Immortality Chapter 999 Sixth Divine Ability, Stimulate Emotion
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 999 ทักษะเทวะลำดับหก,สาปรัก.
Chapter 999 Sixth Divine Ability, Stimulate
Emotion
第六神通,情动
ทักษะเทวะลำดับหก,สาปรัก.
"เรียกข้าว่าจงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,ก่อนที่จะก้าวเดินเข้าไปหาเนียนโหยวโหยวช้าๆ.
จงซาน?เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่กลายเป็นงงงวย,ที่เทือกเขาเซิ่งซือ,นามจงซานนั้นได้ยังไม่กระจายไปทั่ว,ต้องไม่ลืมว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นไม่นาน,หลั่นเติ้งและอีกหลายคนที่รับรู้เรื่องนี้ดีแต่ก็ไม่ได้บอกกล่าวต่อผู้ฝึกตนคนอื่นๆ.
หลายๆคนเองก็คิดว่าเขาเป็นเหมือนกับเจาต้า,ที่เป็นหนึ่งคนที่ต้องการชิงหญิงงาม,ทำให้พวกเขาทำได้แค่พยักหน้าจดจ้องมองไปยังจงซาน.
เป็นความจริงที่พวกเขายังคงจำภาพของปิศาจกบก่อนหน้านี้ได้ดี,เหตุการณ์ดังกล่าวนี้เองก็คงจะไม่ต่างกัน.
ภารกิจแย่งชิงหญิงงามของพวกเราไม่ใช่ว่าพ่ายแพ้ต่ออ๋องยามาเพียงกระบวนท่าเดียวหรอกรึ?
ลู่พานที่ลอบมองจงซานที่กำลังแย่งชิงหญิงงาม,ภายในใจได้แต่ภาวนาว่าจงซานจะไม่มีความแข็งแกร่ง,ไม่ใช่คู่มือของอ๋องยามา,ไม่เช่นนั้นเขาคงจบสิ้นแน่.
เนียนเปินและไท่จื่อใหญ่ที่เผยท่าทางไม่ใคร่ดีนัก,ในเวลาเดียวกันนี้ไท่จื่อใหญ่ที่รู้สึกราวกับว่าเนียนโหยวโหยวและจงซานนั้นรู้จักกันมาก่อน,ไม่เช่นนั้นเนียนเปินคงไม่สนใจในต้าเจิ้ง,ในเวลานี้กลายเป็นเรื่องน่าสนใจขึ้นมาแล้ว.
หลันเติ้ง,หมี่เล่อ,อ๋องพันปิศาจและนาจาที่ไม่ต้องการจะเข้าไปจัดการแน่นอน,ทว่าเหล่ากลุ่มคนอื่นๆเองที่รู้จักจงซานต้องการจะเข้าไปเตือนอ๋องยามา,อย่างไรก็ตาม,ในเมื่ออ๋องยามาเอ่ยปากออกมาว่าเขาจะจัดการเอง,ทำให้พวกเขาได้ได้แต่เงียบในทันที.
ดังนั้นสถานการณ์ในเวลานี้ภายในตำหนักยามาจึงได้เปลี่ยนเป็นแปลกๆ
แย่งชิงหญิงงาม!
แม้นว่าใบหน้าของเนียนโหยวโหยวจะเต็มไปด้วยความซับซ้อน,ทว่าก็จ้องเขม็งไปยังจงซาน,ทั้งตื่นเต้นและหวาดหวั่น,ดีใจและข่มขืนผสมปนเปกันไป.
ภาพของวีรบุรุษที่จงซานแสดงออกมานั้นได้กลบภาพพจน์ของอ๋องยามาไปจนหมด.
อ๋องยามาที่หันหน้าไปมองเนียนโหยวโหยว,ที่เวลานี้จ้องมองจงซานไม่วางตา,ทำให้อ๋องยามารับรู้ได้ถึงวิกฤติ,ลู่พาน,จัดการเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?
กับบุรุษที่หล่อเหลาผู้นี้,ถึงกับสั่นคลอนใจของเนียนโหยวโหยว,บัดซับ,เจ้าไปเตรียมใครมากัน!
"จงซาน? เจ้าหาญกล้านัก,ทว่าต้องการแย่งชิงหวังโหวของข้า,คิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติอย่างงั้นรึ?!"อ๋องยามาที่ก้าวออกมาขวางเนียนโหยวโหยว,เพื่อบังไม่ให้นางจ้องมองจงซาน.
ส่วนเนียนโหยวโหยว,กับขยับหลบออกมาด้านข้าง,เพื่อจ้องมองจงซานต่อในทันที.
แม้นว่าจะเพียงเล็กน้อย,ทว่าก็ทำให้เหล่าแขกทั้งหมดสามารถมองเห็นได้,ส่วนอ๋องยามาในเวลานี้ใบหน้าที่กลายเป็นแดงซาน,ใบหน้าที่ดำเมี่ยมกลายเป็นสีแดง,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
จงซานหาได้สนใจอ๋องยามาแต่อย่างใด,ยังคงก้าวไปด้านหน้าต่อ.
หลั่นเติ้งและคนอื่นๆที่เผยท่าทางประหลาด,พวกเขาต้องกล่าวเตือนหรือไม่?
"อ๋องยามา,ข้าเห็นว่า....!"อ๋องพันปิศาจที่เตรียมกล่าวเตือน.
"ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไร,ข้าจะจัดการเอง!"อ๋องยามาที่กล่าวหยุดอ๋องพันปิศาจในทันที.
ดี,เจ้าจัดการเองก็แล้วกัน! อ่องพันปิศาจเองก็หยุดพูดในทันที.
จงซานที่ก้าวมาถึงลานตรงกลาง,ก่อนที่จะสะบัดมือ,นำผลึกน้ำแข็งออกมา!
ภายในผลึกน้ำแข็ง,ที่ผนึกดอกกุหลาบสีดำสนิท,แม้ว่าจะเป็นสีดำแต่กลับดูเป็นมันเงาส่องประกายแสงดูดึงดูดใจเป็นอย่างมาก.
"ดูนั่น,นี่คือการแย่งชิงหญิงงามจริงรึ?
พวกเจ้าดูนั่น,จงซานที่กำลังมอบดอกไม้ให้กับหญิงงามด้านหน้า!"ใครบางคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่!พวกเจ้าดูเนียนโหยวโหยวสิ,นางดูมีความสุขมากมายนัก!"
"ไม่ใช่ว่าเป็นการปล้นชิงหญิงงามหรอกรึ?!"
..............................
............
......
เสียงดังอื้ออึ้ง,พูดกันไปต่างๆนาๆ,ทำให้ใบหน้าของอ๋องยามาเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
"เจ้าหนู,ในเมื่อต้องการมาชิงหญิงงาม,ก็แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา!"อ๋องยามาที่แค่นเสียงที่โกรธเกรี้ยวดังออกมา.
จงซานที่ก้าวมาอยู่ด้านหน้าเนียนโหยวโหยวแล้ว,ไม่สนใจอ๋องยามาแม้แต่น้อย,ยังจ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
ใบหน้าท่าทางของเนียนโหยวโหยวที่จ้องมองจงซาน,ราวกับเห็นใบหน้าของคนรัก,เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างก็จดจ้องมองด้วยความแปลกประหลาด,อ้าปากค้างไปในทันที.
เกินจริงไปแล้ว?
นี่คือวิชาเกี้ยวสตรีขั้นเทพแล้ว? ไม่ใช่ว่าเขาคือโจรร้ายที่มาชิงเจ้าสาวหรอกรึ?
"เส้นทางหลายร้อยล้านลี้ที่ยากลำบาก,ที่ข้าต้องก้าวผ่าน,แม้แต่สวรรค์ก็ไม่อาจขวาง,ข้าเฝ้าถามทุกคน,เฝ้าถามทุกสถานที่,เฝ้าถามว่าความรักของข้านั้นอยู่ที่ใด,ทำไมข้าต้องมาอยู่ที่นี่?
วันนี้ท้ายที่สุดข้าก็รู้แล้ว,ความจริงนั้นนั้น,ทันทีที่เห็นหน้าเจ้ากลางคืนก็กลายเป็นกลางวัน,ข้านั้นเพียงแค่หวังค้นหาแสงสว่างเช่นนี้มานาน,ตลอดเส้นทางหลายร้อยหลายพันลี้ไม่เคยเลยเลย,ไม่เคยเห็นสิ่งใดในโลกจะแทนเจ้าได้,กุบหลาบนี้ข้ามอบให้กับเจ้า,มันเป็นดอกที่
2998,ข้าได้ส่งให้เจ้าแล้ว,เจ้าโปรดรับมัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนโยนและสุขุม.
เนียนโหยวโหยวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่,น้ำตาของนางที่รินไหลออกมาไม่หยุด,หัวใจจิตใจที่สั่นสะท้านมันกำลังหลอมละลายขณะที่จงซานยื่นดอกไม้มาให้กับนาง.
ในเวลานี้,พื้นที่รอบๆกลายเป็นเงียบงัน.
เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่ดวงตาเบิกกว้าง,นี่มันอะไรนี่?
"เทพแห่งการเกี้ยวสตรี,น่าตื่นตะลึงจริงๆ!"
"น่าประทับใจนัก,มันกินใจข้าเหลือเกิน!"
"จะมีปิศาจตอนใดบ้างที่จะมาสารภาพรักกับขุ่นแม่บ้าง?"
..............................
..................
......
เหล่าผู้ฝึกตนภูติมากมายที่กลายเป็นตะลึงงัน,สายตาที่ราวกับลุกไหม้ด้วยความอิจฉาจดจ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยวอย่างแปลกประหลาด.
เนียนเปินและไท่จื่อใหญ่,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,เรื่องนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่,ทุกคนคาดไม่ถึงแน่นอนว่าจงซานจะกล่าวคำรักเช่นนี้อออกมา,จริงหรือเท็จ?
จงซานจะเกินจริงไปหรือไม่!
อรหันต์หลั่นเติ้งและหมี่เล่อที่ชำเลืองมองตาโต,ใบหน้าของนาจาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ใบหน้าของอ๋องพันปิศาจที่ดูแปลกประหลาด.
ใบหน้าของลู่พานซีดเป็นขี้เถ้า,รับรู้ว่าคราวนี้ได้สร้างปัญหาใหญ่เข้าแล้ว,ไม่คิดเลยว่าผลจะเป็นเช่นนี้,อ๋องยามาจะลงโทษเขาเช่นไรกับแผนการโง่งมเช่นนี้ของเขา.
ผู้ใต้บังคับบัญชาสามคนของจงซานที่จ้องมองด้วยความจริงจัง.
เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่งที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา,ทว่าโหลวซิงเฉินนั้นรู้สึกตะลึงงันต้องประเมินจงซานใหม่แล้ว,หากว่าเขาเรียนรู้ทักษะเช่นนี้ได้หนึ่งในสิบของเซิ่งหวังได้คงจะดี.
เนียนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความสุข,ก่อนที่จะคว้ากุหลาบในผลึกเอาไว้,หัวใจที่สั่นไหวไปมา.
ใบหน้าที่ปริ่มเปรมของเนียนโหยวโหยว,ทำให้อ่องยามาในเวลานี้กลายเป็นดุร้ายอัปลักษณ์ยิ่งกว่าเดิม,ต่อหน้าต่อตา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ากระทำเช่นนี้กับเจ้าสาวของเขา?
"เจ้าหนู,แส่หาความตาย!"อ๋องยามาที่ฟาดฝ่ามือไปยังจงซาน.
ฝ่ามือที่ฟาดออกไปนั้น,ปรากฏเป็นคลื่นอากาศที่ระเบิดออกมา,พุ่งออกไปเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ทรงพลังน่าเกรงขาม.
ทุกอย่างที่หยุดนิ่ง,ทุกๆคนที่หยุดไม่กล่าวสิ่งใดออกมา,จ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน.
ที่ไกลออกไปนั้น,เจาต้า,ไป๋กู่และคนอื่นๆที่พ่ายแพ้ไปก่อนห้านี้,ภายในใจที่รู้สึกเย็นเยือบ,รับรู้ว่าจงซานกำลังโชคร้ายแล้ว,หมัดของอ๋องยามาที่โจมตีมายังพวกเขาไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย,ไม่คิดเลยว่าจะมีคนแส่หาความตายเช่นนี้.
เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่ดวงตาเบิกกว้าง,ความแข็งแกร่งของอ๋องยามานั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ฝ่ามือที่ฟาดออกมานั้น,ต้องสังหารจงซานได้อย่างแน่นอน.
อ๋องยามาแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของศาลสวรรค์,ซุนอู๋คงที่เพิ่งก้าวไปเป็นเซียนเคยบุกเข้ามาด้วยตัวเอง,และยังสามารถแย่งชิงตำราชะตา,ฉีกทำลายมันไป,อ๋องยามายังไม่สามารถต้านทานได้,ในเวลานี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องการขัดขืนจงซาน?
"ตูมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น,เป็นฝ่ามือของจงซานที่ฟาดออกไปปะทะฝ่ามือของอ๋องยามือ,ฝ่ามือของทั้งสองคนที่เข้าต้านปะกบกัน.
ฝ่ามือของจงซานที่ปะทะกับอ๋องยามา,เกิดเป็นแรงลม,โบกสะบัดมงกุฏม่านแดงปลิวลอยออกไป.
เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.
แม้ว่าจะตื่นเต้น,ทว่าก็กังวลจะถูกจงซานตำหนิด้วย,ดังนั้นจึงไม่กล้าเอ่ยปากแต่อย่างใด.
"อย่าแต่งเลย,จงมาติดตามข้า!"จงซานที่กระแทกอ๋องยามาลอยออกไป,ก่อนที่จะกุมมือของเนียนโหยวโหยว.
"อืม!"เนียนโหยวโหยวพยักหน้ารับ.
พริบตาเดียวที่เนียนโหยวโหยวพยักหน้า,โหลวซิงเฉินที่นำพาทุกคนหายไปในทันที.
"วูซซ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของเหล่าผู้ฝึกตนภูติดังอื้ออึง,จงซานไม่เพียงแต่กระแทบฝ่ามือของอ๋องยามาลอยออกไป,ต่อหน้าต่อตาทุกคน,งานแต่งงานใหญ่ในวันนี้จบแล้ว,เนียนโหยวโหยวถูกนำไปแล้ว!
"จริงอย่างงั้นรึ?"
"จงซาน? จงซานผิดปรกติเกินไปแล้ว!"
"เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?"
..............................
............
......
เสียงดังด้วยความตกใจดังขึ้นกระจายไปทั่วงานในทันที.
ลู่พานที่ทรุดร่างลงบนพื้น,ตัวเขาจบสิ้นแล้ว.
ดวงตาของอรหันต์หมี่เล่อที่สั่นไหวไปมา,"ทักษะเทวะลำดับหกของโลกใบนี้?สาปรัก?"
"ทักษะเทวะลำดับหกอย่างงั้นรึ? สาปรัก?
ไม่มีทาง!"หลั่นเติ้งที่เผยท่าทางแปลกประหลาดออกมา.
"ซือโปว,ข้าขอถาม,มันคือทักษะเทวะลำดับหก,สาปรักจริงๆรึ?"นาจาที่กล่าวสอบถามออกมา.
师伯 [shībó].ศิษย์พี่ของอาจารย์(ทั้งชายและหญิง)
แม้นว่าจะเคยได้ยินมาก่อน,แต่ไม่เคยเห็น,มันคือทักษะดังกล่าวจริงๆรึ?
หลั่นเติ้งที่จ้องมองไปยังนาจาและกล่าวออกมาว่า,"สาปรัก,เหตุผลที่มันเป็นทักษะเทวะลำดับหกนั้น,เพราะว่ามันสามารถเปลี่ยนนิสัยของใครคนหนึ่งได้,กาลอากาศที่ว่ายากจะเปลี่ยนแล้ว,นิสัยจิตใจของผู้คนย่อมยากยิ่งกว่า,สาปรัก,ที่สามารถเปลี่ยนใครก็ได้ให้รักตัวเองด้วยทักษะเทวะ!
ในอดีตนั้น,มีเซียนบรรพชนสตรี,ก่อนที่จะมีใครตระหนักได้ว่านางมีทักษะสาปรัก,นางก็สังหารเซียนบรรพชนชายไปกว่า
15 คนแล้ว,แม้แต่ผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งยังตกอยู่ในทักษะสาปรัก,ดังนั้นจึงถูกนับได้ว่าเป็นทักษะลำดับหกของโลกใบนี้!"
"แล้วเมื่อครู่คือทักษะสาปรักจริงๆรึ?"นาจาที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าเองก็ไม่รู้,ข้ารู้สึกว่าพวกเขารู้จักกันมาก่อน,ข้าจึงไม่ขอตัดสิน!"หลั่นเติ้งที่ส่ายหน้าไปมา.
เนียนเปินและไท่จื่อใหญ่ในเวลานี้จ้องมองหน้ากันและกัน,พวกเขาไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเช่นนี้ได้,พวกเขาที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
ความโกรธนี้ไม่ได้น้อยกว่าของ๋องยามาแน่นอน.
หลังจากที่ตั้งหลักได้หลังจากที่ถูกฝ่ามือของจงซานกระแทกลอยออกมา,"เจ้าสารเลว,บัดซบ,ส่งคนออกไป,จับตัวจงซานมาให้ข้า,ไปจับจงซานเร็วเข้า!"
"โฮกกกกก!"เหล่าทหารภูติที่ร้องเสียงดังก่อนที่จะกรูวิ่งออกไป.
จงซานที่เผยอยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา,ไม่ได้ลงมือด้วยตัวเอง,เพียงแค่กลิ่นอายของโหลวซิงเฉิน,ก็ทำให้พวกเขาสามารถบินออกมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว.
อ๋องยามามีพลังฝึกตนขั้นเซียนสวรรค์ขั้นปลาย,เพียงแค่กลิ่นอายของเขาก็ทำให้เขาไม่สามารถยืนอยู่ได้แล้ว.
"เร็วเข้า,ส่งคนเข้ามา,สังหารหารมัน,สังหารมันเร็วเข้า!"อ๋องยามาที่ดวงตาแดงซานตะโกนออกไปเสียงดัง.
หากว่าเนียนโหยวโหยวถูกชิงไป,อ๋องยามาก็คงต้องเอาหน้าไปกวาดพื้น,กลายเป็นตัวตลกให้กับเหล่าผู้ฝึกตนภูติ,ในเวลานี้เขาจะต้องสังหารจงซานให้ได้.
แม้นว่าเขาจะเป็นเพียงหุ่นเชิดเป็นผู้ปกครองเมืองยามาแห่งนี้,ทว่าที่แห่งนี้เขาก็คือนับว่าเป็นผู้ปกครอง.
"จงซาน,เจ้าปล่อยน้องสาวของข้า!"เนียนเปินที่ตะโกนออกมาในทันที.
เนียนเปินที่ก้าวออกมา,ปลดปล่อยกลิ่นอายระดับเซียนโบราณออกมาต้านโหลวซิงเฉิน.
ส่วนไท่จื่อสามเองก็ก้าวออกมาเช่นกัน,พร้อมกับปลดปล่อยเซียนโบราณออกมาปะทะกับกลิ่นอายของโหลวซิงเฉินเช่นกัน.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเซียนโบราณทั้งสามที่ปล่อยออกมา,ทำให้พื้นที่รอบๆของตำหนักยามากลายเป็นวุ่นวายขึ้นมาในทันที,เหล่าผู้ฝึกตนภูติมากมายที่เริ่มถอยออกไป,หลายๆคนถึงกับทรุดนั่งลงกับพื้น.
แม้แต่สิ่งก่อสร้างรอบๆยังเริ่มพังทลายลง.
อ๋องยามาและคนอื่นๆต่างก็จ้องมองไปยังคนทั้งสองด้วยความประหลาดใจ,พวกเขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"ส่งคนเข้ามา,ส่งข่าวไปยัง16 ทูตซวินซือ ให้เดินทางมาในทันที
!"อ๋องยามาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
ในเวลาเดียวกันนี้,หมี่เล่อ,หลั่นเติ้งจ้องมองหน้ากันและกัน,ครุ่นคิดก่อนที่จะก้าวออกมา,แม้ว่าหลั่นเติ้งจะไม่ต้องการมีเรื่องกับจงซาน,ทว่าเขาที่เป็นคนของวิหารใต้เหล่ยหยิน,ในเวลานี้จึงจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างอ๋องยามา.
สี่ผู้ฝึกตนเซียนโบราณที่เข้าล้อมรอบจงซาน!
Chapter 999 Sixth Divine Ability, Stimulate
Emotion
第六神通,情动
ทักษะเทวะลำดับหก,สาปรัก.
"เรียกข้าว่าจงซาน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,ก่อนที่จะก้าวเดินเข้าไปหาเนียนโหยวโหยวช้าๆ.
จงซาน?เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่กลายเป็นงงงวย,ที่เทือกเขาเซิ่งซือ,นามจงซานนั้นได้ยังไม่กระจายไปทั่ว,ต้องไม่ลืมว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นไม่นาน,หลั่นเติ้งและอีกหลายคนที่รับรู้เรื่องนี้ดีแต่ก็ไม่ได้บอกกล่าวต่อผู้ฝึกตนคนอื่นๆ.
หลายๆคนเองก็คิดว่าเขาเป็นเหมือนกับเจาต้า,ที่เป็นหนึ่งคนที่ต้องการชิงหญิงงาม,ทำให้พวกเขาทำได้แค่พยักหน้าจดจ้องมองไปยังจงซาน.
เป็นความจริงที่พวกเขายังคงจำภาพของปิศาจกบก่อนหน้านี้ได้ดี,เหตุการณ์ดังกล่าวนี้เองก็คงจะไม่ต่างกัน.
ภารกิจแย่งชิงหญิงงามของพวกเราไม่ใช่ว่าพ่ายแพ้ต่ออ๋องยามาเพียงกระบวนท่าเดียวหรอกรึ?
ลู่พานที่ลอบมองจงซานที่กำลังแย่งชิงหญิงงาม,ภายในใจได้แต่ภาวนาว่าจงซานจะไม่มีความแข็งแกร่ง,ไม่ใช่คู่มือของอ๋องยามา,ไม่เช่นนั้นเขาคงจบสิ้นแน่.
เนียนเปินและไท่จื่อใหญ่ที่เผยท่าทางไม่ใคร่ดีนัก,ในเวลาเดียวกันนี้ไท่จื่อใหญ่ที่รู้สึกราวกับว่าเนียนโหยวโหยวและจงซานนั้นรู้จักกันมาก่อน,ไม่เช่นนั้นเนียนเปินคงไม่สนใจในต้าเจิ้ง,ในเวลานี้กลายเป็นเรื่องน่าสนใจขึ้นมาแล้ว.
หลันเติ้ง,หมี่เล่อ,อ๋องพันปิศาจและนาจาที่ไม่ต้องการจะเข้าไปจัดการแน่นอน,ทว่าเหล่ากลุ่มคนอื่นๆเองที่รู้จักจงซานต้องการจะเข้าไปเตือนอ๋องยามา,อย่างไรก็ตาม,ในเมื่ออ๋องยามาเอ่ยปากออกมาว่าเขาจะจัดการเอง,ทำให้พวกเขาได้ได้แต่เงียบในทันที.
ดังนั้นสถานการณ์ในเวลานี้ภายในตำหนักยามาจึงได้เปลี่ยนเป็นแปลกๆ
แย่งชิงหญิงงาม!
แม้นว่าใบหน้าของเนียนโหยวโหยวจะเต็มไปด้วยความซับซ้อน,ทว่าก็จ้องเขม็งไปยังจงซาน,ทั้งตื่นเต้นและหวาดหวั่น,ดีใจและข่มขืนผสมปนเปกันไป.
ภาพของวีรบุรุษที่จงซานแสดงออกมานั้นได้กลบภาพพจน์ของอ๋องยามาไปจนหมด.
อ๋องยามาที่หันหน้าไปมองเนียนโหยวโหยว,ที่เวลานี้จ้องมองจงซานไม่วางตา,ทำให้อ๋องยามารับรู้ได้ถึงวิกฤติ,ลู่พาน,จัดการเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?
กับบุรุษที่หล่อเหลาผู้นี้,ถึงกับสั่นคลอนใจของเนียนโหยวโหยว,บัดซับ,เจ้าไปเตรียมใครมากัน!
"จงซาน? เจ้าหาญกล้านัก,ทว่าต้องการแย่งชิงหวังโหวของข้า,คิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติอย่างงั้นรึ?!"อ๋องยามาที่ก้าวออกมาขวางเนียนโหยวโหยว,เพื่อบังไม่ให้นางจ้องมองจงซาน.
ส่วนเนียนโหยวโหยว,กับขยับหลบออกมาด้านข้าง,เพื่อจ้องมองจงซานต่อในทันที.
แม้นว่าจะเพียงเล็กน้อย,ทว่าก็ทำให้เหล่าแขกทั้งหมดสามารถมองเห็นได้,ส่วนอ๋องยามาในเวลานี้ใบหน้าที่กลายเป็นแดงซาน,ใบหน้าที่ดำเมี่ยมกลายเป็นสีแดง,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
จงซานหาได้สนใจอ๋องยามาแต่อย่างใด,ยังคงก้าวไปด้านหน้าต่อ.
หลั่นเติ้งและคนอื่นๆที่เผยท่าทางประหลาด,พวกเขาต้องกล่าวเตือนหรือไม่?
"อ๋องยามา,ข้าเห็นว่า....!"อ๋องพันปิศาจที่เตรียมกล่าวเตือน.
"ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไร,ข้าจะจัดการเอง!"อ๋องยามาที่กล่าวหยุดอ๋องพันปิศาจในทันที.
ดี,เจ้าจัดการเองก็แล้วกัน! อ่องพันปิศาจเองก็หยุดพูดในทันที.
จงซานที่ก้าวมาถึงลานตรงกลาง,ก่อนที่จะสะบัดมือ,นำผลึกน้ำแข็งออกมา!
ภายในผลึกน้ำแข็ง,ที่ผนึกดอกกุหลาบสีดำสนิท,แม้ว่าจะเป็นสีดำแต่กลับดูเป็นมันเงาส่องประกายแสงดูดึงดูดใจเป็นอย่างมาก.
"ดูนั่น,นี่คือการแย่งชิงหญิงงามจริงรึ?
พวกเจ้าดูนั่น,จงซานที่กำลังมอบดอกไม้ให้กับหญิงงามด้านหน้า!"ใครบางคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่!พวกเจ้าดูเนียนโหยวโหยวสิ,นางดูมีความสุขมากมายนัก!"
"ไม่ใช่ว่าเป็นการปล้นชิงหญิงงามหรอกรึ?!"
..............................
............
......
เสียงดังอื้ออึ้ง,พูดกันไปต่างๆนาๆ,ทำให้ใบหน้าของอ๋องยามาเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
"เจ้าหนู,ในเมื่อต้องการมาชิงหญิงงาม,ก็แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา!"อ๋องยามาที่แค่นเสียงที่โกรธเกรี้ยวดังออกมา.
จงซานที่ก้าวมาอยู่ด้านหน้าเนียนโหยวโหยวแล้ว,ไม่สนใจอ๋องยามาแม้แต่น้อย,ยังจ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
ใบหน้าท่าทางของเนียนโหยวโหยวที่จ้องมองจงซาน,ราวกับเห็นใบหน้าของคนรัก,เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างก็จดจ้องมองด้วยความแปลกประหลาด,อ้าปากค้างไปในทันที.
เกินจริงไปแล้ว?
นี่คือวิชาเกี้ยวสตรีขั้นเทพแล้ว? ไม่ใช่ว่าเขาคือโจรร้ายที่มาชิงเจ้าสาวหรอกรึ?
"เส้นทางหลายร้อยล้านลี้ที่ยากลำบาก,ที่ข้าต้องก้าวผ่าน,แม้แต่สวรรค์ก็ไม่อาจขวาง,ข้าเฝ้าถามทุกคน,เฝ้าถามทุกสถานที่,เฝ้าถามว่าความรักของข้านั้นอยู่ที่ใด,ทำไมข้าต้องมาอยู่ที่นี่?
วันนี้ท้ายที่สุดข้าก็รู้แล้ว,ความจริงนั้นนั้น,ทันทีที่เห็นหน้าเจ้ากลางคืนก็กลายเป็นกลางวัน,ข้านั้นเพียงแค่หวังค้นหาแสงสว่างเช่นนี้มานาน,ตลอดเส้นทางหลายร้อยหลายพันลี้ไม่เคยเลยเลย,ไม่เคยเห็นสิ่งใดในโลกจะแทนเจ้าได้,กุบหลาบนี้ข้ามอบให้กับเจ้า,มันเป็นดอกที่
2998,ข้าได้ส่งให้เจ้าแล้ว,เจ้าโปรดรับมัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนโยนและสุขุม.
เนียนโหยวโหยวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่,น้ำตาของนางที่รินไหลออกมาไม่หยุด,หัวใจจิตใจที่สั่นสะท้านมันกำลังหลอมละลายขณะที่จงซานยื่นดอกไม้มาให้กับนาง.
ในเวลานี้,พื้นที่รอบๆกลายเป็นเงียบงัน.
เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่ดวงตาเบิกกว้าง,นี่มันอะไรนี่?
"เทพแห่งการเกี้ยวสตรี,น่าตื่นตะลึงจริงๆ!"
"น่าประทับใจนัก,มันกินใจข้าเหลือเกิน!"
"จะมีปิศาจตอนใดบ้างที่จะมาสารภาพรักกับขุ่นแม่บ้าง?"
..............................
..................
......
เหล่าผู้ฝึกตนภูติมากมายที่กลายเป็นตะลึงงัน,สายตาที่ราวกับลุกไหม้ด้วยความอิจฉาจดจ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยวอย่างแปลกประหลาด.
เนียนเปินและไท่จื่อใหญ่,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,เรื่องนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่,ทุกคนคาดไม่ถึงแน่นอนว่าจงซานจะกล่าวคำรักเช่นนี้อออกมา,จริงหรือเท็จ?
จงซานจะเกินจริงไปหรือไม่!
อรหันต์หลั่นเติ้งและหมี่เล่อที่ชำเลืองมองตาโต,ใบหน้าของนาจาที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ใบหน้าของอ๋องพันปิศาจที่ดูแปลกประหลาด.
ใบหน้าของลู่พานซีดเป็นขี้เถ้า,รับรู้ว่าคราวนี้ได้สร้างปัญหาใหญ่เข้าแล้ว,ไม่คิดเลยว่าผลจะเป็นเช่นนี้,อ๋องยามาจะลงโทษเขาเช่นไรกับแผนการโง่งมเช่นนี้ของเขา.
ผู้ใต้บังคับบัญชาสามคนของจงซานที่จ้องมองด้วยความจริงจัง.
เซียนเซิงซือและหนานกงเซิ่งที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา,ทว่าโหลวซิงเฉินนั้นรู้สึกตะลึงงันต้องประเมินจงซานใหม่แล้ว,หากว่าเขาเรียนรู้ทักษะเช่นนี้ได้หนึ่งในสิบของเซิ่งหวังได้คงจะดี.
เนียนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความสุข,ก่อนที่จะคว้ากุหลาบในผลึกเอาไว้,หัวใจที่สั่นไหวไปมา.
ใบหน้าที่ปริ่มเปรมของเนียนโหยวโหยว,ทำให้อ่องยามาในเวลานี้กลายเป็นดุร้ายอัปลักษณ์ยิ่งกว่าเดิม,ต่อหน้าต่อตา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ากระทำเช่นนี้กับเจ้าสาวของเขา?
"เจ้าหนู,แส่หาความตาย!"อ๋องยามาที่ฟาดฝ่ามือไปยังจงซาน.
ฝ่ามือที่ฟาดออกไปนั้น,ปรากฏเป็นคลื่นอากาศที่ระเบิดออกมา,พุ่งออกไปเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ทรงพลังน่าเกรงขาม.
ทุกอย่างที่หยุดนิ่ง,ทุกๆคนที่หยุดไม่กล่าวสิ่งใดออกมา,จ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน.
ที่ไกลออกไปนั้น,เจาต้า,ไป๋กู่และคนอื่นๆที่พ่ายแพ้ไปก่อนห้านี้,ภายในใจที่รู้สึกเย็นเยือบ,รับรู้ว่าจงซานกำลังโชคร้ายแล้ว,หมัดของอ๋องยามาที่โจมตีมายังพวกเขาไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย,ไม่คิดเลยว่าจะมีคนแส่หาความตายเช่นนี้.
เหล่าผู้ฝึกตนภูติที่ดวงตาเบิกกว้าง,ความแข็งแกร่งของอ๋องยามานั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ฝ่ามือที่ฟาดออกมานั้น,ต้องสังหารจงซานได้อย่างแน่นอน.
อ๋องยามาแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของศาลสวรรค์,ซุนอู๋คงที่เพิ่งก้าวไปเป็นเซียนเคยบุกเข้ามาด้วยตัวเอง,และยังสามารถแย่งชิงตำราชะตา,ฉีกทำลายมันไป,อ๋องยามายังไม่สามารถต้านทานได้,ในเวลานี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องการขัดขืนจงซาน?
"ตูมมมม!"
เกิดระเบิดดังสนั่น,เป็นฝ่ามือของจงซานที่ฟาดออกไปปะทะฝ่ามือของอ๋องยามือ,ฝ่ามือของทั้งสองคนที่เข้าต้านปะกบกัน.
ฝ่ามือของจงซานที่ปะทะกับอ๋องยามา,เกิดเป็นแรงลม,โบกสะบัดมงกุฏม่านแดงปลิวลอยออกไป.
เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.
แม้ว่าจะตื่นเต้น,ทว่าก็กังวลจะถูกจงซานตำหนิด้วย,ดังนั้นจึงไม่กล้าเอ่ยปากแต่อย่างใด.
"อย่าแต่งเลย,จงมาติดตามข้า!"จงซานที่กระแทกอ๋องยามาลอยออกไป,ก่อนที่จะกุมมือของเนียนโหยวโหยว.
"อืม!"เนียนโหยวโหยวพยักหน้ารับ.
พริบตาเดียวที่เนียนโหยวโหยวพยักหน้า,โหลวซิงเฉินที่นำพาทุกคนหายไปในทันที.
"วูซซ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของเหล่าผู้ฝึกตนภูติดังอื้ออึง,จงซานไม่เพียงแต่กระแทบฝ่ามือของอ๋องยามาลอยออกไป,ต่อหน้าต่อตาทุกคน,งานแต่งงานใหญ่ในวันนี้จบแล้ว,เนียนโหยวโหยวถูกนำไปแล้ว!
"จริงอย่างงั้นรึ?"
"จงซาน? จงซานผิดปรกติเกินไปแล้ว!"
"เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?"
..............................
............
......
เสียงดังด้วยความตกใจดังขึ้นกระจายไปทั่วงานในทันที.
ลู่พานที่ทรุดร่างลงบนพื้น,ตัวเขาจบสิ้นแล้ว.
ดวงตาของอรหันต์หมี่เล่อที่สั่นไหวไปมา,"ทักษะเทวะลำดับหกของโลกใบนี้?สาปรัก?"
"ทักษะเทวะลำดับหกอย่างงั้นรึ? สาปรัก?
ไม่มีทาง!"หลั่นเติ้งที่เผยท่าทางแปลกประหลาดออกมา.
"ซือโปว,ข้าขอถาม,มันคือทักษะเทวะลำดับหก,สาปรักจริงๆรึ?"นาจาที่กล่าวสอบถามออกมา.
师伯 [shībó].ศิษย์พี่ของอาจารย์(ทั้งชายและหญิง)
แม้นว่าจะเคยได้ยินมาก่อน,แต่ไม่เคยเห็น,มันคือทักษะดังกล่าวจริงๆรึ?
หลั่นเติ้งที่จ้องมองไปยังนาจาและกล่าวออกมาว่า,"สาปรัก,เหตุผลที่มันเป็นทักษะเทวะลำดับหกนั้น,เพราะว่ามันสามารถเปลี่ยนนิสัยของใครคนหนึ่งได้,กาลอากาศที่ว่ายากจะเปลี่ยนแล้ว,นิสัยจิตใจของผู้คนย่อมยากยิ่งกว่า,สาปรัก,ที่สามารถเปลี่ยนใครก็ได้ให้รักตัวเองด้วยทักษะเทวะ!
ในอดีตนั้น,มีเซียนบรรพชนสตรี,ก่อนที่จะมีใครตระหนักได้ว่านางมีทักษะสาปรัก,นางก็สังหารเซียนบรรพชนชายไปกว่า
15 คนแล้ว,แม้แต่ผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งยังตกอยู่ในทักษะสาปรัก,ดังนั้นจึงถูกนับได้ว่าเป็นทักษะลำดับหกของโลกใบนี้!"
"แล้วเมื่อครู่คือทักษะสาปรักจริงๆรึ?"นาจาที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าเองก็ไม่รู้,ข้ารู้สึกว่าพวกเขารู้จักกันมาก่อน,ข้าจึงไม่ขอตัดสิน!"หลั่นเติ้งที่ส่ายหน้าไปมา.
เนียนเปินและไท่จื่อใหญ่ในเวลานี้จ้องมองหน้ากันและกัน,พวกเขาไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเช่นนี้ได้,พวกเขาที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
ความโกรธนี้ไม่ได้น้อยกว่าของ๋องยามาแน่นอน.
หลังจากที่ตั้งหลักได้หลังจากที่ถูกฝ่ามือของจงซานกระแทกลอยออกมา,"เจ้าสารเลว,บัดซบ,ส่งคนออกไป,จับตัวจงซานมาให้ข้า,ไปจับจงซานเร็วเข้า!"
"โฮกกกกก!"เหล่าทหารภูติที่ร้องเสียงดังก่อนที่จะกรูวิ่งออกไป.
จงซานที่เผยอยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา,ไม่ได้ลงมือด้วยตัวเอง,เพียงแค่กลิ่นอายของโหลวซิงเฉิน,ก็ทำให้พวกเขาสามารถบินออกมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว.
อ๋องยามามีพลังฝึกตนขั้นเซียนสวรรค์ขั้นปลาย,เพียงแค่กลิ่นอายของเขาก็ทำให้เขาไม่สามารถยืนอยู่ได้แล้ว.
"เร็วเข้า,ส่งคนเข้ามา,สังหารหารมัน,สังหารมันเร็วเข้า!"อ๋องยามาที่ดวงตาแดงซานตะโกนออกไปเสียงดัง.
หากว่าเนียนโหยวโหยวถูกชิงไป,อ๋องยามาก็คงต้องเอาหน้าไปกวาดพื้น,กลายเป็นตัวตลกให้กับเหล่าผู้ฝึกตนภูติ,ในเวลานี้เขาจะต้องสังหารจงซานให้ได้.
แม้นว่าเขาจะเป็นเพียงหุ่นเชิดเป็นผู้ปกครองเมืองยามาแห่งนี้,ทว่าที่แห่งนี้เขาก็คือนับว่าเป็นผู้ปกครอง.
"จงซาน,เจ้าปล่อยน้องสาวของข้า!"เนียนเปินที่ตะโกนออกมาในทันที.
เนียนเปินที่ก้าวออกมา,ปลดปล่อยกลิ่นอายระดับเซียนโบราณออกมาต้านโหลวซิงเฉิน.
ส่วนไท่จื่อสามเองก็ก้าวออกมาเช่นกัน,พร้อมกับปลดปล่อยเซียนโบราณออกมาปะทะกับกลิ่นอายของโหลวซิงเฉินเช่นกัน.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเซียนโบราณทั้งสามที่ปล่อยออกมา,ทำให้พื้นที่รอบๆของตำหนักยามากลายเป็นวุ่นวายขึ้นมาในทันที,เหล่าผู้ฝึกตนภูติมากมายที่เริ่มถอยออกไป,หลายๆคนถึงกับทรุดนั่งลงกับพื้น.
แม้แต่สิ่งก่อสร้างรอบๆยังเริ่มพังทลายลง.
อ๋องยามาและคนอื่นๆต่างก็จ้องมองไปยังคนทั้งสองด้วยความประหลาดใจ,พวกเขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
"ส่งคนเข้ามา,ส่งข่าวไปยัง16 ทูตซวินซือ ให้เดินทางมาในทันที
!"อ๋องยามาที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"
ในเวลาเดียวกันนี้,หมี่เล่อ,หลั่นเติ้งจ้องมองหน้ากันและกัน,ครุ่นคิดก่อนที่จะก้าวออกมา,แม้ว่าหลั่นเติ้งจะไม่ต้องการมีเรื่องกับจงซาน,ทว่าเขาที่เป็นคนของวิหารใต้เหล่ยหยิน,ในเวลานี้จึงจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างอ๋องยามา.
สี่ผู้ฝึกตนเซียนโบราณที่เข้าล้อมรอบจงซาน!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น