Immortality Chapter 1023 Soars to the heavens the palace banquet
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1023 งานเลี้ยง ณ ตำหนักฉงเทียน.
Chapter 1023 Soars to
the heavens the palace banquet
冲天殿大宴
งานเลี้ยง ณ ตำหนักฉงเทียน.
เทียนมังกรทมิฬที่ใหญ่ยักษ์ได้หายไปช้าๆ,ประตุตำหนักฉงเทียนที่เปิดออกมา.
"ยินดีต้อนรับเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังอายุมั่นขวัญยืน!"หลี่ซือกล่าว.
"ยินดีต้อนรับเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังอายุมั่นขวัญยืน~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าขุนนางทั้งหมดที่กล่าวแซ่ซ้องสรรเสริญ,ที่หยิงกล่าวออกมา.
หลังจากที่ตะโกนเสียงดัง,ระหว่างนี้ทุกคนที่รอคอยอย่างใจเย็น.
ภายในห้องโถงลึกเข้าไป,เสียงก้าวเท้าที่กำลังก้าวออกมาช้าๆ.
หยิงที่ค่อยๆก้าวออกมาช้าๆ,ที่ปากประตูทางเข้า,แสงสว่างที่สายส่อง,ทำให้หยิงหยุด.
หยิงที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเล็กน้อย.
หยิงสวมชุดราชวงศ์สีดำ,สวมมงกุฏหยกสีดำ,แววตาที่ดูไร้ความรู้สึก,แต่มีประกายรับรู้เล็กน้อย,เห็นเช่นนั้นว่าพลังฝึกตนของเขาก้าวหน้าเพิ่มขึ้นมาอีกครั้งแล้ว.
หลังจากจ้องมองท้องฟ้าแล้ว,หยิงก็กวาดตามองผู้คนที่อยู่รอบๆ.
สายตาของเขาที่จดจ้องมองเหล่าขุนนางที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง.
หลี่ซือ,ลู่ปู้เหว่ย,หวังเจียนและขุนนางทุกคนที่แดสงความเคารพเป็นอย่างมาก.
"เซิ่งหวัง,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าขุนนางที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
หยิงไม่ได้กล่าวอะไรแต่อย่างใด,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังรอบๆ,สายตาที่กวาดตามองเหล่าแขกพิเศษของต้าฉินหลายพันคน.
"เซิ่งหวังต้าฉินของให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดังสวรรค์!"เหล่าแขกผู้มีเกียรติที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังต้าฉินขอให้ก้าวเข้าสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดังสวรรค์~~~~~~~~~~~~!”เสียงของเหล่าแขกทุกๆคนที่เอ่ยออกมาเสียงดังก้องกังวานดังกระหึ่มไปทั่วทั้งสวรรค์.
หยิงพยักหน้ารับ!
ท้ายที่สุดหยิงที่จ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ,กลุ่มของผู้ทรงเกียรติที่สุด.
คนทั้งสี่ที่เผยยิ้มทักทาย,หยิงที่พยักหน้าให้.
จากนั้นหยิงที่สวมชุดคลุมสีดำอีกทับหนึ่ง.
"เจ้าเกา,เริ่มได้!"หยิงที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เริ่มงานเลี้ยงได้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เจ้าเกาที่แสดงความเคารพ.
ทันใดนั้น,ทั่วทั้งเมืองเซียนหยานเมื่อได้รับสัญณาณ,งานเลี้ยงเริ่ม,ทั่วทุกทิศที่เริ่มบรรเลงดนตรี,จากนั้นบรรยากาศก็ดูมีชีวิตชีวาคึกคักขึ้นมาในทันที.
รอบๆตำหนักฉงเทียนนั้น,ทั่วทั้งหนแห่งต่างก็มีโต๊ะเข้าร่วมงานเลี้ยงอยู่มากมาย.
ดูไม่ต่างจากงานเลี้ยงของเหล่าปุถุชน,ทว่าอาหารเครื่องดื่มที่แตกต่างเหมาะกับเหล่าเซียน,มีการตกแต่งที่งดงาม.
เหล่าแขกพิเศษของต้าฉินนั้นจะได้รับบัตรเชิญ,ซึ่งอยู่ในลานของตำหนักฉงเทียน,ทุกคนสามารถมองเห็นหยิงได้,ทว่ายิ่งมีสถานะสูงเท่าใดก็จะอยู่ใกล้หยิงเท่านั้น.
กลุ่มของจงซานในเวลานี้อยู่ด้านซ้ายของแถวใกล้ๆหยิง.
งานเลี้ยงของหยิงบนตำหนักฉงเทียน,โดยที่หยิงนั้นอยู่บนบัลลังก์เก้ามังกรด้านหน้าทางเข้าของตำหนักนั่นเอง.
ที่ด้านหน้านั้นมีจงซาน,ยูไล,โพธิ,และหลาน,สี่โต๊ะ,ตั้งอยู่ด้านข้างด้านหน้าหยิงฝั่งล่ะสองโต๊ะ.
ฝั่งซ้ายเป็นโพธิตำแหน่งแรก,ยูไลตำแหน่งสอง,ฝั่งขวาเป็นหลานตำแหน่งแรก,จงซานตำแหน่งที่สอง.
เหล่าคนที่ติดตามจงซานมา,แน่นอนว่าย่อมนั่งอยู่ด้านหลังเป็นที่นั่งที่รองลงมา.
หยิงที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,ก่อนที่จะยกแก้วสุราขึ้น,แขกทั้งหมดที่เห็นการกระทำของเขาแน่นอนเวลานี้ก็ได้แต่เงียบ.
หยิงเอ่ยปากกล่าวต่อทุกคน,"วันเกิดของข้าในวันนี้,การเดินทางเข้ามาร่วมฉลองที่ต้าฉิน! ขอดื่มขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ!"
หยิงเอ่ยขอบคุณ,พร้อมกับยกสุราขึ้นดื่ม.
"เซิ่งหวังต้าฉิน,ทรงเจริญหมื่นปีๆปี!"เหล่าแขกทุกคนที่ยกสุราขอบคุณรับหยิง.
หยิงพยักหน้ารับ,จากนั้นก็ไม่ได้มองเหล่าแขกคนอื่นต่อไป,เขาที่จ้องมองไปยังคนหนึ่งคนในกลุ่มของจงซาน.
คนกลุ่มนี้นับว่าแปลกประหลาด,ยูไล,โพธิ,หลาน,เหล่าผู้ติดตามจะนั่งอยู่ด้านหลังมีเพียงโต๊ะของจงซานที่มีคนๆหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆจงซาน,เห่าเม่ยลี่.
เห็นเช่นนี้,หยิงที่ดวงตาขยับไปมาเล็กน้อย,หยิงรู้นิสัยของจงซาน,เป็นไปไม่ได้ที่จะให้สตรีคนดังกล่าวมานั่งข้างๆอย่างไม่มีเหตุผล,เว้นแต่มีความหมาย.
สตรีผู้นี้,หยิงเองก็รู้จัก.
"นี่คือกงจูศาลสวรรค์อย่างงั้นรึ?"หยิงที่สอบถามเห่าเม่ยลี่พร้อมจดจ้องมองไปยังจงซาน.
"ราชันย์หยกที่ไม่สะดวกที่จะมา,จึงสิ่งข้ามาต้าฉิน,เพื่ออวยพรให้ให้ต้าฉินเจริญรุ่งเรือง!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาในทันที.
จงซานพยักหน้ารับ.
"เห่าเทียน? เข้าไม่สะดวกที่จะมา,ทว่าในเมื่อสงเจ้ามาแล้ว,แน่นอนก็นับว่าเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของเรา,เปิดอีกหนึ่งโต๊ะ!"หยิงกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"เจ้าเกาที่เอ่ยรับพระประสงค์ในทันที.
"ไม่จำเป็น,ข้าต้องการนั่งข้างๆจงซาน,นี่นับว่าดีแล้ว!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
หยิงที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,ท้ายที่สุดก็พยักหน้า,ต้องไม่ลืมว่าการที่เขาเอ่ยปากออกมาว่าเปิดอีกโต๊ะเองก็เพื่อที่จะให้เห็นว่าให้เกียรติต่อราชันย์หยก.
"ต้าเต๋า ตัวเอง,เป็นจ้าวมังกรทมิฬ,หยิง,เจ้าทำได้แล้ว!"หลานที่อยู่ในนั้น
จ้าวมังกรทมิฬ,จงซานรับรู้ว่ามังกรทมิฬก่อนหน้านี้คือเทียนเต๋าที่มีขนาดใหญ่หมุนวนกันไปมา,มันถูกเรียกว่าต้าเต๋าอย่างงั้นรึ?
จงซานไม่เข้าใจ,ทว่าก็ไม่ได้ถามออกไป,ในเวลานี้ทำได้แค่รับฟัง.
ยูไลและโพธิจ้องมองไปยังหยิง.
"ศาลสวรรค์ไม่ง่ายที่จะก่อตั้ง,ไม่เช่นนั้นหลายแสนปีมานี้,จะมีเพียงแค่ศาลสวรรค์เห่าเทียนอย่างงั้นรึ?"หยิงที่เฟยิย้มออกมา.
ศาลสวรรค์?
จงซานทีได้ยินเข้า,รับรู้ทันที,หยิงต้องการจะก่อตั้งศาลสวรรค์,ศาลสวรรค์ต้าฉินอย่างงั้นรึ?
การจะก่อตั้งศาลสวรรค์,ต้องมีต้าเต้าของตัวเองอย่างงั้นรึ?
หลานพยักหน้ารับ
หยิงจ้องมองไปยังบรรพชนโพธิ.
"เซียนเซิงกุยกูซือได้พยากรเอาไว้แล้ว,ไม่มีอะไรผิดพลาดแน่!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
บรรพชนโพธิพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"จะผิดได้อย่างไร,โพธินั้นรับรู้ได้อย่างแน่วแน่,กุยกูซือที่ได้เสียพลังหยวนต้นกำเนิดไปด้วยเหตุผลดังกล่าว,ข้ารู้สึกเสียใจนัก,ที่ไม่สามารถช่วยสนับสนุนกุยกูซือได้,เช่นนั้นจะเป็นคนช่วยทำเรื่องนี้ให้ประสบผลแทนกุยกูซือ!"
หยิงพยักหน้ารับ,จ้องมองบรรพชนโพธิด้วยแววตาเข้าใจ.
คนอื่นๆเองไม่ค่อยเข้าใจกับคำพูดของทั้งสองที่กล่าวมาแต่อย่างใด.
จงซานที่อยู่ข้างๆไม่ได้กล่าวอะไรออกมาแม้แต่น้อยเขายังคงเฝ้าฟังอย่างสนใจ,กุยกูซือพยากร?
เขาที่ได้รับผังป้ากั้วมา,ซึ่งเป็นสุดยอดของวิเศษของฟู่ซี่,แม้แต่ใช้ปราณหยวนไปมากมายเลยรึ?
เขาได้พยากรสิ่งใดกัน?
หลังจากทักทายโพธิ,หยิงที่หันหน้ากลับมายังทิศทางของยูไล.
"อรหันต์ยูไล,ไม่รู้ว่าวิหารใต้เหล่ยหยินมีความเห็นเช่นไร?"หยิงเอ่ย.
"ไปในทางเดียวกัน!"ยูไลเอ่ย.
"เจ้าหมายความว่า?"หยิงที่เอ่ยต่อยูไล.
"ความหมายของข้า,ก็คือความหมายของอรหันอมิตาภะ!"ยูไลที่พยักหน้าจริงจัง.
"ยอดเยี่ยม!"หยิงที่พ่นลมหายใจยาว.
ยูไลพยักหน้ารับ.
ท้ายที่สุด,หยิงก็หันหน้าไปมองจงซาน.
"เซิ่งหวังจง,งานเลี้ยงของข้า,เจ้าสามารถมาได้,หยิงรู้สึกขอบคุณ,กับการที่พวกเราได้รับโชคลาภชิ้นใหญ่ในโลกนวีหว๋านั้น,เป็นเพราะเซิ่งหวังจง,พวกเราอาจจะทำเรื่องที่ไม่เหมาะไปบ้างต้องขออภัย,หยิงขอดื่มให้เซิ่งหวังจงหนึ่งแก้ว!"หยิงที่ยกสุราขึ้นและกล่าวออกมา.
สุราหนึ่งแก้วเพื่อแสดงความนับถือจากหยิงเป็นการส่วนตัว.
แทบทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซาน,เหล่าแขกพิเศษมากมายแทบทุกคนไม่รู้จักจงซาน,เมื่อเห็นท่าทางของหยิงในเวลานี้,ทุกคนต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจ,คนผู้นี้เป็นใครกัน?หยิงที่ยกสถานะของเขาเทียบเท่ายูไลและโพธิเลยรึ?
อีกทั้งสิ่งที่คนคาดไม่ถึง,คนที่เขาแสดงความนับถือเป็นการส่วนตัวคนแรกก็คือจงซานอย่างงั้นรึ?
ยูไลและบรรพชนโพธิต่างก็สงสัยใครรู้ในตัวจงซาน,ส่วนคนที่อยู่โต๊ะด้านหลังบรรพชนโพธิ,ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ขุ่นข้องใจเป็นอย่างมาก.
ซุนเฉินและจงซาน,แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกันโดยตก,ทว่าความทรงจำมากมายที่ถูกส่งมาจากโลกใบเล็ก,นับตั้งแต่ต้นเขาที่เป็นคนโง่,กู่เสวียน,ไปจนถึงฉีเทียนโหวกู่เสวียนและเป็นจื่อจุ้นเผ่าวานรเฉินฉีเทียน,ท้ายที่สุดจนมาถึงเวลานี้,เขาไม่เคยเหนือกว่าจงซานได้เลย,ทั้งที่จงซานที่เป็นเหมือนมดตนหนึ่งในเริ่มแรก,ก่อนที่จะย่างก้าวเหยียบย่ำและก้าวผ่านเขาครั้งแล้วครั้งเหล่า.
เรื่องนี้ทำให้ภายในใจของซุนเฉินไม่พอใจเป็นอย่างมาก,เขาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
ส่วนหลานในเวลานี้เองก็จ้องมองจงซานด้วยความสงสัยเช่นกัน!
กับนิสัยของหยิงนั้นหลานรู้ดี,เขาที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่เป็นดังผู้นำ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่อยู่ในสายตาของเขา,ก่อนหน้านี้ที่ภายในโลกนวีหว๋านั้น,หยิงได้รับผังเซียนป้ากั้วมา,คาดไม่ถึงเลยว่าเป็นเพราะต้าเซียนที่อยู่ด้านหน้านี้นะรึ?
คนผู้นี้,ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ.
"โชคชะตา!"จงซษนที่ยกสุราขึ้นดื่มรับ.
จงซานที่ไม่กล่าวขัดแต่อย่างใดเพื่อไม่ให้งานกร่อย,แม้ว่าจงซานจะเก็บเกี่ยวไม่ได้มาก,เกี่ยวกับผังเซียนป้ากัวเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเล็กน้อย,ทว่าสิ่งอื่นๆที่เขาได้รับมา,ไม่ว่าจะเป็นโลกจิ้งจอก,อาณาเขตเฟิงจง,นับว่าเขาได้ประโยชน์จากผลจากนั้นเป็นอย่างมาก.
หลังจากทั้งคู่ยกสุราขึ้นดื่มแล้ว!
หยิงที่แสดงความนับถือจากจงซาน,จากนั้นก็เป็นหลาน,บรรพชนโพธิและอรหันต์ยูไลตามลำดับ.
เสร็จแล้วหยิงที่กล่าวต่อเจ้าเกา,"นำมันมา!"
"รับด้วยกล้า!"เจ้าเกาที่ตอบรับในทันที.
หยิงที่กล่าวต่อทุกคนเสียงดัง,"ทุกท่านที่เดินทางมาร่วมงานต้าฉินวันนี้,หยิงที่รู้สึกขอบคุณ,แน่นอนไม่สามารถให้ทุกท่านกลับไปมือเหล่า,เช่นนี้หยิงจึงมีสิ่งของที่จะแสดงให้กับทุกคน,ปรารถนาให้กับทุกคนเข้าร่วมสนุก."
และในเวลานั้น,เจ้าเกาได้นำสิ่งของบางอย่างโดยมีองค์รักษ์หลายสิบคนยกมันเข้ามา,เป็นสิ่งของที่มีความสูงนับสิบจั้ง,ถูกปกคลุมด้วยผ้าคลุมสีดำ,ไม่สามารถมองเห็นด้านในได้.
สิ่งของที่เป็นแท่งสูงสบจั้งรูปแท่ทรงกระบอกมีรัศมีสิบจั้งด้วยเช่นกัน.
"ครืนนนนน!"
สิ่งของทรงกระบอกนี้,เจ้าเกาที่โบกมือให้เหล่าองค์รักษ์นำผ้าคลุมสีดำออกมา,หลังจากนั้นสิ่งของดังกล่าวส่องประกายแสงสว่างจ้า,ราวกับฉาบด้วยทองคำ,นอกจากนี้แสงสว่างวับวาว,สว่างจ้าแสบตาเป็นอย่างมาก.
ทุกคนที่ไม่รู้จักสิ่งนี้,ทว่าแววตาของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
หลาน,บรรพชนโพธิ,และอรหันต์ยูไลที่จดจ้องมองอย่างจริงจัง.
"หยิง,เจ้าสร้างขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"หลานที่กล่าวออกมาในทันที.
"งานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่,นานๆจะมีสักครั้ง!"หยิงที่ส่ายหน้าพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
จงซานที่ไม่รู้จักเช่นกัน,ทว่าแท่งดังกล่าวนั้นส่องประกายแสงวับวาว,เต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงเป็นก้อนที่ใหญ่โต,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบในเรือนโอสถของเขาในเวลานี้,ราวกับจะคลุ้มคลั่งด้วยความกระหายอยาก.
จงซานที่ต้องการรับรู้,ได้ส่งคำพูดผ่านอำนาจวิเศษไปยังหูของเซียนเซิงซือเพื่อสอบถาม.
"เซิ่งหวังนี้,คือก้อนลิขิต,เป็นการใช้ลิขิตสร้างเป็นสิ่งของขึ้นมา,โดยใช้ของวิเศษโบราณกักขังมันเอาไว้ด้านใน."เซียนเซิงซือตอบ.
"ลิขิต?"
เป็นความจริง,ประกายแสงวับวาวที่ส่องประกายออกมานั้น,รู้สึกคล้ายคลึงลิขิตเป็นอย่างมาก,ทว่าที่มาปรากฏขึ้นต่อหน้าของจงซาน,กลับรู้สึกว่ามันหนาแน่นจนกลายเป็นวงกลม,ดูไม่ต่างจากดวงตะวันขนาดเล็ก,นับเป็นครั้งแรกที่เห็นลิขิตที่หนาแน่นถึงเพียงนี้.
"ด้วยการใช้ของวิเศษโบราณ,ทำการบีบอัดมันลงไป,ในเวลาสั้นๆนั้นไม่สามารถกักเก็บมันเอาไว้ได้แน่,ดังนั้นสิ่งนี้จึงใช้เวลานานในการบีบอัดสร้างมันขึ้นมา!
ของวิเศษเช่นนี้นับว่าเป็นของวิเศษชั้นยอดเลยก็ว่าได้."เซียนเซิงซือตอบ.
เห็นชัดเจนว่า,หลายอย่างที่เคยมีมาตั้งแต่โบราณ,เซียนเซิงซือดูเหมือนว่าจะรู้จักมากมาย.
"ปลดผนึก!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เจ้าเกาที่ตอบรับในทันที.
ในเวลานี้,แขกทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,สิ่งนี้คืออะไร?
เจ้าเกาที่ก้าวเข้าไปใกล้ๆ,ก่อนที่จะยื่นมืออกไปปล่อยแสงสีทองพุ่งไปยังแท่งทรงกระบอกในทันที.
"เคร้ง!"
ราวกับว่ามีอะไรแตกหักออกมา,แสงสีทองที่ส่องสว่างทันใดนั้นราวกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้พวยพุ่งออกไปรอบๆทุกทิศทุกทาง.
”!”
หลายๆคนถึงกับเผยท่าทางตื่นตะหนกออกมาในทันที,อาการบาดเจ็บที่พวกเขาเคยมีมานานแล้ว,คาดไม่ถึง,ในเวลานี้กลับรู้สึกเบาสบาย,ลิขิตที่กำลังแพร่เข้ามาในร่าง,พร้อมกับชำระล้างรักษาร่างกายของพวกเขา,สามารถรักษาอาการบาดเจ็บให้กับทุกคนได้อย่างงั้นรึ?
ลิขิตมากมาย,ที่หยิงมอบตอบแทนให้กับทุกคน.
Chapter 1023 Soars to
the heavens the palace banquet
冲天殿大宴
งานเลี้ยง ณ ตำหนักฉงเทียน.
เทียนมังกรทมิฬที่ใหญ่ยักษ์ได้หายไปช้าๆ,ประตุตำหนักฉงเทียนที่เปิดออกมา.
"ยินดีต้อนรับเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังอายุมั่นขวัญยืน!"หลี่ซือกล่าว.
"ยินดีต้อนรับเซิ่งหวัง,ขอให้เซิ่งหวังอายุมั่นขวัญยืน~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าขุนนางทั้งหมดที่กล่าวแซ่ซ้องสรรเสริญ,ที่หยิงกล่าวออกมา.
หลังจากที่ตะโกนเสียงดัง,ระหว่างนี้ทุกคนที่รอคอยอย่างใจเย็น.
ภายในห้องโถงลึกเข้าไป,เสียงก้าวเท้าที่กำลังก้าวออกมาช้าๆ.
หยิงที่ค่อยๆก้าวออกมาช้าๆ,ที่ปากประตูทางเข้า,แสงสว่างที่สายส่อง,ทำให้หยิงหยุด.
หยิงที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเล็กน้อย.
หยิงสวมชุดราชวงศ์สีดำ,สวมมงกุฏหยกสีดำ,แววตาที่ดูไร้ความรู้สึก,แต่มีประกายรับรู้เล็กน้อย,เห็นเช่นนั้นว่าพลังฝึกตนของเขาก้าวหน้าเพิ่มขึ้นมาอีกครั้งแล้ว.
หลังจากจ้องมองท้องฟ้าแล้ว,หยิงก็กวาดตามองผู้คนที่อยู่รอบๆ.
สายตาของเขาที่จดจ้องมองเหล่าขุนนางที่คุกเข่าลงข้างหนึ่ง.
หลี่ซือ,ลู่ปู้เหว่ย,หวังเจียนและขุนนางทุกคนที่แดสงความเคารพเป็นอย่างมาก.
"เซิ่งหวัง,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าขุนนางที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
หยิงไม่ได้กล่าวอะไรแต่อย่างใด,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังรอบๆ,สายตาที่กวาดตามองเหล่าแขกพิเศษของต้าฉินหลายพันคน.
"เซิ่งหวังต้าฉินของให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดังสวรรค์!"เหล่าแขกผู้มีเกียรติที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังต้าฉินขอให้ก้าวเข้าสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดังสวรรค์~~~~~~~~~~~~!”เสียงของเหล่าแขกทุกๆคนที่เอ่ยออกมาเสียงดังก้องกังวานดังกระหึ่มไปทั่วทั้งสวรรค์.
หยิงพยักหน้ารับ!
ท้ายที่สุดหยิงที่จ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ,กลุ่มของผู้ทรงเกียรติที่สุด.
คนทั้งสี่ที่เผยยิ้มทักทาย,หยิงที่พยักหน้าให้.
จากนั้นหยิงที่สวมชุดคลุมสีดำอีกทับหนึ่ง.
"เจ้าเกา,เริ่มได้!"หยิงที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เริ่มงานเลี้ยงได้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เจ้าเกาที่แสดงความเคารพ.
ทันใดนั้น,ทั่วทั้งเมืองเซียนหยานเมื่อได้รับสัญณาณ,งานเลี้ยงเริ่ม,ทั่วทุกทิศที่เริ่มบรรเลงดนตรี,จากนั้นบรรยากาศก็ดูมีชีวิตชีวาคึกคักขึ้นมาในทันที.
รอบๆตำหนักฉงเทียนนั้น,ทั่วทั้งหนแห่งต่างก็มีโต๊ะเข้าร่วมงานเลี้ยงอยู่มากมาย.
ดูไม่ต่างจากงานเลี้ยงของเหล่าปุถุชน,ทว่าอาหารเครื่องดื่มที่แตกต่างเหมาะกับเหล่าเซียน,มีการตกแต่งที่งดงาม.
เหล่าแขกพิเศษของต้าฉินนั้นจะได้รับบัตรเชิญ,ซึ่งอยู่ในลานของตำหนักฉงเทียน,ทุกคนสามารถมองเห็นหยิงได้,ทว่ายิ่งมีสถานะสูงเท่าใดก็จะอยู่ใกล้หยิงเท่านั้น.
กลุ่มของจงซานในเวลานี้อยู่ด้านซ้ายของแถวใกล้ๆหยิง.
งานเลี้ยงของหยิงบนตำหนักฉงเทียน,โดยที่หยิงนั้นอยู่บนบัลลังก์เก้ามังกรด้านหน้าทางเข้าของตำหนักนั่นเอง.
ที่ด้านหน้านั้นมีจงซาน,ยูไล,โพธิ,และหลาน,สี่โต๊ะ,ตั้งอยู่ด้านข้างด้านหน้าหยิงฝั่งล่ะสองโต๊ะ.
ฝั่งซ้ายเป็นโพธิตำแหน่งแรก,ยูไลตำแหน่งสอง,ฝั่งขวาเป็นหลานตำแหน่งแรก,จงซานตำแหน่งที่สอง.
เหล่าคนที่ติดตามจงซานมา,แน่นอนว่าย่อมนั่งอยู่ด้านหลังเป็นที่นั่งที่รองลงมา.
หยิงที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,ก่อนที่จะยกแก้วสุราขึ้น,แขกทั้งหมดที่เห็นการกระทำของเขาแน่นอนเวลานี้ก็ได้แต่เงียบ.
หยิงเอ่ยปากกล่าวต่อทุกคน,"วันเกิดของข้าในวันนี้,การเดินทางเข้ามาร่วมฉลองที่ต้าฉิน! ขอดื่มขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ!"
หยิงเอ่ยขอบคุณ,พร้อมกับยกสุราขึ้นดื่ม.
"เซิ่งหวังต้าฉิน,ทรงเจริญหมื่นปีๆปี!"เหล่าแขกทุกคนที่ยกสุราขอบคุณรับหยิง.
หยิงพยักหน้ารับ,จากนั้นก็ไม่ได้มองเหล่าแขกคนอื่นต่อไป,เขาที่จ้องมองไปยังคนหนึ่งคนในกลุ่มของจงซาน.
คนกลุ่มนี้นับว่าแปลกประหลาด,ยูไล,โพธิ,หลาน,เหล่าผู้ติดตามจะนั่งอยู่ด้านหลังมีเพียงโต๊ะของจงซานที่มีคนๆหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆจงซาน,เห่าเม่ยลี่.
เห็นเช่นนี้,หยิงที่ดวงตาขยับไปมาเล็กน้อย,หยิงรู้นิสัยของจงซาน,เป็นไปไม่ได้ที่จะให้สตรีคนดังกล่าวมานั่งข้างๆอย่างไม่มีเหตุผล,เว้นแต่มีความหมาย.
สตรีผู้นี้,หยิงเองก็รู้จัก.
"นี่คือกงจูศาลสวรรค์อย่างงั้นรึ?"หยิงที่สอบถามเห่าเม่ยลี่พร้อมจดจ้องมองไปยังจงซาน.
"ราชันย์หยกที่ไม่สะดวกที่จะมา,จึงสิ่งข้ามาต้าฉิน,เพื่ออวยพรให้ให้ต้าฉินเจริญรุ่งเรือง!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาในทันที.
จงซานพยักหน้ารับ.
"เห่าเทียน? เข้าไม่สะดวกที่จะมา,ทว่าในเมื่อสงเจ้ามาแล้ว,แน่นอนก็นับว่าเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของเรา,เปิดอีกหนึ่งโต๊ะ!"หยิงกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"เจ้าเกาที่เอ่ยรับพระประสงค์ในทันที.
"ไม่จำเป็น,ข้าต้องการนั่งข้างๆจงซาน,นี่นับว่าดีแล้ว!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
หยิงที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่,ท้ายที่สุดก็พยักหน้า,ต้องไม่ลืมว่าการที่เขาเอ่ยปากออกมาว่าเปิดอีกโต๊ะเองก็เพื่อที่จะให้เห็นว่าให้เกียรติต่อราชันย์หยก.
"ต้าเต๋า ตัวเอง,เป็นจ้าวมังกรทมิฬ,หยิง,เจ้าทำได้แล้ว!"หลานที่อยู่ในนั้น
จ้าวมังกรทมิฬ,จงซานรับรู้ว่ามังกรทมิฬก่อนหน้านี้คือเทียนเต๋าที่มีขนาดใหญ่หมุนวนกันไปมา,มันถูกเรียกว่าต้าเต๋าอย่างงั้นรึ?
จงซานไม่เข้าใจ,ทว่าก็ไม่ได้ถามออกไป,ในเวลานี้ทำได้แค่รับฟัง.
ยูไลและโพธิจ้องมองไปยังหยิง.
"ศาลสวรรค์ไม่ง่ายที่จะก่อตั้ง,ไม่เช่นนั้นหลายแสนปีมานี้,จะมีเพียงแค่ศาลสวรรค์เห่าเทียนอย่างงั้นรึ?"หยิงที่เฟยิย้มออกมา.
ศาลสวรรค์?
จงซานทีได้ยินเข้า,รับรู้ทันที,หยิงต้องการจะก่อตั้งศาลสวรรค์,ศาลสวรรค์ต้าฉินอย่างงั้นรึ?
การจะก่อตั้งศาลสวรรค์,ต้องมีต้าเต้าของตัวเองอย่างงั้นรึ?
หลานพยักหน้ารับ
หยิงจ้องมองไปยังบรรพชนโพธิ.
"เซียนเซิงกุยกูซือได้พยากรเอาไว้แล้ว,ไม่มีอะไรผิดพลาดแน่!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
บรรพชนโพธิพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"จะผิดได้อย่างไร,โพธินั้นรับรู้ได้อย่างแน่วแน่,กุยกูซือที่ได้เสียพลังหยวนต้นกำเนิดไปด้วยเหตุผลดังกล่าว,ข้ารู้สึกเสียใจนัก,ที่ไม่สามารถช่วยสนับสนุนกุยกูซือได้,เช่นนั้นจะเป็นคนช่วยทำเรื่องนี้ให้ประสบผลแทนกุยกูซือ!"
หยิงพยักหน้ารับ,จ้องมองบรรพชนโพธิด้วยแววตาเข้าใจ.
คนอื่นๆเองไม่ค่อยเข้าใจกับคำพูดของทั้งสองที่กล่าวมาแต่อย่างใด.
จงซานที่อยู่ข้างๆไม่ได้กล่าวอะไรออกมาแม้แต่น้อยเขายังคงเฝ้าฟังอย่างสนใจ,กุยกูซือพยากร?
เขาที่ได้รับผังป้ากั้วมา,ซึ่งเป็นสุดยอดของวิเศษของฟู่ซี่,แม้แต่ใช้ปราณหยวนไปมากมายเลยรึ?
เขาได้พยากรสิ่งใดกัน?
หลังจากทักทายโพธิ,หยิงที่หันหน้ากลับมายังทิศทางของยูไล.
"อรหันต์ยูไล,ไม่รู้ว่าวิหารใต้เหล่ยหยินมีความเห็นเช่นไร?"หยิงเอ่ย.
"ไปในทางเดียวกัน!"ยูไลเอ่ย.
"เจ้าหมายความว่า?"หยิงที่เอ่ยต่อยูไล.
"ความหมายของข้า,ก็คือความหมายของอรหันอมิตาภะ!"ยูไลที่พยักหน้าจริงจัง.
"ยอดเยี่ยม!"หยิงที่พ่นลมหายใจยาว.
ยูไลพยักหน้ารับ.
ท้ายที่สุด,หยิงก็หันหน้าไปมองจงซาน.
"เซิ่งหวังจง,งานเลี้ยงของข้า,เจ้าสามารถมาได้,หยิงรู้สึกขอบคุณ,กับการที่พวกเราได้รับโชคลาภชิ้นใหญ่ในโลกนวีหว๋านั้น,เป็นเพราะเซิ่งหวังจง,พวกเราอาจจะทำเรื่องที่ไม่เหมาะไปบ้างต้องขออภัย,หยิงขอดื่มให้เซิ่งหวังจงหนึ่งแก้ว!"หยิงที่ยกสุราขึ้นและกล่าวออกมา.
สุราหนึ่งแก้วเพื่อแสดงความนับถือจากหยิงเป็นการส่วนตัว.
แทบทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซาน,เหล่าแขกพิเศษมากมายแทบทุกคนไม่รู้จักจงซาน,เมื่อเห็นท่าทางของหยิงในเวลานี้,ทุกคนต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจ,คนผู้นี้เป็นใครกัน?หยิงที่ยกสถานะของเขาเทียบเท่ายูไลและโพธิเลยรึ?
อีกทั้งสิ่งที่คนคาดไม่ถึง,คนที่เขาแสดงความนับถือเป็นการส่วนตัวคนแรกก็คือจงซานอย่างงั้นรึ?
ยูไลและบรรพชนโพธิต่างก็สงสัยใครรู้ในตัวจงซาน,ส่วนคนที่อยู่โต๊ะด้านหลังบรรพชนโพธิ,ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ขุ่นข้องใจเป็นอย่างมาก.
ซุนเฉินและจงซาน,แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกันโดยตก,ทว่าความทรงจำมากมายที่ถูกส่งมาจากโลกใบเล็ก,นับตั้งแต่ต้นเขาที่เป็นคนโง่,กู่เสวียน,ไปจนถึงฉีเทียนโหวกู่เสวียนและเป็นจื่อจุ้นเผ่าวานรเฉินฉีเทียน,ท้ายที่สุดจนมาถึงเวลานี้,เขาไม่เคยเหนือกว่าจงซานได้เลย,ทั้งที่จงซานที่เป็นเหมือนมดตนหนึ่งในเริ่มแรก,ก่อนที่จะย่างก้าวเหยียบย่ำและก้าวผ่านเขาครั้งแล้วครั้งเหล่า.
เรื่องนี้ทำให้ภายในใจของซุนเฉินไม่พอใจเป็นอย่างมาก,เขาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
ส่วนหลานในเวลานี้เองก็จ้องมองจงซานด้วยความสงสัยเช่นกัน!
กับนิสัยของหยิงนั้นหลานรู้ดี,เขาที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่เป็นดังผู้นำ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่อยู่ในสายตาของเขา,ก่อนหน้านี้ที่ภายในโลกนวีหว๋านั้น,หยิงได้รับผังเซียนป้ากั้วมา,คาดไม่ถึงเลยว่าเป็นเพราะต้าเซียนที่อยู่ด้านหน้านี้นะรึ?
คนผู้นี้,ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ.
"โชคชะตา!"จงซษนที่ยกสุราขึ้นดื่มรับ.
จงซานที่ไม่กล่าวขัดแต่อย่างใดเพื่อไม่ให้งานกร่อย,แม้ว่าจงซานจะเก็บเกี่ยวไม่ได้มาก,เกี่ยวกับผังเซียนป้ากัวเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเล็กน้อย,ทว่าสิ่งอื่นๆที่เขาได้รับมา,ไม่ว่าจะเป็นโลกจิ้งจอก,อาณาเขตเฟิงจง,นับว่าเขาได้ประโยชน์จากผลจากนั้นเป็นอย่างมาก.
หลังจากทั้งคู่ยกสุราขึ้นดื่มแล้ว!
หยิงที่แสดงความนับถือจากจงซาน,จากนั้นก็เป็นหลาน,บรรพชนโพธิและอรหันต์ยูไลตามลำดับ.
เสร็จแล้วหยิงที่กล่าวต่อเจ้าเกา,"นำมันมา!"
"รับด้วยกล้า!"เจ้าเกาที่ตอบรับในทันที.
หยิงที่กล่าวต่อทุกคนเสียงดัง,"ทุกท่านที่เดินทางมาร่วมงานต้าฉินวันนี้,หยิงที่รู้สึกขอบคุณ,แน่นอนไม่สามารถให้ทุกท่านกลับไปมือเหล่า,เช่นนี้หยิงจึงมีสิ่งของที่จะแสดงให้กับทุกคน,ปรารถนาให้กับทุกคนเข้าร่วมสนุก."
และในเวลานั้น,เจ้าเกาได้นำสิ่งของบางอย่างโดยมีองค์รักษ์หลายสิบคนยกมันเข้ามา,เป็นสิ่งของที่มีความสูงนับสิบจั้ง,ถูกปกคลุมด้วยผ้าคลุมสีดำ,ไม่สามารถมองเห็นด้านในได้.
สิ่งของที่เป็นแท่งสูงสบจั้งรูปแท่ทรงกระบอกมีรัศมีสิบจั้งด้วยเช่นกัน.
"ครืนนนนน!"
สิ่งของทรงกระบอกนี้,เจ้าเกาที่โบกมือให้เหล่าองค์รักษ์นำผ้าคลุมสีดำออกมา,หลังจากนั้นสิ่งของดังกล่าวส่องประกายแสงสว่างจ้า,ราวกับฉาบด้วยทองคำ,นอกจากนี้แสงสว่างวับวาว,สว่างจ้าแสบตาเป็นอย่างมาก.
ทุกคนที่ไม่รู้จักสิ่งนี้,ทว่าแววตาของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
หลาน,บรรพชนโพธิ,และอรหันต์ยูไลที่จดจ้องมองอย่างจริงจัง.
"หยิง,เจ้าสร้างขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"หลานที่กล่าวออกมาในทันที.
"งานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่,นานๆจะมีสักครั้ง!"หยิงที่ส่ายหน้าพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
จงซานที่ไม่รู้จักเช่นกัน,ทว่าแท่งดังกล่าวนั้นส่องประกายแสงวับวาว,เต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงเป็นก้อนที่ใหญ่โต,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบในเรือนโอสถของเขาในเวลานี้,ราวกับจะคลุ้มคลั่งด้วยความกระหายอยาก.
จงซานที่ต้องการรับรู้,ได้ส่งคำพูดผ่านอำนาจวิเศษไปยังหูของเซียนเซิงซือเพื่อสอบถาม.
"เซิ่งหวังนี้,คือก้อนลิขิต,เป็นการใช้ลิขิตสร้างเป็นสิ่งของขึ้นมา,โดยใช้ของวิเศษโบราณกักขังมันเอาไว้ด้านใน."เซียนเซิงซือตอบ.
"ลิขิต?"
เป็นความจริง,ประกายแสงวับวาวที่ส่องประกายออกมานั้น,รู้สึกคล้ายคลึงลิขิตเป็นอย่างมาก,ทว่าที่มาปรากฏขึ้นต่อหน้าของจงซาน,กลับรู้สึกว่ามันหนาแน่นจนกลายเป็นวงกลม,ดูไม่ต่างจากดวงตะวันขนาดเล็ก,นับเป็นครั้งแรกที่เห็นลิขิตที่หนาแน่นถึงเพียงนี้.
"ด้วยการใช้ของวิเศษโบราณ,ทำการบีบอัดมันลงไป,ในเวลาสั้นๆนั้นไม่สามารถกักเก็บมันเอาไว้ได้แน่,ดังนั้นสิ่งนี้จึงใช้เวลานานในการบีบอัดสร้างมันขึ้นมา!
ของวิเศษเช่นนี้นับว่าเป็นของวิเศษชั้นยอดเลยก็ว่าได้."เซียนเซิงซือตอบ.
เห็นชัดเจนว่า,หลายอย่างที่เคยมีมาตั้งแต่โบราณ,เซียนเซิงซือดูเหมือนว่าจะรู้จักมากมาย.
"ปลดผนึก!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เจ้าเกาที่ตอบรับในทันที.
ในเวลานี้,แขกทุกคนที่จับจ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,สิ่งนี้คืออะไร?
เจ้าเกาที่ก้าวเข้าไปใกล้ๆ,ก่อนที่จะยื่นมืออกไปปล่อยแสงสีทองพุ่งไปยังแท่งทรงกระบอกในทันที.
"เคร้ง!"
ราวกับว่ามีอะไรแตกหักออกมา,แสงสีทองที่ส่องสว่างทันใดนั้นราวกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้พวยพุ่งออกไปรอบๆทุกทิศทุกทาง.
”!”
หลายๆคนถึงกับเผยท่าทางตื่นตะหนกออกมาในทันที,อาการบาดเจ็บที่พวกเขาเคยมีมานานแล้ว,คาดไม่ถึง,ในเวลานี้กลับรู้สึกเบาสบาย,ลิขิตที่กำลังแพร่เข้ามาในร่าง,พร้อมกับชำระล้างรักษาร่างกายของพวกเขา,สามารถรักษาอาการบาดเจ็บให้กับทุกคนได้อย่างงั้นรึ?
ลิขิตมากมาย,ที่หยิงมอบตอบแทนให้กับทุกคน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น