Immortality Chapter 1016 Near it day
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1016 เทียนไมหลิน
Chapter 1016 Near it day [lineage/vein]
临之天脉
เทียนไมหลิน
"หง~~~~จวิน~~~~!”ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่อุทานออกมาเสียงดัง.
สายตาของทุกคนที่หดเกร็งจดจ้องมองไปม่ว่างตา,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่อุทานเทียนเต๋าที่รวมตัวเป็นของแข็งนั่น,ภาพเงาที่อยู่ภายในนั่นเป็นภาพของหงจวินอย่างงั้นรึ?
เทียนเต๋าของแข็งนั้นที่แผ่นพลังออกไปรอบๆ,ภาพเงาของหงจวินที่ขยายออกมานับหมื่นจั้ง.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่เก่าแก่โบราณกำลังแผ่ออกมา.
หมี่เทียนที่จดจ้องมองเงาของหงจวิน,ยั้งเท้าเอาไว้,เห็นชัดเจนว่าเขากำลังลังเล.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,เจ้ากล้าท้ายทายหงจวินอย่างงั้นรึ?
ที่นี่คือศาลสวรรค์,ไม่ใช่สถานที่ปราชญ์เทพจะโอหัง,กลับไปซะ!"ราชันย์หยกที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่จ้องมองภาพเงาของหงจวิน,จดจ้องมองไปยังราชันย์หยก,อารมณ์ของเขาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"หงจวินตายแล้ว,ภาพเงานี้มีแค่พลังส่วนหนึ่งของเขาเท่านั้น,จะมีทำอะไรข้าได้อย่างงั้นรึ?
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ก้าวออกไปด้านหน้าอีกครั้ง.
ทว่าในเวลาเดียวกันเทียนเต๋าของแข็ง,ภาพเงาของหงจวินก็เคลื่อนไหว.
ภาพเงาของหงจวิน,มือขวาที่ยื่นออกมาด้านหน้า.
"หลิน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในเทียนเต๋าของแข็งที่ได้ยินเสียงดังก้อง.
เสียงที่ดังกึกด้องสนั่นไปทั่วทั้งทวีปซือตาปู่และทวีปข้างเคียง,ทุกสิ่งทุกอย่างที่หยุดนิ่ง,แผ่นดินเลื่อนที่หยุดสงัด,แม้น้ำที่หยุดไหล.
เสียงที่ดังก้องกังวานไปทั่วทุกสารทิศ.
หลิน?
เสียงที่ราวกับว่าก้องอยู่ในหัวใจ,ทุให้ทุกคนรู้สึกเต็มไปด้วยความหวั่นเกรง! เสียงที่ราวจะชอนไชเข้าไปในดวงวิญญาณส่วนลึก.
เสียงดังกล่าวที่ราวกับว่าเป็นเสียงที่ทำให้ทุกอย่างหลุดจากโซ่ตรวจ,จิตใจที่ถูกยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็ว,แม้แต่ทำให้ผู้ฝึกตนหลายคนที่อยู่ในคอขวดสบโอกาสยกระดับในทันที.
อาณาเขตซือหนวเหอ,วิหารใต้เหล่ยหยิน.
อรหันต์อมิตาภะและกลุ่มอรหันต์ที่จดจ้องมองไปยังศาลสวรรค์,ทันทีที่ได้ยินเสียงดังกล่าว,ก็โค้งคำนับไปยังทิศทางดังกล่าวเล็กน้อย.
ทวีปจื่อลู่ทิศเหนือ,เทือกเขาเซิ่งซือ!
ซาที่จ้องมองไปยังทิศทางของศาลสวรรค์,ขณะได้ยินเสียงหลิน,ซาก็ยกแขนสองข้างขึ้น,ราวกับสัมผัสถึงเสียงดังกล่าว,ก่อนที่จะสัมผัสกับหมอกสีขาวมากมาย,หมอกสีขาวที่เขากำลังดึงเข้ามาภายในร่างกายช้าๆ.
พรมแดนหลี่ทิศเหนือ
กงจื่อที่จ้องมองไปยังทิศทางของศาลสวรรค์,พร้อมกับเสียงหลินก่อกนที่จะพบว่ามีอะไรบางอย่างที่ปกคลุมไปทั่วทวีปซือตาปู,แม้แต่ส่งผ่านมาถึงภายในหูของกงจื่อด้วย.
"เทียนไม?พลังอำนาจกระแสงพลังวิญญาณ?"แววตาของกงจื่อที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
อีกฟากทะเลตะวันออก,เมืองเซียนหยางต้าฉิน.
ชายในชุดสีดำที่ยืนอยู่ข้างๆหยิง,กุยกูซือ.
"หลิน? นี่คือหลิน!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เก้าแผ่นดินเทียนไมภพหยาง,อำนาจกระแสพลังวิญญาณ,เทียนไมหลิน,ของหงจวินที่นับว่าเป็นหนึ่ง,ไม่สงสัย,ไม่สงสัยเลยว่าเขจะกล้าท้าทายเปลี่ยนเทียนชู."กุยกูซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หงจวิน,ควรค่าแล้วที่ถูกยกย่องว่าเป็นปราชญ์เทพลำดับที่หนึ่ง!"หยิงพยักหน้า.
"เทียนไม(ชีพจรสวรรค์),บนทวีปซือตาปู่คงจะไม่สงบอีกต่อไปแล้ว!"กุยกูซือที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ทวีปซือตาปูที่ถูกจับตามอง,แม้นว่าจะบอกว่าไม่สงบอีกแล้ว,ทว่าก็อาจจะไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป!"หยิงที่ส่ายหน้าไปมา.
-------------------------------------------------------------
ภายในศาลสวรรค์.
ภายในเทียนเต๋าของแข็ง,ภาพเงาหงจวินที่ปล่อยเสียง"หลิน"ออกมา,บนทวีปซือตาปูทุกอย่างที่เปลี่ยนเป็นหยุดนิ่ง,การหยุดนิ่งที่ไม่ธรรมดา,ดูเหมือนว่ามันจะทำให้ปราชญ์เทพหมี่เทียนสั่นสะท้าน.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่หยุดนิ่ง,พลังแสงสีขาว,ที่ทำให้มิติหยุดนิ่ง,ทว่าเห็นเพียงร่างของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่สั่นไหวอย่างรุนแรง.
หลังจากผ่านไปสิบลมหายใจ,ทุกอย่างก็ค่อยๆกลับคืนสู่ปรกติ.
หมี่เทียนที่ถอยออกมาในทันที,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเทียนเต๋าของแข็งขนาดใหญ่ด้วยแววตาตื่นตระหนก.
"หลิน?
ไม่ใช่แค่เพียงเทียนเต๋า,ยังมีเทียนไมอีก? เทียนไมหลิน? หงจวิน,ทำได้ดีมาก!"ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเกลียดชัง.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนไม่คิดเลยว่าหงจวินที่ตกตายไปแล้ว,ยังคุกคามชีวิตของเขาอย่างคาดไม่ถึง.
ในอดีตหมี่เทียนที่ถูกหยามเกียรติอย่างหนัก,ในเวลานี้,หงจวินก็ยังทำได้.
หลินเมื่อสักครู่นี้,คนภายนอกอาจจะมองมเห็น,ทว่าหมี่เทียนกลับสัมผัสได้ถึงพลังที่สูงศักดิ์ของเทียนไมดังกล่าวได้,ตัวเขาไม่สามารถที่จะต่อต้านได้เลย,ทรงพลังยิ่งกว่ากลิ่นของเขาเป็นอย่างมาก.
ภพหยางนั้นมีเก้าชีพจรสวรรค์,ซึ่งก็มีเท่ากับปราชญ์เทพเก้าคนนั่นเอง,มันคือลิขิต,พลังอำนาจที่ไร้การขัดขืน,หงจินคาดไม่ถึงเลยว่าจะครอบครองเทียนไมหลิน,ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงกล้าขัดขืนเทียนชู.
เทียนไมไร้ซึ่งผู้ต่อกร,เพราะปราชญ์เทพหมี่เทียนได้หลบหนีไปหลบในโลกใบเล็กทำให้เขาไม่รรู้ว่าหงจวินในเวลานั้นได้ครอบครองเทียนไมหลิน,บางที่อาจจะมีอีกหลายเรื่องที่เขาไม่รู้ในอดีต.
"หมี่เทียน?
เจ้ายังเกล้าข้ามาอีกรึ?"ราชันย์หยกที่แค่นเสียงเย็นชา.
หมี่เทียนจ้องมองไปยังราชันย์หยก,เงียบไปครู่หนึ่ง,เห็นชัดเจนว่า,ราชันย์หยกที่ออกมาขู่เขานั้น,ทำให้เขาลังเล,ไม่ว่าอย่างไรหงจวินก็ตายแล้ว,นอกจากเทียนไม,ยังมีอะไรอีกหรือไม่?
หมี่เทียนที่กำลังครุ่นคิดไปมา!
ขณะที่หมี่เทียนกำลังลังเลนั้น,บนฟ้าไกลก็ปรากฏแสงสีขาวที่ตัดผ่านท้องฟ้ามา.
ชายในชุดสีขาวที่โบยบินและร่อนลงมาจากบนท้องฟ้าและไปยืนอยู่ข้างๆกับราชันย์หยก.
ราชันย์หยกที่ไม่ละสายตาจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ทว่าต้าตี้โกวเฉิน,ต้าตี้จื่อเหว่ย,และต้าตี้เจิ้นอู๋ที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย,จากนั้นก็เผยความเคารพนอบน้อมออกมา.
ที่ไกลออกมานั้น,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่จ้องมองชายในชุดสีขาวที่เพิ่งปรากฏตัวออกมา.
"ไท่~~~~ ซ่าง
~~~~~~?”ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ชายในชุดสีขาวปราชญ์เทพไท่ซ่างที่เพิ่งปรากฏตัวออกมาเพราะก่อนหน้าเดินทางไปยังตำหนักจิงกงมานั่นเอง.
"ต้องการให้ข้าไปส่งรึอย่างไร?"ไท่ซ่างกล่าวออกมาเล็กน้อย.
หมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,ไม่จำเป็นต้องคาดเดาในเวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนอารมณ์เสียขุ่นข้องใจมากมายขนาดใหน.
"ชิ!"
หลังจากแค่นเสียงเย็นชา,ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็เปลี่ยนเป็นแสงสีขาว,พร้อมกับพุ่งตรงออกไป,เคลื่อนที่หายไปด้วยความเร็ว.
ไท่ซ่าง?
ถึงกับทำให้นักรบเทวะรู้สึกสะดุ้งไปในทันที.
"คารวะไท่ซ่าง!"ทุกคนที่แสดงความเคารพออกมา.
ไท่ซ่างพยักหน้ารับ.
ราชันย์หยกที่จ้องมองไปยังปราชญ์เทพไท่ซ่าง,ใบหน้าที่ดูซับซ้อน,ไม่ยินดีนักที่ขับไล่ศัตรูไปได้,เขาที่โบกมือ,ก่อนที่เทียนเต๋ารอบๆศาลสวรรค์จะหายไป,ทุกอย่างที่ค่อยๆฟื้นคืนกลับมาอยู่ในสภาพเดิม.
ราชันย์หยกที่เงยหน้าจับจ้องมองไปยังเทียนเต๋าของแข็ง,เทียนฟ้าหลินนั่นเอง.
ไท่ซ่างที่จ้องมองภาพเงาหงจวิน,ก่อนที่จะโค้งคำนับเล็กน้อย! เห็นชัดเจนว่าต่อหน้าหงจวิน,ไท่ซ่างยังเต็มไปด้วยความเคารพ.
เทียนไมหลินที่ค่อยสลายหายไป,ภาพเงาหงจวินเองก็ด้วย.
กระแสพลังอำนาจสีขาวมากมายที่รั่วไหลออกไปของเทียนไมหลินยังคงแพร่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
มีบางส่วนที่แผ่พุ่งเข้าห้าราชันย์หยก,บางส่วนพุ่งเข้าหาไท่ซ่าง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีบางส่วนพุ่งตรงมายังโหลวซิงเฉินด้วย!
หลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วยาม,เทียนไหมหลินก็สลายหายไปโดยสมบูรณ์,ไม่สามารถสัมผัสได้อีกแล้ว.
ไท่ซ่างที่ได้สติเป็นคนแรก,จากนั้นก็เป็นราชันย์หยก,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินที่กำลังหลับตาอยู่!
ขณะที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน,ทุกคนต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
ไท่ซ่างและราชันย์หยกบินตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
เหล่านักรบเทวะที่เปิดทางให้กับราชันย์หยก.
ผ่านไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง,ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่ลืมตาขึ้น,ไพลินที่ตำแหน่งหน้าผากนั้นส่องประกายแสงสีน้ำเงินวับวาว.
"ทักษะเทวะเวลา? เหมือนกับอาจารย์ในอดีต,นี่เจ้าสามารถสัมผัสได้ถึงทักษะตกทอดเวลาได้ด้วยรึ?"ไท่ซ่างที่เอ่ยปากกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
เสียงของไท่ซ่างที่ไม่ดังนัก,ทว่ากลับรู้สึกเบาสบายเหมือนกับลมในฤดูใบไม้ผลิ,ทำให้ใจแจ่มใสขึ้นด้วย.
โหลวซิงเฉินที่ไม่ตอบ,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่พยักหน้ารับ,โหลวซิงเฉินที่เอ่ยตอบ,"เรียนไท่ซ่าง,ข้ามีทักษะเทวะเวลา!"
ไท่ซ่างที่เห็นท่าทางของโหลวซิงเฉินแล้ว,เพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น,ก่อนที่จะหันหน้าจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"เกิดความขัดแย้งขึ้นที่ศาลสวรรค์ก่อนหน้านี้,ทำให้เซิ่งหวังจงต้องัวเราะแล้ว!"ราชันย์หยกที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ราชันย์หยกทรงพลังไร้เทียนทาน,จงซานชื่นชมนัก,ศาลสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่,น่าเกรงขามและเคารพจะเป็นที่น่าขันได้อย่างไรกัน?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ก่อนหน้านี้หลายวัน,โชคดีที่ค่ายกลยักษ์หยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาล,ถูกทะลวง,ทำให้ไท่ซ่างกลับคืนมา,โชคดีที่ได้พบกับเซิ่งหวังจง!"ราชันย์หยกกล่าว.
"เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เรื่องบังเอิญ?
ในเมื่อเซิ่งหวังจงกล่าวว่าเป็นเรื่องบังเอิญ,ก็นับว่าศาลสวรรค์ก็ยังติดหนี้บุญคุญเช่นเดิม,เซิ่งหวังจงมีสิ่งใดต้องการ,โปรดเอ่ย,ข้าจะนำไปพิจารณา!"ราชันย์หยกที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ราชันย์หยกกล่าวว่าจะตอบแทน,หากแต่ไม่กล่าวออกมาตามตรง,บอกว่าจะนำไปพิจารณา,แน่นอนเป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะคิดไม่ออก,นั่นหมายความว่าร้องขออะไร,ก็ต้องจ่ายสิ่งตอบแทนนั่นเอง.
จงซานที่จ้องมองไปยังทั้งสอง,รับรู้ว่าราชันย์หยก,ไม่ได้กล่าวหลอกลวง,"จึงกล่าวออกมาตามตรง,"จงซานไม่ได้มีอะไรจะขอ,เพียงแค่ได้ยินมาว่าไท่ซ่างนั้นดูแคลนค่ายกลทั่วหล้า,หากไท่ซ่างไม่รังเกียจ,ขอให้ข้าราชบริพารของข้า,ได้ศึกษาเกี่ยวกับค่ายกลสักสิบวันได้หรือไม่,หลังจากสิบวันนี้พวกเราจำเป็นต้องออกเดินทาง!"
กับคำขอของจงซานที่ไม่ได้มากมายอะไรนัก! แต่ไม่คิดเลยว่าจะเล็ดน้อยถึงเพียงนี้.
ราชันย์หยกและไท่ซ่างที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ไม่คิดว่าจะซานจะไม่ขออะไรที่มากมายกับพวกเขา.
ท้ายที่สุด,ไท่ซ่างก็เอ่ยปากออกมาว่า,"ข้าราชบริพารของเจ้าคงจะเป็นคนที่สามารถทะลวงค่ายกลหยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาลได้,หากจะกล่าวถึงค่ายกลก็นับว่าก้าวถึงระดับสูงสุดแล้ว,เช่นนั้นข้าก็ขอปลูกดอกไม้เพิ่มลงในสวน,มีค่ายกลจากโบราณที่ข้าได้รับรู้มา,ข้าขอมอบให้ก็แล้วกัน!"
"ขอบคุณ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จากนั้น,ไท่ซ่างที่นำแผ่นริ้วหยกออกมา,ก่อนที่จะสะบัดมือส่องแสงสีขาวไหลผ่านเข้าไปด้านใน,เป็นบันทึกเกี่ยวกับค่ายกต่างนั่นเอง.
ก่อนที่จะส่งมันออกมา.
แม้นว่าหนานกงเซิ่งจะตาลุกวาว,ทว่าก็ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า,รอให้จงซานรับมา,และมอบให้เขาอีกครั้ง.
"เมื่อมีศัตรูเป็นถึงปราชญ์เทพ,ศาลสวรรค์คงจะมีเรื่องที่ต้องจัดการเป็นจำนวนมาก,จงซานไม่ขอรบกวน,ขออยู่อาศัยที่ตำหนักกงจูแปดสักพัก,หลังจากนี้สิบวัน,คงต้องขอลา!"จงซานกล่าว.
"อืม!"ทั้งคู่พยักหน้ารับ.
จงซานที่นำเห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยท่าทางสงสัยกลับออกมาจากพื้นที่วิหารหลิงเซียวเปา,กลับไปยังที่พักกงจูแปดนั่นเอง.
ไท่ซ่างและราชันย์หยกทั้งคู่ที่จดจ้องมองไปยังกลุ่มของจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ก่อนที่จะกลับไปปลอบประโลมรักษาขวัญกำลังใจของกองทัพ.
ตำหนักกงจูแปด!
จงซานขณะที่นั่งลง!
"เซิ่งหวัง,ก่อนหน้านี้คือ....!"โหลวซิงเฉินที่ราวกับว่าจะกล่าวอะไรบางอย่าง.
จงซานที่ยกมือขึ้น,ส่ายหน้าไปมาไม่ให้โหลวซิงเฉินกล่าวต่อ,โหลวซิงเฉินที่เข้าใจ,จึงไม่กล่าวอะไรต่อไป.
หลังจากปรึกษาพูดคุยกลับทุกคน,จงซานที่กลับมาอยู่ในห้องคนเดียวเพื่อวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆที่เขาได้เห็นมา.
เหนือกว่าศาลเทวะ,มีอีกระดับราชวงศ์จริงๆ,นั่นก็คือศาลสวรรค์!
เทียนตี้?
ภพหยางนั้นมีศาลสวรรค์เพียงหนึ่งเดียว,แล้วก่อนหน้านี้ล่ะ?
มี!
จากคำพูดของหมี่เทียน,จงซานได้ยินเช่นกัน,ศาลสวรรค์ต้าโจว!
นั่นคือศาลสวรรค์อีกแห่ง.
ใต้สวรรค์แห่งนี้มีอะไรที่ไม่ธรรมดา! ความลับมากมายนับตั้งแต่ในอดีต!
กลุ่มปราชญ์เทพที่ล่วงหล่น,กำลังจะสร้างความวุ่นวายขึ้นอีกครั้งอย่างแน่นอน.
เมื่อยุคแห่งความวุ่นวายมาถึงแน่นอนมีความเป็นไปได้สองอย่าง,หนึ่งคือจะมีราชวงศ์ที่รุ่งเรื่องและมีบางส่วนที่จะต้องหายไป.
Chapter 1016 Near it day [lineage/vein]
临之天脉
เทียนไมหลิน
"หง~~~~จวิน~~~~!”ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่อุทานออกมาเสียงดัง.
สายตาของทุกคนที่หดเกร็งจดจ้องมองไปม่ว่างตา,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่อุทานเทียนเต๋าที่รวมตัวเป็นของแข็งนั่น,ภาพเงาที่อยู่ภายในนั่นเป็นภาพของหงจวินอย่างงั้นรึ?
เทียนเต๋าของแข็งนั้นที่แผ่นพลังออกไปรอบๆ,ภาพเงาของหงจวินที่ขยายออกมานับหมื่นจั้ง.
กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่เก่าแก่โบราณกำลังแผ่ออกมา.
หมี่เทียนที่จดจ้องมองเงาของหงจวิน,ยั้งเท้าเอาไว้,เห็นชัดเจนว่าเขากำลังลังเล.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,เจ้ากล้าท้ายทายหงจวินอย่างงั้นรึ?
ที่นี่คือศาลสวรรค์,ไม่ใช่สถานที่ปราชญ์เทพจะโอหัง,กลับไปซะ!"ราชันย์หยกที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่จ้องมองภาพเงาของหงจวิน,จดจ้องมองไปยังราชันย์หยก,อารมณ์ของเขาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"หงจวินตายแล้ว,ภาพเงานี้มีแค่พลังส่วนหนึ่งของเขาเท่านั้น,จะมีทำอะไรข้าได้อย่างงั้นรึ?
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ก้าวออกไปด้านหน้าอีกครั้ง.
ทว่าในเวลาเดียวกันเทียนเต๋าของแข็ง,ภาพเงาของหงจวินก็เคลื่อนไหว.
ภาพเงาของหงจวิน,มือขวาที่ยื่นออกมาด้านหน้า.
"หลิน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในเทียนเต๋าของแข็งที่ได้ยินเสียงดังก้อง.
เสียงที่ดังกึกด้องสนั่นไปทั่วทั้งทวีปซือตาปู่และทวีปข้างเคียง,ทุกสิ่งทุกอย่างที่หยุดนิ่ง,แผ่นดินเลื่อนที่หยุดสงัด,แม้น้ำที่หยุดไหล.
เสียงที่ดังก้องกังวานไปทั่วทุกสารทิศ.
หลิน?
เสียงที่ราวกับว่าก้องอยู่ในหัวใจ,ทุให้ทุกคนรู้สึกเต็มไปด้วยความหวั่นเกรง! เสียงที่ราวจะชอนไชเข้าไปในดวงวิญญาณส่วนลึก.
เสียงดังกล่าวที่ราวกับว่าเป็นเสียงที่ทำให้ทุกอย่างหลุดจากโซ่ตรวจ,จิตใจที่ถูกยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็ว,แม้แต่ทำให้ผู้ฝึกตนหลายคนที่อยู่ในคอขวดสบโอกาสยกระดับในทันที.
อาณาเขตซือหนวเหอ,วิหารใต้เหล่ยหยิน.
อรหันต์อมิตาภะและกลุ่มอรหันต์ที่จดจ้องมองไปยังศาลสวรรค์,ทันทีที่ได้ยินเสียงดังกล่าว,ก็โค้งคำนับไปยังทิศทางดังกล่าวเล็กน้อย.
ทวีปจื่อลู่ทิศเหนือ,เทือกเขาเซิ่งซือ!
ซาที่จ้องมองไปยังทิศทางของศาลสวรรค์,ขณะได้ยินเสียงหลิน,ซาก็ยกแขนสองข้างขึ้น,ราวกับสัมผัสถึงเสียงดังกล่าว,ก่อนที่จะสัมผัสกับหมอกสีขาวมากมาย,หมอกสีขาวที่เขากำลังดึงเข้ามาภายในร่างกายช้าๆ.
พรมแดนหลี่ทิศเหนือ
กงจื่อที่จ้องมองไปยังทิศทางของศาลสวรรค์,พร้อมกับเสียงหลินก่อกนที่จะพบว่ามีอะไรบางอย่างที่ปกคลุมไปทั่วทวีปซือตาปู,แม้แต่ส่งผ่านมาถึงภายในหูของกงจื่อด้วย.
"เทียนไม?พลังอำนาจกระแสงพลังวิญญาณ?"แววตาของกงจื่อที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
อีกฟากทะเลตะวันออก,เมืองเซียนหยางต้าฉิน.
ชายในชุดสีดำที่ยืนอยู่ข้างๆหยิง,กุยกูซือ.
"หลิน? นี่คือหลิน!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เก้าแผ่นดินเทียนไมภพหยาง,อำนาจกระแสพลังวิญญาณ,เทียนไมหลิน,ของหงจวินที่นับว่าเป็นหนึ่ง,ไม่สงสัย,ไม่สงสัยเลยว่าเขจะกล้าท้าทายเปลี่ยนเทียนชู."กุยกูซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หงจวิน,ควรค่าแล้วที่ถูกยกย่องว่าเป็นปราชญ์เทพลำดับที่หนึ่ง!"หยิงพยักหน้า.
"เทียนไม(ชีพจรสวรรค์),บนทวีปซือตาปู่คงจะไม่สงบอีกต่อไปแล้ว!"กุยกูซือที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"ทวีปซือตาปูที่ถูกจับตามอง,แม้นว่าจะบอกว่าไม่สงบอีกแล้ว,ทว่าก็อาจจะไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป!"หยิงที่ส่ายหน้าไปมา.
-------------------------------------------------------------
ภายในศาลสวรรค์.
ภายในเทียนเต๋าของแข็ง,ภาพเงาหงจวินที่ปล่อยเสียง"หลิน"ออกมา,บนทวีปซือตาปูทุกอย่างที่เปลี่ยนเป็นหยุดนิ่ง,การหยุดนิ่งที่ไม่ธรรมดา,ดูเหมือนว่ามันจะทำให้ปราชญ์เทพหมี่เทียนสั่นสะท้าน.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่หยุดนิ่ง,พลังแสงสีขาว,ที่ทำให้มิติหยุดนิ่ง,ทว่าเห็นเพียงร่างของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่สั่นไหวอย่างรุนแรง.
หลังจากผ่านไปสิบลมหายใจ,ทุกอย่างก็ค่อยๆกลับคืนสู่ปรกติ.
หมี่เทียนที่ถอยออกมาในทันที,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเทียนเต๋าของแข็งขนาดใหญ่ด้วยแววตาตื่นตระหนก.
"หลิน?
ไม่ใช่แค่เพียงเทียนเต๋า,ยังมีเทียนไมอีก? เทียนไมหลิน? หงจวิน,ทำได้ดีมาก!"ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเกลียดชัง.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนไม่คิดเลยว่าหงจวินที่ตกตายไปแล้ว,ยังคุกคามชีวิตของเขาอย่างคาดไม่ถึง.
ในอดีตหมี่เทียนที่ถูกหยามเกียรติอย่างหนัก,ในเวลานี้,หงจวินก็ยังทำได้.
หลินเมื่อสักครู่นี้,คนภายนอกอาจจะมองมเห็น,ทว่าหมี่เทียนกลับสัมผัสได้ถึงพลังที่สูงศักดิ์ของเทียนไมดังกล่าวได้,ตัวเขาไม่สามารถที่จะต่อต้านได้เลย,ทรงพลังยิ่งกว่ากลิ่นของเขาเป็นอย่างมาก.
ภพหยางนั้นมีเก้าชีพจรสวรรค์,ซึ่งก็มีเท่ากับปราชญ์เทพเก้าคนนั่นเอง,มันคือลิขิต,พลังอำนาจที่ไร้การขัดขืน,หงจินคาดไม่ถึงเลยว่าจะครอบครองเทียนไมหลิน,ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงกล้าขัดขืนเทียนชู.
เทียนไมไร้ซึ่งผู้ต่อกร,เพราะปราชญ์เทพหมี่เทียนได้หลบหนีไปหลบในโลกใบเล็กทำให้เขาไม่รรู้ว่าหงจวินในเวลานั้นได้ครอบครองเทียนไมหลิน,บางที่อาจจะมีอีกหลายเรื่องที่เขาไม่รู้ในอดีต.
"หมี่เทียน?
เจ้ายังเกล้าข้ามาอีกรึ?"ราชันย์หยกที่แค่นเสียงเย็นชา.
หมี่เทียนจ้องมองไปยังราชันย์หยก,เงียบไปครู่หนึ่ง,เห็นชัดเจนว่า,ราชันย์หยกที่ออกมาขู่เขานั้น,ทำให้เขาลังเล,ไม่ว่าอย่างไรหงจวินก็ตายแล้ว,นอกจากเทียนไม,ยังมีอะไรอีกหรือไม่?
หมี่เทียนที่กำลังครุ่นคิดไปมา!
ขณะที่หมี่เทียนกำลังลังเลนั้น,บนฟ้าไกลก็ปรากฏแสงสีขาวที่ตัดผ่านท้องฟ้ามา.
ชายในชุดสีขาวที่โบยบินและร่อนลงมาจากบนท้องฟ้าและไปยืนอยู่ข้างๆกับราชันย์หยก.
ราชันย์หยกที่ไม่ละสายตาจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ทว่าต้าตี้โกวเฉิน,ต้าตี้จื่อเหว่ย,และต้าตี้เจิ้นอู๋ที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย,จากนั้นก็เผยความเคารพนอบน้อมออกมา.
ที่ไกลออกมานั้น,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่จ้องมองชายในชุดสีขาวที่เพิ่งปรากฏตัวออกมา.
"ไท่~~~~ ซ่าง
~~~~~~?”ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ชายในชุดสีขาวปราชญ์เทพไท่ซ่างที่เพิ่งปรากฏตัวออกมาเพราะก่อนหน้าเดินทางไปยังตำหนักจิงกงมานั่นเอง.
"ต้องการให้ข้าไปส่งรึอย่างไร?"ไท่ซ่างกล่าวออกมาเล็กน้อย.
หมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน,ไม่จำเป็นต้องคาดเดาในเวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนอารมณ์เสียขุ่นข้องใจมากมายขนาดใหน.
"ชิ!"
หลังจากแค่นเสียงเย็นชา,ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็เปลี่ยนเป็นแสงสีขาว,พร้อมกับพุ่งตรงออกไป,เคลื่อนที่หายไปด้วยความเร็ว.
ไท่ซ่าง?
ถึงกับทำให้นักรบเทวะรู้สึกสะดุ้งไปในทันที.
"คารวะไท่ซ่าง!"ทุกคนที่แสดงความเคารพออกมา.
ไท่ซ่างพยักหน้ารับ.
ราชันย์หยกที่จ้องมองไปยังปราชญ์เทพไท่ซ่าง,ใบหน้าที่ดูซับซ้อน,ไม่ยินดีนักที่ขับไล่ศัตรูไปได้,เขาที่โบกมือ,ก่อนที่เทียนเต๋ารอบๆศาลสวรรค์จะหายไป,ทุกอย่างที่ค่อยๆฟื้นคืนกลับมาอยู่ในสภาพเดิม.
ราชันย์หยกที่เงยหน้าจับจ้องมองไปยังเทียนเต๋าของแข็ง,เทียนฟ้าหลินนั่นเอง.
ไท่ซ่างที่จ้องมองภาพเงาหงจวิน,ก่อนที่จะโค้งคำนับเล็กน้อย! เห็นชัดเจนว่าต่อหน้าหงจวิน,ไท่ซ่างยังเต็มไปด้วยความเคารพ.
เทียนไมหลินที่ค่อยสลายหายไป,ภาพเงาหงจวินเองก็ด้วย.
กระแสพลังอำนาจสีขาวมากมายที่รั่วไหลออกไปของเทียนไมหลินยังคงแพร่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
มีบางส่วนที่แผ่พุ่งเข้าห้าราชันย์หยก,บางส่วนพุ่งเข้าหาไท่ซ่าง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีบางส่วนพุ่งตรงมายังโหลวซิงเฉินด้วย!
หลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วยาม,เทียนไหมหลินก็สลายหายไปโดยสมบูรณ์,ไม่สามารถสัมผัสได้อีกแล้ว.
ไท่ซ่างที่ได้สติเป็นคนแรก,จากนั้นก็เป็นราชันย์หยก,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินที่กำลังหลับตาอยู่!
ขณะที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน,ทุกคนต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
ไท่ซ่างและราชันย์หยกบินตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
เหล่านักรบเทวะที่เปิดทางให้กับราชันย์หยก.
ผ่านไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง,ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่ลืมตาขึ้น,ไพลินที่ตำแหน่งหน้าผากนั้นส่องประกายแสงสีน้ำเงินวับวาว.
"ทักษะเทวะเวลา? เหมือนกับอาจารย์ในอดีต,นี่เจ้าสามารถสัมผัสได้ถึงทักษะตกทอดเวลาได้ด้วยรึ?"ไท่ซ่างที่เอ่ยปากกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
เสียงของไท่ซ่างที่ไม่ดังนัก,ทว่ากลับรู้สึกเบาสบายเหมือนกับลมในฤดูใบไม้ผลิ,ทำให้ใจแจ่มใสขึ้นด้วย.
โหลวซิงเฉินที่ไม่ตอบ,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่พยักหน้ารับ,โหลวซิงเฉินที่เอ่ยตอบ,"เรียนไท่ซ่าง,ข้ามีทักษะเทวะเวลา!"
ไท่ซ่างที่เห็นท่าทางของโหลวซิงเฉินแล้ว,เพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น,ก่อนที่จะหันหน้าจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"เกิดความขัดแย้งขึ้นที่ศาลสวรรค์ก่อนหน้านี้,ทำให้เซิ่งหวังจงต้องัวเราะแล้ว!"ราชันย์หยกที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ราชันย์หยกทรงพลังไร้เทียนทาน,จงซานชื่นชมนัก,ศาลสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่,น่าเกรงขามและเคารพจะเป็นที่น่าขันได้อย่างไรกัน?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ก่อนหน้านี้หลายวัน,โชคดีที่ค่ายกลยักษ์หยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาล,ถูกทะลวง,ทำให้ไท่ซ่างกลับคืนมา,โชคดีที่ได้พบกับเซิ่งหวังจง!"ราชันย์หยกกล่าว.
"เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เรื่องบังเอิญ?
ในเมื่อเซิ่งหวังจงกล่าวว่าเป็นเรื่องบังเอิญ,ก็นับว่าศาลสวรรค์ก็ยังติดหนี้บุญคุญเช่นเดิม,เซิ่งหวังจงมีสิ่งใดต้องการ,โปรดเอ่ย,ข้าจะนำไปพิจารณา!"ราชันย์หยกที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ราชันย์หยกกล่าวว่าจะตอบแทน,หากแต่ไม่กล่าวออกมาตามตรง,บอกว่าจะนำไปพิจารณา,แน่นอนเป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะคิดไม่ออก,นั่นหมายความว่าร้องขออะไร,ก็ต้องจ่ายสิ่งตอบแทนนั่นเอง.
จงซานที่จ้องมองไปยังทั้งสอง,รับรู้ว่าราชันย์หยก,ไม่ได้กล่าวหลอกลวง,"จึงกล่าวออกมาตามตรง,"จงซานไม่ได้มีอะไรจะขอ,เพียงแค่ได้ยินมาว่าไท่ซ่างนั้นดูแคลนค่ายกลทั่วหล้า,หากไท่ซ่างไม่รังเกียจ,ขอให้ข้าราชบริพารของข้า,ได้ศึกษาเกี่ยวกับค่ายกลสักสิบวันได้หรือไม่,หลังจากสิบวันนี้พวกเราจำเป็นต้องออกเดินทาง!"
กับคำขอของจงซานที่ไม่ได้มากมายอะไรนัก! แต่ไม่คิดเลยว่าจะเล็ดน้อยถึงเพียงนี้.
ราชันย์หยกและไท่ซ่างที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ไม่คิดว่าจะซานจะไม่ขออะไรที่มากมายกับพวกเขา.
ท้ายที่สุด,ไท่ซ่างก็เอ่ยปากออกมาว่า,"ข้าราชบริพารของเจ้าคงจะเป็นคนที่สามารถทะลวงค่ายกลหยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาลได้,หากจะกล่าวถึงค่ายกลก็นับว่าก้าวถึงระดับสูงสุดแล้ว,เช่นนั้นข้าก็ขอปลูกดอกไม้เพิ่มลงในสวน,มีค่ายกลจากโบราณที่ข้าได้รับรู้มา,ข้าขอมอบให้ก็แล้วกัน!"
"ขอบคุณ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จากนั้น,ไท่ซ่างที่นำแผ่นริ้วหยกออกมา,ก่อนที่จะสะบัดมือส่องแสงสีขาวไหลผ่านเข้าไปด้านใน,เป็นบันทึกเกี่ยวกับค่ายกต่างนั่นเอง.
ก่อนที่จะส่งมันออกมา.
แม้นว่าหนานกงเซิ่งจะตาลุกวาว,ทว่าก็ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า,รอให้จงซานรับมา,และมอบให้เขาอีกครั้ง.
"เมื่อมีศัตรูเป็นถึงปราชญ์เทพ,ศาลสวรรค์คงจะมีเรื่องที่ต้องจัดการเป็นจำนวนมาก,จงซานไม่ขอรบกวน,ขออยู่อาศัยที่ตำหนักกงจูแปดสักพัก,หลังจากนี้สิบวัน,คงต้องขอลา!"จงซานกล่าว.
"อืม!"ทั้งคู่พยักหน้ารับ.
จงซานที่นำเห่าเม่ยลี่ที่เต็มไปด้วยท่าทางสงสัยกลับออกมาจากพื้นที่วิหารหลิงเซียวเปา,กลับไปยังที่พักกงจูแปดนั่นเอง.
ไท่ซ่างและราชันย์หยกทั้งคู่ที่จดจ้องมองไปยังกลุ่มของจงซาน,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ก่อนที่จะกลับไปปลอบประโลมรักษาขวัญกำลังใจของกองทัพ.
ตำหนักกงจูแปด!
จงซานขณะที่นั่งลง!
"เซิ่งหวัง,ก่อนหน้านี้คือ....!"โหลวซิงเฉินที่ราวกับว่าจะกล่าวอะไรบางอย่าง.
จงซานที่ยกมือขึ้น,ส่ายหน้าไปมาไม่ให้โหลวซิงเฉินกล่าวต่อ,โหลวซิงเฉินที่เข้าใจ,จึงไม่กล่าวอะไรต่อไป.
หลังจากปรึกษาพูดคุยกลับทุกคน,จงซานที่กลับมาอยู่ในห้องคนเดียวเพื่อวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆที่เขาได้เห็นมา.
เหนือกว่าศาลเทวะ,มีอีกระดับราชวงศ์จริงๆ,นั่นก็คือศาลสวรรค์!
เทียนตี้?
ภพหยางนั้นมีศาลสวรรค์เพียงหนึ่งเดียว,แล้วก่อนหน้านี้ล่ะ?
มี!
จากคำพูดของหมี่เทียน,จงซานได้ยินเช่นกัน,ศาลสวรรค์ต้าโจว!
นั่นคือศาลสวรรค์อีกแห่ง.
ใต้สวรรค์แห่งนี้มีอะไรที่ไม่ธรรมดา! ความลับมากมายนับตั้งแต่ในอดีต!
กลุ่มปราชญ์เทพที่ล่วงหล่น,กำลังจะสร้างความวุ่นวายขึ้นอีกครั้งอย่างแน่นอน.
เมื่อยุคแห่งความวุ่นวายมาถึงแน่นอนมีความเป็นไปได้สองอย่าง,หนึ่งคือจะมีราชวงศ์ที่รุ่งเรื่องและมีบางส่วนที่จะต้องหายไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น