Immortality Chapter 1022 Blue
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1022 หลาน.
Chapter 1022 Blue
蓝
หลาน.
โถงซ้ายเป็นบรรพชนโพธิ,ถัดมาเป็นอรหันต์ยูไล! หากนับความแข็งแกร่งแล้ว,นับเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
แล้วห้องโถงด้านขวาล่ะ? จงซานที่หันหน้าจ้องมอง.
อีกคนบนโถงแรก,ทันทีที่ก้าวออกมา,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังพวยพุ่ง,กลิ่นอายราวกับทะเลปราณที่หนักหน่วงรุ่นแรง,ยิ่งใหญ่อลังการ.
ชายผู้นี้,สวมชุดราชาที่ดูยิ่งใหญ่,ที่หน้าผากนั้นมีอำนาจพลังสีนำเงินแผ่ออกมา,ที่ด้านหลังเขานั้นมีผู้ใต้บังคับบัญชาสีคน,แต่ละคนนั้นเต็มไปด้วยความเคารพอย่างที่สุด.
กลิ่นอายราชา.
แตกต่างจากกลิ่นอายของอรหันต์โพธิและอรหันต์ยูไล,ชายในชุดน้ำเงินที่ดูเป็นราชาที่อหังการเป็นอย่างมาก.
ชายในชุดสีน้ำเงินที่ก้าวออกมา,จดจ้องมองจงซานด้วยความสงสัย! แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
ต้องไม่ลืมว่า,พลังฝึกตนนั้นนับว่าน้อยนิด,แม้นว่าจะเติบโตอย่างรวดเร็ว,ทว่าตอนนี้ก็มีระดับเพียงต้าเซียนขั้นที่เจ็ด,กับพลังฝึกตนเช่นนี้,เหล่าเซียนบรรพชนสามารถมองเห็นได้.
ทว่า,พลังฝึกตนเช่นจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถอยู่ในระดับเดียวกับคนอีกสามคน,เป็นแขกที่ทรงเกียรติที่สุดของต้าฉิน!
ราชาในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ท่านลู่,นี่คือ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ไม่รอให้ลู่ปู้เหว่ยเอ่ยตอบ,ราชาในชุดสีน้ำเงินที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาในทันที,"เรียกข้าว่า,หลาน."
หลาน?
ราชา,หลาน?
หลานแม้ว่าจงซานจะไม่มีข้อมูลใดๆ,ทว่าก็พอจะคาดเดาได้ว่าเมื่อรู้จักกับหยิง,แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่มีชื่อเสียงแน่นอน.
"จงซาน!"จงซานพยักหน้ารับ,แนะนำตัวออกไป.
ได้ยินนามจงซาน,สานตาของหลานที่ส่ายไปมา,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสี่ต่างมองหน้ากันและกัน,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"จงซาน?
เมื่อไม่นานมานี้มีชื่อเสียงขจรขจายไปทั่วนรก,ขับไล่จื่อลู่ไป,ใช่จงซานคนนั้นหรือไม่?"หลานที่ดวงตาหดเกร็ง.
อย่างไรก็ตาม,หากเป็นจงซานผู้นั้นจริงๆ,คนผู้นั้นต้องไม่ธรรมดา,ถึงกับขับไล่จื่อลู่ไป,เซียนบรรพชนจื่อลู่,ด้วยจงซานที่มีระดับต้าเซียน,สามารถเอาชนะเซียนบรรพชนได้,นับว่าเป็นบุรุษที่ไม่ธรรมดา,เป็นความแข็งแกร่งที่ยากจะจินตนากรถึงได้จริงๆ.
ขับไล่จื่อลู่?
ยูไลและโพธิจดจ้องมองไปยังจงซาน,เห็นชัดเจนว่าเรื่องนี้พวกเขาเพิ่งรู้,เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
ซุนเฉินที่อยู่ด้านหลังโพธิใบหน้ากระตุกไปมา,เป็นไปได้ด้วยรึ?
"หากเมื่อหลายเดือนที่แล้วไม่มีคนใช้ชื่อจงซานซ้ำอีก,คนที่ล้มจือลู่,จงซานที่ท่านกล่าวถึงคงจะเป็นข้า,ไม่รู้ว่าหลานท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นเจ้าจริงๆ,หนึ่งเดือนที่แล้ว,ข้าเพิ่งมาจากภพหยิน,ข่าวลือเรื่องนี้ดังกระฉ่อนไปทั่วนรก,ไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็รับรู้กันทั่ว,กล่าวว่าจงซานที่สูงสิบจั้ง,ร่างกายฉาบไปด้วยทองแดง,ทรงพลังน่าเกรงขาม,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะลือไปทั่ว!"หลานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานพยักหน้ารับ!
ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเป็นที่รู้กันทั่วจริง.
อย่างไรก็ตามจากคำพูดของหลาน,จงซานที่ได้แต่คิด,เขามาจากภพหยิน?
เป็นประมุขของศาลเทวะภพหยินอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังจง,พวกเรา,พวกเรา.......!"ไท่จื่อมังกรทันใดนั้นกล่าวกระอักกระอวนกระดากอายออกมา.
สี่ไท่จื่อมังกรที่รู้สึกกระดอกอาย,กลับแรงกดดันที่ทรงพลังน่าเกรงขาม,อรหันต์ยูไล?
ซึ่งเป็นอาวุโสระดับสูงที่ยิ่งใหญ่,และยังมีเหล่าตนระดับสูงของวิหารใต้เหล่ยหยินอีก,เวลานี้ไท่จื่อมังกรไม่สามารถที่จะแบกรับความกดดันที่เกิดขึ้นได้.
อีกคนเป็นบรรพชนโพธิ,เซียนบรรพชนที่ยิ่งใหญ่,อีกคนหลานแม้นว่าไม่รู้ว่าใคร?
ทว่าต้องเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามอย่างชัดเจน.
กำลังแรงกดดันที่น่าเกรงขาม,ทำให้ไท่จื่อมังกรรู้สึกกระดากอายที่จะอยู่ข้างๆจงซาน,ในเวลานี้พวกเขารู้สึกอับอายมาก,คิดจะเร่งรีบหลบหน้าไปในทันที.
"เอาล่ะ,เสนาบดีหลี่,เหล่าไท่จื่อมังกรนั้นต้องการที่จะไปพบกับอ้าวซุนราชามังกรทะเลเหนือ,ไม่รู้ว่าจะนำทางพวกเขาได้หรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังหลี่ซือ.
"อ้าวซือ,ก็นับเป็นแขกพิเศษของเราเช่นกัน,ข้าจะพาพวกเขาไปเอง!"หลี่ซือที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไม่,ไม่,อย่าถึงกระนั้นเลย,เพียงแค่ส่งองค์รักษ์นำทางพวกเราไปก็พอแล้ว!"ไท่จื่อหมังกรที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"ตกลง!"หลี่ซือพยักหน้า.
หลี่ซือที่โบกมือสั่งการองค์รักษ์ให้นำสี่ไท่จื่อมังกรไปหาอ้าวซุนทันที.
สวนต้อนรับแขกพิเศษ.
อ้าวซุนที่กล่าวย้ำอีกครั้ง,"คนที่บินไปก่อนหน้านี้คือบุตรชายข้าจริงๆ!"
ทว่า,เหล่าแขกพิเศษที่อยู่ในสวน,ต่างไม่มีใครเชื่อเขาเลยแม้แต่คนเดียว.
สวนแขกพิเศษนั้น,เป็นสถานที่จัดเตรียมสำหรับผู้ได้รับบัตรเชิญสีแดงถึงจะมีสิทธิ์เข้ามาใน,ทว่าในสายตาของทุกคนเห็นว่า,อ้าวซุนนั้นได้ประโยชน์บัตรเชิญสีแดงจากที่พวกเขาเป็นอาณาจักรวาสนาของต้าฉินเท่านั้น.
ก่อนหน้านี้เห็นชัดเจนว่ามีหลี่ซือและลู่ปู้เหว่ยออกไปต้อนรับด้วยตัวเอง,แขกกลุ่มดังกล่าวไม่จำเป็นต้องคาดเดา,ต้องเป็นตัวตนระดับสูง,และยังสามารถบินตรงไปยังตำหนักฉงเทียนได้.
แน่นอนว่าคนที่จะได้เดินทางไปยังสถานที่ดังกล่าวก็คือแขกที่ทรงเกียรติที่สุดเท่านั้น.
หนึ่งคนที่พวกเขารู้,แขกผู้ทรงเกียรติที่สุดก็คืออรหันต์ยูไล.
ทว่าแม้แต่อรหันต์ยูไล,หลี่ซือและหลี่ปู้เหว่ยยังไม่ได้ออกไปต้อนรับด้วยตัวเองเลย.
อ้าวซุนในเวลานี้ช่างหน้าหนานัก,ถึงกับเอ่ยบอกว่าเป็นบุตรชายของตนอย่างงั้นรึ?
เจ้ามีอะไรดี? ถึงคิดว่าบุตรชายตัวเองเทียบเท่ากับอรหันต์ยูไล?
เจ้าเองก็เป็นเพียงราชามังกรเล็กๆของทะเลเหนือไม่ใช่รึ?
กลุ่มคนดังกล่าวที่เผยท่าทางดูแคลน,ส่วนอ้าวซุนนั้นก็รู้สึกกระวนกระวานใจขึ้นมาเช่นกัน.
"เซียนชราหนานจี,เจ้าบอกซิว่าเจ้ารู้จักข้ามาหลายปี,คนอย่างข้าเป็นคนที่ชอบคุยโวอย่างงั้นรึ?คิดว่าข้าจะโกหกอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าข้าต้องการคุยเรื่องบุตรชายตัวเองจริงๆเหรอ!"อ้าวซุนที่แสดงท่าทางรุ่มร้อนใจ.
เพราะว่าอ้าวซุนมั่นใจ,หากแต่ไม่สามารถอธิบายดาย,ชื่อเสียงของเขาคงจะเสียหาย,ที่นี่สถานะของเขานับว่าไม่ดีนัก,ถูกดูแคลนครั้งแล้วครั้งเหล่า,แทบจะไม่มีหน้าอยู่ในงานเลี้ยงนี้ได้เลย.
ใบหน้าของเซียนชราหนานจีที่กระตุก,หาคนรับรองรึ?
แต่ข้าไม่รู้จักบุตรของเจ้าไม่ใช่รึ?
"สหายอ้าว,ข้าคิดว่าเรื่องนี้ควรจะจบเพียงแค่นี้ดีหรือไม่!
การที่เจ้าเข้ามาในสวนเป็นแขกพิเศษก็นับว่าดีแล้ว,ทำไมต้องหาเรื่องให้ตัวเองด้วยเล่า?
คำพูดนั้นเป็นสิ่งสำคัญ,หากว่าเรื่องนี้ไปถึงหูคนอื่น,มันใจไม่ดีต่อเจ้า!"เซียนชราหนานจีที่กล่าวเตือน.
"เจ้าไม่เชื่อข้าอย่างงั้นรึ?"อ้าวซุนรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก.
สายตาของเขาที่กวาดตามองไปรอบๆ,เวลานี้แววตากำลังจดจ้องมองเขาด้วยท่าทางเหยียดหยัน,ยิ่งซ่างเทียน,รอเหยียบเขาซ้ำลงไปอีก!
"ท่านพ่อ,ท่านพ่อ!"ทันใดนั้น,เสียงของไท่จื่อมังกรที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เหล่าแขกพิเศษที่หันหน้าไปมองพร้อมๆกัน,ไม่ใช่ว่าคนทั้งสี่คือคนที่บินตรงไปยังตำหนักฉงเทียนก่อนหน้านี้หรอกรึ?
"บุตรข้า,ท้ายที่สุดเจ้าก็มา!"อ้าวซุนที่รู้สึกใจชื้นขึ้นทันที.
บุตร? ทุกคนที่จ้องมองไปยังอ้าวซุนด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ท่านพ่อ,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อใหญ่ของทะเลเหนือแสดงท่าทางสงสัย.
"ท่านลุง!"ไท่จื่อมังกรอีกสามคนที่เอ่ยออกมาเช่นกัน.
"บอกพวกเขา,พวกเจ้าเป็นอะไรกับข้า?"อ้าวซุนเอ่ยออกมาทันที.
”..................!” ไท่จื่อทั้งสี่กลายเป็นโง่งมในทันที.
----------------------------------------------------------------------------
ลานตำหนักฉงเทียน.
จงซานรับรู้ว่าอีกสามคนก็เป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่สุดเช่นกัน,ดังนั้นจึงไม่กล้าเอ่ยถามอีก,ถึงแม้นว่าจะสงสัย,แต่ก็ไม่ต้องการบกวน,กล่าวอีกอย่างหนึ่งเขาก็ไม่ได้สนิทกับฝ่ายตรงขาม,ไม่รู้ว่านิสัยใจคอเป็นเช่นๆร,สิ่งสำคัญที่สุดที่นี่เขาไม่ใช่ประมุขเช่นหยิง,การจะเชื่อมสัมพันธ์ใดๆนั้น,จะต้องให้หยิงเป็นคนแนะนำหรือเอ่ยปากก่อน.
ห้าวันหลังจากนั้น,ลู่ปู้เหว่ยก็กลับมาพบจงซานอีกครั้ง,พูดคุกันเรื่องบางอย่าง,ทว่าก็ไม่มีใครก้าวออกมาพูดคุยกับพวกเขาแต่อย่างใด.
ห้าวันหลังจากนั้น,เหล่าขุนนางต้าฉินที่มากันครบครัน.
หลี่ซือ,ลู่ปู้เหว่ย,ไป๋ฉีและขุนนางอื่นๆที่ก้าวออกมาต้อนรับที่ทางเข้าตำหนักฉงเทียน.
ภายในพื้นที่ดังกล่าวดูคึกคักเป็นอย่างมาก,จงซาน,ยูไล,โพธิและหลานที่ก้าวออกมาด้านนอกตำหนัก.
ที่ลานด้านหน้าตำหนักฉงเทียนเวลานี้,แม้แต่แขกพิเศษก็อยู่ด้านนอกตำหนักฉงเทียนแล้ว,เหล่าแขกพิเศษ,ที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยเสียงดัง,นิ่งกำลังรอคอยอยู่.
หยิงกำลังออกมา!
รอบๆทั่วทั้งตำหนักฉงเทียน,ปราณสีดำที่คละคลุ้งเต็มไปด้วย,ราวกับน้ำหลาก,ทะเลวาสนาของต้าฉินกำลังพลุ้งพล่าน,มังกรทองวาสนาที่คำรามลั่น,ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า.
เวลาที่ผ่านไปช้าๆ,ทันใดนั้น.
"ฟิ้ว!"
ปราณที่ฟุ้งอยู่รอบๆกำลังส่งเสียง.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้า,เมฆที่ดำมืดมากมายมารวมตัวกัน,มากขึ้นและก็มากขึ้นเรื่อยๆ,แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงโถมทับลงมาจาบนฟ้า,เสียงดังกระหึ่มของท้องฟ้า,คำรามลั่น,พลังอำนาจที่น่าเกรงขามกำลังปรากฏขึ้น,แม้แต่สวรรค์ยังรับรู้.
แรงกดดันที่รุนแรงนี้,ทำให้เหล่าแขกมากมายแทบหายใจไม่สะดวก,หลายๆคนที่เริ่มนั่งสมาธิปรับลมหายใจ,เพื่อต้านแรงกดดันที่โถมทับลงมาจากบนท้องฟ้า.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จดจ้องมองเมฆที่มืดคลึ้ม,ปรากฏเงามากมายที่กำลังล่องรอยร่ายรำบนอากาศ,ในเวลานี้หลายๆคนที่ราวกับว่าปรากฏสาวงามที่เปลือยกายกำลังล่องลอยอยู่บนอากาศ.
จิตสำนึกของจงซานที่ถูกกระตุ้นรับรู้ทันทีว่านี่คือภาพหลวงตา.
"ปิศาจสวรรค์?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในตำหนักฉงเทียน,ทันใดนั้นเทียนเต่าสีดำที่พวยพุ่ง,พุ่งทะยานทะลวงเมฆสีดำ,หลังจากเกิดการระเบิด,ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆคลึ้มถูกฉีกออกเป็นส่วนๆ.
เทียนเต๋าสีดำขนาดมโหฬาร,พุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้าค้ำสวรรค์,ตั้งตระหง่านอยู่บนใจกลางของเมืองเซียนหยาง.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของมังกร,ดังกึกก้องกระจายไปทั่วแผ่นดิน,พลังอำนาจไร้ที่สิ้นสุด,ทว่าไม่ได้ดับขึ้นมาจากมังกรทองวาสนา,ไม่ใช่เหล่ามังกร,หรือเสียงของมังกรแท้,ทว่าดังออกมาจากเทียนเต๋าสีดำนั่นเอง.
ทุกคนในเวลานี้หัวใจที่เต้นไปมาด้วยความหวั่นเกรง,เทียนเต๋าสีดำทมิฬ,ได้รวมร่างกลายเป็นมังกรทมิฬขนาดใหญ่โตมโหฬาร.
ใหญ่,ใหญ่มากๆ!
อย่างน้อยน่าจะมีขนาดหนึ่งล้านลี้ได้เลย.
มังกรทมิฬยักษ์ขนาดหนึ่งล้านลี้,ขยับเล็กน้อย,อำนาจของเทียนเต๋าที่เป็นเหมือนกับเสาคำย้ำสั่นไหว,พื้นที่รอบๆเริ่มสั่นไหว.
ร่างกายของมังกรทมิฬ,ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของเทียนเต๋าสีดำ,เป็นพลังอำนาจที่ราวกับว่ากำลังใช้พลังร่วมกันกับเทียนเต๋าสีดำ.
เป็นเทียนเต๋าที่แปลกประหลาด! เทียนเต๋าที่เป็นรูปเป็นร่างของมังกรทมิฬหนึ่งล้านลี้.
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เมฆสีดำที่หน้าแน่นมากมาย,หลังจากที่มังกรทมิฬคำรามออกมา,ได้แตกสลายหายไปในทันที,ท้องฟ้าที่กระจ่างแจ้ง,เห็นเพียงแค่มังกรทมิฬเทียนเต๋าสีดำที่ใหญ่โตมโหฬารกำลังขยับ.
ทุกคนของต้าฉินที่คุกเข่าลงแสดงความเทิดทูน.
"เซิ่งหวัง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"
..............................
............
อ้าวซุนราชามังกรทะเลเหนือ,ในเวลานี้ดวงตาเปล่งประกาย,เผยความตื่นเต้นออกมา,เขาที่แสดงความเคารพ,กับสิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาสามารถตระหนักรู้ถึงเทียนเต๋ารูปร่างมังกรได้?
„แอ๊ดๆๆ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประตูตำหนักฉงเทียนที่เปิดออก,เทียนเต๋ารูปร่างมังกรที่พวยพุ่งออกมา,เสียงดังกึกก้องพลังกดดันที่ยิ่งใหญ่กำลังสลายหายไป,หยิง,กำลังจะออกมาแล้ว.
Chapter 1022 Blue
蓝
หลาน.
โถงซ้ายเป็นบรรพชนโพธิ,ถัดมาเป็นอรหันต์ยูไล! หากนับความแข็งแกร่งแล้ว,นับเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
แล้วห้องโถงด้านขวาล่ะ? จงซานที่หันหน้าจ้องมอง.
อีกคนบนโถงแรก,ทันทีที่ก้าวออกมา,กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังพวยพุ่ง,กลิ่นอายราวกับทะเลปราณที่หนักหน่วงรุ่นแรง,ยิ่งใหญ่อลังการ.
ชายผู้นี้,สวมชุดราชาที่ดูยิ่งใหญ่,ที่หน้าผากนั้นมีอำนาจพลังสีนำเงินแผ่ออกมา,ที่ด้านหลังเขานั้นมีผู้ใต้บังคับบัญชาสีคน,แต่ละคนนั้นเต็มไปด้วยความเคารพอย่างที่สุด.
กลิ่นอายราชา.
แตกต่างจากกลิ่นอายของอรหันต์โพธิและอรหันต์ยูไล,ชายในชุดน้ำเงินที่ดูเป็นราชาที่อหังการเป็นอย่างมาก.
ชายในชุดสีน้ำเงินที่ก้าวออกมา,จดจ้องมองจงซานด้วยความสงสัย! แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
ต้องไม่ลืมว่า,พลังฝึกตนนั้นนับว่าน้อยนิด,แม้นว่าจะเติบโตอย่างรวดเร็ว,ทว่าตอนนี้ก็มีระดับเพียงต้าเซียนขั้นที่เจ็ด,กับพลังฝึกตนเช่นนี้,เหล่าเซียนบรรพชนสามารถมองเห็นได้.
ทว่า,พลังฝึกตนเช่นจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถอยู่ในระดับเดียวกับคนอีกสามคน,เป็นแขกที่ทรงเกียรติที่สุดของต้าฉิน!
ราชาในชุดสีน้ำเงินที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ท่านลู่,นี่คือ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ไม่รอให้ลู่ปู้เหว่ยเอ่ยตอบ,ราชาในชุดสีน้ำเงินที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาในทันที,"เรียกข้าว่า,หลาน."
หลาน?
ราชา,หลาน?
หลานแม้ว่าจงซานจะไม่มีข้อมูลใดๆ,ทว่าก็พอจะคาดเดาได้ว่าเมื่อรู้จักกับหยิง,แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่มีชื่อเสียงแน่นอน.
"จงซาน!"จงซานพยักหน้ารับ,แนะนำตัวออกไป.
ได้ยินนามจงซาน,สานตาของหลานที่ส่ายไปมา,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสี่ต่างมองหน้ากันและกัน,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"จงซาน?
เมื่อไม่นานมานี้มีชื่อเสียงขจรขจายไปทั่วนรก,ขับไล่จื่อลู่ไป,ใช่จงซานคนนั้นหรือไม่?"หลานที่ดวงตาหดเกร็ง.
อย่างไรก็ตาม,หากเป็นจงซานผู้นั้นจริงๆ,คนผู้นั้นต้องไม่ธรรมดา,ถึงกับขับไล่จื่อลู่ไป,เซียนบรรพชนจื่อลู่,ด้วยจงซานที่มีระดับต้าเซียน,สามารถเอาชนะเซียนบรรพชนได้,นับว่าเป็นบุรุษที่ไม่ธรรมดา,เป็นความแข็งแกร่งที่ยากจะจินตนากรถึงได้จริงๆ.
ขับไล่จื่อลู่?
ยูไลและโพธิจดจ้องมองไปยังจงซาน,เห็นชัดเจนว่าเรื่องนี้พวกเขาเพิ่งรู้,เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
ซุนเฉินที่อยู่ด้านหลังโพธิใบหน้ากระตุกไปมา,เป็นไปได้ด้วยรึ?
"หากเมื่อหลายเดือนที่แล้วไม่มีคนใช้ชื่อจงซานซ้ำอีก,คนที่ล้มจือลู่,จงซานที่ท่านกล่าวถึงคงจะเป็นข้า,ไม่รู้ว่าหลานท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นเจ้าจริงๆ,หนึ่งเดือนที่แล้ว,ข้าเพิ่งมาจากภพหยิน,ข่าวลือเรื่องนี้ดังกระฉ่อนไปทั่วนรก,ไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็รับรู้กันทั่ว,กล่าวว่าจงซานที่สูงสิบจั้ง,ร่างกายฉาบไปด้วยทองแดง,ทรงพลังน่าเกรงขาม,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะลือไปทั่ว!"หลานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานพยักหน้ารับ!
ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเป็นที่รู้กันทั่วจริง.
อย่างไรก็ตามจากคำพูดของหลาน,จงซานที่ได้แต่คิด,เขามาจากภพหยิน?
เป็นประมุขของศาลเทวะภพหยินอย่างงั้นรึ?
"เซิ่งหวังจง,พวกเรา,พวกเรา.......!"ไท่จื่อมังกรทันใดนั้นกล่าวกระอักกระอวนกระดากอายออกมา.
สี่ไท่จื่อมังกรที่รู้สึกกระดอกอาย,กลับแรงกดดันที่ทรงพลังน่าเกรงขาม,อรหันต์ยูไล?
ซึ่งเป็นอาวุโสระดับสูงที่ยิ่งใหญ่,และยังมีเหล่าตนระดับสูงของวิหารใต้เหล่ยหยินอีก,เวลานี้ไท่จื่อมังกรไม่สามารถที่จะแบกรับความกดดันที่เกิดขึ้นได้.
อีกคนเป็นบรรพชนโพธิ,เซียนบรรพชนที่ยิ่งใหญ่,อีกคนหลานแม้นว่าไม่รู้ว่าใคร?
ทว่าต้องเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามอย่างชัดเจน.
กำลังแรงกดดันที่น่าเกรงขาม,ทำให้ไท่จื่อมังกรรู้สึกกระดากอายที่จะอยู่ข้างๆจงซาน,ในเวลานี้พวกเขารู้สึกอับอายมาก,คิดจะเร่งรีบหลบหน้าไปในทันที.
"เอาล่ะ,เสนาบดีหลี่,เหล่าไท่จื่อมังกรนั้นต้องการที่จะไปพบกับอ้าวซุนราชามังกรทะเลเหนือ,ไม่รู้ว่าจะนำทางพวกเขาได้หรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังหลี่ซือ.
"อ้าวซือ,ก็นับเป็นแขกพิเศษของเราเช่นกัน,ข้าจะพาพวกเขาไปเอง!"หลี่ซือที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไม่,ไม่,อย่าถึงกระนั้นเลย,เพียงแค่ส่งองค์รักษ์นำทางพวกเราไปก็พอแล้ว!"ไท่จื่อหมังกรที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"ตกลง!"หลี่ซือพยักหน้า.
หลี่ซือที่โบกมือสั่งการองค์รักษ์ให้นำสี่ไท่จื่อมังกรไปหาอ้าวซุนทันที.
สวนต้อนรับแขกพิเศษ.
อ้าวซุนที่กล่าวย้ำอีกครั้ง,"คนที่บินไปก่อนหน้านี้คือบุตรชายข้าจริงๆ!"
ทว่า,เหล่าแขกพิเศษที่อยู่ในสวน,ต่างไม่มีใครเชื่อเขาเลยแม้แต่คนเดียว.
สวนแขกพิเศษนั้น,เป็นสถานที่จัดเตรียมสำหรับผู้ได้รับบัตรเชิญสีแดงถึงจะมีสิทธิ์เข้ามาใน,ทว่าในสายตาของทุกคนเห็นว่า,อ้าวซุนนั้นได้ประโยชน์บัตรเชิญสีแดงจากที่พวกเขาเป็นอาณาจักรวาสนาของต้าฉินเท่านั้น.
ก่อนหน้านี้เห็นชัดเจนว่ามีหลี่ซือและลู่ปู้เหว่ยออกไปต้อนรับด้วยตัวเอง,แขกกลุ่มดังกล่าวไม่จำเป็นต้องคาดเดา,ต้องเป็นตัวตนระดับสูง,และยังสามารถบินตรงไปยังตำหนักฉงเทียนได้.
แน่นอนว่าคนที่จะได้เดินทางไปยังสถานที่ดังกล่าวก็คือแขกที่ทรงเกียรติที่สุดเท่านั้น.
หนึ่งคนที่พวกเขารู้,แขกผู้ทรงเกียรติที่สุดก็คืออรหันต์ยูไล.
ทว่าแม้แต่อรหันต์ยูไล,หลี่ซือและหลี่ปู้เหว่ยยังไม่ได้ออกไปต้อนรับด้วยตัวเองเลย.
อ้าวซุนในเวลานี้ช่างหน้าหนานัก,ถึงกับเอ่ยบอกว่าเป็นบุตรชายของตนอย่างงั้นรึ?
เจ้ามีอะไรดี? ถึงคิดว่าบุตรชายตัวเองเทียบเท่ากับอรหันต์ยูไล?
เจ้าเองก็เป็นเพียงราชามังกรเล็กๆของทะเลเหนือไม่ใช่รึ?
กลุ่มคนดังกล่าวที่เผยท่าทางดูแคลน,ส่วนอ้าวซุนนั้นก็รู้สึกกระวนกระวานใจขึ้นมาเช่นกัน.
"เซียนชราหนานจี,เจ้าบอกซิว่าเจ้ารู้จักข้ามาหลายปี,คนอย่างข้าเป็นคนที่ชอบคุยโวอย่างงั้นรึ?คิดว่าข้าจะโกหกอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าข้าต้องการคุยเรื่องบุตรชายตัวเองจริงๆเหรอ!"อ้าวซุนที่แสดงท่าทางรุ่มร้อนใจ.
เพราะว่าอ้าวซุนมั่นใจ,หากแต่ไม่สามารถอธิบายดาย,ชื่อเสียงของเขาคงจะเสียหาย,ที่นี่สถานะของเขานับว่าไม่ดีนัก,ถูกดูแคลนครั้งแล้วครั้งเหล่า,แทบจะไม่มีหน้าอยู่ในงานเลี้ยงนี้ได้เลย.
ใบหน้าของเซียนชราหนานจีที่กระตุก,หาคนรับรองรึ?
แต่ข้าไม่รู้จักบุตรของเจ้าไม่ใช่รึ?
"สหายอ้าว,ข้าคิดว่าเรื่องนี้ควรจะจบเพียงแค่นี้ดีหรือไม่!
การที่เจ้าเข้ามาในสวนเป็นแขกพิเศษก็นับว่าดีแล้ว,ทำไมต้องหาเรื่องให้ตัวเองด้วยเล่า?
คำพูดนั้นเป็นสิ่งสำคัญ,หากว่าเรื่องนี้ไปถึงหูคนอื่น,มันใจไม่ดีต่อเจ้า!"เซียนชราหนานจีที่กล่าวเตือน.
"เจ้าไม่เชื่อข้าอย่างงั้นรึ?"อ้าวซุนรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก.
สายตาของเขาที่กวาดตามองไปรอบๆ,เวลานี้แววตากำลังจดจ้องมองเขาด้วยท่าทางเหยียดหยัน,ยิ่งซ่างเทียน,รอเหยียบเขาซ้ำลงไปอีก!
"ท่านพ่อ,ท่านพ่อ!"ทันใดนั้น,เสียงของไท่จื่อมังกรที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เหล่าแขกพิเศษที่หันหน้าไปมองพร้อมๆกัน,ไม่ใช่ว่าคนทั้งสี่คือคนที่บินตรงไปยังตำหนักฉงเทียนก่อนหน้านี้หรอกรึ?
"บุตรข้า,ท้ายที่สุดเจ้าก็มา!"อ้าวซุนที่รู้สึกใจชื้นขึ้นทันที.
บุตร? ทุกคนที่จ้องมองไปยังอ้าวซุนด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ท่านพ่อ,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อใหญ่ของทะเลเหนือแสดงท่าทางสงสัย.
"ท่านลุง!"ไท่จื่อมังกรอีกสามคนที่เอ่ยออกมาเช่นกัน.
"บอกพวกเขา,พวกเจ้าเป็นอะไรกับข้า?"อ้าวซุนเอ่ยออกมาทันที.
”..................!” ไท่จื่อทั้งสี่กลายเป็นโง่งมในทันที.
----------------------------------------------------------------------------
ลานตำหนักฉงเทียน.
จงซานรับรู้ว่าอีกสามคนก็เป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่สุดเช่นกัน,ดังนั้นจึงไม่กล้าเอ่ยถามอีก,ถึงแม้นว่าจะสงสัย,แต่ก็ไม่ต้องการบกวน,กล่าวอีกอย่างหนึ่งเขาก็ไม่ได้สนิทกับฝ่ายตรงขาม,ไม่รู้ว่านิสัยใจคอเป็นเช่นๆร,สิ่งสำคัญที่สุดที่นี่เขาไม่ใช่ประมุขเช่นหยิง,การจะเชื่อมสัมพันธ์ใดๆนั้น,จะต้องให้หยิงเป็นคนแนะนำหรือเอ่ยปากก่อน.
ห้าวันหลังจากนั้น,ลู่ปู้เหว่ยก็กลับมาพบจงซานอีกครั้ง,พูดคุกันเรื่องบางอย่าง,ทว่าก็ไม่มีใครก้าวออกมาพูดคุยกับพวกเขาแต่อย่างใด.
ห้าวันหลังจากนั้น,เหล่าขุนนางต้าฉินที่มากันครบครัน.
หลี่ซือ,ลู่ปู้เหว่ย,ไป๋ฉีและขุนนางอื่นๆที่ก้าวออกมาต้อนรับที่ทางเข้าตำหนักฉงเทียน.
ภายในพื้นที่ดังกล่าวดูคึกคักเป็นอย่างมาก,จงซาน,ยูไล,โพธิและหลานที่ก้าวออกมาด้านนอกตำหนัก.
ที่ลานด้านหน้าตำหนักฉงเทียนเวลานี้,แม้แต่แขกพิเศษก็อยู่ด้านนอกตำหนักฉงเทียนแล้ว,เหล่าแขกพิเศษ,ที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยเสียงดัง,นิ่งกำลังรอคอยอยู่.
หยิงกำลังออกมา!
รอบๆทั่วทั้งตำหนักฉงเทียน,ปราณสีดำที่คละคลุ้งเต็มไปด้วย,ราวกับน้ำหลาก,ทะเลวาสนาของต้าฉินกำลังพลุ้งพล่าน,มังกรทองวาสนาที่คำรามลั่น,ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า.
เวลาที่ผ่านไปช้าๆ,ทันใดนั้น.
"ฟิ้ว!"
ปราณที่ฟุ้งอยู่รอบๆกำลังส่งเสียง.
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้า,เมฆที่ดำมืดมากมายมารวมตัวกัน,มากขึ้นและก็มากขึ้นเรื่อยๆ,แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงโถมทับลงมาจาบนฟ้า,เสียงดังกระหึ่มของท้องฟ้า,คำรามลั่น,พลังอำนาจที่น่าเกรงขามกำลังปรากฏขึ้น,แม้แต่สวรรค์ยังรับรู้.
แรงกดดันที่รุนแรงนี้,ทำให้เหล่าแขกมากมายแทบหายใจไม่สะดวก,หลายๆคนที่เริ่มนั่งสมาธิปรับลมหายใจ,เพื่อต้านแรงกดดันที่โถมทับลงมาจากบนท้องฟ้า.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จดจ้องมองเมฆที่มืดคลึ้ม,ปรากฏเงามากมายที่กำลังล่องรอยร่ายรำบนอากาศ,ในเวลานี้หลายๆคนที่ราวกับว่าปรากฏสาวงามที่เปลือยกายกำลังล่องลอยอยู่บนอากาศ.
จิตสำนึกของจงซานที่ถูกกระตุ้นรับรู้ทันทีว่านี่คือภาพหลวงตา.
"ปิศาจสวรรค์?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในตำหนักฉงเทียน,ทันใดนั้นเทียนเต่าสีดำที่พวยพุ่ง,พุ่งทะยานทะลวงเมฆสีดำ,หลังจากเกิดการระเบิด,ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆคลึ้มถูกฉีกออกเป็นส่วนๆ.
เทียนเต๋าสีดำขนาดมโหฬาร,พุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้าค้ำสวรรค์,ตั้งตระหง่านอยู่บนใจกลางของเมืองเซียนหยาง.
"โฮกกก~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของมังกร,ดังกึกก้องกระจายไปทั่วแผ่นดิน,พลังอำนาจไร้ที่สิ้นสุด,ทว่าไม่ได้ดับขึ้นมาจากมังกรทองวาสนา,ไม่ใช่เหล่ามังกร,หรือเสียงของมังกรแท้,ทว่าดังออกมาจากเทียนเต๋าสีดำนั่นเอง.
ทุกคนในเวลานี้หัวใจที่เต้นไปมาด้วยความหวั่นเกรง,เทียนเต๋าสีดำทมิฬ,ได้รวมร่างกลายเป็นมังกรทมิฬขนาดใหญ่โตมโหฬาร.
ใหญ่,ใหญ่มากๆ!
อย่างน้อยน่าจะมีขนาดหนึ่งล้านลี้ได้เลย.
มังกรทมิฬยักษ์ขนาดหนึ่งล้านลี้,ขยับเล็กน้อย,อำนาจของเทียนเต๋าที่เป็นเหมือนกับเสาคำย้ำสั่นไหว,พื้นที่รอบๆเริ่มสั่นไหว.
ร่างกายของมังกรทมิฬ,ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของเทียนเต๋าสีดำ,เป็นพลังอำนาจที่ราวกับว่ากำลังใช้พลังร่วมกันกับเทียนเต๋าสีดำ.
เป็นเทียนเต๋าที่แปลกประหลาด! เทียนเต๋าที่เป็นรูปเป็นร่างของมังกรทมิฬหนึ่งล้านลี้.
"โฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เมฆสีดำที่หน้าแน่นมากมาย,หลังจากที่มังกรทมิฬคำรามออกมา,ได้แตกสลายหายไปในทันที,ท้องฟ้าที่กระจ่างแจ้ง,เห็นเพียงแค่มังกรทมิฬเทียนเต๋าสีดำที่ใหญ่โตมโหฬารกำลังขยับ.
ทุกคนของต้าฉินที่คุกเข่าลงแสดงความเทิดทูน.
"เซิ่งหวัง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"
..............................
............
อ้าวซุนราชามังกรทะเลเหนือ,ในเวลานี้ดวงตาเปล่งประกาย,เผยความตื่นเต้นออกมา,เขาที่แสดงความเคารพ,กับสิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาสามารถตระหนักรู้ถึงเทียนเต๋ารูปร่างมังกรได้?
„แอ๊ดๆๆ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประตูตำหนักฉงเทียนที่เปิดออก,เทียนเต๋ารูปร่างมังกรที่พวยพุ่งออกมา,เสียงดังกึกก้องพลังกดดันที่ยิ่งใหญ่กำลังสลายหายไป,หยิง,กำลังจะออกมาแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น