Immortality Chapter 1039 Bao'er is well
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1039 เป่าเอ๋อปลอดภัยดี.
Chapter 1039 Bao'er is
well
宝儿安好
เป่าเอ๋อปลอดภัยดี.
เห่าเม่ยลี่ที่ไม่สนใจคำพูดของอรหันต์หมี่เล่อ.
กับการกระทำที่เอาแต่ใจ,เพราะว่าต้องการหยุดความกระหายใคร่รู้,เพราะว่านางที่ไม่ได้เข้าร่วมพูดคุยระหว่างจงวานและเจี่ยหยิน,นางจึงต้องการเข้าไปดูตำหนักที่ห้ามเอาไว้.
"ครืนดด!"เห่าเม่ยลี่ที่เปิดประตู.
แสงสีทองที่เจิดจรัส,เจิดจ้า,จนทำให้ทุกคนแสบตามองอะไรไม่เห็นแม้แต่น้อย.
หลังจากที่ปรับสภาพสายตาได้,ท้ายที่สุดก็ค่อยๆมองเห็นด้านใน,ที่ด้านในนั้นเป็นสถานที่แตกต่างไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็นที่อยู่ของผู้ใดได้.
ในเวลาเดียวกันนั้นที่ใจกลางห้องมีแท่นบูชาและมีบุรุษคนหนึ่งนั่งอยู่,บุรุษร่างกายสีทอง,ดูหล่อเหล่าไม่ธรรมดา,ที่รอบๆนั้นมีกองกระดูกมากมายกระจายเกลื่อนดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
"แย่แล้ว!"อรหันต์หมี่เล่อที่อุทานออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ส่วนคนอื่นๆพอจะคาดเดาได้ในทันที,บุรุษผู้นี้ก็คือนกปีกทองยักษ์ในตำนาม,ที่หมี่เล่อได้กล่าวไปก่อนหน้านี้?
จินเผิง?
ดวงตาของจินเผิงที่เปิดขึ้น,แสงสีทองที่อาบๆไล้ไปทั่วบริเวณ.
ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารหนักหน่วงรุนแรง,แรงกดดันที่น่าหวาดหวั่น,สายตาที่ทำให้ทุกคนมึนงง.
"ใครบอกให้พวกเจ้าเข้ามา? ไม่รู้รึว่าที่นี่คือที่ใหน?"เสียงของจินเผิงที่ดังเคร่งขรึม.
เสียงของจินเผงที่ราวกับใบมีดเชือดเฉือนเข้าไปในจิตใจของผู้คน,อรหันต์หมี่เล่อที่ใบหน้าขาวซีดเล็กน้อย.
จินเผิงนับเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามมาก! บางที่ในวิหารใต้เหล่ยหยินยกเว้นสองอรหันต์,เขาคงแข็งแกร่งที่สุด!
"นั่น,พวกเขาคือแขกผู้ทรงเกียรติของวิหารใต้เหล่ยหยิง,คิดว่าท่านไม่ได้อยู่ในที่นี่,...!"
"ข้าไม่อยู่,แล้วใครจะอยู่กัน?"ท่าทางของจินเฟิงที่เคร่งขรึม,เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงมาก.
อรหันต์หมี่เล่อที่รู้สึกร่างกายเย็นยะเยือก,ถูกอาบไปด้วยจิตสังหาร,ทำให้หัวใจสั่นหวาดกลัวอย่างรุนแรง.
"เจ้าคือจินเผิง?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เห่าเม่ยลี่ไม่ได้หวาดกลังต่อจิตสังหารใดๆทั้งสิ้น,มันไม่มีผลต่อนาง.
ส่วนเซียนเซิงซือและคนอื่นๆรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของจินเผิง,โหลวซิงเฉินที่ก้าวมาอยู่ข้างๆเห่าเม่ยลี่.
จินเผิงที่หันหน้าออกไ,ก่อนที่จะเห็นมังกรทองขนาดเล็กบนไหล่ของเห่าเม่ลี่,แววตาที่สั่นไหวปมา.
"มังกรต้นกำเนิด?"แววตาของจินเผงที่เป็นประกาย.
อรหันต์หมี่เล่อที่เปลี่ยนไป,สัมผัสได้ถึงภัย!
"หลั่นเติ้ง,ขวางจินเผิงเอาไว้,นกปีกทองยักษ์ในตำนาน,มันแตกต่างจากอสูรอื่นๆ,ไม่ได้กินทุกสิ่ง,มันกินเพียงมังกร,ด้วยความแข็งแกร่งของจินเฟิงในเวลานี้,ไม่มีทางที่จะปล่อยมังกรต่อหน้าไปแน่,เขาต้องการกินมังกรน้อยตนนี้,หากมังกรทองตนนี้ถูกจินเผิงกินไป,พวกเราคงไม่มีหน้าไปรายงานต่ออรหันต์อมิตาภะได้แน่,เจ้าขวางจินเผิงไหว้,ข้าจะไปรายงานอรหันต์อมิตาภะเดี๋ยวนี้!"หมี่เหล่อที่ส่งเสียงผ่านอำนาจวิเศษไปยังหลั่นเติ้ง.
หลั่นเติ้งที่ได้ยิน,หัวใจที่สั่นสะท้าน.
ทว่าจิตเผิงที่ดูจะไร้เหตุผลยิ่งกว่า,ยื่นมืออกไปยังทิศทางของเสี่ยวจินทันที.
"ตูมมม!"
ของวิเศษของหลั่นเติ้ง,ตะเกียงน้ำมันที่ขวางฝ่ามือของจินเผิงเอาไว้ในทันที.
แรงกระแทกที่หนักหน่วงรุนแรง,ทำให้ทุกคนถอยห่างออกมาทันที.
"หนีเร็วเข้า,เขาต้องการกินมังกร!"หลั่นเติ้งที่ตะโกนออกมา.
ได้ยินคำพูดของหลั่นเติ้ง,จักรพรรดิพิษปัจจิม,เซียนเซิงซือหนานกงเซิงที่ปกป้องเห่าเม่ยลี่และเสี่ยวจินถอยห่างออกมา,ส่วนโหลวซิงเฉินที่ออกมาขวางหน้าพวกเขาเอาไว้.
"ลำพังเจ้า,คิดจะขวางข้าอย่างงั้นรึ?
แม้แต่ยูไลยังต้องใช้กำลังเต็มที่เลย!"จินเผิงที่แค่นเสียงเย็นชากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หมี่เล่อที่ไปตามเจี่ยหยิน,หลั่นเติ้งและโหลวซิงแนที่ขวางทางจินเผิงเอาไว้.
"จินเผิง? พวกเขาคือแขกผู้ทรงเกียรติของวิหารใต้เหล่ยหยิน,เป็นแขกของอรหันต์อมิตาภะ,ไม่ใช่คนที่เจ้าจะไปหยาบคายได้?"หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาในทันที.
ส่วนจินเผิงในเวลานี้ไม่สนใจคำพูดของหลั่นเติ้งแม้แต่น้อย,เพราะเขาต้องการกินมังกรทองตนดังกล่าวมาก,มังกรต้นกำเนิด,นี่คือมังกรต้นกำเนิดจริงๆรึ?
ตราบเท่าที่กินมังกรต้นกำเนิด,พลังของเขาก็จะตัดผ่านระดับได้อีกครั้ง.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ข้าได้เดินทางไปทั่วหล้า,ไม่คิดเลยว่าจะเห็นได้ง่ายได้ขนาดนี้,ตราบเท่าที่ข้าดิ้นมังกรต้นกำเนิด,ข้าก็ไม่ต้องกลัวใครหน้าใหนแล้ว!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
จินเผิงที่ยื่นมืออกไปอีกครั้ง,กล่าวได้ว่าฝ่ามือของเขาในครานี้ทรงพลังก่อนหน้านี้อีก,เร็ว,เร็วมาก!
ตะเกียงน้ำมันของหลั่นเติ้งที่บินออกไป,หากแต่ไม่สามารถตามจินเผิงได้ทัน,จินเผิงที่ผ่านการป้องกันของหลั่นเติ้งไป.
"ผนึกกาลอากาศ!"โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ร่างของจินเผิงที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ทว่ามันได้หยุดลงเมื่ออยู่ต่อหน้าห่างจากเห่าเม่ยลี่หนึ่งจั้ง.
เห่าเม่ยลี่ที่ตื่นตกใจ,นางที่พาเสี่ยวจินถอยออกมาอย่างรวดเร็ว.
"เจ้า....!"เห่าเม่ยลี่ที่กำลังจะสาปจินเผิง.
ร่างของจินเผิงไปปรากฏที่ด้านหน้าเห่าเม่ยลี่อีกครั้ง,นอกจากนี้ยังใกล้ยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ด้วย.
"ผนึกกาลอากาศ!"โหลวซิงเฉินที่ผนึกอีกครั้ง.
โหลวซิงเฉินที่นับว่ามีประสบการความสามารถเพิ่มสูงขึ้นมาก,เขาที่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,ทว่าเมื่อเดินทางมายังทวีปซือต้าปู่,ก็พบว่ามีคนที่น่าเกรงขามมากมาย,ตัวตนของเขานั้นกลายเป็นธรรมดาไปแล้ว.
"เจ้า?"
ถูกโหลวซิงเฉินขวางเอาไว้สองครั้ง,ทำให้จินเผิงเผยความโกรธเกรี้ยวออกมา,จดจ้องมองตาขวางทันที.
"ผนึกเวลา~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย,เขาที่ใช้ทักษะเทวะเวลาอีกครั้ง.
ส่วนจินเผิงนั้นแข็งแกร่งมาก,เมื่อรู้สึกไม่ดี,เขาที่เคลื่อนย้ายเทียนเต๋าทันที.
"วูซซซ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าสีทองที่พวกพุ่งขึ้นบนเทือกเขาวิญญาณทันที.
คนที่อยู่รอบๆ,ไม่สามารถขยับได้ในทันที,ถูกจินเผิงสะกดเอาไว้.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งที่เผยท่าทางตื่นตะหนก,จ้องมองไปยังจินเผิง,ทว่าอีกฝั่ง,ไม่รู้ว่าทำได้อย่างไร,เซียนเซิงซือที่ก้าวออกมาขวางหน้าเห่าเม่ยลและเสี่ยวจินเอาไว้.
เซียนเซิงซือที่ใบหน้ามืดคลึ้มเย็นชา,เห็นชัดเจนว่าไร้ซึ่งความหวาดกลัวฝ่ายตรงข้าม.
อีกฝั่งโหลวซิงเฉินที่มีทักษะเทวะเวลา,ก็สามารถขยับได้ด้วยเช่นกัน.
"วันนี้,ข้าจะกินมัน,ถึงยูไลมา,ก็ไม่สามารถขวางข้าได้!"จินเผิงที่คำรามออกมาด้วยความดุร้าย.
"เจ้ากล้า~~~~~~~~~~~~~!”
ด้านข้างเทียนเต๋าสีทอง,ก็ปรากฏเสียงของจงซานขึ้นในทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เทียนเต๋าสีทองสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ทุกคนที่ถอยห่างออกมาจากรัศมีของเทียนเต๋าสีทอง,ฝ่ามือของจินเผิงที่ยกขึ้นรับ,กับฝ่ามือสีทองที่พุ่งมา.
เป็นฝ่ามือของเจี่ยหยินนั่นเอง.
ฝ่ามือเจี่ยหยินและฝ่ามือจินเผิงเข้าปะทะกัน,ร่างของจินเผิงที่ลอยถอยห่างออกมาร้อยจั้ง,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเจี่ยหยิน.
"กลิ่นอายนี้มัน?
เจ้าเจี่ยหยินอย่างงั้นรึ?"เจ้าจิ้งจอกชราไม่ใช่ว่าตายไปแล้วรึ?"ดวงตาของจินเผิงที่เบิกกว้างกลมโต.
เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาเล็กน้อย."เจ้าหวังให้ข้าตายอย่างงั้นรึ?"
"ชิ,ไม่ว่าเจ้าจะตายหรือไม่ตาย,ข้าจะกินมังกรต้นกำเนิด,ไม่มีใครขวางทางข้าได้!"จินเผิงที่ตะโกนลั่น.
"เทือกเขาวิญญาณนี้ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมากำแหงได้! มีข้าอยู่,ไม่มีใครสามารถทำร้ายพวกเขาได้!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมา.
ความขัดแย้งนี้,ทำให้กลายเป็นที่สนใจต่อเหล่าอรหันต์ไปในทันที,ปู่ซาและพุทธะ,ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่เทือกเขาวิญญาณอย่างสงบสุขมานานแล้ว,ใครกันที่กล้าสร้างความวุ่นวายขึ้น?
ขณะที่พวกเขาเห็นจินเผิง,ท้ายที่สุดก็เข้าใจ,เจ้าคนชั่วร้ายได้กลับมาแล้ว,คาดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมาอย่างงั้นรึ?
ทว่าที่เผชิญหน้ากับพวกเขาคืออรหันต์อมิตาภะ?
"นี่เจ้ากล้าล่วงเกินข้าอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"พวกเขาคือแขกผู้ทรงเกียรติของข้า,เจ้าต้องการกินแขกผู้ทรงเกียรติของข้า,ยังคิดว่าจำสำเร็จอีกรึ?
ไปให้พ้น,วิหารใต้เหล่ยหยินไม่ต้องรับเจ้า!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาตามตรง.
จินเผิงที่น่าเกรงขาม,ทว่าอรหันต์อมิตาภะเองก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก,เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่ได้แต่ถอนหายใจ.
"โฮกกก!"จินเผิงที่แค่นเสียงคำรามลั่น,ภายในใจที่ไม่ยินดีแม้แต่น้อย.
"เจ้าควรจะรู้ว่าไม่ใช่คู่มือข้า,เห็นแก่หน้ายูไล,ข้าให้เจ้าไปให้พ้นซะ!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จินเผิงที่ไม่ยินดีจากไป,ทว่าเข้าใจความจริงที่เจี่ยหยินกล่าว.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังมังกรทองตัวเล็ก,แววตาไม่ยินดี,ส่วนมังกรทองที่อยู่บนเด็กสาวนั่น,จ้องมองเขาด้วยความดุร้ายกำลังสาปแช่งเขา,และยังมีชายผู้หนึ่งที่ออกมาขวางเขาเอาไว้.
จินเผิงที่จ้องมองชายคนดังกล่าว,ราวกับว่ารับรุ้อะไรบางอย่าง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"นี่เจ้า?"จินเผิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่ขวางเห่าเม่ยลี่เอาไว้,เพราะจงซานรู้ต้นกำเนิดของจินเผิงดี,วิหกปีกทองในตำนาน?
นอกจากนี้ยังมีสถานะที่สูงในวิหารใต้เหล่ยหยิน,ความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา,ได้ยินมาว่าภายในวิหารใต้เหล่ยหยินนี้มีเพียงยูไลที่เขายอมจำนน,กับอันตรายเช่นนี้,เขาจึงยืนขวางเห่าเม่ยลี่เอาไว้.
ทว่าขณะที่เขาเห็นจงซาน,ท่าทางเช่นนี้คืออะไร?
เข้ารู้จักข้ารึ?
"เจ้ารู้จักข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เป็นเจ้า,ข้าจำไม่ผิดแน่,ข้าเคยเห็นรูปภาพของเจ้า,สตรีหวานใจของเจ้าที่รอคอยถวิลหาทุกค่ำเช้า?
ที่จริงก็คือเจ้านี้เอง!
ฮ่าฮ่า,ตราบเท่าที่เข้าจับเจ้าได้,ดูสิสตรีผู้นั้นจะทำเช่นไร?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
สตรี? ถวิลหาอย่างงั้นรึ?
"สตรีที่เจ้าพูดถึงคือใครกัน?"แววตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ข้าจงใจจะให้นางมาเป็นนางสนมแก้เบื่อ,แต่ก็ผิดหวังเล็กน้อย,ที่เจ้าตำหนักกลางออกมาขวางข้า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"จินเผิงที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
เจ้าตำหนักกลาง?
เป่าเอ๋อ?
จงซานที่ยืนยันได้ว่าสตรีที่จินเผิงกล่าวถึง,แน่นอนก็คือเป่าเอ๋อที่หน้าตาเหมือนเจ้าตำหนักกลางนั่นเอง.
"เดิมที่เจ้าไม่ใช่คู่มือของนางนั่นเอง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เจ้าตำหนักกลางแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
จินเผิงที่มีระดับเซียนบรรพชน,และยังเป็นเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งมากด้วย,จากท่าทางของเขา,ดูเหมือนว่าจะหวั่นเกรงต่อเจ้าตำหนักกลางด้วย.
เจ้าตำหนักกลาง?
"ตราบเท่าที่ข้ากินมังกรต้นกำเนิด,นางก็จะไม่สามารถขวางข้าได้,หรือข้าจับตัวเจ้าได้ทุกอย่างก็เหมือนกัน!"จินเผิงที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่แสดงท่าทางความสนใจจินเฟิง,ความหมายของจินเผิง,ตราบเท่าที่พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นอีก,เจ้าตำหนักกลางก็จะไม่สามารถขวางเขาได้,แต่ก็แค่บางที,ทว่าอาจไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป.
ดูเหมือนว่าเจ้าตำหนักกลางจะทรงพลังจริงๆ!
เช่นนั้น,จงซานก็สามารถบอกได้ว่าเป่าเอ๋อยังคงปลอดภัยดี!
ด้วยมีร่างเหมือนคอยปกป้อง,ใครจะสามารถทำร้ายเป่าเอ๋อได้กัน?แม้แต่จินเผิงยังได้แต่ฝัน.
"ช่างน่าเศร้าเจ้าคงไม่มีโอกาส!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไปซะ! ต้องการให้ข้าไปสงรึยังไง?"เจี่ยหยินที่จ้องมองไปยังจินเผิง.
เจี่ยหยินที่เปล่งประกายแสงสีทองทำให้ทั่วทั้งเทือกเขาวิญญาณกลายเป็นสีทอง,แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่กำลังผลักร่างของจินเผิงออกไป,เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่ส่งเสียงชื่นชมเจี่ยหยิน.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังเจี่ยหยิน,จ้องมองไปยังจงซานด้วยความขมขื่น,ก่อนที่จะแค่นเสียง,พร้อมกับบินจากไป,เขาพุ่งไปยังทิศทางหนึ่งความเร็วเร็วที่ไม่ธรรมดา,พริบตาเดียวก็ไม่เห็นเงาแล้ว.
Chapter 1039 Bao'er is
well
宝儿安好
เป่าเอ๋อปลอดภัยดี.
เห่าเม่ยลี่ที่ไม่สนใจคำพูดของอรหันต์หมี่เล่อ.
กับการกระทำที่เอาแต่ใจ,เพราะว่าต้องการหยุดความกระหายใคร่รู้,เพราะว่านางที่ไม่ได้เข้าร่วมพูดคุยระหว่างจงวานและเจี่ยหยิน,นางจึงต้องการเข้าไปดูตำหนักที่ห้ามเอาไว้.
"ครืนดด!"เห่าเม่ยลี่ที่เปิดประตู.
แสงสีทองที่เจิดจรัส,เจิดจ้า,จนทำให้ทุกคนแสบตามองอะไรไม่เห็นแม้แต่น้อย.
หลังจากที่ปรับสภาพสายตาได้,ท้ายที่สุดก็ค่อยๆมองเห็นด้านใน,ที่ด้านในนั้นเป็นสถานที่แตกต่างไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็นที่อยู่ของผู้ใดได้.
ในเวลาเดียวกันนั้นที่ใจกลางห้องมีแท่นบูชาและมีบุรุษคนหนึ่งนั่งอยู่,บุรุษร่างกายสีทอง,ดูหล่อเหล่าไม่ธรรมดา,ที่รอบๆนั้นมีกองกระดูกมากมายกระจายเกลื่อนดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
"แย่แล้ว!"อรหันต์หมี่เล่อที่อุทานออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ส่วนคนอื่นๆพอจะคาดเดาได้ในทันที,บุรุษผู้นี้ก็คือนกปีกทองยักษ์ในตำนาม,ที่หมี่เล่อได้กล่าวไปก่อนหน้านี้?
จินเผิง?
ดวงตาของจินเผิงที่เปิดขึ้น,แสงสีทองที่อาบๆไล้ไปทั่วบริเวณ.
ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารหนักหน่วงรุนแรง,แรงกดดันที่น่าหวาดหวั่น,สายตาที่ทำให้ทุกคนมึนงง.
"ใครบอกให้พวกเจ้าเข้ามา? ไม่รู้รึว่าที่นี่คือที่ใหน?"เสียงของจินเผิงที่ดังเคร่งขรึม.
เสียงของจินเผงที่ราวกับใบมีดเชือดเฉือนเข้าไปในจิตใจของผู้คน,อรหันต์หมี่เล่อที่ใบหน้าขาวซีดเล็กน้อย.
จินเผิงนับเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามมาก! บางที่ในวิหารใต้เหล่ยหยินยกเว้นสองอรหันต์,เขาคงแข็งแกร่งที่สุด!
"นั่น,พวกเขาคือแขกผู้ทรงเกียรติของวิหารใต้เหล่ยหยิง,คิดว่าท่านไม่ได้อยู่ในที่นี่,...!"
"ข้าไม่อยู่,แล้วใครจะอยู่กัน?"ท่าทางของจินเฟิงที่เคร่งขรึม,เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงมาก.
อรหันต์หมี่เล่อที่รู้สึกร่างกายเย็นยะเยือก,ถูกอาบไปด้วยจิตสังหาร,ทำให้หัวใจสั่นหวาดกลัวอย่างรุนแรง.
"เจ้าคือจินเผิง?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เห่าเม่ยลี่ไม่ได้หวาดกลังต่อจิตสังหารใดๆทั้งสิ้น,มันไม่มีผลต่อนาง.
ส่วนเซียนเซิงซือและคนอื่นๆรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของจินเผิง,โหลวซิงเฉินที่ก้าวมาอยู่ข้างๆเห่าเม่ยลี่.
จินเผิงที่หันหน้าออกไ,ก่อนที่จะเห็นมังกรทองขนาดเล็กบนไหล่ของเห่าเม่ลี่,แววตาที่สั่นไหวปมา.
"มังกรต้นกำเนิด?"แววตาของจินเผงที่เป็นประกาย.
อรหันต์หมี่เล่อที่เปลี่ยนไป,สัมผัสได้ถึงภัย!
"หลั่นเติ้ง,ขวางจินเผิงเอาไว้,นกปีกทองยักษ์ในตำนาน,มันแตกต่างจากอสูรอื่นๆ,ไม่ได้กินทุกสิ่ง,มันกินเพียงมังกร,ด้วยความแข็งแกร่งของจินเฟิงในเวลานี้,ไม่มีทางที่จะปล่อยมังกรต่อหน้าไปแน่,เขาต้องการกินมังกรน้อยตนนี้,หากมังกรทองตนนี้ถูกจินเผิงกินไป,พวกเราคงไม่มีหน้าไปรายงานต่ออรหันต์อมิตาภะได้แน่,เจ้าขวางจินเผิงไหว้,ข้าจะไปรายงานอรหันต์อมิตาภะเดี๋ยวนี้!"หมี่เหล่อที่ส่งเสียงผ่านอำนาจวิเศษไปยังหลั่นเติ้ง.
หลั่นเติ้งที่ได้ยิน,หัวใจที่สั่นสะท้าน.
ทว่าจิตเผิงที่ดูจะไร้เหตุผลยิ่งกว่า,ยื่นมืออกไปยังทิศทางของเสี่ยวจินทันที.
"ตูมมม!"
ของวิเศษของหลั่นเติ้ง,ตะเกียงน้ำมันที่ขวางฝ่ามือของจินเผิงเอาไว้ในทันที.
แรงกระแทกที่หนักหน่วงรุนแรง,ทำให้ทุกคนถอยห่างออกมาทันที.
"หนีเร็วเข้า,เขาต้องการกินมังกร!"หลั่นเติ้งที่ตะโกนออกมา.
ได้ยินคำพูดของหลั่นเติ้ง,จักรพรรดิพิษปัจจิม,เซียนเซิงซือหนานกงเซิงที่ปกป้องเห่าเม่ยลี่และเสี่ยวจินถอยห่างออกมา,ส่วนโหลวซิงเฉินที่ออกมาขวางหน้าพวกเขาเอาไว้.
"ลำพังเจ้า,คิดจะขวางข้าอย่างงั้นรึ?
แม้แต่ยูไลยังต้องใช้กำลังเต็มที่เลย!"จินเผิงที่แค่นเสียงเย็นชากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หมี่เล่อที่ไปตามเจี่ยหยิน,หลั่นเติ้งและโหลวซิงแนที่ขวางทางจินเผิงเอาไว้.
"จินเผิง? พวกเขาคือแขกผู้ทรงเกียรติของวิหารใต้เหล่ยหยิน,เป็นแขกของอรหันต์อมิตาภะ,ไม่ใช่คนที่เจ้าจะไปหยาบคายได้?"หลั่นเติ้งที่กล่าวออกมาในทันที.
ส่วนจินเผิงในเวลานี้ไม่สนใจคำพูดของหลั่นเติ้งแม้แต่น้อย,เพราะเขาต้องการกินมังกรทองตนดังกล่าวมาก,มังกรต้นกำเนิด,นี่คือมังกรต้นกำเนิดจริงๆรึ?
ตราบเท่าที่กินมังกรต้นกำเนิด,พลังของเขาก็จะตัดผ่านระดับได้อีกครั้ง.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ข้าได้เดินทางไปทั่วหล้า,ไม่คิดเลยว่าจะเห็นได้ง่ายได้ขนาดนี้,ตราบเท่าที่ข้าดิ้นมังกรต้นกำเนิด,ข้าก็ไม่ต้องกลัวใครหน้าใหนแล้ว!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
จินเผิงที่ยื่นมืออกไปอีกครั้ง,กล่าวได้ว่าฝ่ามือของเขาในครานี้ทรงพลังก่อนหน้านี้อีก,เร็ว,เร็วมาก!
ตะเกียงน้ำมันของหลั่นเติ้งที่บินออกไป,หากแต่ไม่สามารถตามจินเผิงได้ทัน,จินเผิงที่ผ่านการป้องกันของหลั่นเติ้งไป.
"ผนึกกาลอากาศ!"โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ร่างของจินเผิงที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ทว่ามันได้หยุดลงเมื่ออยู่ต่อหน้าห่างจากเห่าเม่ยลี่หนึ่งจั้ง.
เห่าเม่ยลี่ที่ตื่นตกใจ,นางที่พาเสี่ยวจินถอยออกมาอย่างรวดเร็ว.
"เจ้า....!"เห่าเม่ยลี่ที่กำลังจะสาปจินเผิง.
ร่างของจินเผิงไปปรากฏที่ด้านหน้าเห่าเม่ยลี่อีกครั้ง,นอกจากนี้ยังใกล้ยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ด้วย.
"ผนึกกาลอากาศ!"โหลวซิงเฉินที่ผนึกอีกครั้ง.
โหลวซิงเฉินที่นับว่ามีประสบการความสามารถเพิ่มสูงขึ้นมาก,เขาที่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของอาณาเขตจวงหลุน,ทว่าเมื่อเดินทางมายังทวีปซือต้าปู่,ก็พบว่ามีคนที่น่าเกรงขามมากมาย,ตัวตนของเขานั้นกลายเป็นธรรมดาไปแล้ว.
"เจ้า?"
ถูกโหลวซิงเฉินขวางเอาไว้สองครั้ง,ทำให้จินเผิงเผยความโกรธเกรี้ยวออกมา,จดจ้องมองตาขวางทันที.
"ผนึกเวลา~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย,เขาที่ใช้ทักษะเทวะเวลาอีกครั้ง.
ส่วนจินเผิงนั้นแข็งแกร่งมาก,เมื่อรู้สึกไม่ดี,เขาที่เคลื่อนย้ายเทียนเต๋าทันที.
"วูซซซ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าสีทองที่พวกพุ่งขึ้นบนเทือกเขาวิญญาณทันที.
คนที่อยู่รอบๆ,ไม่สามารถขยับได้ในทันที,ถูกจินเผิงสะกดเอาไว้.
ใบหน้าของหลั่นเติ้งที่เผยท่าทางตื่นตะหนก,จ้องมองไปยังจินเผิง,ทว่าอีกฝั่ง,ไม่รู้ว่าทำได้อย่างไร,เซียนเซิงซือที่ก้าวออกมาขวางหน้าเห่าเม่ยลและเสี่ยวจินเอาไว้.
เซียนเซิงซือที่ใบหน้ามืดคลึ้มเย็นชา,เห็นชัดเจนว่าไร้ซึ่งความหวาดกลัวฝ่ายตรงข้าม.
อีกฝั่งโหลวซิงเฉินที่มีทักษะเทวะเวลา,ก็สามารถขยับได้ด้วยเช่นกัน.
"วันนี้,ข้าจะกินมัน,ถึงยูไลมา,ก็ไม่สามารถขวางข้าได้!"จินเผิงที่คำรามออกมาด้วยความดุร้าย.
"เจ้ากล้า~~~~~~~~~~~~~!”
ด้านข้างเทียนเต๋าสีทอง,ก็ปรากฏเสียงของจงซานขึ้นในทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เทียนเต๋าสีทองสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ทุกคนที่ถอยห่างออกมาจากรัศมีของเทียนเต๋าสีทอง,ฝ่ามือของจินเผิงที่ยกขึ้นรับ,กับฝ่ามือสีทองที่พุ่งมา.
เป็นฝ่ามือของเจี่ยหยินนั่นเอง.
ฝ่ามือเจี่ยหยินและฝ่ามือจินเผิงเข้าปะทะกัน,ร่างของจินเผิงที่ลอยถอยห่างออกมาร้อยจั้ง,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเจี่ยหยิน.
"กลิ่นอายนี้มัน?
เจ้าเจี่ยหยินอย่างงั้นรึ?"เจ้าจิ้งจอกชราไม่ใช่ว่าตายไปแล้วรึ?"ดวงตาของจินเผิงที่เบิกกว้างกลมโต.
เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาเล็กน้อย."เจ้าหวังให้ข้าตายอย่างงั้นรึ?"
"ชิ,ไม่ว่าเจ้าจะตายหรือไม่ตาย,ข้าจะกินมังกรต้นกำเนิด,ไม่มีใครขวางทางข้าได้!"จินเผิงที่ตะโกนลั่น.
"เทือกเขาวิญญาณนี้ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมากำแหงได้! มีข้าอยู่,ไม่มีใครสามารถทำร้ายพวกเขาได้!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมา.
ความขัดแย้งนี้,ทำให้กลายเป็นที่สนใจต่อเหล่าอรหันต์ไปในทันที,ปู่ซาและพุทธะ,ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่เทือกเขาวิญญาณอย่างสงบสุขมานานแล้ว,ใครกันที่กล้าสร้างความวุ่นวายขึ้น?
ขณะที่พวกเขาเห็นจินเผิง,ท้ายที่สุดก็เข้าใจ,เจ้าคนชั่วร้ายได้กลับมาแล้ว,คาดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมาอย่างงั้นรึ?
ทว่าที่เผชิญหน้ากับพวกเขาคืออรหันต์อมิตาภะ?
"นี่เจ้ากล้าล่วงเกินข้าอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"พวกเขาคือแขกผู้ทรงเกียรติของข้า,เจ้าต้องการกินแขกผู้ทรงเกียรติของข้า,ยังคิดว่าจำสำเร็จอีกรึ?
ไปให้พ้น,วิหารใต้เหล่ยหยินไม่ต้องรับเจ้า!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาตามตรง.
จินเผิงที่น่าเกรงขาม,ทว่าอรหันต์อมิตาภะเองก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก,เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่ได้แต่ถอนหายใจ.
"โฮกกก!"จินเผิงที่แค่นเสียงคำรามลั่น,ภายในใจที่ไม่ยินดีแม้แต่น้อย.
"เจ้าควรจะรู้ว่าไม่ใช่คู่มือข้า,เห็นแก่หน้ายูไล,ข้าให้เจ้าไปให้พ้นซะ!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จินเผิงที่ไม่ยินดีจากไป,ทว่าเข้าใจความจริงที่เจี่ยหยินกล่าว.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังมังกรทองตัวเล็ก,แววตาไม่ยินดี,ส่วนมังกรทองที่อยู่บนเด็กสาวนั่น,จ้องมองเขาด้วยความดุร้ายกำลังสาปแช่งเขา,และยังมีชายผู้หนึ่งที่ออกมาขวางเขาเอาไว้.
จินเผิงที่จ้องมองชายคนดังกล่าว,ราวกับว่ารับรุ้อะไรบางอย่าง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"นี่เจ้า?"จินเผิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่ขวางเห่าเม่ยลี่เอาไว้,เพราะจงซานรู้ต้นกำเนิดของจินเผิงดี,วิหกปีกทองในตำนาน?
นอกจากนี้ยังมีสถานะที่สูงในวิหารใต้เหล่ยหยิน,ความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา,ได้ยินมาว่าภายในวิหารใต้เหล่ยหยินนี้มีเพียงยูไลที่เขายอมจำนน,กับอันตรายเช่นนี้,เขาจึงยืนขวางเห่าเม่ยลี่เอาไว้.
ทว่าขณะที่เขาเห็นจงซาน,ท่าทางเช่นนี้คืออะไร?
เข้ารู้จักข้ารึ?
"เจ้ารู้จักข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เป็นเจ้า,ข้าจำไม่ผิดแน่,ข้าเคยเห็นรูปภาพของเจ้า,สตรีหวานใจของเจ้าที่รอคอยถวิลหาทุกค่ำเช้า?
ที่จริงก็คือเจ้านี้เอง!
ฮ่าฮ่า,ตราบเท่าที่เข้าจับเจ้าได้,ดูสิสตรีผู้นั้นจะทำเช่นไร?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
สตรี? ถวิลหาอย่างงั้นรึ?
"สตรีที่เจ้าพูดถึงคือใครกัน?"แววตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ข้าจงใจจะให้นางมาเป็นนางสนมแก้เบื่อ,แต่ก็ผิดหวังเล็กน้อย,ที่เจ้าตำหนักกลางออกมาขวางข้า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"จินเผิงที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
เจ้าตำหนักกลาง?
เป่าเอ๋อ?
จงซานที่ยืนยันได้ว่าสตรีที่จินเผิงกล่าวถึง,แน่นอนก็คือเป่าเอ๋อที่หน้าตาเหมือนเจ้าตำหนักกลางนั่นเอง.
"เดิมที่เจ้าไม่ใช่คู่มือของนางนั่นเอง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เจ้าตำหนักกลางแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
จินเผิงที่มีระดับเซียนบรรพชน,และยังเป็นเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งมากด้วย,จากท่าทางของเขา,ดูเหมือนว่าจะหวั่นเกรงต่อเจ้าตำหนักกลางด้วย.
เจ้าตำหนักกลาง?
"ตราบเท่าที่ข้ากินมังกรต้นกำเนิด,นางก็จะไม่สามารถขวางข้าได้,หรือข้าจับตัวเจ้าได้ทุกอย่างก็เหมือนกัน!"จินเผิงที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่แสดงท่าทางความสนใจจินเฟิง,ความหมายของจินเผิง,ตราบเท่าที่พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้นอีก,เจ้าตำหนักกลางก็จะไม่สามารถขวางเขาได้,แต่ก็แค่บางที,ทว่าอาจไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป.
ดูเหมือนว่าเจ้าตำหนักกลางจะทรงพลังจริงๆ!
เช่นนั้น,จงซานก็สามารถบอกได้ว่าเป่าเอ๋อยังคงปลอดภัยดี!
ด้วยมีร่างเหมือนคอยปกป้อง,ใครจะสามารถทำร้ายเป่าเอ๋อได้กัน?แม้แต่จินเผิงยังได้แต่ฝัน.
"ช่างน่าเศร้าเจ้าคงไม่มีโอกาส!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไปซะ! ต้องการให้ข้าไปสงรึยังไง?"เจี่ยหยินที่จ้องมองไปยังจินเผิง.
เจี่ยหยินที่เปล่งประกายแสงสีทองทำให้ทั่วทั้งเทือกเขาวิญญาณกลายเป็นสีทอง,แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่กำลังผลักร่างของจินเผิงออกไป,เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่ส่งเสียงชื่นชมเจี่ยหยิน.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังเจี่ยหยิน,จ้องมองไปยังจงซานด้วยความขมขื่น,ก่อนที่จะแค่นเสียง,พร้อมกับบินจากไป,เขาพุ่งไปยังทิศทางหนึ่งความเร็วเร็วที่ไม่ธรรมดา,พริบตาเดียวก็ไม่เห็นเงาแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น