Immortality Chapter 1017 Again with Kong Xuan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1017 พบกงเชียนอีกครั้ง.
Chapter 1017 Again with Kong Xuan
再遇孔宣
พบกงเชียนอีกครั้ง.
ห้าวันหลังจากนั้น,บนทวีปซือตาปู,บนอวกาศที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว.
บนอากาศที่ดวงดาราส่องประกายแสงวับวาว,บนดวงดาราดวงหนึ่งมีชายในชุดสีขาว,บนตำหนักที่เหมือนกับตำหนักบนวิหารหลิงเซียวเปา,ทว่าบนตำหนักนั้นมีอักษรที่สลักหลักเอาไว้ว่า,ตำหนักเห่าเทียน.
บนตำหนักเห่าเทียนนั้นประตูตำหนักปิดแน่น,รอบๆนั้นมีค่ายกลมากมายปิดบังล้อมรอบ.
ที่ด้านในเหมือนกับท้องพระโรงทั่วไป,บนบัลลังก์มังกร,มีราชันย์หยกนั่งอยู่.
ที่ด้านหน้าเขานั้นมีคนสี่คน,ต้าตี้โกวเฉิน,ต้าตื้จื่อเหว่ย,ต้าตี้เจินอู๋,และเทพแห่งภัยพิบัติ!
คนทั้งสี่ที่ยื่นเงียบ,ราชันย์หยกที่นั่งอยู่บนเก้าอี้,หลับตา,มือขวาที่เคาะไปที่พนักมังกรเบาๆ,ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
คนทั้งสี่ที่รอคอยกว่าหนึ่งชั่วยาม,จ้องมองนางกันและกัน,ไม่มีใครรู้ว่าราชันย์หยกตัดสินใจอย่างไร,ทว่าในเวลานี้,มีเพียงพวกเขาทั้งห้าคนเท่านั้น,แม้แต่ไท่ซ่างเองราชันย์หยกก็ยังไม่ได้เรียกเข้ามา,ดูเหมือนว่าเวลานี้มีเรื่องสำคัญบางอย่างในพวกเขาห้าคน!
หลบเลี่ยงขุนพลสวรรค์ทุกคน,หลบเลี้ยงหวังมู่,หลบเลี่ยงไท่ซ่าง,ราชันย์หยกต้องการกล่าวสิ่งใด?
"ต้องดำเนินการต่อไป!"ราชันย์หยกที่เอ่ยออกมาช้าๆ,ขณะที่ลืมตาขึ้นมาในทันที.
"ดำเนินการต่อ?"นับตั้งแต่ต้นจนจบที่ทุกคนจดจ้องมองด้วยความงงงวยไปยังราชันย์หยก,จากนั้นกับคำพูดของราชันย์หยกทำให้พวกเขาดวงตาหดเกร็ง.
"ก่อนหน้านี้ข้าสามารถจัดการซือ,เหมยและหวังได้,หากแต่ข้าไม่ต้องการใช้พลังเต็มที่!"ราชันย์หยกกล่าว.
"อืม!"ทั้งสี่คนที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ศาลสวรรค์,ข้าไม่ต้องการเสียไป,แต่ตราบเท่าที่มีพวกเจ้าอยู่,ศาลสวรรค์ย่อมกลับมาได้,ที่นี่,ข้าได้เตรียมการบางอย่างไว้แล้ว,บางที่คงต้องลงมือจริง,ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา,ต่อไปคงให้พวกเจ้าจัดการแทนข้าไปก่อน!"ราชันย์หยกที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"
"เห่าเม่ยลี่ไม่จำเป็นต้องจัดการชั่วคราว,ข้าจะเตรียมการบางส่วนเอาไว้สำหรับนาง,แผนการของข้านั้นจะผิดพลาดไม่ได้,ค้นหาตำหนักจื่อเซียวให้พบไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม,นั่นคือแผนการส่วนสำคัญขั้นต่อไป,เพราะว่าการจะหาเมืองศักดิ์สิทธิ์จำเป็นต้องมีตำหนักจื่อเซียว,ที่ด้านในตำหนักจื่อเซียวนั้นได้ผนึกพลังของหงจวินเอาไว้,หากว่าพวกเราได้ตำหนักจื่อเซียวมา,พวกเราก็จะได้ครองพลังของหงจวิน,ทว่าจำไว้ให้ดี,ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น,ห้ามยอมแพ้,เพราะมันจะทำให้แผนการทั้งหมดของข้าเสียไป."
ราชันย์หยกที่เตรียมการแผนใหญ่ให้กับเหล่าข้าราชบริพารคนสำคัญทั้งสี่ของเขา.
--------------------------------------------------------------------
อีกห้าวันหลังจากนั้น.
กลุ่มของจงซานที่ออกมาจากศาลสวรรค์,จงซาน,เซียนเซิงซือ,หนานกงเซิ่งและโหลวซิงเฉิน,ทว่ายังมีคนที่ออกมาพร้อมกับพวกเขานั่นก็คือเห่าเม่ยลี่และจักรพรรดิพิษปัจจิม.
"ยอดจริงๆ,จงซานเจ้าร้ายการมาก,เจ้าไม่รู้ว่าข้าต้องอดอู้ขนาดใหนในศาลสวรรค์."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ข้าไม่คิดเลยว่าราชันย์หยกนั้นจะยอมง่ายๆเช่นนี้,ทั้งที่ข้าเตรียมเหตุผลมากมายเอาไว้,ดูเหมือนจะไร้ผล!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ราชันย์หยกนั้นเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้า!"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ชิ,ตาเฒ่า,เจ้าพูดเป็นคำเดียวรึอย่างไร,เจ้าคิดว่าข้าออกมาจากศาลสวรรค์มาเที่ยวหรืออย่างไร,เสี่ยวจินได้ออกมารอข้าก่อนหน้านี้,ทำให้ไม่มีเพื่อนเล่นสนุกเลย,หรือว่าจะให้ข้าอยู่แต่กับบ้านคอยเย็บปักถักร้อยรึอย่างไร,โอกาสหายากของข้า,ถึงเวลาที่ต้องให้ข้าปลดปล่อยแล้ว."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
แน่นอนว่า,ไม่สามารถนำเห่าเม่ยลี่ไปเทียบกับสตรีทั่วไปได้.
"อืม,เจ้าเองก็พูดถูก!"จักรพรรดิพิษที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"หึ!"เห่าเม่ยลี่แค่นเสียง.
"เจ้าออกมาครั้งนี้ไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นหรอกนะ!"จงซานที่กล่าวเตือน.
"หืม,ครั้งนี้ข้ามีภารกิจสำคัญ,ข้าเป็นตัวแทนของศาลสวรรค์,เข้าร่วมงานวันเกิดหยิง,เจ้าคน,ที่เคยรังแกข้าที่โลกใบเล็ก,ที่จริง,ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร."เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ในโลกใบเล็ก? เจ้าและหยิง?
ในวเลานั้นที่วังมังกรของโลกใบเล็ก,เขานำเผ่ามังกรกลับคืน,ทำให้เจ้าไม่พอใจเขาและสาปเขาในเวลานั้น!"จักรพรรดิพิษกล่าว.
"ข้าไม่สามารถสาปเขาได้!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความกระอักกระอ่วนใจ.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น,ลืมทุกเรื่องที่อยู่ในโลกใบเล็กซะ."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"งานวันเกิดหยิงนั้น,ใกล้เข้ามาแล้ว,บางที่เวลานี้คงมีแขกมากมายเดินทางมาถึง!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม,ขณะผ่านทะเลตะวันออก,พวกเราไปพบกับเสี่ยวจิน,และไปต้าฉินด้วยกัน!"เห่าเม่ยลี่พยักหน้า.
"เสี่ยวจิน,นี่เจ้าปล่อยให้นางเดินทางไปยังทะเลตะวันออกคนเดียวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ต้องโทษราชามังกรชราทะเลตะวันออก,เขาลวงหลอกเสี่ยวจินเกี่ยวกับเรื่องมุกมังกร,เสี่ยวจินเอ่ยกับข้ามานานแล้ว,ข้าต้องการไปพบกับนางและทำให้เขาต้องได้รับความอนาถแน่นอน!"เห่าเม่ยลี่ที่กำลังว่ากล่าวราชามังกรชราอยู่นั่นเอง.
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทิศตะวันออกของทวีปซือตาปู่,บนทะเลตะวันออก,กลุ่มของจงซานที่ลอยอยู่เหนือน้ำ.
เห่าเม่ยลี่เริ่มบริกรรมคาถา,ดูเหมือนว่านางกับเสี่ยวจินนั้นมีวิธีติดต่อกันด้วยวิชาลับบางอย่าง.
รอราวๆหนึ่งชั่วยาม.
"โครม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนผืนทะเลตะวันออกที่เปิดออกมาในทันที,มังกรยักษ์ที่โบยบินออกมา,ด้านหลังของมังกรยักษ์สีทองมีมังกรหลากสี,บางที่คงจะเป็นผู้ติดตามของมังกรทอง.
"โฮกก!"
มังกรทองยักษ์ที่โผล่ออกมา,คำรามออกมาด้วยความดีใจ,ก่อนที่จะบินมายังกลุ่มจงซาน.
"เสี่ยวจิน!"
เสี่ยวจินที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเล็กน้อย.
"วูซซซ!"
เสี่ยวจินที่ย่อขนาดลงในทันที,ก่อนที่จะไปอยู่บนไหล่ของเห่าเม่ยลี่,ที่ด้านหลังนั้นมีมังกรยักษ์ที่เปลี่ยนร่างก่อนจะเป็นบุรุษหนุ่มที่หล่อเหลาสีคน.
"เสี่ยวจิน,คนเหล่านี้คือ?"ชายที่สวมมงกุฏสีฟ้าเอ่ยสอบถามออกมา.
อีกสามคนเองก็จ้องมองไปยังกลุ่มของจงซานด้วยท่าทางเป็นปฏิปักษ์เช่นกัน.
"เสี่ยวจิน,พวกเขาเป็นเพื่อนของเจ้าอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่สอบถาม.
"พวกเขาคือสี่ไท่จื่อมังกรของทะเลตะวันออก,ราชามังกรชรา,ส่งมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของข้า!"เสี่ยวจินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
สี่ไท่จื่อมังกร? คนรับใช้ส่วนตัวอย่างงั้นรึ?
แม้นว่าทั้งสี่จะใบหน้าบูดบึ้งเช่นกัน,ทว่าก็ไม่มีใครปฏิเสธ.
"จงซาน,เจ้ามาแล้วรึ?
ข้าคิดว่าเจ้าต้องการเวลาอีก!
ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าจะไม่ได้ออกไปจากทะเลตะวันออกซะแล้ว."เสี่ยวจินที่เอ่ยพูดกับจงซานในทันที.
ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าจะไม่ได้ออกจากทะเลตะวันออกอย่างงั้นรึ?
สี่ไท่จื่อมังกรถึงกับพูดไม่ออก,ดูเหมือนว่าทะเลตะวันออกจะนาผิดหวัง?
"ใช่,เสี่ยวจิน,ดูเหมือนว่าเจ้าจะพลาดการแสดงดีๆหลายอย่างเลยล่ะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวต่อเสี่ยวจิน.
"เอาล่ะ,ที่ตำหนักมังกรทะเลตะวันออก,ก็มีการแสดงดีๆเช่นกัน,หากว่าเจ้าไม่ได้เรียบข้า,เวลานี้ข้าก็คงจะดูการแสดงอยู่,ร้ายกาจมาก,การต่อสู้ระดับเซียนบรรพชน!"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางดูแคลน.
ต้องไม่ลืมว่าที่ศาลสวรรค์นั้น,เป็นการต่อสู้ของปราชญ์เทพ,แน่นอนต้องดูแคลนเป็นธรรมดา,จะสามารถเอามาเทียบกันได้อย่างไร.
"ตำหนักมังกรมีเซียนบรรพชนด้วยรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าเองก็ไม่รู้,นับตั้งแต่ต้นนั้นมีอันธพาลที่มีนามว่าจื่อกง,น่าจะเป็นศิษย์ของกงจื่อ,เขาที่เต็มไปด้วยความอหังการเดินทางมายังตำหนักมังกร,พร้อมกับบังคับให้อ้าวกวงด้วยกำลัง,ทว่าหลังจากนั้นอ้าวกว้างก็ได้เรียกยอดฝีมือในชุดสีฟ้าออกมา,จากนั้นพวกเขาก็ต่อสู้กันในทันที,บางที่ดูเหมือนว่าจื่อกงจะเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเขาเป็นอย่างมาก!"เสี่ยวจินกล่าว.
"เซียนบรรพชนคนดังกล่าวมีความแค้นกับจื่อกงมาก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
พรมแดนหลี่,ดูเหมือนว่าจะเป็นอีกหนึ่งกลุ่มอิทธิพลในโลกใบนี้?
"เอาล่ะ,พวกเจ้าทั้งสี่รู้จักกับเขาหรือไม่?
คนในชุดสีฟ้านั้นเป็นใคร?"เสี่ยวจินที่สอบถามไท่จื่อมังกรทั้งสี่ในทันที.
"ไม่รู้,ไม่เคยเห็นมาก่อน."ชายทั้งสามที่ปฏิเสธในทันที.
"คนผุ้นั้น,ปรากฏตัวขึ้นมาเมื่อหลายร้อยปีก่อน,ทันใดนั้นเขาก็เดินทางมาวังมังกร,ตรงมายังตำหนักมังกร,ท่านพ่อแสดงท่าทางกับเขาเป็นอย่างดี,และยังมอบตำหนักที่ดีที่สุดให้กับเขา,เป็นสถานที่มีปราณปฐพีหนาแน่น,ซึ่งเป็นสถานที่ท่านพ่อเคยฝึกฝนบำเพ็ญเพียร,ทว่าเมื่อคนดังกล่าวมา,กลับยกให้เขา,และยังสั่งการไม่ให้เข้าไปรบกวนเขา,พวกเราเลยไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร!"ไท่จื่อมังกรอีกคนที่กล่าวตอบ.
"ไปเถอะ,ไปดูด้วยตา,บางที่ตอนนี้คงกำลังสู้กันอยู่!"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ครืนนน~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,คลื่นทะเลที่กวัดแกว่งแยกกลายเป็นคลื่นสูงขึ้นในทันที,เทียนเต๋าสีเขียวที่ทะยายสูง,สายนำที่แยกออกไปทุกทิศทุกทางหลบเทียนเต๋าที่แบ่งแยกพื้นที่.
เป็นพลังอำนาจที่น่าเกรงขามมาก,แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่น่าหวาดกลัว.
ผืนทะเลที่แยกออกเป็นสองส่วน,ทะเลตะวันออกราวกับว่าได้หายไป,เห็นตำหนักมังกรที่อยู่ด้านล่าง.
บนตำหนักมังกร,พื้นที่รอบๆที่พังทลายเสียงหาย,หลายๆแห่งที่กลายเป็นแอ่ง,มีตราประทับส่องประกายแสงห้าสีขนาดใหญ่ที่แผ่พลังอำนาจออกมา.
ริ้วแสงห้าสี,ที่เข้าปะทะกับเทียนเต๋าสีเขียว.
"กำราบ~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าสีเขียว,ที่ถูกตราห้าสีบีบอัด,พลังอำนาจที่ทรงพลังกว่าสิบเท่า,กำลังบีบรัดลงมาด้านล่าาง.
"ชายในชุดฟ้าชนะ,จื่อกงดูเหมือนว่าจะพ่ายแพ้!"เสี่ยวจินที่เอ่ยออกมาในทันที.
สี่ไท่จื่อมังกรที่พ่นลมหายใจ.
ทว่าในเวลานั้น,จงซานที่ไม่ได้ผ่อนคลาย,เขาที่ปรากฏท่าทางเตือนภัยขึ้นมา,เสียงนี้?
เสียงที่คุ้นเคย,เสียงที่จงซานจะไม่มีลืม.
ที่ไกลออกไป,ชายในชุดสีน้ำเงินอยู่ในเทียนเต๋า,พบกับจงซานเข้าแล้ว,ก่อนที่จะบินเข้ามาหา,เทียนเต๋าที่สลายหายไป.
ชายในชุดฟ้าที่จ้องมองไปยังจงซาน.
โหลวซิงเฉินที่แสดงท่าทางงวย,หนานกงเซิ่ง,เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางระวังในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางสับสน.
"กงเชียน,ไม่ได้พบนานเหมือนกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กงเชียน?"หงเม่ยลี่ที่ดวงตาเบิกกว้าง,นิ่งงันไม่ขยับ.
จนกระทั่งฝ่ายตรงข้ามที่ยกหมวกที่สวมอยู่ขึ้นช้าๆ,เผยให้เห็นใบหน้า.
ในเวลานี้,ร่องรอยแตกร้าวบนใบหน้าของกงเชียนได้หายไปหมดแล้ว,ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บจะฟื้นฟูเรียบร้อยแล้ว,อย่างน้อยก็ไม่สาหัสเหมือนเดิม,ทว่าในเวลานี้ดูส่ง,ดวงตาที่ดุดันเป็นประกายไม่ต่างจากอสุรกาย.
"กงเชียน?
อสุรกายชราของแดนเทพอมตะ?"เห่าเม่ยลี่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
กงเชียน? ไท่จื่อมังกรที่ได้ยิน,ก็เข้าใจในทันที,ไม่แปลกใจเลยที่ราชามังกรให้ความเคารพเขา,แม้แต่ไม่ลังเลที่จะมอบตำหนักบำเพ็ญให้กับเขา,นี่คือเซียนบรรพชนที่ไม่ธรรมดานั่นเอง.
Chapter 1017 Again with Kong Xuan
再遇孔宣
พบกงเชียนอีกครั้ง.
ห้าวันหลังจากนั้น,บนทวีปซือตาปู,บนอวกาศที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว.
บนอากาศที่ดวงดาราส่องประกายแสงวับวาว,บนดวงดาราดวงหนึ่งมีชายในชุดสีขาว,บนตำหนักที่เหมือนกับตำหนักบนวิหารหลิงเซียวเปา,ทว่าบนตำหนักนั้นมีอักษรที่สลักหลักเอาไว้ว่า,ตำหนักเห่าเทียน.
บนตำหนักเห่าเทียนนั้นประตูตำหนักปิดแน่น,รอบๆนั้นมีค่ายกลมากมายปิดบังล้อมรอบ.
ที่ด้านในเหมือนกับท้องพระโรงทั่วไป,บนบัลลังก์มังกร,มีราชันย์หยกนั่งอยู่.
ที่ด้านหน้าเขานั้นมีคนสี่คน,ต้าตี้โกวเฉิน,ต้าตื้จื่อเหว่ย,ต้าตี้เจินอู๋,และเทพแห่งภัยพิบัติ!
คนทั้งสี่ที่ยื่นเงียบ,ราชันย์หยกที่นั่งอยู่บนเก้าอี้,หลับตา,มือขวาที่เคาะไปที่พนักมังกรเบาๆ,ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
คนทั้งสี่ที่รอคอยกว่าหนึ่งชั่วยาม,จ้องมองนางกันและกัน,ไม่มีใครรู้ว่าราชันย์หยกตัดสินใจอย่างไร,ทว่าในเวลานี้,มีเพียงพวกเขาทั้งห้าคนเท่านั้น,แม้แต่ไท่ซ่างเองราชันย์หยกก็ยังไม่ได้เรียกเข้ามา,ดูเหมือนว่าเวลานี้มีเรื่องสำคัญบางอย่างในพวกเขาห้าคน!
หลบเลี่ยงขุนพลสวรรค์ทุกคน,หลบเลี้ยงหวังมู่,หลบเลี่ยงไท่ซ่าง,ราชันย์หยกต้องการกล่าวสิ่งใด?
"ต้องดำเนินการต่อไป!"ราชันย์หยกที่เอ่ยออกมาช้าๆ,ขณะที่ลืมตาขึ้นมาในทันที.
"ดำเนินการต่อ?"นับตั้งแต่ต้นจนจบที่ทุกคนจดจ้องมองด้วยความงงงวยไปยังราชันย์หยก,จากนั้นกับคำพูดของราชันย์หยกทำให้พวกเขาดวงตาหดเกร็ง.
"ก่อนหน้านี้ข้าสามารถจัดการซือ,เหมยและหวังได้,หากแต่ข้าไม่ต้องการใช้พลังเต็มที่!"ราชันย์หยกกล่าว.
"อืม!"ทั้งสี่คนที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ศาลสวรรค์,ข้าไม่ต้องการเสียไป,แต่ตราบเท่าที่มีพวกเจ้าอยู่,ศาลสวรรค์ย่อมกลับมาได้,ที่นี่,ข้าได้เตรียมการบางอย่างไว้แล้ว,บางที่คงต้องลงมือจริง,ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา,ต่อไปคงให้พวกเจ้าจัดการแทนข้าไปก่อน!"ราชันย์หยกที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"
"เห่าเม่ยลี่ไม่จำเป็นต้องจัดการชั่วคราว,ข้าจะเตรียมการบางส่วนเอาไว้สำหรับนาง,แผนการของข้านั้นจะผิดพลาดไม่ได้,ค้นหาตำหนักจื่อเซียวให้พบไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม,นั่นคือแผนการส่วนสำคัญขั้นต่อไป,เพราะว่าการจะหาเมืองศักดิ์สิทธิ์จำเป็นต้องมีตำหนักจื่อเซียว,ที่ด้านในตำหนักจื่อเซียวนั้นได้ผนึกพลังของหงจวินเอาไว้,หากว่าพวกเราได้ตำหนักจื่อเซียวมา,พวกเราก็จะได้ครองพลังของหงจวิน,ทว่าจำไว้ให้ดี,ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น,ห้ามยอมแพ้,เพราะมันจะทำให้แผนการทั้งหมดของข้าเสียไป."
ราชันย์หยกที่เตรียมการแผนใหญ่ให้กับเหล่าข้าราชบริพารคนสำคัญทั้งสี่ของเขา.
--------------------------------------------------------------------
อีกห้าวันหลังจากนั้น.
กลุ่มของจงซานที่ออกมาจากศาลสวรรค์,จงซาน,เซียนเซิงซือ,หนานกงเซิ่งและโหลวซิงเฉิน,ทว่ายังมีคนที่ออกมาพร้อมกับพวกเขานั่นก็คือเห่าเม่ยลี่และจักรพรรดิพิษปัจจิม.
"ยอดจริงๆ,จงซานเจ้าร้ายการมาก,เจ้าไม่รู้ว่าข้าต้องอดอู้ขนาดใหนในศาลสวรรค์."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ข้าไม่คิดเลยว่าราชันย์หยกนั้นจะยอมง่ายๆเช่นนี้,ทั้งที่ข้าเตรียมเหตุผลมากมายเอาไว้,ดูเหมือนจะไร้ผล!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ราชันย์หยกนั้นเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้า!"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ชิ,ตาเฒ่า,เจ้าพูดเป็นคำเดียวรึอย่างไร,เจ้าคิดว่าข้าออกมาจากศาลสวรรค์มาเที่ยวหรืออย่างไร,เสี่ยวจินได้ออกมารอข้าก่อนหน้านี้,ทำให้ไม่มีเพื่อนเล่นสนุกเลย,หรือว่าจะให้ข้าอยู่แต่กับบ้านคอยเย็บปักถักร้อยรึอย่างไร,โอกาสหายากของข้า,ถึงเวลาที่ต้องให้ข้าปลดปล่อยแล้ว."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
แน่นอนว่า,ไม่สามารถนำเห่าเม่ยลี่ไปเทียบกับสตรีทั่วไปได้.
"อืม,เจ้าเองก็พูดถูก!"จักรพรรดิพิษที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"หึ!"เห่าเม่ยลี่แค่นเสียง.
"เจ้าออกมาครั้งนี้ไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นหรอกนะ!"จงซานที่กล่าวเตือน.
"หืม,ครั้งนี้ข้ามีภารกิจสำคัญ,ข้าเป็นตัวแทนของศาลสวรรค์,เข้าร่วมงานวันเกิดหยิง,เจ้าคน,ที่เคยรังแกข้าที่โลกใบเล็ก,ที่จริง,ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร."เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ในโลกใบเล็ก? เจ้าและหยิง?
ในวเลานั้นที่วังมังกรของโลกใบเล็ก,เขานำเผ่ามังกรกลับคืน,ทำให้เจ้าไม่พอใจเขาและสาปเขาในเวลานั้น!"จักรพรรดิพิษกล่าว.
"ข้าไม่สามารถสาปเขาได้!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความกระอักกระอ่วนใจ.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น,ลืมทุกเรื่องที่อยู่ในโลกใบเล็กซะ."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่กล่าว.
"งานวันเกิดหยิงนั้น,ใกล้เข้ามาแล้ว,บางที่เวลานี้คงมีแขกมากมายเดินทางมาถึง!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม,ขณะผ่านทะเลตะวันออก,พวกเราไปพบกับเสี่ยวจิน,และไปต้าฉินด้วยกัน!"เห่าเม่ยลี่พยักหน้า.
"เสี่ยวจิน,นี่เจ้าปล่อยให้นางเดินทางไปยังทะเลตะวันออกคนเดียวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ต้องโทษราชามังกรชราทะเลตะวันออก,เขาลวงหลอกเสี่ยวจินเกี่ยวกับเรื่องมุกมังกร,เสี่ยวจินเอ่ยกับข้ามานานแล้ว,ข้าต้องการไปพบกับนางและทำให้เขาต้องได้รับความอนาถแน่นอน!"เห่าเม่ยลี่ที่กำลังว่ากล่าวราชามังกรชราอยู่นั่นเอง.
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทิศตะวันออกของทวีปซือตาปู่,บนทะเลตะวันออก,กลุ่มของจงซานที่ลอยอยู่เหนือน้ำ.
เห่าเม่ยลี่เริ่มบริกรรมคาถา,ดูเหมือนว่านางกับเสี่ยวจินนั้นมีวิธีติดต่อกันด้วยวิชาลับบางอย่าง.
รอราวๆหนึ่งชั่วยาม.
"โครม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนผืนทะเลตะวันออกที่เปิดออกมาในทันที,มังกรยักษ์ที่โบยบินออกมา,ด้านหลังของมังกรยักษ์สีทองมีมังกรหลากสี,บางที่คงจะเป็นผู้ติดตามของมังกรทอง.
"โฮกก!"
มังกรทองยักษ์ที่โผล่ออกมา,คำรามออกมาด้วยความดีใจ,ก่อนที่จะบินมายังกลุ่มจงซาน.
"เสี่ยวจิน!"
เสี่ยวจินที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเล็กน้อย.
"วูซซซ!"
เสี่ยวจินที่ย่อขนาดลงในทันที,ก่อนที่จะไปอยู่บนไหล่ของเห่าเม่ยลี่,ที่ด้านหลังนั้นมีมังกรยักษ์ที่เปลี่ยนร่างก่อนจะเป็นบุรุษหนุ่มที่หล่อเหลาสีคน.
"เสี่ยวจิน,คนเหล่านี้คือ?"ชายที่สวมมงกุฏสีฟ้าเอ่ยสอบถามออกมา.
อีกสามคนเองก็จ้องมองไปยังกลุ่มของจงซานด้วยท่าทางเป็นปฏิปักษ์เช่นกัน.
"เสี่ยวจิน,พวกเขาเป็นเพื่อนของเจ้าอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่สอบถาม.
"พวกเขาคือสี่ไท่จื่อมังกรของทะเลตะวันออก,ราชามังกรชรา,ส่งมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของข้า!"เสี่ยวจินที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
สี่ไท่จื่อมังกร? คนรับใช้ส่วนตัวอย่างงั้นรึ?
แม้นว่าทั้งสี่จะใบหน้าบูดบึ้งเช่นกัน,ทว่าก็ไม่มีใครปฏิเสธ.
"จงซาน,เจ้ามาแล้วรึ?
ข้าคิดว่าเจ้าต้องการเวลาอีก!
ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าจะไม่ได้ออกไปจากทะเลตะวันออกซะแล้ว."เสี่ยวจินที่เอ่ยพูดกับจงซานในทันที.
ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าจะไม่ได้ออกจากทะเลตะวันออกอย่างงั้นรึ?
สี่ไท่จื่อมังกรถึงกับพูดไม่ออก,ดูเหมือนว่าทะเลตะวันออกจะนาผิดหวัง?
"ใช่,เสี่ยวจิน,ดูเหมือนว่าเจ้าจะพลาดการแสดงดีๆหลายอย่างเลยล่ะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวต่อเสี่ยวจิน.
"เอาล่ะ,ที่ตำหนักมังกรทะเลตะวันออก,ก็มีการแสดงดีๆเช่นกัน,หากว่าเจ้าไม่ได้เรียบข้า,เวลานี้ข้าก็คงจะดูการแสดงอยู่,ร้ายกาจมาก,การต่อสู้ระดับเซียนบรรพชน!"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางดูแคลน.
ต้องไม่ลืมว่าที่ศาลสวรรค์นั้น,เป็นการต่อสู้ของปราชญ์เทพ,แน่นอนต้องดูแคลนเป็นธรรมดา,จะสามารถเอามาเทียบกันได้อย่างไร.
"ตำหนักมังกรมีเซียนบรรพชนด้วยรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าเองก็ไม่รู้,นับตั้งแต่ต้นนั้นมีอันธพาลที่มีนามว่าจื่อกง,น่าจะเป็นศิษย์ของกงจื่อ,เขาที่เต็มไปด้วยความอหังการเดินทางมายังตำหนักมังกร,พร้อมกับบังคับให้อ้าวกวงด้วยกำลัง,ทว่าหลังจากนั้นอ้าวกว้างก็ได้เรียกยอดฝีมือในชุดสีฟ้าออกมา,จากนั้นพวกเขาก็ต่อสู้กันในทันที,บางที่ดูเหมือนว่าจื่อกงจะเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเขาเป็นอย่างมาก!"เสี่ยวจินกล่าว.
"เซียนบรรพชนคนดังกล่าวมีความแค้นกับจื่อกงมาก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
พรมแดนหลี่,ดูเหมือนว่าจะเป็นอีกหนึ่งกลุ่มอิทธิพลในโลกใบนี้?
"เอาล่ะ,พวกเจ้าทั้งสี่รู้จักกับเขาหรือไม่?
คนในชุดสีฟ้านั้นเป็นใคร?"เสี่ยวจินที่สอบถามไท่จื่อมังกรทั้งสี่ในทันที.
"ไม่รู้,ไม่เคยเห็นมาก่อน."ชายทั้งสามที่ปฏิเสธในทันที.
"คนผุ้นั้น,ปรากฏตัวขึ้นมาเมื่อหลายร้อยปีก่อน,ทันใดนั้นเขาก็เดินทางมาวังมังกร,ตรงมายังตำหนักมังกร,ท่านพ่อแสดงท่าทางกับเขาเป็นอย่างดี,และยังมอบตำหนักที่ดีที่สุดให้กับเขา,เป็นสถานที่มีปราณปฐพีหนาแน่น,ซึ่งเป็นสถานที่ท่านพ่อเคยฝึกฝนบำเพ็ญเพียร,ทว่าเมื่อคนดังกล่าวมา,กลับยกให้เขา,และยังสั่งการไม่ให้เข้าไปรบกวนเขา,พวกเราเลยไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร!"ไท่จื่อมังกรอีกคนที่กล่าวตอบ.
"ไปเถอะ,ไปดูด้วยตา,บางที่ตอนนี้คงกำลังสู้กันอยู่!"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ครืนนน~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,คลื่นทะเลที่กวัดแกว่งแยกกลายเป็นคลื่นสูงขึ้นในทันที,เทียนเต๋าสีเขียวที่ทะยายสูง,สายนำที่แยกออกไปทุกทิศทุกทางหลบเทียนเต๋าที่แบ่งแยกพื้นที่.
เป็นพลังอำนาจที่น่าเกรงขามมาก,แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่น่าหวาดกลัว.
ผืนทะเลที่แยกออกเป็นสองส่วน,ทะเลตะวันออกราวกับว่าได้หายไป,เห็นตำหนักมังกรที่อยู่ด้านล่าง.
บนตำหนักมังกร,พื้นที่รอบๆที่พังทลายเสียงหาย,หลายๆแห่งที่กลายเป็นแอ่ง,มีตราประทับส่องประกายแสงห้าสีขนาดใหญ่ที่แผ่พลังอำนาจออกมา.
ริ้วแสงห้าสี,ที่เข้าปะทะกับเทียนเต๋าสีเขียว.
"กำราบ~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าสีเขียว,ที่ถูกตราห้าสีบีบอัด,พลังอำนาจที่ทรงพลังกว่าสิบเท่า,กำลังบีบรัดลงมาด้านล่าาง.
"ชายในชุดฟ้าชนะ,จื่อกงดูเหมือนว่าจะพ่ายแพ้!"เสี่ยวจินที่เอ่ยออกมาในทันที.
สี่ไท่จื่อมังกรที่พ่นลมหายใจ.
ทว่าในเวลานั้น,จงซานที่ไม่ได้ผ่อนคลาย,เขาที่ปรากฏท่าทางเตือนภัยขึ้นมา,เสียงนี้?
เสียงที่คุ้นเคย,เสียงที่จงซานจะไม่มีลืม.
ที่ไกลออกไป,ชายในชุดสีน้ำเงินอยู่ในเทียนเต๋า,พบกับจงซานเข้าแล้ว,ก่อนที่จะบินเข้ามาหา,เทียนเต๋าที่สลายหายไป.
ชายในชุดฟ้าที่จ้องมองไปยังจงซาน.
โหลวซิงเฉินที่แสดงท่าทางงวย,หนานกงเซิ่ง,เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางระวังในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เผยท่าทางสับสน.
"กงเชียน,ไม่ได้พบนานเหมือนกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กงเชียน?"หงเม่ยลี่ที่ดวงตาเบิกกว้าง,นิ่งงันไม่ขยับ.
จนกระทั่งฝ่ายตรงข้ามที่ยกหมวกที่สวมอยู่ขึ้นช้าๆ,เผยให้เห็นใบหน้า.
ในเวลานี้,ร่องรอยแตกร้าวบนใบหน้าของกงเชียนได้หายไปหมดแล้ว,ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บจะฟื้นฟูเรียบร้อยแล้ว,อย่างน้อยก็ไม่สาหัสเหมือนเดิม,ทว่าในเวลานี้ดูส่ง,ดวงตาที่ดุดันเป็นประกายไม่ต่างจากอสุรกาย.
"กงเชียน?
อสุรกายชราของแดนเทพอมตะ?"เห่าเม่ยลี่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
กงเชียน? ไท่จื่อมังกรที่ได้ยิน,ก็เข้าใจในทันที,ไม่แปลกใจเลยที่ราชามังกรให้ความเคารพเขา,แม้แต่ไม่ลังเลที่จะมอบตำหนักบำเพ็ญให้กับเขา,นี่คือเซียนบรรพชนที่ไม่ธรรมดานั่นเอง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น