Immortality Chapter 1034 First Saint Zhun Ti
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1034 ปราชญ์เทพจุนถี.
Chapter 1034 First
Saint Zhun Ti
前圣人准提
ปราชญ์เทพจุนถี.
ตำหนักฉงเทียน,แสงแพลทินัมที่พวยพุ่ง,ห้วงอากาศที่สั่นไหวด้านนอกได้หยุดลงในทันที,ดูเหมือนว่าพลังขนาดมหึมาน่าเกรงขามได้แผ่ออกไปรอบๆ.
ที่ไกลออกไปนั้น,การต่อสู้ที่รุนแรง,ได้หยุดลงเช่นกัน.
หลุมดำที่ฟื้นคืนอย่างรวดเร็ว,ห้วงมิติที่ค่อยๆเถียรช้าๆ,เผยให้เห็นคนสองคนบนสนามรบ.
ด้านในต้าเต๋านกยูงมรกต,ที่มุมปากของกงเชียนที่โลหิตไหลออกมา,ใบหน้าเหนื่อยล้า,ทว่าแววตายังหนักแน่นดุร้ายไม่เปลี่ยนแปลง,จากสภาพแล้วดูเหมือนว่าจะได้รับบาดเจ็บไม่น้อย,สายตาที่จ้องมองไปยังกงจื่อ,จากนั้นก็กวาดตามองช้าๆจดจ้องมองไปยังลานตำหนักฉงเทียน.
ภายในต้าเต๋าขงจื้อ,เสื้อผ้าของกงจื่อที่ได้รับความเสียหายส่วนหนึ่ง,ทว่ายังคงมีแววตาที่ดูเจิดจรัสอหังการ,กงจื่อได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ปราชญ์เทพ,เซียนบรรพชน,ไม่ว่าอย่างไรปราชญ์เทพก็ยังนับว่าเหนือกว่า,ถึงแม้ว่ากงเชียนจะแข็งแกร่ง,ทว่าก็ไม่สามารถที่จำกำราบปราชญ์เทพได้.
กงจื่อที่หันหน้าจ้องมองไปยังต้าเต๋าแพลทินัมที่อยู่ไกลออกไป,กำปั้นของเขาที่กำแน่นอยู่เล็กน้อย.
จุนถีจุติใหม่อย่างงั้นรึ?
กงจื่อคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าจุนถีสามารถกลับมาได้อย่างงั้นรึ?
ต้องรู้ด้วยว่า,ตัวเขาได้พยากรมาก่อนแล้ว,ร่างทอง3 ตา 18
กรของจุนถีนั้น,จะต้องได้รับความเสียหาย!ชะตาวิถีมาตรฐานนั้นได้ล่วงลับไปแล้ว,เป็นไปได้อย่างไร,กงจื่อที่ไม่สนร่างของบรรพชนโพธิและร่างทองกำลังหลอมรวมกันได้ก็เพราะเหตุนี้,ไม่มีทางที่จะฟื้นคืนกลับมาได้,การพยากรของปราชญ์เทพเป็นไปไม่ได้ที่จะผิด.
เวลานี้เกิดอะไรขึ้น?
กงจื่อที่เริ่มพยากรใหม่อีกครั้งในทันที,หมายความว่าอย่างไร!
เปลี่ยนไปเพราะคนที่มีนามว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
กงจื่อที่ปะทุความโกรธขึ้นมาในทันที,หันหน้าจ้องมองไปยังจงซาน.
"ชิ!"
หลังจากที่กงจื่อแค่นเสียงออกมา.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่หนักหน่วงกดทับไปยังจงซาน.
"หยุด!"เห่าเม่ยลี่ที่ร้องออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
มือของนางที่ยื่นออกไป,บนอากาศปรากฏตำราเล่มหนึ่งปรากฏขึ้น,ตำราเล่มดังกล่าวปกป้องจงซานเอาไว้ในทันที,เป็นตำราชีวิตและความตายนั่นเอง.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนั่นถูกปัดออกไปด้านข้าง,ร่างเห่าเม่ยลี่ที่กระเด็นถอยหลังออกมา,ก่อนที่จะไปอยู่ในอ้อมกอดของจงซาน,ที่มุมปากของนางมีโลหิตไหลออกมา,แววตาของนางที่จ้องมองไปยังกงจื่อด้วยความเกลียดชัง.
"กงชิว,ถึงกับสาปผู้เยาว์,เจ้าช่างหน้าด้านจริงๆ!"
เสียงที่นุ่มนวลอ่อนโยนดังผ่านออกมา,เสียงที่ไม่ได้ดังนัก,ทว่ากลับสามารถกระจายไปทั่วแผ่นดิน.
เป็นคำพูดของบรรพชนโพธินั่นเอง,ไม่,ในเวลานี้เขาไม่ใช่บรรพชนโพธิแล้ว.
ต้าเต๋าแพลทินัม,ที่ด้านในนั้นเป็นบรรพชนโพธิ,เสื้อผ้าของเขาที่กลายเป็นแพลทินัมทั้งหมด,ร่างกายที่ดูเป็นเงา,ท่าทางดูน่าเกรงขาม,ขณะที่จับจ้องมองไปยังกงจื่อ,พร้อมกับกล่าวออกมาขวางตำหนักฉงเทียน.
"ตาเฒ่าจุนถี,เจ้ายังมีชีวิตอยู่จริงๆ!"ใบหน้าของกงเชียนที่เผยความดีใจออกมาในทันที.
"จุนถี!"กงจื่อกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ต้าเต๋าแพลทินัม,จุนถีที่จุติกลับมาอีกครั้งแล้วพยักหน้าให้กับกงเชียน,จากนั้นก็จ้องมองไปยังกงจื่อ.
ใบหน้าของซุนเฉินเวลานี้เผยท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย,อาจารย์บรรพชน,ก่อนหน้านี้เป็นเซียนบรรพชนคนหนึ่งตอนนี้กลายเป็น,ปราชญ์เทพ?
ปราชญ์เทพจุนถี?
แม้นว่าจะไม่มีตำแหน่งอีกต่อไป,ทว่าก็ยับนับว่าเป็นอดีตปราชญ์เทพที่แข็งแกร่งน่าเกรงขาม,ซุนเฉินรับรู้เรื่องนี้ดี.
จงซานที่จ้องมองออกไปจุนถี,ใบหน้าของเขาที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,เหมือนกับไท่ซ่าง,ที่ยังเห็นใบหน้า,ดูเหมือนว่าจะมีเพียงซาที่เป็นข้อยกเว้น.
จุนถีจ้องมองไปยังกงจื่อ,ขณะที่ยกมือขึ้นขยับไปมา,หลังจากพยากรเรียบร้อยแล้ว,จุนถีที่พ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย.
"ใต้สวรรค์แห่งนี้ได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ!"จุนถีที่กล่าวออกมาพลางถอนหายใจเล็กน้อย.
"จุนถี,เจ้าต้องการขวางทางข้าอย่างงั้นรึ?"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หากถอยไปตอนนี้,ข้ายังสามารถทำเป็นไม่เห็นได้!"จุนถีที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของกงจื่อที่จดจ้องมองตรงออกไป,ราวกับว่าคำพูดดังกล่าวนั้นควรจะเป็นเขาเป็นคนพูด.
"อดีตปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
คดว่ากำลังทำอะไร,เจ้าไม่กลัวว่าเทียนชูจะใต่สวนอย่างงั้นรึ?"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จุนถีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เกี่ยวกับเทียนชู,ข้าเข้าใจมากกว่าเจ้าอีก!"
จุนถีพูดจาใหญ่โตนัก,ทว่าเข้ามีคุณสมบัตินั่นเอง,กงจื่อที่เพิ่งเป็นปราชญ์เทพ,กับตัวตนของเทียนชู,จะกล้าเอ่ยอ้างว่าเข้าใจมากกว่าได้อย่างไร,ชัดเจนว่าจุนถีนั้นเข้าใจหลางอย่าง,อย่างน้อยกงจื่อก็ไม่มีความกล้าท้าทายเปลี่ยนเทียนชู!
"ฟิ้ว!"
จุนถีที่ก้าวออกไปก่อนที่จะไปปรากฏตัวอยู่ข้างๆกงเชียน,ขณะที่จ้องมองไปยังกงชิว,และจ้องมองไปยังกงเชียน.
"เจ้าถดถอยนะ!"จุนถีที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
จุนถีที่กล่าวต่อกงเชียน,เหล่าแขกทั้งหมดบนลานฉงเทียนกลายเป็นเงียบลง,กงเชียนถดถอยลงอย่างงั้นรึ?
จิรงหรือเท็จกัน? กงเชียนที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถดถอยลง?
ก่อนหน้านี้เขาทรงพลังขนาดใหนกัน?
"บางสิ่งข้าไม่สามารถนำมันกลับมาได้,แน่นอนว่าไม่สามารถเทียบกับอดีตได้,แต่ก็ยังนับว่ายังสู้ได้!"กงเชียนที่กล่าวออกมาตามตรง.
จุนถีที่พยักหน้า,จดจ้องมองไปยังกงจื่อและกล่าวออกมาว่า,"ถอยไปซะ,เจ้าควรรู้สถานการณ์ในเวลานี้,ขงจื้อไม่ใช่เจ้าเป็นสร้างขึ้นมา,ตาเต๋าของเจ้านั้นเป็นเพียงแค่ของเลียนแบบของข้า,ข้าที่เข้าใจขงจื่อมากกว่า,มีข้าอยู่,เจ้าไม่สามารถที่จะทำอะไรที่นี่ได้,นอกจากข้าแล้วยังมีกงเชียนที่ไม่มีทางปล่อยเจ้า,เจ้าในเวลานี้ต้องจ่ายมาด้วยราคาสูงอย่างแน่นอน,ต้องรู้ด้วยว่าในโลกนี้มีคนคอยจับจ้องมองตำแหน่งปราชญ์เทพอยู่เป็นจำนวนมาก,หากต้องเสี่ยงต่อสู้เป็นตายกลับพวกเรา,สิ่งที่เจ้าต้องแลกมานั้นอาจทำให้เจ้าไม่สามารถแบกรับได้."
กงเชียนที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่ากับคำพูดของจุนถี,กงเชียนไม่ต้องการยอมรับ,ทว่าอย่างไรแน่นอนว่าจุนถีอาจจะมีแผนการของตัวเอง.
กงจื่อที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง,พร้อมกับกล่าวออกมาเล็กน้อย,"เจ้าควรจะรู้ว่าควรจะพูดอยู่กับใคร?
คิดว่าใครต้องการตำแหน่งปราชย์เทพ,หรือว่าเจ้ามีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"
จุนถีที่จับจ้องมองไปยังกงจื่อ,ดวงตาที่เผยท่าทางเย็นชาเล็กน้อยและกล่าวออกมา,"ออกมา,กลิ่นอายนี้ข้าจำได้,คิดว่าจะซ่อนความจริงจากข้าอย่างงั้นรึ?"
จุนถีที่กล่าวออกมา,เหล่าแขกบนลานฉงเทียน,จุนถีหมายความว่าอย่างไร?
ยังมีใครบางคนซ่อนตัวอยู่อีกรึ? เป็นใครที่สามารถซ่อนตัวจากกงเชียนได้?
"ซูซซซซ!"
บนอากาศแสงสีขาวที่ส่องประกายเจิดจรัส,อีกหนึ่งกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,กลิ่นอายที่ทรงพลังอหังการ,ทำให้ทุกคนสัมผัสถึงกับหัวใจสั่นไหว.
บุรุษชุดสีขาว,ที่ปรากฏขึ้นทีข้างๆต้าเต๋าของจื้อ.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน?"เห่าเม่ยลี่ที่ยังคงนอนอยู่ในอ้อมกอดของจงซาน.
บนท้องฟ้า,ชายที่มีใบหน้าลางเลือน,มีพลังอำนาจไม่ได้ด้อยกว่ากงจื่อแม้แต่น้อย,ชายที่บุกโจมตีศาลสวรรค์ก่อนหน้านี้,ปราชญ์เทพหมี่เทียน!
สองปราชญ์เทพ?
เมืองเซียนหยางกลายเป็นที่รวมของบุคคลสำคัญไปซะแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีปราชญ์เทพสองคน?
นอกจากนี้ยังเป็นฝั่งศัตรูอีกด้วย.
"ตอนนี้,เป็นใครที่ควรจะถอยไป?"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จุนถีที่จ้องมองอย่างจริงจังไปยังหมี่เทียน,จากนั้นก็ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"หมี่เทียน,ดูเหมือนว่าหงจวินจะพูดถูก,เจ้านั้นตกต่ำเป็นเพียงสุนัขของเทียนชูโดยสมบูรณ์แล้ว."
หมี่เทียนที่ไม่ได้โกรธเกรี้ยว,ทว่าเขาจ้องมองไปยังจุนถีและกล่าวออกมาว่า,"รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี,ข้าไม่ได้เป็นแมงเม่าบินเข้ากองไฟเช่นนี้พวกเจ้า,ข้าคิดว่าพวกเจ้าทั้งเจ็ดนั้นสมองมีปัญหา,กับตำแหน่งมรรคาจื่อจุ้นฟ้าดินยังไม่พึงพอใจอีกรึ?
สุนัขรับใช้เทียนชูอย่างงั้นรึ? เจ้านั้นไม่คู่ควร? ดูแคลนข้ารึ?
เป็นข้าต่างหากที่ดูแคลนพวกเจ้า,โฉดเขลานัก!"
บนลานตำหนักฉงเทียน.
เหล่าแขกต่างกดจ้องมองเหล่าตัวตนที่ยิ่งใหญ่อย่างตั้งใจ,เพราะว่านี้เป็นการเดิมพัน,ที่พวกเขาจะต้องตกตายไป,การปรากฏตัวของปราชญ์เทพสองคน,ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น?
จงซานที่ลอบมองหยิงเป็นระยะ,เห็นใบหน้าของหยิงที่ยังคงนิ่งงันไม่ขยับ,ขณะที่เขาจดจ้องมองกงจื่ออย่างตั้งใจ,จนแม้แต่ปราชญ์เทพหมี่เทียนปรากฏออกมาเขาก็ยังคงสุขุมไม่เคลื่อนไหว.
หยิงต้องการทำอะไรกัน?
Chapter 1034 First
Saint Zhun Ti
前圣人准提
ปราชญ์เทพจุนถี.
ตำหนักฉงเทียน,แสงแพลทินัมที่พวยพุ่ง,ห้วงอากาศที่สั่นไหวด้านนอกได้หยุดลงในทันที,ดูเหมือนว่าพลังขนาดมหึมาน่าเกรงขามได้แผ่ออกไปรอบๆ.
ที่ไกลออกไปนั้น,การต่อสู้ที่รุนแรง,ได้หยุดลงเช่นกัน.
หลุมดำที่ฟื้นคืนอย่างรวดเร็ว,ห้วงมิติที่ค่อยๆเถียรช้าๆ,เผยให้เห็นคนสองคนบนสนามรบ.
ด้านในต้าเต๋านกยูงมรกต,ที่มุมปากของกงเชียนที่โลหิตไหลออกมา,ใบหน้าเหนื่อยล้า,ทว่าแววตายังหนักแน่นดุร้ายไม่เปลี่ยนแปลง,จากสภาพแล้วดูเหมือนว่าจะได้รับบาดเจ็บไม่น้อย,สายตาที่จ้องมองไปยังกงจื่อ,จากนั้นก็กวาดตามองช้าๆจดจ้องมองไปยังลานตำหนักฉงเทียน.
ภายในต้าเต๋าขงจื้อ,เสื้อผ้าของกงจื่อที่ได้รับความเสียหายส่วนหนึ่ง,ทว่ายังคงมีแววตาที่ดูเจิดจรัสอหังการ,กงจื่อได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ปราชญ์เทพ,เซียนบรรพชน,ไม่ว่าอย่างไรปราชญ์เทพก็ยังนับว่าเหนือกว่า,ถึงแม้ว่ากงเชียนจะแข็งแกร่ง,ทว่าก็ไม่สามารถที่จำกำราบปราชญ์เทพได้.
กงจื่อที่หันหน้าจ้องมองไปยังต้าเต๋าแพลทินัมที่อยู่ไกลออกไป,กำปั้นของเขาที่กำแน่นอยู่เล็กน้อย.
จุนถีจุติใหม่อย่างงั้นรึ?
กงจื่อคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าจุนถีสามารถกลับมาได้อย่างงั้นรึ?
ต้องรู้ด้วยว่า,ตัวเขาได้พยากรมาก่อนแล้ว,ร่างทอง3 ตา 18
กรของจุนถีนั้น,จะต้องได้รับความเสียหาย!ชะตาวิถีมาตรฐานนั้นได้ล่วงลับไปแล้ว,เป็นไปได้อย่างไร,กงจื่อที่ไม่สนร่างของบรรพชนโพธิและร่างทองกำลังหลอมรวมกันได้ก็เพราะเหตุนี้,ไม่มีทางที่จะฟื้นคืนกลับมาได้,การพยากรของปราชญ์เทพเป็นไปไม่ได้ที่จะผิด.
เวลานี้เกิดอะไรขึ้น?
กงจื่อที่เริ่มพยากรใหม่อีกครั้งในทันที,หมายความว่าอย่างไร!
เปลี่ยนไปเพราะคนที่มีนามว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
กงจื่อที่ปะทุความโกรธขึ้นมาในทันที,หันหน้าจ้องมองไปยังจงซาน.
"ชิ!"
หลังจากที่กงจื่อแค่นเสียงออกมา.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่หนักหน่วงกดทับไปยังจงซาน.
"หยุด!"เห่าเม่ยลี่ที่ร้องออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
มือของนางที่ยื่นออกไป,บนอากาศปรากฏตำราเล่มหนึ่งปรากฏขึ้น,ตำราเล่มดังกล่าวปกป้องจงซานเอาไว้ในทันที,เป็นตำราชีวิตและความตายนั่นเอง.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนั่นถูกปัดออกไปด้านข้าง,ร่างเห่าเม่ยลี่ที่กระเด็นถอยหลังออกมา,ก่อนที่จะไปอยู่ในอ้อมกอดของจงซาน,ที่มุมปากของนางมีโลหิตไหลออกมา,แววตาของนางที่จ้องมองไปยังกงจื่อด้วยความเกลียดชัง.
"กงชิว,ถึงกับสาปผู้เยาว์,เจ้าช่างหน้าด้านจริงๆ!"
เสียงที่นุ่มนวลอ่อนโยนดังผ่านออกมา,เสียงที่ไม่ได้ดังนัก,ทว่ากลับสามารถกระจายไปทั่วแผ่นดิน.
เป็นคำพูดของบรรพชนโพธินั่นเอง,ไม่,ในเวลานี้เขาไม่ใช่บรรพชนโพธิแล้ว.
ต้าเต๋าแพลทินัม,ที่ด้านในนั้นเป็นบรรพชนโพธิ,เสื้อผ้าของเขาที่กลายเป็นแพลทินัมทั้งหมด,ร่างกายที่ดูเป็นเงา,ท่าทางดูน่าเกรงขาม,ขณะที่จับจ้องมองไปยังกงจื่อ,พร้อมกับกล่าวออกมาขวางตำหนักฉงเทียน.
"ตาเฒ่าจุนถี,เจ้ายังมีชีวิตอยู่จริงๆ!"ใบหน้าของกงเชียนที่เผยความดีใจออกมาในทันที.
"จุนถี!"กงจื่อกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ต้าเต๋าแพลทินัม,จุนถีที่จุติกลับมาอีกครั้งแล้วพยักหน้าให้กับกงเชียน,จากนั้นก็จ้องมองไปยังกงจื่อ.
ใบหน้าของซุนเฉินเวลานี้เผยท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย,อาจารย์บรรพชน,ก่อนหน้านี้เป็นเซียนบรรพชนคนหนึ่งตอนนี้กลายเป็น,ปราชญ์เทพ?
ปราชญ์เทพจุนถี?
แม้นว่าจะไม่มีตำแหน่งอีกต่อไป,ทว่าก็ยับนับว่าเป็นอดีตปราชญ์เทพที่แข็งแกร่งน่าเกรงขาม,ซุนเฉินรับรู้เรื่องนี้ดี.
จงซานที่จ้องมองออกไปจุนถี,ใบหน้าของเขาที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,เหมือนกับไท่ซ่าง,ที่ยังเห็นใบหน้า,ดูเหมือนว่าจะมีเพียงซาที่เป็นข้อยกเว้น.
จุนถีจ้องมองไปยังกงจื่อ,ขณะที่ยกมือขึ้นขยับไปมา,หลังจากพยากรเรียบร้อยแล้ว,จุนถีที่พ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย.
"ใต้สวรรค์แห่งนี้ได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ!"จุนถีที่กล่าวออกมาพลางถอนหายใจเล็กน้อย.
"จุนถี,เจ้าต้องการขวางทางข้าอย่างงั้นรึ?"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หากถอยไปตอนนี้,ข้ายังสามารถทำเป็นไม่เห็นได้!"จุนถีที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของกงจื่อที่จดจ้องมองตรงออกไป,ราวกับว่าคำพูดดังกล่าวนั้นควรจะเป็นเขาเป็นคนพูด.
"อดีตปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
คดว่ากำลังทำอะไร,เจ้าไม่กลัวว่าเทียนชูจะใต่สวนอย่างงั้นรึ?"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จุนถีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เกี่ยวกับเทียนชู,ข้าเข้าใจมากกว่าเจ้าอีก!"
จุนถีพูดจาใหญ่โตนัก,ทว่าเข้ามีคุณสมบัตินั่นเอง,กงจื่อที่เพิ่งเป็นปราชญ์เทพ,กับตัวตนของเทียนชู,จะกล้าเอ่ยอ้างว่าเข้าใจมากกว่าได้อย่างไร,ชัดเจนว่าจุนถีนั้นเข้าใจหลางอย่าง,อย่างน้อยกงจื่อก็ไม่มีความกล้าท้าทายเปลี่ยนเทียนชู!
"ฟิ้ว!"
จุนถีที่ก้าวออกไปก่อนที่จะไปปรากฏตัวอยู่ข้างๆกงเชียน,ขณะที่จ้องมองไปยังกงชิว,และจ้องมองไปยังกงเชียน.
"เจ้าถดถอยนะ!"จุนถีที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
จุนถีที่กล่าวต่อกงเชียน,เหล่าแขกทั้งหมดบนลานฉงเทียนกลายเป็นเงียบลง,กงเชียนถดถอยลงอย่างงั้นรึ?
จิรงหรือเท็จกัน? กงเชียนที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถดถอยลง?
ก่อนหน้านี้เขาทรงพลังขนาดใหนกัน?
"บางสิ่งข้าไม่สามารถนำมันกลับมาได้,แน่นอนว่าไม่สามารถเทียบกับอดีตได้,แต่ก็ยังนับว่ายังสู้ได้!"กงเชียนที่กล่าวออกมาตามตรง.
จุนถีที่พยักหน้า,จดจ้องมองไปยังกงจื่อและกล่าวออกมาว่า,"ถอยไปซะ,เจ้าควรรู้สถานการณ์ในเวลานี้,ขงจื้อไม่ใช่เจ้าเป็นสร้างขึ้นมา,ตาเต๋าของเจ้านั้นเป็นเพียงแค่ของเลียนแบบของข้า,ข้าที่เข้าใจขงจื่อมากกว่า,มีข้าอยู่,เจ้าไม่สามารถที่จะทำอะไรที่นี่ได้,นอกจากข้าแล้วยังมีกงเชียนที่ไม่มีทางปล่อยเจ้า,เจ้าในเวลานี้ต้องจ่ายมาด้วยราคาสูงอย่างแน่นอน,ต้องรู้ด้วยว่าในโลกนี้มีคนคอยจับจ้องมองตำแหน่งปราชญ์เทพอยู่เป็นจำนวนมาก,หากต้องเสี่ยงต่อสู้เป็นตายกลับพวกเรา,สิ่งที่เจ้าต้องแลกมานั้นอาจทำให้เจ้าไม่สามารถแบกรับได้."
กงเชียนที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่ากับคำพูดของจุนถี,กงเชียนไม่ต้องการยอมรับ,ทว่าอย่างไรแน่นอนว่าจุนถีอาจจะมีแผนการของตัวเอง.
กงจื่อที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง,พร้อมกับกล่าวออกมาเล็กน้อย,"เจ้าควรจะรู้ว่าควรจะพูดอยู่กับใคร?
คิดว่าใครต้องการตำแหน่งปราชย์เทพ,หรือว่าเจ้ามีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"
จุนถีที่จับจ้องมองไปยังกงจื่อ,ดวงตาที่เผยท่าทางเย็นชาเล็กน้อยและกล่าวออกมา,"ออกมา,กลิ่นอายนี้ข้าจำได้,คิดว่าจะซ่อนความจริงจากข้าอย่างงั้นรึ?"
จุนถีที่กล่าวออกมา,เหล่าแขกบนลานฉงเทียน,จุนถีหมายความว่าอย่างไร?
ยังมีใครบางคนซ่อนตัวอยู่อีกรึ? เป็นใครที่สามารถซ่อนตัวจากกงเชียนได้?
"ซูซซซซ!"
บนอากาศแสงสีขาวที่ส่องประกายเจิดจรัส,อีกหนึ่งกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,กลิ่นอายที่ทรงพลังอหังการ,ทำให้ทุกคนสัมผัสถึงกับหัวใจสั่นไหว.
บุรุษชุดสีขาว,ที่ปรากฏขึ้นทีข้างๆต้าเต๋าของจื้อ.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน?"เห่าเม่ยลี่ที่ยังคงนอนอยู่ในอ้อมกอดของจงซาน.
บนท้องฟ้า,ชายที่มีใบหน้าลางเลือน,มีพลังอำนาจไม่ได้ด้อยกว่ากงจื่อแม้แต่น้อย,ชายที่บุกโจมตีศาลสวรรค์ก่อนหน้านี้,ปราชญ์เทพหมี่เทียน!
สองปราชญ์เทพ?
เมืองเซียนหยางกลายเป็นที่รวมของบุคคลสำคัญไปซะแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีปราชญ์เทพสองคน?
นอกจากนี้ยังเป็นฝั่งศัตรูอีกด้วย.
"ตอนนี้,เป็นใครที่ควรจะถอยไป?"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จุนถีที่จ้องมองอย่างจริงจังไปยังหมี่เทียน,จากนั้นก็ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"หมี่เทียน,ดูเหมือนว่าหงจวินจะพูดถูก,เจ้านั้นตกต่ำเป็นเพียงสุนัขของเทียนชูโดยสมบูรณ์แล้ว."
หมี่เทียนที่ไม่ได้โกรธเกรี้ยว,ทว่าเขาจ้องมองไปยังจุนถีและกล่าวออกมาว่า,"รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี,ข้าไม่ได้เป็นแมงเม่าบินเข้ากองไฟเช่นนี้พวกเจ้า,ข้าคิดว่าพวกเจ้าทั้งเจ็ดนั้นสมองมีปัญหา,กับตำแหน่งมรรคาจื่อจุ้นฟ้าดินยังไม่พึงพอใจอีกรึ?
สุนัขรับใช้เทียนชูอย่างงั้นรึ? เจ้านั้นไม่คู่ควร? ดูแคลนข้ารึ?
เป็นข้าต่างหากที่ดูแคลนพวกเจ้า,โฉดเขลานัก!"
บนลานตำหนักฉงเทียน.
เหล่าแขกต่างกดจ้องมองเหล่าตัวตนที่ยิ่งใหญ่อย่างตั้งใจ,เพราะว่านี้เป็นการเดิมพัน,ที่พวกเขาจะต้องตกตายไป,การปรากฏตัวของปราชญ์เทพสองคน,ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น?
จงซานที่ลอบมองหยิงเป็นระยะ,เห็นใบหน้าของหยิงที่ยังคงนิ่งงันไม่ขยับ,ขณะที่เขาจดจ้องมองกงจื่ออย่างตั้งใจ,จนแม้แต่ปราชญ์เทพหมี่เทียนปรากฏออกมาเขาก็ยังคงสุขุมไม่เคลื่อนไหว.
หยิงต้องการทำอะไรกัน?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น