Immortality Chapter 1032 Helps you
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1032 ช่วยเจ้า.
Chapter 1032 Helps you
成全你
ช่วยเจ้า.
"เรื่องเหล่านั้นไม่สำคัญ,สิ่งสำคัญที่สุดนั้นคือตระกูลกง,เรื่องนี้มันเป็นเรื่องภายใน,เป้าหมายที่ข้าออกมาในวันนี้นั้น,เพราะว่าเจ้า,ไม่คู่ควรจะเป็นประมุข!"กงเชียนที่จ้องมองไปยังกงจื่อกล่าวออกมาเสียงดัง.
เจ้า!
ไม่คู่ควรจะเป็นประมุขอย่างงั้นรึ?
กับคำพูดไม่กี่คำ,ก็สามารถอธิบายจุดประสงค์ของกงเชียนได้,กงเชียนต้องการชิงตำแหน่งประมุขอีกครั้งนั่นเอง.
เหล่าประชาชนเมืองเซียนหยางเวลานี้ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองชายในชุดสีขาว,เผยท่าทางประหลาดใจ,ปราชญ์เทพผู้มีเกียรติที่สุดในโลกหล้า,กลับถูกตำหนิ,เรื่องนี้จะไม่ทำให้พวกเขาประหลาดใจได้อย่างไร,นี่คือปราชญ์เทพหงหรูที่กำลังคุกขามพวกเขาอยู่อย่างงั้นรึ?
ภายในใจของประชาชนเมืองเซียนหยางที่อยู่ฝั่งชายในชุดสีเขียว.
ใครคือชายในชุดสีเขียว? กงเชียน!
สำหรับคนที่เคยอ่านประวัติศาสตร์มาบ้างย่อมรู้ดี,นี่คือสุดยอดฝีมือในอดีต,ที่กล้าต่อสู้กับปราชญ์เทพ,ดูเหมือนเหตุการณ์ในอดีตจะเกิดขึ้นซ้ำอีกแล้ว.
------------------
กงเชียนที่เป็นตัวตนที่ไม่ธรรมดา,เป็นตัวตนที่ได้รับการยอมรับไปทั่วหล้า,เป็นตัวตนลำดับต้นๆในประวัติศาสตร์!
-----------------
แม้ว่าใต้สวรรค์แห่งนี้จะกว้างใหญ่,การจะพบคนเช่นนี้,คนที่อยู่บนจุดสูงสุดเช่นนี้,มีน้อยคนนัก.
การปรากฏตัวขึ้นของกงเชียนนั้น,เขาที่กำลังกดดันปราชญ์เทพ,เหล่าแขกของต้าฉินและประชาชนมากมายต่างก็ชื่นชมกงเชียน.
กลับการปรากฏตัวของกงเชียน,ในเวลานี้ทำให้การต่อสู้กับนิกายหงหรูหยุดลง.
ในโลกหล้านี้,จะมีสักกี่คนที่กล้าท้าทายปราชญ์เทพ.
ผ่านมาหลายแสนปีแล้ว,กงเชียนที่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง,พร้อมกับกำลังจะต่อสู้กับปราชญ์เทพหงหรู,กับภาพเหตุการณ์เช่นนี้,ทำให้หลายคนตื่นเต้นดีใจตัวสั่น,การต่อสู้ของเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งยากที่จะได้เห็นกันง่ายๆ.
"ข้าคือประมุขตระกูลกง,กงเชียนโอหังนัก,เจ้ากล้าล้มลางตระกูลกง?
ข้าในฐานะประมุขขอขับไล่เจ้าออกจากตระกูลนับจากวันนี้!"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
กงเชียนที่เงยหน้าขึ้นมองฟ้า,หัวเราะออกมาอย่างหนักหน่วง,จากนั้นก็หันหน้าจดจ้องมองกงจื่อด้วยความเกลียดชัง.
"ไล่ข้าออกจากตระกูล?
ชิ,ปราชญ์เทพแล้วอย่างไร? ตระกูลกงเป็นเพียงแค่หมากให้เจ้าเดินเท่านั้นรึ?
เจ้าไม่คู่ควรที่จะเป็นประมุข,อาวุโสทั้งสี่,พวกเจ้าไม่คิดจะกล่าวอะไรเลยรึ?"กงเชียนที่หันหน้าไปยังอาวุโสทั้งสี่.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังอาวุโสทั้งสี่เพื่อที่จะถอนตำแหน่งของกงจื่อ.
อาวุโสทั้งสี่ที่จ้องมองหน้ากันและกัน,แววตาที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วน,ทว่าไม่ได้กล่าวปฏิเสธอะไร.
กงจื่อจ้องมองไปยังอาวุโสทั้งสี่กล่าวออกมาเบาๆ,"ตระกูลกงในอดีตที่ตกต่ำ,ทว่าเมื่อมาอยู่ในมือข้าแล้วกลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักทั่วหล้า,ในโลกใบใหญ่นี้มีใครบ้างที่ไม่รู้จักรตระกูลกง?
ข้าที่คอยผลักดันให้ตระกูลก้าวไกล,หากไม่มีข้า,ประมุขคนก่อน,มีแต่จะทำให้ตระกูลตกต่ำ,เขาที่มีแต่นำภัยพิบัติมาให้ตระกูลกงเท่านั้น,อาวุโสทั้งสี่เจ้าคิดที่จะลงโทษกบฏตระกูลกงอย่างไร?"
ตระกูลกงจ้องมองไปยังอาวุโสทั้งสี่,ขณะที่พวกเขาที่ขมวดคิ้วแน่นกันเลยทีเดียว.
ส่วนผู้เยาว์ตระกูลกงคนอื่นๆแน่นอนว่าไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้,เพราะพวกเขาไม่มีสิทธิ์,ถึงแม้นว่าพวกเขาจะก้าวมาถึงระดับเซียนบรรพชน,ทว่าตอนนี้ก็ไร้ซึ่งคุณสมบัติจะเอ่ยอะไรออกมา.
อาวุโสทั้งสี่ที่บินออกไป,พวกเขาที่สร้างม่านเก็บเสียง,พูดคุยกันและกัน,ดูเหมือนว่ากำลังถกกันอย่างดุเดือด.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งก้านธูป,อาวุโสทั้งสี่ที่เหมือนจะได้ข้อตกลง,ก่อนที่จะสลายม่านปิดเสียง.
คนทั้งสี่ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเล็กน้อย,ขณะจ้องมองไปยังกงเชียน,และจ้องมองไปยังกงจื่อ,ในเวลานี้ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะตัดสินใจเช่นไร.
ทว่าในเวลานั้นไจ๋โวนิกายหงหรูที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นร้อนรน,รอคอยให้การเจรจานี้เสร็จสิ้นซะที,ทว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่สามารถตกลงกันได้
ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป.
"อาจารย์,เร็วเข้า,ช่วยจื่อลู่เร็ว,จงซาน,อสูรของจงซานได้กินจื่อลู่ไปแล้ว,หากไม่ช่วย,จื่อลู่ต้องตายแน่ๆ!"ไจ๋โวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
คำพูดของไจ๋โว,ทำให้ทุกคนจับจ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
กงจื่อที่จ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน,และดูเหมือนว่าจงซานจะไม่แสดงความหวาดหวั่นออกมาแม้แต่น้อย,สามารถต้านทาน,แรงกดดันของปราชญ์เทพได้,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใจกล้าขนาดนี้?
ทว่าในเวลาเดียวกัน,บนท้องฟ้าอีกฝั่งหนึ่ง.
กงเชียนที่ยังคงรอคอยให้อาวุโสของตระกูลกงพูด,กลับถูกไจ๋โวออกมาขัดจังหวะ.
สายตาของกงเชียนที่เต็มไปด้วยความโกรธ,สายตาของเขาที่จดจ้องมองออกไปด้วยความโกรธ.
"เรื่องของตระกูลกงของข้า,เป็นแค่ศิษย์นิหายหงหรูมีคุณสมบัติกล่าวขัดรึ?"กงเชียนแค่นเสียงเย็นชาดุดัน.
กับคำพูดของกงเชียน,ทำให้อาวุโสทั้งสี่เผยสีหน้ารังเกียจออกมาด้วย,ดูเหมือนว่าอาวุโสตระกูลทั้งสี่,จะไร้ซึ่งอำนาจไปซะแล้ว,เพียงแค่คนของนิกายหงหรูก็ยังสามารถเข้ามาขัดเรื่องสำคัญของประมุขตระกูลได้,เรื่องสำคัญเช่นนี้,เป็นเรื่องสำคัญที่สุดของตระกูลกง,แต่ศิษย์หงหรูกลับไม่ใส่ใจแม้แต่น้อยรึ?
นี่ตระกูลกงของข้าเป็นเพียงแค่สาขาหนึ่งของนิกายหงหรูจริงๆรึ? เพียงแค่คิดก็รู้สึกตะขิดตะขวางใจขึ้นมาทันที!
สายตาของอาวุโสทั้งสี่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"เรื่องของพวกเจ้าก็ส่วนเรื่องของพวกเจ้า,ทว่าศิษย์พี่ของข้ากำลังจะตาย!"ไจ๋โวที่กล่าวตำหนิออกมาในทันที.
ดูเหมือนว่าไจ๋โว,เมื่ออาจารย์ของเขาอยู่ที่นี่,เขาจึงไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น,ว่ากล่าวออกมาเพื่อต้องการช่วยศิษย์พี่ของเขา.
"เจ้ามีนามว่าอะไร?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ไจ๋โว!(ฆ่าฉัน)"ไจ๋โวที่เอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัด.
"ข้าจะช่วยเจ้าเอง!"กงเชียนแค่นเสียงเย็นชา.
กงเชียนที่สะบัดฝ่ามือ,แสงเทวะห้าสีที่พุ่งออกไปในทันที.
ส่วนอาวุโสทั้งสี่,ในเวลานี้ที่ออกมาขวางกงจื่อเอาไว้.
"ตูมมมม!"
ร่างของไจ๋โวที่ระเบิดออกมาด้วยแสงเทวะห้าสีของกงเชียน.
โหดร้ายมาก,กล้าสังหารศิษย์นิกายหงหรูต่อหน้ากงจื่อ?
ไจ๋โวจนกระทั่งตายก็ยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองได้ตายไป,ต่อหน้าอาจารย์,เขากลับตายอย่างงั้นรึ?
อาวุโสทั้งสี่ที่ออกมาขวางกงจื่อเอาไว้,ทำให้กงจื่อไม่สามารถยื่นมือออกไปช่วยเขาได้.
ภายในใจของกงจื่อรู้ดี,ศิษย์ของเขาไม่เข้าใจธรรมเนียม,ทำให้อาวุโสทั้งสี่โกรธเกรี้ยว,อาวุโสทั้งสี่เองก็กำลังจับจ้องมองท่าทีของเขาด้วยเช่นกัน,หากเขาลงมือ,ก็เหมือนกับว่าต้องวางมือจากตระกูลกง,เรื่องของนิกายหงหรูเขายังสามารถจัดการได้,ทว่าเขาไม่ยอมให้อาวุโสทั้งสี่กลับคืนไปเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของกงเชียนแน่นอน.
กงจื่อที่ต้องอดทน.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้สร้างความตื่นตะลึงราวกับสวรรค์ถล่มฟ้าดินทลาย.
ทุกๆคนที่ตื่นตะลึง,กงเชียนสังหารไจ๋โวต่อหน้ากงจื่ออย่างงั้นรึ?
กงเชียนช่างอหังการยิ่งนัก!
ในเวลานี้เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรู,ตื่นตะใจเผยท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา,ทำไมปราชญ์เทพไม่ช่วยไจ๋โว?
ทำไม?
เซอคงที่อยู่หลังสุด,ดวงตาเบิกกว้าง,ใจสั่นขึ้นมากล่าวอยู่ในใจ,"ร้ายกาจเป็นคนที่ร้ายกาจมาก,เป็นคนที่โอหังนัก,ต่อหน้ากงจื่อถึงกับสังหารศิษย์นิกายหงหรู?
โจ่โวหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆ,แต่ตอนนี้ลางสังหรอันตรายมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว,ข้าจะต้องรีบหาทางหนีให้เร็วที่สุด,ข้าต้องหนี!"
กงเชียนจงใจสังหารไจ๋โว,เพื่อให้กงจื่อลงมือ,ทว่ากงจื่อกลับไม่ลงมือ,สามารถทนได้.
กงเชียนที่หันหน้าไปมองกงจื่อ,ที่ดูเหมือนว่าจะอดทนได้เป็นอย่างดี.
"อาวุโสทั้งสี่,หลังจากที่พูดคุยกันแล้ว,พวกเจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร?"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อาวุโสทั้งสี่,กล่าวมา!"กงจื่อที่พยักหน้ารับ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ริ้วแสงเจ็ดสีที่ถูกปล่อยออกมาจากเหล่าอาวุโสพวกเขาที่ยืนอยู่บนริ้วแสง,จดจ้องมองไปยังกงจื่อและกงเชียน,"ตระกูลกงเพื่อตอบแทนบุญคุนของตี้จวินในอดีต,ประมุขตระกูลได้เดินทางไปเป็นทาสของราชวงศ์ต้าซ่าง,ในเวลานั้นตระกูลกง,กงเชียนต้องรับความยากลำบากเพื่อตอบแทนบุญคุณแทนตระกูล,พวกเราไม่สามารถทอดทิ้งได้,ส่วนกงชิว,หลังจากที่ได้ตำแหน่งประมุข,ได้สร้างตระกูลให้ทรงพลัง,กลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงเหมือนดังเมื่อครั้งในอดีต,แม้นว่าจะต้องปกครองนิกายหงหรูด้วย,ทว่าก็เป็นประมุขที่ทรงพลัง!"
คำพูดของอาวุโสนั้นกล่าวออกมาตามตรง,ประมุขที่แบกรับความรับความลำบากแทนตระกูล! และประมุขที่ทรงพลัง! สิ่งใหนที่ตระกูลกงต้องการ?
เขาที่นำพาตระกูลกงที่ตกต่ำ,ขยายอำนาจของตระกูลเห็นได้ชัดเจน,การจะยกเลิกตำแหน่งประมุขของเขาในเวลานี้,ทำให้อาวุโสทั้งสี่กระอักกระอ่วนใจเช่นกัน.
"ทั้งสองที่ทำเพื่อตระกูลกง,ทว่าประมุขตระกูลนั้นไม่สามารถมีสองคนได้,พวกเราอาวุโสทั้งสี่ขอตัดสินให้กับไปยังตระกูลกง,กล่าวรายงานกลับทุกคนในตระกูล,เพื่อที่จะแข่งขันคัดเลือกประมุขตระกูลใหม่อีกครั้ง! "อาวุโสกล่าว.
ตัดสินกันใหม่อย่างงั้นรึ?
ลงคะแนนแต่งตั้งกันใหม่? ดูเหมือนว่าจะเป็นการคัดเลือกที่ยุติธรรม,ทว่ากงจื่อที่เป็นปราชย์เทพ,กงเชียนจะสามารถชนะกงจื่ออย่างงั้นรึ?
ทว่านี่คือธรรมเนียมของตระกูลกง,แน่นอนว่าไม่สามารถที่จะขัดได้.
"ทั้งสองมีความเห็นเช่นไร?"อาวุโสที่เอ่ยออกมา.
"ไม่มี!"กงเชียนที่กล่าวออกมาง่ายๆสบายๆ.
"ข้าก็ไม่มี!"ท้ายที่สุดกงจื่อก็ตอบออกมา.
"เช่นนั้นขอให้กงชิวส่งคืนคทากงจื่อคืนมาก่อน,พวกเราจะแต่งตั้งประมุขกันใหม่!"อาวุโสกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
กงจื่อพยักหน้า,ก่อนที่จะส่งคทาออกไป.
"ผู้เยาว์ตระกูลกงรับคำสั่ง!"เสียงของอาวุโสที่กล่าวออกมาเสียงดังพลางยกคทาขึ้น.
"รับทราบ!"เสียงของทุกคนรวมทั้งห้าเซียนบรรพชนด้วย.
"นับจากวันนี้,ตำแหน่งประมุขตระกูลกงจะปล่อยว่างไว้ก่อน,กงชิวและกงเชียนไม่มีใครสามารถจะสั่งพวกเจ้าได้,จนกว่าจะมีการแต่งตังกันใหม่!"อาวุโสกล่าวเสียงดัง.
"รับทราบ!"ห้าเซียนบรรพชนที่กล่าวรับอย่างแข็งขัน.
ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานที่จ้องมองออกไป,นับเป็นตระกูลที่แข็งแกร่งทรงพลังมาก,ตระกูลกงมีสิบเซียนบรรพชนและหนึ่งปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
คู่ควรแล้วที่เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของโลกหล้า.
"กลับตระกูลพร้อมกับข้า!"สี่อาวุโสที่กล่าวออกมาอีกคำ.
"รับทราบ!"
ตระกูลกง,ยกเว้นกงจื่อและกงเชียน,ทุกคนที่เริ่มเคลื่อนกำลังจากไป,ทุกคนรู้ว่าพวกเขาจากไปแล้ว,ตอนนี้พวกเขาไม่เข้าร่วมการต่อสู้แล้ว.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังกงจื่อ.
"กงเชียน,เจ้าช่างมากฝีมือจริงๆ!"กงจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,รอบๆร่างกายของกงจื่อ,ปรากฏเทียนเต๋าที่พวยพุ่งเป็นแสงสีขาวที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ดูเหมือนว่ามันจะใหญ่กว่าต้าเต๋าของเหล่าบัณฑิตนิกายหงหรูร่วมมือกันสร้างขึ้นมา,อำนาจของอักขระขงจื้อที่ขยายใหญ่ปกคลุมท้องฟ้า.
เหล่าศิษย์นิกายหงหรูเวลานี้ได้ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว,ส่วนเซอคงเวลานี้ได้หนีตายออกไปอย่างรวดเร็ว,เขาจากไปให้ไกลจากพื้นที่เมืองเซียนหยาง,ให้ไกลเท่าไหร่ยิ่งนี้,เวลานี้ไม่สามารถมองเห็นร่องรอยได้แล้ว.
"โฮกก~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของกงเชียนที่คำรามลั่น,ภายใต้เสียงคำราม,เทียนเต๋าสีเขียวที่พุ่งทะยานค้ำยันท้องฟ้า,นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กงเชียนใช้เทียนเต๋าออกมา.
ก่อนหน้านี้จงซานที่เคยเห็นที่ทะเลตะวันออกมาก่อน.
"โฮกก~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กงเชียนที่คำรามยาว,เทียนเต๋าสีเขียวที่เวลานี้กำลังเปลี่ยนรูปไปในทันที,เทียนเต๋าสีเขียวที่ใหญ่โตขยายใหญ่ขึ้นมา,นกยูงมรกตได้ปรากฏขึ้น,ทั่วอาณาเขตบริเวณฟ้าดินที่ปรากฏภาพเงาของนกยูงกำลังสยายปีกงดงามออกมา,ภาพเงาของนกยูงแต่ละตัวนั้นเป็นนกยูงมรกตที่มีหางหลากสี,งดงามเป็นอย่างมาก,ห้วงมิติรอบๆแทบจะกลายเป็นสีเขียวทั้งหมด.
กงเชียนที่เผยพลังอำนาจที่น่าเกรงขามออกมา.
ต้าเต๋านกยูงมรกต?
ที่ไกลออกไปนั้นจงซานที่ขมวดคิ้วไปมาคาดเดา,เทียนเต๋าของจงซาน,ที่เวลานี้ได้หลอมมันเข้ามาให้กลายเป็นของตัวเอง,เรียกว่าต้าเต๋าอย่างงั้นรึ?
ต้าเต๋านกยูงมรกต?
Chapter 1032 Helps you
成全你
ช่วยเจ้า.
"เรื่องเหล่านั้นไม่สำคัญ,สิ่งสำคัญที่สุดนั้นคือตระกูลกง,เรื่องนี้มันเป็นเรื่องภายใน,เป้าหมายที่ข้าออกมาในวันนี้นั้น,เพราะว่าเจ้า,ไม่คู่ควรจะเป็นประมุข!"กงเชียนที่จ้องมองไปยังกงจื่อกล่าวออกมาเสียงดัง.
เจ้า!
ไม่คู่ควรจะเป็นประมุขอย่างงั้นรึ?
กับคำพูดไม่กี่คำ,ก็สามารถอธิบายจุดประสงค์ของกงเชียนได้,กงเชียนต้องการชิงตำแหน่งประมุขอีกครั้งนั่นเอง.
เหล่าประชาชนเมืองเซียนหยางเวลานี้ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองชายในชุดสีขาว,เผยท่าทางประหลาดใจ,ปราชญ์เทพผู้มีเกียรติที่สุดในโลกหล้า,กลับถูกตำหนิ,เรื่องนี้จะไม่ทำให้พวกเขาประหลาดใจได้อย่างไร,นี่คือปราชญ์เทพหงหรูที่กำลังคุกขามพวกเขาอยู่อย่างงั้นรึ?
ภายในใจของประชาชนเมืองเซียนหยางที่อยู่ฝั่งชายในชุดสีเขียว.
ใครคือชายในชุดสีเขียว? กงเชียน!
สำหรับคนที่เคยอ่านประวัติศาสตร์มาบ้างย่อมรู้ดี,นี่คือสุดยอดฝีมือในอดีต,ที่กล้าต่อสู้กับปราชญ์เทพ,ดูเหมือนเหตุการณ์ในอดีตจะเกิดขึ้นซ้ำอีกแล้ว.
------------------
กงเชียนที่เป็นตัวตนที่ไม่ธรรมดา,เป็นตัวตนที่ได้รับการยอมรับไปทั่วหล้า,เป็นตัวตนลำดับต้นๆในประวัติศาสตร์!
-----------------
แม้ว่าใต้สวรรค์แห่งนี้จะกว้างใหญ่,การจะพบคนเช่นนี้,คนที่อยู่บนจุดสูงสุดเช่นนี้,มีน้อยคนนัก.
การปรากฏตัวขึ้นของกงเชียนนั้น,เขาที่กำลังกดดันปราชญ์เทพ,เหล่าแขกของต้าฉินและประชาชนมากมายต่างก็ชื่นชมกงเชียน.
กลับการปรากฏตัวของกงเชียน,ในเวลานี้ทำให้การต่อสู้กับนิกายหงหรูหยุดลง.
ในโลกหล้านี้,จะมีสักกี่คนที่กล้าท้าทายปราชญ์เทพ.
ผ่านมาหลายแสนปีแล้ว,กงเชียนที่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง,พร้อมกับกำลังจะต่อสู้กับปราชญ์เทพหงหรู,กับภาพเหตุการณ์เช่นนี้,ทำให้หลายคนตื่นเต้นดีใจตัวสั่น,การต่อสู้ของเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งยากที่จะได้เห็นกันง่ายๆ.
"ข้าคือประมุขตระกูลกง,กงเชียนโอหังนัก,เจ้ากล้าล้มลางตระกูลกง?
ข้าในฐานะประมุขขอขับไล่เจ้าออกจากตระกูลนับจากวันนี้!"กงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
กงเชียนที่เงยหน้าขึ้นมองฟ้า,หัวเราะออกมาอย่างหนักหน่วง,จากนั้นก็หันหน้าจดจ้องมองกงจื่อด้วยความเกลียดชัง.
"ไล่ข้าออกจากตระกูล?
ชิ,ปราชญ์เทพแล้วอย่างไร? ตระกูลกงเป็นเพียงแค่หมากให้เจ้าเดินเท่านั้นรึ?
เจ้าไม่คู่ควรที่จะเป็นประมุข,อาวุโสทั้งสี่,พวกเจ้าไม่คิดจะกล่าวอะไรเลยรึ?"กงเชียนที่หันหน้าไปยังอาวุโสทั้งสี่.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังอาวุโสทั้งสี่เพื่อที่จะถอนตำแหน่งของกงจื่อ.
อาวุโสทั้งสี่ที่จ้องมองหน้ากันและกัน,แววตาที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วน,ทว่าไม่ได้กล่าวปฏิเสธอะไร.
กงจื่อจ้องมองไปยังอาวุโสทั้งสี่กล่าวออกมาเบาๆ,"ตระกูลกงในอดีตที่ตกต่ำ,ทว่าเมื่อมาอยู่ในมือข้าแล้วกลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักทั่วหล้า,ในโลกใบใหญ่นี้มีใครบ้างที่ไม่รู้จักรตระกูลกง?
ข้าที่คอยผลักดันให้ตระกูลก้าวไกล,หากไม่มีข้า,ประมุขคนก่อน,มีแต่จะทำให้ตระกูลตกต่ำ,เขาที่มีแต่นำภัยพิบัติมาให้ตระกูลกงเท่านั้น,อาวุโสทั้งสี่เจ้าคิดที่จะลงโทษกบฏตระกูลกงอย่างไร?"
ตระกูลกงจ้องมองไปยังอาวุโสทั้งสี่,ขณะที่พวกเขาที่ขมวดคิ้วแน่นกันเลยทีเดียว.
ส่วนผู้เยาว์ตระกูลกงคนอื่นๆแน่นอนว่าไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้,เพราะพวกเขาไม่มีสิทธิ์,ถึงแม้นว่าพวกเขาจะก้าวมาถึงระดับเซียนบรรพชน,ทว่าตอนนี้ก็ไร้ซึ่งคุณสมบัติจะเอ่ยอะไรออกมา.
อาวุโสทั้งสี่ที่บินออกไป,พวกเขาที่สร้างม่านเก็บเสียง,พูดคุยกันและกัน,ดูเหมือนว่ากำลังถกกันอย่างดุเดือด.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งก้านธูป,อาวุโสทั้งสี่ที่เหมือนจะได้ข้อตกลง,ก่อนที่จะสลายม่านปิดเสียง.
คนทั้งสี่ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเล็กน้อย,ขณะจ้องมองไปยังกงเชียน,และจ้องมองไปยังกงจื่อ,ในเวลานี้ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะตัดสินใจเช่นไร.
ทว่าในเวลานั้นไจ๋โวนิกายหงหรูที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นร้อนรน,รอคอยให้การเจรจานี้เสร็จสิ้นซะที,ทว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่สามารถตกลงกันได้
ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป.
"อาจารย์,เร็วเข้า,ช่วยจื่อลู่เร็ว,จงซาน,อสูรของจงซานได้กินจื่อลู่ไปแล้ว,หากไม่ช่วย,จื่อลู่ต้องตายแน่ๆ!"ไจ๋โวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
คำพูดของไจ๋โว,ทำให้ทุกคนจับจ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
กงจื่อที่จ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน,และดูเหมือนว่าจงซานจะไม่แสดงความหวาดหวั่นออกมาแม้แต่น้อย,สามารถต้านทาน,แรงกดดันของปราชญ์เทพได้,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใจกล้าขนาดนี้?
ทว่าในเวลาเดียวกัน,บนท้องฟ้าอีกฝั่งหนึ่ง.
กงเชียนที่ยังคงรอคอยให้อาวุโสของตระกูลกงพูด,กลับถูกไจ๋โวออกมาขัดจังหวะ.
สายตาของกงเชียนที่เต็มไปด้วยความโกรธ,สายตาของเขาที่จดจ้องมองออกไปด้วยความโกรธ.
"เรื่องของตระกูลกงของข้า,เป็นแค่ศิษย์นิหายหงหรูมีคุณสมบัติกล่าวขัดรึ?"กงเชียนแค่นเสียงเย็นชาดุดัน.
กับคำพูดของกงเชียน,ทำให้อาวุโสทั้งสี่เผยสีหน้ารังเกียจออกมาด้วย,ดูเหมือนว่าอาวุโสตระกูลทั้งสี่,จะไร้ซึ่งอำนาจไปซะแล้ว,เพียงแค่คนของนิกายหงหรูก็ยังสามารถเข้ามาขัดเรื่องสำคัญของประมุขตระกูลได้,เรื่องสำคัญเช่นนี้,เป็นเรื่องสำคัญที่สุดของตระกูลกง,แต่ศิษย์หงหรูกลับไม่ใส่ใจแม้แต่น้อยรึ?
นี่ตระกูลกงของข้าเป็นเพียงแค่สาขาหนึ่งของนิกายหงหรูจริงๆรึ? เพียงแค่คิดก็รู้สึกตะขิดตะขวางใจขึ้นมาทันที!
สายตาของอาวุโสทั้งสี่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"เรื่องของพวกเจ้าก็ส่วนเรื่องของพวกเจ้า,ทว่าศิษย์พี่ของข้ากำลังจะตาย!"ไจ๋โวที่กล่าวตำหนิออกมาในทันที.
ดูเหมือนว่าไจ๋โว,เมื่ออาจารย์ของเขาอยู่ที่นี่,เขาจึงไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น,ว่ากล่าวออกมาเพื่อต้องการช่วยศิษย์พี่ของเขา.
"เจ้ามีนามว่าอะไร?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ไจ๋โว!(ฆ่าฉัน)"ไจ๋โวที่เอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัด.
"ข้าจะช่วยเจ้าเอง!"กงเชียนแค่นเสียงเย็นชา.
กงเชียนที่สะบัดฝ่ามือ,แสงเทวะห้าสีที่พุ่งออกไปในทันที.
ส่วนอาวุโสทั้งสี่,ในเวลานี้ที่ออกมาขวางกงจื่อเอาไว้.
"ตูมมมม!"
ร่างของไจ๋โวที่ระเบิดออกมาด้วยแสงเทวะห้าสีของกงเชียน.
โหดร้ายมาก,กล้าสังหารศิษย์นิกายหงหรูต่อหน้ากงจื่อ?
ไจ๋โวจนกระทั่งตายก็ยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองได้ตายไป,ต่อหน้าอาจารย์,เขากลับตายอย่างงั้นรึ?
อาวุโสทั้งสี่ที่ออกมาขวางกงจื่อเอาไว้,ทำให้กงจื่อไม่สามารถยื่นมือออกไปช่วยเขาได้.
ภายในใจของกงจื่อรู้ดี,ศิษย์ของเขาไม่เข้าใจธรรมเนียม,ทำให้อาวุโสทั้งสี่โกรธเกรี้ยว,อาวุโสทั้งสี่เองก็กำลังจับจ้องมองท่าทีของเขาด้วยเช่นกัน,หากเขาลงมือ,ก็เหมือนกับว่าต้องวางมือจากตระกูลกง,เรื่องของนิกายหงหรูเขายังสามารถจัดการได้,ทว่าเขาไม่ยอมให้อาวุโสทั้งสี่กลับคืนไปเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของกงเชียนแน่นอน.
กงจื่อที่ต้องอดทน.
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้สร้างความตื่นตะลึงราวกับสวรรค์ถล่มฟ้าดินทลาย.
ทุกๆคนที่ตื่นตะลึง,กงเชียนสังหารไจ๋โวต่อหน้ากงจื่ออย่างงั้นรึ?
กงเชียนช่างอหังการยิ่งนัก!
ในเวลานี้เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรู,ตื่นตะใจเผยท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา,ทำไมปราชญ์เทพไม่ช่วยไจ๋โว?
ทำไม?
เซอคงที่อยู่หลังสุด,ดวงตาเบิกกว้าง,ใจสั่นขึ้นมากล่าวอยู่ในใจ,"ร้ายกาจเป็นคนที่ร้ายกาจมาก,เป็นคนที่โอหังนัก,ต่อหน้ากงจื่อถึงกับสังหารศิษย์นิกายหงหรู?
โจ่โวหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆ,แต่ตอนนี้ลางสังหรอันตรายมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว,ข้าจะต้องรีบหาทางหนีให้เร็วที่สุด,ข้าต้องหนี!"
กงเชียนจงใจสังหารไจ๋โว,เพื่อให้กงจื่อลงมือ,ทว่ากงจื่อกลับไม่ลงมือ,สามารถทนได้.
กงเชียนที่หันหน้าไปมองกงจื่อ,ที่ดูเหมือนว่าจะอดทนได้เป็นอย่างดี.
"อาวุโสทั้งสี่,หลังจากที่พูดคุยกันแล้ว,พวกเจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร?"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อาวุโสทั้งสี่,กล่าวมา!"กงจื่อที่พยักหน้ารับ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ริ้วแสงเจ็ดสีที่ถูกปล่อยออกมาจากเหล่าอาวุโสพวกเขาที่ยืนอยู่บนริ้วแสง,จดจ้องมองไปยังกงจื่อและกงเชียน,"ตระกูลกงเพื่อตอบแทนบุญคุนของตี้จวินในอดีต,ประมุขตระกูลได้เดินทางไปเป็นทาสของราชวงศ์ต้าซ่าง,ในเวลานั้นตระกูลกง,กงเชียนต้องรับความยากลำบากเพื่อตอบแทนบุญคุณแทนตระกูล,พวกเราไม่สามารถทอดทิ้งได้,ส่วนกงชิว,หลังจากที่ได้ตำแหน่งประมุข,ได้สร้างตระกูลให้ทรงพลัง,กลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงเหมือนดังเมื่อครั้งในอดีต,แม้นว่าจะต้องปกครองนิกายหงหรูด้วย,ทว่าก็เป็นประมุขที่ทรงพลัง!"
คำพูดของอาวุโสนั้นกล่าวออกมาตามตรง,ประมุขที่แบกรับความรับความลำบากแทนตระกูล! และประมุขที่ทรงพลัง! สิ่งใหนที่ตระกูลกงต้องการ?
เขาที่นำพาตระกูลกงที่ตกต่ำ,ขยายอำนาจของตระกูลเห็นได้ชัดเจน,การจะยกเลิกตำแหน่งประมุขของเขาในเวลานี้,ทำให้อาวุโสทั้งสี่กระอักกระอ่วนใจเช่นกัน.
"ทั้งสองที่ทำเพื่อตระกูลกง,ทว่าประมุขตระกูลนั้นไม่สามารถมีสองคนได้,พวกเราอาวุโสทั้งสี่ขอตัดสินให้กับไปยังตระกูลกง,กล่าวรายงานกลับทุกคนในตระกูล,เพื่อที่จะแข่งขันคัดเลือกประมุขตระกูลใหม่อีกครั้ง! "อาวุโสกล่าว.
ตัดสินกันใหม่อย่างงั้นรึ?
ลงคะแนนแต่งตั้งกันใหม่? ดูเหมือนว่าจะเป็นการคัดเลือกที่ยุติธรรม,ทว่ากงจื่อที่เป็นปราชย์เทพ,กงเชียนจะสามารถชนะกงจื่ออย่างงั้นรึ?
ทว่านี่คือธรรมเนียมของตระกูลกง,แน่นอนว่าไม่สามารถที่จะขัดได้.
"ทั้งสองมีความเห็นเช่นไร?"อาวุโสที่เอ่ยออกมา.
"ไม่มี!"กงเชียนที่กล่าวออกมาง่ายๆสบายๆ.
"ข้าก็ไม่มี!"ท้ายที่สุดกงจื่อก็ตอบออกมา.
"เช่นนั้นขอให้กงชิวส่งคืนคทากงจื่อคืนมาก่อน,พวกเราจะแต่งตั้งประมุขกันใหม่!"อาวุโสกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
กงจื่อพยักหน้า,ก่อนที่จะส่งคทาออกไป.
"ผู้เยาว์ตระกูลกงรับคำสั่ง!"เสียงของอาวุโสที่กล่าวออกมาเสียงดังพลางยกคทาขึ้น.
"รับทราบ!"เสียงของทุกคนรวมทั้งห้าเซียนบรรพชนด้วย.
"นับจากวันนี้,ตำแหน่งประมุขตระกูลกงจะปล่อยว่างไว้ก่อน,กงชิวและกงเชียนไม่มีใครสามารถจะสั่งพวกเจ้าได้,จนกว่าจะมีการแต่งตังกันใหม่!"อาวุโสกล่าวเสียงดัง.
"รับทราบ!"ห้าเซียนบรรพชนที่กล่าวรับอย่างแข็งขัน.
ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานที่จ้องมองออกไป,นับเป็นตระกูลที่แข็งแกร่งทรงพลังมาก,ตระกูลกงมีสิบเซียนบรรพชนและหนึ่งปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
คู่ควรแล้วที่เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของโลกหล้า.
"กลับตระกูลพร้อมกับข้า!"สี่อาวุโสที่กล่าวออกมาอีกคำ.
"รับทราบ!"
ตระกูลกง,ยกเว้นกงจื่อและกงเชียน,ทุกคนที่เริ่มเคลื่อนกำลังจากไป,ทุกคนรู้ว่าพวกเขาจากไปแล้ว,ตอนนี้พวกเขาไม่เข้าร่วมการต่อสู้แล้ว.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังกงจื่อ.
"กงเชียน,เจ้าช่างมากฝีมือจริงๆ!"กงจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,รอบๆร่างกายของกงจื่อ,ปรากฏเทียนเต๋าที่พวยพุ่งเป็นแสงสีขาวที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ดูเหมือนว่ามันจะใหญ่กว่าต้าเต๋าของเหล่าบัณฑิตนิกายหงหรูร่วมมือกันสร้างขึ้นมา,อำนาจของอักขระขงจื้อที่ขยายใหญ่ปกคลุมท้องฟ้า.
เหล่าศิษย์นิกายหงหรูเวลานี้ได้ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว,ส่วนเซอคงเวลานี้ได้หนีตายออกไปอย่างรวดเร็ว,เขาจากไปให้ไกลจากพื้นที่เมืองเซียนหยาง,ให้ไกลเท่าไหร่ยิ่งนี้,เวลานี้ไม่สามารถมองเห็นร่องรอยได้แล้ว.
"โฮกก~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของกงเชียนที่คำรามลั่น,ภายใต้เสียงคำราม,เทียนเต๋าสีเขียวที่พุ่งทะยานค้ำยันท้องฟ้า,นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กงเชียนใช้เทียนเต๋าออกมา.
ก่อนหน้านี้จงซานที่เคยเห็นที่ทะเลตะวันออกมาก่อน.
"โฮกก~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กงเชียนที่คำรามยาว,เทียนเต๋าสีเขียวที่เวลานี้กำลังเปลี่ยนรูปไปในทันที,เทียนเต๋าสีเขียวที่ใหญ่โตขยายใหญ่ขึ้นมา,นกยูงมรกตได้ปรากฏขึ้น,ทั่วอาณาเขตบริเวณฟ้าดินที่ปรากฏภาพเงาของนกยูงกำลังสยายปีกงดงามออกมา,ภาพเงาของนกยูงแต่ละตัวนั้นเป็นนกยูงมรกตที่มีหางหลากสี,งดงามเป็นอย่างมาก,ห้วงมิติรอบๆแทบจะกลายเป็นสีเขียวทั้งหมด.
กงเชียนที่เผยพลังอำนาจที่น่าเกรงขามออกมา.
ต้าเต๋านกยูงมรกต?
ที่ไกลออกไปนั้นจงซานที่ขมวดคิ้วไปมาคาดเดา,เทียนเต๋าของจงซาน,ที่เวลานี้ได้หลอมมันเข้ามาให้กลายเป็นของตัวเอง,เรียกว่าต้าเต๋าอย่างงั้นรึ?
ต้าเต๋านกยูงมรกต?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น