Immortality Chapter 1024 Nine 13 lotuses
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1024 บัว93 ดอก.
Chapter 1024 Nine 13 lotuses
九道十三莲
บัว93 ดอก.
ลิขิตที่แผ่ออกไปทุกทิศทุกทาง,ชำระล้างร่างกายของแขก,แม้แต่เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำเตี้ย,หลังจากที่ลิขิตกวาดผ่าน,แม้แต่ตัดผ่านระดับได้,แน่นอนว่ามีแขกมากมายที่ได้รับผลประโยชน์มากมายมหาศาล.
ส่วนจงซาน,ร่างกายของเขาที่มีพรสวรรค์ทางร่างกายที่กว้างขวาง,แม้ว่าลิขิตจะกวาดผ่านร่างกายของเขามากมาย,ทว่าก็ไม่สะเทือนขยับเพิ่มเลยแม้แต่น้อย.
สิ่งดังกล่าวนี้สร้างความสนใจต่อผู้คนมากมายยิ่งคนที่อยู่ใกล้ก็ยิ่งได้รับผลประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น,แท่งทรงกระบอกในเวลานี้ได้กลายร่างไปแล้ว.
กลายเป็นสระน้ำขนาดสิบจั้ง.
ภายในสระนั้นเป็นสายน้ำสีดำ,เป็นสายน้ำสีดำข้น,ทว่ามันเป็นหมอกที่หนาแน่นจนกลายเป็นของเหลว,จงซานสามารถบอกได้ว่ามีสิ่งของบางอย่างอยู่ในบ่อ,ปราณสวี?
นอกจากนี้ยังเป็นปราณสีที่หนาแน่นอนมาก,อัดแน่นจนกลายเป็นของเหลว,เห็นชัดเจนว่าดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ไม่ได้ด้อยไปกว่าบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจ,ที่เซียนเซิงซือนำโลกศพไปชำระล้างเลย.
นี่ไม่ใช่สาระสำคัญ,สิ่งสำคัญที่ลอยอยู่บนปราณสวีที่หนาแน่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีความสูงเจ็ดจั้ง,ต้นไม้ที่มีลำต้นดูราบเรียบรื่นราวกับหยก,มีกิ่งไม้ขนาดใหญ่เก้ากิ่ง,แต่ละกิ่งนั้นมีดอกบัวที่ผุดออกมา,บนกิ่งไม้มีดอกบัวอยู่ด้วยกันสิบดอก!และมีกิ่งหนึ่งที่มีสิบสามดอก,รวมทั้งหมด 93
ดอก,เป็นดอกไม้ที่งดงาม,ราวกับเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์.
ของวิเศษ!
ของวิเศษอย่างแน่นอน.
ในอดีตเคยได้ยินมาว่าปราชญ์เทพเจี่ยหยิน,เมื่อครั้งในยุคที่เขารุ่งโรจน์นั้น,เขามีดอกบัวสิบสองดอก,แม้ว่าจะไม่ใช่ดอกบัวทองคำ,ทว่าก็นับว่าเป็นของวิเศษชั้นยอด,กับสิ่งที่เห็นในเวลานี้ได้ทำลายล้างสำนึกคิดของทุกคนไปทั้งหมด.
ของวิเศษ! เก้ากิ่ง?
ดอกบัวที่เติบโตขึ้นมาเป็นต้นไม้อย่างงั้นรึ?
"บัว 93 ดอก,นี่เป็นสมบัติในตำนานเลย,คาดไม่ถึงว่าจะพบเจอที่นี่?"หลานที่เป็นคนเอ่ยพลางถอนหายใจ.
แม้นว่าทุกคนจะรับรู้ว่ามันของของวิเศษล้ำค่า,ทว่าไม่มีใครหาญกล้าเร่งรีบเข้ามาฉวย,ทุกคนต่างก็จดจ้องมองไปยังหยิง
"ในครั้งนี้เป็นการตอบแทนต่อเหล่าแขกทุกคน,คนของต้าฉินจะไม่ได้รับการเข้าร่วม,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามที่สามารถนำมันไปได้,ต้าฉินก็ยินดี!"หยิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
กลับคำพูดของหยินที่ทำให้เหล่าแขกที่เข้ามาร่วมงานรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก! นี่คือของวิเศษเซียนบรรพชนแน่นอน,กลับสมบัติเช่นนี้,มอบให้กับแขกอย่างงั้นรึ?
แล้วใครสามารถที่จะได้ไป.
"บัว 93
ดอก,ขึ้นอยู่กับความสามารถของทุกคนแล้ว,เวลามีไม่มาก,ก่อนดวงตะวันจะตก,ก่อนที่บ่อปราณสวีจะสลายไปบัวทั้ง
93 ดอกนี้ก็จะสลายหายไปพร้อมกัน,หลังจากที่ได้รับแล้ว,ทุกคนสามารถที่จะหลอมประสานได้ในทันทีเท่าที่จะเป็นไปได้!"หยิงเอ่ย.
กล่าวเสร็จ,สายตาของทุกคนเป็นประกาย,ไม่ว่าจะเป็นใครก็สามารถเข้ามาทดสอบคว้ามันไปได้.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,ท้ายที่สุดก็มีแขกคนแรกก้าวเข้ามา,เขาที่บินไปยังต้นดอกบัวขาว,ระหว่างนั้นสายตาของทุกคนที่เผยท่าทางอิจฉา,ทว่าขณะที่เขายื่นมืออกไปคว้า.
"วูซซซซ!"
ราวกับว่าดอกบัวนั้น,เป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น,เขาไม่สามารถคว้าจับได้เลย.
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!" "วูซซซซ!"
.................
เขาที่ใช้ความพยายามอยู่หลายครั้ง,ทว่าก็ไม่สามารถคว้าได้เช่นกัน.
"บัดซับ!"เขาที่เต็มไปด้วยความร้อนรน,เขาที่ไม่สามารถคว้าดอกบัวมาได้สักดอก,เป็นเรื่องที่น่าอับอายขายหน้ายิ่งนัก.
"พรตหลี่,ถอยกลับมาได้แล้ว!"จากนั้นก็มีแขกอีกคนที่ก้าวออกมา.
ใบหน้าของเหล่าแขกที่ได้เข้าไปลองเต็มไปด้วยความอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,ก็มีเหล่าแขกมากมายที่บินออกมาลอง,ทว่าก็ไม่มีใครสามารถหยิบจับมาได้,ทั้งที่เห็นอยู่ต่อหน้า,หากแต่ไม่สามารถคว้ามาได้?
หลังจากที่เหล่าแขกมากมายนับไม่ถ้วนได้ทดสอบแล้ว,แทบจะทุกคนที่จดจ้องมองไปยังหยิง.
กับสิ่งที่เห็น,ทำให้หยิงรู้สึกขบขันกับคนเหล่านี้เป็นอย่างมาก.
"อาจารย์บรรพชน,สิ่งของเหล่านี้,เป็นของปลอมอย่างงั้นรึ?"ซุนเฉินที่สอบถามบรรพชนโพธิออกไปในทันที.
แม้ว่าซุนเฉินจะกระซิบเพียงเบาๆ,ทว่ามีคนมากมายที่เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ.
"บัวทั้ง 93
ดอกนั้น,จะเป็นของปลอมได้อย่างไร? นี่คือสมบัติฟ้าดิน,ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถคว้ามันมาครองได้!"บรรพชนโพธิที่ส่ายหน้าไปมาตอบคำถาม.
เหล่าผู้คนที่ได้ยินคำพูดของบรรพชนโพธิ,ทุกคนแทบถอนหายใจยาว,สมบัติที่ไม่ใช่ว่าใครๆก็สามารถครอบครองได้อย่างงั้นรึ?
หยิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เหล่าแขกพิเศษ,ทุกคนที่อยู่ด้านหน้า,แม้นว่าพวกเขาต้องการสมบัติดังกล่าว,ทว่าก็ไม่มีคุณสมบัติพอ,บัว
93
ดอกนี้,หยิงไม่ได้ใช้เล่ห์กลใดๆทั้งนั้น,เพราะว่านี่คือสุดยอดของวิเศษ,เป็นของวิเศษที่พิเศษ,หยิงที่ต้องการมอบให้กับเหล่าแขกที่ทรงเกียรติที่สุด,คนอื่นๆนั้นไม่มีวาสนาพอ,ของวิเศษเหล่านี้มอบให้คนที่สำคัญต่อเขาเท่านั้น.
การเปิดโอกาสให้ทุกคน,เหล่าแขกมากมายเองก็ไม่สามารถโอดครวญได้,เมื่อตัวเขาไม่มีความสามารถพอ,ซึ่งเรื่องนี้หยิงได้คาดเดาเอาไว้แล้ว,มีเพียงเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติที่สุดเท่านั้นถึงจะสามารถคว้ามันไปครองๆได้.
"ข้าจะลอง!"ซุนเฉินที่เอ่ยออกมา.
จากนั้น,ซุนเฉินที่บินออกไปด้วยความโลภ,บัว 93
อกนั้น,แต่ละดอกล้วนแล้วเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชน,จะไม่ให้ซุนเฉินปรารถนาได้อย่างไร,นี่เป็นโอกาส,ที่ไม่สามารถพลาดได้.
ซุนเฉินที่พุ่งเข้าไป,ไม่มีใครขวาง,เพราะว่าเหล่าแขกที่เข้าไปเวลาแรก,พวกเขาเริ่มเหนื่อยแล้ว,พวกเขาไม่สามารถครอบครองได้แล้วนั่นเอง.
ซุนเฉินที่ยื่นมือออกไป,มือของเขาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังวิเศษ,ใช้วิชาลับของตัวเองออกไป.
"วูซซซ!"
ไม่สามารถคว้าได้,ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนและลองอีกครั้ง.
"วูซซซ!"
ยังไม่สามารถคว้าได้.
ไม่เลย,ไม่แม้แต่สัมผัส.
"นี่มันอะไรกัน?"ใบหน้าของซุนเฉินแทบไม่สามารถทนได้.
"ครืนนน!"
ซุนเฉินที่ร่อนลงบ่อน้ำสีดำ,ทว่าเขากลับไม่ได้เหยียบลงบนสระสีดำ,ทว่ายืนอยู่บนพื้นเท่านั้น,ราวกับว่าสระน้ำสีดำเองก็เป็นภาพลวงตา.
"มันคืออะไรกัน?"ใบหน้าของซุนเฉินที่เต็มไปด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
เขาที่เต้นไปมาแต่ก็ไม่สามารถได้รับอะไร,สิ่งของดังกล่าวนี้เขาไม่สามารถครอบครองได้อย่างงั้นรึ?
"อิอิ,คนอะไรเต้นแร้งเต้นกา,ราวกับพวกวานร!"เห่าเม่ยลี่ที่หัวเราะออกมา.
ได้ยินเสียงเห่าเม่ยลี่เย้ย,ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,หันหน้าจดจ้องมองเขม็ง,ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
"ชิ,เจ้าลิงจ๋อ!"เห่าเม่ยลี่แค่นเสียงเย็นชา,ไม่รู้สึกหวาดกลัวซุนเฉินแม้แต่น้อย.
"ถอยกลับมา,บัว 93
ดอกนั้น,ไม่สามารถเก็บมาได้ง่าย,มีเพียงเซียนบรรพชนที่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าหรือคนที่มีวิชาพิเศษเท่านั้นถึงจะเก็บมันได้!"บรรพชนโพธิที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ!"ใบหน้าของซุนเฉินที่เต็มไปด้วยความไม่ยินดี.
"จางลง,มันจางลง,ต้นไม้จางลง!"เหล่าแขกที่อยู่รอบๆถึงกับอุทานออกมาในทันที.
เป็นความจริง,สระน้ำสีดำเองกำลังจากลงเช่นกัน,ดูเหมือนว่ามันจะสลายหายไปเป็นพลังงานฟ้าดินเหมือนดั่งที่หยิงกล่าว.
"ทุกท่านควรจะเริ่มได้แล้ว,หลังจากนี้จะไม่มีโอกาสกัน!"หยิงกล่าวต่อยูไลและคนๆอื่น.
"อาตมาขอลองเป็นคนแรก!"ยูไลพยักหน้ากล่าวต่อทุกคน.
ทุกๆคนที่พยักหน้ารับ,ยูไลที่ก้าวออกไป.
เมื่อเห็นอรหันต์ยูไลกำลังลงมือ,แทบทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบไปในทันที.
ยูไลที่ยื่นมือขวาออกไปทันที,ประกายแสงสีทองที่พวยพุ่ง,แสงสีทองที่ปกคลุมไปยังกิ่งที่มีสิบสามดอก,พร้อมกับนำมันออกมา.
หนึ่งกิ่งสิบสามดอก,ที่ถูกลากออกมา,ก่อนที่จะหายไปในทันที,ตอนนี้ต้นไม้ใหญ่ที่หายไปหนึ่งกิ่งแล้ว.
บัวสิบสามดอกอยู่ในมือของยูไล,ก่อนที่มันจะสั่นไหวไปมา,ยูไลที่ถือมันอยู่ในมือ,ก่อนที่จะก้าวออกมาช้าๆ.
"อาตะจำเป็นต้องหลอมประสาน,ขอให้ทุกท่านลงมือได้เลย!"ยูไลที่เตรียมปลอมประสาน.
"อาจารย์บรรพชน,เขาใจร้อนขนาดนั้นเลยรึ?"ซุนเฉินที่กล่าวสอบถามออกไป.
"เจ้าไม่เข้าใจ,อย่าได้กล่าวอะไรไร้สาระอีก,บัววิเศษ
13 ดอกนี้หากไม่เร่งรีบหลอมประสาน,มันจะสลายหายไปเป็นพลังฟ้าดินในเวลาไม่นาน!"บรรพชนโพธิที่ส่ายหน้าไปมา.
"อาจารย์บรรพชน,เช่นนั้นต้องรีบแล้ว,ท่าต้องรีบเก็บมันเร็วเข้า!"ซุนเฉินที่เต็มไปด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ.
บรรพชนโพธิส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะก้าวออกไป,พร้อมกับนำบัววิเศษหนึ่งกิ่งสิบดอกกลับมา.
โพธิที่กลับมานั่งที่เดิมและเริ่งรีบหลอมประสานอย่างรวดเร็ว.
"ไป,เมื่อหยิงใจกว้าง,แน่นอนพวกเราไม่ควรที่จะถ่อมตัว!"หลานที่กล่าวออกมาในทันที.
ผู้ใต้บังคับบัญชาของหลานสองคนที่ก้าวออกไปด้วย,คนทั้งสามที่ยืนอยู่ใกล้ๆ,ก่อนที่จะยื่นมือออกไปคว้ากุหลาบวิเศษกลับมาสามกิ่ง,สามสิบดอก.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นงงงวย,
"พรตหลี่,เหมือนกับที่บรรพชนโพธิกล่าวเมื่อครู่นี้,มีเพียงเซียนบรรพชน,หรือคนที่มีวิชาพิเศษเท่านั้นถึงจะนำกลับมาได้?"แขกพิเศษคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่ยากเชื่อ.
"ใช่,หลาน,ดูเหมือนว่าจะเป็นเซียนบรรพชน,แล้วผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอีกสองคน,นั่น,ดูเหมือนว่า,......!"
"ดูเหมือนอะไร?"
"ดูเหมือนจะเป็นเซียนบรรพชน!"
!”........................!”
เก็บได้อย่างง่ายดาย
คนที่นั่งอยู่ใกล้หยิง,เขาเป็นผู้ใดกัน?
ถึงกับมีผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นเซียนบรรพชน? ผิดปรกติเกินไปแล้ว!
หลานมีสถานะใด?
พริบตาเดียวเท่านั้น,ภาพพจน์ของหลานในใจของทุกคนที่พัฒนาขึ้นมาในทันที,เขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก!
จงซานที่จ้องมองไปด้วยความประหลาดใจ,เขารับรู้อยู่แล้วว่าหลานต้องเป็นเซียนบรรพชน,ทว่าที่คาดไม่ถึงนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาสองคนไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก,เป็นเซียนบรรพชนด้วย,ดูเหมือนว่าคงต้องตรวจสอบคนผู้นี้แล้ว.
"จงซาน,ถึงตาเจ้าแล้ว,บัววิเศษอาจจะสลายหายไปในเร็วๆนี้!"หยิงเอ่ย.
จากความเห็นของหยิงนั้น,เขาไม่ได้ต้องการเห็นพลังฝึกตนของจงซาน,แต่เขาต้องการเห็นทักษะวิชาของจงซาน.
บัวสามกลีบ?
จงซานตอนนี้ยังไม่ต้องการที่จะเริ่ม,เขาไม่ได้ต้องการปล่อยให้คนอื่น,ทว่าเขาต้องการมากกว่านั้น.
ในพริบตาเดียวที่บัว 93 ดอกนั้นปรากฏ,ภายในโลกเขตแดนเทวะของจงซาน,เนตรเทียนฟ้าที่ลืมขึ้นในทันที,ท่าทางของมันที่ดูตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
เนตรเทียนฟ้าหาได้ต้องการบัว 93
แต่อย่างใด,ทว่าสิ่งที่มันต้องการคือบ่อน้ำ,ปราณสวี,ที่กลั่นตัวเป็นของโหลวอย่างลึกลับจากปราณสวีนั่นเอง.
ทุกคนต่างรับรู้ว่าปราณสวีนั้นคือพลังอำนาจที่ปราชญ์เทพมี,สิ่งที่ทุกคนไม่รู้,เนตรเทียนฟ้าของจงซานเองก็ต้องการเช่นกัน.
"จงซาน,เร็วเข้า! เดี๋ยวมันจะหายไป!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.
"เจ้าไม่ต้องการอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไป.
"ข้าก็ต้องการลอง,หากว่ามีโอกาส!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เป็นเช่นนั้น,พวกเจ้าเองก็ออกไปด้วย!"จงซานที่กล่าวต่อคนที่อยู่ด้านหลัง.
เซียนเซิงซือ,หนานกงเซิ่ง,โหลวซิงเฉิน,จักรพรรดิพิษ,แม้แต่เสี่ยวจิน.
ตามความหมายของจงซานนั้น,ใครสามารถเก็บมาได้,ย่อมเป็นเจ้าของ.
แน่นอนจงซานเข้าใจความหมายของหยิงได้,นี่เป็นของวิเศษตอบแทน?
ทุกคนย่อมมีสิทธิ์,ขอเพียงมีความสามารถ,จงซานจึงไม่ได้แสดงท่าทางเกรงใจแต่อย่างใด.
เมื่อได้ยินคำพูดของจงซาน,เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน
ด้านหลังจงซานเองก็ลุกขึ้นมาในทันที.
เห็นกลุ่มคนสี่คนที่ก้าวออกมา,แทบทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"สี่คนนี้? จริงหรือเท็จกัน,พวกเขาคิดว่าจะได้จริงๆรึ?"คนผู้หนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"จงซาน?
จงซานที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้นที่เทือกเขาเซิ่งซือหรือไม่?"
........................
............
ผู้คนมากมายที่จับจ้องมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น,ซุนเฉินที่เวลานี้แววตาเผยท่าทางเหยียดหยัน!
ซุนเฉินรับรู้ความแข็งแกร่งคนเหล่านี้ได้,คิดว่าพวกเขาจะสามารถคว้าของวิเศษมาได้อย่างงั้นรึ?
หยิงที่จดจ้องมองด้วยท่าทางจริงจัง,อีกด้านหนึ่ง,หลานเองก็จดจ้องมองด้วยความสนใจเช่นกัน.
กลุ่มของจงซานสี่คน,ที่ก้าวเข้าไปหาบัววิเศษช้าๆ.
"พวกเจ้าลองก่อน!"จงซานกล่าว.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
"ครับ!"เซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉิงที่พยักหน้ารับ.
Chapter 1024 Nine 13 lotuses
九道十三莲
บัว93 ดอก.
ลิขิตที่แผ่ออกไปทุกทิศทุกทาง,ชำระล้างร่างกายของแขก,แม้แต่เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำเตี้ย,หลังจากที่ลิขิตกวาดผ่าน,แม้แต่ตัดผ่านระดับได้,แน่นอนว่ามีแขกมากมายที่ได้รับผลประโยชน์มากมายมหาศาล.
ส่วนจงซาน,ร่างกายของเขาที่มีพรสวรรค์ทางร่างกายที่กว้างขวาง,แม้ว่าลิขิตจะกวาดผ่านร่างกายของเขามากมาย,ทว่าก็ไม่สะเทือนขยับเพิ่มเลยแม้แต่น้อย.
สิ่งดังกล่าวนี้สร้างความสนใจต่อผู้คนมากมายยิ่งคนที่อยู่ใกล้ก็ยิ่งได้รับผลประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น,แท่งทรงกระบอกในเวลานี้ได้กลายร่างไปแล้ว.
กลายเป็นสระน้ำขนาดสิบจั้ง.
ภายในสระนั้นเป็นสายน้ำสีดำ,เป็นสายน้ำสีดำข้น,ทว่ามันเป็นหมอกที่หนาแน่นจนกลายเป็นของเหลว,จงซานสามารถบอกได้ว่ามีสิ่งของบางอย่างอยู่ในบ่อ,ปราณสวี?
นอกจากนี้ยังเป็นปราณสีที่หนาแน่นอนมาก,อัดแน่นจนกลายเป็นของเหลว,เห็นชัดเจนว่าดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ไม่ได้ด้อยไปกว่าบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจ,ที่เซียนเซิงซือนำโลกศพไปชำระล้างเลย.
นี่ไม่ใช่สาระสำคัญ,สิ่งสำคัญที่ลอยอยู่บนปราณสวีที่หนาแน่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีความสูงเจ็ดจั้ง,ต้นไม้ที่มีลำต้นดูราบเรียบรื่นราวกับหยก,มีกิ่งไม้ขนาดใหญ่เก้ากิ่ง,แต่ละกิ่งนั้นมีดอกบัวที่ผุดออกมา,บนกิ่งไม้มีดอกบัวอยู่ด้วยกันสิบดอก!และมีกิ่งหนึ่งที่มีสิบสามดอก,รวมทั้งหมด 93
ดอก,เป็นดอกไม้ที่งดงาม,ราวกับเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์.
ของวิเศษ!
ของวิเศษอย่างแน่นอน.
ในอดีตเคยได้ยินมาว่าปราชญ์เทพเจี่ยหยิน,เมื่อครั้งในยุคที่เขารุ่งโรจน์นั้น,เขามีดอกบัวสิบสองดอก,แม้ว่าจะไม่ใช่ดอกบัวทองคำ,ทว่าก็นับว่าเป็นของวิเศษชั้นยอด,กับสิ่งที่เห็นในเวลานี้ได้ทำลายล้างสำนึกคิดของทุกคนไปทั้งหมด.
ของวิเศษ! เก้ากิ่ง?
ดอกบัวที่เติบโตขึ้นมาเป็นต้นไม้อย่างงั้นรึ?
"บัว 93 ดอก,นี่เป็นสมบัติในตำนานเลย,คาดไม่ถึงว่าจะพบเจอที่นี่?"หลานที่เป็นคนเอ่ยพลางถอนหายใจ.
แม้นว่าทุกคนจะรับรู้ว่ามันของของวิเศษล้ำค่า,ทว่าไม่มีใครหาญกล้าเร่งรีบเข้ามาฉวย,ทุกคนต่างก็จดจ้องมองไปยังหยิง
"ในครั้งนี้เป็นการตอบแทนต่อเหล่าแขกทุกคน,คนของต้าฉินจะไม่ได้รับการเข้าร่วม,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามที่สามารถนำมันไปได้,ต้าฉินก็ยินดี!"หยิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
กลับคำพูดของหยินที่ทำให้เหล่าแขกที่เข้ามาร่วมงานรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก! นี่คือของวิเศษเซียนบรรพชนแน่นอน,กลับสมบัติเช่นนี้,มอบให้กับแขกอย่างงั้นรึ?
แล้วใครสามารถที่จะได้ไป.
"บัว 93
ดอก,ขึ้นอยู่กับความสามารถของทุกคนแล้ว,เวลามีไม่มาก,ก่อนดวงตะวันจะตก,ก่อนที่บ่อปราณสวีจะสลายไปบัวทั้ง
93 ดอกนี้ก็จะสลายหายไปพร้อมกัน,หลังจากที่ได้รับแล้ว,ทุกคนสามารถที่จะหลอมประสานได้ในทันทีเท่าที่จะเป็นไปได้!"หยิงเอ่ย.
กล่าวเสร็จ,สายตาของทุกคนเป็นประกาย,ไม่ว่าจะเป็นใครก็สามารถเข้ามาทดสอบคว้ามันไปได้.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,ท้ายที่สุดก็มีแขกคนแรกก้าวเข้ามา,เขาที่บินไปยังต้นดอกบัวขาว,ระหว่างนั้นสายตาของทุกคนที่เผยท่าทางอิจฉา,ทว่าขณะที่เขายื่นมืออกไปคว้า.
"วูซซซซ!"
ราวกับว่าดอกบัวนั้น,เป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น,เขาไม่สามารถคว้าจับได้เลย.
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!" "วูซซซซ!"
.................
เขาที่ใช้ความพยายามอยู่หลายครั้ง,ทว่าก็ไม่สามารถคว้าได้เช่นกัน.
"บัดซับ!"เขาที่เต็มไปด้วยความร้อนรน,เขาที่ไม่สามารถคว้าดอกบัวมาได้สักดอก,เป็นเรื่องที่น่าอับอายขายหน้ายิ่งนัก.
"พรตหลี่,ถอยกลับมาได้แล้ว!"จากนั้นก็มีแขกอีกคนที่ก้าวออกมา.
ใบหน้าของเหล่าแขกที่ได้เข้าไปลองเต็มไปด้วยความอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,ก็มีเหล่าแขกมากมายที่บินออกมาลอง,ทว่าก็ไม่มีใครสามารถหยิบจับมาได้,ทั้งที่เห็นอยู่ต่อหน้า,หากแต่ไม่สามารถคว้ามาได้?
หลังจากที่เหล่าแขกมากมายนับไม่ถ้วนได้ทดสอบแล้ว,แทบจะทุกคนที่จดจ้องมองไปยังหยิง.
กับสิ่งที่เห็น,ทำให้หยิงรู้สึกขบขันกับคนเหล่านี้เป็นอย่างมาก.
"อาจารย์บรรพชน,สิ่งของเหล่านี้,เป็นของปลอมอย่างงั้นรึ?"ซุนเฉินที่สอบถามบรรพชนโพธิออกไปในทันที.
แม้ว่าซุนเฉินจะกระซิบเพียงเบาๆ,ทว่ามีคนมากมายที่เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ.
"บัวทั้ง 93
ดอกนั้น,จะเป็นของปลอมได้อย่างไร? นี่คือสมบัติฟ้าดิน,ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถคว้ามันมาครองได้!"บรรพชนโพธิที่ส่ายหน้าไปมาตอบคำถาม.
เหล่าผู้คนที่ได้ยินคำพูดของบรรพชนโพธิ,ทุกคนแทบถอนหายใจยาว,สมบัติที่ไม่ใช่ว่าใครๆก็สามารถครอบครองได้อย่างงั้นรึ?
หยิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เหล่าแขกพิเศษ,ทุกคนที่อยู่ด้านหน้า,แม้นว่าพวกเขาต้องการสมบัติดังกล่าว,ทว่าก็ไม่มีคุณสมบัติพอ,บัว
93
ดอกนี้,หยิงไม่ได้ใช้เล่ห์กลใดๆทั้งนั้น,เพราะว่านี่คือสุดยอดของวิเศษ,เป็นของวิเศษที่พิเศษ,หยิงที่ต้องการมอบให้กับเหล่าแขกที่ทรงเกียรติที่สุด,คนอื่นๆนั้นไม่มีวาสนาพอ,ของวิเศษเหล่านี้มอบให้คนที่สำคัญต่อเขาเท่านั้น.
การเปิดโอกาสให้ทุกคน,เหล่าแขกมากมายเองก็ไม่สามารถโอดครวญได้,เมื่อตัวเขาไม่มีความสามารถพอ,ซึ่งเรื่องนี้หยิงได้คาดเดาเอาไว้แล้ว,มีเพียงเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติที่สุดเท่านั้นถึงจะสามารถคว้ามันไปครองๆได้.
"ข้าจะลอง!"ซุนเฉินที่เอ่ยออกมา.
จากนั้น,ซุนเฉินที่บินออกไปด้วยความโลภ,บัว 93
อกนั้น,แต่ละดอกล้วนแล้วเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชน,จะไม่ให้ซุนเฉินปรารถนาได้อย่างไร,นี่เป็นโอกาส,ที่ไม่สามารถพลาดได้.
ซุนเฉินที่พุ่งเข้าไป,ไม่มีใครขวาง,เพราะว่าเหล่าแขกที่เข้าไปเวลาแรก,พวกเขาเริ่มเหนื่อยแล้ว,พวกเขาไม่สามารถครอบครองได้แล้วนั่นเอง.
ซุนเฉินที่ยื่นมือออกไป,มือของเขาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังวิเศษ,ใช้วิชาลับของตัวเองออกไป.
"วูซซซ!"
ไม่สามารถคว้าได้,ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนและลองอีกครั้ง.
"วูซซซ!"
ยังไม่สามารถคว้าได้.
ไม่เลย,ไม่แม้แต่สัมผัส.
"นี่มันอะไรกัน?"ใบหน้าของซุนเฉินแทบไม่สามารถทนได้.
"ครืนนน!"
ซุนเฉินที่ร่อนลงบ่อน้ำสีดำ,ทว่าเขากลับไม่ได้เหยียบลงบนสระสีดำ,ทว่ายืนอยู่บนพื้นเท่านั้น,ราวกับว่าสระน้ำสีดำเองก็เป็นภาพลวงตา.
"มันคืออะไรกัน?"ใบหน้าของซุนเฉินที่เต็มไปด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
เขาที่เต้นไปมาแต่ก็ไม่สามารถได้รับอะไร,สิ่งของดังกล่าวนี้เขาไม่สามารถครอบครองได้อย่างงั้นรึ?
"อิอิ,คนอะไรเต้นแร้งเต้นกา,ราวกับพวกวานร!"เห่าเม่ยลี่ที่หัวเราะออกมา.
ได้ยินเสียงเห่าเม่ยลี่เย้ย,ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,หันหน้าจดจ้องมองเขม็ง,ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
"ชิ,เจ้าลิงจ๋อ!"เห่าเม่ยลี่แค่นเสียงเย็นชา,ไม่รู้สึกหวาดกลัวซุนเฉินแม้แต่น้อย.
"ถอยกลับมา,บัว 93
ดอกนั้น,ไม่สามารถเก็บมาได้ง่าย,มีเพียงเซียนบรรพชนที่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าหรือคนที่มีวิชาพิเศษเท่านั้นถึงจะเก็บมันได้!"บรรพชนโพธิที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ!"ใบหน้าของซุนเฉินที่เต็มไปด้วยความไม่ยินดี.
"จางลง,มันจางลง,ต้นไม้จางลง!"เหล่าแขกที่อยู่รอบๆถึงกับอุทานออกมาในทันที.
เป็นความจริง,สระน้ำสีดำเองกำลังจากลงเช่นกัน,ดูเหมือนว่ามันจะสลายหายไปเป็นพลังงานฟ้าดินเหมือนดั่งที่หยิงกล่าว.
"ทุกท่านควรจะเริ่มได้แล้ว,หลังจากนี้จะไม่มีโอกาสกัน!"หยิงกล่าวต่อยูไลและคนๆอื่น.
"อาตมาขอลองเป็นคนแรก!"ยูไลพยักหน้ากล่าวต่อทุกคน.
ทุกๆคนที่พยักหน้ารับ,ยูไลที่ก้าวออกไป.
เมื่อเห็นอรหันต์ยูไลกำลังลงมือ,แทบทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบไปในทันที.
ยูไลที่ยื่นมือขวาออกไปทันที,ประกายแสงสีทองที่พวยพุ่ง,แสงสีทองที่ปกคลุมไปยังกิ่งที่มีสิบสามดอก,พร้อมกับนำมันออกมา.
หนึ่งกิ่งสิบสามดอก,ที่ถูกลากออกมา,ก่อนที่จะหายไปในทันที,ตอนนี้ต้นไม้ใหญ่ที่หายไปหนึ่งกิ่งแล้ว.
บัวสิบสามดอกอยู่ในมือของยูไล,ก่อนที่มันจะสั่นไหวไปมา,ยูไลที่ถือมันอยู่ในมือ,ก่อนที่จะก้าวออกมาช้าๆ.
"อาตะจำเป็นต้องหลอมประสาน,ขอให้ทุกท่านลงมือได้เลย!"ยูไลที่เตรียมปลอมประสาน.
"อาจารย์บรรพชน,เขาใจร้อนขนาดนั้นเลยรึ?"ซุนเฉินที่กล่าวสอบถามออกไป.
"เจ้าไม่เข้าใจ,อย่าได้กล่าวอะไรไร้สาระอีก,บัววิเศษ
13 ดอกนี้หากไม่เร่งรีบหลอมประสาน,มันจะสลายหายไปเป็นพลังฟ้าดินในเวลาไม่นาน!"บรรพชนโพธิที่ส่ายหน้าไปมา.
"อาจารย์บรรพชน,เช่นนั้นต้องรีบแล้ว,ท่าต้องรีบเก็บมันเร็วเข้า!"ซุนเฉินที่เต็มไปด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ.
บรรพชนโพธิส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะก้าวออกไป,พร้อมกับนำบัววิเศษหนึ่งกิ่งสิบดอกกลับมา.
โพธิที่กลับมานั่งที่เดิมและเริ่งรีบหลอมประสานอย่างรวดเร็ว.
"ไป,เมื่อหยิงใจกว้าง,แน่นอนพวกเราไม่ควรที่จะถ่อมตัว!"หลานที่กล่าวออกมาในทันที.
ผู้ใต้บังคับบัญชาของหลานสองคนที่ก้าวออกไปด้วย,คนทั้งสามที่ยืนอยู่ใกล้ๆ,ก่อนที่จะยื่นมือออกไปคว้ากุหลาบวิเศษกลับมาสามกิ่ง,สามสิบดอก.
เห็นภาพที่เกิดขึ้น,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นงงงวย,
"พรตหลี่,เหมือนกับที่บรรพชนโพธิกล่าวเมื่อครู่นี้,มีเพียงเซียนบรรพชน,หรือคนที่มีวิชาพิเศษเท่านั้นถึงจะนำกลับมาได้?"แขกพิเศษคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่ยากเชื่อ.
"ใช่,หลาน,ดูเหมือนว่าจะเป็นเซียนบรรพชน,แล้วผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอีกสองคน,นั่น,ดูเหมือนว่า,......!"
"ดูเหมือนอะไร?"
"ดูเหมือนจะเป็นเซียนบรรพชน!"
!”........................!”
เก็บได้อย่างง่ายดาย
คนที่นั่งอยู่ใกล้หยิง,เขาเป็นผู้ใดกัน?
ถึงกับมีผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นเซียนบรรพชน? ผิดปรกติเกินไปแล้ว!
หลานมีสถานะใด?
พริบตาเดียวเท่านั้น,ภาพพจน์ของหลานในใจของทุกคนที่พัฒนาขึ้นมาในทันที,เขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก!
จงซานที่จ้องมองไปด้วยความประหลาดใจ,เขารับรู้อยู่แล้วว่าหลานต้องเป็นเซียนบรรพชน,ทว่าที่คาดไม่ถึงนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาสองคนไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก,เป็นเซียนบรรพชนด้วย,ดูเหมือนว่าคงต้องตรวจสอบคนผู้นี้แล้ว.
"จงซาน,ถึงตาเจ้าแล้ว,บัววิเศษอาจจะสลายหายไปในเร็วๆนี้!"หยิงเอ่ย.
จากความเห็นของหยิงนั้น,เขาไม่ได้ต้องการเห็นพลังฝึกตนของจงซาน,แต่เขาต้องการเห็นทักษะวิชาของจงซาน.
บัวสามกลีบ?
จงซานตอนนี้ยังไม่ต้องการที่จะเริ่ม,เขาไม่ได้ต้องการปล่อยให้คนอื่น,ทว่าเขาต้องการมากกว่านั้น.
ในพริบตาเดียวที่บัว 93 ดอกนั้นปรากฏ,ภายในโลกเขตแดนเทวะของจงซาน,เนตรเทียนฟ้าที่ลืมขึ้นในทันที,ท่าทางของมันที่ดูตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
เนตรเทียนฟ้าหาได้ต้องการบัว 93
แต่อย่างใด,ทว่าสิ่งที่มันต้องการคือบ่อน้ำ,ปราณสวี,ที่กลั่นตัวเป็นของโหลวอย่างลึกลับจากปราณสวีนั่นเอง.
ทุกคนต่างรับรู้ว่าปราณสวีนั้นคือพลังอำนาจที่ปราชญ์เทพมี,สิ่งที่ทุกคนไม่รู้,เนตรเทียนฟ้าของจงซานเองก็ต้องการเช่นกัน.
"จงซาน,เร็วเข้า! เดี๋ยวมันจะหายไป!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.
"เจ้าไม่ต้องการอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไป.
"ข้าก็ต้องการลอง,หากว่ามีโอกาส!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เป็นเช่นนั้น,พวกเจ้าเองก็ออกไปด้วย!"จงซานที่กล่าวต่อคนที่อยู่ด้านหลัง.
เซียนเซิงซือ,หนานกงเซิ่ง,โหลวซิงเฉิน,จักรพรรดิพิษ,แม้แต่เสี่ยวจิน.
ตามความหมายของจงซานนั้น,ใครสามารถเก็บมาได้,ย่อมเป็นเจ้าของ.
แน่นอนจงซานเข้าใจความหมายของหยิงได้,นี่เป็นของวิเศษตอบแทน?
ทุกคนย่อมมีสิทธิ์,ขอเพียงมีความสามารถ,จงซานจึงไม่ได้แสดงท่าทางเกรงใจแต่อย่างใด.
เมื่อได้ยินคำพูดของจงซาน,เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน
ด้านหลังจงซานเองก็ลุกขึ้นมาในทันที.
เห็นกลุ่มคนสี่คนที่ก้าวออกมา,แทบทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"สี่คนนี้? จริงหรือเท็จกัน,พวกเขาคิดว่าจะได้จริงๆรึ?"คนผู้หนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"จงซาน?
จงซานที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้นที่เทือกเขาเซิ่งซือหรือไม่?"
........................
............
ผู้คนมากมายที่จับจ้องมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น,ซุนเฉินที่เวลานี้แววตาเผยท่าทางเหยียดหยัน!
ซุนเฉินรับรู้ความแข็งแกร่งคนเหล่านี้ได้,คิดว่าพวกเขาจะสามารถคว้าของวิเศษมาได้อย่างงั้นรึ?
หยิงที่จดจ้องมองด้วยท่าทางจริงจัง,อีกด้านหนึ่ง,หลานเองก็จดจ้องมองด้วยความสนใจเช่นกัน.
กลุ่มของจงซานสี่คน,ที่ก้าวเข้าไปหาบัววิเศษช้าๆ.
"พวกเจ้าลองก่อน!"จงซานกล่าว.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
"ครับ!"เซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉิงที่พยักหน้ารับ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น