Immortality Chapter 1028 Fights
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่1028 ต่อสู้
Chapter 1028 Fights
战起
ต่อสู้
"ใครต้องการอยู่ในเมืองเซียนหยาง,จากนี้ก็ต้องยอมรับภัยพิบัติจากปราชญ์เทพ,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามในเมืองเซียนหยาง,นิกายหงหรูจะไม่ให้อภัยโดยเด็ดขาด!"
ไจ๋โหวที่แค่นเสียงเย็นชา,ข่มขู่ประชาชนทุกคนทั่วทั้งเมืองเซียนหยาง,ไม่ต้องการจากไปรึ?
หากไม่หนีข้าจะสังหารพวกเจ้า!
ล่วงเกินนิกายหงหรูเท่ากับแส่หาความตาย.
คำพูดของไจ๋โวที่ชี้ไปยังเหล่าประชาชน,ต้องไม่ลืมว่าเหล่าประชาชนนับว่าอ่อนแอมาก,การต่อสู้เพียงแค่พริบตาเดียวพวกเขาก็ตกตายไปแล้ว,นิกายหงหรูที่ข่มขู่ชีวิต,ทำให้เหล่าประชาชนเกิดลังเลใจ.
ไม่หนี?
เมื่อการต่อสู้ที่รุนแรงฟ้าดินถล่มทะลายเกิดขึ้น,แน่นอนว่าพวกเขาก็จะยากจะปลอดภัยเช่นกัน.
เหล่าประชาชนที่ได้แต่เงียบ,แทบทุกคนที่จ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักฉงเทียน.
"แป๊ะ!ๆๆๆ"หยิงที่ประมือทันที.
"แสดงได้ดี!"หยิงเอ่ยออกมาเสียงดัง.
เขาที่ทำเหมือนว่าไจ๋โวนั้นกำลังแสดงละครเพื่อคารวะงานวันเกิดให้กับต้าฉิน.
"หยิง,เจ้าคิดว่าพวกเราล้อเล่น,ไม่สามารถทำได้อย่างงั้นรึ?"ไจ๋โวที่แค่นเสียงเย็นชา.
"คิดจะข่มขู่ข้าด้วยประชาชนอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่คู่ควร!"หยิงที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
ใบหน้าของไจ๋โวเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ออกไป!"เสียงที่ดังก้องติดๆกันขึ้นมาในทันที.
คนกลุ่มหนึ่งที่สวมชุดบัณฑิตถูกไล่ออกมาจากด้านในห้องโหงโดยเหล่าทหาร.
คนกลุ่มนี้เป็นบัณฑิตที่อยู่ในสภาพผมเผ้ารุงรังน่าอเนจอนาถ,ถูกผูกมัด,เหล่าทหารทั้งเตะและฟาดด้วยแส่ลากออกมาด้านใน,จากทั่วทิศทาง,รวมๆกันแล้ว
400,000
คน,พวกเขาที่ถูกลากมาไว้บนลานขนาดใหญ่,ถูกทำให้คุกเข่าลงกับพื้น,โดยทหารของต้าฉิน,ได้วางดาบใหญ่พาดบนคอของพวกเขา,ราวกับว่าเวลานี้เพียงแค่รอคำสั่ง,กลุ่มบัณฑิตทั้ง
400,000 คนนี้,หัวจะหลุดจากบ่าในทันที.
กลิ่นอายอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมที่ยังคละคลุ้งไปทั่ว,ทว่าใบหน้าของไจ๋โวกลายเป็นขาวซีด.
"ศิษย์นิกายหงหรูที่ท่องคำสอน,จงเบิ่งตา,ดูซิว่าเป็นสหายหรือญาติของเจ้าหรือไม่!"หยิงที่เผยยิ้มอย่างไม่แยแส.
เสียงของหยิงที่ดังขึ้น,เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูที่ท่องคำสอนหยุดลงในทันที,พร้อมกับส่งเสียงอุทานโหวกเหวกโวยวาย.
"ท่านพ่อ,นั่นมันพ่อของข้า!"
"พี่ของข้า,พี่ข้าถูกจับได้อย่างไร?"
"บุตรของข้า,นั่นบุตรของข้าอย่างงั้นรึ?
........................
............
ทั้งญาติและสหายของพวกเขา?
ต่างก็ถูกหยิงจับตัวมาอย่างงั้นรึ?
"หยิง,เจ้ามันชั่วช้าต่ำทรามมาก,นี่คือสิ่งที่เซิ่งหวังราชวงศ์วาสนาทำอย่างงั้นรึ?"ไจ๋โวที่ตะโกนออกมาด้วยความขุ่นเคือง.
"นี่เจ้ากล่าวผิดคนรึอย่างไร,เจ้าควรจะถามกงจื่อมากกว่า,ในสายตาของปราชญ์เทพ,เห็นคนทั่วไปไม่ต่างจากมดปลวก?
ต้องการทำลายประชาชนต้าฉินของข้า? ต้องการทำร้ายแขกของข้า?
พวกเจ้าทำได้แค่ฝั่งเดียวรึไง,ข้าต้าฉินเดิมที่ก็ให้ความเคารพกับพวกเจ้า,แต่กล้าข่มขู่ประชาชนต้าฉินของข้า,เจ้าใจกล้านัก!"หยิงแค่นเสียงเย็นชา.
เหล่าประชาชนเซียนหยางคราแรกที่เห็นบัณฑิตหงหรูที่ถูกจับตัวมาก็ทำให้รู้สึกไม่ดีเช่นกัน,ทว่าหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเซิ่งหวังแล้ว,ในเวลานี้เขาจำเป็นต้องเห็นใจคนเหล่านี้ด้วยรึ?
เซิ่งหวังกล่าวถูก,หากว่าเป็นอีกฝั่งได้ชัย,ก็เป็นพวกเขาที่ตกตายไปไม่ต่างจากมดปลวกเช่นกัน.
ทันใดนั้นเหล่าประชาชนต้าฉินที่รู้สึเกลียดชังขึ้นมาเช่นกัน,จ้องมองไปยังเหล่าคนนิกายหงหรูด้วยความโกรธเกลี้ยว.
จิตใจของประชาชนต้าฉิน,เวลานี้ได้ปรากฏความเกลียดชังขึ้น,ทำให้สามารถผลักอำนาจเที่ยงธรรมที่ถูกส่งมาสั่นคลอนจิตใจของพวกเขาได้ในทันที.
เห็นเหล่าศิษย์นิกายหงหรูด้านหลังกำลังสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว,ไจ๋โวที่เผยแววตาขุ่นเคือง,จ้องมองไปยังเหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องของเขาที่อยู่รอบๆ,คนอื่นๆที่พยักหน้าให้,บอกให้ไจ๋โวดำเนินการต่อไป.
"ไจ๋โวที่หันหน้ากลับไปมองหยิง,"หยิง,เจ้าคิดจะข่มขู่ข้า,คิดจะใช้คนเหล่านี้ข่มขู่ข้า!
คิดจะข่มขู่นิกายหงหรูของพวกเรา,ในไม่ช้าพวกเจ้าจะต้องถูกประฌามจากคนทั่วหล้า!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..............!”หยิงที่หัวเราะออกมาอย่างนุ่มนวล.
ส่วนประชาชนเมืองเซียนหยางเวลานี้ต่างก็จ้องมองไจ๋โวด้วยท่าทางเหยียดหยัน,คาดไม่ถึงเลยว่าคนผู้นี้จะไร้ยางอายถึงเพียงนี้.
หยิงที่จ้องมองไปยังไจ๋โว,กล่าวออกมาอย่างเหยียดหยัน,"นิกายหงหรูมีอยู่ทั่วหล้าเลยอย่างงั้นรึ?"
ใบหน้าของไจ๋โวที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ลอบดุด่าอยู่ในใจ,ไม่คิดเลยว่าผลจะออกมาเป็นเช่นนี้.
"เจ้าไม่สามารถสังหารคนของนิกายหงหรูได้,ไม่เช่นนั้นประชาชนของเจ้าทุกคนต้องตาย!"ไจ๋โวที่ใบหน้าอัปลักษณ์ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ฆ่า!"หยิงที่สั่งการออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ฆ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงที่ดังก้องไปทั่วเมืองเซียนหยาง,เหล่าทหารต้าฉินที่ตวัดดาบฟันลงไป.
ฉวั๊ว!!
ศีรษะ 400,000 ล่วงหล่นลงบนพื้นในทันที.
"เจ้า!"ไจ๋โวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว,หยิงที่ฉีกหน้าของเขาต่อหน้าของทุกคน.
ประชาชนของเมืองเซียนหยางที่ตื่นตะลึงเช่นกัน,พวกเขาไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมหยิงถึงทำเช่นนั้น.
เหล่าบัณฑิตที่ถูกนำมานี้ไม่ใช่ว่าต้องการข่มขู่ศัตรูหรอกรึ?
ทำไมถึงได้สังหารไปล่ะ?
บนเมฆสีขาว,เหล่าศิษย์สำนักหงหรูเริ่มคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรียว,แววตาของแต่ละคนกลายเป็นบ้าคลั่ง,ทั้งญาติและสหายของพวกเขาถึงสังหารต่อหน้าต่อตา,ความครั้งแค้นนี้ได้ปะทุขึ้น,คนเหล่านี้จงใจยั่วยุพวกเขาอย่างชัดเจน.
หยิงที่เงยหน้าจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,"เข้ามา,ต้องการต่อกรกับต้าฉินก็เข้ามาแล้วพวกเจ้าจะเข้าใจเอง!"
"เหล่าญาติพี่น้องมิตรสหายของพวกเจ้าถูกต้าฉินสังหาร,ความแค้นนี้ไม่สามารถอภัยให้ได้,อย่าให้ใครรอดแม้แต่คนเดียว,บุก!"ไจ๋โวที่ตะโกนสั่งการในทันที
"รับทราบ!"เหล่าบันฑิตนับหมื่นคนที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เซอคงที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับ,แววตาที่ส่ายไปมา,ครุ่นคิดหาวิธีหนี,เพราะเขารับรู้ถึงสัมผัสอันตรายมากขึ้นและก็มาขึ้น.
"ขงจื่อสอนว่า,การพูดจาด้วยเล่ห์เหลี่ยม
ย่อมนำพามาเป็นสิ่งทำลายคุณธรรม!"
เหล่าศิษย์หงหรูในเวลานี้เริ่มท่องคำสอนของกงจื่ออีกครั้ง,ทว่าเสียงที่ดังกึกก้องครั้งนี้,เต็มไปด้วยอำนาจความเที่ยงธรรม,ราวกับเสียงฟ้าคำราม,ก่อนที่จะปรากฏเสาใหญ่ยักษ์ขึ้น,เสาที่ยืดขยายขึ้นไปบนท้องฟ้าคำยันสวรรค์.
เสาขนาดใหญ่สีขาวที่กลายเป็นรูปเป็นร่าง,กลายเป็นอักขระ,รวมตัวกันเป็นอักษร,กลายเป็นตำราที่ใหญ่ยักษ์,ดูทรงพลังยิ่งกว่าเทียนเต๋าปกติ.
"ต้าเต๋าของบัณฑิตนิกายหงหรู,ที่กงจื่อเคยกล่าวอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมที่รวมตัวกันเป็นตาเต๋าโดยการยอมสละบัณฑิตนิกายหงหรูพร้อมกันรึ?
นิกายหงหรูเวลานี้พร้อมที่จะทุ่มเต็มกำลังจริงๆ!"ยูไลที่เอ่ยปากออกมา.
"แต่ว่า,ด้วยการที่หยิงสังหารญาติพี่น้องและสหายของบัณฑิตเหล่านั้นทำให้จิตใจของพวกเขาฟุ้งซ่านไม่สงบ,ต้าเต๋าที่เกิดจากพวกเขาจึงมีจุดอ่อน!"หลานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"การที่กงจื่อนำพวกเขามาสังเวย,คนเหล่านี้นับถือบูชาเขา,ช่างน่าเศร้าใจ!"โพธิที่ส่ายหน้าไปมา.
ต้าเต๋าของเหล่าศิษย์หงหรูที่พวยพุ่งขยายออกเรื่อยๆ,จนมีขนาดลามออกมาได้หนึ่งร้อยจั้ง,จากนั้นก็ไม่ขยายออกไปอีก.
ดูเหมือนว่ามันจะถูกป้องกันจากม่านคุ้มเมืองเซียนหยาง,ม่านคุ้มกันขนาดใหญ่ที่สามารถป้องกันพลังแห่งความเที่ยงธรรม,ไม่สามารถกัดกร่อนมันได้เลยแม้แต่น้อย.
ค่ายกลอะไรกันที่สามารถต้านทานเทียนเต๋า,เทียนเต๋าจำนวนมากที่กลายเป็นต้าเต๋า,ก็สามารถขวางกันได้อย่างงั้นรึ?
"ของวิเศษกาลอากาศ,หยิง,เจ้าช่างมีสมบัติล้ำค่ามากมายจริงๆ!"แววตาของหลานที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
ของวิเศษกาลอากาศ?
จงซานที่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อยู่ในโลกใบเล็ก,ไม่ใช่พลังอย่างเดียวกันเมื่อครั้งเขาแหวกม่านของโลกใบเล็กออกมาไม่ใช่รึ?
"วันนี้,ข้าเป็นเพียงผู้ชม,กับการต่อสู้ของนิกายหงหรู,รวมทั้งทุกคนด้วย!"หยิงเอ่ย.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นประชาชนเมืองเซียนหยางที่เข้าใจในที่สุดทำไมหยิงถึงสังหารเหล่าศิษย์หงหรูทั้ง
400,000
คน,เพราะว่าเซิ่งหวังนั้นดูแคลนการรุกรานนี้,ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการใดๆ,เซิ่งหวังนั้นได้เตรียมการปกป้องความปลอดภัยเอาไว้แล้ว,เรื่องนี้ทำให้ประชาชนรู้สึกภาคภูมิเป็นอย่างมาก.
ที่ไกลออกไปนั้น,พลังแห่งความเที่ยงธรรม,ที่ไม่สามารถทำอะไรได้,ไจ๋โวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำแดง,เป็นไปตามคำพูดของหยิง,เป็นเพียงแค่การเล่นตลกเท่านั้น.
"อำนาจเที่ยงธรรม!"ไจ๋โวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอัดอั้นใจ.
"ฟิ้ว!!"
ต้าเต๋าของนิหายหงหรู,พริบตานั้นก็กลายเป็นกระบี่ยักษ์ขนาดหนึ่งล้านจั้งในทันที,คมกระบี่ที่ควบรวมด้วยพลังเที่ยงธรรม,ดูทรงพลังไม่น้อย.
แววตาของไจ๋โอที่กลายเป็นเย็นชา,กระบี่เที่ยงธรรมที่ปรากฏขึ้น,ก่อนที่จะฟันลงไปยังตำหนักฉงเทียน.
นี่อาจจะเรียกว่าเป็นการหยั่งเชิง,เป้าหมายของเขาคือการให้หยิงเผยไม้ตายออกมา,เคลื่อนย้ายอำนาจพลังมังกรทองวาสนาออกมาต้าน!
ทว่าหยิงในเวลานี้,กลับค่อยๆนั่งลงช้าๆ,ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย.
"ฮง!"
อรหันต์ยูไลที่ลอยออกไป,พร้อมกับอักขระขนาดใหญ่,"ฮง"อักขระสีทองที่พวยพุ่งลอยออกไปจากปากของยูไล,อักขระที่ขยายใหญ่ออกมาจนมีขนาดนับพันลี้,กลายเป็นพลังป้องกันตำหนักฉงเทียนเอาไว้.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อักขระที่ทรงพลังที่ถูกปล่อยออกไปจากปากของยูไล,กระแทกกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,เกิดระเบิดใหญ่,ท้องฟ้าสั่นไหว,อักขระ"ฮง"
ที่แตกสลายหายไป,ส่วนกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่ถูกผลักออกไป.
"ยูไล,เจ้าเองก็ต้องการล่วงเกินนิกายหงหรูด้วยอย่างงั้นรึ?"ไจ๋โวตะโกนออกไปด้วยความโกรธ.
"ช่างว่ากล่าวได้แปลกประหลาดนัก,ไม่ควรจะเป็นคำที่นิกายหงหรูเปล่งออกมา,เป็นใครกันที่ล่วงเกินคนอื่น?"
ขณะที่ยูไลกล่าวออกมานั้นร่างกายที่เปล่งแปสงสีทองออกมา,ร่างกายที่ขยายใหญ่ออกมาสิบเท่าของร่างเดิม,ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาที่สามารถยืดหดร่างกายของตัวเองได้.
ร่างกายของยูไลที่เปล่งประกายแสงสีทอง,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกมา,ยูไลไม่ได้แสดงอำนาจเทียนเต๋าที่ตัวเองยึดครอง,ทว่าพลังอำนาจที่ปลดปล่อยออกมาในเวลานี้กลับทรงพลังไร้เทียมทานยิ่งนัก.
"อำนาจความเที่ยงธรรม!"
ที่ไกลออกไปนั้นปรากฏเสียงร้องดังขึ้นมา.
ต้าเต๋าที่ล้อมรอบศิษย์ของนิกายหงหรู,ได้ปลดปล่อยกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมออกมา,ทว่าไม่ใช่กระบี่เล่มเดี่ยว,เวลานี้มีกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมนับ
88 เล่ม.
ดูเหมือนว่าพลังที่เหลือในเวลานี้,ไม่สามารถรวมเป็นกระบี่ยักษ์ได้อีกต่อไปแล้ว.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม 88 เล่ม.
ที่ด้านหน้าศิษย์หลัก 99
คน,ยื่นมืออกไปรับ,มีเพียงแค่ 11 คนที่ถอยก้าวออกมา,ส่วน88 คนนั้นรับกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมแปรรูปมาอยู่ในมือ.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,ทรงพลังไร้เทียมทาน,เนื่องจากเป็นพลังเทียนเต๋าเปลี่ยนรูป,ที่เกิดจากการรวมตัวของศิษย์จำนวนมากของนิกายหงหรู,ทำให้สามารถมีพลังทำลายเทียบเท่ากับระดับบรรพชนขั้นต้น.
แม้นว่าจะมีพลังเทียบเท่ากับระดับบรรพชนขั้นต้น,ทว่าก็มีจำนวนถึง
88 คน,เท่ากับว่าเขามีผู้ฝึกตนเซียนบรรพชน 88 คน.
พลังอำนาจที่น่าเกรงขาม,พลังกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,เพียงแค่กวัดแกว่งก็ทำให้ห้วงมิติสั่นสะเทือนได้แล้ว.
มีเพียง 11 คนที่ยังไม่ลงมือ,ที่จริงพวกเขาที่จดจ้องมองไปด้านหน้าด้วยความเย็นชา,หนึ่งในนั้นคือจื่อลู่ที่จ้องมองจงซาน,เขาที่ยังไม่ลงมือ,เขาที่มีระดับเซียนบรรพชนอยู่แล้ว,ยังไม่ถึงเวลาลงมือ,คนอื่นๆอีก
11 คนก็เป็นเซียนบรรพชนเช่นกัน.
ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง,ไม่ใช่ว่า 72
ศิษย์,มีระดับเซียนบรรพชนเพียงสามคนหรอกรึ?
และหนึ่งในนั้นกงเชียนได้จัดการไปแล้วที่ทะเลตะวันออก,เซียนบรรพชนจื่อกง,ทว่าอีก
11 คนที่ปรากฏขึ้นมานี้คืออะไร,พวกเขาคือคนของนิกายหงหรูอย่างงั้นรึ?
"ฆ่า!"ไจ๋โวที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม 88
เล่ม,ที่กำลังโจมตีพุ่งตรงไปยังทิศทางของตำหนักฉงเทียนอย่างบ้าคลั่ง,พวกเขาที่ตั้งค่ายกลที่ทรงพลังขึ้น,ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา,พลังอำนาจที่น่าเกรงขามกำลังแผ่กระจายออกไป,ประกายแสงวับวับที่สาดส่องไปทั่วทุกสารทิศ,หวงมิติที่สั่นไหว,หากเป็นเช่นนี้ม่านคุ้มกันกาลอากาศของหยิงจะต้องแตกสลายอย่างแน่นอน.
หยิงที่ยังไม่ลงมือ,แม้นว่าเหล่าแขกเวลานี้ใจใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เหล่าทหารของต้าฉิน,ที่ยังคงใจเย็นอยู่เช่นกัน,ตราบเท่าที่เซิ่งหวังยังคงสุขุม,พวกเขาก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัวแม้จะพบกับภัยพิบัติใดๆก็ตาม.
"โอม มา นี บา บี ฮง!”
ยูไลที่ปล่อยอักขระแท้ออกมาอีกครั้ง,ทว่าเวลานี้ปล่อยคำออกมาถึงหกคำ,พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่,ผุดออกมา,อักขระสีทองที่เปล่งแสงสีทองก่อนที่จะกลายเป็นเสาสีทองขนาดยักษ์ที่คำยันสวรรค์ปรากฏขึ้นในทันที.
เทียนเต๋าของยูไลที่ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว.
เทียนเต๋า,ที่ปกป้องพื้นที่ตำหนักฉงเทียน,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ของพระพุทธิที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ประกายแสงสีทองที่อาบย้อมฟ้าดิน.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมทั้ง 88
ที่ฟาดฟันไปยังม่านเทียนเต๋าของยูไลระเบิดดังสนั่น.
"ตุมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลังการระเบิดปรากฏแสงที่สว่างส่องมายังดวงตา,ทำให้ดวงตาของทุกคนมืดลงทันที.
Chapter 1028 Fights
战起
ต่อสู้
"ใครต้องการอยู่ในเมืองเซียนหยาง,จากนี้ก็ต้องยอมรับภัยพิบัติจากปราชญ์เทพ,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามในเมืองเซียนหยาง,นิกายหงหรูจะไม่ให้อภัยโดยเด็ดขาด!"
ไจ๋โหวที่แค่นเสียงเย็นชา,ข่มขู่ประชาชนทุกคนทั่วทั้งเมืองเซียนหยาง,ไม่ต้องการจากไปรึ?
หากไม่หนีข้าจะสังหารพวกเจ้า!
ล่วงเกินนิกายหงหรูเท่ากับแส่หาความตาย.
คำพูดของไจ๋โวที่ชี้ไปยังเหล่าประชาชน,ต้องไม่ลืมว่าเหล่าประชาชนนับว่าอ่อนแอมาก,การต่อสู้เพียงแค่พริบตาเดียวพวกเขาก็ตกตายไปแล้ว,นิกายหงหรูที่ข่มขู่ชีวิต,ทำให้เหล่าประชาชนเกิดลังเลใจ.
ไม่หนี?
เมื่อการต่อสู้ที่รุนแรงฟ้าดินถล่มทะลายเกิดขึ้น,แน่นอนว่าพวกเขาก็จะยากจะปลอดภัยเช่นกัน.
เหล่าประชาชนที่ได้แต่เงียบ,แทบทุกคนที่จ้องมองไปยังทิศทางของตำหนักฉงเทียน.
"แป๊ะ!ๆๆๆ"หยิงที่ประมือทันที.
"แสดงได้ดี!"หยิงเอ่ยออกมาเสียงดัง.
เขาที่ทำเหมือนว่าไจ๋โวนั้นกำลังแสดงละครเพื่อคารวะงานวันเกิดให้กับต้าฉิน.
"หยิง,เจ้าคิดว่าพวกเราล้อเล่น,ไม่สามารถทำได้อย่างงั้นรึ?"ไจ๋โวที่แค่นเสียงเย็นชา.
"คิดจะข่มขู่ข้าด้วยประชาชนอย่างงั้นรึ?
เจ้าไม่คู่ควร!"หยิงที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
ใบหน้าของไจ๋โวเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ออกไป!"เสียงที่ดังก้องติดๆกันขึ้นมาในทันที.
คนกลุ่มหนึ่งที่สวมชุดบัณฑิตถูกไล่ออกมาจากด้านในห้องโหงโดยเหล่าทหาร.
คนกลุ่มนี้เป็นบัณฑิตที่อยู่ในสภาพผมเผ้ารุงรังน่าอเนจอนาถ,ถูกผูกมัด,เหล่าทหารทั้งเตะและฟาดด้วยแส่ลากออกมาด้านใน,จากทั่วทิศทาง,รวมๆกันแล้ว
400,000
คน,พวกเขาที่ถูกลากมาไว้บนลานขนาดใหญ่,ถูกทำให้คุกเข่าลงกับพื้น,โดยทหารของต้าฉิน,ได้วางดาบใหญ่พาดบนคอของพวกเขา,ราวกับว่าเวลานี้เพียงแค่รอคำสั่ง,กลุ่มบัณฑิตทั้ง
400,000 คนนี้,หัวจะหลุดจากบ่าในทันที.
กลิ่นอายอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมที่ยังคละคลุ้งไปทั่ว,ทว่าใบหน้าของไจ๋โวกลายเป็นขาวซีด.
"ศิษย์นิกายหงหรูที่ท่องคำสอน,จงเบิ่งตา,ดูซิว่าเป็นสหายหรือญาติของเจ้าหรือไม่!"หยิงที่เผยยิ้มอย่างไม่แยแส.
เสียงของหยิงที่ดังขึ้น,เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูที่ท่องคำสอนหยุดลงในทันที,พร้อมกับส่งเสียงอุทานโหวกเหวกโวยวาย.
"ท่านพ่อ,นั่นมันพ่อของข้า!"
"พี่ของข้า,พี่ข้าถูกจับได้อย่างไร?"
"บุตรของข้า,นั่นบุตรของข้าอย่างงั้นรึ?
........................
............
ทั้งญาติและสหายของพวกเขา?
ต่างก็ถูกหยิงจับตัวมาอย่างงั้นรึ?
"หยิง,เจ้ามันชั่วช้าต่ำทรามมาก,นี่คือสิ่งที่เซิ่งหวังราชวงศ์วาสนาทำอย่างงั้นรึ?"ไจ๋โวที่ตะโกนออกมาด้วยความขุ่นเคือง.
"นี่เจ้ากล่าวผิดคนรึอย่างไร,เจ้าควรจะถามกงจื่อมากกว่า,ในสายตาของปราชญ์เทพ,เห็นคนทั่วไปไม่ต่างจากมดปลวก?
ต้องการทำลายประชาชนต้าฉินของข้า? ต้องการทำร้ายแขกของข้า?
พวกเจ้าทำได้แค่ฝั่งเดียวรึไง,ข้าต้าฉินเดิมที่ก็ให้ความเคารพกับพวกเจ้า,แต่กล้าข่มขู่ประชาชนต้าฉินของข้า,เจ้าใจกล้านัก!"หยิงแค่นเสียงเย็นชา.
เหล่าประชาชนเซียนหยางคราแรกที่เห็นบัณฑิตหงหรูที่ถูกจับตัวมาก็ทำให้รู้สึกไม่ดีเช่นกัน,ทว่าหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเซิ่งหวังแล้ว,ในเวลานี้เขาจำเป็นต้องเห็นใจคนเหล่านี้ด้วยรึ?
เซิ่งหวังกล่าวถูก,หากว่าเป็นอีกฝั่งได้ชัย,ก็เป็นพวกเขาที่ตกตายไปไม่ต่างจากมดปลวกเช่นกัน.
ทันใดนั้นเหล่าประชาชนต้าฉินที่รู้สึเกลียดชังขึ้นมาเช่นกัน,จ้องมองไปยังเหล่าคนนิกายหงหรูด้วยความโกรธเกลี้ยว.
จิตใจของประชาชนต้าฉิน,เวลานี้ได้ปรากฏความเกลียดชังขึ้น,ทำให้สามารถผลักอำนาจเที่ยงธรรมที่ถูกส่งมาสั่นคลอนจิตใจของพวกเขาได้ในทันที.
เห็นเหล่าศิษย์นิกายหงหรูด้านหลังกำลังสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว,ไจ๋โวที่เผยแววตาขุ่นเคือง,จ้องมองไปยังเหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องของเขาที่อยู่รอบๆ,คนอื่นๆที่พยักหน้าให้,บอกให้ไจ๋โวดำเนินการต่อไป.
"ไจ๋โวที่หันหน้ากลับไปมองหยิง,"หยิง,เจ้าคิดจะข่มขู่ข้า,คิดจะใช้คนเหล่านี้ข่มขู่ข้า!
คิดจะข่มขู่นิกายหงหรูของพวกเรา,ในไม่ช้าพวกเจ้าจะต้องถูกประฌามจากคนทั่วหล้า!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..............!”หยิงที่หัวเราะออกมาอย่างนุ่มนวล.
ส่วนประชาชนเมืองเซียนหยางเวลานี้ต่างก็จ้องมองไจ๋โวด้วยท่าทางเหยียดหยัน,คาดไม่ถึงเลยว่าคนผู้นี้จะไร้ยางอายถึงเพียงนี้.
หยิงที่จ้องมองไปยังไจ๋โว,กล่าวออกมาอย่างเหยียดหยัน,"นิกายหงหรูมีอยู่ทั่วหล้าเลยอย่างงั้นรึ?"
ใบหน้าของไจ๋โวที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ลอบดุด่าอยู่ในใจ,ไม่คิดเลยว่าผลจะออกมาเป็นเช่นนี้.
"เจ้าไม่สามารถสังหารคนของนิกายหงหรูได้,ไม่เช่นนั้นประชาชนของเจ้าทุกคนต้องตาย!"ไจ๋โวที่ใบหน้าอัปลักษณ์ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ฆ่า!"หยิงที่สั่งการออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ฆ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงที่ดังก้องไปทั่วเมืองเซียนหยาง,เหล่าทหารต้าฉินที่ตวัดดาบฟันลงไป.
ฉวั๊ว!!
ศีรษะ 400,000 ล่วงหล่นลงบนพื้นในทันที.
"เจ้า!"ไจ๋โวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว,หยิงที่ฉีกหน้าของเขาต่อหน้าของทุกคน.
ประชาชนของเมืองเซียนหยางที่ตื่นตะลึงเช่นกัน,พวกเขาไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมหยิงถึงทำเช่นนั้น.
เหล่าบัณฑิตที่ถูกนำมานี้ไม่ใช่ว่าต้องการข่มขู่ศัตรูหรอกรึ?
ทำไมถึงได้สังหารไปล่ะ?
บนเมฆสีขาว,เหล่าศิษย์สำนักหงหรูเริ่มคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรียว,แววตาของแต่ละคนกลายเป็นบ้าคลั่ง,ทั้งญาติและสหายของพวกเขาถึงสังหารต่อหน้าต่อตา,ความครั้งแค้นนี้ได้ปะทุขึ้น,คนเหล่านี้จงใจยั่วยุพวกเขาอย่างชัดเจน.
หยิงที่เงยหน้าจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,"เข้ามา,ต้องการต่อกรกับต้าฉินก็เข้ามาแล้วพวกเจ้าจะเข้าใจเอง!"
"เหล่าญาติพี่น้องมิตรสหายของพวกเจ้าถูกต้าฉินสังหาร,ความแค้นนี้ไม่สามารถอภัยให้ได้,อย่าให้ใครรอดแม้แต่คนเดียว,บุก!"ไจ๋โวที่ตะโกนสั่งการในทันที
"รับทราบ!"เหล่าบันฑิตนับหมื่นคนที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เซอคงที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับ,แววตาที่ส่ายไปมา,ครุ่นคิดหาวิธีหนี,เพราะเขารับรู้ถึงสัมผัสอันตรายมากขึ้นและก็มาขึ้น.
"ขงจื่อสอนว่า,การพูดจาด้วยเล่ห์เหลี่ยม
ย่อมนำพามาเป็นสิ่งทำลายคุณธรรม!"
เหล่าศิษย์หงหรูในเวลานี้เริ่มท่องคำสอนของกงจื่ออีกครั้ง,ทว่าเสียงที่ดังกึกก้องครั้งนี้,เต็มไปด้วยอำนาจความเที่ยงธรรม,ราวกับเสียงฟ้าคำราม,ก่อนที่จะปรากฏเสาใหญ่ยักษ์ขึ้น,เสาที่ยืดขยายขึ้นไปบนท้องฟ้าคำยันสวรรค์.
เสาขนาดใหญ่สีขาวที่กลายเป็นรูปเป็นร่าง,กลายเป็นอักขระ,รวมตัวกันเป็นอักษร,กลายเป็นตำราที่ใหญ่ยักษ์,ดูทรงพลังยิ่งกว่าเทียนเต๋าปกติ.
"ต้าเต๋าของบัณฑิตนิกายหงหรู,ที่กงจื่อเคยกล่าวอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมที่รวมตัวกันเป็นตาเต๋าโดยการยอมสละบัณฑิตนิกายหงหรูพร้อมกันรึ?
นิกายหงหรูเวลานี้พร้อมที่จะทุ่มเต็มกำลังจริงๆ!"ยูไลที่เอ่ยปากออกมา.
"แต่ว่า,ด้วยการที่หยิงสังหารญาติพี่น้องและสหายของบัณฑิตเหล่านั้นทำให้จิตใจของพวกเขาฟุ้งซ่านไม่สงบ,ต้าเต๋าที่เกิดจากพวกเขาจึงมีจุดอ่อน!"หลานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"การที่กงจื่อนำพวกเขามาสังเวย,คนเหล่านี้นับถือบูชาเขา,ช่างน่าเศร้าใจ!"โพธิที่ส่ายหน้าไปมา.
ต้าเต๋าของเหล่าศิษย์หงหรูที่พวยพุ่งขยายออกเรื่อยๆ,จนมีขนาดลามออกมาได้หนึ่งร้อยจั้ง,จากนั้นก็ไม่ขยายออกไปอีก.
ดูเหมือนว่ามันจะถูกป้องกันจากม่านคุ้มเมืองเซียนหยาง,ม่านคุ้มกันขนาดใหญ่ที่สามารถป้องกันพลังแห่งความเที่ยงธรรม,ไม่สามารถกัดกร่อนมันได้เลยแม้แต่น้อย.
ค่ายกลอะไรกันที่สามารถต้านทานเทียนเต๋า,เทียนเต๋าจำนวนมากที่กลายเป็นต้าเต๋า,ก็สามารถขวางกันได้อย่างงั้นรึ?
"ของวิเศษกาลอากาศ,หยิง,เจ้าช่างมีสมบัติล้ำค่ามากมายจริงๆ!"แววตาของหลานที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
ของวิเศษกาลอากาศ?
จงซานที่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อยู่ในโลกใบเล็ก,ไม่ใช่พลังอย่างเดียวกันเมื่อครั้งเขาแหวกม่านของโลกใบเล็กออกมาไม่ใช่รึ?
"วันนี้,ข้าเป็นเพียงผู้ชม,กับการต่อสู้ของนิกายหงหรู,รวมทั้งทุกคนด้วย!"หยิงเอ่ย.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นประชาชนเมืองเซียนหยางที่เข้าใจในที่สุดทำไมหยิงถึงสังหารเหล่าศิษย์หงหรูทั้ง
400,000
คน,เพราะว่าเซิ่งหวังนั้นดูแคลนการรุกรานนี้,ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการใดๆ,เซิ่งหวังนั้นได้เตรียมการปกป้องความปลอดภัยเอาไว้แล้ว,เรื่องนี้ทำให้ประชาชนรู้สึกภาคภูมิเป็นอย่างมาก.
ที่ไกลออกไปนั้น,พลังแห่งความเที่ยงธรรม,ที่ไม่สามารถทำอะไรได้,ไจ๋โวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำแดง,เป็นไปตามคำพูดของหยิง,เป็นเพียงแค่การเล่นตลกเท่านั้น.
"อำนาจเที่ยงธรรม!"ไจ๋โวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอัดอั้นใจ.
"ฟิ้ว!!"
ต้าเต๋าของนิหายหงหรู,พริบตานั้นก็กลายเป็นกระบี่ยักษ์ขนาดหนึ่งล้านจั้งในทันที,คมกระบี่ที่ควบรวมด้วยพลังเที่ยงธรรม,ดูทรงพลังไม่น้อย.
แววตาของไจ๋โอที่กลายเป็นเย็นชา,กระบี่เที่ยงธรรมที่ปรากฏขึ้น,ก่อนที่จะฟันลงไปยังตำหนักฉงเทียน.
นี่อาจจะเรียกว่าเป็นการหยั่งเชิง,เป้าหมายของเขาคือการให้หยิงเผยไม้ตายออกมา,เคลื่อนย้ายอำนาจพลังมังกรทองวาสนาออกมาต้าน!
ทว่าหยิงในเวลานี้,กลับค่อยๆนั่งลงช้าๆ,ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย.
"ฮง!"
อรหันต์ยูไลที่ลอยออกไป,พร้อมกับอักขระขนาดใหญ่,"ฮง"อักขระสีทองที่พวยพุ่งลอยออกไปจากปากของยูไล,อักขระที่ขยายใหญ่ออกมาจนมีขนาดนับพันลี้,กลายเป็นพลังป้องกันตำหนักฉงเทียนเอาไว้.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อักขระที่ทรงพลังที่ถูกปล่อยออกไปจากปากของยูไล,กระแทกกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,เกิดระเบิดใหญ่,ท้องฟ้าสั่นไหว,อักขระ"ฮง"
ที่แตกสลายหายไป,ส่วนกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมที่ถูกผลักออกไป.
"ยูไล,เจ้าเองก็ต้องการล่วงเกินนิกายหงหรูด้วยอย่างงั้นรึ?"ไจ๋โวตะโกนออกไปด้วยความโกรธ.
"ช่างว่ากล่าวได้แปลกประหลาดนัก,ไม่ควรจะเป็นคำที่นิกายหงหรูเปล่งออกมา,เป็นใครกันที่ล่วงเกินคนอื่น?"
ขณะที่ยูไลกล่าวออกมานั้นร่างกายที่เปล่งแปสงสีทองออกมา,ร่างกายที่ขยายใหญ่ออกมาสิบเท่าของร่างเดิม,ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาที่สามารถยืดหดร่างกายของตัวเองได้.
ร่างกายของยูไลที่เปล่งประกายแสงสีทอง,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกมา,ยูไลไม่ได้แสดงอำนาจเทียนเต๋าที่ตัวเองยึดครอง,ทว่าพลังอำนาจที่ปลดปล่อยออกมาในเวลานี้กลับทรงพลังไร้เทียมทานยิ่งนัก.
"อำนาจความเที่ยงธรรม!"
ที่ไกลออกไปนั้นปรากฏเสียงร้องดังขึ้นมา.
ต้าเต๋าที่ล้อมรอบศิษย์ของนิกายหงหรู,ได้ปลดปล่อยกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมออกมา,ทว่าไม่ใช่กระบี่เล่มเดี่ยว,เวลานี้มีกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมนับ
88 เล่ม.
ดูเหมือนว่าพลังที่เหลือในเวลานี้,ไม่สามารถรวมเป็นกระบี่ยักษ์ได้อีกต่อไปแล้ว.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม 88 เล่ม.
ที่ด้านหน้าศิษย์หลัก 99
คน,ยื่นมืออกไปรับ,มีเพียงแค่ 11 คนที่ถอยก้าวออกมา,ส่วน88 คนนั้นรับกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมแปรรูปมาอยู่ในมือ.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,ทรงพลังไร้เทียมทาน,เนื่องจากเป็นพลังเทียนเต๋าเปลี่ยนรูป,ที่เกิดจากการรวมตัวของศิษย์จำนวนมากของนิกายหงหรู,ทำให้สามารถมีพลังทำลายเทียบเท่ากับระดับบรรพชนขั้นต้น.
แม้นว่าจะมีพลังเทียบเท่ากับระดับบรรพชนขั้นต้น,ทว่าก็มีจำนวนถึง
88 คน,เท่ากับว่าเขามีผู้ฝึกตนเซียนบรรพชน 88 คน.
พลังอำนาจที่น่าเกรงขาม,พลังกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,เพียงแค่กวัดแกว่งก็ทำให้ห้วงมิติสั่นสะเทือนได้แล้ว.
มีเพียง 11 คนที่ยังไม่ลงมือ,ที่จริงพวกเขาที่จดจ้องมองไปด้านหน้าด้วยความเย็นชา,หนึ่งในนั้นคือจื่อลู่ที่จ้องมองจงซาน,เขาที่ยังไม่ลงมือ,เขาที่มีระดับเซียนบรรพชนอยู่แล้ว,ยังไม่ถึงเวลาลงมือ,คนอื่นๆอีก
11 คนก็เป็นเซียนบรรพชนเช่นกัน.
ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง,ไม่ใช่ว่า 72
ศิษย์,มีระดับเซียนบรรพชนเพียงสามคนหรอกรึ?
และหนึ่งในนั้นกงเชียนได้จัดการไปแล้วที่ทะเลตะวันออก,เซียนบรรพชนจื่อกง,ทว่าอีก
11 คนที่ปรากฏขึ้นมานี้คืออะไร,พวกเขาคือคนของนิกายหงหรูอย่างงั้นรึ?
"ฆ่า!"ไจ๋โวที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรม 88
เล่ม,ที่กำลังโจมตีพุ่งตรงไปยังทิศทางของตำหนักฉงเทียนอย่างบ้าคลั่ง,พวกเขาที่ตั้งค่ายกลที่ทรงพลังขึ้น,ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา,พลังอำนาจที่น่าเกรงขามกำลังแผ่กระจายออกไป,ประกายแสงวับวับที่สาดส่องไปทั่วทุกสารทิศ,หวงมิติที่สั่นไหว,หากเป็นเช่นนี้ม่านคุ้มกันกาลอากาศของหยิงจะต้องแตกสลายอย่างแน่นอน.
หยิงที่ยังไม่ลงมือ,แม้นว่าเหล่าแขกเวลานี้ใจใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เหล่าทหารของต้าฉิน,ที่ยังคงใจเย็นอยู่เช่นกัน,ตราบเท่าที่เซิ่งหวังยังคงสุขุม,พวกเขาก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัวแม้จะพบกับภัยพิบัติใดๆก็ตาม.
"โอม มา นี บา บี ฮง!”
ยูไลที่ปล่อยอักขระแท้ออกมาอีกครั้ง,ทว่าเวลานี้ปล่อยคำออกมาถึงหกคำ,พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่,ผุดออกมา,อักขระสีทองที่เปล่งแสงสีทองก่อนที่จะกลายเป็นเสาสีทองขนาดยักษ์ที่คำยันสวรรค์ปรากฏขึ้นในทันที.
เทียนเต๋าของยูไลที่ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว.
เทียนเต๋า,ที่ปกป้องพื้นที่ตำหนักฉงเทียน,อำนาจที่ยิ่งใหญ่ของพระพุทธิที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ประกายแสงสีทองที่อาบย้อมฟ้าดิน.
กระบี่แห่งความเที่ยงธรรมทั้ง 88
ที่ฟาดฟันไปยังม่านเทียนเต๋าของยูไลระเบิดดังสนั่น.
"ตุมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลังการระเบิดปรากฏแสงที่สว่างส่องมายังดวงตา,ทำให้ดวงตาของทุกคนมืดลงทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น