Immortality Chapter 1026 Punishing of Grand Heaven
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1026 ทัณฑ์เทียนชู.
Chapter 1026 Punishing
of Grand Heaven
天数之罚
ทัณฑ์เทียนชู.
ภายในโลกเทวะของจงซาน! จงซานที่ตรวจสอบพื้นที่รอบๆ,จดจ้องมองไปยังพื้นที่ที่แตกต่างกัน.
ผืนปฐพีที่ราวกับว่ากำลังเคลื่อนที่,มันกำลังรวมตัวกันเป็นเหมือนกับโลกจริงๆ,ทุกๆพื้นผิวทั่วทุกตารางเมตรที่กลายเป็นของแข็ง,โลกเขตแดนเทวะกำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว.
บนท้องฟ้าเนตรเทียนฟ้าเวลานี้ได้ทำให้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยปราณทมิฬ,ปราณสวีที่น่าเกรงขาม,เนตรเทียนฟ้าที่ดูดซับอย่างบ้าคลั่ง,นี่คือผลประโยชน์จากการดูดซับของมัน,เนตรเทียนฟ้าในเวลานี้,ราวกับว่าได้กลายเป็นเทียนเต๋าที่เป็นร่างจริงระดับต้นไปแล้ว.
โลกใบใหญ่นั้นมีเทียนเต๋าสามพันเส้น!
ในเวลานี้,ในโลกเทวะของจงซานได้ปรากฏเทียนเต๋าหกสิบเส้นที่กำลังอยู่ในภาวะเริ่มต้น,มันกำลังก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง,แม้นว่าจะเห็นเพียงลางๆ,ทว่าพลังอำนาจของมันก็ยังนับว่าสูงศักดิ์,สวรรค์สะท้าน,ปฐพีสะเทือน.
ทั่วทั้งโลกเขตแดนเทวะที่ปรากฏเสียงท้องฟ้าคำรามลั่นดังสนั่นหวั่นไหว.
ที่ด้านนอก,เมฆสีแดงบนท้องฟ้าที่หนาขึ้นเรื่อยๆ,มากขึ้นและก็มากขึ้นแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังโถมทับลงมา,ทำให้ผู้คนหายใจไม่สะดวก,ทว่าทั้งเมืองเซียนหยางในเวลานี้กลายเป็นเงียบงัน.
อรหันต์ยูไลที่คัดจมูกแสดงท่าทางไม่พอใจ,ใบหน้ากระตุกไปมาขณะที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
บรรพชนโพธิที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,แววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจเช่นกัน.
หลานที่จ้องมองจงซาน,แววตาที่อยากรู้อยากเห็นในตัวจงซานมากขึ้นเรื่อยๆ.
หยิงถึงกับฝืนยิ้มออกมา,รับรู้ว่าจงซานนั้นพิเศษ,แต่ไม่คิดเลยว่าจะพิเศษถึงขนาดนี้?เกินคาดทุกครั้งที่เจอ,ทว่าวันนี้มันวันฉลองวันเกิดของเขา.
ชายในชุดสีดำคนหนึ่งที่ปรากฏขึ้นมาอยู่ข้างหยิงเอ่ยออกมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,นี่คือ?"ชายในชุดสีดำที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซียนเซิง?
รบกวนท่านแล้ว,อาการเป็นอย่างไรบ้าง?"หยิงที่เอ่ยถามออกไปในทันที.
"นับว่าทุเลา,ก่อนหน้านี้ข้าพบว่าฟ้าดินเปลี่ยนเป็น,ถึงกับทำให้ข้าตกใจ,เห็นชัดเจนว่าเป็นไปตามที่ข้าพยากร!"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมา,ก่อนที่จะโค้งคารวะเล็กน้อย.
จากนั้น,ชายในชุดสีดำที่หายไปอีกครั้ง.
บนท้องฟ้าเมฆสีแดง,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังกำลังกดดันโถมทับมายังลานตำหนักฉงเทียน,ราวกับว่าได้ปรากฏอสุรกายขึ้นที่นี่.
ภายในเมฆสีม่วงนั้นมีพลังสีม่วงแฝงเอาไว้อยู่.
พลังสีม่วง,หยิง,หลาน,ยูไลและโพธิที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"นี่มัน?
จงซานยังไม่รู้ตัวอีกครึ?" "!"ยูไลที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"ตูมมม!"ปราณทมิฬรอบๆจงซานได้สลายหายไปเผยให้เห็นร่างของจงซานอีกครั้ง.
สระสีดำหายไปแล้วที่เคยหล่อเลี้ยงบัววิเศษ 93
ดอกหายไปแล้ว,ปราณทมิฬ,จงซานที่หยุดดูดซับแล้ว,ไม่ใช่ว่าไม่ต้องการ,ทว่าเขาไม่กล้า,ในเวลานี้เขาพบว่าบัวหงหลวนที่เป็นสีแดงนั้นได้กลายเป็นสีม่วง,นิมิตร้าย.
จงซานที่สั่งให้เทียนฟ้าหยุดดูดซับเมื่อเทียนเต๋าขั้นตน,ควบรวมได้
60 เส้น,เพียงแค่นี้ก็ทำให้จงซานเพียงพอแล้ว,พลังอำนาจที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นอีกไม่น้อย.
จงซานที่ออกมาจากโลกเทวะ,เวลานี้เขาสัมผัสได้ถึงอำนาจสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ไพศาล,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงโถมทับลงมาจากบนท้องฟ้า,จนทำให้จงซานรู้สึกกิ่งเกรง.
ขณะที่พลังอำนาจเมฆสีแดงบนท้องฟ้าที่มากมายมหาศาลเตรียมการลงทัน,ทันใดนั้น,กลิ่นอายของอสุรกายที่น่าเกรงขามนั้นก็ได้หายไป.
เมฆสีแดงที่เต็มไปด้วยพลังที่น่าหวาดกลัว,ในเวลานี้ก็ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ,จงซานในเวลานี้พบว่าพื้นที่รอบๆตำหนักฉงเทียน,เหล่าแขกมากมายเกือบทุกคนที่นั่งสมาธิบำเพ็ญลมหายใจ,ที่หน้าผากของพวกเขาหลั่งเหงื่อเม็ดเท่านิ้วมือออกมา,กลิ่นอายแรงกดดันที่เมฆสีแดงปลดปล่อยออกมานั้น,น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
ส่วนกลุ่มของนานกงเซิ่งและคนอื่นๆ,มีหยิงที่ปล่อยพลังออกมาปกป้อง,ทำให้พวกเขาไม่ได้ผลกระทบแต่อย่างใด.
ในเวลานี้,ยูไล,โพธิ,หยิง,หลาน,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงซาน.
ใบหน้าของพวกเขานั้นรู้สึกสงสัยอย่างหนัก,กับตัวตนของจงซานที่ไม่สามารถเข้าใจได้,ตัวตนของจงซานนั้นเต็มไปด้วยปริศนา.
ในเวลานี้,ใบหน้าของซุนเฉินที่กระตุกไปมา,เขาที่หลบอยู่ด้านหลังบรรพชนโพธิ,ไม่กล้าแม้แต่สบตาจงซานอีก,จงซานที่ก้าวออกมาที่ด้านหน้าหยิงและกล่าวออกมาว่า,"จงซานทำให้ทุกคนต้องกังวลแล้ว."
เกินกว่าคำว่ากังวลแล้ว! นี่มันหายนะชัดๆ.
หยิงที่เผยยิ้มอย่างใจกว้าง,ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"จงซาน,การปรากฏตัวของเจ้าแต่ละครั้ง,ถึงกับทำให้ฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย,เมื่อครู่นี้ถึงกับเรียกเทียนชูมาลงทัณฑ์!"
เรียกเทียนชู!
แขกทุกคนในเวลานี้ถึงกับจ้องมองไปยังจงซานด้วยความลำล้ำ.
เรียกเทียนชูมาลงโทษอย่างงั้นรึ?
ในอดีตเมื่อครั้งปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ก็ถูกลงโทษจากเทียนชูไม่ใช่รึ?
นี่ถึงกับเรียกทัณฑ์เทียนชูมา,มันจะชั่วร้ายเกินไปแล้ว!
ในเวลาเดียวกันนั้นจงซานถึงกับหนังหัวชาหนึบเช่นกัน,ขนาดนั้นเลยรึ?
หากเขาไม่หยุด,ก่อนหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้นกัน? เหล่าผู้ฝึกตนทั่วไปไม่สามารถรับรู้สถานการณ์ได้,คนทั้งสี่เองไม่ใช่ว่าไม่หวาดกลัว?
ไม่ใช่ว่าอรหันต์ยูไลไม่เห็น?ไม่ใช่หยิงไม่เห็น? พวกเขาเห็นทั้งหมด,ทว่าก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกสนใจในตัวจงซานมากกว่า,ก่อนหน้านี้เขากำลังทำอะไร?
เขาที่กำลังเก็บปราณสวี,ทุกคนรู้สึกว่าปราณสีได้หายไป,เขาได้เอาไปซ่อนไว้ที่ใหนกัน.
พวกเขาในเวลานี้,แอบสงสัย,แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น.
ทุกคนที่จดจ้องมองจงซาน,ดูเหมือนว่าจงซานจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย,พลังฝึกตนเพิ่มขึ้น,ปราณสวีมากมายก่อนหน้านี้หสบไป,ทว่ามันไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้น,คงไม่มีใครรู้ว่าเป็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนกินบัววิเศษสิบดอกไปต่างหาก.
ต้าเซียนระดับแปด!
ทว่าด้วยระดับต้าเซียน,กลับทำให้ทุกคนสงสัยเป็นอย่างมาก,เพียงระดับต้าเซียนถึงกับเรียกเทียนชูมาอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับว่าเทียนชูกำลังเหยียดหยันเซียนบรรพชน,ที่บอกกล่าวว่าด้อยกว่าต้าเซียนไม่ใช่รึ?.
ทุกคนที่ไม่รู้เช่นกันว่าควรจะกล่าวอะไรออกไปดี!
"เรียกเทียนชูอย่างงั้นรึ?"จงซานถึงกับตื่นตำใจไม่น้อย,ไม่สงสัยเลยว่าบัวหงหลวนก่อนหน้านี้ถึงเกิดนิมิตร้ายขึ้น.
ทั่วทุกคนบนลานงานเลี้ยง,เหล่าแขกที่นั่งบำเพ็ญฟื้นฟูปราณหยวนต้นกำเนิดค่อยๆลืมตาขึ้น,ใบหน้าที่ซีดเซียว,พ่นลมหายใจเสียงดัง,ขณะที่ทุกคนจดจ้องมองยังซาน,ต่างก็รู้สึกกริ่งเกรงขึ้นมาทันที.
อันตราย,คนผู้นี้เป็นตัวอันตรายเกินไปแล้ว!
จงซานเองก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่าจะเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้,ทว่ากับผลประโยชน์ที่ตัวเขาได้รับ,แม้ว่ามีโอกาสอีกครั้ง,จงซานเองก็ไม่ลังเลที่จะดูดซับปราณสวีอย่างแน่นอน.
จากนั้นทุกคนที่กลับไปนั่งประจำทีอีกครั้ง.
"จงซาน,เมื่อครู่นี้เจ้าร้ายกาจมากเลย!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเบาๆกระซิบชื่นชมจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ขณะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
แม้นว่าเหตุการณ์จะกลับมาปรกติแล้ว,ทว่าในเวลานี้,ทุกคนก็ขาดอารมณ์ร่วมไร้ซึ่งความสนุกแล้ว!
ในเวลาเดียวกันนี้,ไม่ใช่เพียงแค่ประชาชนของเมืองเซียนหยางที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจตกใจ,ที่ห่างออกมาด้านนอกเมืองเซียนหยาง,ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ปรากฏคนในชุดขาวกลุ่มหนึ่งที่รวมตัวซ่อนอยู่.
กลุ่มคนชุดขาวที่เผยท่าทางตื่นตะลึง,เพราะว่าเป็นเหตุการณ์ลึกลับเป็นอย่างมาก.
เป็นเซียนบรรพชนจื่อลู่,ซึ่งเคยพ่ายแพ้ให้กับจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าหลังจากผ่านมาหลายเดือนกับการต่อสู้ที่ภพหยิน,ในวันนี้เขาจะมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่.
จื่อลู่ในชุดสีขาว,ในเวลานี้เขาคงจะคาดไม่ถึงแน่ว่าจงซานจะเติบโตขึ้นอีกแล้ว.
และที่ด้านข้างเขาก็ปรากฏอีกคนหนึ่งที่คุ้นเคยเช่นกัน,เซอคง.
จื่อลู่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ขณะที่ทัณฑ์สวรรค์ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ,ภายในใจของเขาที่ซับซ้อนยากจะอธิบาย.
"นี่มัน?"ดวงตาของจื่อลู่ที่ส่ายไปมา.
"อาจารย์อาบรรพชน,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่สอบถามออกไป.
"ทัณฑ์ของเทียนชู,มีใครคนหนึ่งทำให้เทียนชูไม่พอใจ,ถึงกับเรียกเทียนชูมา,การลงโทษนี้เทียบได้กับเมื่อครั้งปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ในเวลานี้เป็นใครกันที่ทำให้เกิดเรื่องนี้?
ในเมืองเซียนหยางมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่?"จื่อลู่ที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"นี่มัน,อาจารย์อาบรรพชน,หากเป็นเช่นนี้พวกเรากลับกันเถอะ!"เซิ่งคงที่สั่นท้านขึ้นมาในทันที.
เพราะว่าสัมผัสอันตรายของเซอคงนั้น,มันได้ปรากฏขึ้นรุกเราเซอคงอีกครั้งแล้ว.
"กลับรึ? ทำไมต้องกลับ?
แผนการของนิกายหงหรูที่เคลื่อนที่เต็มกำลัง,พื้นที่รอบๆเวลานี้ได้วางค่ายกลเรียบแล้วแล้ว,กลับอย่างงั้นรึ?
เจ้าเสียสติไปแล้ว,นอกจากนี้ข้ายังได้รับรายงานว่าจงซานเดินทางมายังเมืองเซียนหยางด้วย,เจ้าไม่ต้องการแก้แค้นอย่างงั้นรึ?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
จงซานมาอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเซอคงที่ขาวซีดเปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมาในทันที.
"มีอะไร?"จื่อลู่ถามออกไปเสียงเคร่งขรึม,ชัดเจนว่าเขานั้นรู้สึกเกลียดชังจงซานเข้ากระดูกดำ.
เซอคงจ้องมองไปยังจื่อลู่และกล่าวออกมาว่า,"อาจารย์อาบรรพชน,ท่านปะทะกับจงซานมาสองครั้งแล้ว,ท่านไม่เห็นอย่างงั้นรึ?"
"เห็นอะไร?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซานที่เป็นอสุรกายพรสวรรค์,ใครจะรูล่ะว่าเขาจะน่ากลัวขนาดใหน,ใครที่คอยหาเรื่องเขา,ทุกคนต่างก็ได้รับทัณฑ์ชะตาภัยพิบัติ,ท่านไม่รู้,ในโลกใบเล็ก,จงซานมีระดับก่อตั้งวิญญาณ,ไม่ๆ,ระดับหลอมกายธาตุ?
พลังฝึกตนต่ำเตี้ย,ทว่าเขาที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับแดนเทพพิสุทธิ์,กลายเป็นชะตาภัยพิบัติสำหรับพวกเขาไป,อาจารย์อา,ท่านเจอจงซานสองครั้งแล้วไม่รู้อะไรเลยรึ?"เซิ่งคงที่กล่าวพร้อมหาวิธีพร้อมจะหนีทุกเมื่อ.
"บังอาจ!
ตระกูลกง,เจ้าเป็นคนของตระกูลกง,กลับหวาดกลัวเพียงชื่อของจงซานอย่างงั้นรึ?
หลังจากนี้การบำเพ็ญเพียรของเขา,จะสามารถเอาชนะจิตมารได้อย่างงั้นรึ?
และเมื่อไหร่จะสามารถแก้แค้นให้กับบิดาของเจ้ากัน?"จื่อลู่ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ข้า,ข้าไม่ต้องการแก้แค้นแล้ว!"เซอคงที่กล่าวออกมาเสียงอ่อน.
"ห๋า..............................!”,จื่อลู่ที่โกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง,ไม่คิดเลยว่าตระกูลกงจะมีคนขี้ขลาดถึงเพยงนี้.
"ไม่ว่าอย่างไรเจ้าไม่สามารถหนีได้,เจ้าควรรู้ว่านี้คือโอกาสเหมาะแล้ว,จงซานต้องตาย,ต้าฉินจะต้องล่มสลาย,นิกายหงหรูต้องรุ่งเรื่อง,เจ้าเป็นคนของตระกูลกง,เวลานี้จะต้องใช้พลังทั้งหมดที่มี
บดขยี้เมืองเซียนหยางให้แหลกเละ!"จื่อลู่ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"ก่อนหน้านี้ท่านก็บอกว่าจะสังหารจงซาน,สองครั้งแล้ว,ไม่ใช่ว่าเขายังรอดปลอดภัยอยู่อีกไม่ใช่รึ?"เซ่อคงที่บ่นเสียงเบาๆ.
หัวใจของจื่อลู่ที่สั่นสะท้าน,เหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องของพวกเขาเองก็เช่นกัน,ราวกับเสียขวัญไปไม่น้อย.
"นี่เป็นการตัดสินใจของอาจารย์,หากเจ้าคิดว่าต้องการขัดคำสั่งอาจารย์,ก็ไปเลย!"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
อาจารย์จื่อลู่,ปราชญ์เทพหงหรู,กงจื่อนั่นเอง.
"?"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว.
"ที่แรกข้า...,ข้าเข้าใจแล้ว,ข้ารู้แล้วข้าไม่ต้องการจากไปแล้วอาจารย์อา!"เซอคงที่กล่าวออกมาในทันที.
แผนการของพวกเขาคือทำลายล้างเมืองเซียนหยางนั่นเอง.
เซอคงและคนของนิกายหงหรูเวลานี้ได้กระจายไปรอบๆเมืองเซียนหยางเรียบร้อยแล้ว,ในเวลานี้อีกไม่ช้าก็นานจะเปิดศึกในทันที.
ภายในเมืองเซียนหยาง,ตำหนักฉงเทียน!
งานเลี้ยงที่ยังคงดำเนิดต่อไป,เหล่าแขกที่ได้รับบัววิเศษต่างก็หลอมผสานมัน,เห่าเม่ยลี่,แม้ว่าจะไม่ได้นำไปบำเพ็ญ,นางก็สามารถเก็บรักษาได้,บัวทั้งสิบหายเข้าไปในร่างของนางถูกกักเก็บเอาไว้.
งานเลี้ยงที่ค่อยๆกลับมามีชีวิตชีวิตขึ้นอีกครั้ง.
จวบจนถึงเวลาเย็น,งานเลี้ยงที่ทันใดนั้นก็ปรากฏเสียงดังปรากฏขึ้นจากทุกทิศทุกทาง.
ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดครึ้ม,พร้อมกับเสียงดังสนั่นผ่านกระจายไปรอบๆ.
"ประกาศจากนิกายหงหรู,เหล่ามิตรสหายทุกท่าน,จงรับฟัง,อย่าได้ทำให้เหตุการณ์ดีเปลี่ยนเป็นเลวร้าย."
เสียงที่ดังกึกก้องกังวน,ถูกส่งขยายออกไปด้วยพลังวิเศษ,เสียงที่ส่งเข้าไปในเมืองเซียนหยาง,เสียงที่ดังขึ้นในทันที,ทำให้งานเลี้ยงกลายเป็นเงียบขึ้นมานั้นที.
ปราะชาชนทุกคนนั้นต่างก็รู้ว่าต้าฉินและนิหายหงหรูเป็นศัตรูกลับ,ทว่ากับประกาศนี้,"นิกายขอหงหรูต้องการประกาศอะไร?!"
Chapter 1026 Punishing
of Grand Heaven
天数之罚
ทัณฑ์เทียนชู.
ภายในโลกเทวะของจงซาน! จงซานที่ตรวจสอบพื้นที่รอบๆ,จดจ้องมองไปยังพื้นที่ที่แตกต่างกัน.
ผืนปฐพีที่ราวกับว่ากำลังเคลื่อนที่,มันกำลังรวมตัวกันเป็นเหมือนกับโลกจริงๆ,ทุกๆพื้นผิวทั่วทุกตารางเมตรที่กลายเป็นของแข็ง,โลกเขตแดนเทวะกำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว.
บนท้องฟ้าเนตรเทียนฟ้าเวลานี้ได้ทำให้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยปราณทมิฬ,ปราณสวีที่น่าเกรงขาม,เนตรเทียนฟ้าที่ดูดซับอย่างบ้าคลั่ง,นี่คือผลประโยชน์จากการดูดซับของมัน,เนตรเทียนฟ้าในเวลานี้,ราวกับว่าได้กลายเป็นเทียนเต๋าที่เป็นร่างจริงระดับต้นไปแล้ว.
โลกใบใหญ่นั้นมีเทียนเต๋าสามพันเส้น!
ในเวลานี้,ในโลกเทวะของจงซานได้ปรากฏเทียนเต๋าหกสิบเส้นที่กำลังอยู่ในภาวะเริ่มต้น,มันกำลังก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง,แม้นว่าจะเห็นเพียงลางๆ,ทว่าพลังอำนาจของมันก็ยังนับว่าสูงศักดิ์,สวรรค์สะท้าน,ปฐพีสะเทือน.
ทั่วทั้งโลกเขตแดนเทวะที่ปรากฏเสียงท้องฟ้าคำรามลั่นดังสนั่นหวั่นไหว.
ที่ด้านนอก,เมฆสีแดงบนท้องฟ้าที่หนาขึ้นเรื่อยๆ,มากขึ้นและก็มากขึ้นแรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังโถมทับลงมา,ทำให้ผู้คนหายใจไม่สะดวก,ทว่าทั้งเมืองเซียนหยางในเวลานี้กลายเป็นเงียบงัน.
อรหันต์ยูไลที่คัดจมูกแสดงท่าทางไม่พอใจ,ใบหน้ากระตุกไปมาขณะที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
บรรพชนโพธิที่เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า,แววตาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจเช่นกัน.
หลานที่จ้องมองจงซาน,แววตาที่อยากรู้อยากเห็นในตัวจงซานมากขึ้นเรื่อยๆ.
หยิงถึงกับฝืนยิ้มออกมา,รับรู้ว่าจงซานนั้นพิเศษ,แต่ไม่คิดเลยว่าจะพิเศษถึงขนาดนี้?เกินคาดทุกครั้งที่เจอ,ทว่าวันนี้มันวันฉลองวันเกิดของเขา.
ชายในชุดสีดำคนหนึ่งที่ปรากฏขึ้นมาอยู่ข้างหยิงเอ่ยออกมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,นี่คือ?"ชายในชุดสีดำที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซียนเซิง?
รบกวนท่านแล้ว,อาการเป็นอย่างไรบ้าง?"หยิงที่เอ่ยถามออกไปในทันที.
"นับว่าทุเลา,ก่อนหน้านี้ข้าพบว่าฟ้าดินเปลี่ยนเป็น,ถึงกับทำให้ข้าตกใจ,เห็นชัดเจนว่าเป็นไปตามที่ข้าพยากร!"ชายในชุดสีดำที่เอ่ยออกมา,ก่อนที่จะโค้งคารวะเล็กน้อย.
จากนั้น,ชายในชุดสีดำที่หายไปอีกครั้ง.
บนท้องฟ้าเมฆสีแดง,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังกำลังกดดันโถมทับมายังลานตำหนักฉงเทียน,ราวกับว่าได้ปรากฏอสุรกายขึ้นที่นี่.
ภายในเมฆสีม่วงนั้นมีพลังสีม่วงแฝงเอาไว้อยู่.
พลังสีม่วง,หยิง,หลาน,ยูไลและโพธิที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.
"นี่มัน?
จงซานยังไม่รู้ตัวอีกครึ?" "!"ยูไลที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"ตูมมม!"ปราณทมิฬรอบๆจงซานได้สลายหายไปเผยให้เห็นร่างของจงซานอีกครั้ง.
สระสีดำหายไปแล้วที่เคยหล่อเลี้ยงบัววิเศษ 93
ดอกหายไปแล้ว,ปราณทมิฬ,จงซานที่หยุดดูดซับแล้ว,ไม่ใช่ว่าไม่ต้องการ,ทว่าเขาไม่กล้า,ในเวลานี้เขาพบว่าบัวหงหลวนที่เป็นสีแดงนั้นได้กลายเป็นสีม่วง,นิมิตร้าย.
จงซานที่สั่งให้เทียนฟ้าหยุดดูดซับเมื่อเทียนเต๋าขั้นตน,ควบรวมได้
60 เส้น,เพียงแค่นี้ก็ทำให้จงซานเพียงพอแล้ว,พลังอำนาจที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นอีกไม่น้อย.
จงซานที่ออกมาจากโลกเทวะ,เวลานี้เขาสัมผัสได้ถึงอำนาจสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ไพศาล,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงโถมทับลงมาจากบนท้องฟ้า,จนทำให้จงซานรู้สึกกิ่งเกรง.
ขณะที่พลังอำนาจเมฆสีแดงบนท้องฟ้าที่มากมายมหาศาลเตรียมการลงทัน,ทันใดนั้น,กลิ่นอายของอสุรกายที่น่าเกรงขามนั้นก็ได้หายไป.
เมฆสีแดงที่เต็มไปด้วยพลังที่น่าหวาดกลัว,ในเวลานี้ก็ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ,จงซานในเวลานี้พบว่าพื้นที่รอบๆตำหนักฉงเทียน,เหล่าแขกมากมายเกือบทุกคนที่นั่งสมาธิบำเพ็ญลมหายใจ,ที่หน้าผากของพวกเขาหลั่งเหงื่อเม็ดเท่านิ้วมือออกมา,กลิ่นอายแรงกดดันที่เมฆสีแดงปลดปล่อยออกมานั้น,น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว.
ส่วนกลุ่มของนานกงเซิ่งและคนอื่นๆ,มีหยิงที่ปล่อยพลังออกมาปกป้อง,ทำให้พวกเขาไม่ได้ผลกระทบแต่อย่างใด.
ในเวลานี้,ยูไล,โพธิ,หยิง,หลาน,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงซาน.
ใบหน้าของพวกเขานั้นรู้สึกสงสัยอย่างหนัก,กับตัวตนของจงซานที่ไม่สามารถเข้าใจได้,ตัวตนของจงซานนั้นเต็มไปด้วยปริศนา.
ในเวลานี้,ใบหน้าของซุนเฉินที่กระตุกไปมา,เขาที่หลบอยู่ด้านหลังบรรพชนโพธิ,ไม่กล้าแม้แต่สบตาจงซานอีก,จงซานที่ก้าวออกมาที่ด้านหน้าหยิงและกล่าวออกมาว่า,"จงซานทำให้ทุกคนต้องกังวลแล้ว."
เกินกว่าคำว่ากังวลแล้ว! นี่มันหายนะชัดๆ.
หยิงที่เผยยิ้มอย่างใจกว้าง,ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"จงซาน,การปรากฏตัวของเจ้าแต่ละครั้ง,ถึงกับทำให้ฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย,เมื่อครู่นี้ถึงกับเรียกเทียนชูมาลงทัณฑ์!"
เรียกเทียนชู!
แขกทุกคนในเวลานี้ถึงกับจ้องมองไปยังจงซานด้วยความลำล้ำ.
เรียกเทียนชูมาลงโทษอย่างงั้นรึ?
ในอดีตเมื่อครั้งปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ก็ถูกลงโทษจากเทียนชูไม่ใช่รึ?
นี่ถึงกับเรียกทัณฑ์เทียนชูมา,มันจะชั่วร้ายเกินไปแล้ว!
ในเวลาเดียวกันนั้นจงซานถึงกับหนังหัวชาหนึบเช่นกัน,ขนาดนั้นเลยรึ?
หากเขาไม่หยุด,ก่อนหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้นกัน? เหล่าผู้ฝึกตนทั่วไปไม่สามารถรับรู้สถานการณ์ได้,คนทั้งสี่เองไม่ใช่ว่าไม่หวาดกลัว?
ไม่ใช่ว่าอรหันต์ยูไลไม่เห็น?ไม่ใช่หยิงไม่เห็น? พวกเขาเห็นทั้งหมด,ทว่าก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกสนใจในตัวจงซานมากกว่า,ก่อนหน้านี้เขากำลังทำอะไร?
เขาที่กำลังเก็บปราณสวี,ทุกคนรู้สึกว่าปราณสีได้หายไป,เขาได้เอาไปซ่อนไว้ที่ใหนกัน.
พวกเขาในเวลานี้,แอบสงสัย,แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น.
ทุกคนที่จดจ้องมองจงซาน,ดูเหมือนว่าจงซานจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย,พลังฝึกตนเพิ่มขึ้น,ปราณสวีมากมายก่อนหน้านี้หสบไป,ทว่ามันไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้พลังฝึกตนของเขาเพิ่มขึ้น,คงไม่มีใครรู้ว่าเป็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนกินบัววิเศษสิบดอกไปต่างหาก.
ต้าเซียนระดับแปด!
ทว่าด้วยระดับต้าเซียน,กลับทำให้ทุกคนสงสัยเป็นอย่างมาก,เพียงระดับต้าเซียนถึงกับเรียกเทียนชูมาอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับว่าเทียนชูกำลังเหยียดหยันเซียนบรรพชน,ที่บอกกล่าวว่าด้อยกว่าต้าเซียนไม่ใช่รึ?.
ทุกคนที่ไม่รู้เช่นกันว่าควรจะกล่าวอะไรออกไปดี!
"เรียกเทียนชูอย่างงั้นรึ?"จงซานถึงกับตื่นตำใจไม่น้อย,ไม่สงสัยเลยว่าบัวหงหลวนก่อนหน้านี้ถึงเกิดนิมิตร้ายขึ้น.
ทั่วทุกคนบนลานงานเลี้ยง,เหล่าแขกที่นั่งบำเพ็ญฟื้นฟูปราณหยวนต้นกำเนิดค่อยๆลืมตาขึ้น,ใบหน้าที่ซีดเซียว,พ่นลมหายใจเสียงดัง,ขณะที่ทุกคนจดจ้องมองยังซาน,ต่างก็รู้สึกกริ่งเกรงขึ้นมาทันที.
อันตราย,คนผู้นี้เป็นตัวอันตรายเกินไปแล้ว!
จงซานเองก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่าจะเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้,ทว่ากับผลประโยชน์ที่ตัวเขาได้รับ,แม้ว่ามีโอกาสอีกครั้ง,จงซานเองก็ไม่ลังเลที่จะดูดซับปราณสวีอย่างแน่นอน.
จากนั้นทุกคนที่กลับไปนั่งประจำทีอีกครั้ง.
"จงซาน,เมื่อครู่นี้เจ้าร้ายกาจมากเลย!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเบาๆกระซิบชื่นชมจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ขณะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
แม้นว่าเหตุการณ์จะกลับมาปรกติแล้ว,ทว่าในเวลานี้,ทุกคนก็ขาดอารมณ์ร่วมไร้ซึ่งความสนุกแล้ว!
ในเวลาเดียวกันนี้,ไม่ใช่เพียงแค่ประชาชนของเมืองเซียนหยางที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจตกใจ,ที่ห่างออกมาด้านนอกเมืองเซียนหยาง,ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ปรากฏคนในชุดขาวกลุ่มหนึ่งที่รวมตัวซ่อนอยู่.
กลุ่มคนชุดขาวที่เผยท่าทางตื่นตะลึง,เพราะว่าเป็นเหตุการณ์ลึกลับเป็นอย่างมาก.
เป็นเซียนบรรพชนจื่อลู่,ซึ่งเคยพ่ายแพ้ให้กับจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าหลังจากผ่านมาหลายเดือนกับการต่อสู้ที่ภพหยิน,ในวันนี้เขาจะมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่.
จื่อลู่ในชุดสีขาว,ในเวลานี้เขาคงจะคาดไม่ถึงแน่ว่าจงซานจะเติบโตขึ้นอีกแล้ว.
และที่ด้านข้างเขาก็ปรากฏอีกคนหนึ่งที่คุ้นเคยเช่นกัน,เซอคง.
จื่อลู่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ขณะที่ทัณฑ์สวรรค์ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ,ภายในใจของเขาที่ซับซ้อนยากจะอธิบาย.
"นี่มัน?"ดวงตาของจื่อลู่ที่ส่ายไปมา.
"อาจารย์อาบรรพชน,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่สอบถามออกไป.
"ทัณฑ์ของเทียนชู,มีใครคนหนึ่งทำให้เทียนชูไม่พอใจ,ถึงกับเรียกเทียนชูมา,การลงโทษนี้เทียบได้กับเมื่อครั้งปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ในเวลานี้เป็นใครกันที่ทำให้เกิดเรื่องนี้?
ในเมืองเซียนหยางมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่?"จื่อลู่ที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"นี่มัน,อาจารย์อาบรรพชน,หากเป็นเช่นนี้พวกเรากลับกันเถอะ!"เซิ่งคงที่สั่นท้านขึ้นมาในทันที.
เพราะว่าสัมผัสอันตรายของเซอคงนั้น,มันได้ปรากฏขึ้นรุกเราเซอคงอีกครั้งแล้ว.
"กลับรึ? ทำไมต้องกลับ?
แผนการของนิกายหงหรูที่เคลื่อนที่เต็มกำลัง,พื้นที่รอบๆเวลานี้ได้วางค่ายกลเรียบแล้วแล้ว,กลับอย่างงั้นรึ?
เจ้าเสียสติไปแล้ว,นอกจากนี้ข้ายังได้รับรายงานว่าจงซานเดินทางมายังเมืองเซียนหยางด้วย,เจ้าไม่ต้องการแก้แค้นอย่างงั้นรึ?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
จงซานมาอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเซอคงที่ขาวซีดเปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมาในทันที.
"มีอะไร?"จื่อลู่ถามออกไปเสียงเคร่งขรึม,ชัดเจนว่าเขานั้นรู้สึกเกลียดชังจงซานเข้ากระดูกดำ.
เซอคงจ้องมองไปยังจื่อลู่และกล่าวออกมาว่า,"อาจารย์อาบรรพชน,ท่านปะทะกับจงซานมาสองครั้งแล้ว,ท่านไม่เห็นอย่างงั้นรึ?"
"เห็นอะไร?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซานที่เป็นอสุรกายพรสวรรค์,ใครจะรูล่ะว่าเขาจะน่ากลัวขนาดใหน,ใครที่คอยหาเรื่องเขา,ทุกคนต่างก็ได้รับทัณฑ์ชะตาภัยพิบัติ,ท่านไม่รู้,ในโลกใบเล็ก,จงซานมีระดับก่อตั้งวิญญาณ,ไม่ๆ,ระดับหลอมกายธาตุ?
พลังฝึกตนต่ำเตี้ย,ทว่าเขาที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับแดนเทพพิสุทธิ์,กลายเป็นชะตาภัยพิบัติสำหรับพวกเขาไป,อาจารย์อา,ท่านเจอจงซานสองครั้งแล้วไม่รู้อะไรเลยรึ?"เซิ่งคงที่กล่าวพร้อมหาวิธีพร้อมจะหนีทุกเมื่อ.
"บังอาจ!
ตระกูลกง,เจ้าเป็นคนของตระกูลกง,กลับหวาดกลัวเพียงชื่อของจงซานอย่างงั้นรึ?
หลังจากนี้การบำเพ็ญเพียรของเขา,จะสามารถเอาชนะจิตมารได้อย่างงั้นรึ?
และเมื่อไหร่จะสามารถแก้แค้นให้กับบิดาของเจ้ากัน?"จื่อลู่ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ข้า,ข้าไม่ต้องการแก้แค้นแล้ว!"เซอคงที่กล่าวออกมาเสียงอ่อน.
"ห๋า..............................!”,จื่อลู่ที่โกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง,ไม่คิดเลยว่าตระกูลกงจะมีคนขี้ขลาดถึงเพยงนี้.
"ไม่ว่าอย่างไรเจ้าไม่สามารถหนีได้,เจ้าควรรู้ว่านี้คือโอกาสเหมาะแล้ว,จงซานต้องตาย,ต้าฉินจะต้องล่มสลาย,นิกายหงหรูต้องรุ่งเรื่อง,เจ้าเป็นคนของตระกูลกง,เวลานี้จะต้องใช้พลังทั้งหมดที่มี
บดขยี้เมืองเซียนหยางให้แหลกเละ!"จื่อลู่ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"ก่อนหน้านี้ท่านก็บอกว่าจะสังหารจงซาน,สองครั้งแล้ว,ไม่ใช่ว่าเขายังรอดปลอดภัยอยู่อีกไม่ใช่รึ?"เซ่อคงที่บ่นเสียงเบาๆ.
หัวใจของจื่อลู่ที่สั่นสะท้าน,เหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องของพวกเขาเองก็เช่นกัน,ราวกับเสียขวัญไปไม่น้อย.
"นี่เป็นการตัดสินใจของอาจารย์,หากเจ้าคิดว่าต้องการขัดคำสั่งอาจารย์,ก็ไปเลย!"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
อาจารย์จื่อลู่,ปราชญ์เทพหงหรู,กงจื่อนั่นเอง.
"?"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว.
"ที่แรกข้า...,ข้าเข้าใจแล้ว,ข้ารู้แล้วข้าไม่ต้องการจากไปแล้วอาจารย์อา!"เซอคงที่กล่าวออกมาในทันที.
แผนการของพวกเขาคือทำลายล้างเมืองเซียนหยางนั่นเอง.
เซอคงและคนของนิกายหงหรูเวลานี้ได้กระจายไปรอบๆเมืองเซียนหยางเรียบร้อยแล้ว,ในเวลานี้อีกไม่ช้าก็นานจะเปิดศึกในทันที.
ภายในเมืองเซียนหยาง,ตำหนักฉงเทียน!
งานเลี้ยงที่ยังคงดำเนิดต่อไป,เหล่าแขกที่ได้รับบัววิเศษต่างก็หลอมผสานมัน,เห่าเม่ยลี่,แม้ว่าจะไม่ได้นำไปบำเพ็ญ,นางก็สามารถเก็บรักษาได้,บัวทั้งสิบหายเข้าไปในร่างของนางถูกกักเก็บเอาไว้.
งานเลี้ยงที่ค่อยๆกลับมามีชีวิตชีวิตขึ้นอีกครั้ง.
จวบจนถึงเวลาเย็น,งานเลี้ยงที่ทันใดนั้นก็ปรากฏเสียงดังปรากฏขึ้นจากทุกทิศทุกทาง.
ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดครึ้ม,พร้อมกับเสียงดังสนั่นผ่านกระจายไปรอบๆ.
"ประกาศจากนิกายหงหรู,เหล่ามิตรสหายทุกท่าน,จงรับฟัง,อย่าได้ทำให้เหตุการณ์ดีเปลี่ยนเป็นเลวร้าย."
เสียงที่ดังกึกก้องกังวน,ถูกส่งขยายออกไปด้วยพลังวิเศษ,เสียงที่ส่งเข้าไปในเมืองเซียนหยาง,เสียงที่ดังขึ้นในทันที,ทำให้งานเลี้ยงกลายเป็นเงียบขึ้นมานั้นที.
ปราะชาชนทุกคนนั้นต่างก็รู้ว่าต้าฉินและนิหายหงหรูเป็นศัตรูกลับ,ทว่ากับประกาศนี้,"นิกายขอหงหรูต้องการประกาศอะไร?!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น