Immortality Chapter 1018 Great Qin honored person hall
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1018 เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติของต้าฉิน.
Chapter 1018 Great Qin honored person hall
大秦贵人馆
เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติของต้าฉิน.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เซียนเซิงซือและคนอื่นๆที่อยู่ในความระมัดระวัง,ต้องไม่ลืมว่ากงเชียนเป็นคนที่ร้ายกาจมาก,ในโลกใบใหญ่เองก็นับว่ามีชื่อเสียง,ในอดีตเขาได้รับบาดเจ็บก่อนที่จะฟื้นฟูกลับมาด้วยท่าทางแปลกประหลาด,เวลานี้แข็งแกร่งไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
"มาร่วมวันเกิดหยิงงั้นรึ?"กงเชียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
หนานกงเซิ่งที่รู้สึกแปลกประหลาด,จากท่าทางของกงเชียนแล้ว,ไม่ใช่ว่าในโลกใบเล็ก,เขามีความแค้นที่ยิ่งใหญ่กับเซิ่งหวังหรอกรึ?
เซิ่งหวังไม่เพียงแต่กำจัดแดนเทพอมตะ,ยังสู้รบกับกงเชียนอีกด้วย.
กับความแค้นที่มี,คาดไม่ถึงเลยว่ากงเชียนจะไม่ลงมือแก้แค้นอย่างงั้นรึ?
หนานกงเซิ่งที่สับสน,เซียนเซิงซือเองก็ไม่เข้าใจ,เห่าเม่ยลี่ที่เตรียมสาปกงเชียนเช่นกัน.
ทว่าจงซานสามารถเข้าใจในน้ำเสียงได้.
ในโลกนี้ไม่มีศัตรูถาวร,ความเกลียดชังเองก็สามารถที่จะวางลงชั่วคราวได้.
ความแค้นของกงเชียน,อาจถูกหยุดเอาไว้ด้วยเหตุผลบางอย่าง.
จากท่าทางของกงเชียน,ชัดเจนว่ากงเชียนรู้จักหยิง,อย่างน้อยก็ในโลกใบใหญ่พวกเขารู้จักกัน,บางที่อาจจะกลายเป็นพันธมิตรกันแล้วก็ได้,ทว่าเขาที่เป็นแขกของหญิง,ในเวลานี้ทำให้ความแค้นที่มีในอดีตจึงต้องถูกวางเอาไว้ก่อนชั่วคราว.
"อืม! เจ้าเองก็จะไปอย่างงั้นรึ?"จงซานพยักหน้ารับ.
กงเชียนที่ไม่ตอบจงซาน,ทว่าจ้องมองไปยังคนอื่นๆ,ก่อนที่เขาจะบินกลับไปยังที่พำนักด้านในทะเลตะวันออกในทันที.
เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่ง,หลังจากที่กงเชียนจากไปก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาในทันที,ลอบถอนหายใจเล็กน้อย,ต้องไม่ลืมว่ากงเชียนนั้นมีชื่อเสียงที่ไม่ธรรมดา.
จงซานที่จ้องมองไปยังแผ่นหลังของกงเชียนที่จากไป,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ครุ่นคิดอย่างลึกล้ำ,ก่อนที่จะหันหน้ามาจ้องมองทุกคน.
"ในเมื่อการต่อสู้จบแล้ว,พวกเราก็เดินทางต่อเถอะ!"จงซานกล่าว.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
"พวกเจ้าทั้งสี่,กลับไปได้แล้ว!"เสี่ยวจินที่กล่าวต่อไท่จื่อมังกรทั้งสี่.
"พวกเรา?
ท่านพ่อให้พวกเราคอยติดตามเจ้า."ไท่จื่อมังกรลำดับหนึ่งที่แสดงท่าทางกระอักกระอ่วนใจ.
"ข้าไม่ใช่คนของทะเลตะวันออก,พวกเจ้าจะตามข้ามาเพื่ออะไร?"เสี่ยวจินที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
"เรื่องนี้,จำเป็นต้องขอความเห็นจะท่านพ่อ,หรือว่าเจ้าจะกลับตำหนักมังกรกับพวกเรา!"ไท่จื่อมังกรทะเลตะวันออกที่เอ่ยออกมาในทันที.
ในเวลานี้,จงซานเองก้ไม่คิดที่จะพบกงเชียนอีกครั้ง,ดูเหมือนจะเพียงพอแล้ว,ด้วยความสัมพันธ์ของเขากับหยิง,ดูเหมือนว่าจะสามารถระงับความเกลียดชังของเขาเอาไว้ได้ชั่วคราว,หากว่าเจอกันอีก
ก็ไม่สามารถที่จะบอกสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้.
"ไม่จำเป็น!
พวกเราไม่มีเวลาแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เรื่องนี้,ลุงของข้าเองก็ต้องการเดินทางไปยังทวีปตะวันออก,ไปร่วมงานของหยิงที่เมืองเซียนหยางเช่นกัน,ข้าจะเดินทางไปพร้อมกับเจ้า,หากว่าท่านลุงของข้าเห็นด้วย,ข้าก็ไม่จำเป็นต้องติดตามเจ้า,นอกจากนี้การเดินทางไปยังทวีปตะวันออก,อย่างน้อยก็มีพวกเรานำทาง!"ไท่จื่อใหญ่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่,เมืองเซียนอย่าง,พวกเรารู้อยู่ที่ใหน!"ไท่จื่อมังกรอีกคนที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"ได้!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้นทุกคนก็เริ่มเดินทาง,ไม่เพียงแต่นำเสี่ยวจินไปด้วย,ยังนำภาระเหล่าไท่จื่อมังกรทั้งสี่ไปด้วย.
แน่นอน,ทวีปตะวันออกในเวลานี้,การไปที่นั่น,แม้นว่าจะเป็นการนำภาระเพิ่มไปถึงสี่คนแต่ก็ไม่เสียหายซะทีเดียว,อย่างน้อยก็ลดเวลาไม่ให้พวกเขาต้องสืบหาสถานที่ของเมืองเซียนหยาง.
ตลอดเส้นทาง,เห่าเม่ยลี่ที่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ศาลสวรรค์.
ขณะที่ได้ยินว่าปราชญ์เทพเดินทางมา,เหล่าไท่จื่อมังกรถึงกับหูตั้งทีเดียว,ก่อนหน้านี้ตำหนักมังกรเป็นเมืองขึ้นของศาลเทวะ,เหล่าไท่จื่อทั้งสี่ที่โอดครวญบ่นว่าราชันย์หยกนั้นอ่อนแอไม่เพียงพอให้พวกเขายอมจำนน,ตอนนี้พวกเขาที่คิดว่าราชันย์หยกอ่อนแอ,แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
จริงหรือเท็จกัน?
ต่อสู้กับปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
เหล่าไท่จื่อมังกรถึงกับต้องกลืนน้ำลายคำโต.
ทะเลตะวันออกที่เชื่อมต่อทวีปซือตาปู่และทวีปตะวันออก,แม้นว่าทะเลตะวันออกจะกว้างขวางมาก,ทว่าก็ไม่ได้ไร้ที่สิ้นสุด,หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทุกคนก็เดินทางมาถึงทวีปตะวันออก.
หลังจากการเดินทางสองเดือน,ท้ายที่สุดก็เดินทางมาถึงเมืองเซียนหยาง.
ขณะที่เขามาถึงเขตเมืองเซียนหยาง,ทุกคนที่สามารถมองเห็นแสงประกายส่องประกายวับวาว,นี่ไม่ใช่ค่ายกล,ทว่ามันคือของวิเศษ,ของวิเศษที่ล้ำค่า,ที่ส่องประกาย,ที่เหล่าผู้คนมากมายเดินทางมามอบมันให้กับหยิงเนื่องในงานวันเกิด.
"ทุกคนหยุดที่ตรงนั้น,งานในวันเกิดเซิ่งหวัง,ภายในเขตเมืองเซียนหยาง,ไม่อนุญาตให้บินได้!"เสียงที่ดังผ่านออกมาดังก้อง.
เหล่าทหารมากมายที่สั่งการให้กลุ่มของจงซานร่อนลงมา.
"เอาล่ะ,พวกเราจะปฏิบัติตาม!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
ทุกคนที่ร่อนลงที่ลานแห่งหนึ่ง,บนลานดังกล่าวนั้นมีสัตว์อสูรมากมาย,พร้อมกับของวิเศษนับไม่ถ้วนที่รวบรวมมาจากทั่วทุกสารทิศ,เป็นเหล่าคนที่มาเข้าร่วมวันเกินในวันนี้นั่นเอง.
เหล่าทหารที่ดูแลความสงบเห็นกลุ่มของจงซานที่ร่อนลงพื้นก็รู้สึกเบาใจขึ้น.
ส่วนมากเหล่าทหารที่อยู่รอบๆนี้,เป็นเพียงแค่เหล่าทหารระดับต่ำเท่านั้น.
"ทุกท่านเดินทางมาคาวะเซิ่งหวังในงานวันเกิดอย่างงั้นรึ?"ทหารคนหนึ่งที่เอ่ยออกมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ทุกท่านได้ลงทะเบียนกันรึยัง?"ทหารกล่าว.
"ไม่!"จงซานที่กล่าวออกมาตามตรง.
"ข้าเป็นไท่จื่อมังกรทะเลตะวันออก,ลุงของข้าอยู่ในเมืองเซียนหยาง,พวกเรา....!"ไท่จื่อมังกรที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
ทว่าทหารคนดังกล่าวที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ,เพียงแค่ชำเลืองมองเล็กน้อยก่อนที่จะไม่สนใจ,ราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน.
"หากไม่ได้รับการลงเทียน,ก็ไม่สามารถเข้าไปในเมืองเซียนหยางได้!"ทหารคนดังเกล่าวเอ่ย.
"หืม?"จงซานที่แสดงความสงสัยออกมาเล็กน้อย.
"แล้วมีบัตรเชิญหรือไม่?"ทหารคนดังกล่าวเอ่ยถาม.
"มี!"
ได้ยินว่ามีบัตรเชิญ,ทหารคนดังกล่าวที่ใบหน้าเปลี่ยนสี,กลายเป็นสุภาพขึ้นมาในทันที,ต้องรู้ด้วยว่าจะมีเพียงเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติเท่านั้นที่จะได้รับบัตรเชิญ!
"ที่มุมสุดของลาน,มีตำหนักสีแดง,ที่ด้านในนั้นจะมีสถานที่ต้อนรับเหล่าแขกที่มีบัตรเชิญ,ขอให้ทุกท่านเดินไปที่ตรงนั้นได้เลย!"ทหารคนดังกล่าวเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไรให้เสียเวลา.
ทุกคนที่เดินไปยังตำหนักที่อยู่ริมสุด,ภายในพื้นที่ดังกล่าวมีอีกสถานที่หนึ่งที่มีเสียงดังอื้ออึ้ง,มีคนมากมายที่เดินทางมาเข้าร่วมงานวันเกิด,และมีหลายๆคนที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านใน,พวกเขาที่ทำได้แค่มอบของขวัญเอาไว้,ที่สิ่งก่อสร้างตำหนักสีน้ำเงิน,,ซึ่งพื้นที่ทั้งหมดนั้นถูกแต่งแต้มเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด.
จงซานที่ไม่ได้เข้าไปที่ดังกล่าว,ทว่าเดินทางไปยังสิ่งก่อสร้างสีแดง.
บนสิ่งก่อสร้างสีแดง,มีป้ายโลหะขนาดใหญ่ที่เขียนเอาไว้ว่า,ตำหนักผู้ทรงเกียรติ!
บนตำหนักผู้ทรงเกียรตินั้นมีองค์รักษ์ต้าฉินมากมายคอยคุ้มกันและรอรับเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติที่มีบัตรเชิญ.
จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน,มีคนหนึ่งคนที่ก้าวออกมาต้อนรับทันที,"ทุกท่านมีบัตรเชิญต้าฉินหรือไม่?"
"อืม!"
"ได้รับการเชิญเป็นการส่วนตัว!"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
จากนั้น,กลุ่มของจงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน,ทว่าสายตาของผู้คนด้านนอกที่จดจ้องมองไปยังพวกเขาด้วยความอิจฉาราวกับว่าได้รับสมบัติล้ำค่ามา.
กลุ่มของจงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน,ซึ่งด้านในนั้นมีขุนนางต้าฉินที่คอยต้อนรับคนอยู่.
คนผู้หนึ่งที่ก้าวออกมาในทันที,"นี่คือพูเซ่อซ้าย(ขุนนางตอนรับแขก)และพูดเซ่อขวา,ภายในตำหนักผู้ทรงเกียรตินี้พวกเขาเป็นผู้ดูแล,หากว่าขาดตกบกพร่องใด,ทุกท่านอย่างได้ตำหนิ!"
"หืม?
มีแขกผู้ทรงเกียรติจำนวนเท่าไหร่ที่พวกเจ้าต้องต้อนรับ?"จงซานสอบถามออกมา.
"800,ตอนนี้ได้เดินทางมาแล้ว 364
ชุด"พู่เซอซ้ายที่เอ่ยออกมาในทันที.
เห็นได้ชัดเจนว่าเหล่าคนที่ได้รับบัตรเชิญนั้น,ล้วนแล้วแต่คนที่พวกเขาไม่สามารถล่วงเกินได้.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติภายในตำหนักต้อนรับ,มีมากมาย,ทว่าจำนวนทั้งหมด
800 ,พวกเขามาในวันเดียวกันอย่างงั้นรึ?
"ทุกๆท่านหน้าที่ของข้าในตำหนักแขกผู้ทรงเกียรตินั้นคือต้อนรับเหล่าแขกที่ได้รับบัตรเชิญ,ไม่ทราบว่าขอตรวจสอบบัตรเชิญได้หรือไม่,ข้าจะได้จัดเตรียมรถลากให้กับทุกท่านเดินทางเข้าสู่เมืองเซียนหยาง!"พูเซ่อซ้ายที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
จงซานที่สะบัดมือก่อนที่จะนำบัตรเชิญสีถ่ายที่ได้รับมาจากหวังเจียนออกมา!
พูเช่อซ้ายที่รับบัตรเชิญสีถ่ายมา,ทว่าบัตรเชิญที่ที่เขารับมานั้น,ทำให้พูเซ่อซ้ายกลายเป็นอัปลักษณ์ขึ้นมาในทันที.
พูเซอขวาที่เห็นอยู่ใกล้ๆใบหน้าเปลี่ยนเป็นแข็งค้างด้วยเช่นกัน.
บัตรเชิญสีถ่านดังกล่าวนี้,ทำให้ทั้งสองจ้องมองหน้ากันและกันด้วยความแปลกประหลาด,จากนั้นพูเซอซ้ายที่ก่อนหน้าเต็มไปด้วยความเคารพ,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที.
"มีปัญหาอะไร?
ตรวจสอบแล้วรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป,
พูเช่อซ้ายที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจดจ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย,"ทุกท่านถึงกับกล้าปลอมบัตรเชิญขึ้นมา,เลยรึ?!"
"หืม?"ทุกคนที่ตกใจเล็กน้อย.
"เจ้าบอกว่านี่คือของปลอมอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หลายเดือนมานี้,มีบัตรเชิญมากมายที่ผ่านตาข้า,แต่ไม่เคยมีใครโอหังถึงเพียงนี้,ปลอมแปลงอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าสร้างของปลอม!"พูเช่อซ้ายแค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ถุยยยย,บัตรเชิญนั้นมีอยู่แค่สามสี,แดง,เหลือง,น้ำเงิน,เป็นบัตรเชิญสามประเภท,ทว่าเจ้ากลับนำบัตรเชิญสีดำมาอย่างคาดไม่ถึง,ใจกล้ามากไปแล้ว!"พูเช่อซ้ายที่โกรธเกรี้ยวคำรามลั่นออกมา.
คิดว่าข้าตาบอดสีอย่างงั้นรึ?คิดจะปลอมบัตรเชิญก็ควรจะทำให้มันสมจริงกว่านี้?
ของปลอม? กล้าสร้างของปลอม,กับเป็นสีดำอย่างงั้นรึ?
ตลอดหลายเดือนมานี้ที่ข้ารับแขกมา,มีสีดำที่ใหนกัน?
พูเช่อซ้ายที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ทว่าพูเช่อขวาที่กล่าวเตือนในทันที,"ใจเย็น,ทุกคนต่างก็ต้องการพบกับคนที่ยอดเยี่ยมเช่นเซิ่งหวัง,แม้นว่าพวกเขาจะสร้างบัตรเชิญปลอมแต่ก็หาได้มีเจตนาร้าย,ไม่ว่าอย่างไร,ก็มีคนมากมายต้องการมาแสดงความยินดีกับเซิ่งหวัง,อย่าได้ทำให้ขุ่นข้องหมองใจ,ไม่จำเป็นต้องลงโทษตำหนิอะไร!"
พูเช่อซ้ายที่พยักหน้ารับ,ต้องไม่ลืมว่าในเวลานี้เป็นวันมงคลของเซิ่งหวัง,แน่นอนเขาไม่สามารถลงโทษฝ่ายตรงข้ามได้.
"ทุกท่านโปรดกลับไป,หรือเดินทางไปยังพื้นที่ด้านข้าง,การจะเข้าไปในเมืองเซียนหยางนั้นต้องมีคุณสมบัติ,ซึ่งจำเป็นต้องมีการคัดเลือกอย่างเหมาะสม!"พูเช่อขวาที่กล่าวออกมาอย่างมีมารยาท.
ทุกคน," ................!”
"พวกท่านมั่นใจว่าบัตรเชิญนั้นมีเพียงแค่สามสีจริงรึ?
ไม่เคยเห็นสีอื่นเลยรึ?"จงซานถึงกับพูดไม่ออกเช่นกัน.
เกี่ยวกับคนทั้งสอง,จงซานเองก็ไม่ต้องการใช้กำลังเช่นกัน,ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ยังนับว่าแสดงความสุภาพออกมาอยู่.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทั้งสองที่เพ่งพิศเล็กน้อย,ใช้,สามสี,หลายเดือนมานี้พวกเขาเห็นเพียงสามสี,เหล่าแขกที่ต้อรับไปแล้วก็มีเพียงสามสี,กับแขกผู้ทรงเกียรติมีเหรอที่พวกเขาจะกล้าละเลย.
คิดอีกรอบ,พู่เช่อซ้ายก่อนที่จะกล่าวออกมาใหม่.
"ขออภัย,ข้าขอดูอีกครั้ง!"พูเช่อซ้ายเอ่ย.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
หลังจากเปิดบัตรเชิญ,เขาก็กวาดตามองอีกครั้ง.
"!"พูเช่อซ้ายที่ปิดบัตรเชิญ,ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยท่าทางอัปลักษณ์เย็นชา.
จากนั้น,พูเช่อซ้ายที่จดจ้องดวงตาขวางไม่เป็นมิตรไปยังกลุ่มจงซาน.
"อย่างไร?"พูเช่อขวาที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
พูเช่อซ้ายที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติของต้าฉินั้น,ไม่ใช่ว่าจะเป็นใครที่ใหนก็ได้,บัตรเชิญสีดำอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่เคยเห็นบัตรเชิญนี้เลย,และข้าเองก็จดจำรูปแบบลายมือบัตรเชิญได้ทั้งหมดมีอยู่ด้วยกันหลายแบบ,ของเจ้าไม่ใช่รูปแบบที่ข้าเคยเห็นเลย,บัตรเชิญทั้งหมดนั้นจะเป็นเสนาบดีหลี่ซือเป็นคนเขียนด้วยตัวเอง,อักษรสีแดงเป็นของเสนาบดีหลี่ซือ,อักษรสีเหลืองและสีน้ำเงิน,เป็นของเสนาธิการฝ่ายพิธีการการเป็นคนเขียนกว่าสามร้อยคน,แม้นว่าข้าจะไม่ใช่คนที่ยอดเยี่ยมนัก,ทว่าก็ไม่มีทางจำรูปแบบลายมือของทุกคนได้,บัตรเชิญของเจ้า,ไม่ใช่ลายมือของขุนนางคนใหนเลย!"
พูเช่อซ้ายที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก! ลายมือ,แน่นอนไม่มีลายมือที่เขารู้จักเลย!
กลุ่มคนพวกนี้หาญกล้ายิ่งนัก,กล้าปลอมแปลงเป็นแขกผู้ทรงเกียรติ.
แววตาของจงซานที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,นี่ไม่ใช่ลายมือของหลี่ซือ,ทว่าเป็นลายมือของหยิงนั่นเอง.
Chapter 1018 Great Qin honored person hall
大秦贵人馆
เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติของต้าฉิน.
กงเชียนที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เซียนเซิงซือและคนอื่นๆที่อยู่ในความระมัดระวัง,ต้องไม่ลืมว่ากงเชียนเป็นคนที่ร้ายกาจมาก,ในโลกใบใหญ่เองก็นับว่ามีชื่อเสียง,ในอดีตเขาได้รับบาดเจ็บก่อนที่จะฟื้นฟูกลับมาด้วยท่าทางแปลกประหลาด,เวลานี้แข็งแกร่งไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
"มาร่วมวันเกิดหยิงงั้นรึ?"กงเชียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
หนานกงเซิ่งที่รู้สึกแปลกประหลาด,จากท่าทางของกงเชียนแล้ว,ไม่ใช่ว่าในโลกใบเล็ก,เขามีความแค้นที่ยิ่งใหญ่กับเซิ่งหวังหรอกรึ?
เซิ่งหวังไม่เพียงแต่กำจัดแดนเทพอมตะ,ยังสู้รบกับกงเชียนอีกด้วย.
กับความแค้นที่มี,คาดไม่ถึงเลยว่ากงเชียนจะไม่ลงมือแก้แค้นอย่างงั้นรึ?
หนานกงเซิ่งที่สับสน,เซียนเซิงซือเองก็ไม่เข้าใจ,เห่าเม่ยลี่ที่เตรียมสาปกงเชียนเช่นกัน.
ทว่าจงซานสามารถเข้าใจในน้ำเสียงได้.
ในโลกนี้ไม่มีศัตรูถาวร,ความเกลียดชังเองก็สามารถที่จะวางลงชั่วคราวได้.
ความแค้นของกงเชียน,อาจถูกหยุดเอาไว้ด้วยเหตุผลบางอย่าง.
จากท่าทางของกงเชียน,ชัดเจนว่ากงเชียนรู้จักหยิง,อย่างน้อยก็ในโลกใบใหญ่พวกเขารู้จักกัน,บางที่อาจจะกลายเป็นพันธมิตรกันแล้วก็ได้,ทว่าเขาที่เป็นแขกของหญิง,ในเวลานี้ทำให้ความแค้นที่มีในอดีตจึงต้องถูกวางเอาไว้ก่อนชั่วคราว.
"อืม! เจ้าเองก็จะไปอย่างงั้นรึ?"จงซานพยักหน้ารับ.
กงเชียนที่ไม่ตอบจงซาน,ทว่าจ้องมองไปยังคนอื่นๆ,ก่อนที่เขาจะบินกลับไปยังที่พำนักด้านในทะเลตะวันออกในทันที.
เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่ง,หลังจากที่กงเชียนจากไปก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาในทันที,ลอบถอนหายใจเล็กน้อย,ต้องไม่ลืมว่ากงเชียนนั้นมีชื่อเสียงที่ไม่ธรรมดา.
จงซานที่จ้องมองไปยังแผ่นหลังของกงเชียนที่จากไป,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ครุ่นคิดอย่างลึกล้ำ,ก่อนที่จะหันหน้ามาจ้องมองทุกคน.
"ในเมื่อการต่อสู้จบแล้ว,พวกเราก็เดินทางต่อเถอะ!"จงซานกล่าว.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
"พวกเจ้าทั้งสี่,กลับไปได้แล้ว!"เสี่ยวจินที่กล่าวต่อไท่จื่อมังกรทั้งสี่.
"พวกเรา?
ท่านพ่อให้พวกเราคอยติดตามเจ้า."ไท่จื่อมังกรลำดับหนึ่งที่แสดงท่าทางกระอักกระอ่วนใจ.
"ข้าไม่ใช่คนของทะเลตะวันออก,พวกเจ้าจะตามข้ามาเพื่ออะไร?"เสี่ยวจินที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
"เรื่องนี้,จำเป็นต้องขอความเห็นจะท่านพ่อ,หรือว่าเจ้าจะกลับตำหนักมังกรกับพวกเรา!"ไท่จื่อมังกรทะเลตะวันออกที่เอ่ยออกมาในทันที.
ในเวลานี้,จงซานเองก้ไม่คิดที่จะพบกงเชียนอีกครั้ง,ดูเหมือนจะเพียงพอแล้ว,ด้วยความสัมพันธ์ของเขากับหยิง,ดูเหมือนว่าจะสามารถระงับความเกลียดชังของเขาเอาไว้ได้ชั่วคราว,หากว่าเจอกันอีก
ก็ไม่สามารถที่จะบอกสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้.
"ไม่จำเป็น!
พวกเราไม่มีเวลาแล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เรื่องนี้,ลุงของข้าเองก็ต้องการเดินทางไปยังทวีปตะวันออก,ไปร่วมงานของหยิงที่เมืองเซียนหยางเช่นกัน,ข้าจะเดินทางไปพร้อมกับเจ้า,หากว่าท่านลุงของข้าเห็นด้วย,ข้าก็ไม่จำเป็นต้องติดตามเจ้า,นอกจากนี้การเดินทางไปยังทวีปตะวันออก,อย่างน้อยก็มีพวกเรานำทาง!"ไท่จื่อใหญ่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่,เมืองเซียนอย่าง,พวกเรารู้อยู่ที่ใหน!"ไท่จื่อมังกรอีกคนที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"ได้!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้นทุกคนก็เริ่มเดินทาง,ไม่เพียงแต่นำเสี่ยวจินไปด้วย,ยังนำภาระเหล่าไท่จื่อมังกรทั้งสี่ไปด้วย.
แน่นอน,ทวีปตะวันออกในเวลานี้,การไปที่นั่น,แม้นว่าจะเป็นการนำภาระเพิ่มไปถึงสี่คนแต่ก็ไม่เสียหายซะทีเดียว,อย่างน้อยก็ลดเวลาไม่ให้พวกเขาต้องสืบหาสถานที่ของเมืองเซียนหยาง.
ตลอดเส้นทาง,เห่าเม่ยลี่ที่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ศาลสวรรค์.
ขณะที่ได้ยินว่าปราชญ์เทพเดินทางมา,เหล่าไท่จื่อมังกรถึงกับหูตั้งทีเดียว,ก่อนหน้านี้ตำหนักมังกรเป็นเมืองขึ้นของศาลเทวะ,เหล่าไท่จื่อทั้งสี่ที่โอดครวญบ่นว่าราชันย์หยกนั้นอ่อนแอไม่เพียงพอให้พวกเขายอมจำนน,ตอนนี้พวกเขาที่คิดว่าราชันย์หยกอ่อนแอ,แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
จริงหรือเท็จกัน?
ต่อสู้กับปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
เหล่าไท่จื่อมังกรถึงกับต้องกลืนน้ำลายคำโต.
ทะเลตะวันออกที่เชื่อมต่อทวีปซือตาปู่และทวีปตะวันออก,แม้นว่าทะเลตะวันออกจะกว้างขวางมาก,ทว่าก็ไม่ได้ไร้ที่สิ้นสุด,หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทุกคนก็เดินทางมาถึงทวีปตะวันออก.
หลังจากการเดินทางสองเดือน,ท้ายที่สุดก็เดินทางมาถึงเมืองเซียนหยาง.
ขณะที่เขามาถึงเขตเมืองเซียนหยาง,ทุกคนที่สามารถมองเห็นแสงประกายส่องประกายวับวาว,นี่ไม่ใช่ค่ายกล,ทว่ามันคือของวิเศษ,ของวิเศษที่ล้ำค่า,ที่ส่องประกาย,ที่เหล่าผู้คนมากมายเดินทางมามอบมันให้กับหยิงเนื่องในงานวันเกิด.
"ทุกคนหยุดที่ตรงนั้น,งานในวันเกิดเซิ่งหวัง,ภายในเขตเมืองเซียนหยาง,ไม่อนุญาตให้บินได้!"เสียงที่ดังผ่านออกมาดังก้อง.
เหล่าทหารมากมายที่สั่งการให้กลุ่มของจงซานร่อนลงมา.
"เอาล่ะ,พวกเราจะปฏิบัติตาม!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
ทุกคนที่ร่อนลงที่ลานแห่งหนึ่ง,บนลานดังกล่าวนั้นมีสัตว์อสูรมากมาย,พร้อมกับของวิเศษนับไม่ถ้วนที่รวบรวมมาจากทั่วทุกสารทิศ,เป็นเหล่าคนที่มาเข้าร่วมวันเกินในวันนี้นั่นเอง.
เหล่าทหารที่ดูแลความสงบเห็นกลุ่มของจงซานที่ร่อนลงพื้นก็รู้สึกเบาใจขึ้น.
ส่วนมากเหล่าทหารที่อยู่รอบๆนี้,เป็นเพียงแค่เหล่าทหารระดับต่ำเท่านั้น.
"ทุกท่านเดินทางมาคาวะเซิ่งหวังในงานวันเกิดอย่างงั้นรึ?"ทหารคนหนึ่งที่เอ่ยออกมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ทุกท่านได้ลงทะเบียนกันรึยัง?"ทหารกล่าว.
"ไม่!"จงซานที่กล่าวออกมาตามตรง.
"ข้าเป็นไท่จื่อมังกรทะเลตะวันออก,ลุงของข้าอยู่ในเมืองเซียนหยาง,พวกเรา....!"ไท่จื่อมังกรที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
ทว่าทหารคนดังกล่าวที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ,เพียงแค่ชำเลืองมองเล็กน้อยก่อนที่จะไม่สนใจ,ราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน.
"หากไม่ได้รับการลงเทียน,ก็ไม่สามารถเข้าไปในเมืองเซียนหยางได้!"ทหารคนดังเกล่าวเอ่ย.
"หืม?"จงซานที่แสดงความสงสัยออกมาเล็กน้อย.
"แล้วมีบัตรเชิญหรือไม่?"ทหารคนดังกล่าวเอ่ยถาม.
"มี!"
ได้ยินว่ามีบัตรเชิญ,ทหารคนดังกล่าวที่ใบหน้าเปลี่ยนสี,กลายเป็นสุภาพขึ้นมาในทันที,ต้องรู้ด้วยว่าจะมีเพียงเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติเท่านั้นที่จะได้รับบัตรเชิญ!
"ที่มุมสุดของลาน,มีตำหนักสีแดง,ที่ด้านในนั้นจะมีสถานที่ต้อนรับเหล่าแขกที่มีบัตรเชิญ,ขอให้ทุกท่านเดินไปที่ตรงนั้นได้เลย!"ทหารคนดังกล่าวเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไรให้เสียเวลา.
ทุกคนที่เดินไปยังตำหนักที่อยู่ริมสุด,ภายในพื้นที่ดังกล่าวมีอีกสถานที่หนึ่งที่มีเสียงดังอื้ออึ้ง,มีคนมากมายที่เดินทางมาเข้าร่วมงานวันเกิด,และมีหลายๆคนที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านใน,พวกเขาที่ทำได้แค่มอบของขวัญเอาไว้,ที่สิ่งก่อสร้างตำหนักสีน้ำเงิน,,ซึ่งพื้นที่ทั้งหมดนั้นถูกแต่งแต้มเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด.
จงซานที่ไม่ได้เข้าไปที่ดังกล่าว,ทว่าเดินทางไปยังสิ่งก่อสร้างสีแดง.
บนสิ่งก่อสร้างสีแดง,มีป้ายโลหะขนาดใหญ่ที่เขียนเอาไว้ว่า,ตำหนักผู้ทรงเกียรติ!
บนตำหนักผู้ทรงเกียรตินั้นมีองค์รักษ์ต้าฉินมากมายคอยคุ้มกันและรอรับเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติที่มีบัตรเชิญ.
จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน,มีคนหนึ่งคนที่ก้าวออกมาต้อนรับทันที,"ทุกท่านมีบัตรเชิญต้าฉินหรือไม่?"
"อืม!"
"ได้รับการเชิญเป็นการส่วนตัว!"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
จากนั้น,กลุ่มของจงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน,ทว่าสายตาของผู้คนด้านนอกที่จดจ้องมองไปยังพวกเขาด้วยความอิจฉาราวกับว่าได้รับสมบัติล้ำค่ามา.
กลุ่มของจงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน,ซึ่งด้านในนั้นมีขุนนางต้าฉินที่คอยต้อนรับคนอยู่.
คนผู้หนึ่งที่ก้าวออกมาในทันที,"นี่คือพูเซ่อซ้าย(ขุนนางตอนรับแขก)และพูดเซ่อขวา,ภายในตำหนักผู้ทรงเกียรตินี้พวกเขาเป็นผู้ดูแล,หากว่าขาดตกบกพร่องใด,ทุกท่านอย่างได้ตำหนิ!"
"หืม?
มีแขกผู้ทรงเกียรติจำนวนเท่าไหร่ที่พวกเจ้าต้องต้อนรับ?"จงซานสอบถามออกมา.
"800,ตอนนี้ได้เดินทางมาแล้ว 364
ชุด"พู่เซอซ้ายที่เอ่ยออกมาในทันที.
เห็นได้ชัดเจนว่าเหล่าคนที่ได้รับบัตรเชิญนั้น,ล้วนแล้วแต่คนที่พวกเขาไม่สามารถล่วงเกินได้.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติภายในตำหนักต้อนรับ,มีมากมาย,ทว่าจำนวนทั้งหมด
800 ,พวกเขามาในวันเดียวกันอย่างงั้นรึ?
"ทุกๆท่านหน้าที่ของข้าในตำหนักแขกผู้ทรงเกียรตินั้นคือต้อนรับเหล่าแขกที่ได้รับบัตรเชิญ,ไม่ทราบว่าขอตรวจสอบบัตรเชิญได้หรือไม่,ข้าจะได้จัดเตรียมรถลากให้กับทุกท่านเดินทางเข้าสู่เมืองเซียนหยาง!"พูเซ่อซ้ายที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
จงซานที่สะบัดมือก่อนที่จะนำบัตรเชิญสีถ่ายที่ได้รับมาจากหวังเจียนออกมา!
พูเช่อซ้ายที่รับบัตรเชิญสีถ่ายมา,ทว่าบัตรเชิญที่ที่เขารับมานั้น,ทำให้พูเซ่อซ้ายกลายเป็นอัปลักษณ์ขึ้นมาในทันที.
พูเซอขวาที่เห็นอยู่ใกล้ๆใบหน้าเปลี่ยนเป็นแข็งค้างด้วยเช่นกัน.
บัตรเชิญสีถ่านดังกล่าวนี้,ทำให้ทั้งสองจ้องมองหน้ากันและกันด้วยความแปลกประหลาด,จากนั้นพูเซอซ้ายที่ก่อนหน้าเต็มไปด้วยความเคารพ,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที.
"มีปัญหาอะไร?
ตรวจสอบแล้วรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป,
พูเช่อซ้ายที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจดจ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย,"ทุกท่านถึงกับกล้าปลอมบัตรเชิญขึ้นมา,เลยรึ?!"
"หืม?"ทุกคนที่ตกใจเล็กน้อย.
"เจ้าบอกว่านี่คือของปลอมอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หลายเดือนมานี้,มีบัตรเชิญมากมายที่ผ่านตาข้า,แต่ไม่เคยมีใครโอหังถึงเพียงนี้,ปลอมแปลงอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าสร้างของปลอม!"พูเช่อซ้ายแค่นเสียงเย็นชา.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ถุยยยย,บัตรเชิญนั้นมีอยู่แค่สามสี,แดง,เหลือง,น้ำเงิน,เป็นบัตรเชิญสามประเภท,ทว่าเจ้ากลับนำบัตรเชิญสีดำมาอย่างคาดไม่ถึง,ใจกล้ามากไปแล้ว!"พูเช่อซ้ายที่โกรธเกรี้ยวคำรามลั่นออกมา.
คิดว่าข้าตาบอดสีอย่างงั้นรึ?คิดจะปลอมบัตรเชิญก็ควรจะทำให้มันสมจริงกว่านี้?
ของปลอม? กล้าสร้างของปลอม,กับเป็นสีดำอย่างงั้นรึ?
ตลอดหลายเดือนมานี้ที่ข้ารับแขกมา,มีสีดำที่ใหนกัน?
พูเช่อซ้ายที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ทว่าพูเช่อขวาที่กล่าวเตือนในทันที,"ใจเย็น,ทุกคนต่างก็ต้องการพบกับคนที่ยอดเยี่ยมเช่นเซิ่งหวัง,แม้นว่าพวกเขาจะสร้างบัตรเชิญปลอมแต่ก็หาได้มีเจตนาร้าย,ไม่ว่าอย่างไร,ก็มีคนมากมายต้องการมาแสดงความยินดีกับเซิ่งหวัง,อย่าได้ทำให้ขุ่นข้องหมองใจ,ไม่จำเป็นต้องลงโทษตำหนิอะไร!"
พูเช่อซ้ายที่พยักหน้ารับ,ต้องไม่ลืมว่าในเวลานี้เป็นวันมงคลของเซิ่งหวัง,แน่นอนเขาไม่สามารถลงโทษฝ่ายตรงข้ามได้.
"ทุกท่านโปรดกลับไป,หรือเดินทางไปยังพื้นที่ด้านข้าง,การจะเข้าไปในเมืองเซียนหยางนั้นต้องมีคุณสมบัติ,ซึ่งจำเป็นต้องมีการคัดเลือกอย่างเหมาะสม!"พูเช่อขวาที่กล่าวออกมาอย่างมีมารยาท.
ทุกคน," ................!”
"พวกท่านมั่นใจว่าบัตรเชิญนั้นมีเพียงแค่สามสีจริงรึ?
ไม่เคยเห็นสีอื่นเลยรึ?"จงซานถึงกับพูดไม่ออกเช่นกัน.
เกี่ยวกับคนทั้งสอง,จงซานเองก็ไม่ต้องการใช้กำลังเช่นกัน,ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ยังนับว่าแสดงความสุภาพออกมาอยู่.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทั้งสองที่เพ่งพิศเล็กน้อย,ใช้,สามสี,หลายเดือนมานี้พวกเขาเห็นเพียงสามสี,เหล่าแขกที่ต้อรับไปแล้วก็มีเพียงสามสี,กับแขกผู้ทรงเกียรติมีเหรอที่พวกเขาจะกล้าละเลย.
คิดอีกรอบ,พู่เช่อซ้ายก่อนที่จะกล่าวออกมาใหม่.
"ขออภัย,ข้าขอดูอีกครั้ง!"พูเช่อซ้ายเอ่ย.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
หลังจากเปิดบัตรเชิญ,เขาก็กวาดตามองอีกครั้ง.
"!"พูเช่อซ้ายที่ปิดบัตรเชิญ,ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยท่าทางอัปลักษณ์เย็นชา.
จากนั้น,พูเช่อซ้ายที่จดจ้องดวงตาขวางไม่เป็นมิตรไปยังกลุ่มจงซาน.
"อย่างไร?"พูเช่อขวาที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
พูเช่อซ้ายที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"เหล่าแขกผู้ทรงเกียรติของต้าฉินั้น,ไม่ใช่ว่าจะเป็นใครที่ใหนก็ได้,บัตรเชิญสีดำอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่เคยเห็นบัตรเชิญนี้เลย,และข้าเองก็จดจำรูปแบบลายมือบัตรเชิญได้ทั้งหมดมีอยู่ด้วยกันหลายแบบ,ของเจ้าไม่ใช่รูปแบบที่ข้าเคยเห็นเลย,บัตรเชิญทั้งหมดนั้นจะเป็นเสนาบดีหลี่ซือเป็นคนเขียนด้วยตัวเอง,อักษรสีแดงเป็นของเสนาบดีหลี่ซือ,อักษรสีเหลืองและสีน้ำเงิน,เป็นของเสนาธิการฝ่ายพิธีการการเป็นคนเขียนกว่าสามร้อยคน,แม้นว่าข้าจะไม่ใช่คนที่ยอดเยี่ยมนัก,ทว่าก็ไม่มีทางจำรูปแบบลายมือของทุกคนได้,บัตรเชิญของเจ้า,ไม่ใช่ลายมือของขุนนางคนใหนเลย!"
พูเช่อซ้ายที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก! ลายมือ,แน่นอนไม่มีลายมือที่เขารู้จักเลย!
กลุ่มคนพวกนี้หาญกล้ายิ่งนัก,กล้าปลอมแปลงเป็นแขกผู้ทรงเกียรติ.
แววตาของจงซานที่เผยท่าทางแปลกประหลาด,นี่ไม่ใช่ลายมือของหลี่ซือ,ทว่าเป็นลายมือของหยิงนั่นเอง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น