Immortality Chapter 1042 No matter you do believe that I believe in any case
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1042 ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม,เจ้าควรจะเชื่อข้า.
Chapter 1042 No matter
you do believe that I believe in any case
不管你信不信,反正我信
ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม,เจ้าควรจะเชื่อข้า.
จินเผิงที่จ้องมองทุกคนด้วยความระมัดระวัง.
ก่อนหน้านี้มีเซียนบรรพชนที่มีทักษะเทวะเวลา,ส่วนคนอื่นๆน่าจะมีพลังสูงสุดแค่ต้าเซียน,จินเผิงที่ต่อสู้มากมาย,แน่นอนว่าพบว่าคนเหล่านี้คือกลุ่มคนที่แข็งแกร่ง,เซียนบรรพชนที่สามารถสร้างแรงกดดันต่อเซียนบรรพชนได้,ทว่าต้าเซียนไม่มีทางขวางเขาได้อย่างแน่นอน.
สิ่งที่เขาต้องระวังคือผู้ฝึกตนที่มีทักษะเทวะเวลา,เขามีระดับเซียนโบราณ,ดูเหมือนว่าจะอยู่ในระดับเซียนโบราณระดับต้น,ไม่น่าจะต้องกังวลอะไรมาก,ทว่าอสูรร้ายตนนี้ล่ะ?
กระบี่จูเซียน?
ชิ,กระบี่จูเซียนพังไปแล้ว,ตอนนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นฟูกลับมาได้.
เขาที่ราวกับว่าคาดการณ์สถานการณ์ได้แล้ว,จินเผิงที่โจมตีอีกครั้ง,ร่างของจินเผิงนั้นรวดเร็วมาก,แม้แต่เซียนบรรพชนยังยากที่จะตามเขาทัน,เห็นเพียงแค่ภาพติดตา,ทว่าจงซานที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็ปล่อยริ้วแสดงของสัมผัสเทวะออกมารอบๆเช่นกัน.
กระบี่ที่ปรากฏเป็นเงารอบๆขึ้นป้องกันจินเผิงในทันที.
ทว่าจินเผิงนั้นรวดเร็วมาก,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่กลายเป็นภาพติดตา,เพียงแค่กระบี่จูเซียนเล่มเดียวไม่เพียงพอแน่นอน.
จินเผิงที่ดวงตาเบิกกว้าง,ฝ่ามือขวาที่ฟาดออกไปยังกระบี่จูเซียน.
"ตูมมมมม!"
แรงปะทะที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวทันที,ระหว่างที่เกิดการปะทะนี้,จินเผิงที่สัมผัสได้ว่า,นี่คือกระบี่จูเซียนจริงๆ.
กระบี่จูเซียนและจินเผิงเข้าปะทะกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ,ทว่าจินเผิงในเวลานั้นไม่ยอมถอยแม้นว่าจะเข้าปะทะกับกระบี่จูเซียนแล้วก็ตาม,เขาที่เคลื่อนที่ตรงไปยังร่างของจงซานในทันที.
จินเผิงในเวลานี้,ที่เล็งไปที่ผู้นำกลุ่ม,ตราบเท่าที่เขาจับตัวจงซานได้,ทุกอย่างก็จะอยู่ในกำมือของเขาทั้งหมด.
ฝ่ามือของเขาที่พุ่งไปยังร่างของจงซาน,ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมาขวางอีก.
จงซานในเวลานี้,ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเร่งรีบหลบหนี,คาดไม่ถึงเลยว่าจะพร้อมใจให้เขาจับตัวอย่างงั้นรึ?
จินเผิงที่เผยยิ้มออกมา,เพียงแค่ต้าเซียนกล้ากำแหงอย่างงั้นรึ?
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของมังกรที่ดังออกมาจากร่างของจงซาน,เสียงที่รุนแรงมาก,แม้แต่ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆยังต้องหันหน้ามามองจงซาน.
ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้าง,กายาเทวะอสูรขั้นที่เก้าระเบิดออกมา! ความแข็งแกร่งเพิ่มสิบเท่า.
มังกรแท้คุ้มกาย,เป็นการยืมอำนาจแผ่นดินต้าเจิ้ง,และเพิ่มพลังขึ้นอีกสิบเท่า,พลังของเขานั้นได้ก้าวไปใกล้เคียงกับระดับเซียนบรรพชนขั้นต้น.
"แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!"
จงซานที่คำรามลั่น.
ฝ่ามือทั้งสองข้างของจงซานปรากฏแสงสีเงิน,บนร่างกายของเขายังมีเสียงมังกรคำรามอยู่.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งฟันลงไปในทันที.
บนอากาศที่ว่างเปล่า,เทียนเต๋าสีเงินขนาดใหญ่ที่พวยพุ่ง,อำนาจของเทียนเต๋าที่รวมร่างกายเป็นขวานขนาดหมื่นจั้งจากฝ่ามือของจงซานถูกปล่อยออกมา.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,ห้วงมิติที่สั่นไหว,คมของขวานที่สร้างหลุมดำขึ้น,พุ่งตรงไปยังฝ่ามือของจินเผิง.
ส่วนแปดหางสวรรค์,เซียนเซิงซือ,เห่าเม่ยลี่และคนอื่นๆ,เขาได้ส่งไปยังโลกเขตแดนเทวะของจงซานทันที.
พลังที่ไร้ต้านทาน,แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,สร้างหลุมดำขึ้นกลางอากาศ,แรงตัดของขวานที่พุ่งออกไปพร้อมทำลายทุกสิ่ง.
ก่อนหน้านี้จงซานเคยใช้กระบวนท่าดังกล่าวฟันไปยังร่างของบรรพชนเสวี๋ยเหม่ย,จงซานที่โจมตีออกไปด้วยการโจมตีที่รุนแรง,เพราะจงซานรับรู้ว่าจินเผิงนั้นเป็นตัวตนที่น่าเกรงขาม.
จินเผิงที่ไม่ได้ลงมือเต็มที่เพราะว่าจงซานนั้นอยู่ในระดับต้าเซียน,เขาที่กลัวว่าเพียงแค่ฝ่ามือเดียวก็ฉีกร่างต้าเซียนเป็นเสี่ยงๆแล้ว,ต้องไม่ลืมว่าเขายังต้องการจงซานไปใช้ประโยชน์อยู่,ระดับต้าเซียนไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางหลุดมือเขาไปได้.
ทว่าหลังจากนั้น,จินเผิงก็เข้าใจผิด,หลังจากที่ได้ยินเสียงมังกรคำราม,พลังความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ,จากลูกแกะที่นอนอยู่บนเขียง,ทันใดนั้นก็กลายเป็นสัตว์ป่าโบราณที่ดุร้าย.
กลายเป็นเรื่องที่ผิดปรกติไปซะแล้ว.
อย่างไรก็ตาม,จินเผิงที่มีประสบการต่อสู้มากมาย,มือของเขาที่กำแน่นรวมเทียนเต๋าเอาไว้ในทันที.
"ตูมมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปรากฏหลุมดำปกคลุมพื้นที่รอบๆ,สองเทียนเต๋าเข้าปะทะกัน,สีทองและสีเงิน,สว่างจ้า,เจิดจรัสเป็นอย่างมาก.
เมืองร่างที่พังทลายลง,เพียงแค่การโจมตีแรกของเซียนบรรพชน.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ถอยห่างออกมาอีกครั้ง,กับตัวตนที่น่าเกรงขามทั้งคู่,มาต่อสู้กันที่นี่ได้อย่างไร?
หลังจากใช้ฝ่ามือแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งเสร็จ,หลุมดำที่สลายหายไปช้าๆ,เทียนเต๋าด้านหลังจงซานที่หายไปในทันที.
ในครั้งนี้,จงซานไม่ได้หมดสติไปในทันที,เพราะว่าพลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้น,เวลานี้แม้นจะเหนื่อยล้าอยู่บ้าง,ทว่าเขาจะไม่เผยออกมาให้เห็นอย่างแน่นอน.
สายตาของจินเผิงที่เผยความโกรธออกมา! แววตาที่สั่นไหวไปมา,จงซานเดินทางมายังทวีปซือตาปู่แน่นอนว่าต้องมีการเตรียมแผนการเอาไว้มากมาย,จงซานที่บำเพ็ญวิถีราชา,ไม่มีทางที่จะไม่มีไพ่ตายในมือ.
เทียนเต๋าด้านหลังจงซานหายไปแล้ว,ทว่าเทียนเต๋าสีทองของจินเผิงยังอยู่,หมวกเหล็กของจินเผิงที่หายไป,เผยทรงผมกระเซอะกระเซิงออกมา,ฝ่ามือที่มีโลหิตไหลซึม.
ประมาท,เขาประมาทเกินไปแล้ว!
จินเผิงที่ประมาท,ทว่าก็ไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนัก,ถึงแม้ว่าแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งนั้นจะใช้พลังอำนาจจากเทียนเต๋าก็ตาม,ทว่าเจตจำนงพลังอำนาจของมันยังไม่ใหญ่พอ,ไม่เช่นนั้นจินเผิงไม่เพียงบาดเจ็บ,อาจจะอยู่ในสภาพร่อแร่ก็ได้.
ผ่านมาหลายหมื่นปีมาแล้วที่ไม่เคยมีโลหิต,ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้?
จินเผิงที่โกรธเกรี้ยว,สะบัดมือออกไป,ก่อนที่จะปรากฏฟางเทียนฮวาจี้ขึ้นเปลวเพลิงที่มือขวาลุกโชนขึ้นในทันที.
จินเผิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,แววตาที่ลุกโชนด้วยความโกรธ,จินเผิงที่เตรียมจะลงมือเต็มที่.
วูซซซซ!
ในเวลานั้น,เหล่าคนที่ถูกนำไปในโลกเขตแดนเทวะก็ได้ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของจงซานอีกครั้ง.
จินเผิงที่ตำใจเล็กน้อย,จงซานที่สร้างความประหลาดใจต่อไม่น้อย,ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่นำฟางเทียนฮวงจีออกมา,เขาคือใคร?
ในอดีต,เพียงแค่เซียนบรรพชนระดับต้น,ก็สร้างความเสียหายต่อวิหารใต้เหล่ยหยินมากมาย,แม้แต่ประมุขนิกายเขายังไม่หวาดกลัว.
"อาวุโสกงเชียน,ท่านจะมองดูเฉยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปในทันที.
กงเชียน?
ในเวลานั้นกงเชียนที่ลอยอยู่บนอากาศ,จับจ้องมองมายังด้านล่างด้วยแววตาที่เย็นชา.
หลังจากที่จงซานเอ่ยปาก,กงเชียนไม่มีทางเลือกจำเป็นต้องค่อยๆลอยลงมา.
กงเชียน?
ได้ยินชื่อดังกล่าว,จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง.
กงเชียนที่ร่อนลงมาจากฟากฟ้าช้าๆ.
พริบตาเดียวที่เห็นกงเชียน,ใบหน้าของจินเผิงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจอย่างปิดไม่มิด,ใบหน้าของเขาที่จดจ้องกงเชียนด้วยความซับซ้อน.
"นี่เจ้ายังไม่ตายอีกรึ?"จินเผิงที่อุทานออกมา.
"เจ้าก็เป็นเช่นนี้ตลอด,ข่าวของข้านั้นไม่เพียงแค่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน,ยังกระจายไปทั่วทวีปซือต้าปู่,กระจายไปทั่วทวีปตะวันออกด้วย!"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าเพิ่งกลับมาจากภาคตะวันตก,จะไปรู้ได้อย่างไร?"จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"กงเชียนพยักหน้ารับ.
"เจ้าหลบไป,ข้าจะจับพวกมัน!"จินเผิงกล่าว.
กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีปัญหาอะไร?
เจ้าต้องการจะล่วงเกินข้ารึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางไม่พอใจ.
กงเชียนที่ยังคงนิ่งไม่แยแส,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"เจ้าไม่สามารถจับพวกเขาได้ในตอนนี้,ข้ารับปากเจี่ยหยิน,ปกป้องพวกเขา! เพื่อตอบแทนบุญคุณในอดีต."
"ปกป้องพวกเขาอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจินเผิงที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"อืม!"
"เจ้าต้องการเป็นองค์รักษ์พวกเขาอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ข้าต้องการจับพวกเขา,เจ้าจะหลบหรือไม่หลบ,บุญคุณของเจี่ยหยินกับข้าอันใหนมากกว่ากัน?"จินเผิงที่กล่าวสอบถามออกไปในทันที.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังจินเผิง,ชั่วขณะก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,"เจ้าเป็นเช่นนี้ตลอด,ไม่รู้จักคิดหน้าคิดหลัง,คิดว่าในโลกนี้สามารถใช้แค่เพียงพลังในการแก้ปัญหาอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่รู้จักใช้ความคิดบ้างเลยรึ?"
"คิด? เจ้าหมายความว่าอย่างไร?
ศัตรูของข้า,ข้าจะเหยียบมันให้จมลงกับพื้น,ข้ารู้ว่าข้าต้องการอะไร,ข้าก็จะทำ,ในอดีตเจ้าถูกวิหารใต้เหล่าหยินดูแคลน,ไม่ใช่ว่าเป็นข้าหรอกรึที่ออกไปทวงความยุติธรรมให้กับเจ้า,ตอนนี้,เจ้าไม่เหมือนเดินอีกแล้วรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ.
กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา,"ข้ายังเป็นข้าเช่นในอดีต,ทว่าในโลกใบนี้มีเส้นใยกรรมที่ผูกรัดเกี่ยวข้องกันอยู่,พวกเขา?
ข้าได้รับปากเจี่ยหยินว่าจะปกป้องพวกเขา,นอกจากนี้สิ่งสำคัญที่สุด,พวกเขาไม่ใช่กลุ่มคนธรรมดาอย่างที่เจ้าคิด,ข้าขอบอกเจ้า,วันนี้ที่นี่,ตราบเท่าที่เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา,เจ้าจะต้องตายแน่!"
จินเผิงรู้ว่ากงเชียนไม่ได้โกหกพวกเขา,ทว่าจินเผิงไม่อยากเชื่อนัก,พวกเขามีเบื้องหลังอย่างไรกัน?
"ทำไม? พวกเขาเป็นใคร?"จินเผิงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ.
"พวกเขาเป็นใครไม่สำคัญ,สิ่งสำคัญที่สุด,การปรากฏตัวของพวกเขาสร้างความสมดุลขึ้นในสนามรบเวลานี้!"กงเชียนกล่าว.
"พวกเขาสร้างความสมดุล...?"จินเผิงที่จ้องมองไปยังหลุมดำยักษ์ที่อยู่ไกลออกไป.
บนสนามรบที่ปกคลุมศาลสวรรค์,สนามรบที่ใหญ่โตนั่น,ทำให้ดวงตาของจินเผิงสั่นไหวไปมา.
เป็นไปได้อย่างไร?
คนกลุ่มนี้,เกี่ยวข้องกับการต่อสู้บนอากาศอย่างงั้นรึ?
"พวกเขาเกี่ยวพันธ์กับเจี่ยหยิน!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่มั่นใจนัก.
"ใช่,เกี่ยวพันธ์กับเจี่ยหยิน,ทว่าบนอากาศนั้น,พวกเขาทำให้การต่อสู้สมดุล,เมื่อความสมดุลนั้นถูกเจ้าทำลาย,ศัตรูของเจ้าก็จะกลายเป็นไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยิน,หยิง,กุยกูซือ,เห่าเทียนและแม้แต่ซา!"กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าไม่เชื่อ!"จินเผิงที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม,เจ้าควรจะเชื่อข้า.มีข้าอยู่,ไม่มีใครสามารถทำร้ายพวกเขาได้แต่นิดเดียว!"กงเชียนที่ขวางจินเผิงเอาไว้.
จินเผิงที่กำฟางเทียนฮวาจีแน่น,โลหิตที่โป่งออกมาบนแขน,ความอัดอั้นที่กักเก็บเอาไว้,แววตาที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,ราวกับว่ากำลังเสียสติ.
"ก่อนที่การต่อสู้จะจบลง,เจ้าไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้,ทว่าหลังจากการต่อสู้นี้จบลง,ข้าจะไม่ขวางทางเจ้า!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เส้นโลหิตบนหน้าผากที่ปูดขึ้นบนหน้าผากของจินเผิง,ในเวลานี้กงเชียนที่ขวางเขาไว้,จินเผิงที่ทำได้แค่เก็บฟางเทียนฮวาจี,ทว่าอย่างไรก็ตามในแววตาของเขาก็ดูลังเลอยู่ด้วยเช่นกัน.
เขาที่จ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย,ก่อนที่จะกำหมัดพร้อมกับบินออกไป,ไม่สนใจกงเชียนอีก,หายไปจนลับสายตาในทันที.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังจินเผิง,ถอนหายใจเบาๆ,จากนั้นก็ไม่สนใจจงซานเขาที่บินออกไปอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
จงซานที่เหนื่อยล้า,ร่างกายของเขาสั่นไหว,เห่าเม่ยลี่ที่เข้าไปประครองจงซาน.
เมืองร้างที่พังทลายเสียหายด้วยฝีมือของจงซานและจินเผิง,ทำให้พวกเขาได้มองหาเทือกเขาอื่นเพื่อใช้เป็นฐาน.
ส่วนผู้ฝึกตนคนอื่นๆในเวลานี้,แต่ละคนที่กลืนน้ำลายคำโต,อ๋องพันปิศาจที่แววตาซับซ้อน,ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร,ซุนเฉินที่แอบบ่นจ้องมองไปยังทิศทางที่จินเผิงจากไป.
ทว่าในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ยูไลที่ซ่อนตัวเฝ้ามองเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
Chapter 1042 No matter
you do believe that I believe in any case
不管你信不信,反正我信
ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม,เจ้าควรจะเชื่อข้า.
จินเผิงที่จ้องมองทุกคนด้วยความระมัดระวัง.
ก่อนหน้านี้มีเซียนบรรพชนที่มีทักษะเทวะเวลา,ส่วนคนอื่นๆน่าจะมีพลังสูงสุดแค่ต้าเซียน,จินเผิงที่ต่อสู้มากมาย,แน่นอนว่าพบว่าคนเหล่านี้คือกลุ่มคนที่แข็งแกร่ง,เซียนบรรพชนที่สามารถสร้างแรงกดดันต่อเซียนบรรพชนได้,ทว่าต้าเซียนไม่มีทางขวางเขาได้อย่างแน่นอน.
สิ่งที่เขาต้องระวังคือผู้ฝึกตนที่มีทักษะเทวะเวลา,เขามีระดับเซียนโบราณ,ดูเหมือนว่าจะอยู่ในระดับเซียนโบราณระดับต้น,ไม่น่าจะต้องกังวลอะไรมาก,ทว่าอสูรร้ายตนนี้ล่ะ?
กระบี่จูเซียน?
ชิ,กระบี่จูเซียนพังไปแล้ว,ตอนนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นฟูกลับมาได้.
เขาที่ราวกับว่าคาดการณ์สถานการณ์ได้แล้ว,จินเผิงที่โจมตีอีกครั้ง,ร่างของจินเผิงนั้นรวดเร็วมาก,แม้แต่เซียนบรรพชนยังยากที่จะตามเขาทัน,เห็นเพียงแค่ภาพติดตา,ทว่าจงซานที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็ปล่อยริ้วแสดงของสัมผัสเทวะออกมารอบๆเช่นกัน.
กระบี่ที่ปรากฏเป็นเงารอบๆขึ้นป้องกันจินเผิงในทันที.
ทว่าจินเผิงนั้นรวดเร็วมาก,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนที่กลายเป็นภาพติดตา,เพียงแค่กระบี่จูเซียนเล่มเดียวไม่เพียงพอแน่นอน.
จินเผิงที่ดวงตาเบิกกว้าง,ฝ่ามือขวาที่ฟาดออกไปยังกระบี่จูเซียน.
"ตูมมมมม!"
แรงปะทะที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวทันที,ระหว่างที่เกิดการปะทะนี้,จินเผิงที่สัมผัสได้ว่า,นี่คือกระบี่จูเซียนจริงๆ.
กระบี่จูเซียนและจินเผิงเข้าปะทะกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ,ทว่าจินเผิงในเวลานั้นไม่ยอมถอยแม้นว่าจะเข้าปะทะกับกระบี่จูเซียนแล้วก็ตาม,เขาที่เคลื่อนที่ตรงไปยังร่างของจงซานในทันที.
จินเผิงในเวลานี้,ที่เล็งไปที่ผู้นำกลุ่ม,ตราบเท่าที่เขาจับตัวจงซานได้,ทุกอย่างก็จะอยู่ในกำมือของเขาทั้งหมด.
ฝ่ามือของเขาที่พุ่งไปยังร่างของจงซาน,ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมาขวางอีก.
จงซานในเวลานี้,ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเร่งรีบหลบหนี,คาดไม่ถึงเลยว่าจะพร้อมใจให้เขาจับตัวอย่างงั้นรึ?
จินเผิงที่เผยยิ้มออกมา,เพียงแค่ต้าเซียนกล้ากำแหงอย่างงั้นรึ?
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของมังกรที่ดังออกมาจากร่างของจงซาน,เสียงที่รุนแรงมาก,แม้แต่ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆยังต้องหันหน้ามามองจงซาน.
ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้าง,กายาเทวะอสูรขั้นที่เก้าระเบิดออกมา! ความแข็งแกร่งเพิ่มสิบเท่า.
มังกรแท้คุ้มกาย,เป็นการยืมอำนาจแผ่นดินต้าเจิ้ง,และเพิ่มพลังขึ้นอีกสิบเท่า,พลังของเขานั้นได้ก้าวไปใกล้เคียงกับระดับเซียนบรรพชนขั้นต้น.
"แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!"
จงซานที่คำรามลั่น.
ฝ่ามือทั้งสองข้างของจงซานปรากฏแสงสีเงิน,บนร่างกายของเขายังมีเสียงมังกรคำรามอยู่.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งฟันลงไปในทันที.
บนอากาศที่ว่างเปล่า,เทียนเต๋าสีเงินขนาดใหญ่ที่พวยพุ่ง,อำนาจของเทียนเต๋าที่รวมร่างกายเป็นขวานขนาดหมื่นจั้งจากฝ่ามือของจงซานถูกปล่อยออกมา.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,ห้วงมิติที่สั่นไหว,คมของขวานที่สร้างหลุมดำขึ้น,พุ่งตรงไปยังฝ่ามือของจินเผิง.
ส่วนแปดหางสวรรค์,เซียนเซิงซือ,เห่าเม่ยลี่และคนอื่นๆ,เขาได้ส่งไปยังโลกเขตแดนเทวะของจงซานทันที.
พลังที่ไร้ต้านทาน,แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,สร้างหลุมดำขึ้นกลางอากาศ,แรงตัดของขวานที่พุ่งออกไปพร้อมทำลายทุกสิ่ง.
ก่อนหน้านี้จงซานเคยใช้กระบวนท่าดังกล่าวฟันไปยังร่างของบรรพชนเสวี๋ยเหม่ย,จงซานที่โจมตีออกไปด้วยการโจมตีที่รุนแรง,เพราะจงซานรับรู้ว่าจินเผิงนั้นเป็นตัวตนที่น่าเกรงขาม.
จินเผิงที่ไม่ได้ลงมือเต็มที่เพราะว่าจงซานนั้นอยู่ในระดับต้าเซียน,เขาที่กลัวว่าเพียงแค่ฝ่ามือเดียวก็ฉีกร่างต้าเซียนเป็นเสี่ยงๆแล้ว,ต้องไม่ลืมว่าเขายังต้องการจงซานไปใช้ประโยชน์อยู่,ระดับต้าเซียนไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางหลุดมือเขาไปได้.
ทว่าหลังจากนั้น,จินเผิงก็เข้าใจผิด,หลังจากที่ได้ยินเสียงมังกรคำราม,พลังความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ,จากลูกแกะที่นอนอยู่บนเขียง,ทันใดนั้นก็กลายเป็นสัตว์ป่าโบราณที่ดุร้าย.
กลายเป็นเรื่องที่ผิดปรกติไปซะแล้ว.
อย่างไรก็ตาม,จินเผิงที่มีประสบการต่อสู้มากมาย,มือของเขาที่กำแน่นรวมเทียนเต๋าเอาไว้ในทันที.
"ตูมมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปรากฏหลุมดำปกคลุมพื้นที่รอบๆ,สองเทียนเต๋าเข้าปะทะกัน,สีทองและสีเงิน,สว่างจ้า,เจิดจรัสเป็นอย่างมาก.
เมืองร่างที่พังทลายลง,เพียงแค่การโจมตีแรกของเซียนบรรพชน.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ถอยห่างออกมาอีกครั้ง,กับตัวตนที่น่าเกรงขามทั้งคู่,มาต่อสู้กันที่นี่ได้อย่างไร?
หลังจากใช้ฝ่ามือแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งเสร็จ,หลุมดำที่สลายหายไปช้าๆ,เทียนเต๋าด้านหลังจงซานที่หายไปในทันที.
ในครั้งนี้,จงซานไม่ได้หมดสติไปในทันที,เพราะว่าพลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้น,เวลานี้แม้นจะเหนื่อยล้าอยู่บ้าง,ทว่าเขาจะไม่เผยออกมาให้เห็นอย่างแน่นอน.
สายตาของจินเผิงที่เผยความโกรธออกมา! แววตาที่สั่นไหวไปมา,จงซานเดินทางมายังทวีปซือตาปู่แน่นอนว่าต้องมีการเตรียมแผนการเอาไว้มากมาย,จงซานที่บำเพ็ญวิถีราชา,ไม่มีทางที่จะไม่มีไพ่ตายในมือ.
เทียนเต๋าด้านหลังจงซานหายไปแล้ว,ทว่าเทียนเต๋าสีทองของจินเผิงยังอยู่,หมวกเหล็กของจินเผิงที่หายไป,เผยทรงผมกระเซอะกระเซิงออกมา,ฝ่ามือที่มีโลหิตไหลซึม.
ประมาท,เขาประมาทเกินไปแล้ว!
จินเผิงที่ประมาท,ทว่าก็ไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนัก,ถึงแม้ว่าแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งนั้นจะใช้พลังอำนาจจากเทียนเต๋าก็ตาม,ทว่าเจตจำนงพลังอำนาจของมันยังไม่ใหญ่พอ,ไม่เช่นนั้นจินเผิงไม่เพียงบาดเจ็บ,อาจจะอยู่ในสภาพร่อแร่ก็ได้.
ผ่านมาหลายหมื่นปีมาแล้วที่ไม่เคยมีโลหิต,ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้?
จินเผิงที่โกรธเกรี้ยว,สะบัดมือออกไป,ก่อนที่จะปรากฏฟางเทียนฮวาจี้ขึ้นเปลวเพลิงที่มือขวาลุกโชนขึ้นในทันที.
จินเผิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,แววตาที่ลุกโชนด้วยความโกรธ,จินเผิงที่เตรียมจะลงมือเต็มที่.
วูซซซซ!
ในเวลานั้น,เหล่าคนที่ถูกนำไปในโลกเขตแดนเทวะก็ได้ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของจงซานอีกครั้ง.
จินเผิงที่ตำใจเล็กน้อย,จงซานที่สร้างความประหลาดใจต่อไม่น้อย,ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่นำฟางเทียนฮวงจีออกมา,เขาคือใคร?
ในอดีต,เพียงแค่เซียนบรรพชนระดับต้น,ก็สร้างความเสียหายต่อวิหารใต้เหล่ยหยินมากมาย,แม้แต่ประมุขนิกายเขายังไม่หวาดกลัว.
"อาวุโสกงเชียน,ท่านจะมองดูเฉยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกไปในทันที.
กงเชียน?
ในเวลานั้นกงเชียนที่ลอยอยู่บนอากาศ,จับจ้องมองมายังด้านล่างด้วยแววตาที่เย็นชา.
หลังจากที่จงซานเอ่ยปาก,กงเชียนไม่มีทางเลือกจำเป็นต้องค่อยๆลอยลงมา.
กงเชียน?
ได้ยินชื่อดังกล่าว,จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง.
กงเชียนที่ร่อนลงมาจากฟากฟ้าช้าๆ.
พริบตาเดียวที่เห็นกงเชียน,ใบหน้าของจินเผิงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจอย่างปิดไม่มิด,ใบหน้าของเขาที่จดจ้องกงเชียนด้วยความซับซ้อน.
"นี่เจ้ายังไม่ตายอีกรึ?"จินเผิงที่อุทานออกมา.
"เจ้าก็เป็นเช่นนี้ตลอด,ข่าวของข้านั้นไม่เพียงแค่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน,ยังกระจายไปทั่วทวีปซือต้าปู่,กระจายไปทั่วทวีปตะวันออกด้วย!"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าเพิ่งกลับมาจากภาคตะวันตก,จะไปรู้ได้อย่างไร?"จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"กงเชียนพยักหน้ารับ.
"เจ้าหลบไป,ข้าจะจับพวกมัน!"จินเผิงกล่าว.
กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีปัญหาอะไร?
เจ้าต้องการจะล่วงเกินข้ารึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางไม่พอใจ.
กงเชียนที่ยังคงนิ่งไม่แยแส,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"เจ้าไม่สามารถจับพวกเขาได้ในตอนนี้,ข้ารับปากเจี่ยหยิน,ปกป้องพวกเขา! เพื่อตอบแทนบุญคุณในอดีต."
"ปกป้องพวกเขาอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจินเผิงที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"อืม!"
"เจ้าต้องการเป็นองค์รักษ์พวกเขาอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ข้าต้องการจับพวกเขา,เจ้าจะหลบหรือไม่หลบ,บุญคุณของเจี่ยหยินกับข้าอันใหนมากกว่ากัน?"จินเผิงที่กล่าวสอบถามออกไปในทันที.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังจินเผิง,ชั่วขณะก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,"เจ้าเป็นเช่นนี้ตลอด,ไม่รู้จักคิดหน้าคิดหลัง,คิดว่าในโลกนี้สามารถใช้แค่เพียงพลังในการแก้ปัญหาอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่รู้จักใช้ความคิดบ้างเลยรึ?"
"คิด? เจ้าหมายความว่าอย่างไร?
ศัตรูของข้า,ข้าจะเหยียบมันให้จมลงกับพื้น,ข้ารู้ว่าข้าต้องการอะไร,ข้าก็จะทำ,ในอดีตเจ้าถูกวิหารใต้เหล่าหยินดูแคลน,ไม่ใช่ว่าเป็นข้าหรอกรึที่ออกไปทวงความยุติธรรมให้กับเจ้า,ตอนนี้,เจ้าไม่เหมือนเดินอีกแล้วรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ.
กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา,"ข้ายังเป็นข้าเช่นในอดีต,ทว่าในโลกใบนี้มีเส้นใยกรรมที่ผูกรัดเกี่ยวข้องกันอยู่,พวกเขา?
ข้าได้รับปากเจี่ยหยินว่าจะปกป้องพวกเขา,นอกจากนี้สิ่งสำคัญที่สุด,พวกเขาไม่ใช่กลุ่มคนธรรมดาอย่างที่เจ้าคิด,ข้าขอบอกเจ้า,วันนี้ที่นี่,ตราบเท่าที่เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา,เจ้าจะต้องตายแน่!"
จินเผิงรู้ว่ากงเชียนไม่ได้โกหกพวกเขา,ทว่าจินเผิงไม่อยากเชื่อนัก,พวกเขามีเบื้องหลังอย่างไรกัน?
"ทำไม? พวกเขาเป็นใคร?"จินเผิงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ.
"พวกเขาเป็นใครไม่สำคัญ,สิ่งสำคัญที่สุด,การปรากฏตัวของพวกเขาสร้างความสมดุลขึ้นในสนามรบเวลานี้!"กงเชียนกล่าว.
"พวกเขาสร้างความสมดุล...?"จินเผิงที่จ้องมองไปยังหลุมดำยักษ์ที่อยู่ไกลออกไป.
บนสนามรบที่ปกคลุมศาลสวรรค์,สนามรบที่ใหญ่โตนั่น,ทำให้ดวงตาของจินเผิงสั่นไหวไปมา.
เป็นไปได้อย่างไร?
คนกลุ่มนี้,เกี่ยวข้องกับการต่อสู้บนอากาศอย่างงั้นรึ?
"พวกเขาเกี่ยวพันธ์กับเจี่ยหยิน!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่มั่นใจนัก.
"ใช่,เกี่ยวพันธ์กับเจี่ยหยิน,ทว่าบนอากาศนั้น,พวกเขาทำให้การต่อสู้สมดุล,เมื่อความสมดุลนั้นถูกเจ้าทำลาย,ศัตรูของเจ้าก็จะกลายเป็นไท่ซ่าง,จุนถี,เจี่ยหยิน,หยิง,กุยกูซือ,เห่าเทียนและแม้แต่ซา!"กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าไม่เชื่อ!"จินเผิงที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม,เจ้าควรจะเชื่อข้า.มีข้าอยู่,ไม่มีใครสามารถทำร้ายพวกเขาได้แต่นิดเดียว!"กงเชียนที่ขวางจินเผิงเอาไว้.
จินเผิงที่กำฟางเทียนฮวาจีแน่น,โลหิตที่โป่งออกมาบนแขน,ความอัดอั้นที่กักเก็บเอาไว้,แววตาที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,ราวกับว่ากำลังเสียสติ.
"ก่อนที่การต่อสู้จะจบลง,เจ้าไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้,ทว่าหลังจากการต่อสู้นี้จบลง,ข้าจะไม่ขวางทางเจ้า!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เส้นโลหิตบนหน้าผากที่ปูดขึ้นบนหน้าผากของจินเผิง,ในเวลานี้กงเชียนที่ขวางเขาไว้,จินเผิงที่ทำได้แค่เก็บฟางเทียนฮวาจี,ทว่าอย่างไรก็ตามในแววตาของเขาก็ดูลังเลอยู่ด้วยเช่นกัน.
เขาที่จ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย,ก่อนที่จะกำหมัดพร้อมกับบินออกไป,ไม่สนใจกงเชียนอีก,หายไปจนลับสายตาในทันที.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังจินเผิง,ถอนหายใจเบาๆ,จากนั้นก็ไม่สนใจจงซานเขาที่บินออกไปอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
จงซานที่เหนื่อยล้า,ร่างกายของเขาสั่นไหว,เห่าเม่ยลี่ที่เข้าไปประครองจงซาน.
เมืองร้างที่พังทลายเสียหายด้วยฝีมือของจงซานและจินเผิง,ทำให้พวกเขาได้มองหาเทือกเขาอื่นเพื่อใช้เป็นฐาน.
ส่วนผู้ฝึกตนคนอื่นๆในเวลานี้,แต่ละคนที่กลืนน้ำลายคำโต,อ๋องพันปิศาจที่แววตาซับซ้อน,ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร,ซุนเฉินที่แอบบ่นจ้องมองไปยังทิศทางที่จินเผิงจากไป.
ทว่าในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ยูไลที่ซ่อนตัวเฝ้ามองเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น