Immortality Chapter 1020 Zhong Shan congratulatory gift
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1020 ของขวัญของจงซาน.
Chapter 1020 Zhong Shan congratulatory gift
钟山的贺礼
ของขวัญของจงซาน.
พื้นที่ภายในเมืองเซียนหยาง,ตำหนักต้อนรับเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติ!
ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง,มีกวนจูสองคน,ที่กำลังนั่งดื่มชาปรึกษากันด้วยความพึงพอใจ.
"กวนจูหวัง,ครั้งนี้ข้าได้ต้อนรับบัตรเชิญสีแดงถึงหกใบ,เป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่เสนาบดีหลี่ซือเป็นคนเชิญด้วยตัวเอง! เจ้าล่ะ?"หนึ่งในพวกเขาที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หกอย่างงั้นรึ?"อ๋องกวนชูที่ขมวดคิ้วไปมา,ซึ่งจากผลลัพธ์ที่ได้นั้นดูเหมือนว่าโถงรับแขกของอีกฝั่งทำงานได้ดีกว่าเขา.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจหรอก,เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติกว่า
800 คน,บางที่เจ้าอาจจะโชคดีต้อนรับแขกผู้ทรงเกียรติมากกว่าหกคนก็ได้!"ฝ่ายตรงข้ามที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,แม้นว่าจะกล่าวออกมาเป็นนัยน์,ทว่าความหมายที่แฝงอยู่นั้นกลับชัดเจน.
"เรียนใต้เท้า!"ที่ด้านนอกตำหนักมีเสียงที่ดังขึ้นในทันที.
"หืม?
คนของโถงของเจ้า,มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"อีกคนที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
"เข้ามา!"กวนจูหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
จากนั้นชายในชุดสีดำที่ก้าวเข้ามา,พร้อมกับแสดงความเคารพต่อกวนจูหวัง.
"เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"กวนจูหวังที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวายใจเล็กน้อย.
"ไม่,พู่เช่อขวาได้ส่งรายงานมา!"ชายในชุดสีดำเอ่ย.
"หืม?"
"เป็นข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ถือบัตรเชิญมาในวันนี้!"
"นำมา!"กวนจูหวังที่เผยท่าทางพอใจ,พร้อมกับนำรายงานขึ้นตรวจสอบ.
"ครับ,วันนี้มีเรื่องแปลกแปลกประหลาดเกิดขึ้นด้วย,มีคนนำบัตรเชิญปลอมมา,โดยที่พู่เช่อซ้ายเป็นคนรับ,ทว่าพู่เช่อขวาได้ให้ข้าส่งเรื่องนี้มารายงานกวนจู(ผู้จัดการตำหนักรับแขก)"ชายในชุดสีดำรายงาน.
"ฮ่าฮ่า,กวนจูหวัง,โถงของท่านมีเรื่องอะไรแปลกๆเช่นนี้ด้วยรึ?
ถึงกับมีคนกล้าปลอมบัตรเชิญด้วยรึ?"กวนจูอีกคนที่เผยยิ้มออกมา,พร้อมกับยกชาขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี.
กวนจูหวังที่ใบหน้าบิดเบี้ยว,ภายในใจที่เริ่มบ่นพู่เช่อขวาเกี่ยวกับการจัดการ,เรื่องเช่นนี้จำเป็นต้องรายงานด้วยรึ?"แล้วปลอมอย่างไร?"
"กลุ่มคนดังกล่าวนั้นได้นำบัตรเชิญปลอมมา,ปลอมเป็นบัตรเชิญสีดำ,ได้ยินจากพู่เช่อขวาว่าสร้างขึ้นมาจากเถ้าของวิเศษ!"ชายในชุดสีดำกล่าวรายงาน.
"พู่...!"กวนจู่อีกคนสะดุ้งอย่างแรงสำลักน้ำชากระจายไปทั่วโต๊ะ.
บัตรเชิญสีถ่าน?
"พรึบ!"กวนจูหวัง,ที่ลุกขึ้นในทันที.
"เจ้าบอกว่าบัตรเชิญสีถ่านอย่างงั้นรึ?"กวนจู่หวังที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"ครับ,พวกเขาใช้บัตรเชิญปลอม,พู่เช่อซ้ายได้ไล่ไปแล้ว!"ชายในชุดสีดำกล่าวรายงาน.
"ฟิ้ว!"
แทบจะทันที,กวนจูหวังได้หายไปในทันที,ทำให้เจ้าหน้าที่ในชุดสีดำกลายเป็นโง่งมไปในทันที.
ส่วนกวนจูอีกคน,ในเวลานี้ใบหน้าบิดเบี้ยวซับซ้อนจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ในชุดสีดำ,เรื่องนี้,จะจัดการอย่างไรล่ะคราวนี้?
---------------------------------------------------------------------
ห้องโถงลู่กวน.
กลุ่มของจงซานที่กล่าวผ่านเข้ามาได้เลย,ทำให้ผู้คนในแถวที่รออยู่ไม่พอใจขึ้นมาในทันที,โดยเฉพาะคนที่อยู่หน้าสุดผู้นำตระกูลเฉียน.
ผู้นำตระกูลเฉียน,ได้นำของขวัญมากมายมา,และยังมากกว่าคนอื่นอีกหลายเท่า,ขณะที่รอคอยมาเป็นเวลานาน,จวบจนถึงเวลาของตัวเอง,ขณะที่ตัวเองกำลังจะเฉิดฉายโดดเด่น,ทว่ากำลังถูกขัดคอแย่งลำดับตำแหน่งของตัวเองไปในทันที.
"ผู้นำตระกูลเฉียนโหยวรอสักครู่!"
"ทำไมต้องให้พวกเรารออีกล่ะ?
พวกเราต่อแถวมาตั้งตานแล้ว,เวลานี้กลับให้คนที่มาทีหลังแทรกได้อย่างงั้นรึ?"ผู้นำตระกูลเฉียนที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา.
"ใช่,ใช่!"คนอื่นๆที่ต่อแถวอยู่เริ่มก่อความวุ่นวายขื้นมาเช่นกัน.
ขุนนางพิธีการที่จดจ้องมองออกไปด้วยความเย็นชาและกล่าวออกมาว่า,"การจัดการของต้าฉิน,พวกเจ้าไม่เห็นด้วยอย่างงั้นรึ?!"
กับคำพูดดังกล่าวทำให้ผู้นำตระกูลเฉียนไม่กล่าวเอ่ยอะไรอีก.
ใช่,จะมีใครกล้าพอ? ที่จะตำหนิขุนนางต้าฉิน?
ทว่ากลับคนที่แย่งชิงลำดับตำแหน่งของพวกเขา,ก็ทำให้พวกเขาขุ่นข้องใจเป็นอย่างมาก.
ผู้นำตระกูลเฉียนที่รู้สึกเกลียดคนกลุ่มนี้เป็นอย่างมาก,แววตาที่ต้องการจะฉีกคนกลุ่มนี้เป็นชิ้นๆ,คิดว่าสมบัติของตัวเองเหนือกว่าข้าตระกูลเฉียนอย่างงั้นรึ?
"ทุกท่าน,เชิญ!"ขุนนางพิธีการเอ่ยออกมา.
จงซานพยักหน้า.
"ครั้งนี้,ต้องการให้พวกเราจัดการหรือไม่?"ไท่จื่อมังกรที่เอ่ยสอบถามออกมา.
กับเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตำหนักแขกผู้ทรงเกียรติ,ทำให้เหล่าไท่จื่อมังกรรู้สึกขายหน้าเป็นอย่างมาก,ในเวลานี้,ต่อหน้าผู้คน,พวกเขาจึงได้เสนอตัวนั่นเอง.
"ไม่จำเป็น,เป็นข้าที่เดินทางมาร่วมงานต้าฉิน,ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเจ้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะนำกล่องเป็นแนวยาวออกมา.
"นี่คือ?"ขุนนางคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
ขณะที่ทุกคนรับมา,ดวงตาของผู้คนรอบๆที่เบิกกว้างกลมโต.
ขุนนางต้อนรับที่ค่อยๆเปิดกล่องออก,ที่ด้านในนั้นไม่ได้เปล่งประกายแสงวับวาว,มองเห็นเพียงแค่สิ่งของบางอย่างที่เป็นม้วนสีขาว.
"นี่คือ? ภาพวาด? ภาพรึ?"ใครบางคนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ภาพรึ?"เจ้าหน้าที่พิธีการที่เอ่ยสอบถามออกไป.
"มันคืออักขระ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"อักขระ?"
"ฮือ!"
เสียงของผู้คนมากมายดังอื้ออึ้งต่างพูดไปต่างๆนาๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนเอ่ยเรื่องอักขระ.
ผู้นำตระกูลเฉียนที่เงยหน้าหัวเราะออกมาในทันที,"อักขระ,อักขระมีค่าขนาดนั้นเลยรึ?
การจะเข้าไปในเมืองเซียนหยางเพื่อร่วมงานได้นั้น,จะต้องมีมูลค่ามากกว่า 20,000
ศิลาเซียน,อักขระที่เจ้านำมาคิดว่าจะได้เข้าไปรึ? ใครเป็นคนเขียนกัน?"
"ใช่,ใครเป็นคนเขียน? เป็นของปราชญ์เทพรึอย่างไร?
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...."ผู้นำตระกูลเฉียนที่หัวเราะพร้อมกับกล่าวตำหนิ.
เจ้าหน้าที่ที่ทำการคลายม้วนอักขระออกมาเบาๆ,จดจ้องมองด้วยท่าทางสงสัยกล่าวต่อจงซาน,"เป็นอักขระของใครรึ?"
"เป็นอักขระของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อักขระของข้า!
คำพูดดังกล่าว,ทำให้พื้นที่รอบๆกลายเป็นเงียบงัน,เงียบจนน่ากลัว,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานที่มีท่าทางไม่แยแส,อักขระของเจ้า?
บนลาน,สี่ไท่จื่อมังกรแทบทนไม่ได้ต่อหน้าของผู้คนมากมาย,ถึงกับถอยหลังออกมาด้วยความอับอาย,อีกแล้ว,ขายหน้าอีกแล้ว.
ส่งอักขระของตัวเองอย่างงั้นรึ?
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
"ฮ่าฮ่าฮ่า!
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
........................
..................
......
เสียงหัวเราะที่ดังกระหึ่มทั่วห้อง,ใบหน้าของไท่จื่อมังกรทั้งสี่ถึงกับหลังเหงื่อออกมา,รู้สึกเสียใจพวกเขาควรจะถอยไปก่อนหน้าแล้ว,ตอนนี้ถึงขยับออกมาก็ไร้ประโยชน์?
อักขระอย่างงั้นรึ?
ผู้นำตระกูลเฉียนที่หัวเราะดังยิ่งกว่าใครซะอีก.
----------------------------------------------------
ตำหนักแขกผู้ทรงเกียรติหลังจากที่กลุ่มของจงซานจากไปแล้ว.
กวนจูหวังที่เร่งรีบเข้ามาในตำหนักหน้าตาตื่น.
วันนี้ควรที่จะเป็นวันดี,เวลานี้มีคนนำบัตรเชิญมายังโถงต้อนรับของเขา.
นอกจากนี้ยังเป็นบัตรเชิญสีแดงอีกด้วย,พูเช่อซ้ายที่ก้าวเข้าไปต้อนรับด้วยความนอบน้อม.
กวนจูหวังที่เร่งรีบเข้ามาในห้อง,เห็นบัตรเชิญสีแดง,ก่อนหน้านี้,แน่นอนว่าเขาต้องดีใจตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,ท่าทางของเขาต้องเปี่ยมไปด้วยความเคารพ,ทว่าในเวลานี้,กวนจูหวังไม่มีอารมณ์นั้นแล้ว.
"พูเช่อซ้าย,ก่อนหน้านี้เจ้ารับบัตรเชิญสีถ่านมาอย่างงั้นรึ?"กวนจูหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หมายถึงคนที่ถือบัตรเชิญปลอมนะรึ?
พวกเราไล่ออกไปแล้ว!"พูเช่อซ้าย(仆射) ที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เจ้าตรวจสอบบัตรเชิญสีถ่านนั้นแล้วรึ?"กวนจูหวังที่กลายเป็นร้อนรน.
"ข้าตรวจสอบแล้ว!"พูเช่อขวาที่เอ่ยออกมา.
"ใช่,มันเป็นของปลอม,ข้ามั่นใจว่าไม่ใช่ลายมือของท่านเสนาบดี,และไม่ใช่ลายมือของใครในขุนนางทั้งสามร้อยคนเลย,ข้าไม่กล้าละเลยแน่นอน,พวกเขาจงใจมารบกวน,บังอาจถือบัตรเชิญปลอมมา!"พูเช่อซ้ายที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?
ไม่ใช่ลายมือของเสนาบดีหลี่ซืออย่างงั้นรึ?"กวนจูหวังที่บ่นพึมพำไปมา.
"ใช่,ข้าตรวจสอบด้วยตัวเอง!"พูเช่อซ้ายที่กล่าวยืนยันอย่างหนักแน่น.
"เช่นนั้น,เจ้ายังจำได้หรือไม่?
ใช้พลังฝึกตนสร้างภาพขึ้นมา,บัตรเชิญสีถ่านนั่น,ไม่ใช่ว่าเป็นเสนาบดีหลี่ซือเป็นคนเขียนหรอกรึ?"อ๋องกวนจูที่เอ่ยออกมาด้วยความงงงวย.
"ข้าบอกแล้วเป็นของปลอม,กวนจู,นี่คือลายมือดังกล่าว!"
พูเช่อซ้ายที่สะบัดมือใช้วิชาสร้างภาพขึ้นมา,ก่อตัวเป็นลายมือบนบัตรเชิญลอยอยู่บนอากาศช้าๆ.
แขกผู้ทรงเกียรติที่ได้รับบัตรเชิญสีแดง,จดจ้องมองลายมือที่ลอยอยู่,พร้อมกับเปรียบเทียบกับลายมือบนบัตรเชิญของเขา,เขาพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"นั่นไม่ใช่ลายมือของหลี่ซือ!"
เมื่อแขกผู้ทรงเกียรติเองก็ยืนยัน,พูเช่อซ้ายก็แสดงท่าทางพึงพอใจ,พู่เช่อขวาที่ไม่กล่าวสิ่งใดออกมา,ส่วนกวนจูหวังในเวลานี้,รู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่าลงบนกบาลเสียงดังสนั่น.
"นี่มัน,นี่มันนนนนนนนนนนนน!"กวนจูหวังที่สะดุ้งน้ำลายติดคอไปในทันที.
"มีอะไรรึ? กวนจู?
ต้องการให้ข้าส่งคนไปจับตัวพวกเขาหรือไม่? ข้ายังจำคนเหล่านั้นได้,พวกเขากล้ามาก่อกวน,ใจกล้ายิ่งนัก."พูเช่อซ้ายที่กล่าวอออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่มัน,ลายมือเซิ่งหวัง!"ใบหน้าของกวนจูหวังที่บิดเบี้ยวแทบร้องไห้ออกมา.
”....................................!”
----------------------------------------------------------
จงซานที่ห้องโถงลู่กวน.
เสียงหัวเราะที่ดังกระหน่ำราวกับว่ามันได้ทิ่มแทงไท่จื่อมังกรทั้งสี่เป็นอย่างมาก,พวกเขาที่ซ่อนความข่มขืนเอาไว้.
ข้าบอกแล้วข้ามีของวิเศษอยู่,เจ้ากลับไม่ยินดี,อักขระงั้นรึ?
เจ้าต้องการให้พวกเราขายหน้าไปถึงใหน?
"อักขระอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่า,อักขระที่เจ้าเขียนรึ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?
คิดว่าตัวเองเป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"ผู้นำตระกูลเฉียนที่หัวเราะเสียงดังกระหน่ำไม่หยุด.
จงซานหาได้สนใจคนเหล่านั้น,จ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่,"โปรดตรวจสอบ,อักขระมีมูลค่าเพียงเล็กน้อย!"
ไท่จื่อมังกรทั้งสี่เวลานี้กำลังกุมหน้าตัวเอง,ขายหน้านัก,มีมูลค่าเล็กน้อย?
เจ้าคิดว่าที่นี่เป็นโลกปุถุชนอย่างงั้นรึ?
สำหรับปุถุชนแล้ว,แม้แต่อักขระโบราณยังไม่มีคุณค่าแม้แต่น้อย,หนำซ้ำยังเป็นเจ้าเขียนขึ้นมาอีก.
"มีมูลค่าเล็กน้อย? งั้นรึ?
มีค่าแค่ศิลาเซียนก้อนเดียวอย่างงั้นรึ? แค่หนึ่งศิลาเซียนก็น่าจะเกินไปละมั้ง?
ข้าว่าข้าตีราคาสูงไปหน่อย."ผู้นำตระกูลเฉียนที่กล่าวดูแคลน.
"หุบปาก!"ขุนนางพิธีการที่กล่าวเสียงแข็ง.
ผู้นำตระกูลเฉียนที่แสดงอาการมากไปหน่อย,จึงกล่าวออกมาด้วยเสียงเบาๆ,"ข้าคิดว่า,เจ้าควรจะเขียนมันลงบนของวิเศษระดับสวรรค์และปฐพี!"
ขุนนางพิธีการที่ค่อยๆคลี่ม้วนอักขระออกมาช้า!
«หวังฉิน»
สามีภรรยายุทธ์ มาแกล้งหยุดผลาญเผชิญ
ในสำนักจำเริญ ศาสตร์อักษรขจรขจาย
ค้าขายเขียนคำคม เป็นเงื่อนปมอันคมคาย
ชื่อเสียงเลื่องลือหลาย และข้าหมายมาสังหาร
แกล้งมาว่าจ้างเขียน ซึ่งคำเธียรแต่งฝาบ้าน
ในวันที่ทหาร ของท่านอ๋องล้อมเมืองเขา
กระบี่หักปรัชญ์กล้า ย่อมแปลกตาสงกาเชาว์
เหตุเลศใดไยเจ้า จึงมาจ้างวันสงคราม
แท้จริงขอประลอง ท่านทั้งสองพร้อมข้อความ
ฟ้าเวิ้งฝากนงราม หิมะเหินว่าคะนึง
จารึกโดย ------จงซาน.
"ยอดอักขระ,เป็นสุดยอดคำพูด!"ขุนนางพิธีการที่อุทานออกมาในทันที.
ขุนนางพิธีการเมื่อมองอักขระดังกล่าวแล้ว,พลางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้,และยังปรากฏอำนาจวิเศษพวยพุ่งออกมาด้วย.
"นับว่าเป็นอักขระที่ยอดเยี่ยม,นี่คือสุดยอดอักขระ,มีมูลค่าหมื่นศิลาเซียน!"ผู้นำตระกูลเชียนที่กัดฟันแค่นเสียงอย่างไม่พอใจ.
"อักขระนี้มีมูลค่าหนึ่งหมื่นรึ?
จริงหรือเท็จกัน?"
"ข้าคิดว่าไม่ใช่,มันจะมีค่าเทียบเท่ากับหนึ่งหมื่นศิลาเซียนได้อย่างไร?"
"ขุนนางต้าฉิน,มันมีค่าเท่าไหร่?"
"ใช่,มันมีค่ามากเท่าไหร่?"
....................................
..................
......
ขุนนางต้าฉินที่จ้องมองอักขระ,เป็นความจริงที่เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมมันออกมา.
"มันมีราคาเท่าใด!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความอยากรู้.
สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังอักขระด้วยความอยากรู้,ทว่าขุนนางเองก็ไม่สามารถตัดสินมันได้,ทำให้ผู้คนที่รอคอยเริ่มสงเสียงดังอื้ออึ้ง.
"อักขระถูกสลักจากรึกด้วยสำนวนที่งดงาม,มีความหมายที่ลึกซึ้ง,เป็นสมบัติที่ล้ำค่าประเมินค่าไม่ได้!"
ทันใดนั้นปรากฏเสียงที่ดังก้องเหมือนกับระฆัง,ผ่านผู้คน,พร้อมกับกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาแผ่นออกมา.
"ห๋า,อักขระที่ลึกซึ้ง?
สมบัติประเมินค่าไม่ได้อย่างงั้นรึ? เจ้าเสียสติไปแล้ว.......!"ผู้นำตระกูลเฉียนที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
ทว่าคำพูดของเขาที่เอ่ยออกมาได้แค่ครึ่งประโยชน์,ขณะที่หันหน้าไปมองที่มาของเสียง,คำว่าเสียสติติดลำคอเขา
เข้าไปในทันที.
คนที่มา,สวมชุดที่หรูหรา,ขณะที่ก้าวเข้ามาช้าๆ,แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.
"พรึบ!"
ผู้นำตระกูลเฉียนที่คุกเข่าลงในทันที.
"คารวะท่านหลี่,คารวะท่านลู่!"ขุนนางพิธีการที่ก้าวออกมาแสดงความเคารพในทันที.
เสนาบดีซ้ายและเสนาบดีขวา? หลี่ซือ?
ลู่ปู้เหว่ย?
"พริบตาเดียวทุกคนแทบหายใจไม่ออก,นี่ข้ากำลังเข้าใจผิดอยู่หรือไม่?
สองเสนาบดี? พวกเขามาอย่างงั้นรึ?
"คารวะท่านหลี่,คารวะท่านลู่!"ทุกคนที่เริ่งรีบแสดงความเคารพในทันที,แม้นว่าจะไม่ได้คุกเข่าลง,ทว่าก็โน้มกายแสดงความเคารพออกมา.
ทั่วทั้งห้องโถงที่กลายเป็นเงียบไปในทันที,สายตาของทุกคนจับจ้องมองไปที่กลางห้องโถงลู่กวนพร้อมๆกัน.
กลิ่นอายของผู้ยิ่งใหญ่,สองเสนาบดีของต้าฉินที่ยากจะพบได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเดินทางมาที่นี่?
Chapter 1020 Zhong Shan congratulatory gift
钟山的贺礼
ของขวัญของจงซาน.
พื้นที่ภายในเมืองเซียนหยาง,ตำหนักต้อนรับเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติ!
ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง,มีกวนจูสองคน,ที่กำลังนั่งดื่มชาปรึกษากันด้วยความพึงพอใจ.
"กวนจูหวัง,ครั้งนี้ข้าได้ต้อนรับบัตรเชิญสีแดงถึงหกใบ,เป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่เสนาบดีหลี่ซือเป็นคนเชิญด้วยตัวเอง! เจ้าล่ะ?"หนึ่งในพวกเขาที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หกอย่างงั้นรึ?"อ๋องกวนชูที่ขมวดคิ้วไปมา,ซึ่งจากผลลัพธ์ที่ได้นั้นดูเหมือนว่าโถงรับแขกของอีกฝั่งทำงานได้ดีกว่าเขา.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจหรอก,เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติกว่า
800 คน,บางที่เจ้าอาจจะโชคดีต้อนรับแขกผู้ทรงเกียรติมากกว่าหกคนก็ได้!"ฝ่ายตรงข้ามที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,แม้นว่าจะกล่าวออกมาเป็นนัยน์,ทว่าความหมายที่แฝงอยู่นั้นกลับชัดเจน.
"เรียนใต้เท้า!"ที่ด้านนอกตำหนักมีเสียงที่ดังขึ้นในทันที.
"หืม?
คนของโถงของเจ้า,มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"อีกคนที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
"เข้ามา!"กวนจูหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
จากนั้นชายในชุดสีดำที่ก้าวเข้ามา,พร้อมกับแสดงความเคารพต่อกวนจูหวัง.
"เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?"กวนจูหวังที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวายใจเล็กน้อย.
"ไม่,พู่เช่อขวาได้ส่งรายงานมา!"ชายในชุดสีดำเอ่ย.
"หืม?"
"เป็นข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ถือบัตรเชิญมาในวันนี้!"
"นำมา!"กวนจูหวังที่เผยท่าทางพอใจ,พร้อมกับนำรายงานขึ้นตรวจสอบ.
"ครับ,วันนี้มีเรื่องแปลกแปลกประหลาดเกิดขึ้นด้วย,มีคนนำบัตรเชิญปลอมมา,โดยที่พู่เช่อซ้ายเป็นคนรับ,ทว่าพู่เช่อขวาได้ให้ข้าส่งเรื่องนี้มารายงานกวนจู(ผู้จัดการตำหนักรับแขก)"ชายในชุดสีดำรายงาน.
"ฮ่าฮ่า,กวนจูหวัง,โถงของท่านมีเรื่องอะไรแปลกๆเช่นนี้ด้วยรึ?
ถึงกับมีคนกล้าปลอมบัตรเชิญด้วยรึ?"กวนจูอีกคนที่เผยยิ้มออกมา,พร้อมกับยกชาขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี.
กวนจูหวังที่ใบหน้าบิดเบี้ยว,ภายในใจที่เริ่มบ่นพู่เช่อขวาเกี่ยวกับการจัดการ,เรื่องเช่นนี้จำเป็นต้องรายงานด้วยรึ?"แล้วปลอมอย่างไร?"
"กลุ่มคนดังกล่าวนั้นได้นำบัตรเชิญปลอมมา,ปลอมเป็นบัตรเชิญสีดำ,ได้ยินจากพู่เช่อขวาว่าสร้างขึ้นมาจากเถ้าของวิเศษ!"ชายในชุดสีดำกล่าวรายงาน.
"พู่...!"กวนจู่อีกคนสะดุ้งอย่างแรงสำลักน้ำชากระจายไปทั่วโต๊ะ.
บัตรเชิญสีถ่าน?
"พรึบ!"กวนจูหวัง,ที่ลุกขึ้นในทันที.
"เจ้าบอกว่าบัตรเชิญสีถ่านอย่างงั้นรึ?"กวนจู่หวังที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"ครับ,พวกเขาใช้บัตรเชิญปลอม,พู่เช่อซ้ายได้ไล่ไปแล้ว!"ชายในชุดสีดำกล่าวรายงาน.
"ฟิ้ว!"
แทบจะทันที,กวนจูหวังได้หายไปในทันที,ทำให้เจ้าหน้าที่ในชุดสีดำกลายเป็นโง่งมไปในทันที.
ส่วนกวนจูอีกคน,ในเวลานี้ใบหน้าบิดเบี้ยวซับซ้อนจ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่ในชุดสีดำ,เรื่องนี้,จะจัดการอย่างไรล่ะคราวนี้?
---------------------------------------------------------------------
ห้องโถงลู่กวน.
กลุ่มของจงซานที่กล่าวผ่านเข้ามาได้เลย,ทำให้ผู้คนในแถวที่รออยู่ไม่พอใจขึ้นมาในทันที,โดยเฉพาะคนที่อยู่หน้าสุดผู้นำตระกูลเฉียน.
ผู้นำตระกูลเฉียน,ได้นำของขวัญมากมายมา,และยังมากกว่าคนอื่นอีกหลายเท่า,ขณะที่รอคอยมาเป็นเวลานาน,จวบจนถึงเวลาของตัวเอง,ขณะที่ตัวเองกำลังจะเฉิดฉายโดดเด่น,ทว่ากำลังถูกขัดคอแย่งลำดับตำแหน่งของตัวเองไปในทันที.
"ผู้นำตระกูลเฉียนโหยวรอสักครู่!"
"ทำไมต้องให้พวกเรารออีกล่ะ?
พวกเราต่อแถวมาตั้งตานแล้ว,เวลานี้กลับให้คนที่มาทีหลังแทรกได้อย่างงั้นรึ?"ผู้นำตระกูลเฉียนที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมา.
"ใช่,ใช่!"คนอื่นๆที่ต่อแถวอยู่เริ่มก่อความวุ่นวายขื้นมาเช่นกัน.
ขุนนางพิธีการที่จดจ้องมองออกไปด้วยความเย็นชาและกล่าวออกมาว่า,"การจัดการของต้าฉิน,พวกเจ้าไม่เห็นด้วยอย่างงั้นรึ?!"
กับคำพูดดังกล่าวทำให้ผู้นำตระกูลเฉียนไม่กล่าวเอ่ยอะไรอีก.
ใช่,จะมีใครกล้าพอ? ที่จะตำหนิขุนนางต้าฉิน?
ทว่ากลับคนที่แย่งชิงลำดับตำแหน่งของพวกเขา,ก็ทำให้พวกเขาขุ่นข้องใจเป็นอย่างมาก.
ผู้นำตระกูลเฉียนที่รู้สึกเกลียดคนกลุ่มนี้เป็นอย่างมาก,แววตาที่ต้องการจะฉีกคนกลุ่มนี้เป็นชิ้นๆ,คิดว่าสมบัติของตัวเองเหนือกว่าข้าตระกูลเฉียนอย่างงั้นรึ?
"ทุกท่าน,เชิญ!"ขุนนางพิธีการเอ่ยออกมา.
จงซานพยักหน้า.
"ครั้งนี้,ต้องการให้พวกเราจัดการหรือไม่?"ไท่จื่อมังกรที่เอ่ยสอบถามออกมา.
กับเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตำหนักแขกผู้ทรงเกียรติ,ทำให้เหล่าไท่จื่อมังกรรู้สึกขายหน้าเป็นอย่างมาก,ในเวลานี้,ต่อหน้าผู้คน,พวกเขาจึงได้เสนอตัวนั่นเอง.
"ไม่จำเป็น,เป็นข้าที่เดินทางมาร่วมงานต้าฉิน,ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเจ้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะนำกล่องเป็นแนวยาวออกมา.
"นี่คือ?"ขุนนางคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
ขณะที่ทุกคนรับมา,ดวงตาของผู้คนรอบๆที่เบิกกว้างกลมโต.
ขุนนางต้อนรับที่ค่อยๆเปิดกล่องออก,ที่ด้านในนั้นไม่ได้เปล่งประกายแสงวับวาว,มองเห็นเพียงแค่สิ่งของบางอย่างที่เป็นม้วนสีขาว.
"นี่คือ? ภาพวาด? ภาพรึ?"ใครบางคนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ภาพรึ?"เจ้าหน้าที่พิธีการที่เอ่ยสอบถามออกไป.
"มันคืออักขระ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"อักขระ?"
"ฮือ!"
เสียงของผู้คนมากมายดังอื้ออึ้งต่างพูดไปต่างๆนาๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนเอ่ยเรื่องอักขระ.
ผู้นำตระกูลเฉียนที่เงยหน้าหัวเราะออกมาในทันที,"อักขระ,อักขระมีค่าขนาดนั้นเลยรึ?
การจะเข้าไปในเมืองเซียนหยางเพื่อร่วมงานได้นั้น,จะต้องมีมูลค่ามากกว่า 20,000
ศิลาเซียน,อักขระที่เจ้านำมาคิดว่าจะได้เข้าไปรึ? ใครเป็นคนเขียนกัน?"
"ใช่,ใครเป็นคนเขียน? เป็นของปราชญ์เทพรึอย่างไร?
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...."ผู้นำตระกูลเฉียนที่หัวเราะพร้อมกับกล่าวตำหนิ.
เจ้าหน้าที่ที่ทำการคลายม้วนอักขระออกมาเบาๆ,จดจ้องมองด้วยท่าทางสงสัยกล่าวต่อจงซาน,"เป็นอักขระของใครรึ?"
"เป็นอักขระของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อักขระของข้า!
คำพูดดังกล่าว,ทำให้พื้นที่รอบๆกลายเป็นเงียบงัน,เงียบจนน่ากลัว,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานที่มีท่าทางไม่แยแส,อักขระของเจ้า?
บนลาน,สี่ไท่จื่อมังกรแทบทนไม่ได้ต่อหน้าของผู้คนมากมาย,ถึงกับถอยหลังออกมาด้วยความอับอาย,อีกแล้ว,ขายหน้าอีกแล้ว.
ส่งอักขระของตัวเองอย่างงั้นรึ?
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
"ฮ่าฮ่าฮ่า!
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
........................
..................
......
เสียงหัวเราะที่ดังกระหึ่มทั่วห้อง,ใบหน้าของไท่จื่อมังกรทั้งสี่ถึงกับหลังเหงื่อออกมา,รู้สึกเสียใจพวกเขาควรจะถอยไปก่อนหน้าแล้ว,ตอนนี้ถึงขยับออกมาก็ไร้ประโยชน์?
อักขระอย่างงั้นรึ?
ผู้นำตระกูลเฉียนที่หัวเราะดังยิ่งกว่าใครซะอีก.
----------------------------------------------------
ตำหนักแขกผู้ทรงเกียรติหลังจากที่กลุ่มของจงซานจากไปแล้ว.
กวนจูหวังที่เร่งรีบเข้ามาในตำหนักหน้าตาตื่น.
วันนี้ควรที่จะเป็นวันดี,เวลานี้มีคนนำบัตรเชิญมายังโถงต้อนรับของเขา.
นอกจากนี้ยังเป็นบัตรเชิญสีแดงอีกด้วย,พูเช่อซ้ายที่ก้าวเข้าไปต้อนรับด้วยความนอบน้อม.
กวนจูหวังที่เร่งรีบเข้ามาในห้อง,เห็นบัตรเชิญสีแดง,ก่อนหน้านี้,แน่นอนว่าเขาต้องดีใจตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,ท่าทางของเขาต้องเปี่ยมไปด้วยความเคารพ,ทว่าในเวลานี้,กวนจูหวังไม่มีอารมณ์นั้นแล้ว.
"พูเช่อซ้าย,ก่อนหน้านี้เจ้ารับบัตรเชิญสีถ่านมาอย่างงั้นรึ?"กวนจูหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หมายถึงคนที่ถือบัตรเชิญปลอมนะรึ?
พวกเราไล่ออกไปแล้ว!"พูเช่อซ้าย(仆射) ที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"เจ้าตรวจสอบบัตรเชิญสีถ่านนั้นแล้วรึ?"กวนจูหวังที่กลายเป็นร้อนรน.
"ข้าตรวจสอบแล้ว!"พูเช่อขวาที่เอ่ยออกมา.
"ใช่,มันเป็นของปลอม,ข้ามั่นใจว่าไม่ใช่ลายมือของท่านเสนาบดี,และไม่ใช่ลายมือของใครในขุนนางทั้งสามร้อยคนเลย,ข้าไม่กล้าละเลยแน่นอน,พวกเขาจงใจมารบกวน,บังอาจถือบัตรเชิญปลอมมา!"พูเช่อซ้ายที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หืม?
ไม่ใช่ลายมือของเสนาบดีหลี่ซืออย่างงั้นรึ?"กวนจูหวังที่บ่นพึมพำไปมา.
"ใช่,ข้าตรวจสอบด้วยตัวเอง!"พูเช่อซ้ายที่กล่าวยืนยันอย่างหนักแน่น.
"เช่นนั้น,เจ้ายังจำได้หรือไม่?
ใช้พลังฝึกตนสร้างภาพขึ้นมา,บัตรเชิญสีถ่านนั่น,ไม่ใช่ว่าเป็นเสนาบดีหลี่ซือเป็นคนเขียนหรอกรึ?"อ๋องกวนจูที่เอ่ยออกมาด้วยความงงงวย.
"ข้าบอกแล้วเป็นของปลอม,กวนจู,นี่คือลายมือดังกล่าว!"
พูเช่อซ้ายที่สะบัดมือใช้วิชาสร้างภาพขึ้นมา,ก่อตัวเป็นลายมือบนบัตรเชิญลอยอยู่บนอากาศช้าๆ.
แขกผู้ทรงเกียรติที่ได้รับบัตรเชิญสีแดง,จดจ้องมองลายมือที่ลอยอยู่,พร้อมกับเปรียบเทียบกับลายมือบนบัตรเชิญของเขา,เขาพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"นั่นไม่ใช่ลายมือของหลี่ซือ!"
เมื่อแขกผู้ทรงเกียรติเองก็ยืนยัน,พูเช่อซ้ายก็แสดงท่าทางพึงพอใจ,พู่เช่อขวาที่ไม่กล่าวสิ่งใดออกมา,ส่วนกวนจูหวังในเวลานี้,รู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่าลงบนกบาลเสียงดังสนั่น.
"นี่มัน,นี่มันนนนนนนนนนนนน!"กวนจูหวังที่สะดุ้งน้ำลายติดคอไปในทันที.
"มีอะไรรึ? กวนจู?
ต้องการให้ข้าส่งคนไปจับตัวพวกเขาหรือไม่? ข้ายังจำคนเหล่านั้นได้,พวกเขากล้ามาก่อกวน,ใจกล้ายิ่งนัก."พูเช่อซ้ายที่กล่าวอออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่มัน,ลายมือเซิ่งหวัง!"ใบหน้าของกวนจูหวังที่บิดเบี้ยวแทบร้องไห้ออกมา.
”....................................!”
----------------------------------------------------------
จงซานที่ห้องโถงลู่กวน.
เสียงหัวเราะที่ดังกระหน่ำราวกับว่ามันได้ทิ่มแทงไท่จื่อมังกรทั้งสี่เป็นอย่างมาก,พวกเขาที่ซ่อนความข่มขืนเอาไว้.
ข้าบอกแล้วข้ามีของวิเศษอยู่,เจ้ากลับไม่ยินดี,อักขระงั้นรึ?
เจ้าต้องการให้พวกเราขายหน้าไปถึงใหน?
"อักขระอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่า,อักขระที่เจ้าเขียนรึ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?
คิดว่าตัวเองเป็นปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"ผู้นำตระกูลเฉียนที่หัวเราะเสียงดังกระหน่ำไม่หยุด.
จงซานหาได้สนใจคนเหล่านั้น,จ้องมองไปยังเจ้าหน้าที่,"โปรดตรวจสอบ,อักขระมีมูลค่าเพียงเล็กน้อย!"
ไท่จื่อมังกรทั้งสี่เวลานี้กำลังกุมหน้าตัวเอง,ขายหน้านัก,มีมูลค่าเล็กน้อย?
เจ้าคิดว่าที่นี่เป็นโลกปุถุชนอย่างงั้นรึ?
สำหรับปุถุชนแล้ว,แม้แต่อักขระโบราณยังไม่มีคุณค่าแม้แต่น้อย,หนำซ้ำยังเป็นเจ้าเขียนขึ้นมาอีก.
"มีมูลค่าเล็กน้อย? งั้นรึ?
มีค่าแค่ศิลาเซียนก้อนเดียวอย่างงั้นรึ? แค่หนึ่งศิลาเซียนก็น่าจะเกินไปละมั้ง?
ข้าว่าข้าตีราคาสูงไปหน่อย."ผู้นำตระกูลเฉียนที่กล่าวดูแคลน.
"หุบปาก!"ขุนนางพิธีการที่กล่าวเสียงแข็ง.
ผู้นำตระกูลเฉียนที่แสดงอาการมากไปหน่อย,จึงกล่าวออกมาด้วยเสียงเบาๆ,"ข้าคิดว่า,เจ้าควรจะเขียนมันลงบนของวิเศษระดับสวรรค์และปฐพี!"
ขุนนางพิธีการที่ค่อยๆคลี่ม้วนอักขระออกมาช้า!
«หวังฉิน»
สามีภรรยายุทธ์ มาแกล้งหยุดผลาญเผชิญ
ในสำนักจำเริญ ศาสตร์อักษรขจรขจาย
ค้าขายเขียนคำคม เป็นเงื่อนปมอันคมคาย
ชื่อเสียงเลื่องลือหลาย และข้าหมายมาสังหาร
แกล้งมาว่าจ้างเขียน ซึ่งคำเธียรแต่งฝาบ้าน
ในวันที่ทหาร ของท่านอ๋องล้อมเมืองเขา
กระบี่หักปรัชญ์กล้า ย่อมแปลกตาสงกาเชาว์
เหตุเลศใดไยเจ้า จึงมาจ้างวันสงคราม
แท้จริงขอประลอง ท่านทั้งสองพร้อมข้อความ
ฟ้าเวิ้งฝากนงราม หิมะเหินว่าคะนึง
จารึกโดย ------จงซาน.
"ยอดอักขระ,เป็นสุดยอดคำพูด!"ขุนนางพิธีการที่อุทานออกมาในทันที.
ขุนนางพิธีการเมื่อมองอักขระดังกล่าวแล้ว,พลางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้,และยังปรากฏอำนาจวิเศษพวยพุ่งออกมาด้วย.
"นับว่าเป็นอักขระที่ยอดเยี่ยม,นี่คือสุดยอดอักขระ,มีมูลค่าหมื่นศิลาเซียน!"ผู้นำตระกูลเชียนที่กัดฟันแค่นเสียงอย่างไม่พอใจ.
"อักขระนี้มีมูลค่าหนึ่งหมื่นรึ?
จริงหรือเท็จกัน?"
"ข้าคิดว่าไม่ใช่,มันจะมีค่าเทียบเท่ากับหนึ่งหมื่นศิลาเซียนได้อย่างไร?"
"ขุนนางต้าฉิน,มันมีค่าเท่าไหร่?"
"ใช่,มันมีค่ามากเท่าไหร่?"
....................................
..................
......
ขุนนางต้าฉินที่จ้องมองอักขระ,เป็นความจริงที่เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมมันออกมา.
"มันมีราคาเท่าใด!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความอยากรู้.
สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังอักขระด้วยความอยากรู้,ทว่าขุนนางเองก็ไม่สามารถตัดสินมันได้,ทำให้ผู้คนที่รอคอยเริ่มสงเสียงดังอื้ออึ้ง.
"อักขระถูกสลักจากรึกด้วยสำนวนที่งดงาม,มีความหมายที่ลึกซึ้ง,เป็นสมบัติที่ล้ำค่าประเมินค่าไม่ได้!"
ทันใดนั้นปรากฏเสียงที่ดังก้องเหมือนกับระฆัง,ผ่านผู้คน,พร้อมกับกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาแผ่นออกมา.
"ห๋า,อักขระที่ลึกซึ้ง?
สมบัติประเมินค่าไม่ได้อย่างงั้นรึ? เจ้าเสียสติไปแล้ว.......!"ผู้นำตระกูลเฉียนที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
ทว่าคำพูดของเขาที่เอ่ยออกมาได้แค่ครึ่งประโยชน์,ขณะที่หันหน้าไปมองที่มาของเสียง,คำว่าเสียสติติดลำคอเขา
เข้าไปในทันที.
คนที่มา,สวมชุดที่หรูหรา,ขณะที่ก้าวเข้ามาช้าๆ,แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.
"พรึบ!"
ผู้นำตระกูลเฉียนที่คุกเข่าลงในทันที.
"คารวะท่านหลี่,คารวะท่านลู่!"ขุนนางพิธีการที่ก้าวออกมาแสดงความเคารพในทันที.
เสนาบดีซ้ายและเสนาบดีขวา? หลี่ซือ?
ลู่ปู้เหว่ย?
"พริบตาเดียวทุกคนแทบหายใจไม่ออก,นี่ข้ากำลังเข้าใจผิดอยู่หรือไม่?
สองเสนาบดี? พวกเขามาอย่างงั้นรึ?
"คารวะท่านหลี่,คารวะท่านลู่!"ทุกคนที่เริ่งรีบแสดงความเคารพในทันที,แม้นว่าจะไม่ได้คุกเข่าลง,ทว่าก็โน้มกายแสดงความเคารพออกมา.
ทั่วทั้งห้องโถงที่กลายเป็นเงียบไปในทันที,สายตาของทุกคนจับจ้องมองไปที่กลางห้องโถงลู่กวนพร้อมๆกัน.
กลิ่นอายของผู้ยิ่งใหญ่,สองเสนาบดีของต้าฉินที่ยากจะพบได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเดินทางมาที่นี่?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ค้างเลย
ตอบลบติดตามอ่านตลอดนะครับ
ตอบลบแหมะหยิง คงต้องเขียนหนังสือให้ลูกน้องเห็นบ่อยๆนะ
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบอาณาจักรต้าฉินบริหารจัดการได้ห่วยแตกมาก
ตอบลบ