Immortality Chapter 1006 Fights Zi Lu again
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1006 ต่อสู้กับจื่อลู่อีกครั้ง.
Chapter 1006 Fights Zi Lu again
再斗子路
ต่อสู้กับจื่อลู่อีกครั้ง.
"สังหารทุกคนอย่างงั้นรึ?
ความแค้นของเหยี่ยนฮุย,ความแค้นของกงเหล่ยเทียน,เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปแม้แต่คนเดียวอย่างงั้นรึ?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
ชัดเจนว่า,จงซานที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ความเครียดแค้นที่รุนแรง,เขาต้องการจะกำจัดทำลายล้างจงซานให้สิ้นซาก.
ภายในตำหนักยามา,อ๋องยามาถึงกับพ่นลมหายใจคำโต,ส่วนคนอื่นๆก็ไม่มีคนเห็นใจจงซานเช่นกัน.
เซียนบรรพชน,ที่เป็นรองแค่ปราชญ์เทพ,จงซานแม้นว่าจะเอาชนะเซียนโบราณได้,ทว่าต่อหน้าเซียนบรรพชน,ก็ทำได้แค่แส่หาความตาย! จงซานต้องตาย.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ก็มา,ให้ข้าได้เห็นว่าจื่อลู่จะมีความสามารถเพียงใด! นิกายหงหรู,หลังจากที่ข้าสังหารเจ้าแล้ว,คงจะมีสหายเก่าเจ้ามาแก้แค้นแทนไม่หยุด!"เสียงที่เย็นชาของจงซานที่ดังออกมาจากด้านใน.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,ไม่ใช่แค่จื่อลู่เท่านั้น,เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆถึงกับตะลึงงัน.
"จงซานพูดอะไรนะ? ข้าได้ยินไม่ชัดเจน!"อ๋องยามาที่ไม่อยากจะเชื่อแม้แต่น้อย.
"จงซานบอกว่าจะสังหารจื่อลู่!"ลู่พานที่อยู่ข้างๆเร่งรีบกล่าวประจบในทันที.
"จงซานเสียสติไปแล้ว?"
..............................
..................
......
ทุกคนๆต่างก็คิดว่าจงซานกล่าวล้อเล่นเท่านั้น,ทว่าก็ไม่มีใครที่กล้าหัวเราะออกมาเช่นกัน.
”ครืนนนน!”
เสียงดังลั่น,ประตูตำหนักที่ถูกเปิดออกมาด้วยแรก,ก่อนที่กลุ่มของจงซานจะก้าวออกมาจากด้านใน.
ซ่อนตัว,ไม่มีที่ให้ซ่อนแล้ว,จึงคิดที่จะยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
"มีปัญหาอะไร,เจ้าต้องการต่อสู้กับข้าจริงๆรึ?
อาการบาดเจ็บที่สวนสวรรค์หลิงเซียว,มันยังไม่พออย่างงั้นรึ?"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ก้าวออกมา,สายตาของผู้คนที่จดจ้องมองตาม,,สายตาของทุกคนที่มองเห็นจงซานที่เต็มไปด้วยความอหังการ.
จงซานที่จ้องมองไปยังจื่อลู่และกล่าวออกมาว่า,"ข้าและนิกายหงหรูนั้นไม่ได้มีความแค้นกันมากมายนัก,ทว่า,ความแค้นกับเจ้านั้นมันลึกล้ำนัก,จำเอาไว้ว่า,หลังจากนี้,ข้าจะต้องกำจัดนิกายหงหรูทั้งหมดแน่,ในเวลานั้นก็จงรับผิดชอบการกระทำที่เกิดขึ้นจากตัวเจ้าด้วย!"
เสียงของจงซานที่ไม่ดังนัก,ทว่ากลับเต็มไปด้วยความเย็นชาที่กระจายไปทั่วอากาศ.
ทุกคนที่อยู่รอบๆถึงกับเงียบสงัด,อ๋องยามาที่อ้าปากค้าง.
"นี่จงซานมันเสียสติไปแล้วอย่างงั้นรึ?
คิดจะทำลายนิกายหงหรูเลยรึ?"อ๋องยามากล่าวด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"เขากำลังจะบอกว่า! ถึงกงจื่อมีชีวิตอยู่,เขาก็สามารถกำจัดนิกายหงหรูได้อย่างงั้นรึ?"ลูพานที่อุทานออกมา.
"จงซานช่างยโสโอหังนัก!"
........................
............
......
จื่อลู่ที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา,ทำไมไม่รู้,ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,ทำให้ภายในใจของเขาที่สั่นไหวไปมา.
"โง่เขลานัก!"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
จื่อลู่ที่ยื่นฝ่ามือออกไปฟาดไปยังทิศของจงซานในทันที.
บนอากาศนั้นปรากฏเป็นฝ่ามือสีขาวขนาดใหญ่พุ่งออกไป.
ฝ่ามือสีขาวที่โถมทับกดไปยังตำแหน่งของจงซาน.
ไม่เพียงแค่อ่องยามาที่เผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,คนอื่นๆเองก็ส่ายหน้าไปมา,คิดว่าจงซานต้องตายอย่างแน่นอน.
"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในร่างของจงซาน,ที่มีเสียงคำรามของมังกรดังขึ้นมาในทันที.
เสียงคำรามของมังกร,พร้อมกับกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงระเบิดออกมา,ฝ่ามือของจงซานที่ยื่นออกไปบนท้องฟ้า,ผนึกฝ่ามือแยกสวรรค์,ที่ไร้เทียมทาน!
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,พลังที่แข็งแกร่งสองสายเข้าปะทะกัน,มิติอากาศที่สั่นไหวเป็นระลอกอีกครั้ง,ฝ่ามือของจื่อลู่ที่สลายหายไปด้วยผนึกฝ่ามือแยกสวรรค์.
ดวงตาของจื่อลู่ที่ส่ายไปมา.
"ไม่ไช่,นี่ไม่ใช่เขตแดนเฟิงจง,เป็นทวีปซือตาปูต่างหาก,เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะเคลื่อนย้ายอำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งได้,เจ้าทำได้อย่างไร?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,รอบๆร่างของจงซาน,ปราณมังกรทองที่ถูกปล่อยออกมาคุ้มร่างกายเอาไว้,มังกรแท้คุ้มกาย,จงซานที่ยืมอำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งมานั่นเอง.
โดยปรกติแล้วกับระยะทางที่ไกลห่างออกมากๆ,ไม่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งมาได้,ทว่าจงซานนั้นผู้มีประสบการมากมาย,เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง,เขาที่ต้องเดินทางมายังทวีปซือต้าปู่แน่นอนว่าจะต้องพบกับศัตรูเป็นเรื่องธรรมดา,มีเหรอที่เขาจะไม่เตรียมการเอาไว้?
วาสนาของต้าเจิ้งนั้นแตกต่างจากวาสนาของศาลเทวะอื่นๆ,ต้าเจิ้งนั้นมีมังกรวาสนา
19
เล็บสองตน,ตนหนึ่งปกป้องต้าเจิ้งและรวบรวมวาสนา,ส่วนอีกตนนั้นคอยรับพลังและส่งมาให้กับจงซาน,นับว่าเป็นสองมังกรวาสนาที่สมบูรณ์แบบ,ตราบเท่าที่บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมังกรทองวาสนายังสมบูรณ์,พลังของจงซานก็จะไม่เหือดแห้งเช่นกัน.
"ก็ลองดู?"จงซานแค่นเสียง.
ระหว่างที่พูดนั้น,ร่างกายของเขาที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของจื่อลู่,ใบหน้าของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ในใจของเขาที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
การนำวาสนาส่งผ่านมาด้วยของวิเศษ,เป็นการถ่ายโถนพลังของแผ่นดินระยะไกล,ไม่มีทางที่จะทำได้ด้วยระยะที่ไกลขนาดนี้,เว้นแต่จะสามารถแยกพื้นที่เชื่อมต่อสองพื้นที่.
ทว่าจงซานก็ยังอยู่ห่างไกลมากจริงๆ.
จื่อลู่ที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับฟาดฝ่ามือเพื่อหยั่งเชิง.
ฝ่ามือที่จื่อลู่ปล่อยออกไปนั้นไม่ได้ใหญ่นัก.
เพื่อที่จะทดสอบฝ่ามือของจงซานก่อนหน้าที่ที่รับฝ่ามือของเขาได้,เขาจำเป็นต้องตรวจสอบจงซานเป็นธรรมดา.
"อ่อนด้อย!"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
จื่อลู่ที่มั่นใจว่าสามารถตรวจสอบพลังของจงซานได้อย่างชัดเจนแล้ว.
ในเวลานี้,ด้วยอำนาจมังกรคุ้มกาย,พลังของจงซานนั้นอย่างมากสุดก็เท่ากับเซียนบรรพชนระดับต้น,มีหรือที่จะทำอะไรเขาได้.
"จริงรึ?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
ในพริบตานั้น,บนท้องฟ้าปรากฏกลุ่มหมอกสีชมพูขึ้นมาในทันที,หมอกสีชมพูที่ปกคลุมร่างของทั้งสองเอาไว้.
จื่อลู่ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,ทว่าจากนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เพราะจื่อลู่พบว่าพลังสีชมพูที่ร้ายกายนั้น,ได้ทะลวงเข้ามาในร่างกายไม่สามารถป้องกันตัวเองได้,มันกำลังซึมผ่านเข้ามาในร่างของเขาอย่างรวดเร็ว.
"แส่หาความตาย!"จื่อลู่ที่แค่นเสียงเย็นชา.
เขาที่กำลังจะโจมตีออกไปยังจงซาน.
พลังฝ่ามือที่เกิดขึ้นนั้น,จงซานที่สามารถหลบได้.
ทว่าในเวลานั้น,จื่อลู่กับพบว่าดวงตาของจงซานเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน.
เนตรนิมิตร้าย,เปิด!
กลุ่มแสงสีน้ำเงินที่ทะลวงเข้าไปในร่างกายของจื่อลู่ในทันที.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิด,ร่างกายของจงซานที่ลอยออกไป.
ทว่าขณะที่เขาลอยออกไปนั้น,หมอกสีชมพูก็ระเบิดออกมา,ในเวลานี้,ใบหน้าของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นน่าเกียจ.
เพราะจื่อลู่นั้นได้ประมาทจนเกินไป,ไม่คิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นจะลอบโจมตีเขา.
ทว่าก็โชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ!
ไม่ได้รับบาดเจ็บ,ตอนนี้จู่ลู่รู้สึกสังหารใจไม่ดีนัก.
อ๋องยามาและคนอื่นๆด้านร่างนั้นไม่รู้อะไรนัก,ทว่าจื่อลู่นั้นรู้ดี,เกี่ยวกับแสงสีน้ำเงิน,จื่อลู่ได้ยินเกี่ยวกับพลังดังกล่าวมาจากอาณาเขตเฟิงจง.
วิชาเนตรของจงซาน! เนตรแห่งความโชคร้าย.
ทว่า,พลังงานสีชมพูนั้นคืออะไร?
จงซานที่สะบัดฝ่ามือขณะเตรียมที่จะเข้าไปในเทียนเต๋า,เพื่อที่จะใช้เทียนเต๋าผลักพลังด้านลบดังกล่าวออกไป.
ทว่า,ขณะที่จื่อลู่ลงมือ,จิตใจของเขาที่กำลังสั่นไหว! ไม่สามารถที่จะรวมเทียนเต๋าได้อย่างงั้นรึ?
มาแล้ว? โชคร้ายปรากฏแล้วอย่างงั้นรึ?
จื่อลู่ที่รู้สึกหัวใจสั่นไหว,ปากแห้งและร้อนขึ้นทันที.
หมายความว่าอย่างไร? กระหายและร้อนรุ่มอย่างงั้นรึ?
จื่อลู่ที่คิดถึงแต่เนตรนิมิตร้ายของจงซาน,ทว่าไม่ได้การ,ในอดีตบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ถูกเนตรนิมิตร้ายเช่นกัน,แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่สามารถรวมเทียนเต๋าได้ไม่ใช่รึ?
เขาไม่สามารถสงบใจได้อย่างงั้นรึ? หัวใจที่ร้อนรุ่ม,ทำให้ไม่สามารถรวมเทียนเต๋าได้,ร่างกายไม่สามารถรวมเทียนเต๋าได้?
"เขาไม่สามารถเข้าไปในเทียนเต๋าได้!"จงซานที่ตะโกนออกไปด้านล่าง.
"เปิด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เนียนโหยวโหยวที่เอ่ยปากตะโกนเสียงดัง,สายตาที่จับจ้องมองไปยังจื่อลู่!
วูซซซ!
แสงสีทองที่ถูกปล่อยกวาดออกไป,ทำให้จื่อลู่รู้สึกราวทันทีเสื้อผ้าของเขาที่กลายเป็นทองคำ,พลังที่ร้ายกาจบ้าคลั่งกำลังแทรกเข้ามาภายในร่างกายของเขา.
ไม่ได้การแล้ว!
จื่อลู่ไม่สามารถรั้งรอได้อีกต่อไป,เขาที่ยื่นมือนำตำราชิงชิวออกมา.
ตำราจื่อลู่ที่มีอำนาจฟ้าดิน,เป็นอักขระที่ทรงพลังปลดปล่อยออกมาคลุมร่างของจื่อลู่ทันที,ป้องกันจื่อลู่เอาไว้.
จื่อลู่ที่พยายามขับพลังด้านลบออกจากร่างกาย.
ฟิ้ว!
โหลวซิงเฉินที่ยิงลูกศรสีแดงชาดออกไปยังร่างของจื่อลู่.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ศรสีแดงชาติที่ปล่อยออกไป,ทำลายอักขระมากมายที่อยู่รอบๆพร้อมกับคลุมไปทั่วตำราชิงชิว.
"อุปกรณ์เซียนบรรพชน?"ใบหน้าของจื่อลู่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จื่อลู่ก็รับรู้ว่าตัวเองได้กระทำผิดพลาดแล้ว,เขาประมาทกลุ่มคนที่ไม่สำคัญเหล่านี้ไปซะแล้ว.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,จงซานที่เตรียมการอยู่นั้น,มือทั้งสองข้างที่รวบรวมพลังก่อนที่จะฟาดออกไปในทันที.
"แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!"
พลังอำนาจของแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,บนท้องฟ้าปรากฏเป็นขวานยักษ์ขนาดร้อยจั้งที่พุ่งออกไป,ฟันไปยังทิศทางของจื่อลู่อย่างบ้าคลั่ง.
อำนาจของขวานที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา,แม้แต่ห้วงมิติอากาศยังถูกฉีกเป็นรอยจากคมของขวาน.
ฝ่ามือทั้งสองข้างของจื่อลู่ที่กลายเป็นสีทองเหลือง,พร้อมกับผลักพลังด้านลบออกจากร่างกาย,ทว่าเวลานี้ไม่สามารถหลบได้แล้ว,เขาที่นำตำราชิงชิวออกมาขวางด้านหน้าเอาไว้.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้ของอ๋องตี้จ้างก่อนหน้า,เวลานี้เกิดขึ้นอีกแล้ว.
คลื่นอัดกระแทกที่โบกสะบัดออกไปรอบๆ,พื้นดินของเมืองยามาที่แตกระแหงออกเป็นทางอีกครั้ง.
ภายในตำหนักยามา,อ๋องยามาในเวลานี้คอยืดยาวแทบเคล็ด,จงซานทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆที่กลายเป็นเงียบในทันที,หลายๆคนที่เร่งรีบถอยห่างออกไปให้ใกล้หนีตายกันจ้าระหวั่น.
"ตูมมมมม!"
ตำราชิงชิวที่ถูกกระแทกอย่างรุนแรง,จื่อลู่ที่อยู่ด้านในแม้ว่าจะไม่ถูกโจมตีโดยตรงแต่ก็ได้รับแรงสะท้อนที่หนักหน่วงรุนแรงเข้ามาด้วย,บางที่อาจเป็นเพราะเนตรนิมิตร้าย,ทำให้เวลานี้จื่อลู่ถึงกับพ่นโลหิตคำโต,เขาที่พยามยามปลดปล่อยพลัง,ทว่าในเวลานี้แขนทั้งสองข้างของเขากลายเป็นสีแดง,หัวใจของเขาที่กระหายและรุ่มร้อน,ยากจะรวมพลัง.
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
โหลวซิงเฉินที่ยิ่งศรโลหิตออกมาไม่หยุด,จื่อลู่ที่เต็มไปด้วยความเศร้าใจ.
"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จื่อลู่ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,คาดไม่ถึงเลยว่า,มดปลวกจะกดดันเขาได้.
สายตาที่ดุร้ายของจื่อลู่,จดจ้องมองไปยังทิศทางของโหลวซิงเฉิน.
"ฝ่ามือแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!"
ขวานของจงซานที่ฟันออกไปอีกครั้ง,แววตาของจื่อลู่ที่โหดเหี้ยม,ไม่สนใจขวานจงซาน,จื่อลู่ที่ต้องการสังหารเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานก่อนเป็นอันดับแรก,จากนั้นค่อยจัดการจงซาน.
ขวานสะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งที่ถูกตำราชิงชิวขวางเอาไว้,จื่อลูที่พุ่งไปยังโหลวซิงเฉินและคนอื่นๆ.
เขาที่ต้องการสังหารคนอื่นๆในทันที.
ฟิ้ว!
ดวงดาราเก้าดวงที่ปรากฏขึ้น,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของจื่อลู่.
"ตูมม!"
"ตูมม!" .......................
เก้าครั้ง,ท้ายที่สุดก็เปิดการป้องกันของจื่อลู่ได้,ที่ตำแหน่งไหล่ของจื่อลู่ปรากฏรอยข่วนลึกขึ้น.
"กลหมากลวงสวรรค์!"หนานกงเซิ่งที่ก้าวออกไปด้านหน้า.
บนพื้นดินปรากฏศิลายักษ์มากมาย,ผุดขึ้น,ปรากฏรวมตัวกันเป็นค่ายกลปกป้องคนอื่นๆเอาไว้ในทันที.
ทว่าจื่อลู่นั้นแข็งแกร่งมาก,เพียงแค่ศิลายักษ์จะสามารถขวางจื่อลู่ได้อย่างงั้นรึ?
จื่อลู่ที่ไปปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของทุกคนในทันที.
ในเวลานี้ร่างของเนียนโหยวโหยวที่ทรุดลง,เนตรทองคำนั้นกินพลังเป็นอย่างมาก,ด้วยแรงกดดันของจื่อลู่,ยากที่นางจะต้านทานเอาไว้ได้แล้ว.
พลังของคันศรเสวียนหยวนที่สูญเสียพลังโจมตีระยะไกล,สูญสิ้นพลังไปในทันทีเช่นกัน!
Chapter 1006 Fights Zi Lu again
再斗子路
ต่อสู้กับจื่อลู่อีกครั้ง.
"สังหารทุกคนอย่างงั้นรึ?
ความแค้นของเหยี่ยนฮุย,ความแค้นของกงเหล่ยเทียน,เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปแม้แต่คนเดียวอย่างงั้นรึ?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
ชัดเจนว่า,จงซานที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ความเครียดแค้นที่รุนแรง,เขาต้องการจะกำจัดทำลายล้างจงซานให้สิ้นซาก.
ภายในตำหนักยามา,อ๋องยามาถึงกับพ่นลมหายใจคำโต,ส่วนคนอื่นๆก็ไม่มีคนเห็นใจจงซานเช่นกัน.
เซียนบรรพชน,ที่เป็นรองแค่ปราชญ์เทพ,จงซานแม้นว่าจะเอาชนะเซียนโบราณได้,ทว่าต่อหน้าเซียนบรรพชน,ก็ทำได้แค่แส่หาความตาย! จงซานต้องตาย.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ก็มา,ให้ข้าได้เห็นว่าจื่อลู่จะมีความสามารถเพียงใด! นิกายหงหรู,หลังจากที่ข้าสังหารเจ้าแล้ว,คงจะมีสหายเก่าเจ้ามาแก้แค้นแทนไม่หยุด!"เสียงที่เย็นชาของจงซานที่ดังออกมาจากด้านใน.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,ไม่ใช่แค่จื่อลู่เท่านั้น,เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆถึงกับตะลึงงัน.
"จงซานพูดอะไรนะ? ข้าได้ยินไม่ชัดเจน!"อ๋องยามาที่ไม่อยากจะเชื่อแม้แต่น้อย.
"จงซานบอกว่าจะสังหารจื่อลู่!"ลู่พานที่อยู่ข้างๆเร่งรีบกล่าวประจบในทันที.
"จงซานเสียสติไปแล้ว?"
..............................
..................
......
ทุกคนๆต่างก็คิดว่าจงซานกล่าวล้อเล่นเท่านั้น,ทว่าก็ไม่มีใครที่กล้าหัวเราะออกมาเช่นกัน.
”ครืนนนน!”
เสียงดังลั่น,ประตูตำหนักที่ถูกเปิดออกมาด้วยแรก,ก่อนที่กลุ่มของจงซานจะก้าวออกมาจากด้านใน.
ซ่อนตัว,ไม่มีที่ให้ซ่อนแล้ว,จึงคิดที่จะยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
"มีปัญหาอะไร,เจ้าต้องการต่อสู้กับข้าจริงๆรึ?
อาการบาดเจ็บที่สวนสวรรค์หลิงเซียว,มันยังไม่พออย่างงั้นรึ?"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ก้าวออกมา,สายตาของผู้คนที่จดจ้องมองตาม,,สายตาของทุกคนที่มองเห็นจงซานที่เต็มไปด้วยความอหังการ.
จงซานที่จ้องมองไปยังจื่อลู่และกล่าวออกมาว่า,"ข้าและนิกายหงหรูนั้นไม่ได้มีความแค้นกันมากมายนัก,ทว่า,ความแค้นกับเจ้านั้นมันลึกล้ำนัก,จำเอาไว้ว่า,หลังจากนี้,ข้าจะต้องกำจัดนิกายหงหรูทั้งหมดแน่,ในเวลานั้นก็จงรับผิดชอบการกระทำที่เกิดขึ้นจากตัวเจ้าด้วย!"
เสียงของจงซานที่ไม่ดังนัก,ทว่ากลับเต็มไปด้วยความเย็นชาที่กระจายไปทั่วอากาศ.
ทุกคนที่อยู่รอบๆถึงกับเงียบสงัด,อ๋องยามาที่อ้าปากค้าง.
"นี่จงซานมันเสียสติไปแล้วอย่างงั้นรึ?
คิดจะทำลายนิกายหงหรูเลยรึ?"อ๋องยามากล่าวด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"เขากำลังจะบอกว่า! ถึงกงจื่อมีชีวิตอยู่,เขาก็สามารถกำจัดนิกายหงหรูได้อย่างงั้นรึ?"ลูพานที่อุทานออกมา.
"จงซานช่างยโสโอหังนัก!"
........................
............
......
จื่อลู่ที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาเย็นชา,ทำไมไม่รู้,ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,ทำให้ภายในใจของเขาที่สั่นไหวไปมา.
"โง่เขลานัก!"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
จื่อลู่ที่ยื่นฝ่ามือออกไปฟาดไปยังทิศของจงซานในทันที.
บนอากาศนั้นปรากฏเป็นฝ่ามือสีขาวขนาดใหญ่พุ่งออกไป.
ฝ่ามือสีขาวที่โถมทับกดไปยังตำแหน่งของจงซาน.
ไม่เพียงแค่อ่องยามาที่เผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,คนอื่นๆเองก็ส่ายหน้าไปมา,คิดว่าจงซานต้องตายอย่างแน่นอน.
"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในร่างของจงซาน,ที่มีเสียงคำรามของมังกรดังขึ้นมาในทันที.
เสียงคำรามของมังกร,พร้อมกับกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงระเบิดออกมา,ฝ่ามือของจงซานที่ยื่นออกไปบนท้องฟ้า,ผนึกฝ่ามือแยกสวรรค์,ที่ไร้เทียมทาน!
"ตูมมมมม~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,พลังที่แข็งแกร่งสองสายเข้าปะทะกัน,มิติอากาศที่สั่นไหวเป็นระลอกอีกครั้ง,ฝ่ามือของจื่อลู่ที่สลายหายไปด้วยผนึกฝ่ามือแยกสวรรค์.
ดวงตาของจื่อลู่ที่ส่ายไปมา.
"ไม่ไช่,นี่ไม่ใช่เขตแดนเฟิงจง,เป็นทวีปซือตาปูต่างหาก,เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะเคลื่อนย้ายอำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งได้,เจ้าทำได้อย่างไร?"จื่อลู่ที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,รอบๆร่างของจงซาน,ปราณมังกรทองที่ถูกปล่อยออกมาคุ้มร่างกายเอาไว้,มังกรแท้คุ้มกาย,จงซานที่ยืมอำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งมานั่นเอง.
โดยปรกติแล้วกับระยะทางที่ไกลห่างออกมากๆ,ไม่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจของแผ่นดินต้าเจิ้งมาได้,ทว่าจงซานนั้นผู้มีประสบการมากมาย,เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง,เขาที่ต้องเดินทางมายังทวีปซือต้าปู่แน่นอนว่าจะต้องพบกับศัตรูเป็นเรื่องธรรมดา,มีเหรอที่เขาจะไม่เตรียมการเอาไว้?
วาสนาของต้าเจิ้งนั้นแตกต่างจากวาสนาของศาลเทวะอื่นๆ,ต้าเจิ้งนั้นมีมังกรวาสนา
19
เล็บสองตน,ตนหนึ่งปกป้องต้าเจิ้งและรวบรวมวาสนา,ส่วนอีกตนนั้นคอยรับพลังและส่งมาให้กับจงซาน,นับว่าเป็นสองมังกรวาสนาที่สมบูรณ์แบบ,ตราบเท่าที่บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวมังกรทองวาสนายังสมบูรณ์,พลังของจงซานก็จะไม่เหือดแห้งเช่นกัน.
"ก็ลองดู?"จงซานแค่นเสียง.
ระหว่างที่พูดนั้น,ร่างกายของเขาที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของจื่อลู่,ใบหน้าของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ในใจของเขาที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
การนำวาสนาส่งผ่านมาด้วยของวิเศษ,เป็นการถ่ายโถนพลังของแผ่นดินระยะไกล,ไม่มีทางที่จะทำได้ด้วยระยะที่ไกลขนาดนี้,เว้นแต่จะสามารถแยกพื้นที่เชื่อมต่อสองพื้นที่.
ทว่าจงซานก็ยังอยู่ห่างไกลมากจริงๆ.
จื่อลู่ที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับฟาดฝ่ามือเพื่อหยั่งเชิง.
ฝ่ามือที่จื่อลู่ปล่อยออกไปนั้นไม่ได้ใหญ่นัก.
เพื่อที่จะทดสอบฝ่ามือของจงซานก่อนหน้าที่ที่รับฝ่ามือของเขาได้,เขาจำเป็นต้องตรวจสอบจงซานเป็นธรรมดา.
"อ่อนด้อย!"จื่อลู่แค่นเสียงเย็นชา.
จื่อลู่ที่มั่นใจว่าสามารถตรวจสอบพลังของจงซานได้อย่างชัดเจนแล้ว.
ในเวลานี้,ด้วยอำนาจมังกรคุ้มกาย,พลังของจงซานนั้นอย่างมากสุดก็เท่ากับเซียนบรรพชนระดับต้น,มีหรือที่จะทำอะไรเขาได้.
"จริงรึ?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
ในพริบตานั้น,บนท้องฟ้าปรากฏกลุ่มหมอกสีชมพูขึ้นมาในทันที,หมอกสีชมพูที่ปกคลุมร่างของทั้งสองเอาไว้.
จื่อลู่ที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,ทว่าจากนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เพราะจื่อลู่พบว่าพลังสีชมพูที่ร้ายกายนั้น,ได้ทะลวงเข้ามาในร่างกายไม่สามารถป้องกันตัวเองได้,มันกำลังซึมผ่านเข้ามาในร่างของเขาอย่างรวดเร็ว.
"แส่หาความตาย!"จื่อลู่ที่แค่นเสียงเย็นชา.
เขาที่กำลังจะโจมตีออกไปยังจงซาน.
พลังฝ่ามือที่เกิดขึ้นนั้น,จงซานที่สามารถหลบได้.
ทว่าในเวลานั้น,จื่อลู่กับพบว่าดวงตาของจงซานเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน.
เนตรนิมิตร้าย,เปิด!
กลุ่มแสงสีน้ำเงินที่ทะลวงเข้าไปในร่างกายของจื่อลู่ในทันที.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิด,ร่างกายของจงซานที่ลอยออกไป.
ทว่าขณะที่เขาลอยออกไปนั้น,หมอกสีชมพูก็ระเบิดออกมา,ในเวลานี้,ใบหน้าของจื่อลู่ที่เปลี่ยนเป็นน่าเกียจ.
เพราะจื่อลู่นั้นได้ประมาทจนเกินไป,ไม่คิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นจะลอบโจมตีเขา.
ทว่าก็โชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ!
ไม่ได้รับบาดเจ็บ,ตอนนี้จู่ลู่รู้สึกสังหารใจไม่ดีนัก.
อ๋องยามาและคนอื่นๆด้านร่างนั้นไม่รู้อะไรนัก,ทว่าจื่อลู่นั้นรู้ดี,เกี่ยวกับแสงสีน้ำเงิน,จื่อลู่ได้ยินเกี่ยวกับพลังดังกล่าวมาจากอาณาเขตเฟิงจง.
วิชาเนตรของจงซาน! เนตรแห่งความโชคร้าย.
ทว่า,พลังงานสีชมพูนั้นคืออะไร?
จงซานที่สะบัดฝ่ามือขณะเตรียมที่จะเข้าไปในเทียนเต๋า,เพื่อที่จะใช้เทียนเต๋าผลักพลังด้านลบดังกล่าวออกไป.
ทว่า,ขณะที่จื่อลู่ลงมือ,จิตใจของเขาที่กำลังสั่นไหว! ไม่สามารถที่จะรวมเทียนเต๋าได้อย่างงั้นรึ?
มาแล้ว? โชคร้ายปรากฏแล้วอย่างงั้นรึ?
จื่อลู่ที่รู้สึกหัวใจสั่นไหว,ปากแห้งและร้อนขึ้นทันที.
หมายความว่าอย่างไร? กระหายและร้อนรุ่มอย่างงั้นรึ?
จื่อลู่ที่คิดถึงแต่เนตรนิมิตร้ายของจงซาน,ทว่าไม่ได้การ,ในอดีตบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ถูกเนตรนิมิตร้ายเช่นกัน,แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่สามารถรวมเทียนเต๋าได้ไม่ใช่รึ?
เขาไม่สามารถสงบใจได้อย่างงั้นรึ? หัวใจที่ร้อนรุ่ม,ทำให้ไม่สามารถรวมเทียนเต๋าได้,ร่างกายไม่สามารถรวมเทียนเต๋าได้?
"เขาไม่สามารถเข้าไปในเทียนเต๋าได้!"จงซานที่ตะโกนออกไปด้านล่าง.
"เปิด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เนียนโหยวโหยวที่เอ่ยปากตะโกนเสียงดัง,สายตาที่จับจ้องมองไปยังจื่อลู่!
วูซซซ!
แสงสีทองที่ถูกปล่อยกวาดออกไป,ทำให้จื่อลู่รู้สึกราวทันทีเสื้อผ้าของเขาที่กลายเป็นทองคำ,พลังที่ร้ายกาจบ้าคลั่งกำลังแทรกเข้ามาภายในร่างกายของเขา.
ไม่ได้การแล้ว!
จื่อลู่ไม่สามารถรั้งรอได้อีกต่อไป,เขาที่ยื่นมือนำตำราชิงชิวออกมา.
ตำราจื่อลู่ที่มีอำนาจฟ้าดิน,เป็นอักขระที่ทรงพลังปลดปล่อยออกมาคลุมร่างของจื่อลู่ทันที,ป้องกันจื่อลู่เอาไว้.
จื่อลู่ที่พยายามขับพลังด้านลบออกจากร่างกาย.
ฟิ้ว!
โหลวซิงเฉินที่ยิงลูกศรสีแดงชาดออกไปยังร่างของจื่อลู่.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ศรสีแดงชาติที่ปล่อยออกไป,ทำลายอักขระมากมายที่อยู่รอบๆพร้อมกับคลุมไปทั่วตำราชิงชิว.
"อุปกรณ์เซียนบรรพชน?"ใบหน้าของจื่อลู่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จื่อลู่ก็รับรู้ว่าตัวเองได้กระทำผิดพลาดแล้ว,เขาประมาทกลุ่มคนที่ไม่สำคัญเหล่านี้ไปซะแล้ว.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,จงซานที่เตรียมการอยู่นั้น,มือทั้งสองข้างที่รวบรวมพลังก่อนที่จะฟาดออกไปในทันที.
"แยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!"
พลังอำนาจของแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง,บนท้องฟ้าปรากฏเป็นขวานยักษ์ขนาดร้อยจั้งที่พุ่งออกไป,ฟันไปยังทิศทางของจื่อลู่อย่างบ้าคลั่ง.
อำนาจของขวานที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา,แม้แต่ห้วงมิติอากาศยังถูกฉีกเป็นรอยจากคมของขวาน.
ฝ่ามือทั้งสองข้างของจื่อลู่ที่กลายเป็นสีทองเหลือง,พร้อมกับผลักพลังด้านลบออกจากร่างกาย,ทว่าเวลานี้ไม่สามารถหลบได้แล้ว,เขาที่นำตำราชิงชิวออกมาขวางด้านหน้าเอาไว้.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงมิติที่สั่นไหวที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้ของอ๋องตี้จ้างก่อนหน้า,เวลานี้เกิดขึ้นอีกแล้ว.
คลื่นอัดกระแทกที่โบกสะบัดออกไปรอบๆ,พื้นดินของเมืองยามาที่แตกระแหงออกเป็นทางอีกครั้ง.
ภายในตำหนักยามา,อ๋องยามาในเวลานี้คอยืดยาวแทบเคล็ด,จงซานทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆที่กลายเป็นเงียบในทันที,หลายๆคนที่เร่งรีบถอยห่างออกไปให้ใกล้หนีตายกันจ้าระหวั่น.
"ตูมมมมม!"
ตำราชิงชิวที่ถูกกระแทกอย่างรุนแรง,จื่อลู่ที่อยู่ด้านในแม้ว่าจะไม่ถูกโจมตีโดยตรงแต่ก็ได้รับแรงสะท้อนที่หนักหน่วงรุนแรงเข้ามาด้วย,บางที่อาจเป็นเพราะเนตรนิมิตร้าย,ทำให้เวลานี้จื่อลู่ถึงกับพ่นโลหิตคำโต,เขาที่พยามยามปลดปล่อยพลัง,ทว่าในเวลานี้แขนทั้งสองข้างของเขากลายเป็นสีแดง,หัวใจของเขาที่กระหายและรุ่มร้อน,ยากจะรวมพลัง.
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
โหลวซิงเฉินที่ยิ่งศรโลหิตออกมาไม่หยุด,จื่อลู่ที่เต็มไปด้วยความเศร้าใจ.
"โฮกกกก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จื่อลู่ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,คาดไม่ถึงเลยว่า,มดปลวกจะกดดันเขาได้.
สายตาที่ดุร้ายของจื่อลู่,จดจ้องมองไปยังทิศทางของโหลวซิงเฉิน.
"ฝ่ามือแยกสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่ง!"
ขวานของจงซานที่ฟันออกไปอีกครั้ง,แววตาของจื่อลู่ที่โหดเหี้ยม,ไม่สนใจขวานจงซาน,จื่อลู่ที่ต้องการสังหารเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานก่อนเป็นอันดับแรก,จากนั้นค่อยจัดการจงซาน.
ขวานสะบั้นสวรรค์กระบวนท่าที่หนึ่งที่ถูกตำราชิงชิวขวางเอาไว้,จื่อลูที่พุ่งไปยังโหลวซิงเฉินและคนอื่นๆ.
เขาที่ต้องการสังหารคนอื่นๆในทันที.
ฟิ้ว!
ดวงดาราเก้าดวงที่ปรากฏขึ้น,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางของจื่อลู่.
"ตูมม!"
"ตูมม!" .......................
เก้าครั้ง,ท้ายที่สุดก็เปิดการป้องกันของจื่อลู่ได้,ที่ตำแหน่งไหล่ของจื่อลู่ปรากฏรอยข่วนลึกขึ้น.
"กลหมากลวงสวรรค์!"หนานกงเซิ่งที่ก้าวออกไปด้านหน้า.
บนพื้นดินปรากฏศิลายักษ์มากมาย,ผุดขึ้น,ปรากฏรวมตัวกันเป็นค่ายกลปกป้องคนอื่นๆเอาไว้ในทันที.
ทว่าจื่อลู่นั้นแข็งแกร่งมาก,เพียงแค่ศิลายักษ์จะสามารถขวางจื่อลู่ได้อย่างงั้นรึ?
จื่อลู่ที่ไปปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของทุกคนในทันที.
ในเวลานี้ร่างของเนียนโหยวโหยวที่ทรุดลง,เนตรทองคำนั้นกินพลังเป็นอย่างมาก,ด้วยแรงกดดันของจื่อลู่,ยากที่นางจะต้านทานเอาไว้ได้แล้ว.
พลังของคันศรเสวียนหยวนที่สูญเสียพลังโจมตีระยะไกล,สูญสิ้นพลังไปในทันทีเช่นกัน!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น