Immortality Chapter 1029 Planning of Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1029 แผนการของจงซาน.
Chapter 1029 Planning
of Zhong Shan
钟山的算计
แผนการของจงซาน.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม 88
เล่ม,ที่ฟาดฟันไปยังเทียนเต๋าของยูไลเกิดระเบิดดังสนั่น.
ม่านพลังป้องกันที่ระเบิดสะท้อน,แสงสีทองที่ทำให้ดวงตามืดบอด,ทว่าเทียนเต๋าของยูไลที่ราวกับว่ามันระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นพลังทำลายที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ห้วงมิติที่สั่นไหว,เห็นชัดเจนว่าแรงสะท้อนนั้นทรงพลังร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
พลังของยูไลแน่นอนว่าต้องไม่ได้มีแค่นี้แน่,แม้แต่จงซานยังสัมผัสได้ว่ายูไลยังปกปิดความแข็งแกร่งของตัวเองเอาไว้อยู่.
"อรหันต์ได้สอนว่า,เหล่าอรหันต์ได้มาชุมนุมกันในสวนใต้ต้นเหวยกัว,เหล่าอรหันต์กว่าหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบรูป............"
เสียงของบทสวดที่ดังก้องขึ้นมาในทันที,เสียงที่กระจายไปทั่วทุการทิศ,อำนาจของพระพุทธที่กระจายไปรอบๆ.
รอบๆร่างกายของยูไลนั้นเต็มไปด้วยแสงสีทอง,นิ้วของยูไลที่ชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า,ราวกับว่ากำลังกำราบทุกสรรพสิ่ง,เป็นพลังอำนาจที่อหังการยิ่งนัก!
ห้วงมิติในเวลานี้เต็มไปด้วยหมอสีทอง,บนอากาศที่ว่างเปล่าปรากฏพุทธะร่างสีทองและปู่ซามากมาย,ปรากฏเป็นรูปเงาที่กำลังสวดมนอยู่,วิชาของยูไล,ที่กำลังปล่อยเสียงสวดมนต์ที่ดูน่าเกรงขามดังกึกก้อง.
พลังอำนาจที่น่าเกรงขามที่โถมทับลงมาจากบนอากาศ,เสียงสวดมนที่ราวกับว่าแทรกซึมเข้าไปในจิตใจ,พลังอำนาจพระพุทธิ์ที่มีพลังเทียบเท่ากับต้าเต๋าของเหล่าศิษย์นิกายหงหรู!
พลังอำนาจพระพุทธที่เข้าปะทะกับพลังอำนาจแห่งความเที่ยงธรรม.
พลังของยูไลที่ขวางการโจมตีของฝ่ายตรงขามได้อย่างราบคาบ.
สิบคนที่อยู่ด้านหลังของยูไล,ทุกคนที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,"ทุกท่านลงมือพร้อมกัน!"
"อืม!"หลานพยักหน้ารับ.
จงซานเองก็ด้วย.
ในเวลานั้นโหลวซิงเฉินที่อยู่ข้างๆจงซาน,จงซานที่สะบัดมือนำลูกศารสีแดงชาติออกมาก่อนที่จะมอบให้กับโหลวซิงเฉิน.
โหลวซิงเฉินที่ราวกับรับรู้ความตั้งใจของจงซาน,คันศรเสวียนหยวนที่นำลูกศรสีแดงชาดพร้อมกับขึ้นง้างทันที.
ศรดอกแรกที่ถูกปล่อยออกไป.
ศรสีแดงชาดที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว,พุ่งตรงไปยังทิศทางของบัณฑิตหงหรู!
ลูกศรที่พุ่งออกไป,ฝ่ายตรงข้ามที่ดวงตาเบิกกว้าง,กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมฟาดฟันออกไปรับมือ,ทว่าลูกศรของโลวซิงเฉินนั้นมีอำนาจเวลาเคลือบอยู่,เร็วกว่าสัมผัสที่คนทั่วไปจะรับรู้ได้.
เร็วมาก,เกินกว่ากระบี่จะขวางกันได้,ด้วยทักษะเทวะเวลา,ยากที่คนทั่วไปจะป้องกันได้.
เร็ว,เร็วมากๆ,ความเร็วที่เหนือยิ่งกว่าระดับเซียนบรรพชน,ลูกศรที่เห็นเป็นริ้วแสงพุ่งออกไป,เห็นเพียงแค่ภาพติดตาพุ่งตรงไปยังกลุ่มของบัณฑิตหงหรู.
ริ้วแสงสีแดง,หยิงในเวลานี้จดจ้องมองดวงตาหดเกร็งด้วยความประหลาดใจ.
"บางทีคงมีเพียงโหวอี้เท่านั้นถึงจะสามารถ,ยิงศรเช่นนี้ได้!"
พลังคันศรของโหลวซิงเฉินนั้น,ทำให้หยิงที่อยู่ข้างๆอุทานออกมาเบาๆ.
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่,กุยกูซือในชุดสีดำได้ปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของหยิงอีกครั้ง.
ลูกศรสีแดงของโหลวซิงเฉินที่พุ่งไปด้วยความเร็วสูง,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งคอหอยของบัณฑิตหงหรูคนหนึ่ง,ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาคนนั้นจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น.
"ตุมมมมม!"
คันศรสีแดงที่ถูกหยุดเอาไว้ในที่สุด,ลูกศรที่ยังสั่นไปมาไม่หยุด,ฝ่ามือหนึ่งที่คว้าจับเอาไว้,ก่อนที่มันจะทะลวงคอหอยบัณฑิตหงหรูคนหนึ่ง.
อันตรายเกินไปแล้ว,บัณฑิตหงหรูคนดังกล่าวรู้สึกเสียวสั่นหลังสั่นสะท้านไปทั่วร่าง.
ลูกศรที่ถูกหยุดเอาไว้,ทำให้เหล่าบัณฑิตหงหรูถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ,อีกเพียงเสี้ยวเดียวก็จะถึงคอหอยของเขาแล้ว,ลูกศรสีแดงถึงมือหนึ่งหยุดเอาไว้ในเสี้ยววินาทีสุดท้ายได้พอดิบพอดี.
ชีวิตและความตายที่อยู่ห่างกันเพียงเส้นด้าย.
เหล่าแขกของตำหนักฉงเทียนต่างเผยท่าทางเสียดายออกมาทั้งหมด,มีเพียงจงซาน,ในเวลานี้ที่เผยท่าทางพึงพอใจ!
เพราะว่าคนที่จับลูกศรดังกล่าวนั้นไว้ก็คือ,เซียนบรรพชนจื่อลู่!
แผนการของจงซานไม่ได้ลมเหลว,ก่อนหน้านั้นจงซานได้แจ้งโหลวซิงเฉินไว้ก่อนแล้ว,บนคันศรนั้นมีอำนาจหมอกหงหลวนอัดแน่นอยู่! ศรที่ยิ่งออกไปจึงเต็มไปด้วยหมอกเพื่อเล็งเป้าไปที่จื่อลู่นั่นเอง.
โหลวซิงเฉินที่ใช้ทักษะเทวะเวลาไม่มากนัก,เขาที่เล็งไปยังคนที่อยู่ข้างๆจื่อลู่,ราวกับว่าต้องการทำลายศักดิ์ศรีของเขา.
หากจื่อลู่ไม่ยื่นมือออกไปช่วย,แล้วใครจะช่วย?
เป้าหมายของจงซานไม่ได้ต้องการสังหารบัณฑิตหงหรู,ทว่าเพื่อส่งหมอกหงหรูเข้าไปในร่างของจื่อลู่ต่างหาก,หมอกหงหรูไร้สีไร้กลิ่นสามารถแผ่เข้าไปในร่างกายของเขาได้.
ศรดังกล่าวนับว่าประสบความสำเร็จ,คนอื่นที่แสดงท่าทางเสียดาย,ส่วนจงซานที่แสร้งแสดงว่าเสียดายเล็กน้อย.
หลังจากที่บัวหงหลวนได้รับการยกระดับ,เวลานี้กลายเป็นยากำหนัดอันดับหนึ่งของโลกใบนี้ไปแล้ว,ก่อนหน้านี้ในภพหยิน,ครั้งที่เขาต่อสู้กับจื่อลู่สามารถอ้างผลได้เป็นอย่างดี.
ที่ไกลออกไปนั้น,เหล่าบัณฑิตหงหรูที่ถูกศรของโหลวซิงเฉินข่มขู่,ด้วยความเป็นความตาย,ทำให้ทุกคนหวาดกลัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกันความโกรธเกรี้ยวของพวกเขาที่ปะทุขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
"กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม!"เหล่าบัณฑิตหงหรูที่คำรามลั่น,กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่มีขนาดหนึ่งล้านลี้รวมตัวกัน,ก่อนที่ฟาดฟันออกไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
ตัด!
พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังที่โถมทับลงมา,ยูไลไม่ได้เข้าไปขวาง,เพราะทุกคนต่างเชื่อว่าจงซานสามารถป้องกันได้.
อำนาจกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่ฟาดฟันลงมา,ปราณกระบี่ขนาดใหญ่โตมโหฬาร,พุ่งตรงมายังทิศทางของจงซาน.
บรรพชนโพธิ,หยิงและกุยกูซือที่จ้องมองไปยังจงซาน.
ทุกคนที่เห็นเพียงจงซานขยับเล็กน้อย,ภายในร่างของเขาก็ปรากฏปราณกระบี่สีม่วงพุ่งทะยายขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ประกายแสงสีม่วงที่ส่องสว่างปกคลุมท้องฟ้า,ปราณกระบี่สีม่วงที่เข้าปะทะกับกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม.
เจตจำนงกระบี่สีม่วงที่ทรงพลังไร้เทียมทาน,ทุกๆที่ที่มันผ่านไป,ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ทั้งสองกระแทกกัน,เกิดระเบิดประกายแสงสว่างวับวาวกระจายออกไปรอบๆ,ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอก,กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมระเบิดแตกสลายหายไปในทันที,ดูเหมือนว่าอำนาจกระบี่ของจงซานจะเหนือล้ำกว่ากระบี่แห่งความเที่ยงธรรมอย่างงั้นรึ?
ปราณกระบี่? จงซานใช้กระบี่อะไร? มันคืออำนาจกระบี่อะไรอย่างงั้นรึ?
เหล่าแขกมากมายที่มารวมงานต่างก็เผยท่าทางสงสัยขึ้นมาในทันที.
"กระบี่จูเซียน?"หลานที่ดวงตาหดเกร็งอุทานออกมา.
กระบี่จูเซียนอย่างงั้นรึ?
เหล่าแขกที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,จริงหรือเท็จ? นี่คือกระบี่จูเซียนเทียมอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าผู้คนมามายไม่เคยเห็นทักษะนี้จริงๆ,หลายๆคนที่คิดว่ามันคือกระบี่จูเซียนเลียนแบบ,หลังจากที่หลานที่เอ่ยปากออกมา,บอกกล่าวว่า,เป็นหนึ่งในชุดกระบี่สังหารเซียนนั่นเอง!
แต่ว่า,ไม่ใช่ว่าชุดกระบี่สังหารเซียนได้สูญหายไปแล้วรึ?
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทุกคนที่เห็นสัตว์เลี้ยงขนาดเล็กที่กวัดแกว่างหากไปมา,เป็นหางสีม่วง?
รูปร่างหางของมันเหมือนกับหางจริงจอก,ทว่ากลับสามารถแสดงพลังของกระบี่จูเซียนออกมาได้อย่างงั้นรึ?
มันตัวอะไร?
"เป็นพลังที่น่าเกรงขามจริงๆ,จงซาน,เจ้าได้เปิดหูเปิดตาข้าจริงๆ!"หลานที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
หลานที่กล่าวยืนยัน,แน่นอนว่าต้องเป็นกระบี่จูเซียนอย่างแน่นอน,แม้แต่กระบี่เซียนเซียน,กระบี่จิวเซียนและกระบี่ลู่เซียน,หยิงก็คิดว่าจงซานเองก็มีด้วยเช่นกัน.
"ลงมือ!"หลานที่สั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเองด้วยเช่นกัน.
ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสองที่ก้าวไปด้านหน้า,เทียนเต๋าสีแดงและสีน้ำตาลที่ปกคลุมร่าง,ก่อนที่จะออกไปช่วยเสริมการโจมตีของยูไล.
ที่ไกลออกไปนั้น,เหล่าบัณฑิตหงหรูเห็นกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมแตกสลายหายไปก็ตกใจเล็กน้อย,พวกเขาไม่รู้จักระบี่จูเซียน,ไม่คิดเลยว่าจะมีเจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลังขนาดนี้โผล่ออกมา.
ในเวลาเดียวกัน,ที่อยู่ข้างๆใครบางคนที่คำรามตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
"จงซาน,เจ้า,เจ้าสารเลว!"จื่อลู่ที่ดวงตาเบิกกว้างคำรามด้วยความโกรธอย่างรุนแรง.
เสียงคำรามของจงซาน,ที่ดังลั่น,ทำให้ทุกคนที่ไม่รู้กลายเป็นโง่งม.
เหล่าประชาชนเซียนหยางที่ไม่เข้าใจเห็นจื่อลู่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,เหล่าแขกทุกคนของที่อยู่บนลานตำหนักฉงเทียนเองก็จ้องมองไปยังจื่อลู่,แม้แต่คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง,หรือเพราะว่าบัณฑิตที่ถูกจงซานลอบโจมตีทำให้เขาโกรธเกรี้ยวมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
เจ็บใจถึงกับต้องคำรามออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังขนาดนี้?
บัณฑิตที่จื่อลู่ช่วยก่อนหน้านี้จ้องมองจื่อลู่ด้วยความงงงวย,ไม่คิดเลยว่าเวลานี้ถึงกับทำให้จื่อลู่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวเลยรึ?
ดวงตาของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,จ้องมองด้วยความโกรธอย่างรุนแรงจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน,เขาไม่คิดเลยว่าจงซานจะวางแผนร้ายเล็งมาที่เขา,ไม่คิดเลยว่าเขาจะเสียท่าไปซะแล้ว.
"ศิษย์พี่ทุกท่าน,ตอนนี้ข้าถูกวางยาพิษ,โปรดช่วยข้าถอนยาพิษ!"จื่อลู่ที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
เหล่าบัณฑิตหงหรูที่ในเวลานี้หัวใจสั่นไหวไปมาในทันที.
ส่วนจงซานที่อยู่ด้านหลังปากที่กำลังบ่นพึมพำท่องคำสอนหงหรู,แค่นเสียงกล่าวออกมาภายในใจ,"คิดว่าจะสามารถสังหารจงซานได้ง่ายอย่างงั้นรึ?
ข้าบอกแล้ว,ว่าจงซานนั้นร้ายกาจ,ไม่รู้จักฟัง,อยากตายก็ไปตายคนเดียวสิ?
ลากข้าไปด้วยทำไม!"
เซอคงไม่ยินดีแม้แต่น้อย.
ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานที่นำคันศรสีแดออกมาอีกครั้ง,พร้อมกับกล่าวออกมาอีกครั้ง!
"ยิงออกไป,ไม่จำเป็นต้องใส่ใจจื่อลู่!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"โหลวซิงเฉินที่รับคันศรที่มีอำนาจหมอกหงหลวนปกคลุม,ก่อนที่จะยิงออกไปอีกครั้ง.
"ฆ่า~~~~~~~~~!”
"รับทราบ!"ไป๋ฉี,หวังเจียนและคนอื่นๆที่ตะโกนรับคำสั่งในทนที.
ไป๋ฉี,หวังเจียนและเมิ่งเทียน,ต่างก็นำอาวุธออกมา,พุ่งลอยออกไปในทันที.
การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่ปรากฏขึ้นอีกแล้ว,พร้อมกับพุ่งออกมาโจมตี,การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วงทำให้ห้วงมิติสั่นสะท้านกระจายไปรอบๆ.
"จงซาน,นั่นคือจื่อลู่รึ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ข้าจะช่วยเร่งเพิ่มอำนาจคำสาปให้กับเขาเอง!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
จากนั้น,เห่าเม่ยลี่ที่ยกมือสองข้างขึ้น,ก่อนที่จะชี้นิ้วออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเป็นพลังวงกลมขนาดเล็กพุ่งออกไป.
"หืม,ดีมาก!"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
ทว่าเหล่าแขกคนอื่นๆที่จ้องมองด้วยความแปลกประหลาดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,สาวน้อยคนนี้ป่วยหรือไม่?
นี่นางกำลังจะสาปจื่อลู่อย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้,ไม่เห็นมีพลังอำนาจแผ่ออกมาแม้แต่น้อย.
มีเพียงหยิง,โพธิ,กุยกู่ซืและหลานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง,เห่าเม่ยลี่ที่กำลังวาดอาคมคำสาป,คาดไม่ถึงเลยว่านางจะทำได้,หลานและคนอื่นรับรู้ว่านี่เป็นคำสาปที่น่าหวาดกลัวมาก.
เหล่าคนของจงซานนับว่าเต็มไปด้วยคนที่มีความสามารถ!
ที่ไกลออกไป,เหล่าศิษย์พี่ที่กำลังช่วยจื่อลู่ถอนพิษ,ทว่า,ในเวลาเดียวกันนั้นก็ปรากฏลูกศรที่ถูกยิงมาในทันที,แม้ว่าจะอยู่ในระดับเซียนบรรพชน,ทว่าก็ไม่สามารถที่จะถอนพิษได้ในเวลาอันสั้น,โหลวซิงเฉินก็ยิงคันศรที่เต็มไปด้วยหมอกหงหลวนมาอีกครั้งแล้ว.
พลังที่ไร้การต้านทาน,พร้อมกับระเบิดออกมาเสียงดัง,หมอกสีชมพูมากมายที่กระจายออกไป,จื่อลู่ที่รู้สึกหวาดผวา,ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะถูกพิษที่ยากจะแก้ได้.
เหล่าบัณฑิตผู้นำ 99
คน,จงซานพบว่าแต่ละคนนั้นยังคงสุขุมไม่เปลี่ยนแปลง,ทว่าที่รอบๆนั้นปรากฏริ้วแสงเจ็ดสีออกมาปกป้อง,ถูกส่งออกมาจากคนกลุ่มหนึ่ง.
ภายใต้คำสั่งจงซาน,โหลวซิงเฉินที่ยิงลูกศรออกไปยังคนกลุ่มดังกล่าว.
เร็ว,เร็วมา,พริบตาเดียวก็ไปอยู่ด้านหน้าคนเหล่านั้นแล้ว.
ทว่าลูกศรที่ไปหยุดอยู่ด้านหน้าของพวกเขา,ลอยอยู่บนอากาศ,ดวงตาของพวกเขาที่ส่องประกายสว่างเจ้า,ทันใดนั้นลูกศรก็พุ่งกลับมาด้วยความเร็วสูง.
"ปัง!"
กระบี่จูเซียนที่ฟันไปยังลูกศรดังกล่าวในทันที.
โหลวซิงเฉินที่ตกใจหลั่งเหงื่ออกมาทีเดียว,เร็วมาก,สะท้อนกลับมาด้วยความเร็วถึงสองเท่า,สี่คนที่มีริ้วแสงเจ็ดสีบนหน้าผากเป็นคนของนิกายหงหรูอย่างงั้นรึ?
แข็งแกร่งเกินไปแล้ว.
Chapter 1029 Planning
of Zhong Shan
钟山的算计
แผนการของจงซาน.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม 88
เล่ม,ที่ฟาดฟันไปยังเทียนเต๋าของยูไลเกิดระเบิดดังสนั่น.
ม่านพลังป้องกันที่ระเบิดสะท้อน,แสงสีทองที่ทำให้ดวงตามืดบอด,ทว่าเทียนเต๋าของยูไลที่ราวกับว่ามันระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นพลังทำลายที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ห้วงมิติที่สั่นไหว,เห็นชัดเจนว่าแรงสะท้อนนั้นทรงพลังร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
พลังของยูไลแน่นอนว่าต้องไม่ได้มีแค่นี้แน่,แม้แต่จงซานยังสัมผัสได้ว่ายูไลยังปกปิดความแข็งแกร่งของตัวเองเอาไว้อยู่.
"อรหันต์ได้สอนว่า,เหล่าอรหันต์ได้มาชุมนุมกันในสวนใต้ต้นเหวยกัว,เหล่าอรหันต์กว่าหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบรูป............"
เสียงของบทสวดที่ดังก้องขึ้นมาในทันที,เสียงที่กระจายไปทั่วทุการทิศ,อำนาจของพระพุทธที่กระจายไปรอบๆ.
รอบๆร่างกายของยูไลนั้นเต็มไปด้วยแสงสีทอง,นิ้วของยูไลที่ชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า,ราวกับว่ากำลังกำราบทุกสรรพสิ่ง,เป็นพลังอำนาจที่อหังการยิ่งนัก!
ห้วงมิติในเวลานี้เต็มไปด้วยหมอสีทอง,บนอากาศที่ว่างเปล่าปรากฏพุทธะร่างสีทองและปู่ซามากมาย,ปรากฏเป็นรูปเงาที่กำลังสวดมนอยู่,วิชาของยูไล,ที่กำลังปล่อยเสียงสวดมนต์ที่ดูน่าเกรงขามดังกึกก้อง.
พลังอำนาจที่น่าเกรงขามที่โถมทับลงมาจากบนอากาศ,เสียงสวดมนที่ราวกับว่าแทรกซึมเข้าไปในจิตใจ,พลังอำนาจพระพุทธิ์ที่มีพลังเทียบเท่ากับต้าเต๋าของเหล่าศิษย์นิกายหงหรู!
พลังอำนาจพระพุทธที่เข้าปะทะกับพลังอำนาจแห่งความเที่ยงธรรม.
พลังของยูไลที่ขวางการโจมตีของฝ่ายตรงขามได้อย่างราบคาบ.
สิบคนที่อยู่ด้านหลังของยูไล,ทุกคนที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,"ทุกท่านลงมือพร้อมกัน!"
"อืม!"หลานพยักหน้ารับ.
จงซานเองก็ด้วย.
ในเวลานั้นโหลวซิงเฉินที่อยู่ข้างๆจงซาน,จงซานที่สะบัดมือนำลูกศารสีแดงชาติออกมาก่อนที่จะมอบให้กับโหลวซิงเฉิน.
โหลวซิงเฉินที่ราวกับรับรู้ความตั้งใจของจงซาน,คันศรเสวียนหยวนที่นำลูกศรสีแดงชาดพร้อมกับขึ้นง้างทันที.
ศรดอกแรกที่ถูกปล่อยออกไป.
ศรสีแดงชาดที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว,พุ่งตรงไปยังทิศทางของบัณฑิตหงหรู!
ลูกศรที่พุ่งออกไป,ฝ่ายตรงข้ามที่ดวงตาเบิกกว้าง,กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมฟาดฟันออกไปรับมือ,ทว่าลูกศรของโลวซิงเฉินนั้นมีอำนาจเวลาเคลือบอยู่,เร็วกว่าสัมผัสที่คนทั่วไปจะรับรู้ได้.
เร็วมาก,เกินกว่ากระบี่จะขวางกันได้,ด้วยทักษะเทวะเวลา,ยากที่คนทั่วไปจะป้องกันได้.
เร็ว,เร็วมากๆ,ความเร็วที่เหนือยิ่งกว่าระดับเซียนบรรพชน,ลูกศรที่เห็นเป็นริ้วแสงพุ่งออกไป,เห็นเพียงแค่ภาพติดตาพุ่งตรงไปยังกลุ่มของบัณฑิตหงหรู.
ริ้วแสงสีแดง,หยิงในเวลานี้จดจ้องมองดวงตาหดเกร็งด้วยความประหลาดใจ.
"บางทีคงมีเพียงโหวอี้เท่านั้นถึงจะสามารถ,ยิงศรเช่นนี้ได้!"
พลังคันศรของโหลวซิงเฉินนั้น,ทำให้หยิงที่อยู่ข้างๆอุทานออกมาเบาๆ.
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่,กุยกูซือในชุดสีดำได้ปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของหยิงอีกครั้ง.
ลูกศรสีแดงของโหลวซิงเฉินที่พุ่งไปด้วยความเร็วสูง,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งคอหอยของบัณฑิตหงหรูคนหนึ่ง,ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาคนนั้นจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น.
"ตุมมมมม!"
คันศรสีแดงที่ถูกหยุดเอาไว้ในที่สุด,ลูกศรที่ยังสั่นไปมาไม่หยุด,ฝ่ามือหนึ่งที่คว้าจับเอาไว้,ก่อนที่มันจะทะลวงคอหอยบัณฑิตหงหรูคนหนึ่ง.
อันตรายเกินไปแล้ว,บัณฑิตหงหรูคนดังกล่าวรู้สึกเสียวสั่นหลังสั่นสะท้านไปทั่วร่าง.
ลูกศรที่ถูกหยุดเอาไว้,ทำให้เหล่าบัณฑิตหงหรูถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ,อีกเพียงเสี้ยวเดียวก็จะถึงคอหอยของเขาแล้ว,ลูกศรสีแดงถึงมือหนึ่งหยุดเอาไว้ในเสี้ยววินาทีสุดท้ายได้พอดิบพอดี.
ชีวิตและความตายที่อยู่ห่างกันเพียงเส้นด้าย.
เหล่าแขกของตำหนักฉงเทียนต่างเผยท่าทางเสียดายออกมาทั้งหมด,มีเพียงจงซาน,ในเวลานี้ที่เผยท่าทางพึงพอใจ!
เพราะว่าคนที่จับลูกศรดังกล่าวนั้นไว้ก็คือ,เซียนบรรพชนจื่อลู่!
แผนการของจงซานไม่ได้ลมเหลว,ก่อนหน้านั้นจงซานได้แจ้งโหลวซิงเฉินไว้ก่อนแล้ว,บนคันศรนั้นมีอำนาจหมอกหงหลวนอัดแน่นอยู่! ศรที่ยิ่งออกไปจึงเต็มไปด้วยหมอกเพื่อเล็งเป้าไปที่จื่อลู่นั่นเอง.
โหลวซิงเฉินที่ใช้ทักษะเทวะเวลาไม่มากนัก,เขาที่เล็งไปยังคนที่อยู่ข้างๆจื่อลู่,ราวกับว่าต้องการทำลายศักดิ์ศรีของเขา.
หากจื่อลู่ไม่ยื่นมือออกไปช่วย,แล้วใครจะช่วย?
เป้าหมายของจงซานไม่ได้ต้องการสังหารบัณฑิตหงหรู,ทว่าเพื่อส่งหมอกหงหรูเข้าไปในร่างของจื่อลู่ต่างหาก,หมอกหงหรูไร้สีไร้กลิ่นสามารถแผ่เข้าไปในร่างกายของเขาได้.
ศรดังกล่าวนับว่าประสบความสำเร็จ,คนอื่นที่แสดงท่าทางเสียดาย,ส่วนจงซานที่แสร้งแสดงว่าเสียดายเล็กน้อย.
หลังจากที่บัวหงหลวนได้รับการยกระดับ,เวลานี้กลายเป็นยากำหนัดอันดับหนึ่งของโลกใบนี้ไปแล้ว,ก่อนหน้านี้ในภพหยิน,ครั้งที่เขาต่อสู้กับจื่อลู่สามารถอ้างผลได้เป็นอย่างดี.
ที่ไกลออกไปนั้น,เหล่าบัณฑิตหงหรูที่ถูกศรของโหลวซิงเฉินข่มขู่,ด้วยความเป็นความตาย,ทำให้ทุกคนหวาดกลัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกันความโกรธเกรี้ยวของพวกเขาที่ปะทุขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
"กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม!"เหล่าบัณฑิตหงหรูที่คำรามลั่น,กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่มีขนาดหนึ่งล้านลี้รวมตัวกัน,ก่อนที่ฟาดฟันออกไปยังทิศทางของจงซานในทันที.
ตัด!
พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังที่โถมทับลงมา,ยูไลไม่ได้เข้าไปขวาง,เพราะทุกคนต่างเชื่อว่าจงซานสามารถป้องกันได้.
อำนาจกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่ฟาดฟันลงมา,ปราณกระบี่ขนาดใหญ่โตมโหฬาร,พุ่งตรงมายังทิศทางของจงซาน.
บรรพชนโพธิ,หยิงและกุยกูซือที่จ้องมองไปยังจงซาน.
ทุกคนที่เห็นเพียงจงซานขยับเล็กน้อย,ภายในร่างของเขาก็ปรากฏปราณกระบี่สีม่วงพุ่งทะยายขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ประกายแสงสีม่วงที่ส่องสว่างปกคลุมท้องฟ้า,ปราณกระบี่สีม่วงที่เข้าปะทะกับกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม.
เจตจำนงกระบี่สีม่วงที่ทรงพลังไร้เทียมทาน,ทุกๆที่ที่มันผ่านไป,ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ทั้งสองกระแทกกัน,เกิดระเบิดประกายแสงสว่างวับวาวกระจายออกไปรอบๆ,ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอก,กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมระเบิดแตกสลายหายไปในทันที,ดูเหมือนว่าอำนาจกระบี่ของจงซานจะเหนือล้ำกว่ากระบี่แห่งความเที่ยงธรรมอย่างงั้นรึ?
ปราณกระบี่? จงซานใช้กระบี่อะไร? มันคืออำนาจกระบี่อะไรอย่างงั้นรึ?
เหล่าแขกมากมายที่มารวมงานต่างก็เผยท่าทางสงสัยขึ้นมาในทันที.
"กระบี่จูเซียน?"หลานที่ดวงตาหดเกร็งอุทานออกมา.
กระบี่จูเซียนอย่างงั้นรึ?
เหล่าแขกที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,จริงหรือเท็จ? นี่คือกระบี่จูเซียนเทียมอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าผู้คนมามายไม่เคยเห็นทักษะนี้จริงๆ,หลายๆคนที่คิดว่ามันคือกระบี่จูเซียนเลียนแบบ,หลังจากที่หลานที่เอ่ยปากออกมา,บอกกล่าวว่า,เป็นหนึ่งในชุดกระบี่สังหารเซียนนั่นเอง!
แต่ว่า,ไม่ใช่ว่าชุดกระบี่สังหารเซียนได้สูญหายไปแล้วรึ?
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทุกคนที่เห็นสัตว์เลี้ยงขนาดเล็กที่กวัดแกว่างหากไปมา,เป็นหางสีม่วง?
รูปร่างหางของมันเหมือนกับหางจริงจอก,ทว่ากลับสามารถแสดงพลังของกระบี่จูเซียนออกมาได้อย่างงั้นรึ?
มันตัวอะไร?
"เป็นพลังที่น่าเกรงขามจริงๆ,จงซาน,เจ้าได้เปิดหูเปิดตาข้าจริงๆ!"หลานที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
หลานที่กล่าวยืนยัน,แน่นอนว่าต้องเป็นกระบี่จูเซียนอย่างแน่นอน,แม้แต่กระบี่เซียนเซียน,กระบี่จิวเซียนและกระบี่ลู่เซียน,หยิงก็คิดว่าจงซานเองก็มีด้วยเช่นกัน.
"ลงมือ!"หลานที่สั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเองด้วยเช่นกัน.
ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสองที่ก้าวไปด้านหน้า,เทียนเต๋าสีแดงและสีน้ำตาลที่ปกคลุมร่าง,ก่อนที่จะออกไปช่วยเสริมการโจมตีของยูไล.
ที่ไกลออกไปนั้น,เหล่าบัณฑิตหงหรูเห็นกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมแตกสลายหายไปก็ตกใจเล็กน้อย,พวกเขาไม่รู้จักระบี่จูเซียน,ไม่คิดเลยว่าจะมีเจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลังขนาดนี้โผล่ออกมา.
ในเวลาเดียวกัน,ที่อยู่ข้างๆใครบางคนที่คำรามตะโกนออกมาด้วยความโกรธ.
"จงซาน,เจ้า,เจ้าสารเลว!"จื่อลู่ที่ดวงตาเบิกกว้างคำรามด้วยความโกรธอย่างรุนแรง.
เสียงคำรามของจงซาน,ที่ดังลั่น,ทำให้ทุกคนที่ไม่รู้กลายเป็นโง่งม.
เหล่าประชาชนเซียนหยางที่ไม่เข้าใจเห็นจื่อลู่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,เหล่าแขกทุกคนของที่อยู่บนลานตำหนักฉงเทียนเองก็จ้องมองไปยังจื่อลู่,แม้แต่คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง,หรือเพราะว่าบัณฑิตที่ถูกจงซานลอบโจมตีทำให้เขาโกรธเกรี้ยวมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
เจ็บใจถึงกับต้องคำรามออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังขนาดนี้?
บัณฑิตที่จื่อลู่ช่วยก่อนหน้านี้จ้องมองจื่อลู่ด้วยความงงงวย,ไม่คิดเลยว่าเวลานี้ถึงกับทำให้จื่อลู่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวเลยรึ?
ดวงตาของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,จ้องมองด้วยความโกรธอย่างรุนแรงจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน,เขาไม่คิดเลยว่าจงซานจะวางแผนร้ายเล็งมาที่เขา,ไม่คิดเลยว่าเขาจะเสียท่าไปซะแล้ว.
"ศิษย์พี่ทุกท่าน,ตอนนี้ข้าถูกวางยาพิษ,โปรดช่วยข้าถอนยาพิษ!"จื่อลู่ที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
เหล่าบัณฑิตหงหรูที่ในเวลานี้หัวใจสั่นไหวไปมาในทันที.
ส่วนจงซานที่อยู่ด้านหลังปากที่กำลังบ่นพึมพำท่องคำสอนหงหรู,แค่นเสียงกล่าวออกมาภายในใจ,"คิดว่าจะสามารถสังหารจงซานได้ง่ายอย่างงั้นรึ?
ข้าบอกแล้ว,ว่าจงซานนั้นร้ายกาจ,ไม่รู้จักฟัง,อยากตายก็ไปตายคนเดียวสิ?
ลากข้าไปด้วยทำไม!"
เซอคงไม่ยินดีแม้แต่น้อย.
ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานที่นำคันศรสีแดออกมาอีกครั้ง,พร้อมกับกล่าวออกมาอีกครั้ง!
"ยิงออกไป,ไม่จำเป็นต้องใส่ใจจื่อลู่!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"โหลวซิงเฉินที่รับคันศรที่มีอำนาจหมอกหงหลวนปกคลุม,ก่อนที่จะยิงออกไปอีกครั้ง.
"ฆ่า~~~~~~~~~!”
"รับทราบ!"ไป๋ฉี,หวังเจียนและคนอื่นๆที่ตะโกนรับคำสั่งในทนที.
ไป๋ฉี,หวังเจียนและเมิ่งเทียน,ต่างก็นำอาวุธออกมา,พุ่งลอยออกไปในทันที.
การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่ปรากฏขึ้นอีกแล้ว,พร้อมกับพุ่งออกมาโจมตี,การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วงทำให้ห้วงมิติสั่นสะท้านกระจายไปรอบๆ.
"จงซาน,นั่นคือจื่อลู่รึ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ข้าจะช่วยเร่งเพิ่มอำนาจคำสาปให้กับเขาเอง!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
จากนั้น,เห่าเม่ยลี่ที่ยกมือสองข้างขึ้น,ก่อนที่จะชี้นิ้วออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเป็นพลังวงกลมขนาดเล็กพุ่งออกไป.
"หืม,ดีมาก!"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
ทว่าเหล่าแขกคนอื่นๆที่จ้องมองด้วยความแปลกประหลาดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,สาวน้อยคนนี้ป่วยหรือไม่?
นี่นางกำลังจะสาปจื่อลู่อย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้,ไม่เห็นมีพลังอำนาจแผ่ออกมาแม้แต่น้อย.
มีเพียงหยิง,โพธิ,กุยกู่ซืและหลานที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง,เห่าเม่ยลี่ที่กำลังวาดอาคมคำสาป,คาดไม่ถึงเลยว่านางจะทำได้,หลานและคนอื่นรับรู้ว่านี่เป็นคำสาปที่น่าหวาดกลัวมาก.
เหล่าคนของจงซานนับว่าเต็มไปด้วยคนที่มีความสามารถ!
ที่ไกลออกไป,เหล่าศิษย์พี่ที่กำลังช่วยจื่อลู่ถอนพิษ,ทว่า,ในเวลาเดียวกันนั้นก็ปรากฏลูกศรที่ถูกยิงมาในทันที,แม้ว่าจะอยู่ในระดับเซียนบรรพชน,ทว่าก็ไม่สามารถที่จะถอนพิษได้ในเวลาอันสั้น,โหลวซิงเฉินก็ยิงคันศรที่เต็มไปด้วยหมอกหงหลวนมาอีกครั้งแล้ว.
พลังที่ไร้การต้านทาน,พร้อมกับระเบิดออกมาเสียงดัง,หมอกสีชมพูมากมายที่กระจายออกไป,จื่อลู่ที่รู้สึกหวาดผวา,ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะถูกพิษที่ยากจะแก้ได้.
เหล่าบัณฑิตผู้นำ 99
คน,จงซานพบว่าแต่ละคนนั้นยังคงสุขุมไม่เปลี่ยนแปลง,ทว่าที่รอบๆนั้นปรากฏริ้วแสงเจ็ดสีออกมาปกป้อง,ถูกส่งออกมาจากคนกลุ่มหนึ่ง.
ภายใต้คำสั่งจงซาน,โหลวซิงเฉินที่ยิงลูกศรออกไปยังคนกลุ่มดังกล่าว.
เร็ว,เร็วมา,พริบตาเดียวก็ไปอยู่ด้านหน้าคนเหล่านั้นแล้ว.
ทว่าลูกศรที่ไปหยุดอยู่ด้านหน้าของพวกเขา,ลอยอยู่บนอากาศ,ดวงตาของพวกเขาที่ส่องประกายสว่างเจ้า,ทันใดนั้นลูกศรก็พุ่งกลับมาด้วยความเร็วสูง.
"ปัง!"
กระบี่จูเซียนที่ฟันไปยังลูกศรดังกล่าวในทันที.
โหลวซิงเฉินที่ตกใจหลั่งเหงื่ออกมาทีเดียว,เร็วมาก,สะท้อนกลับมาด้วยความเร็วถึงสองเท่า,สี่คนที่มีริ้วแสงเจ็ดสีบนหน้าผากเป็นคนของนิกายหงหรูอย่างงั้นรึ?
แข็งแกร่งเกินไปแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ขอบคุณครับสนุกมาก
ตอบลบ