงท่าทางลังเล.
"อะไร?"เหรินชุนที่เอ่ยสอบถามออกมา.
"นอกจากนี้,ข้ายังรับรู้ว่าทั้งสองคือสองภัยพิบัติ,ไม่ว่าเขาจะไปเยือนที่ใด,ที่นั่นจะเกิดภัยพิบัติ,พวกเขาคือดาวอับโชคจากดินแดนภัยพิบัติ!"ชายในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
ทุกคนที่ตะลึงงัน,หมายความว่าอย่างไร?
ดาวอับโชคจากโลกภัยพิบัติ?
ขณะที่ทุกคนจ้องมองไปยังเทพอสูรซ่างหยาง,ก็ได้แต่เงียบเช่นกัน.
Chapter 1049 Maintenance
保养
บำรุงรักษา.
เหรินชุนที่เร่งรีบบินกลับมายังเขตแดนราชวงศ์ซ่งในทันที.
"เร็ว,เร็วเข้า,เป็นไปได้อย่างไรกัน?"เหรินชุนที่เอ่ยออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"ชายในชุดดำเอ่ย.
"รีบกลับ,ศัตรูกำลังทะลวงผ่านค่ายกลด้วยความเร็วเหลือเชื่อ!"เหรินชุนที่ร้อนใจ.
"เร็วขนาดนั้นเลยรึ?"
"ใช่,ค่ายกลถูกทะลวงไปกว่า 30% แล้ว,ค่ายกลแปดขาดหกผสานนั้นเชื่อมต่อกับอำนาจฟ้าดิน,มีเพียงเซียนบรรพชนขั้นปราชญ์หรือปราชญ์เทพเท่านั้นถึงจะเร็วขนาดนี้!"เหรินชุนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนบิดเบี้ยว.
"เซียนบรรพชนขั้นปลาย? ปราชญ์เทพ?เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะปลดผนึก,มันมีกรรมก้อนใหญ่ติดอยู่! มีเพียงแค่คนโง่เท่านั้นที่พยายามทะลวงเข้าไป!"ชายในชุดสีดำที่ส่ายหน้าไปมาทันที.
"หรืออาจเป็นคนที่มีของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ทว่าในสวรรค์แห่งนี้,ใครกันที่มีของวิเศษเช่นนั้น,ถึงกับใช้ปลดผนึกได้?"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"ผนึกถูกทะลวงไปแล้วรึ?"ชายในชุดดำอีกคนที่เอ่ยถาม.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,แม้ว่าจะยังปลอดภัย,ทว่าคงจะทนอยู่ได้อีกไม่นานนี้!"เหรินชุนที่กล่าวตอบ.
"อืม!"
-------------------------------------------------------
ตำหนักราชวงศ์ซ่ง.
"รวยแล้ว,พวกเรารวยแล้ว,เฟยเกอ,นี่มันเพชรนี่?"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
คนทั้งสองที่ขุดผ่านทะลวงค่ายกลแปดขาดหกผสาน,พร้อมกับเผยให้เห็นผลึกหน้า,ส่องประกายแสงวับวาวรัศมีสิบจั้ง.
เฟยเกอและจูกานที่จ้องมองไปยังเสาบันได,เผยความตื่นเต้นดีใจออกมา.
"ขุมสมบัติ,นี่คือขุมสมบัติขนาดใหญ่,มีเพชรขนาดใหญ่ขนาดนี้เลยรึ?"เฟยเกอที่ตื่นเต้นดีใจจนตัวสั่น.
"พลั่ววิเศษใช้งานง่ายจริงๆ,ตอนแรกก็พาพวกเรามายังโลกใบใหญ่,ยอดเยี่ยมาก!"จูกานที่ถือพลั่ววิเศษด้วยความตื่นเต้น.
"อืม!"เฟยเกอหัวเราะอย่างพึงพอใจเช่นกัน.
"เฟยเกอ,ท่านว่าเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้,จะซื้อรถแทรกเตอร์ได้กี่คัน?"จูกานที่กล่าวออกมาทันที.
"เจ้าโง่,รถแทกเตอร์สองคันก็พอแล้ว,หลังจากนี้พวกเราจะเป็นคนรวยแล้ว,ซื้อมาทำไมมากมาย!"เฟยเกอที่กล่าวสอน.
"ใช่ๆ!
พวกเรามีเงินแล้วจากนั้นจะซื้ออะไรอีก?"
"ซื้อน้ำมันสิ,เจ้าโง่ไปถึงใหน,เจ้าไม่เคยได้ยินคนพูดกันรึไง?
ซือรถราคาถูก,แต่ค่าบำรุงรักษานั้นแพงมหาศาล,เงินมากมายคิดว่ามันจะพอบำรุงรักษารึอย่างไร,เรื่องเล็กๆน้อยๆนี้,อย่าได้กล่าวให้คนหัวเราะ!"เฟยเกอกล่าวตำหนิทันที.
"ใช่,บำรุงรักษา,ต้องใช้บำรุงรักษา! เอ๊ะ,เฟยเกอ,ท่านรู้สึกอะไรหรือไม่?"
"รู้สึกอะไร?"
"เพชรขนาดใหญ่นี่,มันกำลังดูดซับอะไรบางอย่าง?
มายืนอยู่ใกล้ๆสิ,ข้ารู้สึกเย็นยะเยือบเลย?"จูกานเอ่ยถาม.
"เอ๊ก?
ข้ารู้สึกเล็กน้อย,ทว่าในเมื่อมันไม่ได้ดูดซับพลังปราณฟ้าดิน,แล้วมันดูดซับอะไรกัน?"เฟยเกอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เฟยเกอก็ไม่รู้!"
"ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่ามันกำลังดูดซับอะไร,รีบเก็บมันเร็วเข้า!"เฟยเกอที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ.
"แต่ว่า,มันฝังอยู่ในดิน,กำลังเก็บของต่างมิติก็ไม่สามารถเก็บเข้ามาได้ด้วย!"จูกานเอ่ย.
"ทุบมัน,แยกออกมันเป็นส่วนๆด้วยพลั่ววิเศษนั่นสิ!"เฟยเกอกล่าวแนะนำ.
"ใช่,เอ๊ะ!"จูกานที่อุทานออกมาในทันที.
จากนั้น,เขาที่ใช้พลั่ววิเศษกระแทกเปลือกเพชรในทันที,พวกเขาไม่มีทางเลือกที่ต้องแยกส่วนมันก่อนที่จะเก็บเข้าไปในกำไลเก็บของต่างมิติ.
เพชรที่ถูกเก็บไปหมดแล้ว,ทว่าเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,ทันทีที่พวกเขากระแทะเพชรออกไปทั้งหมดก็พบกับกลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังปรากฏขึ้นในทันที.
"ฮึม!"คนทั้งสองที่ตัวแข็งทื่อราวกับพบอะไรบางอย่างเข้า.
ลึกลงไปด้านล่างนั้นราวกับหลุมดำ,แผ่แสงที่ดำมืดเย็นยะเยือกออกมา,และทำให้ผืนปฐพีสั่นไหวอีกด้วย.
"ครืนนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ผืนปฐพีกำลังสั่นไหว,แม้แต่ภูเขาที่อยู่รอบๆยังพังทลาย,ศิลาที่ใหญ่ยักษ์กลายเป็นผุยผง,สร้างความตื่นตะหนกตกใจต่อคนทั้งสองเป็นอย่างมาก.
เฟยเกอและจูกาน,ทั้งสองกอดกันแน่นด้วยความหวาดกลัว.
"เฟยเกอ,นี่มัน,เกิดอะไรขึ้น?"จูกานที่เอ่ยถามเสียงสั่น.
"ปลดผนึก,ปลดผนึก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามจากด้านนอกที่ดังกึกก้อง.
"เฟยเกอ,ใต้พื้นดินมีเสียงอะไรรึ?,เหมือนกับ,เสียงของอสูร!"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว.
"ข้า,ข้าไม่รู้!"เฟยเกอที่คิดอะไรไม่ออกแม้เลยในเวลานี้.
ในเวลานี้,ปรากฏเสียงที่มืดมนเย็นยะเยือกดังก้องไปทั่ว!
"หูหนวกรึอย่างไร?เร็วเข้า,ปลดผนึกข้า,ไม่เช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้า
~~~~~~~~~~~~~~!”
ด้านล่างเสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวดังกึกก้อง.
"เฟยเกอ,ทำอย่างไรดี? พวกเราจะทะลวงผนึกหรือไม่?"จูกานเอ่ยถาม.
"ทะลวงอย่างงั้นรึ?เฟยเกอที่กล่าวเสียงสั่น.
"เฟยเกอ?ข้าบอกท่านแล้ว?ด้านล่างนี้น่ากลัว,พวกเราเดินผิดทาง,ค่อนชั่วร้ายที่แพ้ภัยตัวเอง,ย่อมไม่ต่างจากฆ่าตัวตายไม่ใช่รึ?"จูกานที่กล่าวด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด.
"ทะลวง? ทะลวงอะไร! หนีสิ,หนีเร็วเข้า!"เฟยเกอที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"หนี!"จูกานที่ตะโกนล่นตามเฟยเกอ.
จากนั้นทั้งคู่ที่ไม่สนอะไรแล้ว,เร่งรีบหนี,พริบตาเดียวไม่เห็นแม้แต่เงา.
หลังจากที่ทั้งคู่หนีไปแล้ว,รอบๆพื้นที่ราชวงซ์ซ่งก็วุ่นวายแรงสั่นสเทือนที่ยากจะทานทน,ศิลาใหญ่ยักษ์ที่ถูกบดขยี้,เกิดแผ่นดินเลื่อนขนาดใหญ่,แผ่นดินสะท้านสวรรค์สะเทือน,จนไม่แม้แต่มองเห็นอสูรที่ผนึกเอาไว้.
"ปลดผนึกให้บิดาเดี๋ยวนี้,ยังไม่ปลดผนึกอีก?"
"ปลดผนึกเร็ว! ปลดผนึก,บิดาไม่สังหารพวกเจ้าก็ได้!"
"ปลดผนึก,บิดายังไม่อยากตาย!"
"ปลดผนึก!
ข้ากำลังจะตาย!"
"ขอร้องเจ้า,ปลดผนึก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ปลดผนึก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
..........................................
........................
............
หลังจากที่เฟยเกอและจูกานหนีไปแล้ว,พื้นที่รอบๆเสียงที่ดังกึกก้องใต้พื้นดิน,เสียงคำรามที่ดังก้องนั้นก็ค่อยอ่อนลงเรื่อยๆ.
-----------------------------------------------------------
เหรินชุนที่นำคนในชุดสีดำบินกลับมาอย่างรวดเร็ว.
"เหรินชุน,มีคนปลดผนึกไปแล้วรึ?"ชายในชุดสีดำคนหนึ่งกล่าวออกมาอย่างร้อนใจ.
"ดูเหมือนว่าจะปลดผนึกไปแล้ว 99%,เกือบเสร็จแล้ว!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความกังวลใจ.
"ไม่เปิด? ใคร?
ใครมันชั่วร้ายขนาดนี้กัน?"ชายในชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ภายในผนึก,มีเทพอสูรีที่ทรงพลังของศาลสวรรค์ในอดีต,ซ่างหยาง!
ก่อนหน้านี้เขาได้ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนขั้นปลาย,เป็นไปได้ว่ามีใครต้องการช่วยอาวุโสซ่างหยางอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รีบเดินทางไปเร็วเข้า!"เหรินชุนเอ่ย.
หลังจากนั้นหนึ่งวันครึ่ง,เหรินชุนและพรรคพวกก็ลับมาถึงพื้นที่ของราชวงศ์ซ่ง.
ในเวลานี้ราชวงศ์ซ่งสงบแล้ว,พื้นดินกลับมาอยู่ในสภาพปกติ,ทว่าหลุมขนาดใหญ่ที่เฟยเกอและจูกานทิ้งเอาไว้นั้นมีขนาดใหญ่มาก.
เหรินชุนที่หยุดจดจ้องมองไปยังพื้นที่เกิดขึ้น,แววตาที่ตะลึงงัน,ที่หน้าผากหลั่งเงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา.
ใบหน้าของเหรินชุนที่กระตุกไปมา.
"เหรินชุน,นี่,ทำอย่างไร?"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยสอบถามออกมาในทันที.
"ทำอะไรได้เล่า? เหลือผนึกเล็กน้อย,ทะลวง!"เหรินชุนคำราม.
"รับทราบ!"
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลุ่มชายในชุดดำสิบคนที่ลงมือพร้อมกัน,จากการโจมตีพร้อมๆกัน,ผลึกทีเหลือเล็กน้อยก็ระเบิดออกมา.
หลังจากที่ระเบิดดังกึกก้อง,ก้อนผลึกที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,เผยให้เห็นห้วงมิติสีดำด้านใน,ปราณทมิฬที่หนักหน่วงรุนแรงปะทุขึ้นมา.
พื้นที่รอบๆสั่นไหวอีกครั้ง,ทว่าตอนนี้มีปราณทมิฬพุ่งทะยาน,กลิ่นอายที่น่าพรั่นพรึงแช่แข็งพื้นที่รอบๆไปในทันที,สายลมที่รุนแรง,เมฆทมิฬที่ไหลมารวมตัวกัน,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ของยอดฝีมือ,กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
ในหุบเขาแห่งหนึ่งมีกลุ่มคนที่สวมชุดเหมือนๆกัน,บนชุดของพวกนั้นมีลายปักษ์ที่ไม่ใหญ่นัก,เป็นต้นสนสีขาว,พวกเขาที่มองเห็นปราณทมิฬที่พุ่งทะยายขึ้นไปบนท้องฟ้า,ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ไป!"คนกลุ่มดังกล่าวบินตรงไปยังตำแหน่งของราชวงศ์ซ่งในทันที.
อีกกลุ่มหนึ่ง,จงซานที่มาจากทวีปซือตาปู่,กำลังค้นหาตำแหน่งของราชวงศ์ซ่าง,ต้องไม่ลืมว่า,ตำแหน่งที่เขาได้มานั้นไม่ได้ถูกต้องแม่นยำ.
"จงซาน,เจ้าดูนั่นเร็วเข้า,มีปราณทมิฬปะทุขึ้นมาด้วย!"เห่าเม่ยลี่ที่อุทานกล่าวออกมาเสียงดังชี้ไปยังตำแหน่งดังกล่าว.
"เป็นกลิ่นอายจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงขนาดนี้เลยรึ?"จินเผิงที่อยู่ใกล้ๆอุทานออกมา.
"ไป,ตรวจสอบก่อนค่อยกล่าวอีกที!"จงซานกล่าว.
แน่นอนว่าทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,ตอนนี้จินเผิงที่สะบัดปีกช้าๆ,ก่อนที่จะเพิ่มความเร็วสูงพุ่งออกไปเต็มกำลัง.
-----------------------------------------------------------
ตำแหน่งราชวงศ์ซ่ง!
เหรินชุนและกลุ่มคนชุดดำที่ยืนอยู่ปากหลุมที่มีปราณทมิฬปะทุขึ้นมา,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นนิ่งงันจับจ้องมองภาพที่เกิดขึ้น.
ด้านล่างหลุมนั้น,บนห้วงมิติ,มีปราณทมิฬที่ปกคลุมโดยรอบ,สามารถมองเห็นร่างขนาดหมื่นจั้งอยู่ด้านใน.
วิหกขนาดหมื่นจั้ง,ตัวใหญ่ยักษ์,เป็นวิหกยักษ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,เวลานี้กำลังนอนนิ่งตาค้าง,ไร้ซึ่งประกาย.
เทพอสูรขนาดใหญ่ที่พวกเขามาช่วย,ซ่างหยาง,ในเวลานี้,นอนนิ่งไม่ขยับแม้แต่น้อย.
!
เซียนบรรพชนขั้นปลาย,ตาย?
นอกจากนี้ยังตายมาแล้วหนึ่งวัน.
"โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!"ชายในชุดสีดำถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา.
"ตาย?อาวุโสซ่างหยาง,ตายแล้วรึ?
เป็นไปได้อย่างไร? จักรพรรดิเทวะได้ผนึกเขาเอาไว้ในอดีต,ได้เตรียมการเอาไว้อย่างดี,ไม่ตายง่ายๆอย่าแน่นอน!"ชายในชุดดำอีคนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อยใจ.
"ดูเหมือนว่าจะทุกข์ทรมานก่อนตาย,ผนึกเช่นนี้,เมื่อปราณสวีปะทุแล้ว,แม้แต่เซียนบรรพชนก็ไม่สามารถทนได้!"อีกคนกล่าว.
"ใครกัน? ใครเป็นคำทำ!"เหรินชุนที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"เป็นการสังหารที่ร้ายกาจน่าหวาดกลังมาก,นอกจากนี้ยังสามารถทะลวงผ่านค่ายกลระดับนี้ได้,แน่นอนต้องเป็นยอดฝีมือ,และต้องเป็นสุดยอดฝีมือออกด้วย!"ชายอีกคนกล่าว.
"ยอดฝีมือจากที่ใดกัน,ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร,ข้าต้องการรู้?
เขามาจากกลุ่มอิทธิพลใดกัน?"เหรินชุนที่เต็มไปด้วยความโกรธ.
"ข้าจะพยากร!"ชายในชุดสีดำเอ่ย.
"พยากร?"เหรินชุนที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นใครมาจากใหน,ไม่รู้แม้แต่หน้าตา,เป็นไปไม่ได้,ด้วยวิชาลับของข้า,ไม่สามารถบอกได้,เว้นแต่ไม่ใช่คนจากโลกใบใหญ่,หรือแข็งแกร่ง,แข็งแกร่งจนข้าไม่สามารถ
พยากรได้!"ชายในชุดดำเอ่ย.
"แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?"เหรินชุนเอ่ย.
ทุกคนที่มองศพของซ่างหยาง,เวลานี้เหรินชุนที่เปลี่ยนเป็นสงบเลยรึ?
"มีข้อมูลอะไรอีก!"ชายในชุดสีดำเอ่ย.
"ข้อมูล?"
"ไม่ใช่คนเดียว,สองคน,น่าจะมาจากกลุ่มอิทธิพล,สองคนนี้,ดูดเหมือนว่า....!"ชายในชุดสีดำแสดงท่าทางลังเล.
"อะไร?"เหรินชุนที่เอ่ยสอบถามออกมา.
"นอกจากนี้,ข้ายังรับรู้ว่าทั้งสองคือสองภัยพิบัติ,ไม่ว่าเขาจะไปเยือนที่ใด,ที่นั่นจะเกิดภัยพิบัติ,พวกเขาคือดาวอับโชคจากดินแดนภัยพิบัติ!"ชายในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
ทุกคนที่ตะลึงงัน,หมายความว่าอย่างไร?
ดาวอับโชคจากโลกภัยพิบัติ?
ขณะที่ทุกคนจ้องมองไปยังเทพอสูรซ่างหยาง,ก็ได้แต่เงียบเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น