Immortality Chapter 1025 Huge tumult
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1025 ความวุ่นวายครั้งใหญ่.
Chapter 1025 Huge
tumult
巨大的骚动
ความวุ่นวายครั้งใหญ่.
เหล่าแขกมากมายที่จ้องมองด้วยความสนใจ,หากแต่ไม่มีใครที่แสดงท่าทางดูแคลนแน่นอน,พวกเขาไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับจงซานมากนัก! อีกอย่างการที่จะสามารถเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของหยิงได้,แน่นอนว่าย่อมไม่ใช่คนธรรมดา,พวกเขาต้องแข็งแกร่งแน่,บางที่เทียบกับหลานก่อนหน้านี้,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่ธรรมดาด้วยอย่างงั้นรึ?
เหมือนกับมองแม่น้ำก็เป็นแม่น้ำ มองภูเขาก็เป็นภูเขา.
แต่ละคนที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง,บางที่อาจจะได้เปิดหูเปิดตา,ทุกคนที่จดจ้องมองไม่วางตา.
ส่วนซุนเฉินนั้นที่รับรู้ได้ถึงพลังฝึกตนกลุ่มคนของบรรพชนโพธิ,ไม่มีใครก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนสักคน,และที่อ่อนแอที่สุดยังมีพลังเพียงเซียนสวรรค์,กลุ่มคนเหล่านี้นะรึ?
มีแต่กำลังจะสร้างความอับอายขายหน้าให้กับตัวเอง!
ซุนเฉินที่จ้องมองด้วยสายตาดูแคลน,สายตาของพวกเขามองแม่น้ำไม่เป็นแม่น้ำ,มองภูเขาไม่เป็นภูเขา.
สำหรับหยิงนั้น,เหล่าแขกไม่สามารถเอาจงซานไปเทียบได้,หยิงไม่ได้มองจงซานที่พลังฝึกตน,เขามองเห็นทักษะความสามารถของจงซานที่เหนือล้ำ,แม้ว่าว่าจงซานจะมีระดับเพียงต้าเซียน,หรือระดับเซียนสวรรค์ก็ตาม,หยิงก็ยังให้น้ำหนักกับจงซานเป็นอย่างมาก,เหมือนดังที่กล่าวว่ามองภูเขาเป็นภูเขา,มองแม่น้ำก็เป็นแม่น้ำ.
นับตั้งแต่แรกแล้ว,เขาก็มองเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็นแล้ว.
จงซานที่ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาได้ทดสอบก่อน,แน่นอนว่าพวกเขาที่ต้องฟังคำสั่ง,เห่าเม่ยลี่ที่ลงมือเป็นคนแรก,เซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉินไม่ได้เร่งรีบเป็นคนแรกแต่อย่างใด.
เห่าเม่ยลี่ที่ยื่นมือออกไป.
"วูซซ!"
ครั้งแรกไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้.
"ถุยย!"ซุนเฉินที่แสดงท่าทางดูแคลน.
เหล่าแขกที่รู้สึกประหลาดใจ.
"แส่หาความตาย? ต้องการให้ข้าสาปเจ้ารึไง?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาเบาๆ,กล่าวต่อบัว
3 กลีบเพื่อข่มขู่.
เหล่าแขก"..............................!”
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"ซุนเฉินที่อยู่ไม่ไกลระเบิดเสียงดัวเราะออกมาในทันที.
แม้ว่าเห่าเม่ยลี่จะกล่าวออกมาเบาๆ,ทว่าที่นี่เป็นงานเลี้ยงของเหล่าเซียน,จะมีใครที่จะไม่รู้?
แม้ว่าเหล่าแขกที่เข้าร่วมงานจะจับจ้องมอง,ทว่าพวกเขาก็ไม่กล้าดูแคลนได้,ต่อหน้าแขกของหยิง,พวกเขาจะแสดงท่าทางโอหังได้อย่างไร?
ส่วนซุนเฉิน,ด้วยมีตัวตนของบรรพชนโพธิและมีความแคลนกับจงซาน,จึงเป็นคนเดียวที่หัวเราะแรงแสดงท่าทางเหยียดหยันออกมานั่นเอง.
ขณะที่ซุนเฉินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง,เห่าเม่ยลี่ที่ยื่นมือออกไปคว้าอีกครั้ง.
"พรึบ!"
บัวสิบดอกที่คว้ามาได้อย่างง่ายดาย.
ซุนเฉินที่หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังทันใดนั้นเขาที่สำลักน้ำลายตัวเองในทันที,ถึงกับต้องกุมคอตัวเองไปมาเขย่าไปมาอย่างทรมาน,เขาที่เหยียดหยันก่อนหน้านี้,กลับการเป็นโยนหินทับเท้าตัวเองซะแล้ว.
"จงซานข้าขอกลับไปก่อน,ข้าจะเป็นต้องหลอมประสานในทันที!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
” @#¥%...... &\;*” เหล่าแขกในเวลานี้ถึงกับส่งเสียงตื่นตะลึง,วิพากษ์วิจารณ์ดังอื้ออึงเลยทีเดียว.
ง่ายๆเลยรึ?
บัววิเศษสิบดอกสามารถคว้ามาได้อย่างงั้นรึ?
เพียงแค่ด่าว่าออกไปอย่างงั้นรึ?ผู้คนมากมายที่เผยท่าทางเศร้าใจทันที,หากได้ออกไปอีกครั้งพวกเขาจะต้องสบถด่าอีกครั้งแน่นอน.
เห่าเม่ยลี่ที่กลับที่,เหล่าแขกมากมายต่างก็จดจ้องมองด้วยแววตาแปลกประหลาด.
หยิง,หลาน,ยูไล,โพธิที่จ้องมองเห่าเม่ยลี่ด้วยความลึกล้ำ.
ขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตะลึงกับวิธีการของเห่าเม่ยลี่,คนที่สองก็เริ่มลงมือในทันที.
โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกไป,ทุกคนที่เห็นเห่าเม่ยลี่ประสบความสำเร็จ,ในเวลานี้ไม่ได้สงสัยในกลุ่มคนของจงซานอย่างแน่นอน.
ส่วนซุนเฉินที่จ้องมองด้วยแววตาอิจฉา.
โหลวซิงเฉินที่ไม่ได้ใช้วิธีเดียวกับเห่าเม่ยลี่,เขาเข้าใจได้ว่าวิธีการดังกล่าวนั้นสำหรับตัวเขาไม่มีทางประสบผล.
โหลวซิงเฉินที่ก้าวเข้าไปไกล,ก่อนที่ไพลินบนหน้าผากของเขาจะส่องประกายแสงเล็กน้อย.
โหลวซิงเฉินที่ยื่นมือออกไปช้าๆ,มือขวาของเขานั้นมีประกายแสงสีน้ำเงินอาบอยู่,แสงสีน้ำเงินเข้ม,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,แม้แต่สายลมรอบๆยังหยุดนิ่ง,ทุกอย่างหยุดอยู่กับที่,มือของเขาที่ยื่นออกไปช้าๆ.
ประกายแสงสีน้ำเงินที่ปกคลุมบัววิเศษสิบดอก,ก่อนที่ดวงตาของโหลวซิงเฉินจะหดเกร็ง!
"ผนึกเวลา!"
บัววิเศษสิบดอกที่ส่องประกายแสงวับวาว,ส่องสว่างจ้าออกมาในทันที.
หลังจากที่แสงสว่างจ้าอาบไปทั่วแล้ว,เขาก็สามารถนำมันออกมาได้ง่ายๆ,เหมือนกับอรหันต์ยูไลและคนอื่นๆ.
ด้วยวิธีที่ต่างกัน
ชัดเจนว่ายูไล,โพธิและอีกหลายคน,พวกเขาที่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้,ทว่าคนเหล่านี้ใช้ทักษะเทวะ,พวกเขาใช้ทักษะเทวะนำมันมาครอบครอง?
นอกจากนี้,กับสายตาของทุกคนที่จ้องมองเมื่อครู่นี้,นี่คือทักษะเทวะเวลา!
ภายใต้สวรรค์นี่คือทักษะเทวะลำดับเก้า!
ยูไล,โพธิ,ต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,กับคนเช่นนี้,ยินดีเป็นเพียงข้าราชบริพารอย่างงั้นรึ?
นี่คือทักษะเวลาที่ร้ายกาจ!
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองบัววิเศษในมือของเขา.
"เร่งรีบหลอมประสาน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"โหลวซิงเฉินที่กลับไปที่นั่งเดิม.
เหล่าแขกมากมายที่อุทานออกมาเสียงดัง,ส่วนซุนเฉินเวลานี้แววตาที่เต็มไปด้วยความมืดมนและเย็นชา.
หลานและหยิงเต็มไปด้วยความอยากรู้,ทั้งจงซานและผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,เต็มไปด้วยความลับมากมาย,ต้องไม่ลืมด้วยว่าสองคนที่คว้าของวิเศษไปนั้น,แตกต่างวิธีกัน,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก.
หนึ่งสบถข่มขู่อีกหนึ่งใช้ทักษะเทวะเวลา.
ชายชุดดำเซียนเซิงซือ,เขามีวิธีการอะไรอีก?
"ลงมือเร็วเข้า!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
ขณะที่ทุกคนจับจ้องมองด้วยท่าทางสนใจ,เซียนเซิงซือที่ถูกทุกคนจับจ้องมองไม่วางตา.
พวกเขาที่เห็นเซียนเซิงซือยื่นมือเข้าไปในอกเสื้อ,พร้อมกับนำถุงมือสีขาวออกมา.
ทุกคนที่จับจ้องมองถุงมือสีขาวด้วยความระมัดระหวัง,คิ้วที่ขมวดแน่น,นี่เขากำลังทำสิ่งใด.
เซียนเซิงซือที่สวมถุงมือสีขาว,พร้อมกับยื่นมืออกไป.
"ฟรึบ!"
บัววิเศษอีกสิบดอกถูกเก็บมา,สายตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโต.
"@#¥%...... &\; \\ \;,
ทำอย่างนี้ได้ด้วยรึ?"คนหนึ่งคนที่อ้าปากค้างด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
สวมถุงมืออย่างงั้นรึ? บางคนที่ไม่รู้,แทบพ่นโลหิตออกมา,ตัวเขาก็มีถุงมือ,ไม่ใช่ว่าก็สามารถคว้ามาได้ไม่ใช่รึ?
จะรังแกกันเกินไปแล้ว.
ซุนเฉินในเวลานี้ไม่เพียงเกลียดลังเท่านั้น,ทว่าหัวใจของเขามันยังกระตุกแรง,แทบระเบิดออกมา.
หยิง,หลาน,โพธิและยูไลที่จ้องมองถุงมือของเซียนเซิงซือใส่อยู่,ไม่คิดว่าเป็นเพียงแค่ถุงมือทั่วไป,ถุงมือนี้,มีกลิ่นอายของปราณสีอาบอยู่ด้วย.
เซียนเซิงซือ,เป็นใครจากใหนกัน?
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,เป็นคนที่มากความสามารถจริงๆ.
เซียนเซิงซือที่แสดงความเคารพต่อจงซาน,ก่อนที่จะกลับไปยังที่นั่ง,ทว่าเหล่าแขกมากมายเวลานี้แทบไม่สามารถซ่อนความขมขื่นเอาไว้ได้,เพียงแค่ถูกมือก็สามารถได้รับประโยชน์อย่างงั้นรึ?
เซียนเซิงซือกลับไป,ทว่ายังคงเหลือจงซาน,ซึ่งเหลือบัววิเศษสิบดอกสุดท้ายแล้ว!
จงซานที่ไม่เร่งรีบ,ทว่าจ้องมองไปยังสระน้ำสีดำที่อยู่รอบๆ.
สายตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความอยากรู้,ไม่มีใครสงสัยว่าจงซานจะรวมดอกบัวไม่ได้,ต้องไม่ลืมว่า,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขานั้นยังสามารถนำมันไปได้,แล้วเขาจะเก็บมันกับไปไม่ได้อย่างไร?
สิ่งที่ทุกคนสนใจคือจงซานจะใช้วิธีอะไร.
จงซานที่เดินไปรอบๆ,ก่อนที่จะไปอยู่ด้านหลังของสถานที่ดังกล่าว.
จงซานที่ไม่ยื่นมือออกไป,ทว่าจ้องมองไปยังสระ,ทันใดนั้น,ดวงตาของจงซานที่ส่องประกายแสงสีม่วง.
"ฟิ้ว~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขามถูกปล่อยออกมาจากร่างจงซาน,กลิ่นอายที่ทรงพลังนี้,ทำให้แขกทั่วไปใจสั่นระรัว,เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำเริ่มนั่งสมาธิบำเพ็ญลมหายใจทันที.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนี้,คนทั่วไปสั่นสะท้านไปจนถึงส่วนลึกของดวงวิญญาณ.
กลิ่นอายที่แผ่ออกมานี้,เหล่าแขกทั่วไปรับรู้ได้ในทันที,เหนือล้ำกว่าเซียนโบราณซุนเฉินซะอีก.
"นี่,นี่เขายังมีระดับต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"ซุนเฉินถึงกับอุทานออกมาด้วยท่าทางมาอยากเชื่อ.
แน่นอน,ในเวลานี้ไม่มีใครที่จะคิดและฟังคำพูดของซุนเฉินแม้แต่น้อย.
ยูไล,โพธิ,และหยิงที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจออกมา,ทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาจริงจัง.
กลิ่นอายนี้?
ไม่จำเป็นต้องเอ่ยสิ่งใด,ทุกคนที่สามารถมองเห็นด้วยตาที่อากาศด้านหน้าของเขาในเวลานี้,ปรากฏหลุมดำกำลังสูบสิ่งของที่อยู่ด้านหน้า.
สระสีดำ,ของเหลวที่เข้มข้น,ราวกับกระแสน้ำที่กำลังถูกดูด.
ภายในโลกเทวะของจงซาน,เนตรเทียนฟ้าในโลกเทวะ,เนตรเทียนฟ้าที่ไม่รั้งรออีกต่อไป,ดวงตาสีม่วงขนาดยักษ์,ที่กำลังดูดซับปราณสวีอย่างบ้าคลั่ง,ปรากฏสีมากมายถูกเนตรเทียนฟ้ากลืนกินไปโดยตรง.
ดูด,ดูด,ดูด!
ของเหลวสีดำที่กำลังถูกสูบเข้าไปในหลุมดำไร้ก้น,ถูกส่งต่อไปให้กับเนตรเทียนฟาอย่างบ้าคลั่ง,สูบแล้วสูบอีก,ของเหลวมากมายกำลังถูกสูบไป.
เนตรเทียนฟ้าที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,บ่อน้ำสีดำเวลานี้ราวกับว่าไม่สามารถคงอยู่ได้อีกแล้ว.
สระน้ำสีดำที่รักษาการคงอยู่ของบัววิเศษ 93
ดอกซึ่งเป็นสมบัติฟ้าดิน,ในเวลานี้มันกำลังถูกสูบไปทั้งหมด.
สระน้ำสีดำที่มีพลังอำนาจของเทียนเต๋า,เวลานี้ถูกจงซานดูดไปอย่างบ้าคลั่ง,สระน้ำสีดำที่ถูกดึงมา,เพื่อรวบรวมปราณสีมากมายจากทั่วทุกสารทิศ.
ปราณสวีที่น่าเกรงขามมากมายจากทั่วทุกสารทิศ.
ปราณสีหลากสี,ในเวลานี้กำลังถูกดูดเข้ามาพร้อมกับของเหลวสีดำ,แม้แต่รวมตัวกันเป็นของเหลว?
เนตรเทียนฟาที่ราวกับไม่รู้จักอิ่ม,พลังอำนาจในการดูด,ปราณทมิฬมากมาย,ปราณที่มองไม่เห็น,ในเวลานี้กำลังถูกจงซานดูดซับเข้ามา,เป็นเหตุให้ปราณสวีมากมายกำลังถูกดูดมารวมตัวกัน.
ตูมมม!!
ปราณทมิฬมากมายที่เวลานี้กำลังปกคลุมร่างของจงซานในทันที.
ปราณทมิฬที่กำลังถูกสูบอย่างบ้าคลั่ง,สระน้ำสีดำ,แม้แต่ทั่วทุกหนแห่งภายในตำหนักฉงเทียน,เวลานี้ถูกย้อมไปด้วยสีดำ.
แรงกดดันกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ.
ยูไล,โพธิ,หยิงที่ยังคงนิ่งไม่ขยับ,ส่วนคนอื่นๆเวลานี้ดวงตาเบิกกว้าจดจ้องมองด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้า,เมฆคล้ำดำถมึงทึงกำลังมารวมตัวกัน,ปกคลุมทั่วทั้งเมืองเซียนหยาง,เมฆที่ดำมืด,งานรื่นเริงที่คึกคัก,ทันใดนั้นก็หยุดลงไปในทันที.
กลิ่นอายทัณฑ์สวรรค์?
อำนาจของสวรรค์ที่น่าเกรงขามกำลังกดทับลงมา,ดูเหมือนว่าจะปรากฏอสุรกายความสามารถเกิดขึ้นแล้ว.
สายฟ้ามากมายที่ใหญ่ยักษ์ส่องประกายแสงแปบๆ,ราวกับอำนาจของเทียนเต๋าสายฟ้าลงทัณฑ์พร้อมที่จะกำจัดยอดฝีมืออสุรกายความสามารถให้ตกตายไป.
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว,เมฆคลึ้ม,สายฟ้าที่กำลังหมักหมมพลังอำนาจที่ขยายใหญ่ขึ้นมากเรื่อยๆ,เวลานี้สายฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,แม้แต่เมฆสายฟ้ายังกลายเป็นสีแดงด้วย.
ปราณสวีสีดำที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆโลกเขตแดนเทวะของจงซาน.
จงซานที่ปล่อยแปดหางสวรรค์ออกมาภายในโลกเทวะกลืนกินบัววิเศษไปในทันที,จากนั้นก็กวาดตามองไปรอบๆโลกเทวะ.
เนตรเทียนฟ้าที่ดูดซับปราณสวีที่กลายเป็นร้ายกาจน่าเกรงขามกว่าเมื่อเขา,อากาศภายในโลกเทวะที่คละคลุ้งไปทั่วสีดำ,กลายเป็นโลกเทวะที่ทำให้จงซานตื่นตะลึง,ในเวลานี้มันเริ่มปรากฏเสาเปลือยที่ห่อหุ้มพลังแห่งกฏห้าสิบเส้นขึ้น,เสาะที่ยังดูซีดแต่มีขนาดใหญ่โต.
เสาที่กำลังค้ำยันโลกเทวะของจงซาน,สร้างความประหลาดใจให้กับจงซานเป็นอย่างมาก.
เทียนเต๋า!
โลกเทวะที่ไม่ได้เพียงพอพลังแห่งกฏแล้ว? เวลานี้มันกำลังควบรวมหลอมเทียนเต๋าอย่างงั้นรึ?
เนตรเทียนฟ้า,เป็นคนสร้างอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจที่น่าเกรงขามนี้,เป็นเทียนเต๋าระยะแรกเริ่ม,แม้ว่าจะเป็นรูปร่างขั้นต้น,ทว่าก็ดูเหมือนจริงเป็นอย่างมาก,ห้าสิบพลังแห่งกฏ?
ไม่,ตอนนี้มันได้รวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวแล้ว!
Chapter 1025 Huge
tumult
巨大的骚动
ความวุ่นวายครั้งใหญ่.
เหล่าแขกมากมายที่จ้องมองด้วยความสนใจ,หากแต่ไม่มีใครที่แสดงท่าทางดูแคลนแน่นอน,พวกเขาไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับจงซานมากนัก! อีกอย่างการที่จะสามารถเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของหยิงได้,แน่นอนว่าย่อมไม่ใช่คนธรรมดา,พวกเขาต้องแข็งแกร่งแน่,บางที่เทียบกับหลานก่อนหน้านี้,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่ธรรมดาด้วยอย่างงั้นรึ?
เหมือนกับมองแม่น้ำก็เป็นแม่น้ำ มองภูเขาก็เป็นภูเขา.
แต่ละคนที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง,บางที่อาจจะได้เปิดหูเปิดตา,ทุกคนที่จดจ้องมองไม่วางตา.
ส่วนซุนเฉินนั้นที่รับรู้ได้ถึงพลังฝึกตนกลุ่มคนของบรรพชนโพธิ,ไม่มีใครก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนสักคน,และที่อ่อนแอที่สุดยังมีพลังเพียงเซียนสวรรค์,กลุ่มคนเหล่านี้นะรึ?
มีแต่กำลังจะสร้างความอับอายขายหน้าให้กับตัวเอง!
ซุนเฉินที่จ้องมองด้วยสายตาดูแคลน,สายตาของพวกเขามองแม่น้ำไม่เป็นแม่น้ำ,มองภูเขาไม่เป็นภูเขา.
สำหรับหยิงนั้น,เหล่าแขกไม่สามารถเอาจงซานไปเทียบได้,หยิงไม่ได้มองจงซานที่พลังฝึกตน,เขามองเห็นทักษะความสามารถของจงซานที่เหนือล้ำ,แม้ว่าว่าจงซานจะมีระดับเพียงต้าเซียน,หรือระดับเซียนสวรรค์ก็ตาม,หยิงก็ยังให้น้ำหนักกับจงซานเป็นอย่างมาก,เหมือนดังที่กล่าวว่ามองภูเขาเป็นภูเขา,มองแม่น้ำก็เป็นแม่น้ำ.
นับตั้งแต่แรกแล้ว,เขาก็มองเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็นแล้ว.
จงซานที่ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาได้ทดสอบก่อน,แน่นอนว่าพวกเขาที่ต้องฟังคำสั่ง,เห่าเม่ยลี่ที่ลงมือเป็นคนแรก,เซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉินไม่ได้เร่งรีบเป็นคนแรกแต่อย่างใด.
เห่าเม่ยลี่ที่ยื่นมือออกไป.
"วูซซ!"
ครั้งแรกไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้.
"ถุยย!"ซุนเฉินที่แสดงท่าทางดูแคลน.
เหล่าแขกที่รู้สึกประหลาดใจ.
"แส่หาความตาย? ต้องการให้ข้าสาปเจ้ารึไง?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาเบาๆ,กล่าวต่อบัว
3 กลีบเพื่อข่มขู่.
เหล่าแขก"..............................!”
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"ซุนเฉินที่อยู่ไม่ไกลระเบิดเสียงดัวเราะออกมาในทันที.
แม้ว่าเห่าเม่ยลี่จะกล่าวออกมาเบาๆ,ทว่าที่นี่เป็นงานเลี้ยงของเหล่าเซียน,จะมีใครที่จะไม่รู้?
แม้ว่าเหล่าแขกที่เข้าร่วมงานจะจับจ้องมอง,ทว่าพวกเขาก็ไม่กล้าดูแคลนได้,ต่อหน้าแขกของหยิง,พวกเขาจะแสดงท่าทางโอหังได้อย่างไร?
ส่วนซุนเฉิน,ด้วยมีตัวตนของบรรพชนโพธิและมีความแคลนกับจงซาน,จึงเป็นคนเดียวที่หัวเราะแรงแสดงท่าทางเหยียดหยันออกมานั่นเอง.
ขณะที่ซุนเฉินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง,เห่าเม่ยลี่ที่ยื่นมือออกไปคว้าอีกครั้ง.
"พรึบ!"
บัวสิบดอกที่คว้ามาได้อย่างง่ายดาย.
ซุนเฉินที่หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังทันใดนั้นเขาที่สำลักน้ำลายตัวเองในทันที,ถึงกับต้องกุมคอตัวเองไปมาเขย่าไปมาอย่างทรมาน,เขาที่เหยียดหยันก่อนหน้านี้,กลับการเป็นโยนหินทับเท้าตัวเองซะแล้ว.
"จงซานข้าขอกลับไปก่อน,ข้าจะเป็นต้องหลอมประสานในทันที!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
” @#¥%...... &\;*” เหล่าแขกในเวลานี้ถึงกับส่งเสียงตื่นตะลึง,วิพากษ์วิจารณ์ดังอื้ออึงเลยทีเดียว.
ง่ายๆเลยรึ?
บัววิเศษสิบดอกสามารถคว้ามาได้อย่างงั้นรึ?
เพียงแค่ด่าว่าออกไปอย่างงั้นรึ?ผู้คนมากมายที่เผยท่าทางเศร้าใจทันที,หากได้ออกไปอีกครั้งพวกเขาจะต้องสบถด่าอีกครั้งแน่นอน.
เห่าเม่ยลี่ที่กลับที่,เหล่าแขกมากมายต่างก็จดจ้องมองด้วยแววตาแปลกประหลาด.
หยิง,หลาน,ยูไล,โพธิที่จ้องมองเห่าเม่ยลี่ด้วยความลึกล้ำ.
ขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตะลึงกับวิธีการของเห่าเม่ยลี่,คนที่สองก็เริ่มลงมือในทันที.
โหลวซิงเฉินที่ก้าวออกไป,ทุกคนที่เห็นเห่าเม่ยลี่ประสบความสำเร็จ,ในเวลานี้ไม่ได้สงสัยในกลุ่มคนของจงซานอย่างแน่นอน.
ส่วนซุนเฉินที่จ้องมองด้วยแววตาอิจฉา.
โหลวซิงเฉินที่ไม่ได้ใช้วิธีเดียวกับเห่าเม่ยลี่,เขาเข้าใจได้ว่าวิธีการดังกล่าวนั้นสำหรับตัวเขาไม่มีทางประสบผล.
โหลวซิงเฉินที่ก้าวเข้าไปไกล,ก่อนที่ไพลินบนหน้าผากของเขาจะส่องประกายแสงเล็กน้อย.
โหลวซิงเฉินที่ยื่นมือออกไปช้าๆ,มือขวาของเขานั้นมีประกายแสงสีน้ำเงินอาบอยู่,แสงสีน้ำเงินเข้ม,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,แม้แต่สายลมรอบๆยังหยุดนิ่ง,ทุกอย่างหยุดอยู่กับที่,มือของเขาที่ยื่นออกไปช้าๆ.
ประกายแสงสีน้ำเงินที่ปกคลุมบัววิเศษสิบดอก,ก่อนที่ดวงตาของโหลวซิงเฉินจะหดเกร็ง!
"ผนึกเวลา!"
บัววิเศษสิบดอกที่ส่องประกายแสงวับวาว,ส่องสว่างจ้าออกมาในทันที.
หลังจากที่แสงสว่างจ้าอาบไปทั่วแล้ว,เขาก็สามารถนำมันออกมาได้ง่ายๆ,เหมือนกับอรหันต์ยูไลและคนอื่นๆ.
ด้วยวิธีที่ต่างกัน
ชัดเจนว่ายูไล,โพธิและอีกหลายคน,พวกเขาที่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้,ทว่าคนเหล่านี้ใช้ทักษะเทวะ,พวกเขาใช้ทักษะเทวะนำมันมาครอบครอง?
นอกจากนี้,กับสายตาของทุกคนที่จ้องมองเมื่อครู่นี้,นี่คือทักษะเทวะเวลา!
ภายใต้สวรรค์นี่คือทักษะเทวะลำดับเก้า!
ยูไล,โพธิ,ต่างก็จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,กับคนเช่นนี้,ยินดีเป็นเพียงข้าราชบริพารอย่างงั้นรึ?
นี่คือทักษะเวลาที่ร้ายกาจ!
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองบัววิเศษในมือของเขา.
"เร่งรีบหลอมประสาน!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"โหลวซิงเฉินที่กลับไปที่นั่งเดิม.
เหล่าแขกมากมายที่อุทานออกมาเสียงดัง,ส่วนซุนเฉินเวลานี้แววตาที่เต็มไปด้วยความมืดมนและเย็นชา.
หลานและหยิงเต็มไปด้วยความอยากรู้,ทั้งจงซานและผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,เต็มไปด้วยความลับมากมาย,ต้องไม่ลืมด้วยว่าสองคนที่คว้าของวิเศษไปนั้น,แตกต่างวิธีกัน,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก.
หนึ่งสบถข่มขู่อีกหนึ่งใช้ทักษะเทวะเวลา.
ชายชุดดำเซียนเซิงซือ,เขามีวิธีการอะไรอีก?
"ลงมือเร็วเข้า!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
ขณะที่ทุกคนจับจ้องมองด้วยท่าทางสนใจ,เซียนเซิงซือที่ถูกทุกคนจับจ้องมองไม่วางตา.
พวกเขาที่เห็นเซียนเซิงซือยื่นมือเข้าไปในอกเสื้อ,พร้อมกับนำถุงมือสีขาวออกมา.
ทุกคนที่จับจ้องมองถุงมือสีขาวด้วยความระมัดระหวัง,คิ้วที่ขมวดแน่น,นี่เขากำลังทำสิ่งใด.
เซียนเซิงซือที่สวมถุงมือสีขาว,พร้อมกับยื่นมืออกไป.
"ฟรึบ!"
บัววิเศษอีกสิบดอกถูกเก็บมา,สายตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโต.
"@#¥%...... &\; \\ \;,
ทำอย่างนี้ได้ด้วยรึ?"คนหนึ่งคนที่อ้าปากค้างด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
สวมถุงมืออย่างงั้นรึ? บางคนที่ไม่รู้,แทบพ่นโลหิตออกมา,ตัวเขาก็มีถุงมือ,ไม่ใช่ว่าก็สามารถคว้ามาได้ไม่ใช่รึ?
จะรังแกกันเกินไปแล้ว.
ซุนเฉินในเวลานี้ไม่เพียงเกลียดลังเท่านั้น,ทว่าหัวใจของเขามันยังกระตุกแรง,แทบระเบิดออกมา.
หยิง,หลาน,โพธิและยูไลที่จ้องมองถุงมือของเซียนเซิงซือใส่อยู่,ไม่คิดว่าเป็นเพียงแค่ถุงมือทั่วไป,ถุงมือนี้,มีกลิ่นอายของปราณสีอาบอยู่ด้วย.
เซียนเซิงซือ,เป็นใครจากใหนกัน?
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,เป็นคนที่มากความสามารถจริงๆ.
เซียนเซิงซือที่แสดงความเคารพต่อจงซาน,ก่อนที่จะกลับไปยังที่นั่ง,ทว่าเหล่าแขกมากมายเวลานี้แทบไม่สามารถซ่อนความขมขื่นเอาไว้ได้,เพียงแค่ถูกมือก็สามารถได้รับประโยชน์อย่างงั้นรึ?
เซียนเซิงซือกลับไป,ทว่ายังคงเหลือจงซาน,ซึ่งเหลือบัววิเศษสิบดอกสุดท้ายแล้ว!
จงซานที่ไม่เร่งรีบ,ทว่าจ้องมองไปยังสระน้ำสีดำที่อยู่รอบๆ.
สายตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความอยากรู้,ไม่มีใครสงสัยว่าจงซานจะรวมดอกบัวไม่ได้,ต้องไม่ลืมว่า,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขานั้นยังสามารถนำมันไปได้,แล้วเขาจะเก็บมันกับไปไม่ได้อย่างไร?
สิ่งที่ทุกคนสนใจคือจงซานจะใช้วิธีอะไร.
จงซานที่เดินไปรอบๆ,ก่อนที่จะไปอยู่ด้านหลังของสถานที่ดังกล่าว.
จงซานที่ไม่ยื่นมือออกไป,ทว่าจ้องมองไปยังสระ,ทันใดนั้น,ดวงตาของจงซานที่ส่องประกายแสงสีม่วง.
"ฟิ้ว~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขามถูกปล่อยออกมาจากร่างจงซาน,กลิ่นอายที่ทรงพลังนี้,ทำให้แขกทั่วไปใจสั่นระรัว,เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำเริ่มนั่งสมาธิบำเพ็ญลมหายใจทันที.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนี้,คนทั่วไปสั่นสะท้านไปจนถึงส่วนลึกของดวงวิญญาณ.
กลิ่นอายที่แผ่ออกมานี้,เหล่าแขกทั่วไปรับรู้ได้ในทันที,เหนือล้ำกว่าเซียนโบราณซุนเฉินซะอีก.
"นี่,นี่เขายังมีระดับต้าเซียนอย่างงั้นรึ?"ซุนเฉินถึงกับอุทานออกมาด้วยท่าทางมาอยากเชื่อ.
แน่นอน,ในเวลานี้ไม่มีใครที่จะคิดและฟังคำพูดของซุนเฉินแม้แต่น้อย.
ยูไล,โพธิ,และหยิงที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจออกมา,ทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาจริงจัง.
กลิ่นอายนี้?
ไม่จำเป็นต้องเอ่ยสิ่งใด,ทุกคนที่สามารถมองเห็นด้วยตาที่อากาศด้านหน้าของเขาในเวลานี้,ปรากฏหลุมดำกำลังสูบสิ่งของที่อยู่ด้านหน้า.
สระสีดำ,ของเหลวที่เข้มข้น,ราวกับกระแสน้ำที่กำลังถูกดูด.
ภายในโลกเทวะของจงซาน,เนตรเทียนฟ้าในโลกเทวะ,เนตรเทียนฟ้าที่ไม่รั้งรออีกต่อไป,ดวงตาสีม่วงขนาดยักษ์,ที่กำลังดูดซับปราณสวีอย่างบ้าคลั่ง,ปรากฏสีมากมายถูกเนตรเทียนฟ้ากลืนกินไปโดยตรง.
ดูด,ดูด,ดูด!
ของเหลวสีดำที่กำลังถูกสูบเข้าไปในหลุมดำไร้ก้น,ถูกส่งต่อไปให้กับเนตรเทียนฟาอย่างบ้าคลั่ง,สูบแล้วสูบอีก,ของเหลวมากมายกำลังถูกสูบไป.
เนตรเทียนฟ้าที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,บ่อน้ำสีดำเวลานี้ราวกับว่าไม่สามารถคงอยู่ได้อีกแล้ว.
สระน้ำสีดำที่รักษาการคงอยู่ของบัววิเศษ 93
ดอกซึ่งเป็นสมบัติฟ้าดิน,ในเวลานี้มันกำลังถูกสูบไปทั้งหมด.
สระน้ำสีดำที่มีพลังอำนาจของเทียนเต๋า,เวลานี้ถูกจงซานดูดไปอย่างบ้าคลั่ง,สระน้ำสีดำที่ถูกดึงมา,เพื่อรวบรวมปราณสีมากมายจากทั่วทุกสารทิศ.
ปราณสวีที่น่าเกรงขามมากมายจากทั่วทุกสารทิศ.
ปราณสีหลากสี,ในเวลานี้กำลังถูกดูดเข้ามาพร้อมกับของเหลวสีดำ,แม้แต่รวมตัวกันเป็นของเหลว?
เนตรเทียนฟาที่ราวกับไม่รู้จักอิ่ม,พลังอำนาจในการดูด,ปราณทมิฬมากมาย,ปราณที่มองไม่เห็น,ในเวลานี้กำลังถูกจงซานดูดซับเข้ามา,เป็นเหตุให้ปราณสวีมากมายกำลังถูกดูดมารวมตัวกัน.
ตูมมม!!
ปราณทมิฬมากมายที่เวลานี้กำลังปกคลุมร่างของจงซานในทันที.
ปราณทมิฬที่กำลังถูกสูบอย่างบ้าคลั่ง,สระน้ำสีดำ,แม้แต่ทั่วทุกหนแห่งภายในตำหนักฉงเทียน,เวลานี้ถูกย้อมไปด้วยสีดำ.
แรงกดดันกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ.
ยูไล,โพธิ,หยิงที่ยังคงนิ่งไม่ขยับ,ส่วนคนอื่นๆเวลานี้ดวงตาเบิกกว้าจดจ้องมองด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้า,เมฆคล้ำดำถมึงทึงกำลังมารวมตัวกัน,ปกคลุมทั่วทั้งเมืองเซียนหยาง,เมฆที่ดำมืด,งานรื่นเริงที่คึกคัก,ทันใดนั้นก็หยุดลงไปในทันที.
กลิ่นอายทัณฑ์สวรรค์?
อำนาจของสวรรค์ที่น่าเกรงขามกำลังกดทับลงมา,ดูเหมือนว่าจะปรากฏอสุรกายความสามารถเกิดขึ้นแล้ว.
สายฟ้ามากมายที่ใหญ่ยักษ์ส่องประกายแสงแปบๆ,ราวกับอำนาจของเทียนเต๋าสายฟ้าลงทัณฑ์พร้อมที่จะกำจัดยอดฝีมืออสุรกายความสามารถให้ตกตายไป.
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว,เมฆคลึ้ม,สายฟ้าที่กำลังหมักหมมพลังอำนาจที่ขยายใหญ่ขึ้นมากเรื่อยๆ,เวลานี้สายฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,แม้แต่เมฆสายฟ้ายังกลายเป็นสีแดงด้วย.
ปราณสวีสีดำที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆโลกเขตแดนเทวะของจงซาน.
จงซานที่ปล่อยแปดหางสวรรค์ออกมาภายในโลกเทวะกลืนกินบัววิเศษไปในทันที,จากนั้นก็กวาดตามองไปรอบๆโลกเทวะ.
เนตรเทียนฟ้าที่ดูดซับปราณสวีที่กลายเป็นร้ายกาจน่าเกรงขามกว่าเมื่อเขา,อากาศภายในโลกเทวะที่คละคลุ้งไปทั่วสีดำ,กลายเป็นโลกเทวะที่ทำให้จงซานตื่นตะลึง,ในเวลานี้มันเริ่มปรากฏเสาเปลือยที่ห่อหุ้มพลังแห่งกฏห้าสิบเส้นขึ้น,เสาะที่ยังดูซีดแต่มีขนาดใหญ่โต.
เสาที่กำลังค้ำยันโลกเทวะของจงซาน,สร้างความประหลาดใจให้กับจงซานเป็นอย่างมาก.
เทียนเต๋า!
โลกเทวะที่ไม่ได้เพียงพอพลังแห่งกฏแล้ว? เวลานี้มันกำลังควบรวมหลอมเทียนเต๋าอย่างงั้นรึ?
เนตรเทียนฟ้า,เป็นคนสร้างอย่างงั้นรึ?
พลังอำนาจที่น่าเกรงขามนี้,เป็นเทียนเต๋าระยะแรกเริ่ม,แม้ว่าจะเป็นรูปร่างขั้นต้น,ทว่าก็ดูเหมือนจริงเป็นอย่างมาก,ห้าสิบพลังแห่งกฏ?
ไม่,ตอนนี้มันได้รวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวแล้ว!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น