Immortality Chapter 1009 Heavenly Court first Great Array
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1009 ค่ายกลอันดับหนึ่งของศาลสวรรค์.
Chapter 1009 Heavenly Court first Great
Array
天庭第一大阵
ค่ายกลอันดับหนึ่งของศาลสวรรค์.
เจอจงซานที่โจมตีทันทีทันใด,ทำให้เนียนโหยวโหยวชงักงันก่อนที่ร่างกายจะอ่อนระทวยเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ,พร้อมกับหลับตาพริ้มด้วยความยินดีกับความรู้สึกที่เพ้อฝันนี้.
กลุ่มของเซียนเซิงซือแน่นอนว่าอยู่ด้านหลังรอคอยคุ้มกันอยู่ห่างๆ.
ส่วนอีกฝั่ง,นวีชิงเฮวยที่บินออกมาอยู่ฝั่งหนึ่งของยอดเขาเพื่อรอคอยเนียนโหยวโหยว,ขณะที่กำลังรอคอยอย่างเงียบๆนั้น.
อสูรน้อยขนปุยที่ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นจดจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"อี้? อี้? อี้อี้อี้? อี้~~~~~~~~~~~!”
อสูรน้อยขนปุยที่ร้องออกมาอย่างแปลกประหลาด,แม้นว่านวีชิงเฮวยจะไม่เข้าใจความหมายของมัน,ทว่าก็พอรับรู้ถึงเสียงของมันที่ดูผิดปรกติได้,ขณะจ้องมองออกไป,จับจ้องมองไปยังที่ไกลออกไป.
สายตาของนางที่ชำเลืองมองไปยังทิศๆหนึ่ง,ใบหน้าที่ซับซ้อนของนวีชิงเฮวยถึงกับแข็งค้าง,เมื่อเห็นจงซานและเนียนโหยวโหยวกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม.
นางเร่งรีบหันหน้าไปอีกฝั่งทันทีไม่กล้าหันไปอีก.
คิ้วที่ขมวดแน่น,นางที่คิดถึงจื่อซวิน,คิดถึงตนเอง,ในเวลานี้ยังเป็นเนียนโหยวโหยวอีก.
นวีชิงเฮวยที่ส่ายหน้าไปมาด้วยความสับสน,สูดหายใจลึก,พยายามถอนหายใจและกล่าวออกมาว่า,"บาปกรรม!"
ที่ไกลออกไปนั้น,จงซนและเนียนโหยวโหยวที่หยุดอารมณ์ที่ลึกซึ้งลง,จงซานที่จ้องมองเนียนโหยวโหยวอย่างอ่อนโยน,เนียนโหยวโหยวที่เผยท่าทางเขินอายออกมา.
"ข้า,ข้าต้องไปแล้ว!"เนียนโหยวโหยวที่เผยท่าทางขวยเขินที่ยากจะเห็น.
"ระวังตัวด้วย,หากมีอะไรให้ไปหาข้า!"จงซานที่กล่าว
"อืม!"เนียนโหยวโหยวที่พยักหน้ารับ,แววตาที่ไม่อยากจากไปนัก.
ขณะที่เนียนโหยวโหยวกำลังจะบินไปหานวีชิงเฮวยนั้น,ทันใดนั้นเนียนโหยวโหยวที่เผยยิ้มออกมา,ปากของนางที่โน้มเข้าไปใกล้ๆหูของจงซานและกล่าวออกมาว่า,"ข้าจะช่วยชมเจ้าต่อหน้าอาจารย์."
จากนั้น,นางก็เผยความสุขยิ่งกว่าเดิม,พร้อมหอมแก้มจงซานและบินออกไป.
จงซานที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยวส่ายหน้าไปมา,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"มีเสน่ห์ขึ้นอีกเล็กน้อย!"
เนียนโหยวโหยวและนวีชิงเฮวยที่หายไปลับตา,ในเวลานั้นจงซานที่กลับไปหากลุ่มของโหลวซิงเฉิน.
ที่ไกลออกไปนั้นคนสามคนที่บินเข้ามาหาทันที.
"เซิ่งหวัง!"
"มุ่งหน้าสู่ศาลสวรรค์!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ศาลสวรรค์บนทวีปซือตาปูนั้นเป็นสถานที่ดูแปลกประหลาด,มีขนาดใหญ่กว่าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมาก,ไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่กว่า,ยังอยู่สูงขึ้นไปมาด้วย.
ความสูงของสวนสวรรค์แห่งนี้,ราวกับว่าได้สร้างขึ้นอยู่ท่ามกลางอวกาศ,เป็นสถานที่ลึกลับเป็นอย่างมาก.
มีขาวลือว่าศาลสวรรค์แห่งนี้นั้นเป็นหงจวินที่เป็นคนออกแบบก่อสร้าง,หงจวินที่ล่วงหล่นจากสวรรค์หลายปีแล้ว,ทุกคนจึงเริ่มหลงลืมไป.
ครึ่งเดือนหลังจากนั้น.
กลุ่มของจงซานที่เดินทางไปยังศาลสวรรค์,สถานที่แห่งนี้อยู่บนทะเลดวงดาว,สูงขึ้นมายิ่งกว่าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวถึงสามเท่า.
หมอกที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆตัดกันกับแสงดวงตะวันทำให้เกิดเป็นรุ้งยาวกระจายปกคลุมไปทั่วดูงดงามเป็นอย่างมาก.
กลุ่มของจงซานที่ตรงไปยังทิศทางของประตูสวรรค์ทิศใต้.
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้นั้นมีนักรบเกาะเงินยืนอยู่มากมาย.
"ผู้มาเป็นใคร,แจ้งจุดประสงค์มา!"นักรบชุดเกาะเงินที่ร้องกล่าวออกมาเสียงดัง.
กลุ่มของจงซานที่ก้าวไปอยู่ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้และกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จงซาน,ต้องการพบกับราชันย์หยกตำหนักถงหมิงเห่าเทียน!"
จงซานที่เป็นผู้นำ,โดยมีโหลวซิงเฉินและคนอื่นๆจดจ้องมองไปยังคนเหล่านั้นอย่างเงียบๆ.
นี่เป็นครั้งแรกที่เดินทางมายังศาลสวรรค์,แน่นอนว่าจงซานสงบเสงี่ยมตามมารยาท.
"จงซาน?"ใบหน้าของนักรบที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ก่อนหน้านี้หลายเดือน,ที่เทือกเขาเซิ่งซือ,ได้ปรากฏกลุ่มคนที่นำโดยจงซานที่น่าเกรงขามขึ้น,นี่เขามาปรากฏตัวขึ้นที่นี่อย่างงั้นรึ?
ศาลเทวะต้าเจิ้ง? เดินทางมาศาลสวรรค์,คนที่มาคือเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ?
ทหารเฝ้าประตูที่ไม่กล้าไม่ใสใจ,เร่งรีบไปแจ้งหัวหน้าของพวกเขาทันที.
จากนั้นก็ออกมาแจ้งจงซานแสดงความเคารพเล็กน้อย,"ทุกท่านรอคอยสักครู,ข้ากำลังจะไปแจ้ง,แล้วจะมีคนมาแจ้งอีกคราหนึ่ง!"
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
เป็นเรื่องทั่วไป,ที่จงซานไม่สามารถที่จะแสดงท่าทางเรื่องมากได้,เขาจำเป็นต้องรอคอยอยู่ด้านนอก,ส่วนการพบกับเห่าเม่ยลี่นั้น,หลังจากที่รอพบกับราชันย์ยกแล้ว,ค่อยกล่าวแจ้งต่อราชันย์หยกที่เป็นประมุขของแผ่นดินแห่งนี้ก็ได้.
หลังจากนั้นผ่านมาครึ่งชั่วยาม,ห้องโถงแห่งหนึ่งภายในศาลสวรรค์.
ทหารเฝ้าประตูสวรรค์ก่อนหน้านี้ได้เข้ามากล่าวรายงานกับผู้คนด้านใน,ที่ศาลสวรรค์ในเวลานี้,มีเพียงเอ้อหลางเสินเท่านั้น.
"เจ้าบอกว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
เขาอยู่ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้อย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ครับ,ราชันย์หยกนั้นได้เดินทางไปยังตำหนักดุสิต,ตำหนักดุสิตเองก็มีค่ายกลล้อมรอบอยู่,พวกเราไม่สามารถเข้าไปแจ้งราชันย์หยกได้,จึงได้ให้จงซานรออยู่ด้านนอก,รอให้ราชันย์หยกกลับมาจากตำหนักดุสิตก่อน,จากนั้นค่อยแจ้งราชันย์หยกหรือไม่?"ทหารเฝ้าประตูที่กล่าวรายงาน.
เอ้อหลางเสินที่เคาะไปที่เก้าอี้ของตัวเอง,ครุ่นคิดไปมาก่อนที่จะเผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,"ไม่จำเป็น,ข้าจัดการเอง!"
"หืม,ครับ!"ทหารเฝ้าประตูที่รับคำในทันที.
จงซานที่รอคอยที่ประตูสวรรค์ทิศใต้อย่างอดทน,จากนั้นทหารสองคนที่ออกไปแจ้งข่าวก็กลับมา,ทว่าที่ด้านหลังนั้นมีชายในชุดเกาะเงิน,ใบหน้าหล่อเลาตามมาด้วย,เมื่อครั้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ในกลุ่มของราชันย์หยกที่เดินทางไปสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมีเขาเป็นหนึ่งในนั้นด้วย.
เกี่ยวกับคนผู้นี้,จงซานที่ได้ข้อมูลมาว่าเขาก็คือเอ้อหลางเสินของศาลสวรรค์แห่งนี้นั่นเอง.
"เซิ่งหวังจง,ไม่ได้เจอกันนาน!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาอย่างสุภาพ.
จงซานเผยยิ้มเล็กน้อยพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"เอ้อหลางเสิน,ไม่ได้เจอกันนาน.
"ได้ยินมาว่าผู้ใต้บังคับบัญชาบอกว่าท่านต้องการพบกับราชันย์หยกอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ถูกแล้ว!"
"ไม่รู้ว่ามีเรื่องสำคัญอันใดต้องการพบกับราชันหยกอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กล่าวพลางเผยยิ้มออกมา.
จงซานขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เรื่องนี้ใช่เรื่องที่ข้าราชบริพารควรจะถามอย่างงั้นรึ?
เห็นจงซานที่แสดงท่าทางสงสัย,เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาในทันที,"เซิ่งหวังจงอย่าได้เข้าใจผิด,ราชันย์หยกนั้นยังพูดคุยธุระที่ตำหนักดุสิทส่วนไท่ซ่างเหล่าจวินก็เดินทางไปไกล,ข้าได้ส่งคนไปแจ้งเรียบร้อยแล้ว,ราชันย์หยกนั้นได้ให้ข้ามาต้อนรับเซิ่งหวังจง,หากว่ามีเรื่องอะไรที่ข้าพอทำได้,ข้าจะดำเนินการให้กับเซิ่งหวังจงในทันที!"
จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ในเมื่อราชันย์หยกอยู่ในตำหนักดุสิต,เช่นนั้นโปรดนำข้าไปพบกับเห่าเมียลี่!"จงซานที่กล่าวออกมาตามตรง.
ได้ยินชื่อเห่าเม่ยหลี่,ใบหน้าของเอ้อหลางเสินที่กระตุกเล็กน้อยทว่าไม่เปลี่ยนแปลง,และยังกล่าวออกมาว่า,"กงจูแปดนั้นเป็นสมาชิกสตรีของศาลสวรรค์,ซึ่งไม่สามารถพบกับแขกได้,เว้นแต่เซิ่งหวังจงจะได้รับอนุญาตจากราชันย์หยก,ค่อยพบกับเห่าเม่ยลี่ก็แล้วกัน!"
"ได้!"จงซานที่รู้สึกตะขิดตะขวางใจ,ทว่าก็พยักหน้ารับ,ต้องไม่ลืมว่าธรรมเนียมของราชวงศ์ต่างๆย่อมแต่ต่างกันไป.
"อย่าได้เสียเวลาอยู่ที่นี่เลย,เพื่อความปลอดภัยของเซิ่งหวังจง,แม้นว่าข้าไม่สามารถส่งทุกท่านไปจนถึงตำหนักดุสิต,แต่ก็สามารถนำทางไปได้,ข้าคิดว่าราชันย์หยกคงจะรู้ว่าเซิ่งหวังจงมาแล้ว,และจะต้องออกมาพบทุกท่านในไม่ช้านี้แน่นอน!"เอ้อหลางเสินกล่าว.
"อืม!"
เอ้อหลางเสินที่นำกลุ่มของจงซานเข้ามาภายในและไปยังตำหนักแห่งหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าตำหนักนั้นมีองค์รักษ์ที่ดูแลตำหนักดังกล่าวอย่างเข้มงวด,พร้อมกับแสดงความเคารพเล็กน้อย.
"เชิญ!"
เอ้อหลางเสินที่พาทุกคนเข้ามาภายในห้องโถง.
ภายในห้องโถงนั้นมีทางเดินเข้าไปธรรมดา,ทว่าประกายแสงที่สว่างจ้าหลากสี,ราวกับว่าเข้าไปในโลกใบเล็กแห่งหนึ่ง.
"ทุกท่านเชิญตามข้ามา!"เอ้อหลางเสินกล่าว.
กลุ่มของจงซานที่ก้าวตามไป.
"วูซซซซ!"
ทันทีที่เข้ามาด้านใน,ประกายแสงที่มากมายไหลอย่างรวดเร็ว,จงซานที่รู้สึกว่าตัวเองเคลื่อนที่ผ่านห้วงมิติด้วยความเร็วสูง.
รู้สึกเหมือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอาณาเขตเฟิงจง,เมื่อครั้งเดินทางไปยังสุสานนวีหว๋า,เป็นเส้นทางที่เขาถูกนำไปยังตำหนักดวงดารา,เส้นทางที่ปราชญ์เทพสร้างขึ้น,ด้วยเวลาไม่นานก็ทำให้พวกเขาเดินทางไปยังสถานที่บนอวกาศได้.
ทุกคนต่างก็ได้ยินมาว่าตำหนักดุสินนั้นอยู่บนสวรรค์ชั้น
33 หลี่เฮินเทียน,ซึ่งต้องข้ามผ่านเส้นทางดังกล่าวไป.
หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป,ร่างของจงซาน,โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่งและเซียนเซิงซือได้มาหยุด
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง.
คนทั้งสี่ได้มาหยุดบนอากาศที่ว่างเปล่า,พื้นที่รอบๆสถานที่แห่งนี้อยู่บนอวกาศที่เต็มไปด้วยหมู่ดวงดารา,พื้นที่รอบๆนั้นมีดวงดารามากมาย.
ที่ไกลออกไปนั้นบนท้องฟ้ามีดวงดาวที่เรียงกันเป็นแถว,ดูคลุมเครือ,มืดมัว.
หลี่เฮินเทียน!(สวรรค์แห่งการพรากจาก!)
มีอักขระขนาดใหญ่ที่เขียนไว้ว่า,หลี่เฮินเทียน,ทว่าในเวลานี้เอ้อหลางเสินได้หายไปแล้ว!
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
"สงบใจก่อน!"จงซานที่กล่าวปลอบทุกคน.
"แต่ว่า,เอ้อหลางเสินเขาล่อลวงเรามาที่นี่!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาในทันที.
"เห่าเทียนต้องการทดสอบข้ารึ?!"ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
----------------------------------------------------------
เอ้อหลางเสินที่ไม่ได้เข้าไปในหลี่เฮินเทียน,เขาที่กลับมายังตำหนักก่อนหน้านี้ในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เอ้อหลางเสินที่หัวเราะเสียงดังด้วยความสาแก่ใจ.
ขณะที่เขาออกมาจากห้องโถง,ก็พบกับผู้เยาว์คนหนึ่ง,เป็นผู้เยาว์ที่ด้านหลังมีห่วงเฉียนคุน,ใบหน้าที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจออกมา.
"หยางเจียน,ก่อนหน้านี้จงซานมาอย่างงั้นรึ?"ผู้เยาว์คนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวายเล็กน้อย.
"ใช่,นาจา,เจ้ามาก็ดีแล้ว,ลืมที่ข้าบอกเจ้าไปแล้วรึ?
ข้าบอกว่าจะล้างแค้นให้กับเจ้า!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ล้างแค้น,ล้างแค้นอะไรกัน?"นาจาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ธนูเสวียนหยวน,ไม่ใช่ว่ามันเป็นสมบัติตระกูลลี่ที่ล้ำค่าหรอกรึ?
มันถูกจงซานแย่งไปไม่ใช่รึไง? ข้าช่วยเจ้าสั่งสอนจงซาน,ส่งมันไปยังค่ายกลสุดยอดหยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาล,ค่ายกลอันดับหนึ่งของศาลสวรรค์,เป็นสุดยอดค่ายกลสังหารที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างทิ้งเอาไว้,จงซานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"อะไร?
เจ้าหลอกจงซานเข้าไปในค่ายกลอย่างงั้นรึ? เจ้าเสียสติไปแล้ว!"นาจาที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"เจ้าไม่ต้องการล้างแค้นอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กล่าวอึกอัก.
"ใครบอกว่าข้าต้องการล้างแค้น?
เหยางเจียน,เจ้าสังหารจงซาน,เรื่องนี้เป็นเรื่องของเจ้า,ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า!"นาจากล่าวออกมาเสียงดัง.
"แล้วยังไง?
จงซาน,ที่เพิ่งเป็นเซียนไม่กี่แล้วปี,แล้วมันยังไงล่ะ?
คิดว่าจะสร้างปัญหาให้กับข้าอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กลาวออกมาด้วยท่าทางดูแคลน.
"เจ้าควรจะรีบช่วยจงซานให้เร็วที่สุด,ไม่เช่นนั้นผลที่ตามมาเจ้าไม่สามารถแบกรับมันเอาไว้ได้อย่างแน่นอน."นาจาที่กล่าวเตือนอีกครั้ง.
"ชิ,คิดว่าข้าจะทำอะไรได้,จงซานไม่มีความสามารถผ่านไปยังตำหนักดุสิตได้,ไม่มีใครช่วยได้,ให้ช่วยเขารึ?อย่ามาพูดให้ขำ!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
นาจาที่จ้องมองไปยังเอ้อหลางเสิน,"โชคดีก็แล้วกัน!"
นาจากล่าวเสร็จก็เดินจากไปในทันที.
"ถุยยย!"เอ้อหลางเสินที่จดจ้องมองไปยังแผ่นหลังของนาจาพลางแค่นเสียงเย็นชา.
------------------------------------------------------------
ตำหนักกงจูแปด!
"ตาเฒ่า,จงซานมาจริงๆรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"มาแล้ว,ทว่าถูกหลอกเข้าไปในค่ายกลสุดยอดหยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาล,ดูเหมือนว่าจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี,ค่ายกลนี้เป็นปราชญ์เทพสร้างขึ้นมาเมื่อในอดีต,แม้แต่เซียนบรรพชนเมื่อเข้าไปมักจะประสบโชคร้ายกันซะมากกว่า!"จักรพรรดิพิษที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจเช่นกัน.
"อะไร?
พวกเขาเข้าไป,เจ้าบอกว่าพวกเขาเข้าไปได้!"เห่าเม่ยลี่ที่แสดงท่าทางร้อนใจ.
"อืม!"
"ตาเฒ่า,เจ้าบอกว่ามีคนหลอกจงซานเข้าไปอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เร่งรีบกล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น!"ใบหน้าของจักรพรรดิพิษที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์เช่นกัน.
"เจ้าสารเลวตัวใหนที่แส่หาความตาย,ใช่แผนการหลอกลวงจงซาน!"ใบหน้าของเห่าเม่ยลี่ที่เปลี่ยนเป็นดำมืดเย็นชา.
Chapter 1009 Heavenly Court first Great
Array
天庭第一大阵
ค่ายกลอันดับหนึ่งของศาลสวรรค์.
เจอจงซานที่โจมตีทันทีทันใด,ทำให้เนียนโหยวโหยวชงักงันก่อนที่ร่างกายจะอ่อนระทวยเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ,พร้อมกับหลับตาพริ้มด้วยความยินดีกับความรู้สึกที่เพ้อฝันนี้.
กลุ่มของเซียนเซิงซือแน่นอนว่าอยู่ด้านหลังรอคอยคุ้มกันอยู่ห่างๆ.
ส่วนอีกฝั่ง,นวีชิงเฮวยที่บินออกมาอยู่ฝั่งหนึ่งของยอดเขาเพื่อรอคอยเนียนโหยวโหยว,ขณะที่กำลังรอคอยอย่างเงียบๆนั้น.
อสูรน้อยขนปุยที่ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นจดจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"อี้? อี้? อี้อี้อี้? อี้~~~~~~~~~~~!”
อสูรน้อยขนปุยที่ร้องออกมาอย่างแปลกประหลาด,แม้นว่านวีชิงเฮวยจะไม่เข้าใจความหมายของมัน,ทว่าก็พอรับรู้ถึงเสียงของมันที่ดูผิดปรกติได้,ขณะจ้องมองออกไป,จับจ้องมองไปยังที่ไกลออกไป.
สายตาของนางที่ชำเลืองมองไปยังทิศๆหนึ่ง,ใบหน้าที่ซับซ้อนของนวีชิงเฮวยถึงกับแข็งค้าง,เมื่อเห็นจงซานและเนียนโหยวโหยวกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม.
นางเร่งรีบหันหน้าไปอีกฝั่งทันทีไม่กล้าหันไปอีก.
คิ้วที่ขมวดแน่น,นางที่คิดถึงจื่อซวิน,คิดถึงตนเอง,ในเวลานี้ยังเป็นเนียนโหยวโหยวอีก.
นวีชิงเฮวยที่ส่ายหน้าไปมาด้วยความสับสน,สูดหายใจลึก,พยายามถอนหายใจและกล่าวออกมาว่า,"บาปกรรม!"
ที่ไกลออกไปนั้น,จงซนและเนียนโหยวโหยวที่หยุดอารมณ์ที่ลึกซึ้งลง,จงซานที่จ้องมองเนียนโหยวโหยวอย่างอ่อนโยน,เนียนโหยวโหยวที่เผยท่าทางเขินอายออกมา.
"ข้า,ข้าต้องไปแล้ว!"เนียนโหยวโหยวที่เผยท่าทางขวยเขินที่ยากจะเห็น.
"ระวังตัวด้วย,หากมีอะไรให้ไปหาข้า!"จงซานที่กล่าว
"อืม!"เนียนโหยวโหยวที่พยักหน้ารับ,แววตาที่ไม่อยากจากไปนัก.
ขณะที่เนียนโหยวโหยวกำลังจะบินไปหานวีชิงเฮวยนั้น,ทันใดนั้นเนียนโหยวโหยวที่เผยยิ้มออกมา,ปากของนางที่โน้มเข้าไปใกล้ๆหูของจงซานและกล่าวออกมาว่า,"ข้าจะช่วยชมเจ้าต่อหน้าอาจารย์."
จากนั้น,นางก็เผยความสุขยิ่งกว่าเดิม,พร้อมหอมแก้มจงซานและบินออกไป.
จงซานที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยวส่ายหน้าไปมา,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"มีเสน่ห์ขึ้นอีกเล็กน้อย!"
เนียนโหยวโหยวและนวีชิงเฮวยที่หายไปลับตา,ในเวลานั้นจงซานที่กลับไปหากลุ่มของโหลวซิงเฉิน.
ที่ไกลออกไปนั้นคนสามคนที่บินเข้ามาหาทันที.
"เซิ่งหวัง!"
"มุ่งหน้าสู่ศาลสวรรค์!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ศาลสวรรค์บนทวีปซือตาปูนั้นเป็นสถานที่ดูแปลกประหลาด,มีขนาดใหญ่กว่าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมาก,ไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่กว่า,ยังอยู่สูงขึ้นไปมาด้วย.
ความสูงของสวนสวรรค์แห่งนี้,ราวกับว่าได้สร้างขึ้นอยู่ท่ามกลางอวกาศ,เป็นสถานที่ลึกลับเป็นอย่างมาก.
มีขาวลือว่าศาลสวรรค์แห่งนี้นั้นเป็นหงจวินที่เป็นคนออกแบบก่อสร้าง,หงจวินที่ล่วงหล่นจากสวรรค์หลายปีแล้ว,ทุกคนจึงเริ่มหลงลืมไป.
ครึ่งเดือนหลังจากนั้น.
กลุ่มของจงซานที่เดินทางไปยังศาลสวรรค์,สถานที่แห่งนี้อยู่บนทะเลดวงดาว,สูงขึ้นมายิ่งกว่าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวถึงสามเท่า.
หมอกที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆตัดกันกับแสงดวงตะวันทำให้เกิดเป็นรุ้งยาวกระจายปกคลุมไปทั่วดูงดงามเป็นอย่างมาก.
กลุ่มของจงซานที่ตรงไปยังทิศทางของประตูสวรรค์ทิศใต้.
ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้นั้นมีนักรบเกาะเงินยืนอยู่มากมาย.
"ผู้มาเป็นใคร,แจ้งจุดประสงค์มา!"นักรบชุดเกาะเงินที่ร้องกล่าวออกมาเสียงดัง.
กลุ่มของจงซานที่ก้าวไปอยู่ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้และกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จงซาน,ต้องการพบกับราชันย์หยกตำหนักถงหมิงเห่าเทียน!"
จงซานที่เป็นผู้นำ,โดยมีโหลวซิงเฉินและคนอื่นๆจดจ้องมองไปยังคนเหล่านั้นอย่างเงียบๆ.
นี่เป็นครั้งแรกที่เดินทางมายังศาลสวรรค์,แน่นอนว่าจงซานสงบเสงี่ยมตามมารยาท.
"จงซาน?"ใบหน้าของนักรบที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ก่อนหน้านี้หลายเดือน,ที่เทือกเขาเซิ่งซือ,ได้ปรากฏกลุ่มคนที่นำโดยจงซานที่น่าเกรงขามขึ้น,นี่เขามาปรากฏตัวขึ้นที่นี่อย่างงั้นรึ?
ศาลเทวะต้าเจิ้ง? เดินทางมาศาลสวรรค์,คนที่มาคือเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ?
ทหารเฝ้าประตูที่ไม่กล้าไม่ใสใจ,เร่งรีบไปแจ้งหัวหน้าของพวกเขาทันที.
จากนั้นก็ออกมาแจ้งจงซานแสดงความเคารพเล็กน้อย,"ทุกท่านรอคอยสักครู,ข้ากำลังจะไปแจ้ง,แล้วจะมีคนมาแจ้งอีกคราหนึ่ง!"
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
เป็นเรื่องทั่วไป,ที่จงซานไม่สามารถที่จะแสดงท่าทางเรื่องมากได้,เขาจำเป็นต้องรอคอยอยู่ด้านนอก,ส่วนการพบกับเห่าเม่ยลี่นั้น,หลังจากที่รอพบกับราชันย์ยกแล้ว,ค่อยกล่าวแจ้งต่อราชันย์หยกที่เป็นประมุขของแผ่นดินแห่งนี้ก็ได้.
หลังจากนั้นผ่านมาครึ่งชั่วยาม,ห้องโถงแห่งหนึ่งภายในศาลสวรรค์.
ทหารเฝ้าประตูสวรรค์ก่อนหน้านี้ได้เข้ามากล่าวรายงานกับผู้คนด้านใน,ที่ศาลสวรรค์ในเวลานี้,มีเพียงเอ้อหลางเสินเท่านั้น.
"เจ้าบอกว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
เขาอยู่ที่ประตูสวรรค์ทิศใต้อย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ครับ,ราชันย์หยกนั้นได้เดินทางไปยังตำหนักดุสิต,ตำหนักดุสิตเองก็มีค่ายกลล้อมรอบอยู่,พวกเราไม่สามารถเข้าไปแจ้งราชันย์หยกได้,จึงได้ให้จงซานรออยู่ด้านนอก,รอให้ราชันย์หยกกลับมาจากตำหนักดุสิตก่อน,จากนั้นค่อยแจ้งราชันย์หยกหรือไม่?"ทหารเฝ้าประตูที่กล่าวรายงาน.
เอ้อหลางเสินที่เคาะไปที่เก้าอี้ของตัวเอง,ครุ่นคิดไปมาก่อนที่จะเผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,"ไม่จำเป็น,ข้าจัดการเอง!"
"หืม,ครับ!"ทหารเฝ้าประตูที่รับคำในทันที.
จงซานที่รอคอยที่ประตูสวรรค์ทิศใต้อย่างอดทน,จากนั้นทหารสองคนที่ออกไปแจ้งข่าวก็กลับมา,ทว่าที่ด้านหลังนั้นมีชายในชุดเกาะเงิน,ใบหน้าหล่อเลาตามมาด้วย,เมื่อครั้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ในกลุ่มของราชันย์หยกที่เดินทางไปสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมีเขาเป็นหนึ่งในนั้นด้วย.
เกี่ยวกับคนผู้นี้,จงซานที่ได้ข้อมูลมาว่าเขาก็คือเอ้อหลางเสินของศาลสวรรค์แห่งนี้นั่นเอง.
"เซิ่งหวังจง,ไม่ได้เจอกันนาน!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาอย่างสุภาพ.
จงซานเผยยิ้มเล็กน้อยพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"เอ้อหลางเสิน,ไม่ได้เจอกันนาน.
"ได้ยินมาว่าผู้ใต้บังคับบัญชาบอกว่าท่านต้องการพบกับราชันย์หยกอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ถูกแล้ว!"
"ไม่รู้ว่ามีเรื่องสำคัญอันใดต้องการพบกับราชันหยกอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กล่าวพลางเผยยิ้มออกมา.
จงซานขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เรื่องนี้ใช่เรื่องที่ข้าราชบริพารควรจะถามอย่างงั้นรึ?
เห็นจงซานที่แสดงท่าทางสงสัย,เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาในทันที,"เซิ่งหวังจงอย่าได้เข้าใจผิด,ราชันย์หยกนั้นยังพูดคุยธุระที่ตำหนักดุสิทส่วนไท่ซ่างเหล่าจวินก็เดินทางไปไกล,ข้าได้ส่งคนไปแจ้งเรียบร้อยแล้ว,ราชันย์หยกนั้นได้ให้ข้ามาต้อนรับเซิ่งหวังจง,หากว่ามีเรื่องอะไรที่ข้าพอทำได้,ข้าจะดำเนินการให้กับเซิ่งหวังจงในทันที!"
จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ในเมื่อราชันย์หยกอยู่ในตำหนักดุสิต,เช่นนั้นโปรดนำข้าไปพบกับเห่าเมียลี่!"จงซานที่กล่าวออกมาตามตรง.
ได้ยินชื่อเห่าเม่ยหลี่,ใบหน้าของเอ้อหลางเสินที่กระตุกเล็กน้อยทว่าไม่เปลี่ยนแปลง,และยังกล่าวออกมาว่า,"กงจูแปดนั้นเป็นสมาชิกสตรีของศาลสวรรค์,ซึ่งไม่สามารถพบกับแขกได้,เว้นแต่เซิ่งหวังจงจะได้รับอนุญาตจากราชันย์หยก,ค่อยพบกับเห่าเม่ยลี่ก็แล้วกัน!"
"ได้!"จงซานที่รู้สึกตะขิดตะขวางใจ,ทว่าก็พยักหน้ารับ,ต้องไม่ลืมว่าธรรมเนียมของราชวงศ์ต่างๆย่อมแต่ต่างกันไป.
"อย่าได้เสียเวลาอยู่ที่นี่เลย,เพื่อความปลอดภัยของเซิ่งหวังจง,แม้นว่าข้าไม่สามารถส่งทุกท่านไปจนถึงตำหนักดุสิต,แต่ก็สามารถนำทางไปได้,ข้าคิดว่าราชันย์หยกคงจะรู้ว่าเซิ่งหวังจงมาแล้ว,และจะต้องออกมาพบทุกท่านในไม่ช้านี้แน่นอน!"เอ้อหลางเสินกล่าว.
"อืม!"
เอ้อหลางเสินที่นำกลุ่มของจงซานเข้ามาภายในและไปยังตำหนักแห่งหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าตำหนักนั้นมีองค์รักษ์ที่ดูแลตำหนักดังกล่าวอย่างเข้มงวด,พร้อมกับแสดงความเคารพเล็กน้อย.
"เชิญ!"
เอ้อหลางเสินที่พาทุกคนเข้ามาภายในห้องโถง.
ภายในห้องโถงนั้นมีทางเดินเข้าไปธรรมดา,ทว่าประกายแสงที่สว่างจ้าหลากสี,ราวกับว่าเข้าไปในโลกใบเล็กแห่งหนึ่ง.
"ทุกท่านเชิญตามข้ามา!"เอ้อหลางเสินกล่าว.
กลุ่มของจงซานที่ก้าวตามไป.
"วูซซซซ!"
ทันทีที่เข้ามาด้านใน,ประกายแสงที่มากมายไหลอย่างรวดเร็ว,จงซานที่รู้สึกว่าตัวเองเคลื่อนที่ผ่านห้วงมิติด้วยความเร็วสูง.
รู้สึกเหมือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอาณาเขตเฟิงจง,เมื่อครั้งเดินทางไปยังสุสานนวีหว๋า,เป็นเส้นทางที่เขาถูกนำไปยังตำหนักดวงดารา,เส้นทางที่ปราชญ์เทพสร้างขึ้น,ด้วยเวลาไม่นานก็ทำให้พวกเขาเดินทางไปยังสถานที่บนอวกาศได้.
ทุกคนต่างก็ได้ยินมาว่าตำหนักดุสินนั้นอยู่บนสวรรค์ชั้น
33 หลี่เฮินเทียน,ซึ่งต้องข้ามผ่านเส้นทางดังกล่าวไป.
หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป,ร่างของจงซาน,โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่งและเซียนเซิงซือได้มาหยุด
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง.
คนทั้งสี่ได้มาหยุดบนอากาศที่ว่างเปล่า,พื้นที่รอบๆสถานที่แห่งนี้อยู่บนอวกาศที่เต็มไปด้วยหมู่ดวงดารา,พื้นที่รอบๆนั้นมีดวงดารามากมาย.
ที่ไกลออกไปนั้นบนท้องฟ้ามีดวงดาวที่เรียงกันเป็นแถว,ดูคลุมเครือ,มืดมัว.
หลี่เฮินเทียน!(สวรรค์แห่งการพรากจาก!)
มีอักขระขนาดใหญ่ที่เขียนไว้ว่า,หลี่เฮินเทียน,ทว่าในเวลานี้เอ้อหลางเสินได้หายไปแล้ว!
"เซิ่งหวัง!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
"สงบใจก่อน!"จงซานที่กล่าวปลอบทุกคน.
"แต่ว่า,เอ้อหลางเสินเขาล่อลวงเรามาที่นี่!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาในทันที.
"เห่าเทียนต้องการทดสอบข้ารึ?!"ดวงตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.
----------------------------------------------------------
เอ้อหลางเสินที่ไม่ได้เข้าไปในหลี่เฮินเทียน,เขาที่กลับมายังตำหนักก่อนหน้านี้ในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เอ้อหลางเสินที่หัวเราะเสียงดังด้วยความสาแก่ใจ.
ขณะที่เขาออกมาจากห้องโถง,ก็พบกับผู้เยาว์คนหนึ่ง,เป็นผู้เยาว์ที่ด้านหลังมีห่วงเฉียนคุน,ใบหน้าที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจออกมา.
"หยางเจียน,ก่อนหน้านี้จงซานมาอย่างงั้นรึ?"ผู้เยาว์คนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวายเล็กน้อย.
"ใช่,นาจา,เจ้ามาก็ดีแล้ว,ลืมที่ข้าบอกเจ้าไปแล้วรึ?
ข้าบอกว่าจะล้างแค้นให้กับเจ้า!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ล้างแค้น,ล้างแค้นอะไรกัน?"นาจาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ธนูเสวียนหยวน,ไม่ใช่ว่ามันเป็นสมบัติตระกูลลี่ที่ล้ำค่าหรอกรึ?
มันถูกจงซานแย่งไปไม่ใช่รึไง? ข้าช่วยเจ้าสั่งสอนจงซาน,ส่งมันไปยังค่ายกลสุดยอดหยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาล,ค่ายกลอันดับหนึ่งของศาลสวรรค์,เป็นสุดยอดค่ายกลสังหารที่ปราชญ์เทพไท่ซ่างทิ้งเอาไว้,จงซานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"อะไร?
เจ้าหลอกจงซานเข้าไปในค่ายกลอย่างงั้นรึ? เจ้าเสียสติไปแล้ว!"นาจาที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"เจ้าไม่ต้องการล้างแค้นอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กล่าวอึกอัก.
"ใครบอกว่าข้าต้องการล้างแค้น?
เหยางเจียน,เจ้าสังหารจงซาน,เรื่องนี้เป็นเรื่องของเจ้า,ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า!"นาจากล่าวออกมาเสียงดัง.
"แล้วยังไง?
จงซาน,ที่เพิ่งเป็นเซียนไม่กี่แล้วปี,แล้วมันยังไงล่ะ?
คิดว่าจะสร้างปัญหาให้กับข้าอย่างงั้นรึ?"เอ้อหลางเสินที่กลาวออกมาด้วยท่าทางดูแคลน.
"เจ้าควรจะรีบช่วยจงซานให้เร็วที่สุด,ไม่เช่นนั้นผลที่ตามมาเจ้าไม่สามารถแบกรับมันเอาไว้ได้อย่างแน่นอน."นาจาที่กล่าวเตือนอีกครั้ง.
"ชิ,คิดว่าข้าจะทำอะไรได้,จงซานไม่มีความสามารถผ่านไปยังตำหนักดุสิตได้,ไม่มีใครช่วยได้,ให้ช่วยเขารึ?อย่ามาพูดให้ขำ!"เอ้อหลางเสินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
นาจาที่จ้องมองไปยังเอ้อหลางเสิน,"โชคดีก็แล้วกัน!"
นาจากล่าวเสร็จก็เดินจากไปในทันที.
"ถุยยย!"เอ้อหลางเสินที่จดจ้องมองไปยังแผ่นหลังของนาจาพลางแค่นเสียงเย็นชา.
------------------------------------------------------------
ตำหนักกงจูแปด!
"ตาเฒ่า,จงซานมาจริงๆรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"มาแล้ว,ทว่าถูกหลอกเข้าไปในค่ายกลสุดยอดหยินหยางพิสุทธิ์บดจักรวาล,ดูเหมือนว่าจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี,ค่ายกลนี้เป็นปราชญ์เทพสร้างขึ้นมาเมื่อในอดีต,แม้แต่เซียนบรรพชนเมื่อเข้าไปมักจะประสบโชคร้ายกันซะมากกว่า!"จักรพรรดิพิษที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจเช่นกัน.
"อะไร?
พวกเขาเข้าไป,เจ้าบอกว่าพวกเขาเข้าไปได้!"เห่าเม่ยลี่ที่แสดงท่าทางร้อนใจ.
"อืม!"
"ตาเฒ่า,เจ้าบอกว่ามีคนหลอกจงซานเข้าไปอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่เร่งรีบกล่าวออกมาด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น!"ใบหน้าของจักรพรรดิพิษที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์เช่นกัน.
"เจ้าสารเลวตัวใหนที่แส่หาความตาย,ใช่แผนการหลอกลวงจงซาน!"ใบหน้าของเห่าเม่ยลี่ที่เปลี่ยนเป็นดำมืดเย็นชา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น