Immortality Chapter 1035 Ying's goal
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1035 เป้าหมายของหยิง.
Chapter 1035 Ying's
goal
嬴的目的
เป้าหมายของหยิง.
บนท้องฟ้าเมืองเซียนหยาง.
นับตั้งแต่ปรากฏปราชญ์เทพหมี่เทียนขึ้นมา,สถานการณ์ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แม้ว่าจุนถีจะแข็งแกร่ง,ทว่าก็ได้สูญเสียตำแหน่งปราชญ์เทพไปแล้ว,ความแข็งแกร่งแน่นอนว่าย่อมไม่สามารถเทียบปราชญ์เทพที่สามารถนำพลังฟ้าดินมาใช้ได้.
ก่อนหน้านี้,การปรากฏตัวของจุนถี,ถึงแม้นว่าจะไม่ทำให้สามารถเอาชนะกงจื่อได้,ทว่าการจะทำให้กงจื่อถอยไปก็ไม่ใช่เรื่องยาก,ไม่ต้องบอกเลยว่าหากกงเชียนและจุนถีร่วมมือกัน,การต่อสู้ที่หนักหน่วงนี้,ถึงจะเป็นปราชญ์เทพก็ต้องได้รับบาดเจ็บแน่,ในโลกใบใหญ่นั้นมีคนมากมายที่จ้องมองตำแหน่งปราชญ์เทพของกงจื่อ,ทำให้กงจื่อไม่กล้าเสี่ยงอย่างแน่นอน.
ทว่า,การปรากฏตัวของปราชญ์เทพอีกคนในเวลานี้,ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป.
ในเวลานี้ดูเหมือนว่าความได้เปรียบจะเทกลับไปอีกฝั่งแล้ว!การเพิ่มมาของจุนถีดูเหมือนว่าจะไม่ได้เปรียบอีกแล้ว.
"จุนถี,ตำหนักหมี่เทียนของข้าขาดทวารบาล(รูปปั้นเฝ้าประตู),ไม่รู้ว่าเจ้าต้องการหรือไม่?
ของเดิมมันเก่าเกินไปแล้ว,ข้ารู้สึกรังเกียจ!"หมี่เทียนที่กล่าวเย้ยหัวเราะออกมาเบาๆ.
"พรึดดด!"ที่ไกลออกไปเห่าเม่ยลี่ในอ้อมกอดจงซานถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมา.
กับคำพูดของหมี่เทียน,นางถึงกับหัวเราะออกมาไม่ไหว.
กับเหตุการณ์ที่กำลังตรึงเครียด,จนทำให้ทุกคนหายใจไม่ทั่วท้อง,สายตาของทุกคนที่หันหน้ามามองเห่าเม่ยลี่ที่หัวเราะออกมาด้วยท่าทางงงวย.
"ไม่รู้ว่าสหายน้อย,ทำไมถึงหัวเราะอย่างงั้นรึ?"ยูไลที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
หลานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,เพราะว่าเหตุการณ์เวลานี้ไม่มีจุดใหนให้ขำขันได้เลย,จงซานเองก็จ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
"หัวเราะอะไรรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปด้วยความสงสัย.
"ข้าหัวเราะเพราะตำหนักหมี่เทียน!"เห่าเม่ยลี่ที่หัวเราะออกมาอีกครั้ง.
”อุจจาระ?”
"ตำหนักหมี่เทียน?"
弥天宫 Mí tiāngōng หมี่ เทียนกง
แปลว่า ตำหนักหมี่เทียน
米田共 mǐtián gòng หมี่เทียน กง แปลว่า
อุจจาระ.
หลายคนที่ได้ยินได้อดกลั้นเอาไว้หน้าดำหน้าแดงทันที,ต้องการหัวเราะ,แต่ไม่กล้าหัวเราะ,ทำได้แค่เพียงจ้องมองแปลกๆไปยังเห่าเม่ยลี่.
หลายคนที่ไม่ได้ยิน,เริ่มสอบถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น.
"หมี่ เทียนกง? คืออะไรกัน? หมี่เทียน กง?
หืม,อุจจาระ!"หลายๆคนที่อุทานออกมาส่งเสียงดังเจื้อยแจ้ว.
หลังจากที่ยูไลสอบถามออกไป,จากนั้นหลานก็หัวเราะออกมาเสียงดัง,"ที่จริงก็อาศัยอยู่ในอุจจาระนี่เอง,ช่างหาญกล้านัก!"
หลายที่หัวเราะออกมาเต็มเสียง,ทำให้หลายๆคนที่อดกลั้นไม่สามารถทนได้,จากนั้นก็เริ่มหัวเราะตาม.
ที่ไกลออกไป,บนอากาศ,หมี่เทียนที่กำลังก้าวเย้ยจุนถี,ทันใดนั้นก็พบว่าสถานการณ์ที่ไกลออกไปนั้นผิดปรกติ,บนลานตำหนักฉงเทียนคาดไม่ถึงเลยว่าทุกคนกำลังหัวเราะกันอยู่.
หัวเราะอย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพหมี่เทียน,จุนถี,กงเชียน,แม้แต่กงจื่อก็เต็มไปด้วยความสงสัย,เกิดอะไรขึ้น,กับสถานการณ์ที่กำลังเป็นตายกลับหัวเราะอย่างงั้นรึ?
ไร้เหตุผลสิ้นดี!
ขณะที่พวกเขาหันหน้าจ้องมอง,ก็ได้ยินเสียงหลานหัวเราะและกล่าวออกมาเสียงดัง,"ที่จริง,อาศัยอยู่ในอุจจาระนี้เอง,ช่างใจกล้านัก!"
ได้ยินเสียงดังกล่าว,คนทั้งสี่ที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
เสียงที่คึกครื้นกลายเป็นเงียบในทันที,กับการต่อสู้ต่อรอง
เหตุการณ์ที่กำลังเป็นตาย,คาดไม่ถึงเลยว่าคนบนลานฉงเทียนจะไม่สนใจ.
ตำหนักหมี่เทียน (Mí
tiāngōng),อุจจาระรึ (mǐtián gòng)?
กงเชียน,จุนถีและกงจื่อ,คนทั้งสามที่หันหน้าไปมองปราชญ์เทพหมี่เทียน.
ห้วงมิติรอบๆร่างกายของปราชญ์เทพหมี่เทียนกลายเป็นสั่นไหวไปมาเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่าในเวลานี้เขากำลังโกรธเกรี้ยวและอับอาย.
"แส่หาความตาย~~~~~~~~~~~~!”ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่คำรามออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงโถมทับลงไปที่ตำหนักฉงเทียน.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”ที่ด้านนอกตำหนักเกิดระเบิดดังสนั่นห้วงมิติที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,ทว่าที่ด้านหน้าของพวกเขาที่ยืนอยู่ต่อหน้าของทุกคนเป็นหลานที่ก้าวออกมาขวาง.
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ออกมาขวางจิตสังหารที่มองไม่เห็นของปราชญ์เทพหมี่เทียนเอาไว้.
หลานที่เป็นแขกของหยิง,นอกจากนี้ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักกับจุนถีดี,และยังมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา,ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะสามารถป้องกันการโจมตีของปราชญ์เทพหมี่เทียนได้,นับเป็นคนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ปราชญ์เทพแล้วอย่างไร,ต่อหน้าปราชญ์เทพ,หลานหาได้หวาดกลัว,แม้แต่ยินดีออกมาต่อกรด้วยซ้ำ.
"มีปัญหาอะไร? เพียงแค่เอ่ยว่า
หมี่เทียนกง,ต้องขออนุญาตด้วยรึ?"หลานกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"เจ้าเป็นใคร?"ปราชญ์เทพหมี่เทียนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ข้าเป็นใคร,เจ้าพยากรเองก็จะรู้,หากต้องการหาเรื่องข้า,ก็ไปที่ราชวงศ์ของข้า,ข้าจะรอต้อนรับด้วยความนับถือ,ในเวลานี้,เจ้าควรจะจัดการเรื่องตรงหน้าดีกว่า!"หลานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอหังการ.
หลังจากที่หลานกล่าว,หมี่เทียนที่เริ่มพยากรในทันที,ขณะที่เขากำลังกล่าวท้ายทายหลาน,ก็ปรากฏเสียงที่ดังมาจากพื้นที่รอบๆ.
"นะโม อามิตตาพุธ!"
"นะโม อามิตตาพุธ!"
"นะโม อามิตตาพุธ!"
....................................
..................
............
บนท้องฟ้าเมืองเซียนหยาง,เสียงสวดมนที่ดังกึกก้อง,แสงสีทองที่สว่างจ้ากระจายออกไปในรัศมีหนึ่งหมื่นจั้ง,อักษรหว่าน
"卍" ที่ลอยอยู่บนอากาศทั่วทุกสารทิศ.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่,ทำให้กลิ่นอายของปราชญ์เทพอ่อนลงในทันที.
เหล่าประชาชมเมืองเซียนหยางที่ได้ยินเสียงสวดมน,ทำให้รู้สึกว่าจิตใจกลายเป็นแจ่มใสพบกับความสันติ,อารมณ์ที่ร้อนรนกระวนกระวายก่อนหน้าหายไปในทันที,สายตาของทุกคนที่เงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าอย่างคาดไม่ถึง.
บนท้องฟ้า,กงจื่อและหมี่เทียนที่เผยท่าทางทางแปลกประหลาดเล็กน้อย.
ที่ด้านข้างของจุนถี,ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นในทันที,ภายในแสงที่สว่างจ้านั้นเป็นผู้เยาว์ที่ดูท้วมเล็กน้อย,ใบหน้าที่ดูสงบเงียบ,สายตาจดจ้องมองราวกับว่าต้องการลบความทรงจำที่มีอยู่แต่กลับทำไม่ได้.
กงเชียนที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังจุนถีพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"สหายเต๋า!"
ชายอ้วนที่พยักหน้าและกล่าวต่อจุนถีว่า,"สหายเต๋า!"
"เจี๋ยหยิน~~~~~~~~~~~~~!”
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กัดฟันเอ่ยชื่อกล่าวออกมาเสียงดัง.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,พบกันอีกแล้ว!"ชายอ้วยที่เผยยิ้มอย่างนุ่มนวล.
หมี่เทียนที่กำหมัดเล็กน้อย,ในเวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนไม่ต้องการเห็นเจี่ยหยินแม้แต่น้อย.
วันเกิดหยิง,ทำไมถึงได้มีเหล่าจิ้งจอกเฒ่ารวมตัวอยู่มากมายขนาดนี้กัน?
ที่ไกลออกไปนั้น,เหล่าแขกบนลานตำหนักฉงเทียน,ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็เผยใบหน้าที่ทางดีใจออกมา.
เจี่ยหยิน?
ก่อนหน้านี้ก็ปรากฏอดีตปราชญ์เทพ,ในเวลานี้ก็ปรากฏขึ้นอีกคนแล้ว,วันนี้เกิดอะไรขึ้น,เรื่องนี้แน่นอนว่าหนึ่งแสนปียังจากจะพบเจอ,เจี่ยหยินและจุนถีที่ปรากฏตัวขึ้นนี้,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นสหายกันมาก่อน,พวกเราปลอดภัยแล้ว!
แทบทุกคนที่ลอบพ่นลมหายใจออกมา.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้จงซานที่เผยแววตาท่าทางไม่อยากเชื่อ,นี่?
เจี่ยหยินอย่างงั้นรึ? เขาคือเจี่ยหยิน? ไม่ใช่ซูอาฝูหรอกรึ?
เห็นใบหน้าท่าทางของอาฝู,แม้แต่ร่างกายที่อ้วนท้วมหน่อย,จงซานที่กลายเป็นคาดไม่ถึงเช่นกัน.
ที่ไกลออกไป,สนามรบเปลี่ยนไปอีกแล้ว,กลายเป็นเรื่องแปลกประหลาดขึ้นอีกแล้ว.
เจี่ยหยิน,ตัวตนที่ทรงพลังไม่ได้ด้อยกว่าจุนถี,แม้นว่าจะไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ทว่าก็มีพลังใกล้เคียงปราชย์เทพ!
เหมือนกังจวงจื่อก่อนหน้านี้ที่เป็นคนที่อยู่ใกล้ปราชญ์เทพที่สุด,จงซานที่แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่สามารถมองข้ามได้.
กงจื่อไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะกลายเป็นเรื่องแปลกประหลาดเช่นนี้ขึ้น,ไม่ใช่แค่จุนถีเท่านั้นที่จุติกลับมา,ทว่ายังรวมถึงเจี่ยหยินด้วยรึ?
เรื่องนี้?
กงจื่อที่ภายในใจเผยความไม่ยินดีเป็นอย่างมาก,จากนั้นก็จ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักฉงเทียนที่ไกลออกไปนั้น.
ขณะที่ภายในใจของกงจื่อที่สั่นไหว,ก็พบว่ามีสายตาสองคู่ที่กำลังจ้องมองมายังเขาไม่ขยับ,ไม่รู้เช่นกันภายในใจของกงจื่อที่สังหรใจไม่ดีขึ้นมาทันที.
สายตาสองคู่นั้นก็คือสายตาของหยิงและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา,กุยกู่ซือ.
อย่างไรก็ตามกงจื่อที่ไม่พบความผิดปรกติได้,จากนั้นจึงได้หันหน้ากลับมามองเจี่ยหยิน.
"ทั้งคู่,โปรดกลับเถอะ!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
กงจื่อและหมี่เทียนที่จ้องมองกันและกัน,รับรู้ว่าวันนี้คงไม่เหมาะ,แม้นว่าทั้งคู่จะลงมือเต็มที่,พวกเขาเชื่อว่าอาจจะสังหารเจี่ยหยิน,จุนถีและกงเชียนได้,ทว่าต้องแลกเปลี่ยนด้วยราคาที่เหมาะสมแน่นอน,อีกทั้งที่ลานตำหนักฉงเทียน,ยังมีเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งอยู่อีก,วันนี้นับว่ามีความเสี่ยงสูงมาก.
หมี่เทียนที่ราวกับรู้สึกหวั่นเกรงเจี่ยหยินอยู่เล็กน้อย,ท้ายที่สุดเขาก็จ้องมองไปยังเจี่ยหยินอีกครั้งพร้อมกับโผทะยานหายไปจากเมืองเซียนหยางในทันที.
กงจื่อเพียงแค่ตัวคนเดียวก็ยากจะทำอะไรได้,ตอนนี้ทำได้แค่ถอยจากไป,ร่างกายที่เปลี่ยนเป็นสีแสงสีขาวก่อนที่จะโผทะยายจากไป.
"เฮ้ฮ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม,เหล่าประชาชนที่เริ่มสงเสียงแซ่ซ้องฉลองชัยออกมาทันที,ปราชญ์เทพถูกขับไล่ไปแล้ว! ถูกขับออกไปจากเมืองเซียนหยางแล้ว,ปราชญ์เทพสองคน?
เหล่าแขกบนลานตำหนักฉงเทียน,ในเวลานี้ที่หายใจโล่ง,เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก,รอดแล้ว!
บนลานตำหนักฉงเทียนหนึ่งร่างที่เผยท่าทางดีใจ,ยูไลที่เผยยิ้ม,หลานเองก็เช่นกัน.
ส่วนซุนเฉิน,รู้สึกจะตื่นเต้นมากกว่าใคร,อาจารย์บรรพชนจุนถี,ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป,อำนาจบารมีที่เพิ่มมากขึ้น?
ในเวลานี้ภายในใจของเขาที่แช่มชื่น,จิตใจที่พองโตเฉิดฉายเป็นอย่างมาก.
สายตาของเขาที่มองไปยังจงซานเชิงกล่าวเตือนในทันที.
จงซาน? ราชาตกยุค!
รู้จักกับหยิงแล้วอย่างไร? อาจารย์ของข้าคือจุนถี!
ถึงเวลาที่ข้าจะสังหารเจ้าแล้ว.
ภายในใจของซุนเฉินแทบคลั่งเปี่ยมไปด้วยความดุร้าย,กงเชียน,จุนถีและเจี่ยหยินที่บินมาแต่ไกล.
ในสามคนชัดเจนว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือเจี่ยหยิน,ขณะที่พวกเขาบินมา,ทุกคนต่างก็แสดงความเคารพอย่างพร้อมเพียง.
"จงซาน,เจ้าอยู่ที่นี่จริงๆ!"เจี่ยหยินที่เผยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นดีใจ.
ท่าทางที่สุขุมนุ่มลึกก่อนหนี้,ราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคุณชายเจ้าสำราญไปแล้ว,นอกจากนี้ยังเผยท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจนเมื่อเห็นจงซาน.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ทุกคนกลายเป็นงงงวย,ทุกคนที่นิ่งงัน,พร้อมกับคาดเดาสถานะของจงซานกันอีกครั้ง,จงซานผู้นี้จะเกินจริงหรือไม่,กับท่าทางของเจี่ยหยินที่แสดงออกมาเช่นนี้?
พวกเขาเป็นสหายเก่ากันอย่างงั้นรึ?
ซุนเฉินที่วางแผนที่จะหาเรื่องจงซาน!ทันทีที่ได้ยินเจี่ยหยินเอ่ยเรียกจงซาน,ใบหน้าของเขาที่กลายเป็นแข็งค้าง,หัวใจที่ล่มสลายหกอักในทันที.
ซุนเฉิน," ข้า
@¥%...... &\;*!, ไม่!"
ใบหน้าของซุนเฉินที่บิดเบี้ยว,จงซานจะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว,นี่เป็นสหายกับคนที่ยิ่งใหญ่มากมายเท่าไหร่กัน?
"เจ้าคือ..............!”จงซานที่จ้องมองไปยังเจี่ยหยิน.
"ข้าไง! "ใบหน้าของเจี่ยหยินที่เผยรอยยิ้มเฉิดฉาย,แววตาที่กระพริบปริบๆ.
เป็นซูอาฝูจริงๆรึ?
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เขาคือซูอาฝู? เขาได้กลายเป็นเจี่ยหยิน?
น่าเหลือเชื่อเกินไป,ไม่คิดเลยว่าจะเป็นไปได้!
"เจ้า,ยังมีชีวิตจริงๆ!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจยาว.
"แน่นอนว่าข้ายังมีชีวิตอยู่,เจ้าไม่รู้ว่าข้าตอนนี้...,เฮ้เฮ้,เจ้าเข้าใจทุกอย่างดี!"ซูอาฝูที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เห็นท่าทางของซูอาฝู,ก็รับรู้ว่าซูอาฝูต้องการกล่าวสิ่งใด,ซูอาฝูนั้นมีความต้องการอยู่สองอย่าง,อย่างแรก,คือใช้ชีวิตอย่างสนุกไร้ซึ่งข้อผูกมัด,อย่างที่สองคือได้เกี้ยวเหล่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ของนิกายใหญ่.
ตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นเจี่ยหยินแล้ว,ไม่ใช่ว่าเรื่องราวต่างๆก็จะประสบผลง่ายๆไม่ใช่รึ?
จงซานที่รู้สึกกระอักกระอวลขึ้นมาเล็กน้อย,คิดถึงความคิดของซูอาฝูขึ้นมาแล้ว,ยิ่งการพูดคุยเกี่ยวกับการเกี้ยวธิดาศักดิ์สิทธิ์,เป็นอะไรที่เอ่ยออกมายากลำบากเช่นกัน.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับอย่างแปลกๆ
ซุนเฉินที่เห็นท่าทางของทั้งสอง,ภายในใจที่รู้สึกปวดร้าวเป็นอย่างมาก,ความแค้นของเขา,ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถชำระได้แล้ว!
ในเวลาเดียวกัน!
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรทองวาสนาของต้าฉินที่คำรามลั่น,เสียงคำรามของมังกรที่ดังกระจายไปทั่วทั้งแผ่นดิน.
เสียงคำรามของมังกรที่ทำให้ความตื่นเต้นดีใจของผู้คนกลับคืนมา,ขณะที่ทุกคนจดจ้องมองไปยังบัลลังก์เก้ามังกรของหยิง.
ใบหน้าของหยิงที่เปลี่ยนเป็นสีขาวเล็กน้อย,ราวกับว่าเขาได้ใช้พลังไปเป็นจำนวนมหาศาล,กุยกุยซือที่ก้าวลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับยื่นมือออกไป,ทั่วทั้งเมืองเซียนหยางที่ส่องประกายวับวาวเห็นเป็นม่านสิบสามสี.
หลังจากนั้นม่านแสงที่เหมือนกับกระจกที่บางเบาถูกถึงย่อขนาดพุ่งตรงมาอยู่ในมือของกุยกูซือ.
เป็นเหมือนกับสมบัติที่วางเปล่าใสกระจางอยู่บนมือของกุยกูซือ,ก่อนที่เขาจะสะบัดมืออีกครั้งของวิเศษก็หายไป.
หยิงที่ลุกขึ้นจากบัลลังก์.
"จุนถี,หลาน,จงซาน,ยูไล,เจี่ยหยิน,กงเชียน,กุยกูซือ,เข้าไปในตำหนักฉงเทียนพร้อมกับข้า!"หยิงที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ทุกคนพยักหน้ารับ,ชัดเจนว่าหยิงนั้นต้องการกล่าวอะไรบางอย่างกับพวกเขา.
คนอื่นๆ,รวมทั้งหลี่ซือและองค์รักษ์คนอื่นที่จ้องมอง.
ภายในตำหนักฉงเทียน,ไม่มีใครแล้ว,ตอนนี้ภายในห้องโถง,มีเพียงหยิงซึ่งเขาไม่ได้นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ทว่ากลับยืนจ้องมองล้อมวงกับทุกคน.
"ครืนนนน!"ประตูตำหนักที่ปิดลงเสียงดัง.
ซุนเฉินและเห่าเม่ยลี่อยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก,ทว่ากลับไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลยแม้แต่น้อย.
"เรื่องที่เกิดขึ้นนี้,ต้องขอบคุณทุกท่านที่ช่วยเหลือ!"หยิงที่กล่าวขอบคุณ.
เพราะว่าตั้งแต่ต้นจนจบ,หยิงที่ไม่ลงมือแม้แต่น้อย,เพียงแค่มอง,ดังนั้นจึงได้กล่าวขอบคุณเป็นอย่างมาก.
"เจ้าที่รออะไรบางอย่าง,มีแผนการอะไรอย่างงั้นรึ?"หลานที่เป็นคนสอบถามออกมา.
ชัดเจนว่า,หลานเองก็ไม่รู้เป้าหมายของหยิงเช่นกัน,เจี่ยหยินและจุนถีราวกับว่าพอจะคาดเดาได้,ทุกคนที่จ้องมองไปยังหยิง.
หยิงและกุยกูซือพยักหน้าให้กันและกัน,จากนั้นก็ให้เป็นหน้าที่หยิง.
หยิงเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"ทุกท่านคงสงสัยว่าทำไมข้าถึงนั่งนิ่งไม่ขยับ!"
ทุกคนที่ไม่กล่าว,ทว่ากำลังฟังอย่างตั้งใจ.
"ในเวลานั้น,ข้าที่ใช้ของวิเศษกาลอากาศเพื่อปกป้องเมืองเซียนหยาง,ข้าและเซียนเซิงกุยกูซือกำลังมองหาจุดอ่อนของกงจื่อ!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จุดอ่อนของกงจื่อ?"ยูไลที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ทุกท่านที่ออกไปรับมือศัตรูนั้น,ในเวลานั้นข้าได้ทำการคลุมพื้นที่รอบๆด้วยกระจกเงาศักดิ์สิทธิ์,เพื่อมองหาจุดอ่อนของกงจื่อ,จุดอ่อนของปราชญ์เทพ,และแล้วในที่สุดข้าก็พบ!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เป็นคำพูดที่อหังการเป็นอย่างมาก! ทว่ากลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ,ไม่ได้กล่าวอะไรต่อไป,เพราะว่าทุกคนรับรู้ว่าหยิงต้องการทำอะไร?
จงซานในเวลานี้,ภายในใจที่สั่นไหวเป็นระลอก,หยิงต้องการทำอะไร?หาจุดอ่อนของกงจื่อ?
ไม่ยากที่จะคาดเดา!
เพื่อล่าปราชญ์เทพ!
เป็นความกล้าที่อหังการนัก! คาดไม่ถึงเลยว่าต้าฉินจะก้าวมาถึงระดับนี้แล้ว.
ต้าเจิงในเวลานี้,กลับเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น,จงซานเข้าใจได้ดี,การเดินทางมายังต้าฉิน,เมื่อมองไปยังต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งที่อยู่ในช่วงพัฒนา,จะต้องก้าวกระโดดให้เร็วยิ่งกว่านี้!
กลุ่มปราชญ์เทพที่จุติใหม่,ต้าโจวจุติใหม่,เทียนตี้,หยิงที่ต้องการล่าปราชญ์เทพ,ใต้สวรรค์แห่งนี้จะต้องโกลาหลแน่.
เขาจำเป็นต้องเติบโตให้เร็วขึ้น! ไม่เช่นนั้นจะต้องล่มสลายกลายเป็นฝุ่นผงอย่างแน่นอน.
"มีใครต้องการเข้าร่วมเรื่องนี้กับข้า!"หยิงที่จ้องมองไปยังทุกคน.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,เป้าหมายของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน,อย่างน้อย,จงซานในเวลานี้ไม่ยินดีที่จะเข้าร่วม!
แม้ว่าเขาจะมีความกล้าที่มากมาย,ทว่าการเดิมพันครั้งนี้ก็เกินกำลังเขาไปมาก!
การไล่ล่าปราชญ์เทพล้มเหลว,จงซานจะต้องถูกกงจื่อไล่ล่า,ต้าเจิ้งจะต้องล่มสลายในทันที.
ถึงแม้นว่าว่าจะสังการปราชญ์เทพได้ก็ตาม,ต้าเจิ้งยังต้องเผชิญกับปราชญ์เทพอีกแปดคน,ต้าเจิ้งในเวลานี้,ไม่มีพลังในการต้านทานแน่นอน.
Chapter 1035 Ying's
goal
嬴的目的
เป้าหมายของหยิง.
บนท้องฟ้าเมืองเซียนหยาง.
นับตั้งแต่ปรากฏปราชญ์เทพหมี่เทียนขึ้นมา,สถานการณ์ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แม้ว่าจุนถีจะแข็งแกร่ง,ทว่าก็ได้สูญเสียตำแหน่งปราชญ์เทพไปแล้ว,ความแข็งแกร่งแน่นอนว่าย่อมไม่สามารถเทียบปราชญ์เทพที่สามารถนำพลังฟ้าดินมาใช้ได้.
ก่อนหน้านี้,การปรากฏตัวของจุนถี,ถึงแม้นว่าจะไม่ทำให้สามารถเอาชนะกงจื่อได้,ทว่าการจะทำให้กงจื่อถอยไปก็ไม่ใช่เรื่องยาก,ไม่ต้องบอกเลยว่าหากกงเชียนและจุนถีร่วมมือกัน,การต่อสู้ที่หนักหน่วงนี้,ถึงจะเป็นปราชญ์เทพก็ต้องได้รับบาดเจ็บแน่,ในโลกใบใหญ่นั้นมีคนมากมายที่จ้องมองตำแหน่งปราชญ์เทพของกงจื่อ,ทำให้กงจื่อไม่กล้าเสี่ยงอย่างแน่นอน.
ทว่า,การปรากฏตัวของปราชญ์เทพอีกคนในเวลานี้,ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป.
ในเวลานี้ดูเหมือนว่าความได้เปรียบจะเทกลับไปอีกฝั่งแล้ว!การเพิ่มมาของจุนถีดูเหมือนว่าจะไม่ได้เปรียบอีกแล้ว.
"จุนถี,ตำหนักหมี่เทียนของข้าขาดทวารบาล(รูปปั้นเฝ้าประตู),ไม่รู้ว่าเจ้าต้องการหรือไม่?
ของเดิมมันเก่าเกินไปแล้ว,ข้ารู้สึกรังเกียจ!"หมี่เทียนที่กล่าวเย้ยหัวเราะออกมาเบาๆ.
"พรึดดด!"ที่ไกลออกไปเห่าเม่ยลี่ในอ้อมกอดจงซานถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมา.
กับคำพูดของหมี่เทียน,นางถึงกับหัวเราะออกมาไม่ไหว.
กับเหตุการณ์ที่กำลังตรึงเครียด,จนทำให้ทุกคนหายใจไม่ทั่วท้อง,สายตาของทุกคนที่หันหน้ามามองเห่าเม่ยลี่ที่หัวเราะออกมาด้วยท่าทางงงวย.
"ไม่รู้ว่าสหายน้อย,ทำไมถึงหัวเราะอย่างงั้นรึ?"ยูไลที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
หลานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,เพราะว่าเหตุการณ์เวลานี้ไม่มีจุดใหนให้ขำขันได้เลย,จงซานเองก็จ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
"หัวเราะอะไรรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปด้วยความสงสัย.
"ข้าหัวเราะเพราะตำหนักหมี่เทียน!"เห่าเม่ยลี่ที่หัวเราะออกมาอีกครั้ง.
”อุจจาระ?”
"ตำหนักหมี่เทียน?"
弥天宫 Mí tiāngōng หมี่ เทียนกง
แปลว่า ตำหนักหมี่เทียน
米田共 mǐtián gòng หมี่เทียน กง แปลว่า
อุจจาระ.
หลายคนที่ได้ยินได้อดกลั้นเอาไว้หน้าดำหน้าแดงทันที,ต้องการหัวเราะ,แต่ไม่กล้าหัวเราะ,ทำได้แค่เพียงจ้องมองแปลกๆไปยังเห่าเม่ยลี่.
หลายคนที่ไม่ได้ยิน,เริ่มสอบถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น.
"หมี่ เทียนกง? คืออะไรกัน? หมี่เทียน กง?
หืม,อุจจาระ!"หลายๆคนที่อุทานออกมาส่งเสียงดังเจื้อยแจ้ว.
หลังจากที่ยูไลสอบถามออกไป,จากนั้นหลานก็หัวเราะออกมาเสียงดัง,"ที่จริงก็อาศัยอยู่ในอุจจาระนี่เอง,ช่างหาญกล้านัก!"
หลายที่หัวเราะออกมาเต็มเสียง,ทำให้หลายๆคนที่อดกลั้นไม่สามารถทนได้,จากนั้นก็เริ่มหัวเราะตาม.
ที่ไกลออกไป,บนอากาศ,หมี่เทียนที่กำลังก้าวเย้ยจุนถี,ทันใดนั้นก็พบว่าสถานการณ์ที่ไกลออกไปนั้นผิดปรกติ,บนลานตำหนักฉงเทียนคาดไม่ถึงเลยว่าทุกคนกำลังหัวเราะกันอยู่.
หัวเราะอย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพหมี่เทียน,จุนถี,กงเชียน,แม้แต่กงจื่อก็เต็มไปด้วยความสงสัย,เกิดอะไรขึ้น,กับสถานการณ์ที่กำลังเป็นตายกลับหัวเราะอย่างงั้นรึ?
ไร้เหตุผลสิ้นดี!
ขณะที่พวกเขาหันหน้าจ้องมอง,ก็ได้ยินเสียงหลานหัวเราะและกล่าวออกมาเสียงดัง,"ที่จริง,อาศัยอยู่ในอุจจาระนี้เอง,ช่างใจกล้านัก!"
ได้ยินเสียงดังกล่าว,คนทั้งสี่ที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
เสียงที่คึกครื้นกลายเป็นเงียบในทันที,กับการต่อสู้ต่อรอง
เหตุการณ์ที่กำลังเป็นตาย,คาดไม่ถึงเลยว่าคนบนลานฉงเทียนจะไม่สนใจ.
ตำหนักหมี่เทียน (Mí
tiāngōng),อุจจาระรึ (mǐtián gòng)?
กงเชียน,จุนถีและกงจื่อ,คนทั้งสามที่หันหน้าไปมองปราชญ์เทพหมี่เทียน.
ห้วงมิติรอบๆร่างกายของปราชญ์เทพหมี่เทียนกลายเป็นสั่นไหวไปมาเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่าในเวลานี้เขากำลังโกรธเกรี้ยวและอับอาย.
"แส่หาความตาย~~~~~~~~~~~~!”ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่คำรามออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงโถมทับลงไปที่ตำหนักฉงเทียน.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”ที่ด้านนอกตำหนักเกิดระเบิดดังสนั่นห้วงมิติที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,ทว่าที่ด้านหน้าของพวกเขาที่ยืนอยู่ต่อหน้าของทุกคนเป็นหลานที่ก้าวออกมาขวาง.
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ออกมาขวางจิตสังหารที่มองไม่เห็นของปราชญ์เทพหมี่เทียนเอาไว้.
หลานที่เป็นแขกของหยิง,นอกจากนี้ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักกับจุนถีดี,และยังมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา,ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะสามารถป้องกันการโจมตีของปราชญ์เทพหมี่เทียนได้,นับเป็นคนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ปราชญ์เทพแล้วอย่างไร,ต่อหน้าปราชญ์เทพ,หลานหาได้หวาดกลัว,แม้แต่ยินดีออกมาต่อกรด้วยซ้ำ.
"มีปัญหาอะไร? เพียงแค่เอ่ยว่า
หมี่เทียนกง,ต้องขออนุญาตด้วยรึ?"หลานกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"เจ้าเป็นใคร?"ปราชญ์เทพหมี่เทียนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ข้าเป็นใคร,เจ้าพยากรเองก็จะรู้,หากต้องการหาเรื่องข้า,ก็ไปที่ราชวงศ์ของข้า,ข้าจะรอต้อนรับด้วยความนับถือ,ในเวลานี้,เจ้าควรจะจัดการเรื่องตรงหน้าดีกว่า!"หลานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอหังการ.
หลังจากที่หลานกล่าว,หมี่เทียนที่เริ่มพยากรในทันที,ขณะที่เขากำลังกล่าวท้ายทายหลาน,ก็ปรากฏเสียงที่ดังมาจากพื้นที่รอบๆ.
"นะโม อามิตตาพุธ!"
"นะโม อามิตตาพุธ!"
"นะโม อามิตตาพุธ!"
....................................
..................
............
บนท้องฟ้าเมืองเซียนหยาง,เสียงสวดมนที่ดังกึกก้อง,แสงสีทองที่สว่างจ้ากระจายออกไปในรัศมีหนึ่งหมื่นจั้ง,อักษรหว่าน
"卍" ที่ลอยอยู่บนอากาศทั่วทุกสารทิศ.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่,ทำให้กลิ่นอายของปราชญ์เทพอ่อนลงในทันที.
เหล่าประชาชมเมืองเซียนหยางที่ได้ยินเสียงสวดมน,ทำให้รู้สึกว่าจิตใจกลายเป็นแจ่มใสพบกับความสันติ,อารมณ์ที่ร้อนรนกระวนกระวายก่อนหน้าหายไปในทันที,สายตาของทุกคนที่เงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าอย่างคาดไม่ถึง.
บนท้องฟ้า,กงจื่อและหมี่เทียนที่เผยท่าทางทางแปลกประหลาดเล็กน้อย.
ที่ด้านข้างของจุนถี,ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นในทันที,ภายในแสงที่สว่างจ้านั้นเป็นผู้เยาว์ที่ดูท้วมเล็กน้อย,ใบหน้าที่ดูสงบเงียบ,สายตาจดจ้องมองราวกับว่าต้องการลบความทรงจำที่มีอยู่แต่กลับทำไม่ได้.
กงเชียนที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังจุนถีพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"สหายเต๋า!"
ชายอ้วนที่พยักหน้าและกล่าวต่อจุนถีว่า,"สหายเต๋า!"
"เจี๋ยหยิน~~~~~~~~~~~~~!”
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กัดฟันเอ่ยชื่อกล่าวออกมาเสียงดัง.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,พบกันอีกแล้ว!"ชายอ้วยที่เผยยิ้มอย่างนุ่มนวล.
หมี่เทียนที่กำหมัดเล็กน้อย,ในเวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนไม่ต้องการเห็นเจี่ยหยินแม้แต่น้อย.
วันเกิดหยิง,ทำไมถึงได้มีเหล่าจิ้งจอกเฒ่ารวมตัวอยู่มากมายขนาดนี้กัน?
ที่ไกลออกไปนั้น,เหล่าแขกบนลานตำหนักฉงเทียน,ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็เผยใบหน้าที่ทางดีใจออกมา.
เจี่ยหยิน?
ก่อนหน้านี้ก็ปรากฏอดีตปราชญ์เทพ,ในเวลานี้ก็ปรากฏขึ้นอีกคนแล้ว,วันนี้เกิดอะไรขึ้น,เรื่องนี้แน่นอนว่าหนึ่งแสนปียังจากจะพบเจอ,เจี่ยหยินและจุนถีที่ปรากฏตัวขึ้นนี้,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นสหายกันมาก่อน,พวกเราปลอดภัยแล้ว!
แทบทุกคนที่ลอบพ่นลมหายใจออกมา.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้จงซานที่เผยแววตาท่าทางไม่อยากเชื่อ,นี่?
เจี่ยหยินอย่างงั้นรึ? เขาคือเจี่ยหยิน? ไม่ใช่ซูอาฝูหรอกรึ?
เห็นใบหน้าท่าทางของอาฝู,แม้แต่ร่างกายที่อ้วนท้วมหน่อย,จงซานที่กลายเป็นคาดไม่ถึงเช่นกัน.
ที่ไกลออกไป,สนามรบเปลี่ยนไปอีกแล้ว,กลายเป็นเรื่องแปลกประหลาดขึ้นอีกแล้ว.
เจี่ยหยิน,ตัวตนที่ทรงพลังไม่ได้ด้อยกว่าจุนถี,แม้นว่าจะไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ทว่าก็มีพลังใกล้เคียงปราชย์เทพ!
เหมือนกังจวงจื่อก่อนหน้านี้ที่เป็นคนที่อยู่ใกล้ปราชญ์เทพที่สุด,จงซานที่แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่สามารถมองข้ามได้.
กงจื่อไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะกลายเป็นเรื่องแปลกประหลาดเช่นนี้ขึ้น,ไม่ใช่แค่จุนถีเท่านั้นที่จุติกลับมา,ทว่ายังรวมถึงเจี่ยหยินด้วยรึ?
เรื่องนี้?
กงจื่อที่ภายในใจเผยความไม่ยินดีเป็นอย่างมาก,จากนั้นก็จ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักฉงเทียนที่ไกลออกไปนั้น.
ขณะที่ภายในใจของกงจื่อที่สั่นไหว,ก็พบว่ามีสายตาสองคู่ที่กำลังจ้องมองมายังเขาไม่ขยับ,ไม่รู้เช่นกันภายในใจของกงจื่อที่สังหรใจไม่ดีขึ้นมาทันที.
สายตาสองคู่นั้นก็คือสายตาของหยิงและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา,กุยกู่ซือ.
อย่างไรก็ตามกงจื่อที่ไม่พบความผิดปรกติได้,จากนั้นจึงได้หันหน้ากลับมามองเจี่ยหยิน.
"ทั้งคู่,โปรดกลับเถอะ!"เจี่ยหยินที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
กงจื่อและหมี่เทียนที่จ้องมองกันและกัน,รับรู้ว่าวันนี้คงไม่เหมาะ,แม้นว่าทั้งคู่จะลงมือเต็มที่,พวกเขาเชื่อว่าอาจจะสังหารเจี่ยหยิน,จุนถีและกงเชียนได้,ทว่าต้องแลกเปลี่ยนด้วยราคาที่เหมาะสมแน่นอน,อีกทั้งที่ลานตำหนักฉงเทียน,ยังมีเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งอยู่อีก,วันนี้นับว่ามีความเสี่ยงสูงมาก.
หมี่เทียนที่ราวกับรู้สึกหวั่นเกรงเจี่ยหยินอยู่เล็กน้อย,ท้ายที่สุดเขาก็จ้องมองไปยังเจี่ยหยินอีกครั้งพร้อมกับโผทะยานหายไปจากเมืองเซียนหยางในทันที.
กงจื่อเพียงแค่ตัวคนเดียวก็ยากจะทำอะไรได้,ตอนนี้ทำได้แค่ถอยจากไป,ร่างกายที่เปลี่ยนเป็นสีแสงสีขาวก่อนที่จะโผทะยายจากไป.
"เฮ้ฮ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม,เหล่าประชาชนที่เริ่มสงเสียงแซ่ซ้องฉลองชัยออกมาทันที,ปราชญ์เทพถูกขับไล่ไปแล้ว! ถูกขับออกไปจากเมืองเซียนหยางแล้ว,ปราชญ์เทพสองคน?
เหล่าแขกบนลานตำหนักฉงเทียน,ในเวลานี้ที่หายใจโล่ง,เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก,รอดแล้ว!
บนลานตำหนักฉงเทียนหนึ่งร่างที่เผยท่าทางดีใจ,ยูไลที่เผยยิ้ม,หลานเองก็เช่นกัน.
ส่วนซุนเฉิน,รู้สึกจะตื่นเต้นมากกว่าใคร,อาจารย์บรรพชนจุนถี,ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป,อำนาจบารมีที่เพิ่มมากขึ้น?
ในเวลานี้ภายในใจของเขาที่แช่มชื่น,จิตใจที่พองโตเฉิดฉายเป็นอย่างมาก.
สายตาของเขาที่มองไปยังจงซานเชิงกล่าวเตือนในทันที.
จงซาน? ราชาตกยุค!
รู้จักกับหยิงแล้วอย่างไร? อาจารย์ของข้าคือจุนถี!
ถึงเวลาที่ข้าจะสังหารเจ้าแล้ว.
ภายในใจของซุนเฉินแทบคลั่งเปี่ยมไปด้วยความดุร้าย,กงเชียน,จุนถีและเจี่ยหยินที่บินมาแต่ไกล.
ในสามคนชัดเจนว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือเจี่ยหยิน,ขณะที่พวกเขาบินมา,ทุกคนต่างก็แสดงความเคารพอย่างพร้อมเพียง.
"จงซาน,เจ้าอยู่ที่นี่จริงๆ!"เจี่ยหยินที่เผยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นดีใจ.
ท่าทางที่สุขุมนุ่มลึกก่อนหนี้,ราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคุณชายเจ้าสำราญไปแล้ว,นอกจากนี้ยังเผยท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจนเมื่อเห็นจงซาน.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ทุกคนกลายเป็นงงงวย,ทุกคนที่นิ่งงัน,พร้อมกับคาดเดาสถานะของจงซานกันอีกครั้ง,จงซานผู้นี้จะเกินจริงหรือไม่,กับท่าทางของเจี่ยหยินที่แสดงออกมาเช่นนี้?
พวกเขาเป็นสหายเก่ากันอย่างงั้นรึ?
ซุนเฉินที่วางแผนที่จะหาเรื่องจงซาน!ทันทีที่ได้ยินเจี่ยหยินเอ่ยเรียกจงซาน,ใบหน้าของเขาที่กลายเป็นแข็งค้าง,หัวใจที่ล่มสลายหกอักในทันที.
ซุนเฉิน," ข้า
@¥%...... &\;*!, ไม่!"
ใบหน้าของซุนเฉินที่บิดเบี้ยว,จงซานจะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว,นี่เป็นสหายกับคนที่ยิ่งใหญ่มากมายเท่าไหร่กัน?
"เจ้าคือ..............!”จงซานที่จ้องมองไปยังเจี่ยหยิน.
"ข้าไง! "ใบหน้าของเจี่ยหยินที่เผยรอยยิ้มเฉิดฉาย,แววตาที่กระพริบปริบๆ.
เป็นซูอาฝูจริงๆรึ?
ภายในใจของจงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เขาคือซูอาฝู? เขาได้กลายเป็นเจี่ยหยิน?
น่าเหลือเชื่อเกินไป,ไม่คิดเลยว่าจะเป็นไปได้!
"เจ้า,ยังมีชีวิตจริงๆ!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจยาว.
"แน่นอนว่าข้ายังมีชีวิตอยู่,เจ้าไม่รู้ว่าข้าตอนนี้...,เฮ้เฮ้,เจ้าเข้าใจทุกอย่างดี!"ซูอาฝูที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เห็นท่าทางของซูอาฝู,ก็รับรู้ว่าซูอาฝูต้องการกล่าวสิ่งใด,ซูอาฝูนั้นมีความต้องการอยู่สองอย่าง,อย่างแรก,คือใช้ชีวิตอย่างสนุกไร้ซึ่งข้อผูกมัด,อย่างที่สองคือได้เกี้ยวเหล่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ของนิกายใหญ่.
ตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นเจี่ยหยินแล้ว,ไม่ใช่ว่าเรื่องราวต่างๆก็จะประสบผลง่ายๆไม่ใช่รึ?
จงซานที่รู้สึกกระอักกระอวลขึ้นมาเล็กน้อย,คิดถึงความคิดของซูอาฝูขึ้นมาแล้ว,ยิ่งการพูดคุยเกี่ยวกับการเกี้ยวธิดาศักดิ์สิทธิ์,เป็นอะไรที่เอ่ยออกมายากลำบากเช่นกัน.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับอย่างแปลกๆ
ซุนเฉินที่เห็นท่าทางของทั้งสอง,ภายในใจที่รู้สึกปวดร้าวเป็นอย่างมาก,ความแค้นของเขา,ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถชำระได้แล้ว!
ในเวลาเดียวกัน!
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรทองวาสนาของต้าฉินที่คำรามลั่น,เสียงคำรามของมังกรที่ดังกระจายไปทั่วทั้งแผ่นดิน.
เสียงคำรามของมังกรที่ทำให้ความตื่นเต้นดีใจของผู้คนกลับคืนมา,ขณะที่ทุกคนจดจ้องมองไปยังบัลลังก์เก้ามังกรของหยิง.
ใบหน้าของหยิงที่เปลี่ยนเป็นสีขาวเล็กน้อย,ราวกับว่าเขาได้ใช้พลังไปเป็นจำนวนมหาศาล,กุยกุยซือที่ก้าวลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับยื่นมือออกไป,ทั่วทั้งเมืองเซียนหยางที่ส่องประกายวับวาวเห็นเป็นม่านสิบสามสี.
หลังจากนั้นม่านแสงที่เหมือนกับกระจกที่บางเบาถูกถึงย่อขนาดพุ่งตรงมาอยู่ในมือของกุยกูซือ.
เป็นเหมือนกับสมบัติที่วางเปล่าใสกระจางอยู่บนมือของกุยกูซือ,ก่อนที่เขาจะสะบัดมืออีกครั้งของวิเศษก็หายไป.
หยิงที่ลุกขึ้นจากบัลลังก์.
"จุนถี,หลาน,จงซาน,ยูไล,เจี่ยหยิน,กงเชียน,กุยกูซือ,เข้าไปในตำหนักฉงเทียนพร้อมกับข้า!"หยิงที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ทุกคนพยักหน้ารับ,ชัดเจนว่าหยิงนั้นต้องการกล่าวอะไรบางอย่างกับพวกเขา.
คนอื่นๆ,รวมทั้งหลี่ซือและองค์รักษ์คนอื่นที่จ้องมอง.
ภายในตำหนักฉงเทียน,ไม่มีใครแล้ว,ตอนนี้ภายในห้องโถง,มีเพียงหยิงซึ่งเขาไม่ได้นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ทว่ากลับยืนจ้องมองล้อมวงกับทุกคน.
"ครืนนนน!"ประตูตำหนักที่ปิดลงเสียงดัง.
ซุนเฉินและเห่าเม่ยลี่อยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก,ทว่ากลับไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลยแม้แต่น้อย.
"เรื่องที่เกิดขึ้นนี้,ต้องขอบคุณทุกท่านที่ช่วยเหลือ!"หยิงที่กล่าวขอบคุณ.
เพราะว่าตั้งแต่ต้นจนจบ,หยิงที่ไม่ลงมือแม้แต่น้อย,เพียงแค่มอง,ดังนั้นจึงได้กล่าวขอบคุณเป็นอย่างมาก.
"เจ้าที่รออะไรบางอย่าง,มีแผนการอะไรอย่างงั้นรึ?"หลานที่เป็นคนสอบถามออกมา.
ชัดเจนว่า,หลานเองก็ไม่รู้เป้าหมายของหยิงเช่นกัน,เจี่ยหยินและจุนถีราวกับว่าพอจะคาดเดาได้,ทุกคนที่จ้องมองไปยังหยิง.
หยิงและกุยกูซือพยักหน้าให้กันและกัน,จากนั้นก็ให้เป็นหน้าที่หยิง.
หยิงเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"ทุกท่านคงสงสัยว่าทำไมข้าถึงนั่งนิ่งไม่ขยับ!"
ทุกคนที่ไม่กล่าว,ทว่ากำลังฟังอย่างตั้งใจ.
"ในเวลานั้น,ข้าที่ใช้ของวิเศษกาลอากาศเพื่อปกป้องเมืองเซียนหยาง,ข้าและเซียนเซิงกุยกูซือกำลังมองหาจุดอ่อนของกงจื่อ!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จุดอ่อนของกงจื่อ?"ยูไลที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ทุกท่านที่ออกไปรับมือศัตรูนั้น,ในเวลานั้นข้าได้ทำการคลุมพื้นที่รอบๆด้วยกระจกเงาศักดิ์สิทธิ์,เพื่อมองหาจุดอ่อนของกงจื่อ,จุดอ่อนของปราชญ์เทพ,และแล้วในที่สุดข้าก็พบ!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เป็นคำพูดที่อหังการเป็นอย่างมาก! ทว่ากลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ,ไม่ได้กล่าวอะไรต่อไป,เพราะว่าทุกคนรับรู้ว่าหยิงต้องการทำอะไร?
จงซานในเวลานี้,ภายในใจที่สั่นไหวเป็นระลอก,หยิงต้องการทำอะไร?หาจุดอ่อนของกงจื่อ?
ไม่ยากที่จะคาดเดา!
เพื่อล่าปราชญ์เทพ!
เป็นความกล้าที่อหังการนัก! คาดไม่ถึงเลยว่าต้าฉินจะก้าวมาถึงระดับนี้แล้ว.
ต้าเจิงในเวลานี้,กลับเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น,จงซานเข้าใจได้ดี,การเดินทางมายังต้าฉิน,เมื่อมองไปยังต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งที่อยู่ในช่วงพัฒนา,จะต้องก้าวกระโดดให้เร็วยิ่งกว่านี้!
กลุ่มปราชญ์เทพที่จุติใหม่,ต้าโจวจุติใหม่,เทียนตี้,หยิงที่ต้องการล่าปราชญ์เทพ,ใต้สวรรค์แห่งนี้จะต้องโกลาหลแน่.
เขาจำเป็นต้องเติบโตให้เร็วขึ้น! ไม่เช่นนั้นจะต้องล่มสลายกลายเป็นฝุ่นผงอย่างแน่นอน.
"มีใครต้องการเข้าร่วมเรื่องนี้กับข้า!"หยิงที่จ้องมองไปยังทุกคน.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,เป้าหมายของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน,อย่างน้อย,จงซานในเวลานี้ไม่ยินดีที่จะเข้าร่วม!
แม้ว่าเขาจะมีความกล้าที่มากมาย,ทว่าการเดิมพันครั้งนี้ก็เกินกำลังเขาไปมาก!
การไล่ล่าปราชญ์เทพล้มเหลว,จงซานจะต้องถูกกงจื่อไล่ล่า,ต้าเจิ้งจะต้องล่มสลายในทันที.
ถึงแม้นว่าว่าจะสังการปราชญ์เทพได้ก็ตาม,ต้าเจิ้งยังต้องเผชิญกับปราชญ์เทพอีกแปดคน,ต้าเจิ้งในเวลานี้,ไม่มีพลังในการต้านทานแน่นอน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น