Immortality Chapter 1044 under the heavens chaos
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1044 ทั่วหล้าโกลาหล
Chapter 1044 under the heavens chaos
天下大乱
ทั่วหล้าโกลาหล
พรมแดนหลี่,ตำหนักที่อยู่ของปราชญ์เทพนิหายหงหรู.
เหล่าบัณฑิตมากมายที่กำลังท่องหลักคำสอนขงจื้อเพื่อเพิ่มอำนาจความชื่อ,ส่งไปยังรูปปั้นหมื่นจั้งของหงจื่อ.
รูปปั้นกงจื่อขนาดหมื่นจั้งที่ส่องประกายแสงวับวาว,พร้อมกับส่งไปยังทวีปซือตาปู่เพื่อมอบให้กับกงจื่อ.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น,จากนั้นเมฆโลหิตที่ปกคลุมทั่วหล้า,ฝนโลหิตที่เริ่มเทกระหน่ำ,หมอกโลหิตที่ฟุ้งกระจายไปทั่วผืนปฐพี.
เสียงท่องบทคำสอนของเหล่าบัณฑิตขงจื้อหยุดลง,หัวใจของพวกเขาราวกับความโศกเศร้าได้ปะทุขึ้นมา,ความโศกเศร้าที่รุมเร้าแผ่ซ่านไปทั่วร่าง.
ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ฟ้าดินกำสรวล!
นอกจากนี้เหล่าบัณฑิตขงจื้อที่รู้สึกเจ็บปวดโศกเศร้าหนักหน้า,กลิ่นอายอำนาจต้าเต๋าขงจื้อที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
ทุกคนที่สั่นสะท้านหวาดกลัวตื่นตระหนกรับรู้ได้ทันที.
กงจื่อล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว!
กงจื่อได้ตกตายแล้ว?
ราวกับว่าสวรรค์ได้ล่มสลายแล้ว,ปราชญ์เทพของนิกายหงหรูได้ถึงล่มสลายแล้ว,เสียงร้องไห้โฮที่ดังทั่วแผ่นดิน,ผู้นำนิกายหงหรูได้สิ้นแล้ว?
อาจารย์ของพวกเขาได้ล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว?
อาจารย์ของพวกเขาคือปราชญ์เทพ,ล่วงหล่นจากสวรรค์ได้อย่างไร?
เหล่าบัณฑิตมากมายที่คุกเข่าลง,สะอื้นเจ็บปวดแม้แต่โกรธเกรี้ยว,เกลียดสวรรค์,ไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้.
"ขงจื้อสอนว่า,เมื่อศึกษาแล้ว
ได้นำมาปฏิบัติเสมอ ไม่ใช่เป็นที่ปีติยินดีหรือ มีเพื่อนมาจากทางไกล
เมื่อมาขอศึกษาด้วยไม่ใช่เป็นความสุขหรือ .......!"
ยังมีบัณฑิตบางคนที่ยังไม่ยอมรับเริ่มท่องคำสอนขงจื้ออีกครั้ง,แม้นว่ารูปปั้นกงจื่อจะพังทลายเสียหาย,ไม่ส่องประกายแสงเจิดจรัสแล้ว,ทว่าเขาก็ยังไม่สามารถยอมรับได้.
กงจื่อตายแล้วจริงๆรึ!
"อาจารย์!"
"ปราชญ์เทพ!"
....................................
........................
............
ทั่วทั้งพรมแดนหลี่ในเวลานี้ทุกคนกำลังอยู่ในภาวะหัวใจสลาย,เสาหลักของนิกายหงหรูได้พังทลายลงแล้ว,ประชาชนมากมายที่ยังคงรักและเคารพต่อกงจื่อไม่น้อย,เพราะว่าพรมแดนหลี่มีกงจื่อทำให้กลายเป็นพื้นที่แข็งแกร่งและมีอิทธิพลแห่งหนึ่ง,ตอนนี้กงจื่อล่วงหล่นจากสวรรค์,พรมแดนหลี่เวลานี้จะกลายเป็นอ่อนแอไม่ใช่รึ?
เสียงร้องไห้โหยหวนดังก้อง,โดยเฉพาะเหล่าบัณฑิตที่กำลังรายล้อมรูปปั้นกงจื่อ.
ทว่า,เวลานี้ไม่มีใครพบกับเรื่องบางอย่าง,บนรูปปั้นของกงจื่อ,ยังปรากฏประกายแสงสีขาวเล็กน้อยอยู่.
ประกายแสงสีขาวที่เล็ดลอยลอยออกไปยังสถานที่ไม่ไกลออกไปพุ่งเข้าในตำหนักของปราชญ์เทพนิกายหงหรู.
"ฟรึบ!"
แสงสีขาวที่พุ่งเข้าไปด้านใน.
ภายในตำหนักปราชญ์เทพหงหรู,ที่ใจกลางนั้นมีชายในชุดสีขาวนั่งอยู่.
แสงสีขาวที่พุ่งผ่านประตูเข้ามา,เปลี่ยนร่างเป็นบุรุษที่ดูโปร่งแสงจ้องมองไปยังร่างที่นั่งอยู่,หากจงซานอยู่ที่นี่,ต้องประหลาดใจอย่างแน่นอน,ร่างของชายคนดังกล่าวนั้นดูคล้ายกับจื่อเซี่ยที่หยิงได้ฉีกร่างไปแล้ว.
"จื่อเซี่ย,ทำไมเจ้ายังไม่ลืมตาอีก?"ร่างที่โปร่งแสงกล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"จื่อเซี่ย? ทำไมเจ้าไม่ตอบข้า?"
"จื่อเซี่ย,เจ้ายังมัวฝึกวิชาอยู่อีก?
พอได้แล้ว,มันใช้เวลาฝึกวิชาอย่างงั้นรึ?"
"ยังไม่สร้างร่างให้ข้าอีก....!"
ร่างเงาโปล่งแสงที่ถามออกไปเป็นชุด,ก่อนที่จะพุ่งไปยังชายในชุดสีขาว.
ขณะที่ร่างเงาตบไปที่ไหล่ของชายในชุดสีขาว.
ชายในชุดสีขาวที่หันหน้ามา,ร่างเงาโปรงแสงถึงกับใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เพราะว่าถึงด้านหลังเหมือนจื่อเซี่ย,ทว่าก็ไม่ใช่จื่อเซี่ยว,ศีรษะร่างนี้เป็นของใครอีกคน,ไม่ใช่หัวของคนด้วยซ้ำ,เป็นหัวที่เต็มไปด้วยเมือง,อ่อนไหวไม่มีกระดูก,ดูน่าเกลียดอัปลักษณ์จนถึงขีดสุด,หัวหนอน,ที่ดูน่าสยดสยองเป็นอย่างมาก.
"เทพอสูรใส้เดือน!"ร่างโปรงแสงที่อุทานด้วยความตื่นตำใจ.
"ท่านทวด? เป็นข้าเอง! "อสูรที่น่าเกลียดที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย.
"เซอคง!"ร่างโปร่งแสงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
มือของเซองคงที่ตะปบร่างโปรงแสงเอาไว้ในทันที.
"สวรรค์,ข้ารอคอยมานานแสนนาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเร็วขนาดนี้,โปรดวางใจ,เมื่อท่านทวดเข้ามาอยู่ในท้องของข้าแล้ว,พวกเราก็จะเป็นหนึ่งเดียวกัน!"เซอคงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงน่าขนลุก.
ทันใดนั้นเซอคงที่อ้าปากกว้าง,พร้อมกับสูดร่างเงาโปรงแสงเข้ามาในทันที.
แรงสูบของเซอคงที่น่าสะพรึง,ร่างโปร่งแสงที่ไม่สามารถขัดขืนได้เลยแม้แต่น้อย!
"ไม่~~~~~,ข้าไม่ยอมรับ,ข้าไม่
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างที่โปร่งแสงที่คำรามออกมาด้วยความโศกเศร้าระทม,ในเวลานี้ไม่สามารถทำอะไรได้เลย,ไม่แม้แต่ขัดขืนอย่างงั้นรึ?ทั้งที่หนีรอดมาได้แล้ว,ท้ายที่สุดก็ต้องมาตกตายไปกับอสูรที่น่ารังเกลียด,ที่หลบมุมอยู่ในซอกหลืบด้วยนิสัยขลาดเขลาตนนี้.
"เหมือนดังที่ผู้หลานได้กล่าวไป,พวกเราจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน!"เทพอสูรใส้เดียวที่เอ่ยออกมาพร้อมกับตวัดลิ้นไปมา.
--------------------------------------------------------------------------
ศาลสวรรค์.
หยิงที่กลืนกินปราชญ์เทพ! สร้างความตะลึงไปทั่วหล้า,แม้แต่แท่นบูชาฟ้าดินของกงจื่อยังถูกหลอมไป,เวลานี้ไม่มีใครบอกได้ว่าหยิงนั้นมีตำแหน่งมรรคาใด.
เสียงคำรามกึกก้อง,ของมังกร,ต้าเต๋าหยิงที่หายไป,ก่อนที่เขจะหันหน้าไปมองปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เหลืออยู่อีกคน!
พริบตาเดียวที่หยิงหันหน้าจับจ้องมองออกไป,ทุกคนที่เห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของปราชญ์เทพหมี่เทียนได้!
เห่าเทียน,ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถี,หยิง,คนทั้งห้าที่จ้องมองออกไปด้วยแววตาขุ่นเคือง.
ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,ในเวลานี้กำลังรู้สึกหวาดกลัว.
ปราชญ์เทพหวาดกลังต่อห้าเซียนบรรพชน?
หากไม่มีคนเห็นจริงๆ,ใครจะเชื่อ?
นี่มันเรื่องน่าขันที่ใหญ่เกินไป,ทว่ามันคือความจริง.
ปราชญ์เทพหนึ่งคนก่อนหน้านี้,ถูกรับประทานไปซะแล้ว!
ปราชญ์เทพสองคนต่อสู้กับห้าเซียนบรรพชน,ถูกสังหารไปหนึ่ง,ตอนนี้เหลือคนเดียวคือหมี่เทียน,ไม่เพียงแค่เขารู้สึกหวั่นเกรง,ยังเผยท่าทางตัวสั่นงันงง,ด้วยนิสัยเดิมของปราชญ์เทพหมี่เทียนหวาดกลัวความตายเป็นทุนเดิม!
บนแท่นบูชาฟ้าดิน,หมี่เทียนที่ยังคงเงียบงัน.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังหมี่เทียน,ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเวลานี้ต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจอย่างหนัก,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากท้องฟ้า,และอีกคนก็เหมือนกันอย่างงั้นรึ?
ห้าคนร้ายกาจยิ่งนัก!
แม้ว่าหมี่เทียนจะหวาดกลัว,ทว่ากลับแตกต่างจากกงจื่อ,หยิงเข้าใจจุดอ่อนของกงจื่อ,ดังนั้นจึงเป็นเหตุให้กงจื่อล่วงหล่นจากท้องฟ้า,ทว่าจุดอ่อนของหมี่เทียน,ทุกคนไม่รู้,ทว่า,เหล่าคนที่รู้จักเขาดี,หมี่เทียนหวาดกลัวพวกเขาจริงๆรึ?
"เดี๋ยว,หยุดก่อน!"ทันใดนั้นไท่ซ่างก็เอ่ยออกมา.
ไท่ซ่างกล่าว,จุนถี,เจี่ยหยินที่พยักหน้ารับ.
หมี่เทียนที่พ่นลมหายใจ,ทว่าภายในใจที่แสดงท่าทางจริงจัง!
"หยุดเหรอ?
ข้าจำได้ว่าหมี่เทียนนั้นหาได้ใช่คนดี,หากว่ายังปล่อยเขาไป,คิดว่าเขาจะยอมจบเพียงเท่านี้รึ?"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"เจ้า!"หมี่เทียนที่จ้องมองออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยินที่จ้องมองด้วยความโกรธไปยังหยิง,ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการต่อสู้อีกต่อไปแล้ว.
"ดี,วันนี้พวกเราจะล่าปราชญ์เทพอีกคน!"ราชันย์หยกที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ดี,ดีมาก,พวกเจ้าทำได้ดี,หากว่าเป็นเช่นนั้น,ข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!"หมี่เทียนที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
เปรี้ยง!
ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถีที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน! แย่แล้ว! พวกเขากดดันหมี่เทียนจนเกินไป!
"ลงมือ,เร็วเข้า!"ไท่ซ่างที่กระวนกระวายใจ.
เจี่ยหยิน,จุนถีที่ลงมืออย่างรวดเร็ว,ทว่าหยิงที่จ้องมองอย่างเย็นชายืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดินไม่ยอมลงมือ,ราชันย์หยกเองก็ด้วย.
"ครืนนนนนนนน!"
แท่นบูชาฟ้าดินของหมี่เทียนที่ราวกับระเบิดออกมา,ก่อนที่ปรากฏห้วงมิติ,กลายเป็นหลุมดำปิดกั้นหมี่เทียน,หมี่เทียนที่พุ่งตรงไปยังเทียนไม.
"ฟี่!"
เทียนไมที่สั่นไหวไปมาในทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,เมฆโลหิตที่ไม่ได้สลายหายไป,ทว่ากลับหนาขึ้นถึงสามเท่าในทันที,ฝนโลหิตที่สายซัดกระหน่ำราวกับเกิดพายุ.
"ปราชญ์เทพอีกคนล่วงหล่นจากสวรรค์อย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ไม่,ไม่ใช่,หมี่เทียนไม่ได้ล่วงหล่นจากสวรรค์!"เซียนเซิงซือที่อยู่ข้างๆที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไม่?
แล้วทำไมฟ้าดินถึงคุ้มคลั่งเช่นนี้กัน?"
"หมี่เทียนได้ใช้,ตำแหน่งปราชญ์เทพของตัวเองแลกเปลี่ยน,กระตุ้นเทียนไมด้วยพลัง,เพื่อต้านสวรรค์,เพื่อให้เทียนชูลงโทษ!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ใช้ตำแหน่งปราชญ์เทพสังเวย?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,ก่อนหน้านี้เจี่ยหยินเคยกล่าวไว้ว่าปราชญ์เทพทั้งสองนั้นถูกเทียนชูสั่งการมาให้ทำการเคลื่อนย้ายเทียนไม,ทว่าพวกเขาทั้งสองไม่สามารถทำงานได้สำเร็จ,ปราชญ์เทพหมี่เทียนจึงได้ใช้ตำแหน่งปราชญ์เทพของตัวเองจ่ายไป,ทว่าเมื่อเทียนชูเข้ามาตรวจสอบ,หายนะก็จะเริ่มขึ้น,เจี่ยหยินเวลานี้อยู่ในสภาพแย่แล้ว!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"เปรี้ยง!"
ทันทีที่เซียนเซิงซือกล่าวจบ,จากที่ไกลออกไป,ค่ายกล
49 สวรรค์ก็ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ,
ศาลสวรรค์ก่อนหน้านี้ได้เสียหายอย่างหนัก,เมื่อค่ายกลคุ้มกันระเบิด,ก็ล่วงหล่นลงสู่ผืนปฐพีในทันที.
เทียนไมที่ในเวลานี้กำลังสั่นไหวไปมาไม่สามารถทานทนได้.
ท้องฟ้าที่สั่นสะเทือน,ทั่วทั้งทวีปซือตาปู่ที่เกิดแผ่นดินเลื่อน,ราวกับได้มาถึงวันพิพากษาแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ไม่สามารถบินไปใหนได้.
เมฆสีโลหิตในเวลานี้ได้ถูกดึงกลับไปและเปลี่ยนเป็นสีเหลืองในทันที.
"วูวววววว!"
ฝนโลหิตที่หยุด,ทว่าในเวลานี้เป็นเทียนเต๋าที่ส่องสว่าง.
เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่านไปทั่วทวีปซือต้าปู่,ก่อนที่จะกระจายไปทั่วหล้า,ทั่วทุกหนแห่งพลังวิญญาณหวนก่อเกิดกำลังวุ่นวาย,เหล่าผู้ฝึกตนที่เก็บตัวในเวลานี้ต้องออกมาด้านนอก.
ปราณสวีมากมายที่ระเบิดออกมาจากภายในศาลสวรรค์,มากมาย,มากยิ่งกว่าที่จงซานเห็นที่เมืองเซียนหยางซะอีก.
ไร้ซึ่งลังเล,โลกเขตแดนเทวะของจงซาน,เนตรเทียนฟ้าที่เปิดขึ้นอีกครั้ง.
ปราณสวีมากมายกำลังถูกสูบ,เทียนเต๋าเลียบแบบในโลกเขตแดนเทวะกำลังถูกสร้างขึ้น.
บนท้องฟ้าด้านบนศีรษะของจงซาน,ปรากฏเป็นหลุมน้ำวนดูดซับปราณสวีในทันที.
จงซานที่เริ่มดูดซับปราณสวีอย่างรวดเร็ว.
เทียนเต๋าเลียนแบบ 61 ,62,63........
100เส้น!
บัวหงหลวนที่เปลี่ยนเป็นสีม่วง,จงซานที่ตัดการเชื่อมต่อโลกเขตแดนเทวะกับโลกใบใหญ่ทันที,หยุดสูบปราณสวีอย่างรวดเร็ว.
ทว่าในเวลาเดียวกนนี้,ทั่วทุกสารทิศ,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วไปที่ต้องคุกเข่าลงในทันที.
รวมทั้งผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,เห่าเม่ยลี่,เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน,จักรพรรดิพิษปัจจิม,หนานกงเซิ่ง.
แม้ต่,กงเชียนที่อยู่บนเทือกเขาอีกลูก,ยังต้องคุกเข่าลงเช่นกัน.
ท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองโดยสมบูรณ์,เมฆทั่วทุกสารทิศกลายเป็นสีเหลือง.
สิ่งมีชีวิตแทบทุกคนต่างก็ต้องคุกเข่าลงกับพื้น.
ทว่าคนที่ไม่ได้คุกเข่าลง,มีเพียงเหล่าตัวตนที่ได้ครอบครอบตำแหน่งมรรคาชีวิตเท่านั้น.
จงซานที่ก้าวขึ้นไปเหยียบบนแท่นบูชาฟ้าดิน.
หยิงที่อยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยิน,ในเวลานี้ภาพเงาของตำแหน่งมรรคาฟ้าดินได้ปรากฏขึ้น.
พวกเขาที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,บนเมฆสีเหลืองมากมาย,เวลานี้,สามารถมองเห็นไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยิน,ที่เผยรอยยิ้มขมขื่นออกมา.
เวลานี้ไม่มีใครสามารถเงยหน้าขึ้นมาได้,เว้นแต่คนที่มีแท่นบูชาฟ้าดินเท่านั้น,ทุกคนเวลานี้ถูกกำราบเอาไว้,มีเพียงกงเชียนที่ดีหน่อย,เขาที่คุกเข่าลงข้างเดียว,เห็นชัดเจนว่าเขายังพอสามารถต้านทานแรงกดดันที่หนักหน่วงนี้ได้บ้าง.
Chapter 1044 under the heavens chaos
天下大乱
ทั่วหล้าโกลาหล
พรมแดนหลี่,ตำหนักที่อยู่ของปราชญ์เทพนิหายหงหรู.
เหล่าบัณฑิตมากมายที่กำลังท่องหลักคำสอนขงจื้อเพื่อเพิ่มอำนาจความชื่อ,ส่งไปยังรูปปั้นหมื่นจั้งของหงจื่อ.
รูปปั้นกงจื่อขนาดหมื่นจั้งที่ส่องประกายแสงวับวาว,พร้อมกับส่งไปยังทวีปซือตาปู่เพื่อมอบให้กับกงจื่อ.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น,จากนั้นเมฆโลหิตที่ปกคลุมทั่วหล้า,ฝนโลหิตที่เริ่มเทกระหน่ำ,หมอกโลหิตที่ฟุ้งกระจายไปทั่วผืนปฐพี.
เสียงท่องบทคำสอนของเหล่าบัณฑิตขงจื้อหยุดลง,หัวใจของพวกเขาราวกับความโศกเศร้าได้ปะทุขึ้นมา,ความโศกเศร้าที่รุมเร้าแผ่ซ่านไปทั่วร่าง.
ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ฟ้าดินกำสรวล!
นอกจากนี้เหล่าบัณฑิตขงจื้อที่รู้สึกเจ็บปวดโศกเศร้าหนักหน้า,กลิ่นอายอำนาจต้าเต๋าขงจื้อที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
ทุกคนที่สั่นสะท้านหวาดกลัวตื่นตระหนกรับรู้ได้ทันที.
กงจื่อล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว!
กงจื่อได้ตกตายแล้ว?
ราวกับว่าสวรรค์ได้ล่มสลายแล้ว,ปราชญ์เทพของนิกายหงหรูได้ถึงล่มสลายแล้ว,เสียงร้องไห้โฮที่ดังทั่วแผ่นดิน,ผู้นำนิกายหงหรูได้สิ้นแล้ว?
อาจารย์ของพวกเขาได้ล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว?
อาจารย์ของพวกเขาคือปราชญ์เทพ,ล่วงหล่นจากสวรรค์ได้อย่างไร?
เหล่าบัณฑิตมากมายที่คุกเข่าลง,สะอื้นเจ็บปวดแม้แต่โกรธเกรี้ยว,เกลียดสวรรค์,ไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้.
"ขงจื้อสอนว่า,เมื่อศึกษาแล้ว
ได้นำมาปฏิบัติเสมอ ไม่ใช่เป็นที่ปีติยินดีหรือ มีเพื่อนมาจากทางไกล
เมื่อมาขอศึกษาด้วยไม่ใช่เป็นความสุขหรือ .......!"
ยังมีบัณฑิตบางคนที่ยังไม่ยอมรับเริ่มท่องคำสอนขงจื้ออีกครั้ง,แม้นว่ารูปปั้นกงจื่อจะพังทลายเสียหาย,ไม่ส่องประกายแสงเจิดจรัสแล้ว,ทว่าเขาก็ยังไม่สามารถยอมรับได้.
กงจื่อตายแล้วจริงๆรึ!
"อาจารย์!"
"ปราชญ์เทพ!"
....................................
........................
............
ทั่วทั้งพรมแดนหลี่ในเวลานี้ทุกคนกำลังอยู่ในภาวะหัวใจสลาย,เสาหลักของนิกายหงหรูได้พังทลายลงแล้ว,ประชาชนมากมายที่ยังคงรักและเคารพต่อกงจื่อไม่น้อย,เพราะว่าพรมแดนหลี่มีกงจื่อทำให้กลายเป็นพื้นที่แข็งแกร่งและมีอิทธิพลแห่งหนึ่ง,ตอนนี้กงจื่อล่วงหล่นจากสวรรค์,พรมแดนหลี่เวลานี้จะกลายเป็นอ่อนแอไม่ใช่รึ?
เสียงร้องไห้โหยหวนดังก้อง,โดยเฉพาะเหล่าบัณฑิตที่กำลังรายล้อมรูปปั้นกงจื่อ.
ทว่า,เวลานี้ไม่มีใครพบกับเรื่องบางอย่าง,บนรูปปั้นของกงจื่อ,ยังปรากฏประกายแสงสีขาวเล็กน้อยอยู่.
ประกายแสงสีขาวที่เล็ดลอยลอยออกไปยังสถานที่ไม่ไกลออกไปพุ่งเข้าในตำหนักของปราชญ์เทพนิกายหงหรู.
"ฟรึบ!"
แสงสีขาวที่พุ่งเข้าไปด้านใน.
ภายในตำหนักปราชญ์เทพหงหรู,ที่ใจกลางนั้นมีชายในชุดสีขาวนั่งอยู่.
แสงสีขาวที่พุ่งผ่านประตูเข้ามา,เปลี่ยนร่างเป็นบุรุษที่ดูโปร่งแสงจ้องมองไปยังร่างที่นั่งอยู่,หากจงซานอยู่ที่นี่,ต้องประหลาดใจอย่างแน่นอน,ร่างของชายคนดังกล่าวนั้นดูคล้ายกับจื่อเซี่ยที่หยิงได้ฉีกร่างไปแล้ว.
"จื่อเซี่ย,ทำไมเจ้ายังไม่ลืมตาอีก?"ร่างที่โปร่งแสงกล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"จื่อเซี่ย? ทำไมเจ้าไม่ตอบข้า?"
"จื่อเซี่ย,เจ้ายังมัวฝึกวิชาอยู่อีก?
พอได้แล้ว,มันใช้เวลาฝึกวิชาอย่างงั้นรึ?"
"ยังไม่สร้างร่างให้ข้าอีก....!"
ร่างเงาโปล่งแสงที่ถามออกไปเป็นชุด,ก่อนที่จะพุ่งไปยังชายในชุดสีขาว.
ขณะที่ร่างเงาตบไปที่ไหล่ของชายในชุดสีขาว.
ชายในชุดสีขาวที่หันหน้ามา,ร่างเงาโปรงแสงถึงกับใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
เพราะว่าถึงด้านหลังเหมือนจื่อเซี่ย,ทว่าก็ไม่ใช่จื่อเซี่ยว,ศีรษะร่างนี้เป็นของใครอีกคน,ไม่ใช่หัวของคนด้วยซ้ำ,เป็นหัวที่เต็มไปด้วยเมือง,อ่อนไหวไม่มีกระดูก,ดูน่าเกลียดอัปลักษณ์จนถึงขีดสุด,หัวหนอน,ที่ดูน่าสยดสยองเป็นอย่างมาก.
"เทพอสูรใส้เดือน!"ร่างโปรงแสงที่อุทานด้วยความตื่นตำใจ.
"ท่านทวด? เป็นข้าเอง! "อสูรที่น่าเกลียดที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย.
"เซอคง!"ร่างโปร่งแสงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
มือของเซองคงที่ตะปบร่างโปรงแสงเอาไว้ในทันที.
"สวรรค์,ข้ารอคอยมานานแสนนาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเร็วขนาดนี้,โปรดวางใจ,เมื่อท่านทวดเข้ามาอยู่ในท้องของข้าแล้ว,พวกเราก็จะเป็นหนึ่งเดียวกัน!"เซอคงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงน่าขนลุก.
ทันใดนั้นเซอคงที่อ้าปากกว้าง,พร้อมกับสูดร่างเงาโปรงแสงเข้ามาในทันที.
แรงสูบของเซอคงที่น่าสะพรึง,ร่างโปร่งแสงที่ไม่สามารถขัดขืนได้เลยแม้แต่น้อย!
"ไม่~~~~~,ข้าไม่ยอมรับ,ข้าไม่
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างที่โปร่งแสงที่คำรามออกมาด้วยความโศกเศร้าระทม,ในเวลานี้ไม่สามารถทำอะไรได้เลย,ไม่แม้แต่ขัดขืนอย่างงั้นรึ?ทั้งที่หนีรอดมาได้แล้ว,ท้ายที่สุดก็ต้องมาตกตายไปกับอสูรที่น่ารังเกลียด,ที่หลบมุมอยู่ในซอกหลืบด้วยนิสัยขลาดเขลาตนนี้.
"เหมือนดังที่ผู้หลานได้กล่าวไป,พวกเราจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน!"เทพอสูรใส้เดียวที่เอ่ยออกมาพร้อมกับตวัดลิ้นไปมา.
--------------------------------------------------------------------------
ศาลสวรรค์.
หยิงที่กลืนกินปราชญ์เทพ! สร้างความตะลึงไปทั่วหล้า,แม้แต่แท่นบูชาฟ้าดินของกงจื่อยังถูกหลอมไป,เวลานี้ไม่มีใครบอกได้ว่าหยิงนั้นมีตำแหน่งมรรคาใด.
เสียงคำรามกึกก้อง,ของมังกร,ต้าเต๋าหยิงที่หายไป,ก่อนที่เขจะหันหน้าไปมองปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เหลืออยู่อีกคน!
พริบตาเดียวที่หยิงหันหน้าจับจ้องมองออกไป,ทุกคนที่เห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของปราชญ์เทพหมี่เทียนได้!
เห่าเทียน,ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถี,หยิง,คนทั้งห้าที่จ้องมองออกไปด้วยแววตาขุ่นเคือง.
ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,ในเวลานี้กำลังรู้สึกหวาดกลัว.
ปราชญ์เทพหวาดกลังต่อห้าเซียนบรรพชน?
หากไม่มีคนเห็นจริงๆ,ใครจะเชื่อ?
นี่มันเรื่องน่าขันที่ใหญ่เกินไป,ทว่ามันคือความจริง.
ปราชญ์เทพหนึ่งคนก่อนหน้านี้,ถูกรับประทานไปซะแล้ว!
ปราชญ์เทพสองคนต่อสู้กับห้าเซียนบรรพชน,ถูกสังหารไปหนึ่ง,ตอนนี้เหลือคนเดียวคือหมี่เทียน,ไม่เพียงแค่เขารู้สึกหวั่นเกรง,ยังเผยท่าทางตัวสั่นงันงง,ด้วยนิสัยเดิมของปราชญ์เทพหมี่เทียนหวาดกลัวความตายเป็นทุนเดิม!
บนแท่นบูชาฟ้าดิน,หมี่เทียนที่ยังคงเงียบงัน.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังหมี่เทียน,ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเวลานี้ต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจอย่างหนัก,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากท้องฟ้า,และอีกคนก็เหมือนกันอย่างงั้นรึ?
ห้าคนร้ายกาจยิ่งนัก!
แม้ว่าหมี่เทียนจะหวาดกลัว,ทว่ากลับแตกต่างจากกงจื่อ,หยิงเข้าใจจุดอ่อนของกงจื่อ,ดังนั้นจึงเป็นเหตุให้กงจื่อล่วงหล่นจากท้องฟ้า,ทว่าจุดอ่อนของหมี่เทียน,ทุกคนไม่รู้,ทว่า,เหล่าคนที่รู้จักเขาดี,หมี่เทียนหวาดกลัวพวกเขาจริงๆรึ?
"เดี๋ยว,หยุดก่อน!"ทันใดนั้นไท่ซ่างก็เอ่ยออกมา.
ไท่ซ่างกล่าว,จุนถี,เจี่ยหยินที่พยักหน้ารับ.
หมี่เทียนที่พ่นลมหายใจ,ทว่าภายในใจที่แสดงท่าทางจริงจัง!
"หยุดเหรอ?
ข้าจำได้ว่าหมี่เทียนนั้นหาได้ใช่คนดี,หากว่ายังปล่อยเขาไป,คิดว่าเขาจะยอมจบเพียงเท่านี้รึ?"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"เจ้า!"หมี่เทียนที่จ้องมองออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยินที่จ้องมองด้วยความโกรธไปยังหยิง,ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการต่อสู้อีกต่อไปแล้ว.
"ดี,วันนี้พวกเราจะล่าปราชญ์เทพอีกคน!"ราชันย์หยกที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ดี,ดีมาก,พวกเจ้าทำได้ดี,หากว่าเป็นเช่นนั้น,ข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!"หมี่เทียนที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
เปรี้ยง!
ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถีที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน! แย่แล้ว! พวกเขากดดันหมี่เทียนจนเกินไป!
"ลงมือ,เร็วเข้า!"ไท่ซ่างที่กระวนกระวายใจ.
เจี่ยหยิน,จุนถีที่ลงมืออย่างรวดเร็ว,ทว่าหยิงที่จ้องมองอย่างเย็นชายืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดินไม่ยอมลงมือ,ราชันย์หยกเองก็ด้วย.
"ครืนนนนนนนน!"
แท่นบูชาฟ้าดินของหมี่เทียนที่ราวกับระเบิดออกมา,ก่อนที่ปรากฏห้วงมิติ,กลายเป็นหลุมดำปิดกั้นหมี่เทียน,หมี่เทียนที่พุ่งตรงไปยังเทียนไม.
"ฟี่!"
เทียนไมที่สั่นไหวไปมาในทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,เมฆโลหิตที่ไม่ได้สลายหายไป,ทว่ากลับหนาขึ้นถึงสามเท่าในทันที,ฝนโลหิตที่สายซัดกระหน่ำราวกับเกิดพายุ.
"ปราชญ์เทพอีกคนล่วงหล่นจากสวรรค์อย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ไม่,ไม่ใช่,หมี่เทียนไม่ได้ล่วงหล่นจากสวรรค์!"เซียนเซิงซือที่อยู่ข้างๆที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไม่?
แล้วทำไมฟ้าดินถึงคุ้มคลั่งเช่นนี้กัน?"
"หมี่เทียนได้ใช้,ตำแหน่งปราชญ์เทพของตัวเองแลกเปลี่ยน,กระตุ้นเทียนไมด้วยพลัง,เพื่อต้านสวรรค์,เพื่อให้เทียนชูลงโทษ!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ใช้ตำแหน่งปราชญ์เทพสังเวย?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,ก่อนหน้านี้เจี่ยหยินเคยกล่าวไว้ว่าปราชญ์เทพทั้งสองนั้นถูกเทียนชูสั่งการมาให้ทำการเคลื่อนย้ายเทียนไม,ทว่าพวกเขาทั้งสองไม่สามารถทำงานได้สำเร็จ,ปราชญ์เทพหมี่เทียนจึงได้ใช้ตำแหน่งปราชญ์เทพของตัวเองจ่ายไป,ทว่าเมื่อเทียนชูเข้ามาตรวจสอบ,หายนะก็จะเริ่มขึ้น,เจี่ยหยินเวลานี้อยู่ในสภาพแย่แล้ว!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"เปรี้ยง!"
ทันทีที่เซียนเซิงซือกล่าวจบ,จากที่ไกลออกไป,ค่ายกล
49 สวรรค์ก็ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ,
ศาลสวรรค์ก่อนหน้านี้ได้เสียหายอย่างหนัก,เมื่อค่ายกลคุ้มกันระเบิด,ก็ล่วงหล่นลงสู่ผืนปฐพีในทันที.
เทียนไมที่ในเวลานี้กำลังสั่นไหวไปมาไม่สามารถทานทนได้.
ท้องฟ้าที่สั่นสะเทือน,ทั่วทั้งทวีปซือตาปู่ที่เกิดแผ่นดินเลื่อน,ราวกับได้มาถึงวันพิพากษาแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ไม่สามารถบินไปใหนได้.
เมฆสีโลหิตในเวลานี้ได้ถูกดึงกลับไปและเปลี่ยนเป็นสีเหลืองในทันที.
"วูวววววว!"
ฝนโลหิตที่หยุด,ทว่าในเวลานี้เป็นเทียนเต๋าที่ส่องสว่าง.
เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่านไปทั่วทวีปซือต้าปู่,ก่อนที่จะกระจายไปทั่วหล้า,ทั่วทุกหนแห่งพลังวิญญาณหวนก่อเกิดกำลังวุ่นวาย,เหล่าผู้ฝึกตนที่เก็บตัวในเวลานี้ต้องออกมาด้านนอก.
ปราณสวีมากมายที่ระเบิดออกมาจากภายในศาลสวรรค์,มากมาย,มากยิ่งกว่าที่จงซานเห็นที่เมืองเซียนหยางซะอีก.
ไร้ซึ่งลังเล,โลกเขตแดนเทวะของจงซาน,เนตรเทียนฟ้าที่เปิดขึ้นอีกครั้ง.
ปราณสวีมากมายกำลังถูกสูบ,เทียนเต๋าเลียบแบบในโลกเขตแดนเทวะกำลังถูกสร้างขึ้น.
บนท้องฟ้าด้านบนศีรษะของจงซาน,ปรากฏเป็นหลุมน้ำวนดูดซับปราณสวีในทันที.
จงซานที่เริ่มดูดซับปราณสวีอย่างรวดเร็ว.
เทียนเต๋าเลียนแบบ 61 ,62,63........
100เส้น!
บัวหงหลวนที่เปลี่ยนเป็นสีม่วง,จงซานที่ตัดการเชื่อมต่อโลกเขตแดนเทวะกับโลกใบใหญ่ทันที,หยุดสูบปราณสวีอย่างรวดเร็ว.
ทว่าในเวลาเดียวกนนี้,ทั่วทุกสารทิศ,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วไปที่ต้องคุกเข่าลงในทันที.
รวมทั้งผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,เห่าเม่ยลี่,เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน,จักรพรรดิพิษปัจจิม,หนานกงเซิ่ง.
แม้ต่,กงเชียนที่อยู่บนเทือกเขาอีกลูก,ยังต้องคุกเข่าลงเช่นกัน.
ท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองโดยสมบูรณ์,เมฆทั่วทุกสารทิศกลายเป็นสีเหลือง.
สิ่งมีชีวิตแทบทุกคนต่างก็ต้องคุกเข่าลงกับพื้น.
ทว่าคนที่ไม่ได้คุกเข่าลง,มีเพียงเหล่าตัวตนที่ได้ครอบครอบตำแหน่งมรรคาชีวิตเท่านั้น.
จงซานที่ก้าวขึ้นไปเหยียบบนแท่นบูชาฟ้าดิน.
หยิงที่อยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยิน,ในเวลานี้ภาพเงาของตำแหน่งมรรคาฟ้าดินได้ปรากฏขึ้น.
พวกเขาที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,บนเมฆสีเหลืองมากมาย,เวลานี้,สามารถมองเห็นไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยิน,ที่เผยรอยยิ้มขมขื่นออกมา.
เวลานี้ไม่มีใครสามารถเงยหน้าขึ้นมาได้,เว้นแต่คนที่มีแท่นบูชาฟ้าดินเท่านั้น,ทุกคนเวลานี้ถูกกำราบเอาไว้,มีเพียงกงเชียนที่ดีหน่อย,เขาที่คุกเข่าลงข้างเดียว,เห็นชัดเจนว่าเขายังพอสามารถต้านทานแรงกดดันที่หนักหน่วงนี้ได้บ้าง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น