Immortality Chapter 1007 Defeats Zi Lu, ominous
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1007 ล้มจื่อลู่,ชื่อเสียงที่น่าเกรงขาม.
Chapter 1007 Defeats Zi Lu, ominous
败子路,凶名出
ล้มจื่อลู่,ชื่อเสียงที่น่าเกรงขาม.
แม้ว่าจื่อลู่จะไม่สามารถรวมเทียนเต๋าเข้ามาได้ในร่างได้,ทว่าการจะเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าก็ไม่ใช่เรื่องยาก.
ร่างกายที่เคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็ว,แรงกดดันที่น่าเกรงขามที่กดทับลงไปด้านล่างอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
"วูซซซซ!"
ห้องโถงทางเข้าบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจที่พังทะลายระเบิดดังลั่น,ค่ายกลลวงสวรรค์ของหนานกงเซิ่งที่ถูกจื่อลู่จัดการผ่านได้อย่างง่ายดาย,ฝ่ามือสีทองของจื่อลูที่ตะวัดฟาดล่วงหล่นจากบนท้องฟ้าพุ่งออกไป.
พลังของเทียนเต๋า!
ภายใต้อำนาจพลังเทียนเต๋า,ไม่สามารถขัดขืนได้,ไม่แม้แต่ขยับ.
เซียนเซิงซือที่ไม่สามารถขยับได้,ทำได้แค่เพียงเรียกเจียงซือนับร้อยตนออกมาตั้งแถวป้องกันอย่างรวดเร็ว.
เนียนโหยวโหยวเดิมทีอยู่ในสภาพอ่อนแอ,ไม่สามารถขัดขืนได้,ภายใต้แรงกดดันที่หนักหน่วงนี้,ก็ทำให้นางได้รับบาดเจ็บหนัก,หนานกงเซิ่งและเซียนเซิงซือถึงกับพ่นโลหิต.
เซียนบรรพชน,แข็งแกร่งเกินไป,พลังอำนาจที่สูงศักดิ์เกินกว่าจะต้านทานได้,แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่นี้พวกเขาไม่สามารถขยับได้เลย.
"ผนึกย้อนเวลา!"
ในเวลานั้นเสียงของโหลวซิงเฉินก็ดังขึ้นในทันที.
แรงกดดันที่น่าเกรงขามทันใดนั้นหยุดนิ่งลงในทันที.
ทักษะเทวะเวลา,จื่อลู่ที่คาดไม่ถึงเลยว่าโหลวซิงเฉินจะใช้ทักษะหยุดเวลาเอาไว้ได้.
ประมาท,เขาประมาทซะแล้ว.
โหลวซิงเฉินที่ผนึกเวลา,ย้อนสลับกลับข้าง,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่หยุดลง,ก่อนที่จะหมุนวนอยู่รอบๆโหลวซิงเฉิน,โหลวซิงเฉินที่พุ่งไปอยู่ด้านหน้าจื่อลู่,ก่อนจะปล่อยฝ่ามือฟาดออกไปยังหน้าอกของจื่อลู่.
"คืนกลับ!"
สิ้นสุดเสียง,พลังของจื่อลู่ที่ปลดปล่อยมาก่อนหน้านี้,ถูกส่งกลับคืนทั้งหมดกระแทกไปยังร่างกายของเขาระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บางทีเพราะว่าพลังงานด้านลบที่อยู่ในร่างกายนั้นมีมากจนเกินไป,ร่างกายของจื่อลู่ที่เกิดเสียงดังลั่น,พลังย้อนกลับที่กระแทกปะทะร่างกายสั่นสะท้าน,พ่นโลหิตคำโต.
"พุ!!"
ร่างกายของจื่อลู่ที่คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะได้รับสภาพอเนจอนาถเช่นนี้!
"ระเบิด!"โหลวชิงเฉินที่ชำเลืองมอง,พร้อมกับเพิ่มพลังโจมตีไปอีกระลอก.
"บัดซบ,เจ้ากล้า!"
จื่อลู่ที่เวลานี้ได้รับบาดเจ็บหนัก,แขนทองคำของเขาที่สะบัดออก,อำนาจเทียนเต๋าที่ถูกส่งออกมา.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ถูกโจมตีล่วงหล่นถูกกระแทกลงบนพื้น,จมลงไปในหลุมลึก,เวลานี้ไม่สามารถขยับได้!
เซียนเซิงซือที่และหนานกงเซิ่งที่นั่งทรุดลงกับพื้นพ่นโลหิตคำโต,เหล่าเจียงซือมากมายที่ตั้งแถวอยู่รอบๆเนียนโหยวโหยวและคนทั้งสอง.
"เปรี้ยง!!
...........................!”
สายฟ้ามากมายที่ล่วงหล่นฟาดไปยังร่างจื่อลู่,นี่คืออาคมของค่ายกลลวงสวรรค์ของหนานกงเซิ่ง,แม้นว่าจะไม่ทำให้จื่อลู่ได้รับบาดเจ็บ,ทว่าก็ทำให้เขาหยุดชะงักได้.
จื่อลู่ทีพ่นโลหิตออกมาไม่หยุด,มือทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นสีทองโดยสมบูรณ์,หัวใจของเขาที่กระหายและร้อนรุ่ม,เวลานี้ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก.
จื่อลู่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าจะอยู่ในสภาพอนาถเช่นนี้!
น่าสังเวชเกินไปแล้ว,อีกฝั่งหนึ่งจงซานที่ใช้กระบวนท่าที่
1ทะลวงสวรรค์ เจาะทะลวงตำราชิงชิวได้ในที่สุด.
"สว๊วฟๆๆ!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ขยายร่างนับหมื่นจ้าง,กลืนกินตำราชิงชิวลงไปในท้องในทันที.
หัวใจของจื่อลู่แทบหมกไหม้,ตำราชิงชิวที่เกี่ยวพันกับเขาถูกตัดขาด,เวลานี้มันอยู่ในปากของแปดหางสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้ว.
ปราณกระบี่มากมาย,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่พวยพุ่งตรงมายังทิศทางของจื่อลู่.
จื่อลู่ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
การต่อสู้ในครานี้,ไม่คิดเลยว่าจะกลายมาเป็นเช่นนี้?
แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธ,เขาที่ยื่นมือออกไปพุ่งตรงไปยังกลุ่มของเนียนโหยวโหยวอีกครั้ง,แม้นว่าจะไม่สามารถสังหารจงซานได้,แต่ขอเพียงสังหารคนของจงซานได้ก็ยังดี.
ดวงตาของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นแดงซ่าน,ฝ่ามือของเขาที่ฟาดออกไป.
กระแสงพลัง,อำนาจของเทียนเต๋าที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว.
ที่ไกลออกไป "ตาย~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่คำรามลั่น,แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งที่โจมตีออกไป,ชุดกระบี่สังหารเซียนเองก็ด้วย.
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,สั่นสะเทือนเป็นระลอก,จนแทบไม่สามารถทนอยู่ได้.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหว,จนด้านนอกไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
ทำได้แค่เพียงรอให้มันหยุดสั่นเท่านั้น,ก่อนที่จะค่อยๆเผยให้เห็นจื่อลู่,แขนของจื่อลู่ไม่มีแล้ว,ถูกตัดไปด้วยแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,และที่ท้องของจื่อลู่เองก็ถูกชุดกระบี่สังหารเซียนทะลวงเข้าไป,ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก.
แขนที่ขาดไปแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่อ้าปากกลืนกินลงท้องทันที,จื่อลู่ที่ได้แค่จ้องมองอ้าปากค้าง.
จงซานที่ตื่นตระหนกไม่น้อย,เพราจื่อลู่ได้เล็งไปยังกลุ่มของเนียนโหยวโหยว,เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่ง,พวกเขาทั้งสามเป็นอย่างไร?
เป็นอะไรหรือไม่?
ไม่ตาย,คาดไม่ถึงพวกเขาจะยังไม่ตาย,อย่างไรก็ตาม,เหล่าเจียงซือของเซียนเซิงซือมากมายที่ระเบิดออกไปทั้งหมด,พลังระเบิดที่สะท้อนกลับมายังจื่อลู่ได้อีกด้วย.
ทว่าถึงอย่างไร,พวกเขาเองก็อยู่ในสภาพร่อแร่เช่นกัน.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,คนทั้งสาม,ที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,เวลานี้กำลังนอนแผ่ราบบนพื้น,ใบหน้าที่ขาวซีด,แม้ว่าจะแทบขยับไม่ได้,ทว่าก็ยังมีชีวิตอยู่.
มีชีวิต?
แรงกระแทกที่หนักหน่วงรุนแรง,มีชีวิตได้อย่างไร?
"อี้ อี้ อี้ อี้...........................!
เสียงที่ดูคุ้นเคยดังขึ้นในทันที,อสูรขนปุยสีน้ำเงินที่ยืนจังก้าอยู่ด้านหน้าคนทั้งสาม,เต้นไปมาด้วยความตื่นเต้น,ดวงตาที่มีน้ำตาไหลด้วย,ที่ปากเบ้แสดงท่าทางเปล่งเสียงที่ราวกับได้รับความไม่ยุติธรรมมา,ท่าทางที่ดูน่ารักน่าชัง,ราวกับว่ากำลังแสดงท่าทางเศร้าสร้อยจ้องมองไปยังจงซานด้วยความเศร้า,ดูเหมือนว่ามันจะได้รับบาดเจ็บอยู่ด้วย.
เป็นเทพอสูรบรรพชนของเนียนโหยวโหยวนั่นเอง,เป็นอสูรที่นางได้รับมาตั้งแต่โลกใบเล็กที่ดินแดนเทพพิสุทธิ์,จงซานที่เป็นคนช่วยจับเทพอสูรตนนี้ให้กับเนียนโหยวโหยว,ทว่าก่อนหน้านี้มันได้หายไป,คาดไม่ถึงจะมาปรากฏที่นี่ในเวลาสุดท้ายในทันที.
"เสี่ยวชิง,รบกวนเจ้าแล้ว,จบเรื่องนี้ข้าจะต้องตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น.
ทุกคนที่ยังคงปลอดภัย,จงซานที่หันหน้ากลับมามองจื่อลู่ในสภาพอเนจอนาถด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ในเวลานี้,จื่อลู่ได้รับบาดเจ็บหนักอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน,ใครจะคิดล่ะว่ากลุ่มมดปลวกจะแข็งแกร่งขนาดนี้?
สามารถทำให้เขาบาดเจ็บเช่นนี้ได้?
แขนขาดสองข้าง,หัวใจที่กำลังกระหายและร้อนรุ่ม,อวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บหนัก,พลังแห่งความโชคร้ายที่บีบรัด,คำสาปที่ไม่สามารถแก้ไขได้,ตำราชิงชิวพังทะลาย,จิตใจที่ไม่มั่นคง.
ทว่าจงซานฝ่ายตรงข้ามยังปลดปล่อยแรงกดดันที่ทรงพลังน่าหวาดกลัวออกมา.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!
ชุดกระบี่สังหารเซียน!
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอกพุ่งออกไปในทันที.
หากอยู่ในช่วงเวลาที่สมบูรณ์,จื่อลู่ย่อมไม่เห็นอยู่ในสายตา,ทว่าสภาพของเขาในเวลานี้บาดเจ็บสาหัส.
จื่อลู่ที่ทำได้แค่เลือกหนีไปอย่างขมขื่นพุ่งหนีออกไปกลายเป็นริ้วแสง.
ทว่าจงซานในเวลานี้ได้เล็งจื่อลู่เอาไว้แล้ว!
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ไกลออกไปถึงกับเกิดหลุมดำขนาดเล็กขึ้น.
"อ๊าก!"
เสียงจื่อลู่ที่ดังโหยหวน,ก่อนที่ร่างจะพุ่งออกไปไกล.
เซียนบรรพชน,หากต้องการหนี,ยากที่จะขวางได้,จื่อลู่ที่ได้รับบาดเจ็บหนักพุ่งหนีหายไปไกลแล้ว.
การต่อสู้ได้จบลงแล้ว!
จงซานที่ทำการตรวจสอบอาการบาดเจ็บของคนอื่นๆในทันที!
ทว่าในเวลานี้,ภายในตำหนักยามา,ทุกคนที่จ้องมองตัวสั่นเทิ้ม,กลับภาพที่เกิดขึ้นทำให้พวกเขาไม่กล้ากายใจแรงด้วยซ้ำ.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,ร่างกายของโหลวซิงเฉินที่อยู่ในหลุมลึกก็ลอยออกมา,อย่างไรก็ตามใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่ขาวซีด,ราวกับว่าเหลือลมหายใจสุดท้ายแล้ว.
จงซานที่สะบัดมือนำทุกคนรวมทั้งเทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงหายไปพร้อมๆกัน.
ทุกๆคนที่จากไปแล้ว,ภายในตำหนักยามาที่เงียบไปนานเหมือนกัน.
ผ่านไปราวๆหนึ่งชั่วยาม,ภายในตำหนักยามาที่ค่อยๆเปิดออกมา.
ลู่พานที่ออกมาสำรวจ,จดจ้องมองไปรอบๆ,"องค์ยามา,พวกเขาจากไปหมดแล้ว."
ทุกๆคนที่ค่อยๆก้าวออกมา,อ่องยามาที่รู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจไม่จางหาย.
ในเวลาเดียวกันที่อ๋องยามากวาดตามองไปรอบๆ.
"แข็งแกร่งเกินไปแล้ว,เซียนบรรพชนจื่อลู่,เขาเป็นเซียนบรรพชน,เกือบถูกจงซานสังหารไปแล้ว,แม้แต่หนีตายไปในสภาพขมขื่น?"เมิงโผที่กลืนน้ำลายคำโตพลางถอนหายใจยาว.
"องค์ยามา,พวกเรารีบสงคนไปยังศาลสวรรค์เลยหรือไม่?"ลู่พานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเบาๆ.
"ส่งคนไปเพื่ออะไร?"อ๋องยามาที่ยังคนตกใจอยู่.
"ก็เรื่องที่เกิดขึ้นหลายวันมานี้,ต้นเหตุทั้งหมดเกิดจากจงซานที่มาสร้างความวุ่นวายในนรก,พวกเราส่งคนขอร้องให้ราชันย์หยกส่งคนมาจับตัวจงซาน!"ลู่พานที่กล่าวออกมาในทันที.
จับตัวจงซานอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่จ้องมองไปยังลู่พานพร้อมๆกัน,เจ้าแส่หาความตายรึไง?
"ไปให้พ้น,ไปให้พ้นจากหน้าข้า!"อ๋องยามาที่ได้สติ,ว่ากล่าวลู่พานในทันที.
ไม่ต้องเอ่ยถึงอ๋องยามาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่เฝ้ามองภาพที่เกิดขึ้นในเวลานี้ต่างก็สั่นสะท้านด้วยความหวั่นเกรงทั้งนั้น,ไม่มีใครคิดว่าจงซานจะแข็งแกร่งขนาดนี้.
ที่เทือกเขาเซิ่งซือ,ชื่อเสียงของจงซานนั้นยังไม่ส่งมาถึงตำหนักยามาเมื่อครั้งงานแต่งงานใหญ่,ทว่าความแข็งแกร่งของเขาที่สามารถรับมือกับเซียนโบราณได้,ชื่อของเขาต้องกระจายไปทั่ว,และยิ่งวันนี้,พวกเขาต่างก็รับรู้ว่าชื่อเสียงที่น่าเกรงขามนี้จะต้องเป็นที่รู้จักของทุกคนอย่างแน่นอน.
กลุ่มคนเหล่านี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
----------------------------
จงซานที่นำคนทั้งหมดมายังหุบเขาแห่งหนึ่ง.
เซียนเซิงซือ,หนานกงเซิ่ง,เนียนโหยวโหยวที่ได้รับบาดเจ็บหนักไม่สามารถขยับได้,เทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงเองก็อยู่ในสภาพอ่อนแอ,พลางครางออกมาด้วยท่าทางเศร้าสร้อย.
ส่วนโหลวซิงเฉินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส,ตอนนี้ราวกับว่าเหลือลมหายใจสุดท้าย.
"เซิ่งหวัง,ตอนนี้ข้าเป็นคนพิการไปแล้ว,ไร้ซึ่งพลัง,ร่างกายของข้าจะสลายไปในไม่ช้า,ทักษะเทวะได้สลายหายไปแล้ว!
ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่สามารถทนได้,ขอร้องเซิ่งหวังเป็นครั้งสุดท้ายช่วยดูแล...."โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก.
"อย่าเพิ่งกล่าวอะไรเลย!"จงซานที่กล่าวห้ามในทันที.
"ข้าจะช่วยเจ้าในทันที,จากนี้ข้าจะอยู่ในสภาพอ่อนแอ,ต่อไปให้สร้างค่ายกลปกป้องข้าเอาไว้!"จงซานกล่าว.
จากนั้น,ไม่ปล่อยให้ทุกคนกล่าวสิ่งใด,จงซานที่หลับตาลง,ก่อนที่ตาซ้ายจะลืมขึ้น,ดวงตาซ้ายที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,ปลดปล่อยแสงสีแดงออกไปรอบๆในทันที.
"เนตรนิมิตดี,เปิด!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ดวงตาซ้ายที่ส่องประกายแสงสีแดงสว่างจ้าเต็มไปด้วยพลังที่สูงศักดิ์,อาบไล้ไปทั่วคนทั้งสี่และหนึ่งเทพอสูรทันที!
"วูซซซซซซ!"
แสงสีแดงที่ปกคลุมทุกคน,จงซานกลายเป็นอ่อนแอทรุดลงในทันที.
ร่างกายที่โงนเงน แทบล้ม,ก่อนที่จะนั่งสมาธิ,หมดสติทันที.
จงซานที่หมดสติไปแล้ว,ทว่าคนทั้งสี่ในเวลานี้ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แสงสีแดงที่ปกคลุมพวกเขานั้น,ได้ดูดซับพลังฟ้าดินมากมายเข้ามาในร่างกายของทุกคน.
ทุกคนพบว่าอาการบาดเจ็บของตัวเองฟื้นฟูกลับมาด้วยความเร็วที่แปลกประหลาด,ที่หน้าผากของโหลวซิงเฉินไพลินที่แตกดับไปแล้ว,ในเวลานี้กลับฟื้นคืนกลับมาโดยสมบูรณ์,แม้แต่พัฒนาเติบโตไปอีกขั้นด้วยซ้ำ.
ไม่เพียงแค่คนเท่านั้นที่เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ,เทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงในเวลานี้ได้ลุกขึ้นมาเต้นไปมา,พร้อมกับร้องออกมาเสียงดัง,อี้
อี้ ฮี้ ฮี้.
-----------------
ที่เขตแดนจวงหลุน,เมืองซ่าง,จงซานที่เข้าไปเก็บตัวอีกแล้ว,เหมือนดั่งที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้,ทำให้เหล่าข้าราชบริพารไม่ได้ตื่นตะหนกเหมือนก่อนหน้าแต่อย่างใด.
สิบวันหลังจากนั้น,ภายในตำหนักปู่ซือ,เซิ่งหวังที่ออกมาจากการเก็บตัว.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานร่างหลักเองก็ฟื้นคืนกลับมาแล้ว!
จงซานที่ยังไม่ลืมตา,ทว่าทำการตรวจสอบร่างกายตัวเองในทันที,ด้วยการกลืนตำราชิงชิว,พลังฝึกตนดูเหมือนว่าจะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นอย่างคาดไม่ถึง!
ต้าเซียน,ขั้นที่หก!
จงซานที่พ่นลมหายใจออกมา,ก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ.
Chapter 1007 Defeats Zi Lu, ominous
败子路,凶名出
ล้มจื่อลู่,ชื่อเสียงที่น่าเกรงขาม.
แม้ว่าจื่อลู่จะไม่สามารถรวมเทียนเต๋าเข้ามาได้ในร่างได้,ทว่าการจะเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าก็ไม่ใช่เรื่องยาก.
ร่างกายที่เคลื่อนที่ออกไปด้วยความเร็ว,แรงกดดันที่น่าเกรงขามที่กดทับลงไปด้านล่างอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
"วูซซซซ!"
ห้องโถงทางเข้าบ่อโลหิตวิญญาณปิศาจที่พังทะลายระเบิดดังลั่น,ค่ายกลลวงสวรรค์ของหนานกงเซิ่งที่ถูกจื่อลู่จัดการผ่านได้อย่างง่ายดาย,ฝ่ามือสีทองของจื่อลูที่ตะวัดฟาดล่วงหล่นจากบนท้องฟ้าพุ่งออกไป.
พลังของเทียนเต๋า!
ภายใต้อำนาจพลังเทียนเต๋า,ไม่สามารถขัดขืนได้,ไม่แม้แต่ขยับ.
เซียนเซิงซือที่ไม่สามารถขยับได้,ทำได้แค่เพียงเรียกเจียงซือนับร้อยตนออกมาตั้งแถวป้องกันอย่างรวดเร็ว.
เนียนโหยวโหยวเดิมทีอยู่ในสภาพอ่อนแอ,ไม่สามารถขัดขืนได้,ภายใต้แรงกดดันที่หนักหน่วงนี้,ก็ทำให้นางได้รับบาดเจ็บหนัก,หนานกงเซิ่งและเซียนเซิงซือถึงกับพ่นโลหิต.
เซียนบรรพชน,แข็งแกร่งเกินไป,พลังอำนาจที่สูงศักดิ์เกินกว่าจะต้านทานได้,แรงกดดันที่ยิ่งใหญ่นี้พวกเขาไม่สามารถขยับได้เลย.
"ผนึกย้อนเวลา!"
ในเวลานั้นเสียงของโหลวซิงเฉินก็ดังขึ้นในทันที.
แรงกดดันที่น่าเกรงขามทันใดนั้นหยุดนิ่งลงในทันที.
ทักษะเทวะเวลา,จื่อลู่ที่คาดไม่ถึงเลยว่าโหลวซิงเฉินจะใช้ทักษะหยุดเวลาเอาไว้ได้.
ประมาท,เขาประมาทซะแล้ว.
โหลวซิงเฉินที่ผนึกเวลา,ย้อนสลับกลับข้าง,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่หยุดลง,ก่อนที่จะหมุนวนอยู่รอบๆโหลวซิงเฉิน,โหลวซิงเฉินที่พุ่งไปอยู่ด้านหน้าจื่อลู่,ก่อนจะปล่อยฝ่ามือฟาดออกไปยังหน้าอกของจื่อลู่.
"คืนกลับ!"
สิ้นสุดเสียง,พลังของจื่อลู่ที่ปลดปล่อยมาก่อนหน้านี้,ถูกส่งกลับคืนทั้งหมดกระแทกไปยังร่างกายของเขาระเบิดเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บางทีเพราะว่าพลังงานด้านลบที่อยู่ในร่างกายนั้นมีมากจนเกินไป,ร่างกายของจื่อลู่ที่เกิดเสียงดังลั่น,พลังย้อนกลับที่กระแทกปะทะร่างกายสั่นสะท้าน,พ่นโลหิตคำโต.
"พุ!!"
ร่างกายของจื่อลู่ที่คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะได้รับสภาพอเนจอนาถเช่นนี้!
"ระเบิด!"โหลวชิงเฉินที่ชำเลืองมอง,พร้อมกับเพิ่มพลังโจมตีไปอีกระลอก.
"บัดซบ,เจ้ากล้า!"
จื่อลู่ที่เวลานี้ได้รับบาดเจ็บหนัก,แขนทองคำของเขาที่สะบัดออก,อำนาจเทียนเต๋าที่ถูกส่งออกมา.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ถูกโจมตีล่วงหล่นถูกกระแทกลงบนพื้น,จมลงไปในหลุมลึก,เวลานี้ไม่สามารถขยับได้!
เซียนเซิงซือที่และหนานกงเซิ่งที่นั่งทรุดลงกับพื้นพ่นโลหิตคำโต,เหล่าเจียงซือมากมายที่ตั้งแถวอยู่รอบๆเนียนโหยวโหยวและคนทั้งสอง.
"เปรี้ยง!!
...........................!”
สายฟ้ามากมายที่ล่วงหล่นฟาดไปยังร่างจื่อลู่,นี่คืออาคมของค่ายกลลวงสวรรค์ของหนานกงเซิ่ง,แม้นว่าจะไม่ทำให้จื่อลู่ได้รับบาดเจ็บ,ทว่าก็ทำให้เขาหยุดชะงักได้.
จื่อลู่ทีพ่นโลหิตออกมาไม่หยุด,มือทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นสีทองโดยสมบูรณ์,หัวใจของเขาที่กระหายและร้อนรุ่ม,เวลานี้ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก.
จื่อลู่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าจะอยู่ในสภาพอนาถเช่นนี้!
น่าสังเวชเกินไปแล้ว,อีกฝั่งหนึ่งจงซานที่ใช้กระบวนท่าที่
1ทะลวงสวรรค์ เจาะทะลวงตำราชิงชิวได้ในที่สุด.
"สว๊วฟๆๆ!"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ขยายร่างนับหมื่นจ้าง,กลืนกินตำราชิงชิวลงไปในท้องในทันที.
หัวใจของจื่อลู่แทบหมกไหม้,ตำราชิงชิวที่เกี่ยวพันกับเขาถูกตัดขาด,เวลานี้มันอยู่ในปากของแปดหางสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้ว.
ปราณกระบี่มากมาย,ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่พวยพุ่งตรงมายังทิศทางของจื่อลู่.
จื่อลู่ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
การต่อสู้ในครานี้,ไม่คิดเลยว่าจะกลายมาเป็นเช่นนี้?
แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธ,เขาที่ยื่นมือออกไปพุ่งตรงไปยังกลุ่มของเนียนโหยวโหยวอีกครั้ง,แม้นว่าจะไม่สามารถสังหารจงซานได้,แต่ขอเพียงสังหารคนของจงซานได้ก็ยังดี.
ดวงตาของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นแดงซ่าน,ฝ่ามือของเขาที่ฟาดออกไป.
กระแสงพลัง,อำนาจของเทียนเต๋าที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว.
ที่ไกลออกไป "ตาย~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงซานที่คำรามลั่น,แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งที่โจมตีออกไป,ชุดกระบี่สังหารเซียนเองก็ด้วย.
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,สั่นสะเทือนเป็นระลอก,จนแทบไม่สามารถทนอยู่ได้.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหว,จนด้านนอกไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้.
ทำได้แค่เพียงรอให้มันหยุดสั่นเท่านั้น,ก่อนที่จะค่อยๆเผยให้เห็นจื่อลู่,แขนของจื่อลู่ไม่มีแล้ว,ถูกตัดไปด้วยแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,และที่ท้องของจื่อลู่เองก็ถูกชุดกระบี่สังหารเซียนทะลวงเข้าไป,ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก.
แขนที่ขาดไปแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่อ้าปากกลืนกินลงท้องทันที,จื่อลู่ที่ได้แค่จ้องมองอ้าปากค้าง.
จงซานที่ตื่นตระหนกไม่น้อย,เพราจื่อลู่ได้เล็งไปยังกลุ่มของเนียนโหยวโหยว,เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่ง,พวกเขาทั้งสามเป็นอย่างไร?
เป็นอะไรหรือไม่?
ไม่ตาย,คาดไม่ถึงพวกเขาจะยังไม่ตาย,อย่างไรก็ตาม,เหล่าเจียงซือของเซียนเซิงซือมากมายที่ระเบิดออกไปทั้งหมด,พลังระเบิดที่สะท้อนกลับมายังจื่อลู่ได้อีกด้วย.
ทว่าถึงอย่างไร,พวกเขาเองก็อยู่ในสภาพร่อแร่เช่นกัน.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,คนทั้งสาม,ที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,เวลานี้กำลังนอนแผ่ราบบนพื้น,ใบหน้าที่ขาวซีด,แม้ว่าจะแทบขยับไม่ได้,ทว่าก็ยังมีชีวิตอยู่.
มีชีวิต?
แรงกระแทกที่หนักหน่วงรุนแรง,มีชีวิตได้อย่างไร?
"อี้ อี้ อี้ อี้...........................!
เสียงที่ดูคุ้นเคยดังขึ้นในทันที,อสูรขนปุยสีน้ำเงินที่ยืนจังก้าอยู่ด้านหน้าคนทั้งสาม,เต้นไปมาด้วยความตื่นเต้น,ดวงตาที่มีน้ำตาไหลด้วย,ที่ปากเบ้แสดงท่าทางเปล่งเสียงที่ราวกับได้รับความไม่ยุติธรรมมา,ท่าทางที่ดูน่ารักน่าชัง,ราวกับว่ากำลังแสดงท่าทางเศร้าสร้อยจ้องมองไปยังจงซานด้วยความเศร้า,ดูเหมือนว่ามันจะได้รับบาดเจ็บอยู่ด้วย.
เป็นเทพอสูรบรรพชนของเนียนโหยวโหยวนั่นเอง,เป็นอสูรที่นางได้รับมาตั้งแต่โลกใบเล็กที่ดินแดนเทพพิสุทธิ์,จงซานที่เป็นคนช่วยจับเทพอสูรตนนี้ให้กับเนียนโหยวโหยว,ทว่าก่อนหน้านี้มันได้หายไป,คาดไม่ถึงจะมาปรากฏที่นี่ในเวลาสุดท้ายในทันที.
"เสี่ยวชิง,รบกวนเจ้าแล้ว,จบเรื่องนี้ข้าจะต้องตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น.
ทุกคนที่ยังคงปลอดภัย,จงซานที่หันหน้ากลับมามองจื่อลู่ในสภาพอเนจอนาถด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ในเวลานี้,จื่อลู่ได้รับบาดเจ็บหนักอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน,ใครจะคิดล่ะว่ากลุ่มมดปลวกจะแข็งแกร่งขนาดนี้?
สามารถทำให้เขาบาดเจ็บเช่นนี้ได้?
แขนขาดสองข้าง,หัวใจที่กำลังกระหายและร้อนรุ่ม,อวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บหนัก,พลังแห่งความโชคร้ายที่บีบรัด,คำสาปที่ไม่สามารถแก้ไขได้,ตำราชิงชิวพังทะลาย,จิตใจที่ไม่มั่นคง.
ทว่าจงซานฝ่ายตรงข้ามยังปลดปล่อยแรงกดดันที่ทรงพลังน่าหวาดกลัวออกมา.
แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!
ชุดกระบี่สังหารเซียน!
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอกพุ่งออกไปในทันที.
หากอยู่ในช่วงเวลาที่สมบูรณ์,จื่อลู่ย่อมไม่เห็นอยู่ในสายตา,ทว่าสภาพของเขาในเวลานี้บาดเจ็บสาหัส.
จื่อลู่ที่ทำได้แค่เลือกหนีไปอย่างขมขื่นพุ่งหนีออกไปกลายเป็นริ้วแสง.
ทว่าจงซานในเวลานี้ได้เล็งจื่อลู่เอาไว้แล้ว!
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ไกลออกไปถึงกับเกิดหลุมดำขนาดเล็กขึ้น.
"อ๊าก!"
เสียงจื่อลู่ที่ดังโหยหวน,ก่อนที่ร่างจะพุ่งออกไปไกล.
เซียนบรรพชน,หากต้องการหนี,ยากที่จะขวางได้,จื่อลู่ที่ได้รับบาดเจ็บหนักพุ่งหนีหายไปไกลแล้ว.
การต่อสู้ได้จบลงแล้ว!
จงซานที่ทำการตรวจสอบอาการบาดเจ็บของคนอื่นๆในทันที!
ทว่าในเวลานี้,ภายในตำหนักยามา,ทุกคนที่จ้องมองตัวสั่นเทิ้ม,กลับภาพที่เกิดขึ้นทำให้พวกเขาไม่กล้ากายใจแรงด้วยซ้ำ.
จงซานที่ยื่นมือออกไป,ร่างกายของโหลวซิงเฉินที่อยู่ในหลุมลึกก็ลอยออกมา,อย่างไรก็ตามใบหน้าของโหลวซิงเฉินที่ขาวซีด,ราวกับว่าเหลือลมหายใจสุดท้ายแล้ว.
จงซานที่สะบัดมือนำทุกคนรวมทั้งเทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงหายไปพร้อมๆกัน.
ทุกๆคนที่จากไปแล้ว,ภายในตำหนักยามาที่เงียบไปนานเหมือนกัน.
ผ่านไปราวๆหนึ่งชั่วยาม,ภายในตำหนักยามาที่ค่อยๆเปิดออกมา.
ลู่พานที่ออกมาสำรวจ,จดจ้องมองไปรอบๆ,"องค์ยามา,พวกเขาจากไปหมดแล้ว."
ทุกๆคนที่ค่อยๆก้าวออกมา,อ่องยามาที่รู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจไม่จางหาย.
ในเวลาเดียวกันที่อ๋องยามากวาดตามองไปรอบๆ.
"แข็งแกร่งเกินไปแล้ว,เซียนบรรพชนจื่อลู่,เขาเป็นเซียนบรรพชน,เกือบถูกจงซานสังหารไปแล้ว,แม้แต่หนีตายไปในสภาพขมขื่น?"เมิงโผที่กลืนน้ำลายคำโตพลางถอนหายใจยาว.
"องค์ยามา,พวกเรารีบสงคนไปยังศาลสวรรค์เลยหรือไม่?"ลู่พานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเบาๆ.
"ส่งคนไปเพื่ออะไร?"อ๋องยามาที่ยังคนตกใจอยู่.
"ก็เรื่องที่เกิดขึ้นหลายวันมานี้,ต้นเหตุทั้งหมดเกิดจากจงซานที่มาสร้างความวุ่นวายในนรก,พวกเราส่งคนขอร้องให้ราชันย์หยกส่งคนมาจับตัวจงซาน!"ลู่พานที่กล่าวออกมาในทันที.
จับตัวจงซานอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่จ้องมองไปยังลู่พานพร้อมๆกัน,เจ้าแส่หาความตายรึไง?
"ไปให้พ้น,ไปให้พ้นจากหน้าข้า!"อ๋องยามาที่ได้สติ,ว่ากล่าวลู่พานในทันที.
ไม่ต้องเอ่ยถึงอ๋องยามาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่เฝ้ามองภาพที่เกิดขึ้นในเวลานี้ต่างก็สั่นสะท้านด้วยความหวั่นเกรงทั้งนั้น,ไม่มีใครคิดว่าจงซานจะแข็งแกร่งขนาดนี้.
ที่เทือกเขาเซิ่งซือ,ชื่อเสียงของจงซานนั้นยังไม่ส่งมาถึงตำหนักยามาเมื่อครั้งงานแต่งงานใหญ่,ทว่าความแข็งแกร่งของเขาที่สามารถรับมือกับเซียนโบราณได้,ชื่อของเขาต้องกระจายไปทั่ว,และยิ่งวันนี้,พวกเขาต่างก็รับรู้ว่าชื่อเสียงที่น่าเกรงขามนี้จะต้องเป็นที่รู้จักของทุกคนอย่างแน่นอน.
กลุ่มคนเหล่านี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
----------------------------
จงซานที่นำคนทั้งหมดมายังหุบเขาแห่งหนึ่ง.
เซียนเซิงซือ,หนานกงเซิ่ง,เนียนโหยวโหยวที่ได้รับบาดเจ็บหนักไม่สามารถขยับได้,เทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงเองก็อยู่ในสภาพอ่อนแอ,พลางครางออกมาด้วยท่าทางเศร้าสร้อย.
ส่วนโหลวซิงเฉินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส,ตอนนี้ราวกับว่าเหลือลมหายใจสุดท้าย.
"เซิ่งหวัง,ตอนนี้ข้าเป็นคนพิการไปแล้ว,ไร้ซึ่งพลัง,ร่างกายของข้าจะสลายไปในไม่ช้า,ทักษะเทวะได้สลายหายไปแล้ว!
ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่สามารถทนได้,ขอร้องเซิ่งหวังเป็นครั้งสุดท้ายช่วยดูแล...."โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างยากลำบาก.
"อย่าเพิ่งกล่าวอะไรเลย!"จงซานที่กล่าวห้ามในทันที.
"ข้าจะช่วยเจ้าในทันที,จากนี้ข้าจะอยู่ในสภาพอ่อนแอ,ต่อไปให้สร้างค่ายกลปกป้องข้าเอาไว้!"จงซานกล่าว.
จากนั้น,ไม่ปล่อยให้ทุกคนกล่าวสิ่งใด,จงซานที่หลับตาลง,ก่อนที่ตาซ้ายจะลืมขึ้น,ดวงตาซ้ายที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,ปลดปล่อยแสงสีแดงออกไปรอบๆในทันที.
"เนตรนิมิตดี,เปิด!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ดวงตาซ้ายที่ส่องประกายแสงสีแดงสว่างจ้าเต็มไปด้วยพลังที่สูงศักดิ์,อาบไล้ไปทั่วคนทั้งสี่และหนึ่งเทพอสูรทันที!
"วูซซซซซซ!"
แสงสีแดงที่ปกคลุมทุกคน,จงซานกลายเป็นอ่อนแอทรุดลงในทันที.
ร่างกายที่โงนเงน แทบล้ม,ก่อนที่จะนั่งสมาธิ,หมดสติทันที.
จงซานที่หมดสติไปแล้ว,ทว่าคนทั้งสี่ในเวลานี้ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แสงสีแดงที่ปกคลุมพวกเขานั้น,ได้ดูดซับพลังฟ้าดินมากมายเข้ามาในร่างกายของทุกคน.
ทุกคนพบว่าอาการบาดเจ็บของตัวเองฟื้นฟูกลับมาด้วยความเร็วที่แปลกประหลาด,ที่หน้าผากของโหลวซิงเฉินไพลินที่แตกดับไปแล้ว,ในเวลานี้กลับฟื้นคืนกลับมาโดยสมบูรณ์,แม้แต่พัฒนาเติบโตไปอีกขั้นด้วยซ้ำ.
ไม่เพียงแค่คนเท่านั้นที่เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ,เทพอสูรบรรพชนเสี่ยวชิงในเวลานี้ได้ลุกขึ้นมาเต้นไปมา,พร้อมกับร้องออกมาเสียงดัง,อี้
อี้ ฮี้ ฮี้.
-----------------
ที่เขตแดนจวงหลุน,เมืองซ่าง,จงซานที่เข้าไปเก็บตัวอีกแล้ว,เหมือนดั่งที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้,ทำให้เหล่าข้าราชบริพารไม่ได้ตื่นตะหนกเหมือนก่อนหน้าแต่อย่างใด.
สิบวันหลังจากนั้น,ภายในตำหนักปู่ซือ,เซิ่งหวังที่ออกมาจากการเก็บตัว.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานร่างหลักเองก็ฟื้นคืนกลับมาแล้ว!
จงซานที่ยังไม่ลืมตา,ทว่าทำการตรวจสอบร่างกายตัวเองในทันที,ด้วยการกลืนตำราชิงชิว,พลังฝึกตนดูเหมือนว่าจะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นอย่างคาดไม่ถึง!
ต้าเซียน,ขั้นที่หก!
จงซานที่พ่นลมหายใจออกมา,ก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ค่อย ๆ อัพเลเวล
ตอบลบ